Metropolis Free Press 02.03.12 by Metropolis

nED$E4

lÀ ¬½ ¸ À À½ À ½ À À¸ ©r

Unemployed

Dropeners

¼³ ¸Àn ³ À¹ ±

j ¸ ®À ½½¸ ±¸

Í+ 2 Í Í Í

lÀ ¬ ¸À ¸À À ¬

Babelverse

¼ ½ ±¸À½³ ÀWEB

tÀm ® Àn¸ ¸©³ ¸ ¸ À À¢´ ¸¡À À xx Í

ȂǹȎȅȊ

ÄÄ Ä

INDEX

2 ȂǹȇȉǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5 ::: 0(75232/,635(66 *5

'Äs¥ ³i §Ä ©¦ §£Ä « ¬¥ £Ä¨i¨£ ¢ °Ä § i ¬

ÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ¬¢§Ä}²«ª©¢Ä¥ £Ä¬¨§Ä § © «¥¨Äs¥¨§

Äv ¦ Ä¬²§ § Ä¨§Ä ¯¬ Ä « ¡£

x¨² «¨Ä ¥¨Ä Ä ¨« ¢¡

| ¬ ¦¢°Ä ¬ « ¢° Ä Ä¡ «£ Ä¨²Ä ¨§ ¨²

s¥« i ³¨§ °Ä¢Ä| ¦

Ä{ Ä¡« £Ä¡£ Ä Ä¡ § ¬¢i Ä «i ¥

Ä{®¢§ Ät ¦¢¡£ §§¢Ä ¤¨«¡ ³ £Äi Ä¨²°Ä§ ¨²°

Παντός καιρού...

ÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ©¨²Ä¬²i £ ³¨§ £Ä

£ Ä¬«¨¡¡²¦ Ä« © ³ Ä¡£ Ä¢§Ä{® §

Τεχνικός της COSMOTE λίγο πριν ξεκινήσει τη διαδικασία καθαρισμού σε -καλυμμένη από χιόνι- κεραία της εταιρείας. Ή αλλιώς, όταν η τεχνολογία συναντιέται με την απαράμιλλη τέχνη της φύσης...

É ҪÑ Ҫ Ñ Ҫ ҪÐ v v Í v ~ ÍÍÍ Ηρώ Σαΐα -

Γιάννης Παλαμίδας

Ερμηνείες που... Πατρίδες

Πολυπολιτισ

μικότητα στο

κεντάνε Whitney Houston

Ο σωματοφύ

λακας έλειπε

Εθνικό

Μανώλης Χάρος Yianneis

Η μπάντα της

Νίκος Βατόπουλος

Ενας νέος ακτιβισμός για την πόλη

Η Ακρόπολη

και άλλα

χαράς ΦΥΛΛΟ 975

ΙΟΥ 2012

17 ΦΕΒΡΟΥΑΡ

metropolis@metropolisnews.gr

ΝΕΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΟΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΚΟΙ ∆ΗΜΙΟΥΡΓΙ

Οι φωτογραφίες του θέματος «Τριήμερο Καινοτομίας» που δημοσιεύτηκαν στο τεύχος 975 ανήκουν στην Aurelija S.

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 v Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης Project Manager: Βίκτωρας Δήμας

Ενα εβδομαδιαίο βιντεομαγκαζίνο για την Αθήνα. Δείτε το στη διεύθυνση: www.youtube.com/user/MetropolisPress

Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Νικήτας Καραγιάννης v Ειδικός σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου v Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπακίδης v Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Βλασταρά, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Τάσος Θεοδωρόπουλος, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολοκούρης, Κίκα Κυριακάκου, Βασίλης Νέδος, Χρήστος Ξανθάκης, Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπόλας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής v Δημιουργικό: Θάνος Κατσαΐτης v Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη v Φωτογραφίες: AFP v Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε. www.metropolispress.gr

+CRPMNMJGQÍ$PCCÍ.PCQQ

| s x Áx v |

4 ȂǹȇȉǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

ËÆô ÆÎÆôÆÒÐ È

¼ªi°j¹°Àu·t»¹nl°l°

~²º´¶²¸¹¸» ¨»¹¸¨yµ¹¸»¹

Àv ® À¯¸ r

Περπατώντας στην Κοπεγχάγη τις προάλλες θυμήθηκα το «όραμα» του κ. Παπανδρέου (που έχει γίνει πλέον ανέκδοτο) να γίνει η Ελλάδα «Δανία του Νότου». Ενας από τους λόγους που η Ελλάδα δεν έγινε «Δανία του Νότου» είναι και το γεγονός ότι οι πολιτικοί και βουλευτές στη Δανία του Βορρά δεν κληρονομούν την εξουσία, τις έδρες, ακόμα και ολόκληρα κόμματα από τους πατεράδες και τις φαμίλιες τους. Το πιο κλειστό «επάγγελμα» στην Ελλάδα είναι εκείνο του πολιτικού. Από αυτό πρέπει να αρχίσει το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και μυαλών. Κατά τα άλλα, όταν ταξιδεύεις από το Νότο προς το Βορρά, καταλαβαίνεις ότι η Ευρώπη έχει αρχίσει και χωρίζεται με αόρατα σύνορα. «Εργατικός και πλούσιος Βορράς» και «μη εργατικός και φτωχός Νότος». Είναι μια διάκριση που την «αγγίζεις» πλέον στις δημόσιες συζητήσεις, γεμάτη υπεραπλουστεύσεις, στερεότυπα και άγνοια. Οι χωρισμοί και τα σύνορα χαράσσονται πρώτα στα μυαλά των ανθρώπων. Και στην εποχή της οικονομικής κρίσης τα μυαλά των ανθρώπων διψούν για σύνορα, για άκρες, για στερεότυπα, για ασπρόμαυρες εξηγήσεις. Η σχέση των πολιτών της Ευρώπης με την Ευρωπαϊκή Ενωση μου θυμίζει καμιά φορά το τραγικοκωμικό έργο του Σάμιουελ Μπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό». Οι δύο κύριοι χαρακτήρες, ο Βλαντιμίρ και ο Εστραγκόν, συζητούν και περιμένουν κάποιο τρίτο και σημαντικό πρόσωπο, τον Γκοντό, ο οποίος όμως δεν εμφανίζεται ποτέ. Και όσο πιο πολύ συζητούν για τον Γκοντό, τόσο πιο πολύ εκείνος γίνεται ανύπαρκτος. Ετσι κι οι πολίτες της Ευρώπης, όσο πιο πολύ συζητούν για την Ευρώπη αυτές τις μέρες, τόσο πιο πολύ η Ευρώπη γίνεται ανύπαρκτη. Αυτό συμβαίνει επειδή οι όροι της συζήτησης για την Ευρώπη, σε Βορρά και Νότο, είναι λάθος. Αυτό συμβαίνει επειδή, σε Βορρά και Νότο, έχουμε αφήσει τη συζήτηση αυτή να τη διευθύνουν κυρίως οι λαϊκιστές, οι εθνικιστές και οι ρατσιστές, οι οποίοι επιθυμούν τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι εθνικοί πολιτικοί ηγέτες τόσα χρόνια έλεγαν ένα μεγάλο ψέμα στους ψηφοφόρους τους. Είχαν δημιουργήσει την εντύπωση ότι όλα τα προβλήματα λύνονται σε εθνικό και όχι ευρωπαϊκό επίπεδο. Την Ευρώπη τη χρησιμοποιούσαν ως μπαμπούλα κάθε φορά που καλούνταν να πάρουν δυσάρεστες αποφάσεις. Η περίπτωση των Ελλήνων πολιτικών ήταν και παραμένει η πιο χαρακτηριστική ως προς αυτό. Στο έργο του Μπέκετ οι δύο χαρακτήρες που περιμένουν τον ανύπαρκτο Γκοντό αποφασίζουν κάποια στιγμή να αυτοκτονήσουν. Δεν τα καταφέρνουν όμως. Εύχομαι το ίδιο να συμβεί και με την Ευρώπη: να μην καταφέρει να αυτοκτονήσει. µ ¸ ½³ Àm¸ r gazikap@gmail.com

Εγραφα τις προάλλες για τον καφέ και το κόνσεπτ της εσωτερικής υποτίμησης, τη θεωρία δηλαδή ότι τώρα που κατακρημνίζονται τα μισθά θα πέσουν και οι τιμές των προϊόντων. Κάποιων προϊόντων τέλος πάντων, μην περιμένετε να γυρίσει το βαρέλι του πετρελαίου σε διψήφιο αριθμό δολαρίων ατάκα κι επί τόπου. Και αν δεν γυρίσει το πετρέλαιο, δεν θα γυρίσουν ούτε τα παράγωγά του, ούτε τα πλαστικά, ούτε τα ρεύματα, ούτε, ούτε, ούτε. Υπάρχουν ωστόσο και οι εξαιρέσεις. Τις απαριθμώ, ξεκινώντας από το τόσο προσφιλές πεδίο μάχης του καφέ. Του τέικαγουεϊ καφέ για να είμαι ακριβής, που έσπασε το φράγμα του ενός ευρώ. Το είδα προ ολίγων ημερών στο “Panella”, τον ιταλικό φούρνο της Πανεπιστημίου, που ανακοίνωσε στην εκλεκτή πελατεία του ότι ο καφές σε κυπελάκι χάρτινο τιμάται πλέον 90 λεπτά. Και έπεται συνέχεια, λέω εγώ, θα το δούμε κι αλλού αυτό το 0,90 ευρώ, όπως βλέπουμε συχνά τώρα τελευταία το ένα ευρώ και κάτι ο καφές στο χέρι με προφορά δωρεάν ένα μπουκαλάκι εμφιαλωμένο νερό. Αν πίνεται βέβαια το ρόφημα είναι μια άλλη ιστορία, δεν είμαι όμως αισθαντικός ποιητής να ρωτώ διαρκώς για την ποιότητα. Συνεχίζοντας στην κατηφόρα της υποτίμησης, θα ήθελα να σημειώσω ότι το Κουρείο στην οδό Πρατίνου στο Παγκράτι τον έκανε μία χόρτα τον ανταγωνισμό. Μόλις κυκλοφόρησε φυλλάδιό του στη γειτονιά, όπου αναγράφεται ότι προσφέρει τις

Δευτέρες και τις Τετάρτες το ανδρικό κούρεμα στο σχετικώς εξωφρενικό αντίτιμο των 4,5 ευρώ. Τις υπόλοιπες μέρες το ανεβάζει στα 6 ευρώ, πάλι όμως μιλάμε για τιμή κανόνι που έως τώρα έβρισκες μόνο στους Πακιστανούς στα πέριξ της Σωκράτους. Αντε να συνεννοηθείς όμως με τον αλλοδαπό μάστορα «πίσω και πλάγια θέλω να τα πάρεις πιο πολύ και μπροστά μόνο άσε μου ένα τσουλούφι». Εχω κι άλλα παραδείγματα! Εχω την Ιουλιανού, που είναι η οδός της σούπερ υποτίμησης. Στο ανθοπωλείο δεξιά όπως μπαίνουμε από Λεωφόρο Αλεξάνδρας οι ζέρμπερες πωλούνται προς ένα ευρώ το ματσάκι παρακαλώ και λίγο πιο κάτω, γωνία με Μιχαήλ Βόδα, το ψητοπωλείο προσφέρει σουτζουκάκια με πατάτες φούρνου ή μπιφτέκι λαχανικών με πατάτες τηγανητές προς μόλις 1,5 ευρώ. Οφείλω να το σημειώσω και όταν το γευθώ θα σας πω αν αξίζει τον κόπο. Κλείνω με την υπερπροσφορά του Hotel Exis στην οδό Σπάρτης, στο ύψος της Πλατείας Αμερικής. Πρόκειται για το πρώην ξενοδοχείο Μαριλένα που ανακαινίσθηκε πλήρως για να φιλοξενεί πάσης φύσεως αισθηματικά ραντεβού. Εδώ η τιμή της ημιδιαμονής ξεκινά από 15 ευρώ και της φουλ διανυκτέρευσης από 35 ευρώ. Υπάρχει και πάρκινγκ φυσικά, επί 24ώρου βάσεως, γιατί άμα ψάχνεις στα Πατήσια να παρκάρεις μέσα στη μαύρη νύχτα, πιο εύκολα θα φιστικωθείς παρά θα φιστικώσεις.

Èôy Í ô

Ü § É{â© © â © © Ò © ß © á © ß © © à© ¡© { ¡© © á ©Ò © ¡ pß ©p © © à© à©{ Ò Ú p ©¡ à © à © ©{ à © pá ©pß © © Ò © © {ß¢ ©p © { ä ©ß © àp © pá © ä © © â © á © á p Ð © © á ¡ © © ß © ä © © É{ á © © c ¡ Òp © © pÒ © ä © {á ©p i© ©{ ß ¡p © ¡ © Ò © © © © © © â ¡ © { ß ¡ © © à© ¡ © ¡{ { pß © pß © { pß © Ò ©ß p © ©p á p å Ö © Ò © © ß © ä © { ß © { Ò© {â© Ò© á © pß ¡© ä© ä ¡ © ©ß ¡ © © á © © p{ ä © © á ¡ ©{ â © © ©{ à © { à © © à © á © %DQDHJNR 'DKHW © © { á © à © © ß{ ¡ © © à© © ©Ë Ò © ©

U U U ô D C P C G I M Q E C D Q G Q A M K

Áx | |

6 ȂǹȇȉǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

Η Λόλα πάντα σώζεται. Είτε από τη φωτιά, είτε από την απαγωγή των Γκλούτον. Αυτό, βέβαια, είναι μια άλλη ιστορία. Εδώ μιλάμε για τη «Λόλα» του Κωστή Μαραβέγια, που δεν φοράει καπέλο και φανταχτερό φουστάν νι όπως στην παλιά ασπρόμαυρη διαφήμιση του σοκολατούχ χου γάλακτος, αλλά παίζει κοντραμπάσο. Η ιστορία αυτής της Λόλας φιλοξενείται στο πρώτο βιβλίο του τραγουδοποιού που Λ κ κυκλοφορεί αυτές τις μέρες και στο άλμπουμ που το συνοδεύει ει. Με άλλα λόγια, βιβλίο και δίσκος μαζί. Η ιστορία 11 τραγο γουδιών ή το soundtrack μια ιστορίας που ξεκινάει το 2009, τό τότε που ο πολυμήχανος Μαραβέγιας έπλασε την ηρωίδα του σε ένα ταξίδι στο Καστελόριζο. Σαν μια μούσα, ένα σύμβολο σ α αισιοδοξίας, ομορφιάς και αγάπης εν μέσω, όπως λέει ο ίδιος, «μ «μιας ιδιαίτερης πραγματικότητας». Η «Λόλα» έχει βρει το δρόμ μο της και μετράει ήδη πάνω από 25.000 views στο YouΤube. «Η πρώτη μας φορά είχε κάτι από ταινία / είχε μια μανία με κ καπνό και αλκοόλ / Η δεύτερη φορά μια τρελή αποτυχία / μια μεσοτοιχία με γονείς στο εξοχικό». μ M Maraveyas IIlegal «Λόλα» (EMI Music Greece)

Ακούγοντας ξανά και ξανά το δίσκο “Manos’s”, όπου ο Δημήτρης Καλαντζής και το κουϊντέτο του με τη συνδρομή της Καμεράτας -υπό τη διεύθυνση του Μάνου Λογιάδη- συναντούν τον Μάνο Χατζιδάκι και τις πιο γνωστές μελωδίες του, έχεις την αίσθηση ότι το υπερατλαντικό ταξίδι του μεγάλου Eλληνα συνθέτη στο χρόνο και τον τόπο καλά κρατεί και μας αποκαλύπτει εκ νέου το διεθνικό χαρακτήρα και την ταυτότητα του έργου του. Για παράδειγμα, η δουλειά του Καλαντζή και των συνδαιτυμόνων του σε αυτό το διονυσιακής έμπνευσης μουσικό δείπνο ανασταίνει στη μνήμη μας το μεγαλείο ενός Αθηναίου αστού επαναστάτη - την ίδια ακριβώς στιγμή που συμβάλλει στην προβολή και την εδραίωση μιας αδιατάρακτης ενότητας για το πριν και το μετά, το τώρα και το πάντα της μουσικής του. Εν απουσία του Χατζιδάκι, η δουλειά του Καλαντζή λειτουργεί όπως τα νεοϋορκέζικα “Reflections” στην εποχή τους. Απρέπεια ή όχι δεν ξέρω, αλλά το κομμάτι που ξεχώρισα ακούγοντας ασταμάτητα το δίσκο ήταν εκείνο που βασίζεται στο αρχικό υλικό της «Μπαλάντας των αισθήσεων και των παραισθήσεων». Το κουϊντέτο, εκτός από τον Δημήτρη Καλαντζή στο πιάνο, αποτελείται από τους: Τάκη Πατερέλη (σαξόφωνο), Ανδρέα Πολυζωγόπουλο (τρομπέτα, φλικόρνο), Γιώργο Γεωργιάδη (μπάσο) και Αλέξανδρο Δράκο Κτιστάκη (τύμπανα). Dimitris Kalantzis Quintet & Athens Camerata “Manos’s” Jazz tribute to Manos Hadjidakis (Universal music)

www.myspace.com/dimitriskalatzis

www.maraveyas.net

H Πατρίσια Απέργη και η ομάδα χορού «Αερίτες» συνεχίζουν το πείραμα που έχουν ξεκινήσει από το 2006 να οργανώσουν με δημιουργική διάθεση μια ανοικτή διαβούλευση του σύγχρονου χορού με άλλες μορφές τέχνης και να αποκαλύψουν τις συμφωνίες και τις διαφωνίες αυτών των συμπράξεων. Στη νέα τους δουλειά, την παράσταση “Era Povera”, δεν τη εμπνέονται απλώς από το σύγχρονο εμ αστικό τοπίο, αλλά αξιοποιούν την α τέχνη τους για να επιβιώσουν μέσα τέ σε αυτό και θέτουν ερωτήματα όπως: σ Μπορούμε να ζήσουμε ελεύθεροι σε Μ μια πόλη που μας εμποδίζει να κυμ κλοφορήσουμε; Επίσης, χορεύονται κ οι ψευδαισθήσεις; ο “ “Era Povera” 22 Μαρτίου - 8 Απριλίου 2012 2 Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Σ (Λεωφ. Συγγρού 107-109) (Λ

www.sgt.gr/gr/programme/event/235 w

Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο σε αυτό τον κόσμο από την chick lit. OK, το ξέρω, υπάρχουν και χειρότερα, αλλά είναι μια χαζομάρα και μισή, μια άχρωμη, άοσμη και άγευστη μπούρδα. Καμία σχέση δηλαδ δή με το μπλογκ της Κατερίνας Χ Χανδρινού, που εδώ και λίγο κ καιρό καταθέτει στο διαδίκτυο μ μια φλεγόμενη άποψη περί λογγοτεχνίας. Θέμα -τι άλλο;-, ο εεσωτερικός κόσμος ενός αγριεεμένου κοριτσιού, σε αποχρώσ σεις κόκκινες και νουάρ, με γενν ναίες δόσεις υπόγειου χιούμορ. Σ Στο blog της, για όσους και όσες εεπιμένουν πέρα από τον πολτό τω των ημερών. ccatherine-chandrinou.blogspot.com

s Á Á

::: 0(75232/,635(66 *5

Το σκηνικό -τουλάχιστον του τρέιλερ- της ταινίας «Δεσμά αίματος» είναι ένα τυπικό δωμάτιο ξενοδοχείου ή κάτι τέτοιο, μπορεί όμως να είναι και μια κρεβατοκάμαρα στο ανακαινισμένο διαμέρισμα της Μαργαρίτας. Μετά το θάνατο του πατέρα της, η ηρωίδα της ταινίας (Μαρκέλλα Γιαννάτου) αποφασίζει να τερματίσει τη βαρετή ζωή της και να ταξιδέψει στη Βόρεια Ελλάδα για να συναντήσει έναν έρωτα από το παρελθόν. Εκεί βρίσκει τον Γιάννη Στάνκογλου και η ερωτική ιστορία τους αρχίζει... Σκηνοθέτης αυτής της σχεδόν χειροποίητης ταινίας, ο βετεράνος Νίκος Παναγιωτόπουλος, που υπογράφει και το βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Μαρίας Πάουελ σενάριο.

ȂǹȇȉǿȅȊ

«Δεσμά αίματος» 22 Μαρτίου 2012 στις αθηναϊκές αίθουσες

Συναντήθηκαν καλλιτεχνικά για πρώτη φορά στο υπόγειο γκαράζ του «Κακογιάννης» στην παράσταση «Η πολιτική ανυπακοή του Χένρυ Ντέιβιντ Θορώ το 2011». Η παράσταση αυτή είχε μια απρόσμενη επιτυχία και οι δύο πρωταγωνιστές της, ο Κώστας Φιλίππογλου και ο Δημήτρης Κουρούμπαλης, ενώνουν πάλι τις δυνάμεις τους σε μια νέα παράσταση που έχει τίτλο «Ορέστης-Ηλέκτρα 0-1». Με την Κατερίνα Λούρα στην παρέα τους, παρουσιάζουν τη διαδικασία μετεξέλιξης μιας τραγωδίας σε ...κωμωδία. Και μπορεί η σύλληψη να ανήκει στον Κώστα Φιλίππογλου -με τη Φρόσω Κορρού να τον βοηθάει στη σκηνοθεσία-, αλλά στο τελικό αποτέλεσμα έχουν εισχωρήσει αναμνήσεις, παιδικές επιθυμίες και απωθημένα και των τριών ηθοποιών.

