Het hoeft maar één keer raak te zijn

w e b d a t e n

‘Het hoeft maar één keer

raak te zijn’

Het lijkt zo mooi, tussen zoveel profielen de allerleukste kunnen uitzoeken.

Maar internetdaten loopt veel vaker uit op een deceptie dan op een gelukkige relatie.

Vier vrouwen vertellen over hun te hoog gespannen verwachtingen in een wereld van losers en players. | door Mensje Melchior, foto’s Yvonne Brandwijk

‘I

k word er een beetje wanhopig van. Zijn dit nou echt de enige mannen die ik kan krijgen?” Liesbeth (32, IT-specialist) neemt zich elke keer weer voor te stoppen met internetdaten. Ze is hoogopgeleid, grappig en naar eigen zeggen ‘natuurlijk heel erg lief ’. Toch werkt het online daten niet. “In mijn profiel op Relatieplanet staat dat ik op zoek ben naar een intelligente, hoogopgeleide man. Krijg ik mailtjes vol spelfouten van automonteurs. Of een verzoek van een vijftigplusser – of ik zijn smslavin wil worden. En de leuke mannen die ik zelf benader, reageren niet omdat ze alleen maar gaan voor slanke en supermooie vrouwen.”

Liesbeth voldoet ondanks haar donkerblonde haar, groene ogen en vrolijke lach niet aan het ideaalplaatje. Ze heeft namelijk maat 44. Op datingsites worden veel vrouwen overspoeld met reacties, maar Liesbeth krijgt niet meer dan een paar mailtjes per week. “En dat zijn de losers van het internet. Of ze willen maar één ding.”

60

Het lijkt zo leuk, internetdaten. Voor een paar tientjes per maand opent zich een gigantische database met singles. ’s Avonds na het werk lekker een wijntje erbij en genieten maar van de stroom aan reacties. En natuurlijk zijn er de succesverhalen. Mensen die in de enorme hooiberg hun speld hebben gevonden en gelukkig getrouwd roepen dat ze ‘in het echt’ nooit op hem of haar waren gevallen.

Maar die succesverhalen zijn uitzonderlijk. Nederland telt 2,5 miljoen singles. Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) schat dat 1,5 tot 2 miljoen Nederlanders zich weleens op een datingsite hebben ingeschreven. Een andere schatting van het CBS is regelrecht ontluisterend. Van al die singles vindt slechts zeven procent via zo’n datingsite een duurzame relatie. Dat kun je niet bepaald een mooi rendement noemen. En daar heb je dan urenlang voor zitten speuren, terwijl je wordt belaagd door mensen met wie je eigenlijk niets te maken wilt hebben.

Neem Katja Vermeulen (35). De ambulante onderwijsbegeleidster schreef zich vorig jaar na een stukgelopen relatie in bij Relatieplanet. Katja (lang, donker haar, prachtig figuur) ligt wél goed in de markt en werd al snel overstelpt met reacties. “De eerste weken was ik elke avond urenlang bezig om al die mailtjes te bekijken; stapelgek werd ik ervan. Dus ik besloot alle mannen die niet de moeite hadden genomen een persoonlijk mailtje te schrijven meteen te wissen.”

Katja heeft een leeftijdslimiet gesteld; mannen boven de 44 jaar hoeven niet te reageren. Toch krijgt ze mails van oude mannen die wel even van zo’n lekker groen blaadje willen snoepen. “Reageert er zo’n vijftigplusser: ‘Zie je ons al in mijn Maserati door de bergen van Zwitserland toeren?’ Alsof ik daar in zou trappen, zeg, zo’n kerel die met zijn rijkdom jonge vrouwen probeert te versieren. Ik reageerde niet, was-ie nog beledigd ook. Kreeg ik een mailtje dat er heel wat vrouwen zijn die mijn

23 april 2010 HP | de tijd

Ellen Schat: ‘Ik mailde met een paar mannen, maar het bleef allemaal erg oppervlakkig’

plek maar wat graag in willen nemen.”

