Link40

februari 2014

40

MAGAZINE VAN DE HAAGSE HOGESCHOOL

Vier visies op Sochi Verliefd, verloofd, getrouwd Rob Brons:

‘Ik ga nu een tijd niets doen’

NIX

Stappen met een lokstudent

Passie

Zijn carrière als reggae-artiest begon als kindster in een Liberische talentenshow. Door de oorlog moest Cletus Nah, derdejaars Communicatie deeltijd, vluchten uit thuisland Liberia, waar hij nog steeds een beroemdheid is. tekst Laura Muis • beeld Quintin van der Blonk ‘De Afrikaanse staat Liberia is gesticht door oorspronkelijke slaven die terugkeerden uit Amerika.

Reggaemuziek spreekt “vrijheid” en vertelt daarmee het verhaal van het volk en mijzelf, dat is prachtig.

Op elke talentenjacht imiteerden massa’s kinderen de grote reggaesterren, ook ik. Op één van die shows begon het: ik mocht bij het schoolkoor, waar ik allerlei zangtechnieken leerde. Ik had de sound van de immens populaire Alpha Blondie. Toen vertrok ik met mijn vader voor een vakantie naar Treichville, de Afrikaanse reggaehoofdstad in Ivoorkust, en nam op elfjarige leeftijd vijf nummers op met een professionele band.

2

LINK • 40

Toen kwamen in de jaren ‘90 de rebellen uit omliggende landen en moest ik uiteindelijk vluchten naar Nederland. Hier maak ik al die tijd nog steeds muziek in een eigen studio. De ongedwongen muziek kan mij erg emotioneren. Op een dag ga ik terug naar Liberia, waar ze nu nog altijd luisteren naar mijn muziek op de radio. Geld verdienen interesseert me niet. De reggae vertelt vooral mijn protestverhaal over de oorlog.’ •

Nieuwsgierig naar de muziek van Cletus, alias Clay2Nine? Op zijn website vind je informatie over hem en zijn muziek: www.reverbnation.com/clay2nine

Redactioneel

Inhoud 8 Boycot Sochi?

Winterspelen in subtropisch Sochi. Discussie alom over de duurzaamheid en de mensenrechten aldaar. Vier HHsdocenten belichten de Spelen vanuit hun expertise.

12 NIX Ben je net gewend aan je wekelijkse wijntjes, mag je als 18-minner sinds 1 januari geen alcohol meer drinken. Link ging op stap met een minderjarige lokstudent.

20 Verliefd, verloofd, GETROUWD Geen studentenscharrels, maar serieuze liefde. Vier stellen vertellen over hun keuze voor elkaar en hun (voorgenomen) huwelijk.

6 Ikea is jarig: studenten en hun favoriete item 17 Afscheidsinterview Rob Brons 24 Scriptieprijs: de draagster van de boerka Rubrieken 4 In beeld: je Valentijn 5 Column Cheryl: ‘Social’ media 8 Onder de hamer 11 Column Jacco: Waarom veranderen?

26 Juweeltjes: vijf sterren voor American Hustle 28 Melting pot: Zwitserland

OVER LINK

Link wordt uitgegeven en geproduceerd door de dienst Communicatie & Marketing van De Haagse Hogeschool.

Redactieadres Ovaal 0.82/ Poseidon 6 Postadres Postbus 13336, 2501 EH Den Haag e: link@hhs.nl f: 070 445 7554 i: http://link.hhs.nl Redactie Dieuwke de Boer (070 445 8851), Laura Muis (070 445 72 81, stagiaire), René Rector (070 445 8813, hoofdredacteur), Martine Seijffert (070 445 8814), Youri van Vliet (070 445 8796) Studentredacteuren Mariska van Andel, Ilse van Beest, Esther Bliek, Martin Cok, Patty Elbersen, Kerttu Henriksson, Tim de Jong, Burçin Kaygin, Stefan van Klink, Iris Krijger, Danielle Peterson, Darren Power, Ruben Roos, Yvonne Rijff, Claire Schouten, Linda ten Veen • Medewerkers Cheryl Porcelijn, Jacco van Uden • Strip Margreet de Heer • Beeld Mieke Barendse, Quintin van der Blonk, Thirjeet Gurwara, Bas Kijzers, Michel Mees, Mireille Schaap Vormgeving Mustafa Özbek, Josean de Pie • Druk OBT bv, Den Haag Advertenties Bureau Nassau, Achterom 100c, Hoorn Postbus 4130, 1620 HC Hoorn e: info@bureaunassau.nl t: 020 623 0905 f: 020 639 0846 i: www.bureaunassau.nl ISSN 2210-7983 Copyright Het is verboden zonder toestemming van de redactie artikelen geheel of gedeeltelijk over te nemen. Aan de inhoud van deze uitgave kunnen geen rechten ontleend worden.

Het volgende nummer komt uit op 20 maart.

Waarom?

Het College van Bestuur kondigde aan de school te willen reorganiseren, en tot de eerste reacties op de aankondiging daarvan behoorde opvallend vaak dat ene woordje: waarom?

Waarom zijn de bananen krom? Als ventje van acht vond ik dat een heel leuk liedje van André van Duin. Maar het vraagwoord leidde de laatste tijd wel tot enige redactionele discussie.

Maar de reorganisatie was niet waarom (daar is ie weer) we het er een paar keer over hadden. In je journalistieke opleiding leer je dat een goed verhaal altijd antwoord moet bevatten op De Vijf W’s: wie, wat, waar, wanneer, waarom? Maar de afgelopen tijd hoorde ik verschillende docenten zeggen: ‘Je moet nooit vragen waarom.’ Dus dan wil je als journalist meteen weten: waarom niet? Dat heb ik gevraagd, nadat ik eerst links en rechts mensen moest overtuigen dat het echt niet flauw bedoeld was: waarom is de waaromvraag fout?

Ik ben erachter, na enige mailwissels (dank, Ellen): soms lost die vraag niets op. ‘Waarom moest mij dit (kanker, ongeluk, tsunami) overkomen?’ leidt al snel tot allerlei al dan niet religieuze verklaringsmodellen die het probleem alleen maar ingewikkelder maken. Want stel dat je een oorzaak vindt (ik heb te veel gerookt), dan kun je opnieuw vragen: waarom rookte je dan zoveel? Voor je het weet heb je een diepgeworteld jeugdtrauma over een afgepakt knuffelbeertje langs kronkelwegen gekoppeld aan je kanker. En gelóóf je ook nog in die verklaring.

Waaromvragen kunnen je wel iets leren, als je ze stelt aan anderen. Dan leer je wat eraan voorafging voor iemand tot een bepaalde daad kwam. ‘Waarom is dit ongeluk gebeurd? – Ik reed te hard, meneer’, of je begrijpt wat iemand met een bepaalde actie wil bereiken. Gaat het over de reorganisatie, dan geeft vertrekkend collegevoorzitter Rob Brons in zijn interview met Link (pag. 16) wel zo’n intentieverklaring mee aan de reorganisatie. Voor wie net als ik vindt dat waaromvragen soms wèl nuttig kunnen zijn.

Blijft natuurlijk nog steeds de vraag waarom de bananen krom zijn. Van Duin gaf als verklaring: ‘Omdat ie anders zo moeilijk in z’n schil kan.’ Niets meer aan toevoegen, zou ik zeggen.

René Rector Hoofdredacteur Link r.rector@hhs.nl

40 • LINK

3

In beeld Setjes [2]

Februari is met Valentijnsdag wel een beetje de maand van de liefde (zie pagina 20). De kans voor HHs’ers om hun geliefde eens In Beeld te zetten.

Dat Marieke Klein (International Law) [1] haar geliefde Viktor steunt, was hier op de ijsbaan letterlijk te merken. ‘Schaatsen was al een tijd geleden, en zoals je kunt zien hadden we elkaar echt nodig om niet te vallen!’

Een ander goed team vormen Anne Lorsheijd (HALO) [2] en haar vriend, die beide gymdocent zijn. Ook toen ze voor de hele school samen moesten dansen konden ze daar samen hard om lachen. ‘We zijn altijd gek met en op elkaar!’

[4]

[1]

Dit stel is zelfs al getrouwd: Ruben Luijken (Facility Management) [3] stapte op 27 augustus vorig jaar in het huwelijksbootje met Lydia. ‘Ik zal voor altijd van jou houden!’

‘Ik maakte deze op goed geluk,’ aldus Marloes de Mooij (Culturele en Maatschappelijke Vorming) [4] over de foto tijdens haar eerste vakantie met haar vriend. ‘We staan voor de Pont-du-Gard, een monumentaal aquaduct uit de Romeinse tijd. Hij is perfect gelukt, al zeg ik het zelf.’

‘Aan het begin van dit jaar had ik een opstartcollege Bedrijfskunde-MER,’ vertelt Alishia Gajadhar [5], ‘en omdat ik zo zenuwachtig was, kwam mijn vriend met me mee om me te steunen! We zijn al twee jaar samen.’

Ook Bas Zwiers (Pabo) [6] vierde in januari zijn tweejarig samenzijn met zijn vriend Mitchell (links op de foto). ‘We wonen samen en zijn aan dezelfde opleiding gestart dit jaar. Zou niet weten wat ik zonder mijn schatje moest!’

Lidy-Anne Verkade (European Studies) [7] wilde zichzelf en haar vriend voor de toekomst vastleggen: ‘Ik regelde een fotoshoot in Amsterdam, zodat later onze achter-achterkleinkinderen kunnen zien hoe schattig we waren.’ Die investering verdient zich nu terug: Lidy-Anne wint de waardebon van vijftig euro.

4

LINK • 40

[6]

Ook 50 euro?

Het volgende nummer van Link komt uit ná Sochi en ná de City-pier-city.