M Minor Project “ “Ιn Colors” (A (Antelma music)

www.minor-project.com w

«Ορέστης-Ηλέκτρα 0-1», 1-18 Μαρτίου 2012 Βios (Πειραιώς 84)

www.bios.gr

Κριθαρότο με πετροσωλήνες, καρπάτσιο από λαβράκι, ριζότο σουπιάς με το μελάνι της, καπνιστή μελιτζάνα με χέλι, μαριναρισμένα μύδια, λιόκαυτη τσιπούρα, πιάτα που έχουν κάνει τις βόλτες τους στα αθηναϊκά γκουρμέ στέκια. Τα βρήκα και στην Αργουρα και, ενώ περίμενα μια γευστική απόλαυση νορμάλ, έμεινα εν τέλει με το στόμα ανοιχτό. Γιατί; Διότι στο μαγαζί στο κατέβασμα της Λεωφόρου Θησέως στην περιοχή των Τζιτζιφιών μεταχειρίζονται τα θαλασσινά με φαντασία, δίχως να είναι ψωροφαντασμένοι. Πειράζουν χωρίς να ανατινάζουν γνωστές συνταγές. Υλοποιούν με τρόπο θαυμαστό ιδέες που αλλού θα έμοιαζαν κουρασμένες. Στο τέλος, η λεμονόπιτα και το προφιτερόλ έρχονται να ολοκληρώσουν ένα πληθωρικό από κάθε άποψη γεύμα. Αργουρα, (Αγησιλάου 49-51, Τζιτζιφιές) Τηλ.: 2177173200

O πρώτος δίσκος των Minor Project προκαλεί στους ακροατές του μια έξαρση αισιοδοξίας για τα επόμενα βήματα της εγχώριας μουσικής σκηνής. Οι τέσσερις φοιτητές από την Πάτρα -που αποφάσισαν πριν από ενάμισι χρόνο να ενώσουν την αγάπη τους για τη μουσική- μας ξεναγούν στον κόσμο τους μέσα από αγγλόφωνα παραμύθια και ροκ μελωδίες. Με ισορροπία ανάμεσα στον ηλεκτρισμό και το ρομαντισμό. Αυτό οφείλεται άλλωστε και στα διαφορετικά μουσικά ακούσματα του καθενός. Από Μάνο Χατζιδάκι και Νατάσσα Μποφίλιου μέχρι Μοby, Arctic Monkeys και Pink Floyd, η μόνη κοινή αναφορ μεταξύ των τεσσάρων είναι οι ρά R Radiohead. Εκτός από το “Great”, π ξεχώρισε από την αρχή, σταπου θ θείτε λίγο στο “Insignificant” και το ομώνυμο “Ιn colors”.

Η ταινία που μυρίζει Αθήνα όσο καμία άλλη και αφηγείται μια ιστορία των καιρών μας. Τρεις κολλητοί φίλοι (Γιώργος Καφετζόπουλος, Αινείας Τσαμάτης, Διογένης Σκάλτσας) περνάνε τις τελευταίες τους ώρες στην πρωτεύουσα λίγο πριν την εγκαταλείψουν για το μακρινό Βερολίνο. Η υπόσχεσή τους ένα χρόνο πριν να μαζέψουν λεφτά για να μπορέσουν να φύγουν φαίνεται να τηρείται και το σχέδιο να βγαίνει σωστό. Την τελευταία βραδιά, όμως, όλα είναι πιθανά και απρόβλεπτα γεγονότα φωτίζουν τις εσωτερικές πτυχές των τριών παιδιών. Εξάρχεια, χ Λόφος του Στρέφη, Καλλιδρομίου, ΘεμιστοκλέΚ ους ο πρωταγωνιστούν στην π πρώτη μεγάλου μήκους ταινία ν του Στέλιου Καμμίτση με τον το πρωτότυπο τίτλο «Κωλόπαιδα». π «Κ «Κωλόπαιδα» 15 Μαρτίου 2012 1 σ στις αθηναϊκές αίθουσες

Τέσσερα πρόσωπα σε ένα οργανωμένο παιχνίδι αντιπαράθεσης επιχειρημάτων, τέσσερις ηθοποιοί που συμμετέχουν σε ένα ιδιότυπο «Ντιμπέιτ». Αλλωστε, αυτός είναι και ο τίτλος της παράστασης. Ο σκηνοθέτης Σύλλας Τζουμέρκας και η ηθοποιός Γιούλα Μπούνταλη, μετά την επιτυχημένη συνεργασία τους στην ταινία «Χώρα προέλευσης» συναντιούνται με τον Μιχάλη Οικονόμου και σ τη Διώνη Κουρτάκη και στήνουν μια παράσταση που στηρίζεται με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο στις π ««Ερωτευμένες γυναίκες» του Ντ. Χ. Λόρενς, αλλά κ και σε κείμενα από μπλόγκερς, ποιήματα, ομιλίες σ συνδικαλιστών, ξύλινες φράσεις βουλευτών κά. ««Ντιμπέιτ» 1 Μαρτίου - 8 Απριλίου 2012 BIOS Main (Πειραιώς 84) B

www.bios.gr w

ΚΙ ΟΜΩΣ ΚΙΝΕΙΤΑΙ...ΔΙΑΒΟΛΕ! u

ȂǹȇȉǿȅȊ

Εχει τύχει πολλές φορές να συζητήσω σχετικά με το τι καταλαβαίνει κάποιος βλέποντας μια παράσταση σύγχρονου χορού. Τις περισσότερες από αυτές, η συζήτηση θέλει το συνομιλητή μου να λέει: «Δεν πηγαίνω σε παραστάσεις γιατί...» ή «πηγαίνω, αλλά δεν καταλαβαίνω και πολλά». Για πολλούς η έλλειψη του λόγου ή η απουσία ενός λιμπρέτου είναι πρόβλημα. Αυτό συμβαίνει γιατί παρακολουθώντας προσπαθούμε πολλές φορές να συνθέσουμε μια αφήγηση λεκτική, αντί να αφεθούμε στην εναλλαγή των εικόνων και στην επίδραση που αυτές ασκούν στα αισθητήρια νεύρα μας. Πολλές φορές η κίνηση αφηγείται από μόνη της. Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση των χορευτών της ομάδας «Κι όμΩς κινείται». Ο Καμίλο Μπεντανκόρ, ο Βασίλης Δημάς, η Αντιγόνη Λινάρδου, ο Ερμής Μαλκότσης, η Ιωάννα Παρασκευοπούλου και η Χριστίνα Σουγιουλτζή στήνουν τα κομμάτια μιας ιστορίας - άλλοτε χιουμοριστικής, άλλοτε συγκινητικής, όπως και να ’χει μιας ιστορίας που όση μυθοπλασία και αν χωράει, χωράει άλλη τόση αλήθεια. Με τη συνοδεία έξι μουσικών (Κλέων Αντωνίου, Δημήτρης Αποστολάκης, Τάκης Κανέλος, Δημήτρης Μπρέντας, Αλέξης Νόνης, Θοδωρής Ρελλος -αν κάποια ονόματα σας θυμίζουν κάτι, αυτό το «κάτι» είναι οι Mode Plagal και οι Χαΐνηδες) επί σκηνής συνθέτουν το χώρο του τσίρκου με εκείνον του χορού και μας οδηγούν σε ένα απολαυστικό και εντυπωσιακό αποτέλεσμα. «Δεν είναι αυτή η παραγωγή που σχεδιάζαμε να ανεβάσουμε φέτος», λέει η Χριστίνα που μαζί με τον Καμίλο είναι ιδρυτικά μέλη της ομάδας. «Αυτό που κάνουμε τώρα προέκυψε σε συνάρτηση με την κοινωνική πραγματικότητα· έπεσε στα χέρια μας το βιβλίο του Μποντριγιάρ, το διαβάσαμε όλοι και ο καθένας έφερε τη δική του οπτική, τη δική του ιστορία ή σκιά». Και, ενώ ο Γάλλος φιλόσοφος στοχάζεται πάνω στη σύγχρονη απουσία του πεπρωμένου, οι μουσικοί χτίζουν με τον ίδιο τρόπο που χτίζουν οι χορευτές: ο καθένας λειτουργεί σε συνάρτηση και αλληλεπίδραση με τον άλλο και προσθέτει ή αφαιρεί ένα ακόμα στοιχείο στη σύνθεση. Αντίστοιχα όμως με τη «Διαφάνεια του Κακού» -ως άλλο σενάριο, πάνω της δουλεύεται το κομμάτι της κίνησης- κεντρικό μοτίβο της μουσικής είναι πάλι ένα: ο θρήνος της Διδώς από την μπαρόκ όπερα του Χένρι Πέρσελ «Διδώ και Αινείας». Για την ιστορία, η Διδώ θρηνεί τον τραγικό έρωτά της για τον Αινεία, που την εγκατέλειψε, και αυτοκτονεί στη φωτιά αφήνοντας πίσω της κατάρα μίσους για

Η ομάδα με το όνομα της παροιμιώδους φράσης του Γαλιλαίου επιστρέφει φέτος με νέα παραγωγή στο Θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης υπό τον τίτλο “MedDet” και με εργαλεία της τη ζωντανή μουσική, τα εναέρια ακροβατικά και το σύγχρονο χορό. Πιάνεται από τη «Διαφάνεια του Κακού» του Ζαν Μποντριγιάρ και ξεδιπλώνει μπροστά στα μάτια των θεατών μια ασυνήθιστη έκκληση για βοήθεια, εν είδει σχολίου. m ±½ Àj ® À° ¸r o ¸ ± À° ¸¬ À·

::: 0(75232/,635(66 *5

το επίγονο λαό του· καθορίζει το πεπρωμένο του. Για τον Καμίλο μια παράσταση είναι κάτι πολύ σοβαρό. «Κάτι που με ωριμάζει. Ερχομαι σε επαφή με ανθρώπους, μαθαίνω νέα πράγματα, νιώθω πιο σίγουρος». Για τη Χριστίνα το πράγμα πάει κάπως έτσι: «Βρίσκεσαι σε ένα νησί και θέλεις να πας σε ένα άλλο νησί που βλέπεις απέναντι. Ξεκινάς και μόλις φτάνεις στη μέση της θάλασσας έρχονται οι δυσκολίες -ή οι τρικυμίες- και δεν μπορείς να πας ούτε μπρος ούτε πίσω». Αυτό συμβαίνει όταν δίνεσαι κάπου σπρωγμένος από μια δυνατή επιθυμία. Η ιστορία της Χριστίνας έχει το τέλος που θα έπρεπε να έχουν όλες: «Τελικά βάζεις τα δυνατά σου και περνάς απέναντι». Παρά το γεγονός πως μπορεί για το θεατή όλη αυτή η εναλλαγή ερμηνευτών και κινήσεων, η επιμονή στα μοτίβα και τα εναέρια κόλπα να φαίνονται σαν παιχνίδι, δεν πρόκειται καθόλου γι’ αυτό. «Προσπαθώ πάρα πολύ για να ξαναγίνω αθώος στη σκηνή. Κατασκευάζω μια φόρμα παιδική με αντίληψη μεγάλου ανθρώπου. Με ενδιαφέρει ο τρόπος που όλες οι σημασίες αδειάζουν και γίνονται απλά μια χειρονομία», λέει ο Καμίλο που, όπως και η Χριστίνα, πιστεύει πως αυτό που μας συγκινεί τελικά είναι η αλήθεια και όχι ένα κόλπο. Ετσι σκέφτομαι πως η συγκίνηση του Αλλου είναι πάντα ένα ζητούμενο στην τέχνη. Για να την επιτύχεις όμως, μάλλον δεν θα πρέπει να την έχεις καθόλου στο μυαλό σου. Στο μυαλό σου να έχεις «απλά μια χειρονομία».

10 ȂǹȇȉǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

Ο Ρίτσαρντ Ντόκινς είναι συγγραφέας, ηθολόγος, εξελικτικός βιολόγος, καθηγητής και πρόεδρος του ομώνυμου Ιδρύματος για τη Λογική και την Επιστήμη (ψιλοτεμπελάκος μου φαίνεται...). Πριν από λίγες ημέρες, λοιπόν, ο άθεος στοχαστής συνέταξε το κύριο άρθρο στο βρετανικό περιοδικό “NewStatesman”. Σε αυτό γίνεται φανερό πως δεν έχει χωνέψει ακόμη τα αποτελέσματα της απογραφής του 2001 στη Βρετανία, βάσει των οποίων το 70% των συμπολιτών του αυτοπροσδιορίζονται ως χριστιανοί. Σχολιάζει σχετικά: «Ο αριθμός αυτός έδωσε στο χριστιανισμό το προνόμιο της επιρροής της δημόσιας ζωής (...). Θεωρώ πως η ‘πνευματικότητα’ των πολιτών δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως δικαιολογητική βάση για την παρουσία επισκόπων στη Βουλή των Λόρδων». Οπως μας ενημερώνει, μάλιστα, το 2011 ξεκίνησε εκστρατεία μαζί με άλλους οπαδούς του ορθολογισμού για την απαλοιφή της επιλογής του θρησκεύματος από τα χαρτιά της απογραφής και, αφού είδε την προσπάθειά του να πέφτει στο κενό, προχώρησε προσφάτως στο plan B: Με τη συνεργασία μιας ανεξάρτητης εταιρίας δημοσκοπήσεων, το ίδρυμά του διενήργησε μια έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας -επιτέλους!- τον δικαιώνουν. «Η πλειοψηφία των ‘Χριστιανών της Απογραφής’», όπως τους ονομάζει «δεν εκκλησιάζεται, δεν ξέρει ποιο είναι το πρώτο βιβλίο της Καινής Διαθήκης και γενικότερα λίγη επαφή έχει με τη χριστιανική κουλτούρα». Αυτό που μένει πλέον είναι να δώσει ο Θεός (!) χρόνια στον 71χρονο Ντόκινς μήπως και προλάβει το 2021 μία απογραφή δίχως κουτάκια με την επιλογή του θρησκεύματος. Αμήν. s ª

REALITY BITES ËÄÑÉÆ ô ÑÏÎô ÆÎÏôÑÒ

ÏôÊÄÉôÑÏô~ÉÄ~ÉÊÑÒÏ

w. re

ali

bit

.co

Οσες προσπάθειες και να κάνει το Χόλιγουντ, δίνοντας για παράδειγμα το Οσκαρ Kαλύτερης Tαινίας σε μια βωβή ταινία, θα οφείλει για πάντα τη σημασία του στους λαμπερούς του σταρ. Ολα τα άλλα έρχονται και παρέρχονται. Οι εντυπωσιακοί ηθοποιοί του όμως ποτέ. Το χαϊλάιτ της βραδιάς των Οσκαρ και αυτό που συζητήθηκε περισσότερο μέσα στην εβδομάδα στις εφημερίδες και στο ίντερνετ δεν ήταν άλλο από το δεξί πόδι της Αντζελίνα Τζολί, έτσι όπως ξεπρόβαλε μέσα από το μακρύ μαύρο φόρεμά της. Οπως διαβάζουμε στην εφημερίδα “Telegraph”, κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της βραδιάς, κάποιος χρήστης του Twitter έφτιαξε ένα προφίλ με το όνομα “Angiesrightleg” κάνοντας tweet όπως «Κοιτάξτε με!» ή «Είμαι ακόμα εδώ!» ή «Πρέπει να παραδεχτείτε ότι είμαι ένα φοβερό πόδι». Μέχρι να τελειώσουν τα Οσκαρ είχε 10.000 followers. Αυτά είναι τα Οσκαρ, αν ψάχνετε κάτι διαφορετικό, δεν θα τα χαρείτε ποτέ.

Μια μεγάλη νίκη σημειώθηκε μέσα στην εβδομάδα στη συνεχιζόμενη μάχη των δύο φύλων. Ενα πολύ κλασικό οχυρό των κοριτσιών έχει πλέον πέσει. Κυρίες και κύριοι, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε έπειτα από πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου του Νταντί σε 210.000 Βρετανούς μαθητές, «δεν μπορούμε πλέον να ισχυριστούμε ότι τα αγόρια διαβάζουν βιβλία χαμηλότερου επιπέδου δυσκολίας από τα κορίτσια». Η κλασική εικόνα με το υπερδραστήριο αγοράκι που θέλει μόνο να παίζει μπάλα και που δεν μπορεί να συγκεντρωθεί να κάτσει να διαβάσει ούτε πέντε γραμμές «Χάρι Πότερ» ανήκει πλέον στο παρελθόν. Ο Ρόαλντ Νταλ παραμένει ο αγαπημένος συγγραφέας για τα μικρά Αγγλάκια («Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας», «Ματίλντα» κλπ.), ενώ παρατηρείται ότι τα αγόρια έχουν μια ροπή και στα μη λογοτεχνικά βιβλία, την ίδια στιγμή που τα κορίτσια, με την αιώνια ρομαντική διάθεσή τους, διαλέγουν βιβλία με γυναικείους χαρακτήρες.

11 ::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȇȉǿȅȊ

ÏÉôËÆÐÆ ôÑÈ ôÄ ÏÎÉÄ ôËÏÒ µ » ¶² Ð ¨»Ð ¨{ | Με διαφορά λίγων λεπτών, στην αρχή της εβδομάδας, διάβασα τη μία μετά την άλλη, δυο εντελώς αντίθετης λογικής ειδήσεις από το διεθνή χώρο, από δυο διαφορετικά ενημερωτικά site. Η πρώτη αφορούσε το καινούριο “I don’t like Mondays” των ΗΠΑ, το νέο “Bowling for Columbine”, το τυφλό άνοιγμα πυρός του 17χρονου μαθητή Τ. Τζ. Λέιν προς τους συμμαθητές του. Το ημιαυτόματο όπλο που χρησιμοποίησε οδήγησε στο θάνατο τρεις από τους πέντε εφήβους που έγιναν αποδέκτες των πυρών του. Τυχαία, όπως παραδέχτηκε ο ίδιος, δεν είχε κάτι μαζί τους, αν δεν ήταν οι συγκεκριμένοι στο κυλικείο εκείνη τη στιγμή, θα βρίσκονταν κάποιοι άλλοι. «Ενα παιδί πολύ ήσυχο και συχνά μοναχικό», χαρακτηρίζεται ο Τ. Τζ. Λέιν από τον κύκλο του σχολείου. Ελαφρώς ανήσυχος για τους ήσυχους και συχνά μοναχικούς ανθρώπους που έχω δίπλα μου και σκεπτόμενος πώς γίνεται να αποφασίζεις τυχαία να αρχίσεις να πυροβολείς τους συμμαθητές σου, διάβασα τη δεύτερη είδηση που έλεγα πριν, μια είδηση που αφορούσε το μυστήριο της γερμανικής πόλης Μπράουνσβάιγκ. Εκεί, ένας καλός Σαμαρείτης που διατηρεί την ανωνυμία του μοιράζει φακέλους που περιέχουν 10.000 ευρώ σε όσους πιστεύει ότι τα έχουν ανάγκη ή τα αξίζουν: σε ένα κατάστημα που ληστεύτηκε, σε μια χορωδία, σε ένα συσσίτιο αστέγων. Οι δυο ειδήσεις είχαν ένα κοινό. Αναφέρονταν και οι δυο σε έναν παράλογο άνθρωπο. Σε δυο αποκλίνουσες προσωπικότητες που αποφάσισαν να κάνουν επίδειξη της ακραίας συμπεριφοράς τους. «Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό», γράφει ο Ελύτης. Από την ψυχωτική ματιά ενός Αμερικανού οπλισμένου εφήβου ή από τη χριστιανική ματιά ενός μοντέρνου Ρομπέν των Δασών; Δεν υπάρχουν όμως μόνο αυτές οι δυο επιλογές. Τον «ουρανό» μπορείς να τον βλέπεις και από πιο συμβατικές γωνίες. Οπως από τη ματιά της καθημερινότητας του σύγχρονου χρεοκοπημένου Ελληνα, που τρέμει στη σκέψη ότι ανά πάσα στιγμή ένας τυχαίος Ευρωπαίος τραπεζίτης θα τον «πυροβολήσει», την ίδια στιγμή που ονειρεύεται την ευσπλαχνία ενός από μηχανής σωτήρα. Απόκλιση είναι κι αυτή. Αυτό που στην πραγματικότητα θέλει ο Ελληνας σήμερα είναι απλώς η ζωή του. Να επανέλθουν τα όνειρα που έκανε, να μπορέσει να κυνηγήσει τις φιλοδοξίες του, να μπορέσει να δει τον ουρανό σαν τον ποιητή, γλυκά και γενναία, «από καταμεσής της θάλασσας».

Δεν ξέρω ποια είναι η άποψή σας για την Αυστραλία, ποια είναι η εικόνα σας, αν πιστεύετε ότι κάπου εκεί, τέρμα κάτω στο χάρτη, βρίσκεται μια χώρα με καγκουρό, καρχαρίες και ξέγνοιαστους ανθρώπους που περνάνε υπέροχα. Το περιοδικό “Monocle” αυτού του μήνα φέρνει την Αυστραλία στο προσκήνιο, παρουσιάζοντάς μας μια χώρα εξαιρετικά ισχυρή, με ρυθμιστικό ρόλο στην παγκόσμια σκηνή, «μια υπερδύναμη του Νότιου Ειρηνικού», όπως γράφει στο εξώφυλλό του. Παρεμπιπτόντως, το περιοδικό “Monocle” γιορτάζει σε αυτό το τεύχος τα πέντε χρόνια της λειτουργίας του με ένα έξτρα 16σέλιδο που μας θυμίζει πώς έφτασε να είναι σήμερα ένα έντυπο με ατελείωτο κύρος, τρομερή προσωπικότητα, αλλά και ανίκανο να προσεγγίσει το ευρύ κοινό - αν σε κάποιο επίπεδο ήταν αυτός ο στόχος του.

