ยอดกุนซือทะลุมิติ 1
มู่อี้ เขี ย น ไผ่เขียว แปล
กรุงเทพมหานคร • ส�ำนักพิมพ์มติชน • 2557
สารบั ญ
ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์ ค�ำน�ำผู้แปล
บทที่ 1 สวนดอกไม้เริงรัก บทที่ 2 คืนเข้าห้องหอ บทที่ 3 คลุมถุงชน บทที่ 4 ห้องหนังสือ บทที่ 5 ฟ้อง บทที่ 6 สามหลักกับบันทึกค�ำสอนสตรี บทที่ 7 ขอความเมตตาแทน บทที่ 8 เข้าห้องหอ บทที่ 9 นอนร่วมห้อง บทที่ 10 กุนซือ บทที่ 11 กุนซือฝ่ายกฎหมายและลงทัณฑ์ บทที่ 12 คดีตายในครรภ์ บทที่ 13 เชือดไก่ไยต้องใช้มีดฆ่าโค บทที่ 14 ภรรยาสาวจอมแสบ บทที่ 15 ประจักษ์แก่สายตามวลชน บทที่ 16 นี่ยังทนได้ ยังมีอะไรทนทานไม่ได้อีก บทที่ 17 เชิญด้วยไมตรีลึกล�้ำ บทที่ 18 ดาบนั้นคืนสนอง บทที่ 19 หาเงินสักเล็กน้อย
6 8 13 18 23 28 33 37 41 45 49 53 56 61 66 71 76 81 86 90 94
บทที่ 20 วาสนาดอกท้อ บทที่ 21 อะไรก็เงิน บทที่ 22 ได้รับการแนะน�ำอีก บทที่ 23 เปลื้องผ้าขอขมา บทที่ 24 บทบัญญัติสามข้อ บทที่ 25 หญ้าไส้ตะเกียงกับของล�้ำค่า บทที่ 26 สามีภรรยาก�ำมะลอ บทที่ 27 เรื่องราวในอดีต บทที่ 28 พลิกผันระหว่างทาง บทที่ 29 ค้างแรมในอารามเก่า บทที่ 30 อาหารเจ บทที่ 31 เสียงทารก บทที่ 32 ปั่นหัวเล่น บทที่ 33 ไม้พลองตีแสกหน้า บทที่ 34 ไปห้องสุขา บทที่ 35 ร�่ำสุรา บทที่ 36 การตายของฮูหยินฉิน บทที่ 37 มือเปล่า บทที่ 38 ชันสูตรพลิกศพ บทที่ 39 ไต่สวนแยกแยะทีละคน บทที่ 40 เจ้าอาวาส บทที่ 41 มูลเหตุจูงใจ บทที่ 42 บรรพชิตห้ามมุสา บทที่ 43 การแสดงอันเร่าร้อน บทที่ 44 อาฆาตแค้น บทที่ 45 ชั่วเวลาปัสสาวะคราหนึ่ง บทที่ 46 จับโจรพร้อมของกลาง บทที่ 47 คดีถูกไข บทที่ 48 สงสัย บทที่ 49 การตายของซวีซ่ง บทที่ 50 ให้ผู้ใดไปแจ้งความ
99 103 107 112 117 121 126 131 136 141 146 151 156 160 164 168 172 177 182 187 191 195 200 205 209 214 219 224 229 234 239
บทที่ 51 ปฏิกิริยาชีวิต บทที่ 52 เหตุผลที่บรรพชิตฆ่าคน บทที่ 53 ความหลังฝังใจ บทที่ 54 ของที่อยู่ในกระเพาะ บทที่ 55 ทอดเงา บทที่ 56 ข้อเท็จจริงเบื้องหลังค�ำโกหก บทที่ 57 ฆาตกรก็คือท่าน! บทที่ 58 ความจริงที่ศพบอก บทที่ 59 ไข่มุกเป็นพยาน บทที่ 60 ความเร้นลับของรอยนิ้วมือ บทที่ 61 ความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียว บทที่ 62 ริมฝีปากพูดจา บทที่ 63 รองเท้าก็พูดจา บทที่ 64 ร่วมเป็นตายดั่งนกยวนยาง บทที่ 65 เรียนยิงเกาทัณฑ์ บทที่ 66 จับผี บทที่ 67 ปีนต้นไม้ บทที่ 68 จริงหรือลวง บทที่ 69 วิญญาณทารกน้อย บทที่ 70 อ�ำเภอเหรินเหอ บทที่ 71 ศพหน้าจวนว่าการ บทที่ 72 ภัยของการพลั้งมือ บทที่ 73 ความผิด บทที่ 74 ความจริงจากการผ่าช�ำแหละศพ บทที่ 75 คืนเมามายสุรา บทที่ 76 ที่แท้ไม่รู้จริงๆ บทที่ 77 กุนซือเสาะหากุนซือ บทที่ 78 เจ้าหน้าที่หญิง บทที่ 79 ทดสอบ บทที่ 80 ได้เลขาฯ ตัวน้อยเป็นผู้ช่วย บทที่ 81 เจ้าหนี้รายใหญ่ที่สุด
243 248 253 258 262 267 272 277 282 286 290 295 300 305 310 315 320 325 329 333 338 344 349 354 359 364 369 374 379 384 389
ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์
เรื่อง 刑名师爷 หรือ ยอดกุนซือทะลุมิติ ประพันธ์โดยมู่อี้ เป็นนิยาย ทางอินเตอร์เน็ตที่โด่งดังมากของจีน จนได้รับการน�ำไปดัดแปลงสร้างเป็นละครซีรีส ์ ที่ได้รับความนิยมสูงในประเทศจีน ไต้หวัน เกาหลี ไม่เว้นแม้แต่ประเทศไทย ที่แม้ ไม่ได้น�ำมาฉายในช่องโทรทัศน์ แต่ก็ถูกพูดถึงในหมู่แฟนละครจีนในอินเตอร์เน็ตเป็น จ�ำนวนมาก รู้จักกันในชื่อ “สองสิงห์ยอดนักสืบ” โดยมีดาราน�ำชายชื่อดังมาช่วยเรียก ความนิยมอีกขั้น พล็อตเรื่องย้อนอดีตกลับสู่ยุคโบราณนี้มีปรากฏให้เห็นหลากหลายรูปแบบ ไม่ ว่าจะน�ำมาเสนอในยุคสมัยใด เรือ่ งราวท�ำนองนีก้ ย็ งั น่าสนใจเสมอ เพราะความแตกต่าง ระหว่างยุคของตัวละคร สามารถสร้างเหตุการณ์น่าตื่นเต้นและตลกขบขันได้มากมาย ซ�้ำยังสอดแทรกเกร็ดวิถีชีวิตประเพณีของคนต่างยุค ให้ได้ซึมซับและเรียนรู้ไปโดยไม่ รู้ตัว ใน ยอดกุนซือทะลุมติ ิ นีก้ เ็ ช่นกัน ตัวเอกทีเ่ ป็นต�ำรวจนิตเิ วชในยุคปัจจุบนั จูๆ่ ก็ ถูกพาทะลุมติ กิ ลับไปอยูใ่ นร่างของนายน้อยเจ้าส�ำราญนามว่าเมิง่ เทียนฉูใ่ นสมัยราชวงศ์ หมิง แต่เรื่องราวคงจะไม่ตื่นเต้นเร้าใจเท่านี้ หากเมิ่งเทียนฉู่คนใหม่ไม่บังเอิญเข้าไป พัวพันกับคดีฆาตกรรม ที่ลากให้เขาจ�ำเป็นต้องน�ำความรู้และเครื่องมือที่มีอยู่มาตรวจ 6 ไผ่เขียว แปล
สอบวินิจฉัยหาสาเหตุการตาย ซึ่งแน่นอนว่าสร้างความทึ่งแกมสงสัยให้แก่ตัวละคร ชาวราชวงศ์หมิงไปตามๆ กัน แต่ตัวเมิ่งเทียนฉู่เองก็ต้องเรียนรู้วิถีชีวิต ธรรมเนียม ประเพณี และระบบการปกครองที่แปลกไปจากเดิมด้วย สิ่งต่างๆ เหล่านี้จะท�ำให้ เมิ่งเทียนฉู่เผชิญความยากล�ำบากแค่ไหนอย่างไร คงเป็นเรื่องที่เราต้องติดตาม หนังสือชุด ยอดกุนซือทะลุมิติ มีทั้งหมด 3 เล่มจบ ให้ผู้อ่านได้เต็มอิ่มจุใจกับ เรื่องราวการสืบสวนสอบสวนของเมิ่งเทียนฉู่ ที่ใช้วิธีการตรวจสอบทางนิติเวชศาสตร์ มาอ้างอิง นอกจากนี้ยังมีเรื่องราวอันเข้มข้นในราชส�ำนัก เรื่องราวความรักกุ๊กกิ๊กของ พระเอกและนางเอกให้ได้ลุ้นอยู่ตลอดเรื่อง เรียกได้ว่าเป็นนิยายที่สนุกครบรสครบ เครื่องจริงๆ ส�ำนักพิมพ์มติชน
ยอดกุ น ซื อ ทะลุ มิ ติ 1 7
ค�ำน�ำผู้แปล
ยอดกุนซือทะลุมิตินี้เล่าถึงแพทย์นิติเวชของทีมต�ำรวจฝ่ายอาชญา กรรมในสมัยปัจจุบันผู้หนึ่งจับพลัดจับผลูเดินทางผ่านมิติของกาลเวลาไปอยู่ในร่างของ นายน้อยหนุ่มรูปงามนามว่าเมิ่งเทียนฉู่ ซึ่งเป็นบุคคลที่มีชีวิตอยู่ในช่วงกลางค่อนไป ทางปลายของราชวงศ์หมิง เมิ่งเทียนฉู่คนเดิมเป็นคุณชายเจ้าส�ำราญไม่เอาถ่าน ไร้ซึ่ง ความสามารถและปณิธาน แต่แล้วผู้คนรอบข้างก็ต้องแปลกใจในบุคลิกภาพที่เปลี่ยน ไปอย่างฉับพลัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องทึ่งในความสามารถสืบสวนคลี่คลายคดีของ เขาที่ใช้วิธีการและมุมมองที่แปลกไม่เหมือนใคร ผู้เขียนนอกจากจะถ่ายทอดวิธีการสืบสวนคดีโดยใช้ความรู้ทางด้านนิติเวชและ ตรรกศาสตร์เป็นตัวน�ำผ่านตัวเอกของเรื่องเมิ่งเทียนฉู่ ก็ยังได้ถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิด และการกระท�ำของผูค้ นในยุคทีแ่ นวปรัชญาของขงจือ๊ เฟือ่ งฟู รายละเอียดเกีย่ วกับหน้าที ่ การงานของขุนนาง เหตุการณ์ใหญ่ที่เกิดขึ้นในราชส�ำนัก และแทรกเกร็ดความรู้เล็กๆ น้อยๆ เกีย่ วกับชีวติ ประจ�ำวันของชาวบ้านธรรมดาและเหล่าขุนนางในสมัยราชวงศ์หมิง ไว้ได้อย่างสนุกไม่น่าเบื่อ ส�ำหรับผู้แปล ราชวงศ์หมิงไม่เพียงเป็นยุคสมัยที่มีความโดดเด่นในแง่ที่แนว ปรัชญาขงจือ๊ แทรกไปในความคิดของคนทุกหย่อมหญ้า ผูค้ นในยุคนีป้ ฏิบตั ติ อ่ กันอย่าง 8 ไผ่เขียว แปล
