Het Honinggazetteke van Londerzeel 9de jaargang, nummer 3, 2017 Tweemaandelijks tijdschrift van De Bijenvrienden van Londerzeel Verschijnt in feb. – april – juni – oct. – dec. Verantwoordelijke uitgever: Marc De Bont Eeckhout 39 1840 Londerzeel m.debont@telenet.be Tel 052309505 Redacteur: Ria De Donder
Het honinggazetteke is een contacttijdschrift voor imkers en andere liefhebbers van insecten, van de tuin en het leefmilieu. Omwille van het milieu wordt het Honinggazetteke enkel in digitale versie verspreid.
Zonnig weer, hard labeur Foto: W. Somers
Activiteiten Data boerenmarkten in Londerzeel Zaterdagvoormiddag 30 september 2017 Londerzeel Sint-Jozef Zaterdagvoormiddag 14 oktober 2017 Steenhuffel
Cursus “Mede maken” Op volgende data & locaties: ➢ 12/11/17 in de Tuinbouwschool, Molenbaan 54, 1785 Merchtem ➢ 10/12/17 te Sneppelaar 4 in Londerzeel ➢ 21/01/18 te Sneppelaar 4 in Londerzeel ➢ 04/02/18 te Sneppelaar 4 in Londerzeel ➢ 18/02/18 te Sneppelaar 4 in Londerzeel telkens van van 9 u tot 11 u. Deelname na inschrijving bij info@imkersgildeneerbrabant.be, uw deelname wordt bevestigd na storting van het deelnamegeld op de rekeningnr.: BE55 9731 4593 7544 van Imkersgilde Neerbrabant. Het cursusboek is mee in de prijs begrepen. De inschrijving loopt tot 31 oktober en dit tot volzetting van de klas
Iedereen kan bijen helpen maar niet per se als imker Vilt, 04/02/2017
Steeds meer mensen worden zich bewust van de bijenproblematiek en voelen zich geroepen om te helpen. Jongeren willen imker worden en bedrijven die zich een groen imago willen aanmeten, plaatsen maar wat graag een bijenkast. Dat zo velen zich willen inzetten voor de bijen, vindt bijenexpert Dirk de Graaf (UGent) een mooie zaak, maar hij betwijfelt of het ook iets bijdraagt. "Doordat veel meer mensen plots een bijenkorf hebben, verstoort dat op sommige plaatsen het natuurlijke evenwicht tussen het aantal bijen en het voedsel dat voorhanden is�, verklaart hij in De Morgen. Het grootste slachtoffer van die disbalans is de wilde bij. Het imkerambacht blijft aan populariteit winnen. Dirk Desmadryl, hoofdredacteur bij de Koninklijke Vlaamse Imkersbond, schrijft het toe aan de mediacampagnes die mensen bewustmaken van de bijenproblematiek. Ook bedrijven willen helpen door een bijenkorf op
hun dak of terrein te plaatsen. Een mooi gebaar, schrijft De Morgen, maar niet de meest effectieve oplossing. Slechte imkertechnieken en overpopulatie kunnen er net voor zorgen dat de bijen het moeilijker krijgen. Het was Apis Bruoc Sella, een Brusselse vereniging die zich actief bezighoudt met de bescherming van het stadsmilieu, die aan de alarmbel trok. Volgens de organisatie zijn er in Brussel de laatste jaren veel te veel bijenkorven bijgekomen, waardoor de wilde bijenpopulatie er met uitsterven bedreigd wordt. Cijfers over het exacte aantal bijenkorven in Vlaanderen zijn er niet, maar naar schatting zou dat volgens Desmadryl neerkomen op 20.000 tot 25.000. Dirk de Graaf, professor aan de UGent en oprichter van HoneyBee Valley, betwijfelt of het ook iets bijdraagt. Het natuurlijk evenwicht tussen het aantal bijen en het voedsel dat voorhanden is, komt op sommige plaatsen in het gedrang. Met dat evenwicht is het volgens de Graaf al niet zo goed gesteld in ons land. "Doordat onze landbouw zich vooral richt op de teelt van aardappelen en maĂŻs, valt hier voor bijen niet erg veel te rapen." Wilde bijen zijn het grootste slachtoffer van die disbalans. Ze voeden zich net als de honingbij met stuifmeel en nectar. Omdat wilde bijen echter in veel kleinere kolonies samenleven dan de honingbij, zijn ze niet tegen hen opgewassen. Voor het voortbestaan van ons ecosysteem hebben we wilde bijen nodig. Omdat wilde bijen veel beter bestand zijn tegen koude temperaturen, zijn zij het die instaan voor de bestuiving van bloesems die al vroeg in het voorjaar bloeien. Bovendien zijn er ook tal van kleine bloemen waarvoor de honingbij te groot is om aan bestuiving te doen. Daar doen de kleine varianten van de wilde bij het werk.
