Ñ ß ô ôcôÊ Ü ô
Editorial
Οι Ερωτες βγάζουν ακόμα ένα καλοκαίρι στην Αθήνα. Κι αποφασίζουν να παίξουν με μια πόλη που μέσα σε ένα χρόνο ωρίμασε ξαφνικά και μοιάζει να άφησε πίσω την ξεγνοιασιά των περασμένων χρόνων. Κι όμως, βγαίνοντας στους δρόμους της διαπιστώσαμε πως η πόλη μας παραμένει ανοιχτή σε εξερευνήσεις, προβολές και αναζητήσεις. Ισως γιατί γνωριστήκαμε κάπως καλύτερα, μάθαμε να την υπολογίζουμε αλλιώς και κατάλαβε πως μπορεί να στηριχτεί πάνω μας για να διεκδικήσει όσα αυτονόητα της στερούν. Από αυτό το τεύχος οι Ερωτες αλλάζουν: αποκτούν ένα συμβολικό αντικείμενο, διαφορετικό κάθε φορά. Γίνονται ένα παιχνίδι που παίζεται σαν σκυταλοδρομία σε διαφορετικά σημεία της πόλης, ενώνοντας με τρόπο ασυνήθιστο τους συμμετέχοντες σ’ αυτό. Οι Αθηναίοι των 20 φωτογραφιών καλούνται να αυτοσχεδιάσουν με το μαγικό αντικείμενο του τεύχους και να το προσαρμόσουν στις διαθέσεις και την προσωπικότητά τους. Και μέσω αυτών μπορούμε κι εμείς να δούμε τα πολλαπλά πρόσωπα της πόλης: το χιούμορ και τη σοβαρότητα, την ελαφρότητα και τη μελαγχολία. Ενα μωσαϊκό διαθέσεων και προσώπων. Αυτό ακριβώς που είναι κι η ίδια η πόλη-πρωταγωνίστρια: αυτή που υπαγορεύει τους όρους του αστικού μας παιχνιδιού. Σ’ αυτό το τεύχος δεν ζητήσαμε προσωπικά κείμενα από τους Ερωτες. Τους κλέψαμε φράσεις πάνω στη στιγμη του παιχνιδιού, προσπαθώντας έτσι να συνθέσουμε ένα συνολικό πορτρέτο της Αθήνας. Εσείς οι ίδιοι καλείστε να βάλετε τις φράσεις στη σειρά της προτίμησής σας, για να φτιάξετε το δικό σας καλοκαιρινό μανιφέστο, παίρνοντας έτσι μέρος με τη σειρά σας στο παιχνίδι. Γιατί, όπως θα διαπιστώσετε στις σελίδες που ακολουθούν, η Αθήνα μπορεί να πέρασε ένα δύσκολο χειμώνα -κι ίσως την περιμένει ένας ακόμα δυσκολότερος- όμως παραμένει ακόμα ανοιχτή σε μια πολύχρωμη πρόκληση. Ας το έχουμε στο νου μας την επόμενη φορά που θα περπατήσουμε στους δρόμους της. Ευχές για ένα καλοκαίρι χρωμάτων. Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Ñ ß ô ôcôÊ Ü ô ô Ñ n Ü ôy ÛôÚ UUU KCRPMNMJGQLCUQ EP KCRPMNMJGQ KCRPMNMJGQLCUQ EP Ñ ôÆy Ü ô ô ô ô $?V ô ô ô ô
Î á © ©Ë ô Ð$31./.+(2©$Ï ÔÖÎÏÍ©É Ë © Ïä{ ¡© É© Ö Ï © © Ð Ò
~ ß ô# ô ôÆy n Û ô Íy ô Ê ôÑ ß ô .PMHCARô+?L?ECP ô ÅÜ ô~Ûn
Æy nÚ ô# ô } Í n ôÆ Í ô
~ Ý Ë Ü ôÊ Í
nÝ ôÆ ô Ä ô~ n Í ôÎ Í ôË Í
~ n Ý ô ~ nÛ ô Ü ô
Ü ô ÅÍ ôÄ y ß
Æ ßy ô ÈôÊ n ÛôÄ Æ
6
10
14
Joanna Drigo León
8
Γιώργος Νανούρης
12
Nalyssa Green
Δημήτρης Καραντζάς Μαριέλα Παπαδέα
18
Θάνος Παπακωνσταντίνου Ιωάννα Παπαδημητρίου
22
30
34
Gaudi
28
Brothers in Plugs
32
Ελένη Ρουμπάνη
Κλαίρη Φαφούτη 36
Χριστίνα Σκαρπέλη Katrin the Thrill
42
24
Λένα Διγιδίκη
Γιάννης Παπαγιαννόπουλος 38
20
Παναγιώτης Πανταζής (pan pan) Πολυχρόνης Δαμαλάς
26
16
40
Βάσια Τζανακάρη-Γιαννίκου Κώστας Παπαματθαιάκηςs
44
Joanna Drigo Τραγουδοποιός
Αυτό που μου αρέσει το καλοκαίρι στην Αθήνα είναι ότι ανακαλύπτω ότι έχω γείτονες. Μ’ αρέσει να ακούω τις ομιλίες και τα γέλια τους όταν κάθονται στα μπαλκόνια τους το βράδυ. 7
León Τραγουδοποιός
Ζέστη, αναμνήσεις, το παλιό αεροδρόμιο, άδεια η Αθήνα, βόλτα με μηχανή, απόγευμα και ύστερα λύτρωση, λίγος δροσερός αέρας καταφθάνει για να καλωσορίσει μια γεμάτη νύχτα. Η χαρά και η λύπη σε ανακωχή συναντιούνται πάνω από τις κεραίες για να ετοιμάσουν όσα θα 'ρθουν.
9
Nalyssa Green Μουσικός
Tο αθηναϊκό καλοκαίρι είναι βαμπίρ και βγαίνει μόνο τη νύχτα αγριεμένο και χαμογελαστό να κυλιστεί στους δρόμους. Χαιδεύει και δαγκώνει. Ετσι κάνουν τα γοητευτικά βαμπίρ συνήθως.
11
Γιώργος Νανούρης Σκηνοθέτης / Ηθοποιός
Σύνταγμα
– Ζέστη
Φεστιβάλ – Ταράτσες Αυλές – Γιασεμί
13
Δημήτρης Καραντζάς Σκηνοθέτης
Γλυκιά η δροσιά που στέρνει για τα σπλάχνα του ανθρώπου το καλοκαίρι, μεγάλα τα έργα του και μεγάλη η αφχαριστία του ανθρώπου.
Δ. Σολωμός, «Η γυναίκα της Ζάκυθος»
Ουδεμία σχέση -δυστυχώς- με το αθηναϊκό καλοκαίρι.
15
Μαριέλα Παπαδέα Τραγουδίστρια
Το αθηναϊκό καλοκαίρι μυρίζει απορρυπαντικό ρούχων, φοράει τα λευκά του, λερώνεται με παγωτό βανίλια μηχανής, βραχνιάζει στις συναυλίες στο Λυκαβηττό και δημιουργεί φθινοπωρινές υποσχέσεις που δεν ξέρει αν μπορεί να κρατήσει...
17
Θάνος Παπακωνσταντίνου Σκηνοθέτης
O μόνος τρόπος ν’ αντέξεις την Αθήνα το καλοκαίρι είναι σε φωτογραφία.
19
Ιωάννα Παπαδημητρίου Συντάκτρια voltes.info
Αθήνα, η πόλη που μου μοιάζει: Εντονη ζωή, γκρι χρώματα, με κίνηση και 40 °C. 21
Παναγιώτης Πανταζής (pan pan) Comic artist / Μουσικός
Πού και πού θα σε κερνάω κοκτέιλ με ονόματα πιο αστεία κι απο τις ατάκες των φίλων σου. 23
Πολυχρόνης Δαμαλάς Σεφ
Μια διχασμένη Αθήνα. Δεν ξέρεις αν την αγαπάς ή τη μισείς. Πιο όμορφη από ποτέ, αλλά συνάμα και πιο δύσκολη.
25
Διγιδίκη Λένα Graphic / Web Designer
Oταν η Αθήνα έχει καλοκαίρι, περπατάω στο κέντρο της άσκοπα και στο τέλος κάθε δρόμου νομίζω πως θα αντικρίσω τη θάλασσα. 27
Gaudi Τραγουδοποιός
Κατακόκκινοι Βορειοευρωπαίοι και γενική στάση εργασίας – και ο γιγάντιος θερμοσυσσωρευτής. Πού πήγαν όμως οι Ινδιάνοι του Μοναστηρακίου; 29
Ελένη Ρουμπάνη Θεατρολόγος
Το καλοκαίρι, το άστυ δεν το θέλω κλεινόν. Το θέλω δίκλινον. Σαν να λέμε νησί. Σαν να λέμε να λείπω.
31
Brothers in Plugs Συγκρότημα
Μοναχικές βόλτες στην ανυπόφορη άσφαλτο. Πάντα θα υπάρχει μια ευχάριστη έκπληξη στη γωνία, ικανή να κουκουλώσει τη μίζερη εικόνα μιας παρατημένης πόλης.
33
Κλαίρη Φαφούτη Σκηνοθέτις
Θα ήθελα πολύ να γράψω μια εξυπνάδα, αλλά ο καύσωνας της Αθήνας με βραχυκυκλώνει. 35
Γιάννης Παπαγιαννόπουλος Εκδότης freepress Antivirus
Ευρώπη, Ασία και Αφρική σε μια πόλη γεμάτη Φως.
37
Χριστίνα Σκαρπέλη Σχεδιάστρια Μόδας
Αχτίδες ήλιου στην κεραία της τηλεόρασης, κυρία με μπικουτί απλώνει, άπνοια και λαστιχένια μυρωδιά από νερό που βράζει και σε λούζει... Γέλια ως το πρωί...
39
Katrin the Thrill Τραγουδίστρια
Η Αθήνα το καλοκαίρι μοιάζει με τον έρωτα που σε βασανίζει. 41
Βάσια Τζανακάρη-Γιαννίκου Συγγραφέας
Η Αθήνα τον Αύγουστο είναι μια πόλη καταραμένη… 43
Κώστας Παπαματθαιάκης Χορευτής
Τελικά η δροσιά στην καλοκαιρινή Αθήνα είναι μέσα μας.
45
Το παιχνίδι των λυγμών “Love is a losing game” ακούω την Εϊμι Γουάινχαουζ να τραγουδάει σε ένα αργόσυρτο τέμπο που μου μαστιγώνει την καρδιά. Εχει δίκιο. Στον έρωτα πάντα χάνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου. Δύο άνθρωποι, ένα παιχνίδι, κανείς κερδισμένος. Το ποτήρι με την παγωμένη βότκα ιδρώνει στο ένα χέρι μου, καθώς με το άλλο ποτίζω τα φυτά στο μπαλκόνι. Κάνει ζέστη. Το κινητό ακουμπισμένο στο τραπέζι παραμένει εκνευριστικά σιωπηλό και αυτή η σιωπή του με κάνει να ρίχνω το νερό με πίεση στη ρίζα της βουκαμβίλιας. Αν τελικά μού τηλεφωνήσει, θα του πω ότι ίσως είναι καλύτερα να μείνουμε φίλοι και πως οι διακοπές που σχεδιάζαμε να κάνουμε μαζί θα μείνουν μόνο σχέδια και τίποτα περισσότερο. Ναι, το λέει και η Εϊμι, αυτή η σχέση που ξεκίνησε στην αρχή του χειμώνα δεν πρόκειται να βγάλει πουθενά. Στη σκέψη ότι μπορεί αργότερα να πονέσουμε περισσότερο ξανακοιτάζω το κινητό και παρακαλάω να χτυπήσει, ώστε να του πω όσα θέλω μια ώρα αρχύτερα. Το μυαλό μου έχει κολλήσει και η γλάστρα της βουκαμβίλιας πλημμυρίζει. «Σύνελθε», μαλώνω τον εαυτό μου, «δεν είναι και το τέλος του κόσμου». Πίνω περνώντας στο επόμενο φυτό, μια φτέρη που μου είχε κάνει δώρο τα Χριστούγεννα. Αντίθετα από τη σχέση μας, η φτέρη έχει μεγαλώσει, είναι καταπράσινη και υγιής. Θα τη βλέπω και θα θυμάμαι εκείνη τη νύχτα όταν την έφερε τυλιγμένη με γιορτινή κόκκινη κορδέλα. Ολα σταματούν τη στιγμή που χτυπάει το τηλέφωνο. Κλείνω τη βρύση, πετάω το λάστιχο στο βρεγμένο πάτωμα και κοιτάζω την οθόνη του. Είναι εκείνος. Πιστός σε ένα ραντεβού στο οποίο θα προτιμούσα ίσως να αργήσει ακόμα λίγο. Ομως, τώρα πρέπει να απαντήσω και να πω όσα ξέρω ότι θα μας πονέσουν. Μένω εκεί ακούγοντας τον ηλεκτρονικό ήχο του χωρίς να κάνω τίποτα. Παγωμένος στους 40 βαθμούς του καλοκαιριού, είναι η σειρά μου να κάνω την επόμενη κίνηση, την τελευταία σε αυτό το παιχνίδι στο οποίο κανείς μας δεν θα κερδίσει. Πίνω λίγο από το ποτό μου και απαντάω. Από μέσα ακούγεται το επόμενο τραγούδι, που μου θυμίζει ότι τα δάκρυα στεγνώνουν από μόνα τους. Νικήτας Καραγιάννης