ÊàȺð²
Cholera Cholera
Key facts
Cholera is an acute diarrhoeal disease that can kill within hours if left untreated. Researchers have estimated that each year there are 1.3 to 4.0 million cases of cholera, and 21 000 to 143 000 deaths worldwide due to cholera1. Most of those infected will have no or mild symptoms, and can be successfully treated with oral rehydration solution. Severe cases will need rapid treatment with intravenous fluids and antibiotics. Provision of safe water and sanitation is critical to control the transmission of cholera and other waterborne diseases. Oral cholera vaccines are an additional way to control cholera, but should not replace conventional control measures. Safe oral cholera vaccines should be used in conjunction with improvements in water and sanitation to control cholera outbreaks and for prevention in areas known to be high risk for cholera.
Cholera is an acute diarrhoeal infection caused by ingestion of food or water contaminated with the bacterium Vibrio cholerae. Cholera remains a global threat to public health and an indicator of inequity and lack of social development. Researchers have estimated that every year, there are roughly 1.3 to 4.0 million cases, and 21 000 to 143 000 deaths worldwide due to cholera .
Cholera
Symptoms Cholera is an extremely virulent disease that can cause severe acute watery diarrhoea. It takes between 12 hours and 5 days for a person to show symptoms after ingesting contaminated food or water (2). Cholera affects both children and adults and can kill within hours if untreated. Most people infected with V. cholerae do not develop any symptoms, although the bacteria are present in their faeces for 1-10 days after infection and are shed back into the environment, potentially infecting other people. Among people who develop symptoms, the majority have mild or moderate symptoms, while a minority develop acute watery diarrhoea with severe dehydration. This can lead to death if left untreated. History During the 19th century, cholera spread across the world from its original reservoir in the Ganges delta in India. Six subsequent pandemics killed millions of people across all continents. The current (seventh) pandemic started in South Asia in 1961, and reached Africa in 1971 and the Americas in 1991. Cholera is now endemic in many countries.
Cholera Vibrio cholerae strains There are many serogroups of V. cholerae, but only two – O1 and O139 – cause outbreaks. V. cholerae O1 has caused all recent outbreaks. V. cholerae O139 – first identified in Bangladesh in 1992 – caused outbreaks in the past, but recently has only been identified in sporadic cases. It has never been identified outside Asia. There is no difference in the illness caused by the two serogroups. The main reservoirs of V. cholerae are people and aquatic sources that are somewhat salty and warm such as estuaries and some coastal areas. Recent studies indicate that climate change creates a favourable environment for the bacteria that causes cholera (3). Epidemiology, risk factors, and disease burden Cholera can be endemic or epidemic. A cholera-endemic area is an area where confirmed cholera cases were detected during 3 out of the last 5 years with evidence of local transmission (meaning the cases are not imported from elsewhere). A cholera outbreak/epidemic is defined by the occurrence of at least 1 confirmed case of cholera with evidence of local transmission in an area where there is not usually cholera. Cholera transmission is closely linked to inadequate access to clean water and sanitation facilities. Typical at-risk areas include peri-urban slums, where basic infrastructure is not available, as well as camps for internally displaced persons or refugees, where minimum requirements of clean water and sanitation have not been met. The consequences of a humanitarian crisis – such as disruption of water and sanitation systems, or the displacement of populations to inadequate and overcrowded camps – can increase the risk of cholera transmission, should the bacteria be present or introduced. Uninfected dead bodies have never been reported as the source of epidemics. The number of cholera cases reported to WHO has continued to be high over the last few years. During 2015,172 454 cases were notified from 42 countries, including 1304 deaths (4). The discrepancy between these figures and the estimated burden of the disease is due to the fact that many cases are not recorded due to limitations in surveillance systems and fear of impact on trade and tourism.
Cholera Prevention and control A multifaceted approach is key to prevent and control cholera, and to reduce deaths. A combination of surveillance, water, sanitation and hygiene, social mobilisation, treatment, and oral cholera vaccines are used. Surveillance Cholera surveillance should be part of an integrated disease surveillance system that includes feedback at the local level and information-sharing at the global level. Cholera cases are detected based on clinical suspicion in patients who present with severe acute watery diarrhoea. The suspicion is then confirmed by identifying V. cholerae in stool samples from affected patients. Local capacity to detect (diagnose) and monitor (collect, compile, and analyse data) cholera occurrence is central to an effective surveillance system and to plan control measures. Countries neighbouring cholera-affected areas are encouraged to strengthen disease surveillance and national preparedness to rapidly detect and respond to outbreaks should cholera spread across borders. Under the International Health Regulations, notification of all cases of cholera is no longer mandatory. However, public health events involving cholera must always be assessed against the criteria provided in the regulations to determine whether there is a need for official notification. Water and sanitation interventions The long-term solution for cholera control (which benefits all diseases spread by the fecal-oral route) lies in economic development and universal access to safe drinking water and adequate sanitation. These measures prevent both epidemic and endemic cholera.
Cholera Actions targeting environmental conditions include:
the development of piped water systems with water treatment facilities (chlorination) interventions at the household level (water filtration, chemical or solar disinfection of water, safe water storage) the construction of systems for safe sewage disposal, including latrines. Many of these interventions require substantial long-term investments and continued maintenance, making them difficult to fund and sustain by less developed countries where the interventions are most needed. Treatment Cholera is an easily treatable disease. The majority of people can be treated successfully through prompt administration of oral rehydration solution (ORS). The WHO/UNICEF ORS standard sachet is dissolved in 1 litre (L) of clean water. Adult patients may require up to 6 L of ORS to treat moderate dehydration on the first day. Severely dehydrated patients are at risk of shock and require the rapid administration of intravenous fluids. A 70 kg adult will require at least 7 L of intravenous fluid, plus ORS during their treatment. These patients are also given appropriate antibiotics to diminish the duration of diarrhoea, reduce the volume of rehydration fluids needed, and shorten the amount and duration of V. cholerae excretion in their stool. Mass administration of antibiotics is not recommended, as it has no proven effect on the spread of cholera and contributes to increasing antimicrobial resistance. Rapid access to treatment is essential during a cholera outbreak. Oral rehydration should be available in communities, in addition to larger centres that can provide intravenous fluids and 24 hour care. With early and proper treatment, the case fatality rate should remain below 1%.
Cholera
Hygiene promotion and social mobilisation Health education campaigns, adapted to local culture and beliefs, should promote the adoption of appropriate hygiene practices such as hand-washing with soap, safe preparation and storage of food and safe disposal of the faeces of children. Funeral practices for individuals who die from cholera must be adapted to prevent infection among attendees. Breastfeeding should also be promoted. Further, awareness campaigns should be organised during outbreaks, and information should be provided to the community about the potential risks and symptoms of cholera, precautions to take to avoid cholera, when and where to report cases and to seek immediate treatment when symptoms appear. The location of appropriate treatment sites should also be shared. Oral cholera vaccines Currently there are 3 WHO pre-qualified oral cholera vaccines: Dukoral®, Shanchol™, and Euvichol®. All 3 vaccines require 2 doses for full protection (5). Dukoral® is administered with a buffer solution that, for adults, requires 150 ml of clean water. As access to clean water is often limited in areas with cholera epidemics, Dukoral® is mainly used for travellers. Dukoral® provides approximately 65% protection against cholera for 2 years. Shanchol™ and Euvichol® are essentially the same vaccine produced by 2 different manufacturers. They do not require a buffer solution for administration, which makes them easier to administer to large numbers of people in emergency contexts. There must be a minimum of 2 weeks delay between each dose of these 2 vaccines.
Cholera However, 1 dose of vaccine will provide some protection with the second dose given at a later date. Individuals vaccinated with Shanchol™ or Euvichol® have approximately 65% protection against cholera for up to 5 years following vaccination in endemic areas. The reduced circulation of V. cholerae bacteria in the population due to the reduced number of people with cholera further reduces cholera in the population. This additional protection is called herd protection. In 2013, WHO established a stockpile of 2 million doses for use in outbreak control and emergencies. The stockpile is managed by the International Coordinating Group (ICG) made up of the International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies, Medecins Sans Frontieres, UNICEF, and WHO. For non-emergency settings, vaccines are available via the Global Task Force on Cholera Control (see WHO response section below). In these contexts, oral cholera vaccines (OCVs) are used as part of a longer-term cholera control plan including reinforcement of other aspects of cholera control. In eligible countries, financial support for vaccines is provided by Gavi, the Vaccine Alliance. More than 5 million doses of OCVs have been used in mass vaccination campaigns with WHO support. The campaigns have been implemented in areas experiencing an outbreak in areas at heightened vulnerability during humanitarian crises, and among populations living in highly endemic areas, known as “hotspots”. The use of OCVs has enabled the collection of evidence on and demonstration of the effectiveness and feasibility of implementating OCV campaigns as a public health tool, protecting populations at high risk of cholera.
Cholera WHO response In 2014 the Global Task Force on Cholera Control (GTFCC), with its Secretariat based at WHO, was revitalised. The GTFCC is a network of more than 50 partners active in cholera control globally, including academic institutions, non-governmental organisations and United National agencies. Through the GTFCC and with support from donors, WHO works to:
promote the design and implementation of global strategies to contribute to capacity development for cholera prevention and control globally; provide a forum for technical exchange, coordination, and cooperation on cholerarelated activities to strengthen country capacity to prevent and control cholera; support countries for the implementation of effective cholera control strategies and monitoring of progress; disseminate technical guidelines and operational manuals; support the development of a research agenda with emphasis on evaluating innovative approaches to cholera prevention and control in affected countries; and increase the visibility of cholera as an important global public health problem through the dissemination of information about cholera prevention and control, and conducting advocacy and resource mobilization activities to support cholera prevention and control at national, regional, and global levels. More about the Global Task Force on Cholera Control (GTFCC) Cholera Kits To ensure efficient and effective deployment of necessary materials for the investigation and confirmation of cholera outbreaks, as well as the treatment of cholera patients, WHO has developed a set of cholera kits. After consultation with implementing partners, WHO revised the cholera kits in 2016 to better meet field needs. In total there are 6 kits:
1 for investigation 1 with laboratory supplies for confirmation 3 for the community, peripheral and central levels 1 support kit with logistical materials such as solar lamps, fencing and water bladders and taps. Each treatment kit provides enough material to treat 100 patients. The revised cholera kits are designed to help prepare for a potential cholera outbreak and to support the first month of the initial response.
Cholera Origins of Cholera Every year 3-5 million people around the world are infected with cholera and 100,000120,000 people die from the infectious disease, according to estimates by the World Health Organization (WHO). The disease, however, is of ancient origins, having existed in some form since the times of Lord Buddha and Hippocrates, if not earlier. The first recorded instance was in 1563 in an Indian medical report but in more modern terms, the story of the disease begins in 1817 when it spread from its ancient homeland of the Ganges Delta in India to the rest of the world. Since that time, untold millions have contracted and died from this preventable infectious disease. Cholera is a preventable, acute diarrheal disease that leads to severe dehydration due to a massive loss of bodily fluids that can lead to sunken eyes, blue-grey skin and eventually death. 80% of cholera cases today can be prevented by the ingestion of rehydration salts. In the early nineteenth century the disease was thought to have been transmitted by a miasma or “bad air,” but we now know that the disease is caused by the strand of bacterium called Vibrio cholerae, or simply V. Cholera. This bacterium flourishes in warm water and is transmitted through intake of contaminated food and water. The bacterium can turn into cholera as quickly as two hours which, according to WHO, “enhances the potentially explosive pattern of outbreaks.”
Cholera Cholera outbreaks in recorded history have indeed been explosive and the global proliferation of the disease is seen by most scholars to have occurred in six separate pandemics, with the seventh pandemic still rampant in many developing countries around the world. The rapid modernization associated with the Industrial Revolution of the mid19th century propelled the spread of the disease from its ancient homeland around the Ganges River. The first pandemic occurred in 1817 hitting India, China, Japan, parts of Southeast Asia, much of the Middle East, and Madagascar and the East African Coast opposite Zanzibar; however, it died down in 1823 in Anatolia and the Caucuses before it reached Europe. As contact with India increased through trade and colonial endeavors— namely the creation of the British Raj—the disease began to spread along trade routes. The second pandemic of 1826-1837 swept across Europe—starting in Russia, then moving to Poland and subsequently the rest of Europe, North Africa and the eastern seaboard of North America—carried along shipping routes by merchants. The disease hit Britain in October of 1831 reaching London in 1832 with subsequent major outbreaks in 1841,1854 and 1866. It was through these London cases Cholera has always been associated with the sea, with all of its recorded initial instances being at a seaside location. Thus, the increased speed and ease of travel allowed by the industrial revolution, particularly the opening of the Suez Canal and the invention of the steamboat in 1869, led to more rapid spread of the disease. Not only did the Industrial Revolution accelerate the disbursement of the disease around the world, but it also allowed for more rapid and devastating outbreaks when it reached Europe. Once in continental Europe, cholera quickly spread along major waterways and later railways. The disease subsequently reached the large and quickly growing industrial European cities and rapidly spread with the aid of the crowded and unsanitary housing conditions and unhygienic water sources. The more widespread third pandemic of 1841-59 attacked the same regions as the second along with parts of south and central Europe. Subsequently, there was another massive outbreak from 1863-75 across the whole of Europe, large parts of northeastern, South and Central America, Africa, China, Japan and Southeast Asia. The world continued to suffer the effects of cholera with a fifth pandemic in many parts of continental Europe, the whole of the North African coast and various areas in Asia and the Americas form 1881-96. London was to escape the ravages of cholera during this pandemic because its water supply had been transformed by the building of Joseph Bazalgette’s sewage system. It was only when the Europe’s other industrialized cities followed London’s lead that Europe avoided further pandemics, however the rest of the world was not so fortunate. Asia suffered immensely from a large outbreak from 1899-1923 and currently many developing nations in Africa, the Caribbean and Asia suffer in the seventh pandemic of cholera. This current pandemic began in South Asia in 1961, touched Africa in 1971 and then the Americas in 1991.
Cholera Both historically and presently Cholera has caused devastation across the globe. Cholera is, and has always been a preventable disease. It has spread around the world, starting at the Ganges River, through contaminated food and drink. While access to clean drinking water might not be an issue that many of us face, millions around the world still lack this resource. The migration of cholera throughout history is a testament to the widespread and universal problem of unclean drinking water that spans time and space.
Cholera Cholera in Westminster Living in London during the middle of the 19th century was a precarious, day-to-day journey, especially if you happened to live in the poorer areas of the city. Rampant overcrowding, lacklustre sanitation, and an overall absence of disease control created the perfect breeding ground for all manner of pandemics. One disease that held a particularly harmful grip on the London population was cholera. During the decades between 1830s and the 1860s, cholera cast a wide net of death and destruction over London. Within the span of thirty years, it ravaged communities, created widespread panic, and was responsible for nearly forty thousand deaths. Cholera was extremely prevalent in London in the 19th century due to the manner in which it was spread. Cholera is a water-borne disease that emerges from a bacterium called Vibrio cholerae. Once someone contracts the disease, they can experience symptoms ranging from extreme dehydration, to diarrhoea, to vomiting. If not treated immediately, cholera can lead its victim into a prolonged and painful death. Though cholera had flourished in parts of Asia for centuries, it flourished in London due to the city’s lack of an efficient sewage system. The city’s waste poured directly into the Thames, which in essence, became a giant sewer. Had the misuse of the Thames been the only issue facing Londoners at the time, the problem of cholera would not have been as widespread. Yet in 19th century London, the entire city’s drinking supply was taken from the Thames. People were literally drinking and bathing in each other’s waste!
Cholera
When cholera first emerged, no one thought to identify the poisoned drinking water as the source of the contagion. In fact, the idea that cholera was water-based would not be introduced until nearly two decades after its initial outbreak. The most commonly held theory was that cholera was spread via the air through a cloud-like miasma. Others firmly believed that, since the disease spread more rapidly through the poorer districts, that the wealthy were purposely poisoning the poor. Still more believed that cholera was a visitation from God and that He was exacting a punishment to the community on behalf of their sins. Such beliefs might seem far-fetched today, but at the time were not wholly unusual. Knowledge of microbes and bacteria was just beginning to emerge and only a scientific elite were aware of their existence. The first cholera outbreak in Britain was in Sunderland during the autumn of 1831. From there the disease made its way northward into Scotland and southward toward London. Before it had run its course it claimed 52,000 lives nationwide. From its point of origin in Bengal it had taken five years to cross Europe, so that when it reached Sunderland, British doctors were well aware of its nature, if not its cause. The disease was unlike anything then known. One doctor recalled: "Our other plagues were home-bred, and part of ourselves, as it were; we had a habit of looking at them with a fatal indifference, indeed, inasmuch as it led us to believe that they could be effectually subdued. But the cholera was something outlandish, unknown, monstrous; its tremendous ravages, so long foreseen and feared, so little to be explained, its insidious march over whole continents, its apparent defiance of all the known and conventional precautions against the spread of epidemic disease, invested it with a mystery and a terror which thoroughly took hold of the public mind, and seemed to recall the memory of the great epidemics of the middle ages." It is not hard to see why the public in their ignorance and fear became desperate for a solution. The prevailing miasma theory led to Parliament passing in 1846, The Nuisances Removal and Diseases Prevention Act, which the press quickly renamed The Cholera Bill. It was used during the cholera epidemic of 1848-9 to encourage property owners to clean their dwellings and connect them to sewers. The man who inspired this bill was Edwin Chadwick, one of the great pioneering public health campaigners but a man totally in thrall to the miasma theory. In his Report on the Sanitary Condition of the Labouring Population of Gt. Britain, Chadwick had included figures to show that in 1839 for every person who died of old age or violence, eight died of specific diseases. He believed that the solution to tackling disease came through dealing with public hygiene. In short, if we could eradicate the smells that engulfed our cities we could help to eradicate disease.
Cholera
Chadwick also believed that actions spoke louder than words. Consequently, he became an officer of the London Metropolitan Sewers Commission, and ordered all cesspools and sewage pits around London to be cleared from the streets and dumped into the Thames. The thought was that by getting rid of the fetid air the problem of cholera would diminish until it eventually disappeared. Yet once the cesspools were cleared the death tolls only succeeded in jumping to their highest level yet. Fourteen thousand people died as a result of Chadwick’s decision and the numbers only continued to increase as the months dragged on. Chadwick’s local sewers merely became a more efficient system of dumping London’s sewage waste into the Thames, its main source of drinking water. The impact of his decision was exacerbated by the increasing popularity of the flushing toilet amongst London’s middle classes which only increased the amounts of sewage reaching the river. The inevitable result of Chadwick’s enlarged system of local sewers being connected up to its main artery, the Thames, was the Great Stink of 1858.
Rather than creating a sweeter smelling city he had inadvertently led to a situation where even M.P.s in the newly built Houses of Parliament were considering abandoning their palatial home to escape the toxic stench of the Thames. One area that fell within the compass of The Nuisances Removal and Diseases Prevention Act, was Soho.
Cholera
The replacement of its sewers in 1849 was blamed by some people for the subsequent cholera outbreak in the area in 1854. Local rumour had it that the new sewers had released deadly odours from hidden burial pits left from the Great Plague of 1665. However, despite these fanciful claims it would be this outbreak of cholera in Broad Street that the force of reason would triumph. From out of these same Soho streets John Snow would put forward his water borne theory of the transmission of the disease and revolutionise the medical approach to cholera. Snow’s triumph was to be far from an overnight success. Despite the evidence he presented those in favour of the miasma theory continued to hold sway for decides to come. Indeed, one of Chadwick’s key allies in getting the Cholera Bill passed, Sir Benjamin Hall, (the man who Big Ben is named after) ended up in direct confrontation with Dr John Snow. Sir Benjamin Hall became President of the Board of Health in 1854 and set about immediately to try and regulate industries such as gas and boneboiling works who he felt were polluting the metropolis and were the mina agents of disease amongst its people. Dr. John Snow was asked by various manufacturers to testify against Hall’s proposals. This he did as the second witness on March 5, 1855 to a Parliamentary committee chaired by Sir Benjamin Hall. Snow’s convincing arguments did little to persuade Hall to alter his beliefs. This was hardly a surprise. Snow’s theories were very much in the minority. Shortly after the debate the Crimean War began and showed just how far Snow had to go to overcome public skepticism. The heroine of the Crimea was Florence Nightingale, who would achieve such a level of fame through her role as a nurse in the war that her miasma based theories of nursing would hold sway over English medicine for the rest of the century. Almost by chance Hall, the leading miasmatist, would introduce an Act of Parliament which would do more than any single act in the 19th century to improving the health of Londoners. He established the Metropolitan Board of Works, which would be responsible for many environmental and sanitary improvements in London, none more so than the employment of Joseph Bazalgette as its Chief Engineer. Hall’s Metropolitan Board of Works was able to overcome centuries of vested interests bound up in the parochial nature of London’s government based as it was around tiny church parishes.