Reden te meer om eens flink op sport te focussen. Dus… Stuur een foto van jezelf in, deelnemend aan een sportief evenement. Kan vanalles zijn: de CPC natuurlijk, de nieuwjaarsduik of de competitie van je favoriete sport.

Stuur je foto voor donderdag 12 maart naar link@hhs.nl. Zet je naam en studie of dienst in de mail en vertel waar/ waarom/wanneer je de foto maakte.

De winnaar krijgt een tegoedbon van 50 euro.

[7]

Cheryl ‘Social’ media [3]

[5] Oei, vroeg opstaan went nooit. ‘s Ochtends ligt je bed altijd het lekkerst, zeker als het nog donker is buiten. Anyway, het vroege opstaan is dus weer begonnen. Het is weer druk op de weg met al die kleine fietsertjes, die bij mij in het dorp naar de basisschool fietsen… schattig!

Automobilisten die gehaast achter het stuur zitten met in de ene hand koffie en de andere hand aan het stuur om vervolgens een telefoongesprek te voeren en de fietsers op de rotonde compleet over het hoofd te zien. Ach, tenslotte gaat socializen voor toch?

Gelukkig, veilig op het station aangekomen. En daar is de trein. Een paar mensen kijken op als er nieuwe reizigers instappen maar veel mensen blijven stug naar beneden kijken. Niet naar hun voeten of hun handen, nee, naar hun smartphone...

Ik ga naast een jongen zitten. Tegenover mij zit een vrouw van een jaar of 55.

Ze kijken allebei even op en buigen zich vervolgens weer over hun smartphone.

De jongen naast mij is driftig aan het typen op zijn whatsapp en glimlacht af en toe. De vrouw tegenover mij staart een beetje naar haar telefoon en schuift haar vinger af en toe van beneden naar boven. Ik kijk naar buiten en in de weerspiegeling van het raam zie ik dat de vrouw haar Facebook checkt, typisch gevalletje van ‘op de hoogte blijven van de laatste nieuwtjes.’

Herkenbaar, ik ben zelf ook verslaafd aan Facebook om eerlijk te zijn. Ik word vaak afgeleid als ik belangrijke dingen moet doen. Maar niet in de trein, dat vind ik ongezellig, ook omdat ik vaak met mensen samen reis en ik heb altijd heel veel te vertellen.

Social media zijn niet meer weg te denken. Iedereen heeft een smartphone en daarmee zijn we niet bepaald verlegen. Ook in de hoorcolleges worden vaak laptops, tablets en smartphones gebruikt. Eigenlijk praat de docent tegen schermen. En zelfs op de fiets of in de auto whatsappen we tot we erbij neervallen. Of overreden worden.

Geef mij maar gewoon een goed gesprek. Ik houd van gezelligheid en vind het fijn om te zien hoe iemand reageert, iemands gezichtsuitdrukking. Dat is ‘social media’ in ultieme vorm. Of zie ik dat nu verkeerd?

Cheryl Porcelijn is tweedejaars CMD-studente

40 • LINK

5

Jarig

?

IKKE JA! Ruben Roos derdejaars Communicatie en zijn

KRABB spiegel

€ 9.99 / 2 st.

‘Heel mijn kamer is van de Ikea: bed, kledingkast, boekenkast en mijn bureau,’ vertelt Ruben. ‘Ik heb zelf een kastje in elkaar weten te zetten, is toch ideaal? Vooral als je twee linkerhanden hebt.’ Ook de glazen en fotolijstjes bij zijn ouders thuis, waar hij woont, komen van de blauw-gele keten. Maar Rubens favoriete Ikea-product is de kronkelspiegel. ‘Dat is een spiegel die wij eigenlijk al heel lang hebben. Vroeger hing hij beneden, maar tegenwoordig boven. De spiegel is lang, waardoor je heel je lichaam kan zien. Dit is wel fijn als je wilt kijken hoe bepaalde kleding bij elkaar staat.

‘Alles van de Ikea vind ik ook kwalitatief gezien goed. Ik hoor weinig mensen over problemen en anders lost Ikea dat netjes op. Bijvoorbeeld als er een schroef te weinig in een pakket zit.’ Enig minpunt vindt Ruben dat je bijna de hele dag kwijt bent aan een Ikea-bezoek. ‘Het is moeilijk om even snel wat te halen, omdat je makkelijk verdwaalt in de winkel.’

6

LINK • 40

‘Zo zie je alles’, de Zweedse balletjes, de hebbedingetjes… of je nu van Ikea houdt of niet, bij menig docent staat nog een Billy, ‘van vroeger’ en studenten shoppen er hun uitzet bij elkaar. Vorige maand bestonden ze 35 jaar. Wat maakt Ikea zo onweerstaanbaar? tekst Ruben Roos • beeld Bas Kijzers

Cynthia van der Veen derdejaars Bedrijfskunde MER en haar

ØNBEKEND kast

niet meer verkrijgbaar

‘Ja eigenlijk ben ik wel een beetje fan van de Ikea. Ik vind het zelfs leuk om op een koude winterdag een dagje naar de Ikea te gaan. Ik zie altijd wel iets wat ik leuk vind of nodig heb, en dan denk ik: laat ik het maar gelijk meenemen.’ Doordeweeks studeert Cynthia bij haar ouders thuis aan haar Ikea-bureau. In het weekend is zij bij haar vriend, die op zichzelf woont.

Het huis van haar vriend heeft zij helpen inrichten. Als starter is het lastig om goedkope leuke meubelen te vinden, ondervond Cynthia. Van de buren die gingen verhuizen kregen ze een Ikeatelevisiekast. Later hebben zij er de kast ernaast bij gekocht. Cynthia vindt de kast erg fijn, omdat zij er alles in kan opbergen en er leuke dingetjes in kan zetten. ‘Verder vind ik de kast zo leuk omdat ik op een simpele manier mijn woonkamer een hele andere uitstraling kan geven: ik kan namelijk in de kastdeuren foto’s of andere printjes doen.’ De kastdeurtjes zijn alleen niet meer te koop, omdat de kast uit het assortiment is.

Linda ten Veen derdejaars Communicatie en haar

KONCIS knoflookpers

€ 2.99

Linda en haar vriendinnen zijn allemaal fan van de Ikea. Linda zelf heeft vooral kleine producten zoals: sloffen, een nachtlampje, een muismap, glazen voor de smoothie en een klein boekenkastje. Op de planning staat nog een grote kledingkast voor haar kamer. Linda gaat graag een dagje naar de Ikea, om gewoon lekker rond te lopen en te kijken wat nieuw is. Vaak komt zij dan wel met iets thuis.

Als haar vriendinnen komen eten, serveert Linda het liefste haar zelfgemaakte kruidenboter. Heerlijk met een stokbroodje.

Iedereen is er dol op en het is erg makkelijk te maken. De pers die zij gebruikt voor de knoflook die in de kruidenboter moet, is haar favoriete Ikea-goodie. Linda: ‘Voordat ik deze knoflookpers kocht, heb ik al heel veel andere knoflookpersen gehad, maar die werkten heel zwaar of waren totaal niet handig. Deze is niet heel zwaar en is van roestvrijstaal. De pers kan helemaal uit elkaar. Hierdoor is hij makkelijk schoon te houden en kan hij gewoon in de vaatwasser.’ Inmiddels hebben de vriendinnen de knoflookpers ook gekocht.

•

40 • LINK

7

Onder de hamer Te laat ingeschreven = jammer

Student P. ontvangt begin dit collegejaar een brief dat hij niet langer staat ingeschreven voor zijn opleiding. Hij heeft zijn herinschrijving niet op tijd geregeld. De opleiding vindt dat P. alle gelegenheid had tot herinschrijving. tekst Linda ten Veen

BOYC

Deze maand beheersen de Olympische Spelen televisiescherm en koffieautomaatgesprek. Do van De Haagse belichten het sportevenement v hun eigen expertise. tekst Dieuwke de Boer • beeld Mireille Schaap

De feiten

Skiën tussen de palmen, is dat duurzaam?

P. heeft zich niet voor de uiterste datum, namelijk 30 september, heringeschreven voor het studiejaar 2013-2014. Dat zou betekenen dat hij zijn opleiding niet kan voortzetten. Wel wil P. dit jaar afstuderen en vraagt om een tijdelijke oplossing zodat hij zijn studie kan voortzetten. In juni heeft P. een brief ontvangen waarin stond dat verdere informatie over zijn herinschrijving digitaal zou verlopen. De opleiding heeft op vijf verschillende momenten P. herinnerd aan die inschrijving.

Duurzaam kun je op verschillende manieren interpreteren. Sander Brinkman, docent Climate & Management, vindt de Spelen ‘totaal onrendabel en verschrikkelijk dom’ als je ze bekijkt vanuit een circulaire-economieperspectief. Docent Bouwkunde Eric Schrijver focust minder op de gebouwen, maar benadrukt dat het organiseren van Olympische Spelen juist een enorme impuls kan zijn voor innovatie en dat een goede spin-off en erfenis juist wel het predicaat duurzaam kunnen krijgen.

De argumenten P. stelt dat hij er niet van op de hoogte was dat er nog geen herinschrijving was aangevraagd, ondanks dat de opleiding alle gegevens had om hem hierover schriftelijk of telefonisch te bereiken. Ook was het volgens P. onduidelijk dat er alleen nog digitaal door de opleiding gecommuniceerd zou worden. Hij vindt dat er een uitzondering voor hem moet worden gemaakt.

De tegenargumenten De Examencommisie kàn helemaal geen uitzondering maken. Dat mag niet volgens de wet. De opleiding geeft aan dat P. maar liefst vijf keer digitaal is herinnerd. Ook is de opleiding van mening dat P. voldoende geïnformeerd is over de manier waarop de opleiding communiceert over de inschrijvingen. In een eerdere brief was namelijk al aangegeven dat de herinschrijving volledig digitaal zou verlopen.

