STERKLASSE BULLETIN
“We doen het” .... van SLK naar R129
4
Voor de SL uit de Baureihe R129, is er geen aparte club in Nederland. Wel in Duitsland! In Nederland is de R129 aan de S Klasse club toegevoegd en daar is niets mis mee! Het is een leuke en gezellige club. Er zou alleen wat meer aandacht mogen komen voor de R129. Dus bij deze zal ik proberen de daad bij het woord te voegen. In tegenstelling tot zoals bij vele anderen het geval is, ben ik pas op latere leeftijd bevangen door het Mercedes virus. Mijn eerste eigen auto was een Alfa Romeo 1600 Giulia Super, tweedehands en een jaar of drie oud. Er volgden er meer totdat ik door het klassieker virus werd gegrepen. Aanvankelijk kocht ik Alfa Romeo’s maar later auto’s van Engels fabricaat! Totdat ik voor een Duits bedrijf ging werken waar men zeer eenkennig was met betrekking tot auto’s. Daimler was het wat de klok sloeg. De eerste werd een 190’er, een 2.5 diesel. Deze werd na verloop van tijd vervangen door een exemplaar van na de Modellpflege . Daarna kwam er een W124 300 diesel. Het was in die tijd dat de designstudies van een kleine Mercedes Roadster bekend werden en ik wist het gelijk, die moet ik hebben. In 1996 was het zover, m’n eerste eigen nieuwe Mercedes, een SLK 200 (de 230 was boven budget. In 2001 volgde de aanschaf van een face lift model en in 2005 de opvolger met het SLR achtige neusje. Volgens velen was met name de eerste (R170) SLK geen echte Mercedes, het was een vrouwenwagentje. En zo waren er nog meer vooroordelen. Mijn vrouw en ik hebben echter ontzettend veel plezier gehad van en met onze SLK’s. We hebben tal van reizen door Europa gemaakt en zonder noemenswaardige problemen. Eén keer weigerde het dak! De oorzaak bleek een gebroken ABS sensor in de achteras te zijn. Een andere keer begaf een band het. An sich geen ramp zou je denken, ware het niet dat dit gebeurde op een zondag, in een klein gehucht ergens in de Pyreneeën . De lekkage bleek een scheur in de wang van de (gloednieuwe) band, en bij aanschaf had ik gekozen voor de reparatieset in plaats van een thuisbrengertje. Helaas……
Ariane, mijn vrouw, gebruikte de SLK voor woon werk verkeer en omdat dit toch een vrij onpraktische auto was, keken we uit naar een gebruiksauto, bij voorkeur een Kombi. Het werd een ‘Youngtimer’. een Mercedes en wel een W124 T model in de wat ongewone kleur ‘imperial rood’. Een auto die ons tot op de dag van vandaag uitstekend bevalt en trouw dienst doet. De SLK werd een beetje krapjes (of wij werden wat ouder). Ik zat al een tijdje te broeden op een SL. Aanvankelijk keek ik uit naar een gebruikte R230. Een hele mooie auto. Maar het Youngtimer virus kriebelde, temeer daar de 124 goed beviel. De R129 heb ik altijd een mooie auto gevonden. Overigens spreken mij alle types uit dit tijdperk aan. De 201, 124, 140 etc. Tijdloze en goed gebouwde auto’s. Ingetogen zonder al te veel poespas en tierlantijnen. Van de Dealer Op een gegeven moment liep ik tegen onze huidige SL op het internet aan, bij Mercedes-Benz dealer Rütchen in Breda. Ik ben niet gelijk gaan kijken, er zijn weken overheen gegaan. Ariane vond het maar niks. Een auto uit 2005 inruilen voor een auto uit 1998! Uiteindelijk ben ik toch naar Breda getogen. Er was keuze uit een 500 en een 320. Beiden in mijn kleur, blauw! De 320 won het op de opties. De 500 had een lichtgrijs interieur en uit ervaring wist ik dat dit bij een roadster erg besmettelijk is. Toen de proefrit. We waren de straat nog niet uit of tot mijn verbazing zei Ariane, “we doen het”………. Het is een SL320 uit 1998, van na de laatste Mopf (red.: Modelpflege). Origineel geleverd door de Mercedes Benz Niederlassung in Bremen en in 2006 ingevoerd. De kleur is Azuritblauw met blauw lederen interieur, blauwe soft top, en een originele hard top, vijf-traps automaat en tempomat. Verdere opties zijn xenon verlichting, elektrisch verstelbare stoelen met memoryschakeling welke ook voorzien zijn van verwarming en multicontour rugleuning en zitting (moet eerlijkheidshalve wel bekennen dat de
STERKLASSE BULLETIN
laatse SLK voorzien was van een Airscarf, en die missen we zo nu en dan wel eens), een originele Radio/CD met een heerlijke ouderwetse elektrische Hirschman antenne. En zo hoort het ook! Er zaten de originele lichtmetalen velgen onder, inclusief het reservewiel. Niks reparatie setje, niks thuisbrengertje. Inmiddels zitten er (origineel bij dit type behorende) AMG velgen onder (een stille wens) en de originele velgen zijn voorzien van winterbanden. Ja, wanneer het weer het toelaat rijden we er ook mee in de winter. De eerste vakantie die we met de SL hadden bracht ons naar Spanje en Portugal. In totaal hebben we die vakantie ruim 7.000 km gereden, waarvan de laatste 1.700 km (Madrid naar Megen) in een ruk. Geen centje pijn. Een overtuigend bewijs dat de SL een echte reisauto is. Het jaar daarop hebben we de Mille Miglia route gereden. Dit kan ik een ieder aanraden, met name de “daklozen” onder ons, Wij hadden geboekt via de ANWB, maar als ik het weer zou doen, zou ik één van de routes die destijds gereden werden uitzoeken en de rit zelf organiseren. Misschien een idee als een clubrit!? Ruim 4.000 km hebben we deze reis geklokt en op de terugreis verschillende bergpassen gereden, o.a. de Stelvio. Dit jaar zijn we met de SL naar o.a. Praag en Wenen gereden. We kochten de auto met iets meer dan 92.000 km op de teller, inmiddels is deze de 125.000 km gepasseerd. Met uitzondering van een kapotte airbag sensor in de rechter voorstoel en een kapotte stoelverwarming links hebben er zich nooit problemen met de auto voorgedaan. Behalve poetsen doe ik zelf weinig aan de auto. Elk jaar gaat hij voor de APK en een onderhoudsbeurt naar de garage, geen officiële dealer maar een wel een specialist in Druten. Als er iets kapot is of niet bevalt dan laat ik dat vervangen of repareren. Twee, eigenlijk drie minpuntjes. De lendesteun van de linker voorstoel vertoont een slijtageplek (maar dat zie je in veel Mercedessen, zo ook in onze 124). Het kleurnummer plaatje ontbreekt (De restanten heb ik nog wel, maar is helemaal gecorrodeerd. Dit is namelijk van aluminium en werd bij deze serie voor het spuiten van de auto op een chassisbalk onder de radiateur gemonteerd. Onbewerkt metaal en aluminium gaan nu eenmaal niet samen). Helaas kan dit plaatje niet meer geleverd worden. En tot slot, de eeuwige steenslag. Motorisering De SL320 van dit type kwam in 1998 op de markt en was tot de introductie van de R230 in 2001, in productie. Hij is voorzien van de in 1998 geïntroduceerde M112 3.2 Ltr. V6 motor met 165 kW/224 pk. Dezelfde motor zat ook in de SL280, waar deze een vermogen had van 140kW/204 pk. Naast de motoren is het verschil met de eerste Mopf (1995)
de vorm van de buitenspiegels (hetzelfde model als van de in 1996 geïntroduceerde SLK), het eindstuk van de uitlaat, deurgrepen in de kleur van de auto, en nieuwe 5 gaats velgen. Het is geen pk kanon, maar het vermogen is voldoende . Wie over meer vermogen wil beschikken moet voor de SL500 gaan. In de modellen vanaf 1998 had deze V8 een vermogen vaan 225 kW/ 306 pk. Dan is er nog de SL600 V12 met 289 kW/389 pk. Dit was dezelfde motor als van voor 1998. En dan zijn er nog de AMG versies, waarvan er maar enkele gemaakt zijn. De V8 (AMG SL60) stond tot 1998 in de prijslijst dus is nooit in deze laatste Mopf beschikbaar geweest. Wel waren de V8 SL55 en V12 SL70 of SL73 vanaf 1998 weer beschikbaar. Zoals gezegd, de 320 heeft voldoende vermogen en is een heerlijke toer auto. Ik geloof ook niet dat de R129, ook met meer vermogen, een echte sportauto is. In totaal zijn er 7.070 van de SL320 geproduceerd en is daarmee het op een na zeldzaamste type. De meest zeldzame is de SL280 waarvan er maar 1.704 de fabriek in Bremen verlieten. Editions Er zijn een aantal speciale uitvoeringen uitgebracht. Zo waren er de Special Edition (1998, 500 stuks). Zwart, met rode soft top, knal rode leren bekleding en een rood instrumenten paneel. In mijn beleving een beetje teveel van het goede, maar smaken verschillen. Verder werden Designo uitvoeringen speciaal voor de Engelse en Japanse markt gemaakt naast verschillende Mille Miglia uitvoeringen (1999: 10 stuks; 2000: 12 stuks waarvan 2 x 500 en 10 x 320; 2001: 13 stuks), de SL Edition (2000, 700 stuks) en de Final Edition (ook in 2000 en in totaal 674 stuks). Deze twee hebben mijn persoonlijke voorkeur, en als de onze ooit vervangen mocht worden, dan moet het door één van deze twee zijn. Verder zijn er nog een Formula One Edition (2000: 20 stuks) en een Silver Arrow Edition USA (2001: 1.550 stuks) geweest. Naar de laatste gegevens van onze voorzitter zijn er 24 SL’s in de S klasse club. Niet dat wij aan alle bijeenkomsten deelnemen, maar ik zie ze helaas zelden. De SL is natuurlijk een tourwagen bij uitstek, en misschien is er belangstellingen onder de R129 bezitters om wat meer tourritten te organiseren. Dit kunnen eendaagse ritten zijn, maar ook meerdaagse naar het buitenland, bijvoorbeeld een Mille Miglia rit zoals eerder in dit stukje geopperd. Mocht daar belangstelling voor bestaan dan kunnen we dat natuurlijk kenbaar maken bij de evenementen commissie en ondergetekende wil best behulpzaam zijn bij de organisatie. Daklozen, verenigt U……….! FRITS BAKKER
5