Ryszard Broszkiewicz, Stanisław Korenik, Krzysztof Szołek
54
W oparciu o tak postawione cele można dokonywać pewnych projekcji pożądanych stanów rzeczywistości w przyszłości, także w kontekście integracji aglomeracji. Na przykład w zakres efektów bezpośrednich realizacji celów pierwszego i (jak już zostało to podkreślone) najważniejszego z pól, a mianowicie komunikacji, może wejść m.in. stworzenie wspólnego systemu komunikacji zbiorowej dla całej aglomeracji, opartego na jednolitym systemie taryfowym (a co za tym idzie również biletowym) dla różnych środków transportu, nie wyłączając pasażerskich przewozów kolejowych. Równolegle następować powinno zastępowanie w jak najszerszym stopniu samochodowej komunikacji indywidualnej komunikacją zbiorową w centrum aglomeracji. Ponadto w wyniku utworzenia systemu koordynującego w zakresie logistyki komunikacyjnej, polityki inwestycyjnej czy poprzez wywieranie dzięki takim strukturom nacisków na odpowiednie władze centralne w ramach lobbingu na rzecz budowy obwodnicy powiatowej i przepraw mostowych, możliwe stanie się uzyskanie efektywniejszego, bezpieczniejszego i bardziej przyjaznego dla środowiska systemu dróg publicznych. Zapewni to również spójność systemu komunikacyjnego z regionem, pozostałą częścią kraju i Europy. Działania na tej płaszczyźnie wymuszą niejako integrację polityk przestrzennych poszczególnych podmiotów zaangażowanych w realizację tej strategii. To z kolei wzmocni kreowane przez nie osie i węzły rozwoju, ujawniając – jak się przewiduje – także nisze, które pobudzą nowe pasma i sfery aktywności, przedsiębiorczości i innowacji w miejscach, których wybór dokonany zostanie w oparciu o mechanizmy rynkowe przez najbardziej mobilne w tym zakresie małe i średnie przedsiębiorstwa. Tu należy również oczekiwać pozytywnych przemian na rynku pracy, jednak sukces całego organizmu metropolitalnego wymagać będzie dalszego wspierania procesów rynkowych przez władze lokalne i regionalne. Wyżej przedstawiona projekcja nie jest wyczerpująca, dotyczy raczej przykładowych korelacji, a zarazem jest z oczywistych względów do pewnego stopnia postulatywna. Przyszłość jest bowiem najczęściej postrzegana jako nieokreślona („pewne jest to, że przyszłość jest niepewna”). Można jednak oczekiwać, że przysz-