Πού είναι το κράτος; Προτάσεις οικονομικής πολιτικής με βάση τα πορίσματα της νεοκλασικής οικονομολογίας
Σπύρος Μάλλιος
Εισαγωγή Το κράτος παρεμβαίνει συχνά για να βελτιώσει τη ζωή μας. Όμως, πολλές φορές οι παρεμβάσεις αυτές δεν επαρκούν. Νέες παρεμβάσεις είναι αναγκαίες για να προσφέρει το κράτος τα απαραίτητα οικονομικά αγαθά σε κάθε πολίτη. Στο παρόν βιβλίο συγκέντρωσα τις προτάσεις οικονομικής πολιτικής που παρουσιάστηκαν στο πρόσφατο συνέδριο νεοκλασικών οικονομολόγων.
1. Δέσιμο και λύσιμο κορδονιών Σύμφωνα με έγκυρες μελέτες, στην χώρα μας κάθε μέρα ένας μέσος άνθρωπος αφιερώνει για το δέσιμο και λύσιμο των κορδονιών του 40’’ Αν σκεφτούμε ότι στην χώρα μας οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν σχεδόν καθημερινά παπούτσια με κορδόνια είναι περίπου 9.000.000, εύκολα συνάγει κανείς το συμπέρασμα ότι κάθε μέρα αφιερώνονται 360.000.000 δευτερόλεπτα για δέσιμο και λύσιμο κορδονιών, δηλαδή 100.000 ώρες. Ως τόσο, καθώς ο καθένας δένει και λύνει ο ίδιος τα κορδόνια του, χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας για ανθρώπους που θα μπορούσαν έναντι αμοιβής, από το κράτος, να αναλάβουν το δέσιμο και το λύσιμο των κορδονιών των ανθρώπων, απαλλάσσοντας τους, ταυτόχρονα, από την συγκεκριμένη καθημερινή ρουτίνα. Αν διαιρέσουμε τις 100.000 ώρες ημερησίως με τις 8 ώρες που μπορεί να εργάζεται ένας υπάλληλος του κράτους στην συγκεκριμένη εργασία, 2
συνάγουμε το συμπέρασμα ότι μπορούμε να προσφέρουμε 12.500 θέσεις εργασίας. Αν ο κάθε εργαζόμενος λαμβάνει ως αμοιβή για την εργασία του 1.200 € το μήνα, τότε συνολικά θα λάβουν 15.000.000 € το μήνα. Αυτό θα δημιουργούσε αύξηση της ζήτησης για άλλα οικονομικά αγαθά, στην παραγωγή των οποίων θα αρχίσουν να εργάζονται επί πλέον άνθρωποι. Βλέπουμε, λοιπόν, τα ξεκάθαρα οφέλη της οικονομικής πολιτικής τόνωσης της ζήτησης. Δυστυχώς πολλά παιδιά έχουν παπούτσια με σκρατς, και δεν μπορούν να προστεθούν στον παραπάνω υπολογισμό, καθώς το είδος παπουτσιών που χρησιμοποιούν δεν εμπίπτει στην ανωτέρω κατηγορία, με αποτέλεσμα να μην αξιοποιείται στο έπακρο η συγκεκριμένη πρόταση οικονομικής πολιτικής. Θεωρούμε, ως τόσο, πως είναι ένα καλό πρώτο βήμα για την μείωση της ανεργίας στην χώρα μας.