De uitspraak Aangezien P. voldoende is geïnformeerd over de herinschrijving voor het studiejaar 2013-2014, ziet de Geschillenadviescommissie geen reden om een uitzondering te maken, of de uiterste inschrijfdatum uit te stellen. Student P. heeft zelf toegegeven verantwoordelijk te zijn voor het feit dat hij zich niet op tijd heeft ingeschreven, en dat hij de bewuste brief over de digitale communicatie had ontvangen. Hij had deze niet goed gelezen. Het bezwaarschrift is dan ook ongegrond verklaard.

Niet eens met een beslissing van de examencommissie? Je hoeft je er niet zonder meer bij neer te leggen. Kijk voor regels en procedures op studentennet.hhs.nl/ loketrechtsbescherming

8

LINK • 40

Sander ‘In eerste instantie lijkt het gek: Brinkman de Olympische Kijkt uit naar de Spelen op de Olympische Spelen warmste plek Tenniste vrij lang bij de in Rusland subtop van Nederland (Sochi heeft Weet wat voor een subtropisch investering nodig is om klimaat, red.). daar te komen Energetisch gezien kan het juist handig zijn, dat het Olympisch dorp niet verwarmd hoeft te worden. Op vijftig kilometer afstand zijn bergen met natuurlijke sneeuw, dus dat hoeft ook niet kunstmatig gemaakt te worden. Het geeft hooguit een gek beeld, palmbomen bij de Winterspelen.

Als je breder kijkt dan zijn de Olympische Spelen totaal onduurzaam. Als je vanuit cradle-to-cradle, ‘niets is afval’ en circulaire economie naar de gebouwde omgeving van de Olympische Spelen gaat kijken, dan is die totaal onrendabel en verschrikkelijk dom. Ze proberen gebouwen wel

CO T

Olympische visies

die verkwistende Spelen!

Of toch niet?

menig ocenten vanuit

te herbestemmen. Dat is een goed streven, maar je weet niet hoe dat uitpakt. Londen heeft dat gedaan en roemt zich om ‘de meest duurzame Spelen’, maar is eigenlijk het minst vervuilend. In Beijing staat het hoofdstadion leeg.

Als ik een ideale situatie mag bedenken, dan komen er opvouwbare stadions, die voor de volgende Olympische Spelen of andere evenementen verplaatst kunnen worden. Dan staat niet alle energie – van mensen en de productie – te verrotten. Dat dit niet gebeurt, heeft te maken met prestige. Steden willen graag aantonen dat het organiseren van Olympische Spelen zichzelf terugverdient.’

40 • LINK

9

‘Het Internationaal Olympisch Comité (IOC) vindt de legacy, het erfgoed, van de Olympische Spelen belangrijk. In Sydney Ontwierp tijdens waren de ‘green Olympics’: dat de zijn architectuurstudie een Spelen werden aangegrepen voor de Olympische Zeiljachthaven voor duurzame ontwikkeling van een heel Scheveningen gebied was doorslaggevend voor het Kreeg mee hoe het Nederlandse IOC om ze toe te kennen aan Australië. bid-proces voor OS 2028 verliep Maar het IOC zit in een spagaat: Vindt het mooi om de enerzijds zijn de inkomsten belangrijk, emoties van de atleten anderzijds het maatschappelijke verhaal. mee te beleven.

Sochi heeft denk ik vooral gewonnen op het financiële aspect. Hier gaat het meer om city branding en jezelf presenteren aan de wereld: dit is wie we zijn en hoe we het doen.

Eric Schrijver

In 2009-2010 heb ik het bid-proces van Nederland van dichtbij meegemaakt. Nederland wilde de Olympische Spelen van 2028 binnenhalen, maar dat had uiteindelijk geen politiek draagvlak. Ik vind dat een misser, omdat het veel innovatie had kunnen brengen.

Duurzaamheid zou voor Nederland heel goed in de immateriële spin-off kunnen zitten. Het had een katalysator kunnen zijn om te excelleren: je moet utopisch denken en hoog inzetten om hoog te eindigen.

Nederland had bijvoorbeeld hoofdpijndossier Schiphol aan kunnen pakken door een hyperzuinige en stille vliegtuigmotor of super geluidsabsorberend asfalt te ontwikkelen, of door het te verplaatsen.

Na de watersnoodramp in 1953 wilden we Zeeland afsluiten met een dijk, totdat we ontdekten dat dat grote ecologische gevolgen zou hebben. Toen hadden we niet kunnen vermoeden dat we met de noodgedwongen oplossing – de Deltawerken – de wereld over zouden gaan. Maar dat is inmiddels een tijd geleden. Misschien zijn we toe aan een nieuw groot project voor een innovatieve boost.’

En de mensenrechten dan?

Rusland is kind aan huis bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM). Journalisten en activisten zijn hun leven niet zeker. En de onlangs ingevoerde wet waarin homopropaganda verboden wordt, maakt het leven in vrijheid voor weer een groep mensen onmogelijk. Hoe maak je Rusland duidelijk dat het anders moet? De Sochi Spelen boycotten?

Een zware of lichte delegatie sturen? Maarten van Munster, docent European Studies, en Joris Sprakel, docent International Law, houden zich beiden bezig met mensenrechten.

‘De beperking van Joris vrijheid in Rusland Sprakel is beangstigend.

Is lid van het juridisch De Russische schrijfnetwerk van Amnesty regering heeft International de afgelopen Pleit voor een Europese jaren een delegatie aantal Vindt de ‘saaie’ biatlon wetten bijzonder leuk ingevoerd die het lastig maken om anders te zijn. Zoals de wet die propaganda van homoseksualiteit naar kinderen verbiedt. Zo’n wet geeft een vrijbrief aan groepen en individuen die homoseksualiteit eng vinden en daar wat mee doen: er zijn berichten van Human Right Watch en uit de media dat mensen bij het vermoeden van homoseksualiteit in elkaar worden geslagen. Er zijn zelfs gevallen bekend dat de politie niet ingrijpt. Persoonlijk vind ik de beperking van vrijheid van meningsuiting en politieke activiteit nog enger, omdat dit de vrijheden van het hele volk raakt.

Het IOC heeft mensenrechten als speerpunt in het beleid van toewijzing. Toch lijkt geld een primaire overweging als je kijkt naar China in 2008 en nu Rusland. Wat is in deze context een middel om druk uit te oefenen op Rusland?

Ik vind dat je de sporters niet moet belasten met de vraag om niet te gaan. Die kiezen niet voor de locatie. Bij de regering en de bezoekers kun je wel het morele appèl neerleggen: je hoeft daar niet te zijn.

10

LINK • 40

Jacco Nederland stuurt een zware delegatie met als argument: wij willen in contact blijven met Rusland.

Dat kan alleen door de dialoog te voeren als we daar zijn. Nederland is klein, stelt economisch niet veel voor en is geen voorloper meer als het gaat om mensenrechten. Ons land heeft op dat gebied op geen enkele manier moreel gezag.

Het zou een prachtig statement zijn om in plaats van de nationale delegaties een EU-delegatie te sturen. Bijvoorbeeld José Manuel Barroso (voorzitter Europese Commissie), Catherine Ashton (commissie mensenrechten) en Martin Schulz (voorzitter Europees Parlement). Als je die drie stuurt heb je een delegatie die moreel wat voorstelt en ook een financiële portefeuille heeft. Dan heeft dat mogelijk wel de invloed die je wilt hebben.’

Waarom veranderen?

Februari. De maand waarin de sportscholen weer leeglopen, de sapcentrifuge achterin het keukenkastje verdwijnt en de alleen nog maar feestjes- en partijenroker zich gewoon weer iedere ochtend meldt bij de sigarenboer.

Februari, de maand waarin we het menselijk tekort vieren.

Waarom lukt het ons niet om te veranderen? We stonden dit jaar toch echt achter onze voornemens?

Maarten van Munster

‘Er zijn duidelijke uitspraken, onder meer van het Geeft les over Europees Hof mensenrechten voor de Rechten Gaat voor het diplomatieke van de Mens, signaal dat Rusland de Kijkt graag schaatsen en mensenrechten skiën en vindt bobsleeën schendt. Beperking entertaining van de vrijheid van vereniging, slechte arbeidsomstandigheden en de nieuwe wet die het propageren van homoseksualiteit verbiedt. Er zijn twee kampen als het gaat om hoe je omgaat met de Olympische Spelen in Sochi: het ene vindt dat je keihard moet optreden, het andere juist dat je sport en politiek moet scheiden.

Dat laatste vind ik niet realistisch. Poetin gebruikt de Olympische Spelen ook als politiek middel, met als boodschap ‘een sterk Rusland’.

Zeker als het gaat om het discriminatieverbod, artikel 1 van onze Grondwet, moet je laten zien dat je hiervoor staat. Nederland verdient wat dat betreft geen schoonheidsprijs. Stuur de minister van Sport.

Dat signaal is diplomatiek sterk genoeg. Dat de Verenigde Staten een lesbische afgevaardigde sturen vind ik een intelligente manier om een duidelijk statement te maken. Het is niet relevant of het effectief is, maar je gaat staan voor je principes.

Of de Olympische Spelen wel in Sochi gehouden moeten worden? In principe wil je dat de Spelen op een plek zijn waar zo min mogelijk mensenrechten geschonden worden. Geen enkel land ter wereld schendt nooit de mensenrechten, maar je hebt er gradaties in.’

•

Mijn vriendin stuurde me rond de jaarwisseling een ‘inspiratiemail’ uit een wat esoterische hoek door. Scepsis opgeschort – een van mijn goede voornemens – en aangenaam verrast. Strekking: de meeste goede voornemens komen erop neer dat jezelf dingen wilt gaan ontzeggen. Maar het gedrag dat je wilt veranderen komt voort uit een behoefte. ‘Stoppen met’ is de strijd aangaan met dat deel van jezelf waarin die behoefte leeft. Een strijd die traditioneel in februari wordt beslecht.

Geen goede voornemens dan? Juist wel, zegt de inspirator, maar dan positief geformuleerd. Een voornemen moet als een bevrijding voelen. Zoals bij mijn vriendin, die een paar jaar geleden tijdens een verhuizing besloot in haar nieuwe huis geen slaaf van de sigaret meer te willen zijn. Clean sindsdien, niks gele plafonds. Mooie tanden ook.

Verandering als een keuze voor wat je wilt, niet uit bangigheid of zelfontkenning. In hun boek ‘Hoeveel is genoeg?’ beschrijven vader en zoon Skidelsky hoe we ons verlangen naar het goede leven hebben ingeruild voor een vermijden van een slecht bestaan. Zij illustreren dat fraai aan de hand van de manier waarop de milieubeweging haar zaak is gaan bepleiten. Volgens de auteurs hebben de groenen zich laten verleiden om mee te gaan in de taal van het neoliberale vooruitgangsdenken. De hele discussie over hoe om te gaan met onze omgeving is daarmee teruggebracht tot een technisch vraagstuk.

Als de auto-industrie inzet op een gemiddelde van 150 gram CO2 uitstoot per km per voertuig, dan vieren de natuurvrienden een feestje als ze daar een paar gram van af weten te snoepen. Pijnlijk gefröbel in de marge. Kern van het betoog van de Skidelsky’s is dat de milieubeweging zich in een strijd heeft begeven waar niks van waarde te winnen valt. Een strijd waarin milieuwinst nooit meer dan schadebeperking kan worden, en dat altijd ten koste van wat autorijden zo leuk maakt: meer asfalt en dikkere auto’s. We kunnen ons alleen onttrekken aan deze treurige logica als we weer échte keuzes durven te maken over wat we écht belangrijk vinden. Positieve keuzes dus.

Nadenken over een goed leven, een mooi voornemen. Juist in februari.

Jacco van Uden is Lector Change Management aan De Haagse Hogeschool 5 maart houdt hij zijn intreerede

40 • LINK

11

Drooglegging

Helemaal NIX: ‘Niet haalbaar’ Voor studenten onder de achttien is sinds de invoering van de nieuwe alcoholwet begin dit jaar een biertje bestellen in de kroeg of op de vereniging er niet meer bij.

Hoewel? ? In het Haagse uitgaansleven blijkt de controle hierop wisselend. ‘Ik kan onmogelijk alles in de gaten houden.’ tekst Laura Muis • beeld Mieke Barendse en Laura Muis

B

ij het invallen van de avond stapt Renee van Middelkoop, eerstejaars Human Resource Management, over de tramrails de Stationsweg op. Ze wandelt opgewekt tussen de felverlichte eettentjes richting centrum Den Haag om haar avondje uit te beginnen. Het uitgaanspubliek praat uitgelaten met elkaar, roept zo nu en dan dingen als ‘waar gaat dat heen’ of ‘jij zoekt vast gezelschap’. Niet anders dan anders: een avondje uit in de binnenstad.

Er is voor Renee wel wat veranderd. Ze is zeventien, en wordt begin februari pas achttien. Sinds 1 januari 2014 is de nieuwe alcohol- en tabakswetgeving van kracht, wat betekent dat aan minderjarigen geen alcohol of tabak meer verkocht mag worden. De overheid is een paar maanden terug een campagne gestart om Nederland hierover te informeren, getiteld NIX18 (zie kader). Waar bier of wijn voor zestien- en zeventienjarigen eerst legaal was, is dat nu verboden. Toch wil Renee eigenlijk gewoon haar wijntje kunnen drinken, net als voor de jaarwisseling.

Dat is natuurlijk wettelijk gezien niet de bedoeling.

Gemeenten houden er echter elk een verschillende handhaving op na. In kleine gemeentes is er bijvoorbeeld geen ambtenaar beschikbaar die kan controleren op alcoholverkoop, waar in grote gemeentes op grotere schaal ‘loktieners’ worden ingezet. Die minderjarigen worden kroegen en clubs ingestuurd, met het doel te rapporteren als ze alcohol meekrijgen.

12

LINK • 40

Als een kroegbaas dan de fout ingaat, wordt een boete van 1.300 euro opgelegd.

Dat is vanavond zeker niet het doel van Link, maar we zijn wel nieuwsgierig of de barlui voor onze eigen loktiener Renee een oogje dichtknijpen.

Aan de borrel ‘Het is wel raar eigenlijk: ik mag nu een ruime maand opeens niets meer drinken,’ zegt Renee. Ze wijst naar de ingang van een kroeg. ‘Ik vraag me af of ze me daar bijvoorbeeld nog zomaar binnenlaten. Natuurlijk weet ik dat alcohol slecht voor je is, ik ben zelf ook geen grote drinker. Maar dit voelt wel vreemd.’ Uit de poll op Link online onder HHs’ers blijkt dat ruim een derde van de 195 stemmers de wet wel een goede zaak vindt, en zelfs een hogere leeftijdsgrens voor alcohol zou willen hebben. Een meerderheid van 44 procent heeft geen problemen met de wet, maar denkt dat jongeren toch wel aan alcohol kunnen komen.

Renee neemt de proef op de som aan de bar van een van de grote studentenverenigingen. Een paar keer bestelt ze zonder problemen een drankje, waarvan ze er zelfs nog een gratis krijgt. De intiemere sfeer van een vereniging is gezellig, maar de controle zit er dus nog niet in. Op zoek naar een wat drukkere locatie dan maar.

Renee: ‘Het eerste wijntje is al binnen’

Wat is nou NIX? Per 1 januari 2014 verandert de wetgeving voor alchohol- en tabaksverkoop. Aan jongeren onder de achttien mag geen tabak en alcoholhoudende drank worden verkocht. Hoe zit het nou precies met de wetgeving? De feiten: De minimumleeftijd voor tabaksverkoop en verkoop van licht alcoholische dranken gaat per 1 januari van zestien naar achttien jaar.

Het is voor jongeren onder de achttien verboden om alcohol bij zich te hebben in ruimtes toegankelijk voor het publiek. Het gaat dan om bijvoorbeeld kroegen, parken, winkelcentra en stations.

Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen zwak alcoholische en sterke drank. In beide gevallen ben je strafbaar als je dit als minderjarige bezit.

Openbaar dronkenschap en verstoring van de openbare orde in staat van dronkenschap zijn (nog steeds) strafbaar.

40 • LINK

13

Ook bij het volgende restaurantje met bar krijgt Renee zonder probleem een biertje ingeschonken.

Een halve minuut later rijst er wat twijfel in de ogen van de barvrouw, die uiteindelijk toch vraagt of Renee dit wel had mogen drinken. Als Renee verklapt dat ze eigenlijk te jong is, schrikt de eigenaar. ‘Hier word ik wel even door wakker geschud, al voel ik me wel een beetje uitgelokt in deze situatie.

Natuurlijk weet ik van de regelgeving, maar ik heb een oudere doelgroep dan de gemiddelde student.

De regelgeving is op zich prima, alleen wordt de handhaving nu echt onderschat. Voor een perfecte controle moet je eigenlijk deurpersoneel hebben, dat kan ik niet betalen.’

Ook in het restaurant krijgt Renee een biertje

Gesnapt Elders ziet het horecapersoneel minder problemen met controleren. Op de Grote Markt krijgt Renee in twee kroegen redelijk direct de deksel op haar neus. Bij veel uitgaanslocaties op de Grote Markt prijkt een gele sticker op de deur: na 23.00 uur geen minderjarigen. Dat betekent niet overal hetzelfde.

Bij het ene café betekent dat dat minderjarigen wel welkom zijn, maar geen alcohol krijgen. Zodra de dame achter een van de bars doorkrijgt dat Renee niet oud genoeg is, gaat haar aandacht snel naar de andere klanten. Uiteindelijk is een colaatje nog wel haalbaar. Twee deuren verder wordt Renee echter vriendelijk verzocht de kroeg te verlaten.

De boodschap is duidelijk: na elven zijn minderjarigen niet welkom. Er blijkt een beveiliger het pand te zijn binnengeschuifeld. Tijd om te gaan.

In de nieuwe wet staat dat alcoholverkoop aan minderjarigen verboden is. Daarbij draagt het barpersoneel ook verantwoording voor de meerderjarigen die eventueel alcohol doorspelen aan minderjarigen. Bij de kroegen waar Renee niet direct gesnapt wordt, kan een meerderjarige vriendin wel zonder al te veel problemen alcohol halen. Vervolgens drinkt Renee dat ongezien op. De barvrouw reageert wat kortaf, met het inmiddels bekende: ‘Ik kan onmogelijk alles in de gaten houden. De enige manier om dit echt te controleren is een bewaker voor de deur.’ Die zijn er op de Grote Markt weinig, maar des te aanweziger op het Plein.

Op de soos Wat opvalt is dat de danscafés en clubs op het Plein één duidelijke methode hanteren: je komt het pand niet binnen als je geen achttien bent. Voor 1 januari

14

LINK • 40

Op de Grote Markt : ‘We laten na elven eigen lijk geen minderjarigen meer toe’

mt Renee Op het Plein ko b binnen clu niet eens een

stond er bij veel clubs al bewaking, die naar eigen zeggen alleen strenger op leeftijd is gaan controleren. Dat blijkt, want Renee komt er niet in. Ook niet als dat haar gezelschap wel lukt. Gezellig is anders. Toch nog maar even terug naar de sociëteit van de studentenvereniging. Het is er nu iets drukker, maar dat maakt niet uit voor de leeftijdscontrole. Het laatste drankje gaat er zonder problemen in, het barpersoneel is blij met gezelschap. ‘Maar het is natuurlijk niet de bedoeling.

