Իմ հեքիաթը
Գիրքը կազմեց՝ Խաչատրյան Դավիթը
Կախարդական ժպիտը
Լինում է չի լինում մի երեխա է լինում: Նա երբեք չէր ժպտում: Նա չէր ժպտում, որովհետև երբեք պաղպաղակ չէր կերել, բայց : երազում էր ուտել: Նրանց գյուղում չգիտեին պաղպաղակն ինչ է և չգիտեին ինչպես պատրաստել:
Նա որոշում է փնտրել անտառում:Գնում է անտառ և գտնում կախարդի տունը: Նա ներս է մտնում և տեսնում կախարդին: Սկզբում շատ է վախենում,բայց
հետո հանգստանում է:
Կախարդը տեսնելով փոքրիկ տղային ասում է: -Ի՞նչ ուզում ես կտամ: -Ես պաղպաղակ եմ ուզում,-ասում է տղան: -Լավ, ես կտամ պաղպաղակ, բայց նախ պետք է : փայտերը կոտրատես: -Լավ համաձայն եմ,-պատասխանում է տղան: Նա փայտերը կոտրատեց և կախարդը տվեց պաղպաղակը, իսկ ի՞նչ եղավ հետո.
Տղան անմիջապես սկսեց ծիծաղել և ժպտալ: Պարզվում է պաղպաղակը կախարդական էր և ով ուտում էր : դառնում էր բարի ու երջանիկ: Կախարդը գյուղին տվեց բաղադրատոմսը և գյուղը լցվեց երջանկությամբ: