Het Honinggazetteke van Londerzeel 6de jaargang, nummer 4, 2014 Tweemaandelijks tijdschrift van De Bijenvrienden van Londerzeel Verschijnt in feb. – april – juni – oct. – dec. Verantwoordelijke uitgever: Marc De Bont Eeckhout 39 1840 Londerzeel m.debont@telenet.be Tel 052309505 Redacteur: Ria De Donder
Het honinggazetteke is een contacttijdschrift voor imkers en andere liefhebbers van insecten, van de tuin en het leefmilieu. Omwille van het milieu wordt het Honinggazetteke enkel in digitale versie verspreid.
Foto bij “Aanvaard, gehoorzaam en dien”. Zie p6. Foto: corbis
En was er niet de boer, dan hadden wij geen brood, en waren er geen bijen, dan zat de boer in nood.
Lezersbrief Mooie uitleg in het artikel van Kees van Heemert (honinggazetteke nr 3 juni 2014) maar ik heb nog iets anders en veel doeltreffender dan alleen maar honing! Op een dag was ik in een groot warenhuis te Waver aan het praten met een rayonoverste over hobby's en zo kwam het gesprek op de bijen. Een cliĂŤnte luisterde met meer dan gewone belangstelling tersluiks mee. Op een gegeven moment zei ze "excuseer dat ik jullie conversatie afluisterde, maar ik wil aan de meneer, mij dus, iets vragen" En ze vroeg me wat ik deed met de ontzegelwas - dekseltjes, toen ik antwoorde dat ik daar in feite niets mee deed dan de was recupereren, vroeg ze of ik voor haar een potje wou verzamelen, liefst van voorjaarshoning. Nu was het mijn beurt om te vragen wat zij er dan wel mee van plan was,. Bleek dat ze verpleegster was en dat ze een patiĂŤntje had met een pollenallergie die wel eens dodelijke allures zou kunnen aannemen. In de wetenschap dat men het kwaad met kwaad moet bestrijden, wilde ze het kind laten kauwen op de wasdekseltjes die, zoals ze ergens had gelezen, niet alleen was, maar ook pollen bevatten. De bijen verwerken immers ook pollen in hun deksels omdat die door hun onregelmatige vormen ervoor zorgen dat er minuscule gaatjes in de dekseltjes blijven, die zorgen dat de honing, opgeslagen in de cellen, kan "ademen". Ze vertelde dat het in feite een laatste strohalm was omdat zelfs zeer gesofisticeerde therapieĂŤn
niet meer hielpen en dat misschien door het kauwen op die dekseltjes een zekere immuniteit zou kunnen worden opgebouwd. Om een lang verhaal kort te maken, in de wetenschap dat er niet zoveel verschil is tussen Waverse hazelnootjes en andere voorjaarsbloeiers en dezelfde planten bij ons, heb ik haar een paar potjes ontzegelwas bezorgd met een flinke dosis honing er nog aan, het was tenslotte voor een kind en zoet is altijd lekkerder, met als resultaat dat het meisje, dankzij die "kauwgom" spectaculair meer weerstand opbouwde en momenteel, na een vijftal jaar, helemaal allergievrij is ! Sindsdien heb ik ook een vaste" klant" aan een voetbalscheidsrechter met een voorjaarsallergie, die begint met een "kauwsessie" vroeg in het voorjaar en sindsdien helemaal geen last meer heeft van die vervelende nies - en proestbuien op het veld. Misschien een middeltje, dat ontstaan uit een logische denkpiste van een toegewijde verpleegster ons kan helpen om in deze tijd dat de bestaande antibiotica niet meer helpen, toch via een natuurlijke weg, mensen kan helpen. EĂŠn ding toch moeten wij als imker steeds voor ogen houden, dat we ons niet mogen wagen op het pad van de onwettige geneeskunde, maar niemand kan het ons kwalijk nemen dat we ons natuurproduct promoten! Er zijn er wel die bepaalde margarines aanbieden onder het mom van cholesterolverlager...maar die zijn rijk en zoals het spreekwoord zegt "Geld dat stom is, maakt recht wat krom is"! Groeten William
Jagers redden bijen en vogels Jachtgroep Het Hazenpad toont een hart voor de natuur. Ze heeft 1,5 hectare weide ingezaaid voor bijen en vogels. "Omdat het zo erg gesteld is met de bijenpopulatie en de akkervogels", zegt Firmin De Brandt. DIMITRI BERLANGER
Drijvende krachten achter het initiatief om acht bloemenakkers aan te leggen in hun jachtgebied zijn Firmin De Brandt en Frans De Proft van de vzw Het Hazenpad. "De biodiversiteit in onze natuur is de laatste decennia schrikbarend achteruit gegaan", legt Firmin uit. "Honingbijen verdwijnen uit hun korven en wilde bijen vinden geen eten of nestplaats meer. De oorzaken daarvan zijn de afname van de biodiversiteit, de varroamijt en het gebruik van pesticiden. Men schat dat al 25 percent van de bijenpopulatie uitgestorven is. Nochtans zijn bijen van groot belang, niet enkel voor het ecosysteem maar ook op economisch vlak. In ons land alleen vertegenwoordigen bijen een economische waarde van bijna 500 miljoen euro per jaar: zonder bijen geen honing natuurlijk maar ook minder fruit en andere gewassen omdat de bijen instaan voor de bevruchting." De zogenaamde bloemeneilanden van de vzw het Hazenpad staan nu volop in bloei. "In totaal zijn er acht verschillende percelen ingezaaid met een akkermengsel van kruiden en granen om bijen en vogels aan te trekken. De grootte van de akkers varieert: er zijn er van 12 meter op 150 meter maar
ook kleinere zones van 50 meter op 20 meter. Ze liggen verspreid over Buggenhout en Malderen."