มีพิธีรีตอง การค้าขายติดต่อกับประเทศอื่นทางทะเลมีความคึกคักรุดหน้า วรรณกรรม รุ่งเรือง สามในสี่สุดยอดวรรณกรรมของจีน “ซีโหยวจี้*” “สุ่ยหู่จ้วน**” “ซานกว๋อหย่าน อี้***” ล้วนแล้วแต่ถือก�ำเนิดในยุคนี้ทั้งสิ้น ในแง่ของราชส�ำนักราชวงศ์หมิงยังมีความ พิเศษที่มีองค์กรสอดแนมจับกุมที่องค์จักรพรรดิได้ทรงจัดตั้งขึ้นเอง มีตัวตนอยู่ใน ประวัติศาสตร์จริง ชื่อว่าองครักษ์เสื้อทองและตงฉ่าง ที่มีนักเขียนมากมายได้น�ำเรื่อง ราวของพวกเขามาแต่งเติมจนเกินจริงอยู่ในนิยายจีนก�ำลังภายในอยู่บ่อยครั้ง ผู้เขียนได้สะบัดปลายปากกาให้ตัวเอกของเราต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับองค์กรทั้ง สอง เผชิญกับการชิงไหวชิงพริบ เล่ห์เหลี่ยมของขันทีร้าย ด้านชีวิตรัก เนื่องจากเป็น หนุ่มรูปงาม ก็ต้องฝ่าด่านสาวงามให้ได้ลุ้นเป็นระยะๆ เป็นหนังสือแนวสืบสวนไขคดี อิงประวัติศาสตร์ที่สนุกสนานเร้าใจน่าติดตาม ผู้อ่านอ่านกันอย่างเพลิดเพลิน ผู้แปล ก็สุขใจ ไผ่เขียว
* ไซอิ๋ว ** ซ้องกั๋ง *** สามก๊ก ยอดกุ น ซื อ ทะลุ มิ ติ 1 9
ยอดกุนซือทะลุมิติ ๅ
1 สวนดอกไม้เริงรัก
แสงสียามราตรีเริ่มโรยลับ ดวงดาวเปล่งประกายระยิบระยับขึ้น อากาศยามค�่ำคืนของต้นฤดูคิมหันต์บัดเดี๋ยวอบอุ่นบัดเดี๋ยวหนาวเย็น ณ ลานหญ้าในสวนดอกไม้ด้านหลังคฤหาสน์ของขุนนางบุ๋นกรมโยธาล�ำดับ รอง*ขั้นที่ห้าต�ำแหน่งหยวนไว่หลาง นามว่าเซี่ยหง มีเสียงกระซิบกระซาบของชายหนุ่ม หญิงสาวลอยแว่วมา เสียงฝ่ายหญิงกระซิบกระซาบอย่างละล้าละลังว่า “นายน้อย คืนนี้เป็นคืนส่งตัว เข้าห้องหอของ...ท่าน ท่านจะ...กับข้าน้อย...คุณหนู...เอ่อไม่ใช่...ฮูหยินน้อยรู้เข้าคง ไม่พอใจ...” แต่เสียงชายหนุ่มกลับแหบพร่าเร่งเร้าว่า “อย่าไปสนใจนาง! ไห่ถังคนดี ข้ารอ ไม่ไหวแล้ว!...” ตามด้วยเสียงฉีกทึ้งเสื้อผ้าดังแคว่กคว่ากพร้อมไปกับเสียงร้องอุทานแผ่วเบา ด้วยความตกใจของฝ่ายหญิง หลังจากนั้นก็มีเสียงเนื้อตัวเสียดสีกันดังตามมา * ประเทศจีนในสมัยโบราณ เช่นยุคของราชวงศ์หมิงและชิง มีการแบ่งยศขุนนางเป็นเก้าล�ำดับขั้น แต่ละล�ำดับขั้นมีล�ำดับหลักและล�ำดับรอง รวมทั้งหมดเป็นสิบแปดล�ำดับขั้น-ผู้แปล ยอดกุนซือทะลุมิติ 1
13
ทันใดนั้น ท้องนภาที่ดารดาษไปด้วยมวลหมู่ดาวกลับค่อยสว่างขึ้นเรื่อยๆ จน เจิดจ้าทิ่มแทงลูกนัยน์ตาวาบหนึ่ง จู่ๆ ร่างของชายหนุ่มที่ถูกเรียกขานว่านายน้อยก็หยุดชะงักแข็งทื่อ มือขวายก ขึ้นเกาะกุมหน้าอก เปล่งเสียงร้องครางออกมาอย่างเจ็บปวด ก้มศีรษะบิดไปมาอยู่ หลายที จากนั้นก็ฟุบฮวบลงข้างๆ ร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวแน่นิ่งไป ขณะนั้นเอง ท่ามกลางความมืดสลัวของนภายามราตรี ก็ปรากฏสายฟ้าแลบปลาบพุ่งใส่ร่างของ เขาวาบหนึ่ง แสงสาดสว่างไปทั่วทุกสารทิศเปรียบประหนึ่งเหล่าเทพเซียนเสด็จลงมา จุติยังโลกมนุษย์! สาวใช้ที่เอาแต่ปิดตาหอบหายใจนางนั้นพลันรู้สึกว่านายน้อยหยุดนิ่งไปไม่ ขยับเขยื้อน ก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ตลอดเวลานางได้แต่ปิดตา จึงมองไม่เห็นสีหน้า อันเจ็บปวดของนายน้อยยามเอามือกดทาบไปที่หัวใจเมื่อครู่นี้ หลับตารออยู่พักหนึ่งก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ และแล้วนางก็รู้สึกว่ามีของ หนักๆ หล่นลงมาอยู่ข้างตัว จึงรีบเบิ่งตามองดูทันเห็นล�ำแสงดุจดังฟ้าแลบผ่าต้องบน ร่างอันเปลือยเปล่าของนายน้อย ฟ้าแลบปลาบสายนี้ไร้สุ้มเสียง ถึงแม้จะไม่ได้ยินเสียงอสนีบาตฟาดเปรี้ยง แต่ ความตื่นตระหนกของนางในตอนนี้ไม่ด้อยไปกว่าถูกฟ้าฟาดแต่อย่างใด นางค่อยๆ ยื่นมือสั่นเทาไปหยั่งลมหายใจที่จมูกของนายน้อย เมื่อพบว่าไม่มีลมหายใจแม้แต่น้อย