Αυτές τις μέρες, το μουσικό περιοδικό “ΝΜΕ” συμπληρώνει 60 χρόνια λειτουργίας και έχει επηρεάσει όσο κανένα άλλο, ίσως, την εξέλιξη της σύγχρονης μουσικής, την καλλιέργεια και την ενημέρωση του κόσμου. Σήμερα, η μπογιά του δεν είναι πια το ίδιο λαμπερή, οι πωλήσεις έχουν πέσει -αν και το site δέχεται ακόμα περίπου επτά εκατομμύρια κλικ μηνιαίως- και τίθεται το ερώτημα κατά πόσο στο σημερινό κόσμο της μουσικής υπάρχει χώρος για μια τέτοια παραδοσιακή δύναμη. «Ωστόσο», γράφει ο Μάικλ Χαν του “Guardian”, «υπάρχει παντού

η αίσθηση στη μουσική βιομηχανία ότι η μείωση των αναγνωστών του χαρτιού έχει κοστίσει στο ‘ΝΜΕ’ κάτι ζωτικό: την επιρροή του». Πράγματι, με site όπως το “Pitchfork” ή το “Gorilla vs. Bear”, κανείς δεν περιμένει το “ΝΜΕ” για να ανακαλύψει μια καινούργια μπάντα. «Το ‘ΝΜΕ’ είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας μας», παραδέχεται ο Γκέοφ Τράβις, ιδρυτής της δισκογραφικής Rough Trade, «και θα ήταν πολύ άσχημο να το δω να κλείνει. Αλλά νομίζω ότι πλέον θα μπορούσαμε και χωρίς αυτό. Κάτι άλλο θα έπαιρνε τη θέση του».

i À¼ ½ r a.dimoulas@metropolisnews.gr

ȂǹȇȉǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

µ r Àm¸ ¸ r ÀF J@RS@M@JHR LDSQNONKHRMDVR FQ

© á © © â © ©{â © p Ò©{ ß{ © ©{ß ¡p © © © © á ¡p ©Í©c â i©p © © ß © á © © ©p ©{ pß © ©%TYY© © © © Ò ¡©Î áp© ©Ö ä © ©p ¢á© © ©Ï à ©Ð ß © ©p ©p Ò ©p{Ò ©ß p © © ©{Ò å©Ë ©p Ò ©{Ò © à © ä © © á ©{ © {â© © ¡ á © ¡© ß ¡© á ¡© ¡©Ï à©Ð ß © © ©(KKDF@K© © à© ¡©%TYY ©Í © © â © © © á ¡ © äp © ä © {â© © ä © © ß © à © ¡ Ò © c â i© ©cÖ { i © © á © © ä© ©{ ¡ á© ©ß © â© ¢ pÒ p © © Òp © ¡ pâ© © © ß © ä ©c © á i © Ò © {â© © Ò©p ¡ Ò©â © ©{ ¡ © © pß ©à © ©p{Ò © © p{ á © © á © © ¡p Ò © © ¡ â©p ©â © ß ©p Ò © ß © ¡ ß © ¡ ¡ á © ¡ Ò © p{ ä ©p © © { á © ©(KKDF@K© © á © ¡ pß © ©cÕ ©p ¢â i ©Ð © ß © à© © © Ò © ä

::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȇȉǿȅȊ

Τον τελευταίο καιρό οι αναγνώσεις στα τραγούδια του Με-

σοπολέμου και της εποχής του καμπαρέ πληθαίνουν. Μια κυρία που έχει εντρυφήσει στο θέμα, η Ούτε Λέμπερ, έρχεται για άλλη μία φορά στη χώρα μας αύριο και μεθαύριο (3-4/3). Η τελευταία φορά που επισκέφτηκε τη χώρα μας ήταν πάλι στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη 1) με θέμα το τάνγκο. Αυτή τη φορά ως «Τζένη των Πειρατών» θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα με τραγούδια των Κουρτ Βάιλ, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Αστορ Πιατσόλα, αλλά και Μάρλεν Ντίντριχ και Εντίθ Πιάφ που έχει φέρει στο σήμερα με το δικό της μοναδικό τρόπο. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη που μου παραχώρησε δεν διέκρινα τίποτα από τη μεγάλη σταρ που αντικρίζουμε όταν ανεβαίνει στη σκηνή. Αντιθέτως, συνομιλούσα με μια «στρατιωτίνα» της τέχνης που με γνώση, σεβασμό και ταπεινότητα ερμηνεύει μερικά από τα μεγαλύτερα μουσικά κεφάλαια της ιστορίας. Αν δεν την έχετε δει, μην τη χάσετε.

$$)/¨,5#)/ Το μότο των Burger Project είναι: «Η μουσική είναι μία». Οι Τακίμ είναι μια πολυπληθής μπάντα που μας ταξιδεύει από τη Σμύρνη μέχρι τα Βαλκάνια. Τα δύο συγκροτήματα θα βρίσκονται όλες τις Πέμπτες του Μαρτίου στη σκηνή του Gazarte (Βουτάδων 3234, Γκάζι) για να ενώσουν δυο διαφορετικούς μουσικούς κόσμους. Ή, αν το καλοσκεφτείς, για να μας παρουσιάσουν το δικό τους κόσμο ιδωμένο μέσα από τις διασκευές τους. Μετά τις απρόβλεπτες διασκευές σε γνωστά αγαπημένα ποπ-ροκ τραγούδια των προηγούμενων δεκαετιών, οι Burger Project συναντούν τους Τακίμ για ένα ταξίδι στα βάθη της Ανατολής. Λες η Μαντόνα να τα κάνει τακίμια με την Τσιγγάνα;

Ξόρκια, ευχές, λόγια, μουσικές, αυτοσχεδιασμοί. Και άλλα πολλά μας περιμένουν από σήμερα και κάθε Παρασκευή στο Σταυρό του Νότου (Φραντζή & Θαρύπου37) με τον Γιάννη Χαρούλη και το λαούτο του. Τα νέα τραγούδια που προέκυψαν από τη συνεργασία με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου δεν αργούν. Ανάμεσά τους όλα τα τραγούδια που μπήκαν στην καρδιά μας με τη φωνή του Χαρούλη. «Σύννεφα του γιαλού» που συναντούν «Χειμωνανθούς» και «Χαραυγές» που τις διαπερνά μια «Ντουφεκιά ζαχαρωτή».

Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο νου όταν ακούς «Μέγαρο Μουσικής» είναι μεγάλες επιβλητικές ορχήστρες. Οχι αυτό το βράδυ. Για την ακρίβεια, τα δύο νέα συγκροτήματα Σανάδες και Word of Mouth μάς προσκαλούν σε μια βραδιά όπου θα απουσιάζουν εντελώς τα όργανα. Ολη η μουσική, όλοι οι ήχοι θα δημιουργηθούν μόνο από ένα όργανο: τη φωνή. Το ρυθμό αναλαμβάνουν οι beatboxάδες Word Of Mouth. Και τις a capella ερμηνείες το πολυφωνικό γκρουπ Σανάδες. Κάπως έτσι η Σακίρα θα συναντήσει τον Τσιτσάνη και ο Λέοναρντ Κοέν τον Φοίβο Δεληβοριά. Μέχρι να πείτε “beat”, τα βουλγάρικα και τα μεξικάνικα παραδοσιακά ακούσματα θα γίνουν ρεμπέτικα. Ολα αυτά αύριο (3/3) στο Μέγαρο Μουσικής (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη 1) στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Νέες τάσεις - Νέοι δημιουργοί».

Η μουσική τους τελευταίους μήνες γίνεται όλο και φτωχότερη. Αυτή τη φορά τα νέα ήρθαν από την Ελβετία, όπου ήταν για περιοδεία ο Λούτσιο Ντάλα. Λίγες μέρες πριν κλείσει τα 69 του χρόνια, η καρδιά του διάσημου ερμηνευτή, στιχουργού και συνθέτη σταμάτησε να χτυπά. Ο Ντάλα -που είχε γράψει την τεράστια επιτυχία “Caruso” και είχε τραγουδήσει ανεπανάληπτα ο Λουτσιάνο Παβαρότι- ξεκίνησε τη μουσική του πορεία παίζοντας κλαρινέτο σε μια τζαζ μπάντα στη Ρώμη. Εκεί τον εντόπισε ο Τζίνο Πάολι και του πρότεινε να ακολουθήσει σόλο καριέρα. Η αρχή έγινε με τον πρώτο του δίσκο «1999» που κυκλοφόρησε το 1966, αλλά η επιτυχία ουσιαστικά ήρθε με το “4 Marzo 1943”, και την παρουσία του στο Sanremo Festival. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Μεγάλες επιτυχίες και ένας θρύλος της ιταλικής μουσικής. Ανάμεσα σε χρυσούς και πλατινένιους δίσκους, ο Λούτσιο Ντάλα είχε στη συλλογή του και ένα βιβλίο με την αυτοβιογραφία του. «Ο Ντοστογιέφσκι έχει γράψει: ‘Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο;’. Εγώ δεν το πιστεύω. Η ομορφιά των πραγμάτων ή για την ακρίβεια η έρευνα της ομορφιάς δεν είναι ένα φαινόμενο καθαρά αισθητικό. Για μένα η πίστη είναι θεμελιώδης και η ομορφιά της πίστης είναι πραγματικά εκείνο που ήθελε να πει ο Ντοστογιέφσκι κατά τη γνώμη μου ή, τουλάχιστον, ανάμεσα σε άλλα πιστεύω πως εννοούσε και αυτό», γράφει ο ίδιος και συνεχίζει σε πιο προσωπικό τόνο: «Με κατέτρυχε για χρόνια η επιθυμία να βγω από κάτι συγκεκριμένο. Υπήρχαν φορές που κοιταζόμουν στον καθρέφτη και έλεγα στον εαυτό μου: «Λούτσιο, δεν είσαι μια πολυεδρική ευφυΐα. Πολυεδρικός... τι λέξη, μοιάζει σαν κάποιος να αερίζεται. Πήγαινα ακόμη σχολείο, όταν είχε καρφωθεί στο μυαλό της μητέρας μου ότι ήμουν σπάνια μεγαλοφυΐα. Με πήγε δεν θυμάμαι σε ποιον γιατρό και εκείνος με τη σειρά του με υπέβαλε σε αναρίθμητα ψυχολογικά τεστ για να αποφανθεί: ‘Κυρία μου, ο γιος σας είναι ένας μέτριος βλάκας!’»

ȂǹȇȉǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

i ³ ¸ Àv¸ ® À@ BG@SYHR LDSQNONKHRMDVR FQ

ã ¨ à ¨z ¨

à ¨ ¨

Þ ¨ ¨oÑ ¨ Þ ¨ ¨o ß¨ oÑ

Í© á © ¡©Ð{ ¡ ©Õâp{ © cÐ ¡ pß ©Íp â i© á¢ © © pâ ©p¡

â p © ¡©ØÒ ©Öâp © © p á¢ © © ¡ß © Õá ©Ô© p Ò © © Ï p{© Ö¢â ©Ó { ©{ Ò © ¡ Ò© ©p © { à© p á © ¡© ä ©{ Ò¢ ©p © © äp © © ä © ©

Ò© â © ¡ ä© { p

á ©Ô © © ¡© á© © ¡ á © © © p{ Ò © â © © © { ß{ © © ß © © âp © ¡

·tujª»tÀª¹mtÀ ήÀ

stª¶lµ¹i Í© à© á © ¡© â p© Ö á ©cÔ © ©É¡ ä ¡i© { á© pß © ¡©cÍ© â © { ¡© p à i© ¡© ¡á© Ð © ©ß © ¡pp Ò © © { äp © Ò © © Ï ©Í© á © Ò¢ © © É © © { á © © © { â pp © { Ò © {â© © Ò ©Ðß © ©p ©pß © © ¢à ©â © © ¡

á ©{ ¡©ß © © © Ò© © { â { ©{ ¡© { à ¡ © ©{ { à © ©{ á © © ¡ â© ¡©â ©â © ©{Ò © Ò

Õ ¨ z Þ o ¨Ò

à ¨È ¨z ¨ ¨ ão ¨ ¨zà

::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȇȉǿȅȊ

Από τη μία βρίσκεται ο Αντουάν, ένας πρόσφατα χωρισμένος dj που ζει στο Μόντρεαλ του σήμερα. Από την άλλη βρίσκεται η Ζακλίν, μια νεαρή μητέρα με ένα γιο με ειδικές ανάγκες στο Παρίσι του ’60. Αν δεν μπορείτε να σκεφτείτε κανέναν τρόπο με τον οποίο αυτοί οι δύο άνθρωποι συνδέονται, τότε θα πρέπει να δείτε την ταινία του Ζαν Μαρκ Βαλέ “Café de Flore”. Μια ερωτική ιστορία ξεδιπλώνεται, θέτοντας σε παράλληλη τροχιά τις ζωές δύο ανθρώπων και δίνοντας στη λέξη «μοίρα» το πραγματικό νόημά της.

Αν και δεν αναφέρουμε ποτέ τα ριμέικ ή τις επανεκδόσεις που βγαίνουν στους κινηματογράφους, αυτή την εβδομάδα θα γίνει μια εξαίρεση για τον μεγάλο και αγαπημένο Λουΐς Μπουνιουέλ. Δύο ταινίες του επανεκδίδονται και το σινεφίλ κοινό δεν πρέπει να τις χάσει για κανένα λόγο. Πρόκειται για τη μικρού μήκους ταινία «Ενας Ανδαλουσιανός Σκύλος» (1929) και για τη μεγάλου μήκους «Η Χρυσή Εποχή» (1930). Και οι δύο ταινίες αποτελούν το κινηματογραφικό μανιφέστο του Σουρεαλισμού και βασίζονται στη συνεργασία του Μπουνιουέλ με τον Σαλβαδόρ Νταλί.

!',̝Ä ÈÎÄ ²¸ ¸»´ ¨ »Ð¸¨ {Ð¸ ¨¨ » ¸¨~¹|¼µ »¹´µ´ ¸ Το «χάος» της Αθήνας. Οταν χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη για να περιγράψουμε την κατάσταση της πρωτεύουσας -πέρα από το μποτιλιάρισμα και τους βιαστικούς ανθρώπους-, εννοούμε τις πολλές και άχρωμες πολυκατοικίες της. Αυτές που «ξεφύτρωσαν» μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής της χώρας και έδωσαν εικόνα στα πιο πεζά και ακαλαίσθητα στοιχεία των δημιουργών τους. Αχαρες, μεγάλες και μονότονες, βαλμένες σε κάθε πιθαμή της γης, μας θυμίζουν καθημερινά πως αυτό που βλέπουμε είναι σε απόλυτη αντιστοιχία με αυτό που ζούμε. Και, αν κάποιες φορές αυτό το χάος το ονομάζουμε «όμορφο», είναι γιατί προσπαθούμε να κρύψουμε -ακόμα και στις λέξεις- την ασχήμια της πόλης και να δικαιολογήσουμε τους εαυτούς μας.

Μπορεί οι ταινίες “The Artist” και “Hugo” να ανακηρύχθηκαν ισόπαλες με πέντε Οσκαρ στην 84η Απονομή της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, η γαλλική νοσταλγική ταινία του Μισέλ Χαζαναβίσιους όμως κέρδισε σε σημασία τα βραβεία του τρισδιάστατου αριστουργήματος του Μάρτιν Σκορσέζε. Ως λάτρις του “Hugo”, η στήλη εκφράζει τη στενοχώρια της που δεν είδε το μεγάλο σκηνοθέτη να παίρνει το Οσκαρ Σκηνοθεσίας για μια εμπειρία που δύσκολα ξεχνάς. Διαβάστε αναλυτικά περί των βραβείων στο oscar.go.com.

Ενα ακόμη βραβείο απέσπασε η εκπληκτική «Αμνηστία» του Μπουγιάρ Αλιμάνι. Πρόκειται για το Βραβείο Κοινού του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Γενεύης. Θυμίζουμε πως η ταινία είναι μια συμπαραγωγή Αλβανίας-Ελλάδας και ξεκίνησε το ταξίδι της από το Φεστιβάλ του Βερολίνου. Πρόκειται για την ερωτική ιστορία ενός άντρα και μιας γυναίκας που γνωρίζονται στα επισκεπτήρια των φυλακών.

Συνήθως με την τελετή λήξης των Οσκαρ λήγει και ο ετήσιος μαραθώνιος των φεστιβάλ και των βραβείων: Σωματείο Σκηνοθετών, Σωματείο Σεναριογράφων, Κάννες, Βενετία, Βερολίνο, Οσκαρ, Χρυσές Σφαίρες και πολλά ακόμα. Κάποιοι όμως ετοιμάζονται πυρετωδώς για την πιο εναλλακτική απονομή, αυτή που πολλοί φοβούνται και άλλοι περιμένουν πώς και πώς. Για ποια βραβεία μιλάμε; Μα φυσικά για τα Χρυσά Βατόμουρα, τα οποία προσφάτως ανακοίνωσαν τις υποψηφιότητές τους. Μεγάλος «νικητής» είναι το δίδυμο ηθοποιού και σκηνοθέτη Ανταμ Σάντλερ-Ντένις Ντούγκαν, οι οποίοι με τις ταινίες “Jack and Jill” και «Σύζυγος για ενοικίαση» κατάφεραν να μαζέψουν 11 (!) υποψηφιότητες συνολικά. Η απονομή θα γίνει την 1η Απριλίου.

Την πιθανότητα ανέγερσης μιας τέτοιας πολυκατοικίας προσπαθεί να εξαφανίσει η Αννα (Μάνια Παπαδημητρίου) στην ταινία της Μαργαρίτας Μαντά «Χρυσόσκονη» (2009). Πιο συγκεκριμένα, η ταινία εστιάζει στην απόφαση που πρέπει να πάρουν τρία αδέρφια για το αν θα πουλήσουν το πατρικό τους σπίτι σε αγοραστές που έχουν σκοπό να χτίσουν στο οικόπεδο μια πολυκατοικία. Οπως λέει και η Αννα στην ταινία: «Δεν μπορώ να διανοηθώ πως θα περνάω απέξω και δεν θα αναγνωρίζω το μέρος που πατάω γιατί στη θέση του θα είναι ακόμα μία άθλια πολυκατοικία. Κοίτα τι γίνεται σε αυτή την πόλη. Εξαφανίζονται όλα. Κάθε μέρα. Με μανία». Το πρωταγωνιστικό τρίο συμπληρώνουν ο Αργύρης Ξάφης και η Αννα Μάσχα, η οποία κέρδισε το Βραβείο Β΄ Γυναικείου Ρόλου στην 1η Απονομή των Βραβείων της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

ȂǹȇȉǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

´³ ¸À¶ ¸ ¸ r ÀK UK@RS@Q@ LDSQNONKHRMDVR FQ

àp © ¡ â ©ß © á © ä © ©ß å©Ô©É ß ©Ï p ß © © ©ÏÒ © ¡ ß © ¡ © © ¡ Òp © ¡ © © ¡ Ò ¡ © © á ©c {ài ©{ ¡© ¡ á© {â© © â © Ò ©Ô © ä © p â © ¡ á © ¡© ¡

p ä© àp © © ä ©Î á © pÒ ©{ ß ¡ ©p © á © © { á © { ä © © ¡ âp ©Ð p{Ò © © © { à © Ò ©Óß © © © ¡ © à©pâ © © à© ¡ © Ò© © ¡ © { pß ¡ © ¡ © { ß å© Ð ©{ Ò © á ©{ ¡© ¡ ß © © Ð{ â © ä © ß © © { à ©Ö © äp © ß ©p ©p ©{ à© ä © ©

Ò © ä ©â © ¡© © ä © ¡©ß { © pâ ©ß ©{ { ä © © á{ © ©{ p © ß © á © ¡ â ©Ö ©¡{â © p Ò © © Ò ©Óß © © { á © â © ä{ ©â © © äp © â © {â© ©Ê Ò ©¢ Ò © à © {â© © â© ¡ Ò â© ©É Ò©pß ©{ © p á © á © pß © © à © ©Ð

p{Ò © © à © ©p{ © ©{ á © © © ¡ à © © Ò © ©p ©¡{â © { ¡©{ ß{ © { á ¡ © © © { á © Ò© Ò © © á© ¡

::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȇȉǿȅȊ

Μπορεί το «Χάρι Πότερ» να ήταν ένα βιβλίο κυρίως για παιδιά, κατάφερε όμως να κερδίσει και τις καρδιές των ενηλίκων. Η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ έρχεται ξανά στο προσκήνιο ανακοινώνοντας το νέο της βιβλίο, το οποίο θα απευθύνεται σε ενήλικες. Σε συνέντευξή της το μοναδικό που αποκάλυψε είναι ότι θα διαφέρει πολύ από τον «Χάρι Πότερ». Ολα τα υπόλοιπα θα ανακοινωθούν εν καιρώ, ήδη όμως αναρωτιόμαστε αν θα ικανοποιήσει τα υψηλά στάνταρ των αναγνωστών. Υπενθυμίζουμε ότι τα βιβλία του Χάρι Πότερ έχουν πουλήσει μέχρι σήμερα 450 εκατομμύρια αντίτυπα. Θα συμβεί, άραγε, κάτι παρόμοιο με το νέο βιβλίο της Ρόουλινγκ;

Τον Λόρενς Ντάρελ μού τον «σύστησε» ο Χένρι Μίλερ. Την πρώτη φορά που διάβασα το «Αλεξανδρινό Κουαρτέτο» του Ντάρελ ερωτεύτηκα το συγγραφέα. δ Τ δεύτερη, την Αλεξάνδρεια. Την Τρίτη πλέον φορά ένιωθα με την Κλέα, τον Τη Μ Μπαλτάσαρ και την Ιουστίνη τέτοια οικειότητα, σαν να είχα μοιραστεί μαζί τους έ μέρος της ζωής μου. Δεν χρειάστηκε τέταρτη φορά για να συνειδητοποιήσω ένα ότι πρόκειται για μία τετραλογία στην οποία θα επανέρχομαι ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Στις 27 Φεβρουαρίου συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση του συγγραφέα, που δεν κατέχει μόνο μία από τις πρώτες θέσεις των σημαντικότερων συγγραφέων του 20ού αιώνα, αλλά αγάπησε κιόλας την Ελλάδα όσο λίγοι. Το «Αλεξανδρινό Κουαρτέτο» κυκλοφορεί σε τέσσερις διαφορετικούς τόμους σε μετάφραση Αιμίλιου Χουρμούζιου, ενώ κυκλοφορεί και σε ενιαίο τόμο από τις εκδόσεις Μεταίχμιο σε νέα μετάφραση της Μαριάννας Παπουτσοπούλου.

Ο Χρήστος Οικονόμου με τη συλλογή διηγημάτων του «Κάτι θα γίνει, θα δεις» (εκδ. Πόλις) είναι υποψήφιος για το βραβείο Balkanika. Το βιβλίο του περιέχει 16 διηγήματα, των οποίων οι ήρωες δρουν και αντιδρούν στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και κυρίως στις περιοχές του Πειραιά. Ψάχνουν τους δικούς τους τρόπους για να επιβιώσουν και να κρατήσουν ζωντανά τα όνειρά τους και ας υπάρχουν στιγμές που όλα γύρω τους γκρεμίζονται. Παρόλο που το βιβλίο γράφτηκε και κυκλοφόρησε πολύ πριν η οικονομική κρίση φτάσει στο απόγειό της, καταφέρνει να αποδώσει με άκρως ρεαλιστικό τρόπο τα συναισθήματα που διακατέχουν τους Ελληνες. Το βιβλίο πρόσφατα τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2011.

