ขมังเวทล่าสังหาร 12
ขมังเวทล่าสังหาร 12
1
Thai language translation rights belong to Matichon Publishing House arranged with Star Ritz Production Co., Ltd. 12th floor, 46 L11, Kuang fu bei Road, Song Shuan District, Taipei City 10560, Taiwan
ขมังเวทล่าสังหาร 12
กิดเดนส์ เขียน เฉินอี้หลิว แปล กรุงเทพมหานคร ส�ำนักพิมพ์มติชน 2557
ขมังเวทล่าสังหาร 12 • เฉินอี้หลิว แปล
จากเรื่อง Lie Ming Shi Chuan Qi (FateHunter 12) ของ Giddens Copyright © 2005 by Giddens. All rights reserved. Illustration Copyright © Ziyang Weng. All rights reserved. Thai Language Copyright © 2014 by Matichon Publishing House. All rights reserved. พิมพ์ครั้งแรก : สำ�นักพิมพ์มติชน, กรกฎาคม 2557 ราคา 180 บาท ข้อมูลทางบรรณานุกรม กิดเดนส์. ขมังเวทล่าสังหาร 12. กรุงเทพฯ : มติชน, 2557. 224 หน้า. ภาพประกอบ. 1. นวนิยายแฟนตาซี I. เฉินอี้หลิว, ผู้แปล II. ชื่อเรื่อง 895.13 ISBN 978 - 974 - 02 - 1296 - 6
ที่ปรึกษาส�ำนักพิมพ์ : อารักษ์ คคะนาท, สุพจน์ แจ้งเร็ว, สุชาติ ศรีสุวรรณ, ปิยชนน์ สุทวีทรัพย์, ไพรัตน์ พงศ์พานิชย์, นงนุช สิงหเดชะ ผู้จัดการส�ำนักพิมพ์ : กิตติวรรณ เทิงวิเศษ • รองผู้จัดการส�ำนักพิมพ์ : รุจิรัตน์ ทิมวัฒน์ บรรณาธิการบริหาร : สุลักษณ์ บุนปาน • บรรณาธิการส�ำนักพิมพ์ : พัลลภ สามสี บรรณาธิการเล่ม : ภาวินีย์ สังขรัตน์ • ผู้ช่วยบรรณาธิการ : ทิมา เนื่องอุดม พิสูจน์อักษร : โชติช่วง ระวิน • กราฟิกเลย์เอาต์ : กรวลัย เจนกิจณรงค์ ออกแบบปก-ศิลปกรรม : ประภาพร ประเสริฐโสภา • ประชาสัมพันธ์ : กานต์สินี พิพิธพัทธอาภา
หากท่านต้องการสั่งซื้อหนังสือเล่มนี้จ�ำนวนมากในราคาพิเศษ เพื่อมอบให้วัด ห้องสมุด โรงเรียน หรือองค์กรการกุศลต่างๆ โปรดติดต่อโดยตรงที่ บริษัทงานดี จ�ำกัด โทรศัพท์ 0-2580-0021 ต่อ 3353 โทรสาร 0-2591-9012 www.matichonbook.com
บริษัทมติชน จำ�กัด (มหาชน) : 12 ถนนเทศบาลนฤมาล ประชานิเวศน์ 1 เขตจตุจักร กรุงเทพฯ 10900 โทรศัพท์ 0-2580-0021 ต่อ 1235 โทรสาร 0-2589-5818 แม่พิมพ์สี-ขาวดำ� : กองพิมพ์สี บริษัทมติชน จำ�กัด (มหาชน) 12 ถนนเทศบาลนฤมาล ประชานิเวศน์ 1 เขตจตุจักร กรุงเทพฯ 10900 โทรศัพท์ 0-2580-0021 ต่อ 2400-2402 พิมพ์ที่ : โรงพิมพ์มติชนปากเกร็ด 27/1 หมู่ 5 ถนนสุขาประชาสรรค์ 2 ตำ�บลบางพูด อำ�เภอปากเกร็ด นนทบุรี 11120 โทรศัพท์ 0-2584-2133, 0-2582-0596 โทรสาร 0-2582-0597 จัดจำ�หน่ายโดย : บริษัทงานดี จำ�กัด (ในเครือมติชน) 12 ถนนเทศบาลนฤมาล ประชานิเวศน์ 1 เขตจตุจักร กรุงเทพฯ 10900 โทรศัพท์ 0-2580-0021 ต่อ 3350-3353 โทรสาร 0-2591-9012 Matichon Publishing House a division of Matichon Public Co., Ltd. 12 Tethsabannarueman Rd, Prachanivate 1, Chatuchak, Bangkok 10900 Thailand หนังสือเล่มนี้พิมพ์ด้วยหมึกที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม เพื่อปกป้องธรรมชาติ ลดภาวะโลกร้อน และส่งเสริมสุขภาวะที่ดีของผู้อ่าน
สารบัญ
ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์ ค�ำน�ำผู้เขียน ค�ำน�ำผู้แปล ความหาญกล้าแห่งมนุษย์ เพลิงโทสะปะทุขอบฟ้า ค�่ำคืนแห่งการวิวาท (ต่อ) โตเกียวศึกชี้ชะตา เหล่าผู้กล้าส�ำแดง
ตัวอย่างตอนต่อไป
6 8 14 15 67 143 223
ขมังเวทล่าสังหาร 12
5
ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์
ในทุกสมรภูมิ ผู้ที่ยืนหยัดจนถึงที่สุดจะเป็นผู้ชนะ ทว่าสมรภูมิ แห่งสามเผ่าพันธุ์ต้องใช้ทั้งความอดทน สติปัญญา และขุมพลังที่ซ่อน เร้น ขมังเวทล่าสังหารเล่ม 12 จะพาทุกท่านบุกตะลุยหลากสมรภูมิ ทั่วโตเกียว ซึ่งเหล่าผู้กล้าต่างใช้ทั้งพละก�ำลังและไหวพริบหวังพิชิตศึก ครั้งนี้ บนฟากฟ้า มนุษย์ผู้อ่อนแอก�ำลังส�ำแดงเดชด้วยสุดยอดเครื่อง บินรบ ทีแ่ ม้แต่จอมขมังเวทผีดดู เลือดยังต้องหนักใจ แต่ในม่านเมฆอัน ลึกลับนั้นยังมีบททดสอบอันแสนท้าทาย เมื่อผีดูดเลือดเตรียมไม้เด็ด อันน่าสะพรึงไว้รอรับมือ ทั่วท้องถนนกรุงโตเกียวเรื่อยไปจนถึงบนขบวนรถไฟใต้ดิน เผ่า พันธุ์ผีดูดเลือดและนักล่าวิญญาณก�ำลังจะได้ปะทะกันอย่างสุดระทึก มีดต่อมีด กรงเล็บต่อกรงเล็บ ต่างฝ่ายต่างงัดสุดยอดเคล็ดวิชาที่ท�ำให้ ศัตรูต้องประหลาดใจออกมาใช้ห�้ำหั่น 6
เฉินอี้หลิว แปล
ณ โลกใต้ดนิ ริกะก�ำลังจะได้เจอจักรพรรดิสวีฝ ู ณ ถ�ำ้ เฉือนมังกร ในการพบกันครั้งแรกนี้ เธอจะได้ประจักษ์ชัดถึงพลังที่แท้จริงของเผ่า พันธุ์ผีดูดเลือด รวมทั้งความลับของจักรพรรดิอมตะในต�ำนาน ทว่าห้วงเวลานี้อะไรจะน่ากลัวไปกว่าขุมพลังของเหล่าแวมไพร์ ที่หากถูกปลุกขึ้น โลกทั้งโลกอาจต้องพบกับหายนะ! เหล่ามนุษย์จึง ต้องรวบรวมสุดยอดหัวกะทิมาช่วยกันควานหาต�ำแหน่งแหล่งที่ซุกซ่อน ก่อนที่ “มัน” จะถูกปลุกขึ้นมา ในระหว่างการเดินทางเข้าร่วมมหาศึก มิตรภาพเล็กๆ ระหว่าง ผู้ล่าและผู้ถูกล่าเริ่มงอกงาม ถึงคราวอูลาลาต้องขอจับมือเหล่าผู้คุมกฎ เพื่อปกป้องสรรพชีวิตก่อนจะถึงจุดจบ...และเพื่อรอวันได้พบอูถิงเจียน อีกครั้งหนึ่ง เชิญพลิกหน้าต่อไปสู่ฉากแรกของสงครามโลกครั้งที่สาม ใคร จะแพ้ ใครจะชนะ อย่าเผลอกะพริบตา! ส�ำนักพิมพ์มติชน หมายเหตุ : เนื่องจากเกิดความผิดพลาดในการถอดเสียงชื่อในเล่ม 11 บทสุดท้าย ตัวละครที่มีชื่อว่า “ฮันต์” นั้น ที่จริงคือ “โคงะ” ยอดฝีมือ มีดบิน ดังที่ปรากฏตั้งแต่เล่ม 7 ทางส�ำนักพิมพ์จะท�ำการแก้ไขชื่อใน เล่ม 11 ให้ถูกต้องต่อไปในการตีพิมพ์ครั้งที่สอง จึงขออภัยผู้อ่านทุก ท่านส�ำหรับความผิดพลาดมา ณ ที่นี้ด้วย
ขมังเวทล่าสังหาร 12
7
ค�ำน�ำผู้เขียน
จอมดาบเลขเก้าผู้เหนือค�ำบรรยายใดๆ ตอน ที่บอกว่าจริงใจมากมายก็แค่ค�ำลวงเท่านั้นแหละ!
