Opiniestuk:
Leerlingen en leerkrachten kunnen mekaar motiveren Meestal staan de tafeltjes en stoelen in het klassieke klaslokaal twee per twee en de leerlingen zoeken voortdurend contact met hun buurman. Op vele Vlaamse scholen leren de leerlingen op deze manier samen te werken. Zomaar, uit zichzelf, met een klasgenoot die toevallig naast hen zit. Dit gebeurt ook tijdens groepswerken en leergesprekken.
Individueel leren komt in de praktijk eigenlijk maar weinig voor. Tijdens gewone lessen staan de tafeltjes zelden in een examenopstelling. Meestal gewoon twee per twee. Als de leerkracht tijdens de lessen een opdracht geeft, ontstaan vanzelf allerlei vormen van samenwerking en leren van leerlingen. Adolescenten discussiëren graag met elkaar of vragen elkaar om hulp als dit nodig is.
Uit ervaring van deskundige leerkrachten blijkt dat deze informele manier van samenwerken vaak niet effectief verloopt. Het eindresultaat is zelden dat er ook effectief samenwerkend leren heeft plaatsgevonden. Daar is meer voor nodig.
Samenwerkend leren is uiteindelijk toch meer dan ‘je mag het samen doen’. De huidige trend om steeds meer digitale hulpkanalen in te zetten in het onderwijs, hoe inspirerend en interactief ook, het heeft een neveneffect dat individueel leren telkens weer de bovenhand krijgt ten opzichte van het samen tot een gemeenschappelijke consensus te komen. Leren is eigenlijk iets dat je samen doet. Het vraagt interactie met je omgeving en dat is meer dan werken op een computer, toegang tot oneindig veel informatie of imaginaire vrienden.