2. Αποζημίωση για τριχόπτωση τρίτου Το κράτος έχει μεριμνήσει για τους αγρότες, ώστε σε περίπτωση μείωσης
του
εισοδήματος
τους
λόγω
απρόσμενων
καιρικών
φαινομένων (π.χ. χαλάζι), να αποζημιώνονται με χρήματα που το κράτος πήρε από τρίτους. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε όλοι να μοιραστούμε το ρίσκο της χαλαζοπτώσεως, χωρίς να ζητάμε και μερίδιο των κερδών σε περίπτωση που οι σοδειές είναι καλές. Οι 3
αγρότες δεν χρειάζεται να αναλάβουν οι ίδιοι το κόστος της ασφάλισης τους έναντι τέτοιων φαινομένων, καταβάλλοντας το αντίστοιχο κόστος, ώστε όσοι αγρότες ζημιωθούν κάθε έτος να αποζημιωθούν από την ασφαλιστική εταιρεία με την οποία συνεργάζονται. Το μέτρο αυτό κινείται προς την σωστή κατεύθυνση (τόνωση εισοδήματος και ζήτησης), ως τόσο θεωρούμε ότι πρέπει να επεκταθεί και σε άλλες επαγγελματικές ομάδες που βάλλονται από γεγονότα μη ελεγχόμενα από τον άνθρωπο. Μια τέτοια χειμαζόμενη και παραμελημένη επαγγελματική ομάδα είναι οι κομμωτές οίτινες βιώνουν την μείωση του εισοδήματος τους επειδή οι καραφλοί συμπολίτες μας, απωλέσαντες την κώμη των, δεν έχουσιν ανάγκη κουρέματος, λουσίματος και λοιπών κομμωτικών υπηρεσιών. Με άλλα λόγια, η παραγωγική δυνατότητα των εν Ελλάδι κομμωτών μένει ανεκμετάλλευτη για λόγο εμπίπτοντα εκτός των ορίων επιρροής των ανθρώπων. Η
βιολογική
πραγματικότης
της
τριχοπτώσεως
απόνως
και
συστηματικώς βάλει κατά της συμπαθούς επαγγελματικής ομάδος των κομμωτών. Και το ερώτημα ανακύπτει ευλόγως: ποιός ευθύνεται; Οι κομμωτές; Σαφέστατα όχι. Οι καραφλοί; Σαφέστατα όχι· δεν είναι δική τους απόφαση. Ουδείς άνθρωπος ευθύνεται. Είναι ένα φυσικό φαινόμενο, όπως και η χαλαζόπτωσις. Και το κράτος οφείλει να συμπαραστέκεται στους κομμωτές, όπως και στους αγρότες. Ειδικό 4
κονδύλι του κρατικού προϋπολογισμού μπορεί να προορίζεται για αποζημίωση των κομμωτών, ώστε να επιμεριστεί εις όλους μας η ζημία από το συγκεκριμένο φυσικό φαινόμενο. Με τα χρήματα που θα λάβουν ως αποζημίωση, οι κομμωτές θα αγοράσουν άλλα οικονομικά αγαθά, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας, οι οποίες δεν θα υπήρχαν χωρίς την συγκεκριμένη κρατική παρέμβαση. Δεν μπορούμε να αφήνουμε την αγορά να λειτουργεί ανεξέλεγκτα και να επιτρέπουμε στους ανθρώπους να μειώνουν την ζήτηση για υπηρεσίες που δεν χρειάζονται. Αυτό δημιουργεί «ελλιπή ζήτηση» και πρέπει να παρεμβαίνει το κράτος για να αναπληρώνει την ελλιπή ζήτηση, αγοράζοντας υπηρεσίες που κανείς δεν χρειάζεται.
3. Αθέμιτος ανταγωνισμός στις τιμές εισιτηρίων αθλητικών αγώνων Το κράτος παρεμβαίνει ώστε να ρυθμίσει περιπτώσεις αθέμιτου ανταγωνισμού. Με αίσθημα ευθύνης, οι κρατικοί υπάλληλοι χρησιμοποιούν φορολογηθέντα χρήματα για να οργανώσουν και υλοποιήσουν σχέδιο ελέγχου των τιμών των eyeliner και άλλων σημαντικών αγαθών για την ευημερία των πολιτών. Εδώ η παρέμβαση είναι εύλογη, διότι ο πωλών το eyeliner σε πολύ χαμηλή τιμή, δεν ανταγωνίζεται δίκαια τον πωλώντα το eyeliner εις υψηλότερη τιμή. Κάθε φορά που ένας πωλεί σε χαμηλότερη τιμή από τον άλλον, έχουμε αθέμιτο ανταγωνισμό και το κράτος οφείλει να παρέμβει. Από την 5
άλλη πλευρά, έχουμε αθέμιτο ανταγωνισμό όταν ο ένας αγοράζει σε υψηλότερη τιμή από τον άλλον, διότι έτσι ανεβαίνουν οι τιμές και όσοι θέλουν να αγοράσουν σε χαμηλότερη τιμή, αδυνατούν. Επομένως, είτε ένα οικονομικό αγαθό πωλείται σε υψηλότερη, είτε σε χαμηλότερη τιμή, υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός και οι εμπλεκόμενοι οφείλεται να τιμωρούνται για το αδίκημα τους. Εάν δε ένα οικονομικό αγαθό πωλείται ακριβώς στην ίδια τιμή με τους ανταγωνιστές, υπάρχει το αδίκημα της χειραγώγησης τιμών και του περιορισμού του ανταγωνισμού, οπότε χρειάζεται να επιβληθεί ποινή. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, δεν επιβάλλεται ποινή. Όλα αυτά καλώς έχουν εφαρμοσθεί. Θα πρέπει, όμως, να επεκταθεί η εφαρμογή της συγκεκριμένης πολιτικής και σε άλλους τομείς όπου παρατηρείται αθέμιτος ανταγωνισμός, όπως οι τιμές εισιτηρίων αθλητικών αγώνων. Δυστυχώς, στην χώρα μας παρατηρούνται αποκλίσεις στις τιμές των εισιτηρίων αθλητικών αγώνων. Για το ίδιο ακριβώς οικονομικό αγαθό, χρεώνονται διαφορετικές τιμές, με αποτέλεσμα όσοι αποκτούν τα εισιτήρια στην υψηλότερη τιμή, να πέφτουν θύματα αισχροκέρδειας, όσοι δε τα πωλούν στην χαμηλότερη τιμή
διαπράττουν
το
αδίκημα
του
αθέμιτου
ανταγωνισμού.
