juni 2014
44
MAGAZINE VAN DE HAAGSE HOGESCHOOL
Ondernemen is
Passie
‘Je hebt alleen een stuk grond nodig’
Ivo Waardenburg hoort niets en niemand als hij met zijn beide benen in de lucht is. De derdejaarsstudent Industrieel Product Ontwerpen begon zes jaar geleden met freerunning en richt zich sinds drie jaar op een specifiek onderdeel ervan: tricking. tekst Esha Gowricharn • beeld Mieke Barendse ‘Tricking houdt in dat je zoveel mogelijk verschillende breakdance-achtige moves in de lucht doet. Het leuke aan deze sport is dat je er alleen een stuk grond voor nodig hebt. Dat is ook het element wat me zo aantrok aan tricking: je hebt de vrijheid om dit overal te doen waar je maar wilt. Toen freerunning een aantal
2
LINK • 44
jaar geleden trending werd in Nederland, wist ik dan ook meteen dat ik dit wilde doen. Omdat tricking relatief nieuw is - de sport bestaat in Nederland ongeveer tien jaar - is het clubje trickers heel hecht. Vaak trainen we samen en nu de sport ook competitiever wordt, komen we vaker bij elkaar voor battles. Zelf wil ik vooral nieuwe trickingtechnieken onder de knie krijgen, maar wie weet doe ik ook wel een keer mee aan een battle. Ook geef ik wekelijks les aan jongeren tussen de veertien en achttien jaar oud. Dat is nu nog vrijwillig, maar ik zou daar graag mee door willen gaan in de toekomst. Niets is leuker dan het delen van je technieken met anderen.’
•
Redactioneel
Inhoud 8 It is a (wo)men’s world Chantal praat mee over Mercedessen, Riyaz is de pineut bij lessen ontharen. Sommige HHsopleidingen kennen een scheve man-vrouwverhouding. Hoe houd je je staande als enige man/vrouw?
Het Sanomagevoel
12 Ondernemen is hot Wedstrijden en initiatieven om ondernemende studenten te stimuleren poppen als paddenstoelen uit de grond. Wat doen studenten zoal? Beha’s verkopen bijvoorbeeld. 16 Honours voor hoogvliegers Delft Je haalt al je studiepunten en wilt wel eens wat extra. Student Omar Jacobij ontwikkelde een honoursprogramma rondom big data, dat nu draait in Delft 6 Vrouwenvoetbaltoppers ADO 18 Nick Baas (Halo) wandelt in IJsland voor Diabetes 20 Scriptieprijs: studeren over de grens Rubrieken 4 In beeld: me, myselfie and I 5 Column Jacco van Uden: Allemaal projectie 11 Onder de hamer 22 Juweeltjes: koude Coldplay, bewust Haagse tips van Denise, win een boek 24 Melting pot: Ierland
OVER LINK
Link wordt uitgegeven en geproduceerd door de dienst Communicatie & Marketing van De Haagse Hogeschool.
Redactieadres Ovaal 0.82/ Poseidon 6 Postadres Postbus 13336, 2501 EH Den Haag e: link@hhs.nl f: 070 445 7554 i: http://link.hhs.nl Redactie Dieuwke de Boer (070 445 8851), Esha Gowricharn (stagiaire), René Rector (070 445 8813, hoofdredacteur), Martine Seijffert (070 445 8814), Youri van Vliet (070 445 8796) • Studentredacteuren Mariska van Andel, Ilse van Beest, Esther Bliek, Martin Cok, Patty Elbersen, Kerttu Henriksson, Tim de Jong, Stefan van Klink, Paul van Leeuwen, Danielle Peterson, Darren Power, Yvonne Rijff, Claire Schouten • Medewerkers Jacco van Uden • Strip Margreet de Heer • Beeld Mieke Barendse, Quintin van der Blonk, Thirjeet Gurwara, Margreet de Heer, Bas Kijzers, Raúl Neijhorst, Anke Nobel, Mireille Schaap • Vormgeving Mustafa Özbek, Josean de Pie Druk OBT bv, Den Haag Advertenties Bureau Nassau, Achterom 100c, Hoorn Postbus 4130, 1620 HC Hoorn e: info@bureaunassau.nl t: 020 623 0905 f: 020 639 0846 i: www.bureaunassau.nl ISSN 2210-7983 Copyright Het is verboden zonder toestemming van de redactie artikelen geheel of gedeeltelijk over te nemen. Aan de inhoud van deze uitgave kunnen geen rechten ontleend worden.
Hoe belangrijk zijn gebeurtenissen? Als ze dichtbij je staan, zijn ze belangrijker dan als ze verder weg plaatsvinden. Een milieurampje in Indonesië? Ach, het mocht wat. En hoe goed allerlei instanties ook hun best doen om de Tweede Wereldoorlog in de herinnering te houden, de generatie die haar bewust heeft meegemaakt sterft langzaam maar zeker uit. En dichtbij/verder weg geldt ook in tijd: hoe verder iets weg is in tijd, hoe minder belang we eraan hechten. Journalistiek gezien is nabijheid een verradelijk ding. Natuurlijk: wij schrijven altijd over Haagse dingen, en rellen en rampen bij bijvoorbeeld Avans of Saxion laten we passeren. Maar soms komt het nieuws wel erg dichtbij. Zo ook deze maand. Link magazine stopt ermee. Dat vindt de redactie heel belangrijk – en treurig – nieuws. Maar behalve dat het voor ons heel dichtbij is, is het natuurlijk niet groter dan het stoppen van Commercieel Ingenieur, het stoppen van Culturele en Maatschappelijke Vorming, het stoppen van academies. Maar wat moet je in je laatste nummer van je blad? Dramatisch doen, omdat het zo dichtbij is? Dat deden we bij Commercieel Ingenieur ook niet, hoewel we daar vier jaar geleden nog wel een mooie foto van een grafsteen bij plaatsten. De wereld draait uiteraard gewoon door – op zich een geruststellende gedachte. Uitleggen dan? Onmogelijk, omdat je geen afstand kunt nemen. Vooruitblikken? Onmogelijk, want wat er na de zomer gebeurt, is nog onbekend. Laatst liep ik rond bij Sanoma. Meer dan de helft van hun bladen staat in de uitverkoop, en dat is voor de redacties van die bladen net zo beroerd. Ik bespeurde een rare atmosfeer daar: er werd gelachen, hard gewerkt. Maar er werd ook schichtig gekeken. Gefluisterd. In nisjes bij de koffie-automaat stonden collega’s net iets te dicht op elkaar. Ik snap inmiddels wat die mensen voelden. Veel plezier met de laatste Link.
• René Rector Hoofdredacteur Link r.rector@hhs.nl
44 • LINK
3
In beeld Me, myselfie & I Een vervormd hoofd, weggevallen lichaamsdelen en een arm die richting de camera reikt: zo herken je een échte selfie. Er werd af en toe wat gesmokkeld met deze opdracht, maar ach, wij zijn ook de beroerdsten niet. Zolang je er zelf maar opstaat. Op de eerste foto [1] is dat student European Studies Inese Karpovica die met twee vriendinnen Koningsdag vierde in het Vondelpark. Voeding & Diëtetiek student Isabel de Groot [2] heeft ook iets te vieren: namelijk het vrije gevoel dat ze heeft nu ze weer vrijgezel is. Ook de mannen van de Halo [3] staan vrolijk in het leven als het zonnetje schijnt tijdens hun les atletiek, vertelt Joël Dubbeld. Een serieuzere boodschap heeft Pabostudent Sander Dekker [4] die zichzelf fotografeert met de gepeste Patrick uit Project P en in shock is hoe de school met de jongen omgaat. Informatiespecialist Niloufar Soekhai [6] promoot op haar selfie gezond eten en haar blog Tasty Nilou’s dat ze hierover schrijft. Pedagogiekstudent Romy van der Poel [7] fotografeert zichzelf tijdens haar internationale stage in India met kinderen uit een sloppenwijk. Iets minder ver van huis maar eveneens in het buitenland is Bouwkundestudent Jasper van den Berg [8] samen met zijn vriendin. Ook ICM-studenten Iva Geneva en Polina Petkova [9] genieten van hun vrije tijd, maar dan in het zonnige Zuiderpark. Nog twee vriendinnen op de laatste foto, ingezonden door SPHstudent Ginger Westen [10]. De meest spontane en daarmee winnende selfie is van Pabostudent Wies Rebel [5]. Samen met haar zus Bibi komt ze terug van het ‘foutste concert van heel Nederland’, Nacht van Oranje. Wie er nog meer op de foto staan? ‘Geen idee!’ Wies wint de 50 euro.
