Η πόλη μου, η Γλυφάδα by Papadopoulou Maria

8ο Δημοτικό Σχολείο Γλυφάδας

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2014-15

ΤΑΞΗ: Β1 Δασκάλα: Παπαδοπούλου Μαρία

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ – Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΟΥ – Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΟΥ – Ο ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ ΜΟΥ Νικόλας Μένω σε μονοκατοικία με μια μεγάλη αυλή. Το σπίτι μου έχει τρία υπνοδωμάτια, κουζίνα, δυο μπάνια και ένα μεγάλο σαλόνι με τέσσερις καναπέδες. Στην αυλή έχουμε πολλά παιχνίδια. Το σπίτι μου μ’ αρέσει πολύ και το αγαπώ! Ο δρόμος μου Μένω στην οδό Φιλαδελφείας στη Γλυφάδα. Η Φιλαδέλφεια ήταν από τις σημαντικότερες πόλεις της Μικράς Ασίας. Βρισκόταν αρκετά κοντά στη Σμύρνη. Οι ΄Ελληνες κάτοικοί της την εγκατέλειψαν κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Λεωνίδας Εγώ μένω σε μονοκατοικία με κήπο. Το σπίτι μου έχει τρία υπνοδωμάτια, κουζίνα, δυο μπάνια και ένα μεγάλο σαλόνι. Πιο πολύ μου αρέσει το ισόγειο όπου εκεί έχουμε πολλά παιχνίδια. Ο δρόμος μου Μένω κι εγώ στην οδό Φιλαδελφείας στη Γλυφάδα. Η γειτονιά μου Στη γειτονιά μου, έχουμε ένα μεγάλο πεύκο. ΄Εχουμε επίσης έναν φοίνικα και ελιές. Κοντά μας υπάρχει και ένα περίπτερο. Στον ίδιο δρόμο μένει και ο φίλος μου ο Δημητράκης. Σε μικρή απόσταση από το σπίτι μου είναι και η εκλησία του Αγίου Παύλου. Εκεί κοντά μένει ο φίλος μου ο Γιώργος και ο Τζώνης. Στο τέλος του δρόμου μας είναι το βουνό. Γιώργος Αν. Το σπίτι μου είναι σε πολυκατοικία. Μένω στον πρώτο όροφο. Το σπίτι μου είναι μεγάλο και έχει τρία υπνοδωμάτια, μια κουζίνα, δυο μπάνια, σαλόνι και τραπεζαρία. Αγαπάω το σπίτι μου πολύ και περισσότερο το δωμάτιό μου, που έχει πολλά παιχνίδια. Ο δρόμος μου Εγώ μένω στην οδό Αρκαδίας. Πήρε το όνομά του από το νομό Αρκαδίας της Πελοποννήσου. Πιθανόν κάποιοι Αρκάδες να ήρθαν και να έμειναν σε αυτόν το δρόμο και του έδωσαν το όνομα αυτό. Η γειτονιά μου Στη γειτονιά μου, δίπλα από το σπίτι μου είναι η παιδική χαρά. Απέναντί μας είναι η εκκλησία του Αγίου Παύλου. Μπροστά από την εκκλησία έχει και μια μεγάλη πλατεία και παίζουμε. Η γειτονιά μου έχει επίσης πολλές πολυκατοικίες.

Τζώνης Το σπίτι μου είναι σε μια πολυκατοικία με τέσσερις ορόφους. Εγώ μένω στον πρώτο όροφο. Το σπίτι μου είναι μεγάλο. ΄Εχει τρία υπνοδωμάτια, δυο μπάνια, μια κουζίνα, σαλόνι και τραπεζαρία. Μπροστά και πίσω έχει βεράντες. Το σπίτι μου το αγαπάω πολύ. Μου αρέσει που μαζεύονται οι φίλοι μου και παίζουμε. Ο δρόμος μου Μένω κι εγώ στην οδό Αρκαδίας. Η γειτονιά μου Στη γειτονιά μου έχουμε μια παιδική χαρά και την εκκλησία του Αγίου Παύλου με τη μεγάλη πλατεία μπροστά της. Γύρω γύρω έχει λίγα μαγαζιά και πολλές πολυκατοικίες.

Γιώργος Στρ. Μένω σε πολυκατοικία. ΄Εχω ένα μεγάλο σπίτι που έχει τρία δωμάτια. Το αγαπάω, γιατί έχει ωραίους χώρους και γιατί τα Χριστούγεννα το στολίζουμε πολύ ωραία. Ο δρόμος μου 3

Μένω στην οδό Ιθάκης. Ο δρόμος πήρε το όνομά του από το νησί Ιθάκη, που είναι στα Επτάνησα, στο Ιόνιο Πέλαγος. Η γειτονιά μου Όταν βγαίνω από το σπίτι μου, βλέπω: πολυκατοικίες, το βρεγμένο χώμα, τα φύλλα που πέφτουν, βλέπω και στολισμένα μπαλκόνια. Προχωρώ πιο πάνω και βλέπω μια στάση λεωφορείου. Λίγο πιο πάνω είναι η οδός Γεννηματά και απέναντι ένα άδειο μαγαζί που γράφει ΠΩΛΕΙΤΑΙ. Όπως πηγαίνω προς το σχολείο, βλέπω ένα κομμωτήριο και δίπλα ένα μαγαζί που είναι άδειο. Αριστερά στη γωνία είναι ένα μαγαζί που πουλάει τυρόπιτες, κρουασάν και διάφορα άλλα τέτοια πράγματα. Στην άλλη γωνία προς το βουνό είναι το σχολείο. Από την οδό Ιθάκης, αριστερά στη Γεννηματά, μετά από λίγο βλέπω ένα φαρμακείο στο δεξί μου χέρι. Πιο κάτω αριστερά υπάρχει μια σχολή Καράτε και δίπλα το σούπερ μάρκετ. Παρακάτω είναι η εκκλησία του Αγίου Παύλου, που έχει μπροστά μια μεγάλη πλατεία. Πίσω από την εκκλησία είναι οι κούνιες. Στη γειτονιά μου, τα πεζοδρόμια έχουν δέντρα και ακούω τα αυτοκίνητα που τρέχουν.

Κοσμάς Εγώ μένω σε πολυκατοικία. Το σπίτι μου έχει τέσσερα δωμάτια, την κουζίνα και δύο μπάνια. Το ένα δωμάτιο είναι το δικό μου, το άλλο της γιαγιάς μου, το άλλο των γονιών μου και το σαλόνι. Το σπίτι μου είναι πολύ μεγάλο. Το αγαπάω πολύ, γιατί εκεί μένω με την οικογένειά μου και νιώθω υπέροχα. Ο δρόμος μου Μένω στην οδό Νυμφών. Η ονομασία της προέρχεται από τις Νύμφες που ζούσαν στην Ελληνική Μυθολογία. ΄Ηταν νεαρές γυναίκες, ημίθεες. Η γειτονιά μου Βγαίνω και περπατώ στη γειτονιά μου και βλέπω πολυκατοικίες τη μια δίπλα στην άλλη. Ο δρόμος είναι στενός και η μια πολυκατοικία είναι απέναντι από την άλλη. Ακόμα βλέπω 4

το βουνό. Ακούω τα αμάξια και τα αεροπλάνα που περνούν. Μυρίζω το καυσαέριο από το δρόμο. Μυρτώ Μένω σε ένα διώροφο σπίτι. Στον πρώτο όροφο μένω εγώ με την αδερφή μου, τον μπαμπά μου και τη μαμά μου. Στον δεύτερο όροφο μένει η γιαγιά μου και η θεία μου. Το σπίτι μου δεν είναι ούτε πολύ μικρό ούτε πολύ μεγάλο, έχει όμως μια πολύ ωραία αυλή. ΄Εχει τρία υπνοδωμάτια, το δωμάτιο το δικό μου και της αδελφής μου της Εύας, το δωμάτιο του μπαμπά και της μαμάς, την κουζίνα, το σαλόνι και τέλος την τουαλέτα. Το αγαπώ, γιατί εκεί ζω με την οικογένειά μου ευτυχισμένη. Ο δρόμος μου Η οδός που μένω είναι η Γεωργίου Γεννηματά. Το όνομά της το πήρε από τον πολιτικό Γεώργιο Γεννηματά, ο οποίος ήταν βουλευτής και υπουργός. Η γειτονιά μου