Cholera
This form of government had been the main reason for inertia in dealing with London’s burgeoning public health problems. The Parish Vestries narrow self-interest centered on keeping the local rates low and would certainly have not been in favour of the expensive engineering solution to London’s sewage problem that Bazalgette would propose. The knowledge of how water borne diseases were spread that resulted from Dr John Snow’s investigations in Broad Street, Soho and the building its sewage system by the Metropolitan Board of Works enabled London to avoid further outbreaks of cholera — including a particularly nasty typhoid outbreak that hit Germany in the early 20th century. In the years that followed the construction of Bazalgette’s masterpiece the Thames finally lost its reputation as the dirtiest and most polluted river in the entire world. Today, it is considered one of the cleanest metropolitan rivers in the world and cases of cholera have not been reported in London since the late 1860s.
Cholera
Cholera The Devils Arce One of the areas hardest hit by choleraimg was what was then known as the ‘Devil’s Acre.’ This section of London would have been located in what is currently the prestigious heart of Westminster. Yet at the time of the cholera outbreak, the Devil’s Acre was little more than a dismal swamp, home to a community of beggars, thieves, prostitutes, and charlatans. It was said that it was the area most ideal for housing criminals of all types as the police only made rare visits to the area—and when they did the local inhabitants vigorously repelled them. Charles Dickens’s campaigning magazine ‘Household Words’ featured the area in its very first edition in 1850 and helped to popularise the infamous name that had been given to an area that lay between the pillars of state; Westminster Abbey (Church), Buckingham Palace (Crown) and the Houses of Parliament (State). The streets that encompassed The Devil's Acre were Old Pye Street, Great St Anne's Lane (now St Ann Street and the location of Westminster Archives) and Duck Lane (now St Matthew Street) in the parish of Westminster St Margaret and St John. Dickens himself had come to know of the Devil’s Acre as a young parliamentary reporter and was determined that his magazine would raise awareness of the problems there and shame those very same pillars of state into action: ‘There is no part of the metropolis which presents a more chequered aspect, both physical and moral, than Westminster. The most lordly streets are frequently but a mask for the squalid districts which lie behind them, whilst spots consecrated to the most hallowed of purposes are begirt by scenes of indescribably infamy and pollution; the blackest tide of moral turpitude that flows in the capital rolls its filthy wavelets up to the very walls of Westminster Abbey.’
Cholera The area was low lying, close to the river Thames and built along the ancient course of the river Tyburn. This made the land prone to subsidence and thus unsuitable for buiding. By 1850 the area was considered one of the worst in London and thought of as the centre of poverty, vice and crime. As Dicken’s Household Words coined the term the ‘Devil’s Acre,’ Cardinal Wiseman’s comments were to mark it down as the ‘original’ slum:Close under the Abbey of Westminster there lie concealed labyrinths of lanes and courts, and alleys and slums, nests of ignorance, vice, depravity, and crime, as well as of squalor, wretchedness, and disease; whose atmosphere is typhus, whose ventilation is cholera; in which swarms of huge and almost countless population, nominally at least, Catholic; haunts of filth, which no sewage committee can reach – dark corners, which no lighting board can brighten.’ (This passage, first published by Wiseman in An Appeal to the Reason and Good Feeling of the English People on the Subject of the Catholic Hierarchy, was widely quoted in the national press, which led to the popularisation of the word slum to describe bad housing. )Dickens was one of a number of philanthropists who were shocked that such an area could exist at the very heart of the British Empire. Westminster contained the seat of government as well as the prestigious Westminster Abbey yet was also the home to thousands living an existence of inhumane despair and crime. The two existed side by side, often pretending as if neither existed. In 1846, Dickens was approached by banking millionaires Angela Burdett-Coutts to help her do something for the ‘fallen women’ of the Devil’s Acre. Together The plight of children in the area, many of them street orphans, also shocked those who went into the area to try and help. The City of London Mission felt that the area was so depraved that it had to be re-conquered for Christianity. For the last half of the 19th century its missionaries compiled reports on the area based on door to door visits in the neighbourhood. One report by missionary Andrew Walker described the extent of the depravity. He was shocked to discover that street orphans were taken off of the streets into ‘the School of Fobology’ which was based in the One Tun pub in Old Pye Street. The ‘Fagin like’ master of the school gave them a master class in the art of pick pocketing. This shocked one wealthy philanthropist Adeline Cooper into buying the pub and converting it into a ‘Ragged school’ with the help of the famous social reformer Lord Shaftesbury. Angela Burdett-Coutts was also a prime mover in the ‘Ragged School’ movement, which sought to provide basic education for poor children. Her involvement in education in the area was long term and eventually she helped to build a school for local children, that still bares her name in Rochester Street, SW1. Until something was done about the living conditions of the people then much of the philanthropic work instigated by Dickens and his contemporaries would have little effect.
Cholera However, overcrowding was exacerbated by the building of Victoria Street. John Hollingshead wrote in his book ‘Ragged London’ (1861 that Victoria Street had divided "the diseased heart" in half, pushing inhabitants into the surrounding areas. The 1861 census for Old Pye Street shows that a single lodging was home to over one hundred and twenty people. All in all, the proximity this area shared with the poisonous Thames, its extensive overcrowding, and its immense lack of proper sanitation made it a breeding ground for diseases such as cholera. The pollution of the River Thames had reached its zenith in the Great Stink and Members of Parliament were forced to support Joseph Bazalgette’s sewage system for London. Joseph Bazalgette’s Thames Embankment was created between Chelsea and Westminster to house a new central sewer that collected London’s sewage for treatment further east at Beckton and Crossness. Once there was no longer sewage flowing into the public’s drinking water cases of cholera became almost nonexistent. The Devil’s Acre, which had always been a poor area because of the marshy ground that it stood on beside the River Thames was now separated from the river by the Embankment wall. With the development of Victoria Street the land became prime building land and the old shanty town depicted so famously by Gustav Dore was no more. The former residents that remained were the ’deserving poor’ who found themselves re-housed in social housing provided by George Peabody with sanitary conditions that insured that cholera would never haunt the residents of Old Pye Street ever again.
Cholera Basic Facts on Cholera What is cholera?* Cholera is an acute diarrheal disease caused by an infection in the intestines that can kill even a healthy adult in a matter of hours. Symptoms, including severe watery diarrhea, can surface in as little as two hours or up to five days after infection, and can then trigger extreme dehydration and kidney failure. With such a short incubation period, cholera can easi-
ly explode into an outbreak, as is the case currently in Central Haiti where there have been over 135 confirmed deaths. Approximately 80 percent of people infected with the cholera bacterium never develop symptoms. However, the bacterium stays in their fecal matter for seven to 14 days, leaving others at risk of infection. Of those who develop symptoms, 80 percent of them are mild to moderate while between 10 and 20 percent develop severe watery diarrhea. If left untreated, as much as 50 percent of cholera cases can be fatal. How is cholera contracted? Cholera is caused by ingestion of the bacterium, Vibrio cholerae. The infection is spread through contaminated fecal matter, which can be consumed through tainted food and water sources or because of poor sanitation and hygiene, like unwashed hands.
Cholera What factors make populations at risk? Cholera is most common in areas that lack clean water sources and sanitation services. Areas like refugee camps and urban slums, where people live in close proximity with little to no access to clean water and sanitation facilities are at a very high risk of experiencing a cholera epidemic. In complex emergencies like war and natural disaster, in which thousands of people are displaced and forced to resettle amid poor living conditions, cholera is particularly a threat as health infrastructure is frequently damaged, destroyed or non-existent. How is it treated and prevented? Most cases – 80 percent – can be treated through oral rehydration salts (ORS), which help reverse dehydration and restore potassium levels following the onset of acute diarrhea. The most severe cases, in which the patient is extremely dehydrated, can be treated through intravenous (IV) fluids and antibiotics. To control the outbreak, safe water and sanitation services are essential for the at-risk population, in addition to community outreach and awareness campaigns that stress the importance of personal hygiene, especially handwashing. International Medical Corps recognizes that water, sanitation and proper hygiene are critical to good health. Without water, sanitation and proper hygiene, International Medical Corps' health interventions would not succeed. International Medical Corps focuses on the underlying causes of water-and-sanitationrelated deaths, like water availability, water quality, waste management, and community hygiene education, to best protect at-risk populations from cholera and similar illnesses. *Statistics provided by the World Health Organization Our work with Cholera International Medical Corps has extensive experience in cholera outbreak response, management, and prevention, with its most recent responses in Zimbabwe, Mozambique, the Democratic Republic of Congo (DRC), and Iraq. Clean water, sanitation, and hygiene are also one of its top organizational priorities, with such programs in countries including Haiti, Somalia, Kenya, and the DRC.
Cholera CHOLERA FACTS: DISEASES OF THE WORLD 1. Treatment Cholera can be diagnosed by way of laboratory testing of stool samples. However, time and access to facilities is often not available to do this in the places most affected. Alternatively, symptoms are assessed in consideration of the environmental conditions, as well as each patient’s particular medical history, in order to make an informed diagnosis and subsequent treatment plan for cholera patients. Cholera prevention foremost includes environmental measures and vaccination. Piped and treated water supplies, and more sanitary latrines and waste disposal systems, all significantly reduce the risk of exposure to the cholera bacterium. Two vaccines are also available to prevent the onset of symptoms from the bacterium. Dukoral protects against cholera for up to six months, while Shanchol is effective in 65 percent of cases for up to five years thereafter. Mass vaccination campaigns have proven to be highly successful in preventing cholera outbreaks. In 2015, two million doses of the cholera vaccine were shipped to high risk regions, especially those in the midst of humanitarian crises. Post-infection treatments for cholera focus on rehydration. Patients who are able are instructed to drink large quantities of water mixed with sugar and salt to restore fluid and electrolyte balance. Rice-based solutions are preferred, as they are often the easiest to digest. Solutions are fed intravenously to patients too debilitated to drink on their own. Antibiotics are sometimes administered as an extra measure to fight the infection as well.
Cholera
3. Lethality The severe dehydration associated with the most virulent cholera is what kills people, not the infection itself, which normally runs its course within a few days. If kept properly hydrated, less than one percent of cholera victims die. The conditions that give rise to the spread of cholera, like overcrowding, are also seen in settings where clean water or medical care are in extremely short supply. Given the proper conditions, Cholera outbreaks can grow to epidemic proportions.
2. Prevalence In the countries of our world where cholera is endemic, primarily those in subSaharan Africa, 1.3 billion people are at risk of being infected today. Among them, children are the most vulnerable. In 2013, for example, the World Health Organization issued an official count of almost 130,000 cases of cholera, which included outbreaks in Haiti and the Dominican Republic, as well as those in Africa. This does not take into account the estimated 90 percent of cases worldwide that are not reported. The total estimated incidence of cholera annually is anywhere between 1.4 and 4.0 million people. Upwards of 100,000 deaths from cholera are reported annually, and as many as 67 countries have reported cholera within a single year’s reporting period.
Cholera 4. Transmission People become infected with cholera by coming into contact with body matter, like vomit and feces, that has been infected with the bacterium. The infection can also spread through food and water sources that are contaminated. The rampant spread of cholera can occur anywhere there is a lack of sanitation, especially when people live in close quarters to one another. Extremely high risk settings include slums and refugee camps. Eighty percent of cholera victims contract the mild or moderate form of the infection. Twenty percent of those infected, meanwhile, experience cholera of the most virulent variety.
5. Description Cholera is characterized by a sudden and overwhelming onset of diarrhea, in the form of profuse and frequent watery bowel movements. It is caused by the bacterium Vibrio cholera, which infects the lining of the small intestine. Symptoms of cholera can appear as soon as within a few hours of exposure, or up to five days later. It can last for one to two days or up to a week. Additional symptoms can include vomiting and stomach cramps. Cholera, given its potentially severe and harmful impact, is considered virulent. An extreme loss of bodily fluids can lead to dehydration and shock as well. In the worst cases, death can occur within two days.
Cholera
A Sub-Acute Care and Congregate Living Facility
The Community Home, Inc. 12244 Community St. Sun Valley, Ca 91352
Cholera 10 Signs and Symptoms of Cholera Love in the Time of Cholera by Gabriel Garcia Márquez is one of the greatest and most beloved love stories ever written, or at the very least the 20th century. And while its characters are captivating and its plot moving, the fact remains that the time in which the story was set was far from one to be romanticized. Why might you ask? You need only to look at the title to figure that one out. Set at the of end of the 19th and beginning of the 20th century in South America near the Caribbean; it is certainly a picturesque backdrop, but given it is a love story and this was the area of a massive and deadly cholera outbreak at the same time, somewhat seems to make the likelihood of thinking about anything other than cholera highly unlikely. However, this does beg the question for our modern age as to what exactly cholera is and where did it come from? After all, the World Health Organization have estimated that each year there are 1.3 to 4.0 million cases of cholera, and 21 000 to 143 000 deaths worldwide due to cholera. Cholera is a disease of ancient origins, having existed since the times of Buddha and Hippocrates if not earlier. The first recorded instance of cholera, however, was in 1563 in an Indian medical report, but in our modern times, the story of this disease begins in 1817. It was this year that the disease spread from its original homeland along the Ganges Delta in India and began to ravage the world. Since that time, untold millions have not only contracted this preventable disease but have perished by it. An acute diarrheal disease, cholera can lead to severe dehydration as a result of massive bodily fluid loss and potentially death. Originally and in the early 19th century, it was believed that the disease was thought to have been transmitted by a miasma or “bad air,” but we now know that the disease is caused by the type of bacterium called Vibrio cholerae, or simply V. Cholera. This bacterium flourishes in warm water and is transmitted through the intake of contaminated food and water. The bacterium can turn into cholera as quickly as two hours which, according to WHO, “enhances the potentially explosive pattern of outbreaks.” Over the course history, scholars and the medical community believe that there was a total of six separate pandemics of the disease, with a seventh one that is still currently running rampant in many developing countries around the world. From Europe to Asian, and South and North America, there are few spots across the globe that have not been impacted by this devastating disease at one point or another.
Cholera Thanks to advancements in medical practices and procedures, 80% of cholera cases today can be prevented by the ingestion of rehydration salts. And while reassuring, this sadly doesn’t do much good unless you know that do in fact have cholera. So the err on the side of caution and to promote global health, allow us to present to you the 10 most common signs and symptoms of cholera – a must read, especially if you plan on doing any traveling in the near future.
1. Increased Heart Rate When speaking of your typical, healthy and average individual (adult) who is at rest; one's heart one's heart should beat approximately between 60-100 each minute. Tachycardia is the name given to the condition of elevated heart rate when the person is resting. During tachycardia, the heart rate is either elevated in the upper heart chambers or the lower heart chambers or in some cases in both the chambers. But why does it happen when you are sick, more specifically, when you have cholera? To put it simply, the heart functions differently any time the body feels stress or when it is fighting an infection. The reason for this is that the heart is trying to help, and by accelerating its rate, it can facilitate the circulation of more oxygen and more immune cells which are vital to the healing process.
2. Weight Loss Up until this point, we have covered symptoms such as diarrhea, which is the constant and uncontrollable expulsion of one's bowels and stomach; as well as dehydration, which is the loss of vital and valuable bodily fluids. Now, if you think back to your most basic science glass, you should be well aware that just about everything has mass or weight to it. So when a person who suffers from cholera lacks the ability to keep anything in their system, let alone draw important nutrients from it, then weight loss is a pretty-much-guaranteed bet. The body, while powerful and surprisingly resilient, still requires sustenance in order to function properly. This principle doubles when you are sick and fighting off an infection. However, if your body is losing weight, it is also losing the resources it needs to operate and put up a fight against the invading bodies.
Cholera
3. Vomiting and Nausea Along with headaches, fever and body ache, vomiting and nausea easily top the list of the most common symptoms shared among a multitude of ailments; and much like diarrhea, we are willing to bet that you have experienced it before. Nausea, which is the feeling that you are about to be sick; and vomiting, which is the actual physical act of being sick are among the most unpleasant experiences that men and women can have, and usually, is avoided whenever possible. Nausea and vomiting have a way (much like diarrhea) to put a severe damper on your day and leaves very little room to accomplish anything else, especially if you are running to the bathroom every few minutes (assuming you can leave in the first place). Vomiting, although a prominent manifestation, may not always be present. Early in the course of the disease, vomiting is caused by decreased gastric and intestinal motility; later in the course of the disease, it is more likely to result from acidemia, which is an increased acidity in the blood and tissue of the body.
Cholera 4. Fever According to Peter Nalin, associate professor of clinical family medicine and director of the family practice residency program at Indiana University, Fever is an elevated temperature of the human body that is substantially beyond the normal range. Normal body temperature fluctuates daily from about one degree below 98.6 degrees Fahrenheit to one degree above that number. Lower body temperatures usually occur before dawn; higher temperatures in the afternoon. The presence of a fever is usually related to stimulation of the body's immune response. Fever can support the immune system's attempt to gain an advantage over infectious agents, such as viruses and bacteria, and it makes the body less favorable as a host for replicating viruses and bacteria, which are temperature sensitive. So while your fever is certainly not pleasant and can come with its own fair share of side effects, in reality, your fever is doing you a favor in your bodies fight to stay healthy.
Cholera
Cholera
5. Dehydration Whether you have just finished running a race; partaking in an intense workout at the gym, or even just looking for your car on a hot day in a crowded parking lot; chances are you have probably experienced the sensation of dehydration before. And while you might think that sweating is the most common way for a person to become dehydrated, you might be surprised to learn that you are wrong. Diarrhea is the most common cause of dehydration and related deaths. The large intestine absorbs water from food matter, and diarrhea prevents this function, leading to dehydration. And as we have already discussed in the first point how diarrhea is a staple symptom of cholera, it isn’t much of a surprise to learn that dehydration is usually quick to follow. It is also dehydration that is the source of the most major complications associated with cholera.
6. Fishy Smelling Stool It goes without saying that for the most part, our bowel movements are unpleasant smelling - which is normal and natural. However, if you notice a particularly pungent or putrid smell to your focal matter, it could be the sign of an underlying issue; and if it smells fishy, there is a chance it could be cholera. Infection present in the body, more specifically, the digestive system, can usually be found as the culprit for unusually smelly stool. The main reason for this is that the bacteria themselves can smell. When the cause is cholera, however, the smell can be not only the result of the infection but also of malabsorption. Malabsorption occurs when your body is unable to absorb the proper amount of nutrients from the food you eat. This generally occurs when there’s an infection or disease that prevents your intestines from absorbing nutrients from your food.
Cholera 7. Restlessness and Irritability Of all the symptoms of this list, restlessness and irritability are perhaps the easiest to understand, especially given what all the other symptoms related to cholera are. Let us assume that you are showing multiple symptoms from this list. Actually let us take it one step further and say that you do, in fact, have cholera (for the sake of this example). Now, knowing as we do that it causes nausea, vomiting, muscle cramps, severe diarrhea and a few others that we will discuss shortly, how good of a mood do you think you would be in? Anytime we find ourselves sick; regardless of the degree or severity, it should be recognized that the illness not only affects and takes a toll on our bodies but also it impact our mental state as well. And while that is certainly no excuse to be a bad or negative person, it should go a little bit in the way of excusing some less than desirable behavior.
8. Muscle Cramps By now you may have noticed that many of these symptoms are ones that you are familiar with. And while that is good in the aspect that you can, in fact, determine what your body is experiencing, it is also a strong indicator that each of these symptoms on their own should not suggest that you have cholera. Rather, these symptoms should be viewed holistically and as a means to give you a more in depth assessment of your health. Muscles cramps are a common occurrence, especially if you are a physically active person or your job requires physical labor. However, if you cannot attribute your muscle pain and cramps to a specific event or occurrence, there is a good chance it is the result of an underlying issue. According to Dr. Melissa Stรถppler, MD, muscle pain may arise due to injury or overexertion, infections of the soft tissues, or inflammatory conditions. A number of conditions can be associated with generalized aches and pain, such as influenza, that are perceived to be muscle pain. Cholera is included among those conditions.
Cholera 9. Diarrhea Of all the signs and symptoms of all the diseases, infections and ailments out there; perhaps none is as unpleasant to experience as it is to talk about as diarrhea. Has it happened to you? We are willing to bet it has, at least at some point throughout your life. And if our assumption is correct, you are more than aware of how quickly the onset of diarrhea can put every other facet of your day on the back burner. Plans with friends? Sitting through your afternoon meeting? Or even just enjoying time with your family; they can all get seriously compromised by the presence of diarrhea. In the case of cholera, the bacteria releases a toxin that causes an increased amount of water to be released from cells that line the intestines. This increase in water produces severe diarrhea.
10. Death According to the World Health Organization have estimated that each year there are 1.3 to 4.0 million cases of cholera, and 21 000 to 143 000 deaths worldwide due to cholera. And while this is a preventable illness, the fact remains that our world is not created equal and some developing countries do not have access to the same treatment that we have grown accustomed to in the West. "Cholera causes severe diarrhea and dehydration that can lead to death extremely rapidly," said Jason Harris of the Massachusetts General Hospital Division of Infectious Disease and lead author of a 2009 study regarding the immune response of people with cholera who were infected with parasitic intestinal worms. Cholera is not something that most people in North America (unless you travel) worry about contracting. That doesn’t, however, mean that cases do not arise, or does it make them any less serious. If you are planning a trip abroad or are regularly around people who have been, it is important to be aware of the potential risks involved and what to look out for. And while the treatment of cholera is relatively simple, the effects of the infection when it occurs is still incredibly painful, unpleasant, and should be avoided whenever possible.
ÊàȺð²
Խոլերա Խոլերան սուր, խոլերային վիբրիոններով հարուցվող, անթրոպոնոզ ինֆեկցիոն հիվանդություն է, հարուցչի ֆեկալ-օռալ փոխանցման մեխանիզմով, դեհիդրատացիայի և դեմիներալիզացիայի զարգացմամբ ջրային փսխման և լուծի հետեվանքով: Պատմական տվյալներ: Խոլերան հայտնի է հնագույն ժամանակներից: մինչև 1817 թ խոլերան հայտնի էր որպես էնդեմիկ հիվանդություն ՀարավԱրևելյան Ասիայի: 1817թ մինչ 1926թ նկատվւմ է խոլերայի տարածում էնդէմիկ օջախներից դուրս 6 պանդեմիանրիի զարգացումամբ: Խոշոր համաճարակ է դիտվել բարձր մահացությամբ XIX-րդ դարում Ռուսաստանի բազմաթիվ շրջաններում: 1961թ-ից զարգանում է 7-րդ պանդեմիան, որն սկսվում է Սուլավեսի կղզում: Էթիոլոգիա: Խոլորայի հարուցիչը` Vibrio cholerae , ներկայացված է 2 տեսակով` V.cholerae biovar ( կլասիկ) և V. cholerae biovar Еl Тоr , որոնք մորֆոլոգիապես իրար մնամ են: Խոլոերայի վիբրիոնները ոչ շատ մեծ գալարավուն ձողեր են (երբեմն 2), որոնք ապահովում են հարուցչի բարձր տողաշարժը, ինչը օգտագործվում է նրանց իդենտիֆիկաթիայի համար, սպոր և կապսուլա չեն ձևավորում լավ ներկվում են անիլինային ներկերով: Խոլերայի վիբրիոնները ֆակուլտատիվ աէրոբներ են լավ արմատավորվում են նատրի-քլորիդի առկայությամբ, ունեն բարձր ֆերմենտատիվ ակտիվություն: Խոլերայի վիբրիոների մոտ հայտնաբերված է թունավոր սուբստանցիաներ` ջերմակայուն-լիպոպրոտեինային կոմպլեքս, որոնք կապված են բջջային մեմբրանի հետ , որը ունի իմունոգեն հատկություն` փորմոլաբիլ էկզոտոքսին (էնտերոտոքսին կամ խոլերոգեն), որը կազմված է 2 պեպտիդային մասերից, որոնք ապահովում են խոլերայի հիմնական դրսևորումները դեհիդրատաթիան և դեմիներալիզաթիան և այսպես կոչված ներթափանցման գործոնը, ներամինիդազան, որը փոխազդում է էնտերոցիտների GMI-գանգլիոզիդների հետ: Առանձնացնում են թերմոլաբիլ H-անտիգեն (մտրակավոր), և թերմոստաբիլ Օ անտիգեն (սոմատիկ), որից կախված տարբերում են միկրոօրգանիզմների 60 սերոխմբեր: Խոլերայի հարուցիչը Օ1 սերոխմբին, մնացած սերոխմբերի ներկայացուցիչները կարող են հարուցել գաստրոէնտերիտներ: Օ1 սերոխմբում տարբերում են Օ անտիգենի А,В,С տեսակներ, որից կախված տարբերում են 3 ձևեր Ogawa (АВ), Inaba (АС) և Hikojima (АВС):
ÊàȺð²
Խոլերայի վիբրիոնները կայուն են խոնավ միջավայրում, բաց լողավազանների ջրերում, հատկապես ծովի ջրերում կարող են պահպանվել ամիսներ շարունակ: Еl Тоr վիբրիոնների մոտ նկատվում է արտաքին միջավայրի հետ ավելի բարձր կայունություն քան V.cholerae-ի մոտ: Սննդամթերքի վրա սենյակային ջերմաստճանում վիբրիոնները գոյատևում են 2-5 օր, իսկ մրգերի և բանջարեղենների մակերեսի արևի լույսի տակ 8ժ: Խոլերայի վիբրիոնները գերզգայուն են չորացման, ուլտրամանուշակագույն ճառագայթների, քլոր պարունակոզ պրեպարատների նկատմամբ: Մինչև 56˚C ճերմաստիճանում տաքացումը սպանում է վիբրիոններին 30 րոպե անց, իսկ եռացումը ակնթարթորեն: Ցածր ջերմաստիճանի տակ կարող են պահպանվել երկար ժամանակ: Խոլերայի վիբրիոնը գերզգայուն է տետրացիկլինի, լևոմիցիտինի, ամպիցիլինի նկատմամբ: Համաճարակաբանություն: Խոլերան անթրոպոնոզ աղիքային ինֆեկցիա է` տրամադրված պատդեմիկ տարածման: Վարակի աղբյուրը վարակված մարդն է: Մետ մասամբ հարուցչի աղբյուրը հանդիսանում է հիվանդները որոնց, մոտ ակնհայտ է կլինիկական պատկերը: V.Cholerae խրոնիկ կրողները կարող են կրել այն մի քնաի ամիս: Հնարավոր է նաև վիբրիոնակրություն ամբողջ կյանքի ընթացքում (ինչպես վորովայնային տիֆի և այլ մի քանի աղիքային ինֆեկցիաների դեպքում): Խոլերայի փոխանցման մեխանիզմը ֆեկալ – օրալ է, որն իրականացվում է ջրային ալիմենտալ և կոնտակտայի ճանապարհով: Խոլերայի առաջնային ուղին ջրայինն է, որը բերում է հիվանդության էպիդեմիոլոգիական տարածման: Վարակումը տեղի է ունենում ինչպես ինֆեկցված ջուրը խմելուց, այնպես էլ մրգերը բանջարեղենները լվանալիս և գյուղատնտեսության համար օգտագործելիս: Սննդային խոլերայի բռնկումները սովորաբար սահմանափակ անձանց մոտ են հանդիպում, որոնք օգտագործել են ինֆեկցված մթերք: Վտանգավոր են այն դեպքերը որոնք կապված են ախտոտված կաթի, խաշած բրնձի և այլ մթերքների հետ: Սննդային էպիդեմիաներին բնորոշ է հանկարծակի սկիզբ և միաժամանակ հիվանդության նշանների իհայտ գալը: Խոլերայով վարակվելը հնարավոր է հիվանդի կամ վիբրիանակիրի հետ ուղակի կոնտակտի դեպքում: հարուցիչը կարող է անցնել վիբրիոններով աղտոտված ձեռքերից կամ առարկաներից բերան:
ÊàȺð²
Խոլերայի հարուցչի տարածմանը կարող են նպաստել ճանճերը և խավարասերները: ՀԻվանդության բռնկումները կենցաղ կենտակտային ճանապարհով հանդիպում է հազվադեպ և բնորոշվում է դանդաղ տարածմամբ: Խոլերան, ինչպես այլ աղիքային ինֆեկցիաների բնորոշ է սեզոնայնությունը` ամառաշուն ժամանակաշրջանը, երբ բարձրանում է հարուցչի փոխանցման ֆակտորները (ջրի մեծ քանակի օգտագոծման հետ կապված): Խոլերայի հանդեպ զգայնությունը բարձր է և համընդանուր: Էնդեմիկ շրջաններում հիվանդությունը տարածված է հիմնականում երեխաների և ծերերի տարիքային խմբերում: Շրջաններում, որտեղ ավելի քիչ է տարածված խոլերան, խոցելի խումբը համարվում է միջին տարիքի անձինք, ավելի շատ տղամարդիք: ՀԻվանդության հանդեպ ավելի ընկալունակ են այն անձինք ում ստամոքսահյութի թթվայնությունը ցածր է, տառապում են գաստրիտներով, ունեն մի քանի տեսակ անեմիաներ: ՀԻվանդությունից հետո ձևավորվում է կայուն տիպոսպեցիֆիկ իմունիտետ: Հիավանդության ռեցիդիվները շատ հազվադեպ են, սակայն լինում են: Պաթոգենեզ և պաթոլոգիական անատոմիա: Խոլերան ցիկլիկ ինֆեկցիա է, որը օրգանիզմում առաջացնում է ջրի և էլեկտրալիտների զգալի կերուստ: Ջրի կամ սննդի միջոցով ընկնելով բերան ` խոլերայի վիբրիոնների մի մասը մահանում են ստամոքսահյութի ազդեցությամբ, իսկ միուս մասը անցնելով բարակ աղիներ` բազմանում են: Վիբրիոնները տեղակայվում են բարակ աղու լորձաթաղանթի մակերեսին: Վիբրիոնների ինտենսիվ բազմացումը և քայքայումը ուղեկցվում է էնդո- և էկզոտոքսինների արտազատմամբ: Բորբոքային երևույթներ չեն լինում: Էկզոտոքսինը խոլերոգեն են, անցնում է էնտերոցիդներ ռեցեպտոր զոնայի միջոցով, ներառյալ GMI գանգլիոզիտները, ակտիվացնում է ադենիլատցիկլազան, որը նպաստում է ցիկլիկ 3-5ադենոզինմոնոֆոսֆատի շատացմանը: Դա բերում է էլեկտրոտների և ջրի արտազատման բարձրացմանը և ճիշտ հարաբերակցությանը 13,5 մմոլ /լ նատրիում, 18մմոլ/լ կալիում, 48մմոլ/լ հիդրոկարբոնատ և 100մմոլ /լ քլոր (կամ 5գ նատրումի քլոր, 4գ նատրումի հիդրոկարբոնատ և 1գ կալիումի քլոր 1լ արտաթորանքում):