•
4
LINK • 44
[1]
[2]
[5]
[7]
[8]
Jacco [3]
[4]
Allemaal projectie
Meer nog dan op hun honden lijken mensen op hun organisaties. Of beter: organisaties lijken op mensen. Neem de bekendste weergave van organisaties: het organogram. Knijp je ogen een beetje dicht en je ziet de contouren van het menselijk lichaam. Bovenaan het hoofd waar naar verluidt het denkwerk plaatsvindt, daaronder de organen die ideeën moeten verwerken en ten slotte de handen en voeten die voor de uitvoering moeten zorgen.
[6]
Met de modellering van organisaties naar onze eigen fysieke verschijning geven we ook onze schoonheidsidealen bloot. We zijn dol op slank en fit. Als onze organisaties traag en vadsig aanvoelen schakelen we de hulp in van heuse bedrijvendoktoren die vitale onderdelen moeten redden. Verziekte bedrijfsonderdelen of een te hoge corporate BMI? Diep het mes erin. Toch niet levensvatbaar? Laten versterven of afstoten. Managers moeten heel aardig kunnen meepraten op chirurgenfeestjes. Van onze organisaties verwachten we niet alleen dat ze de mens in lijflijk opzicht overtreffen. Ze moeten zich ook nog eens bovenmenselijk gedragen. Laten we eerlijk zijn: de meeste mensen rommelen maar wat aan. Grote idealen spelen nauwelijks een rol in ons dagelijks leven, we laten prachtige talenten en grote kansen onbenut, zeggen A maar doen B, leren niet van onze ervaringen, enzovoorts. Nee, dan onze organisaties. Die moeten een doordachte visie op de wereld kunnen overleggen. Een heldere missie hebben. Opereren vanuit een strategie waarin consistentie, coherentie en congruentie heilig zijn. En dat alles op basis van waarden waar iedereen het mee eens moet zijn.
[9]
Het lijkt me eerlijk gezegd wat veelgevraagd. Oneerlijk ook, beetje onze eigen angsten en fantasieën projecteren op organisaties en dan verwachten dat die organisaties wel deugen. Kunnen we niet wat liever zijn voor onze organisaties?
[10]
In het NRC van 25 april vertelt Peter van der Knaap, directeur van de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid (SWOV) over maatregelen om het aantal verkeersdoden terug te brengen. Harde ingrepen in de infrastructuur horen daar natuurlijk bij, maar ook de ‘vergevingsgezindheid van wegen’. Van der Knaap: ‘Bijna altijd speelt bij ongevallen een menselijke fout een rol. Dus moeten we zorgen dat een fout niet meteen leidt tot een fataal ongeval, door vergevingsgezinde infrastructuur: bijvoorbeeld wegbermen vrijmaken van obstakels.’ Vergevingsgezinde wegen… pure poëzie. Als organisaties dan toch moeten compenseren voor het menselijk tekort, dan moeten we misschien maar werken aan ‘vergevingsgezinde organisaties’. Maar hoe zou zo’n organisatie eruit zien? En hoe deze te realiseren? Suggesties graag naar j.c.vanuden@hhs.nl
•
Jacco van Uden is Lector Change Management aan De Haagse Hogeschool
44 • LINK
5
Topsport
VROUWENVOETBAL
Vrouwenvoetbal maakt een groei door maar is nog lang niet zo populair als de nummer één mannensport. HHs-studentes Mandy van Dijk (17) en Vesna Veltrop (20) vertellen in de aanloop naar het WK over hun internationale wedstrijdervaring, en en passant waarom het hun sport aan populariteit ontbreekt. tekst Paul van Leeuwen • beeld Bas Kijzers
M
aandagochtend: de zon wordt afgewisseld door flinke hoosbuien. Het lijkt de ADO-dames op het trainingsveld niet te deren. ‘Ik vind het juist lekker als het regent, dan heb je het gevoel dat je bezig bent,’ vertelt Vesna na de training. ‘Als kind woonde ik tussen alleen
6
LINK • 44
maar buurjongens waarmee ik steeds voetbalde. M’n hele familie voetbalde ook waardoor ik van jongs af aan werd meegenomen naar het veld. Ik voetbalde eerst bij Ajax, maar daar trainde ik alleen en kwam ik niet aan spelen toe door de vele internationals die daar zitten.’ Op Mandy’s middelbare ‘voetbalschool’ het Segbroek College geeft de man van haar coach Sarina Wiegman trainingen en zo kwam ze met ADO in aanraking. ‘Vrouwenvoetbal is een van de snelst groeiende teamsporten en wereldwijd de grootste sport voor vrouwen,’ vertelt coach Sarina Wiegman. Vesna is blij met die ontwikkeling: ‘De aandacht voor vrouwenvoetbal is nog beperkt, maar pas was Nederland-België op tv en was er een samenvatting op de NOS. Ik denk dat mensen eraan moeten wennen.’
speelt zich in de kijker Al dat trainen kost veel tijd. Op De HHs maken Vesna en Mandy daarom gebruik van de topsportregeling. Vesna: ‘De combinatie is zwaar maar goed te doen. Lessen die verplicht zijn en samenvallen met een training volg ik bij een andere klas.’ Mandy haakt in: ‘Voetbal is erg leuk om te doen en ik wil het ook zo lang mogelijk blijven doen als het maar te combineren is met mijn studie.’ Vesna wil graag in het A-elftal spelen maar zegt dat dat een moeilijk te realiseren droom is: ‘Je hebt niet net als bij de mannen een team “onder 21” of “onder 23”, de stap in het vrouwenvoetbal is veel te groot. Je moet van “onder 19” meteen naar het A-team waar alles tussen de 19 en 31 speelt. Veel concurrentie dus.’ Mandy vult aan: ‘De meeste speelsters stoppen tussen de 25 en 30 en als je dan geen opleiding hebt, wordt het lastig.’
Het vrouwenvoetbal kampt met een aantal vooroordelen, waar ook de studentes soms tegenop moeten boksen. ‘Onbegrijpelijk dat soms nog wordt gevraagd of meisjes kunnen en mogen voetballen. Je vraagt je toch ook niet af of meisjes kunnen judoën of schaatsen?’ Coach Sarina wordt soms tureluurs van de parallel die getrokken wordt met mannenvoetbal. ‘Ireen Wüst vergelijk je toch ook niet met Sven Kramer?’ Mandy glimlacht en denkt aan haar vakanties als kind: ‘Grappig als je de jongetjes op het veld helemaal zoek speelde als meisje. Ik snap wel dat mensen niet altijd wat van vrouwenvoetbal weten: er is weinig aandacht voor. Maar mensen die er bewust niks van willen weten terwijl ze nog nooit een wedstrijd hebben gezien… dat slaat nergens op. Ze vinden het soms “minder” en verbazen zich dan ook als je zegt vijf keer in de week te trainen.’
En om die reden trainen de dames zover hun studies Accountancy (bij Mandy) en Sociaal Pedagogische Hulpverlening (bij Vesna) dat toelaten. Verdient Lionel Messi per jaar krap vijftig miljoen euro, van vrouwenvoetbal word je nog niet rijk. De kansen voor vrouwen in het Nederlandse voetbal worden wel steeds groter omdat in 2012 de BeNeLeague vrouwenvoetbalcompetitie is gestart. Het team dat zich vanuit Nederland en België het hoogste plaatst, kwalificeert zich voor de UEFA Women’s Champions League. Sarina geeft aan dat de ambities van topsportclubs hierdoor groter zijn geworden. Vesna vult aan: ‘Het vrouwenteam van ADO stond heel hoog maar doordat er speelsters naar het buitenland of naar een andere club zijn gegaan, staat er nu een ander team op het veld en staan we vijfde in de competitie.’ Vesna moet er niet aan denken om op haar 25ste al fulltime te werken op haar opleidingsgebied: ‘Als mijn lichaam het volhoudt dan wil ik wel tot mijn dertigste blijven voetballen en daarna zou ik er niet zomaar mee kunnen stoppen. Fulltime werken kan ik altijd nog.’
•
Nederlands vrouwenvoetbal in cijfers (2013) Aantal voetbalsters: 131.948 Aanbod: 86% van de verenigingen biedt meisjes- en vrouwenvoetbal aan. Toename voetballers man versus vrouw 2002 – 2012 KNVB: + 12% man, + 84% vrouw. Kijkers oranjeleeuwinnen wedstrijden tijdens EK: Duitsland 770.000 Noorwegen 1.000.000 IJsland 540.000 Eerste uitverkochte vrouweninterland: Nederland – Griekenland 23 november 2013 Excelsior stadion Rotterdam.