Βίκυ Μένω σε ένα διώροφο σπίτι. Το σπίτι μου είναι αρκετά μεγάλο. ΄Εχει τρία υπνοδωμάτια, το δικό μου, του αδερφού μου, του μπαμπά και της μαμάς, ένα σαλόνι, μια κουζίνα και το μπάνιο. Το αγαπώ γιατί είναι προστατευτικό, γιατί είναι ωραίο και γιατί είναι μεγάλο. Στο ίδιο σπίτι αλλά σε άλλον όροφο μένουν η γιαγιά μου, ο παππούς μου, η θεία μου και τα ξαδέρφια μου. Ο δρόμος μου Μένω στην οδό Αρκαδίας. Το όνομά της το πήρε αυτή η οδός από έναν κάτοικο που καταγόταν από το Νομό Αρκαδίας της Πελοποννήσου. Η γειτονιά μου Στη γειτονιά μου, στη γωνία του δρόμου που μένω, υπάρχει ένας φούρνος. Απέναντι ακριβώς, υπάρχει μια καφετέρια. Λίγο πιο κάτω είναι η εκκλησία του Αγίου Παύλου και απέναντι από την εκκλησία είναι η παιδική χαρά που πάω και παίζω. Η γειτονιά μου έχει πολύ λίγα μαγαζιά. Από το σπίτι μου βλέπω το βουνό, τη θάλασσα, πολλά αεροπλάνα, κλπ. Εύα Το σπίτι μου βρίσκεται σε μια οικογενειακή πολυκατοικία. ΄Εχει μια ωραία κουζίνα. Στα αριστερά της κουζίνας είναι το γραφείο του μπαμπά μου και δίπλα από το γραφείο του μπαμπά, υπάρχει ένα όμορφο σαλόνι με μια μεγάλη τηλεόραση και ένα τετράγωνο τραπέζι. Πιο μέσα είναι το μπάνιο μου και δίπλα του είναι το δωμάτιο των φιλοξενούμενων. Πιο κει είναι το δωμάτιό μου και πιστεύω ότι είναι πολύ πρωτότυπο. Δεξιά από το δωμάτιό μου είναι το δωμάτιο του μπαμπά και της μαμάς. Σ’ ένα κομμάτι του δωματίου είναι το μπάνιο τους. Στον πάνω όροφο υπάρχει μια μικρή αποθήκη και απέναντί της ένα ακόμα μπάνιο. Επίσης έχει και ένα μεγαλύτερο γραφείο που είναι της μαμάς. Υπάρχει και ένα ακόμα μικρό δωματιάκι που έχει ένα κρεβατάκι και πιο δίπλα το αρμόνιό μου. Ο ένας όροφος ενώνεται με τον άλλον με εσωτερική σκάλα. Το σπίτι μου το αγαπώ, γιατί είναι μεγάλο και χωράει πολλούς φιλοξενούμενους. Ο δρόμος μου Μένω στην οδό Νυμφών στη Γλυφάδα. Η οδός μου είναι πολύ ωραία και έχει τη δική της ιστορία. Το όνομά της βγαίνει από τις Νύμφες της Μυθολογίας. Οι νύμφες ήταν κάποιες νεράιδες που ζούσαν στα παλιά παλιά χρόνια. Η γειτονιά μου Μένω σε μια γειτονιά στην ΄Ανω Γλυφάδα. Η γειτονιά μου έχει πολλές πολυκατοικίες. Η εκκλησία που βρίσκεται στη γειτονιά μου είναι ο ΄Αγιος Παύλος και γύρω γύρω έχει ένα πάρκο και μια μεγάλη πλατεία που παίζω με τον Γιώργο και τον Τζώνη ποδόσφαιρο το καλοκαίρι. Το σπίτι μου είναι κοντά στο βουνό. ΄Εχει αρκετές πρασινάδες στη γειτονιά μου και μυρίζω τη μυρωδιά των λουλουδιών. Τα πρωινά ακούω τα τρία κοτσύφια που κελαηδούν στον κήπο μας. Παλιά στη γειτονιά μας ζούσε ένας τεράστιος αλλά ήρεμος 6

σκύλαρος, ο Μέρλιν, αλλά τώρα έχει πεθάνει. Αγαπώ τη γειτονιά μου, γιατί είναι πολύ όμορφη.

Στη γειτονιά μου βρίσκεται επίσης και το φυλάκιο για την προστασία του Υμηττού, όπου πάντα κάποιος δασοφύλακας είναι εκεί και ελέγχει, κυρίως για την εκδήλωση κάποιας πυρκαγιάς.

Λάμπρος Μένω σε μια πολυκατοικία. Το σπίτι μου είναι μεγάλο. ΄Εχει δυο υπνοδωμάτια, σαλόνι, κουζίνα και δυο τουαλέτες. Το αγαπάω γιατί στο ισόγειο έχει πολύ μεγάλο χώρο και μπορώ να κάνω ποδήλατο και να παίζω με τους φίλους μου. Ο δρόμος μου Μένω κι εγώ στην οδό Ταινάρου στη Γλυφάδα. Η οδός αυτή πήρε το όνομά της από το ακρωτήριο Ταίναρο που βρίσκεται στην Πελοπόννησο. Η γειτονιά μου Η γειτονιά μου είναι στο λόφο. Από το σπίτι μου βλέπω το βουνό και μακριά τη θάλασσα. Βλέπω πολυκατοικίες και μονοκατοικίες με κήπους που μυρίζουν όμορφα. Δεν έχει πολλή φασαρία. Ακούω μόνο κάποιες φορές σκυλιά να γαβγίζουν. ΄Εχει λίγα μαγαζιά και αρκετές πλατείες.

Ειρήνη Γ. Το σπίτι μου είναι ένα ισόγειο διαμέρισμα μιας πολυκατοικίας. Είναι μέτριο σε μέγεθος. Αποτελείται από ένα μεγάλο σαλόνι με τζάκι, δυο κρεβατοκάμαρες και δυο μπάνια, ένα μεγάλο και ένα μικρό. Το αγαπώ, γιατί έχει μια τεράστια αυλή σαν γήπεδο και παίζουμε και γιατί είναι το σπίτι που μεγαλώνω. Ο δρόμος μου Μένω στην οδό Ψηλορείτου. Ο δρόμος που μένω πήρε το όνομά του από το ψηλότερο βουνό της Κρήτης τον Ψηλορείτη. ΄Εχει ύψος 2.456 μέτρα και πέντε κορυφές, στις οποίες μπορείς να ανέβεις από πολλά μονοπάτια. 8

Ο Ψηλορείτης ήταν ιερό βουνό από τη Μινωική εποχή και πολλοί μύθοι συνδέονται με αυτόν. Στα δάση του Ψηλορείτη ζούσαν οι αγαθοί δαίμονες Δάκτυλοι, οι οποίοι σύμφωνα με τη Μυθολογία ξεπήδησαν από τα δάχτυλα της Ρέας, μητέρας του Δία, όταν αυτή για να αντέξει τους πόνους του τοκετού, έχωσε τα δάχτυλά της στη γη. Η γειτονιά μου

Μαρκέλλα Μένω σε μια πολυκατοικία πέντε ορόφων, στον δεύτερο όροφο. Το σπίτι μου είναι μεγάλο, δηλαδή εκατόν δέκα τετραγωνικά. ΄Εχει τέσσερα δωμάτια μαζί με το σαλόνι και δυο μπάνια. Το σπίτι μου το αγαπάω, γιατί μένω εκεί από τότε που ήμουν τριών χρονών. ΄Εχω πολύ καλές αναμνήσεις και δε θέλω να το αλλάξω με τίποτα. Ο δρόμος μου Εγώ μένω στην οδό Μικράς Ασίας. Η Μικρά Ασία (στα σύγχρονα Τουρκικά Αναντολού), γνωστή επίσης ως Ανατολία, Ασιατική Τουρκία, χερσόνησος της Ανατολίας ή οροπέδιο της Ανατολίας. Η περιοχή ορίζεται από τη Μαύρη Θάλασσα στα βόρεια, τη Μεσόγειο Θάλασσα στα νότια και το Αιγαίο Πέλαγος στα δυτικά. Στη μακρινή αρχαιότητα δεν απαντάται κάποιος συγκεκριμένος όρος για την περιοχή, η οποία γίνεται γνωστή σύμφωνα με τις φυλές που την κατοικούν. Ο όρος Μικρά Ασία ήταν άγνωστος στην αρχαιότητα. Ο όρος Ασία γίνεται ιδιαίτερα γνωστός από τους Ρωμαίους, για τους οποίους η περιοχή ήταν δυτική επαρχία μαζί με τις περιοχές της Καρίας, της Μυσίας και της Φρυγίας. Ο πρώτος συγγραφέας που χρησιμοποίησε τον όρο Asia minor ήταν ο χριστιανός συγγραφέας Παύλος ο Ορόσιος γύρω στο 400 μ.Χ. Οι συγγραφείς της πρώιμης βυζαντινής περιόδου την αναφέρουν ως "η μικρά Ασία". Υπό βυζαντινή διοίκηση ήταν περισσότερο γνωστή ως Ανατολή. Διοικητικά η Ανατολή ήταν "θέμα", δηλαδή μία από τις 29 επαρχίες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Από την εποχή της κατάρρευσης της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και εντεύθεν, δηλαδή στην εποχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας έγινε γνωστή ως Ανατολία. Η γειτονιά μου Στη γειτονιά μου βλέπω μπαλκόνια στολισμένα. Βλέπω ένα ωδείο, δέντρα, ένα παιχνιδάδικο, το ΜΑΧ, βλέπω ένα βενζινάδικο, ένα κομμωτήριο και πιο κει μια φρουτεμπορική. Στη γειτονιά μου υπάρχουν πολυκατοικίες και μονοκατοικίες καθώς επίσης και μαγαζιά. Υπάρχουν ακόμα πάρκα και εκεί ακούς πουλιά που κελαηδούν. Περπατώντας, μυρίζω φύση και οξυγόνο. Ακούω κελαηδήματα πουλιών, φωνές, ήχους αυτοκινήτων που παρκάρουν ή ξεπαρκάρουν. ΄Ακης Το σπίτι μου βρίσκεται στην οδό Παμβώτιδος, στη Γλυφάδα, σε μια πολυκατοικία τεσσάρων ορόφων. Το σπίτι μου είναι μεγάλο και έχει σαλόνι, μπάνιο, κουζίνα, το δωμάτιό μου, του αδερφού μου και το δωμάτιο των γονιών μου. Το σπίτι μου το αγαπάω γιατί είναι πολύ όμορφο και γιατί έχει ωραία θέα. Ο δρόμος μου Μένω στην οδό Παμβώτιδος, στη Γλυφάδα. Ο δρόμος αυτός πήρε το όνομά του από τη λίμνη Παμβώτιδα, γνωστή και ως λίμνη των Ιωαννίνων. Η λίμνη αυτή βρίσκεται σε υψόμετρο 470 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. ΄Εχει μήκος περίπου 8 χιλιόμετρα και οι όχθες έχουν πυκνή βλάστηση. Η λίμνη φιλοξενεί πολλά ψάρια και 10

περίφημα είναι τα χέλια και οι καραβίδες της. Τα νερά της είναι γλυκά και γίνονται εξαγωγές ψαριών που ψαρεύονται από εκεί, στο εξωτερικό. Η γειτονιά μου Βγαίνοντας από το σπίτι μου, βλέπω: Το σπίτι του γείτονά μου, του Κωνσταντίνου, που μένει σε ένα διώροφο σπίτι. Μια πενταώροφη πολυκατοικία με πολλά διαμερίσματα. Βλέπω επίσης το κομμωτήριο της κυρίας Ειρήνης. Λίγο πιο πέρα είναι ο φούρνος και μυρίζω φρέσκα κουλούρια κάθε μέρα. Δίπλα από το φούρνο είναι το φαρμακείο της γειτονιάς. Στην απέναντι γωνιά βρίσκεται η καφετέρια «Ελλήνιον». Απέναντι ακριβώς από το σπίτι μου υπάρχει το βουνό. Τα περισσότερα σπίτια στη γειτονιά μου είναι πολυκατοικίες και λιγότερο μονοκατοικίες.

Καλλιόπη Μένω σε μονοκατοικία. Το σπίτι μου είναι μεγάλο. ΄Εχει τρεις κρεβατοκάμαρες, ένα μεγάλο σαλόνι και μια ωραία κουζίνα. Επίσης έχει δυο μπάνια. Το σπίτι μου το αγαπάω πολύ γιατί περνάω όμορφες στιγμές εκεί με την οικογένειά μου. Ο δρόμος μου Μένω στην οδό Ταινάρου στην ΄Ανω Γλυφάδα. Το όνομά του το πήρε από το ακρωτήριο Ταίναρο, που λέγεται και Κάβος Ματαπάς. Πρόκειται για το ακρωτήριο της μεσαίας νότιας χερσονήσου της Πελοποννήσου μεταξύ του Λακωνικού και του Μεσσηνιακού κόλπου. Το όνομά του οφείλεται στο γνωστό ήρωα Ταίναρο, γιο του Δία. Η γειτονιά μου

Δέσποινα Το σπίτι μου είναι μεγάλο. ΄Εχει τέσσερα δωμάτια. Το αγαπώ γιατί έχει εκεί ό,τι θέλει η οικογένειά μου και έχει έναν μεγάλο χώρο όπου μπορώ να παίζω.

Μελίνα Μένω στον δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας στην ΄Ανω Γλυφάδα. Το σπίτι μου είναι μεγάλο. ΄Εχει δύο μπάνια, ένα σαλόνι μαζί με την κουζίνα, το γραφείο του πατέρα μου και τρεις κρεβατοκάμαρες. Το αγαπώ πολύ το σπίτι μου, γιατί έχω εκεί το δωμάτιό μου που είναι πολύ μεγάλο και γιατί είναι κοντά στο σχολείο μου. Ο δρόμος μου Μένω στην οδό ΄Ηβης. Ο δρόμος μου έχει πάρει το όνομά του από την ΄Ηβη, την κόρη του Δία και της ΄Ηρας. ΄Ηταν προστάτιδα της νεότητας. Η γειτονιά μου

Ευγενία Μένω σε μια πολυκατοικία στη Γλυφάδα. Το σπίτι μου είναι ένα μεγάλο διαμέρισμα που πιάνει όλον τον δεύτερο όροφο. ΄Εχει ένα μεγάλο σαλόνι, το δωμάτιο των γονιών μου, του αδερφού μου, το δικό μου, κουζίνα και μπάνιο. Το αγαπάω γιατί μου αρέσει και γιατί έχω και ένα γατάκι στην αυλή.

Ο δρόμος μου Εγώ μένω στην οδό Τεμπών. Πήρε το όνομά της από την κοιλάδα των Τεμπών που βρίσκεται κοντά στη Λάρισα. Από κει περνά ο ποταμός Πηνειός. Παλιά έλεγαν ότι κάποιες νεράιδες, οι Νύμφες, που ζούσαν στον ΄Ολυμπο, πήγαιναν εκεί για να πλυθούν. Αν πάει κάποιος εκεί, θα δει μια γέφυρα, πλατάνια και μια εκκλησία. Δημήτρης Εμπρ. Μένω σε διώροφη μονοκατοικία. Το σπίτι μου είναι μεγάλο. ΄Εχει πέντε δωμάτια, μεγάλα μπαλκόνια και κήπο με γκαζόν. Το αγαπώ γιατί είναι μεγάλο, καθαρό και έχει μεγάλη αυλή για να παίζω με τους φίλους μου. Η γειτονιά μου Η γειτονιά μου είναι στην καρδιά μου, γιατί «εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα, εκεί τον ήλιο πρώτ’ αντάμωσα». Βγαίνοντας στο μπαλκόνι του σπιτιού μου αντικρίζω όμορφα σπίτια με κήπους, τον Υμηττό με το όμορφο ξωκλήσι του, τον Προφήτη Ηλία και τη θάλασσα. Η γειτονιά μου είναι ήσυχη, δεν έχει φασαρία ούτε καυσαέριο και μυρίζει ωραία από τα λουλούδια στους κήπους. Αυτό που χαλάει την εικόνα στη γειτονιά μου είναι οι ακαθαρισίες των ζώων, γιατί οι ιδιοκτήτες τους δεν τις μαζεύουν. Επίσης τα καμμένα κουφάρια των δέντρων στον Υμηττό, μου θυμίζουν τη μεγάλη φωτιά και πόσο ασεβείς είναι οι άνθρωποι απέναντι στη φύση. 16

Δημήτρης Κ. Το σπίτι μου βρίσκεται στην ΄Ανω Γλυφάδα. Μένουμε στον τέταρτο όροφο μιας πενταώροφης πολυκατοικίας. Το σπίτι μας έχει τρία υπνοδωμάτια, σαλόνι, κουζίνα και δυο μπάνια. Γύρω γύρω έχει μεγάλα μπαλκόνια και είναι πολύ φωτεινό. Αυτό το σπίτι δεν το αγαπώ πολύ, γιατί έχουμε κακούς γείτονες. Ο δρόμος μου Μένω στην οδό Ταινάρου. Το όνομά της το πήρε από το ακρωτήριο Ταίναρο που βρίσκεται στην Πελοπόννησο. Το όνομά του οφείλεται στον μυθικό ήρωα Ταίναρο, γιο του Δία. Η γειτονιά μου Βγαίνοντας από το σπίτι μου βλέπω αριστερά και δεξιά πολυκατοικίες και μερικές μονοκατοικίες. Στον παρακάτω δρόμο βλέπω διάφορα μαγαζιά όπως: φαρμακείο, σούπερ μάρκετ, σχολεία και μια εκκλησία. Η γειτονιά μου και το σχολείο μου έχουν την πιο ωραία θέα στη Γλυφάδα. ΄Εχουμε καθαρή ατμόσφαιρα, γιατί δίπλα μας είναι το βουνό Υμηττός. Η γειτονιά μας είναι η καλύτερη στη Γλυφάδα.

Ειρήνη Ζ. Το σπίτι μου

Ο δρόμος μου

Η γειτονιά μου Η γειτονιά μου έχει πολυκατοικίες και μονοκατοικίες. Όλα τα σπίτια έχουν κήπους με πολύχρωμα λουλούδια και όμορφες λεμονιές. Το δέντρο, που ομορφαίνει τη γειτονιά μου, είναι μια θηλυκή αμυγδαλιά που, όταν ανθίζει, είναι σαν νυφούλα. Απέναντι από το σπίτι μου υπάρχει μία καφετέρια που έχει το όνομα BARU και έχει πολύ κόσμο. Το καλοκαίρι ακούγεται δυνατή μουσική και ο μπαμπάς τσαντίζεται. Από τον κοντινό φούρνο το πρωί έρχεται μία μυρωδιά που σου σπάει τη μύτη: ζεστά ψωμιά, αφράτα κουλουράκια, λαχταριστές τυρόπιτες και πεϊνιρλί... Εγώ, πάντως, νομίζω ότι ζω στην καλύτερη γειτονιά.

Ο συνοικισμός μου Πολλές γειτονιές μαζί φτιάχνουν έναν συνοικισμό. Η Γλυφάδα έχει αρκετούς συνοικισμούς (Τερψιθέα, Αίγλη, κλπ). Φτιάχνω την ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΥ ΜΟΥ:

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΥ ΜΟΥ ΄Ονομα συνοικισμού: __________________ Πόλη: Γλυφάδα Χώρα: _______________________ Πώς πήρε το όνομα αυτό ο συνοικισμός; _________________________________________ _________________________________________ _________________________________________ _________________________________________ _________________________________________ _________________________________________ _________________________________________ _____________________ Πώς λέγεται η εκκλησία του συνοικισμού σου; _______________________________ Πώς λέγεται το βουνό που βρίσκεται κοντά; _______________________

Συμπληρώνοντας το παραπάνω φύλλο εργασίας παρατηρήσαμε ότι τα περισσότερα παιδιά μένουν στον συνοικισμό ΤΕΡΨΙΘΕΑ και λίγα στον συνοικισμό Αίγλη. ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ ΤΕΡΨΙΘΕΑ τέρψις + θέα η έκταση που βλέπει κανείς μπροστά του ή από ψηλά έντονη ευχαρίστηση των αισθήσεων Ο συνοικισμός αυτός της Γλυφάδας πήρε αυτό το όνομα επειδή είναι χτισμένος σε ψηλό σημείο, βρίσκεται ψηλά στο βουνό Υμηττός και έχει πολύ ωραία θέα προς τη θάλασσα, το Σαρωνικό κόλπο. Μια καθαρή μέρα μπορείς να δεις στον ορίζοντα, τα νησιά Αίγινα και Σαλαμίνα. ΄Αρα στο συνοικισμό αυτό, ευχαριστιέσαι να βλέπεις από ψηλά την όμορφη θέα. ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ ΑΙΓΛΗ Αίγλη σημαίνει λάμψη, ακτινοβολία, λαμπρή φήμη, μεγαλοπρέπεια. Στην Ελληνική Μυθολογία με το όνομα αυτό συναντάμε κάποιες Νύμφες οι οποίες ζούσαν στην άγρια φύση. Πιθανόν να της έδωσαν αυτό το όνομα λόγω της ομορφιάς της. Η πανέμορφη φύση του Υμηττού, που λουζόταν από το λαμπρό φως του ήλιου, της έδινε μια ιδιαίτερη λάμψη.

Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ Η Γλυφάδα, έδρα του ομώνυμου δήμου, είναι παραλιακό προάστιο στα Νότια της Αθήνας. ΄Εχει έκταση 25 τετρ. χλμ. Από την Αθήνα απέχει περίπου 14 χλμ. Διοικητικά, ανήκει στην περιφέρεια Αττικής και στη Νομαρχία Αθηνών. Η Γλυφάδα γεωγραφικά χωρίζεται στις περιοχές: Άνω Γλυφάδα, Τερψιθέα, Ευρυάλη, Αίγλη, Αιξωνή, Δικηγορικά, "Κάτω Γλυφάδα" (κέντρο) και Αγ. Νικόλαο. Γειτνιάζει με τους δήμους: Ελληνικού, Αργυρούπολης και Βούλας.

Η ιστορία της Γλυφάδας Στην περιοχή που σήμερα απλώνεται ο Δήμος της Γλυφάδας, στην αρχαιότητα υπήρχε ο δήμος της Αιξωνής, ο οποίος ήταν γνωστός για τη νοστιμιά της Αιξωνικής Τρίγλης, του ψαριού (τρίγλη = το μπαρμπούνι), που αλιευόταν στη θάλασσά της. Από το ψάρι αυτό πήρε και το όνομά του ο δήμος στην αρχαιότητα. Η περιοχή της Αιξωνής κατοικήθηκε, σύμφωνα με τα ευρήματα που έχουν φέρει στο φως οι αρχαιολόγοι με τις ανασκαφές τους, σε όλες τις περιόδους της αρχαιότητας, από την προϊστορική εποχή ως τα βυζαντινά χρόνια.

1928. Η ανασκαφή στο ναό Αποστόλου Παύλου. Μπροστά η μετέπειτα παραλιακή λεωφόρος

Ο ναός της βυζαντινής εκκλησίας του Αποστόλου Παύλου, σήμερα.

Η ονομασία Γλυφάδα είναι πρόσφατη και προέρχεται από τα πηγάδια της περιοχής που το νερό τους είναι υφάλμυρο, δηλαδή γλυφό. Η ιστορία της Γλυφάδας για να πάρει τη μορφή που έχει σήμερα, αρχίζει γύρω στα 1894. 1) Στα 1894 με 1900, ο Κωνσταντίνος Καραπάνος αγοράζοντας τη γη της Γλυφάδας από τους κληρονόμους του γαιοκτήμονα Ανδρέα Λουριώτη, εγκατέστησε 8 οικογένειες κολλήγων (αυτοί δούλευαν εκεί καλλιεργώντας τα κτήματα, βόσκοντας τα κοπάδια και μοιράζονταν τα παραγόμενα προϊόντα με τον ιδιοκτήτη), οι οποίοι αποτέλεσαν και τους πρώτους μόνιμους κατοίκους της περιοχής. Αρχικά δηλαδή η πανέμορφη πόλη μας ήταν ένα μεγάλο τσιφλίκι. 2) Τα πρώτα χρόνια καλλιεργούσαν αμπέλια, σιτάρια, κριθάρια και απασχολούνταν με την παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων. 3) Τα πρώτα σπίτια που χτίστηκαν ήταν δέκα χαμόσπιτα, στην περιοχή που είναι σήμερα η πλατεία της Γλυφάδας, κοντά στην παραλία, για να στεγαστούν οι 8 οικογένειες των κολλήγων, με τους βοηθητικούς τους χώρους (σταύλοι, αποθήκες, πατητήρια, αλώνια), το κτίριο του γαιοκτήμονα, το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου (εκεί που είναι σήμερα), το μικρό λιθόκτιστο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου, το ταβερνάκι και το πανδοχείο του Αντωνόπουλου που χρησίμευε ως τόπος αναπαύσεως και αναψυχής για τους Αθηναίους κυνηγούς και ψαράδες μια και η Γλυφάδα με την άγρια φύση της, τα δάση και τη θάλασσά της ήταν ιδανικός τόπος για κυνήγι και για ψάρεμα. 4) Το 1914 πεθαίνει ο Κωνσταντίνος Καραπάνος και το τσιφλίκι της ΄Ανω και Κάτω Πυρναρής το παίρνει ο ένας γιος, ο Πύρρος Καραπάνος, ενώ ο άλλος γιος, ο Αλέξανδρος, παίρνει ένα τριώροφο κτίριο στην οδό Σταδίου, στο Κέντρο της Αθήνας, που ανήκε στη μητέρα του. Η αξία της τότε Γλυφάδας ήταν όση η αξία ενός τριώροφου κτιρίου στο Κέντρο της Αθήνας.

5) Το 1920 η Γλυφάδα δεν έχει πια έναν γαιοκτήμονα, αλλά 4 αγοραστές (ο γιατρός Κωνσταντίνος Βάος, ο βιομήχανος Δημήτριος Ζαμάνος, ο δικηγόρος Ιωάννης Ζέπος και ο υπάλληλος της εταιρίας δημόσιων προσόδων Νικόλαος Γιαρμενίτης) που χάραξαν τα οικόπεδα πάνω στη γη. Αυτά ήταν κοντά στη θάλασσα. ΄Ετσι λοιπόν η Γλυφάδα γεννήθηκε, σχεδιάστηκε και διαφημίστηκε σαν λουτρόπολη. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ήρθαν και λίγοι Μικρασιάτες.

1925. Κοσκίνισμα του σιταριού στην παραλία

6) Ο εκκλησιασμός γινόταν στο πέτρινο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου. 24

Το πρώτο δημοτικό σχολείο λειτούργησε το 1935 δίπλα σ’ αυτό το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου.

7) Στα 1927 ιδρύθηκε και η κοινότητα Γλυφάδας. Ο πρώτος κοινοτάρχης ήταν ο Ηρακλής Ισιδωρίδης. Μεταξάς, Λαζαράκης, Μαραγκός, Γιαννιτσόπουλος, Τατάκης, ήταν μερικοί από τους κοινοτικούς άρχοντες που απέμειναν στη μνήμη μας ως ονόματα δρόμων.

Το πιο σημαντικό γεγονός στην ιστορία της Γλυφάδας είναι η δημιουργία των λουτρών της, τα οποία επισκέπτονταν σημαντικά πρόσωπα, όπως βασιλιάδες, πρίγκιπες και πρωθυπουργοί. Ένα από τα πιο γνωστά είναι τα «ΑΣΤΕΡΙΑ» (μετά το 1955).

8) Το 1933 εντάχθηκαν στο σχέδιο πόλης και τα οικόπεδα που βρίσκονταν εκεί που είναι σήμερα η σημερινή Τερψιθέα. Για την προώθηση της περιοχής της Τερψιθέας που ήταν στα αζήτητα, ζητήθηκε η συμμαχία της εφημερίδας «Ελεύθερος ΄Ανθρωπος», του Κωνσταντίνου Αθανάτου. Αυτή η εφημερίδα διαφήμισε και προώθησε οικόπεδα στην περιοχή αυτή με κουπόνια και άφθονες δόσεις. Μόνο έτσι προσελκύθηκαν πελάτες, αφού καμιά υποδομή δεν υπήρχε. Το όνομα του Κωνσταντίνου Αθανάτου το γνωρίζουμε σήμερα από το όνομα του ομώνυμου δρόμου που ξεκινάει από τον ΄Αγιο Τρύφωνα. Μέχρι το 1940, η Τερψιθέα είχε μόνο 100 σπίτια.

9) Η συγκοινωνία της πόλης με την Αθήνα, το 1935, γινόταν με φορτηγά. Η ύδρευση γινόταν από πηγάδια με τη βοήθεια των νερουλάδων. Οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι ήταν ελάχιστοι. Υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα μόνο για τα πλούσια σπίτια της Γλυφάδας και τις εγκαταστάσεις των λουτρών.

10) Το κοντινότερο Γυμνάσιο ήταν στο Παλαιό Φάληρο. Ο πρώτος κινηματογράφος λειτούργησε το 1935. Πριν από τη Γερμανική κατοχή στη Γλυφάδα είχαν χτιστεί γύρω στα 1280 σπίτια. Κατά την κατοχή τα λουτρά έκλεισαν, οι συγκοινωνίες διακόπηκαν με το Κέντρο της Αθήνας. Παρά τους λίγους κατοίκους της, η Γλυφάδα βομβαρδίστηκε λόγω του αεροδρομίου του Ελληνικού, αρκετές φορές. Βασίστηκε στους γεωργούς και τους κτηνοτρόφους της για τροφή και στα πηγάδια για νερό. Ιδρύθηκε όμως τότε λόγω της απομόνωσης και το πρώτο Γυμνάσιο Γλυφάδας. 11) Μετά την κατοχή οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Εμπνευσμένος δήμαρχος ήταν για 18 χρόνια ο ΄Αγγελος Μεταξάς (1946 – 1964). Το παλιό εξοχικό κέντρο γίνεται δημαρχείο. Αποκτά σύνδεση με την ΟΥΛΕΝ (σημερινή ΕΥΔΑΠ) για νερό και βασικές υποδομές σε δρόμους. 12) Η τελευταία ένταξη στο σχέδιο πόλης έγινε στην περιοχή της Αιξωνής τη δεκαετία του ’50. 13) Το 1943 χτίζεται η δεύτερη εκκλησία της Γλυφάδας, ο ΄Αγιος Νικόλαος και το 1954 ο ΄Αγιος Τρύφωνας, ενώ η Παναγίτσα τι 1958. Το 2ο Δ.Σ. λειτούργησε δίπλα στην Παναγίτσα το 1950. 14) Το 1958, το δάσος της Γλυφάδας, που ίσα ίσα γλίτωσε από το να γίνει μέρος του αεροδρομίου, κατέληξε να χρησιμοποιείται ως γήπεδο του γκολφ.

Σταδιακά αυξάνονται και οι κάτοικοι της Γλυφάδας. Ταινίες γυρίζονται στις παραλίες της, οι παραθεριστές γίνονται μόνιμοι κάτοικοι, οι συγκοινωνίες με το Κέντρο της Αθήνας πυκνώνουν, υψώνονται οι πρώτες πολυκατοικίες το 1970. Η Κάτω Γλυφάδα δομείται με γρήγορους ρυθμούς. Το αεροδρόμιο είναι κοντά, επίσης και η αμερικάνικη βάση. ΄Ετσι η Γλυφάδα προσελκύει πολλούς Αμερικανούς ενοικιαστές οι οποίοι ζητούν στέγαση και διασκέδαση και μετατρέπεται σε διασκεδασούπολη. Πολλές πλούσιες κατοικίες αλλά και ξενοδοχεία ανεγείρονται, αφού ακόμα και πλούσιοι ΄Αραβες την επισκέπτονται. Η εμπορική της αγορά γίνεται πολύ γνωστή. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η Γλυφάδα γίνεται η σύγχρονη Ριβιέρα της Ανατολής (Ριβιέρα= τουριστική περιοχή). [Λάμπρος, Γιώργος Στρ., Τζώνης, Γιώργος Αν.]

Η ΓΛΥΦΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Σήμερα ο Δήμος Γλυφάδας είναι ένας από τους πλουσιότερους δήμους της Αττικής. ΄Εχει πολλές Δημόσιες Υπηρεσίες για την εξυπηρέτηση των πολιτών, όπως:

1. ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ Εκεί βρίσκεται ο δήμαρχος και μαζί με το δημοτικό συμβούλιο αποφασίζει για θέματα που αφορούν την πόλη.

2. Ο.Τ.Ε = ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η υπηρεσία αυτή μας παρέχει το τηλέφωνο, το κινητό και το ίντερνετ.

3. Ε.ΥΔ.ΑΠ. = ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗΣ Μας φέρνει το νερό στο σπίτι μας και απομακρύνει με ασφάλεια για τη δημόσια υγεία τα βρόμικα νερά.

4. Δ.Ε.Η. = ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Μας παρέχει το ηλεκτρικό ρεύμα.

5. ΕΛ.ΤΑ. = ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ Η υπηρεσία αυτή φροντίζει να μας φέρνει στο σπίτι, μέσω των ταχυδρόμων, την αλληλογραφία μας.

6. Κ.Ε.Π = ΚΕΝΤΡΟ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ Είναι μια υπηρεσία που βρίσκει ό,τι χαρτιά χρειάζεσαι από τις άλλες δημόσιες υπηρεσίες.

Άλλες υπηρεσίες που έχει η Γλυφάδα είναι: Η Δ.Ο.Υ. – ΕΦΟΡΙΑ (ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ) Ασχολείται με θέματα που έχουν σχέση με τη φορολογία που πρέπει να πληρώσουν οι πολίτες στο κράτος από το εισόδημα που παίρνουν. Ο.Α.Ε.Δ.= ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ Βρίσκει θέσεις εργασίας σε πολίτες που δεν μπορούν να βρουν δουλειά, παρέχει ασφάλεια σε άνεργους, πληρώνει επιδόματα ανεργίας, κλπ. Ι.Κ.Α. = ΙΔΡΥΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ Ασχολείται με θέματα ασφάλισης εργαζομένων, ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ (φροντίζει για την ασφάλεια της ζωής των πολιτών, επεμβαίνει σε κλοπές, κλπ) ΤΡΟΧΑΙΑ (ελέγχει οδηγούς και οχήματα, διώκει και συλλαμβάνει παραβάτες του Κ.Ο.Κ., φροντίζει για την ομαλή και ασφαλή κυκλοφορία των οχημάτων στους δρόμους) ΛΙΜΕΝΙΚΟ (ασχολείται με τη φρούρηση και τον έλεγχο των λιμανιών και των θαλασσών) ΤΡΑΠΕΖΕΣ

ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΗ ΓΛΥΦΑΔΑ Υπάρχει: Το Πνευνατικό και Πολιτιστικό Κέντρο Γλυφάδας (με τμήμα Βιβλιοθήκης, παραδοσιακών χορών, ζωγραφικής, κλπ.) Το Δημοτικό Ωδείο Γλυφάδας για τους μουσικόφιλους, όπου μπορούν οι πολίτες να μάθουν εκεί διάφορα μουσικά όργανα όπως: κιθάρα, πιάνο, βιολί, κλπ. Το κινηματοθέατρο «Μελίνα Μερκούρη» ΄Οσον αφορά τον Αθλητισμό, υπάρχουν αθλητικές εγκαταστάσεις για ποδόσφαιρο, στίβο, κολύμβηση, τένις, κλπ.

Επίσης, ο Δήμος Γλυφάδας συνεργάζεται με διάφορους περιβαλλοντικούς φορείς όπως με το ΣΥΛΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΑΣ ΧΕΛΩΝΑΣ «ΑΡΧΕΛΩΝ» και έχει ιδρύσει από το 1994 το Κέντρο Διάσωσης Θαλάσσιων Χελωνών ΑΡΧΕΛΩΝ, στη Γλυφάδα.

Σημαντικοί αγώνες και πρωταθλήματα διοργανώνονται κάθε χρόνο στους χώρους του Γκολφ Γλυφάδας. Για τους ηλικιωμένους υπάρχουν τα ΚΑΠΗ που προσφέρουν σε αυτούς αναψυχή και διασκέδαση.

Υπάρχει επίσης το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ.

Η πόλη μας είναι όμορφη. ΄Εχει αρκετά πάρκα, παιδικές χαρές και πλατείες που προσφέρουν διασκέδαση σε παιδιά και μεγάλους.

[Μαρλέλλα, Ευγενία, Δέσποινα, Βίκυ] 40

ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΜΑΣ – Ο ΥΜΗΤΤΟΣ

Ο Υμηττός είναι ένα μεγάλο βουνό της Αττικής που η ψηλότερη κορυφή του φτάνει τα 1.026 μ. Η λέξη Υμηττός, σύμφωνα με κάποια εκδοχή προέρχεται από τη λέξη Ουμάιτ ή Υμήτ που σημαίνει σκληρός, τραχύς, βραχώδης τόπος και σύμφωνα με κάποια άλλη εκδοχή προέρχεται από τη λέξη Θυμέτ (θυμάρι) Υμέτ. Υμηττός. Οι Αρχαίοι ΄Ελληνες ονόμαζαν θυμούς (θυμός = διάθεση ψυχής) τα φρύγανα που υπήρχαν στον Υμηττό μια και με το δυνατό τους άρωμα έκαναν τις μέλισσες να στροβιλίζουν σαν μεθυσμένες. Ο Υμηττός κατά την αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκε για μετεωρολογικό βαρόμετρο. Βλέποντας δηλαδή τις κορυφές του, προέβλεπαν τι καιρό θα κάνει και γι’ αυτό έστησαν εδώ και τα ιερά του Προοψίου (=αυτού που προβλέπει) Απόλλωνα και του Ομβρίου (=που φέρνει τη βροχή) Διός. Επειδή όμως αρκετές φορές έπεφταν έξω από τις αρχικές τους προβλέψεις τον ονόμασαν «Τρελό». Άλλη εκδοχή για το «Τρελός» είναι η εξής: Το όνομα «Τρελλός» (ή Τρελοβούνι), πιθανόν προέρχεται από τη γαλλική προσφώνηση très long (πολύ μακρύς) ξένων επισκεπτών, εξαιτίας του μακρόστενου σχήματός του. Εξ αυτού παλαιότερα τους Αθηναίους τους αποκαλούσαν τελείως παλαβούς «αφού ο Ήλιος έβγαινε απ΄ τον Τρελλό και έδυε στο Δαφνί». Στην δυτική πλευρά του βουνού υπήρχαν λατομεία μαρμάρου, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή μνημείων, ναών και αγαλμάτων στα αρχαία χρόνια.