นิด ก็กรีดร้องเสียงแหลมออกมาอย่างเสียขวัญดังสะท้านไปทั่วสวนดอกไม้ สาวใช้ผนู้ า่ สงสารพยายามตะเกียกตะกายลุกขึน้ จากใต้รา่ งอันอ่อนปวกเปียกของ ชายหนุ่ม ร้อนรนสวมเสื้อผ้ามือไม้สั่น วิ่งเตลิดออกไปข้างนอกด้วยสติที่กระเจิดกระเจิง วิ่งไปจนถึงประตูทางเข้าสวนดอกไม้ ชายแก่หนวดเคราสีดอกเลาคนหนึ่งก็ยื่น มือออกมาจากมุมมืดคว้าจับนางไว้ พลางถามอย่างแปลกใจว่า “ไห่ถัง ข้าบอกให้เจ้า ไปรับใช้นายน้อยที่สวนดอกไม้หลังคฤหาสน์ไม่ใช่หรือ? ท�ำไมถึงวิ่งเตลิดออกมาอย่าง นี้? แล้วนายน้อยเล่า?” สาวใช้ไห่ถังละล�่ำละลักตอบอย่างหวาดกลัวสุดขีดว่า “ผู้เฒ่าเหอ แย่แล้ว...เมื่อ กี.้ ..มีฟา้ แลบปลาบหนึง่ ...ฟาดผ่านายน้อยตายเสียแล้ว!” พูดจบก็รอ้ งไห้โฮออกมาทันที “อะไรนะ?” ผู้เฒ่าเหอตกตะลึง “เร็ว รีบไปรายงานนายท่านกับฮูหยิน!” สิ้น เสียงตัวเองก็รีบสับเท้าวิ่งไปทางสวนดอกไม้ทันที ผู้เฒ่าเหอวิ่งอย่างเร่งรีบ พอมาถึงก็เห็นนายน้อยของตัวเองนอนเปลือยเปล่า สองตาเหลือกขาว ปากพ่นฟองน�้ำลายขาวฟอด ยื่นมือไปอังที่จมูกก็พบว่าคนได้ลม 14 ไผ่เขียว แปล
หายใจขาดห้วงตายไปเสียแล้ว เขาถึงกับร�่ำไห้ออกมาดังๆ ทันที ไม่นานหยวนไว่หลางเซี่ยหงก็พาฮูหยินกับบรรดาสาวใช้กลุ่มใหญ่วิ่งหน้าตาตื่น มาถึงสวนดอกไม้ทเี่ กิดเหตุ ทันทีทเี่ ห็นสภาพอันน่าสังเวชใจของชายหนุม่ ก็ตนื่ ตระหนก โพล่งถามออกมาว่า “เทียนฉู่เป็นอะไรไป?” เมื่อครู่นี้หลังจากรีบร้อนใส่เสื้อผ้าให้นายน้อยอย่างลวกๆ ผู้เฒ่าเหอก็ฟุบร�่ำไห้ สะอึกสะอื้นด้วยความรันทดอยู่บนร่างที่แน่นิ่งนั้น พอได้ยินนายผู้เฒ่าถามก็เผลอหลุด ปากตอบไปว่า “ไห่ถังบอก...บอกว่า ตอนที่นางกับนายน้อยอยู่กันตามล�ำพังสองคน นายน้อย...นายน้อยถูกฟ้าแลบผ่าลงมาต้องร่างท�ำให้ลมหายใจขาดห้วงไป! โธ่ โธ่! แล้วนีข่ า้ จะมีหน้าไปพบกับนายท่านทีล่ ว่ งลับไปแล้วได้อย่างไรกัน!” ระหว่างทีพ่ ดู น�ำ้ ตา ชายชราก็ไหลพราก ฮูหยินเซี่ยที่ยืนอยู่ด้านข้างสีหน้าปรากฏแววโล่งใจขึ้นมาวูบหนึ่ง แต่กลับแสร้ง ท�ำเป็นเสียใจร้องไห้สะอึกสะอื้นขึ้นมา ท่ามกลางบรรดาคนรับใช้ที่ล้อมรอบมุงดูอยู่ด้านหลัง สาวใช้ดวงตากลมโตหน้า ตาสะสวยผูห้ นึง่ ปรายตามองไปยังสาวใช้ไห่ถงั ทีย่ นื หลบมุมตัวสัน่ งันงกด้วยความตกใจ จากนั้นก็เบือนหน้ามองไปยังร่างที่นอนอยู่บนพื้นหญ้าเสื้อผ้าหลุดลุ่ยไม่เรียบร้อยแวบ หนึ่ง ก่อนจะส่งเสียง “ถุย” ออกมาเบาๆ พูดกับตัวเองว่า “ตายได้ก็ดี! วันมงคลกลับท�ำเรื่องไม่ดีไม่งามถึงขั้นนี้! สมควรถูกฟ้าผ่า! ฮึ!” “เฟยเอี้ยน ห้ามเสียมารยาท!” ฮูหยินเซี่ยหันกลับมาถลึงตาใส่สาวใช้นางนั้น สาวใช้เฟยเอี้ยนรีบย่อตัวรับค�ำ ไม่กล้าปริปากออกมาอีก ยามนั้นเซี่ยหงกระทืบเท้าร�่ำร้องออกมาว่า “ข้าไม่ได้ดูแลเทียนฉู่ให้ดี ตายไปจะมีหน้าไปพบกับบิดาเขาได้อย่างไรเล่า!” ที่แท้ชายหนุ่มที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นมีนามว่าเทียนฉู่ บิดาเขาเมิ่งเหากับใต้เท้า เซี่ย ขุนนางบุ๋นกรมโยธาต�ำแหน่งหยวนไว่หลางคนนี้เป็นเพื่อนเรียนกันมาตั้งแต่เยาว์ วัย สนิทสนมเหมือนพี่น้องร่วมอุทรจึงได้สาบานเป็นพี่น้องกัน เพราะความสัมพันธ์อัน ดีระหว่างสองตระกูล ภายหลังเมือ่ ต่างฝ่ายต่างให้ก�ำเนิดหนึง่ ทารกชาย หนึง่ ทารกหญิง จึงหมั้นหมายบุตรของตัวเองให้กับอีกฝ่ายตั้งแต่ยังเล็ก ในการสอบเคอจวี่ชั้นสูง เซี่ยหงสอบติดได้เป็นจิ้นซื่อ* ภายหลังเข้ารับราชการ ไต่เต้าขึน้ มาจนเป็นขุนนางบุน๋ กรมโยธาล�ำดับขัน้ ทีห่ า้ ต�ำแหน่งหยวนไว่หลาง แต่สำ� หรับ * ผู้ที่สอบเคอจวี่ผ่านในสนามสอบพระราชวังได้เป็นอันดับหนึ่ง สอง หรือสาม-ผู้แปล ยอดกุนซือทะลุมิติ 1
15
เมิ่งเหาแล้ว ไม่เพียงสอบคราใดก็พลาดครานั้น อีกทั้งตระกูลยังเริ่มตกต�่ำ ท้ายที่สุด สองสามีภรรยาก็กลัดกลุ้มตรอมใจลาโลกไป เซี่ยหงคนนี้เป็นคนมากด้วยคุณธรรมและน�้ำใจ สิ่งที่เขายึดมั่นเป็นที่สุดคือการ รักษาสัจจะ ถึงแม้ตระกูลเมิ่งจะตกต�่ำ เมิ่งเหาก็ลาโลกไปแล้ว แต่เขายังยึดถือสัจจะ เมื่อวันวาน แต่แรกก็คอยกระตุ้นเตือนช่วยเหลือให้ค�ำปรึกษาเมิ่งเทียนฉู่ในการสอบ เคอจวี่ วาดหวังให้ชายหนุ่มแสวงหาเกียรติยศชื่อเสียงแล้วจึงค่อยตบแต่งกับบุตรสาว ของตัวเอง แต่คิดไม่ถึงว่าเมิ่งเทียนฉู่ไม่มุมานะบากบั่น หยิบสี่ต�ำราห้าคัมภีร์ขึ้นมาครา ใดก็ง่วงงุนอยากนอนขึ้นมาทันที ชอบเที่ยวเตร่ไม่ส�ำรวม เรื่องไม่ถูกท�ำนองคลองธรรม กลับช�่ำชองเชี่ยวชาญ ท�ำเอาเซี่ยหงแค้นใจจนแทบจะกระอักเลือด สุดท้ายเซี่ยหงเห็นว่าเมิ่งเทียนฉู่อายุยี่สิบกว่าแล้ว แต่กลับสอบเคอจวี่ครั้งแล้ว ครั้งเล่าก็ไม่ติดสักทีเหมือนบิดา ส่วนบุตรสาวของตัวเองก็ถึงวัยที่ต้องออกเรือน หากยัง ไม่ตบแต่งออกไปผู้คนคงต้องแอบหัวเราะเยาะ จึงจ�ำใจเลือกเอาฤกษ์งามยามดีในวันนี้ จัดงานแต่งให้กับทั้งสอง คิดไม่ถึงว่าหลังจากกราบไหว้ฟ้าดินส่งตัวเข้าห้องหอแล้ว เมิ่งเทียนฉู่ผู้นี้ไม่ได้ เสพสุขอยู่ในเรือนหอ แต่กลับโลดแล่นมาที่สวนดอกไม้มั่วกับสาวใช้ ตอนนี้คนรับใช้ ยังรายงานว่าถูกฟ้าผ่าตายเสียอีก เซี่ยหงแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่พราวสะพรั่งไปด้วยดวงดาว ตะคอกเสียงดัง ใส่ผู้เฒ่าเหอว่า “เหลวไหล! เมฆด�ำก็ไม่มี หยาดฝนก็ไม่โปรยปราย จะมีฟ้าผ่าฟาดลง มาได้อย่างไรกัน?” ผู้เฒ่าเหอเป็นบ่าวรับใช้เก่าแก่ของตระกูลเมิ่ง ถึงแม้ตระกูลเมิ่งภายหลังจะทรุด โทรมเสื่อมถอย นายผู้เฒ่ากับฮูหยินก็มาทยอยกันเสียชีวิตจากไป แต่คนผู้นี้กลับยัง ซื่อสัตย์จงรักภักดีตดิ สอยห้อยตามนายน้อยเมิ่งเทียนฉู่ตลอดมา พอถูกตะคอกก็รบี ร้อน กล่าวว่า “บ่าวก็ได้ยินมาจากไห่ถังขอรับ” เซี่ยหงสีหน้าเขียวคล�้ำหมุนตัวกลับจ้องเขม็งไปที่ไห่ถัง ตวาดว่า “นังคนต�่ำทราม ที่แท้เรื่องราวเป็นอย่างไร? รีบพูด!” ไห่ถังตกใจจนสั่นสะท้านไปทั้งตัว รีบคุกเข่าลงกับพื้น โขกศีรษะขอความเมตตา ไม่หยุด “เรียนนายท่าน...ผะ...ผู้เฒ่าเหอให้เงินข้าน้อยสองเตี้ยว* ให้ข้าน้อยมาอยู่ * หนึ่งเตี้ยวคือเงินเหรียญทองแดงที่ร้อยเป็นพวง พวงละหนึ่งร้อยเหรียญ หรือเรียกว่าหนึ่งร้อยเหวินผู้แปล 16 ไผ่เขียว แปล
เป็นเพื่อนนายน้อยที่สวนดอกไม้ ต่อมาสายฟ้าก็...ก็ฟาดจากท้องฟ้าลงมาผ่าถูกนาย น้อยจนเสียชีวิตเจ้าค่ะ...” “นังตัวดี ยังกล้าพูดจาเหลวไหลอีก! ดวงดาวเต็มท้องฟ้าจะมีฟ้าผ่าได้อย่างไร กัน?” เซี่ยหงมั่นใจว่าไห่ถังพูดปดอย่างแน่นอน จึงกล่าวอย่างเกลียดชังว่า “เห็นชัดๆ ว่าเจ้าล่อลวงนายน้อย กลางค�่ำกลางคืนในฤดูร้อนอย่างนี้ยังให้ท�ำเรื่องอย่างนั้นเกิน ขนาดจนถึงกับเป็นลมหมดสติเป็นเหตุให้เสียชีวิต หญิงสารเลว! คืนวันส่งตัวเข้าห้อง หอกลับกล้าล่อลวงเจ้าบ่าวที่เป็นท่านเขย รนหาที่ตายจริงๆ! พวกเจ้ามานี่! ลากนาง ออกไปลงแส้หนึ่งร้อยที แล้วค่อยส่งตัวให้ทางการลงโทษตามกฎหมาย!” บรรดาบ่าวไพร่รับค�ำอย่างพร้อมเพรียงพากันตรงเข้าฉุดลากไห่ถัง ไห่ถังดิ้นรนพลางร�่ำไห้ ร้องว่าตนไม่ได้รับความเป็นธรรม ขณะชุลมุนกันอยู่นั้น เมิ่งเทียนฉู่ที่นอนตัวแข็งทื่ออยู่บนพื้นก็ส่งเสียงร้อง “อา” ขึ้นมาทีหนึ่ง จากนั้นก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ หันศีรษะมองไปรอบๆ “ผม...ผมอยู่ที่ไหนนี่...” ผู้เฒ่าเหอทั้งแตกตื่นทั้งดีใจ ถลาเข้าสวมกอดเมิ่งเทียนฉู่ ปากร�่ำร้องว่า “นาย น้อย! นายน้อยไม่เป็นอะไรหรอกรึ? โธ่เอ๋ย! บ่าวตกอกตกใจเข้าใจว่านายน้อยตายไป แล้วเสียอีก ตอนนี้หมดเรื่องแล้ว ช่างดีแท้ๆ เทียว!” เซี่ยหงดีใจกับเรื่องไม่คาดฝันนี้ยิ่งกว่า รีบปรี่เข้าไปก้มลงถามไถ่ว่า “เทียนฉู่ เจ้า ไม่เป็นอะไรแล้วหรือ ดีแล้วๆ นอนอยู่ก่อนอย่าเพิ่งขยับเขยื้อน รู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง?” ฮูหยินเซี่ยกับเฟยเอี้ยนสาวใช้หน้าตาสวยหยาดเยิ้มนางนั้นใบหน้าเต็มไปด้วย ความผิดหวัง แต่ไห่ถังกลับดีใจสุดขีด เพราะไม่คาดฝันว่าตนจะรอดชีวิตมาจากความ ตายได้อย่างหวุดหวิด
ยอดกุนซือทะลุมิติ 1
17
2 คื น เข้ าห้ อ งหอ
พอได้ยน ิ ค�ำพูดของผูเ้ ฒ่าเหอ เมิง่ เทียนฉูก่ ต ็ กตะลึงจังงัง รีบกระดก ตัวลุกนั่งเหลียวมองไปรอบๆ จากนั้นก็หยุดสายตาอยู่ที่เสื้อผ้าของเหล่าชายหญิง ที่ก�ำลังห้อมล้อมตัวเอง สีหน้าแสดงความงงงวยยิ่งกว่าเดิม พูดตะกุกตะกักออกมา ว่า “พวกคุณ...พวกคุณ...ผม...ผม...” เพราะเหตุใดเขาถึงมีสีหน้าเช่นนี้น่ะหรือ แท้ที่จริงแล้วเมิ่งเทียนฉู่คนนี้ไม่ใช่เมิ่ง เทียนฉู่คนเดิมคนนั้น คนผู้นี้แต่เดิมเป็นแพทย์นิติเวชในทีมต�ำรวจฝ่ายอาชญากรรมของเมืองเมือง หนึง่ ในยุคปัจจุบนั วันนีส้ ถานทีแ่ ห่งหนึง่ บนเขาเขตชานเมืองพบศพนิรนามศพหนึง่ เขา ได้รับค�ำสั่งให้หอบหิ้วหีบตรวจสอบวัตถุพยานทางนิติเวชไปชันสูตรพลิกศพ ระหว่าง เดินอยู่บนทางภูเขาเกิดปวดเบาขึ้นมา เลยแอบเข้าไปปัสสาวะที่พุ่มไม้ข้างทาง อย่าง ไม่คิดไม่ฝัน จู่ๆ แสงสีขาวล�ำหนึ่งพลันพุ่งลงมาจากท้องฟ้าอย่างไร้สุ้มเสียง พริบตา เดียวก็ดูดกลืนเอาเขากับหีบที่ถือติดมือไป เขาเพียงแต่รู้สึกว่ามีฟ้าแลบแปลบปลาบอยู่ข้างตัว ดาวเคราะห์เปลี่ยนทิศทาง ดวงดาวเคลื่อนย้าย โลกหมุนวนอยู่รอบตัวเขาอย่างรวดเร็ว เวลาผ่านไปนานเท่าใด มิทราบได้ พอบังเกิดเสียงดัง “ตูม” เขาก็หมดสติไป 18 ไผ่เขียว แปล
พอตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในสวนดอกไม้รายล้อมด้วยเหล่าชายหญิงที่ สวมใส่เสื้อผ้าสมัยโบราณกลุ่มหนึ่ง ในสมองของเขาพลันปรากฏบรรดาค�ำศัพท์ที่ทั้งเขย่าขวัญทั้งน่าตื่นเต้นเร้าใจ ขึ้นมาทันที ย้อนยุค? อุโมงค์เวลา? ทฤษฎีสัมพัทธภาพ? หรือเดินทางผ่านกาลเวลา? น่าประหลาดแท้ ถ้าทะลุทะลวงผ่านอุโมงค์แห่งกาลเวลา อย่างนั้นเขาก็ควรจะ สวมใส่เครื่องแบบต�ำรวจของยุคปัจจุบันอยู่นี่นา ท�ำไมถึงกลายเป็นเสื้อตัวยาวได้ล่ะ? ดูตามรูปการณ์แล้วคนพวกนี้ต่างก็รู้จักเขาเป็นอย่างดี อีกทั้งความสัมพันธ์ก็ดูเหมือน จะไม่เลว ชายชราที่คุกเข่าอยู่ด้านข้างยังเรียกขานเขาว่านายน้อยอะไรนั่นอีก นี่เขาถึง กับเป็นคนในตระกูลร�่ำรวยเชียวรึนี่? ผู้คนเหล่านี้รู้จักเขาได้อย่างไรกัน หน้าตาเขาคงจะเหมือนกับนายน้อยของพวก เขามาก หรือถ้าไม่ใช่อย่างนั้นก็อาจเป็นได้ว่าเขาอาศัยยืมศพฟื้นคืนชีพขึ้นมาอย่างนั้น น่ะสิ! ยืมศพคืนชีพ? เมื่อครู่นี้ชายชราบอกว่านึกว่าเขาได้ตายไปแล้ว อย่างนั้นก็เป็น ไปได้มากว่าเรื่องราวเป็นอย่างหลัง ซึ่งก็คือว่า แท้ที่จริงเขาได้ตายไปแล้ว ต่อมาก็ อาศัยยืมศพฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีก แต่ว่าในโลกนี้มีผีสางที่ไหนกันเล่า ในเมื่อไม่มีภูตผีวิญญาณ แล้วอย่างนั้นเรื่องของเขามันหมายความว่าไงล่ะ? ข้ามมิติแห่งกาลเวลาหรือว่ายืมศพคืนชีพ? นี่เป็นเรื่องแปลกพิลึกสิ้นดี! ใช่แล้ว ดู เหมือนจะมีหนังแนวไซไฟอยู่เรื่องหนึ่งพูดถึงไทม์แมชชีนชนิดหนึ่งที่สามารถท�ำให้ร่าง กายมนุษย์แตกออกเป็นโครงสร้างโมเลกุล ย้อนผ่านมิติแห่งกาลเวลากลับถึงช่วงเวลา ใดช่วงเวลาหนึ่งในประวัติศาสตร์ จากนั้นก็จะรวมผนึกโมเลกุลเข้าด้วยกันใหม่ ตัวเขา ก็คงจะเป็นอย่างนี้กระมัง? คนผู้นี้คาดเดาได้ถูกต้องเกือบทั้งหมด ที่แท้ตอนที่เขาก�ำลังถ่ายเบานั้น ในห้วง อวกาศเหนือศีรษะเขาประจวบเหมาะมียานยูเอฟโอของผู้มาเยือนจากนอกโลกล�ำหนึ่ง เดินทางระหว่างดวงดาวผ่านมาทางดาวเคราะห์โลกพอดี ไทม์แมชชีนเจ้ากรรมดัน เกิดเหตุขัดข้อง อุบัติเป็นอุโมงค์แห่งกาลเวลาสายหนึ่งพุ่งชนปะทะเขากับหีบตรวจสอบ วัตถุพยานทางนิตเิ วชพอดิบพอดี ด้านตัวหีบก็ถกู กาลเวลาพัดพาเคลือ่ นย้ายไป ส่วนตัว เขาทีเ่ ป็นร่างของสิง่ มีชวี ติ ไทม์แมชชีนกลับเพียงแต่สบั เปลีย่ นสมองของเขากับนายน้อย แซ่เมิ่ง เมิ่งเทียนฉู่ ที่มีตัวตนอยู่ในอดีตซึ่งเพิ่งจะเสียชีวิตจากการเล่นจู๋จี๋จนเกินขนาด พูดได้ว่าร่างกายภายนอกของเมิ่งเทียนฉู่ที่มีตัวตนอยู่ในอดีตผู้นี้ยังคงเดิม แต่ ยอดกุนซือทะลุมิติ 1
19
สมองได้ถกู สับเปลีย่ นกับสมองของเขาแล้ว ดังนัน้ นีไ่ ม่ใช่การยืมศพคืนชีพและก็ไม่ใช่ การเดินทางผ่านกาลเวลาที่ครบถ้วนสมบูรณ์ กล่าวให้ถูกต้องแม่นย�ำ ก็สมควรจะ บอกว่าสมองของเขาได้เดินทางผ่านกาลเวลามาถึงอดีต จากนั้นก็แลกเปลี่ยนกับสมอง ของนายน้อยเมิ่งเทียนฉู่ในสมัยโบราณ ถึงแม้มนุษย์ต่างดาวจะพบเจอเหตุผิดพลาดนี้แล้ว ก็คร้านที่จะสนใจเรื่องราว ของมนุษย์โลก ขับเคลื่อนยานยูเอฟโอหนีไปเสียฉิบ ดังนั้น ต่อให้เขาขบคิดจนศีรษะ ระเบิดก็ไม่มีทางคิดออกว่าที่แท้เกิดเรื่องราวอะไรขึ้นกันแน่ เซี่ยหงมองบุตรเขยของตัวเองอย่างแปลกใจ ถามว่า “เทียนฉู่ เจ้าไม่เป็นอะไร ละกระมัง? ต้องให้เชิญท่านหมอมาตรวจดูหน่อยไหม?” เมิ่งเทียนฉู่ยังมึนงงไม่รู้ว่าควรจะท�ำอย่างไรดี รีบกระดกตัวลุกขึ้นยืน พอมอง เห็นเสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อยบนร่าง ใบหน้าก็ยิ่งเต็มไปด้วยความประหลาดใจ จิตใจของเขายังคงถูกความตื่นตระหนกที่ได้รับจากปรากฏการณ์พิลึกพิลั่นตรง หน้าเล่นงานจนตั้งตัวไม่ติด ในเวลานี้ความคิดหนึ่งเดียวในใจก็คือ ก่อนที่เรื่องราวจะ กระจ่างชัด ไม่อาจพูดจาสะเปะสะปะให้ผู้อื่นยึดถือเขาเป็นเซียนเหาะเหินมาจากที่อัน ไกลโพ้น แล้วเอาเขาไปแสดงตัวเล่นปาหี่ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็เป็นอันจบสิ้นกัน เมิ่งเทียน ฉู่สลัดแขนขาทีหนึ่ง สะบัดศีรษะสองสามที ค่อยคลี่ยิ้มพูดออกมาว่า “ผม...เอ่อ...ข้าไม่เป็นไร...” ถึงแม้ก�ำลังยิ้ม แต่รอยยิ้มนี้ดูแห้งแล้งนัก ด้วยยัง หวั่นวิตกที่ข้ามมิติกาลเวลามาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว เซี่ยหงเห็นสีหน้าผิดปกติของเมิ่งเทียนฉู่ ยังเข้าใจไปว่าเรื่องเน่าเหม็นของเขา ถูกผู้อื่นพบเห็น คงยากที่จะแบกรับความอับอาย พอเห็นเขาผุดลุกขึ้นมองซ้ายมองขวา ร่างกายไม่มีปัญหาอะไร ก็ยิ้มเล็กน้อยกล่าวอย่างโล่งใจว่า “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว! ผู้เฒ่า เหอ เฟยเอี้ยน ยังไม่รีบพานายน้อยของพวกเจ้ากลับไป! คอยดูแลรับใช้ให้ดี ถ้าเกิด เรื่องอะไรขึ้นมาอีก ข้าจะลงโทษพวกเจ้าให้หนักทีเดียว!” ในเวลาเดี ย วกั น นั้ น เองบ่ า วรั บ ใช้ ห ลายคนก็ วิ่ ง กระหื ด กระหอบเข้ า มา รายงานเซี่ยหงว่า “นายท่าน ในสวนดอกไม้พบหีบลักษณะแบนรูปร่างแปลกตาอยู่หีบ หนึ่งหนักมากขอรับ ไม่รู้ว่ามาได้อย่างไรกัน!” เมิ่งเทียนฉู่รีบถามว่า “ใช่หีบแบนๆ สีขาวหรือเปล่า สามารถหิ้วถือได้ใช่ไหม?” “ใช่ขอรับ ท่านเขย” “นั่น...นั่นเป็นของข้าเอง เป็น...เป็นของที่สหายให้มา เอามาให้ข้าเร็ว!” เมิ่ง เทียนฉู่พูดจาอ�้ำๆ อึ้งๆ ของที่บรรจุอยู่ข้างในเป็นเครื่องมือ อุปกรณ์ และน�้ำยาทดลอง 20 ไผ่เขียว แปล
ที่เขาใช้เป็นประจ�ำในการตรวจสอบวัตถุพยานทางด้านนิติเวช เขาย้อนเวลากลับมา ในสมัยใดก็ไม่รู้ ของมีค่าของตัวเองหีบนี้ไม่อาจให้ตกหล่นหายไปได้ เซี่ยหงพอจะรู้ว่าเขยขวัญของตัวเองชมชอบก่อเรื่องไม่ถูกท�ำนองคลองธรรมอยู่ บ้าง หีบใหญ่ใบนี้ไม่รู้ชัดว่าเป็นของกเฬวรากที่ได้จากที่ใดมา ในใจคิดอยากกล่าวสั่ง สอนบุตรเขยสักสองสามประโยค แต่วันนี้เป็นวันสิริมงคลพูดมากไปจะไม่ดี จึงได้แต่ ร้อง “เฮอะ” ออกมาพร้อมกับสะบัดแขนเสื้อทีหนึ่ง จากนั้นค่อยหันร่างเดินจากไป พร้อมกับฮูหยินเซี่ย เฟยเอี้ยนปรายตามองเมิ่งเทียนฉู่อย่างไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง กล่าวเสียง เย็นเยียบเป็นน�้ำแข็งว่า “ท่านเขย กลับเข้าห้องหอเถอะ” แต่เมิ่งเทียนฉู่ยังคงมองไปรอบๆ ไม่ได้ส�ำเหนียกถึงค�ำพูดนี้ เฟยเอี้ยนจึงขึ้น เสียงดัง “นี่! นายน้อยเมิ่ง ตกลงท่านจะไปหรือไม่ไป?” นายน้อยเมิ่ง? เขาแซ่เมิ่งงั้นหรือ? อย่างนั้นชื่อของเขาก็คือเมิ่งเทียนฉู่น่ะสิ? ชื่อ นี้ไม่เลวยังพอกล้อมแกล้มไปได้ ในเมื่ออยู่ในร่างของคนผู้นี้ ทั้งยังอยู่ในบ้านของเขา อย่างนั้นหลังจากนี้ใช้ชื่อนี้ก็แล้วกัน เมิ่งเทียนฉู่ถามเฟยเอี้ยนอย่างไม่รู้เหนือรู้ใต้ว่า “ไป...ไปที่ไหนล่ะ?” เฟยเอี้ยนตวัดตาค้อนเขาทีหนึ่ง “ห้องหอน่ะสิ รู้อยู่แก่ใจยังแกล้งถาม!” “ห้องหอ?” เมิ่งเทียนฉู่ทั้งประหลาดใจระคนดีใจ โชคของการเหยียบขี้หมา*ของ ตัวเองคราวนี้ดูเหมือนจะไม่เลว พอย้อนอดีตมาก็ได้เข้าห้องหอพอดี ฮ่าๆ สะใจดีแท้ๆ เขาเพ่งมองสาวใช้สวยสะคราญดวงตากลมโตนางนี้รีบถามว่า “ข้าร่วมหอกับใคร? ใช่ พวกเราสองคนไหม?” เฟยเอี้ยนถลึงตามองเขาอย่างดุร้าย “ฝันไปเถอะ! ปากไม่มีหูรูด! ถ้ายังไม่ไป ข้าก็จะไปละ” “ไป ไป!” เมิ่งเทียนฉู่รีบรับค�ำ บ่าวรับใช้เห็นดังนั้นก็รีบเอาหีบตรวจสอบวัตถุ พยานทางนิติเวชน้อมส่งให้ เฟยเอี้ยนหมุนตัวเดินออกจากสวนดอกไม้ไปแล้ว เมิ่งเทียนฉู่จึงรีบยื่นหีบให้ ผู้เฒ่าเหอพร้อมกับสั่งก�ำชับให้เก็บรักษาอย่างดี จากนั้นก็รีบเร่งฝีเท้าติดตามเฟยเอี้ยน ไป ผูเ้ ฒ่าเหอเห็นนายน้อยตายแล้วฟืน้ คืนชีพอดไม่ได้ทจี่ ะปีตยิ นิ ดีเป็นอย่างยิง่ ขมีขมัน ถือหีบติดสอยห้อยตามอยู่ด้านหลัง * ในความโชคร้ายที่ต้องย้อนยุคมาในสมัยโบราณก็มีความโชคดีอยู่ด้วย-ผู้แปล ยอดกุนซือทะลุมิติ 1
21
เลี้ยวลดผ่านศาลาหอเก๋งหลังแล้วหลังเล่าและระเบียงทางเดินโอบรอบ จึงค่อย มาถึงลานบ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง ภายในลานบ้านเล็กๆ แห่งนี้ประดับประดาโคมไฟสีสันสดใส โคมไฟใหญ่สีแดง ถูกแขวนไว้สงู ยิง่ กระดาษลวดลายตัวอักษรมงคลถูกแปะติดไว้บนก�ำแพงกับบานประตู เต็มเปี่ยมไปด้วยบรรยากาศอันมีมงคล เมิ่งเทียนฉู่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นแปลกใจ ในใจครุ่นคิดว่า นี่ไม่ใช่ห้องหอใน สมัยโบราณที่เคยได้ยินได้ฟังมาหรอกหรือ?
22 ไผ่เขียว แปล