Επανειλημμένα, οι κρατικές αρχές συλλογής στατιστικών στοιχείων, έχουν καταγράψει αποκλίσεις στις τιμές ποδοσφαιρικών αγώνων. Για παράδειγμα, οι τιμές των εισιτηρίων για αγώνες Champions League 6
κυμαίνονται περίπου στα 50 €, ενώ το ίδιο ακριβώς οικονομικό αγαθό, η παρακολούθηση ενός αγώνα Α’ Εθνικής, πωλείται περίπου στα 10 €. Και στις δύο περιπτώσεις 22 άνθρωποι κλωτσούν ένα τόπι. Η διάρκεια της προσφερόμενης υπηρεσίας και στις δύο περιπτώσεις είναι η ίδια (90’). Έχουμε ακριβώς την ίδια υπηρεσία. Κι όμως, κάποιοι εκμεταλλεύονται την ασύμμετρη πληροφόρηση των καταναλωτών και τους χρεώνουν 50 € για να δουν την Μπαρτσελόνα ή την Μπάγιερν, ενώ με λιγότερα χρήματα (10 €) μπορούν να λάβουν την ίδια υπηρεσία, παρακολουθώντας τον Ατρόμητο ή τον Πλατανιά. Λόγω της ασύμμετρης πληροφόρησης, οι καταναλωτές ξεγελιούνται, και, όπως διδάσκουν τα εγχειρίδια νεοκλασικής οικονομολογίας, το κράτος χρειάζεται να παρέμβει για να διορθώσει την κατάσταση.
4. Επιδότηση Ελλήνων εραστών Το κράτος οφείλει να φορολογεί κάποιους πολίτες για να δίνει τα χρήματα αυτά σε άλλους πολίτες. Όμως, τα χρήματα αυτά το κράτος χρειάζεται να τα δίνει στους κλάδους εκείνους που είναι πιο σημαντικοί για την οικονομία. Αναμφισβήτητα ένας τέτοιος κλάδος είναι ο τουρισμός, η «βαριά βιομηχανία» της χώρας, όπως ίσως διαβάζετε για πρώτη φορά. Προς αυτήν την κατεύθυνση έχουν γίνει σημαντικές ενέργειες, έχουν επιδοτηθεί κατά το παρελθόν ξενοδοχεία,
7
ενοικιαζόμενα
δωμάτια,
χωράφια,
κοτέτσια,
και
πας
άλλος
κεφαλαιουχικός εξοπλισμός προς φιλοξενίαν πλειάδων τουριστών. Ωστόσο, τουρισμός δεν είναι μόνο τα καταλύματα. Τουρισμός είναι οι Άνθρωποι. Οι τουρίστες και οι τουρίστριες έρχονται μεν στην Ελλάδα και για τα ανάγλυφα τοπία, τις μαγευτικές ακρογιαλιές, τον λαμπρό πολιτισμό μας, αλλά έρχονται κυρίως για τους Ανθρώπους. Για την ελληνική φιλοξενία και τον ελληνικό έρωτα. Έχουμε επιδοτήσει τα ντουβάρια, και έχουμε ξεχάσει τους ανθρώπους, που με μεράκι και αγάπη αγκαλιάζουν πάσα τουρίστρια εις πάσαν της Ελλάδος ακρογιαλιά. Αι τουρίστριαι αυταί επιστρέφουσαι ικανοποιημέναι ψυχή τε και σώματι εκ της εν Ελλάδος παραμονή των, μοιράζονται μετά των φιλενάδων των τας ωραίας εμπειρίας των και εκθειάζουσιν τους Έλληνας εραστάς. Το επόμενο θέρος, άλλαι νέαι εύμορφαι νεαραί γυναίκαι θα κατακλύσουσιν τας εν Ελλάδι νήσους και πεδιάδας δια να ζήσωσιν των μύθο των εν Ελλάδι. Θα τονωθεί ο τουρισμός μας και οι παροχείς καταλυμάτων, οι εστιάτορες, οι τουριστικοί πράκτορες θα ανταμειφθούν, αφού θα αυξηθούν οι πωλήσεις τους. Όμως, σε μια σκοτεινή γωνία της ελληνικής υπαίθρου θα μαραζώνει ο άγνωστος Έλλην που με αυταπάρνηση προσέφερε μια ζεστή αγκαλιά σε μια τουρίστρια και πλέον έχει μείνει με άδεια χέρια… Δεν λέμε ότι μια επιδότηση θα ζεστάνει την κρύα πια καρδιά του ή θα γεμίσει την άδεια αγκαλιά του, αλλά, τουλάχιστον, θα ημερέψει τον πόνο του 8
μέχρι το επόμενο θέρος. Οι άνθρωποι αυτοί θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουσιν σταθεράν σχέσιν και δεν θα είχον ανάγκη να αναπνέουν μόνο για το θέρος. Μόνο για να δουν τους οφθαλμούς που δεν ελησμόνησαν. Όμως, οι άνθρωποι αυτοί δεν κοίταξαν το συμφέρον τους. Δεν διάλεξαν την ασφάλεια και θαλπωρή μιας μακροχρονίας σχέσεως. Υφίστανται τις συνέπειες της επιλογής τους για το καλό της πατρίδος. Και εμείς οφείλομεν να πράξωμεν το ελάχιστο. Η προτεινόμενη επιδότησις αποτελεί ελαχίστη ένδειξιν αναγνωρίσεως της συνεισφοράς των εις των αγώνα μας για αναθέρμανση της ελληνικής οικονομίας μέσω της ανόδου του τουρισμού. Με τα χρήματα που θα λάβουν ως επιδότηση από το κρατικό ταμείο, οι νεαροί εραστές θα αποκτήσουν άλλα οικονομικά αγαθά και θα κινηθεί η αγορά. Επομένως, ένα μικρό καλό που θα κάνει το κράτος, θα πολλαπλασιαστεί, όπως εξηγούν και οι συγγραφείς των εγχειριδίων νεοκλασικής οικονομολογίας. Βγάζοντας από την μία τσέπη (του φορολογούμενο) και βάζοντας σε μια άλλη, οι νεοκλασικοί οικονομολόγοι έχουν αποδείξει ότι δημιουργείται κάτι παραπάνω, και έχουμε πλέον περισσότερα οικονομικά αγαθά. Δια αυτό, προτείνουμε την επιδότηση κάθε Έλληνος όστις συνάπτει βραχύβιον ερωτικόν μετά τουριστρίας δεσμόν, ώστε, αφενός να τον επιβραβεύσουμε, αφετέρου να προσελκύσωμεν και άλλους νεαρούς εις τον αγώνα ανόρθωσης της οικονομίας μας. 9
Και εδώ βρίσκεται ο δεύτερος λόγος για τον οποίο είναι αναγκαία η υιοθέτηση της συγκεκριμένης πολιτικής: παρά τας φιλοτίμους προσπάθειας των νεαρών Ελλήνων, δεν προλαβαίνουν να συνδεθούν ερωτικώς με όλας τας τουριστρίας, με αποτέλεσμα, παρά την καλή των θέληση, πολλαί τουρίστριαι να επιστρέφουσιν στενοχωρημέναι εις τας πατρίδας των. Έχουμε, λοιπόν, λίγους νεαρούς εραστάς και πολλάς τουριστρίας. Είναι πασιφανές ότι η «αγορά» δεν μπορεί από μόνη της να οδηγηθεί στην ισορροπία. Χρειάζεται να παρέμβει το κράτος για να διορθωθεί η συγκεκριμένη «αστοχία» της αγοράς. Με τον τρόπο αυτό, επιδοτώντας έναν σημαντικό κλάδο, ωφελούμε το κοινωνικό σύνολο.
5. Εύρεση συντρόφου Το κράτος πάντα φροντίζει για την σχολική και επαγγελματική ζωή των πολιτών του, ρυθμίζοντας πάσα λεπτομέρεια. Όμως οφείλει να φροντίζει και τις προσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Ζούμε στην εποχή της αποξένωσης, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις ξεθωριάζουν. Στην εποχή μας είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς το ταίρι του και πολλοί άνθρωποι είτε μένουν μόνοι τους είτε συνάπτουν σχέσεις που δεν αντέχουν στο χρόνο, με αποτέλεσμα την περαιτέρω καταβαράθρωση της ψυχολογίας των. Και όμως δεν στερούνται ούτε εμφανίσεως, ούτε χαρακτήρος.
10
Όπως το κράτος έχει υποχρέωση να βρίσκει σε κάθε πολίτη εργασία ανάλογη των σπουδών του, έτσι οφείλει να βρίσκει στον καθένα και την καθεμία σύντροφο ανάλογο της εμφανίσεως και του χαρακτήρος των, καλύπτοντας το κενό της αγοράς. Το κράτος μπορεί να συντελέσει στην ευτυχία πολλών ανθρώπων αναλαμβάνοντας να βρει ταίρι σε κάθε άνθρωπο μονάχο. Με τον τρόπο αυτό η Ακαθάριστη Εγχώρια Ευτυχία (όπως μετράται από τα Νεοκλασικά υποδείγματα) θα αυξηθεί. Αυτό μπορεί εύκολα να αποδειχθεί αν σκεφτούμε ότι όταν ένας άνθρωπος έχει σχέση αυξάνεται η ωφέλεια (utility) του. Επομένως, είναι καίριας σημασίας η παρέμβαση του κράτους σε αυτό το ζήτημα. Για το σκοπό αυτό το κράτος μπορεί να ιδρύσει ειδικό Οργανισμό Ζευγαρώματος, το οποίο θα στελεχωθεί με ειδικούς επιστήμονες (Ψυχολόγους, Κοινωνιολόγους) οίτινες θα μελετούν τα στατιστικά δεδομένα, θα προβαίνουν σε έγκυρες επιστημονικές μελέτες και θα εκπονούν 5ετή πλάνα προσωπικής ευτυχίας. Η υλοποίηση του πλάνου θα
εποπτεύεται από ανεξάρτητη επιτροπή εμπειρογνωμόνων,
αποτελούμενη από ειδικούς επί των προσωπικών σχέσεων. Με την παρέμβαση αυτή, πάσα νέα και πας νέος θα εύρουν το ταίρι τους, και θα ωφεληθεί η κοινωνία μας.
11
6. Φορολογία για αδίκημα που δεν έχει ακόμη διαπραχθεί Οι σοφοί νόες του κρατισμού, αδυνατώντας, να τιμωρήσουν όσους φωτοτυπούν άνευ αδείας κάποιο σύγγραμμα, επέβαλλαν φόρο επί της τιμής πώλησης φωτοτυπικών μηχανημάτων, ο οποίος θα απορροφηθεί από τους φωτοτυπούντες, πληρώνοντας υψηλότερη τιμή ανά φωτοτυπία, ανεξάρτητα του τί φωτοτυπούν. Επειδή ο καθείς φωτοτυπεί ανεξελέγκτως, έρχεται το προνοητικό κράτος και σε τιμωρεί για ένα αδίκημα που θα κάνεις, παρακάμπτοντας την ξεπερασμένη παράδοση του ρωμαϊκού δικαίου, η τιμωρία να έπεται του αδικήματος. Παρανομήσεις − δεν παρανομήσεις, τιμωρείσαι, και το πρόστιμο (φόρος) που θα πληρώσεις, αξιοποιείται για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Η καινοτομία ταύτη δύναται να επεκταθεί και σε άλλους τομείς, όπως οι κυκλοφοριακές παραβάσεις. Επειδή είναι δύσκολο για το κράτος να εντοπίζει όλες τις κυκλοφοριακές παραβάσεις, μπορεί να επιβάλει ένα φόρο επί της αγοράς αυτοκινήτου, ώστε όλοι οι οδηγοί (ανεξάρτητα ποιός τηρεί τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και ποιός όχι) να πληρώνουν για τις επικείμενες παραβιάσεις που θα κάνουν ορισμένοι. Με τον τρόπο αυτό αυξάνονται τα φορολογικά έσοδα, απλοποιείται η διαδικασία είσπραξης και ωφελείται η κοινωνία.
12
7. Ελάχιστο Εγγυημένο Σεξ Έχουμε ορθά προτείνει την παροχή ενός Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος για κάθε πολίτη. Με το εισόδημα αυτό κάθε πολίτης θα μπορεί να εξασφαλίσει τα απολύτως απαραίτητα οικονομικά αγαθά ώστε να ζει αξιοπρεπώς (φαγητό, στέγη, φάρμακα). Εάν, φυσικά, επιθυμεί περισσότερα οικονομικά αγαθά, θα χρειαστεί να τα αποκτήσει μέσω της εργασίας του. Εμείς του προσφέρουμε μια «βάση» ώστε να αποφευχθούν τα δυσάρεστα φαινόμενα της ανέχειας. Ως τόσο, για μια αξιοπρεπή ζωή δεν αρκούν μόνο τα υλικά αγαθά. Πολλές έρευνες εγκρίτων επιστημόνων έχουν τονίσει την σημασία της συντροφικότητος και της συνευρέσεως για την βελτίωση της ψυχοκοινωνικοσυναισθηματικοσωματικής υγείας κάθε ανθρώπου. Όμως, πολλοί συνάνθρωποι μας, ξεχασμένοι από τους συνανθρώπους τους, αλλά και από το κράτος, δεν έχουν πρόσβαση στο θεμελιώδες αγαθό
της
συνευρέσεως,
με
αποτέλεσμα
να
υποφέρουν
ψυχοκοινωνικοσυναισθηματικοσωματικά. Έχουμε υποχρέωση, ως συντεταγμένη
πολιτεία,
να
συνδράμουμε
στην
επίλυση
του
προβλήματος. Φυσικά, δεν μπορούμε να προσφέρουμε στον καθένα και την καθεμία όσο σεξ επιθυμεί. Μπορούμε όμως να προσφέρουμε μια ελάχιστη ποσότητα, τόση όσο απαιτείται για να διαβιεί αξιοπρεπώς ο καθένας και η καθεμία. Η παροχή του Ελάχιστου
13
Εγγυημένου Σεξ προς όλους τους πολίτες, χωρίς διακρίσεις, είναι ένα βήμα προς την ισότητα και την αλληλεγγύη. Ακολουθώντας το πρότυπο του «φόρου αλληλεγγύης», θα θεσπίσουμε το «σεξ αλληλεγγύης». Όπως γνωρίζουμε, μέσω του φόρου, δεν επιτρέπουμε στον καθένα και την καθεμία να επιλέγει τί θα αποκτήσει με όλα τα χρήματα του, αλλά του παίρνουμε κάποια από τα χρήματα του για να δώσουμε οικονομικά αγαθά σε άλλους ανθρώπους. Ομοίως ένα μέρος των ετησίων συνευρέσεων του καθενός και της καθεμίας θα φορολογείται και θα αναδιανέμεται στο κοινωνικό σύνολο· κυρίως δε σε εκείνους τους συμπολίτες και τις συμπολίτισσες μας που το έχουν περισσότερη
ανάγκη.
Σύμφωνα
με
μελέτες
Νεοκλασικών
οικονομολόγων το Ακαθάριστο Εγχώριο Σεξ στην Ελλάδα κυμαίνεται περί τις 100.000.000 συνευρέσεις κατ’ έτος. Εάν ο καθένας και η καθεμία καταβάλει ως «σεξ αλληλεγγύης» το 20% των ετησίων συνευρέσεων του, τότε κάθε έτος θα μπορούμε να προσφέρουμε 20.000.000 συνευρέσεις στους συμπολίτες μας. Εάν σκεφτούμε ότι το Ελάχιστο Εγγυημένο Σεξ χρειάζεται να είναι 50 συνευρέσεις / έτος, συνάγουμε το συμπέρασμα ότι μπορούμε να βοηθήσουμε 400.000 συμπολίτες μας. Μέσω
της
Γενικής
Γραμματείας
Δημοσίων
Συνευρέσεων
θα
ταυτοποιούνται οι οφειλές των πολιτών και θα τους ανατίθεται η παροχή του «Ελάχιστου Εγγυημένου Σεξ» σε πολίτες της περιοχής 14
τους. Με τον τρόπο αυτό, αναβαθμίζεται σημαντικά το κράτος πρόνοιας και μεγιστοποιείται το κοινωνικό όφελος.
8. Αποζημίωση χωρισμού Όταν κάποιος άνθρωπος παύει να μισθώνει την εργασία άλλου ανθρώπου,
υποχρεούται
να
τον
αποζημιώσει.
Στόχος
της
συγκεκριμένης πολιτικής είναι να δώσουμε στον πρώην εργαζόμενο ένα «περιθώριο» μέχρι να βρει την επόμενη εργασία του. Όταν κάποιος είναι άνεργος και αναζητά εργασία, δεν έχει χρήματα για να αποκτήσει τα αναγκαία οικονομικά αγαθά. Για αυτό παρεμβαίνει το κράτος για να τον βοηθήσει σε αυτήν την δύσκολη περίοδο της ζωής του. Σε παρόμοια, δύσκολη, κατάσταση βρίσκεται και όποιος χωρίζει. Ενώ όσο διαρκεί η σχέση, έχει θαλπωρή, αγάπη και συνευρέσεις, όταν το αντισυμβαλλόμενο μέρος μονομερώς διακόπτει την σχέση άνευ προειδοποιήσεως, ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται μόνος του, χωρίς αγάπη και χωρίς ελπίδα. Θα προσπαθήσει, βέβαια, να συνάψει νέα σχέση. Όμως, λόγω του καημού του, δεν θα είναι εις την κατάλληλην ψυχολογικήν κατάστασιν. Αποτέλεσμα; Να μείνει μόνος του και να συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος.
15
Αυτό
που
χρειάζεται
αντισυμβαλλόμενο
είναι
μέρος
μια
κρατική
διακόψει
την
ρύθμιση.
σχέσιν,
Όποιο
οφείλει
να
αποζημιώσει το έτερον μέρος για τους επόμενους 4 μήνες, μέχρι αυτός να ξανασταθεί στα πόδια του και να συνάψει νέα σχέσιν. Κατά την διάρκεια της αναζήτησης νέας σχέσης, επομένως, κάθε άνθρωπος θα έχει πρόσβαση σε θαλπωρή, αγάπη και συνευρέσεις, ώστε να ομαλοποιηθεί η μετάβαση. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγονται οι έντονες διακυμάνσεις της ψυχολογίας των χωρισθέντων, όπως η χρηματική αποζημίωση που λαμβάνουν οι απολυθέντες μειώνει την έντονη διακύμανση της οικονομικής κατάστασης τους.
9. Αδιόριστοι τραγουδιστές Πολλές φορές έχουμε επισημάνει την σημασία της πλήρους απασχόλησης για την οικονομία. Επί τη βάσει των νεοκλασικών αντιλήψεων, διάφορες ομάδες επαγγελματιών έχουν ζητήσει το αυτονόητο: να προσληφθούν από το κράτος, όταν η αγορά αδυνατεί να τους προσλάβει. Διότι άπαξ και κάποιος επιλέξει ένα επάγγελμα, οι υπόλοιποι υποχρεούνται να τον αμείβουν. Προς την κατεύθυνση αυτή έχουν γίνει σημαντικά βήματα στον κλάδο της εκπαίδευσης. Άπαξ και κάποιος εκπαιδευτικός δεν καταφέρει να εκμισθώσει την εργασία του σε κάποιον άλλον άνθρωπο, το κράτος υποχρεούται να τον προσλάβει. Όσοι εκπαιδευτικοί δεν έχουν ήδη 16
διοριστεί από το κράτος, θεωρούνται αυτοδικαίως αδιόριστοι εκπαιδευτικοί και αναμένουν την πρόσληψη τους. Αυτό το μέτρο ξεκίνησε πρώτα στην εκπαίδευση λόγω της μεγάλης σημασίας του κλάδου για την πνευματική ανάπτυξη των ανθρώπων. Όμως ένας άνθρωπος, εκτός από ακαδημαϊκές γνώσεις, χρειάζεται και την τέχνη. Ως τόσο, πολλοί άνθρωποι δεν έχουν χρήματα να ακούσουν μια συναυλία μουσικής και στερούνται την πρόσβαση στο αγαθό αυτό. Από την άλλη πλευρά, πολλοί τραγουδιστές, παρά την κατάρτιση τους, δεν καταφέρνουν να εκμισθώσουν την εργασία τους ως τραγουδιστές. Έχουμε, δηλαδή, μια αστοχία της αγοράς: από την μια πλευρά τραγουδιστές που θέλουν να εκμισθώσουν την υπηρεσία τους, αλλά δεν βρίσκουν πελάτες, και, από την άλλη πλευρά, άνθρωποι που θέλουν να μισθώσουν υπηρεσίες τραγουδιού, αλλά δεν έχουν χρήματα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να φορολογήσουμε κάποιους άλλους, να διορίσουμε τους τραγουδιστές και να παρέχει το κράτος υπηρεσίες διασκέδασης στους ανθρώπους που ενδιαφέρονται. Με τον τρόπο αυτό θα καταπολεμήσουμε την ανεργία και θα δώσουμε πρόσβαση στην τέχνη σε όλους τους πολίτες.
17
10.
Φορολόγηση οξυγόνου
Οι ευεργετικές συνέπειες της φορολόγησης έχουν επανειλημμένως διατυπωθεί
από
τους
Νεοκλασικούς
οικονομολόγους.
Έχουμε
φορολογήσει, ως τόσο, μόνο όσα κινούνται και όσα δεν κινούνται. Όμως,
παρά
τις
καλές
προθέσεις
μας,
παραμελήσαμε
να
φορολογήσουμε το πιο σημαντικό αγαθό, το οξυγόνο. Δεκαετίες τώρα φορολογούμε το φαγητό, αυξάνοντας την τιμή του. Ένα αγαθό απαραίτητο για τη ζωή, φορολογείται, ώστε να γεμίσει το κρατικό ταμείο. Όμως, εξ ίσου απαραίτητο για την ζωή δεν είναι και το οξυγόνο; Δεν μπορούμε εκ της φορολογήσεως του να γεμίσουμε κι άλλο το κρατικό ταμείο; Δυστυχώς, το οξυγόνο δεν πωλείται ακόμη, και έτσι το Α.Ε.Π. εμφανίζεται μειωμένο (άλλωστε είναι γνωστό, ότι όσα περισσότερα αγαθά έχεις δωρεάν, τόσο φτωχότερος είσαι). Αυτό το «παραθυράκι» έχει χρησιμοποιηθεί ως «πάτημα» για να αποφευχθεί η φορολόγηση του οξυγόνου και να ζημιωθεί το κοινωνικό σύνολο. Όμως, όπως προετάθη στο πρόσφατο συνέδριο Νεοκλασικών οικονομολόγων, μπορεί να ορισθεί τεκμαρτό οξυγόνο για κάθε πολίτη και να ορισθεί φορολογία επ’ αυτού. Κάθε άνθρωπος αναπνέει κατά μέσο όρο 3.800.000 λίτρα οξυγόνου το έτος. Εάν επιβληθεί ένας μικρός φόρος 0,01 € ανά λίτρο, τότε ο κάθε 18
πολίτης θα πληρώσει έναν μικρό φόρο 38.000 € ανά έτος για να μπορεί να συνεχίσει να αναπνέει.
Με τον τρόπο αυτό θα περιορισθεί η
σπατάλη οξυγόνου και θα αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα.
11.
Όχι στον αναιτιολόγητο χωρισμό
Πολύ σοφά προτείναμε και εφαρμόσαμε την απαγόρευση απόλυσης εργαζομένου άνευ γραπτής αναλύσεως των λόγων ένεκα των οποίων ο εργοδότης δεν επιθυμεί πλέον να μισθώνει την εργασία τινός εργαζομένου του. Η απλή επιχειρηματική διαίσθησις δια την ευημερίαν
της
επιχειρήσεως
δεν
επαρκεί
δια
την
λήψιν
επιχειρηματικών αποφάσεων, αλλά απαιτείται να συνδυαστεί με την εποικοδομητική γραφειοκρατική κωλυσιεργία. Δεν μπορείς να σταματήσεις να δίνεις τα χρήματα σου για την μίσθωση εργασίας κάποιου επειδή «έτσι σου αρέσει», καθώς προέχει η δική μας επιθυμία να νομίζουμε ότι είμεθα χρήσιμοι έναντι της δική σου επιθυμίας να διαθέτεις την περιουσία σου όπως νομίζεις. Τα αποτελέσματα της ανωτέρας πολιτικής μας κάνουν να είμεθα συγκρατημένα αισιόδοξοι. Πέραν κάποιων χιλιάδων ανθρώπων που δεν προσελήφθησαν, καθώς οι εργοδότες γνώριζαν ότι, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, δεν θα μπορέσουν να τους απολύσουν, και κάποιων χιλιάδων επιχειρήσεων που δεν άνοιξαν ή δεν επεκτάθηκαν, το ευφυές σχέδιο ημών εστέφθη υπό πρωτοφανούς επιτυχίας. Οι επιχειρήσεις που δεν μπορούσαν να 19
κάνουν αλλιώς, συνέχιζαν να μισθώνουν εργασία ανθρώπων που δεν θα ήθελαν, αντί να προσλάβουν άλλους ανθρώπους που θα ήθελαν. Αφού είδαμε τα πάμπολλα οφέλη της πολιτική τοιαύτης, προτείνουμε να επεκταθεί η εφαρμογή της και στας προσωπικάς σχέσεις: Πας νεαρός και πάσα νεαρή εν σχέσει οφείλουσιν να διατυπώνουν ρητώς τον λόγον δια τον οποίον επιθυμούν τον τερματισμό της υφισταμένης σχέσεως. Ο λόγος οφείλει να είναι βάσιμος· ως εκ τούτου, διατυπώσεις του τύπου «θέλω να μείνω λίγο μόνος μου», «δεν είμαι έτοιμος για κάτι πιο σοβαρό» και «σου αξίζει κάτι καλλίτερο» θα απορρίπτονται πάραυτα από την αρμόδια δικαστική αρχή. Σκεφθείτε πόση χαρά θα δώσουμε σε χιλιάδες νεαρές που θα γνωρίζουν ότι ο αγαπημένος τους είναι μαζί τους επειδή απλώς δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Αλλά και πόσοι νεαροί δεν θα ευφρανθούν γνωρίζοντες ότι δεν χρειάζεται να υποκύπτουσιν εις τις παραξενιές της νεαράς, καθώς ταύτη δεν θα δύναται να απειλεί με χωρισμόν οσάκις δεν λαμβάνει την πρέπουσαν προσοχήν και θαυμασμόν;
20