44 • LINK
7
M/V
This is a
Ondernemingsplan maken? Neem een kijkje in een van de databanken van de hogeschoolbibliotheek: • Company.Info • Business Source Elite • of MarketLine Advantage
hhs.nl/bibliotheek
In Nederland is ongeveer de helft van de bevolking vrouw, maar op sommige opleidingen op De Haagse ligt de man-vrouwverhouding flink uit het lood. De HHs heeft één vrouwloze opleiding aan boord (Mechatronica) en een tiental studies waar het echt zoeken is naar iemand van het andere geslacht. Hoe zit het met de studenten die er wél voor kiezen om in een klas te zitten zonder seksegenoten? tekst Esha Gowricharn • beeld Mieke Barendse
‘D
e technische opleidingen heb niet bepaald een goed imago. Meisjes denken vaak aan viezigheid bij dit soort studies,’ zegt Renee Prins, betrokken bij de aansluiting tussen vooropleidingen en de technische studies aan de Academie voor Technology, Innovation & Society Delft. ‘Bovendien willen ze niet in een klas belanden met alleen maar jongens.’ Deze angst is niet helemaal onterecht. Hoewel het ene promotieprogramma voor vrouwen in de techniek nog niet is afgerond of het andere alweer begint, zijn de dames in de techniek nog altijd in de minderheid. In De HHs-vestiging in Delft lopen dan ook vooral mannen. Vooral de ‘harde’ technische opleidingen zoals Elektrotechniek en Werktuigbouwkunde trekken weinig meisjes aan. Maar liefst 96 procent van de studenten op deze opleiding is man. Renee Prins: ‘Als we ervoor zorgen dat het aantal meisjes bij dit soort opleidingen stijgt naar dertig procent, stromen de inschrijvingen vanzelf binnen. Maar dan moet je wel eerst aan dat aantal meisjes komen. En dat is het moeilijkst.’ Terwijl techniek nog altijd niet kan rekenen op veel vrouwelijke belangstelling, zijn er ook opleidingen die geen mannen aantrekken. Hoewel er landelijk beleid is om meer mannen op de pabo te krijgen, komt die er met zeventien procent mannen nog best aardig af. Mannen lijken juist met een grote boog om de Academie voor Gezondheidszorg te lopen. Verpleegkunde ligt met 85 procent vrouwen nog dichtbij de pabo, maar Voeding en Diëtiek komt met 96 procent dicht in de buurt van Mechatronica. Huidtherapie spant de kroon met 98 procent vrouwen.
De bibliotheek. Waar anders? 8
LINK • 44
Link ging op zoek naar de minderheden bij de opleidingen Werktuigbouwkunde en Huidtherapie en vroeg twee studenten hoe zij zich staande houden in een mannen/vrouwenwereld.
(WO)MEN’S world
‘Soms hoor ik seksistische opmerkingen’ Tweedejaarsstudent Chantal van Doorn wil door haar klasgenoten graag gezien worden als ‘one of the guys’, maar krijgt nog vaak te maken met vooroordelen. Als een van de weinige vrouwelijke Werktuigbouwkundestudenten probeert ze stevig in haar schoenen te staan. ‘Als ik met mijn hakken over de gang loop, zie ik jongens hun nek omdraaien om te kijken wie er loopt. Zo vaak hoor je het geklik van de hakken namelijk niet in Delft. Toen ik een opleiding moest kiezen, was een ding zeker: het moest iets technisch zijn. Ik ging er daarom vanuit dat het merendeel van mijn klasgenoten man was. Al op mijn middelbare school was ik een van de weinige meisjes in de klas, omdat ik koos voor het profiel Natuur en Wetenschap. Dat zou in mijn vervolgopleiding niet anders zijn. Samen met een ander meisje vertegenwoordigden we de vrouwelijke werktuigbouwkundestudenten in de klas. Met een paar andere meiden van technische opleidingen maakten we daarom een Facebook-pagina en whatsappgroepje aan. Heb je het met de jongens in je klas nog over de nieuwste Mercedes, in zo’n meidengroepje gaat het vooral over de nieuwe kledinglijn van een grote modeketen en de manier waarop je je haar kan opsteken. Ik ben niet echt een meisje-meisje, maar ook geen tomboy. Soms mis ik de typische meidenpraat wel.’
Maar een grote meerderheid mannelijke klasgenoten heeft ook voordelen. Zo heb ik mijn huidige vriend leren kennen toen we vorig jaar samen in de klas zaten. Ook ben je tijdens een project niet continu aan het kibbelen over de kleine details, maar kom je vaker met elkaar in overeenstemming. Ik voel me dan ook een van hen. Des te harder komt het aan als ik een seksistische opmerking naar mijn hoofd krijg geslingerd. Zo kreeg ik tijdens een excursie van iemand te horen: ‘Wat doe jij hier? Moet je niet achter het aanrecht staan?’ Of ze zuchten ‘vrouwen’ als ik iets niet begrijp en om meer uitleg vraag. Zulke opmerkingen probeer ik te negeren. Toch ben ik vastberaden om deze opleiding af te maken. Om over de typische meidendingen te praten heb ik mijn vriendinnen nog en ik neem afstand van de jongens die nare opmerkingen maken. Ik hou van het vakgebied en zolang ik het zelf leuk vind, ga ik ermee door.’
44 • LINK
9
‘Aan elkaars borst voelen is ongemakkelijk’ Tweedejaarsstudent Riyaz van Wegberg wist niet wat hem te wachten stond toen hij begon met de opleiding Huidtherapie. Als enige man in zijn klas, én studiejaar, krijgt hij soms te maken met nogal ongemakkelijke situaties. ‘De schermen en handdoeken worden weer tevoorschijn gehaald als we onze practicumles hebben en voor de zoveelste keer uit de kleren moeten. Misschien een waar paradijs voor heterostudenten, als homoseksuele man zie ik dit als niet meer dan een oefening. Dat neemt niet weg dat het erg ongemakkelijk is als je tijdens het practicum aan elkaars borst moet voelen. Dat is al helemaal het geval als ik merk dat mijn medestudenten zich er echt niet prettig bij voelen. Dan sta ik een beetje te wachten tot iemand instemt om samen met mij de oefening te doen.
10
LINK • 44
In een klas zitten met alleen maar meiden is soms lastig omdat je niet mee kan praten over sommige onderwerpen, en dat je een medische opleiding doet en je eigen huid vaak als oefenmateriaal moet gebruiken, maakt de situatie niet makkelijker. Zo zit ik vaak op de ‘pijnbank’ bij lessen over ontharen. Omdat de meiden allemaal gladgeschoren benen hebben en ik vrijwel de enige ben die wel haar heeft. Terwijl ik het uitschreeuw van de pijn, kijken medestudenten mij vaak fronsend aan. ‘Stel je niet aan, joh!’ krijg ik dan te horen.
Onder de hamer Ik ben de eerste mannelijke student Huidtherapie die doorgestroomd is naar het tweede jaar. Mannen die kiezen voor deze opleiding, haken meestal snel af. Er zitten nog twee jongens in het eerste jaar, maar verder dan dat, komt het testosterongehalte niet bij deze opleiding. Dit betekent onder andere dat er tijdens de projecten een hoop gekletst wordt over de nieuwste nagellakjes of trouwen met de man van hun dromen.
Surveillant geeft niet de doorslag
Toch hou ik niet van de machocultuur die er heerst bij opleidingen waar jongens juist in de meerderheid zijn. Vrouwen zijn veel zorgzamer en houden vaker rekening met je. Ik ben dan ook heel blij dat ik bij mijn klasgenoten terecht kan als ik ergens mee zit. Bovendien kan je je situatie ook ombuigen naar iets positiefs. Ik word sneller herkend door te docenten en vaak uitgenodigd om mee te praten over de opleiding.’
•
Student J. van de opleiding Accountancy heeft tijdens de instaptoets Engels niet het verplichte onderdeel ‘vocabulaire’ gemaakt, waardoor hij de toets niet heeft gehaald. De student vindt het onterecht en vraagt de Examencommissie om een vrijstelling. Dit verzoek wordt afgewezen. Hierna stapt de student naar het College van Beroep. tekst Mariska van Andel
De feiten Student J. zat in de hoofdfase van Accountancy toen hij de instaptoets Engels maakte. Voor de huidige propedeusestudenten waren alle onderdelen van de toets verplicht, tweedejaars zoals J. hadden voor een deel vrijstelling.
De argumenten Volgens de student is er voorafgaand aan het tentamen discussie ontstaan over de verplichte onderdelen. Hij heeft aan een surveillant gevraagd welke onderdelen verplicht waren en kreeg daarop te horen dat naast het onderdeel ‘grammatica’ ook het onderdeel ‘vocabulaire’ voor tweedejaars niet verplicht was. Daarom heeft hij beide onderdelen overgeslagen. Pas achteraf bleek alleen het onderdeel ‘grammatica’ niet verplicht te zijn. Verder heeft J. de toetsen Engels uit de hoofdfase wel gehaald. Dat zou volgens J. voldoende bewijs van zijn kunnen zijn.