สวัสดีทุกคนฮะ อรุณสวัสดิ์ สายัณห์สวัสดิ์ และราตรีสวัสดิ์ ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยที่ขมังเวทล่าสังหารเล่มนี้ออกมาช้ากว่า ปกติ เหตุผลหลักๆ ไม่ใช่ว่าไม่มีแรงบันดาลใจหรือคิดอะไรไม่ออกหรอก นะ แต่เป็นเพราะต้นฉบับ “ค�ำน�ำ” ที่คุณก�ำลังอ่านอยู่นี้ถูกตีกลับมา ตลอดต่างหากล่ะ จะเล่ายังไงดีนะ? ผมรู้ว่าทุกคนต่างเฝ้ารอที่จะอ่านค�ำน�ำที่วางอยู่ต้นเรื่องขมังเวท ล่าสังหารทุกครั้ง ถึงขนาดมีคนซื้อหนังสือเพื่อจะได้เก็บสะสมค�ำน�ำโดย เฉพาะ บางคนก็เอาขมังเวทล่าสังหารไปโรงเรียน แล้วเอาหนังสือเขก หัวเพื่อนที่นั่งข้างๆ พลางบอกว่า “ไม่ได้บอกให้อ่านขมังเวทล่าสังหาร สักหน่อย บอกให้อา่ นค�ำน�ำต่างหากล่ะ! ค�ำน�ำน่ะ เข้าใจไหม!” และก็มี คนแอบฉีกหน้าค�ำน�ำจากหนังสือในร้านเก็บกลับไปทีบ่ า้ น เหลือเนือ้ เรือ่ ง ขมังเวทล่าสังหารไว้บนชั้นต่อไป (ดูจากคลังของส�ำนักพิมพ์ไกอามี หนังสือช�ำรุดที่ถูกฉีกหน้าค�ำน�ำไปตีกลับมาหลายร้อยเล่มเลยทีเดียว...) 8
เฉินอี้หลิว แปล
พูดกันจริงๆ ผมเองก็เฝ้ารอเหมือนกันนะ...เพราะทุกครัง้ ทีถ่ งึ เวลา ต้องเขียนค�ำน�ำ มันหมายถึงว่าผมเขียนเล่มใหม่เสร็จไปอีกเล่มแล้ว ในเมื่อพวกเราต่างก็รอคอย เพราะงั้นค�ำน�ำคราวนี้ก็ต้องเขียนดีๆ หน่อยเนอะ หลังจากผมปิดต้นฉบับขมังเวทล่าสังหารเล่ม 12 แล้ว คนทีก่ �ำลัง จะไปเป็นทหารอย่างผมก็ยังคงเขียนคอลัมน์หนังสือพิมพ์ต่อจนถึงเช้า ขณะที่ผมก�ำลังอมแปรงสีฟันอยู่ที่ระเบียงรอให้พระอาทิตย์ขึ้นนั้นเอง อยู่ๆ ก็เกิดความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อน ผมเขียนหนังสือมาเจ็ดปี ถึงจะไม่กล้าพูดว่านั่งเคาะคีย์บอร์ดทุก วัน แต่หากจะนับกันอย่างละเอียดแล้ว ในอาทิตย์หนึ่งต้องมีอย่างน้อย ห้าวันที่ผมเขียนต้นฉบับอย่างตั้งอกตั้งใจ ตอนนี้ต้องไปเป็นทหาร ก็ เท่ากับถูกประเทศชาติบังคับให้หยุดเขียนนิยายชั่วคราวกลายๆ ถือเป็น การบีบให้ผมต้องพักอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ คิดไปคิดมาก็เกิดอยากถ่ายทอดความรู้สึกเศร้าใจออกมาบ้าง ผมจึงหันไปที่คอมพิวเตอร์แล้วเขียนอะไรต่อมิอะไรถึงสามพันตัวอักษร โดยไม่ลังเล เนื้อหาส่วนใหญ่ก็สะท้อนความรู้สึกที่ต้องไปเป็นทหาร รวมถึงแผนการเขียนหนังสือในอนาคตช่วงปีครึ่งหลังจากนี้ว่าความคิด เพ้อฝันจะหลุดรอดออกมาจากพื้นที่แคบๆ ได้อย่างไร หลังจากงาน ใหญ่เสร็จสมบูรณ์ ผมก็วิ่งไปกินข้าวเช้าหน้าปากซอยอย่างลั้ลลาสุดๆ จนเมื่อหยิบขนมปังปิ้งหน้าช็อกโกแลตมากินแล้วนั่นแหละ ถึงได้รู้ว่า ตัวเองยังคาบแปรงสีฟันไว้ในปาก แต่เรื่องเลวร้ายก็เกิดขึ้น หลังกินข้าวเช้าเสร็จ ผมก็ส่งอีเมลค�ำน�ำไปให้ บ.ก.ของไกอา แค่หนึ่งชั่วโมง บ.ก.ก็โทร.กลับมา บอกให้ผมเปิดสไกป์ชี้แจงเรื่องค�ำน�ำ คราวนี้โดยด่วน ขมังเวทล่าสังหาร 12
9
“คุณจิ่ว คุณเขียนอย่างนี้คนอ่านเขารับไม่ได้นะ” บ.ก.พูดอย่าง เคร่งขรึมอยู่อีกฝั่งของหน้าจอ “รับไม่ได้เรื่องไรฮะ” ผมไม่เข้าใจ พูดจริงๆ นะ ถึงแม้เมื่อก่อนตอนที่ไม่มีใครอยากซื้อหนังสือผม ก็จ�ำได้ว่าไม่เคยมีประสบการณ์ต้นฉบับถูกตีกลับมาก่อน ตอนนี้ผมตั้ง ใจเขียนออกมาถึงสามพันตัวอักษร ท�ำไมถึง... “บอกให้นะ คนอ่านเขาไม่สนใจเรื่องอย่างนี้หรอก” บ.ก.กดปุม่ สั่งพิมพ์ค�ำน�ำที่ผมเพิ่งเขียนเสร็จออกมาถือไว้ที่มือ “เฮ้ย ผมเชื่อว่านักอ่านของผมจะต้องสนใจเรื่องที่ผมวางแผน งานเขียนตอนที่เป็นทหารมากแน่ๆ! แล้วผมก็ยังเขียนความคิดเห็นที่ม ี ต่อการเป็นทหารในค�ำน�ำด้วย ผมเขียนแบบฮึกเหิมจนน�้ำตาแทบไหล เชียวนะ...” ผมอธิบายอย่างกระตือรือร้นจนหน้าแทบจะชิดกับกล้อง เว็บแคม “แต่ฉันไม่สน” บ.ก.ฉีกต้นฉบับที่เพิ่งพิมพ์ออกมาทิ้งอย่างเลือด เย็น ผมตะลึง ถึงจะไม่ชอบค�ำน�ำของผมขนาดไหน ก็ไม่นา่ จะต้องถึงกับอุตส่าห์ ปรินต์มันออกมาเพื่อจะได้ฉีกมันต่อหน้าผมเลยนี่! ในชั่วเวลานั้นเอง ผมก็เกิดความรู้สึกไม่ดีบางอย่าง บรรณาธิการคนใหม่คนนี้คงไม่ได้เกลียดขี้หน้าผมเร็วขนาดนี้ หรอกมั้ง? “งัน้ ผมเขียนใหม่กไ็ ด้ ผมว่าคนอ่านสาวๆ ก็คงไม่สนใจเรือ่ งทหาร สักเท่าไร” ผมตกลงยอมความ “แน่อยูแ่ ล้ว และขอเร็วๆ ด้วย” บ.ก.เอาต้นฉบับทีก่ ลายเป็นสอง ส่วนมาซ้อนกันแล้วฉีกอีกรอบ และอีกรอบ จากนั้นก็โยนทิ้ง 10
เฉินอี้หลิว แปล
ผ่านไปหลายวัน ค�ำน�ำหนังสือยังไปไม่ถึงไหนสักที ในที่ สุ ด ผมก็ ตั ด สิ น ใจลอกค�ำน�ำของขมั ง เวทล่ า สั ง หารเล่ ม 1 แทน (เพราะยังไงๆ ทุกคนก็คงจ�ำไม่ได้หรอกว่าค�ำน�ำเล่ม 1 เขียนอะไร ไว้) ผมเดินไปที่ชั้นหนังสือเพื่อหยิบขมังเวทฯ เล่ม 1 ออกมาดู เห็น ซีรีส์ขมังเวทล่าสังหารวางเรียงกันเป็นชุดอย่างเท่ ก็พลันเกิดความรู้สึก ตื้นตันขึ้นมาว่า “มายก๊อด! นี่คนขี้เกียจอย่างผมอดทนเขียนขมังเวท ล่าสังหารได้ต่อเนื่องนานถึงสองปีกว่าได้จริงๆ เหรอเนี่ย” ผมกอดชั้นหนังสือไว้ แล้วทรุดลงคุกเข่าสะอึกสะอื้นจนร่างกาย สั่นเทิ้ม หลังจากร้องไห้แบบไร้ซึ่งน�้ำตามาหลายนาที ในที่สุดผมก็ตัดสิน ใจลุกขึ้นมาเขียนแนวคิดของเรื่องขมังเวทล่าสังหารแบบหมดเปลือก รวมถึงสิ่งที่ซีรีส์ขนาดยาวนี้ท�ำให้ผมเติบโตหลังจากเข้าสู่เล่ม 12 อย่าง สง่าผ่าเผย ขมังเวทล่าสังหารให้หลายสิ่งหลายอย่างแก่ผม ไม่ว่าจะ เป็นเรื่องความอดทนในการเขียน หรือจะในแง่มุมมองและโลกทัศน์ ซึ่ง ผมก็หวังว่าผู้อ่านจะได้รับมันด้วยเช่นกัน รวมทั้งหมดห้าพันตัวอักษร “นี่คุณจิ่วปาตาว เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า” บ.ก.ใช้นิ้วเคาะ หน้าจอดังกึกๆๆ “หืม?” “หืมอะไร คนอ่านเขาไม่สนใจแนวคิดอะไรของคุณหรอก” บ.ก. พูดเน้นเสียง “ไม่ สน ใจ แน่” “เป็นไปได้ไงกัน” ผมเด้งขึ้นมา “คุณจิ่ว คุณรู้หรือเปล่าว่าจุดเด่นที่สุดของค�ำน�ำคุณคืออะไร” “ความเร้าใจไงฮะ!” ผมตอบอย่างไม่ลังเล “ผิด! การเขียนมัว่ ซัว่ ต่างหากล่ะ!” บ.ก.ตบโต๊ะผางจนหน้าจอสัน่ สะเทือน ขมังเวทล่าสังหาร 12
11
“เขียนมั่วซั่วเนี่ยนะ?” ผมอึ้งไป “ใช่แล้ว ก็คือการเขียนชุ่ยๆ แบบไม่รับผิดชอบ ขี้โม้ ไร้สาระ เพ้อเจ้อ ไม่มีจุดส�ำคัญไงล่ะ” “ผมไม่เห็นด้วยอะ อย่างค�ำน�ำขมังเวทฯ เล่ม 11 คราวก่อน ตอน ‘สู้กับบิสเก็ต ครูเกอร์!’ ก็เป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นจริงนะ ไม่จ�ำเป็นต้องโม้ ก็เขียนให้ตลกได้!” ผมยกตัวอย่างให้ฟัง เถียงอย่างมีเหตุมีผล “เพราะ ฉะนั้นจุดส�ำคัญก็คือความจริงใจและความมีประสิทธิภาพ ผมเขียน ด้วยความจริงใจฮะ! และเรื่องของผมมีประสิทธิภาพทุกเรื่อง!” “เรื่องบิสเก็ตอะไรนั่น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริง คนอ่าน เขาก็คิดว่าคุณโม้อยู่แล้วแหละ” บ.ก.มองผมอย่างไม่แยแส “เพราะมัน เหมือนเรื่องโม้มากกว่า” “ไม่ยุติธรรมเลย! มันเรื่องจริงนะน่ะ! ผมสู้ติดพันกับบิสเก็ตเพื่อ รักษาความบริสทุ ธิอ์ ยูต่ งั้ นาน แต่คนอ่านกลับคิดว่าเป็นเรือ่ งโกหกเหรอ เนี่ย...ชิท! ผมไม่ยอมอะ! ไม่ยอมเด็ดขาด! ตั้งแต่นี้ต่อไปผมจะเขียน ค�ำน�ำด้วยความจริงในที่สุดของที่สุด! ผมจะแก้สถานการณ์ตั้งแต่เล่ม นี้เป็นต้นไป!” ผมกุมขมับร้อง “คุณฟังให้ดีนะ ผมอยากเขียนถึงข้อคิด ที่ได้จากขมังเวทล่าสังหาร! ผมจะเขียนค�ำน�ำที่ท�ำให้คนอ่านรู้สึกขนลุก ไปถึงขั้วหัวใจ! ผมจะไม่เขียนอะไรเพ้อเจ้อ! ผมไม่อยากหลอกคนอื่น!” บ.ก.กดปุม่ สั่งปรินต์ค�ำน�ำของผมออกมาอย่างเย็นชาอีกครั้ง “ไม่เขียนค�ำน�ำแบบเพ้อเจ้อ ต้นฉบับก็ไม่ผ่าน” บ.ก.เริ่มฉีกค�ำน�ำ ของผมทิ้งอย่างช้าๆ ด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกใดๆ “ต้นฉบับไม่ผ่าน ก็ไม่ มีหนังสือออก ไม่มีหนังสือออก ก็ไม่มีค่าลิขสิทธิ์” เมือ่ ได้ยนิ เรือ่ งค่าลิขสิทธิ ์ ผมก็เปลีย่ นท่าทีเป็นเคารพนบนอบทันที ทันใด “จริงสิ ผมเพิ่งคิดเรื่องนึงออกเมื่อกี้นี้เอง ถูกแล้วฮะ ชีวิตคือการ เขียนค�ำโกหกไม่มที สี่ นิ้ สุด ฮ่าๆ ค�ำน�ำใครเขาเขียนดีๆ กันเล่า ต้องเขียน 12
เฉินอี้หลิว แปล