Ook de dates – maar liefst twee per week – vallen tegen. Vaak klikt het gewoon niet.

Ook maakte Katja in het begin nog weleens de fout om de ontmoeting uit te stellen.

“Dan kletste ik urenlang met zo’n jongen aan de telefoon en hadden we de grootste lol. Eén jongen vond ik echt heel leuk. Zou het dit keer dan toch raak zijn? dacht ik nog.

Dus we spreken af op een terrasje, en ik zie hem vanuit de verte aankomen. O nee, hè, dacht ik toen hij dichterbij kwam. Was-ie een halve kop kleiner dan ik! Hij was even vergeten te vermelden in zijn profiel dat hij niet langer is dan een schamele 1 meter 65.”

“Ach ja, die profielen,” verzucht psychologe Roos Vonk. “Iedereen doet zich op datingsites beter voor dan hij in werkelijkheid is. Dat moet ook wel; het wemelt van de andere gegadigden die heel leuk en dynamisch overkomen. De concurrentie is moordend en je krijgt al snel het idee dat je flink aan zelfpromotie moet doen.” Vonk is hoogleraar sociale psychologie en heeft onderzoek gedaan naar de kracht van de eerste indruk en naar wat mensen nou echt gelukkig maakt. Ze schreef er twee boeken over, De eerste indruk en Ego’s en andere ongemakken.

Uit onderzoek blijkt dat maar liefst tachtig procent van de internetdaters liegt. In

HP | de tijd 23 april 2010

hun profiel zijn ze net iets slanker en langer dan in het echt. Een foto waarop ze vijf jaar jonger zijn, kan ook nog best, vinden ze. Het gevolg: op de naar schatting 150 Nederlandse datingsites lijkt het overgrote deel van de singles dolgelukkig en een ideale catch. Ze hebben een leuk leven, veel vrienden en hobby’s. Vrouwen zijn sportief, spontaan en overal voor in. Ze hebben hun leven op orde maar zoeken alleen nog een ‘maatje’. Mannen hebben humor, houden van strandwandelingen, een goed gesprek en dito glas wijn en hebben als hobby bijna allemaal – heel gek – koken. Kortom: internetdaters schermen met wat de andere sekse graag wil horen.

Niet zo gek dus dat het eerste afspraakje bijna altijd vies tegenvalt. Roos Vonk: “De verwachtingen zijn door die blije profielen

‘Het is net een grote snoepwinkel; als het niet meteen lekker is, wil je weer een volgend snoepje proberen’

en eerste mailtjes vol ontboezemingen veel te hoog gespannen. Het moet ook nog eens meteen raak zijn; de beruchte ‘klik’ is heilig. Maar liefde heeft de tijd nodig om te rijpen. Zoiets als liefde op het eerste gezicht is een mythe; verliefdheid moet langzaam groeien. Dat gaat niet met internetdaten; het is net een grote snoepwinkel. Als het niet meteen lekker is, wil je snel weer een volgend snoepje uitproberen.”

Daar komt nog bij dat steeds meer players de datingsites hebben ontdekt. Mensen – meestal mannen – die alleen maar uit zijn op een avontuurtje, maar die net doen alsof ze een serieuze relatie willen. Vonk: “Dit probleem heb je ook in het echte leven, maar op internet is het jachtgebied voor dit type man veel groter. Natuurlijk is er niets mis met seks alleen maar om de seks. Maar de meeste single vrouwen op die sites willen gewoon een liefdevolle relatie. En als ze dertiger zijn het liefst ook nog een beetje snel, zodat ze nog net op tijd een gezinnetje kunnen stichten. Een groeiende groep mannen maakt misbruik van die behoeftigheid.”

“Ik vind het heel moeilijk om in te schatten of het een man alleen om de seks te doen is,” zegt Liesbeth, die al een paar keer het slachtoffer werd van zo’n player.

“Laatst is het me weer overkomen. Een knappe man benaderde me, we chatten en Ω

61

hoogopgeleid, spontaan, in het bezit van een goede baan en een eigen huis, reislustig en ook nog een beetje relaxed moet zijn.

‘Jouw ideale partner bestáát helemaal niet, zeg ik dan.’”

Het stoort Ellens-Maat dat het uiterlijk steeds zwaarder weegt bij het internetdaten. “Ik doe dit werk al bijna tien jaar en ik merk dat mensen steeds sneller worden afgewezen omdat ze er niet zo flitsend uitzien. Sowieso vallen mensen met een vlekje al heel snel buiten de boot. Als een man introvert is, haakt de ander meestal na het eerste afspraakje al af. En als een vrouw overgewicht heeft, wordt ze daar keihard op afgerekend.”

Ω

Zij wél

Caroline en Constant Lamp

Natuurlijk is het niet alleen maar drama; er zijn ook mensen die de ware wél op internet vinden.

Caroline Lamp (47, directiesecretaresse en professional organizer) vond in 2003 via e-matching de liefde van haar leven. “Ik had mijn leven na mijn echtscheiding weer op orde en wilde wel weer van de liefde genieten. Ik had maar een paar eisen. Hij mocht geen voetbalfan zijn, moest zijn leven op orde hebben en eerlijk zijn.”

Constant Lamp (55), directeur van een trainingsbureau, spotte Carolines profiel en dacht dat hij geen enkele kans maakte. “Ik was duidelijk te oud en ik rookte ook nog eens als een ketter, terwijl zij een niet-roker wilde. Ik stuurde een mailtje met de mededeling dat ze een leuk profiel had, maar dat ik niet aan haar eisen voldeed.

Ik wenste haar als afsluiter nog evenveel succes met haar zoektocht.”

Caroline hapte toe. Na een paar weken mailen en bellen spraken ze af. Constant: “Die eerste

ontmoeting sloeg meteen in als een bom. Ze zag er nog mooier uit dan op de foto, was grappig en we konden uren achter elkaar samen praten.” Caroline: “Ik was doodzenuwachtig, had een droge mond, pijn in mijn maag. Hij had een beeldje voor me meegenomen, daar smolt ik van.”

Vanaf de tweede afspraak was het raak.

Constant: “We zoenden en besloten ter plekke dat dit serieus was.”

Een jaar later trok Caroline bij Constant en zijn twee kleine kinderen in. Twee jaar geleden vroeg hij haar ten huwelijk. Ze trouwden in een kasteeltje in Overveen, met alleen familie en intieme vrienden om zich heen. Constant: “Ik ben heel blij dat Caroline zich niet aan haar checklist heeft gehouden. Ze is voor mij en de kinderen een echt maatje. Ze is slim, zorgzaam en lief. Gelukkig trok dat ene mailtje haar toch over de streep.” |

mailden en al snel had ik vlinders in mijn buik. Ergens had ik wel in de gaten dat het niet helemaal klopte; hij maakte steeds seksuele toespelingen. Toch spraken we af. Het klikte en de tweede date sloten we af met een gepassioneerde en romantische nacht.

Ik hoopte dat deze scharrel nou eindelijk op een echte relatie zou uitlopen. Maar na vier dates hoorde ik ineens niets meer. Een paar dagen later zag ik op Relatieplanet dat hij weer druk aan het speuren was naar de volgende vrouw.”

Dit soort verhalen gaan Irma Ellens-

Maat aan het hart. Zij is datingcoach en leert mannen en vrouwen effectief te daten via internet. Haar advies: “Luister vooral naar al die alarmbellen die afgaan bij zo’n foute man. Als je op zoek bent naar echte liefde is zo’n keiharde afwijzing veel te pijnlijk.”

Volgens Ellens-Maat zijn players echter niet het grootste euvel van internetdaten. Veel erger zijn de waslijsten met eisen.

“Dan staat er in zo’n profiel dat de toekomstige levensgezel grappig, razend intelligent, aantrekkelijk, sportief, cultureel onderlegd,

62

Zouden datingsites die minder op het uiterlijk zijn gericht dan de oplossing zijn?

Ellen Schat (34) probeerde anderhalf jaar geleden Parship uit. De medewerkster van een communicatiebureau koos voor die site omdat er geen foto’s bij de profielen staan.

“Ik wilde dat mannen zouden reageren op mij, en niet op mijn flatteuze foto. Ik had geen zin in een veemarkt.”

Parship werkt met een uitgebreide psychologische test en matcht mensen die qua karakter en levensinstelling goed bij elkaar zouden passen. Toch valt het Ellen vies tegen. “Ik mailde met een paar mannen, maar

‘Het leek de uitverkoop wel; ik activeerde mijn profiel en de mails stroomden binnen’ op de een of andere manier bleef het allemaal erg oppervlakkig. Als ik iemand niet zie, weet ik ook niet of er een klik is. En om al meteen mijn hele ziel en zaligheid bloot te leggen, zag ik ook niet zitten.” Met een paar mannen kwam het tot een afspraakje, maar dat was het allemaal net niet. “Sommige mannen namen een cadeautje mee.

Dat vind ik nogal slijmerig op zo’n eerste date. Of ze riepen meteen dat ze me zo leuk en fantastisch vonden. Hoe kan dat nou, je kent me helemaal niet, dacht ik dan.”

Na een paar maanden internetdaten geeft Ellen het op. Even later krijgt ze een

23 april 2010 HP | de tijd

mailtje van een oude schoolvriend, die haar opspoorde via Hyves. “We vonden elkaar op de middelbare school al leuk, maar waren te verlegen om stappen te ondernemen.” Ze spreken af en de tweede date is het al raak. “Hij sloeg een arm om me heen en het was alsof we al jaren samen gearmd over straat liepen. Toen wist ik het zeker: ik ben verliefd!”

Ellen organiseert nu speeddates in Leeuwarden. Drie minuten krijgen mannen en vrouwen om met elkaar te kletsen en in te schatten of het wat kan worden. “Dat lijkt misschien ook op een veemarkt, maar dat is het niet. Je merkt gewoon snel of er een onderlinge chemie is. Dat werkt veel beter dan die eindeloze mail- en chatsessies.”

Ook Jolanda de Jong (47) is helemaal klaar met de online liefde. De eigenaresse van een kapsalon is ervan overtuigd dat ze juist door het internetdaten op de verkeerde man is gevallen. “Een paar jaar na mijn scheiding heeft mijn zoon me aangemeld bij Relatieplanet. Het leek de uitverkoop wel; zodra ik mijn profiel activeerde, stroomden de reacties binnen.”

Jolanda had maar een paar eisen. “Ik wilde een man van mijn eigen leeftijd, met een leuk koppie haar – ik ben tenslotte kapster – die in de buurt woonde. Toen reageerde Jan. Hij was 55, kaal, en woonde ver weg. Toch mailden en belden we, en eigenlijk werd ik al verliefd voor ons eerste afspraakje. Hij had zo’n leuke stem, daar smolt ik helemaal van.”

De twee begonnen een relatie. De eerste maanden waren leuk, maar al snel bleek Jan helemaal niet bij haar te passen. “Hij was heel dominant. Wanneer ik een weekendje met mijn zoons wilde doorbrengen, werd hij helemaal pissig. En op een gegeven moment eiste hij dat ik bij hem in zou trekken.

Dat ik er moeite mee had om ver weg te gaan wonen van mijn kinderen, kleinkind en vrienden begreep hij niet. Ik kon toch prima met hem een nieuw leven opbouwen?”

Jolanda maakte het een half jaar geleden uit. Nu is ze weer klaar voor een nieuwe liefde en overweegt ze zich in te schrijven bij relatiebemiddelingsbureau Partnerselect. Ze hoopt dat de bemiddelaars haar wel aan de juiste man helpen. “Voor zo’n bureau moet je flink betalen, dus dan weet je tenminste zeker dat er geen profiteurs of leugenaars tussen zitten. Ik wil gewoon een lieve man met een goede baan. Eentje die me niet overschaduwt, maar gewoon lief voor me is.”

HP | de tijd 23 april 2010

Daten in Nederland Ons land telt ongeveer 150 datingsites. Hoeveel leden elke site precies heeft, weet niemand.

Soms schermen ze met hoge ledenaantallen, maar daar zitten dan ook leden bij die ooit een profiel aanmaakten maar allang niet meer op zoek zijn naar een partner.

Relatieplanet is de grootste van Nederland, met als gevolg dat mooie vrouwen zomaar honderd mailtjes per dag kunnen krijgen.

Parship.nl werkt met een psychologische test om mensen aan elkaar te koppelen. Bij het profiel is niet direct een foto zichtbaar. De gebruikers van Parship zijn vaker vrouw, stedelijk, hoogopgeleid en boven de dertig.

Lexa.nl is voor een iets jonger publiek; er is veel verschil in woonplaats en opleidingsniveau.

D-date.nl heeft een brede doelgroep, en organiseert dagen waarop leden elkaar kunnen ontmoeten.

E-matching.nl is de oudste Nederlandse datingsite en richt zich op hogeropgeleiden.

Nieuwe profielen worden streng gecontroleerd, getrouwde mensen die op zoek zijn naar een vluggertje komen niet door de selectie.

Weetwiejedate.nl houdt ook streng toezicht op de juistheid van de profielen; leden moeten een kopie van hun identiteitsbewijs opsturen.

OneHello.nl was de tweede site die startte op de Nederlandse online datingmarkt en is een van de grootste koppelsites.

Be2.nl hanteert een persoonlijkheidstest om geschikte mensen bij elkaar te brengen.

Match4me.nl richt zich op hogeropgeleiden.

Verder zijn er allerlei gespecialiseerde sites, bijvoorbeeld voor vegetariërs (vegadates.nl), mensen met een maatje meer (andermaatje.nl) en etnische groepen (zoals dosti4life.nl voor hindoes). |

Is het ouderwetse bemiddelingsbureau dan de oplossing voor al die zoekende singles?

Roos Vonk: “Het blijft onnatuurlijk. Zit je weer in de kroeg tegenover een vreemde met wie je nog helemaal niets gemeen hebt te hopen dat dit dan toch de ware is.” Gewoon accepteren dat je een tijdje alleen bent, is volgens Vonk een veel betere optie.

“Tegenwoordig is iedereen wel een paar jaar vrijgezel, en daar hoeft niets mis mee te zijn. Veel datende singles worden doodongelukkig. Als je steeds bezig bent met daten, gaat al je energie naar wat ontbreekt in plaats van naar wat je wel hebt. Van energie stoppen in baan, hobby’s en vrienden word je veel gelukkiger. Je komt vanzelf wel

weer iemand tegen. Of niet, dat is ook niet erg. Als je maar een rijk sociaal leven hebt, hoeft dat helemaal geen ramp te zijn.”

Daar denkt Liesbeth toch anders over.

Ze wilde zich eigenlijk vanaf nu op het speeddaten storten, maar eerst gaat ze het nog één keer proberen op een datingsite.

Dit keer bij e-matching. “Misschien zijn de mannen daar wat serieuzer.” Haar oproep: “Gezocht: man, 28-37 jaar, regio Amsterdam, langer dan 1 meter 75, in bezit van pretogen. Film, muziek, plagen, goed gesprek, ganzenbord.” Waarom ze er toch weer in trapt? “Het hoeft maar één keer raak te zijn.” |

Jolanda de Jong: ‘Ik wil gewoon een lieve man met een goede baan’

63