Η συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου έδωσε την αφορμή στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού να ανακηρύξει το 2012 «Ετος Νικηφόρου Βρεττάκου», αναθέτοντας το σχεδιασμό και την υλοποίηση του προγράμματος επετειακών εκδηλώσεων στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ). Μερικές από τις δράσεις που διοργανώνονται είναι η κινητή έκθεση-αφιέρωμα στο Λάκωνα ποιητή, που συνοδεύει τις κατά τόπους εκδηλώσεις περιοδεύοντας κατά τη διάρκεια της χρονιάς στη χώρα μας και στο εξωτερικό. Επίσης, στο πλαίσιο του προγράμματος στήριξης μετάφρασης ελληνικών έργων σε ξένες γλώσσες «Φράσις», το ΕΚΕΒΙ θα δώσει προτεραιότητα σε προτάσεις για τη μετάφραση έργων του Νικηφόρου Βρεττάκου σε άλλες γλώσσες. Δημιούργησε, τέλος, ιστότοπο rettakos.ekebi.gr για τον Βρεττάκο, με πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του ποιητή (χρονολόγιο, εργογραφία, κριτικές, σωζόμενο οπτικοακουστικό υλικό).

~º¹·|Ð¶ » ¨y´ ¨»Ð¨z´²{¸Ð¨ ²µ{² Ð¨{² |¹¸´µÐ Η 9η Διεθνής Εκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης θα πραγματοποιηθεί από τις 24 έως τις 27 Μαΐου, στις εκθεσιακές εγκαταστάσεις της HELEXPO, με οργανωτές το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), τη Helexpo και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών. Η οικονομική κρίση όμως, που έχει αγγίξει το χώρο του βιβλίου σε μεγάλο βαθμό, και η συμπεριφορά των διοργανωτών, οι οποίοι φαίνεται να μη λαμβάνουν υπόψη τους τα νέα δεδομένα που επιβάλλει η κατάσταση στη χώρα μας, προκαλούν τα πρώτα προβλήματα. Εξι από τους μεγαλύτερους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους, με επιστολή τους που απευθύνεται στη διευθύντρια του ΕΚΕΒΙ Κατρίν Βελισσάρη και κοινοποιήθηκε στον υπουργό Πολιτισμού Παύλο Γερουλάνο, ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να μη συμμετάσχουν στην έκθεση. Οι εκδόσεις Αγκυρα, Ενάλιος, Καστανιώτης, Κέδρος, Μίνωας και Ψυχογιός, στην εν λόγω επιστολή τους, διαμαρτύρονται για τρία βασικά θέματα: «Η Διεύθυνση της HELEXPO, παρά τις πιέσεις από μέλη του κλάδου μας, δεν δέχτηκε να μειώσει το κόστος ενοικίασης του χώρου, ενώ σε άλλες ενώσεις προσφέρει μεγάλες εκπτώσεις. Μην ξεχνάτε ότι τα τελευταία τρία χρόνια έχουν υπάρξει μειώσεις ενοικίασης χώρων που αγγίζουν το 30% ετησίως. Αρα είναι απαράδεκτο να ζητούνται από τη HELEXPO τα ίδια ποσά. Η έκθεση, πάρα τη σταθερή συμμετοχή και υποστήριξή μας τα προηγούμενα χρόνια, δεν μπόρεσε να βρει το διεθνή χαρακτήρα για τον οποίο συστήθηκε. Η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας και κατ’ επέκταση και ο κλάδος των εκδοτών μάς αναγκάζει να περιορίσουμε τις δαπάνες μας». Μέχρι το Μάιο, βέβαια, πολλά μπορεί να έχουν αλλάξει, σίγουρα όμως, αν τελικά ισχύσει η αποχή των προαναφερθέντων εκδοτών, η έκθεση θα είναι διαφορετική από πολλές απόψεις...

ȂǹȇȉǿȅȊ

Ò © ä © ß © {â© © â© â p ©{

p { á © {â© © ©ß © © ©Ð á ¡© © ß © ppÒ

ß © © ß © © {â© ©ÏÒ © © p â © © ÉpÒ © ©Ê ¡ â © ©Öä © © á © © © á © © p ß ¡ © ©pá © pÒ © © ß © © à©{ â p © à © p ¡ á © © { ä© p ä © äp © p © © { â© ¡© { p à © ¡ á ¡© ä© © ä© ß ©Ô ¡ ©Ë ¢ © ©b,DDSHMF©/NHMSR© h© { á© p © pá © ©c{ à © á i©{ á¢ © p ä©Ò ©¢ àp © ¡

â © © â © ¡

à ©p àp © © á © ä© { p ä© © { à © ¡ ä © ©p ©

á © á p © © © â© â p © à© ¡ ¡ á © © © ©Ð á ¡© ©

ß © {â© ©Ö¡ á © Ò © ÌÒ p{ © © © { â ©Ì á © Ð{ Ò ©{ ¡ Ò¢ ¡ © ©{

Ò ©b LMDRH@h© â ©{ ¡© { p ä © ©c{ i © © { © © © ¡p Ò © { á © © { ©p á © â ©{ á © © VVV RFS FQ

::: 0(75232/,635(66 *5 s¸ r ¸Àn¸ r À

::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȇȉǿȅȊ

Βασισμένη στο θεατρικό έργο “Bonnie & Clyde” -του ανερχόμενου Βρετανού συγγραφέα Ανταμ Πεκ- είναι η ομώνυμη παράσταση που ανεβάζει η plays2place productions στην Αίθουσα Δ9 της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων. Η ιστορία αφορά το διαβόητο ζευγάρι επικηρυγμένων, με το νόμο και το κοινό αίσθημα να ζητά την παραδειγματική τιμωρία τους. Ενα θρυλικό δίδυμο που έμεινε στην ιστορία για τη θυελλώδη σχέση και την εγκληματική δράση του. Το έργο σκιαγραφεί το προφίλ δύο αντιηρώων, φέρνοντας στην επιφάνεια την τρωτή, καθημερινή, ανθρώπινη διάστασή τους, λίγες ώρες πριν από την επικείμενη εξόντωσή τους. Η δόξα και η ελευθερία που ονειρεύτηκαν δείχνει μόνο ένα δρόμο. Και θα τον ακολουθήσουν μαζί. Ως το τέλος. Τη σκηνοθεσία έχει κάνει ο Βασίλης Χρυσανθόπουλος. Παίζουν: Μάρθα Μπουζιούρη και Λευτέρης Βασιλάκης.

Στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Θεατρικές Συνθέσεις 2012 με βάση την Αρχαία Τραγωδία», ο Φίλιππος Κανακάρης σκηνοθετεί την παράσταση «Μήδεια work in progress». Eνα έργο που δεν χρειάζεται συστάσεις, μια και βασίζεται στη «Μήδεια» του Ευριπίδη. Ενας μύθος που εξακολουθεί να συναρπάζει. Μια πρωταγωνίστρια που διχάζει το κοινό: απεχθής παιδοκτόνος ή πρώιμη φεμινίστρια; Εγκληματίας ή επαναστάτρια; Θύμα ή θύτης; Το debate εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας και η απόφαση ως προς τα πού γέρνει η πλάστιγγα είναι δική μας. Τι πιστεύουμε; Και ποια η ευθύνη μας, ακόμα και η συνενοχή μας; Μια σύγχρονη παράσταση της «Μήδειας» με τη μορφή ενός «σκηνικού ντουέτου» που αναζητά τις ρίζες της βίας με χιούμορ και χωρίς αρχαιοπληξία, όχι για να σατιρίσει, αλλά για να αναδείξει τη διαχρονικότητα του αριστουργήματος του Ευριπίδη. Από τις 7 Μαρτίου και για οκτώ παραστάσεις στο Beton 7 (Πύδνας 7, Βοτανικός).

Δέκα νέοι συγγραφείς καταθέτουν τη δική τους άποψη -άμεσα ή έμμεσα- για την ανεργία και δέκα νέοι ηθοποιοί αναλαμβάνουν να τις μεταφέρουν στη σκηνή. Αυτή είναι με λίγα λόγια η παράσταση “Unemployed” (δέκα Μητροπολιτικές Ιστορίες), την αρχική ιδέα της οποίας είχε η Ειρήνη Μαργαρίτη, που ανέλαβε και τη σκηνοθεσία μαζί με τον Σταμάτη Ζακολίκο και την Κατερίνα Φωτιάδη. Οι δέκα αυτές ιστορίες φιλοξενήθηκαν πρώτα στο περιοδικό «Μητροπολιτικές Ιστορίες» και στη συνέχεια παίχτηκαν στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Η πορεία τους συνεχίζεται στο Bios (Πειραιώς 84) από τις 5 έως τις 20 Μαρτίου. Κείμενα έχουν γράψει οι: Ελια Αλεξίου, Αθως Δημουλάς, Ειρήνη Μαργαρίτη, Χάρης Μπόσινας, Χριστιάνα Μύγδαλη, Σπύρος Παπαδόπουλος, Γιώργος Πολυμενέας, Γιώργος Ρομπόλας, Rene Sans, Κατερίνα Φωτιάδη. Στην παράσταση παίζουν οι: Σταμάτης Ζακολίκος, Σοφιάννα Θεοφάνους, Μάνος Κανναβός, Δημήτρης Κερεστετζής, Mιχάλης Κοιλάκος, Μαίρη Λούση, Μαρία Μαμούρη, Ειρήνη Μαργαρίτη, Απόστολος Φράγκος, Κατερίνα Φωτιάδη.

¸²¼¨ ¼yµº´ ² ¸ À¶³ ¸ Àµ ¸ ¬

«Οχι, δεν είναι προεκλογικό πυροτέχνημα, τα χρήματα θα δοθούν», δηλώνει το Υπουργείο Πολιτισμού. Αμέσως το κακό βάλαμε στο μυαλό μας. Οι θεατρικές επιχορηγήσεις ύψους δύο εκατομμυρίων ευρώ που ανακοινώθηκαν την Τετάρτη κανονικά θα έπρεπε να μας είχαν κάνει όλους (καλλιτέχνες και θεατρόφιλους) να πηδήξουμε από τη χαρά μας. Σαν σημάδι ότι σε μια χώρα, της οποίας η διάσωση και η διατήρηση στην ευρωζώνη μόνο σίγουρη δεν είναι, το καλό θέατρο μπορεί ακόμα να προστατεύεται από το κράτος - κυρίως το θέατρο των νέων, δεν θυμάμαι να είχαν ποτέ επιχορηγηθεί τόσο πολλές καινούργιες ομάδες. Αυτός ο κατάλογος, αυτά τα ποσά είναι η πρώτη φορά που δεν έχει καν νόημα να συγκριθούν με τα παλιά. Ποιος έπαιρνε, πόσα έπαιρνε και πόσα παίρνει. Οταν οι μισθοί συρρικνώνονται, οι συνταξιούχοι βογκάνε και η ανεργία τρέχει σαν τον Γιουσέιν Μπολντ, αυτά τα 20, τα 30, τα 50 και τα 75 χιλιάρικα που θα πάρουν 67 θίασοι για 89 παραστάσεις φαντάζουν πολλά. Δεν λαϊκίζω. Ούτε ισχυρίζομαι ότι πρέπει γονυπετές το ελληνικό θέατρο να ευχαριστεί τον Γερουλάνο. Αλλά, ναι, ένα μέτρο που είχαμε προ πολλού χάσει ως λαός (μέσα και οι καλλιτέχνες) καλό είναι να επιστρέψει σταδιακά. Οχι τίποτα άλλο, αλλά παρατρίβουμε εσχάτως στα μούτρα των Ευρωπαίων δανειστών μας τις αρχαίες, πολύ αρχαίες αρετές μας. Εντάξει, οι επιχορηγήσεις άργησαν (έξι μήνες χρειάστηκε μια σοβαρή επιτροπή) και κάποιες παραστάσεις έχουν ήδη ολοκληρώσει τον κύκλο τους (θα πληρώσουν, τουλάχιστον, τα χρέη τους). Καλύτερα την έχουν όσες πάνε για Οκτώβριο και δεν βαδίζουν πια στα τυφλά. Και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό. Δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου να καταρρέει το θέατρό μας επειδή πεντάρα δεν πήρε από το άσπλαχνο ΥΠΠΟ την προηγούμενη χρονιά. Θεατρικό οργασμό βλέπω, σε ουρές στέκομαι, στήλες θεαμάτων τιγκαρισμένες διαβάζω στις εφημερίδες. Μπορεί ο Αντύπας να έκλεισε το Απλό Θέατρο (παίρνει, πάντως, τώρα 25.000 ευρώ), μπορεί ο Μπουτάρης να έσωσε την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» (και αυτή επιχορηγείται με 50.000), αλλά λύσεις βρέθηκαν, συσπειρώσεις προωθήθηκαν, θυσίες έγιναν. Υπάρχει κανένας Ελληνας που δεν κάνει τα ίδια και χειρότερα για να επιζήσει; Και ούτε κρατική επιδότηση περιμένει, ούτε έχει το πιο σωτήριο για τη ψυχή του επάγγελμα.

lÀ À¶³ ¸Àµ ¸ ¬ ÀÀ ± ¸ À ½ r

ȂǹȇȉǿȅȊ

u | | t v | | ::: 0(75232/,635(66 *5

m± ¸Àm ¸ r ÀJ JXQH@J@JNT LDSQNONKHRMDVR FQ

Í©ß ©cÍ© Ò

¢ © ©Î ä © á © Ôpà ¡© ©É à © © ¡ ß © ©Ð á ¡ © â © ©p ©{

¡ á © ¡© ä ¡© ä©CDRHFM© © ¡© { © p { á © © p á © © {

ä © â ¡ © {â© á © © ©Ðß © {â© © ¡pp à© © ß© © © á © © pÒ © ©

©{ â ¡{ ©ß © á ©p © { áp © ¡© ¡ pß ¡©{ á ¡© {â© p á ©â{ © © ¡{ á © © à © © Ò© pß © ©BNQONQ@SD©CDRHFM© © © ¡ àp © àp

©Í©ß ©ß © Ò

©pß © © ©É{ á ¡

::: 0(75232/,635(66 *5

Η αίθουσα τέχνης Ρεβέκκα Καμχή (Λεωνίδου 9, Μεταξουργείο) παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Γκι Λιμόν με τίτλο «Χάος». Ο Γάλλος καλλιτέχνης φιλοξενείται για τρίτη φορά στον αθηναϊκό εκθεσιακό χώρο, ενώ ο τίτλος της δουλειάς του είναι εμπνευσμένος από το πρόσφατο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας “Libération”. Χαρακτηριστικό στοιχείο της συγκεκριμένης δουλειάς αποτελούν οι μικρές πλαστικές ανθρώπινες φιγούρες. «Αυτές οι μικρογραφίες που χρησιμοποιώ είναι εμπνευσμένες από την αρχαία ελληνική τέχνη. Στη δουλειά μου όμως οι φιγούρες συρρικνώνονται σε σημείο αφανισμού. Στο σύνολο των μικρογραφιών, η διαφορετικότητα μεταξύ τους επιβεβαιώνει τη διάθεση του ατόμου να αντισταθεί με σκοπό να ξεφύγει από τη μάζα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο ίδιος. Η έκθεση διαρκεί μέχρι τις 28 Μαρτίου.

Στην γκαλερί Vamiali’s (Σάμου 1, Μεταξουργείο) φιλοξενείται μέχρι τις 24 Μαρτίου η έκθεση “On the Blocks”, που αποτελεί ένα site specific project ειδικά διαμορφωμένο για το συγκεκριμένο εκθεσιακό χώρο. Η πρωτότυπη street art έκθεση έγινε σε συνεργασία με την Αννέτα Παπαδάτου και αποτελεί μια απόπειρα μεταφοράς της δράσης των graffiti artists στο εσωτερικό χώρο μιας γκαλερί. Ετσι, πάνω σε ειδικά διαμορφωμένους ψευδοτοίχους, οι street artists Apset, Blaqk, Boohaha, Mintone και RTMone καλούνται να σχεδιάσουν μεγάλης κλίμακας έργα, όπως αντίστοιχα θα έκαναν σε τοίχους κτιρίων στην πόλη.

Η αίθουσα τέχνης Αστρολάβος-Αrtlife (Ηροδότου 11, Κολωνάκι) παρουσιάζει τη νέα δουλειά του designer Alexis Adam με τίτλο “Wood Me”. O ίδιος ο καλλιτέχνης επισημαίνει για την έκθεση: «Στην ενότητα ‘Wood Me’ επιχειρώ τη διαμόρφωση και ενός διαφορετικού χρόνου. Εκτός από τα νεόκοπα ξύλινα στοιχεία, πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνουν και κομμάτια από -προσωπικές- ανασκαφές σε παλιά εργαστήρια της πόλης». Στο πλαίσιο της έκθεσης παρουσιάζεται μια σειρά από έπιπλα και design items που φανερώνουν τις επιρροές του σχεδιαστή από το Bauhaus, καθώς και από σύγχρονα κινήματα design.

Ο Πανελλήνιος Φοιτητικός Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός, που οργανώθηκε από το ΕΙΑ σε συνεργασία με την Ελληνική Eνωση Αλουμινίου, είχε ως θέμα το σχεδιασμό μιας κατασκευής από αλουμίνιο. Η έκθεση που διοργανώνεται στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138 & Ανδρόνικου, Αθήνα) με τίτλο «Αστικό Κιβώτιο» παρουσιάζει τις συμμετοχές του συγκεκριμένου αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, καθώς και το υλοποιημένο πρώτο βραβείο. Την επιμέλεια της έκθεσης έχουν αναλάβει οι Μιλτιάδης Τζιτζάς και Μαριάννα Μηλιώνη, ενώ η διάρκειά της είναι μέχρι τις 24 Μαρτίου.

ȂǹȇȉǿȅȊ

~²º ¨ ~¹¨»¹¨|²¼µ¹ Η έκθεση «Πέρα από το Λευκό» της Ευγενίας Κουμαντάρου φιλοξενείται στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (Βασ. Σοφίας & Νεοφύτου Δούκα 4, Αθήνα) μέχρι τις 15 Μαρτίου. Σύμφωνα με τη φωτογράφο, η έκθεση μιλά πέρα από την Ελλάδα, που τώρα ταλανίζεται από τα πολιτικο-οικονομικά προβλήματα, και αναζητά μέσω της τέχνης τα διαχρονικά στοιχεία της ύπαρξή της. «Οι φωτογραφίες δείχνουν τη μεταμόρφωση των κυκλαδικών ασβεστωμένων τοίχων από το φως του Αιγαίου που πέφτει πάνω τους, που τους σμιλεύει, τους χρωματίζει, που τρεμοπαίζει πάνω τους και τους διαπερνά. Σε ένα βαθμό αυτό το φως έρχεται και φεύγει με το πέρασμα του χρόνου, ενώ το λευκό του τοπίου μας είναι αιώνιο. Η έκθεση ‘Πέρα από το Λευκό’ περιλαμβάνει 40 έγχρωμες φωτογραφίες χωρίς τίτλους, που ελπίζω να κάνουν το θεατή να ταξιδέψει σε ένα δικό του προσωπικό ταξίδι ‘από εδώ και στο επέκεινα’, όπως γράφει ο Ελύτης». H φωτογράφος μάς μίλησε παράλληλα για την αρχή της ενασχόλησής της με το αντικείμενο, παράλληλα με τις σπουδές της στην αγγλική λογοτεχνία: «Η φωτογραφία ήταν πάντοτε ‘πλεγμένη’ με τη ζωή μου. Ως παιδί μαγευόμουν από την ξαφνική εμφάνιση των φωτογραφιών στο σκοτεινό θάλαμο με τον πατέρα μου τα Σαββατοκύριακα. Εντυπωσιασμένη, παρακολούθησα μαθήματα Φωτογραφίας παράλληλα με Αγγλική Λογοτεχνία σε όλη τη διάρκεια των ακαδημαϊκών σπουδών μου. Οταν αποφοίτησα από το Princeton, εργάστηκα για δύο χρόνια για τον φωτογράφο του “Magnum” Gilles Peress στη Νέα Υόρκη και τότε συνειδητοποίησα την επίδραση της φωτογραφίας στην κοινωνία μας». Ποια είναι όμως τα θέματα που τραβούν το ενδιαφέρον της; «Με συγκινούν ποικίλα θέματα, ανάλογα με τις ανησυχίες και την ηλικία στην οποία βρίσκομαι. Οταν ήμουν 20 χρόνων, ταξίδεψα στην Ελλάδα για να ανακαλύψω περιοχές και κοινότητες που μου ήταν άγνωστες έως τότε. Στα 30 μου άλλαξα ρότα κατά 180 μοίρες και προσέγγισα τον κόσμο των εταιρειών από φωτογραφική σκοπιά. Οταν τελικά δημιούργησα οικογένεια, έπαιρνα τα παιδιά μου μαζί σε διαδρομές στην Τήνο εξερευνώντας την κοινότητα των πατρικών απογόνων μας. Στην τωρινή διαδρομή μου ‘Πέρα από το Λευκό’, αναζητούσα έναν πνευματικό χώρο στο πλαίσιο της οικογένειάς μου, όπου προσπάθησα να απομονώσω τα στοιχεία του κυκλαδικού τοπίου που μου προσέφερε γαλήνη και πνευματική ανάταση. Οταν μεγαλώνουμε γινόμαστε πιο φιλοσοφημένοι...» m m

v¹´¹j°ÀÀ´j¯j¹° Às ± Àª À ÀNRITINIOTIS METROPOLISNEWS GR

©© Ð © ä © ß © © ß ©{ ©pâ © © á©p © ¡ p á© á ©c Ò{ i ©© Ô©{ Ò © { ä ©{ © â © © {â© © Ò© ¡ ©© É{â© © âp © ¡© © ©Ðß © © ¡ áå ©©©Ô© à ©Ó Ò© Ò c×{Ò ©ß © ©ß ©{ ¡© ©{ ä ©{ © áp © Ò i© ©© Ð © ß © à© ¡ { £ à© á © © ß © ©ä © Ò¢ © ßp © p

::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȇȉǿȅȊ

jn·ªt²j°ni v¿ª¹°À²j°ntu°

¼ rÀ À¸ ¸ ® À i ³ ¸ À·¸ ¸r

iniª»¿´lÀ·t´l

Σπάνε οι... πατέντες!

Μετά τα φάρμακα, έφτασε η ώρα και των πολιτικών γενοσήμων. [Οι δηλώσεις και η κινητικότητα πρώην υψηλόβαθμων στελεχών των κομμάτων εξουσίας, το πιστοποιεί...]

Στη χώρα όπου η επιχειρηματικότητα θεωρείται προπατορικό αμάρτημα, η σκύλευση του Ισίδωρου Κούβελου δεν είναι δα κάτι παράξενο. Προφανώς, ο σύζυγος της Ντόρας Μπακογιάννη είχε το δικαίωμα να κάνει αυτή τη συγκεκριμένη συναλλαγή, η οποία δεν απαγορεύεται από καμία νομοθεσία πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο. Το πρόβλημα, κατά την άποψή μου, εντοπίζεται αλλού: στη μνημειώδη αβελτηρία του αρμόδιου εισαγγελέα Παναγιώτη Νικολούδη, ο οποίος έσπευσε να ανακινήσει ένα θέμα, το οποίο εν τέλει αποδείχθηκε μια πομπώδης φούσκα. Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο ότι δήθεν σπιλώθηκε η τιμή του πολιτικού συστήματος. Ή στο ότι η «λάσπη στον ανεμιστήρα» λέκιασε τους βουλευτές. Αλλωστε, σπάνια στα χαρέμια υπάρχουν παρθένες. Το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι οι κινήσεις του Νικολούδη ανέδειξαν για ακόμη μία φορά ότι τελικά ουδείς από τους τρεις θεσμικούς πυλώνες που στηρίζουν το σύστημα είναι υγιής. Αν σε έναν πολιτικό η ανακρίβεια στο λόγο είναι απλά ενοχλητική (κακώς κατά την άποψή μου, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα), σε ένα δικαστή είναι απλά ασυγχώρητη. Ο δικαστής, ο εισαγγελέας είναι ο απόλυτος υπηρέτης του νόμου. Εκφράζει το νόμο, είναι ακριβής, είναι στιβαρός, αποφεύγει οτιδήποτε περιττό στην ερμηνεία του. Δεν υποθέτει, δεν μιλάει «στο περίπου», δεν αφήνει να αιωρούνται υπόνοιες, δεν υπεκφεύγει. Η γελοία, αν όχι τραγική, υπόθεση του «βουλευτή με το ένα εκατομμύριο», ήταν μια θεατρική επιθεώρηση με πρωταγωνιστή για μια φορά, όχι κάποιον από τους δεκάδες «τηλε-παραθυράκηδες» του Κοινοβουλίου, αλλά από ένα δικαστή. Οι τρεις στύλοι στους οποίους ακουμπά η Ελληνική Δημοκρατία είναι σαθροί. Οι βουλευτές, στη μεγάλη τους πλειονότητα, έχουν εκλεγεί από ένα εκλογικό σώμα που είχε εθιστεί στην πελατειακή εξάρτηση. Τα υπουργεία είναι κλινικά νεκρά: οι περισσότεροι υπουργοί αδυνατούν να ελέγξουν οποιονδήποτε έξω από το γραφείο τους. Και εσχάτως η δικαιοσύνη, το λιμάνι καταφυγής των αδυνάτων, δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του. Σε μια χώρα χωρίς θεσμούς το μέλλον είναι άδηλο. ¶¸ ± Às³

nj´¿¼¹mj°À°»iµtsj°

Μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, μουσικής και σπουδών, ροκ και ηλεκτρονικού ήχου, ο Βασίλης Τσαβδαρίδης, frontman της ιταλικής μπάντας Dropeners, δεν χρειάζεται να διαλέξει, γιατί, πολύ απλά, όλα τα παραπάνω αποτελούν κομμάτι της ζωής του. À¶r ¸ Àª ¬ Η ιδέα για τη δημιουργία μιας μπάντας με alternative-rock και post-britpop στοιχεία γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 2008, λίγο καιρό μετά την εγκατάσταση του Βασίλη στην Ιταλία για σπουδές στη Φαρμακευτική. «Ηθελα να φτιάξω μια μπάντα. Βρήκα στην αρχή για κιθάρα και μπάσο τους δίδυμους Daniele και Davide Piovan και μετά τον Francesco Corso για ντραμς. Από την πρώτη στιγμή τζαμάραμε και έτσι σταδιακά φτιάξαμε δικά μας κομμάτια. Επίσημα ξεκινήσαμε το Μάρτιο του 2008», μας διηγείται. Αν και στάθηκαν άτυχοι στο πρώτο live που τους κάλεσαν -ακυρώθηκε λόγω βροχής, εξού και η ονομασία Dropeners (drops + openers)-, η συνέχεια ήταν πολύ καλύτερη. «Το πρώτο μας CD, το ‘Drops of memories’, κυκλοφόρησε το 2009 και ένα χρόνο αργότερα ακολούθησε το EP ‘Silent sound’. Ολα έγιναν πολύ γρήγορα», συνεχίζει ο Βασίλης. Μετά το πρώτο του CD υπήρξαν προτάσεις από δισκογραφικές που δεν αποδέχτηκαν και τα πράγματα έγιναν πιο αισιόδοξα για αυτούς όταν ο Δημήτρης Παπασπυρόπουλος έπαιξε ένα κομμάτι τους. «Ενα βράδυ Κυριακής τού έστειλα συγχαρητήρια και δείγμα της δουλειάς μας. Μου απάντησε άμεσα ότι του άρεσε και την επομένη έπαιξε το ‘182’. Ηταν φοβερό συναίσθημα. Δεν μπορώ να το περιγράψω. Ηταν μια από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου», εξομολογείται ο Βασίλης. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή, αφού το 2010 ο γνωστός παραγωγός του Best συμπερι-

έλαβε το τραγούδι τους “Βeautiful mistake” στη συλλογή του “Long missed heroes”. Η ανοδική τους πορεία, ωστόσο, ανακόπηκε εξαιτίας των σπουδών του Daniele και του Davide και, παρόλο που οι κινήσεις της μπάντας πάγωσαν για έναν περίπου χρόνο, οι Dropeners επέστρεψαν δριμύτεροι. «Οταν ο Daniele και ο David μάς ανακοίνωσαν ότι τελικά επιλέγουν την πανεπιστημιακή οδό, αρχίσαμε να ψάχνουμε για νέα μέλη. Ο κιθαρίστας Francesco Mari και ο μπασίστας Enrico Scavo μπήκαν στην ομάδα πολύ γρήγορα και εγκλιματίστηκαν αμέσως. Θεωρώ ότι έχουμε δέσει πολύ ως μπάντα με τα νέα μέλη. Μάλιστα, μπορώ να πω ότι τα τραγούδια μας, αν και δεν έχουν αλλάξει μορφή, έχουν γίνει πιο ζωντανά και με καλύτερη δυναμική». Η χημεία μεταξύ των μελών και η θέλησή τους για δουλειά έφεραν γρήγορα αποτελέσματα. Τον προηγούμενο μήνα έκαναν ένα πολύ σημαντικό βήμα υπογράφοντας με την εταιρεία Costello’s Βooking & Μanagement που εδρεύει στο Μιλάνο, ενώ την περασμένη Τετάρτη (29/2) ξεκίνησαν στην Ιταλία live με την καινούργια τους σύνθεση. Στο πλαίσιο των εμφανίσεών τους στη γειτονική χώρα, στις 30 Μαρτίου θα ανοίξουν το dj set του Daniel Ralph Martin, studio member των Kasabian. Παρά το γεγονός ότι δεν σκοπεύουν να συμπεριλάβουν άμεσα νέο υλικό στα live τους, το ερώτημα που προκύπτει είναι αν ο ήχος των

επόμενων τραγουδιών θα είναι ακόμα πιο ηλεκτρονικός, αφού μια τέτοια τάση διαφάνηκε στο EP “Silent Sound”. «Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια ακούω αρκετά ηλεκτρονική μουσική. Είναι σαν να είσαι φωτογράφος και να έχεις μια ψηφιακή μηχανή και μια αναλογική. Εχει μια μαγεία το κλασικό, αλλά ο ψηφιακός χαρακτήρας σού δίνει άλλες δυνατότητες. Μου αρέσει ο συνδυασμός των δύο. Οσον αφορά τα νέα κομμάτια, μάλλον θα έχουν πιο ‘κιθαριστικό’ χαρακτήρα και πιο διακριτική ηλεκτρονική παρουσία», μας λέει. Οι στόχοι του Βασίλη, τόσο για την μπάντα, όσο και για τον ίδιο ως μονάδα, είναι ξεκάθαροι. «Θέλω να φτάσουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε, χωρίς τον υπερβολικό χαρακτήρα της έκφρασης. Ο άμεσος στόχος μας, όμως, είναι ένα καινούργιο άλμπουμ. Υπάρχει το υλικό, υπάρχει η διάθεση και βλέπω ότι πάει να γίνει κάτι πολύ καλό. Θέλω να παίζω μουσική για πάντα. Αυτό αγαπάω, αυτό θα κάνω ό,τι και αν γίνει, όποια δουλειά και αν κάνω. Αν καταλήξω να ζω από αυτό, θα είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο». Η τελευταία εμφάνιση των Dropeners στην Ελλάδα ήταν το Μάιο του 2010 και αυτό έχει εντείνει την επιθυμία τους να εμφανιστούν μπροστά στο ελληνικό κοινό. «Θέλουμε πάρα πολύ να ξανακάνουμε live στην Ελλάδα. Είχαν γίνει προτάσεις στο παρελθόν. Ελπίζω να καταφέρουμε να έρθουμε το συντομότερο δυνατό».

¥¹´ÊÂÉÓ Ó

Ναι, περνάμε δύσκολα, και ναι, μετράμε συλλογικά αλλεπάλληλες πληγές και απώλειες, αν όμως υπάρχει μια ελπίδα να προχωρήσουμε παρακάτω, είναι αυτές ακριβώς οι μικρές, παντοδύναμες, επαναστατικές καρδιές που θα συναντήσετε στις επόμενες σελίδες. Και επιστρέφουμε στον Παπαδιαμάντη: «Η σαρξ δεν δύναται να καταβληθή, ο έρως δεν δύναται να υποχωρήση». Η Ανοιξη είναι εδώ. Περιμένει απλώς να της ανοίξουμε τις καρδιές μας. Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Με αυτή τη σκέψη ζητήσαμε από τους 20 φιλοξενούμενους έρωτες αυτού του τεύχους να αναζητήσουν τη ρίζα τους στα πιο απίθανα σημεία της Αθήνας. Χρησιμοποιώντας το πιο εύληπτο, το πιο παγιωμένο σύμβολο του Ερωτα, την καρδιά -με όλη τη σημειολογία της παιδικότητάς της-, επιχειρήσαμε να αποδείξουμε ότι ο Ερωτας βρίσκεται παντού στην πόλη, αρκεί κάποιος να τον αναζητήσει. Οσες δυσκολίες κι αν κρύβονται στο δρόμο, όσο περίπλοκο κι αν φαίνεται το μεγάλο σχέδιο, όσο ζοφερό κι αν θέλουν κάποιοι να μας παρουσιάσουν το μέλλον, η πόλη παραμένει ζωντανή, παλλόμενη και ανοιχτή. Τα σύννεφα, οι βροχές και το σκοτάδι σταδιακά υποχωρούν, δίνοντας τη θέση τους στο Φως. Και ο Αιώνιος Ερως, η πηγή των πάντων, αρχή της ίδιας της ζωής, δεν αποζητά παρά μια πρόσκληση για να βγει και πάλι στο παιχνίδι.

Είναι ακριβώς αυτές τις δύσκολες στιγμές που μας έρχονται στο νου τα λόγια του Παπαδιαμάντη: «Και εξ όλων των καρπών ο μόνος, όστις δεν χρήζει ούτε καιρού ούτε ώρας διά να ωριμάση, είναι ο έρως. Οι άλλοι καρποί ωριμάζουν εν ώρα και χρόνω. Και είναι ωσαύτως ο μόνος καρπός, όστις δεν έχει ανάγκην ουδέ της θερμότητος του ηλίου, αλλ’ αναπτύσσει θερμότητα αφ’ εαυτού».

Η Αθήνα μετράει ακόμη μια φορά τις πολλαπλές πληγές της. Ισορροπεί στην κόψη, ψάχνει τη θέση της μέσα στις εξελίξεις που καλπάζουν. Η Αθήνα μετράει τα ρέστα της, τις μέρες και τις εποχές της. Ωστόσο, αναπόδραστα, μηχανικά, από ένστικτο, όπως κάθε χρόνο, αναζητά την Ανοιξη. Νέα δεδομένα, νέα δάνεια, νέες απρόσμενες πληγές. Νέες συνθήκες που απειλούν τη σταθερότητα. Κι όμως, η Αθήνα ζητά με προσήλωση την Ανοιξη. Και οι έρωτες ζητούν τον Ερωτα· αυτόν τον επαναστάτη θεό, που γεννιέται, ανθίζει και πεθαίνει από μόνος του, χωρίς να παίρνει στα σοβαρά την παραμικρή αντιξοότητα.

Editorial

ÅÍ ôÄ y ß

Ü ô

Ë Ü ôÊ Í

Î Í ôË Í

Ä ô~ n Í

} Í n ôÆ Í ô

ô y n ß ô

Ñ ôÚ ô ô

.PMHCARô+?L?ECP ô ÅÜ ô~Ûn

~ ß ô# ô ôÆy n Û ô Íy ô Ê ôÑ ß ô

Î á © ©Ë ô Ð$31./.+(2©$Ï ÔÖÎÏÍ©É Ë © Ïä{ ¡© É© Ö Ï © © Ð Ò

Ñ ß ô ô ÛôÚ ô ô ôSP@?LôASJRSPCô ôyÝ UUU KCRPMNMJGQNPCQQ EP KCRPMNMJGQ KCRPMNMJGQLCUQ EP Ñ ôÆy Ü ô ô ô ô $?V ô ô ô ô

Τραγουδίστρια

Πέννυ Μπαλτατζή

Ευτυχώς δεν βρέθηκε ακόμα τρόπος να ξεπουληθεί η αγάπη, η αληθινή αγάπη. Αφού λοιπόν είναι τζάμπα, μη διστάζεις, κράτησε ανοιχτή την καρδιά σου σε καθετί, αγκάλιασέ το με αυτήν και θα απαλύνεις κάθε πόνο!

Ηθοποιός

Νάνσυ Ελένη Μπούκλη

τραγουδίστρια

Athens The Great Αν δεν τα κάνεις όλα πολύ εδώ, αρχίζει να σου φταίει το «μεγαλείο» της... η βρομιά, η κίνηση, οι κατουρημένοι δρόμοι, ο κόσμος, εσύ ο ίδιος... Η θλίψη, η μουντάδα, η χαρά, η φωτιά, η Αθήνα.

Συγγραφείς

Θοδωρής Ρακόπουλος Δημήτρης Τανούδης Ειρήνη Σουργιαδάκη

από αριστερά

Η ιστορία μίας μέρας πάνω στις ράγες ξεκινά όταν, μέσα από ένα τζάμι, κάποιος βλέπει να φτάνει το τρένο που ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι θα περίμενε. Τη στιγμή που ένας τρίτος έχει σκίσει το εισιτήριο. Οταν θα ακουστεί ο τριπλός ήχος της αναχώρησης και εσύ θα κοιτάζεις το πρόσωπο στη διπλανή θέση. Εκείνη την ημέρα του έτους που ο ουρανός χιονίζει δευτερόλεπτα.

Ηθοποιοί

Kωνσταντίνος Γαβαλάς Αμαλία Νίνου

Είναι πανέμορφη αυτή η πόλη όπου ζούμε! Εχει τόσα μέρη να εξερευνήσεις και να ανακαλύψεις! Και πραγματικά είναι κρίμα και ντροπή να τη βλέπεις καμένη και βανδαλισμένη... Νομίζω ότι αγάπη χρειάζεται η Αθήνα μας...

Τραγουδιστής

Gautier Velissaris

Ο έρωτας είναι απαλός... άλλοτε είναι σκληρός. Είναι ποθητός, είναι αρεστός, είναι έρωτας για το ωραίο και το αέναο. Ερωτας είναι αλήθεια και ψευδαίσθηση, όνειρο και πραγματικότητα... Ερωτας είναι το τώρα και είναι για πάντα.

Personal trainer και εκπαιδευτής καράτε

Γιώργος Ζαρουχλιώτης

Με ένα χαμόγελο στον καθρέφτη, γιατί ξέρεις πως πάντα μετά από το Χειμώνα έρχεται η Ανοιξη. Και οι ρυθμοί της καρδιάς αυξάνονται λόγω της ελπίδας.

Hθοποιός

Βίκυ Καλπάκα

Τζελαλαντίν Ρουμί

«Χτες βράδυ βρισκόταν μέσα στο πλήθος και δεν μπορούσα να τον αγκαλιάσω φανερά. Ακούμπησα λοιπόν το πρόσωπό μου στο δικό του κι έκανα πως του ψιθυρίζω ένα μυστικό στ' αυτί».

Συγγραφείς

Κασσάνδρα Αλογοσκούφι Στελίνα Χατζηχρήστου Αθηνά-Ειρήνη Μετζητιέ

από αριστερά

«Κρύα χέρια, ζεστή καρδιά» λέει το ρητό. Οι κρύες καρδιές, όμως, τι χέρια έχουν; Σίγουρα πολλά, πάνω από δύο, για να αρπάζουν όσο περισσότερα μπορούν και, αφού τα κακομεταχειριστούν, να τα πετάξουν σε κάποια γωνιά της χειμωνιάτικης Αθήνας. Μέχρι να έρθει η Ανοιξη, όπου όλα θα ζεστάνουν! Ζωγράφισα μια καρδιά και την έχωσα στην τσέπη σου. Αυτό το χαρτάκι το διαβάζεις μήνες τώρα. Κρεμασμένο στο ψυγείο του χειμώνα. Σου θυμίζει τα δικά μας καλοκαίρια.

Ηθοποιός

Μιχάλης Κεχαγιάς

Η κρίση είναι κάτι που πέρα από τα στενά όρια του εαυτού σου το βλέπεις από τα πάντα τριγύρω σου. Δυστυχώς δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτή. Σε ακολουθεί σαν σκιά, σαν άδικη κατάρα... ως λαός κάναμε πάντα την επιθυμία ανάγκη χωρίς να προσέχουμε για την επόμενη σελίδα, για τους πολιτικούς πραγματικά δεν αξίζει και δεν θέλω να αναφερθώ. Προσπαθώ να αλλάξω την καθημερινότητά μου και τις συνήθειες μου, μου αρκούν τα λίγα και κάποια χαμόγελα μονο κακό δεν έκαναν σε δύσκολους καιρούς...

Ειρήνη Μαργαρίτη

Ηθοποιός

Οπως διάβασα και κάπου στο Fb... «Στις ειδήσεις λένε για το πόσο κρύος είναι ο Χειμώνας φέτος στην Αθήνα (αλλά και σε όλη την Ελλάδα) ... ok αλλά είναι το μόνο που σίγουρα θα φτιάξει...»

Hair stylist και αθλητής τριάθλου

Λευτέρης Παρασκευάς

Ανάβαση Υμηττού... Η Αθήνα φαίνεται απλά πιο όμορφη από ψηλά! Ανέβα κι εσύ να δεις.

Μαρία Μπασαγιάννη Αλέξια Βασιλικού Στέλλα Τσαγκαράκη Χριστίνα Κορατζάνη

από αριστερά

Απόσπασμα από επιστολή της Εντίθ Πιάφ προς τον νεαρό τότε Ελληνα ηθοποιό Δημήτρη Χορν (20 Σεπτεμβρίου 1946).

Εντίθ

«Σ’ αγαπώ όπως ποτέ δεν έχω αγαπήσει, Τάκη, μην αφήσεις την καρδιά μου να πεθάνει! […] Να με λοιπόν στο Παρίσι και είναι η πρώτη φορά που δεν είμαι τρελή από χαρά που ξαναγυρίζω, Τάκη, τι μου ‘χεις κάνει ώστε το παν να είσαι εσύ; Εχω ήδη κανονίσει τα πάντα για το επόμενο ταξίδι μου στην Αθήνα, πόσο αγαπώ αυτή τη χώρα, κατά την άφιξή μου οι φωτογράφοι και ο Τύπος με περίμεναν για να με ρωτήσουν για το ταξίδι μου στην Ελλάδα, φαίνεται ότι έλαμπα, και αυτό οφείλεται σε σένα, έρωτά μου. Πώς θα ήθελα να σε δω, δεν φαντάζεσαι πόσο. Μπορώ να σου γράφω δύο ή τρεις φορές τη βδομάδα;»

Co-founder του i-kiosk®

Φάνης Κουτουβέλης

Winter in Athens What I love: τα άδεια από κόσμο στενά γύρω από το Μοναστηράκι και την Πλάκα, το ζεστό hot dog στις καντίνες-στέκια ύστερα από μία βραδινή έξοδο, μία κυριακάτικη βόλτα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου με φόντο την Ακρόπολη. What I hate: το μουντό γκρίζο του καιρού κάνει τις άσχημες, αντιαισθητικές πολυκατοικίες του Κέντρου ακόμα πιο ανυπόφορες.

Συγκρότημα Le page

Αντώνης Κωνσταντάρας Τερψιχόρη Σαββάλα

Marwood, από την ταινία “Withnail and I”

“Even a stopped clock gives the right time twice a day. And for once I'm inclined to believe that Withnail is right. We are indeed drifting into the arena of the unwell. Making an enemy of our own future. What we need is harmony, fresh air, stuﬀ like that”.

Chef

Μάνος Ζουρνατζής

Nα μπορέσουμε να δούμε σε αυτή τη χώρα όχι πόσο καλοί είμαστε, αλλά πόσο καλοί μπορούμε να γίνουμε και να μη φοβόμαστε να διαφέρουμε, αλλά να φοβόμαστε μη γίνουμε όλοι τόσο ίδιοι όσο είναι αυτοί οι εξελιγμένοι βαρετοί Βόρειοι.

Χάρης Μπόσινας Μάνος Κανναβός

από αριστερά

Ηθοποιοί συγγραφείς

Στο διπλανό τραπέζι στο καφέ βρήκαμε μια παιδική έκθεση που άρχιζε με τη φράση «Η κρίση έφαγε τη χαρά». Εμείς πιστεύουμε ότι δεν την έφαγε, άλλα κρύβεται κάπου στα κρύα στενά της Αθήνας. Ας ψάξουμε να τη βρούμε!