De tegenargumenten Op het tentamen stond duidelijk ‘Only for new propaedeutic students’ bij het onderdeel dat hij niet hoefde te maken. Een surveillant is niet als docent verbonden aan De Haagse Hogeschool en is dus ook niet in de positie om te zeggen welke onderdelen verplicht zijn. Daarbij heeft de surveillant later verklaard nooit iets anders te hebben gezegd dan wat er op het tentamen stond vermeld.
De uitspraak Het College van Beroep vindt de argumenten van student J. ongegrond. Tijdens een tentamen behoor je alle verplichte onderdelen te maken en deze stonden duidelijk op het tentamen vermeld.
Niet eens met een beslissing van de examencommissie? Je hoeft je er niet zonder meer bij neer te leggen. Kijk voor regels en procedures op studentennet.hhs.nl/ loketrechtsbescherming
44 • LINK
11
Ondernemend
Wil de NIEUWE STEVE JOBS zich melden? Ondernemen lijkt populairder dan ooit. De wedstrijden (studentbedrijf van het jaar, dé hybride student-ondernemer, de studenten ondernemersprijs) schieten als paddenstoelen uit de grond. Ook trekt de hogeschool ondernemers aan die studenten onder hun hoede nemen. Toch staat niet zozeer het stimuleren van ondernemerschap hoog op de HHs-agenda, maar vooral het opleiden tot ondernemende student. Tekst Martine Seijffert • Beeld Raúl Neijhorst en Quintin van der Blonk
O
p woensdag 21 mei werd de prijs voor de beste hybride student-ondernemer voor de tweede keer uitgereikt. De beste... wát? ‘De term hybride student-ondernemer staat voor het kunnen combineren van werk, je eigen bedrijf en je studie,’ verklaart kenniskringlid en Bedrijfskunde MER-docent Albert Kraaij de term, die volgens hem uit de koker komt van het lectoraat Financial Inclusion and New Entrepreneurship dat de verkiezing samen met het Haags Center of Entrepreneurship organiseert. Een paar dagen voor de sluitdatum voor de aanmeldingen zat Kraaij nog flink in de zenuwen. Twee aanmeldingen zaten er in zijn mailbox, terwijl hij voor ogen had dat hij bij vijftien aanmeldingen tevreden zou zijn. Uiteindelijk leverden 25 studenten hun ondernemingsplan vlak voor of op de deadline in. Een succes, toch nog, vindt Kraaij, al geeft hij toe dat het op 25.000 studenten een klein aandeel is. Hij heeft er verschillende verklaringen voor. ‘Met het lectoraat onderzoeken we hoeveel hybride studentondernemers er op de hogeschool zijn. Al blijkt uit
12
LINK • 44
de eerste resultaten dat het om veel studenten gaat, dan nog is het moeilijk om studenten aan te zetten om mee te doen aan wedstrijden die niet aan hun opleiding gekoppeld zijn. Daarnaast is de concurrentie van wedstrijden buiten de hogeschool groot. Studenten hebben steeds meer druk om studiepunten te halen én, de belangrijkste reden, als je student-ondernemer bent, dan ben je hartstikke druk. Te druk om mee te doen.’ En misschien ook wel te druk om te studeren. Daar ligt ook precies de afweging waar de hogeschool voor staat. Bij een studie als Small Business & Retail Management (SBRM) krijgen de Small Business studenten de tools aangereikt om met een eigen bedrijfje de school te verlaten of om vlak na hun afstuderen een eigen bedrijf te beginnen. ‘We zijn ons opleidingskader aan het herdefiniëren,’ vertelt coördinator praktijkbureau Heleen Geerts. ‘Entrepreneurship vormt de rode draad. Dat het aantal studenten dat Small Business kiest de laatste jaren is gegroeid, vind ik zeker een positieve ontwikkeling. Ondernemendheid is ons onderscheidend vermogen. En wat ik vooral mooi vind om te zien, is dat studenten elkaar steeds meer opzoeken en gaan samenwerken bij het opzetten van hun bedrijf. Dat zie je ook binnen de hogeschool.’ Geerts doelt onder meer op de stichting Eye on Entrepreneurs, die is ontstaan door een samenwerkingsverband tussen de Academie voor Marketing & Commerce en TIS Delft. Ondernemer Iwan Blokker stond samen met academiedirecteuren Simone Fredriksz en Sander van Ipenburg Grijpma aan de wieg van dit idee waarin toptalenten de mogelijkheid krijgen zich in korte tijd te ontwikkelen tot internationaal ondernemer. Blokker vertelt: ‘We hebben de overtuiging dat er in Nederland genoeg innovatieve technieken worden bedacht, maar dat er een schaarste is aan
‘Ons product past door de brievenbus’
goede ondernemers. Ik ben op zoek naar een geniaal idee en naar zeer succesvolle ondernemers.’ Als idee en ondernemersgeest niet in één persoon huizen, dan matcht Blokker de twee. Vervolgens krijgt de ondernemende student een jaar lang coaching van de stichting met als doel om in dat jaar een forse groei te bewerkstellingen. ‘Dat kan gaan om groei van de omzet, maar het gaat ons allereerst om de groei van de ondernemer.’ Blokker beseft dat de kans bestaat dat een student dan minder tijd heeft om te studeren, maar zijn prioriteit is duidelijk: ‘Ik raad een studie niet af, maar ik stimuleer ondernemerschap.’ Heel groot pakt de hogeschool die stimulering niet aan. Dat is niet voor niets. Yardena Shitrit is directeur van het zwaartepunt ‘Ondernemerschap en innovatie in een tijdperk van globalisering’ dat het Haags Center of Entrepreneurship oprichtte. Zij geeft aan: ‘De hogeschool is geen kweekvijver voor ondernemers. De ervaring leert dat als je een student stimuleert om zijn bedrijf op te starten, de kans dat hij zijn studie afmaakt niet erg groot is. Zijn we als hogeschool een
Vierdejaars SBRM-student Ivar van der Lugt (21) en oud-student Technische Bedrijfskunde Peter van Leeuwen (28) (op de foto van links naar rechts tussen alle dames in) Product: Playfull, de bedrijfsnaam voor diverse body fashionwebshops als www.mijnondergoed.nl In deze webshop heeft Ivar een aandeel van vijftig procent. Deelnemer aan de verkiezing ‘Dé hybride student-ondernemer van 2014’ ‘Het mooie van dit systeem is dat we alleen een domeinnaam hoeven te kopen en zo weer een webshop live hebben. Onze webshop www.grotecupmaten.nl (zie foto’s) is best groot en draait een omzet van tienduizend euro per maand. We verwachten dat www. mijnondergoed.nl nog groter kan worden, al verdien ik daar nu nog niks mee. Deze webshop focust op kwalitatieve lingerie, voor zowel dames als heren, voor een betaalbare prijs. Het voordeel van ons product is dat iedereen het nodig heeft en dat het supermakkelijk door de brievenbus kan. Wat voor affiniteit we met het product hebben? Peter ondervond tijdens zijn studie dat het een product is dat je makkelijk kunt inkopen. Hij merkte dat er met name grote maten beha’s werden besteld en is zich toen daar op gaan richten. We kregen soms commentaar van onze klanten op de plaatjes van onze website. De borsten op de foto’s waren te klein. Toen hebben we de dames opgeroepen om vrijwillig mee te doen aan een fotoshoot. De negen geselecteerde dames waren blij dat ze zichzelf konden laten zien omdat ze de foto’s van al die slanke modellen zat waren. Er is helemaal niks aan de foto’s bewerkt. Het zou mooi zijn als we op deze manier een beetje bij kunnen dragen aan een beter zelfbeeld van de vrouwen in Nederland.’
44 • LINK
13
‘
‘ Wij willen een wereld zonder wratten’
at (20) Leonard Oirbans (21), Ruchika Kalpoe (20), Kim Markw ) (op de foto van links naar rechts Eerstejaars Technische Bedrijfskunde oor je Product: Swockgear, een sok voor in het zwembad waard zorgt. e niet uitglijdt en die voor hygiën Prijs: 24,95 opdruk. In alle maten verkrijgbaar, ook verkrijgbaar met eigen mers deelne en nemen Onder Finalisten van de wedstrijd Jong 2014’. van r rneme t-onde aan de verkiezing ‘Dé hybride studen zwembad ‘We kwamen erachter dat de helft van de ongelukken in het van grip verlegd focus onze we ontstaat door uitglijden. Later hebben aan. tegeng al helema nooit naar hygiëne, want vallen kan je toch agje Onze sok voelt als een second skin. Het is een heel dun latexla sok. e normal een als dat om je voeten zit en dat net voelt voelt Dat we in de finale staan van de wedstrijd Jong Ondernemen We . gedaan hebben jaar het als een waardering voor wat we heel een zoals ciers, leveran grote met zijn inmiddels in onderhandeling rtikelen zwema je waar levert fabrikant in Frankrijk die automaten jk uit kunt trekken. Ook maken we een promotiefilmpje en mogeli en Bruin de Inge and, willen zwemmers Pieter van den Hoogeb de conMaarten van der Weijden hieraan meewerken. We hebben waar de Amro, ABN van antoor tacten hiervoor gelegd op het hoofdk we ook kregen Daar ond. plaatsv halve finale van Jong Ondernemen Zalm. Gerrit met n lunche te horen dat we op 12 juni mogen vijf jaar Onze droom is om vaste afnemers te hebben en dat het over net het Dat ad. zwemb een in heel normaal is om een sok te dragen ijk.’ natuurl wratten zonder wereld zo’n hype wordt als Crocs. En een
14
LINK • 44
instituut voor ondernemerschap of ondernemendheid? Dat is een discussie die momenteel plaatsvindt, maar naar mijn mening zijn we er voor het laatste. We zijn een kennisinstelling en moeten studenten faciliteren om van ondernemerschap en innovatie te proeven en dit inbedden in het onderwijs.’ Ook Albert Kraaij wil graag die volgende stap zetten door de wedstrijd van de hybride studentondernemer bij opleidingen onder te brengen waar het helemaal niet zo vanzelfsprekend is om met ondernemen bezig te zijn. Hij plaatst wel een kanttekening: ‘Er zijn dikke muren tussen academies en opleidingen en er is een verschrikkelijke behoefte aan dat samenbrengen van kennis en kunde. Dit soort dingen moet je erg ver van tevoren organiseren, want je hebt te maken met het opzetten van onderwijsprogramma’s.’ Ook Heleen Geerts ziet daar de uitdaging: ‘Het onderwijs loopt meestal achter en de ondernemerswereld ontwikkelt juist heel snel, dus onze taak is om actief te zijn.’
‘ We hoeven er niet rijk van te worden’
Het Haags Center of Entrepreneurship pakt hierin een voortrekkersrol door samen te werken met stakeholders binnen en buiten de hogeschool, door onderzoek te stimuleren en partijen samen te brengen. Hieronder valt bijvoorbeeld het faciliteren van wedstrijden, een project als Eye on Entrepreneurs en ‘De Haagse Open’, bijeenkomsten waarbij studenten aan kunnen schuiven bij lezingen van topondernemers. ‘We willen de student met andere ideeën en gedachten in aanraking brengen,’ vertelt Shitrit. ‘Er is geen gouden ei, zeker niet als je praat over 25.000 studenten. Je probeert een palet te creëren en ervoor te zorgen dat de termen ondernemen en innovatie in elk nieuw curriculum voorkomen. Dat is niet iets wat je meet in het aantal ondernemingen. Het gaat erom dat onze student als accountant later niet alleen de jaarrekening maakt en goedkeurt, maar ook advies geeft aan zijn opdrachtgever om dingen anders te doen.’
•
Jet van Boven (19), Santos Bhola (21), Louise van Velzen (20), Rick te Pas (24), Nirouk Hiensch (24) (op de foto van links naar rechts) Tweedejaars Management in de Zorg-studenten (duaal) Product: Young Care, klittenbandkleding voor mensen die moeite hebben zich aan te kleden Prijs: 17,50 per blouse of 45 euro per drie stuks Winnaars van de wedstrijd ‘Mijn eerste onder neming in de zorg’ en deelnemers aan de wedstrijd ‘Jong Onde rnemen’. ‘Het kwam door de oma van Nirouk dat we op dit idee kwamen. Zij is opgenomen in een verzorgingshuis en ze wilde er graag leuk uitzien, maar werd altijd in joggingkleding gehesen. Wij denken dat mensen zich waardiger voelen als ze hun eigen kledin g aan kunnen blijven doen. Daarom bedachten we de dienst om blouses met lastige sluiting te vervangen door klittenband. Het gaat dan niet alleen om kleding van ouderen, maar ook van mensen met een handicap. Zo willen we aansturen op zelfredzaamheid en mense n het gevoel geven dat ze zelf nog dingen kunnen. We vinden het prettig dat ons idee zowel commerciee l als sociaal is. We hoeven er niet rijk van te worden. Daarop hebbe n we de prijzen aangepast en we hebben besloten dat we de kledin g willen laten vermaken in een sociale werkplaats. Dit scheelt ons in de winstmarge, maar dat vinden we niet erg. Het is fijn dat De Haags e Hogeschool ons de kans biedt om aan wedstrijden mee te doen. We leren zo wat entrepreneurship inhoudt en talenten worden zichtb aar waarvan je zelf soms niet eens wist dat je ze had.’
44 • LINK
15
Lofzang
Delft geeft
HOOGVLIEGERS vrijheid ‘Jammer dat de hogeschool voor studenten die alles halen niets speciaals organiseert,’ vond Omar Jacobij, eerstejaars Technische Bedrijfskunde. Teamleider Jeroen Visser hoorde deze verzuchting en zette hem aan het werk: ontwikkel een honoursprogramma. Sinds 28 april test hij met elf studenten nieuwe werkvormen en onderwijstools. Inzet: een stage in San Francisco. tekst Dieuwke de Boer • beeld Mireille Schaap
O
orspronkelijk meldden veertig studenten zich aan voor het honoursprogramma, het ereprogramma voor studenten die goed presteren: in dit geval studenten die al hun punten hebben gehaald. Uiteindelijk startten elf Delftse bollebozen met het programma dat gedurende blok vier loopt naast het reguliere lesprogramma. Niet voor studiepunten, maar voor de ervaring – en bij goed presteren – een aantekening op het diploma. Laten we iets anders doen dan de huidige manier van lesgeven, bracht Omar in bij de brainstorm over het programma. ‘Een student leert nu voor de manier van toetsen in plaats van echt de stof. En de traditionele docent die informatie zendt, inspireert niet. Het is ver van de werkelijkheid en niet up-to-date. En wat kan een docent nou meer vertellen dan internet? Ik ben met Jeroen op zoek gegaan naar nieuwe onderwijsvormen: we willen het onderwijs digitaler en specialer maken.’ Over nieuwe onderwijsvormen dadelijk meer. Nu eerst het digitale gedeelte. Daarvoor koos Omar, inmiddels projectmanager van het programma, na een aantal pitches drie digitale studietools. In het traject testen de studenten planningstool Studygrasp, evaluatietool Eva en Feedback Fruits (een tool waarin de deelnemers informatie kunnen delen) kunnen discussiëren en interactieve presentaties mee kunnen maken. Studygrasp en FeedbackFruits zijn startups,
16
LINK • 44
vertelt Omar. ‘Die bedrijven willen graag dat wij hun tools testen. En de tools die het goed doen, worden volgend jaar bij Technische Bedrijfskunde geïmplementeerd.’
Mooi luchtkasteel Maar die tools maken nog geen onderwijsprogramma. En toen big data als onderwerp voor het programma gekozen was, liep Omar vast. ‘Ik had een mooi luchtkasteel gecreëerd,’ zegt hij nu over alle ideeën die hij had verzameld, maar hoe hij die moest omzetten naar een onderwijsprogramma was hem een raadsel. Uiteindelijk is hij gewoon aan de slag gegaan. ‘Ik heb gastsprekers geboekt die ik inspirerend vond, ook al had ik nog geen concreet verzoek voor een onderwerp of insteek. En ik reserveerde plaatsen bij een big data-symposium. Zo ontstond langzaam een programma. Via Jeroen kreeg ik contact met een bedrijf uit San Francisco dat een big data-set heeft, waar we mee mogen werken. Toen was de opdracht bekend en kon ik de gastsprekers hieraan koppelen.’ Het ‘speciale’ van dit honoursprogramma zit vooral in hoe die opdracht geformuleerd is: heel open. Studenten krijgen de dataset van een Amerikaans Gezondheidscentrum voor arme, oude mensen, die vaak overgewicht hebben. Hogere doel van het centrum is die ouderen gezonder maken door ze te laten afvallen. De Delftse studenten mogen zelf bepalen
wat ze met de data gaan doen, gebaseerd op hun eigen interesse. ‘Wij stellen van tevoren geen doelen en competenties vast. Dat moeten de deelnemers zelf doen,’ vertelt Omar. ‘Ze moeten zichzelf afvragen: wat is mijn doel? Ik ben benieuwd hoe studenten hierop gaan reageren: wat doet het met creativiteit, motivatie en tevredenheid? Gaan ze dieper leren? Ik vind het belangrijk dat je focust op competenties waar je goed in bent. Dat levert meer op. Ik heb onduidelijkheid gecreëerd met deze open opdracht. Nu begint het de studenten te dagen dat zij daar iets aan moeten doen.’
Groot beest Studenten Technische Informatica Tim Visser en Bas Verhoog doen mee met het programma en vinden die vrijheid niet meteen makkelijk. ‘Niemand heeft echt een idee wat er gaat gebeuren, maar iedereen is enthousiast,’ vertelt Tim, die op het moment van het gesprek nog niet weet wat hij wil met de opdracht. ‘Je gaat nadenken: waar sta ik nu en waar wil ik heen? Hoe wil ik dat bedrijf helpen? Ik wil altijd de wereld, maar het is nu voor een echt bedrijf dus moet ik goed kijken wat mijn plan wordt. Wat laat ik los? Ik merk dat ik nu ook bewustere keuzes maak bij het reguliere onderwijsprogramma. In plaats van ‘hier moet ik zijn aan het einde’, vraag ik me af waar ik wil zijn aan het einde.’
Bas is er evenmin uit wat hij met de opdracht gaat doen. Toch zegt ook hij de vruchten van zijn deelname al te plukken. ‘Ik werk hard voor honours, dus laat ik dat ook in het reguliere programma doortrekken. Ook al betekent dat niet dat ik sommige vakken opeens leuker ga vinden. De zelfstandigheid bij het project spreekt me aan en de vakkennis die je krijgt. Er liggen zoveel kennis en contacten voor ons klaar deze weken. Door de bedrijvenbezoeken (o.a. bij de Rabobank en Bol. com, red.) zien we hoe bedrijven in elkaar zitten.’ Tim: De multinational is nu niet meer dat “grote beest”.’ Bas: ‘Er is altijd wel iemand die kennis heeft en dat wil delen.’ En uiteindelijk hopen de jongens een mooie stage bij de opdrachtgever in San Francisco aan het programma over te houden. Projectleider Omar is erg tevreden met de eerste feedback. ‘Ik vind het belangrijk om te horen dat ze zo nadenken over hun doelen in plaats van klakkeloos bezig gaan. Dat vind ik echt al een meerwaarde.’
•
44 • LINK
17
Diabetes
‘Dit wordt geen gemakkelijke tocht’ Op vrijdag 4 juli vertrekt Halo-student Nick Baas naar IJsland voor de Iceland Diabetes Challenge. Hier zal hij een week lang door het land lopen om zich sterk te maken voor diabetes. ‘Ik wil laten zien dat je nog steeds heel veel aankan met diabetes.’ Tekst Stefan van Klink • Beeld Ronald Hoogendoorn
Nick Baas (links) tijdens het trainingsweekend met rechts initiatiefnemer en oud-volleyballer Bas van de Goor.
18
LINK • 44
‘D
e Iceland Diabetes Challenge is een tocht waarbij we een ronde door IJsland lopen,’ vertelt Nick drie maanden voor de start van de tocht. De 24-jarige laatstejaars Halostudent straalt enthousiasme uit wanneer hij over de tocht vertelt, en dat terwijl het bepaald geen makkie wordt. ‘Een week lang slapen we in tenten, eten we uit zakjes en lopen we uren over allerlei verschillende ondergronden. Het zal een zware tocht worden waarbij we iedere dag weer een flinke inspanning moeten leveren. Het is een grote uitdaging om onder deze omstandigheden je lichaam in balans te houden, zeker voor ons.’ Wat de tocht voor de dertien deelnemers namelijk extra lastig maakt, is dat iedereen diabetes heeft. Na de Kilimanjaro Challenge in 2008 en de Atlas Diabetes Challenge in 2010, organiseert de Bas van de Goor Foundation nu een challenge naar IJsland. De Laugavegur Trekking voert zes dagen door verlaten bergachtige gebieden. Oud-volleyballer Bas van de Goor richtte de stichting op in 2006, nadat bij hem een paar jaar eerder diabetes was geconstateerd. Zijn doel is om met de stichting mensen bewust te maken van de positieve effecten van sport op een leven met diabetes. Nick kan zich hier helemaal in vinden: ‘Mede door de Bas van der Goor Foundation ben ik door blijven gaan met sporten. Mensen hebben vaak vooroordelen: ze denken dat diabeten dik zijn en geen suiker mogen. Van die vooroordelen willen we af.’
Onder de blaren Met de derde challenge daagt de stichting twaalf mensen met diabetes in de leeftijd van 18 tot 65 jaar uit om onder alle omstandigheden de regie over hun gezondheid in eigen hand te nemen. Nick vertelt dat de tocht niet bedoeld is om geld in te zamelen voor een goed doel. ‘We willen laten zien dat je ook met diabetes nog heel veel dingen wel gewoon kan doen.’ Dat Nick diabeet is, belemmert hem niet om zeer actief te zijn, al moet hij wel rekening houden met zijn ziekte. ‘Op school moet ik erg veel sporten en daarnaast speel ik voetbal en tennis en ben ik ook nog eens trainer. Diabetes maakt dat soms wel lastig, doordat ik meer rust nodig heb dan een gemiddeld persoon. Voornamelijk op school merk ik dat. Ik mis in de ochtend vaak lessen doordat ik nog niet voldoende uitgerust ben van de dag daarvoor. Ik heb gewoon
de energie niet om de lessen goed uit te voeren. Dat is dan ook de reden dat ik een jaar langer over mijn opleiding doe.’ Om de tocht te kunnen voltooien is Nick samen met de rest van de deelnemers op trainingskamp gegaan. Tijdens het kamp, nu nog in Nederland, konden ze een heel weekend lang trainen ter voorbereiding op de echte tocht. Meer hulp dan dat krijgen de deelnemers niet. Nick licht toe: ‘De tocht staat heel erg in het teken van zelfmanagement. We moeten zelf een trainingsschema schrijven, eten verzorgen en zorgen dat we gereed zijn om naar IJsland te vertrekken.’ De tocht is voor Nick een grote uitdaging, zo bleek al tijdens het trainingsweekend. ‘Na het trainingskamp zaten mijn voeten onder de blaren. Ik ben niet gewend om zo veel dagen achter elkaar te lopen. Het is een heel andere sport dan bijvoorbeeld voetbal of volleybal. Het is voor mij dus nog erg lastig om te ontdekken hoe mijn lichaam reageert op deze manier van inspannen. Hier moet ik dan ook weer de hoeveelheid insuline op afstemmen.’
Prachtige afsluiting De datum van de start van de Iceland Diabetes Challenge maakt de tocht extra bijzonder. ‘We vertrekken op de dag van mijn diploma-uitreiking. Deze tocht is daarom ook direct het afscheid van mijn studententijd. Het is een prachtige afsluiting van mijn leven als student en een mooi begin van alles wat daarna nog moet gaan komen. Daarna hoop ik, naast het lesgeven, de Bas van de Goor Foundation te kunnen helpen met het organiseren van evenementen als deze. Ik moet met veel dingen rekening houden, maar uiteindelijk kan ik net zoveel als ieder ander.’
•
Wat is diabetes? Als iemand diabetes (suikerziekte) heeft, kan zijn lichaam het suikergehalte in het bloed niet goed regelen. Dat komt omdat het lichaam hiervoor normaal gesproken insuline gebruikt, maar het nu niet zelf aanmaakt (type 1) of niet goed reageert op insuline (type 2). Dit is voor de meeste diabeten goed te behandelen door zelf – goed werkende – insuline toe te voegen aan het lichaam om de bloedsuikerspiegel stabiel te houden. Dat vraagt vaak om heel afgewogen omgaan met eten en bewegen.
44 • LINK
19
Scriptieprijs
Eerlijk oversteken?
Nina de Korte s Studie: European Studie ent vem mo Scriptie: The free intrain nce ala principle and imb ty bili mo t European studen Cijfer: 9
Van ruilen komt huilen. Dat gold als kind al, maar ook Europese landen hebben er last van. European Studies-studente Nina de Korte analyseerde de studentenmobiliteit binnen Europa en ondervond dat de waarde van internationalisering eigenlijk niet in geld is uit te drukken. Is onbalans dan wel een probleem? tekst Martine Seijffert • beeld Bas Kijzers / Anke Nobel
J
aarlijks vertrekken duizenden Noorse studenten over de grens naar Denemarken om daar te gaan studeren. Het aantal Deense studenten dat de omgekeerde route aflegt, beperkt zich tot enkele honderden. Dat is een forse aanslag op het onderwijsbudget van de Deense regering. Want, volgens de verdragen die in de Europese Unie zijn afgesloten, heeft elke burger het recht om te studeren in een ander Europees land zonder dat de eigen regering de kosten hoeft te betalen. De Noren en Denen bedachten een oplossing: ze tekenden een pact waarin is vastgelegd dat het thuisland van de student vierduizend euro meebetaalt voor de student die in een van de Scandinavische buurlanden studeert. Nina de Korte gebruikte het voorbeeld in haar afstudeerscriptie. Klinkt als een goed recept voor landen die met hetzelfde probleem kampen. Maar zo makkelijk is het niet, want de belangen van overheden, onderwijsinstellingen en landen onderling verschillen enorm.
20
LINK • 44
Nina’s interesse voor studentenmobiliteit begon al in haar eerste jaar van European Studies. ‘Na school zat ik met Spanjaarden, Duitsers en Bulgaren in de kroeg en kon ik uren praten over hun motivatie om in Nederland te studeren. Er liggen hier voor sommigen meer kansen dan in hun eigen land.’ Tijdens haar stage bij Nuffic kwam ze erachter dat studentenmobiliteit een markt is. ‘Neem je als land niet actief deel aan internationalisering, dan speel je straks niet meer mee op het wereldtoneel. De belangen van onderwijsinstellingen en regeringen zijn echter niet altijd gelijk. In een tijd van financiële crisis hoor je soms – met name aan het begin van een collegejaar – kritische geluiden over de instroom van internationale studenten omdat het de overheid te veel geld zou kosten.’
Niet voortrekken Om de belangen beter in kaart te brengen, maakte Nina eerst een legal framework. ‘Ik begon met een reconstructie om antwoord te krijgen op de vraag “Hoe is de vrijheid van studentenmobiliteit tot stand gekomen?” Daarvoor dook Nina in de verdragen van Rome (1957) en Maastricht (1993) en de Bolognaverklaring (1999). ‘Op deze afspraken is de vrijheid van verkeer binnen Europese lidstaten gebaseerd. Door uitspraken van het Hof door de jaren heen, is de positie van studenten steeds verder verbeterd.’ Zo mogen landen hun eigen burgers niet voortrekken door ze bijvoorbeeld een lager collegegeld te laten betalen, want dan is het discriminatie.
Een tweede voorbeeld van onbalans dat Nina in haar scriptie uitlicht, is die tussen Nederland en Duitsland. Zo krijgt Nederland veel meer Duitse studenten over de vloer dan dat er Nederlandse studenten bij de oosterburen gaan studeren. Met name in de grensstreken vielen de scheve verhoudingen op bij het Ministerie van Onderwijs. ‘Er waren Nederlandse onderwijsinstellingen die opleidingen compleet in het Duits aanboden. Daar kan ik me kwaad over maken: dat is geen internationalisering, dat is geld verdienen.’ Het verzoek van de staatssecretaris van Onderwijs aan Duitsland om de Nederlandse staat te compenseren zoals bij Noorwegen en Denemarken, werd afgewezen. In plaats daarvan werd de hoger onderwijsinstellingen aan de grens opgedragen om minder agressief te werven. Een later verzoek van de Belgen aan de Nederlandse regering om te betalen voor Nederlandse studenten werd overigens net zo goed afgewezen. Inmiddels ziet de Nederlandse regering naar aanleiding van een rapport van de Sociaal Economische Raad en een berekening van het Centraal Planbureau (CPB) het meest in ‘binding’, het aantrekkelijk maken voor de student om ook na de studie in Nederland te blijven. Nina: ‘Er gaan steeds meer stemmen op dat de
instroom van buitenlandse studenten zich terugbetaalt en dat het alleen maar mooi is dat er steeds meer studenten hun weg weten te vinden naar een buitenlandse hoger onderwijsinstelling.’ Het CPB rekende uit dat wanneer Link scriptieprijs één op de vijf buitenlandse studenten na Link nomineert iedere maand een zijn of haar studie in Nederland gaat werafstudeerder die uitmuntend presken, dit de staat jaarlijks 740 miljoen euro teerde met een relevante scriptie. oplevert tegen de 257 miljoen euro die Jaarlijks in maart wint de beste het nu kost. Daarbij halen buitenlandse scriptie 1500 euro. Ben je (bijna) studenten gemiddeld betere cijfers dan afgestudeerd en wil je ook kans thuisstudeerders en kunnen zij zorgen maken op de hoofdprijs? Kijk op voor een opwaardering van onze kenwww.hhs.nl/linkscriptieprijs hoe je niseconomie.
mee kunt doen. Scripties zijn terug te vinden op www.hbo-kennisbank.nl
Nina concludeert dan ook: ‘De voordelen van internationalisering zijn niet in geld uit te drukken. Dat heb ik zelf al ervaren door in een klas te zitten met zoveel verschillende culturen. Je leert verdraagzaam te zijn en dat is een verrijking van het onderwijs én de arbeidsmarkt.’ Verder is voor Nina ook duidelijk geworden dat je wel in zekere mate kan streven naar balans, maar je die nooit helemaal kan bereiken. En of dat een probleem is? ‘Misschien wel niet meer als de crisis voorbij is.’
•
Trends studentenmobiliteit in Nederland In Nederland komen jaarlijks meer buitenlandse studenten dan dat er Nederlandse studenten naar het buitenland vertrekken. Waar komen de meeste buitenlandse studenten vandaan en waar gaan de meeste Nederlanders naartoe? De top 4 voor beide richtingen.
Duitsland
1.598 32.716
China
Engeland
7.010 3.196
Studentenmobiliteit tussen Noorwegen en Denemarken
België
4.875 3.505
Nederlandse studenten die naar het buitenland vertrekken (2008-2009)* Buitenlandse studenten die naar Nederland komen (2011-2012)*
USA
Spanje
1.838
2.629
De Scandinavische landen bedachten een oplossing voor de scheve verhouding in studentenmobiliteit: Noorwegen draagt bij 863 aan de onderwijskosten voor een Noorse student in Denemarken.
2.188
* CPB 2012
44 • LINK
21
Juweeltjes LEZERSACTIE In zijn nieuwe misdaadroman richt Robert Harris de 3x boek schijnwerpers De officier van Robert Harris op de Dreyfusaffaire. Deze wereldberoemde spionagezaak en doofpotaffaire zorgde in de negentiende eeuw voor de nodige opschudding in Frankrijk. Harris vertelt in ‘De officier’ het verhaal van George Picquart, die per se de waarheid wilde achterhalen. Link geeft drie exemplaren van het boek weg.
Win
Moordcasus blijft onderbelicht Als drie achtjarige jongens worden vermoord en achtergelaten in een bos, is het stadje West Memphis in rep en roer. Al snel worden de vingers gewezen naar drie tieners die de moord, volgens de politie, hebben toegewijd aan de Satan. De vrolijke Stevie Branch wil dolgraag zijn nieuwe fiets laten zien aan zijn twee beste vriendjes en vraagt zijn moeder of hij er even met hen tussenuit mag. Zijn moeder, gespeeld door Reese Witherspoon, stemt in op voorwaarde dat hij op tijd terug is. De jongens worden die avond niet meer gezien en de volgende dag vindt de politie drie lijken in een meer vlakbij de stad. Devil’s Knot vertelt het waargebeurde verhaal van de West Memphis Three: drie tienerjongens die in 1993 werden beschuldigd van de drie moorden op de kinderen. Damien Echols, Jason Baldwin en Jessie Misskelley werden na achttien jaar gevangenschap en een nieuw proces vrijgelaten in 2011. De echte dader van de moorden is nog steeds niet gevonden. Tijdens de biografische crimethriller word je meegesleurd in het proces dat leidde tot de veroordeling van de tienerjongens. Colin Firth neemt de rol van onderzoeker Ron Lax op zich, die er koste wat het kost voor wilt zorgen dat de jongens niet de doodstraf krijgen. Hoewel de cast een knap stukje acteertalent laat zien – Witherspoons’ southern accent is met de paplepel ingegoten – schiet de film alle kanten uit. Lijkt de rode lijn van de film op het begin nog helder (Ron Lax gaat op zoek naar de waarheid), hoe verder je in
22
LINK • 44
het verhaal komt, hoe troebeler het wordt. Zo moet een tiental mogelijke daders voor de rechtbank verschijnen, wat het proces alleen maar stroperig maakt zonder dat het iets oplevert. Regisseur Atom Egoyan neemt een paar vraagtekens weg door aan het eind het een en ander tekstueel toe te lichten, maar juist dat had hij beter kunnen laten zien in de film. Devil’s Knot lijkt slechts een fragment van de West Memphis Three-casus te belichten, waarbij je je afvraagt waarom juist dit deel getoond wordt. • EG
lllll
Devil’s Knot Genre: Biografische thriller
Het is januari 1985 en de nederlaag van de Frans-Duitse oorlog staat nog gegrift in het geheugen van de Franse burgers. Als dan bekend wordt dat een spion geheime informatie doorspeelt naar Duitsland, sleurt de politie de joods-Franse officier Alfred Dreyfus voor een woedende menigte burgers en veroordeelt hem tot levenslang. Officier George Picquart komt er echter achter dat het anders zit dan iedereen aanneemt. Tijdens zijn onderzoek komt hij terecht in een web van leugens en corruptie. De Dreyfus-affaire zorgde ervoor dat Frankrijk aan het eind van de negentiende eeuw op z’n kop stond en hoewel de uitkomst van deze affaire bekend is, houdt Robert Harris je in zijn greep tot aan de laatste bladzijde van het boek. Harris staat bekend om zijn succesvolle misdaadromans die meestal gebaseerd zijn op waargebeurde historische feiten en figuren. Emile Zola schreef een bekende open brief aan de president van Frankrijk omtrent de Dreyfus-affaire. Wat was de titel van deze brief? Wil jij een van de exemplaren van ‘De officier’ krijgen? Beantwoord de vraag en mail je antwoord voor 3 juli naar link@hhs.nl. Vergeet niet je voornaam, achternaam en opleiding/dienst te vermelden in de mail.