Αποτελούσε και αποτελεί ακόμα και σήμερα, παρά τις καταπατήσεις, την άναρχη δόμηση και τις καταστροφές από τις πυρκαγιές έναν όμορφο προορισμό και έναν ακόμα σημαντικό πνεύμονα πρασίνου για την περιοχή μας αλλά και για την Αττική γενικότερα. Διακρινόταν από τα αρχαία χρόνια για την ποικιλία πανίδας και χλωρίδας που είχε. Πολλά από τα είδη αυτά έχουν εξαφανιστεί αλλά και πολλά υπάρχουν ως και σήμερα. Υπήρχαν στον Υμηττό βότανα, που έρχονταν γιατροί και τα μάζευαν για να φτιάξουν φάρμακα για τους αρρώστους τους.

Ο Υμηττός είναι ένα βουνό με λίγο πράσινο – με θάμνους και πολλά λουλούδια την άνοιξη.

Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις στον Υμηττό, τόσο πιο ωραία είναι η θέα της θάλασσας, ειδικά όταν είναι η ώρα του ηλιοβασιλέματος.

Ο Υμηττός έχει πολλά μονοπάτια στα οποία μπορείς να περπατήσεις μαζεύοντας λουλούδια και κοιτώντας τα ωραία φυτά του βουνού.

ΧΛΩΡΙΔΑ ΥΜΗΤΤΟΥ Σύμφωνα με μελέτη του 1965, στην περιοχή του Υμηττού υπήρχαν περίπου 611 είδη φυτών, τα οποία φυτρώνουν μόνο στην Ελλάδα και πολλά απ’ αυτά μόνο στο βουνό αυτό. Μεταξύ των φυτών του είναι 44 είδη άγριας ορχιδέας. Είναι η μεγαλύτερη ποικιλία στην Ευρώπη.

Οφρύς του Ασκληπιού

κίτρινο μελισσάκι

Οφρύς της Αττικής

σφηγκάκι

Οφρύς η πεταλοειδής

Ορχιδέα που τα άνθη της μοιάζουν με γυμνά ανθρωπάκια

Κάθε φθινόπωρο τα κίτρινα κρινάκια, τα κυκλάμινα και οι φθινοπωρινοί κρόκοι στολίζουν το τοπίο.

Η εικόνα την άνοιξη είναι το ίδιο όμορφη με τις μυρτιές, τις μαργαρίτες, τα χαμομήλια, τις παπαρούνες και τα άλλα αγριολούλουδα. 44

χαμομήλια

μαργαρίτες

παπαρούνες

σπαθόχορτο ή βάλσαμο Λέγεται ότι στην αρχαιότητα το χρησιμοποιούσαν για την επούλωση πληγών από σπαθιά. μούσκαρι το παραλλάσον Επίσης γνωστό αρωματικό φυτό είναι το θυμάρι απ’ όπου παράγεται το γνωστό σε όλο τον κόσμο θυμαρίσιο μέλι.

Στο βουνό υπάρχει βλάστηση με πολλούς θάμνους όπως: πουρνάρια, φρύγανα, κουμαριές, αγριελιές, ακανθόθαμνους, κλπ. Πιο ψηλά υπάρχουν και πεύκα.

αγριελιά

πουρνάρι

ακανθόθαμνος 45

πεύκο - Υμηττού

ΠΑΝΙΔΑ ΥΜΗΤΤΟΥ Η πανίδα (τα ζώα) του βουνού είναι πλούσια και αυτή σε ποικιλία ειδών όπως: σκαντζόχοιροι, χελώνες, λαγοί, κόκκινες αλεπούδες, κουνάβια, ασβοί, νυφίτσες.

Στον Υμηττό υπάρχουν πάνω από 100 είδη πουλιών όπως: νησιώτικες πέρδικες, κοτσύφια, τσαλαπετεινοί, αηδόνια, καρακάξες. Είναι το μοναδικό βουνό στην Αθήνα όπου φωλιάζουν τα αρπαχτικά πουλιά, αετογερακίνα, γερακίνα, φιδαετός, καθώς και νυκτόβια αρπαχτικά, κουκουβάγια, γκιώνης, πεπλόγλαυκα. 46

γεράκι

Tyto – πεπλόγλαυκα

Υπάρχουν επίσης πολλά ερπετά όπως: οχιές, πράσινες σαύρες καθώς και πολλά έντομα, πεταλούδες, μέλισσες. Υπάρχουν ακόμα και νυχτερίδες.

(Εδώ μια οχιά προσπαθεί να φάει μια τεράστια σαρανταποδαρούσα)

Στον Υμηττό, στην ΄Ανω Γλυφάδα, κοντά στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία και κοντά στη χαρακτηριστική μεγάλη τσιμεντένια δεξαμενή υπάρχει ένα σπηλαιοβάραθρο. Η είσοδος του σπηλαίου είναι σχετικά στενή, και μετά από 1μ περίπου, ανοίγεται από κάτω μία μεγάλη αίθουσα διαστάσεων 50x20μ. Το κατακόρυφο βάθος είναι γύρω στα 25μ.

[Δημήτρης Εμπρ., Εύα, Μυρτώ, Μελίνα, Καλλιόπη, Ειρήνη Ζ.]

ΟΣΑ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΑΠΟ ΠΑΛΙΟΥΣ ΓΛΥΦΑΔΙΩΤΕΣ Δημήτρης Εμπρ. Συνέντευξη από την προγιαγιά μου, την Ιουλία, που είναι τώρα 83 ετών. - Γιαγιά, πότε ήρθες στη Γλυφάδα; -΄Ηρθα πρώτη φορά το 1952, όταν ήμουν 20 ετών. - Πώς ήταν τα σπίτια, οι δρόμοι; - Όταν μιλάμε για Γλυφάδα το 1952, μιλάμε για την παραλία. Τότε υπήρχαν λίγα εξοχικά σπίτια κοντά στην παραλία και ταβέρνες δίπλα στη θάλασσα. ΄Ολη η Γλυφάδα ήταν δάσος με χωματόδρομους. Η ΄Ανω Γλυφάδα ήταν πευκοδάσος όπου υπήρχαν μαντριά με πρόβατα. - Υπήρχαν συγκοινωνίες, σχολεία, υπηρεσίες; - Τότε, η μόνη συγκοινωνία ήταν ένα λεωφορείο από Αθήνα που έκανε στάση στην Πλατεία του Αγίου Κωνσταντίνου. Για να έρθεις στην ΄Ανω Γλυφάδα μπορούσες μόνο με τα πόδια ή με κάρο. Το μόνο σχολείο που υπήρχε ήταν ένα ξύλινο σπίτι στον προσφυγικό οικισμό του Βοσπόρου (σημερινό Γκολφ). Η μόνη υπηρεσία ήταν η Κοινότητα Γλυφάδας. Ούτε σταθμός Χωροφυλακής δεν υπήρχε. ΄Επρεπε να πας στο Παλαιό Φάληρο. - Πώς ήταν το βουνό; - Το βουνό ήταν δάσος, με μελίσσια, πολλά μαντριά και κυνηγούς. - Τι έκανες όταν ήρθες; Πού έπαιζαν τα παιδιά; - Παρόλο που με τον παππού σου είχαμε έρθει κανα δυο φορές σε ταβερνάκια για να φάμε μαριδούλες, την πρώτη φορά που ήρθα στο οικόπεδό μας στην ΄Ανω Γλυφάδα, φοβήθηκα και έφυγα γιατί ήταν ερημιά. Τα παιδιά εκείνα τα χρόνια, όταν δε βοηθούσαν τους γονείς τους στις δουλειές, έπαιζαν με πάνινες μπάλες, κυνηγητό και κρυφτό. - Γιαγιά, σ’ ευχαριστώ! Καλλιόπη Συνέντευξη από τον παππού μου, τον Αντώνη. - Πότε ήρθες, παππού, στη Γλυφάδα; - ΄Ηρθα τον Απρίλιο του 1954, το Πάσχα. - Πώς ήταν τα σπίτια, οι δρόμοι; - Τα σπίτια ήταν χαμηλά. Δεν υπήρχαν διώροφα σπίτια. Οι δρόμοι ήταν χωμάτινοι. - Υπήρχαν συγκοινωνίες, σχολεία, υπηρεσίες; - Υπήρχαν 3 δρομολόγια καθημερινά. Υπήρχε ένα σχολείο. Υπήρχε δημαρχείο και αστυνομία. - Πώς ήταν το βουνό; - Το βουνό ήταν καταπράσινο, γεμάτο πεύκα, ελιές, λουλούδια, θάμνους και κυκλάμινα.Υπήρχαν πολλά πουλιά, πεταλούδες,αλεπούδες, πρόβατα και βέβαια τροφή για όλα τα ζώα που βοσκούσαν. - Τι έκαναν τότε τα παιδιά; Πού έπαιζαν; - ΄Επαιζαν μπάλα στα χωράφια, κρυφτό, κουτσό, μήλα και έκαναν βόλτες με τα ποδήλατα. - Παππού, Αντώνη, σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη. 49

Λάμπρος - Γεια σας, κυρία Ελένη! Πότε ήρθατε στη Γλυφάδα; - Το 1958 μου αγόρασε ο θείος μου το οικόπεδο και το 1960 έχτισα το σπίτι μου και μετακόμισα από το Βοτανικό, εδώ, στην οδό Ταινάρου. - Πώς ήταν τα σπίτια και οι δρόμοι; - Η περιοχή ήταν αραιοκατοικημένη και τα σπίτια από τσιμεντόλιθους. Δεν ήταν χαραγμένοι οι δρόμοι και οι περισσότεροι ήταν χωμάτινοι, αλλά γεμάτοι ελιές. - Υπήρχαν συγκοινωνίες, σχολεία, υπηρεσίες; - Το λεωφορείο ξεκινούσε από το Ζάππειο και έκανε τέρμα στην Καραχάλιου. Στάση υπήρχε και στο σούπερ μάρκετ Βερόπουλου. Η συχνότητα ήταν μια φορά την ημέρα. Στη Γλυφάδα πηγαίναμε με τα πόδια. Το σχολείο ήταν στον ΄Αγιο Τρύφωνα, Δημοτικό και Γυμνάσιο. ΄Ολες οι άλλες υπηρεσίες ήταν στο παλιό Δημαρχείο. Υπήρχε μόνο ένα μπακάλικο και το μοναδικό τηλέφωνο της πόλης ήταν στο περίπτερο. - Πώς ήταν το βουνό; - Το βουνό είχε πεύκα μέχρι τη μεγάλη φωτιά του 1980. Υπήρχαν ζώα, βοσκοτόπια και αλεπούδες και κουνάβια, που το βράδυ κατέβαιναν στα σπίτια αρκετά συχνά. Εμείς πολλές φορές κάναμε βόλτες στο βουνό και μαζεύαμε σαλιγκάρια και χόρτα. - Τι έκαναν τα παιδιά; Πού έπαιζαν; - ΄Επαιζαν μήλα, κρυφτό, σχοινάκι, κουτσό στους δρόμους, στις αλάνες και στα χωράφια. Μελίνα Συνέντευξη από την κυρία Μάρω, που ζει στον πρώτο όροφο της πολυκατοικίας μου. - Γεια σας, κυρία Μάρω, θα μπορούσα να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις για τη Γλυφάδα, για το πώς ήταν τα παλιότερα χρόνια; - Φυσικά, Μελινάκι, θα σου πω ό,τι θες. - Πότε ήρθατε εσείς στη Γλυφάδα; - ΄Ηρθα το 1963, αλλά όχι εδώ που ζούμε τώρα. Ζούσα σε ένα σπίτι στην Κάτω Γλυφάδα, κοντά στο αεροδρόμιο. - Πώς ήταν τα σπίτια, οι δρόμοι; - Τα περισσότερα σπίτια ήταν μονοκατοικίες με μεγάλες αυλές. Υπήρχαν και λίγες πολυκατοικίες που ερχόντουσαν τα καλοκαίρια ο κόσμος για να κάνει μπάνια στη θάλασσα. Οι δρόμοι ήταν ασφαλτοστρωμένοι αλλά όχι όλοι, οι πιο κεντρικοί. Εκείνη την εποχή είχαν αρχίσει να φτιάχνουν τα σπίτια και τους δρόμους. Βέβαια όλα αυτά στην Κάτω Γλυφάδα, γιατί στην πάνω υπήρχαν σπίτια μόνο χαμηλά στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης. Εδώ που ζούμε τώρα ήταν μόνο βοσκοί και πρόβατα. - Υπήρχαν συγκοινωνίες, σχολεία, υπηρεσίες; - Συγκοινωνία υπήρχε μόνο για το Κέντρο της Αθήνας, γιατί στην περιοχή υπήρχε και το αεροδρόμιο. Σχολεία, νομίζω 3-4. Μετά άρχισαν να φτιάχνονται. ΄Οσο για υπηρεσίες, λίγες. Το Δημαρχείο, η αστυνομία και η ΕΥΔΑΠ. - Πώς ήταν το βουνό; - Το βουνό τότε δεν είχε πάρα πολλά δέντρα, μόνο θάμνους, γιατί λίγα χρόνια πριν, με τον πόλεμο, το είχαν κάψει οι Γερμανοί. Αν θυμάμαι καλά, μετά από 10 χρόνια, δηλαδή το 1975 έκαναν μια μεγάλη αναδάσωση. 50

- Τα παιδιά τι έκαναν εκείνη την εποχή; Πού έπαιζαν; - Τα παιδιά πέρναγαν πολύ ωραία εκείνη την εποχή, γιατί όλα τα σπίτια είχαν αυλές. Υπήρχαν αλάνες που μπορούσαν να παίζουν και επειδή δεν υπήρχαν πολλά αυτοκίνητα, οι γονείς αισθάνονταν ασφάλεια να τα αφήσουν μόνα τους. - Σας ευχαριστώ πολύ, κυρία Μάρω, για τις πληροφορίες που μου δώσατε. - Να είσαι καλά κοριτσάκι μου! Μαρκέλλα Είμαι στο Ωδείο του κυρίου Γιώργου, που είναι απέναντι από το σπίτι μου. Θα πάρω συνέντευξη από τον κύριο Γιώργο, γιατί μου είπε ότι μένει στη Γλυφάδα από το 1965. - Καλημέρα σας, κύριε Γιώργο, είστε έτοιμος να αρχίσουμε τις ερωτήσεις; - Ναι, Μαρκέλλα, είμαι έτοιμος. - Πότε ήρθατε στη Γλυφάδα; - ΄Ηρθα στη Γλυφάδα το 1965, όταν ήμουν 10 χρονών. ΄Ηταν τότε που η Γλυφάδα – Τερψιθέα είχε αρχίσει να αναπτύσσεται λόγω του αεροδρομίου στο Ελληνικό. - Πώς ήταν τα σπίτια και οι δρόμοι; - Τα σπίτια ήταν μονοκατοικίες, οι δρόμοι δεν είχαν άσφαλτο και ήταν κυρίως στρωμένοι με χαλίκια. Μετά το 1965 στη Γλυφάδα άρχισε να αυξάνεται ο πληθυσμός της και μετά το 1970 υψώνονται οι πρώτες πολυκατοικίες. - Κύριε Γιώργο, υπήρχαν συγκοινωνίες; - Ναι, Μαρκέλλα, υπήρχαν συγκοινωνίες. Υπήρχε μόνο λεωφορείο και κυκλοφορούσαν λίγα αυτοκίνητα. - Εσείς, κύριε Γιώργο, πού πηγαίνατε σχολείο και τι άλλες υπηρεσίες υπήρχαν; - Τότε που πήγαινα εγώ σχολείο, υπήρχε μόνο το 5ο Δημοτικό και οι υπηρεσίες που υπήρχαν ήταν μόνο το Δημαρχείο, που αυτό εξυπηρετούσε όλους τους πολίτες της Γλυφάδας. - Μπορείτε να μου πείτε, κύριε Γιώργο, πώς ήταν το βουνό παλιά; - Λοιπόν, Μαρκέλλα, το βουνό ήταν γεμάτο δέντρα και δεν ήταν χτισμένα σπίτια όπως είναι τώρα. Επίσης στο βουνό υπήρχε το Πατητήρι, όπου εκεί μαζευόμασταν όλα τα παιδιά και παίζαμε. - Κρατώντας αυτό το τελευταίο που είπατε, θέλω να σας ρωτήσω και κάτι άλλο. Πού παίζατε όταν ήσασταν παιδιά και τι παιχνίδια παίζατε; - Είχαμε τις αλάνες μας που παίζαμε μπάλα. Επίσης εκεί στο Πατητήρι στο βουνό, παίζαμε κρυφτό. Τα καλοκαίρια πηγαίναμε για μπάνιο στην παραλία της Γλυφάδας οδηγώντας ποδήλατο. - Ευχαριστώ πολύ, κύριε Γιώργο, για τον πολύτιμο χρόνο σας. Νικόλας – Λεωνίδας - Πώς σε λένε; - Με λένε Νικόλα Χ. - Πότε ήρθες στη Γλυφάδα; - ΄Ηρθα στη Γλυφάδα το 1965. - Πώς ήταν τα σπίτια, οι δρόμοι; 51

- Τα σπίτια ήταν λίγα και φτωχικά. Από τους δρόμους, λίγοι ήταν ασφαλτοστρωμένοι. - Πώς ήταν το βουνό; - Το βουνό είχε περισσότερα και μεγαλύτερα δέντρα. - Τι κάνατε όταν ήσασταν παιδιά; - Παίζαμε στο βουνό, στις αλάνες και το καλοκαίρι πηγαίναμε στη θάλασσα. Μυρτώ Εγώ πήρα συνέντευξη από την κυρία Χρυσάνθη και από όσα μου είπε, σας μεταφέρω τα εξής: 1. ΄Ηρθε στη Γλυφάδα το 1968. 2. Τα σπίτια ήταν πολύ λίγα και οι δρόμοι δεν ήταν όλοι ασφαλτοστρωμένοι. 3. Υπήρχαν λίγες συγκοινωνίες, λίγα σχολεία και ελάχιστες υπηρεσίες. 4. Το βουνό είχε πολύ περισσότερο πράσινο. 5. Η ίδια έπαιζε στην αυλή του σπιτιού με άλλα παιδάκια από τη γειτονιά. Τζώνης – Γιώργος Αν. Συνέντευξη από τον κύριο Βαγγέλη Αθ. - Πότε ήρθες στη Γλυφάδα; - Το 1974. - Πώς ήταν τα σπίτια και οι δρόμοι; - Η περιοχή ήταν πυκνοκατοικημένη και οι δρόμοι ήταν λίγοι και έρημοι. - Υπήρχαν συγκοινωνίες, σχολεία, υπηρεσίες; - Σχολεία μόνο 2 και η συγκοινωνία ήταν αραιή. - Πώς ήταν το βουνό; - Δεν υπήρχαν ούτε σπίτια, ούτε δρόμοι, μόνο κάποιοι βοσκοί με τα πρόβατά τους, - Πού παίζατε όταν ήσασταν μικρά; - Παίζαμε στους δρόμους και στις αλάνες. - Ευχαριστούμε πολύ, Βαγγέλη! Ευγενία Μίλησα με τον παππού μου το Θανάση και τον ρώτησα για την παλιά Γλυφάδα. Μου είπε τα εξής: Ο παππούς μου ήρθε στη Γλυφάδα πριν από 30 χρόνια. Τότε δεν υπήρχαν σπίτια πάνω από το σχολείο μας. Υπήρχαν μόνο βοσκοί με πρόβατα και μαντριά. Το βουνό είχε πολλά δέντρα, αλλά κάηκαν τέσσερις φορές ώσπου δεν έμεινε κανένα δέντρο. Δεν υπήρχαν πολυκατοικίες, ούτε υπήρχαν πολλά αυτοκίνητα. Τα παιδιά έπαιζαν στους δρόμους. Γιώργος Στρ. Η γιαγιά μου, που το όνομά της είναι Φανή, ήρθε στη Γλυφάδα τον Ιούλιο του 1970. Τότε πολλοί δρόμοι ήταν χωματόδρομοι και τα σπίτια λίγα και αραιά. Υπήρχαν πολλά άδεια οικόπεδα. Υπήρχε το Δημαρχείο, ένα ταχυδρομείο, λίγα λεωφορεία και λίγα σχολεία. Τα σχολεία ήταν μακριά και τα παιδιά περπατούσαν πολλή ώρα για να φτάσουν. Το βουνό ήταν πιο πράσινο, με δέντρα και με θάμνους. 52