Ηθοποιός

Νίκος Μαυράκης

H Ελλάδα στα χρόνια της Κατοχής. Οι πολιτικοί στα χρόνια της ανυποληψίας. Ο έρωτας στα χρόνια της «χολέρας».

Τραγουδίστρια

Εβελίνα Νικολίζα

Τσάρλι Τσάπλιν

«Τα ναρκωτικά είναι καλά για να φύγεις από την πραγματικότητα, ενώ η πραγματικότητα είναι τόσο πλούσια, ώστε δεν αξίζει να την αποφεύγεις»

Τραγουδιστής

Περικλής Αγιανόζογλου

Yama Suki

«Μοιάζει με όνειρο απατηλό η αγάπη σε αυτό το μέρος».

Bartender

Γιώργος Ψηλόλυχνος

Αθήνα... Εχεις λεφτά, δεν έχεις χρόνο Εχεις χρόνο, δεν έχεις λεφτά Πλέον είναι εποχή για βόλτες...

Καρδιά. Μεγάλη καρδιά, μικρή καρδιά, καρδιά αγκινάρα, μαύρη, με πρόβλημα ή χωρίς, τριγλυκερίδια free, καρδιά αναγαλλιασμένη, έξυπνη, μερικές φορές φοβισμένη, με κλειδί ή χωρίς, ραγισμένη πολύ συχνά, με κρύα χέρια ή 100 κομμάτια, καρδιές που το λέει η καρδιά τους ή -το καλύτερο- καρδιά περβόλι. Οχι μου ’κανες την καρδιά περιβόλι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην Αθήνα μπορείς να συναντήσεις όλων των λογιών τις καρδιές. Στο τρένο δίπλα σου κοιμάται μία γυρνώντας από τη δουλειά. Μια άλλη όρθια φιλιέται ερωτευμένη. Κάποια πίνει να ξεχάσει και κάποια κερνά από χαρά. Μια άλλη τρέχει να προφτάσει. Τόσες καρδιές που σπάει η καρδιά σου. Ο Βίκτορ Ουγκό έγραψε: «Οσο μακριά και να πάει ο νους ποτέ δεν φθάνει εκεί που μπορεί να φθάσει η καρδιά». Και τότε σκέφτομαι μια καρδιά που περπατά. Οχι από την αρχή, πρώτα μπουσουλάει, μετά σηκώνεται στα πόδια της, ξεκινά δειλά δειλά να περπατά. Δεν ξέρει για πού. Μόνο μικρές βόλτες μες στο σπίτι στην αρχή. Μετά έρχεται το έξω. Το μακριά. Πόσο μακριά κανείς δεν ξέρει... Εμείς προσπαθούμε απλά να φανταστούμε το πού. Εμείς κάτι βλέπουμε και πάμε... Σαν να ’μαστε καρδιές με πόδια όλοι. Ειρήνη Μαργαρίτη

Καρδιές με... πόδια!

Σύμφωνα με το ημερολόγιο, η Ανοιξη θα ήταν ήδη εδώ. Κι όμως, ο καιρός διάλεξε διαφορετικά... Το πρώτο τεύχος των ερώτων για το 2012 ήρθε μαζί με τα ύστερα χιόνια στην Αττική Γη. Ενα από τα τελευταία κόλπα του δύσκολου αυτού Χειμώνα για να δικαιολογήσει την παραμονή του στα μέρη μας. Ο δύσκολος αυτός Χειμώνας μάς επέβαλε, μεταξύ όλων των άλλων, ορισμένες λύσεις και ως προς την εκδοτική τύχη των ερώτων. Μία από αυτές ήταν και η επιλογή του καταφυγίου της “Metropolis” για την ασφαλή φιλοξενία τους. Η καρδιά της εφημερίδας μας θα είναι άχρι καιρού και το νέο τους σπίτι. Ο πάντα πρόθυμος και ευρηματικός φακός της φίλης και σταθερής συνεργάτιδας Βάσιας Αναγνωστοπούλου συνέλαβε τους έρωτες της τελευταίας σοδειάς με τη δίχως άλλο διακριτική παρουσία μιας «καρδούλας» σε διάφορα μεγέθη, μορφές και σχήματα... Η «καρδούλα», πέρα από το πεδίο της επιφανειακής εμπορικής σηματοδότησής της, είναι το ...σημάδι που επιλέχθηκε για να συνδέσει μεταξύ τους τα 20 πρόσωπα των ερώτων αυτής της έκδοσης - όλοι τους εγγράμματοι πλην ταπεινοί και πρόθυμοι εργάτες της urban culture σκηνής της πόλης μας. Ή, για να θυμηθούμε και τον μεγάλο Αλεξανδρινό, ο κάθε ένας εκ των ερώτων δεν ήταν τίποτα περισσότερο από «ζωγράφος και ποιητής, δρομεύς και δισκοβόλος, σαν Ενδυμίων έμορφος, ο Ιάνθης Αντωνίου». Κώστας Τσαούσης

Το ασφαλές καταφύγιο

H Βίκυ Καλπάκα είναι ηθοποιός. Συμμετείχε

O Γιώργος Ζαρουχλιώτης είναι personal trainer και εκπαιδευτής καράτε facebook.com/giorgos.zarouchliotis

O Gautier Velissaris είναι τραγουδοποιός www.myspace.com/GautierPromenades/music

H Αμαλία Νίνου και ο Κωνσταντίνος Γαβαλάς είναι ηθοποιοί. Αυτή την περίοδο συμμετέχουν στην παράσταση «Γυάλινος Κόσμος» του Τένεσι Ουίλιαμς http://www.ellthea.gr

Oι συγγραφείς Θοδωρής Ρακόπουλος και Δημήτρης Τανούδης βραβεύτηκαν στο 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών του ΕΚΕΒΙ. Η Ειρήνη Σουργιαδάκη συνεργάζεται με τις «Μητροπολιτικές Ιστορίες» και ήταν υποψήφια για βράβευση στο ίδιο φεστιβάλ www.ekevi.gr

O Φάνης Κουτουβέλης είναι co-founder της i-kiosk®, μιας startup επιχείρησης που οργανώνει ψηφιακά ένα περίπτερο, αλλά και τα mini-

H Μαρία Μπασαγιάννη, η Αλέξια Βασιλικού, η Στέλλα Τσαγκαράκη και η Χριστίνα Κορατζάνη είναι μέλη της Ομάδας Επικοινωνίας & Ανάπτυξης στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης www.cycladic.gr

O Λευτέρης Παρασκευάς είναι hair stylist και αθλητής τριάθλου facebook.com/leuteris.paraskeuas

H Ειρήνη Μαργαρίτη είναι ηθοποιός. Η ίδια είχε την αρχική ιδέα για την έκδοση των «Μητροπολιτικών Ιστοριών» στην οποία και συμμετείχε με το κείμενό της. Στη συνέχεια ανέλαβε κατά το 1/3 τη σκηνοθετική ευθύνη της παράστασης “Unemployed” www.bios.gr/events/721/

O Μιχάλης Κεχαγιάς είναι τραγουδιστής, μέλος του group Lexicon Project www.myspace.com/lexiconproject/music

H Κασσάνδρα Αλογοσκούφι, η Στελίνα Χατζηχρήστου και η Αθηνά-Ειρήνη Μετζητιέ είναι νέες συγγραφείς. Και οι τρεις αναδείχθηκαν νικήτριες του Μαραθώνιου Γραφής που οργάνωσαν οι «Μητροπολιτικές Ιστορίες» κατά τη διάρκεια του 1ου Φεστιβάλ Νεών Λογοτεχνών του ΕΚΕΒΙ www.ekevi.gr

H Νάνσυ Μπούκλη είναι ηθοποιός και τραγουδίστρια. Συμμετέχει στην παράσταση «Γιατί σκότωσα την καλύτερή μου φίλη» και κάνει πρόβες με την ομάδα ΟΧΙ ΠΑΙΖΟΥΜΕ για την παράσταση «Λεπίς», που θα ανέβει τον Απρίλιο. Η αδελφή της Ελένη Μπούκλη είναι σπουδάστρια της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών και συμμετέχει στο group Yianneis facebook.com/nancy.boukli facebook.com/eleni.boukli 10

στη θεατρική εκδοχή του project «Σύγχρονα Αθηναϊκά Παραμύθια» www. metropolispress.gr

H Πέννυ Μπαλτατζή είναι τραγουδίστρια, μέλος του group Penny and The Swingin’ Cats www.myspace.com/pennyandtheswingincats

το CV

O Γιάννης Ψηλόλυχνος είναι bartender στο Κολοκοτρώνη 9 facebook.com/yiannis.ps

O Περικλής Αγιανόζογλου είναι μουσικός και μέλος του group Mani Deum www.myspace.com/manideum/music

H Εβελίνα Νικολίζα είναι τραγουδίστρια. Η ίδια συμμετείχε και στη θεατρική εκδοχή του project «Σύγχρονα Αθηναϊκά Παραμύθια» facebook.com/evelina.nikoliza

O Νίκος Μαυράκης είναι ηθοποιός. Αυτή την περίοδο συμμετέχει στην παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα (teen spirit)» eﬁvikotheatro.wordpress.com/romeoandjuliette

O Mάνος Κανναβός και ο Χάρης Μπόσινας είναι ηθοποιοί. Ο πρώτος συμμετείχε και στην παράσταση “Unemployed” που βασίστηκε σε κείμενα νέων συγγραφέων που φιλοξενήθηκαν σε έκδοση του περιοδικού «Μητροπολιτικές Ιστορίες», στην οποία ο δεύτερος συμμετείχε με το κείμενό του http://www.ellthea.gr

O Μάνος Ζουρνατζής είναι ο chef του restaurant Cucina Povera www.cucinapovera.gr

H Τερψιχόρη Σαββάλα και ο Αντώνης Κωνσταντάρας συναποτελούν το group La Page www.myspace.com/lepagemusic

market στις γειτονιές www.i-kiosk.gr

26 ȂǹȇȉǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

µmªjn¹kts»i°

Mayel de Borniol

Με στόχο να καταργήσουν τα γλωσσικά εμπόδια και να δώσουν τη δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο να επικοινωνήσει σε οποιαδήποτε γλώσσα του κόσμου, οι Mayel de Borniol και Josef Dunne δημιούργησαν πριν από ενάμισι χρόνο το Babelverse. Το παρουσίασαν στο Athens Startup Weekend το Δεκέμβριο του 2010 και ξεκίνησαν το... ταξίδι τους. Στην πορεία απέκτησαν έναν ακόμη φίλο και συνεργάτη, τον Zachary Zorbas, βοήθησαν τα θύματα του τσουνάμι στην Ιαπωνία, μετακόμισαν για έξι μήνες στη Χιλή, βρέθηκαν δίπλα στον εκτελεστικό διευθυντή της Google Eric Schmidt και το συνιδρυτή του Facebook Sean Parker και μετέφρασαν την ετήσια ομιλία “State of the Union” του Barack Obama! Ài ³¸Àµ ¸

Ο Mayel κατάγεται από τη Γαλλία, αλλά τον περισσότερο καιρό ζει μακριά από τη χώρα του. Αν και 26 χρόνων, έχει ήδη προλάβει να ιδρύσει τρεις startups (την Podemus, πλατφόρμα για podcast, τη LeLab TV, online τηλεόραση, και την ANETech Labs, η οποία προσφέρει web υπηρεσίες). Δημιούργησε το Babelverse μαζί με τον Josef Dunne στην Αθήνα, την οποία και οι δύο λατρεύουν, ειδικά από τη στιγμή που το ίντερνετ τους δίνει τη δυνατότητα να εργάζονται από οπουδήποτε. Πρώτη φορά το έθεσαν σε λειτουργία το Μάρτιο του 2011 με αφορμή τον καταστροφικό σεισμό και το επακόλουθο τσουνάμι στην Ιαπωνία. «Η υπηρεσία μας είναι ένα μεταφραστικό εργαλείο. Πολλές ομάδες διάσωσης που πήγαν εκεί με σκοπό να βοηθήσουν τους ντόπιους δεν γνώριζαν τη γλώσσα. Ζητήσαμε έτσι από εθελοντές που μιλάνε ιαπωνικά και αγγλικά να συνδράμουν προσφέροντας τις υπηρεσίες τους ως διερμηνείς μέσω τηλεφώνου», εξηγεί. Τα αποτελέσματα ήταν ιδιαίτερα θετικά, με περισσότερα από 100 άτομα να παίρνουν μέρος στην προσπάθεια. Αυτή την περίοδο μένει και εργάζεται στην Αθήνα, δηλώνει πάντως έτοιμος να μετακομίσει μαζί με την ομάδα του αν βρουν κατάλληλες ευκαιρίες ανάπτυξης για την startup τους σε άλλη χώρα.

27 ::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȇȉǿȅȊ

»lÀ¶i¶j´ *OSEFÀ$UNNE O Josef γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λονδίνο, αλλά ζει και αυτός σε διάφορες χώρες ανά την υφήλιο. Είναι αυτοδίδακτος developer, δημιούργησε την πρώτη του ιστοσελίδα στα 13 του και έκτοτε έχει κατασκευάσει πολλές online κοινότητες. Σήμερα, στα 28 του, διηγείται με ευχαρίστηση την εξάμηνη παραμονή του μαζί με τον Mayel στη Χιλή. «Λίγο μετά το Athens Startup Weekend και το επιτυχημένο πείραμα με την Ιαπωνία, κάναμε αίτηση σε ένα πρόγραμμα που υλοποιεί η κυβέρνηση της Χιλής. Γίναμε δεκτοί, μετακομίσαμε εκεί για έξι μήνες και εξελίξαμε σημαντικά το project μας». Η κυβέρνηση της χώρας τούς παρείχε 45.000 δολάρια, στέγαση και μηδενική γραφειοκρατία, με μοναδικό αντάλλαγμα όσο θα βρίσκονται εκεί να δουλέψουν την ιδέα τους και να παραθέτουν ομιλίες σε πανεπιστήμια και συνέδρια. Μόλις το χρονικό διάστημα ολοκληρώθηκε, μετακόμισαν για ένα μήνα στην Αργεντινή και πριν από λίγο καιρό επέστρεψαν στη χώρα μας. Την ίδια περίοδο ξεκίνησαν να συνεργάζονται με τον Zachary Zorbas, ο οποίος ύστερα από σύντομο χρονικό διάστημα ενσωματώθηκε στην ομάδα.

:ACHARYÀ:ORBAS Ο μικρότερος της παρέας -μόλις 23 ετών- είναι ο Ελληνοαμερικανός Zachary Zorbas. Γεννήθηκε στη Μινεσότα και μέχρι πρόσφατα εργαζόταν εκεί, ώσπου αποφάσισε να παραιτηθεί από τις δουλειές του και να γυρίσει τον κόσμο. Εκανε την αρχή με την Ελλάδα, γιατί τη θεωρεί «κομμάτι της ζωής του» και ξεκίνησε να συνεργάζεται τυχαία με τους Mayel και Josef. Ολοι μαζί πήραν μέρος το Δεκέμβριο του 2011 στο Le Web στο Παρίσι, το μεγαλύτερο διαγωνισμό διεθνώς για το διαδίκτυο. Ανάμεσα σε 700 startup επιχειρήσεις από όλο τον κόσμο επιλέχθηκαν για τη φάση των 16, όπου παρουσίασαν την ιδέα τους σε ένα συγκεκριμένο ακροατήριο. Οι τρεις καλύτερες ομάδες, ανάμεσα στις οποίες βρέθηκε και το Babelverse, επιλέχθηκαν και πραγματοποίησαν μία ακόμα παρουσίαση σε πολύ μεγαλύτερο ακροατήριο με τεράστιες προσωπικότητες του χώρου ανάμεσα στο κοινό. «Δίπλα μας βρίσκονταν ‘ιερά τέρατα’, όπως ο Eric Schmidt, εκτελεστικός διευθυντής της Google, και ο Sean Parker, συνιδρυτής του Facebook και του Napster», λέει με έμφαση. Η θέση που κατέλαβαν τελικά ήταν η τρίτη, η οποία, όπως υποστηρίζει ο Zachary, δεν τους ικανοποιεί, αναμφισβήτητα όμως τους προσέφερε σημαντικά οφέλη: αναγνώριση από την κοινότητα των χρηστών του ίντερνετ, δωρεάν διαφήμιση σε ευρύ κοινό και μια σειρά από πόρτες που άνοιξαν. Πολλοί επενδυτές τους προσέγγισαν, ενώ για τη δουλειά τους ενδιαφέρθηκε μέχρι και η Ευρωπαϊκή Ενωση.

» À ± ¸ À À"ABELVERSE Το Babelverse είναι η πρώτη πλατφόρμα για διερμηνεία πραγματικού χρόνου ανεξάρτητα από το μέρος και τη χρονική στιγμή που τη χρειάζεσαι. «Εάν έχεις κάποιο γλωσσικό πρόβλημα ή εμπόδιο, μπορείς να χρησιμοποιήσεις το κινητό, το tablet ή το laptop σου και εμείς θα σε συνδέσουμε με ένα διερμηνέα. Μπορούμε να παρέχουμε υπηρεσίες σε περίπου 7.000 γλώσσες και διαλέκτους από ολόκληρο τον κόσμο και αυτό γιατί συνεργαζόμαστε με ανθρώπους και όχι με ρομπότ και αλγόριθμους», εξηγεί ο Josef Dunne και συμπληρώνει: «Οποιοσδήποτε μιλάει περισσότερες από μία γλώσσες με άνεση και έχει ελεύθερο χρόνο μπορεί να εγγραφεί στην πλατφόρμα, να δηλώσει ποιες ώρες είναι διαθέσιμος και, όταν υπάρξει ζήτηση για μετάφραση, να εργαστεί από το σπίτι του». Πρόσφατα, τα μέλη της ομάδας βρήκαν ένα νέο τρόπο για να αξιοποιήσουν την υπηρεσία τους. Ηρθαν σε επαφή με το Λευκό Οίκο, πρότειναν να προσφέρουν διερμηνεία στην ετήσια ομιλία “State of the Union” του Αμερικανού Προέδρου και τα κατάφεραν. «Καθώς μεταδιδόταν η ομιλία του Barack Obama μέσα από το YouΤube», εξηγεί ο Mayel de Borniol, «ο χρήστης είχε τη δυνατότητα να πατήσει ένα κουμπί και να ακούσει τη ζωντανή διερμηνεία της σε 18 γλώσσες». Τα αποτελέσματα ήταν ιδιαίτερα θετικά, μια και πολλοί τη δοκίμασαν, τους άρεσε και άφησαν εγκωμιαστικά σχόλια. Γι’ αυτό και η παρέα των τριών θέτει τώρα υψηλούς στόχους. «Φαντάσου», καταλήγει ο Zachary Zorbas, «κάποια στιγμή το YouTube να έχει ένα μόνιμο κουμπί Babelverse για να παρακολουθείς ζωντανά όλα τα προγράμματα στη γλώσσα σου. Τότε θα έχουμε κάνει ένα πολύ σημαντικό βήμα για την κατάργηση των γλωσσικών εμποδίων».

28 ȈǼȆȉǼȂǺȇǿȅȊ ȂǹȇȉǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

SMS τα μηνύματα της εβδομάδας À»r À² À TERRA?GELIDA HOTMAIL COMÀ

Μετά τον ξέφρενο ενθουσιασμό με τον οποίο υποδέχτηκαν οι Κοκκινιώτες τον Γιώργο Νταλάρα κατά τη διάρκεια της δωρεάν συναυλίας του στη συνοικία της Β΄ Πειραιώς, ο δημοφιλής ακτιβιστής τραγουδιστής θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο να επαναλανσάρει τα latin του, μήπως και καταφέρει να υπερασπιστεί καλλιτεχνικά επί σκηνής τις απόψεις του για το μνημόνιο. Πάντα στη λογική του «αυτό το μάμπο, το μπραζιλέιρο, σου δίνει κέφι, σου δίνει στιλ!» Ανευ παρεξηγήσεως, μια απλή υπόθεση εργασίας. Αν δεχτούμε ότι ο Μιχάλης Χατζηγιάννης θα δεχόταν να εμφανιστεί τον προσεχή Ιούλιο στο Διεθνές Φεστιβάλ Πέτρας στην Πετρούπολη, τι είδους εκδήλωση θα έπρεπε και θα ήταν σε θέση να τον διαδεχθεί; Δίχως συζήτηση η θεατρική εκδοχή του φασμπιντερικού «Τα Πικρά δάκρυα της Πέτρας Φον Καντ» με πρωταγωνίστρια τη Ζέτα Μακρυπούλια. Ο Πέτρος Τατσόπουλος είχε καλεσμένο τον Βασίλη Βασιλικό στο χώρο του Gagarin. Η εκδήλωση προφανώς πραγματοποιήθηκε άτυπα στο πλαίσιο του ετήσιου Cult Film Festival που διεξάγεται στον ίδιο χώρο. Αλλωστε, «έδενε» με την επιτυχημένη εμφάνιση του Κώστα Τσάκωνα που προηγήθηκε. Η Λένα Παπαληγούρα παίζει φέτος ταυτόχρονα σε τρεις θεατρικές παραστάσεις. Στην «Αυλή των Θαυμάτων» κάνει την ωραία Ντόρα. Στην «Αόρατη Ολγα» κάνει μια ανήλικη πόρνη. Και στο «Αουστρας ή η Αγριάδα» μια αγανακτισμένη... Ο ρόλος στην τρίτη παράσταση της ταιριάζει γάντι. Ο λόγος; Η συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι στις δύο άλλες παραστάσεις έχει υπερισχύσει η γυναικεία της πλευρά έναντι του καθαρόαιμου υποκριτικού της ταλέντου. Απορία: Οταν η ηθοποιός και σεναριογράφος της TV Αννα Αδριανού δηλώνει: «Θα ήθελα μια καλή ομοφυλοφιλική σχέση με έναν άντρα», σε τι φύλο αισθάνεται ότι ανήκουν οι ετεροφυλοφιλικές της σχέσεις;

ριβής ανακ ς ω τ lti όλυ ο mu ς -απ κριβή ία ότι α ρ ν ο α φ ο Ως όλη πληρ ε την εται η ος είχ γ ή ελέγχ Ρ oject ου pr τίνος τ ν α α τ ι ε σ ιμέλ Κων γού κή επ πουρ οθετι υ. του υ σκην » ι α λάνο μ Γερου αιτού ρ υ α ο λ Π « Παύ ισμού Ä Πολιτ {

{

° ½ À ½³ ¸ À s ® ¸ Àm¸ ¸ r

v ± À ¸ Αν μια φωτογραφία ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, τότε η instrumental μουσική λέει ίσως ακόμα περισσότερες. Με αυτό το σκεπτικό, ο μουσικός Δημήτρης Μαραμής έδωσε δύο κονσέρτα στο Beton 7, γεμίζοντας τις θέσεις του με θεατές και το χώρο με υπέροχες μουσικές. Ο πολυχώρος Beton 7 είναι ο αγαπημένος προορισμός των εραστών της Τέχνης που ψάχνονται και κινούνται κάτω από το Γκάζι.

ȂǹȇȉǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

â ©Ë ©Ð á

Ä Ü ô ô Ü »ª¹»tmt°n¹miÀ «Θα δίνουμε στα παιδιά μας φάρμακα από το Πακιστάν;» Παιδιά δεν έχω ακόμη, αλλά, επειδή αυτές τις μέρες η αγαπημένη μου ανιψιά είναι με γρίπη, δεν με άφησε αδιάφορο το μέιλ που έλαβα με αυτό τον τρομακτικό τίτλο! Είπα να δω λοιπόν τι τρέχει πάλι. Εκλεισε το ΙΚΑ καμιά συμφωνία με το Πακιστάν να προμηθευόμαστε από εκεί φάρμακα; Τελικά, δεν επρόκειτο για κάτι τέτοιο. Το μέιλ το έστελνε «αγανακτισμένη μάνα» (έτσι υπέγραφε), που μας ενημέρωνε ότι η τρόικα δεν χόρτασε ακόμη με το αίμα μας, θέλει να μας δηλητηριάσει κιόλας! Με λίγα λόγια, διάβασα μια καταγγελία για το περίφημο θέμα με τα γενόσημα φάρμακα. Οι περισσότεροι από εμάς λίγα καταλαβαίνουμε από όλη αυτή τη φασαρία που γίνεται σε κανάλια και ραδιόφωνα με γιατρούς, φαρμακοβιομήχανους και εκπροσώπους του Υπουργείου Υγείας να τσακώνονται! Αλλά, όπως και να το κάνουμε, μερικά συμπερασματάκια μπορούμε να βγάλουμε. Οι δαπάνες Υγείας στην Ελλάδα έχουν διπλασιαστεί από το 2004 και μετά (ποιος ξέρει, ίσως όλοι αυτοί οι Αφρικανοί και Ασιάτες αθλητές που ήρθαν τότε να μας κόλλησαν σπάνιες ασθένειες και από το 2004 τρέχουμε στα νοσοκομεία και δεν φτάνουμε). Επίσης, τα χρήματα που πληρώνουμε για φάρμακα είναι διπλάσια από αυτά που πληρώνουν οι Ολλανδοί - χώρα με αντίστοιχο πληθυσμό, προφανώς όμως με πολύ πιο γερό ανοσοποιητικό σύστημα! Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν το γνωρίζω, δεν είμαι ειδικός της Υγείας. Εχω όμως μια προσωπική εμπειρία. Το καλοκαίρι ήμουν στη Βαρκελώνη και χρειάστηκε να αγοράσω ένα φάρμακο. Εδώ κάνει 32 ευρώ. Πόσο το πλήρωσα στο ισπανικό φαρμακείο; 2,80! Σχεδόν 30 ευρώ φτηνότερα! Οχι, δεν είχε την ονομασία που έχει εδώ, ήταν όμως η ιδία δραστική ουσία (τα γενόσημα φάρμακα που λέγαμε). Η εμπειρία μου αυτή με βάζει σε σκέψεις! Είμαι ΠΑΡΑ πολύ επιφυλακτικός με μέιλ του τύπου «θα μας δίνουν φάρμακα από το Πακιστάν», όταν ξέρω ότι σε χώρες όπως η Ισπανία κάποιος που έχει το ίδιο πρόβλημα με μένα παίρνει ένα τόσο φτηνότερο φάρμακο που κάνει την ίδια δουλειά! Και δικαιούμαι να πω στην «αγανακτισμένη μάνα» που με καλεί να αντισταθώ στα σχέδια της τρόικας για τριτοκοσμική υγεία ότι δεν ξέρω ποιος είναι τελικά τριτοκοσμικός! Αυτός που ο γιατρός τού συνταγογραφεί ένα προσιτό σε τιμή σκεύασμα ή ο Ελληνας που πληρώνει χρυσάφι τα φάρμακα; Καλή μου κυρία, ο Ελληνας είναι άρχοντας! Αλλά είστε σίγουρη ότι θα αργήσει πολύ καιρό ακόμη να ξυπνήσει; Γιατί, όταν θα πάρει το φάρμακο 30 ευρώ φτηνότερα, εγώ τον κόβω να προβληματίζεται (επιτέλους!). Α.

«° ¸ r» Ο σκηνοθέτης Ευριπίδης Λασκαρίδης μάς εκπλήσσει ευχάριστα με τη «Σκαλωσιά» το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ που έφτιαξε με τον εικαστικό Αλέξανδρο Βασμουλάκη για το 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Η σημασία της (τεχνικής) λεπτομέρειας...

¼ ¸ ¬

â ©Ó à ©Ï Ò

Πώς αναπαριστάς τη δική σου, προσωπική Δικαιοσύνη; Απαντήσεις δίνονται στην ομαδική έκθεση “Justice is Mine” στην γκαλερί CAMP της πλατείας Κοτζιά (η κυρίως αίθουσα άστραφτε από την αίγλη του παλιού όμορφου κτιρίου). Ξεχώρισα μια εικόνα του ηρωικού τετράποδου Λουκάνικου στο έργο «Σπείρα» του Σταύρου Μπονάτσου λίγο πριν κατέβω την παλιά ξύλινη σκάλα που οδηγεί προς την έξοδο. s m

::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȇȉǿȅȊ

$ !#ô-$$

̂j·isi°»i»l°̃À»¿sÀi°»ª¿sÀ

s³ À À Συνάντησα τον Φώτη Σεργουλόπουλο στο νέο του δημιούργημα, το μπαρ- εστιατόριο Shamone στο Γκάζι. Κάθε συνάντηση μαζί του είναι απολαυστική, μόνο που τώρα έγινε σε ένα όντως αποθεωτικό περιβάλλον, όπου μπορείς να φας με 20-25 ευρώ (“must” το king size burger). Ναι, μπαινοβγαίνουν και επώνυμοι... s m

â ©Ó à ©Ï Ò

j ®À À ® Οι Paris at Home είναι η νέα ελληνική πρόταση στη διεθνή εναλλακτική ροκ. Και λέει πολλά, καθότι τα τέσσερα παιδιά που ακούσαμε τα δίνουν όλα, τόσο στα γρήγορα κομμάτια όσο και στις μπαλάντες τους.

Μεταφραστής, διερμηνέας, δημοσιογράφος, creative director στο χώρο της διαφήμισης και αστρολόγος, ο πολυπράγμων Γιώργος Σαλαμάς θεωρεί τον εαυτό του ως την «επιτομή του free lancer». Είναι προφανές ότι του αρέσουν οι ξένες γλώσσες, αφού τα καταφέρνει σε αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, γερμανικά, ολλανδικά και ιταλικά, ενώ μπορεί να «πιάσει» και μερικά αραβικά επειδή η οικογένειά του έχει ρίζες στην Αλεξάνδρεια. Εχοντας απέναντί μου έναν αστρολόγο, η κουβέντα πάει καταρχάς στα ζώδια. Αποδίδει εν μέρει το ενδιαφέρον του για τις γλώσσες στον αστρολογικό του συνδυασμό Διδύμων και Κριού. Νιώθει περισσότερο Κριός, επειδή, όπως λέει, έχει τον τσαμπουκά και τη δράση του ζωδίου, ενώ οι Δίδυμοι τον βοηθούν να απλουστεύει τις σκέψεις των άλλων. Η αστρολογία τού προέκυψε επειδή, ενώ δεν είναι δογματικό άτομο, έχει έμφυτη περιέργεια. «Είναι πολύ ενδιαφέρον να εξηγείς τους συμβολισμούς των άστρων», μου λέει ένα μεσημέρι. «Με τα ζώδια ξεκίνησα από το λύκειο, όταν διάβασα κάπου μια παρότρυνση που μου έλεγε ‘βάλε ένα στόχο και δώσ’ τα όλα’. Αυτό και έκανα, με αποτέλεσμα να περάσω στο πανεπιστήμιο, ενώ μπορείς να πεις ότι ήμουν και λίγο αδιάφορος μαθητής. Με τα ζώδια πίστεψα στην ενθάρρυνση και στην ‘αυτοεκπληρούμενη προφητεία’, δηλαδή στο ότι εμείς οι ίδιοι βασικά εκπληρώνουμε μια συμβουλή των άλλων, αρνητική ή θετική». Για το χώρο της διαφήμισης λέει πως έχει δεχτεί μεγάλο πλήγμα εξαιτίας της κρίσης: «Βλέπεις, η διαφήμιση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το lifestyle, που όμως τώρα στην Ελλάδα πεθαίνει», εξηγεί. «Ενώ παλιότερα ήθελαν όλοι να είναι μέλη ενός lifestyle, τώρα αυτό δεν είναι πια κοινωνικά αποδεκτό». Η σημερινή κρίση τού θυμίζει κάτι βιβλικό. «Από μια πλευρά χαίρομαι που πεθαίνει το lifestyle», συνεχίζει. «Δεν έχει λόγο ύπαρξης. Βλέπω ανθρώπους να πεινούν, να ψάχνουν στα σκουπίδια και να ζουν στους δρόμους και έχω μείνει άφωνος. Είμαι έτοιμος για επανάσταση! Ο Ελληνας πρέπει όμως να έρθει στα άκρα για να ξεκουνηθεί και δυστυχώς η κατάσταση τον έχει ναρκώσει». Σκέφτεται να φύγει από την Ελλάδα; «Οχι, επειδή εδώ έχω την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Η περιουσία μου είναι οι σχέσεις μου». Πώς βλέπει να διαμορφώνονται οι ανθρώπινες σχέσεις; «Πιστεύω ότι η αποδοχή είναι η λέξη-κλειδί», απαντάει. «Πρέπει πρώτα να αποδεχτείς τον εαυτό σου για να το καταφέρεις και με τους άλλους». s m

ȂǹȇȉǿȅȊ

joª¹¯i

::: 0(75232/,635(66 *5

-,ô2&#ô0- "

Μου φαίνεται ότι δεν υπάρχει χειρότερο από τα νιάτα που δεν αντέχουν να ζήσουν. Κι ας λέει η λογική πως αυτό αποκλείεται. Και δεν εννοώ νέους που πάσχουν από παθολογικά αίτια. Εννοώ κανονικούς, δροσερούς στην όψη, φαινομενικά χαρούμενους και κοσμογυρισμένους. Από τέτοιους ακριβώς άκουσα την ίδια φράση τέσσερις φορές μέσα σε μια εβδομάδα. Τρία κορίτσια και ένα αγόρι. Κοντά στα 30. Τα χρόνια που πιάνεις την πέτρα και τη στύβεις. Ε, δεν θέλουν να το κάνουν. Προτιμούν κάτι «ασφαλές» που να μην έχει κόπο. Το δημόσιο! Δεν πιστεύω αυτό που ακούω. Αλίμονο, μου το επιβεβαίωσαν. Και εννοούσαν «το δημόσιο» όπως έμαθαν να το αντιλαμβάνονται οι γονείς τους. «Το δημόσιο» ενός πολιτικού συστήματος που το πούλαγε, σε αυτούς και στις προηγούμενες γενιές, ως τη μέγιστη ευεργεσία προς τους πολίτες αυτού του τόπου. Δεν έχει σημασία. Αυτοί «μια θέση στο δημόσιο» θέλουν! Την πρώτη φορά που το άκουσα, πριν από καμιά δεκαριά ημέρες, ήταν από κορίτσι σπουδαγμένο από τους γονείς στα καλύτερα που εκείνοι μπορούσαν. Πρώτα ελληνικό πανεπιστήμιο, τα καλοκαίρια κολέγιο στο εξωτερικό για τη γλώσσα, μετά μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Τι άλλο πια! Βρήκε δουλειά αμέσως σε μεγάλη εταιρεία. Κοντά στην ειδικότητά της. Μετά τα πρώτα γλέντια -των γονιών- ήρθε η μιζέρια: δεν αντέχω, άγχος, πολλή δουλειά... Τόλμησα να ρωτήσω τι θα ήθελε να κάνει. «Μια θέση στο δημόσιο. Να μη δουλεύω έτσι». Μου σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής. Και κινδύνεψαν να μείνουν έτσι για πάντα, όταν λίγες ημέρες αργότερα άκουσα ένα ακόμη κορίτσι να λέει το ίδιο, εργαζόμενο και αυτό και δη σε χώρο δημιουργικό, που προσφέρει επαφές με κόσμο, και μετά ένα νεαρό, χημικό μηχανικό με τα μεταπτυχιακά του σε μια από τις σκανδιναβικές χώρες. Δεν θα πω τις ανόητες κοινοτοπίες, ότι εμείς οι λίγο παλιότεροι θεωρούσαμε «το δημόσιο» συμβιβασμό για ψιλοανίκανους, ούτε ότι «το δημόσιο» στους καιρούς που έρχονται δεν θα προσφέρει καμιά ασφάλεια. Ισως ειδικά σε αυτό το τελευταίο, τα νιάτα κάτω των 30 δεν δίνουν σημασία, είτε επειδή δεν έχουν αντιληφθεί τι συμβαίνει, είτε επειδή πιστεύουν ότι θα ξαναγίνουν όλα όπως ήταν. Ή -και αυτό μου φαίνεται το χειρότερο- επειδή πιστεύουν ότι οι γονείς, από τους οποίους και περιμένουν να ενεργήσουν τα δέοντα για την τακτοποίησή τους στη σιγουριά του δημοσίου, θα βρίσκονται πάντα στο πλευρό τους. Προφανώς και φταίνε οι γονείς. Φταίνε οι μεγαλύτεροι, εμείς, οι πολιτικοί, οι δάσκαλοι... Δεν ξέρω. Αρνούμαι και να κατανοήσω. Απλώς εύχομαι να είχα εγώ την ατυχία να πέσω στους μοναδικούς τέσσερις νέους του τόπου που σκέφτονται με μυαλό μεσήλικα των ’50s. Αλλιώς καήκαμε. i rÀ¼ r

v ½¸À À ± Από τους δρόμους, το γκραφίτι βρέθηκε αυτές τις μέρες στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα τέχνης Vamiali’s για την έκθεση “On the Blocks”. Πέντε καλλιτέχνες-γκραφιτάδες αποδεικνύουν πως πολλά από όσα προσπερνάμε στα πεζοδρόμια αξίζουν μια καλύτερη ματιά και μια περίοπτη θέση στις γκαλερί.

â ©Ó à ©Ï Ò

· ±ÀÀ ¸ ± Χθες, έκανε πρεμιέρα η τηλεοπτική εναλλακτική κωμωδία «Κάψε το Σενάριο» σε μια εποχή όπου ελάχιστα νέα πράγματα συμβαίνουν στην ελληνική τηλεόραση και τα οποία χρειάζονται προκειμένου να μη νιώσουμε αποκομμένοι από το παρόν, όσο δύσκολο κι αν είναι...

::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȇȉǿȅȊ

i À Àvr À Ào Ο Γκι Λιμόν εμπνεύστηκε τον τίτλο της έκθεσής του «Χάος» από το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας “Liberation”. Πέρασα την αυλόπορτα της γκαλερί Ρεβέκκα Καμχή και γεμάτος περιέργεια βρέθηκα μπροστά στο ομώνυμο έργο του. Αποτέλεσμα: η διάθεση του ατόμου να ξεφύγει από τη μάζα ξεδιπλώθηκε στα μάτια μου σε όλο της το μεγαλείο. Μικροί άνθρωποι με μεγάλα όνειρα. s m

ÑÄô ÑÄôÑÈ ô Ï È

¹¨¶ ¸ ·Ð ¨»¹¼¨½ ºÐ

â ©Ó à ©Ï Ò

"ACKÀTOÀ -AZO Επιστροφή του Κωνσταντίνου Ρήγου στην «αυλή» του Γιώργου Μαζωνάκη σηματοδοτεί η σκηνοθεσία του στο νέο κλιπ του τραγουδιστή. Φολκλορικά στοιχεία σε μίνιμαλ ντεκόρ και... back to the future.

Μου πήρε ώρα η μελέτη της σχετικής λίστας με τους επιδοτούμενους από τον κρατικό κορβανά θεατρικούς παραγωγούς - όποιας μορφής και κατάστασης (www.yppo.gr/2/g22.jsp?obj_ id=49572). Για τους περισσότερους εκ των επιδοτηθέντων είχα και έχω άποψη - έχω δει κατ’ επανάληψη δουλειές τους και έχω παρακολουθήσει την πορεία τους επί σειρά ετών. Τούτη την ώρα δεν έχει νόημα η κάθε λογής «ονοματολογία», ούτε για τα μέλη της γνωμοδοτικής επιτροπής, αλλά ούτε και για τους επιδοτηθέντες. Δύο πράγματα μόνο θέλω να πω και να καταγράψω: α. Στις μέρες μας -τις τελευταίες των ημερών της κρίσεως- τα δύο και κάτι εκατομμύρια ευρώ που θα βγουν από το δημόσιο ταμείο είναι μια περιττή πολυτέλεια. β. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η όποια κρατική στήριξη της θεατρικής τέχνης πρέπει κατά κύριο λόγο να αφορά τη χρηματοδότηση των αναγκαίων και απαραίτητων υποδομών που θα επιτρέψουν στις νέες καλλιτεχνικές δυνάμεις να εκφραστούν με περισσότερη άνεση και αξιοπρέπεια. Για παράδειγμα, θα ήταν προτιμότερο αντί των απευθείας επιδοτήσεων να ξαναφτιαχτεί το Θέατρο Εμπρός και να δοθεί προς χρήση σε νέες θεατρικές ομάδες και σχήματα ή να θεσπιστούν χρηματικά έπαθλα για παραστάσεις, παραγωγούς και συντελεστές. Ο φίλος μου και καλός συνεργάτης Χάρης Αττώνης δεν βρίσκεται σε κανένα κατάλογο επιδοτηθέντων. Προς τιμήν του! Χθες διάβασα μια ιστορία που καταχώρισε στη σελίδα του στο Facebook και με συγκίνησε με την αλήθεια του: «Να σας πω μια ιστορία; Ο μανάβης μου, πριν από δυο βδομάδες περίπου, με ρώτησε αν παίζω στο ‘I Am My Own Wife’. Του είπα ‘ναι’ και μου ζήτησε αφίσα και φλάιερ για το μαγαζί του, γιατί άκουσε πολύ καλά λόγια για την παράσταση. Του είπα να έρθει όποτε θέλει, νιώθοντας κολακευμένος, θα του έχω πρόσκληση, σαν ‘χορηγό’ επικοινωνίας. Είπε όχι, θέλει να υποστηρίζει ανεξάρτητες δουλειές. Και χθες ήρθε στην παράσταση. Το πρωί με σταμάτησε και μου μιλούσε με τρελό ενθουσιασμό, λέγοντας εκτός των άλλων ότι όλο το βράδυ διάβαζε για τη Σαρλότε. Γιατί ο πολιτισμός δεν έχει επάγγελμα, θα προσέθετα εγώ...» µ Àm Àm¸ ¸ r

ȂǹȇȉǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

n¹iÀ°»ªtµµu´lÀ»ªi·jki µ¹iÀ»lsÀi²lsi

H κα Μάρω Ευαγγελίδου, μέλος του Τομέα Πράσινων Πολιτικών και Οικολογίας της ΔΗΜΑΡ, μιλά στη “Metropolis”για την εκδήλωση που οργανώνουν σχετικά με το γρίφο του Κέντρου. Às ± Àª NRITINIOTIS METROPOLISNEWS GR

Το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς, μέλη της οποίας συμμετέχουν ήδη στη διοίκηση του Δήμου, επιχειρεί να ρίξει φως σε ορισμένες από τις βασικές πτυχές των προβλημάτων που ταλανίζουν την πόλη. Στόχος, η διατύπωση προτάσεων που θα κάνουν το Κέντρο ξανά βιώσιμο. Σε αυτή την κατεύθυνση ο Τομέας Πράσινων Πολιτικών και Οικολογίας του κόμματος διοργανώνει αύριο στις 10 πμ. την εκδήλωση «Η Αθήνα μπορεί. Η κρίση στο Κέντρο της πόλης: πρόκληση και ευκαιρία για ολοκληρωμένες πολιτικές» (ΕΒΕΑ, Ακαδημίας 7). Εκτός από τον δήμαρχο κ. Γιώργο Καμίνη, στο στρογγυλό τραπέζι της εκδήλωσης θα παρευρεθούν εμπειρογνώμονες, δημοσιογράφοι, δημοτικοί σύμβουλοι, αντιπρόσωποι μη κυβερνητικών φορέων, καθώς επίσης και κινήσεις πολιτών που ασχολούνται με τα θέματα του Κέντρου. Η κα Μάρω Ευαγγελίδου, πολεοδόμος-χωροτάκτης, μέλος του Τομέα Πράσινων Πολιτικών της ΔΗΜΑΡ και συντονίστρια της συζήτησης, μίλησε στη “Metropolis” για το σκοπό της εκδήλωσης, που δεν είναι άλλος από «την ανάδειξη της συνθετότη-

τας του προβλήματος που ονομάζουμε ‘κρίση του κέντρου της Αθήνας’». Οπως αναφέρει, «θα επιχειρηθεί μια πρώτη προσέγγιση της έννοιας ‘ολοκληρωμένες πολιτικές αντιμετώπισής της’, ενώ θα υπάρξει και ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των μελών, φίλων του κόμματος και ατόμων που δραστηριοποιούνται στην κοινωνία των πολιτών ή σε υπεύθυνες πολιτικές θέσεις». Η ίδια σχολιάζει πως το πρόβλημα της κρίσης του Κέντρου, ως θέμα που αφορά τις ‘αστικές’ πολιτικές ή τις πολιτικές πολεοδομικού σχεδιασμού, δεν έχει αναδειχθεί, ενώ συνεχίζει ως εξής: «Το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα της συζήτησης θα είναι η διαμόρφωση και υιοθέτηση μιας προγραμματικής πολιτικής για το θέμα ενόψει των επικείμενων εκλογών. Από αυτή τη συνάντηση κόμματος-κοινωνίας θα προκύψουν οι προτάσεις της αριστερής μεταρρύθμισης. Στόχος μας είναι να αξιοποιήσουμε τη γνώση των επιστημόνων, να τη μετουσιώσουμε σε προτάσεις πολιτικής και να τις καταθέσουμε στο δημόσιο διάλογο». Η πρωτοβουλία της ΔΗΜΑΡ, βεβαίως, δεν ευαγγελίζεται ότι θα καταπολεμήσει τη Λερναία

Υδρα των πολυσύνθετων προβλημάτων που απασχολούν το Δήμο. «Απαιτούνται ολοκληρωμένες πολιτικές ‘αστικής αναγέννησης’. Αυτό προϋποθέτει αυξημένο συντονισμό και συνεργασία σε επίπεδο διακυβέρνησης, ευρύτητα θεώρησης και διεπιστημονική υποστήριξη, προσέλκυση πόρων και συστράτευση κοινωνικών δυνάμεων σε κοινό στόχο και κατά το δυνατόν κοινά αποδεκτό πρόγραμμα». Τέλος, δεδομένου ότι ανάμεσα στους ομιλητές θα είναι ο κ. Δημήτρης Ρηγόπουλος (δημοσιογράφος και ιδρυτικό μέλος των Atenistas), η συζήτηση στρέφεται και προς τη σχέση που διατηρεί το κόμμα με τις επιμέρους συλλογικότητες-κινήσεις πολιτών που ασχολούνται με τα ζητήματα της αστικής βιωσιμότητας. Αφοσιωμένη στην προσέγγιση της «από τα κάτω» παραγόμενης δημόσιας πολιτικής, επισημαίνει πως η ΔΗΜΑΡ δεν φαντάζεται ότι οι πολιτικές της προτάσεις θα προκύψουν από «επαγγελματίες της πολιτικής» ή «πεφωτισμένους επιστήμονες» και γι’ αυτό ως κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς δίνει πάντα έμφαση στη σχέση της με την κοινωνία των πολιτών.

x t v ::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȇȉǿȅȊ

·t¼l´i»i¼iÀ isiÀ»lsÀjuª¿·l! Σήμερα οι ποδηλατικές διαδρομές μεγάλων αποστάσεων από την μία άκρη της Ευρώπης έως την άλλη φαντάζουν ως μια ιδανική πρόκληση μονάχα για τους ριψοκίνδυνους. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, ωστόσο, επιθυμεί σε μερικά χρόνια από τώρα να αποτελούν κάτι το εφικτό για τους περισσότερους ποδηλάτες. Εχεις κάνει τη διαδρομή Θησείοπαραλία πάνω από 50 φορές, ξέρεις κάθε λακκούβα της και έχεις αρχίσει πλέον να τη βαριέσαι. Ψάχνεις κάτι νέο που θα σε συναρπάσει, μια νέα ποδηλατική εμπειρία που θα σε ταρακουνήσει για τα καλά. Φαντάζεσαι τον εαυτό σου να ξεκινά το πετάλι στο Αιγάλεω και να σταματάει στο Μιλάνο, το Μονακό, την Βαρκελώνη. Ουτοπικό; Οσοι απαντήσατε «ναι», μάλλον δεν θα έχετε ακουστά το EuroVelo. Το ευρωπαϊκό δίκτυο με τις 12 ποδηλατικές διαδρομές. Σήμερα καλύπτει περίπου 20.000 χμ. και ήδη βρίσκεται σε φάση αναβάθμισης, καθώς στα επόμενα χρόνια φιλοδοξεί να καταστεί ένα βιώσιμο διευρωπαϊκό δίκτυο 66.000 χμ. με υψηλές προδιαγραφές, σχεδιασμό και σήμανση που θα διατρέχει το μεγαλύτερο τμήμα της ευρωπαϊκής ηπείρου. Οι ενέργειες για την αναβάθμισή του δεν αποβλέπουν μόνο στα περιβαλλοντικά οφέλη και στα αντίστοιχα που θα προκύψουν για την υγεία των Ευρωπαίων ποδηλατών. Στο μυαλό των αρμόδιων Ευρωπαίων αξιωματούχων υπάρχουν και τα κέρδη που θα εμφανιστούν από την πλήρη τουριστική του αξιοποίηση. Είναι χαρακτηριστικό πως σε έκθεση που συνέταξαν πριν από τρία χρόνια εμπειρογνώμονες για την επίδραση του δικτύου στους τομείς των μεταφορών και του τουρισμού (“The European Cycle Route Network, EuroVelo:

Challenges and Opportunities for Sustainable Tourism”), προέκυψαν αποτελέσματα που προκάλεσαν αίσθηση. Σε αυτά αναφέρονταν ότι «η ολοκλήρωση του δικτύου EuroVelo μπορεί να προσφέρει 45,2 εκατομμύρια ποδηλατικές διαδρομές για τουρίστες και να παραγάγει ακαθάριστα έσοδα ύψους 5 δισ. ευρώ». Σήμερα, ύστερα από εισήγηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μια νέα έρευνα που καλείται να ανανεώσει τα δεδομένα της έκθεσης του 2009, βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Σε αυτή, μάλιστα, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση και στις επιπτώσεις από την ένταξη μιας νέας διαδρομής στο δίκτυο: αυτή του «Σιδηρούν Παραπετάσματος» (βλ. κόκκινη διαδρομή στο χάρτη). Οπότε, σε όσους δεν «έκατσε καλά» το τρίπτυχο των ευρωπαϊκών πόλεων του προλόγου, ας μην απογοητεύονται. Σύντομα θα μπορούν να επιλέξουν την εναλλακτική με Βελιγράδι-Βαρσοβία-Βίλνιους. Às ª

·´isl»l° i²lsi Το Σαββατοκύριακο είναι καλή ευκαιρία να συνδυάσεις δουλειά και διασκέδαση, πολυπράγμονα Κριέ. Είτε θα βγεις με συναδέλφους για να ανακαλύψεις ότι τελικά μπορείτε να συνυπάρχετε στον εργασιακά χώρο ή εκεί στο έβδομο ποτό στην Καρύτση θα σου κάνουν μια πρόταση που δεν θα μπορείς να αρνηθείς. Και δεν θα αρνηθείς. Μπορεί να πάθεις ένα μικρό ταράκουλο, Ταύρε, όταν βλέπεις τις καλύτερές σου προσπάθειες να μην αποδίδουν. Τα αστέρια σου λένε να το αφήσεις για άλλη φορά, αλλά εσύ δεν μπορείς να μην προσπαθήσεις. Πάρε, λοιπόν, το δρόμο το λιγότερο πατημένο, να είσαι όμως έτοιμος να πατήσεις αρκετή κουράδα. Κάτσε σπίτι το Σαββατοκύριακο και χαλάρωσε καλύτερα, Δίδυμε, μετά τα έκτροπα του Καρναβαλιού είναι θαύμα που δεν έπεσες σε κόμμα. Εξάλλου από Δευτέρα θα χρειαστείς όση ενέργεια και καθαρό μυαλό μπορείς να μαζέψεις. Ο λόγος; Το πάρτι συνεχίζεται. Στο παντελόνι σου. Η δημιουργική σου πλευρά παίρνει φωτιά, Καρκίνε, φωτιά που καίει. Η λογική σου από την άλλη δεν θα είναι στα καλύτερά της, οπότε ετοιμάσου να δεις κάτι πολύ κατεστραμμένα πράγματα να βγαίνουν από το χέρι σου. Απόφυγε καλύτερα την επαφή με ανθρώπους, κανείς δεν θέλει slash ’n’ burn στα καλά καθούμενα. Χτες, Λέοντα, πήγα στη λαϊκή. Εψαχνα για καλή πατάτα, δεν είχε καλή πατάτα, τελικά στον ίδιο δρόμο έχει σένιο χασάπικο, πήρα λουκάνικο και το έφαγα σκέτο. Για bangers and mash πήγαινα, κατέληξα σε bangers άνευ. Ολα αυτά σε ένα πνευματικό επίπεδο βέβαια. Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περσότερα. Θα πάρεις μια απόφαση τη Δευτέρα για τα ερωτικά σου, Παρθένε, που θα αλλάξει τα πράγματα δραματικά. Το να ανοιχτείς δεν θα είναι εύκολο, αλλά ακόμα πιο δύσκολο θα είναι να μην αντιμετωπίσεις τις προκλήσεις των περιστάσεων. Φρόντισε να έχεις πρόχειρη μια ικανή ποσότητα αλκοόλ, σε κάθε περίπτωση θα χρησιμεύσει.

Ο Αρης σού παίζει παιχνιδάκια, Ζυγέ, και εσύ σαν καλό κορόιδο κάνεις ακριβώς ό,τι θέλει να κάνεις. Πώς να αντιταχθείς σε ολόκληρο πλανήτη-θεό θα με ρωτήσεις και θα έχεις δίκιο. Αλλά πρέπει κι εσύ να γίνεσαι ταύρος εν υαλοπωλείω κάθε φορά που πέφτει τσόφλι από αβγό στην ομελέτα σου; Οχι, πες μου. Είναι μία από αυτές τις βδομάδες, Σκορπιέ, που όλα θα συμβαίνουν μαζί και πάρα πολύ γρήγορα. Καλύτερα να προσπαθήσεις να αντιμετωπίσεις όσα έρχονται, παρά να πάρεις νέες πρωτοβουλίες. Και να θυμάσαι, δεν είσαι ο Σπάιντερμαν και ο γρηγορότερος δρόμος για το Γκάζι δεν είναι από τις οροφές. Κάνε το σπίτι σου φωλιά ηρεμίας και αυτοσυγκέντρωσης, Τοξότη. Θα το χρειαστείς για όταν πρέπει να οργανώνεις τις φρενήρεις οινοποσίες της εβδομάδας, αλλά και για όταν θα επιστρέφεις από αυτές. Αγόρασε καινούργιους κουβάδες. Πάρε τρελό στοκ καφέ. Δεν ξέρεις πόσο θα εκτιμήσεις τη νέα ζεν φωλιά σου. Μπορεί να βρεθείς στη φάση να κάνεις βήματα πίσω και να κάνεις δουλειά που θεωρούσες τελειωμένη, Αιγόκερε. Μην το βλέπεις σαν καθυστέρηση, δες το σαν διαδικασία μάθησης, σαν να ξαναμαθαίνεις ένα κόλπο στο κουνγκ φου που σε έριχνε εκτός ισορροπίας. Εξάλλου, όταν λέω δουλειά, εννοώ και βρομοδουλειά. Πρόσεξε τα οικονομικά σου, Υδροχόε, ειδικά το Σάββατο. Οπως το βλέπω, αυτό μάλλον σημαίνει να μην πάρεις το εφτάρι κονιάκ, συμβιβάσου με κάτι λιγότερο εκλεπτυσμένο, γιατί είσαι και της ποσότητας και καλύτερα να σε ντύνουν παρά να σε ποτίζουν αυτές τις μέρες. Ο,τι και να πεις με το ζιμπλαφόν σου αυτή τη βδομάδα, Ιχθύ, όλα παρεξηγούνται. Για να αποφύγεις εκνευρισμούς, καλύτερα να αφήσετε τα λόγια και να περάσετε στην πράξη. Τη γενετήσια. Αλλά μην πάρεις πολύ σοβαρά την έκφραση «τώρα μιλάνε τα σώματα», γιατί θα καταλήξετε να μη συνεννοείστε ούτε εκεί. m ¸ ± À° r ¸

4 2 ! ) . ) . ' À ' 2 / 5 . $ ::: 0(75232/,635(66 *5

j ½³ ¸ Ài ³¸ Àµ ¸ Às ± Àª

» ±¸À ³ ½ À ¸½±¸À ±¸

Επειδή ως γνωστόν «Μάρτης γδάρτης», ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός ας ετοιμάζονται να περάσουν μια βόλτα από το... ταμείο. Μ’ αυτά και μ’ αυτά μπήκαμε στο Μάρτιο και η ομάδα παραμένει πρώτη στη βαθμολογία της Super League. Παρά τα αναρίθμητα προβλήματα και τα εγκαίνια νοσοκομείου στην Παιανία, μετράμε ελάχιστες γκέλες. Σειρά παίρνουν τώρα τα τρία ντέρμπι με τους δευτερο-τριτο-τέταρτους στα οποία θα κριθεί πιθανότατα όλη η σεζόν. Και, επειδή ως γνωστόν «Μάρτης γδάρτης», ας ετοιμάζονται να περάσουν μια βόλτα... Μπορεί, λοιπόν, να χρειάζεται να παίξουμε με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ χωρίς οπαδούς, ο Λέτο να πάσχει από άγνωστη ασθένεια που κάθε Δευτέρα του περνάει και κάθε Παρασκευή υποτροπιάζει και παράλληλα να σκεφτόμαστε να εκδώσουμε Silver Alert μήπως και δει κανείς τη χαμένη διοίκηση, ωστόσο το βάρος της πράσινης φανέλας αρκεί για να ξεπεράσουμε και αυτά τα προβλήματα. Το μόνο που χρειάζεται είναι οι παίκτες μας να συγκεντρωθούν, να βρουν τη δύναμη να επαναλάβουν τις εμφανίσεις του πρώτου γύρου, να μοιράσουμε ξανά τις γνωστές τριάρες και να φτάσουμε στο ντέρμπι με τους κατόχους του Europa League χωρίς απώλειες. Εκεί, με το ΟΑΚΑ κατάμεστο και την ομάδα πλήρη, θα τους αφήσουμε να μας δεί-

ξουν κατά πόσο ο πάγκος τους είναι πιο ακριβός από την ενδεκάδα μας και θα περιορίσουμε το treble τους σε double. Και αυτό γιατί, ως γνωστόν, το Europa League το έχουν τόσο σίγουρο που μέχρι και η Uefa σκέφτεται να τους το δώσει χωρίς αγώνες, ώστε να μην κουράζονται και οι παίκτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ άδικα. Μετά, για να βρουν έσοδα, μπορούν να πουλήσουν τον Βαλβέρδε στην Μπαρτσελόνα, τον Μιραλάς στην Τότεναμ, στην Αρσεναλ και στη Λίβερπουλ ταυτόχρονα και -φυσικά- τον Παπάζογλου στη Γιουβέντους. Για να επανέλθουμε, πάντως, σε πιο σοβαρά θέματα και συγκεκριμένα στα της διοίκησης, πρέπει το όλο ζήτημα επιτέλους να τελειώνει. Αρκετά γελάσαμε, αρκετά ξεκατινιαστήκαμε, καιρός τώρα να ξεμπερδεύουμε. Δεν ξέρω αν τις μετοχές θα τις κρατήσει ο «κόλλησε η κασέτα στο δεν ασχολούμαι» Βαρδινογιάννης, ο «είμαι εδώ αλλά μη με είδατε» Βγενόπουλος ή ο Λόρενς της Αραβίας, δεν νοείται ωστόσο να πάμε το Μάρτιο στην Uefa χωρίς λεφτά. Το ενδεχόμενο είναι τόσο απίθανο, που ούτε καν μπαίνουμε στη διαδικασία να το συζητήσουμε. Ας φροντίσουν και οι έχοντες τα γένια να κάνουν το ίδιο. ¼ ½® Àµ ±

37 ȂǹȇȉǿȅȊ

n r ¸À ¸ À ® Αφού δεν είχαμε αγωνιστική δραστηριότητα στο ελληνικό ποδόσφαιρο (μη με βάζετε τώρα να γράφω για την Εθνική), λέω κι εγώ να περάσω το Αιγαίο και να πάω μια βόλτα απέναντι. Να ταξιδέψω ως την Αγκυρα, όπου ο αντιπρόεδρος του κυβερνώντος τουρκικού κόμματος ΑΚΡ Μπουλέντ Τζεντικλί αποφάσισε ξαφνικά να μπλεχτεί με την μπάλα. Για λόγους πατριωτικούς πάντως, μη νομίζετε ότι έτσι στο ξεκούδουνο ακολούθησε το παράδειγμα του Ανδρέα Λοβέρδου. Ο κύριος Τζεντικλί, λοιπόν, ανακάλυψε μια διεθνή συνωμοσία, που θέλει να δυσφημήσει το ΑΚΡ. Και η συνωμοσία αυτή εχει μορφή ποδοσφαιρικής ομάδας παρακαλώ, σε σχηματισμό 3-5-2! Το κέντρο και την επίθεση απαρτίζουν ύποπτοι για απόπειρες πραξικοπήματος και αντιπολιτευόμενοι πολιτικοί της Τουρκίας, μην τους γράφω έναν-έναν, γιατί δεν τους έχουμε πολυακούσει στα μέρη μας. Η άμυνα, ωστόσο, βγάζει μάτια! Τη συγκροτούν η πρωθυπουργός της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ, ο ομόλογός της του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου και ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί. Τερματοφύλακας ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν, αν έχετε Θεό, και προπονητής ο Πρόεδρος του Ισραήλ Σίμον Πέρες. Σκοπός τους; Η αποσταθεροποίηση, το χάος, ο φόβος. Μόνο έτσι θα χάσει η ομαδάρα του Ταγίπ Ερντογάν και θα βρεθεί η Τουρκία εκτός στόχων στο διεθνές στερέωμα. Ευτυχώς να λένε οι γείτονες που τους ξύπνησε ο Τζεντικλί και θα αντιμετωπίσουν την αντίπαλη ενδεκάδα με το δέοντα τρόπο. Αν χρειαστεί, ρε παιδί μου, τους δανείζουμε για λίγο και τον κυρ Νίκο τον Αλέφαντο. v ® À¯¸ r

ÑÐåªÐåÍªÇÌ|ÎË | ª |ÇÍªÊ Ð ÇÏ ªÍ ªÐÇ~ÇÉ

Τον αποχαιρετισμό μου στον ευγενικό ταξιτζή που με έφερε στο γραφείο την περασμένη Τρίτη. Εκεί που ετοιμαζόμουν να βγω από το όχημα και είχα ήδη προβάλει το πόδι μου στο πεζοδρόμιο, ο ταξιτζής πρόσεξε ότι βρισκόμασταν μπροστά από ένα φανοποιείο και ενθουσιάστηκε στην ιδέα ότι μπορεί να δούλευα εκεί. Με ρώτησε με τρομερή απορία κάτι του τύπου: «Μη μου πείτε ότι δουλεύετε σε φανοποιείο;» και δεν ήξερα αν έπρεπε να πω αλήθεια ή ψέματα. Αυθόρμητα γέλασα και προδόθηκα. Την απογοήτευση που είδα στο πρόσωπό του όταν του είπα ότι δουλεύω απλώς σε μια εφημερίδα δεν θέλω ούτε να τη θυμάμαι! «Ααα, κρίμα», απάντησε κατσουφιασμένος ο οδηγός και πολύ με στεναχώρησε. Η ανακοίνωση ότι ήμουν δημοσιογράφος δεν του προκάλεσε προφανώς καμία εντύπωση. Κρίμα...

Tην αγαπημένη μου τεχνολογική είδηση. Αυτή τη φορά έλεγε ότι οι Νεάντερταλ ήταν μεγάλοι θαλασσοπόροι. Μια νέα μελέτη με ελληνική υπογραφή μαρτυρεί ότι τα εξαφανισμένα πλέον «εξαδέλφια» του σύγχρονου ανθρώπου... όργωναν τη Μεσόγειο -με πλεούμενα ή κολυμπώντας μένει να αποδειχθεί- πριν από 100.000 χρόνια. Σύμφωνα με την είδηση, οι Νεάντερταλ εντοπίζονταν γύρω από τη Μεσόγειο ως και πριν από 300.000 χρόνια. Πολλά διακριτικά των συγγενών μας, λίθινα εργαλεία που ανήκουν στη Μέση Παλαιολιθική περίοδο, η οποία λήγει περίπου το 33.000 πΧ., έχουν βρεθεί στην ελληνική ενδοχώρα και σε ελληνικά νησιά -συγκεκριμένα στη Λευκάδα, στην Κεφαλλονιά και στη Ζάκυνθο. Δεν συνέχισα την ανάγνωση, όχι επειδή βαρέθηκα, αλλά επειδή ξεκίνησα να σκέφτομαι τις καλοκαιρινές διακοπές. Και δεν πιστεύω να είπε κανείς ότι αργούν!

Την απολογία μου σε ταξιτζή το απόγευμα του Σαββάτου. Ο συμπαθητικός κύριος με κοίταξε προς στιγμής με γουρλωμένα μάτια, ίσως επειδή είχα φορέσει μαύρη φουντωτή περούκα, μεγάλα γυαλιά και τεράστια μύτη. Φόραγα και αντρικά ρούχα, αλλά σε αυτό δεν νομίζω να έδωσε και μεγάλη σημασία. Μόλις είδα την αντίδρασή του προσπάθησα να απολογηθώ ότι πήγαινα σε παιδικό αποκριάτικο πάρτι και μου ήταν δύσκολο να βγάζω και να βάζω την περούκα συνέχεια. «Α, καλά. Αυτό δεν είναι τίποτα», μου απάντησε εκείνος τρομερά συντονισμένος με τις απόκριες. «Πριν από λίγο μπήκε ένα παιδί δύο μέτρα που είχε ντυθεί άνθρωπος της ζούγκλας και φόραγε κάτι πανιά που πιάνονταν παντού». Ενιωσα τουλάχιστον αποτυχημένη που νόμιζα πως τον εντυπωσίασα με μια περούκα και μια γραβάτα, αλλά δυστυχώς ήταν αργά να γυρίσω σπίτι και να αλλάξω. Του χρόνου θα θυμηθώ να οργανωθώ καλύτερα. Αλλωστε, στο πάρτι όπου πήγα πήρα ένα κάρο ιδέες για πιο οργανωμένες στολές!

s¸ r ¸Àn¸ r N MASTORAKOU METROPOLISNEWS GR