Het Honinggazetteke van oktober 2012 by Imkersgilde Neerbrabant

Het Honinggazetteke van Londerzeel 4de jaargang, nummer 4 Tweemaandelijks tijdschrift van De Bijenvrienden van Londerzeel Verschijnt in feb. – april – juni – oct. – dec. Verantwoordelijke uitgever: Marc De Bont Eeckhout 39 1840 Londerzeel m.debont@telenet.be Tel 052309505 Redacteur: Ria De Donder

Het honinggazetteke is een contacttijdschrift voor imkers en andere liefhebbers van insecten, van de tuin en het leefmilieu. Omwille van het milieu wordt het honinggazetteke vooral in digitale versie verspreid.

Foto: bib Londerzeel

Activiteiten Op maandag 24 september kun je De Bijenvrienden een bezoekje brengen op de jaarmarkt van Londerzeel-Centrum. Onze informatiestand van bijen en honing bevindt zich in het begin van de Mechelsestraat. Het ambacht van korfvlechten wordt door enkele Bijenvrienden gedemonstreerd. Op zaterdag 6 oktober kun je ons eveneens bezoeken op de jaarmarkt van Malderen. Ons educatief kraam bevindt zich in de buurt van de oude pastorij . Het ambacht van korfvlechten wordt daar ook gedemonstreerd. Iedereen van harte welkom.

Een aantal leden van De Bijenvrienden zullen deelnemen aan deze cursus.

Meer dan een bezoekje waard!

Voorbije activiteiten Pik-dag van de Landelijke Gilde i.s.met de “De Bijenvrienden” Zegt het spreekwoord niet: “Wie zaait zal oogsten”? In het kader van, voor de Landelijke Gilde de oogstfeesten op 5 augustus 2012, en voor onze bijenvrienden, de korfvlecht initiatie tijdens deze oogstfeesten, werd er in het late najaar van 2011 een “dagwand” rogge gezaaid door de Landelijke Gilde van Londerzeel. Op 15 juli was de grote dag voorzien, de dag waarop de goudgele rogge zou worden gepikt met de middelen die onze boeren ter beschikking stonden, zestig jaar terug, namelijk de pik met pikhaak, de zeis met “snaar”, de pikmachine, getrokken door een paard, en de pikbinder, gerei dat lang vergeten en uit het geheugen is gewist. Om 14 uur stonden de pikkers en maaiers klaar om de aanval in te zetten op het koren, dat nog bijlange niet goudgeel was, maar lichtgroen en ook niet zo hoog stond dan zestig jaar geleden. Niet getreurd echter, wij stonden er voor en moesten er door! De pikken en zeis werden gewet en aldra zouden de eerste busselen vallen. Maar omdat er geen eieren naar de “Arme Klaren” waren gebracht, (die hadden het te druk met het spreiden van het bedje voor Michelle Martin) moest en zou de zegen van de weergoden worden afgedwongen door een aloude bezwering die één van onze bijenvrienden nog als kleine jongen had geleerd van een oud boertje. Na wat gehaspel en getik op een inderhaast opgeduikelde micro, schraapte hij zijn keel en begon zijn bezwering. Voor de belangstellende lezers onder ons, geven wij dit aloude gebed mee, elders in ons honinggazetteke.

Zoals beschreven in de bijbel, sloegen wij de “sikkel in het graan”, in ons geval de pik of zeis, de “garven” vielen neer en werden besprongen door leden die de kunst van het binden nog meester waren, dat bespringen mag men letterlijk nemen, ze vlogen op de bussels alsof het vijanden waren die moesten in de boeien worden geslagen. Op één twee drie lagen er een tiental min of meer volgens de kunst gebonden bussels klaar om “gestuikt” te worden! Toen de eerste “tienlingen” overeind stonden, de “gangen” gepikt en het paard met de pikmachine, waarop de “afslager” had postgevat, briesend zijn maaigang begon, leek heel het tafereel op een oude postkaart met Breughel allures. Ondertussen had men blijkbaar in de hemel ook niet stil gezeten. Het fameuze “boerengebed” laten analyseren door één of andere “engel- tolk” Het moet zijn dat er in die bezwering dingen stonden die niet door de beugel konden, want onze pikkers en binders kregen àlles over hun ribben waar ze voor gesmeekt hadden om het niet te krijgen! Regen, wind en nèt geen sneeuw of hagel! Terwijl iedereen pik en pikhaak liet vallen en naar de tenten vluchtte, waar het overigens na een paar minuten begon door te regenen en onder water liep, stond het arme paard, lekkend van het nat, kwaad te kijken naar die onverlaat met zijn “gebed” die zonder veel goesting in een boterham met hesp beet. Spijtig dat deze mooie dag zo in mineur moest eindigen, maar tegen het weer is geen kruid gewassen. De inrichters bleven er wel optimist bij, zij troostten zich met de gedachte dat een goeie hesp verbeterd met de tijd, dus die was niet verloren, ter contrarie, en vermits kippen en varkens ook moeten eten, kregen ook de boterhammen hun nieuwe bestemming, en De Bijenvrienden hadden hun,weliswaar nog te drogen stro voor hun hoogdag, namelijk de korfvlechtdag waar we in een ander artikel meer over vertellen. William

GEBED VAN ZEUVUS KOEK Pater nostrum, Heer ! Bewaar deez ‘terwe, tegen den distel en tegen de schosshoem, Nostrum pater, Heer ! Tegen de wind, de storm en den overvloed aan water Heer, Zegen dit koren, tegen de bliksem en tegen den hoorn, Tegen de mases en de knechten, Dat ze er niet komen liggen in vechten, Tegen dat duvels verkensges, dat zo kwaad bij ’t pikken es Stincut erzats in principejo en noenkel semper, en in pycceloem, sycceloroem Begot en begorum amen. William

Korfvlechtdag in Neerbrabant Korfvlechten wou ik al lang eens doen, van toen ik met bijen begon en nu lees ik hier in het maandblad dat er een dag doorgaat in de gilde Neerbrabant waar het vlechten aangeleerd zal worden. Rap wat inlichtingen vragen en inschrijven. Op 05 augustus om 08 uur ’s morgens, met de zon in de rug en met mijn emmertje, zoals gevraagd werd, stap ik het terrein op van De Burcht in het centrum van Londerzeel. Her en der staan er tenten en kraampjes die een feestelijke indruk weergeven, hier is echt iets op til dat toch wel meer dan een korfvlecht gebeurtenis zal worden, denk ik zo bij mijzelf. Bijna in het midden van het terrein, wordt mijn aandacht getrokken door een ronde bruine tent met een hoge spitse punt, en ja hoor daar moet ik zijn. Ik maak er kennis met de organisatoren en met andere cursisten. We herkennen elkaar aan de emmer die bijna iedereen mee heeft!

In een grote kring, de tentomtrek volgend, staan er flink wat stoelen, 33 in totaal, opgesteld die straks door de aspirant korfvlechters zullen bezet worden. Ondertussen horen we van elkaar dat we uit heel Vlaanderen komen. Er zijn er uit Peutie, Zwevezele, Oostduinkerke, Gooik, Tisselt, Londerzeel, Zolder … ’t lijkt een beetje op het liedje van Raymond van het Groenewoud… De voorzitter van de gilde, Jef Beuckelaers, stelt de lesgever voor, dé meester korvenvlechter, Staf Verlinden die een beetje met zijn knie sukkelt, zegt hij maar direct begint uit te leggen aan een eerste groepje hoe we een mastworp moeten maken met vlechtriet rond een bundeltje stro. De kenniswaterval van Staf stroomt onophoudelijk over onze hoofden. Ondertussen komen er nog emmertjes toe die opgevangen worden door de twee hostesses Ria en Angelica, die zoals de andere gildeleden in hun mooie witte t-shirt met het gele logo van Neerbrabant goed herkenbaar zijn. Als we enthousiast onze mastworp laten zien aan onze buur worden we uitgenodigd om aan te schuiven aan de ontbijttafel. Boerenbrood met spek en eieren vergezeld van dampende koffie. We vernemen nu dat we in het midden van het jaarlijkse oogstfeest van de Landelijke Gilde zitten en het getoeter dat we van op de straat tot hier kunnen horen komt van een karavaan auto’s en tractors die aanschuiven voor het wijwater van Sint-Kristoffel. Ik neus, tussen twee happen heerlijk spek, in het korfvlecht leerboekje dat we gekregen hebben. De hele voormiddag vlechten we met het riet en het stro. Voor mijn buur is het vechten want het lukt niet zoals hij en ook Staf zou willen, ik durf het niet goed schrijven maar het lijkt erop alsof hij twee linkse handen heeft.

