Իմ հեքիաթը
Գիրքը կազմեց՝ Աճեմյան Հովհաննեսը
Կախարդական ժպիտը
Կար-չկար մի աղջիկ կար։ Այդ աղջիկը չէր սիրում ժպտալ։ Եվ ում նա հանդիպում էր, նրանք էլ էին տխրում։ Շուտով ամբողջ քաղաքը, որտեղ այդ աղջիկն ապրում էր, տխրեց ու մռայլ դարձավ։ Մի օր աղջիկը որոշեց գնալ ճամփորդության և հանդիպեց մի ոչ սովորական շան։ Երբ այդ շունը հաչում էր, նրա քիթը մեծանում էր։ Բարև՛ շնիկ,- ասաց աղջիկը։ Շունը պատասխանեց․ Հա՛ֆ, հա՛ֆ․․․ Եվ նրա քիթը երկու անգամ մեծացավ։
Դա այնքան ծիծաղելի էր, որ աղջիկն անկախ իրենից ժպտաց։ Հանկարծ հրաշք տեղի ունեցավ։ Պարզվեց, որ աղջկա ժպիտը կախարդական էր․ բոլոր մարդիկ էլ ուրախացան, սկսեցին ժպտալ, և քաղաքը պայծառացավ։