Dit was een gat in de controle,’ zo luidt de reactie van een bestuurslid later. ‘Het is wennen. We nemen het zeker mee voor de toekomst. We kennen onze leden, dus springen verdere bezoekers er normaal gesproken al uit. Om heel eerlijk te zijn: volledige handhaving is gewoon niet mogelijk. We hebben geen geld voor een bewaker van honderd euro per uur.’

Hoe moeilijk de handhaving van de wet mag zijn, de drie Haagse studentenverenigingen met een eigen pand en een alcoholvergunning betalen ook een fikse boete als controleurs zien dat regels niet nageleefd worden. Per vereniging verschilt het beleid rond de nieuwe alcoholwet. De Haagsche Studentenvereeniging (HSV) is het meest strikt: ‘We beginnen met een systeem met bandjes per leeftijdscategorie, maar waarschijnlijk gaan we later dit jaar een aangepast deurbeleid invoeren. Dan mogen er helaas geen minderjarige introducés meer mee,’ licht voorzitter Luna Dekker toe. ‘Iedereen kan uiteraard nog steeds lid worden, maar als ik nu zeventien was geweest, had ik een jaartje gewacht.’ De commissiecoördinator van H.S.C. Intac van Zwijndregt ziet weinig in een deurbeleid: ‘Iedereen blijft hier welkom, al is achttien wel achttien. We zullen dus heel kinderachtig aan de bar gaan controleren.’ Bij Pallas Athene zijn naar eigen zeggen de veranderingen het minst radicaal: ‘We gaan gewoon door zoals we het nu doen. We weten welke leden achttien zijn, en zullen hier dus zelf toezicht op houden.’

Dan loopt de avond op een eind, met een heldere score: drie keer drank, vijf keer niks. Misschien niet helemaal wat de overheid zou willen, maar de veranderingen in drankbeleid zijn wel merkbaar.

De clubs en dansgelegenheden zijn daarin het meest consequent, maar ook het minst gastvrij. Of het nu druk of rustig is, maakt weinig uit voor goede controle. Met wat moeite kun je als minderjarige wel een alcoholisch drankje versieren, al loopt Renee nog kaarsrecht richting haar laatste trein…

Van bier naar fristi op je zeventiende.

Wat vinden ‘Het is wel veel wat HHs’ers je in één keer mag op je daarvan? achttiende,’ stelt Jim Schade (19, Commerciële Economie).

‘Stemmen, autorijden én alcohol drinken. Ook geen beste combinatie, al snap ik de maatregel wel.’

Vienne van der Star (19, Small Business & Retail Management) is heel duidelijk: ‘Vanaf je tienerjaren leer je dingen ontdekken, en alcohol hoort daar gewoon bij. Het is een opstapje naar later, en je leert een verantwoordelijkheidsgevoel te krijgen.

Nu pak je dat jongeren af.’

Jos Janmaat (20, Informatica) vindt achttien wel echt het maximum.

‘Eigenlijk zou je zelf oud genoeg moeten zijn om te beslissen of je drinkt of niet. Ik denk dat de controle te slecht is en minderjarigen gewoon nog alcohol kunnen krijgen.’

Covermodel Aysegül Kus (22, Voeding en Diëtetiek) is het eens met de nieuwe leeftijdsgrens: ‘De maatregel is goed, alcohol is echt heel ongezond.

Zeker als je nog in de groei bent, richt het veel schade aan.’

•

40 • LINK

15

Bye bye

Scheidend collegevoorzitter Rob Brons:

‘We hebben alle reden om beretrots te zijn op wat we met elkaar presteren’ Het is een fraaie dag, ergens begin januari. Rob Brons neemt plaats aan de vergadertafel in zijn kamer en kijkt naar de studenten die het schoolgebouw in- en uitlopen. Tijd voor een terugblik, want de bestuursvoorzitter zwaait af.

Opgeruimd en ‘met gaten in mijn agenda’. Maar ook vermoeid. ‘Ik ga nu mogelijk een tijd niets doen. Ik denk dat dat goed is.’ tekst René Rector en Dieuwke de Boer • beeld Mieke Barendse

Brons kwam in 2010, en was daarvoor commandant bij de Haagse brandweer. Langer geleden was hij bureauchef bij de politie. ‘Blusbaas komt naar de hogeschool’, kopte het AD toentertijd. Die maatschappelijke hulpverlenersorganisaties stalen zijn hart, maar na vier jaar hogeschool vindt Brons het jammer dat hij het ‘blusbaas’-imago nooit helemaal heeft kunnen afschudden.

Ik heb dat beeld nooit goed kunnen wegpoetsen: een brandweercommandant die denkt dat ‘ie kan besturen. Daardoor kun je het niveau dat je voorstaat nooit helemaal goed uitdragen. Je blijft toch die vreemde vogel. Ik heb ook zeker moeten wennen aan de hogeschool.

Waarom?

Ik ben gewend om ruimte te geven en vertrouwen te schenken. Dus ik mag dan wel bestuurder zijn, ik ga

16

LINK • 40

ervanuit dat mensen groeien en leren door hen ruimte te bieden. Maar op de hogeschool blijven mensen doceren, ook op leidinggevend niveau. In plaats van verandering en verbetering binnen de kaders die je schetst, krijg je les over waarom het vooral moet zoals het gaat. Het resultaat is consolidering en bevestiging. En de nadruk leggen op van wat er niet goed gaat. Dat is trouwens niet uniek voor De Haagse: je ziet dat in het hele hoger onderwijs. En het gebeurt op elk niveau, zelfs in de klas. Studenten hebben er niet altijd het vertrouwen in dat de beste vakexpert voor hen staat en docenten missen het vertrouwen dat studenten alles geven.

Dat klinkt tegenstrijdig: benadrukken wat niet goed gaat, maar wel aan die situatie vastklampen.

Dat is het ook. Ik ben begonnen aan deze functie met een heel romantisch beeld. Deze plek vormt een brug tussen de binnenstad en het Laakkwartier, dat toen de school gebouwd werd echt aan het afglijden was.

Deze school is positief, biedt kansen. Daar let ik ook erg op. Sinds 2008 hebben we 25 procent groei gezien. We hebben geen grote kwaliteitszorgen. Er zijn grote stappen gezet op het gebied van bedrijfsvoering en we leveren 3.000 diploma’s per jaar af. We hebben alle reden om beretrots te zijn op wat we met elkaar presteren. Maar in plaats van die trots, blijven we ons blind staren op wat er verkeerd gaat. Neem nou studiesucces. Je moet er afspraken over maken met de minister, of je dat nou leuk vindt of niet. Maar ik heb nooit willen focussen op de studenten die na een jaar uitvallen. Je moet juist kijken naar degenen die het, soms tegen de stroom in, wél halen. Waarom lukt het hen? Dat onderzoeken we niet. We onderzoeken waar het misgaat, omdat we denken dat we dat moeten oplappen en in die poging blijven we hangen. Het werkt niet: de uitval in het eerste jaar is alleen maar toegenomen. Je kunt ook kijken wat bepalend is voor succes, en proberen die voorwaarden voor iedereen te creëren.

Zoiets veranderen klinkt als een mooie taak voor een bestuurder…

Mijn punt is dat je je niet alleen maar met problemen zou moeten bezighouden. We hebben een goede naam in het werkveld. Ik denk dat ik er wel aan heb bijgedragen dat het besef, het idee dat we er echt toe doen in Den Haag, breder gedragen wordt dan vier jaar geleden.

En dat studiesucces… het valt me op dat je als bestuurder maar weinig speelruimte hebt. In de tijd dat

ik hier zat, hebben we twee keer een kabinetswissel gehad. Eerst kregen we een langstudeerboete voor de kiezen, nu gaat het richting een leenstelsel. Studenten gaan door dat soort veranderingen strategisch kiezen. Je hebt geen invloed op dat soort ommezwaaien van buitenaf, en ze zijn zo ingrijpend en plotseling dat je er eigenlijk ook geen beleid op kunt ontwikkelen. Maar je kunt je ook niet veroorloven om géén beleid te maken. Veel dingen overkomen je, en dan kun je alleen maar anticiperen. Nu De Haagse gegroeid is naar 25.000 studenten, heb je bijvoorbeeld een ruimteprobleem dat je moet oplossen.

‘Ik begon aan deze functie met een heel romantisch beeld.’

Toen ik hier kwam heb ik honderd dagen lang de school in me opgezogen. Toen dacht ik: deze hogeschool is moeilijk te besturen. Er zijn hier academiedirecteuren met maar één opleiding, en academiedirecteuren met acht opleidingen onder hun vleugels. Met de één kun je prachtig de diepte in, met de ander kun je veel beter beleidslijnen uitzetten. Aan elkaar hebben ze niet veel, want hun uitdagingen en problemen zijn heel verschillend. Bovendien is voor veel mensen niet duidelijk wie eigenlijk hun baas is en wat hun verantwoordelijkheden nu echt zijn. Ik dacht toen: als je deze hogeschool wilt besturen, moet je beginnen met deze school bestuurbaar te maken. De blauwdruk die ik toen in mijn hoofd had, verschilt maar weinig van het document over de organisatieontwikkeling dat we 17 december vorig jaar hebben ondertekend.

40 • LINK

17

Scriptie schrijven?

Gebruik de digitale bibliotheek!

Voor €10 naar het theater!

Te boeken via 070 88 00 333 of bij de kassa aan het Spuiplein Veel voorstellingen in het Lucent Danstheater en de Dr Anton Philipszaal kosten maar een tientje (als je jonger bent dan 27) Een greep uit het aanbod: 28 februari, 20.15 uur, Lucent Danstheater

Conny Janssen Danst How Long is Now

Doe 20.000 ideeën op

1 maart, 20.15 uur, Dr Anton Philipszaal

duik in de HBO Kennisbank!

Let’s Go Crazy Crazy Piano’s

HBO K bank

Russisch Rumoer Introdans

Er is meer dan Google

9 maart, 14.30 uur, Nieuwe Kerk

ontdek de digitale bibliotheek!

7 maart, 20.15 uur, Lucent Danstheater

Scherpdenkers: Privacy Stine Jensen & Spinvis & Nederlands Kamerkoor

DigiBieb

Gebruik de handige literatuurlijst tool RefWorks!

DonDeRDaG DeaLS! Elke laatste donderdag van de maand kun je 24 uur lang 2 kaarten voor de prijs van 1 voor een geselecteerd aantal voorstellingen kopen!

RefWorks

hhs.nl/bibliotheek

www.ldt.nl 070 88 00 333 @TheaterDenHaag aanhetspuiplein

18

LINK • 40

De bibliotheek. Waar anders?

Dat proces had dus veel sneller in gang gezet kunnen worden?

Het heeft lang geduurd en dat heeft allerlei oorzaken waar je maar beperkt invloed op hebt. Susana Menedez en ik hebben sinds het vertrek van Els Verhoef (januari 2012) erg lang met z’n tweeën gewerkt, maar er lag zoveel op ons bordje dat het een verademing was toen Jan Lintsen afgelopen september kwam. Pas nu, na de kerstvakantie, heb ik gaten in mijn agenda.

Processen nemen bovendien tijd op de hogeschool.

De positie van teamleiders vastomlijnd krijgen was een moeizaam proces. Het was voor mij duidelijk dat er iets aan moest gebeuren, maar de medezeggenschap dacht daar anders over. Die wilde heel erg vasthouden aan een besturingsfilosofie; een soort richtlijn hoe mensen aangestuurd moeten worden.

Uiteindelijk knalde de Hogeschoolraad door een intern conflict, en de nieuwe raad stemde met een nipte stemverhouding vóór. Toen waren we twee jaar verder.

Daaruit klinkt opnieuw een voorkeur voor consolideren. Is het dit soort stroperigheid, waarom je na vier jaar opstapt?

Ik vind stroperigheid niet erg, zolang je zicht houdt op het resultaat. Eén van de kronen op mijn werk hier is dat we medio februari onze handtekening gaan zetten onder het contract met de gemeente om echt een sportcampus te gaan bouwen in het Zuiderpark. Dat was ook een langdurig proces. De hogeschool werd

aanvankelijk gezien als remmende factor. Dat was ook zo, want wij moesten het meest op de kosten letten.

Toen viel Vestia weg en lag het hele project stil. Uiteindelijk hebben we het samen met de gemeente tóch voor elkaar. Ook op de verhuizing van de diensten naar het Poseidongebouw en op de Innovatiefabriek kijk ik met tevredenheid terug. En het zegt studenten vast niets, maar we hebben een nieuw bedrijfsprocessensysteem (SAP, red.) geïmplementeerd. Dat zijn stuk voor stuk enorme klussen geweest, maar het was me een genoegen. Bij SAP hadden we elke ochtend om acht uur projectoverleg. We hebben drie maanden aan schaduwdraaien gedaan. Het móést goed gaan.

En het is gelukt!

Ik vind dat bij welk werk ook, je het per jaar voor tachtig procent naar je zin moet hebben. Die overige twintig procent is corvee: het hoort erbij. Dingen als SAP zitten absoluut bij ‘naar je zin’. Maar als ik de balans opmaak, is die verhouding niet 80-20, maar 70-30 of 60-40. Dan moet je je conclusie trekken, als je contractperiode afloopt.

En nu word je per 1 april opgevolgd. Blik eens vooruit.

Ik ga nu een tijd niets doen. Ik denk dat dat goed is.

Natuurlijk ben ik wel in gesprek, maar ik weet nog niet echt wat ik nu ga doen. Aan mijn opvolger zou ik willen meegeven: wees trots en heb geduld. En zorg dat je zo snel mogelijk contact maakt met de internationale stad Den Haag. Die stad is uniek. Maak daar gebruik van voor de hogeschool.

•

Rob Brons aan zijn opvolger ‘Wees trots en heb geduld.’

40 • LINK

19

Cupido

Verliefd, verloofd, getrouwd Met Valentijnsdag in het vooruitzicht vertellen vier stellen waarom ze ervoor kiezen om hun liefde met een huwelijk te bezegelen. tekst Martine Seijffert • beeld Michel Mees/ Jorus Schwind/ Wendy Bos Fotoproducties

‘Haar vader heeft eerst uitgezocht of ik wel betrouwbaar was’

Bilal Badri (23, vierdejaars Bestuurskunde, duaal) was de tutor van Dina Al-Rawaf (24, nu eerstejaars HRM).

Verloofd sinds: mei 2013.

Verwachte trouwdatum: eind 2014, het liefst op een boot

Bilal Op de vijfde verdieping van de Slinger had je vroeger tafelvoetbal. Daar ging ik met vrienden heen om een potje te spelen, maar stiekem kwam ik ook voor Dina. Zij zat daar vaak achter een computer te werken. Dan liepen we samen naar het balkon en voerden we lange gesprekken, vooral over reizen. Een paar maanden later heb ik haar ouders om haar hand gevraagd.

Trouwen is de volgende stap in onze relatie en past ook bij ons geloof (Islam). Onze families maakten kennis. Daarna heeft haar vader een week nagedacht en uitgezocht of ik wel echt betrouwbaar was. Die week was zenuwslopend.

Dina Ik heb nog nooit met iemand zo goed kunnen praten als met Bilal. Bij hem voel ik me thuis, alsof mijn leven compleet is. Gelukkig is mijn familie dol op hem. Maar ook als dat niet zo was, dan zou ik voor hem vechten. Ik hou echt heel veel van hem.

20

LINK • 40

‘Mijn ouders vonden me erg jong om te trouwen’ Sharona van Hagen-Bolander (22, derdejaars Communicatie) was net twee maanden achttien toen ze trouwde met Nick van Hagen (25).

Trouwdatum: 31 juli 2009, stadhuis Leidschendam

Sharona Vrienden van vrienden brachten ons in contact. Eerst gingen we vriendschappelijk met elkaar om, maar eigenlijk vonden we elkaar al een tijdje leuk. Ik vind Nick echt een man. Hij is erg lang en staat stevig in zijn schoenen.

Op het strand van Aruba heeft hij me ten huwelijk gevraagd. Ik zei meteen ‘ja’.

Mijn ouders vonden me erg jong en hadden liever dat ik eerst mijn studie afmaakte. Na onze trouwdag zijn we meteen op onszelf gaan wonen. Vanwege ons geloof (Jehova’s getuigen) kan je niet eerst samenwonen. Het eerste jaar was best zwaar. Ook al zag ik Nick daarvoor al vaak, het is toch anders als je in één huis woont. Inmiddels zijn we aan elkaar gewend en gaat het samenwonen erg goed. Het is niet zo dat ik spijt heb van mijn keuze om te trouwen, al zou ik het achteraf gezien wel iets uit hebben gesteld. Op school ken ik niet veel mensen die ook getrouwd zijn. Als ik het over mijn man heb, komt het nog weleens voor dat iemand zegt: ‘Huh? Je màn?’

40 • LINK

21

‘Toen ik zei dat ik verloofd was, ging heel de klas applaudisseren’

Nog voor Brian Vrolijk (24) en Leonie Blonk (24) Culturele en Maatschappelijke Vorming studeerden, begon hun relatie, nu 4,5 jaar geleden.

Verwachte trouwdatum: september 2014, op het strand.

Brian We waren bij Vlietpop, een festival in Leidschendam, en ontmoetten elkaar backstage. Ik bracht haar naar huis en onderweg belandden we op een steigertje in een park waar we heel de nacht hebben zitten praten. Toen de zon opkwam, kwamen we erachter dat we elkaar ook nuchter nog heel leuk vonden. Sindsdien zijn we samen.

Leonie Dat Brian me ten huwelijk zou vragen, kwam totaal niet in me op. Op het strand van Scheveningen ging hij op z’n knie zitten en vroeg hij: ‘Wil je met me trouwen?’ Hoe kun je nou mooier je liefde bezegelen dan met een huwelijk?

Die maandag ging ik naar school en een van mijn beste vrienden zei in de klas ‘Leonie heeft nog iets te vertellen.’

Toen ik zei ‘Ik ben verloofd’, ging heel de klas applaudisseren.

22

LINK • 40

‘Twee van mijn klasgenoten waren mijn getuigen’

Danielle Peterson (28, tweedejaars International Public Management) komt uit de VS. In Nederland ontmoette ze haar grote liefde Jon Geerars (35).

Trouwdatum: 22 november 2013, stadhuis Soest

Danielle Ik ben eerder getrouwd geweest, op mijn achttiende. Dat was voor mij geen succes. Je weet dan nog niet wie je bent en het was een impulsieve beslissing. Inmiddels ben ik zeven jaar samen met Jon. Hij is heel eerlijk, intelligent en recht door zee.

En verantwoordelijk. Wacht, nu lijkt het net of ik op zoek was naar een manager. Ik ben nu eenmaal niet over-sentimenteel en hij ook niet.

Ik heb erg genoten van onze trouwdag. Er waren wel een stuk of 25 klasgenoten aanwezig, waarvan twee zelfs mijn getuigen waren. Door te trouwen verbind je je op een hoger niveau. Ik vind het heel leuk dat ik nu kan zeggen ‘Ik moet naar huis, want mijn man wacht op me.’ Ook bij het solliciteren voor stages vind ik het volwassener overkomen dan ‘boyfriend’. En het allerleukste: dat ik niet nog een keer een huwelijk hoef te plannen.

•

40 • LINK

23

Scriptieprijs Wat is de beste afstudeerscriptie? Link nomineert iedere maand een afstudeerder die niet alleen uitmuntend presteerde, maar nog relevant is ook. Jaarlijks in maart wint de beste 1.500 euro.

Linda Arfy Studie: Maatschappelijk Werk en Dienstverlening Scriptie: De ‘boerka’ in Nederland – Een onderzoek naar de maatschappelijke integratie van niqaabdraagsters in Nederland Cijfer: 9

Vergeten in het boerkadebat:

de mening van de draagsters

Het was een symbool van vrouwenonderdrukking en moest in de ban: de boerka. Tot een algeheel verbod kwam het niet, maar politiek Den Haag had er de mond van vol. In al het gekrakeel vergat iedereen een belangrijke groep te vragen wat die er eigenlijk van vond: de vrouwen zelf. tekst René Rector • beeld Mieke Barendse / Anke Nobel

M

et een kledingstuk over straat dat je gezicht bedekt… mag dat? Willen we dat, in de Nederlandse samenleving? In de politiek discussieerden ze er jaren over. Die discussie over boerka’s en niqaabs (zie infographic voor de verschillen) gaat natuurlijk niet alleen maar over het bedekken van je gezicht. Vaak duiken in de discussie ook woorden als radicalisering en islamisering op, en vrouwenonderdrukking en isolement. De gevoeligheid zit dus veel meer in vreemdelingenhaat, angst voor extremisme en over de vraag of zo’n sluier wel strookt met Nederlandse denkbeelden over manvrouwverhoudingen.

Linda Arfy wilde er meer van weten. ‘Een vriendin van me draagt er een, en die vertelde dat ze om die

24

LINK • 40

reden een keer bijna werd aangereden. Toen ik zocht naar belevenissen van niqaabdraagsters, vond ik bijna niets: er is in Nederland één wetenschappelijke studie naar gedaan. Toen dacht ik: ík wil die vrouwen vragen hoe zij hun leven leven, wat ze van de discussie over hen vinden en wat zij willen bijdragen aan die discussie. Ik wilde ze een stem geven. Niemand die hen ooit iets vraagt.’

Moeilijkheden Linda’s idee voor haar onderzoek was eenvoudig: vraag aan niqaabdraagsters hoe zij het ervaren om een kledingstuk te dragen waar zoveel om te doen is.

Maar het vinden van draagsters bleek enorm moeilijk.

Er waren praktische problemen. Sowieso zijn er maar een paar honderd vrouwen in Nederland die een niqaab dragen. Vind die maar eens! Maar er waren ook gevoeliger zaken. ‘Ik kreeg vaak te horen dat ze niet wilden praten, omdat ze vreesden dat ik van de AIVD was, en eigenlijk wilde weten of ze misschien deel uitmaakten van een radicale islamitische groep.’

Via via kwam Linda wel in contact met veel vrouwen, maar bijna niemand wilde meewerken. Wat beter werkte was een oproep op Facebook. Die resulteerde uiteindelijk in een bescheiden respons: elf vrouwen interviewde ze. Jonge vrouwen, en – saillant – ze

De boerka in Nederland Algemene zorgen:

Gezichtsbedekkende kleding gaat over de boerka.

Niqaabdraagsters komen nooit buiten.

Dat mogen ze namelijk niet.

De niqaab is een teken van een gebrek aan participeren in de samenleving.

We weten best veel over de boerka, toch?

Misschien, maar met sommige dingen zitten we er ook lelijk naast.

de BOERKA is een soort overgooier met een kijkvenster erin. Die wordt veel gedragen in Afghanistan.

de NIQAAB is de meest gebruikte gezichtsbedekker; een hoofddoek die ook het aangezicht bedekt.

Uit onderzoek blijkt: 1. De vrouwen uit dit onderzoek zijn hun niqaab gaan dragen uit religieuze overtuiging, soms tegen de zin van hun familie in.

2. Respondenten willen graag participeren en zien de mogelijkheden ook wel. Sommigen volgen een opleiding, anderen doen vrijwilligerswerk.

Vrouwen moeten de boerka verplicht dragen van hun man of familie.

3. Niqaabdraagsters komen weinig buiten. Ze zijn de opmerkingen op straat beu.

De niqaab past niet in een westers land.

4. De draagsters memoreren

meermalen Engeland en Londen als veel toleranter.

In Nederland dragen enkele honderden vrouwen een boerka of niqaab, dat is ca. 0,002 % van het totaal aantal vrouwen dat in Nederland woont. zijn hun niqaab allemaal uit eigen beweging gaan dragen, soms tot verdriet van hun familie. Of er ook onderdrukte vrouwen zijn, weet Linda niet. ‘Het zou kunnen, maar ik heb ze niet gevonden. Ik heb elf interviews gehouden en dat is niet significant. Maar het geeft wel een indruk.’

Onzin Linda vroeg ze naar hun motieven om een niqaab te dragen, naar hun ervaringen, hun mening over het debat en hun participatie in de samenleving. De stereotiepe beelden in het politieke debat vond ze maar zeer ten dele terug. Een aantal vrouwen komt weinig buiten. Vrijwel niemand heeft werk, geen van hen heeft betaald werk. Dat lijkt op het zo door tegenstanders van het verbod gevreesde isolement. Maar dat thuiszitten is niet vanwege een radicale echtgenoot. ‘Ze blijven veel thuis, maar dat komt door hun ervaringen op straat.’ De vrouwen vinden het ook niet zo’n probleem dat ze weinig buiten komen. Sociale contacten hebben ze namelijk evengoed wel.

De vrouwen hebben moeite met de manier waarop ze ervaren hoe de maatschappij soms met hen omgaat.

Het verbieden van een niqaab bij een baan als telefoniste, of op kantoor, dat vinden ze onzin – het maakt daar voor hun gevoel niet uit of je je gezicht bedekt of

niet. ‘Hier wordt er belang gehecht aan het tonen van het gezicht en ook vaak aan het uiterlijk en of je wel representatief genoeg bent,’ stelt één van de vrouwen.

Normaal zijn Linda schetst een beeld van de vrouwen waarin ze zich aan de ene kant realiseren dat een niqaab in Nederland een opvallende verschijning is die reacties kan ontlokken, maar aan de andere kant geprikkeld of bang geworden zijn door sommige van die reacties: ‘Iemand riep: “Aanpassen! Dit is Nederland!”’ Een ander werd met de dood bedreigd en durfde maanden niet over straat, een derde gaat het liefst met de hele familie naar buiten.

Alles bij elkaar genomen leiden de vrouwen het liefst een eigen leven, zonder aandacht, met werk en worden ze geaccepteerd. Een van de respondenten stelt: ‘Er bestaan ergere dingen op de wereld waar ze zich meer mee bezig moeten houden, zoals kindermisbruik, armoede en criminaliteit.’

Linda: ‘Ze zeggen het niet letterlijk, maar wat ik heb gemerkt, is dat ze vinden dat we niet zo moeilijk moeten doen over de niqaab. Het is een kledingstuk, dat ze willen dragen vanuit hun eigen religieuze overtuiging. Meer moet je er niet van maken. Die wens om normaal te zijn, dat kwam telkens weer boven.’

Link scriptieprijs

Ben je (bijna) afgestudeerd en wil je ook kans maken op de hoofdprijs van € 1.500,-? Kijk op www.dehaagsehogeschool.nl/ linkscriptieprijs hoe je mee kunt doen. Scripties zijn terug te vinden in de hbo kennisbank. www.hbo-kennisbank.nl

•

40 • LINK

25

Juweeltjes LEZERSACTIE Een gratis tweede drankje, korting op dat hippe festival of de nieuwste bioscoopfilm: de nieuwe CJP/Knaek Studentenpas combineert de korting op cultuur met handige acties bij cafés of winkeltjes, voor een jaar lang. Met een beetje cultuurkennis kun jij zo’n pas winnen.

Korting is nooit weg. Dat vonden het CJP (Cultureel Jongeren Paspoort) en Knaek ook. Sinds december verkopen zij de CJP/Knaekpas, die studenten een CJP/ kortingen geeft op allerlei activiteiten Knaekpas en bij verschillende winkels. Denk aan een belegd broodje met korting, of concert voor de helft van de prijs.

Je kunt de pas voor 25 euro bestellen als je studeert, ongeacht je opleidingsniveau.

Win

Meesterlijk gehusseld plot Het idee van de FBI, eind jaren zeventig, was simpel: verzin een puissant rijke Arabische sjeik en kijk of je politici smeergeld van die sjeik kunt laten aannemen. Het kostte destijds zes congresleden en een senator de kop.

Die affaire, Abdul Scam (naar de fictieve sjeik) of Abscam, vormt losjes de inspiratiebron voor American Hustle, drievoudig Goldenglober en ook genomineerd voor diverse Oscars. Hoewel de film gesitueerd is in oranje en paars jaren zeventig, is het vertrekpunt toch echt 2014. We maken kennis met Irving Rosenfeld (Christian Bale) en Sydney (Amy Adams). Echt. Kennis. Een half uur cinema neemt regisseur David Russell daarvoor. Irving en Sydney zijn succesvolle kleine oplichters. Irving blijkt een goeie vent, en Sydney gaat tot het gaatje: je kunt je helemaal inleven in deze mensen van vlees en bloed. Russell neemt precies daarom zo uitgebreid de tijd om hen aan je voor te stellen: het gaat in American Hustle om de psyche van de hoofdpersonen, niet om pistoolgezwaai.

Dan laat FBI-agent DiMaso (Bradley Cooper) ze in de val laat lopen. Gevangenisstraf dreigt, en DiMaso dwingt ze in ruil voor onschendbaarheid een paar corrupte politieke kopstukken tegen de lamp te laten lopen. De eerste grote vis is de mateloos populaire burgemeester

26

LINK • 40

Carmine Polito, en tegen de tijd dat Irving doorkrijgt dat Polito nauwe banden met de maffia onderhoudt, maar toch het beste voor de stad wil, zit hij tot zijn nek in de shit.

Een boefje dat eigenlijk okay is. Dat alleen foute mensen geld aftroggelt. Dat verstrikt raakt in de georganiseerd misdaad. En dat alles op alles zet om uit de handen van zowel de maffia als de FBI te blijven… dat hebben we eerder gezien: The Sting (1973, met Robert Redford).

Die film eindigt met een historisch knap uitgedachte ontknoping. In de show-out van American Hustle legt Irving Rosenfeld de lat nog ietsje hoger: bovenop lijfsbehoud en vrijheid wil hij ook nog het beste voor Polito, die het hart op de juiste plaats heeft zitten.

Een extra ster voor de laatste tien minuten. Dus. • RR

lllll

American Hustle Genre: misdaad Duur: 130 minuten In de bioscoop: 6 februari

CJP en Knaek willen studenten ‘zoveel mogelijk zinvolle korting’ bieden, en vonden een combipas logisch omdat zij dezelfde doelgroep delen. De kaart biedt kortingen voor specifieke (studenten)steden in Nederland, waar Den Haag er ook één van is. In Den Haag werken ze onder andere samen met Subway, het Circustheater en Pathé.

Wil jij ook profiteren van een jaar korting? Link geeft vijf passen weg. Spreid je cultuurkennis ten toon en beantwoord de volgende vraag: wat is de langst bestaande, nog spelende rockband van Nederland?

Mail je antwoord voor woensdag 26 februari naar link@hhs.nl .

Vergeet in je mailtje niet je voor- en achternaam plus je studie te vermelden. De winnaars worden de volgende dag bekend gemaakt via de facebookpagina: hhslinkonline. Wil je meer informatie over de pas, kijk dan op www.cjp.nl/cjpknaek

Welcome to O’Casey’s Irish Pub

O’Casey’s is the biggest international bar of tm The Hague Come in and enjoy a pint of and some of our traditional Irish food. We offer daily entertainment on 2 floors and in Sarah’s Garden wich used to be part of our Queen’s Royal Gardens

Noordeinde 140 The Haque Holland • www.ocaseys.nl

Pelgrim worstelt met clichés Rogier Pelgrim bereikte in 2012 de finale van het programma ‘De Beste Singer-Songwriter van Nederland.’

Vervolgens won hij ook nog de Grote Prijs van Nederland. Dit is dus niet het zoveelste melancholisch jongetje met een akoestische gitaar op schoot. Zou je denken.

Met zijn debuutalbum ‘Roll The Dice’ klust hij verder aan zijn muzikale carrière. In de titelsong lukt het hem om zijn lieflijke stem een rauw randje te geven en hiermee zijn genre te

overstijgen. Bovendien wordt het nummer ondersteund met piano en drums. Iets wat veel singer-songwriters liever links laten liggen. Toch is duidelijk te horen dat Pelgrim nog niet alle clichés ontstegen is.

De rest van het album klink namelijk erg braaf. Hij zingt over liefde of het verliezen daarvan.

Met zijn puntgave stemgeluid weet hij gelukkig een hoop van deze clichématige nummers goed te maken. Hopelijk krijgt Pelgrim het in de toekomst voor elkaar om ook een rauw randje aan zijn teksten te geven. Dan wordt het pas echt het luisteren waard. • IvB

lllll

Roll the dice Rogier Pelgrim Genre: singer-songwriter

Rustig worden met Calm In een tijd dat de helft van de studenten psychische klachten heeft (volgens de Landelijke Studentenvakbond althans), is het hoognodig om weer wat balans te vinden in ons leven. En dat is precies waar de app Calm bij helpt. ‘We proberen niet het woord meditatie te gebruiken,’ vertelt Alex Tew, bedenker van de app in een interview. Volgens Tew schrikt het woord namelijk veel mensen af, alsof ze een hele nieuwe vaardigheid moeten leren. Nee, Calm probeert eenvoudig je stressniveau omlaag te brengen door middel van rustgevende geluiden en afbeeldingen, en ontspansessies van twee tot dertig minuten. Mocht je een fervent gebruiker worden, geen nood, iedere maand wordt de app aangevuld met nieuwe muziek. • MC/TdJ Calm Geschikt voor: iPhone, iPad en iPod touch (vereist iOS 6.0 of nieuwer).

Kosten: Gratis

ZATERDAG

22 FEBRUARI

WWW.PAARD.NL

TIPS VAN...

... Jaswina Bihari-Elahi Jaswina Bihari-Elahi, docente Culturele en Maatschappelijk Vorming, woont in Den Haag, zit in het bestuur van theater de Vaillant in de Schilderswijk en heeft een eigen dansschool in de stad. Zij weet waar in Den Haag je cultuur kunt snuiven en heeft verborgen juwelen als tip. tekst: Dieuwke de Boer • beeld: Mieke Barendse

THEATER > Korzo (Prinsestraat 42, Den Haag) De dansvoorstellingen in Korzo bezoek ik graag. Ze hebben een veelzijdig aanbod: van experimenteel tot klassiek. Ook nodigen ze goede buitenlandse choreografen uit om hier een voorstelling te maken en hebben ze ieder jaar een Indiaas dansfestival.

FILM > Bollywood in Pathé (sinds 2005, o.a. op Spui 65, Den Haag) Vroeger huurden we middenin de nacht de bioscoop af om Bollywood-films te kijken. Dan nam iedereen eigen eten mee. Pathé had op een gegeven moment door dat hier markt voor was en programmeert nu Bollywood-films. De laatste Bollywood die ik zag was Ram Leela: overdreven, too much, een en al drama met prachtige kleuren, muziek en veel emotie.

BOEK > De hoogste gave – Paolo Coelho (2007) Ik ben een groot fan van Paolo Coelho. Hij beschrijft goed hoe ik denk over religie, liefde en medemenselijkheid en dat je moet durven je eigen pad te lopen.

De Hoogste Gave gaat over liefde en spiritualiteit.

Coelho zet liefde uiteen als een prisma: je hebt niet één vorm van liefde, maar kunt op veel manieren liefhebben. Ik ben niet zweverig, maar zijn boeken helpen me als ik zoekend ben.

DANS > Kuchipudi (17e eeuw) Toen ik vijftien was begon ik met Indiaas klassiek dansen, op mijn eenentwintigste ontdekte ik Kuchipudi, een stijl die tot de jaren zeventig alleen door mannen werd gedanst. Het is een technische dans met veel voetenwerk en handgebaren, waarmee mythologische verhalen uit het Hindoeïsme worden verbeeld. Ik geef les in Kuchipudi bij mijn dansschool in Den Haag, Mudra Centre for Dance. Ik maak ook eigen choreografieën op nieuwe muziek, waarvoor je de basis uit de traditie wel moet beheersen.

40 • LINK

27

Melting pot

Zwitserse pizza op wieltjes Derdejaarsstudent International Communication Management Valentin Gallone komt uit Zwitserland en bereidt een gerecht dat hem genoeg energie geeft om te studeren, te skaten en ook nog zijn eigen skatebedrijf te runnen. ‘Soms eet ik zelfs op wieltjes!’ tekst Martina Koleva • beeld Bas Kijzers Wat kook je vanavond?

Ik maak Flammenküche, of, zoals ik het graag noem, Zwitserse pizza. Het is makkelijk en in korte tijd te bereiden. De ingrediënten zijn bacon, ui, ham, crème fraîche en kaas. Als je het wilt maken zoals het hoort, dan moet je de kaassoort Raclette kopen. Die is verkrijgbaar bij speciaalzaken. Het gerecht is perfect voor hongerige studenten en voor mensen die onderweg zijn.

RECEPT OP LINK ONLINE Bekijk het recept voor Flammenküche en een filmpje over hoe het te bereiden op link.hhs.nl

28

LINK • 40

probleem is dat het moeilijk is om aan de goede kaassoort te komen in Den Haag. Als ik dan eenmaal een Zwitsers gerecht op tafel zet, voel ik me fantastisch. Bijna net zo goed als wanneer ik op mijn skates sta. Daarom combineer ik het soms: dan eet ik terwijl ik skate!

Is het Zwitserse eten net zo neutraal als het land?

Ja, eigenlijk wel. Dat kan komen omdat het een mix is van de omliggende landen. De belangrijkste invloeden komen uit Frankrijk, Duitsland en Italië. En onze keuken is niet erg spicy. Als we ze al gebruiken, dan gebruiken we meestal zout, peper en paprikapoeder. Ik kwam er hier in Nederland ook achter dat we in Zwitserland een soortgelijk gerecht hebben als jullie hutspot. Bij ons heet het ‘Papet Vaudios’.

Hoe vaak kook je Zwitserse gerechten?

Helaas niet zo vaak sinds ik in Nederland woon.

Misschien twee keer per jaar en dat terwijl ik het altijd heel leuk vind om te doen. Het grootste

Wil jij Link uitnodigen in jouw keuken en vertellen over je culinaire roots? Stuur dan een mailtje naar link@hhs.nl.