โม้ๆ เข้าไว้สิเนอะ” ผมชูหัวแม่โป้ง ยิ้มหวาน “ให้เวลาผมอีกนิด ผมจะ ตั้งใจเขียนเพ้อเจ้อให้ดีเชียว” บ.ก.ยังคงไม่แสดงสีหน้า ฉีกค�ำน�ำออกเป็นสองส่วน แล้วพับอีก ครั้ง พับอีกครั้ง และอีกครั้ง จากนั้นก็ฉีกอีกรอบ “ให้เวลาหนึ่งชั่วโมง” บ.ก.โยนเศษกระดาษใส่หน้าจอ ครับ เรื่องมันเป็นเช่นนี้ ดูนาฬิกา ผมเหลือเวลาอีกนาทีเดียวทีจ่ ะเขียนอะไรเพ้อเจ้อ เวลา งวดเข้ามาทุกทีแล้ว อ่านทวนแบบเร็วๆ อีกรอบ ค�ำน�ำบทนีไ้ ม่มสี าระส�ำคัญอะไรจริงๆ ด้วย เขียนมั่วขนาดนี้น่าจะผ่านแล้วนะ แค่นลี้ ะครับ แล้วพบกันนะทุกคน ผมขอตัวไประเบิดเสียงหัวเราะ ให้ประเทศชาติก่อน ขมังเวทล่าสังหารเล่มนี้ต้องอ่านไปอีกอย่างน้อยๆ สามเดือนเต็ม เพราะงั้นต้องอ่านช้าหน่อยนะ ช้าหน่อย...
ขมังเวทล่าสังหาร 12
13
ค�ำน�ำผู้แปล
เร็วๆ นี้เพิ่งไปดู “X-Men: Days of Future Past” มาขอรับ ตื่นเต้น เร้าใจตั้งแต่ต้นจนจบ น่าจะถูกใจแฟนๆ Marvel หลายคนเลย แล้วก็ นึกขึ้นได้ว่า “ขมังเวทล่าสังหาร” ของเราก็มาแนวทางคล้ายๆ แบบนี ้ นี่นา คือมีการหยิบยกแง่มุมประวัติศาสตร์มาร้อยเข้ากับพล็อตเรื่อง อย่างลงตัวสุดๆ เสนอที่มาที่ไปของเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นอย่างสมเหตุ สมผล ท�ำให้เราแอบหลงเชื่อไปไม่น้อย ก็ท่านกิดเดนส์เจ๋งอย่างนี้น่ะสิ แฟนๆ ถึงได้ตามกันทั่วเอเชีย! อ่านๆ ไปก็ชักจะรู้สึกว่าซีรีส์ “ขมังเวทล่าสังหาร” นี่น่าจะน�ำมา เขียนเป็นมังงะจริงๆ เลยนะ แต่ละฉากแต่ละตอนท�ำให้จนิ ตนาการภาพ ออกเลยว่าตื่นเต้นแค่ไหน แถมยังมีหลากรสชาติ ทั้งหวานซึ้ง ดราม่า บู๊ล้างผลาญ ก�ำลังภายใน ฯลฯ ครบรสอีกต่างหาก ถ้าโปรดิวเซอร์คน ไหนอยากหยิบไปสร้างหนังล่ะก็ ข้าน้อยคนหนึ่งที่ขอเชียร์เต็มที่ และ เชื่อว่าทุกท่านก็คงคิดเหมือนกัน ส่วนที่ชอบที่สุดของ “ขมังเวทล่าสังหาร” เล่ม 12 นี้ คือเรื่อง มิตรภาพขอรับ บอกตรงๆ ว่าอูลาลาแอบท�ำข้าน้อยน�้ำตาซึมกับความ ซือ่ เล็กๆ ทีผ่ กู ใจเหล่านักล่าวิญญาณชัน้ อาวุโสเอาไว้ได้โดยไม่รตู้ วั ...เอ่อ ไม่เล่าต่อแล้ว เดีย๋ วเผลอสปอยล์ เอาเป็นว่ารีบไปอ่านต่อเลยดีกว่าขอรับ เฉินอี้หลิว มาพูดคุยกันได้ที่ www.facebook.com/fatehunter 14
เฉินอี้หลิว แปล
ความหาญกล้าแห่งมนุษย์ เพลิงโทสะปะทุขอบฟ้า
324 ลอรีนา่ จะเป็นคนทีร่ สู้ กึ เบือ่ หน่ายทีส่ ดุ ในหน่วยกองทัพเรือที ่ 7 แล้ว คืนนีเ้ ป็นช่วงเวลายาวนานทีเ่ ขาต้องนัง่ เหม่อลอยตลอดคืนเช่นเคย “...” ลอรีนงั่ ยกแขนประสานรองทีท่ า้ ยทอย มองดูเตียงนอนชัน้ บน ที่สั่นไหวน้อยๆ แล้วหาวออกมาทีหนึ่ง
เฮ้อ ไอ้โจโจ้ที่อยู่ชั้นบนขัดจรวดอีกแล้ว
น่าเบื่อชะมัด ลอรีหาวหวอดอีกครั้ง “นี ่ อย่าหาวบ่อยๆ ได้มยั้ นายไม่รเู้ หรอว่าการหาวมันติดต่อกันได้ น่ะ” บรักทีน่ งั่ อยูเ่ ตียงฝัง่ ตรงข้ามถลึงตาใส่ลอรี ในมือบรักมักจะมีหนังสือ การ์ตูนอยู่เสมอ เขาเป็นแฟนแดร์เดวิลตัวยง “...โทษทีว่ะ” ลอรีมองบรัก แล้วหาวแบบยาวเหยียดอีกรอบ บรักโยนหนังสือการ์ตูนในซีรีส์เอ๊กซ์เมนเล่มหนึ่งที่อยู่บนหมอน ขมังเวทล่าสังหาร 12
17
ปาใส่หน้าลอรี “ถ้าว่างมากก็ลองอ่านๆ ดูซะไป อย่ามาท�ำตัวไม่มอี ะไรท�ำ แถวนี้” “ไม่เอาอะ ก็รอู้ ยูว่ า่ ข้าไม่อา่ นของพรรค์น”ี้ ลอรีโยนหนังสือการ์ตนู กลับไป “ลองดูนา่ คิดถึงความรูส้ กึ ตอนนายชักว่าวครัง้ แรกก็แล้วกัน” บรัก โยนหนังสือการ์ตูนกลับมาให้อีกรอบ “ช่างข้าเหอะน่ะ” ลอรีโยนการ์ตูนไว้ปลายเท้า วันคืนที่ต้องรับราชการทหารในกองทัพเรือและไม่ได้กลับเข้าฝั่ง ช่างเป็นสิ่งที่แสนทรมานใจ คนร้อยกว่าคนในโถงนอนของเรือนี้ล้วนเป็นชายฉกรรจ์สารรูป น่าสมเพช เพื่อนพ้องน้องพี่ส่วนใหญ่ที่เพิ่งเสร็จจากการฝึกมาทั้งวันรู้สึก เกียจคร้านจนแม้แต่เสื้อยืดสีขาวก็ไม่อยากใส่ หลายคนนั่งเปลือยอยู ่ บนเตียง เล่นเกมกดบ้าง ส่งต่อหนังสือการ์ตูนที่อ่านมาแล้วจนเปื่อยให้ กันบ้าง บ้างก็อ่านนิยายน�้ำเน่า หรือนิตยสารโป๊ฉบับสองเดือนก่อน ลอรีเข้าไม่ถึงสิ่งบันเทิงใจตามประสาที่ฆ่าเวลาได้ดีที่สุดเหล่านี้ สิ่งเดียวที่เขาพอจะ “อ่านเข้าใจ” ก็คือนิตยสารโป๊ ซึ่งต้องเข้าคิวรอนาน มากกว่าจะได้อา่ น เพราะแทบทุกคนต่างมีความต้องการในด้านนีเ้ หมือน กันหมด...ความต้องการเรื่องนี้เป็นสิ่งที่คนในเรือรู้กันดี ไม่มีใครเอาเรื่อง นี้ไปล้อคนอื่น ลอรีรู้สึกมาตั้งแต่เล็กแล้วว่าหลายสิ่งหลายอย่างบนโลกใบนี้ไร้ สาระมาก...มากจนเกินกว่าจะเข้าใจ ดูอย่างภาพยนตร์ก็ได้ ทั้งหนังแฟรนไชส์เรื่องสตาร์วอร์สของจอร์จ ลูคัส หรือเรื่องเดอะ ลอร์ดออฟเดอะริงส์ที่ดัดแปลงมาจากนิยายของโทลคีน หรือเรื่องแฮร์ รี่ พอตเตอร์ของเจ.เค. โรว์ลิ่ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหนลอรีก็ไม่เคยดูรู้เรื่อง 18
เฉินอี้หลิว แปล
นี่เป็นความจริง เขาดูไม่รู้เรื่องเลยสักนิดเดียว
“เดี๋ยวนะ ประวัติศาสตร์ของสตาร์วอร์สนี่เกิดขึ้นเมื่อไร ว่าไงนะ ไม่ใช่เรื่องจริง แค่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในกาแล็กซี่อันห่างไกลเท่านั้นเอง เหรอ เอ๊ะ แล้วมีกาแล็กซี่นั้นอยู่จริงหรือเปล่าอะ ถ้ามีจริงแล้วท�ำไมถึง ไม่ตดิ ต่อกับโลกมนุษย์เล่า โลกไม่ได้อยูใ่ นสาธารณรัฐจักรวาลด้วยเหรอ” “คนแคระนี่ไม่เท่าไรนะ แต่ถ้าโลกนี้มีเอลฟ์จริงๆ ท�ำไมเราถึง ไม่เคยพบซากฟอสซิลของเอลฟ์มาก่อนเลยล่ะ แล้วต้นไม้นั่นท�ำไมพูด ได้อะ มิดเดิลเอิร์ธ...มันคือยุโรปสมัยก่อนหรือว่าที่ไหนกัน ท�ำไมฉันไม่ เคยได้อ่านประวัติศาสตร์ของมิดเดิลเอิร์ธมาก่อนเลย” “ท�ำไมโลกนีถ้ งึ มีเวทมนตร์ได้ มันผิดหลักการของกฎทรงมวล*นะ! แล้วยังจะไม้กวาดนั่นอีก มันไม่มีเงื่อนไขทางกายภาพใดๆ ที่จะท�ำให้ มันลอยได้เลย...ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะให้คนขี่เร่งความเร็วได้ด้วย” ลอรีมักจะงุนงงอยู่เสมอ และความงุนงงของเขาก็มักจะท�ำให้คน ที่ดูหนังอยู่ด้วยกันรู้สึกหงุดหงิด ยิ่งเป็นพวกการ์ตูนที่พล็อตพิสดารหนักข้อขึ้นไปอีกยิ่งแย่ใหญ่ “มิกกี้เมาส์มันเหมือนหนูตรงไหน และถึงจะเป็นหนูจริง หนูก็พูด ไม่ได้หรอกนะ!” “โอ้มายก๊อด รถยนต์มนั อ้าปากพูดได้ตงั้ แต่เมือ่ ไรกัน ไม่มเี หตุผล ตามหลักความจริงเลยสักนิดเดียว” “ผลปีศาจนีม่ นั อะไร บนโลกนีม้ ผี ลไม้อย่างนัน้ ทีไ่ หน คิดอะไรเพ้อ * หลักการของกฎทรงมวล คือมวลของสารทั้งหมดก่อนท�ำปฏิกิริยาจะเท่ากับมวล ของสารหลังท�ำปฏิกิริยา ค้นพบโดย ลาวัวซิเยร์ นักเคมีชาวฝรั่งเศส-ผู้แปล
ขมังเวทล่าสังหาร 12
19
เจ้อนะ ถ้าเด็กๆ ร้องให้แม่พาไปซื้อผลปีศาจที่ตลาดจะท�ำไง วุ่นวาย ตายเลย อีกอย่างนะ ไม่ว่ายังไงร่างกายคนก็กลายสภาพเป็นทรายหรือ ไฟไม่ได้หรอก หรือถึงแม้ปุบปับเปลี่ยนเป็นทรายหรือไฟได้จริง หลังจาก นั้นก็ไม่สามารถเปลี่ยนกลับมาเป็นร่างคนปกติได้แน่นอน*!” สิง่ ใดก็ตามทีไ่ ม่นา่ มีอยูจ่ ริง หรือยังพิสจู น์ไม่ได้วา่ มีอยูจ่ ริงบนโลก ลอรีไม่มีทางยอมรับเด็ดขาด แม้แต่ค�ำเปรียบเปรยแบบอติพจน์ที่ใช้กันบ่อยๆ ลอรีก็ไม่อาจ เข้าใจความหมายของถ้อยค�ำที่อยู่ในนั้นได้ ตัวอย่างเช่นประโยคที่ว่า ‘ผู้หญิงร้อนแรงดั่งไฟ’ เขาก็จะคิดว่า ต่อให้ร้อนแรงแค่ไหน ก็คงลุกไหม้ขึ้นมาจริงๆ ไม่ได้หรอกมั้ง ประโยค ‘ข้าอยากจะถีบเอ็งไปนอกโลกนู่นเลย’ เขาก็คิดว่า ไม่ ต้องพิสูจน์ก็รู้ แรงมนุษย์ไม่มีทางท�ำอย่างนั้นได้แน่ ในเมื่อทุกคนรู้ว่า ไม่มีทางท�ำได้ แล้วจะพูดเพื่อข่มขู่คนอื่นเขาท�ำไม มันก็แค่การเขียน เสือให้วัวกลัวเท่านั้นเองนี่นา ‘ถึงแกจะกลายเป็นผุยผงข้าก็จ�ำได้’...มีคนแยกแยะคนรู้จักจาก เถ้ากระดูกได้จริงๆ เหรอ พวกกาพย์กลอนนี่ข้ามไปไม่ต้องพูดถึง แค่นิยายธรรมดาๆ ลอรี ก็อ่านสะดุดแล้วสะดุดอีก ไม่สามารถเข้าถึงโครงเรื่องได้ หรือแม้กระทั่ง อ่านงานเขียนสั้นๆ ก็เป็นปัญหา ไม่ว่าจะเป็นนิทานของคริสเตียน แอน- เดอร์เซน นิทานอีสป หรือนิทานกริมม์ เพียงแค่สตั ว์ทไี่ ม่ใช่นกแก้วเริม่ ต้น พูดขึ้นมาเท่านั้น ลอรีก็เกิดอาการมึนงงอย่างหนักทันที * ผลปีศาจ จากการ์ตูนเรื่องวันพีซ เป็นผลไม้ที่ให้พลังพิเศษกับผู้ที่กิน ให้ผลของ พลังแตกต่างกันไป เช่น สึนะ สึนะ (ผลทราย) กินแล้วร่างกายเปลี่ยนเป็นทราย หรือเมระ เมระ (ผลเปลวเพลิง) กินแล้วร่างกายกลายเป็นไฟ เป็นต้น-ผู้แปล
20
เฉินอี้หลิว แปล