Professor de Graaf moedigt iedereen die de (wilde) bijen wil helpen aan om ‘bijvriendelijk groen’ te zaaien en planten. "We moeten inzetten op drachtgewassen: permanente bomen en struiken die bijen van nectar en stuifmeel kunnen voorzien." Onder meer de esdoorn, de acacia en de hazelaar komen daarvoor in aanmerking, maar ook meiklokjes en sieraardbeien en dille. De bijenexpert kijkt ook naar de Vlaamse overheid om de open plekken in ons landschap daar beter voor te gebruiken: stadsparken maar ook nieuwe groene ruimtes zoals muren die men verticaal kan laten begroeien met planten zodat de publieke ruimte optimaal benut wordt. Ook de gewone Vlaming kan zijn steentje bijdragen door een appelboom in de tuin of een 'vergroend' stedelijk terrasje. Bron: http://www.vilt.be/iedereen-kan-bijen-helpen-maar-niet-per-se-als-imker
Monsanto manipuleerde onderzoek naar Roundup De Standaard, 25/04/2017, Inge Ghijs en Maxie Eckert Monsanto schreef zelf wetenschappelijke studies en zocht ‘geloofwaardige’ wetenschappers om mee hun naam op de studies te zetten. Op die manier probeerden ze te voorkomen dat onkruidverdelger glyfosaat verboden zou worden. ‘Een veel goedkopere oplossing zou zijn dat we enkel experts inhuren voor bepaalde onderdelen, en we ghostwriten het andere deel... we schrijven de teksten zelf en laten hen het redactiewerk doen en voegen hun namen toe.’ Dat schrijft William Heydens, toxicoloog en een van de managers bij Monsanto, in een e-mail aan Donna Farmer, hoofd toxicologie, op 19 februari 2015. Het is een van de honderden pagina’s mailverkeer en interne documenten waaruit blijkt dat Monsanto er alles aan deed om
te vermijden dat glyfosaat in een slecht daglicht kwam te staan. Het was voor de chemiereus uiterst belangrijk dat er wetenschappelijk onderzoek gepubliceerd werd waaruit blijkt dat glyfosaat geen gezondheidsschade aanricht. Daarvoor stuurde hij wetenschappelijk onderzoek, schreef hij wetenschappelijke papers of delen daarvan en spande hij wetenschappers voor zijn kar. De mails zijn openbaar gemaakt op bevel van een Amerikaanse rechter in San Francisco naar aanleiding van een rechtszaak die tientallen boeren aanspanden tegen Monsanto. Volgens de boeren hebben ze lymfeklierkanker gekregen door Roundup. Het mailverkeer gaat terug tot 1999. In die jaren speelde de Belg Mark Martens een belangrijke rol in het leggen van contacten met wetenschappers van wie verwacht werd dat ze papers en wetenschappelijke artikelen zouden schrijven die glyfosaat verdedigen. De interne mails werpen een nieuw licht op de hevige discussie over de schadelijkheid van glyfosaat tussen beleidsmakers en ngo’s, en over de vraag of het nog verkocht mag worden. Het Europees voedselagentschap (Efsa) concludeerde dat glyfosaat niet kankerverwekkend is, maar baseerde zich hierover op studies aangeleverd door de industrie. Studies die geheim zijn, omdat ze bedrijfsgevoelige informatie kunnen bevatten. Voor eind dit jaar moet de Europese Commissie beslissen of Monsanto de toelating krijgt om de komende
jaren glyfosaat op de markt te brengen. ‘Het is nu wel duidelijk dat Monsanto als een kat in het nauw de meest oneerlijke technieken gebruikt om te vermijden dat zijn product verboden wordt, dat het wetenschappelijk onderzoek stuurt en zo ook beslissingen beïnvloedt’, zegt Bart Staes, Europarlementslid Groen. Hij ijvert er met zijn groene collega’s al een jaar voor dat Efsa openheid van zaken geeft over de studies waarop hun oordeel is gebaseerd. Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20170424_02849665
HET BIJENBIPSJE Als dan een fluweelzacht bijenbipsje ietwat schalkjes mij zijn angel toont. Als dan een enthousiaste steek mijn nieuwsgierigheid spontaan bekroont. Dan denk ik: Jij poepklein keutelfris kontje in een roos van bijenbips zacht fluweel laat jij niet toe dat ik je even streel ? Het bijtje gonst zijn hartje bonst hard het tolt en draait het heeft zich flink vernaaid. Mijn pijnlijke handje gekneld om een roos twee stervende oogjes kijken o zo boos.
Wilfried Finkers.
http://www.imkerijceres.nl/content/2010/10/Gedichten