ÊàȺð²
Բարակ աղիքային հիպերսեկրեցիայի մեխանիզմի հիմնական դերը վերաբորվում է պրոստոգլանդիններին, որը նպասնելով ադենոզինմոնոֆոսֆատի և ֆոսֆոդիէսթերազայի սինթեզին, խթանում է ջրի և էլեկտրոլիտների տրանսպորտը աղ ու լուսանցք: Բարակ աղում արտազատման բարձրացման հետ մեկ տեղ հաստ աղում տեղի է ունենում ռեապցոցիայի անկում, ինչը բացատրում է ջրային դիառեայի առկայությունը խոլերայի ժամանակ, ինչպես նաև փսխուների առկայությունը, որը հիվանդության ծանր ընթացքի դեպքում օրվա մեջ 30 և ավել անգամ: Զարգանում է ներբջջային իզոօսմոտիկ դեհիդրատացիա, հիպոհոլեմիա, ինչը բերում է արյան խտացման և միկրոցիրկուլացիայի խանգարման: Այս ամենի հետեվանքով խոլերայի ծանր ձևի ժամանակ առաջանում է հյուսվածքային հիպոքսիա, մետաբոլիկ ացիդոզ և ռեսպիրատոր ալկալոզ, երիկամների, լյարդի, միոկարդի անբավարարության և արյան հիպոկոագուլյացիայի: Այս ամնեը խոսում է հիվանդության անբարենպաստ ընթացքի մասին: Դեհիդրատացիայի հետ մեկ տեղ առաջանում է դեմիներալիզացիա, հիպոկալեմիա (կալիումի դեֆիցիտը կարող է հասնել օրգանիզմում կալիումի նորմալ պարունակության 1/3-ին ): Վերջինց բնորոշվում է մկանների թուլությամբ, միոկարդի ֆունկցիայի խանգարմամբ, աղիների պարեզով և երիկամների ախտահարմամբ: Տարբերում են օրգանիզմում ջրազրկման 4 աստիճան` I ` հեղոջկի կորուստը մարմնի քաշի 1/3 ծավալով, II` 4-6% հեղուկի կորուստ, III` 7-9% հեղուկի կորուստ, IV` 10% -ից ավել: I աստիճանի դեհիդրատացիան չի առաջացնում ֆիզիոլոգիական խանգարումներ: II աստիճանի դեհիդրատացիան բնորոշվում է շրջանառող արյան և հյուսվածքային հեղոջկի ծավալի և աննշան կորուստով: III աստիճանի դեհիդրատացիայի դեպքում կան զգալի տեղաշարժեր շրջանարող արյան մեջ, իջած է պուլսային ճնշումը, երկամային արյունամատակարարումը, անդառնալի փոփոխություններ են տեղի ունենում ծայրամասային արյունամատակարարման մեջ: IV աստիճանի դեհիդրատացիան բնորոշվում է դեհիդրատացիոն շոկով, շրջանառող արյան ծավալի փոքրացմամբ, հեմատոկրիտի բարձրացմամբ և ծայրամասային հեմոդինամիկայի սուր խանգարմամբ, հյուսվածքային հիպոքսիայով, դեկոմպենսացված մետաբոլիկ ացիդոզով և ռեսպիրատոր ալկալոզով: IV աստիճանի դեհիդրատացիայի դեպքում կարող է լինել հիպոտենզիա, գլոմերուլյար ֆիլտրացիայի դադարում, ազոտեմիա, մկանային ֆիբլիրացիա, հիպեթերմիա:
ÊàȺð²
Ադեկվատ և ճիշտ թերապիայի բացակայությունը բերում է մետաբոլիկ խանգարումների անդառնելիության: Պաթոլոգիական փոփոխությունները օրգաններում և հյուսվածքներում տարբեր են` կախված խոլերիայի կլինիկական ձևից: Հիվանդների մոտ, որոնք մահանում են խոլորային ալգիդից, սուր ջրազրկման և դեմիներալիզացիայի պատճառով, լինում է <<Հիպոկրատի դեմք>> ` ներս ընկած աչքեր, սուր դիմագծեր, հողագույն մաշկ: Մեծ մանուշակագույն հետքերը, վերջույթների մկանների կրճատումները հիշեցնում են <<մարտիկի կամ բռնցքամարտիկի դիրքը>>: Ձեռքերին կան կնճիռներ, որոնք հիշեցնում են <<լվացարարուհու ձեռքեր>>: Կլինիկա: Խոլերայի կլասիկ ձևի կլինիկական դրսևորումները , ինչպես նաև Еl Тоr-ինը նման են: Հիվանդության ինկուբացիոն շրջանը տատանվում է մի քանի ժամից մինչև 5 օր` կազմելով միջինը 48 ժ: Հիօվանդությունը կարող է զարգանալ տիպիկ և ատիպիկ ընթացքով: Հիվանդության տիպիկ ընթացքի դեպքում տարբերում են թեթև , միջին ծանրության և ծանր ձևեր` համապատասխան դեհիտրատացիայի ծանրությանը: Հիվանդության ատիպիկ ընթացքի դեպքում տարբերում են ջնջված և կայծակնային ձևերը: Еl Тоr-ի դեպքում հաճախ դիտվում է վիբրիոնակրություն ` սուբկլինիկական ընթացքով: Հիվանդության տիպիկ ընթացքը զարգանում է սուր, հանկարծակի` երեկոյան կամ առավոտյան հիվանդները ունենում են դեֆեկացիաներ ` առանց տենզեմների և փորացավերի: Հաճախ նշվում է դիսկոմֆորտ: Կղանքը անմարս է, այնուհետև ջրիկ, դեղնավուն, հետագայում գույնը բացվում է` ձեռք բերելով շիլայանման տեսք` առանց հոտի, ձկան հոտով կամ կարտոֆիլի հոտով: Հիվանդության թեթև ձևի ժամանակ օրվա ընթացքում կարող է լինել 3-10 դեֆեկացիա: Հիվանդի մոտ ընկնում է ախորժակը, արագ առաջանում են ծարավի զգացում և մկանային թուլություն: Մարմնի ջերմաստիճանը սովորաբար սովորական է, կարող է առաջանալ սուբֆեբրիլիտետ: Հետազոտման ժամանակ կարելի է հայտնաբերել պուլսի արագացում, լեզվի չորացում : Որովայնը փքված է անցավ է: Հիվանդության բարորոկ ընթացքի դեպքում դիարեան շարունակվում է մի քանի ժամից մինչև 1-2 օր: Հեղուկի կորուստը չի գերազանցում մարմնի զանգվածի 1-3%: Արյան ֆիզիկո-քիմիաքկան հատկությունները չեն խանգարվում:
ÊàȺð²
Այս ձևը ավարտվում է լավացումով: Հիվանդության պրոգրեսիվման դեպքում դեֆեկացիան օրվա ընթացքում կարող է լինել 15-20 անգամ, արտաթորանքը առատ է, ջրիկ է և շիլայանման, այնուհետև միանում են բազմակի փսխումները, որոնք նման են «շատրվանների» և առաջանում են առանց սրտխառնոցի և էպիգաստրալ ցավերի: Փսխման զանգվածը արագ դառնում է ջրիկ, դեղին գունավորմամբ: Պրոֆուզ փորլուծությունը և բազմակի առատ փսխումները արագ, մի քնաի ժամվա ընթացքում բերում են արտահայտված ջրազրկման ` մեծ քանակությամբ հեղուկի կորուստով` կազմելով մարմնի զանգվածի 4-6%: Ընդհանուր վիճակը վատանում է, շատանում է մկանային թուլությունը, ծարավը, բերանի չորությունը: Հյուսվածքային հիպոքսիայի, ջրաէլեկտրոլիտային փոխանակության խանգարման, ացիդոզի հետևանքով որոշ հիվանդների մոտ առաջանում է կարճաժամկետ մկանային ցնցումներ, փոքրանում է դիուրեզը: Մարմնի ջերմաստիճանը մնում է սովորական կամ սուբֆեբրիլ: Հիվանդների մաշկը չոր է, տուրգորը իջած, հաճախ դիտվում է անկայուն ացիդոզ: Լոռձաթաղանթները նույնպես չոր են: Բնորոշ է պուլսի արագացում, զարկերակային ճնշման իջեցում : Արյան էլեկտրոլիտների խմբի խանգարումները հազվադեպ են : Նշվում է կոմպենսացված , մետաբոլիկ ացիդոզ: Որոշ հիվանդների մոտ կարելի է հայտնաբերել արյան խտություն (1,0.26-1,029 նորմայում 1,026) և հեմատոկրիտի մեծացում (0,51–0,54 նորմայում 0,40–0,50): Ժամանակին և ադեկվատ թերապիայի դեպքում վերանում է փսխումը, դիարեան, վերականգնվում է դիուրեզը և արյան ֆիզիկո-քիմիական հատկությունները, հիվանդի վիճակը լավանում է 2-3 օրվա ընթացքում սկսվում է լավացումը:
ÊàȺð²