Μου είπε επίσης ότι όταν ήταν παιδιά έπαιζαν στους δρόμους και στα οικόπεδα. ΄Ακης Τον παππού μου τον λένε Ζαφείρη. ΄Ηρθε για πρώτη φορά στην περιοχή της Γλυφάδας το 1974. Συζητώντας μαζί του, έμαθα ότι εκείνα τα χρόνια στη γειτονιά μου υπήρχαν πολύ λίγα σπίτια και μάλιστα πολλά απ’ αυτά ήταν καλυβάκια και φτωχικά σπίτια. Ο δρόμος μπροστά από το σπίτι μου είχε άσφαλτο, αλλά οι γύρω δρόμοι μέχρι το βουνό ήταν χωματόδρομοι. Προς το βουνό δεν υπήρχαν άλλα σπίτια. Από τη γειτονιά μου περνούσαν δυο λεωφορεία. Το ένα πήγαινε στο Κέντρο της Αθήνας και το άλλο στον Πειραιά. Το σχολείο μας υπήρχε τότε - όχι όμως στη σημερινή του θέσηκαι ένα ακόμα σχολείο πιο κάτω. Δημόσιες υπηρεσίες δεν υπήρχαν τόσες πολλές όπως σήμερα και αυτές οι λίγες που υπήρχαν, ήταν μόνο στο Κέντρο της Γλυφάδας. Το βουνό ήταν καταπράσινο με πολλά δέντρα και φυτά, όπου έβοσκαν πολλά ζώα, όπως πρόβατα και κατσίκια. Δεν υπήρχαν πολλές πλατείες και πάρκα ή παιδικές χαρές, παρά μόνο στο κέντρο της Γλυφάδας. Τα παιδιά έπαιζαν στα χωράφια και στο βουνό με μπάλες και ποδήλατα. Εύα Τη συνέντευξη μου την έδωσε η γιαγιά μου η Ασημίνα 70 χρονών και ο παππούς μου ο Σωτήρης 74 χρονών. - Πότε ήρθατε στη Γλυφάδα; - Το 1991 τον Οκτώβριο. - Πώς ήταν τα σπίτια, οι δρόμοι; - Δεν υπήρχαν πολλά σπίτια. Υπήρχαν πολλά οικόπεδα και σιγά σιγά χτίστηκαν τα σπίτια. - Υπήρχαν συγκοινωνίες, σχολεία, σπίτια; - Οι συγκοινωνίες έφταναν ως τον ΄Αγιο Τρύφωνα. Το σχολείο Δημοτικό και Γυμνάσιο ήταν στον ΄Αγιο Τρύφωνα. Δεν είχε υπηρεσίες. - Πώς ήταν το βουνό; - ΄Ηταν δάσος και είχε πολύ λίγα μικρά σπιτάκια. - Τι έκαναν τα παιδιά; Πού έπαιζαν; - ΄Επαιζαν στις αλάνες.

ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΛΥΣΕΙΣ Μυρτώ Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πόλη μου είναι η έλλειψη πεζοδρομίων για περίπατο, ιδιαίτερα στην περιοχή της ΄Ανω Γλυφάδας, καθώς επίσης και η έλλειψη τόπων αναψυχής (πάρκα, παιδικές χαρές, αθλητικές εγκαταστάσεις). Για την αντιμετώπιση του πρώτου προβλήματος, πιστεύω ότι οι οδηγοί των οχημάτων θα πρέπει να μην παρκάρουν τα αυτοκίνητα ή τις μοτοσυκλέτες τους επάνω στα ήδη μικρά ή ανύπαρκτα πεζοδρόμια της περιοχής μας. ΄Οσο για το δεύτερο, η πολιτεία θα πρέπει να φροντίσει για την κατασκευή περισσότερων χώρων πράσινου για τους πολίτες. Δημήτρης Εμπρ. Η απαράδεκτη και επικίνδυνη κατάσταση στα πεζοδρόμια είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η όμορφη πόλη μου. Την κίνηση των πεζών στα πεζοδρόμια διακόπτουν οι διαφημιστικές πινακίδες, οι αυθαίρετες καταλήψεις με τραπεζάκια – καρέκλες και σταθμευμένα αυτοκίνητα. Επίσης δέντρα και θάμνοι άναρχα φυτεμένα εμποδίζουν τη διέλευση των πεζών. Επίσης είναι σύνηθες φαινόμενο όπου υπάρχουν δέντρα στα πεζοδρόμια να έχουμε κατεστραμμένες πλάκες. Τέλος όπου υπάρχουν θάμνοι στα πεζοδρόμια έχουμε πρόβλημα καθαριότητας με πάσης φύσεως πλαστικά και ακαθαρισίες ζώων. Η λύση που προτείνω είναι να απαγορευτεί στους κατοίκους να φυτεύουν από μόνοι τους δέντρα στα πεζοδρόμια που οι ρίζες τους καταστρέφουν τις πλάκες των πεζοδρομιών (πεύκα, λεύκες), θάμνους όπου το φύλλωμά τους καλύπτει όλο το πεζοδρόμιο και στα μαγαζιά να μην επιτρέπεται να βγάζουν τραπεζάκια με καρέκλες σε όλο το πεζοδρόμιο. Λάμπρος ΄Εχω δει στους δρόμους και στα πάρκα πολλά περιττώματα ζώων. Για να λυθεί το πρόβλημα προτείνω να γίνει ενημέρωση στους ιδιοκτήτες ζώων τόσο από τους κτηνιάτρους όσο και με αφίσες από το Δήμο, ώστε να μαζεύουν τις ακαθαρισίες με γάντια ή σακούλες και να τα πετούν στα σκουπίδια. Γιώργος Αν. Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πόλη μου είναι η καθαριότητα. Θα πρέπει να υπάρχουν περισσότεροι κάδοι για να ρίχνουμε τα σκουπίδια και περισσότεροι άνθρωποι να καθαρίζουν τους δρόμους. Τζώνης Σοβαρό πρόβλημα όταν βρέχει είναι οι πλημμυρισμένοι δρόμοι. Όταν βρέχει οι δρόμοι γίνονται ποτάμια. Θα πρέπει να γίνουν έργα για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. ΄Ακης Ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πόλη μου είναι οι μεγάλες πλημμύρες που δημιουργούνται στους δρόμους όταν βρέχει πολύ και για μεγάλο διάστημα ωρών ή και ημερών. Οι δρόμοι μεταμορφώνονται σε ποτάμια και οι άνθρωποι δεν μπορούν να 54

περπατήσουν στα πεζοδρόμια ή να περάσουν απέναντι στους δρόμους. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο γιατί υπάρχει φόβος να τους παρασύρουν τα νερά και να τραυματιστούν. Τα μαγαζιά γεμίζουν νερά και τα σπίτια πλημμυρίζουν και ο κόσμος δεν μπορεί να μείνει μέσα σ’ αυτά. Τα νερά επίσης παρασέρνουν αυτοκίνητα που κινούνται στους δρόμους και γίνονται ατυχήματα. Κάτι που θα έπρεπε να κάνει ο Δήμος Γλυφάδας γι’ αυτό το μεγάλο πρόβλημα είναι να καθαρίζει πιο συχνά τα φρεάτια που έχουν γεμίσει σκουπίδια και λάσπες έτσι ώστε να φεύγουν τα νερά της βροχής και να μην γίνεται ποτάμι ο δρόμος. Βίκυ Η έλλειψη τακτικής συγκοινωνίας είναι σοβαρό πρόβλημα. Δεν υπάρχουν λεωφορεία που να πηγαίνουν στο Κέντρο της Αθήνας, εκτός από το μετρό που είναι στο Ελληνικό. Πρέπει οι πολίτες να γράψουν ένα γράμμα στο Δήμαρχο για να του εξηγήσουν το πρόβλημα και αυτός να μιλήσει με τους αρμόδιους ώστε να λυθεί το πρόβλημα και να έχουμε πιο συχνά δρομολόγια. Μελίνα Το πάρκινγκ στην Κάτω Γλυφάδα ειδικά είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα. Γι’ αυτό προτείνω να φτιάξει ο Δήμος περισσότερα δημοτικά πάρκινγκ για να μπορεί να παρκάρει ο κόσμος. Άλλη λύση είναι να βάλει ο Δήμος δημοτικά λεωφορεία με τακτικά δρομολόγια για να μεταφέρει τον κόσμο, ώστε να μην μετακινούν τα αυτοκίνητά τους.