REISVERHAAL
Het plan bestond al langer, maar het leek er maar niet van te komen. Tot ze in 2014 op vakantie de knoop doorhakten. Thomas Van Hoof en Jo Swinnen zouden mét hun twee kinderen en per camper een wereldreis gaan maken.
Z
elf een ‘camionette’ ombouwen en inrichten kostte bij nader inzien te veel tijd en geld, en dus kochten Thomas en Jo tweedehands een mobilhome met vier vaste bedden. De kinderen sliepen in de alkoof, de ouders achteraan in het dubbel bed. ‘s Avonds kon de leefruimte blijven staan. Er was ruimte genoeg, je struikelde niet de hele tijd over elkaar heen.
TWINTIG GRADEN Ze stelden een reisplan op. Vertrek in maart. Eerst drie maanden richting Spanje, om ervaring op te doen. Daarna Oost-Canada, een blok New York tot LA, dan Nieuw-Zeeland, tenslotte nog de Amerikaanse en de Canadese westkust, telkens voor een periode van drie maanden. “We wilden geen snikhete zomers en ook geen bar koud weer, zoveel mogelijk lente of herfst, zo rond twintig graden.”
Wie is Thomaskoek? Thomas Van Hoof is een zelfstandige schrijnwerker. Zijn vrouw Jo Swinnen is een persoon met MS (multiple sclerose) die van een wereldreis droomt. In maart 2015 klikken ze hun kinderen Mia (toen 3) en Willie (1) vast in de gordel van de mobilhome om vanuit het Kempense Olmen de wijde wereld in te trekken. Het online reisverslag van Jo en Thomas (http://thomaskoek.be/) volgt hun avonturen in de vorm van een dagboek.
22
A-SPECIAL
m o to rho me
In Nieuw-Zeeland zou het hoogzomer zijn, maar daar ging de mobilhome niet mee naartoe. “We zouden house- sitting doen, op drie verschillende plekken een maand in een huis. In ruil voor gratis verblijf doe je klusjes, zoals op het huisdier passen of de tuin onderhouden. Met een mobilhome heb je altijd je huis bij je, wat de kinderen een thuisgevoel geeft. In Nieuw-Zeeland zouden we het evenwel op die manier oplossen.”
VERKLIKKERLAMPJE Ze laadden de mobilhome in en vertrokken zonder veel voorkennis. Op de tweede dag viel de elektriciteit uit: een doorgeslagen zekering. Een andere keer brandde de achteruitrijcamera uit. In Spanje ging het EDC-lampje branden: de turbo gaf minder power en ze konden nog maar negentig per uur rijden. In Canada deed zich hetzelfde EDC-probleem voor. Daar kwam ook nog een lekke band bij op een wel heel erg afgelegen grindpaadje... Jo: “Als het EDC-verklikkerlampje brandt, moet je onmiddellijk stoppen, zei het boekje. Op de duur wisten we echter dat het geen kwaad kon om toch verder te rijden, zij het wat trager.” Contact met thuis was er niet veel. Enkel van wat echt belangrijk was, bleven ze op de hoogte. Computernerds zijn ze niet en een goede internetverbinding vond je niet overal. Skypen deden ze in de kantine van de camping of in een café.
FOTO VAN DE MAAND Kleine kinderen openen deuren: mensen ontvangen je overal met open armen. Kleintjes worden echter groter. “We moesten een reispas laten maken om binnen te mogen in Canada, de VS en Nieuw-Zeeland. Willie was toen één jaar. We namen elke maand een foto, zodat de douane zijn evolutie zou kunnen zien.” Vooral Mia miste de familie. Ze wilde niet altijd mee skypen, want dat vond ze te moeilijk. Ook moest ze afkicken van haar vaste schoolstramien. Het duurde een maand, voor ze vrij was van alle moetjes en structuren van thuis. Willie was tevreden als hij zijn ouders in de buurt wist. Jo: “Ik vind het een privilege om zo lang en intensief met je kinderen samen te leven. Thomas en ik zijn al heel lang samen en een van de dingen die we goed kunnen, is samenwonen. In de mobilhome was het eerst wat zoeken, maar op de duur kende iedereen zijn taken.” Op reis met de mobilhome leeft je voornamelijk buiten. Thomas: “In Canada hield de regen ons eens drie dagen binnen. De eerste dag was dat geen probleem, de tweede dag was al wat moeilijker en de derde dag was niet leuk meer. Als het droog en mooi weer is, ben je altijd buiten.”
INLOOPPERIODE De eerste drie maanden waren een inloopperiode, om de mobilhome te leren kennen en te kijken of het leven on the road voor Jo niet te vermoeiend was. Vakantie in Spanje, zeg maar, om een grotere vakantie te plannen. Ze wilden