Ռացիոնալ և ժամանակին թերապիայի բացակայության դեպքում հաճախ մի քնաի ժամվա ընթացքում հեղուկի կորուստը հասնում է մարմնի զանգվածի 7-9% : Հիվանդների վիճակը վատանում է, զարգանում է էքսիկոզի արտահայտված նշաններ` սրվում են դիմագծերը, աչքերը փոս են ընկնում , մեծանում է լորձաթաղանթների և մաշկի չորությունը, առաջանում են տոնիկ ցնցումներ առանձին մկանային խմբերում: Նկատվում է զարկերակային հիպերտենզիա, տախիկարդիա, տարածված ցիանոզ: Թթվածնային անբավարարությունը հյուսվածքներում խորացնում է ացիդոզը և հիպոկալեմիան:Հիպոկալեմիայի, հիպօքսիայի և էլեկտրոլիտների կորստի պատճառով խանգարվում է ֆիլտրացիան երիկամներում , առաջանում է օլիգուրիա: Մարմնի ջերմաստիճանը այս ամենի դեպքում նորմայում է կամ իջած: Արյան խտությունը բարձրանում է մինչև 1,030-1,035, հեմատոկրիտի ինդեքսը` 0.55-0.65 մեծանում է մետաբոլիկ ացիդոզը, հիպոկալեմիան, հիպոքլորեմիան, առաջանում է կոմպենսատոր հիպերթերմիա, հնարավոր է ազոտեմիա: Չնայած արտահայտված հիպովոլեմիաին` ադեկվատ թերապիան արագ , 1-3 օրվա ընթացքում վերականգնում է նյութափոխանակության բոլոր ձևերի խանգարումները հիվանդի օրգանիզմում: Հիվանդության պրոգրեսիվ ընթացքի դեպքում անբուժելի հիվանդների մոտ հեղուկի կորուստը հասնում է մարմնի զանգվածի 10 %, զարգանում է դեկոմպենսացված դեհիդրատացիոն շոկ: Ծանր դեպքերում շոկը զարգանում է հիվանդության առաջին 12 ժամվա ընթացքում: Հիվանդների վիճակը արագ վատանում է ` առատ դիարեան և բազմակի փսխումները պակասում են կամ լրի վ վերանում են: Բնորոշ է դիֆուզ ցիանոզը: Դիմագծերը ավելի շատ են սրվում, աչքերի շուրջը առաջանում են կապտուկներ (մուգ աչքերի ախտանիշ): Աչքերը խորը փոս են ընկնում ` կարծես շրջված են վերև (մայր մտնող արևի ախտանիշ): Հիվանդի դեմքը արտահայտում է տառապանք` խնդրելով օգնություն` facies chorelica: Ձայնը ցածր է, գիտակցությունը երկար ժամանակ պահպանված է : Մարմնի ջերմաստիճանը իջնում է մինչև 35-34˚C: Մաշկային ծածկույթները սառն են , հեշտությամբ ծալքավորվում են երկար ժամանակով ` երբեմն 1 ժամով : Պուլսը առիթմիկ է ` թույլ լեցունությամբ և լարվածությամբ` գրեթե չի շոշափվում:
ÊàȺð²
Արտահայտված է տախիկարդիան , սրտի տոները գրեթե չեն լսվում, զարկերակային հիպերտենզիան պրակտիկորեն չի տարբերվում: Մեծանում է շնչահեղձությունը, շնչառությունը առիթմիկ է , մակերեսային (րոպեյում մինչև 40-60 շնչառական շարժում): Հիվանդները հաճախ շնչահեղձության պատճառով շնչում են բերանով և շնչառությանը մասնակցում են նաև կրծքավանդակի մկանները: Տոնիկ ցնցումները տարածվում են ամբողջ կրծքավանդակի մկանային խմբերում, այդ թվում նաև դիաֆրագմային մկաններում: Որովայնը տափակած է, մկանները թույլ են և փափուկ: Սովորաբար առաջանում է անուրիա: Արյան խտացման հետևանքով հեմոգրամայում առաջանում են հետևյալ փոփոխությունները էրիտրոցիտների աճ մինչև 6-8 x 1012 / լ և լեյկոցիտների աճ նեյտրոֆիլային թեքումով: Արյան խտացումը աճում է մինչև 1.038-1.050, հեմատոկրիտի ինդեքսը հասնում է 0.60-0.70, աճում է ազոտեմիան, կալիումի, քլորի, հիդրոկարբոնատի իոնների սուր դեֆիցիտ, զարգանում է դեկոնֆենսացած մետաբոլիկ ացիդոզ և ռեսպիրատոզ ալկալոզ: Այս ձևի տևողությունը մի քանի ժամաից մինչև մի քանի օր է: Ժամանակին և ադեկվատ բուժման բացակայության դեպքում մթագնում է գիտակցությունը, վրա է հասնում կոման և ասֆիկցիան : Մահացությունը այս ձևի դեպքում հասնում է 60 %: Խոր խոլերան զարգանում է առանց լուծի և փսխման , բնորոշվում է սուր սկզբով, դեհիդրատացիոն շոկի արագ զարգացմամբ, զարկերակային ճնշման արագ իջեցմամբ, տախիպնոէով, աֆոնիայով, անուրիայով, բոլոր մկանայի խմբերի ցնցումներով , մենինգեալ և էնցեֆալիկ ախտանիշներով : Մահը վրա է հասնում մի քանի ժամվա ընթացքում: Խոլերայի այս ձևը հանդիպում է շատ հազվադեպ: Խոլերայի կայծակնային ձևի ժամանակ դիտվում է հանկարծակի սկիզբ և դեհիդրատացիոն շոկի արագ զարգացում ` օրգանիզմի սուր ջրազրկմամբ: Հատկապես ծանր է ընթանում երեխաների խոլերան : Երեխաների մոտ զարգանում է դեկոմպենսացված ջրազրկում սակայն հյուսվածքների հիդրոֆիլության պատճառով երեխաների օրգանւիզմումն էքսիկոզի ախտանիշները կարող են սուր չարտահայտվել: Արագ զարգանում է հիպոկալեմիա, որը ուղեկցվում է ցնցումներով, ցիրկուլյար և շնչառական անբավարարությամբ , անուրիայով , հաճախ զարգանում է էնցեֆալոպաթիայի և կոմայի նշաններ:
ÊàȺð²
Տեսություն: Ժամանակին և ադեկվատ թերապիայի դեպքում հիվանդության ելքը բարենպաստ է, մահացությունը մոտ է 0-ի, սակայն այն կարող է լինել հիվանդության ոչ ժամանակին բուժման հետ: Ախտորոշում: Ախտորոշումը հիմնված է անամնեստիկ, համաճարակաբանական, կլինիկական և լաբարատոր տվյալների վրա: Խոլերայի տիպիկ ձևերին բնորոշ է սուր և հանկարծակի սկիզբը, ջրային լուծի և փսխման ձևով, որոնք չեն ուղեկցվում որովայնի ցավերի, ջերմաստիճանի բարձրացմամբ և սրտխառնոցով: Առաջանում է դեհիդրատացիա և դեմիներալիզացիա(իջած է մաշկի տուրգորը, հեմոդինամիկան, շնչահեղձություն, օլիգուրիա, ցնցումներ): Խոլերայի ճիշտ ճանաչմանը նպաստում է լաբարատոր քննությունները: Ժամանակակից բակտերիաբանական ախտորոշումը պոլիէտապ է , տևում է 36 ժամ, իսկ արագացված մեթոդները թույլ են տալիս այն իմանալ 1.5-5ժամ հետո: Հիվանդության առաջին էտապը հանդիսանում է ֆիքսված էթանոլի առաջնային բակտերիոսկոբիան: Խոլերայի վիբրիոնները միկրոսկոպի տակ նման են ձկան խմբերի: Խոլերայի սպեցիֆիկ ախտորոշման հիմնական մեթոդը բակտերիոլոգիկանն է, որը ուղղված է հարուցչի անջատումը կղանքի և փսխման զանգվածներից, իսկ հիվանդության մահացու դեպքերում` բարակ աղու հատվածից: Հիմնականում առողջացման շրջանում , ինչպես նաև վիբրիոնակրության դեպքում հետազոտությունը պետք է անել անտիբիոտիկներ նշանակելուց 24 -36ժ ոչ ուշ և նրանց ընդունելուց հետո: Կղանքը վերցնում են ռետինե կատետրների և ապակյա խողովակների միջոցով:
ÊàȺð²
Դիֆերենցիալ ախտորոշումը Խոլերան հաճախ անհրաժեշտ է տարբերակել սննդի թունավորումից, կոլիբակտերիոզը ունի II աստիճան, rotavirus gastroenteritis-ը, որը կլինիկապես նմանվում է խոլերային: Որոշ դեպքերում, հատկապես, անհրաժեշտ է խոլերան տաչբերակել որովայնի սուր վիրաբուժական հիվանդություններից (աղիների անանցելիություն), ինչպես նաև սայլմոնելոզից, շիգելյոզից, ինչպես նաեւ ծանր մետաղների թունավորումից, սնկերից:
Բուժում. Բոլոր ձևերի խոլերայով հիվանդները ենթակա են պարտադիր ընդունելության հիվանդանոցներում (մասնագիտացված կամ ժամանակավոր), որտեղ նրանց հետ կատարվում է պաթոգենետիկ և պատճառական բուժում. Հիմնական բժշկական միջամտությունները տարվում են ջրի և էլեկտրոլիտների վերականգմանը` ռեհիդրատացիայի և ռեմինելարիզացիայի միջոցով, որն իրականացվում է երկու փուլով`առաջին` լրացնել առկա դեֆիցիտը աղի և ջրի միջոցով (սկզբնական ռեհիդրատացիա), երկրորդ` կոմպենսացիայի համար պետք է հեղուկի և էլեկտրոլիտների կորստի շարունակումը (ուղղելու ռեհիդրատացիա). Հիվանդության թեթև և միջին ծանրության ձևերը (ջրազրկում- 1-ին, 2-րդ և 3-րդ ձևերի մասայական մակարդակի փսխման բացակայության դեպքում) ինչպես երեխաների այնպես էլ մեծահասակների համար նախընտրելի մեթոդ է օռալ ռեհիդրատացիան` օգտագործելով գլյուկոզ-աղային խառնուրդը "Ռեհիդրոն" (ներառյալ 3.5գ նատրիումի քլորիդ, 2.9 գր նատրիումի ցիտրատ, 1.5 գ կալիում քլորիդ եւ 10 գր անջուր գլյուկոզ 1 լիտր ջուրում),
ÊàȺð²
