NIE PRZEGAP:
WYZWANIA
Trądzik – przypadłość nie tylko nastolatków s3
EKSPERT
Edukacja pacjentów odgrywa kluczową rolę w skutecznej terapii AZS s7
SPRAWDŹ
Skuteczna ochrona przed każdym promieniowaniem świetlnym s8
s14-15
DZIĘKI REGULARNEJ
PROFILAKTYCE
MOŻEMY UCHRONIĆ
SIEBIE I BLISKICH
PRZED PRZEDWCZESNĄ
CHOROBĄ
Prof. dr hab. n. med. Adam Reich
Najważniejsze zasady fotoprotekcji – o czym warto pamiętać?
Istnieje wiele rodzajów nowotworów skóry, jednak najwięcej uwagi poświęca się czerniakowi. Choć występuje on stosunkowo rzadko wśród wszystkich tego typu chorób, powoduje najwięcej zgonów wśród pacjentów. Co zatem warto o nim wiedzieć?
Prof. dr hab. n. med. Adam Reich
Dr hab. n. med. Danuta Nowicka Łuszczyca i AZS – pielęgnacja w sezonie letnim
Piotr Rutkowski
Kierownik Kliniki
Nowotworów Tkanek
Miękkich, Kości i Czerniaków, Narodowy Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie – Państwowy Instytut Badawczy w Warszawie, przewodniczący Polskiego Towarzystwa Onkologicznego
Alicja Kropidło
Akceptacja łuszczycy była dla mnie pewnego rodzaju terapią
Project Manager: Sylwia Bramowicz Business Developer: Magdalena
Nędza Content and Production Manager: Izabela Krawczyk Managing
Director: Karolina Kukiełka Skład: Mediaplanet Web Editor & Designer:
Tatiana Anusik Opracowanie redakcyjne: Aleksandra Podkówka-Poźniak Fotografie: Dorota Szulc, stock.adobe.com, zasoby własne Kontakt e-mail: pl.info@mediaplanet.com Adres: MEDIAPLANET
PUBLISHING HOUSE SP. Z O.O., ul. Zielna 37, 00-108 Warszawa
mediaplanetpl byczdrowymPL
@Mediaplanet_Pol
Partnerzy
Partonaty
mediaplanet
www.kikgel.com.pl
Kontynuacja materiału na stronie: byczdrowym.info
Czerniak a znamię – gdzie tkwią różnice? Na jakiej podstawie można odróżnić czerniaka skóry od zwykłego pieprzyka? Stuprocentowe różnicowanie daje jedynie badanie histopatologiczne. Można jednak wyróżnić kilka charakterystycznych cech zewnętrznych czerniaka, które odróżnia go od znamienia. Znamię (potocznie pieprzyk – przyp. red.), tak jak inne zmiany, powstaje z namnożenia się melanocytów, czyli komórek barwnikotwórczych. W rzeczywistości może to być też rak podstawnokomórkowy skóry, brodawka łojotokowa czy też włókniak. Dlatego też mamy całą gamę zmian, które możemy uznać za podejrzane. Wiele z nich, także wczesny czerniak, może wyglądać podobnie do znamienia. Dlatego też jako specjaliści badamy je nie gołym okiem, ale za pomocą dermatoskopu. Jest to urządzenie z lupą powiększającą 20 razy oraz światłem spolaryzowanym. Dzięki dermatoskopowi jesteśmy dużo dokładniejsi przy odróżnieniu zwykłego znamienia od niepokojącej zmiany. Robimy to również na podstawie systemu kryteriów ABCDE.
No właśnie – czym jest ABCDE czerniaka?
Są to kryteria, według których odróżnia się czerniaka od innych znamion. Otóż czerniaki wyróżniają się swoją asymetrią (stąd A). Mają one również różne brzegi (B) oraz kolor (C). Następnie jest to wielkość powyżej 5-6 mm (D) oraz ewolucja (E). Znamię pojawia się i przez cały czas jest takiej samej wielkości – nie zmienia się jego powierzchnia ani samo w sobie nie ewoluuje. Natomiast czerniaki stale się zmieniają, co stanowi ich podstawową cechę. Gdy taka podejrzana zmiana jest usuwana chirurgicznie, poddawana jest badaniu histopatologicznemu.
Jak szybko rozwija się czerniak oraz jakie właściwie są jego objawy?
Wczesny czerniak, do około 1 mm grubości, rozwija się powoli. Gdy jest zaawansowany, może szybko zmienić swoją postać, a jego ewolucja nabiera na sile. Na szczęście 95-96 proc. czerniaków rozrasta się wolno.
Jaka jest zatem przyczyna powstawania czerniaków?
Główną przyczyną powstawania czerniaków jest nadmierna ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe (UV). Na skórę negatywnie wpływa krótkie, intensywne opalanie, oparzenia słoneczne, korzystanie z solarium, szczególnie w młodym wieku. Mediana zachorowań na czerniaka to 50-60 lat, czyli wcześniej niż przy rakach skóry. Dzieje się tak, ponieważ czerniak powstaje z komórek, które mają chronić nasz organizm przed promieniowaniem słonecznym. Jeśli zostaną one zaatakowane przez bardzo silne promieniowanie UV (jak np. podczas oparzenia słonecznego), zmieniają się w czerniaki. Przyczynić się do tego może również niski fototyp skóry – 1 lub 2, czyli jasna karnacja. Co ciekawe, istnieją również czerniaki, których przyczyny powstania nie warunkuje promieniowanie słoneczne. Są to np. czerniaki błony śluzowej czy też znajdujące się na skórze pod paznokciami, powstające przez oddziaływanie lamp UV przeznaczonych do utwardzania produktów do paznokci. Jest to jednak niewielki odsetek przypadków.
Jak ważne w tym kontekście jest stosowanie kremów z filtrem w przypadku prewencji czerniaka i innych raków skóry?
Najistotniejsze w tej kwestii jest rozsądne korzystanie ze słońca i odzież chroniąca naszą skórę przed działaniem promieniowania ultrafioletowego. Stosując wyłącznie kremy z filtrem, musielibyśmy użyć ich ogromnej ilości. Przykładowo: czteroosobowa rodzina podczas dwutygodniowego urlopu, by była chroniona w 100 procentach, musiałaby zaaplikować na skórę aż 5 kilogramów kremu. Jest to niemożliwe, dlatego oczywiście kremy z filtrem (min. 30, a najlepiej 50 SPF) są bardzo ważne i należy je stosować, ale wraz z innymi środkami ochrony. Warto pamiętać o czapce lub kapeluszu na głowie, okularach przeciwsłonecznych z filtrem UV, odzieży itp. Nasz organizm i tak będzie w stanie wytworzyć witaminę D, nawet jeśli będziemy chronić się przed słońcem.
ran przewlekłych
Podstawową
Firma KIKGEL jest polskim producentem opatrunków hydrożelowych oraz dystrybutorem opatrunków specjalistycznych i innych wyrobów medycznych o działaniu przeciwbakteryjnym, wspierających leczenie ran i problemów skórnych, takich jak Epidermolysis Bullosa, trądzik, atopowe zapalenie skóry, odleżyny, a także blizny.
kwestią w procesie
leczenia odleżyn
jest ustalenie
przyczyny
powstania rany.
Więcej informacji na stronie: byczdrowym.info
Aby goić odleżynę, należy ustalić, co przebiega prawidłowo, a co funkcjonuje w sposób zaburzony. Prawidłowe gojenie rany często uniemożliwia źle dobrany opatrunek, dlatego podczas wyboru należy zwrócić uwagę na głębokość uszkodzenia tkanek oraz ilość wysięku. Ważnym aspektem w procesie leczenia ran jest odpowiednia częstotliwość zmiany opatrunku. Zwykle opatrunek zmienia się według zaleceń specjalisty lub co 2-3 dni. Dodatkowo ważne jest, aby myć ranę od środka na zewnątrz, aby uniknąć zanieczyszczeń ze skóry wokół. W przypadku odleżyn często stosuje się m.in. opatrunki hydrożelowe, hydrokoloidowe lub poliuretanowe. Stosowane opatrunki w przypadku terapii odleżyn powinny oczyszczać rany z martwic, tworzyć nowe tkanki ziarninowe oraz nowy naskórek.
nadmierna aktywność gruczołów łojowych: uwarunkowana jest genetycznie i pozostaje pod kontrolą hormonów
nadmierne rogowacenie przewodów wyprowadzających gruczoły łojowe
udział bakterii Cutibacterium acnes : bakterii beztlenowych, które wytwarzają enzymy powodujące rozkład łoju
nadkażenie bakteriami innych rodzajów, często paciorkowcami lub gronkowcami – nawet gronkowcem złocistym
obecność grzybów lipofilnych: m.in. Pityrosporum ovale
czynniki środowiskowe: tj. nadmierna ekspozycja na słońce, dieta, nieprawidłowa pielęgnacja oraz używki
PROBLEM
Trądzik to nie tylko choroba nastolatków. Może pojawić się w każdym wieku – nawet u osób dojrzałych.
Jakie są główne przyczyny powstawania trądziku u osób dorosłych?
Coraz częściej do gabinetów dermatologicznych trafiają osoby powyżej 25. r.ż. cierpiące na nadmierny łojotok i typowe zapalne zmiany trądzikowe, które nazywamy trądzikiem osób dorosłych (trądzikiem późnym). Do przyczyn zwykle należą zmiany hormonalne, przede wszystkim nadmierna aktywność androgenów.
Czym różni się trądzik młodzieńczy od trądziku w dorosłym wieku?
Dobrze prowadzona
Trądzik zwykły jest najczęściej łatwy do rozpoznania. Tłusta cera jest gruba, wydziela nadmiar sebum, charakteryzuje się obecnością zaskórników, rozszerzonych ujść gruczołów łojowych, a w stanie aktywnym również zmianami ropnymi. Nieco trudniej jest rozpoznać trądzik dorosłych występujący u osób powyżej 25. r.ż. Zmiany skórne mają wtedy inną lokalizację i nieco inny charakter – dominują zmiany zapalne, grudki, guzy, mała liczba zaskórników, zmiany są bolesne i trudno gojące. Rozmieszczone są najczęściej na brodzie, żuchwie, a nawet na bocznych stronach szyi.
kuracja jest bezpieczna
i daje trwałe wyleczenie ze
zmian trądzikowych nawet
u 90 proc. pacjentów.
Kontynuacja materiału na stronie: byczdrowym.info
Jak skutecznie walczyć z trądzikiem? Trądzik pospolity wymaga wdrożenia odpowiedniego leczenia oraz pielęgnacji uwzględniającej potrzeby tego typu skóry. Jedynie właściwie prowadzona pielęgnacja jest gwarancją powodzenia wdrożonego przez dermatologa leczenia. W przypadku dużej liczby zmian o typie zaskórników, przy obfitym łojotoku, dobieramy zewnętrznie stosowane preparaty zawierające retinoidy lub/i kwas azelainowy. Obecność krost wymaga włączenia leczenia preparatami nadtlenku benzoilu w połączeniu z antybiotykiem zewnętrznie lub doustnie. W przypadku zmian zaawansowanych, niereagujących na stosowane leczenie pierwszego rzutu, decydujemy o włączeniu doustnych preparatów. Dobrze prowadzona kuracja jest bezpieczna i daje trwałe wyleczenie ze zmian trądzikowych nawet u 90 proc. pacjentów.
Konieczność stosowania kremów z filtrem jest oczywista. Czy wiemy jednak, dlaczego warto ich używać, co oznacza skrót SPF oraz jak należy je aplikować?
Jakie są podstawowe zasady bezpiecznego opalania?
Należy pamiętać, że w spektrum światła słonecznego wchodzi m.in. promieniowanie ultrafioletowe, które nie jest bezpieczne dla naszej skóry. Może ono indukować zmiany nowotworowe, dlatego też pacjenci powinni przestrzegać zasad fotoprotekcji. Należy do nich m.in. unikanie ekspozycji na słońce w godzinach szczytu, gdy słońce jest w zenicie, czyli między godziną 11 a 14-15, w zależności od szerokości geograficznej. Warto również pamiętać, że nasza skóra ma różną wrażliwość – zależy ona od fototypu czy wieku pacjenta.
Przykładowo: dzieci są bardziej wrażliwe na niekorzystne działanie słoneczne niż osoby dorosłe. Także pacjenci z niskim fototypem skóry są bardziej narażeni na negatywny wpływ promieniowania UV. Takie osoby nie powinny w ogóle się opalać oraz ważne, by stosowały wysoką fotoprotekcję na odsłonięte części ciała. Pamiętajmy także, że gdy podróżujemy do krajów tropikalnych w okresie, kiedy w naszej szerokości geograficznej trwa zima, powinniśmy opalać się stopniowo, ponieważ nasza skóra w tym czasie nie jest przyzwyczajona do słońca. Wtedy mamy największe ryzyko poparzeń oraz rozwoju zmian nowotworowych. Jedną z metod skutecznej ochrony przed promieniowaniem ultrafioletowym jest oczywiście aplikacja kremów z filtrem SPF.
No właśnie, panie profesorze – co oznacza wartość SPF?
SPF jest to współczynnik wyliczany na podstawie stosunku energii świetlnej wywołującej rumień na niechronionej skórze w porównaniu z taką, która jest chroniona za pomocą kremu z filtrem.
Ocena polega na analizie, ile razy więcej energii słonecznej potrzebne jest do wywołania rumienia. Przykładowo: jeśli mamy krem z SPF 10, to znaczy, że do skóry należy dostarczyć 10 razy więcej energii słonecznej, by wywołać rumień taki jak w przypadku, gdy skóra jest niechroniona. Oznacza to, że tylko co 10. foton dociera do skóry. Jeśli jest to jednak SPF 50, to tej energii musi być 50 razy więcej. Można to przedstawić również procentowo. Otóż przykładowo: SPF 10 odbija ok. 90 proc. światła słonecznego, co oznacza, że dociera do nas ok. 10 proc. energii słonecznej. Gdy jest to SPF 50, tylko 2 proc. Należy także pamiętać, że jest to parametr zbadany w warunkach laboratoryjnych i może różnić się od warunków naturalnych. Może się okazać, że SPF 50 może mieć ochronę nawet 3-4 razy niższą, dlatego warto stawiać na jak najwyższy faktor przeciwsłoneczny.
Czym powinniśmy się kierować przy wyborze kremów z filtrem?
Powinniśmy się kierować wysokim wskaźnikiem SPF oraz, jeśli mamy do czynienia ze zdrowym pacjentem, niechorującym na schorzenia indukowane oddziaływaniem światła słonecznego, takie jak np. toczeń lub inne fotodermatozy, przystępnością produktu. Powinien przede wszystkim mieć wysoki SPF, ale też dobrze, równomiernie aplikować się na skórę. Krem z filtrem należy nakładać często i w odpowiedniej ilości. Warto, by produkt był dla nas kosmetycznie akceptowalny – byśmy chcieli go stosować, np. ze względu na neutralny, niedrażniący zapach i łatwą aplikację.
Kiedy i jak należy stosować kremy z filtrem? Jaką ilość kremu z filtrem należy
aplikować, aby zapewnić ochronę deklarowaną na opakowaniu?
Zawsze tłumaczę swoim pacjentom, że światło słoneczne dociera do naszej skóry równomiernie. Zazwyczaj staramy się dobrze zaaplikować krem z filtrem na twarz, szyję, dekolt, plecy, jednak często zapominamy o reszcie ciała. Wtedy, mimo tego, że myślimy, że jesteśmy zabezpieczeni, znajdują się obszary, gdzie ta ochrona jest znikoma lub nie ma jej wcale. Regułą jest aplikacja 2 miligramów kremu na każdy centymetr kwadratowy skóry. Przyjmując, że skóra dorosłego człowieka ma od 1,5 do 2 metrów kwadratowych powierzchni, powinniśmy zużyć 30-40 gramów kremu z filtrem na jedną aplikację. Oznacza to, że jedno opakowanie kremu z filtrem SPF dla jednej osoby powinno starczyć maksymalnie na kilka dni.
Pomocne są też inne sposoby aplikacji, np. opuszkowa. Przyjmując, że na opuszku palca znajduje się pół grama produktu, to jeśli chcemy posmarować całe ciało, to takich opuszków powinno być ok. 60 (aplikując na dwa opuszki naraz 30 razy). Może to być np. także metoda na dwa palce, czyli ilość kremu z filtrem zaaplikowana na dwa palce na każdy obszar skóry, czyli np. na twarz osobno, szyję, dekolt, na jedno ramię itd., nie zapominając o zakamarkach skóry, karku i uszach.
Czy filtry zawarte w kosmetykach się sumują?
Producenci mogą stosować różne rodzaje filtrów w jednym produkcie, ponieważ wykazują one inne stopnie absorpcji światła. Mogą to być różne filtry zarówno chemiczne, jak i fizyczne (mineralne) stosowane najczęściej u dzieci. Jeśli jednak chodzi o samo SPF, to liczby nie sumują się ze sobą.
Więcej informacji na stronie: byczdrowym.info
na sferę intymną: 17% chorych
na przebieg nauki: 21% chorych
na sprawność fizyczną: 38% chorych
na karierę zawodową: 68% chorych
na życie rodzinne: 70% chorych
na kontakty towarzyskie: 94% chorych
na życie emocjonalne: 98% chorych
Dzieci chorujące na przewlekłe choroby skóry są stygmatyzowane i wyszydzane. Mają problemy z koncentracją i nadruchliwością. Z powodu towarzyszącego świądu często mają problemy z wysypianiem się. Co dziesiąta osoba dorosła z łuszczycą straciła pracę z powodu choroby, a wiele osób żyje w niepokoju, że tak się stanie.
Jak wygląda życie pacjentów z przewlekłymi chorobami skóry oraz ich bliskich?
Prezes Zarządu AMICUS
Fundacja Łuszczycy i ŁZS, przewodnicząca Unii Stowarzyszeń
Chorych na Łuszczycę i ŁZS
Ponad 90 proc. chorych na przewlekłe choroby skóry, jak łuszczyca czy AZS, mówi o spadku jakości życia. Nawet osoby o lekkim nasileniu choroby odczuwają bardzo duży dyskomfort ze względu na widoczność zmian i ich swędzenie. Niepokoją się też, że zmiany mogą się nasilić. Są nawet badania, które pokazują, że pacjenci z łuszczycą mają podobną jakość życia do pacjentów z chorobą onkologiczną. Widać więc, jak poważnie jest ona obniżona. Wsparcie psychologiczne powinno być stawiane na równi z terapią. Jeśli połączymy te dwa aspekty, chory szybciej osiąga remisję i jest ona bardziej trwała.
Z jakimi społecznymi problemami borykają się osoby chorujące na przewlekłe choroby skóry, tj. łuszczycę, AZS? Jak społeczeństwo postrzega osoby chore na te choroby i co w tym aspekcie powinno ulec zmianie?
Dzieci chorujące na przewlekłe choroby skóry są stygmatyzowane i wyszydzane. Mają problemy z koncentracją i nadruchliwością. Z powodu towarzyszącego świądu często mają problemy z wysypianiem się. Co dziesiąta osoba dorosła z łuszczycą
straciła pracę z powodu choroby, a wiele osób żyje w niepokoju, że tak się stanie. Chorzy na łuszczycę i atopowe zapalenie skóry często wycofują się z życia społecznego i rodzinnego. Choroby te są bardzo powszechne. W Polsce choruje kilka milionów ludzi. Na poprawę sytuacji wpłynęłaby powszechna edukacja, której w chwili obecnej nie ma.
Od 2020 roku jako Fundacja Amicus prowadzą państwo Ogólnopolski Program Edukacyjny „Psycholog dla skóry”. Jak ważne jest wsparcie psychologiczne w przewlekłych chorobach skóry? Do kogo skierowany jest państwa program?
Program „Psycholog dla skóry” jest jednym z ogniw skutecznego wsparcia. Dla pacjenta chorego przewlekle, obarczonego wieloletnią chorobą zapalną, która wymaga koordynacji, system ochrony zdrowia jest nieprzyjazny. Jedną z ważniejszych inicjatyw jest działająca od dwóch lat infolinia dla pacjentów z przewlekłymi chorobami skóry PSOs: zgłasza się do nas wiele osób chorujących, ale też ich rodziny. Pod numer 530 812 500 dzwonią po informacje, po wiedzę, ale też po to, by poprowadzić ich do momentu uzyskania terapii. Bardzo im
tego brakowało, często znikąd nie uzyskiwali pomocy. Osoby kontaktujące się z nami za pośrednictwem infolinii otrzymują kompleksowe wsparcie – propozycję skorzystania z bezpłatnej konsultacji psychologicznej online, udziału w grupie wsparcia online, a także wiedzę, w jaki sposób i gdzie można otrzymać nowoczesne i skuteczne leczenie w ramach NFZ. Często kontakt z nami jest pierwszą okazją do otwartej rozmowy na temat choroby i wielu emocji, które są skrywane od lat. Aby skorzystać ze wsparcia, jakie oferuje Fundacja Amicus, wystarczy wejść na stronę amicusfundacja.org i wybrać interesujące nas zagadnienia – np. program „Psycholog dla skóry”, którąś ze stron z informacjami na temat chorób skóry czy prowadzonych przez nas akcji i kampanii informacyjno-edukacyjnych. Osoby od wielu lat chorujące na AZS czy łuszczycę często nie potrafią poradzić sobie z koordynowaniem własnej choroby, gubią się w systemie opieki zdrowotnej. Leczenie wydaje się im nieefektywne, nie wierzą, że cokolwiek jeszcze może im pomóc. Dzięki kompleksowemu wsparciu Fundacji Amicus udaje im się dotrzeć do celu, jakim jest remisja i powrót do aktywnego życia.
Więcej informacji na stronie: byczdrowym.info
dla osób ze zwiększonym prawdopodobieństwem wystąpienia rogowacenia słonecznego niosącego ryzyko rozwoju raka skóry
dla osób ze skórą delikatną , wrażliwą
dla osób reagujących nietolerancją na różne typy promieniowania słonecznego, tj. u takich, u których występują: reakcje alergiczne , poparzenia słoneczne , rumień , zmiany pigmentacyjne
dla osób ze zwiększonym prawdopodobieństwem wystąpienia nieczerniakowych nowotworów skóry (np. u pacjentów z immunosupresją)
Zeskanuj kod QR i dowiedz się więcej
AZS jest chorobą, w której tylko zrozumienie podstawowych elementów ważnych w jej rozwoju może zdecydowanie poprawić skuteczność stosowanego leczenia. Dlatego tak ważna jest edukacja oraz cierpliwa rozmowa z osobami cierpiącymi na AZS, rodzicami pacjentów lub ich opiekunami.
Jak ważna jest ciągłość i regularność pielęgnacji w przypadku pacjentów chorujących na przewlekłe choroby skóry?
Ciągłość oraz regularność pielęgnacji są podstawą sukcesu terapeutycznego nie tylko w przypadku AZS, ale praktycznie w każdej przewlekłej, zapalnej chorobie skóry. Przykładowo: w przypadku terapii emolientowej proponowanej w leczeniu AZS odstęp pomiędzy aplikacjami wspomnianych produktów nawilżających nie powinien przekraczać 4-6 godzin. Po tym czasie emolient wykazuje już tylko marginalne działanie, dochodzi do nasilenia suchości skóry, świądu i w końcowym etapie – drapania obszarów objętych procesem chorobowym. Prowadzi to do dalszego uszkodzenia bariery naskórkowej i nasilenia stanu zapalnego skóry. W konsekwencji powstaje zatem pewnego rodzaju zamknięty krąg, z którego pacjentowi nie jest łatwo się uwolnić. Odpowiednia pielęgnacja skóry jest zatem podstawą – bez niej inne działania terapeutyczne nie będą wystarczająco skuteczne.
Jak współpracować z pacjentem i edukować go, żeby osiągnąć możliwie jak najlepsze rezultaty leczenia?
W przypadku AZS zarówno rozmowa z pacjentem, rodzicami lub opiekunami chorego, jak i właściwa ich edukacja jest absolutną koniecznością. Ważne jest uzmysłowienie pacjentowi podstawowych, tych najistotniejszych mechanizmów leżących u podstaw rozwoju choroby oraz zaostrzeń stanu zapalnego skóry. Należy wyjaśnić choremu, czy też jego rodzicom, czy opiekunom, że poprawa stanu skóry nie zwalnia ich z obowiązku ciągłego i regularnego stosowania produktów pielęgnacyjnych, czyli terapii emolientowej. Jak wiadomo, AZS to genetycznie uwarunkowany defekt bariery skórnej, a zatem zaprzestanie leczenia może skutkować szybszym nawrotem stanu zapalnego. Oczywiście nie da się wyedukować odpowiednio pacjenta podczas jednej krótkiej wizyty, dlatego warto zaplanować dłuższe spotkania, także w grupach wsparcia dla chorych na AZS. Warto przekazać pacjentom wszelkie dostępne broszury edukacyjne dotyczące tej choroby oraz
odesłać ich do rzetelnych źródeł w celu samodzielnej edukacji.
Jakie są pożądane składniki aktywne w produktach wspierających leczenie pacjentów z AZS?
W terapii emolientowej stosujemy emolienty lub tzw. emolienty plus. Same emolienty zawierają podstawowe składniki nawilżające i poprawiające strukturę zaburzonej bariery skórnej – należą do nich m.in. ceramidy. Natomiast emolienty plus różnią się od tych podstawowych tym, że zawierają dodatkowe substancje, które stanowią pomost pomiędzy terapią emolientową a leczeniem przeciwzapalnym (np. działanie przeciwświądowe, przeciwzapalne). Zarówno w pierwszych, jak i w drugich produktach emolientowych mogą znajdować się humektanty, mocznik, kwas glicyryzynowy czy też oleje, m.in. olej z czarnuszki, lizaty bakteryjne itd. W wielu badaniach klinicznych wykazano, że właściwe stosowanie emolientów w terapii ciągłej znacząco wydłuża okres pomiędzy zaostrzeniami stanu zapalnego skóry.
Więcej informacji na stronie: byczdrowym.info
Promienie słoneczne negatywnie wpływają na stan naszej skóry. Co jednak ze światłem widzialnym, czyli tzw. HEV?
Czy jest dla nas tak samo niebezpieczne jak UVA i UVB? W jaki sposób możemy się przed nim uchronić?
Promieniowanie niebieskie (HEV) – czym jest oraz w jaki sposób wpływa na stan skóry?
HEV (z ang. High Energy Visible Light), czyli światło fioletowo-niebieskie, jest rodzajem światła widzialnego. Jest to część widma, które zawiera bardzo dużo energii, a długość jego fali wynosi od 380 do 450 nanometrów. Światło niebieskie wielokrotnie było przedmiotem badań. Dzięki nim wiemy na pewno, że jest szkodliwe dla oczu. Wykazano również, że istnieje wiele chorób skóry oraz schorzeń związanych z przebarwieniami, które ulegają znacznemu pogorszeniu pod wpływem światła niebieskiego mimo stosowania ochrony przeciwsłonecznej UVA i UVB. Są to m.in. popularna melazma czy też ostuda u kobiet w ciąży, ale także skórne postacie porfirii.
desynchronizować komórki skóry z nocnego rytmu na dzienny, co utrudnia proces regeneracji.
Może mieć zatem wpływ na szybsze starzenie się skóry. Wiele badań nadal jednak się toczy, zatem zobaczymy, czego jeszcze będziemy mogli dowiedzieć się na temat HEV.
Czy tylko w okresie wiosenno-letnim powinniśmy stosować produkty z filtrem?
Więcej informacji na stronie: byczdrowym.info
Jeśli chodzi o mechanizm działania światła niebieskiego na skórę, to zauważono w badaniach in vitro, że ma ono zdolność do normalizowania namnażania się kerazynocytów oraz hamuje wydzielanie pewnych białek – cytokin prozapalnych. Ponadto HEV ma wpływ na generowanie wolnych rodników beztlenowych. Niektórzy autorzy badań nad światłem niebieskim wykazali, że jest ono w stanie oddziaływać na geny, które są zaangażowane w rytm okołodobowy. W związku z tym sugeruje się obecnie, że HEV może
Czym powinniśmy kierować się przy wyborze produktów z filtrem? Jak skutecznie chronić skórę przed promieniowaniem UVB, UVA oraz HEV? Wiedza, która została przedstawiona w badaniach, pokazała, że światło niebieskie znajduje się w świetle dziennym – a nawet przenika głębiej niż światło ultrafioletowe – oraz powoduje generację reaktywnych form tlenu, zatem może wpływać na degenerację lipidów w skórze, białek, a nawet kwasów DNA. Dlatego też wiele marek w laboratoriach badawczych zaczęło zastanawiać się, w jaki sposób można ochronić naszą skórę przed tym działaniem. Produkując zatem kremy ochronne, tworzą takie układy filtrów, które chronią przed promieniowaniem nie tylko UVA i UVB, ale również HEV. Przeciwdziałają one wspólnie przedwczesnemu starzeniu się skóry, hiperpigmentacją, ale być może również przed zaburzonym rytmem dobowym komórek skórnych.
Pamiętajmy, że przez cały rok powinniśmy stosować kremy z filtrem – również gdy pozostajemy w domu. Część promieni UVA przechodzi przez okna. Natomiast światło niebieskie poprzez swoje głębokie wnikanie również jest niebezpieczne. Dlatego też właściwa ochrona powinna być stosowana przez cały rok. Krem z filtrem stanowi podstawę w kosmetyczce – im więcej posiada układów filtrów, tym lepiej. Jeśli jest to zarówno UVA, UVB, jak i HEV, jest to najlepsze rozwiązanie. Szczególnie że już wiele produktów ma całe spektrum filtrów.
Jakie dla naszej skóry są konsekwencje braku ochrony przeciwsłonecznej?
Konsekwencje braku ochrony przeciwsłonecznej są daleko idące – to nie tylko liczne przebarwienia oraz przedwczesne starzenie się skóry, ale także uszkodzenie skóry, w tym DNA. Zniszczenie komórek skóry może powodować namnażanie się komórek nowotworowych. Pojedyncze badania wykazały, że HEV może również wpływać negatywnie na DNA keratynocytów. Dlatego warto chronić się przed całym spektrum promieniowania – UVA, UVB i HEV.
INFOGRAFIKA
KROK 1
Pielęgnacja emolientami w trakcie kąpieli
KROK 3
Delikatne osuszanie (bez pocierania)
1 2 4
KROK 2
Pielęgnacja skóry głowy szamponem nawilżającym
AZS i łuszczyca to przewlekłe, a dla niektórych pacjentów bardzo uciążliwe choroby skóry. Co warto o nich wiedzieć w kontekście nadchodzącego lata?
Czym charakteryzuje się łuszczyca, a czym atopowe zapalenie skóry? Jakie są objawy tych chorób?
Jak podkreśla prof. Reich, w typowych przypadkach ogniska łuszczycy lokalizują się na kolanach i łokciach. Często zmiany łuszczycowe zajmują także głowę czy okolicę lędźwiowo-krzyżową. AZS obejmuje zazwyczaj miejsca zgięciowe, czyli doły łokciowe, kolanowe. Łuszczyca to choroba, w której zmiany chorobowe są wyraźnie odgraniczone od skóry zdrowej. W AZS stan zapalny objawia się rumieniem ze złuszczeniem naskórka.
Jak wygląda postępowanie i pielęgnacja w przypadku skóry atopowej, a jak łuszczycowej?
KROK 5
Regularna pielęgnacja produktami z SPF
3 5
KROK 4
Pielęgnacja emolientami po kąpieli
Więcej informacji na stronie: byczdrowym.info
Jak wskazuje prof. Reich, w chorobach skóry dobra pielęgnacja przyczynia się do poprawy całościowego wyniku leczenia. W przypadku AZS mamy do czynienia z defektem bariery naskórkowej, dlatego pielęgnacja polega głównie na stosowaniu preparatów emolientowych oraz dostarczaniu skórze lipidów, które wnikając w nią, spajają jej komórki. W łuszczycy należy ograniczać nadmierne złuszczanie się naskórka, a także działać wspomagająco w stosunku do leczenia przeciwłuszczycowego. Aby łuszczenie odbywało się sprawniej, należy stosować produkty keratolityczne. Pielęgnując skórę łuszczycową, należy pamiętać o jej nawilżaniu, które znacznie poprawia jej stan.
W jakich produktach przeznaczonych do skóry znajdziemy emolienty? Na czym polega ich skuteczność oraz co je wyróżnia na tle balsamów nawilżających?
Emolienty znajdziemy zarówno w produktach przeznaczonych do mycia twarzy, ciała oraz włosów, m.in. emulsjach, szamponach, płynach, jak i preparatach pielęgnacyjnych. Emolient odtwarza skład i funkcję skóry, broni ją przed alergiami, podrażnieniami i zbytnim wysuszeniem. Jest kosmetykiem dbającym o zdrowie skóry, nie tylko o jej wygląd. Preparaty do mycia oparte na formule emolientów dodatkowo nie niszczą płaszcza tłuszczowego, co jest domeną zwykłych preparatów myjących – mówi dr Nowicka.
Czy chorzy na te przypadłości w kontekście zbliżającego się lata powinni bardziej przywiązywać wagę do pielęgnacji swojej problematycznej skóry?
Jak wspomina prof. Reich, zawsze należy zwracać uwagę na czynniki środowiskowe, a już szczególnie w okresie letnim. Jeśli nam nie służą, jak np. promienie słoneczne, warto je wyeliminować lub skutecznie się przed nimi chronić. Należy jednak mieć na uwadze, by dobrze dobierać produkty fotoochronne, ponieważ – jak dodaje dr Nowicka – jest grupa pacjentów dotkniętych łuszczycą i AZS, którym bezpieczna ekspozycja na światło słoneczne w okresie letnim służy. Zawarty w promieniowaniu słońca ultrafiolet ma działanie przeciwzapalne, delikatnie immunosupresyjne – sprzyja leczeniu tych chorób. Okres letni sprzyja również wysuszaniu się skóry – słońce, woda morska, baseny – dlatego też pacjenci ci powinni zwrócić szczególną uwagę na nawilżanie skóry. Konieczne jest stosowanie emolientów do każdej kąpieli/mycia, a także aplikacji ich minimum dwa razy dziennie. Niezbędna jest również zwiększona podaż wody w diecie.
Alicja Kropidło Autorka bloga byladybug.pl założonego w 2016 roku, w sieci jako @byladybugpl normalizuje temat łuszczycy i opowiada o pielęgnacji twarzy, ciała i włosów; motywuje osoby chore na łuszczycę do walki o remisję
choroby oraz jednocześnie o nieskupianie się wyłącznie na niej
byladybugpl
Choroby skóry ze względu na widoczne z zewnątrz objawy wpływają na nasze samopoczucie nie tylko fizyczne, ale również psychiczne. Wiele osób chorujących na łuszczycę przez lata ukrywa ją pod warstwami ubrań, bojąc się braku akceptacji i ostracyzmu ze strony społeczeństwa. Jak się jednak okazuje, tak naprawdę lęk w większości przypadków jest nieuzasadniony, a pacjent wcale nie musi ukrywać swojego ciała, by żyć pełnią życia.
W jakim wieku oraz w jakich okolicznościach ujawniła się u ciebie łuszczyca?
Diagnozę otrzymałam w wieku 8 lat, ale podejrzenia pojawiły się już wcześniej. Pamiętam, że chodziłam od jednego gabinetu lekarskiego do drugiego, zanim dokonano ostatecznego rozpoznania.
Gdy w końcu trafiłam do Instytutu Matki i Dziecka, pani doktor przeniosła na kartkę papieru moje zmiany (niczym konstelację gwiazd), których układ, według wytycznych, wskazywał na łuszczycę. Jako dziecko nie do końca rozumiałam, co kryje się za tą diagnozą. Najbardziej przejmowała się moja mama, ponieważ starała się mi pomóc, a nie wiedziała do końca, co może na to poradzić. Jeśli chodzi o względy psychologiczne, było to faktycznie bardzo trudne, szczególnie w późniejszym okresie.
Czy doświadczyłaś kiedyś wykluczenia z powodu swojej choroby?
W czasach szkolnych, nastoletnich, gdy wygląd staje się coraz ważniejszy, maniakalnie się ukrywałam. Gdy patrzę na to z punktu widzenia osoby dorosłej, to tak naprawdę ja sama siebie w pewnym sensie wykluczyłam. Pamiętam, że niezależnie od pogody zawsze byłam ubrana od stóp do głów, by nikt nie zobaczył moich zmian. Chowałam wykwity skórne na tyle dobrze, że wiele osób nie miało pojęcia, że choruję. Cały mój okres dojrzewania polegał na ukrywaniu się, co
wpłynęło nie tylko na poczucie wartości, ale również życiowe wybory. Uczęszczałam do szkoły sportowej, a później wręcz znienawidziłam sport, ponieważ kojarzył mi się głównie z ukrywaniem moich zmian w szatni. Porzuciłam też największą pasję, jaką był taniec, bo – pomimo radości, jaką sprawiało mi występowanie – poczucie ciągłego wykluczenia i kombinowanie ze strojami mnie przytłaczało.
Treści pojawiające się na twoich profilach w social mediach mogą być wsparciem dla wielu osób zmagających się z tą przewlekłą chorobą. Co było impulsem do założenia profilu na Instagramie i normalizowania tematu łuszczycy?
Od zawsze uwielbiałam pisać. Prowadziłam różne blogi tematyczne, jednak nigdy do końca nie czułam, że to „to”.
Jeżeli mamy specjalistę, który nie szuka dla nas nowych rozwiązań – należy go zmienić na takiego, który będzie ich szukał do skutku.
Gdy zaczęłam udzielać się na wielu grupach zrzeszających osoby chore na łuszczycę, moja mama zaczęła namawiać mnie do podjęcia tego tematu na blogu. Zmotywowało mnie też to, że brakowało w tamtym czasie osoby, która w internecie powiedziałaby głośno: „Mam łuszczycę i jest to normalne”. Sama, gdy dorastałam, potrzebowałam kogoś, z kim mogłabym się w tej kwestii utożsamić. Między innymi dzięki mojemu blogowi pogodziłam się z moją chorobą. Pod każdym opublikowanym postem bardzo szybko otrzymywałam pozytywny odzew i w końcu wiedziałam, że nie jestem w tym sama. Poczułam się także potrzebna tej społeczności. Czułam, że to, co robię, ma jakieś znaczenie, a to, co przeżyłam w związku z chorobą, można obrócić w coś dobrego – pomoc innym. Akceptacja łuszczycy, przyznanie się światu, że jestem chora, i mówienie o tym głośno było dla mnie pewnego rodzaju terapią. Gdy pogodziłam się ze swoją chorobą, odkryłam zupełnie inną jakość życia.
Jak bardzo istotna jest codzienna pielęgnacja skóry łuszczycowej? Na co zwracasz uwagę przy wyborze kosmetyków do twojej skóry?
Prawidłowo dobrana pielęgnacja przy skórze łuszczycowej to absolutna podstawa. Nawet teraz, gdy przyjmuję leki biologiczne, a moja choroba jest w remisji, nadal dbam o skórę każdego
dnia. Najważniejszym krokiem pielęgnacyjnym jest niedoprowadzanie do przesuszania skóry. Dlatego też codziennie przed snem oraz zaraz po kąpieli stosuję balsam nawilżający lub olejki. Składniki zawarte w aplikowanych dermokosmetykach są zależne od etapu choroby oraz stanu skóry. Przykładowo: jeśli jest to łuska, wymaga zastosowania produktów złuszczających, np. z mocznikiem, by pomóc innym produktom oraz lekom wnikać głębiej. Obecnie, gdy nie mam zmian, wybieram przede wszystkim nawilżające dermokosmetyki z emolientami.
Jakie rady dałabyś osobom chorym na łuszczycę, aby zaakceptowały swoją chorobę i żyły pełnią życia?
Chciałabym im przekazać, by dały sobie czas i wyrozumiałość. Akceptacja choroby nie przyjdzie z dnia na dzień. Mnie samej zajęło to wiele lat.
Mimo to polecam, by osoby chore próbowały otworzyć się na ten temat, szukały informacji, czerpały wiedzę z wielu sprawdzonych źródeł. Należy szukać skutecznego leczenia, ponieważ jest szansa nawet na wieloletnią remisję.
Nie można pozostawiać łuszczycy czy jakiejkolwiek choroby autoimmunologicznej samej sobie. Jeżeli mamy specjalistę, który nie szuka dla nas nowych rozwiązań – należy go zmienić na takiego, który będzie ich szukał do skutku.
Nastoletni wiek to szczególny czas – młodzi ludzie w tym okresie zwracają uwagę na swój wygląd i na jego podstawie budują swoją pewność siebie. Jak zatem w tej kwestii radzą sobie dzieci i młodzi cierpiący na atopowe zapalenie skóry?
Jak AZS może wpływać na samoocenę dzieci i nastolatków?
Codzienność z AZS już sama w sobie jest wymagająca, a co dopiero dla młodych ludzi. Codziennie, nawet kilka razy dziennie, należy pamiętać o nawilżeniu skóry. Zmagający się z AZS mają również uciążliwe dolegliwości, takie jak m.in. świąd skóry. Trudno się zatem skupić na lekcji czy też spać w nocy, co wpływa negatywnie na ich koncentrację, a co za tym idzie – wyniki w nauce. Jeśli osobie z AZS towarzyszą dodatkowo alergie pokarmowe, muszą zabierać własne posiłki. Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze pogorszony wygląd i widoczne zmiany skórne. U dzieci często występują na dłoniach, w zgięciach kolan, łokci. U młodzieży mogą pojawić się na całym ciele, w tym na twarzy. Jest to szczególnie trudne, ponieważ w tym okresie
człowiek zaczyna dojrzewać i szykować się do dorosłego życia. Pojawia się potrzeba budowania związku z partnerem, określenia swojej tożsamości płciowej. Porównując się z wyidealizowanym wizerunkiem lansowanym w mediach czy z poprawionymi sztucznie w mediach społecznościowych zdjęciami rówieśników, nastolatkowie mogą czuć się gorsi. Tu pojawia się przestrzeń do pracy nad samooceną. Zawsze powtarzam rodzicom dzieci chorych na AZS, by od najmłodszych lat robili wszystko, co mogą, by budować w dziecku poczucie własnej wartości. To klucz do sukcesu. Tylko dziecko z silną strukturą wewnętrzną jest w stanie poradzić sobie z chorobą i pojawiającymi się trudnościami.
Jak ważne jest wsparcie psychologiczne osób chorych na AZS?
Zaostrzenie atopowego zapalenia skóry może być wynikiem przedłużającego się stresu. Działa to jednak także w drugą stronę. Zmiany na skórze są źródłem stresu i przyczyną problemów emocjonalnych, zaburzeń nerwicowych, a nawet depresyjnych, w tym myśli samobójczych. Jeśli rodzice obserwują, że dziecko się zamyka w sobie i wycofuje się z życia społecznego, warto sprawdzić, co się dzieje. Jeśli rodzicom nie uda się dotrzeć do wnętrza dziecka, warto udać się do psychologa, ale nie tylko z samym dzieckiem. Terapia w rodzinie,
w której jest AZS, często powinna dotyczyć wszystkich jej członków.
Gdzie rodzice dzieci chorych na AZS mogą szukać pomocy?
Bardzo dobrze wpływa stowarzyszanie się, szukanie innych osób, które przeszły przez te same problemy. Kontaktu z innymi rodzicami dzieci lub dorosłymi chorymi można szukać na liniach wsparcia. Fundacja Alabaster prowadzi taką linię o nazwie Halo! Atopia (nr tel. 22 264 52 86) , gdzie można porozmawiać z innymi osobami z AZS lub rodzicami chorych dzieci. Niedługo uruchomimy też bezpłatne porady psychologów. Istnieją również grupy dyskusyjne na Facebooku prowadzone przez Polskie Towarzystwo Chorób Atopowych.
Jak prawidłowo przygotować się do rozmowy z dzieckiem chorym na przewlekłe choroby skóry?
W rozmowie należy unikać porównywania z innymi, oceniania czy negowania doświadczenia. Każda sytuacja jest indywidualna i porównywanie jej z innym przypadkiem nic nie wniesie. W AZS nie ma jednej recepty na zdrowie. Każdy ma swoją własną. Uważność, otwartość i chęć zrozumienia będą dobrą postawą podczas każdej rozmowy, szczególnie z osobą, która musi nosić ze sobą dodatkowy ciężar przewlekłej choroby.
Atopowe zapalenie skóry jest chorobą widoczną z zewnątrz, dlatego też pacjenci bardzo często odczuwają dyskomfort nie tylko fizyczny, ale i psychiczny. Czy są w Polsce dobrze zaopiekowani? Co jeszcze powinno się w tej kwestii zmienić?
Jak aktualnie wyglądają standardy oraz dostępność leczenia AZS w Polsce? Co z punktu widzenia pacjentów powinno ulec zmianie?
Ostatnie lata przyniosły wielkie zmiany, jeśli chodzi o dostępność leczenia, ponieważ jeszcze w 2020 roku pacjenci z ciężką postacią AZS nie mieli dostępu do nowoczesnych terapii. W wyniku naszych wspólnych działań wraz z ekspertami
Hubert
Godziątkowski Pomysłodawca i założyciel Polskiego Towarzystwa Chorób Atopowych
i Ministerstwem Zdrowia w listopadzie 2021 roku został wdrożony program lekowy zapewniający dostęp do leczenia biologicznego ciężkiej postaci AZS dla pacjentów dorosłych. Natomiast po roku program ten został rozszerzony o dwa nowoczesne inhibitory kinaz janusowych oraz o nowe grupy pacjentów – młodzież w wieku od 12 do 17 lat oraz dzieci od 6. do 11. roku życia.
To, czego nam brakuje i do czego obecnie dążymy, to objęcie programem
lekowym najmłodszej grupy pacjentów pediatrycznych od 2. roku życia. Chcielibyśmy, by leczenie było dostępne także dla chorych z umiarkowaną postacią AZS, ponieważ ich objawy są tak samo uciążliwe. Nasze starania skupiamy także na polepszeniu dostępności programu lekowego, ponieważ jak na razie procedura ta jest bardzo skomplikowana.
AZS jest chorobą wpływającą negatywnie nie tylko na ciało, ale i na ducha. Gdzie pacjenci mogą szukać pomocy i wsparcia psychologicznego?
Jako organizacja realizujemy wsparcie psychologiczne dla swoich pacjentów. Mamy dyżurujących psychologów, z którymi pacjent lub jego opiekun może skontaktować się bezpłatnie. Mamy jednak świadomość, że sam kontakt nie wystarczy. Musimy zdobyć zaufanie pacjenta, by ten mógł realnie skorzystać z pomocy. Chcemy to zmienić, dlatego jesteśmy w kontakcie z grupą psychologów, którzy, opierając się na wzorcach z zagranicy, mają przedstawić nam program kompleksowego działania w zakresie budowania rzeczywistego wsparcia psychologicznego. Jest to bardzo ważne, ponieważ – pomimo naszych działań edukacyjnych i kampanii – pacjenci z AZS nadal są stygmatyzowani, przez co sami izolują się od społeczeństwa.
Jak zatem możemy wspierać osoby chore na atopowe zapalenie skóry?
Dla pacjentów z AZS i ich bliskich bardzo ważna jest edukacja poparta wiarygodnymi informacjami. W przypadku chorób przewlekłych, a już szczególnie wymagających odpowiedniej pielęgnacji w domu, kluczowe jest poznanie mechanizmów choroby, ścieżek leczenia, by jak najlepiej takiej osobie pomóc. Na dziś możemy powiedzieć, że jako PTCA mamy wiele rzetelnych materiałów i stron internetowych, z których pacjenci oraz ich bliscy mogą korzystać.
Jako PTCA wspieracie Państwo nie tylko pacjentów chorych na AZS. To prawda, że tej chorobie bardzo często towarzyszą też inne schorzenia?
AZS wykazuje współistnienie także z innymi chorobami, u podłoża których leży zapalenie typu 2. Badania wykazały, że 30 proc. pacjentów z atopowym zapaleniem skóry cierpi również na astmę oskrzelową. Aż 50 proc. pacjentów z polipami nosa ma astmę, a 17 proc. AZS. Dlatego też jako Stowarzyszenie postanowiliśmy objąć swoją opieką pacjentów z innymi chorobami o tym samym podłożu zapalnym. Staramy się, by również oni mieli dostęp do programu lekowego. W pierwszej kolejności zależy nam na pomocy chorym na przewlekłe zapalenie zatok przynosowych z polipami nosa. Nie mają oni objawów zewnętrznych, jednak ich choroba charakteryzuje się symptomami znacznie obniżającymi jakość życia.
Więcej informacji na stronie: byczdrowym.info
Więcej informacji na stronie: byczdrowym.info
MATERIAŁ ŹRÓDŁOWY: BYCZDROWYM.INFO/SKORA/BLIZNY-DLACZEGO-WARTO-JE-LECZYC Więcej informacji na stronie: byczdrowym.info
Blizna pod lupą Blizna powstaje w następstwie naturalnego procesu gojenia się skóry po zranieniu. Początkowo ranę wypełnia skrzep krwi, będący jej naturalnym opatrunkiem. Następnie wokół uszkodzonej tkanki odnawiają się naczynia krwionośne, w efekcie tworząc bliznę niedojrzałą – czerwoną, obrzękłą, nierzadko bolesną i swędzącą, która z czasem blednie, zmieniając kolor z różowej na perłową. Zwykle jest ona widoczna, gdyż jej komórki nie mają pigmentu, który występuje w skórze naturalnie. Chociaż jej wygląd zależy m.in. od rodzaju urazu, lokalizacji i indywidualnych zdolności organizmu do gojenia się ran, warto pamiętać, że wdrożenie prawidłowej pielęgnacji i ewentualnego leczenia sprawia, że blizna może wyglądać lepiej.
Blizna to miejsce po ranie, które przypomina o bólu, jakiego doświadczyło ciało. Chociaż zwykle postrzegana jest jako problem kosmetyczny, warto wiedzieć, że niektóre z nich mogą powodować nieprzyjemne odczucia, a nawet ograniczać ruchy. Jak skutecznie o nie dbać?
Jak właściwie powstają blizny?
Część blizn jest spowodowana przez działania medyczne, np. operacje, zabiegi. Pozostałe to blizny pourazowe, po ugryzieniach, zmiażdżeniach. Najbardziej jednak kłopotliwe są blizny po oparzeniach. Zajmują one z reguły dużą powierzchnię ciała, zazwyczaj ramię, klatkę piersiową, bark, szyję. Warto również wspomnieć o keloidach, czyli bliznowcach – łagodnych nowotworach skóry, które mogą powstawać w istniejących bliznach, co najczęściej jest uwarunkowane genetycznie. Są też choroby skóry, które mogą goić się z pozostawieniem blizn, np. trądzik młodzieńczy – podkreśla dr Małgorzata Bagłaj, specjalista dermatolog
Jak pielęgnować bliznę?
Aby poprawić wygląd blizny, należy postawić na pielęgnację sprawdzonymi preparatami. Najlepiej wybrać takie, których składniki mają udokumentowaną skuteczność. Wśród nich znajdują się np. żele, kremy, plastry i spraye z silikonem, który zatrzymuje wodę w bliźnie, poprawiając jej elastyczność. Warto zwrócić uwagę, by w składzie preparatu znalazły się również substancje pomocnicze, zapewniające optymalne nawilżenie i wzmocnienie procesów naprawczych, w tym np. alantoina i kwercetyna. Jest to istotne, gdyż dzięki nim możliwe jest rozjaśnienie skóry, złagodzenie zmian zapalnych, zmniejszenie swędzenia skóry czy przyspieszenie procesu odnowy.
Nie tylko skład preparatu jest ważny Gdy wybieramy preparat do pielęgnacji ran, istotna jest także jego forma. Jest to ważne, gdyż niektóre blizny mogą być zlokalizowane np. na ruchomych powierzchniach ciała, gdzie niemożliwe jest przyklejenie plastrów z silikonem lub są one wrażliwe na dotyk, przez co nie sprawdzi się preparat w formie żelu lub kremu. Dobrym rozwiązaniem będzie wybór unikalnej formuły – sprayu – która dodatkowo znajduje zastosowanie przy bliznach występujących w trudno dostępnych miejscach czy na owłosionych partiach ciała. Wygodnym rozwiązaniem są również te preparaty, których formuła zapewnia suche, matowe wykończenie oraz nie pozostawia tłustych śladów.
Gdy pielęgnacja blizny nie wystarcza… Leczenie blizn jest długim procesem. Wymaga wielu zabiegów i regularnego stosowania substancji. Nie można znaleźć złotego środka w leczeniu, ponieważ każda blizna jest inna – niektóre wymagają lasera, podcięcia albo wypełnienia kwasem hialuronowym. Wiele zależy od „wieku blizny” – to determinant długości stosowania terapii produktami takimi jak spraye, plastry czy żele. Dlatego należy uzbroić się w cierpliwość, czekać na efekty, jednocześnie korzystając z różnych dostępnych metod – dodaje dr Małgorzata Bagłaj, specjalista dermatolog
Dzięki regularnej profilaktyce możemy uchronić siebie
Zofia Zborowska-Wrona
Aktorka teatralna i filmowa, mama, influencerka i propagatorka zrównoważonego podejścia do życia. Aktywnie działa na rzecz poprawy losu zwierząt. W sposób szczególny szerzy ideę wykluczenia z użytku produktów testowanych na zwierzętach.
zborowskazofia
Nowotwór to choroba, która może dotknąć każdego. Został u pani wykryty czerniak skóry we wczesnym stadium. Dlaczego zdecydowała się pani podzielić swoją historią z innymi? Wiedziałam, że jak podzielę się swoją historią, to powstanie milion klikbajtowych artykułów o tragicznych tytułach, ale stwierdziłam, że sprawa jest tego warta. Odczekałam do porodu i zakończenia połogu, żeby mieć siłę zaangażować się w sprawę. Gdy ma się tak potężne zasięgi w mediach społecznościowych, nie można traktować ich tylko zarobkowo. Uważam, że to mój obowiązek udzielać się w kampaniach społecznych, mówić o rzeczach trudnych, pokazywać świat prawdziwy, a nie sztucznie wykreowany na potrzeby Instagrama.
To samo dotyczy angażowania się w zbiórki dla chorych dzieci czy też udostępnianie psiaków, które szukają domu. Tego się trzymam i to jest dla mnie ważne.
W jaki sposób dowiedziała się pani o chorobie?
Jak szybko od rozpoznania czerniaka przeszła pani leczenie chirurgiczne?
Dowiedziałam się o czerniaku podczas rutynowej wizyty kontrolnej. Byłam wtedy w 4. miesiącu ciąży. Cały proces przebiegł bardzo szybko, mimo że moje badania wysłałam jeszcze do patomorfologa, lekarza Michała Wągrodzkiego, aby i on skontrolował moje wyniki. Następnie wizyta na Ursynowie w Klinice Nowotworów Tkanek Miękkich, Kości i Czerniaków u prof. Rutkowskiego, a później docięcie blizny u dr Marii Krotewicz – i było po sprawie. Nie życzę nikomu takich nerwów, zwłaszcza w ciąży.
W kontekście szybkiego wykrycia wielu chorób oraz rozpoczęcia ewentualnego leczenia niezwykle ważna jest profilaktyka. Jak pani myśli, dlaczego tak wiele osób wciąż unika lekarza? Jak można przełamać swój strach?
i bliskich przed przedwczesną chorobą, ale trzeba o niej pamiętać i się jej nie bać.
Kiedy zapala się czerwona lampka w naszym samochodzie, to pędzimy do mechanika, a jak mamy alarmującą sytuację w naszym organizmie, to udajemy, że wszystko jest dobrze.
Nie rozumiem takiego podejścia, że kiedy zapala się czerwona lampka w naszym samochodzie, to pędzimy do mechanika, a jak mamy alarmującą sytuację w naszym organizmie, to udajemy, że wszystko jest dobrze. Nie reagujemy, tak jakby nasza ignorancja miała w magiczny sposób powstrzymać chorobę. Dzięki regularnej profilaktyce możemy naprawdę uchronić siebie i bliskich przed przedwczesną chorobą, ale trzeba o niej pamiętać i się jej nie bać.
Wraz z mamą Marią Winiarską wspierała pani Tydzień Świadomości Czerniaka w 2022 roku. Jak pani postrzega rolę osób publicznych w propagowaniu profilaktyki i samobadania?
Tak jak już wspominałam o tym wcześniej, uważam, że jest to nasz obowiązek, zwłaszcza w kontekście zasięgów w mediach społecznościowych. Od momentu kiedy zaczęłam nagłaśniać temat czerniaka i jego profilaktyki, bardzo dużo osób skontaktowało się ze mną, informując, że moje działania nakłoniły je do przebadania się.
Kilka osób podziękowało mi nawet, że uratowałam im życie, bo w ostatniej chwili wycięli czerniaka, a za parę miesięcy mogło być już późno. Takie wiadomości cieszą i dają wiarę, że media społecznościowe to nie tylko gołe pośladki, wytworne posiłki i słupy reklamowe.
W jaki sposób chroni pani swoją skórę latem? Jakich rad i wskazówek pielęgnacyjnych udzieliłaby pani naszym czytelnikom w kontekście dbania o swoją skórę i włosy w tym okresie? Przede wszystkim nie wystawiam się na słońce bez ochrony. Kapelusz czy też czapka, chustka na ramiona i oczywiście krem z filtrem min. SPF50 na całe ciało! To właśnie przez moje lekkomyślne podejście do opalania nabawiłam się czerniaka i teraz szanse na pojawienie się kolejnego wzrosły u mnie aż do 10 proc. – tak samo u mojej córki. Zjarany nosek nie jest słodki, a czerwone plecy ze schodzącą skórą nie są śmieszne. Dbajcie o siebie cały rok, a latem w szczególności. Czerniak co roku zbiera ogromne żniwa...
Jakich porcji kremu potrzebują poszczególne partie naszego ciała? Prawidłową ilość możesz samodzielnie odmierzyć na aż dwa różne sposoby.
Nałóż krem na łyżeczkę – taka ilość powinna wystarczyć na rozsmarowanie na każdym z poniżej zaznaczonych fragmentów ciała.
Nałóż krem na dwa palce od nasady aż po opuszki i rozsmaruj wedle poniższego schematu – jedna porcja na twarz, jedna na klatkę piersiową itp.
KREM SPECJALNA OCHRONA do twarzy i ciała SPF 100+ MEDIC PROTECTION
Zastosowanie: Krem wskazany dla osób reagujących nietolerancją na różne typy promieniowania słonecznego, tj. reakcje alergiczne, poparzenia słoneczne, rumień, zmiany pigmentacyjne. Polecany dla skóry delikatnej, wrażliwej, a także dla grup podwyższonego ryzyka powstawania zmian skórnych, w tym dla osób z bardzo jasną karnacją. Wyrób wskazany również dla osób ze zwiększonym prawdopodobieństwem wystąpienia
Zeskanuj kod QR i dowiedz się więcej