Welcome to O’Casey’s Irish Pub
O’Casey’s is the biggest international bar of tm The Hague Come in and enjoy a pint of and some of our traditional Irish food. We offer daily entertainment on 2 floors and in Sarah’s Garden wich used to be part of our Queen’s Royal Gardens
Noordeinde 140 The Haque Holland • www.ocaseys.nl
Coldplay maakt koude plaat Met zijn lekkere easy ritme was single ‘Magic’ een belofte voor de rest van Coldplays nieuwe album Ghost Stories. Na het bombastische album Mylo Xyloto wilde de Britse rockband weer minder toeters en bellen.
TIPS VAN...
... Denise Bindels ‘Bewust eten en leven is voor mij niet meer dan normaal,’ zegt Denise Bindels, medewerker servicepunt bij het Facilitair Bedrijf. Haar favoriete én bewuste hotspots zet ze voor je op een rij. tekst Patty Elbersen • beeld Mieke Barendse
Helaas is hun nieuwe album vooral zweverig, heeft het veel gitaareffecten, weinig melodie en geeft het je een allesbehalve warm gevoel. De niet zo diepgaande teksten zoals ‘I’ve lost you now’ en ’You’re always in my head’ verwijzen naar de scheiding die zanger Chris Martin doormaakte. Waar op eerdere albums de teksten raakten, blijft het gevoel dit keer op de oppervlakte. De prijs van slechtste nummer van het album gaat met volle overtuiging naar ‘A sky full of stars’,
onder leiding van dj Avicii. De Zweedse muziekproducent lijkt gedacht te hebben: ‘Met een simpel trancedeuntje er overheen, wordt het vast een stadion-hit.’ Jammer. Omdat de melodieën en teksten niet heel erg om je aandacht vragen, is het een prima plaat voor op de achtergrond. • MvA
lllll
Coldplay Genre: Alternatieve Rock
Do you love hiphop?
ETEN > Burgerz (Prinsestraat 23, Den Haag & Oude Delft 113-115, Delft) Burgerz is een soort Burger King, maar dan met eerlijke, biologische producten. Uniek is dat je zelf je hamburger kunt samenstellen: van het soort broodje tot de saus. En ook de verse friet met uitgeperste knoflook is om te smullen. Alleen moet je daarna geen date hebben. KUNST > Yubi Kirindongo Deze kunstenaar uit Curaçao maakt van oude auto-onderdelen blote dames en grappige gezichten. Knap is dat er ondanks het grove materiaal veel humor in zijn werk zit. Ook zit er een eigenwijze, maar optimistische draai aan: hij heeft een duidelijke mening, maar laat met een lach ook andere opvattingen in zijn waarde. FESTIVAL > De Parade (Westbroekpark, Den Haag, 4 t/m 13 juli) Dit theaterfestival reist van stad naar stad. Zowel bekende als minder bekende cabaretiers geven hilarische shows voor een klein prijsje. Dankzij de vele feesttenten, terrassen en restaurants kun je ook erg lekker eten en drinken. Wat er erg humoristisch is: de silent disco.
Deinst jouw hoofd de hele dag op de beats van Tupac of Kraantje Pappie? Of is jouw dag niet compleet zonder een headspin? Dan hoef jij je geen zorgen te maken over wat je 22 tot en met 29 juni kan doen. Tijdens de I Love Hiphop-week staat het centrum van Den Haag helemaal in het teken van dit genre. Leer kunst maken met een spuitbus tijdens de graffitidemonstatie op Parkpop, schud je heupen bij een van de vele dance battles of bekijk de ingrijpende documentaire over de Cubaanse underground rapduo The Villagers. Natuurlijk kun je ook gewoon los gaan op de feesten deze week. Weekopener is het I Love HipHop-festival waarbij onder andere Krampfhaft, Boeboe, Doop en dj Summit in de line-up staan. Kaarten voor het festival zijn verkrijgbaar vanaf € 7,50. Hou de website van Link in de gaten voor een weggeefactie. Andere activiteiten zijn gratis of minder dan €15,00. www.ilovehiphop.nl • EG
ETEN > Theesalon Lapsang (Oude Molstraat 11A, Den Haag) In deze theesalon kun je lekker en bewust eten en allerlei soorten thee drinken. En het personeel is ook nog eens erg vriendelijk. Vlak voor sluitingstijd wilde ik hier eens wat eten; de keuken kwam zonder morren weer op gang en de bediening serveerde met enthousiasme allerlei lekkere hapjes. UITGAAN > La Bodeguita (Oude Molstraat 32D, Den Haag) Ik ben gek op salsadansen. Dat doe ik graag in La Bodeguita, een sfeervolle locatie met een typische Latijns-Amerikaanse uitstraling. Omdat je van al dat dansen honger krijgt, is het extra leuk dat je er heerlijk Zuid-Amerikaans kunt eten.
44 • LINK
23
Melting pot
Het anti-katergerecht uit Ierland Tweedejaars Law-student Patrick Prendergast uit Ierland maakt zijn lievelingsgerecht van thuis: Irish fry. Het makkelijke gerecht heeft geen vastomlijnd recept: alles wat je nodig hebt zijn je favoriete ingrediënten, veel boter en een koekenpan. tekst Kerttu Henriksson • beeld Quintin van der Blonk Wat eten we vandaag? Irish fry, een gerecht dat je zowel als ontbijt, lunch als diner kan eten, maar wat het best smaakt op een zondagmorgen. Het is zeer studentvriendelijk: je gooit de ingrediënten die je hebt in een koekenpan en bakt ze in boter. Ik gebruik worstjes, Ierse bacon, bloedworst en eieren. Je kan groenten toevoegen zoals champignons en uien of een beetje creatief zijn door het restje aardappelen van de vorige avond er doorheen te bakken. De truc is om het vet dat vrijkomt bij het bakken van de bacon te gebrui-
24
LINK • 44
ken voor het bakken van de rest van je ingrediënten. Het is wetenschappelijk bewezen dat dit gerecht het beste medicijn is tegen je kater vanwege het hoge gehalte aan vet en zout in het gerecht.
Eet je Irish fry meestal eens per week? Mijn oma maakte dit gerecht vroeger elke dag van de week voor mijn hele familie. Ik kwam thuis uit school en iedereen kwam bij elkaar om te praten over hun drukke dag en at deze maaltijd bij een kop thee. Uitein-
delijk wilde niemand het meer elke dag eten omdat het nogal ongezond is, maar ik vond het alleen al heerlijk om de geur van het gerecht dagelijks te ruiken. Als ik gebakken boter of olie ruik, denk ik meteen aan thuis.
Wat zorgt er nog meer voor dat je aan thuis denkt hier in Den Haag? De St. Patrick’s Day-viering in Den Haag is echt geweldig. Thuis vieren we deze dag door naar een parade van marching bands en lokale clubs in uniformen te kijken. Het publiek staat aan de kant en klapt voor de optocht. Toch was mijn allerleukste St. Patrick’s Day hier in Den Haag afgelopen jaar. Er is hier een hechte Ierse gemeenschap en doordat je niet thuis bent op
RECEPT OP LINK ONLINE Bekijk het recept van Irish fry en een filmpje over hoe het te bereiden op link.hhs.nl zo’n moment, voel je je juist nog meer Iers.
•
Wil jij Link uitnodigen in jouw keuken en vertellen over je culinaire roots? Stuur dan een mailtje naar link@hhs.nl.