Rondom ons komen de bezoekers van het oogstfeest niet alleen naar de vergeten groenten en de neerhofdieren kijken maar vragen ze of het moeilijk is dat vlechten. De antwoorden zijn zeer gevarieerd en meestal kort want de aandacht zit in het stro. ’s Middags in de pauze kan ik mijn gekregen eet- en drankbonnetjes gaan inruilen voor een pracht van een middagmaal, er is hier van alles, koteletten, hamburgers, bouten, bufsteek zoals ze hier zeggen, een berg groenten, frieten en taart het kan niet op! Het is hier een luilekkerland uit de Breugheltijd. Zo wil ik nog leren korfvlechten. In de namiddag begint er in sommige handen al een aardig vlechtwerkje te groeien dat tegen een uur of vijf, als mijn drankbonnen al lang op zijn, op een heuse bijenkorf lijkt met vlieggat en al! Nu worden we nog verrast met een kunstige en mooie oorkonde als aandenken aan deze goed georganiseerde korfvlechtdag. We krijgen ook nog stro mee om thuis verder te vlechten. Ze kennen er wat van in Neerbrabant – Proficiat. Zo fier als een gieter stap ik met mijn halve korf en mijn emmertje, voldaan het terrein van De Burcht af, mijn hoofd vol met mooie herinneringen aan deze aangename korfvlechtdag. Josfien Foto’s: Landelijke Gilde Londezeel

Opening van onze bijententoonstelling in de Londerzeelse bibliotheek Naar aanleiding van het grote succes met onze tentoonstelling in de tuinbouwschool van Peizegem werd ons gevraagd om die nog eens over te doen in Londerzeel. De locatie werd de “bib” waar door onze maquettebouwers, onder de kundige leiding van Alberic een liefelijk, zomers landschap, vol bloemen en planten, een mini bijenstal, compleet met kasten en korven werd neergepoot. Zelfs een klaterend beekje loopt door het zonnige landschap. Het loont de moeite om eens binnen te wippen, een echte imker, compleet met kapruin en handschoenen, strategisch opgesteld in de inkomhal wijst de weg naar beneden waar, benevens de boven vernoemde maquette, de wondere wereld van de bijen wordt uitgelegd bij middel van panelen vol foto’s en nuttige informatie. Om deze prachtige tentoonstelling op een gepaste wijze te openen, waren de bijenvrienden, uitgedost in uniform, opgekomen om bij een hopelijk hapje en bubbeltje de gelukwensen van de notabelen te ontvangen. De voorzitter van de bond Neerbrabant, de heer Beuckelaers, was druk bezig zijn toespraak nog eens binnensmonds te herhalen, dat dachten we tenminste aan het prevelen van zijn lippen te mogen afleiden, en schraapte nerveus in alle toonaarden zijn keel. Toen was het grote moment aangebroken dat het lint zou worden doorgeknipt en de tentoonstelling voor geopend zou worden verklaard. De notabelen, die schitterden door hun afwezigheid, traden, virtueel weliswaar, nader om het virtuele lint door te knippen met de virtuele gouden schaar, aangeboden op een virtueel rood fluwelen kussen waarna menig virtueel glaasje werd genuttigd...Al dat virtueel gedoe noopte Onze voorzitter er toe zijn zorgvuldig voorbereide speech binnensmonds af te haspelen en de openingsceremonie te laten voltrekken door Ria die met een snoeischaar een koord, vastgehouden door twee imkervrienden, plechtig doorknipte. Na dat iedereen een feestelijk slokje had gedronken (van het water uit het klaterende beekje) gingen de bijenvrienden blij en fier naar huis... De aandachtige lezer zal al lang gesnapt hebben dat er enkele misverstanden in het spel waren waardoor de opening van onze tentoonstelling een beetje de mist is ingegaan. Dit neemt echter niet weg dat het zeker de moeite loont even een bezoekje te brengen aan de bib en onze tentoonstelling te gaan bekijken, het is het meer dan waard!

Foto: DOEF

William

De korfvlechters van onze bijengilde in actie . Ter gelegenheid van de milieumarkt, gehouden op het terrein van het recyclagepark van Londerzeel, waren, benevens verschillende standhouders,ook onze korfvlechters van de partij evenals een verkoopstand voor honing en afgeleide producten gehouden door onze weergaloze rasverkoopster Ria,die wel zeven soorten honing mocht aanprijzen. Voor de kleinsten had Viviane ook nog prachtige armbandjes met een bijtjesmotief gevlochten, dus voor elk wat wils. De zon, die eveneens van de partij was zorgde voor de goede sfeer, de bezoekers konden kennis maken met alles wat maar met natuur, fauna en flora te maken had. Het was te verwachten dat onze vlechters op heel wat belangstelling mochten rekenen,zo moest bijvoorbeeld tientallen keren worden uitgelegd dat het stro waarmee werd gewerkt, afkomstig was van rogge dat door diezelfde vlechters eigenhandig gepikt en gedorsen was, wat pitriet was en hoe vroeger de banden werden gemaakt van gekloven braamstengels. Viviane, Alberic en William, vlochten dat het een lieve lust was. Gewoontegetrouw stak de “linkse” William stokken in de wielen door met zijn stro in de oren van zijn buur Alberic te wroeten, iets wat je natuurlijk krijgt wanneer je een linkshandige naast een rechtshandige zet… Na wat schuifelen met de stoelen werd het euvel opgelost en de vrede hersteld en kregen de korven vorm. We moeten zeggen dat de organisatoren hun best hadden gedaan om de deelnemers in de watten te leggen, er werd geen honger geleden en nog minder dorst. Wanneer dan ook nog een imker en lid van onze gilde, Leo Dierendonck, in de bloemen werd gezet als eerste afgestudeerde compostmeester van de Londerzeelse afdeling, straalde er een beetje van de eer op ons af. Later op de dag mochten onze stijfgevlochten vingers even rusten tijdens het vrijlaten van een viertal roofvogels die verzorgd werden in het vogelasiel van Malderen. Gespannen keken we toe hoe de vogels uit hun kooi werden gehaald en onder het tellen van één, twee, drie, de vrijheid tegemoet vlogen. Op een bepaald moment werd het een beetje gênant toen de woordvoerder van het vogelasiel met een brede smile vroeg “Wie wil er ene laten vliegen?” Iedereen bekeek iedereen en niemand durfde dat blijkbaar zomaar in het openbaar…ene laten vliegen, tja… Na lang aarzelen heeft onze “linkse” korfvlechter het dan toch op zich genomen de eer van onze gilde hoog te houden

en heeft dan maar,weliswaar een beetje verlegen en blozend,er “ene laten vliegen”… weliswaar in “sourdine”…maar hij vloog… Gelukkig bleef, wegens de bijna onhoorbare zucht, de “laten vlieger” incognito want volgens sommige omstaanders, zat er een reukje aan die laatste sperwer, maar ja…verkeerd gestelde vraag, geeft verkeerde reactie, niet waar? Het was, alle gekheid daar gelaten, een geslaagde dag, waar onze gilde weer eens positief op de voorgrond trad en belangstelling mocht opwekken en ook kreeg voor onze hobby, het houden van bijen en het in stand houden van de oude technieken eigen aan het imkeren. William foto’s: DOEF

Honing helpt tegen hoest bij kinderen

Twee nieuwe onderzoeken bevestigen dat een lepeltje honing voor het slapengaan effectief helpt tegen nachtelijk hoesten bij kinderen. De eerste studie op de Cochrane database (Cochrane Database of Systematic Reviews 2012, Issue 3. Art. No.: CD007094. DOI: 10.1002/14651858.CD007094.pub3) onderzocht de wetenschappelijke literatuur op het effect van honing bij acute hoest bij kinderen (twee tot achttien jaar), in vergelijking met dat van klassieke hoestmiddeltjes (dextromethorfan of difenhydramine) en ‘geen behandeling’. Er werden twee goede studies gevonden en de conclusies hiervan waren dat honing beter is dan ‘geen behandeling’ en difenhydramine wat het verminderen van de hoestfrequentie betreft, de ernst van de hoest en het verbeteren van de slaapkwaliteit van kinderen en ouders. In vergelijking met dextromethorfan zou het effect van honing vergelijkbaar zijn. Als bijwerkingen worden milde reacties vermeld, zoals nervositeit, slapeloosheid en hyperactiviteit, maar ook maag- en darmklachten en slaperigheid. De tweede studie (Pediatrics online August 6, 2012; DOI: 10.1542/peds.2011-3075) werd uitgevoerd op 300 kinderen met een keelinfectie tussen 1 en 5 jaar oud. De ouders werd gevraagd om hun kinderen te beoordelen bij het begin van de studie, en één dag na het geven van 10 gram honing voor het slapengaan (of placebo). De ouders moesten de ernst en de frequentie van hun hoest beoordelen en meedelen hoe dit de slaap van hun kinderen en hun eigen nachtrust verstoorde. De kinderen die een placebo kregen, verbeterden met gemiddeld zes punten in alle categorieën na de behandeling, maar wie honing kreeg scoorde met negen tot tien punten beter. De onderzoekers benadrukken wel dat honing niet veilig is voor baby's jonger dan 1 jaar door het risico op infantiel botulisme, een zeldzame maar dodelijke infectie.

Guido De Henau uit De Blauwe Engel