Rosiña films presenta
BIBLIOTECA, CÁMARA, ACCIÓN!!!
ANÉCDOTAS SOBRE O CINE (II)
SABÍAS QUE...
Cando se rodaba en exteriores, filmábanse de día escenas que transcurrían durante a noite. Para transformar o día en noite, poñíanse filtros escuros diante da cámara. A este truco chamábano “noite americana” e notábase moitísimo! As sombras no chan e as nubes no ceo delataban que filmaran a plena luz do día. Moitas veces hai que modificar a cor real das cousas para que despois se vexan ben na grande pantalla. Nos primeiros anos do cine algúns galáns debían pintar os beizos de cor escura para que as súas bocas non se confundiran co branco do rostro. O famoso cantor de tangos Carlos Gardel foi un deles. Pero os trucos non só son exclusivos do cine en branco en negro. En Cantando baixo a choiva, un musical en cor de 1952, á auga engadíronlle leite para que se notaran mellor as gotas de choiva.
PROXECTO DOCUMENTAL INTEGRADO
Antigamente, antes da película poñían un noticiario. Ninguén o perdía, pois era a ú n i c a oportunidade de “ver” o que pasaba no país e no mundo. Os gobernantes, pola súa parte, aproveitaban as salas cheas para facer propaganda do máis espectacular da súa administración: discursos, inauguracións, firma de tratados con outros países, viaxes ao estranxeiro... En España coñecíase como NO-DO (acrónimo de NOticiario e Documental), e proxectouse entre 1942 e 1976 de xeito obrigatorio, e ata 1981 de maneira voluntaria.
C.E.I.P. VÍCTOR SÁENZ - Curso 2014-15
BIBLIOTECA, CÁMARA, ACCIÓN!!!
Rosiña films presenta En 1978, durante a filmación das escenas de voo, Superman estivo moito tempo quieto e colgado diante dunha pantalla. Combinando un proxector, unha cámara e un espello, o superheroe permanecía inmóvil, mentras se proxectaban paisaxes. Un ventilador completaba o truco axitándolle a capa. Este efecto especial realizouse hai máis de 30 anos... Hoxe, as posibilidades que ofrecen os ordenadores son innumerables.
BIBLIOGRAFÍA: El cine no fue siempre así. Marcelo Cerdá, Patricio Fontana, Pablo R. Medina. Editorial Iamiqué.
En Lo que el viento se llevó, de 1939, hai unha escena na que se ven miles de mortos e feridos despois dunha batalla. En realidade, moitos son maniquíes aos que os actores moven para que parezan persoas pasando moita dor. En Troya, de 2004, aparecen escenas con moitísimos soldados aínda que, en realidade, había bastantes poucos. As computadoras permiten “copiar e pegar” para transformar poucas persoas en moitas...
PROXECTO DOCUMENTAL INTEGRADO
. Dúas das primeiras grandes producións que incluíron longos créditos de peche foron A volta ao mundo en oitenta días (1956) e West Side Story (1961). A volta ao mundo en oitenta días tivo unha das secuencias de créditos finais máis longa e elaborada da historia do cine: dura uns sete minutos e proporciona unha recapitulación animada da historia da película. Superman tamén ten unha secuencia moi longa nos títulos de peche, de case oito minutos de duración, que foi a máis longa da historia no momento do estreno da película.
C.E.I.P. VÍCTOR SÁENZ - Curso 2014-15