เห็นได้ชัดว่าลอรีเป็นพวกต่อต้านความเชื่อเรื่องลึกลับ ต้านการ ใช้โวหาร และเป็นพวกนอกศาสนาคนหนึ่ง ตอนเด็กๆ ลอรีเคยถกเถียง กับคุณครูในชั้นเรียนศาสนาวันอาทิตย์ว่า “โมเสสแยกทะเลแดง*เป็น เรื่องเพ้อฝัน” เถียงกันอยู่นานครึ่งชั่วโมง จนคุณครูโมโหจัดไล่ลอรีออก จากห้อง ส่วนลอรีก็ยังไม่เข้าใจว่าตัวเองผิดตรงไหน นอกเสียจากว่าพระเจ้าจะมาปรากฏตัวตรงหน้าลอรี แล้วส�ำแดง อิทธิฤทธิแ์ ยกทะเลแดงออกจากกันให้เห็นกับตานัน่ แหละ เขาจึงจะยอม เชื่อ กล่าวมาถึงตรงนี้ หากคุณคิดว่าลอรีเป็นพวกปฏิฐานนิยม หรือ พวกเชื่อในแนวคิดที่พิสูจน์ได้ตามหลักวิทยาศาสตร์เท่านั้น ซึ่งคงจะ ต่อต้านสังคมไปเสียทุกเรื่องและน่าจะรับมือยาก ก็ถือว่าเข้าใจตัวลอรี ผิดไปแล้ว อันที่จริงเขาเป็นคนที่น่าคบคนหนึ่งทีเดียว ลอรีเพียงแต่ใช้ ชีวิตอยู่ในสังคมที่เต็มไปด้วยการปรุงแต่งแห่งนี้ยากเสียหน่อย และ ไม่ค่อยมีหัวข้อสนทนากับคนอื่นเขาเท่าไรนัก และด้วยข้อเสียที่ใหญ่หลวงจุดนี้เอง ท�ำให้ลอรีมักได้คะแนนต�่ำ สุดในชั้นเรียนฝึกปฏิบัติการรบจ�ำลองด้วยคอมพิวเตอร์ซึ่งไม่อนุญาตให้ ขึน้ บินจริง และเกรงว่าน่าจะเป็นคะแนนต�ำ่ สุดเท่าทีเ่ คยมีมาด้วย สาเหตุ ชัดเจนอยู่แล้ว ลอรีไม่เข้าใจว่าท�ำไมต้องมานั่งใช้ลูกปืนแอนิเมชั่นที่ไม่มี อยู่จริงมายิงเครื่องบินฝ่ายศัตรูที่สร้างขึ้นด้วยโปรแกรมเช่นเดียวกัน! “ลอรี คุณได้คะแนนต�ำ่ ตลอด ผมเกรงว่าจะให้คณ ุ อยูใ่ นทีมเครือ่ ง บินรบต่อไปไม่ได้” * เรื่องราวตามพระคัมภีร์ไบเบิล ระบุว่าโมเสสชูไม้เท้าแยกทะเลแดงออกจากกันเป็น ทางให้ทาสชาวยิวอพยพหนีไป แต่เมือ่ กองทัพอียปิ ต์ตามมา ทะเลก็กลับคืนสูส่ ภาพ เดิม ท�ำให้กองทัพอียิปต์จมน�้ำตาย-ผู้แปล
ขมังเวทล่าสังหาร 12
21
“แล้วจะท�ำไงล่ะครับ ผมขับเป็นแต่เครื่องบินรบ!” “อาจจะให้คุณย้ายไปอยู่ในทีมบินที่สบายกว่านี้หน่อย อย่างทีม เครื่องบินทิ้งระเบิดเป็นไง?” “ครูฝึกครับ ต้องขับเครื่องบินรบผมถึงจะรู้สึกว่าได้อุทิศตนเพื่อ ชาตินะครับ!” โชคดีทใี่ นภารกิจลาดตระเวนประจ�ำวันเหนือน่านฟ้าอ่าวเปอร์เซีย ครั้งหนึ่ง มีนักบินประจ�ำการคนหนึ่งไม่สามารถปฏิบัติภารกิจได้ ลอรีจึง มีโอกาสได้ออกปฏิบตั กิ ารแทน ในภารกิจการบินครัง้ นัน้ เกิดสถานการณ์ พิเศษขึ้น ลอรีที่ใจเย็นและกล้าหาญแสดงฝีมือได้ยอดเยี่ยม ยิงโจมตี เครื่องบินสอดแนมที่อยู่ระหว่างการทดลองของประเทศศัตรูได้ ไม่อย่าง นั้น ป่านนี้ลอรีก็ยังคงเป็นแค่นักบินส�ำรองของทีมเครื่องบินรบไปตลอด กาล ลอรีได้เป็นนักบินประจ�ำเครื่องบินรบเอฟ-22 แร็พเตอร์ ที่ก้าวล�้ำ ที่สุดของกองทัพอากาศสหรัฐอเมริกา
22
เฉินอี้หลิว แปล
325 “ลอรี นายนี่น่าสงสารว่ะ” นักบินที่อยู่เตียงข้างๆ เงยหน้าขึ้นมาจากเกมกดในมือเพื่อมองดู เขา “งัน้ เหรอ ข้าไม่เห็นรูส้ กึ ยังงัน้ เลยสักนิด” ลอรีเหลือบมองพืน้ เตียง ด้านบนที่ในที่สุดก็หยุดสั่นเสียที “พระเจ้าต้องให้อะไรนายขาดไปแน่ นายถึงได้วา่ งจนน่าเบือ่ ขนาด นี้” บรักหัวเราะเยาะลอรี “พระเจ้าเหรอ ให้ตายเหอะ พวกนายมีใครเคยกินข้าวกับพระเจ้า มาแล้วบ้าง” ลอรีถอนใจยาว หลังจากการฝึกรบแบบติดอาวุธของวันนีเ้ สร็จสิน้ ลง ลอรีทเี่ หนือ่ ย ล้าไปทัง้ ร่างกายก็ไม่มอี ะไรท�ำ ได้แต่นอนแผ่อยูบ่ นเตียง พยายามข่มตา นอน แต่ด้วยความอ่อนล้ามากเกินจนเส้นประสาทยังเครียดตึง พลิกตัว ขมังเวทล่าสังหาร 12
23
ไปมาหลายครัง้ ก็นอนไม่หลับ ลอรีชวนเพือ่ นๆ เล่นไพ่โปกเกอร์หลายครัง้ แต่ก็ไม่มีใครสนใจ ลอรีหยิบรูปแฟนสาวที่อยู่ใต้หมอนออกมาดู ใช้เล็บลากเบาๆ ที่ แขนของหล่อนอย่างรักใคร่ บนรูปมีรอยเล็บและรอยนิ้วมือของลอรีเต็มไปหมด เป็นร่องรอย ของความคะนึงหาอันรุ่มร้อน ไม่รู้เมื่อไรจะได้กลับไปยังแผ่นดินอเมริกาอีก กลับไปกอดเธอ กอดหมาที่พวกเขาเลี้ยงไว้ด้วยกัน ตอนนี้ก�ำลังอยู่ในระหว่างใช้มาตรการระแวดระวังสูงสุด การ ติดต่อสื่อสารกับบุคคลภายนอกต้องหยุดลงชั่วคราว เป็นเรื่องที่ท�ำร้าย จิตใจนายทหารเรือทุกคนอย่างยิ่ง ไม่มีใครรับรู้ข่าวคราวจากบ้านเกิด แม้แต่อีเมลที่เป็นการสื่อสารที่แสนจะเย็นชาก็ยังถูกปิดชั่วคราวเพราะ เงื่อนไขด้านความปลอดภัย แต่ก็ดีไปอย่าง อย่างน้อยหลายคนก็ไม่ต้อง มารับเดียร์ จอห์น เลตเตอร์ * ในตอนนี้ ลอรีสอดรูปถ่ายเก็บเข้าใต้หมอนเหมือนเดิม แล้วลุกจากที่นอน ด้วยอาการมึนงง เดินไปทางฟากซ้ายของโถงนอนเพื่อเปิดโทรทัศน์ดู ภาพข่าวในโทรทัศน์ก�ำลังถ่ายทอดการแถลงข่าวต่อหน้านักข่าว นานาชาติของประธานาธิบดีสหรัฐหน้าสนามหญ้าของท�ำเนียบขาว ข่าวเป็นสิ่งที่ลอรีชอบเป็นอันดับสอง ถือเป็นหนึ่งในรายการโทร- ทัศน์ที่เขาพอจะยอมรับได้ซึ่งมีไม่มากนัก “สงครามปะทุขนึ้ เมือ่ ไร เราจะสูจ้ นตัวตายกับพวกผีดดู เลือดญีป่ นุ่ บนน่านฟ้ากรุงโตเกียวทันที” ลอรีลูบคางที่สากระคาย พลางพึมพ�ำกับ ตัวเอง * Dear John letter หมายถึงจดหมายที่หญิงสาวเขียนให้แฟนหนุ่มที่เข้าประจ�ำการ ในกองทัพเพื่อตัดสัมพันธ์ ส่วนใหญ่แล้วเป็นเพราะเจ้าตัวมีรักใหม่-ผู้แปล
24
เฉินอี้หลิว แปล
ในฐานะที่เป็นนักบินประจ�ำเครื่องบินรบ การอุทิศชีวิตสู้รบให้ ประเทศชาติเป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้ว หากมองในบางแง่ แม้ว่าสงคราม จะไม่ใช่เรื่องดีเด่อะไร แต่อย่างน้อยก็มีเกียรติยศอันน่าภาคภูมิและท�ำ ให้เลือดเดือดพล่าน เพียงแต่ลอรีและเพือ่ นคิดไม่ถงึ เลยว่าสหรัฐอเมริกา จะประกาศตัวเป็นศัตรูกับประเทศพันธมิตรด้านเศรษฐกิจอย่างญี่ปุ่นได้ นักบินนายหนึง่ ทีม่ ตี ำ� แหน่งสูงกว่าเดินเข้ามาเปลีย่ นโหมดโทรทัศน์ แล้วใส่ดีวีดีภาพยนตร์แผ่นหนึ่งเข้าไปที่เครื่องเล่น “ข่าวน่าดูตรงไหน จะดูหนัง มีใครว่าอะไรมัย้ ” นายทหารนายนัน้ ถามแบบไม่ได้สนใจค�ำตอบ “ไม่มคี รับ” ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน แล้วมองลอรีดว้ ยท่าทาง ข�ำๆ ลอรีท�ำอะไรไม่ถูก จึงได้แต่ท�ำเป็นไม่สนใจ หนังเรื่องที่ว่าคือ เดอะ เมทริกซ์ หนังไตรภาคอันโด่งดัง ว่าด้วย เรื่องของสงครามระหว่างมนุษย์กับเครื่องจักรกลในโลกอนาคต มนุษย์ เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ยับเยิน นอกจากถูกฝุ่นกัมมันตภาพรังสีปกคลุมไปทั่ว โลกแล้ว เครื่องจักรกลยังเข้ายึดครองมนุษยชาติ มนุษย์ถูกพวกมันใช้ เป็นแหล่งพลังงานความร้อนชีวภาพ ไม่เพียงร่างกายจะถูกจ�ำกัดให้อยู่ แต่ในแคปซูล หากยังถูกกักขังจิตวิญญาณไว้ในโลกเสมือนจริงด้วย ไม่นานนัก มนุษย์คนหนึ่งก็พลันรู้สึกตัวขึ้นมาในโลกเสมือนจริง ถูกมอบหมายให้ช่วยมวลมนุษย์จากการควบคุมของเครื่องจักร เขาคือ ผู้ปลดปล่อย เวียนว่ายอยู่ระหว่างโลกสมมติและโลกแห่งความจริง มี ความสามารถในการบินขึ้นฟ้า ชกแผ่นดินสะเทือน และแยกแยะเลข รหัสนับไม่ถ้วนได้ด้วยตาเปล่า เรียกได้ว่าไม่มีอะไรที่ท�ำไม่ได้... ทุกคนดูเดอะ เมทริกซ์กันมาแล้วหลายรอบ แต่มีลอรีคนเดียว ที่ดูแล้วไม่เคยเข้าใจ ...เครื่องจักรใช้มนุษย์เป็นแหล่งพลังงานเนี่ยนะ เหลวไหลสุดขีด ขมังเวทล่าสังหาร 12
25
เลย ถ้าหากต้องการพลังงานล่ะก็ ใช้พลังงานนิวเคลียร์หรือวิธีอะไรที่ มันก้าวหน้ากว่านี้ไม่ดีกว่าเหรอ จะต้องมาคอยเลี้ยงมนุษย์ไว้เพื่อเอา พลังงานความร้อนน้อยนิดท�ำไมกัน ไม่คุ้มค่าเลยสักนิดเดียว แต่นั่นยังไม่เท่าไร ที่ส�ำคัญกว่านั้นก็คือ เห็นอยู่ชัดๆ ว่ามันเป็นเรื่องในอนาคตที่ไม่ อาจรู้ได้ว่าจะเกิดขึ้นจริงหรือเปล่า แต่กลับมีคนยอมทุ่มเงินมหาศาลเอา เรื่องเพ้อฝันไม่สมเหตุสมผลแบบนี้มาสร้างเป็นภาพยนตร์ หากอนาคต มีโอกาสจะเกิดเรื่องเหลวไหลแบบนี้ขึ้นจริง ตอนนี้มนุษย์เราก็ควรหยุด พัฒนาพวกปัญญาประดิษฐ์หรือขยายไซเบอร์สเปซได้แล้วไม่ใช่หรือ? ยิ่งดูไป คิ้วของลอรีก็ยิ่งขมวดมุ่น ท�ำไมทุกคนถึงไม่หันมาดูรายการที่มันสอดคล้องกับความจริง อย่าง...เนชั่นแนล จีโอกราฟฟิกให้มากขึ้นกว่านี้นะ พอพูดถึงเรื่องสอดคล้องกับความจริงนี้ก็น่าข�ำ หลังจากได้เป็น นักบินประจ�ำเครือ่ งบินรบเอฟ-22 ลอรีกถ็ กู บังคับให้ยอมรับเรือ่ งเรือ่ งหนึง่ ซึ่งอยู่ห่างไกลจากค�ำว่า ‘สอดคล้องกับความจริง’ หลายขุม นั่นคือการ มีอยู่จริงของผีดูดเลือด
26
เฉินอี้หลิว แปล
326 เดิมทีทหารและต�ำรวจชัน้ ประทวนไม่จำ� เป็นต้องรับรูเ้ รือ่ งการมีอยู่ ของผีดูดเลือด แต่ละประเทศล้วนมีการรับรูพ้ นื้ ฐานร่วมกันอยูว่ า่ งานทีเ่ กีย่ วข้อง กับอ�ำนาจของผีดดู เลือดจะถูกส่งต่อให้หน่วยต�ำรวจลับของแต่ละประเทศ เป็นคนจัดการ หน่วยต�ำรวจลับท�ำหน้าที่รับมือและเจรจาต่อรองกับผี ดูดเลือด ฝ่ายกองทัพก็รับผิดชอบเรื่องความขัดแย้งระหว่างประเทศ ของมนุษย์และเจรจาต่อรองกับผู้ก่อการร้าย ส่วนกองต�ำรวจก็ท�ำหน้าที่ รักษาความสงบของสังคมและเจรจาต่อรองกับแก๊งลักพาตัวติดอาวุธ... ไม่ต่างอะไรกับที่เคยเห็นในหนังหรือละคร แต่ไม่วา่ จะเป็นทหารหรือต�ำรวจ หากเลือ่ นยศขึน้ สูงถึงระดับหนึง่ แล้ว จะได้รับเทียบเชิญจากหน่วยต�ำรวจลับให้ไปเข้ารับการอบรมหลัก สูตรเร่งรัดที่หน่วยต�ำรวจลับเป็นเวลาสองเดือน เพื่อรับรู้ถึงข้อมูลทุก อย่างที่ไม่เคยรู้มาก่อนในชีวิต ขมังเวทล่าสังหาร 12
27
ข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับผีดูดเลือด สาเหตุที่ต้องท�ำแบบนี้มีอยู่สองประการด้วยกัน หนึง่ เมือ่ ประเทศชาติตอ้ งการเรียกคนมาเป็นก�ำลังเสริมในหน่วย ต�ำรวจลับเพื่อต่อต้านก�ำลังของผีดูดเลือด พวกหน่วยรบหัวกะทิเหล่านี ้ จะได้พอรู้เรื่องรู้ราวอยู่บ้าง ไม่ตกเป็นเหยื่อที่ต้องสละชีพในการรบอัน นองเลือดและดุเดือดไปง่ายๆ บางทีหากนายต�ำรวจและทหารคนใดมี ผลงานโดดเด่นเข้าตา ก็ถูกเลือกไปเป็นเจ้าหน้าที่ธุรการหรือหน่วยรบ ของหน่วยต�ำรวจลับไปเลยก็มี สอง แม้วา่ จะตัดประเด็นเรือ่ งการต่อสูร้ ะหว่างมนุษย์กบั ผีดดู เลือด ทีม่ มี านับพันปีออกไปแล้วก็ตาม ในสภาวะทีม่ นุษย์กบั ผีดดู เลือดอยูด่ ว้ ย กันอย่างสันตินั้น การขนส่งโลหิตภัณฑ์สดๆ ข้ามประเทศ การจัดสรร ปันส่วนคลังเลือดในโรงพยาบาลท้องถิ่น หรือแม้กระทั่งการแบ่งผล ประโยชน์ของแก๊งดาร์กและกลุม่ อิทธิพลใต้ดนิ ของมนุษย์ ล้วนเป็นปัจจัย ที่มีผลกระทบต่อการด�ำเนินชีวิตตามปกติของสังคมมนุษย์ทั้งสิ้น และ สิ่งที่เรียกว่า “ตามปกติ” นั้น ก็คือความสมดุลที่ถูกสั่นคลอนตลอดเวลา จากการปิดบังความลับทั้งหมดไว้อย่างแนบเนียนในขณะยอมให้ผีดูด เลือดเข้ามาเกาะกินสังคมมนุษย์ไม่หยุดหย่อน พูดง่ายๆ ก็คือ ยิ่งมีหน้าที่รับผิดชอบมากเท่าไร ก็ยิ่งต้องเข้าใจ การมีตัวตนของผีดูดเลือดให้มาก ยามคับขัน คุณจ�ำเป็นต้องเสียเลือด เนื้อไปสู้รบกับผีดูดเลือด แต่ยามปกติ คุณก็ต้องแบกหน้าช่วยให้ผีดูด เลือดได้สิ่งที่ต้องการ...เพื่อหลีกเลี่ยงสงครามที่แท้จริง ในฐานะนักบินรบของเครือ่ งบินเอฟ-22 ทีก่ า้ วล�ำ้ ทีส่ ดุ ลอรีกไ็ ด้รบั การอบรมจากหน่วยต�ำรวจลับสหรัฐด้วยเช่นกัน แต่ในสัปดาห์แรกที่เข้ารับการอบรม ลอรีไม่รู้เลยว่าบทเรียน “นับแต่นี้ไป ผีดูดเลือดอาจอยู่ข้างบ้านคุณ” ที่อยู่ในมือ และวิดีโอการ สอนเรื่อง “บันทึกการต่อสู้กับผีดูดเลือด” พูดถึงเรื่องบ้าอะไรกันแน่ 28
เฉินอี้หลิว แปล
เขารู้สึกตื่นตระหนกกับทุกอย่างที่หน่วยต�ำรวจลับยัดใส่สมองเขา จน กระทั่งในชั้นเรียนกายภาพที่ลอรีได้ถือมีดผ่าตัดกรีดอวัยวะภายในของ ศพผีดูดเลือด แล้วใช้กล้องจุลทรรศน์ส่องดูความแตกต่างของเซลล์ผี ดูดเลือดกับมนุษย์ด้วยตัวเองแล้วนั่นแหละ เขาถึงจะเข้าใจสถานการณ์ ได้จริงๆ “วิทยาศาสตร์” เป็นสิ่งเดียวที่ลอรีเชื่อ วิทยาศาสตร์อย่างเดียวเท่านั้นที่ท�ำให้ลอรีรู้จักผีดูดเลือด และ ยอมรับการมีอยู่ของชีวิตในความมืดเหล่านั้น ทันใดนั้น เสียงหวอเตือนภัยก็ดังขึ้น หลอดไฟในโถงนอนเปลี่ยน เป็นสีแดงวูบวาบ อันที่จริงแล้วนี่น่าจะเป็นสถานการณ์ที่ตึงเครียดมาก แต่ทุกคน กลับลุกลงจากเตียง กลัดกระดุม และผูกเชือกรองเท้าด้วยความเร็ว มากกว่าปกติเพียงหน่อยเดียวเท่านั้น “ฝึกกันมาทัง้ วันแล้ว ตอนนีย้ งั จะมีมาอีก” บรักบ่นอย่างหงุดหงิด เพราะเหลือการ์ตูนสองหน้าสุดท้ายที่ยังอ่านไม่จบ “ไม่แน่อาจจะไม่ได้เป็นการฝึก แต่ต้องไปทิ้งระเบิดจริงๆ ก็ได้นะ โว้ย!” โจโจ้ที่อยู่บนเตียงชั้นบนประชด พลางใส่เข็มขัด “ให้ตาย เป็นงั้นได้ก็ดีดิ” นักบินที่อยู่ห่างออกไปคนหนึ่งพูดขึ้น ลอรีไม่มีความคิดเห็นใดๆ ยังไงเสียเขาก็คลั่งการขับเครื่องบินอยู่แล้ว จะไปบินยามค�่ำคืน สักรอบก่อนนอนจะเป็นไรไป
ขมังเวทล่าสังหาร 12
29