Patrijzen De Brandt is de grondeigenaren erg dankbaar omdat ze als bewuste buitenmensen de eersten waren om een deel van hun akkers af te staan. "Bloemenweiden zijn echt nuttig en zijn stilaan een uitzondering geworden in ons landschap. Voor de akkervogels zijn deze bloemenweiden met hun ontelbare insecten in feite eilanden geworden te midden van de grootschalige landbouwculturen. Door de monoculturen van ma誰s dreigt de akkerfauna alleen nog te bestaan uit zwermen kauwen, eksters, houtduiven en kraaien. Een hoog in de lucht tierelierende leeuwerik, een opvliegende familie patrijzen en op en neer wippende gele kwikstaarten zijn amper of helemaal niet meer te vinden in onze velden. Ook kneuters, geelgorzen, graspiepers en kwartels worden erg zeldzaam door gebrek aan veilige nestplaatsen." "Voor dit soort projecten krijgen we in Londerzeel al jaren steun van de gemeente, Natuurpunt, de vzw Regionaal Landschap Groene Corridor en het Agentschap Natuur en Bos. Dit pioniersproject zou de landbouwers of andere grondeigenaars ook moeten aanmoedigen om kleine braakliggende stukjes grond bijenvriendelijk aan te leggen, om de randen van hun ma誰svelden eventueel in te zaaien met bloemen of bodembedekkers te zaaien als nateelt."
De initiatiefnemers plannen nog enkele infoborden naast de akkers om de bevolking erop te wijzen dat ook zij in hun eigen tuin een bijdrage kunnen leveren met bijenvriendelijke planten.
Aanvaard, gehoorzaam en dien Laline Paull verkocht haar debuut voor een gonzend bedrag aan Amerikaanse uitgevers. Het verhaal speelt in een bijenkorf. kathy mathys
Watership down voor de Hunger games-generatie: zo presenteren uitgevers dit debuut van de Engelse Laline Paull, een scenariste die de rechten voor De bijen voor een miljoen dollar aan de Verenigde Staten verkocht. Of dit boek evenveel brokken zal maken als de romans waarmee het hierboven wordt vergeleken, valt af te wachten. Het scenario is in elk geval op Hollywoodmaat gecomponeerd. Je ziet de 3Danimatiefilm al voor je – inclusief bewonderenswaardig levensechte bijenvacht. Het verhaal begint met de geboorte van Flora 717, een bij die tot de allerlaagste sibbe der werkbijen behoort. Ze is een schoonmaakster die dode werkbijen moet opruimen. Flora is een speciaal geval: ze kan praten, is groter dan haar soortgenoten, kan beter ruiken en proeven. Haar brein registreert een heleboel en ze kan nadenken. Snel na haar geboorte hoort ze van een bijenpriesteres dat kennis bij haar
soort slechts pijn produceert. Het daagt de lezer snel dat in het nest een Brave new world-achtige aanpak heerst. ‘Aanvaard, gehoorzaam en dien’ is de slagzin van het bijenvolk. De koningin is de allerhoogste en haar geur brengt haar onderdanen in extase. Het is duidelijk dat de schrijfster veel heeft gelezen over het gedrag van bijen, over de gevaren waarmee bijenvolkeren kampen, over de ziektes die bijen bedreigen. Paull gebruikt geen wetenschappelijke termen; de bijen hebben namelijk een andere verklaring voor wat hen overkomt. Hevige regenval is geen natuurlijk fenomeen, maar een teken van te weinig inzet onder de werkbijen, volgens de bijenpriesteressen.
Vloekende bijen Paull laat haar bijen praten en vloeken – ‘Alleheiligekutte’ ontvalt Flora – de insecten hebben monden en handen en armen. Er wordt geflirt, gekoketteerd, berispt en geprotesteerd. Het is net onze wereld. En toch ook niet. Echt denkende wezens of volwaardige personages zijn de bijen niet. Paull geeft de dieren namen, maar die vergeet je meteen. Ankerpunt is Flora, de bij die wil ontsnappen aan haar lotsbestemming. Nadat zij een sleutelrol heeft gespeeld in de afwering van een wespenaanval krijgt Flora promotie. Ze mag letterlijk in de hogere echelons rondkijken en ontmoet zelfs de uiterst minzame koningin.
Paull heeft een personage als Flora nodig, een nieuwkomer die met grote ogen naar alles kijkt. Erg verrassend is het verhaal niet. Natuurlijk is er sprake van dreiging en verraad, natuurlijk zal Flora een heldenrol spelen. Het eind is een soort Game of thrones op bijenniveau.
Oud zweet De schrijfster heeft geen ravissante stijl, af en toe zijn er zintuiglijke, aansprekende passages. Bijen laten zich drijven door geuren en met name de stukken over de bloemenvelden, over het oude zweet tussen de veren van hun aartsvijand de kraai zijn geslaagd. De beste passages zijn die waarin de dieren door de kolkende lucht vliegen en waarin de schrijfster de krachtpatserijen van de stoere darren neerzet. Jammer genoeg heeft Paull er een handje van weg om een ingehouden beschrijving onderuit te halen met tranerige opmerkingen à la ‘(het) deed Flora’s hart overlopen’. Die sentimentele dierenpsychologie stoort en maakt van De bijen uiteindelijk niet meer dan een brave avonturenroman waarin de goeien en de slechten lege hulzen blijven, omgeven door een bijenvel. Uit De Standaard van vrijdag 12 september 2014 Met dank aan Dr. G. Slachmuylders
Woorden zijn als bijen, ze hebben honing maar ook een angel.