«Ցիտրոգլուկոսոլանե եւ այլն: Սկզբում, գլյուկոզաաղային խառնուրդը նշանակվում է ջրի և Էլեկտրոլիտների առկա պակասորդի այն չափը, որի փոխհատուցումը տևում է 2-4 ժամ: Փսխման առաջացման դեպքում նպատակահարմար է նազոգաստրալ զոնդի կիրառումը: Գլյուկոզայի աղային խառնուրդի հաջորդ կիրառումը իրականացնում են հեղուկի կորստին համապատասխան որը որոշում են արտաթորանքի քանակից յուրաքանչյուր 2-4 ժամը մեկ: Օրալ ռեհիդրտացիան շարունակում են մինչև դիառեայի վերանալը, որը մեծ մասամբ տևում է 1- 2 օր: Օրալ ռեհիդռատացիայի վաղ կիրառումը խոչընդոտում է ծանր ռեհիդրատացիայի զարգացմանը: Հիվանդության ծանր դեպքերում ռեհիդրատացիոն գործողությունները իրականացվում է ներերակային ներարկմամբ: "Trisol քլորիդ 5 գ, նատրիումի երկածխաթթվային 4 գ, կալիում քլորիդ, 1 գ (5-4-1); «Disol" - 6 գր քլորիդ, նատրիումի acetate, 2 գ; "Atsesol - քլորիդ 5 գ, նատրիումի acetate, 2 գ, կալիում քլորիդ, 1 գ; «Hlosol" - 4,75 գ, քլորիդ, նատրիումի acetate 3.6 գ, կալիում քլորիդ, 1.5 գ; «Kvartasol" - 4,75 գ, քլորիդ, նատրիումի acetate, 2.6 գ, նատրիումի երկածխաթթվային 1 գ, կալիում քլորիդ, 1.5 գ; "Laktasol - քլորիդ 6.2 գ, նատրիումի լակտատ 3.3 գ, նատրիումի երկածխաթթվային 0.3 գ, կալիում քլորիդ 0.3 գ, 0,16 գ,
ÊàȺð²
կալցիումի քլորիդ 0.16գ, մագնեզիում քլորիդ 0,1գ : Առաջնային ռեհիդրատացիոն պոլիիոն լուծույթները տրվում է ներերակային 2 ժամվա ընթացքում` հողուկի դեֆիցիտի կամ 10% մարմնի քաշի չափով, 38-40 ° C ջերմաստիճանի տակ 2-4 լիտր ռեակտիվ (100-120 մլ / րոպե), իսկ մնացած ծավալը ներարկվում է 30-60 մլ / րոպե. Լուծույթների ներարկման արագությունը որոշվում է հիվանդի ընդհանուր վիճակի դինամիկայով` զարկերակային ճնշման, պուլսի հաճախականության և լեցունության, շնչառության հաճախականության, ցիանոզի, առաջացան և այլն:Հեղուկի վաղաժամ դնդաղեցումը կարող է բերել անդառնալի մետաբոլիկ խանգարումների երիկամներում, միոկառդում և այլ օրգաններում: Որպես կանոն, ռեհիդրատացիայի գորշողությունբների հիման վրա վերականգնվում է հեմոդինամիկան դադարում են փսխումները, ինչը թույլ է տալիս անցնել օռալ ռեհիդրատացիայի: Ռեհիդրատացիան շարունակում են մինչև դիարեայի ավարտվելը, դիուրեզի կարգավորվելը, ինչը դիտվում է 36-72ժ. հետո: Ռեհիդրատացիան փոքր տարիքի երեխաների մոտ կիրառում են աղային լուծույփների զուգակցմամբ գլյուկոզայի հետ և ներարկում են շատ դանդաղ: Առաջին 2 ժամում վերականգնվում թ առկա դեֆիցիտի 40%, մնացած ծավալը կոմպենսացվում է 4ժ ընթացքում: Արագ ներարկումը երեխաների մոտ կարող է առաջացնել թոքի կամ ուղեղի այտուց: Պարենտերալ ռեհիդրատացիայի դեպքում պետք է հետևել էլիքտրոլիտների մակարդակին, որովհետև հիվանդների մոտ կարող է առաջանալ հիպերկալեմիա: Հիպերկալեմիայի զարգացման դեպքում ցուցված է աղային լուծույթ տրիսոլի փոխարեն դիսոլը:
ÊàȺð²
Դեկոմպենսացված հիպոկալեմիայի դեպքում անհրաժեշտ է ներարկել լրացուցիչ կալիումի պրեպարատներ: Չնայած լրացուցիչ կալիումի նշանակումներին խորհուրդ է տրվում 3-4-րդ օրվանից նշանակել կալիումի քլորիդ կամ ցիտրատ 1գ օրը 3 անգամ: Ռեհիդրատացիայի գործողությունների հետ միաժամանակ խոլերայով հիվանդին նշանակում են էթիոտրոպ բուժում` տետրացիկլին (մեծերին ամեն 6ժ մեկ 0.3-0.5գ) կամ լեվոմիցիտին (մեծերին օրը 4 անգամ 0.5գ) 5 օրվա ընթացքում: Հիվանդության ծանր ընթացքի դեպքում անտիբիոտիկները տալիս են պարենտերալ: Անտիբոտիկների օգտագործման դեպքում լուծը դառնում է ավելի քիչ, ինչի շնորհիվ ռեհիդրատացիոն լուծույթների պահանջը փոքրանում է: Բացի հիվանդներից անտիբոտիկաթերապիա ցուցված է նաև վիբրիոնակիրներին: Խոլերայով հիվանդները հատուկ դիետայի կարիք չունեն և փսխումների դադարեցումից հետո պետք է ստանան սովորական սնունդ:Կրծքով կերակրվողների ` նորածիններին, պարտադիր պետք է տալ կրծքի կաթ քանի որ կրճատվում է հիվանդության ընթացքը: Հիվանդների դուրս գրումը հիվանդանոցից կատարվում է սովորաբար 8-10-րդ հիվանդության օրը կլինիկական առողջացումից հետո` բակտերիոլոգիկան հետազոտությունների 3 բացասական պատասխանների դեպքում: Բակտերիոլոգիկան հետազոտությունները իրականացվում են 24-36ժ –ից ոչ շուտ, անտիբիոտիկոթերապիայից հետո, 3 օր շարունակ:
ÊàȺð²
Պրոֆիլակտիկա: Խոլերայի պրոֆիլակտիկան ուղղված է ինֆեկցիայի հայտնաբերումը մեր երկրից` ոչ բարենպաստ շրջաններից, որն իրականացվում է համաճարակաբանության և սանիտարահիգենիկ միջոցներով: Համաճարակաբանական հսկողությունը իրականացվում է սանիտարահիգենիկ գործողություններով` սանիտարահիգենիկ նորմերի պահպանում, սննդային և կաթնային հիգիենայի պահպանում, վաճառակետերի հիգիենայի պահպանում, հասարակական սննդի հիգիենայի պահպանում և այլն: Բակտերիոլոգիական հսկողություն այն անձանց նկատմամբ , որոնք աշխատում են հասարակական սննդի հիմնարկներում, մանկական և բուժական հաստատություններում : Խոլերայի առաջացման վտանգի դեպքում անպայման հոսպիտալիզացվում են բոլոր սուր աղիքային ինֆեկցիաներով հիվանդները: Հարուցչի հայտնաբերման դեպքում այդ հիվանդներին արգելվում է բաց ջրամբարներից օգտվելը: Խոլերայի դեպքում կատարվում են հակահամաճարակաբանական գործողություններ , որոնցից հիմնականը հետևյալն է 1. պարտադիր հոսպիտալիզացիա, խոլերայով հիվանդի և վիբրոնակրի հետազոտությունները և բուժումը, 2. բոլոր ստամոքս-աղիքային հիվանդների հետազոտությունները և հոպիտալիզացիան, 3. հիվանդների հետ շփվող անձանց հոսպիտալիզացիան կամ ուղղակի հսկողություն 5 օրվա ընթացքում, 4. համաճարակաբանական հետազոտություն ,5. վերջնական դեզինֆեկցիա, 6. սանիտարահիգենիկ գործողությունները և սանիտարալուսբանական աշխատանքները, 7. համաճարակաբանական անալիզ: Աղբյուրը՝ Երևանի Մ. Հերացու անվ. պետական բժշկական համալսարան
MEDIC HEALTH GROUP Non-Profit Organization 122 E. Garfield Ave. # B, Glendale, CA 91502
Email: medichealthgroup@gmail.com ¶É˳ìáð ÊÙµ³·Çð` êáݳ àëÏ»ðãÛ³Ý (гۻð»Ý ´³ÅÇÝ) Chief Editor Sona Voskerchyan (Armeniana Section) ¶É˳ìáð ÊÙµ³·Çð` æ³ÝÇ»É Æµ³éÉáõñdz (²Ý·É»ð»Ý ´³ÅÇÝ) Chief Editor JEANELLE IBARLUCEA îÝûð»Ý` ²Ýݳ ä»ïðáëÛ³Ý Director Anna Petrosyan
²Ùë³·ðÇ Ñð³ï³ð³ÏáõÃÛáõÝÁ Çð³Ï³Ý³ñìáõÙ ¿ Ñáì³Ý³ìáð ϳ´Ù³Ï»ðåáõÃÛáõÝÝ»ðÇ ýÇݳÝë³Ï³Ý ³ç³ÏñáõÃÛ³Ùµ:
гٳϳð·ã³ÛÇÝ ·ð³ß³ðáõÙ ¨ Ó¨³ìáðáõÙ ÐéÇ÷ëÇÙ» سð·³ðÛ³Ý Computer typing and design Hripsime Margaryan
All rights reserved. Reference to ‘’Be Healthy” ONLINE magazine is mandatory when making citations. Full or partial televised reading of the magazine articles is prohibited without reference to ‘’Be Healthy” ONLINE magazine. The opinions expressed on the magazine do not have to coincide with the editorial staff’s viewpoints. The magazine bears no responsibility for the content of ads and press review. Ðá¹ì³ÍÝ»ðÇ Ñ»ÕÇݳÏÝ»ðÇ Ñ»ÕÇݳϳÛÇÝ Çð³ìáõÝùÁ å³ßïå³Ýì³Í ¿: îå³·ðì³Í ÝÛáõûðÇ ³ÕµÛáõðÝ»ðÁ Ýßì³Í »Ý ÑÕٳٵ ïìÛ³É Ï³ÛùÇÝ: ÊÙµ³·ðáõÃÛáõÝÁ å³ï³ë˳ݳïìáõÃÛáõÝ ãÇ ÏðáõÙ ïå³·ðì³Í ·áì³´¹Ý»ðÇ ¨ ѳÛï³ð³ðáõÃÛáõÝÝ»ðÇ µáì³Ý¹³ÏáõÃÛ³Ý Ñ³Ù³ð ¨ ÙÇßï ã¿, áð ³Ùë³·ðáõÙ ïå³·ðì³Í ÝÛáõûðÇ ·³Õ³÷³ðÁ å³ïϳÝáõÙ ¿ ËÙµ³·ðáõÃÛ³ÝÁ, ϳ٠˵³·ðáõÃÛáõÝÁ ÏÇëáõÙ ¿ Ñá¹ì³ÍÝ»ðáõÙ Ý»ðϳ۳ñì³Í ï»ë³Ï»ïÝ»ðÁ: лÕÇݳϳÛÇÝ µáÉáð Çð³ìáõÝùÝ»ðÁ å³ßïå³Ýì³Í »Ý: ػ絻ðáõÙÝ»ð ³Ý»ÉÇë` ÑÕáõÙÁ ³Ùë³·ðÇÝ å³ðï³¹Çð ¿: