Metropolis Free Press 04.05.12

· ¸ ±¸Àm rÀ reloaded lÀ ®À ¸ ©¸± À À"IOS

i ¸Àm¸ r À v ® À¼®½¸

j ¸ À À ¸ Í Í Í

Η

Í

ΜΑΝΤΛΕΝ

ΤΗΣ

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ lÀn¸ ³ ¸Ài « r À ± ¸ À À­ ¬ À ® ¸À À­ ¸ ½ ¬À Àj ® À » r ¸ À ¸À À ±¸À ¸ À À ¸ ½±¸À ¸ À¸ ± ¸ À½ À ¸À © ¸ r

/ À,EXICONÀ ¸ ¬ À À ,EGO » À¢n¸ ±¡À Àµ Às¸ xx Í

ȂǹȎȅȊ

"'Ͱ 1

ȂǹȎȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5 ::: 0(75232/,635(66 *5

À

ÄÄ Ä

'Ä « ¬­¨°Äw §® ¥¢°Ä ©¨± £« ­ Ä­¢Ä ¡£

ÄÄ Ä

\ ³ bÄi Ä­¨§Äs£ª«¡¨Ä §¨ «¢

Ä

Äs¥ ³i §­Ä ©¦ §£Ä ¡ ³ £Ä

ÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ­¨Ä¥ © ¦¨Ä¬­¨²°Ä ¨« ¢¡¨ °

Ä

y ©¨«­ «¨§­ °Ä­¨²°Ä*=<Ä GLÄØ@ADDAÄ(=HH=JK

Ä

£§ °Ä ±¯°Ä­ i©¨ Ä¥ £Ä©«¨¥ ­ ¦ £°

Ä

Ä©«¨­ ¬ £°Ä¡£ Ä­¨Äi § Ä £¨

Ä

ÖDDÄAFĬ­¨§ Ä «¯­

Ä

Ä{ Ä ¨ ­ £Äi ©¯°Ä «®¨²§Ä­ Ä\± £« ­ « b

Ä

Ä{®¢§ Ät ¦¢¡£ §§¢Ä¡« £Ä

...και να ΜΗΝ ξεχάσω: την Κυριακή έχω να πάω κάλπη...

ÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ¡£ Ä­¢Ä± i §¢Ä²© ²®²§ ­¢­ Ä­¨²Ä©¨¦ ­¢

Ä

|« ¨§­ °Ä­¢§Ä¥ £§¨­¨i v v Í v ~ ÍÍÍ

KCRPMNMJGQ KCRPMNMJGQLCUQ EP

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 • Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης Project Manager: Βίκτωρας Δήμας

24 πρόσωπα της Αθήνας εξομολογούνται στο propolitix.gr τους λόγους για τους οποίους θα σταθούν την Κυριακή μπροστά από τις κάλπες.

Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Νικήτας Καραγιάννης • Ειδικός σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου • Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπακίδης • Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Λένα Βλασταρά, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Τάσος Θεοδωρόπουλος, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολοκούρης, Κίκα Κυριακάκου, Βασίλης Νέδος, Χρήστος Ξανθάκης, Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπόλας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής • Δημιουργικό: Θάνος Κατσαΐτης • Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη • Φωτογραφίες: AFP • Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε.

UUU KCRPMNMJGQNPCQQ EP

+CRPMNMJGQÍ$PCCÍ.PCQQ

4 ȂǹȎȅȊ

| s x Áx v | ::: 0(75232/,635(66 *5

is»¹tÀsiµ¹i Àv ® À¯¸ r

Είμαι πάνω από 30 χρόνια στην Αθήνα και έχω φάει τα πάντα. Από ψητό κατσαρόλας με χρώμα πετρόλ σε φοιτητικό κουπονοεστιατόριο στου Ζωγράφου, έως τα δυάστερα Μichelin πιάτα της Σπονδής στο Παγκράτι. Οι περιπέτειές μου πολλές. Εχω ξινίσει, έχω φουσκώσει, έχω κάνει βασίλισσα την τουαλέτα. Και από την άλλη, μασούλησα εδέσματα θαυμάσια και ήπια νέκταρ καταπληκτικά, που με έπεισαν για άλλη μία φορά ότι ο κόσμος μπορεί να είναι άσχημος, αλλά η ζωή είναι ωραία. Και, φυσικά, ύστερα από τόσα χρόνια στο μαχαιροπίρουνο, κάπου κατέληξα κι εγώ. Δεν είμαι πια το βλαχάκι από τα Τρίκαλα που ήρθε στην πρωτεύουσα και δεν είχε φάει ούτε μία φορά φάβα. Δεν την ήξερα καν, ακουστά την είχα μόνο και, όταν μου την προσέφεραν στη Σαντορίνη το ’82 έκανα το σταυρό μου και γύρισα την πλάτη μου. Εμαθα όμως! Και τα εύκολα και τα δύσκολα, από την πιο απλή σπαγγετάδα ως τους πιο τσίου τσίου αφρούς, όλα τα πλήρωσα και όλα τα δοκίμασα. Βοήθησε, βέβαια, και αυτή που κοιμάται πλάι μου, καθότι όλη την ώρα το νου της στους πειραματισμούς τον έχει. Κάπως έτσι προέκυψε στο σπίτι μας η περίφημη φράση «κάνε ό,τι θέλεις, αλλά χωρίς μανιτάρια». Ελληνιστί: «Μπορώ να φάω κάτι νόστιμο και θρεπτικό που δεν θα κάνει τραμπάλα στον ουρανίσκο μου;» Και αν αυτή τη στιγμή, αγαπητέ αναγνώστη και αγαπητή αναγνώστρια, αναρωτιέστε γιατί πλατειάζω τόσο πολύ, δίκιο θα έχετε. Η αλήθεια είναι ότι με έχει φάει η αμηχανία και δεν ξέρω πώς να το πω αυτό που θέλω να πω. Οτι δηλαδή ένα από τα φαγάδικα στα οποία είχα καταλήξει, η καλύτερη ταβέρνα της Αθήνας, για να είμαι ακριβής, το Μαγέρικο της Νάγιας, δεν υπάρχει πια. Ούτε η ίδια η Νάγια είναι ανάμεσά μας, έχασε τη ζωή της προ εβδομάδος από την έκρηξη φιάλης υγραερίου που κατέστρεψε ολοσχερώς το μαγαζί. Αυτά λέει το αστυνομικό δελτίο. Εγώ λέω ότι η Αθήνα έχασε μια σπάνια ταβέρνα και έναν ακόμη πιο σπάνιο άνθρωπο, από αυτούς που βάζουν κάτι στο κεφάλι τους και το υλοποιούν μα βρέξει μα χιονίσει. Η Νάγια δεν είχε μεγάλη επαφή με τα οικονομοτεχνικά της εστίασης (και το πλήρωσε με αγωνίες και τρεξίματα), αλλά τα τηγάνια της και τα κατσαρόλια της τα χειριζόταν με τρόπο μαεστρικό. Μην κάθομαι τώρα εδώ να αραδιάζω καταλόγους, μπορώ ωστόσο να σας πληροφορήσω ότι σε εκείνο το ταπεινό ταβερνείο της Καλλιθέας, στο ταβερνείο των πέντε τραπεζιών και των 50 τετραγωνικών, κατατίθετο καθημερινά η πιο τίμια, η πιο γευστική πρόταση για μια διαχρονική ελληνική κουζίνα. Μια πεντακάθαρη πρόταση επίσης και σας το λέει αυτό ένας τύπος που, αν το φαγητό του είναι κατά ελάχιστον «πειραγμένο», υποφέρει όλη νύχτα. Θα μου λείψει πάρα πολύ η Νάγια, θα μου λείψει η τέχνη της, θα μου λείψει η προσωπικότητά της, θα μου λείψουν οι ιδιοτροπίες της (δεν δεχόταν παιδιά και έκλεινε την κουζίνα στις 10:30 το βράδυ), θα μου λείψει αυτό το πράγμα το μαγικό που έχουν μερικά πλάσματα και το μεταφέρουν ατόφιο στους χώρους όπου εργάζονται και δημιουργούν. Ας είναι το χώμα ελαφρύ, άλλο δεν έχω τι να γράψω.

u

6

::: 0(75232/,635(66 *5

o À¶r ¸Ài ¸ ¬

ȂǹȎȅȊ

nik¹

j¹si¹À·¹tÀ¿ªi¹i Ο Γιώργος Νανούρης υποδέχεται τον κόσμο στην πόρτα, σαν σε πάρτι. Οι καλεσμένοι φοράνε ταμπελάκια με το όνομά τους και βοηθούν στην ομαλή διεξαγωγή της βραδιάς. Γιατί μόνο «μαζί» μπορούμε να πετύχουμε... r À À¼ ½® Àv¸ Η αλήθεια είναι ότι τα βράδια του Σαββάτου δεν συνηθίζω να επισκέπτομαι γκαλερί, αυτή τη φορά όμως πρόκειται για ειδική περίπτωση. Ο Γιώργος Νανούρης μάς έχει υποσχεθεί ότι θα τα κάνουμε όλα... «μαζί». Τι ακριβώς εννοεί; Νομίζω ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή που στεκόμαστε έξω από το χώρο τέχνης M Art Space στο Κολωνάκι κανείς μας δεν έχει καταλάβει ακριβώς... «‘Μαζί’. Ενα θεατρικό event με παιχνιδιάρικη διάθεση και λογική πρόβας», είναι τα λιγοστά που έχω συγκρατήσει από το αινιγματικό δελτίο Τύπου. Τουτέστιν άγνωσται αι βουλαί του Γιώργου Νανούρη... Η ανησυχία μου κορυφώνεται όταν, μπαίνοντας στο χώρο τέχνης, ο Γιώργος μάς ενημερώνει χαμογελαστός ότι πρέπει να γράψουμε με μεγάλα γράμματα το όνομά μας σε ταμπελάκια και να το κολλήσουμε πάνω στην μπλούζα μας. «Τώρα πια δεν μπορείς να κρυφτείς», σκέφτομαι. Τα όσα ακολούθησαν είναι μια εμπειρία που πρέπει να ζήσετε, προκειμένου στο τέλος να δώσετε τις δικές σας απαντήσεις σε μία σειρά από φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους ερωτήματα. Τι είναι το φαινόμενο του μαύρου κύκνου

και τι σχέση έχει με την κρίση σήμερα; Πόσο σημαντική μπορεί να είναι μια φραντζόλα ψωμί (πριν πεις και εσύ το... ψωμί ψωμάκι!); Τι σηματοδοτούν η γκρι, η μαύρη και η λευκή φάση για τον καθένα μας; Πόσο φως κουβαλάμε μέσα μας; Τελικά σεξ θέλουμε να κάνουμε μαζί ή μόνοι (μη βιαστείς να απαντήσεις, ξανασκέψου το!); Και τι σχέση έχει με όλα αυτά ο Οσκαρ Ουάιλντ; «Μαζί μπορούμε πολλά» είναι το μότο και, σε περίπτωση που νομίζετε ότι θα καθίσετε αναπαυτικά στην καρέκλα σας, είστε γελασμένοι! Αν σας ακούγεται λίγο σαν προεκλογικό τσιτάτο, η παράσταση του Νανούρη δεν έχει τίποτα λαϊκίστικο. Είναι εξόχως απλή στη σύλληψή της, αλλά ταυτόχρονα... εντός θέματος. «Θέλω να ξεχαστούμε, να διασκεδάσουμε, να λειτουργήσουμε ομαδικά και ίσως λίγο να σκεφτούμε», μου λέει. Είναι σεμνός. Το «Μαζί» σε κάνει να σκέφτεσαι πολύ. Σκόρπιες εικόνες, πληροφορίες που μέχρι χθες θα θεωρούσες άχρηστες, στιγμές από μια καθημερινότητα που μας τραυματίζει, ερωτήσεις κρίσεως που φοβόμαστε να απαντήσουμε ειλικρινά και ένα παραμύθι που μας θυμίζει ότι πλούσιος δεν είναι όποιος έχει, αλλά όποιος δίνει, δημιουργούν με ένα μαγικό τρόπο ένα ψηφιδωτό του σήμερα. Αυτού του σήμερα που ζω, που ζεις, που ζούμε· μαζί και μόνοι. Ισως, δυστυχώς, τις περισσότερες φορές μόνοι. Απόψε, όμως, για μία ώρα θα ενώσουμε δυνάμεις και θα τα κάνουμε όλα μαζί! Τα φώτα, τη μουσική, τη σκηνοθεσία... Θα εκτεθούμε και θα το διασκεδάσουμε. Οπως σε ένα παιχνίδι. «Ακόμα είμαι στην αρχή και νιώθω σαν ένα παιδί που με προσήλωση και σοβαρότητα δοκιμάζει το καινούργιο του παιχνίδι», μου εξομολογείται ο Γιώργος. Και αυτό είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο με τις παραστάσεις του. Μιλάει πάντα σοβαρά, αλλά δεν είναι ποτέ σοβαροφανής. Ούτε η κατάθλιψη είναι αυτοσκοπός. Από το «Μαζί» θα φύγεις με ένα χαμόγελο στα χείλη, γιατί πέρασες ωραία. «Επαιξες» μαζί με άλλους. Στο δρόμο για το σπίτι, ωστόσο, θα έχεις πολλά να σκεφτείς. Και ακόμα περισσότερα να αναθεωρήσεις...

u

ȂǹȎȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

%siÀ¶¹¶´¹t

~ { Ä y{ Ä yx r À À¶¸ ³ À· © r Η Μέριλιν Ρόμπινσον είναι 68 χρόνων. Ιδιαίτερη φιγούρα, «πειραγμένη», όταν δεις φωτογραφία της δεν θα σου βγάλει την ηρεμία που (πιστεύουμε ότι πρέπει να) μας εμπνέουν οι μεγάλοι συγγραφείς. Μοιάζει ανήσυχη, νευρική. Τη διαφοροποιεί και κάτι ακόμα από τους περισσότερους μεγάλους της γραφής. Από το 1981, όταν στα 37 της εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο, έχει εκδώσει μόνο δύο ακόμα. Το δεύτερο, μάλιστα, έπειτα από 20 και περισσότερα χρόνια από το “Housekeeping”, το ντεμπούτο της. Με τρία μυθιστορήματα έχει κερδίσει παγκόσμιο σεβασμό. Οχι άδικα. Το «Στο σπίτι», το τελευταίο της βιβλίο που εκδόθηκε στα ελληνικά πριν από μερικές εβδομάδες, μου λένε φίλοι που εργάζονται σε βιβλιοπωλεία ότι πουλάει καλά. Εκπλήσσομαι, ομολογώ. Πολύ. Πώς είναι δυνατόν ένα τόσο συμπυκνωμένο έργο, με πλοκή που υπολείπεται σε γεγονότα και γυρίσματα από τα περισσότερα best sellers της εποχής, με τόσο ξένο στην ελληνική νοοτροπία θέμα και κυρίως τόσο βαρύ (ο κόσμος θέλει να χαρεί, να γελάσει, να ξεφύγει, λένε όλοι) να πουλά και να συζητιέται τόσο; Αραγε, να χαρούμε; Η υψηλή, στιβαρή τέχνη βρήκε επιτέλους την εποχή και το κοινό της; Είμαστε στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Η Γκλόρια, ύστερα από μία ερωτική ιστορία που την πλήγωσε βαθιά -τι πλήγωνε τότε; Να σε ατιμάζουν-, επιστρέφει απογοητευμένη στο πατρικό σπίτι, σε μια μικρή πόλη της αγροτικής Αμερικής. Εκεί ζει, μόνος πια, ο γέρος πατέρας της, συνταξιούχος ιερέας, που η δύναμη αλλά και η υγεία του τον εγκαταλείπουν και αφήνουν χώρο σε μία μόνιμη εξάντληση και ανημποριά. Αλλά και

σε μια περίεργη νοητική κατάσταση εγκαρτέρησης, μα και άρνησης να παραδοθεί στα γηρατειά. Το σπίτι, ρημαγμένο, αφρόντιστο, γεμάτο μυστικά ντουλάπια και συρτάρια, είναι μια μεταφορά της ζωής και των δύο. Ρημαγμένοι είναι και αυτοί, γεμάτοι κλειστούς χώρους με μυστικά. Από άλλο δρόμο ο καθένας, αλλά στον ίδιο προορισμό έχουν φτάσει. Και τότε εμφανίζεται ο Τζακ. Ο χαμένος για χρόνια ατίθασος γιος της οικογένειας. Εκείνος τον οποίο, όσο ρημαγμένος και να είσαι, δικαιούσαι να τον κοιτάζεις αφ’ υψηλού: Είναι κλέφτης, αλκοολικός, έχει κάνει φυλακή, δεν είχε έλθει καν στην κηδεία της μητέρας του. Ο άσωτος γίνεται δεκτός στην αρχή με δάκρυα λύτρωσης και χαράς. Τους είχε λείψει πολύ το χαμένο πρόβατο. Η χαρά τους που τον έχουν πάλι κοντά τους σβήνει κάθε αγωνία για την εποχή που ήταν εξαφανισμένος, κάθε ντροπή που είναι αυτός, ο γιος του ιερέα, κλέφτης, μεθύστακας.

Στη ζωή των οικογενειών, ωστόσο, τίποτε δεν μέώ ν νει στατικό. Τίποτε δεν είναι όπως δείχνει. Τίποτε. Καθώς το μυθιστόρημα ξετυλίγεται, οι σχέσεις ανάμεσα στους τρεις πρωταγωνιστές αλλάζουν. Υποψιάζεσαι ότι ο μεγαλόψυχος πατέρας είναι πιο σκληρός από όσο δείχνουν τα δάκρυά του. Υποψιάζεσαι ότι ο εγωιστής άσωτος υιός πέφτει και ξαναπέφτει από ευαισθησία, παρά από ηδονή. Υποψιάζεσαι ότι η Γκλόρια έχει μια αγάπη άλλου είδους για τον αδελφό της... Δεν είναι τυχαία η χρήση της λέξης «υποψιάζεσαι». Εκεί κρύβεται όλη η τέχνη της Ρόμπινσον: είναι η απαράμιλλη ικανότητά της να υπαινίσσεται. Στις 470 σελίδες του βιβλίου «Στο Σπίτι» τίποτε δεν είναι απλό και ξεκάθαρο. Ακόμα και οι περιγραφές της φύσης δίνονται με μια γλυκιά ρευστότητα που τα αφήνει όλα ανοιχτά. Τι τρυφερός τρόπος να βλέπεις τα πράγματα στην εποχή μας, αυτή τη γεμάτη δικτατορικές σιγουριές. Πόσο ενθαρρυντικά αισθάνεσαι διαβάζοντας ότι όλα είναι ρευστά, εύπλαστα και ότι μπορούν να

σηκώσουν προσωπικές ερμηνείες... Τι υπέροχο βιβλίο! Τεχνικά, το «Στο σπίτι» είναι εξαντλητική σταυροβελονιά. Από πού το καταλαβαίνεις; Από την ευκολία με την οποία διαβάζεται. Από την επιθυμία που σου αφήνει πολύ συχνά να ήξερες περισσότερα για εκείνον το χαρακτήρα, αυτή τη στιγμή, το άλλο γεγονός. Και κυρίως από την αίσθηση που σου χαρίζει ότι οι ώρες που του αφιέρωσες είναι πραγματικά ελάχιστες μπροστά στο χρόνο που κέρδισες σε απόλαυση, εμπειρία και σοφία. Εχει αδύνατα σημεία το βιβλίο; Ασφαλώς. Πότε πότε παραείναι ελλειπτικό και μια δυο φορές νιώθεις ότι επαναλαμβάνεται, αλλά μετά, όχι πολύ μετά, πιάνεις το κόλπο της Ρόμπινσον. Ξέρει καλά τι κάνει. Δεν είναι αθώα η επανάληψη. Δεν είναι αμέλεια ή κυνισμός ο υπαινιγμός της. Είναι εργαλεία που σε ρίχνουν στην παγίδα. Της ουσιαστικής βίωσης ενός βιβλίου, της συγκίνησης. Η Ρόμπινσον είναι 68 χρόνων. Να ζήσει 1.000 χρόνια να γράφει βιβλία σαν και αυτό ...έστω και ένα κάθε 20 χρόνια.

|

10 ȂǹȎȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5 j ½³ ¸ Às ± Àª Àv ® À» ¸ ¸ ±­

ËÆô ÆÎÆôÆÒÐ È ̵Ш»²|²¼» ´ ¨²¼µ ´º´ ̶ Το πιο ωραίο στιγμιότυπο από τη βυθισμένη στο φόβο Ευρώπη το είδα στην τηλεόραση πριν από δέκα ημέρες.

Hταν οι 40.000 Νορβηγοί που μαζεύτηκαν κάτω από καταρρακτώδη βροχή στην κεντρική πλατεία του Οσλο και τραγούδησαν με πάθος το τραγούδι που μισεί ο ναζιστής Μπρέιβικ, ο Νορβηγός χρυσαυγίτης που σκόρπισε το θάνατο για να ξεβρομίσει ο (νορβηγικός) τόπος. Ο Μπρέιβικ είχε δηλώσει προηγουμένως στο δικαστήριο ότι μισεί εκείνο το τραγούδι που τα μικρά παιδιά στη Νορβηγία μαθαίνουν στα σχολεία. Επειδή, είπε, κάνει τα παιδιά μαλθακά και έτσι δεν μισούν εκείνους που μολύνουν το καθαρό νορβηγικό αίμα.

“Barn av regnbuen” είναι ο τίτλος του τραγουδιού στα νορβηγικά. «Παιδιά του Ουράνιου Τόξου» δηλαδή και είναι διασκευή του “Rainbow race” που τραγούδησε ο Αμερικανός κιθαρίστας Pete Seeger στις αρχές του ’70. Οι στίχοι του καλούν τους ανθρώπους να μάθουν να μοιράζονται πράγματα αντί να μισούν αλλήλους. Στα σκοτισμένα από το ρατσισμό μυαλά, όμως, οι απλοί και φωτεινοί στίχοι λειτουργούν σαν βάμμα ηλιοτροπίου. Αναδεικνύουν το μίσος που κουβαλάνε: οι ρατσιστές φοβούνται και απεχθάνονται την ανθρώπινη ευαισθησία επειδή την εκλαμβάνουν ως απόδειξη αδυναμίας και «παράδοσης στον εχθρό». Στο δικαστήριο ο Μπρέιβικ έβρισε αυτό το τραγούδι. Ηταν σαν να έβρισε, επίσης, τα παιδικά χρόνια των συμπατριωτών του. Και τότε, για άλλη μία φορά, αναδείχτηκε ο πολιτισμός αυτού του λαού που τον χτυπάει τόσο λίγο ο ήλιος, που κατάφερε να στεγνώσει το αίμα του μακελειού της Ουτόγια χωρίς να λερώσει τον καθαρό μανδύα της δημοκρατίας του, που έχει την πολυτέλεια να μεταχειριστεί ένα ανθρώπινο κτήνος με τα μέτρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φιλοξενώντας τον σε ένα κελί μεγάλο και καθαρό που θυμίζει τα περίπτερα του Ikea. Θα μπορούσαν να αντιδράσουν και αλλιώς οι Νορβηγοί. Ζητώντας να κρεμαστεί ο δολοφόνος στην κεντρική πλατεία. Ή λέγοντας πως πρόκειται για έναν «θερμοκέφαλο» και «ανεγκέφαλο» ή ότι φταίνε οι μετανάστες που έκαναν τον Μπρέιβικ ναζιστή. Αντί για αυτό, επέλεξαν να κάνουν μια βαθειά βουτιά αυτογνωσίας. Και να κατέβουν στην πλατεία να τραγουδήσουν όλοι μαζί το τραγούδι που μισούν οι ναζί. Υπενθυμίζοντας στον εαυτό τους και στον κόσμο ότι χάρη και σε αυτούς τους στίχους που μαθαίνουν από παιδιά στο σχολείο είναι τόσο ανεκτικοί και αγαπούν τη δημοκρατία. Βλέποντάς τους να τραγουδούν θα ήθελα να είμαι και εγώ εκεί. Να είμαι, έστω για μισή ώρα Νορβηγός, να ξελαρυγγιστώ τραγουδώντας: «Πήγαινε να πεις στα μικρά παιδιά / να πεις στις μητέρες και τους πατεράδες / ότι αυτή είναι η τελευταία μας ευκαιρία να μάθουμε να μοιραζόμαστε και να συνυπάρχουμε». µ ¸ ½³ Àm¸ r gazikap@gmail.com

Í©ÖË ËÎÉ©ÊÔ× Í «Μια βουλή δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία συνάντηση περισσότερο ή λιγότερο αργόσχολων ατόμων», ανέφερε ο πολιτικός σχολιαστής Walter Bagehot το 19ο αιώνα. Το περιοδικό “Monocle” στο τεύχος Απριλίου στρέφει και αυτό το βλέμμα του προς τους επιμέρους «ναούς της δημοκρατίας». Οχι, βεβαίως, για να τους ψέξει, αλλά σε μια προσπάθειά του να σκιαγραφήσει το ιδεατό κοινοβούλιο. Κάνοντας εκτενή παρουσίαση διάφορων κοινοβουλίων ανά τον κόσμο (φτάνοντας μέχρι και στις βουλές των Σάμι, των νομαδικών ιθαγενών πληθυσμών που συναντώνται στη Σκανδιναβία), καταλήγει σε μια σειρά από παράγοντες που -πέρα από την αυτονόητη ποιότητα των βουλευτώνμπορούν να συνθέσουν την εικόνα μιας ιδανικής βουλής. Αναφέρει ανάμεσα σε άλλα, λοιπόν, πως αυτή οφείλει να έχει την ιδανική τοποθεσία, αναγνωρίσιμη αρχιτεκτονική, παροχές πολυτελείας, όπως γυμναστήριο, καθαριστήριο, γκουρμέ εστιατόριο (κάτι που, όπως παραδέχεται, «θα άγχωνε τους βουλευτές στην Ευρώπη, εξαιτίας των σφιγμένων οικονομικά εκλεκτορικών σωμάτων»), ανοιχτές προς το κοινό συνεδριάσεις, σχετικά υψηλούς μισθούς, αλλά και παρουσίαση των συνεδριάσεων στα ηλεκτρονικά μέσα προκειμένου να έχουν γνώση οι πολίτες για το τι αποφασίζεται στο όνομά τους. Δεν χρειάζεται και μεγάλη παρατηρητικότητα για να δει κανείς πως όλα τα παραπάνω συναντώνται και στην περίπτωση του νεοκλασικού της οδού Αμαλίας. Τραγική ειρωνεία ή απλά «τράτζικ», που θα έλεγε και μια ψυχή...

ËÕ멃 ÔÖÍÖÉ Το 1932, όταν η παγκόσμια οικονομία κατέρρεε, ένας Δανός σκέφτηκε να δημιουργήσει τα λεγόμενα τουβλάκια. Αυτός, ο γιος και ο εγγονός του, αργά και σταθερά, τελειοποίησαν τα εν λόγω ξύλινα παιχνίδια, μετατρέποντάς τα σε πλαστικά, ώσπου παγκοσμιοποίησαν την ιδέα τους: Σήμερα για κάθε άνθρωπο στον πλανήτη αντιστοιχούν 75 κομμάτια της Lego. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 η εταιρεία αποφάσισε -ανεπιτυχώς- να επεκτείνει τις δραστηριότητές της, ώσπου το 2004 επέστρεψε στο αρχικό της αντικείμενο και είδε τα έσοδά της να ανακάμπτουν. Το παράδειγμα της Lego είναι αυτό που χρησιμοποιείται από τους Chris Zook και James Allen στο νέο τους βιβλίο με όνομα «Επαναληψιμότητα», στο οποίο τονίζεται το πόσο σημαντικό είναι για τις εταιρείες να παραμένουν απλές στην εποχή της πολυπλοκότητας και ταυτόχρονα προσηλωμένες στο αρχικό τους σχέδιο. Η απλότητα και η επανάληψη, τονίζουν, έχει δώσει φτερά σε κολοσσούς όπως η ΙΚΕΑ, η McDonald’s και η Apple. Ωστόσο, ο Schumpeter, στη στήλη του στον “Economist”, όπου και φιλοξενείται η θεωρία περί επαναληψιμότητας, αντιτάσσει πως η πρόσφατη ιστορία βρίθει παραδειγμάτων όπου εταιρείες κολοσσοί, όπως η Kodak, η Xerox, η Nokia, παρά το ότι υπήρξαν πρωταθλήτριες στην απλότητα και την επαναληψιμότητα, γνώρισαν τελικά την πτώση. «Ορισμένες φορές η απλότητα από μόνη της δεν μπορεί να απαντήσει στις ξαφνικές μετατοπίσεις του ανταγωνιστικού περιβάλλοντος», σχολιάζει δείχνοντάς μας πως τελικά τα πράγματα δεν είναι και τόσο... απλά.

11 ::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȎȅȊ

ÏÉôËÆÐÆ ôÑÈ ôÄ ÏÎÉÄ ôËÏÒ ¹·´ ¶²¸¹´¨~´ ¨ ~¹¨»¹¨~ º · ¸ Ï ÉÖÉÕË©ÖÔ© ÎÉ ÎÏÖ×Ô Μια μάλλον μη κοινότοπη άποψη παρουσιάστηκε σε άρθρο της ιστοσελίδας του “Guardian”. Σε αυτό γίνεται αναφορά στις θέσεις που αποτυπώνει στο βιβλίο του «Η άνοδος και η πτώση των αυτοκρατοριών της πληροφορίας» ο νομικός Tim Wu, οι οποίες συνηγορούν στο ότι το διαδίκτυο, όπως και άλλες μεγάλες τεχνολογίες της επικοινωνίας του 20ού αιώνα (βλέπε τηλέφωνο, κινηματογράφος, ράδιο, τηλεόραση), εξελίσσεται από ελεύθερος δίαυλος σε πλήρως ελεγχόμενο μέσο μίας εταιρείας ή ενός καρτέλ, από ανοιχτό σε κλειστό σύστημα. Ολα τα παραπάνω ξεκίνησαν ως αναρχικά και αδέσμευτα, αλλά τελικά υποτάχθηκαν στην εταιρική ισχύ. «Το διαδίκτυο συνήθιζε να μας προκαλεί αλλεπάλληλες εκπλήξεις τα τελευταία 20 χρόνια, με καινοτομίες όπως ο παγκόσμιος ιστός, ο διαμοιρασμός αρχείων, η τηλεφωνία μέσω διαδικτύου, οι μηχανές αναζήτησης, το μπλόγκινγκ, το YouTube, η Wikipedia και το Facebook. Πλέον, όμως, μοιάζει να έχει περιέλθει σε τέλμα. Αυτό αποδεικνύεται τόσο από το μιμητισμό που χαρακτηρίζει τις νέες προσπάθειες, όσο και από τον πόλεμο για την κατοχύρωση των πατέντων που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στους κολοσσούς του χώρου», σημειώνει ο -μάλλον ανυπόμονος- αρθρογράφος.

ÏÉ ÔÖË© ÖÔ© Ô×Ë ÖËÕÔ Πέρυσι είδα τον πρώτο κύκλο του “Game of Thrones”, μετά πέρασα ένα καλοκαίρι (και τους μετέπειτα μήνες) διαβάζοντας τα βιβλία και στη συνέχεια... έφαγα ήττα, γιατί διαπίστωσα ότι θα πρέπει να περιμένω καμιά τριετία μέχρι να κυκλοφορήσει το έκτο βιβλίο της επταλογίας. Για να καλύψω κάπως αυτό το σύνδρομο στέρησης, ψάχνω από εδώ και από εκεί «υποκατάστατα», αλιεύοντας στο διαδίκτυο σχετικά κείμενα. Ετσι, έπεσα πάνω στο άρθρο του Τόνι Κάρον στην ιστοσελίδα του Time (“The Dirty Little Secret of HBO’s Game of Thrones: The People Don’t Want War”). Ο αρθρογράφος δεν γράφει για τις δολοπλοκίες των Λάνιστερ ή των Σταρκ. Αντιθέτως, εστιάζει στα βάσανα που περνούν οι «κοινοί θνητοί» από τις κόντρες των «μεγάλων». Οπως και στην πραγματική ζωή, ο απλός κόσμος είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει τους εξουσιαστές του στην ειρήνη και στον πόλεμο. Αν αρνηθεί, τότε θα χάσει το βιος, την οικογένεια και το κεφάλι του (το μονοπώλιο της βίας, βλέπετε, είναι συγκεντρωμένο σε λίγους «εκλεκτούς»). Ετσι, καταλήγει ο Κάρον, το “Game of Thrones” θυμίζει περισσότερο Μακιαβέλι, με τις «διαβολικές» διαμάχες των μεγάλων να αποτελούν τον πυρήνα της ιστορίας.

Ηταν μια πρωτιά που μας έλειπε. Στις ηλικίες κάτω των 25 ετών, ξεπερνώντας την Ισπανία που είναι παραδοσιακά πρωταθλήτρια, η ανεργία στην Ελλάδα φτάνει το 51,2% και είναι πρώτη στη σχετική λίστα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Eurostat, σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Στο σύνολο του πληθυσμού παραμένουμε δεύτεροι (πίσω από τους Ισπανούς), με την ανεργία να αυξάνεται ξανά και να φτάνει το 21,7%. Δεν πρόκειται για μια φοβερή είδηση, δεν περιμέναμε το Eurostat για να μάθουμε ότι ένας στους πέντε (ή ένας στους τέσσερις πιο σωστά, αν λάβουμε υπόψη μας ότι υπάρχει και μερίδιο του πληθυσμού που δεν είναι εγγεγραμμένο στους καταλόγους ανεργίας) δεν εργάζεται και ζει την καθημερινότητά του κάτω από τα όρια της φτώχειας. Δεν είναι νέο, το ζούμε κάθε μέρα. Αυτό που δεν ζούμε κάθε μέρα είναι αυτός ο προεκλογικός πυρετός, που όμοιός του, όπως λέγεται συνεχώς στις πολιτικές εκπομπές της τηλεόρασης, δεν είχε υπάρξει από τον καιρό της μεταπολίτευσης. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, όχι ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της Κυριακής, αλλά τι θα ψηφίσει αυτό το 21,7%, το οποίο καίγεται περισσότερο από κάθε άλλον για την επόμενη μέρα. Υπάρχει έστω και ένας από αυτό το 21,7% που θα διαλέξει κάποια από τις παρατάξεις που υποστηρίζουν την πολιτική του Μνημονίου; Υπάρχει έστω και ένας που πιστεύει ότι η ζωή θα ήταν χειρότερη αλλιώς; Προφανώς ναι, είναι η απάντηση, από τη στιγμή που υπάρχουν δημοσκοπήσεις που προβλέπουν οριακή αυτοδυναμία σε περίπτωση συμμαχίας της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ. Προφανώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν, παρά το σημείο στο οποίο βρίσκονται, ότι οι ρίζες του δικομματισμού κρατάνε ακόμα όρθιο το σπίτι. Ολα αυτά δεν τα γράφω επειδή ξέρω ποιο είναι το καλό της χώρας, άλλωστε δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι η εκπροσώπησή μας μέσω μιας ψήφου ανά τέσσερα χρόνια είναι ιδιαίτερα σημαντική πολιτική στάση. Τα γράφω όμως επειδή αναρωτιέμαι πώς τελικά λειτουργεί η κρίση των πολιτών σε τέτοιες στιγμές. Ποιες είναι οι μικρές διαχωριστικές γραμμές στο μυαλό μας ανάμεσα στο φόβο, στην ελπίδα, την ιδεολογία και στο συμφέρον. Την ώρα που κοιτάς τα ψηφοδέλτια πίσω από το παραβάν, τι είναι αυτό που τελικά υπερισχύει; Και νομίζω (ή φοβάμαι) ότι την Κυριακή, περισσότερο από όλα, ο κόσμος θα ψηφίσει φοβούμενος το χειρότερο.

i À¼ ½ r a.dimoulas@metropolisnews.gr

ȂǹȎȅȊ

|

::: 0(75232/,635(66 *5

j ® À° ¸­r

© © ©Ð ¥ ¡©p{ á © © © ¡pp à© ©

pâ© ¡©)TLOHMF©%HRG© © © á © ©RTOONQS©@BS© ©1DC©'NS©"GHKKH©/DOODQR© ©É à ©É © ¡ Ò© á ©p ¡ â © ©ß ©p © p{Ò © á© © Ò ©Ò © { á{ © ¡ â©{ ¡©ß © © Ò © á © © á © © © ä © © © ä © àp © {â© © { á © © { ä © © p à©{ Ò

©Ö © ©Î ¡ á ¡© ©{ß © àp © ¡© p ä© © ä © ©p ©¢ à© p Ò © © © á © ä

© ©{ { p ä © © L@M@FDLDMS© ©1'"/© © © à© { à ©Ë © à © © â© ¡© © Ò © ©!QNSGDQR©HM© /KTFR© Ò © © ¡ ¡ á © ©!NM©)NUH© ©{ ¡ à© Ò © © pâ © ¡© )TLOHMF©%HRG© á © © ¡

á © ©â{ © © { ¡p á© © pÒ © © ä © ¡© { pß ¡© © á© © á © à©p ©ß © {â© ©{ © { pß © © p p Ò©

â © ©p ¡ à©â © © © @SSHSTCD © ä © p

Ò © ¡{ ©Ó © à © © ß © Ò{ © © ¡{Ò © ¡ Ò

::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȎȅȊ

Αύριο Σάββατο, (5/5), οι λάτρεις του γκαράζ θα

έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν για ακόμα μία φορά τους αγαπημένους τους Fuzztones στη σκηνή του Gagarin 205 (Λιοσίων 205). Με αφετηρία τη Νέα Υόρκη και έδρα πλέον το Βερολίνο, οι θρυλικοί εκφραστές του «βρόμικου» rock ’n’ roll επιμένουν να επιστρέφουν στους τόπους όπου διαπράττονται τα καλύτερά τους εγκλήματα - η Αθήνα είναι ένας από αυτούς. Με εισιτήριο 20 ευρώ στην προπώληση και 22 στο ταμείο, η διαφορά είναι ελάχιστη. Ακόμα και αν δεν έχετε κλείσει, προλαβαίνετε να ζήσετε τη μοναδική εμπειρία “Sex, Fuzz and rock ’n’ roll”.

Toν Simon Bloom -ή, αν προτιμάτε, τον Συμεών Νικολαΐδη- τον γνωρίσαμε το 2003 από την ταινία του Νίκου Νικολαΐδη «Ο χαμένος τα παίρνει όλα», όπου εμφανιζόταν ως ηθοποιός και παράλληλα ερμήνευε κάποια από τα τραγούδια του soundtrack. Οκτώ χρόνια μετά σύστησε τη δική του δισκογραφική εταιρεία, τη Restless Wind (βλ.

Gravitysays_i, Moa Bones και Liarbirds), και πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε το τρίτο του άλμπουμ με τίτλο “Hazy Moon”, μια σειρά συνθέσεων που ξεκίνησαν με αφορμή την απώλεια, τους ανθρώπους που χάνουμε είτε από θάνατο είτε από έρωτα. Μεγαλωμένος με rock ’n’ roll, συνθέτει ενδιαφέροντες ήχους στις προσωπικές του δουλειές, αλλά και συλλέγει ενδιαφέροντα ονόματα στον -μέχρι τώρα μικρό- κατάλογο της Restless Wind. Καλή αρχή!

«Τρένα» είναι ο τίτλος της συναυλίας που θα πραγματοποιήσει

η πιανίστρια, σοπράνο και συνθέτρια Μαρίκα Κλαμπατσέα, γνωσ στή στο χώρο για τις παρεμβάσεις της στην κλασική φόρμα και για ττους φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς της. Η συναυλία θα έχει νότες από Μαρία Κάλλας, αλλά και Τζάνις Τζόπλιν και θα περιλαμβάνει α έέργα δικά της και των Kurt Weill, Gustav Mahler, Henryk Gorecki, Νίκου Χαριζάνου, Aleksander Kulisiewicz, το “Different Trains” του Ν S Steve Reich, καθώς και τραγούδια Yiddish. Μια διαφορετική εμπειρ ρία σήμερα, Παρασκευή (4/5), στην Αίθουσα Νίκος Σκαλκώτας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας και Κόκκαλη 1). Μ

Οι Bokomolech επέστρεψαν δυναμικά, όπως όλα δείχνουν, αφού η white vinyl έκδοση του νέου τους άλμπουμ “Mass Vulture” εξαντλήθηκε λίγες μόλις ημέρες μετά την κυκλοφορία της. Την πρώτη παρουσίαση του άλμπουμ αυτού στο Fuzz ακολουθεί ακόμα μία σε ένα μικρότερο αλλά εξίσου αγαπημένο gig space, εκείνο του Six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι), όπου η αγγλόφωνη μπάντα θα παίξει νέα και παλιότερα τραγούδια της. ΥΓ: Με την ευκαιρία, μάθετε ότι από το site της Inner Ear μπορείτε πλέον να προμηθευτείτε τα νέα T-shirts “Mass Vulture” με στάμπα σε τετράχρωμη μεταξοτυπία. Για τους φανατικούς αυτά.

Τις Πέμπτες του Μαΐου στη μουσική σκηνή Αυλαία (Αγίου

Ορους 15, Βοτανικός) το όργανο που θα κυριαρχεί θα είναι το ούτι. Ο Αρμένιος στην καταγωγή, αλλά γεννημένος και μεγαλωμένος στη Συρία Haig Yazdjian ζει στην Ελλάδα, όπου ανακάλυψε τη μαγεία της ανατολίτικης μουσικής. Η αγάπη του για την παράδοση και τη μεσογειακή μουσική και η δεξιοτεχνία του στο ούτι σε συνδυασμό με την αισθαντικότητα της φωνής του τον έκαναν γρήγορα γνωστό ως μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της ελληνικής τζαζ σκηνής. Στις 10, 17 και 24 Μαΐου, στις 10 το βράδυ με είσοδο 10 ευρώ.

Ш y ~Ш¶ ¨ ²´¸ ´¨»¹¨µ² | ´¹¨¶ Η τελευταία πρόταση για πιο ιδιαίτερους και ανήσυχους μουσικόφιλους που δεν φοβούνται τον πειραματισμό: Στην KNOT Gallery (Mιχαλακοπούλου 206 & Πύρρου, Αμπελόκηποι) στις 5 Μαΐου ο Αλέξης Πορφυριάδης θα παρουσιάσει συνθέσεις του παρέα με μια πλειάδα μουσικών. Αν οι φράσεις «λεκτική παρτιτούρα» και «γραφική σημειογραφία» σας λένε κάτι, μάλλον δεν θα πρέπει να το χάσετε, γιατί δεν είναι από τα πράγματα που ακούμε να συμβαίνουν συχνά. Αν πάλι δεν σας λένε τίποτα, δεν χάνετε κάτι να το δοκιμάσετε, εκτός από τα πέντε ευρώ της εισόδου, αλλά τι είναι ένα μικρό χαρτονόμισμα μπροστά σε μια νέα μουσική εμπειρία; Με αφορμή αυτή την ερώτηση, έκανα κάποιες σκέψεις - όχι ιδιαίτερα πρωτότυπες. Κάθε άνθρωπος που σχετίζεται με τη μουσική σήμερα θα προσδιορίσει με το δικό του τρόπο τη σχέση της τέχνης με την οικονομία. Οι περισσότεροι θα πουν πως πρέπει να εφεύρουμε νέους τρόπους. Κάποιοι το κάνουν ήδη. Ξέρω μουσικούς που έχουν νοικιάσει ένα χώρο και έχουν φτιάξει το δικό τους στούντιο με τη συμβολή πέντε συγκροτημάτων. Ολοι κάνουν τις πρόβες τους και συμβάλλουν οικονομικά για το νοίκι, με ένα ποσό πολύ μικρότερο από όσο θα πλήρωναν σε ένα επαγγελματικό στούντιο. Υπάρχουν μπάντες που αρνούνται κατηγορηματικά να παίξουν σε χώρο όπου υπάρχει εισιτήριο, όπως για παράδειγμα η Πέννυ Μπαλτατζή και οι Swinging’ Cats, θεωρώντας πως είναι άδικο για το κοινό που έρχεται να τους ακούσει. Η φίλη μου Εύα Κοτανίδη, ηθοποιός και τραγουδίστρια, μου είπε τις προάλλες σε μια συζήτηση για το ίδιο θέμα: «Τώρα είναι η εποχή της πατέντας. Πρέπει να το ξαναδούμε όλο το πράγμα από την αρχή». Να βρεθούν οι εναλλακτικοί τρόποι τόσο παραγωγής όσο και διάδοσης, γιατί στη δημιουργία δεν νομίζω πως υστερεί ο αθηναϊκός κόσμος της μουσικής. Το να δημιουργείς για να νικήσεις τους φόβους ή τις ανησυχίες σου ή γιατί απλώς δεν μπορείς να ζήσεις αλλιώς υποτίθεται πως είναι μια διαδικασία απελευθερωτική. Από τη στιγμή που το οικονομικό ζήτημα αποτρέπει αυτή τη διαδικασία, θα βρεθείς σε ένα χειρότερο εγκλωβισμό. Και είμαι σίγουρη πως πολλοί δημιουργικοί άνθρωποι γύρω μας βρίσκουν συνεχώς έξυπνους τρόπους για να αντιμετωπίσουν τέτοιου είδους δυσκολίες. Δεν γίνεται να αγνοήσουμε τα χρήματα, ας τα τοποθετήσουμε όμως στη θέση που τους αξίζει σε σχέση με την τέχνη - εν προκειμένω με τη μουσική. Και αυτή η θέση είναι η τελευταία στη σειρά των προτεραιοτήτων, των επιθυμιών και των αναγκών μας, είτε είμαστε δημιουργοί είτε απλοί ακροατές. Η αγάπη μάς οδηγεί, όχι μερικά ευρώ. j °

|

ȂǹȎȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

i ³ ¸ ­ Àv¸ ® À@ BG@SYHR LDSQNONKHRMDVR FQ

¨ Ñ ¨Ñ ¨ ¨ à ¨ ¨ z ã¨o ¨ ßoo ¨Î ¨ áo ¨ z ã ¨ ¨ Ѩáz ¨ ¨ z ¨ ¨ ã ¨ ¨z ¨ ß ¨ ¨ à ¨ ¨ o Ñ Ë © ä ©{ { Ò © { á© © ä © ©Óá © Ëä © ¡ á ¡ © ©{â © Ô © © © ß © ©{ â © © á ©É Ò © É © Ï ä ¡ © â ©â © ©pß © ©{ß ©{Ò © ¡ ©Í©Óá © © © © © ©pÒ © © à

©Ô© p à © ß © Ø à © àp © { ß ©p Ò© ©cÓà i©p © ©b/NJDQ©%@BDh© © pß © © ß © © ß © { © ©p

·i·iµi´t°À ήÀ

tnt¹t»l»i Í© p â Ò© ¡ ©p ©p ß © ¡p á ¡© { á© © â© â © á © ¡© { á ¡© © ä © á© ¡ p á©Ö¢ß © © p © © ä © © ä © © á © { ©{ Ò

© © Ò ©Ö ©p{ áp © © © Ò © © ä © © p ä © © á ©b © )TLO©2SQDDSh© © © © ©Ï á ©Ðá

Ê ¨ ¨zá ¨ à ¨ ¨ oá ¨z ¨È ¨ ão ¨ zá ¨ ¨ à ¨ oz ¨ ¨oÑ o ¨ Ñz ¨ oߨz ¨ z à¡

::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȎȅȊ

Η είδηση ότι βραβεύτηκε ο μπακλαβάς του Αμπάζογλου (που μου είπε εν τάχει ένας φίλος) θα μπορούσε να ενδιαφέρει ένα κοινό ελαφρώς διαφορετικό από το δικό μας. Αν όμως αποκωδικοποιήσεις τη φράση στα «κινηματογραφικά», τη γλώσσα μας, σημαίνει πως η ταινία “Mustafa’s Sweet Dreams” του Αγγελου Αμπάζογλου βραβεύτηκε σε κάποιο φεστιβάλ. Τα υπόλοιπα ήταν εύκολο να βρεθούν. Το ντοκιμαντέρ του Αμπάζογλου τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο, συμμετέχοντας στο διαγωνιστικό τμήμα του 11ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Tiburon. Η ταινία εστιάζει στον νεαρό Μουσταφά, ο οποίος θέλει να γίνει ο καλύτερος ζαχαροπλάστης μπακλαβά της Τουρκίας. Η πορεία του προς το όνειρο είναι και το θέμα του ντοκιμαντέρ, που θυμίζουμε ότι είχε προβληθεί και στο Φεστιβάλ του Βερολίνου (Τμήμα Generation 14plus).

Αν και πολλοί είναι αυτοί που το πήραν χαμπάρι έγκαιρα και είδαν το doodle του Θόδωρου Αγγελόπουλου, το παρουσιάζουμε και εδώ. Για όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει “doodle”, με τον όρο εννοούνται τα σχεδιάκια που πλαισιώνουν ή παραλλάσσουν το λογότυπο της Google, ανάλογα με διάφορα σημαντικά γεγονότα του πλανήτη. Ετσι, λοιπόν, στις 27 Απριλίου είχαμε την ευκαιρία να δούμε έναν κύριο με καπέλο και γυαλιά πίσω από μια κάμερα, δηλαδή τον «δικό μας» Θόδωρο Αγγελόπουλο, καθώς η Google τίμησε τα 77α γενέθλιά του. Θυμίζουμε πως άλλη μία φορά η εν λόγω εταιρεία έχει εμπνευστεί από κινηματογραφικό πρόσωπο της Ελλάδας παρουσιάζοντας ένα συγκινητικό doodle προς τιμήν του Φιλοποίμενος Φίνου (1 Σεπτεμβρίου 2008).

Μέχρι τις 31 Μαΐου θα γίνονται δεκτές οι υποβολές στο διαγωνισμό του ARTE με τίτλο “Balkan Spirit”. Καλούνται όλοι οι κινηματογραφιστές και μη που είναι χρήστες του διαδικτύου να καταθέσουν ένα μονόλεπτο βιντεάκι παρουσιάζοντας τις απόψεις τους στο ερώτημα «Τι σημαίνει για εσάς η έκφραση ‘βαλκανικό πνεύμα’». Οι 20 καλύτερες ταινίες που θα επιλεγούν από την κριτική επιτροπή θα αναρτηθούν στο site με σκοπό να κερδίσουν την ψήφο των χρηστών. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το διαγωνισμό και την κατάθεση των έργων θα βρείτε στην ιστοσελίδα balkanspirit.creative.arte.tv.

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησαν οι πρώτες φωτογραφίες της καινούργιας ταινίας του Κουέντιν Ταραντίνο “Django Unchained” και μας άνοιξε η όρεξη, όπως ήταν αναμενόμενο. Η ταινία, που θα βγει στις αίθουσες το χειμώνα του 2012, μας μεταφέρει λίγο πριν από τον Αμερικανικό Εμφύλιο. Ο Ντζάνγκο (Τζέιμι Φοξ) είναι ένας σκλάβος που εκπαιδεύεται ως κυνηγός επικηρυγμένων από τον Κινγκ Σουλτζ (Κρίστοφερ Βαλτζ). Παρέα θα προσπαθήσουν να σώσουν τη σύζυγο του Ντζάνγκο από τον γαιοκτήμονα Κάλβιν Κάντι (Λεονάρντο Ντι Κάπριο).

»Ð¸¨»²|´µÐ¨²¼{²´ Την ερχόμενη Δευτέρα (7/5) θα διεξαχθεί η φετινή τελετή απονομής βραβείων της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, με οικοδεσπότες τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, τη Μαρία Ναυπλιώτου, τη Φαίξη Ξυλά και τη Βάσω Καβαλιεράτου. Από στις υποψηφιότητες που πέρασαν στην τελική διαδικασία της απονομής -έπειτα από μυστική ψηφοφορία που διεξήχθη μεταξύ των μελών της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου από τις 29 Μαρτίου έως την 1η Απριλίου 2012- ξεχωρίζει ο «Αδικος Κόσμος» του Φίλιππου Τσίτου και το «Γάλα» του Γιώργου Σιούγα. Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό πως οι δύο αυτές ταινίες διεκδικούν βραβεία σε 11 ξεχωριστές κατηγορίες η καθεμιά, ενώ στη «μάχη» για τη διεκδίκηση της πρωτιάς ακολουθεί με πέντε υποψηφιότητες το «Τανγκό των Χριστουγέννων». Το Βραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου διεκδικούν η Θεοδώρα Τζήμου («Αδικος Κόσμος»), η Ιωάννα Τσιριγκούλη («Το Γάλα») και η Κίκα Γεωργίου («Η Πόλη των Παιδιών»), ενώ με το αντίστοιχο αντρικού «φλερτάρουν» οι Αντώνης Καφετζόπουλος («Αδικος Κόσμος»), Προμηθέας Αλειφερόπουλος («Το Γάλα») και Γιάννης Στάνκογλου («Το Τανγκό των Χριστουγέννων»). Ολόκληρη η λίστα με τις υποψηφιότητες είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (www.hellenicfilmacademy.gr).

ȂǹȎȅȊ

v

::: 0(75232/,635(66 *5

´³ ¸À¶ ¸ ¸ r ÀK UK@RS@Q@ LDSQNONKHRMDVR FQ

Ö © á © © Ò © Ò © cÉ Ò© © i© ¡{ à © ©-@SHNM@K©!NNJ© V@QC© © ¡ â © {â© © â © Ð á p © ©{ â ©{ ¡© © ¡ ß © ©p{ ä © © ß © ¡ ¡ á© Ò{ © Ò © © ©p ©ß © Ò © © © á © © à© ß © © { á © ᢠ© Ò© ¡ á © © ß © ¡© ©Ô© {©ÓÒ ©¢ © p ©ß © ©p â©â © © cp ß{ ©¢ ài ©Í©cp ß{ © ¢ ài© á © ¡ â©{ ¡©{ á© {â© pÒ ©ß ¡p © ¡ á © © {â ¡ © © Ò{ © p Ò© â{ ¡© ©p{ á© © á ©â © © â © ©{ Ò ¢ © Ò© © Ò © © © á © pâ ©p ©â ©{ p Ò© {Ò

©Ë © Ò ¡ ©â © © á © © © { Ò © á ©ß p © © 䢡 â © ¡© { ß © {â© © â© Ò © ¡©â © ß © á © ©â © Ò¢ © â © © àp © © { pá ¡

à © ¡© © © { á © ©Öâ © á ©{ ¡© © äp{ © ¡© {© © ¡© ä© ¡ ©{ Ò © { ¡ ᢠ© Ò © p © ©{ {ß © © ¡ á © ¡ © ¡ á ©Ò © © á © à © ä ©{ ¡© ä ¡ © ©{ â p © © à ©{ á © ©Í É © ß © Ò ©{ ¡© © ä{ ¡ ©â © ©ß © p{

á © á© © © à© { p â ©â © © ©ß © àp ©{ á ©Ëá ©{ ä© ß © ©{ á ©{ © ©{ àp ©¡ á ©{ Ò ¡ © { Ò ¡ © © á ¡ © © { © ß ©Ô © © ©ß ¡ ©{ ¡©ß © á © © © ß © © © © â© ä p © ¡ Ò© ß © © © á ©ß © á© {â©

â © à©à© ¡ ß å©

::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȎȅȊ

Πολύ ωραίο το Ζάππειο, αλλά η αλήθεια είναι ότι και το Πεδίον ττου Αρεως μας είχε λείψει! Φέτος, ο Σύλλογος Εκδοτών επιστρέφει στο Πεδίον του Αρεως με την 35η Γιορτή Βιβλίου, η οποία εγκαινιάσ σ στηκε την Τετάρτη και θα διαρκέσει ως τις 20 Μαΐου. Στο πλαίσιο της 35ης Γιορτής Βιβλίου θα συνεχιστεί και θα ενισχυθεί το πρόγραμμα «Με διάβασες, χάρισέ με». Η πρωτοβουλία αυτή ξεκίνησε στην περυσινή Γιορτή Βιβλίου με σκοπό την ενίσχυση των βιβλιοθηκών που βρίσκονται σε παραμεθόριες περιοχές. Πέρυσι συγκεντρώθηκαν 3.000 βιβλία για τις βιβλιοθήκες της Λέρου και των Λειψών. Οι επισκέπτες δεν έχουν παρά να φέρουν ένα ή και περισσότερα βιβλία. Ωράριο: Δευτέρα-Πέμπτη 6-10 μμ., Παρασκευή-Σάββατο 6-10:30 μμ., Κυριακή 11 πμ.-10 μμ.

Ο «Χάρτινος κόσμος» ζωντάνεψε το 2004 μέσα από τις σελίδες του multimedia περιοδικού “E-Sense”, που δημιουργήθηκε από τον συγγραφέα Λουκά Μέξη (“Shoebox”, εκδ. Τετράγωνο) και τον εικονογράφο Meliss, τον Γιώργο Μελισσαρόπουλο (“Teza Love”, «Κρίση και... τέζα», εκδ. Jemma Press). Μέσα από το πέρασμα των χρόνων, η ιδέα εξελίχθηκε και έφτασε το 2007 να γίνει online web-comic, προσφέροντας ολοκαίνουργιες χιουμοριστικές ιστορίες δωρεάν για όλους κάθε Δευτέρα. Θεωρείται ένα κόμικς σταθμός για τα ψηφιακά μέσα, καθώς παρέμεινε ζωντανό να χαρίζει γέλιο πάνω από τέσσερα συνεχή χρόνια. Το άλμπουμ «Χάρτινος Κόσμος» κυκλοφορεί από την Animatic Vision Comics και συγκεντρώνει τα καλύτερα comic strips από το 2007 έως και το 2011.

Τέλη Απριλίου παρουσιάστηκαν τα συμπεράσματα της έρευνας «Καλλιεργείται η αγάπη για το διάβασμα; Τόποι ανάγνωσης και τρόποι εκπαίδευσης», η οποία πραγματοποιήθηκε με συντονίστρια την κ. Κατσίκη-Γκίβαλου και χρηματοδοτήθηκε από το Κοινωφελές Ιδρυμα Ιωάννη Λάτση. Επτά στους δέκα δασκάλους, λοιπόν, διαβάζουν έως δέκα εξωσχολικά βιβλία το χρόνο. Οι βιβλιοθήκες τους απαρτίζονται κυρίως από λογοτεχνικά και παιδαγωγικά βιβλία, καθώς και βιβλία ψυχολογίας, ενώ σχεδόν το 90% των δασκάλων θεωρεί ότι ο ρόλος τους είναι ιδιαίτερα σημαντικός στην ανάπτυξη της φιλαναγνωσίας των μαθητών. Ως εκ τούτου, η συντριπτική πλειονότητα των δασκάλων έχει προχωρήσει σε πρωτοβουλίες που σχετίζονται με το βιβλίο, όπως είναι η δημιουργία δανειστικής βιβλιοθήκης, τα παιχνίδια μέσα στην τάξη με θέμα το βιβλίο και η δραματοποίηση κειμένων. Η έρευνα συνεχίζεται με τις προτάσεις και τα αιτήματα των δασκάλων και των νηπιαγωγών για την ενίσχυσης της φιλαναγνωσίας. Ολόκληρη την έρευνα μπορείτε να τη βρείτε στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος.

«Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν» δεν έλεγαν οι πρόγονοί μας; Το λακωνίζειν μπορεί να γίνει τέχνη και μάλιστα λογοτεχνία; Μπορεί η λογοτεχνία να λειτουργήσει στο ασφυκτικό πλαίσιο της πολύ μικρής φόρμας των κοινωνικών δικτύων; Αλλωστε, πόσες φορές δεν έχουμε εντυπωσιαστεί διαβάζοντας σχολιασμούς στο Facebook και στο Twitter; Το openbook.gr, προσπαθώντας να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα, διοργανώνει τον πρώτο διαγωνισμό tweet λογοτεχνίας! Τι εννοεί ο ποιητής; Μέχρι τις 31 Μαΐου μπορείτε να στείλετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση tweet.stories. gr@gmail.com ένα ολοκληρωμένο μικροδιήγημα με ελεύθερο θέμα έως 140 χαρακτήρες (όπως οι αναρτήσεις του Twitter - όχι 140 λέξεις) για να υποβάλετε συμμετοχή στην ψηφιακή συλλογή Tweet Stories. Τα καλύτερα μικροδιηγήματα που θα επιλεγούν θα εκδοθούν από την ανοιχτή βιβλιοθήκη OPENBOOK σε ψηφιακό βιβλίο (ebook) που θα διατεθεί ελεύθερα στο διαδίκτυο με άδεια Creative Commons. Και μη δίνετε καμία σημασία στο ότι εγώ για να παρουσιάσω το θέμα χρειάστηκα πολύ περισσότερους από 140 χαρακτήρες!

¹¨~ »º´µ¨|Ш ²º¶¹º¨¶² ¨ ~¹¨» ¨¶ »´ ¨²¸¹ ¨ ¸ y²´ ¸¹¼ Ο Πάτρικ Λη Φέρμορ, ο «Πάντι» για τους φίλους του, ο Κυρ-Μιχάλης για τους Κρητικούς και τους Μανιάτες, έφυγε από τη ζωή στις 10 Ιουνίου του 2011 σε ηλικία 96 ετών. Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ταξιδιωτικούς συγγραφείς και αγάπησε την Ελλάδα όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην πράξη, πολεμώντας για την ελευθερία της. Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Anubis το βιβλίο «Πάτρικ Λη Φέρμορ» του Ανωγειανού καθηγητή και συγγραφέα Ορέστη Μανούσου. Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα χρονικό της πορείας και των ταξιδιών του Πάτρικ Λη Φέρμορ, καθώς και της συμμετοχής του στη Μάχη της Κρήτης και την Αντίσταση, διανθισμένο με σχόλια προσωπικοτήτων για τη ζωή και το έργο του. Ο Ορέστης Μανούσος είχε την τύχη να γνωρίσει από κοντά το συγγραφέα, γεγονός που προσδίδει ιδιαίτερη αξία και στο βιβλίο, αλλά και στο ύφος της γραφής του: «Τον Πάτρικ Λη Φέρμορ τον είδα για πρώτη φορά το 1943, μικρό παιδί τότε, εποχή της γερμανικής κατοχής, στο σπίτι μας στ’ Ανώγεια. Ο πατέρας μου […] μια μέρα, ενημέρωσε τη μάνα μου, την αδελφή μου, την Αλίκη, και εμένα ότι θα έρχονταν στο σπίτι μερικοί φίλοι του να φάνε και να συζητήσουν και ότι θα ’ναι κι ένας ‘ξένος’. ‘Αν μαθευτεί αυτή η συγκέντρωση από τους Γερμανούς, θα μας σκοτώσουν όλους’ μας είπε ‘γι’ αυτό δεν πρέπει να το αναφέρετε ποτέ και σε κανέναν. Ο ξένος είναι Αγγλος αξιωματικός που ήλθε να μας βοηθήσει. Μιλάει ελληνικά με ξένη προφορά, γι’ αυτό, στην περίπτωση που γίνουν ποτέ ανακρίσεις και σας ρωτήσουν, να πείτε ότι είναι Κύπριος, περαστικός από τ’ Ανώγεια’. Τον είδαμε όταν ήλθαν όλοι για το τραπέζι. Ηταν ένας πολύ εμφανίσιμος νέος περίπου 25 χρονών, που γελούσε εύκολα και μας ευχαρίστησε για τη φιλοξενία μας...» ´ ¶

ȂǹȎȅȊ

© á © ¡ © ¡ á © © pß ©

ß © ©Õá © © © Ò ©É ä © © Ó Ò © ¡ ä © ©â © p ä© Ò ¡© © ä© p { © © ¡ à©â © ©{ à © Ö © ¡ á ©DMRDLAKD© © 2G@TAÈGMD©!DQKHM©{ ¡

Ò¢ © ©b/QNSDBS©LDh© © © © © ©Ð ¥ ¡© © ß © ppÒ © © Ö © © ¡ ä©

©Í©{ Ò ©{ ¡© ß ©{ p ß © ©Ô

© ¡© © ©Ê á © ß © p © àp © © © p à© á © © © { { © © p à © { â p © á © ©{

{ ß © © { p ß © ß © © ß

u

::: 0(75232/,635(66 *5 ¼®½ ¸Àn r ¸

::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȎȅȊ

Μια όπερα χωρίς μουσική. Ετσι χαρακτηρίζει ο συγγραφέας Δημήτρης Δημητριάδης το “Insenso”, έναν παραληρηματικό μονόλογο εμπνευσμένο από την ταινία του Λουκίνο Βισκόντι “Senso”. Παρά το σχόλιο του συγγραφέα, ο σκηνοθέτης Εμμανουήλ Κουτσουρέλης εμπιστεύεται τον Κωνσταντίνο Βήτα για να ντύσει ηχητικά τον παραλογισμό (insenso) και τις αισθήσεις (senso) που κυριαρχούν στην αιώνια αναζήτηση του Αλλου, του απαραίτητου εκείνου που θα μεταμορφώσει το μισό σε ολόκληρο. Την αγωνία του έρωτα μοιράζονται επί σκηνής δύο άνθρωποι, δύο ηθοποιοί, η Σταματίνα Παπαμιχάλη και η Μαρίζα Τσάρη. Το “Insenso” ανεβαίνει σε παγκόσμια πρεμιέρα στη σκηνή του Nixon (Αγησιλάου 61, Κεραμεικός) στις 14 Μαΐου, ενώ θα το δούμε και στο Φεστιβάλ Αθηνών.

Το συγγραφικό και σκηνοθετικό ντεμπούτο της πραγματοποίησε η Σοφία-Ιόλη Μπούντα με την παράσταση «Μονοπάτια του μυαλού», που έκανε πρόσφατα πρεμιέρα στο Βlack Βox του Θεάτρου Επί Κολωνώ (Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός). Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα δωμάτιο μιας σύγχρονης μεγαλούπολης, όπου τρία είδωλα της ίδιας γυναίκας σε διαφορετική ηλικία συναντιούνται για να ζητήσουν το λόγο για τις επιλογές του παρελθόντος. Πραγματικότητα και φαντασία, επιλογή και αναπόδραστο βρίσκονται αντιμέτωπα σε μια μάχη μέχρι τελικής πτώσης. Και στο βασανιστικό ερώτημα «τι θα είχε γίνει αν...», αισιόδοξη η σκηνοθέτις σημειώνει πως τίποτα δεν τελειώνει όσο ένας άνθρωπος αναπνέει.

Ο Αυστριακός σκηνοθέτης Μάρτιν Σάρνχορστ και ο πολυχώρος CΑMP παρουσιάζουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα το σύγχρονο μονόλογο της Γερμανίδας συγγραφέως Τέα Ντορν “Bombsong”, ένα έργο αφιερωμένο στην παρακμή μιας εποχής. Η ηθοποιός Ειρήνη Καράογλου ενσαρκώνει μια αυτόχειρα, εκπρόσωπο μιας γενιάς μαθημένης στην πολυτέλεια, η οποία αηδιασμένη από τον τρόπο ζωής ουρλιάζει για αντίδραση με μια βόμβα κρυμμένη στο κόκκινο βαλιτσάκι της. Το “Bombsong” είναι η δεύτερη δουλειά του δραματολόγου και σκηνοθέτη Μάρτιν Σάρνχορστ που βλέπουμε στην Αθήνα. Οπως και στην προηγούμενη σκηνοθεσία του «Οταν έρχεται ο ξένος», ακολουθεί μία ιδιαίτερη μέθοδο δουλειάς, βασισμένη στην ενεργοποίηση του φαντασιακού και της συνειρμικής σκέψης. Στον πολυχώρο CΑΜP (Ευπόλιδος 4 & Απελλού 2, Πλ. Κοτζιά) από τις 4 ως τις 27 Μαΐου.

Η σκηνοθέτις Βιολέττα Γύρα και η ομάδα της κάνουν το σοφέρ σε 15 θεατές, σε μια παράσταση που εκτυλίσσεται μέσα σε ένα αυτοκίνητο εν κινήσει! Μετά το “Roadtrip”, που παρουσιάστηκε στο in Progress Festival του Κινητήρας Studio (Ερεχθείου 22, Ακρόπολη), στο “Roadtrip 2” το κοινό πάει βόλτα στην πόλη με τα αυτοκίνητα τεσσάρων χαρακτήρων δεμένων με το αμάξι τους, δημιουργώντας από κοινού μια μοναδική παράσταση που κρατάει όσο κρατάει και η διαδρομή. Οι λάτρεις των τεσσάρων τροχών και του τυχαίου μπορούν να απολαύσουν αυτή τη διαφορετική αυτοκινητάδα στην Αθήνα τις Παρασκευές και τα Σάββατα από τις 4 Μαΐου ως τις 3 Ιουνίου.

Οι επιβάτες Μαρξ, Οκνηρία, Αλαζονεία, Οργή, Λαιμαργία, Λαγνεία, Απληστία, Ζηλοφθονία και... Αννα παρακαλούνται να επιβιβαστούν στην αμαξοστοιχία. Το φεστιβάλ «Τα 12 Κουπέ» ξεκινά αμέσως! Εμπνευσμένη από το μπαλέτο των Κουρτ Βάιλ και Μπέρτολτ Μπρεχτ, η χορευτικήοπερατική performance «Ο Μαρξ και τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών» εγκαινιάζει το 2ο Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών «Τα 12 Κουπέ», που διοργανώνει το Θέατρο Τρένο στο Ρουφ (Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως, Σιδηροδρομικός Σταθμός Ρουφ) από τις 10 ως τις 27 Μαΐου. Τριάντα έξι νέοι καλλιτέχνες, υπό την καθοδήγηση της Ιλιας Κοντού, αφηγούνται σε επτά σκηνές με μουσική, χορό, τραγούδι και θέατρο την ιστορία της Αννας, που κίνησε σε επτά πολιτείες της Αμερικής και υπέπεσε στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών. Το ταξίδι διαρκεί 40 λεπτά και εκτυλίσσεται σε όλα τα βαγόνια του τρένου και στο γύρω χώρο, ενώ γλώσσα της παράστασης είναι τα γερμανικά (με υπέρτιτλους).

{ | ´¸¹´¨²º »² ¨ »Ð¨¶ ¼º¹¶´½ |Ð Υπάρχουν μερικές παραστάσεις από τις οποίες το κοινό εξέρχεται άναυδο. Είναι όλοι πολύ ήσυχοι, με μια ησυχία εσωτερική, σαν να έχουν παραστεί σε μια θρησκευτική -μυσταγωγική- λειτουργία. Μια τέτοια παράσταση είναι οι «Θαλασσινοί Eρωτες» που παρουσιάζεται στο Θέατρο Φούρνος (Μαυρομιχάλη 168) κάθε Σάββατο και Κυριακή ως τις 20 Μαΐου. Πρόκειται για το τρίπτυχο των ερωτικών διηγημάτων του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Eρωτας στα χιόνια», «Oνειρο στο κύμα» και «EρωςΗρως», σε σκηνοθεσία Μίρκας Γεμεντζάκη και ερμηνείες των Μαρία Καστάνη, Ελένη Μακρή και Νάνα Παπαδάκη, με τη ζωντανή συνοδεία πιάνου από τη Νάντια Παπανδρέου, σε μουσική Μαριέττας Φαφούτη. Aναυδη, λοιπόν, καθώς βγήκα και εγώ από την αίθουσα του θεάτρου, προτίμησα να μεταφέρω κάποιες σκέψεις που οι ίδιες οι ηθοποιοί θέλησαν να μοιραστούν για το «ταξίδι στο ερωτικό σύμπαν που ανασαίνει μες στο έργο», όπου η γλώσσα δεν είναι εμπόδιο, αλλά συναρπαστικό όχημα. Ο Παπαδιαμάντης είναι σπουδαίος γιατί είναι απλός. Οταν ο ηθοποιός αντιληφθεί την ουσία της στιγμής που περιγράφει και τη μεταφέρει στο θεατή, η μία «άγνωστη» λέξη δεν τον αποσπά γιατί εντάσσεται στην κατάσταση που βιώνει. Οταν συμβαίνει αυτό, αλλάζουν τα δεδομένα θεατών και ηθοποιών. Αυτή η μικρή μετατόπιση, πνευματική, ψυχική, διανοητική, είναι ο στόχος και η ανταμοιβή του ηθοποιού, η ανταπόκριση και η συγκίνηση του κοινού είναι αυτό που δίνει χαρά. Και σαν ευχή, η τελευταία φράση της παράστασης από το «Oνειρο στο κύμα», για να πιστέψουμε στο όνειρο, αλλά και στην -έστω και στιγμιαία- πραγματοποίησή του. «... Ημην ο άνθρωπος, όστις κατώρθωσε να συλλάβη με τας χείρας του προς στιγμήν εν όνειρον, το ίδιον όνειρόν του ...» ¼ -

ȂǹȎȅȊ

u | | t v | | ::: 0(75232/,635(66 *5

m± ¸Àm ¸ r ÀJ JXQH@J@JNT LDSQNONKHRMDVR FQ

© ¡ Ò© © â ¡©É Ò © á © pß © © à©ß ©{ ¡©{ ¡ Ò¢

©ß © © ©Ð ¥ ¡© ©Ð ¡ á ©Ð{ Ò © © ©É à ©Í© Ò ©Ï {Ò ©Ø á ¡© Ò ©p © © Òp Ò© © © â © © ¡ à© á © © ©{ p à © à© © à© { ¡ â © © ©{ ¡ © á ©Ô©Óá ©Ê â{ ¡ © ß ©

Ò© © áp â© ¡© © © ¡ Ò© ¡ à ©cÓ ¨ Þ ¨ à ¨ ¨È Ñ ¨ z áo ¨ zᨠ¨ ¨ ᨠo Þ ¨ ¨ ß ¨È ß ¨ ¨à ¨ z ß ¨o Ñ¡ ¨ ¨Þ ¨ ¨ Ñ ¨ ¨ à ¨ ¨ á ¨ ¨ ¨ ¨ ¨z Ñ ¨ Þ ¨ ¨KDFN¨ zá¨oz á ¨ ¨zÞ ¨ Þ ¨ o Þ ¨ á ¨ ã ¨o 㨠¨ Ѩ z oÞ ¨!@TG@TR ¨Ó¨ á ¨ ¨Î zÑ ¨ × à ¨ ¨z Ñ ¨ ¨ à ¨o ¨ ¨z ¨ z à ¨ ¨ ᨠáz ¨ à Ñ ¨ ¨ ¨ z ã

z o ¨ á ¨z ã o ¨ à ¨ ¨oÞ ¨oà ¨ ß ¨ Ñ ¨ oà i

::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȎȅȊ

H Αίθουσα Τέχνης Καππάτος (Αθηνάς 12, Μοναστηράκι) παρουσιάζει την έκθεση της Lynda Benglis με τίτλο «Μέρος πρώτο: νέα έργα σε χαρτί» μέχρι τις 31 Μαΐου 2012. Στην τρίτη ατομική της έκθεση στο χώρο, η Αμερικανίδα καλλιτέχνις χρησιμοποιεί την αυτόματη γραφή ως βασικό στοιχείο και αφετηρία της δόμησης των έργων της. Δεν λείπουν οι αναφορές στην Ελλάδα, από όπου και κατάγεται η γνωστή δημιουργός, ενώ η δουλειά της αυτή αποτελεί παράλληλα μια καταγραφή της πορείας της στη σύγχρονη εικαστική σκηνή.

»º´y ¸¹¨»²½¸Ð

Από τις 4 έως τις 25 Μαΐου στο χώρο του Beton 7 (Πύδνας 7, Βοτανικός) θα παρουσιάζεται η εγκατάσταση “Collecting the City” των Maria και Natalia Petschatnikov. Σε πρώτη ανάγνωση το έργο μοιάζει με εικαστικό παζλ της καθημερινότητας όπου πρωταγωνιστεί ένα αστικό μεταφορικό μέσο, το τραμ. Ταυτόχρονα, οι δίδυμες καλλιτέχνιδες, γεννημένες στην Αγία Πετρούπολη, συλλέγουν και εκθέτουν αστικές εικόνες, υλικά, αντικείμενα και αστικά «ίχνη» από την Αθήνα και από το Βερολίνο, όπου ζουν και εργάζονται, συνθέτοντας ένα δημιουργικό διάλογο μεταξύ των δύο σύγχρονων μητροπόλεων. Την επιμέλεια της έκθεσης υπογράφει η ιστορικός τέχνης Χάρις Χατζηνικολάου.

Η Frances Stark είναι η Καλλιτέχνις του Μήνα για το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και η δουλειά της θα φιλοξενείται στο χώρο μέχρι τις 3 Ιουνίου 2012. Στο πλαίσιο της έρευνάς της που φιλοξενείται στο ΕΜΣΤ, η καλλιτέχνις χρησιμοποιεί τη ζωγραφική, το κολάζ, το σχέδιο και το βίντεο, ενώ βασικό θέμα του έργου της αποτελούν οι συνθήκες της δημιουργικής εργασίας, η διαδικασία της καλλιτεχνικής παραγωγής και οι απαιτήσεις της καθημερινής ζωής. Η έκθεση παρουσιάζεται στο Ωδείο Αθηνών (Βασ. Γεωργίου Β΄ 17-19 & Ρηγίλλης, Αθήνα) παράλληλα με τη μονοκάναλη βιντεο-ηχητική εγκατάσταση του Γκάρι Χιλ με τίτλο “Bind” και την έκθεση της Αννας Τσουλούφη-Λάγιου με τίτλο «Μορφές της ζωής: Σκευή επιβίωσης στη μητρόπολη».

«Ενα εικαστικό catch up με την ιστορία» χαρακτηρίζει ο Αυστριακός επιμελητής Stefan Bidner την ομαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης με τίτλο «Παρνασσός» που εγκαινιάζεται τη Δευτέρα 7 Μαΐου στον ομώνυμο εκθεσιακό χώρο (Πλατεία Αγίου Γεωργίου Καρύτση 8). Ο τίτλος της έκθεσης έχει διττή σημασία, καθώς δόθηκε για να τιμήσει το Φιλολογικό Σύλλογο που σε τρία χρόνια γιορτάζει τα 150 χρόνια λειτουργίας του, ενώ παράλληλα αναφέρεται έμμεσα στη μεταφορική έννοια της λέξης «βουνό», που χρησιμοποιείται για να δηλώσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει και την προσπάθεια που καταβάλλει ο δημιουργικός άνθρωπος προκειμένου να πετύχει τους στόχους του.

Μια πρωτότυπη ιδέα αποφάσισαν να εφαρμόσουν τέσσερις σύγχρονοι Ελληνες εικαστικοί και φίλοι. Η Εύα Μαραθάκη, ο Χρίστος Μιχαηλίδης, η Ελένη Μπαγάκη και ο Λεόντιος Τουμπουρής αποφάσισαν να ανοίξουν τρεις γειτονικούς χώρους στο κέντρο της Αθήνας και να προσκαλέσουν το κοινό για τρεις συνεχόμενες Κυριακές. Ετσι, στις 22 Απριλίου, 29 Απριλίου και 6 Μαΐου, οι τέσσερις καλλιτέχνες παρουσιάζουν τη δουλειά τους σε διαφορετικό χώρο κάθε φορά -Πραξιτέλους 33 (4ος όροφος), Αγάθωνος 6 (1ος όροφος), Σκουζέ 3 (2ος όροφος)-, προσκαλώντας ταυτόχρονα τους επισκέπτες να γνωριστούν και να γευματίσουν μαζί τους. Η συνεπιμελήτρια της έκθεσης Ζωή Χαρακτινού μάς είπε αναφορικά με το project: «Οι τέσσερις καλλιτέχνες θέλησαν να χρησιμοποιήσουν δημιουργικά τρεις γειτονικούς χώρους-studio που έχουν στο κέντρο της Αθήνας. Στους τέσσερις προστέθηκε μία επιμελήτρια και όλοι μαζί κατέληξαν στο 343 Art Project. Κάθε χώρος προσέφερε διαφορετικές δυνατότητες και έτσι αποφάσισαν να αφιερώσουν από μια Κυριακή για το κάθε μέρος, παρουσιάζοντας διαφορετικά έργα κάθε φορά. Ο κάθε χώρος τελικά όρισε το ποιος, τι, και πώς θα το δείξουν. Ταυτόχρονα, αποφάσισαν να διευρύνουν την έννοια της εικαστικής έκθεσης καλώντας το κοινό σε άμεση επαφή όχι μόνο με τους χώρους αλλά και με τους ίδιους, τόσο με την παρουσία τους στο χώρο, αλλά και προσφέροντας brunch, μεσημεριανό, aperitif - μια επιπλέον αφορμή για το κοινό να χαλαρώσει μαζί τους και να κουβεντιάσει για τέχνη και όχι μόνo». Το project ολοκληρώνεται την Κυριακή 6 Μαΐου στο χώρο Σκουζέ 3 (2ος όροφος), όπου από τις 12 μέχρι τις 8 μμ. οι διοργανωτές θα παρουσιάσουν το τρίτο και τελευταίο κομμάτι της έκθεσης προσφέροντας ταυτόχρονα απεριτίφ και καλώντας κοινό και φίλους να κλείσουν μαζί την έκθεση. m m

2

1

v¹´¹j°ÀÀ´j¯j¹° Às ± Àª À Ànritiniotis@metropolisnews.gr

3

5 ©© Ô ©Ó Ò© á© ¡ © ¡p{ © ¡© © © ¡ ¡ ©© MNMXLNTR© ©ß © ß © ©© cÉ © Ò © â p i © ©p{ ä © © ᢠ© © ä ©Ð á ©É ¡ ß © ©©©©Í©p à©{ á{ ©{ ¡© © ¡ Ò © ©p{ ä © ©ß ¡ © ©c ä ¡ i ©© Ë Ò © © à © pß ©{ ß© pß å©

4

23 ::: 0(75232/,635(66 *5

0$ȎȅȊ

jn·ªt²j°ni lÀj·tnjslÀnjªi

iniª»¿´lÀ·t´l

¼ rÀ À¸ ¸ ® À i ³ ¸ ­ À·¸ ¸­r

: S O L L A D

I R O K το

όλης! π ς η int τ o p g n meeti t o h νέο

Πρέπει κανείς να είναι πολύ προσεκτικός όταν προβλέπει εκλογικά αποτελέσματα. Το «σπορ» ήταν δύσκολο και στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις της μεταπολιτευτικής ομαλότητας. Ωστόσο είναι χρήσιμες κάποιες γρήγορες παρατηρήσεις. Αν πιστέψουμε σε όσα δημοσιεύονταν στον Τύπο πριν από την απαγόρευση γνωστοποίησης των δημοσκοπήσεων στο ευρύ κοινό προ δεκαπενθήμερου, τότε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι δύο κόμματα τελειωμένα. Αν πιστέψουμε σε όλα αυτά, τότε πάει να πει ότι από τους σχεδόν 5,5 εκατομμύρια Ελληνες που ψήφισαν δικομματισμό το 2009, περισσότεροι από τους μισούς έχουν φύγει ανεπιστρεπτί προς πάσα (δεξιά, ακροδεξιά, αριστερή, ακροαριστερή) κατεύθυνση. Αυτό είναι ένα σενάριο ολοκληρωτικής καταστροφής για το δικομματισμό. Στη θέση του θα προκύψει τι; Ενα συνονθύλευμα αρκετών κομματικών σχηματισμών, με ακραία αντιμνημονιακή ρητορική και κανένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό. Στη μνημονιακή ή μεταμνημονιακή (όπως ήδη υπολογίζουν κάποιοι) Ελλάδα ποιος θα είναι ο κεντρικός πολιτικός στόχος ενός αντιμνηνιακού «συνασπισμού των προθύμων» και ποιο θα είναι το «κονίαμα» που θα τους συνδέσει; Η έξοδος από την ΕΕ, η άρνηση του χρέους, η χάραξη ενός χωριστού, εκτός της Ευρώπης, δρόμου; Και πώς μπορεί να συμβιβαστεί η αριστερή οπτική γωνία με τον ανερμάτιστο πολιτικό λόγο των ΑΝΕΛ (μοιάζει με τα Ελ και τα Νεφελίμ της μεταμεσονύκτιας ζώνης τηλεμάρκετινγκ); Ουδείς μπορεί να απαντήσει. Και αυτή ακριβώς η πραγματικότητα οδηγεί στο επόμενο σενάριο. Καλώς ή κακώς, στην αντίπερα όχθη υπάρχει μια συγκεκριμένη άποψη, την οποία προς το παρόν στηρίζει πιο καθαρά από όλους ο Βαγγέλης Βενιζέλος, είτε το κάνει επειδή το πιστεύει, είτε επειδή το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στο καναβάτσο. Εκείνη δηλαδή της τήρησης των όρων του Μνημονίου μέχρι νεωτέρας. Ο Σαμαράς «κλείνει το μάτι» σε αυτή την πρόταση, γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να την αποφύγει και προχωρά. Η πρώτη πρόταση είναι θολή. Η δεύτερη είναι σαφής. Ο ψηφοφόρος των τελευταίων 30 χρόνων είχε μάλλον μια συντηρητική πολιτική συμπεριφορά. Θα δούμε μεθαύριο αν άλλαξε τρόπο σκέψης. ¶¸ ± Às³­

u

ȂǹȎȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

»i¹s¹j°À { Àtª¹kts»¿s Το μεγαλύτερο gay film festival της Ελλάδας και η γυναίκα πίσω από αυτό, η Μαρία Cyber που δεν έχει μάθει να κρύβει το βλέμμα της με μάσκαρα. ° ³ À ÀÀ »r À² ­ ÀÀ TERRA?GELIDA HOTMAIL COMÀ

Ποιο ήταν το κίνητρο που σε ώθησε στη δημιουργία του Outview Film Festival; Η ανάγκη του να έχουμε στην Ελλάδα πρόσβαση σε ταινίες που μας αφορούν. Tην gay & lesbian κοινότητα. Θυμάμαι, όταν ήμουν πιτσιρίκι, ότι καθόμουν και έψαχνα να βρω ταινίες που με αφορούν και έβρισκα το πολύ μία με δύο ταινίες το χρόνο στο STUDIO, στην πλατεία Αμερικής. Ταινίες όπως το «Ωραίο μου πλυντήριο». Και έπειτα από έξι χρόνια που το διοργανώνεις πώς αισθάνεσαι; Νομίζω ότι μεγαλώνει και γίνεται καλύτερο. Ξεκίνησε από 4ήμερο και φέτος φτάσαμε στις 10 μέρες. Δεν ξέραμε ότι θα πέσει πάνω στις εκλογές, γιατί το είχαμε προγραμματίσει πολύ πιο πριν, αισθάνομαι όμως ότι είναι σαν το Outview να κατεβαίνει υποψήφιο, όχι ζητώντας ψήφους για να μπει στη Βουλή, αλλά ζητώντας ψήφους για να μπει σε συνειδήσεις. Αν θα μπορούσα μέσα στον προεκλογικό πυρετό να εκφράσω με ένα σύνθημα το

πρόγραμμα του φετινού Outview, αυτό θα ήταν «Ψήφισε για την αγάπη». Ενα φεστιβάλ που, αν κάποιος το παρακολουθήσει, δεν θα τολμήσει με την καμία να ψηφίσει την Κυριακή Χρυσή Αυγή. Το φετινό σας σλόγκαν είναι «Σύκο και έλα». Το «Σύκο» έρχεται στο Outview; Aυτό επιθυμούμε. Απενοχοποιώντας, εκθέτοντας στην πρώτη γραμμή τη ρατσιστική χυδαιότητα αυτού που τόσα χρόνια μας λένε: «Την κουνάς τη συκιά;» ή «Τι σύκα κάνει η Καλαμάτα;» Μια gay ταινία πρέπει εξ ορισμού να τη δεχτώ ως καλή ταινία; Οχι, και αυτό είναι το σκεπτικό πίσω από τον προγραμματισμό μας στο φεστιβάλ. Παίζουμε ταινίες που σε παρασύρουν στο σύμπαν τους. Ταινίες που είναι ωραίες ως ταινίες, ως κινηματογράφος, όχι απλά επειδή είναι gay. Για αυτό και ένα πολύ μεγάλο κοινό που αγαπάει το σινε-

μά, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, έχει βάλει το Outview στη σινεφίλ ατζέντα του. Επειδή ξέρει ότι θα δει καλές ταινίες. Το σινεμά είναι μια σεξουαλική εμπειρία; Κάθε τέχνη είναι μια σεξουαλική εμπειρία. Σεξ είναι οτιδήποτε σου προσφέρει ηδονή και οργασμούς. Στο σώμα, στο μυαλό και στις αισθήσεις. Ενα ωραίο φαγητό για μένα είναι σεξ. Τα πάντα είναι σεξ.

H Aθήνα είναι μια ομοφοβική πόλη; Κάργα. Πόσο εύκολο ήταν λοιπόν να δεχτεί το Outview; Tα πάει καλά η Αθήνα σε σχέση με την τέχνη. Και δείχνει μεγαλύτερη ανεκτικότητα όταν η ομοφυλοφιλία προκύπτει μέσα από την τέχνη. Δυστυχώς μόνο εκεί δείχνει την ανεκτικότητά της. Δηλαδή θες να μου πεις ότι είναι πολύ πιο εύκολο να διοργανώσεις ένα gay film festival από ένα gay pride; Ναι, γιατί στο gay pride κατεβαίνεις στους δρόμους. Δεν έχεις το άλλοθι της τέχνης. Την ασφάλεια του περιχαρακωμένου χώρου που αποτελείται από ανθρώπους με τους οποίους έχετε κοινές ανησυχίες. Είσαι από τους λίγους ανθρώπους στην Ελλάδα -ως στάση και ως διοργανώτρια του Porn Film Festival- που μπορούν να υποστηρίξουν ότι η πορνογραφία μπορεί να είναι τέχνη. Θέλεις να μου πες το σκεπτικό σου;

::: 0(75232/,635(66 *5

Η μεταπορνογραφία είναι τέχνη. Δεν ακολουθεί στερεότυπα, έχει ανατροπές στους ρόλους και ανθρώπους με καλλιτεχνικό-ερωτικό όραμα πίσω από την κάμερα. Οι straight άντρες γουστάρουν να βλέπουν lesbian πορνό. Οι γυναίκες; Νομίζω πως οι straight γυναίκες καθόλου. Αλλά σε μας τις λεσβίες μας αρέσει. Ρε αυτά που με ρωτάς είναι για το Porn Film Festival, μην το μπλέκεις με το Outview (γέλια). Στην gay κοινωνία ισχύει ό,τι και στη straight όσον αφορά την «αδυναμία» της γυναίκας; Εννοώ, θα σου ήταν πιο εύκολο να διοργανώσεις το Outview αν ήσουν gay άντρας και όχι μια λεσβία γυναίκα; Μάλλον ναι. Για παράδειγμα, η πρώτη φουρνιά από τις αφίσες που μας έκανε ο τυπογράφος ήταν

ȂǹȎȅȊ

«λάσπη» στην εκτύπωση. Πιστεύω ότι, αν ήμουν άντρας και του έβαζα φωνή, κατευθείαν θα μου τύπωνε τις καινούργιες. Ενώ ως γυναίκα μου βγήκε η Παναγία μία ολόκληρη μέρα να προσπαθώ να του αποδείξω ότι είχε κάνει λάθος. Εχει εμπορική τύχη μια gay ταινία στο εμπορικό κύκλωμα διανομής ή πέφτει θύμα της ομοφοβίας; Το gay κοινό ως μονάδες ανθρώπων κάνει εισιτήρια, είναι πιστό, οπότε, από τη στιγμή που υπάρχει κέρδος, όλοι γίνονται gay friendly. Ταυτόχρονα, όμως -και αυτό είναι το παράδοξο-, σε επιχειρηματικό επίπεδο τουλάχιστον, περισσότερο ομοφοβικοί είναι οι ίδιοι οι gay. Στο Outview συμμετέχουν ως συμπαραστάτες πρεσβείες κρατών και κέντρα κινηματογράφου και αρνήθηκαν πολλά από τα κυρίαρχα gay club της αθηναϊκής σκηνής.

Υπάρχει κάποια ταινία που σε έκανε να θέλεις να ερωτευτείς; Ο «Νόμος του πόθου» του Αλμοδοβάρ. Οκτώ φορές την έχω δει και οκτώ φορές έκλαιγα. Είμαι «λαπάς», σου λέω. Μη με βλέπεις έτσι. Για εμάς τους gay με έφεση στο δράμα υπάρχει ο χαρακτηρισμός “drama queen”. Για εσάς τις λεσβίες; Εμείς έχουμε το dyke drama. Και όταν το κάνουμε, ξεπερνάμε κάθε κινηματογραφική φαντασία. Δεν υπάρχει. Είναι ό,τι πιο κοντινό μπορείς να δεις σε αρχαία τραγωδία, δεν το αντέχει άνθρωπος. Συμφωνείς με τον ντόρο που δημιούργησε ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος όσον αφορά το λεσβιακό σεξουαλικό προσανατολισμό μιας πασίγνωστης βουλευτίνας σε ένα αντιδραστικό ως προς την ομοφυλοφιλία κόμμα σε σχέση με την επιλογή της να μην πάρει θέση απέναντι σε αυτό; Για τη Λιάνα Κανέλλη δεν λες; Εννοείται πως συμφωνώ. Απόλυτα. Δεν γίνεται μια λεσβία να ανήκει σε ένα κόμμα που θεωρεί την ομοφυλοφιλία αρρώστια του καπιταλισμού και να έχει υιοθετήσει και παιδί - που εκεί ανοίγει ένα άλλο μεγάλο ζήτημα. Το ζήτημα του δικαιώματος υιοθεσίας των ομοφυλόφιλων. Είναι σαν να βγει ο Ομπάμα, να βαφτεί λευκός και να υποστηρίζει την Κου Κλουξ Κλαν. Και είναι ακόμα μεγαλύτερη αμαρτία, γιατί αυτή η γυναίκα έχει τέτοιο λόγο και τέτοια δύναμη, που είναι αυτό που λέμε «να συγχωρεθούνε τα πεθαμένα της» αν έδινε έναν αγώνα σωστό. Ελεος πια με τους κρυφούς. Τι έχεις να απαντήσεις σε κάποιον κακοπροαίρετο που θα σου πει ότι μετατρέπεις τον ακτιβισμό σου σε μπίζνα; Για αυτό να ρωτήσεις τη μαμά μου, που μου δανείζει λεφτά. Τελευταία ερώτηση, ως gay άντρας έχω πρόβλημα που σε βρίσκω ερωτεύσιμη; Εντελώς. Μεγάλο πρόβλημα και να το συζητήσεις με το γιατρό σου. Πρέπει να κοιτάξεις τον προσδιορισμό που δίνεις στο φύλο σου και στη σεξουαλικότητά σου.

ͬÁx | |

26 ȂǹȎȅȊ

Την Πέμπτη 17 Μαΐου στο ΚooKoo ο Μιχάλης Κεχαγιάς θα έχει την τιμητική του. Θα εμφανιστεί με τους Lexicon Project, την κυρίως μπάντα του, αλλά και με το side project Lego, στο αγαπημένο -εδώ και χρόνια- μουσικό στέκι των πρώτων. Οι ποπ ήχοι θα μπλεχτούν με το ρεμπέτικο και οι «ατσαλάκωτοι» Lexicon με τους λιγότερο καθωσπρέπει Lego, με αποτέλεσμα το stage του KooKoo να φιλοξενήσει μια μεγάλη, για τα δεδομένα της εποχής, χής, απρόσμενη γιορτή.

Lexicon Project - Lego KooKoo Live Music Bar (Ιάκχου 17, Γκάζι) Ωρα έναρξης: 10:30 μμ. Είσοδος: 12 ευρώ με ποτό

Μια σειρά από παράδοξες ιστορίες που ακροβατούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, στο κωμικό και το τραγικό, στην απλότητα και τη σύνθετη καθημερινότητα, αποτελούν τη νέα συλλογή διηγημάτων του Γιάννη Παλαβού. Από τα εγχειρήματα που μπορούν μας κάνουν υπερήφανους για τη νέα γενιά λογοτεχνών. Το νέο βιβλίο του 32χρονου συγγραφέα περιέχει 17 διηγήματα και τιτλοφορείται «Αστείο». Γιάννης Παλαβός «Αστείο» (εκδ. Νεφέλη) Σελ.: 109, τιμή: 8,90

Η εικαστική έκθεση «Λέσχη Αλλόκοτων Επαγγελμάτων» δανείζεται τον τίτλο της από το ομώνυμο βιβλίο του Βρετανού συγγραφέα Γκίλμπερτ Κιθ Τσέστερτον που εκδόθηκε πρώτη φορά το 1905. Σύμφωνα με το συγγραφέα: «Πρόκειται για μια εκκεντρική μποέμικη λέσχη που θέτει μόνο έναν, αλλά αποκλειστικό όρο για την εγγραφή των μελών της· ότι ο υποψήφιος πρέπει να έχει επινοήσει αυτός ο ίδιος τον τρόπο με τον οποίο κερδίζει τα προς το ζην. Πρέπει δηλαδή να είναι ένα ολότελα καινούργιο επάγγελμα». Μια έκθεση με θέμα το παράδοξο της επαγγελματικής καλλιτεχνικής ταυτότητας και την αλλόκοτη γοητεία του έργου τέχνης, που διαρκεί ως τις 23 Ιουνίου. Συμμετέχουν οι Βασίλης Βασιλακάκης, Βασίλης Ζωγράφος, Χριστίνα Κάλμπαρη, Λεωνίδας Παπαδόπουλος, Φίλιππος Τσιτσόπουλος, Πάνος Χαραλάμπους, Γιώργος Χαρβαλιάς, Γιώργος Χατζημιχάλης, ενώ η επιμέλεια ανήκει στον Αλέξιο Παπαζαχαρία. «Λέσχη αλλόκοτων επαγγελμάτων» Batagianni Gallery (Ηρακλείτου 3, Kολωνάκι) Είσοδος ελεύθερη

::: 0(75232/,635(66 *5

1

2

3

Ο σκηνοθέτης Χρήστος Δήμας δεν χρειάζεται συστάσεις. Δοκιμασμένος σε διαφορετικά είδη και αγαπημένος του ελληνικού κοινού, μετά τη «Νήσο» επιστρέφει στις αίθουσες και μάλιστα με ένα θέμα άκρως επίκαιρο: το πόκερ. Η ταινία του “Poker Face” αναμένεται να οδηγήσει στις αίθουσες ποκερόφιλους και μη. Σύμφωνα με το στόρι, μια νέα, εντυπωσιακή γυναίκα, η Νίκη (Εύη Σαουλίδου), δουλεύει σε ένα περιοδικό, όταν καλείται να πάρει συνέντευξη από τον πρωταθλητή του πόκερ Αδιάβροχο (Αλκης Κούρκουλος). Εκεί τα πράγματα αλλάζουν. Η Νίκη ανακαλύπτει ότι ο Αδιάβροχος είναι γνωστός της, ο οποίος της είχε κλέψει το γούρι της, ένα λούτρινο παπαγάλο, και την οδήγησε σε χρόνια γκαντεμιά. Η ώρα για εκδίκηση έχει έρθει. Η μάχη ανάμεσα στα δύο φύλα ξεκινάει και το πεδίο είναι το τραπέζι του πόκερ. Το σενάριο υπογράφει η Ασπα Καλλιάνη.

“Poker Face” Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από 1η Μαΐου

Την τελευταία εβδομάδα του μήνα -από την Πέμπτη 24 έως τη Δευτέρα 28 Μαΐου- η ομάδα χοροθεάτρου Εξ αφορμής παρουσιάζει τη νέα της παραγωγή με τίτλο «Διαδρομές» σε συνεργασία της χορογράφου Ευφροσύνης Δημοπούλου και της ηθοποιού Μίρκας Κρεστενίτη στο Θέατρο Αλκμήνη. Χορός, μουσική και θέατρο συναντιούνται επί σκηνής από μία επταμελή ομάδα ερμηνευτών και δύο μουσικούς. Μία ιστορία «διαδρομών», εμπνευσμένη από τη σύγχρονη ποίηση και το κείμενο του Γ. Φιλιππίδη «Ζωή με λες». «Διαδρομές» Θέατρο Αλκμήνη (Αλκμήνης 8, Γκάζι) Ωρα έναρξης: 9:30 μμ. Είσοδος: 10 ευρώ

“Let’s get ...jazz” για μία ακόμη φορά. Από τις 23 έως και τις 27 Μαΐου στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων διοργανώνεται το 12ο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τζαζ Μουσικής. Την Ελλάδα θα εκπροσωπήσει το Harris Lambrakis Quartet, που επιλέχθηκε από την κριτική επιτροπή του φεστιβάλ (Γιώργο Κοντραφούρη, Γιώργο Χατζηνάσιο και Γιώργο Χαρωνίτη) στις αρχές Μαρτίου. Το κουαρτέτο αποτελείται από τον Χάρη Λαμπράκη στο νέυ, τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη στα τύμπανα, τον Δημήτρη Θεοχάρη στο πιάνο και τον Δημήτρη Τσεκούρα στο κοντραμπάσο και εμπνέεται από δυτικές αρμονίες αρμονίες, ρυθμούς και μελωδίες που παραπέμπουν στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, διατηρώντας ταυτόχρονα χαρακτηριστικές αναφορές στην Ανατολή.

“Let’s get ...jazz” Τεχνόπολις (Πειραιώς 100, Γκάζι) Είσοδος ελεύθερη

4

5 6

s Á Á }

27

::: 0(75232/,635(66 *5

To Bob Theatre Festival κατεβαίνει φέτος στην Πειραιώς, στο Bios. Αξιοποιώντας όλους τους χώρους (τις τρεις σκηνές, τον πλήρως εξοπλισμένο συναυλιακό του χώρο, καθώς και τα δύο μπαρ του), φιλοδοξεί να δώσει μια διαφορετική δυναμική στις φωνές και τις παρουσίες των νέων καλλιτεχνών που θα παρουσιάσουν δείγμα ή ολοκληρωμένη δουλειά στο πλαίσιό του. Το φεστιβάλ στον πέμπτο κατά σειρά κύκλο του ξεκίνησε ήδη στις 2 Μαΐου με το λονδρέζικο θίασο Theatre Ad Infinitum και τη βραβευμένη του παράσταση “Translunar Paradise” και υπόσχεται δίχως άλλο αρκετές εκπλήξεις και δυνατές σκηνικές προτάσεις για το πενθήμερο 16-20 Μαΐου. Μεταξύ αυτών ο Δημήτρης Κουρούμπαληςς και ο Κώστας ΦιΦι λίππογλου με την «Πολιτική ανυπακοή», ο Γιώργος Νανούρης με το «Λίγο φως», η παράσταση “Unemployed” και το Σάββατο (19/5) οι Burger Project.

Bob Theatre Festival Bios (Πειραιώς 84) Είσοδος: 9 ευρώ

Την Παρασκευή 18 Μαΐου, στο συναυλιακό χώρο του Gagarin 205, ο Λεωνίδας Μπαλάφας θα μας παρουσιάσει μαζί με την μπάντα του τα 20 νέα τραγούδια του διπλού του CD με τίτλο «Ας ρίχνει και χαλάζι». Εκτός όμως από αυτά, θα ακούσουμε και συνθέσεις από τις προηγούμενες δισκογραφικές του δουλειές, καθώς και διασκευές, στο ιδιαίτερο ύφος του Λεωνίδα, σε μια μουσική παράσταση που, όπως αναφέρει το δελτίο Τύπου, «διαρκώς εξελίσσεται και διαμορφώνεται». Τη συναυλία θα ανοίξει ο νεαρός τραγουδοποιός Κος Κ., που δανείστηκε το όνομά του από τον ήρωα του «Πύργου» του Φραντς Κάφκα και που το 2011 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του με τίτλο «Εδώ είναι το σπίτι μου». Λεωνίδας Μπαλάφας - Κος Κ. (opening act) Gagarin 205 (Λιοσίων 205) Ωρα έναρξης 10:30 μμ. Είσοδος: 12 ευρώ

Στις 12 και 13 Μαΐου θα πραγματοποιηθεί το 2ο Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Η ομάδα Grasshopper της Σοφίας Βγενοπούλου και οι συντελεστές της παράστασης για έφηβους «Στην οθόνη φως» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη προσκαλούν για δεύτερη συνεχή χρονιά θεατρικές ομάδες γυμνασίων και λυκείων, δήμων και ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων να παρουσιάσουν σε ένα διήμερο θεατρικό μαραθώνιο επτά πρωτότυπα ελληνικά έργα γραμμένα εφήβους. μμένα από εφήβους για εφήβους 2ο Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση (Λεωφ. Συγγρού 107-109) Είσοδος ελεύθερη

ȂǹȎȅȊ

7

8

9

Είκοσι νέοι δημιουργοί, εικαστικοί και ποιητές, γεννημένοι μετά το 1972 φιλοξενούνται στη συλλογική έκθεση «Πλατφόρμα 20», που πραγματοποιείται στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης. Με βασικό άξονα την αναζήτηση των τρόπων με τους οποίους οι νέοι καλλιτέχνες αντιδρούν στη σημερινή κατάσταση της χώρας, η «Πλατφόρμα 20» επιχειρεί να προσεγγίσει ανεξερεύνητες περιοχές της σύγχρονης καλλιτεχνικής δυναμικής. Παράλληλα με τα εικαστικά και τα ποιητικά δρώμενα, η έκθεση θα κινηρο Τσιφτσή ματογραφείται από τον σκηνοθέτη Σπύρο Τσιφτσή, προκειμένου τα εκθέματα να λειτουργήσουν και με έναν ακόμη τρόπο: ως ντοκουμέντα. Η έκθεση εγκαινιάζεται στις 10 Μαΐου και θα διαρκέσει ως τις 30 Ιουνίου. «Πλατφόρμα 20» Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (Βαλαωρίτου 9Α) Είσοδος ελεύθερη

Ο νέος δίσκος των Matisse περιλαμβάνει 12 ολοκαίνουργια κομμάτια που θα μπορούσαν αντί για τραγούδια να είναι διηγήματα. Οπως και να έχει, δέκα μικρές ιστορίες στίχων και δύο instrumental είναι δουλεμένες στωικά από τον frontman τους Αρη Σιαφά, ο οποίος επιστρέφει στο σχήμα ύστερα από πενταετή απουσία. Το τέταρτο άλμπουμ της μπάντας περιέχει μια σειρά από κομμάτια συμπαγή, με σαφήνεια στους ρόλους και στο line up και δέσιμο που αξίζει σε μια τέτοια επιστροφή. Σκοτεινά παραμύθια για μεγάλους, μια χάρτινη πόρτα που κάποιος τη ζωγράφισε για να μπούμε μέσα. Απολαύστε το. ύ Matisse “Paper Door” Label: Columbia

Υπαίθριες δράσεις του Εθνικού Θεάτρου στον εξωτερικό χώρο της αυλής του Κτιρίου Τσίλλερ θα πραγματοποιηθούν για έξι βραδιές του Μαΐου (10,11,12 και 17,18,19) με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Το κτίριο της Αγ. Κωνσταντίνου, σε μία από τις πλέον υποβαθμισμένες γειτονιές της πόλης, ανοίγει τους αναξιοποίητους χώρους του που έχουν αναδιαμορφωθεί από τη Χρυσή Νικολούτσου, υπεύθυνη της αρχιτεκτονικής ομάδας Architecture for Humanity Athens, παράρτημα ure for Humanity.

Humanity του διεθνούς οργανισμού Architecture Με τη χρήση παλαιότερων σκηνικών παραστάσεων του Εθνικού, δημιουργείται ένα νέο εικαστικό περιβάλλον το οποίο αντλεί από το παρελθόν και παραμένει ζωντανό. Ενα παράδειγμα, δηλαδή, προς μίμηση και γενίκευση. Ανάμεσα στα ονόματα που συμμετέχουν, η χορογράφος Αποστολία Παπαδαμάκη και οι ηθοποιοί Χρήστος Λούλης, Λένα Παπαληγούρα, Βασίλης Παπαγεωργίου. «Κοινή Θέα» Εθνικό Θέατρο (Κτίριο Τσίλλερ, Αγ. Κωνσταντίνου 22-24) Είσοδος ελεύθερη

10

11 12

u

28 ȂǹȎȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5 *5

n·´toiªts»i°À njÀ»tsÀjª¿»i Ο σκηνοθέτης και η σεναριογράφος της πιο αναμενόμενης ελληλλληνικής ρομαντικής κομεντί της χρονιάς -ο Χρήστος Δήμας και α η αι Ασπα Καλλιάνη- μιλάνε για τη σχέση του πόκερ με τον έρωτα,, για τα σκαμπανεβάσματα της συνεργασίας τους, αλλά και τα πολλάά παράπονά τους από την περιπέτεια της ολοκλήρωσης της ταινίας, ας, ζητώντας συγγνώμη ο ένας από τον άλλον. άλλλον. À»r À² ­

TERRA?GELIDA HOTMAIL COM À HOTMAIL COM À

Ποιος από τους δύο σας προσέγγισε πρώτος τον άλλον με την ιδέα μιας ρομαντικής κομεντί πάνω στο πόκερ; Ασπα: Ηταν προξενιό. Παίξατε ποτέ πόκερ μεταξύ σας πριν από τα γυρίσματα της ταινίας; Χρήστος: Πολλά δεν παίξαμε μαζί. Είναι ένα από τα απωθημένα αυτής της ταινίας, ελπίζω σε μια επόμενη να τα καταφέρουμε. Ασπα, δεν χρειάζεται να υποθέσω ότι είσαι μανιακή με το πόκερ; Α: Μανιακή δεν είμαι, αλλά το αγαπάω πάρα πολύ. Είναι ένα συναρπαστικό παιχνίδι, μπορείς να φας πολύ εύκολα «κόλλημα». Χ: Εγώ δεν μπορώ να πω ότι έχω ιδιαίτερη σχέση με το πόκερ. Αυτό που με γοήτευσε όμως στο σενάριό της είναι ότι διάβασα την πιο χαριτωμένη ερωτική ιστορία που είχα διαβάσει σε ελληνικό σενάριο εδώ και χρόνια. Μου θύμισε παλιό ελληνικό σινεμά. Μετά την ολοκλήρωση του σεναρίου και της ταινίας, τσεκάρατε τις ερωτικές σας σχέσεις σύμφωνα με τους όρους του πόκερ; Πόσο πετυχημένα παιχνίδια παίζετε ή όχι στα προσωπικά σας; Α: Νομίζω ότι όλες οι σχέσεις είναι ένα παιχνίδι. Κάποια στιγμή θα μπλοφάρεις, κάποια στιγμή θα πρέπει να βάλεις τα ρέστα σου και κάποια στιγμή θα πρέπει να πας πάσο. Χ: Εγώ προσπαθώ να μη διαβάζω τις σχέσεις μου με τους όρους του πόκερ, η ψυχολογία του τραπεζιού όμως έχει πολλές αναφορές σε πολλά επίπεδα ζωής. Απλά εγώ επιλέγω να μη βλέπω τις σχέσεις μου κάτω από αυτό το πρίσμα, γιατί έχω την εντύπωση ότι στο πόκερ οι σχέσεις είναι πιο μοναχικές από αυτό που επιθυμώ για τις δικές μου. Εχω την εντύπωση στην ηλικία που βρίσκομαι πλέον ότι τα πράγματα στις σχέσεις δεν χρειάζεται να τα δυσκολεύουμε τόσο.

Ναι, παρόλα αυτά όμως δεν ισχύει ύει ο νό νόμος όμος του τηλεφώνου; Οτι, αν γνωρίσεις κάποιον εις κάπ οιον και φλερτάρετε, τον πάρεις τηλέφωνο φωνο πρώ πρώτος ώτος την επόμενη μέρα και δεν τον «ψήσεις» ψήσεις» να ν σε πάρει εκείνος, έχεις μισό καμένο ο χαρτί ήδ ήδη; δη; Χ: Εγώ, αν μου το έκανε κάποιος αυτό, τό, θα μπορ μπορούσα ούσα και να ξενερώσω. Α: Νομίζω ότι το ανθρώπινο είδος χαρακτηρίζεται ίζεται από μαζοχισμό προκειμένου να εξελίσσεται. Δημιουργεί εμπόδια ώστε να κάνει μετά την υπέρβαση η και αυτό είναι που μας εξελίσσει. Με τι άλλα παιχνίδια ή αφορμές θα θέλατε τε να «στήσετε» μια μελλοντική σας κινηματογραφιαφική κομεντί; Α: Εμένα μου αρέσουν τα παιχνίδια, αλλά το πρόβληόβλημα σήμερα στις σχέσεις είναι πως δεν υπάρχουν τόσα εμπόδια πλέον. Υπάρχει μια διαθεσιμότητα. Παίρνεις ίρνεις τον άλλο στο κινητό και είναι εκεί. Αυτό κάνει τη η ζωή των σεναριογράφων πάρα πολύ δύσκολη όταν πάνε να γράψουν κάτι τέτοιο. Γιατί η ρομαντική κομεντί ομεντί χρειάζεται εμπόδια. Στην ταινία σας, το αντικείμενο του πόθου,, της ευχής, το κίνητρο, είναι ένα παπαγαλάκι, το «Χάρισμα». Στην προσωπική σου πορεία, Χρήστο, από αυτό που αποκαλούμε «καλλιτεχνικό σινεμά» στο μαζικό, στην τεράστια επιτυχία της «Νήσου», ποιο είναι το παπαγαλάκι σου; Χ: Δεν έχω έναν παπαγάλο, αλλά μπορεί να υπάρχει και να τον ανακαλύψω στην 87η ταινία που θα κάνω. Αυτό που με νοιάζει, ό,τι είδος ταινίας και αν κάνω, είναι να προσδιορίσω τη σχέση μου με ένα κοινό που δεν το ξέρω. Και αυτό που ελπίζω είναι, όταν με το καλό συναντηθώ με αυτό το κοινό, να μου δώσει την ευκαιρία για να μπω σε ένα επόμενο ταξίδι και να συναντηθώ με ένα άλλο κοινό. Ασπα, πριν από το “Poker Face” τι άλλα σενάρια έχεις υπογράψει;

u

29

::: 0(75232/,635(66 *5

Α: Κάποια αυτοτελή τηλεοπτικά επεισόδια, κυρίως όμως δούλευα στη διαφήμιση και στην Αμερική όπου ζούσα έκανα αξιολόγηση σεναρίων στην 20th Century Fox. Πώς κρίνεις τα -ομολογουμένως προβληματικά στην πλειονότητά τους- ελληνικά σενάρια, έχοντας την εμπειρία του να δουλεύεις στην αξιολόγηση σεναρίων σε ένα από τα μεγαλύτερα χολιγουντιανά στούντιο; Α: Πίστεψε με, έχω διαβάσει πολλά τέρατα και εκεί στην Αμερική. Δηλαδή δεν ισχύει αυτό που λέμε για το σεναριακό πρόβλημα στην Ελλάδα; Α: Οχι, σε ποσοστιαία κλίμακα δεν ισχύει, αν σκεφτείς πως από ό,τι διάβαζα μόνο ένα 3% σου έδινε μια ιστορία που κάποιος σκηνοθέτης θα ήθελε να σκηνοθετήσει. Το ίδιο ποσοστό είναι και στην Ελλάδα, απλά αναλογικά είναι πολύ μικρότερος ο πληθυσμός. Γιατί διάλεξες έναν παπαγάλο για το «Χάρισμα»; Α: Δεν το έχω πει ποτέ στον Χρήστο αυτό, αλλά, καθώς το έγραφα, σκεφτόμουν τι ζωάκι να βάλω. Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ο Ρόκι, ένας

ȂǹȎȅȊ ȂǹȎȅȊ

παπαγάλος που είχα και τον είχα μάθει να ανοίγει το κλουβί του, να πετάει στο σπίτι, να καθόμαστε μαζί. Εχω λείψει κάπου για ένα μήνα και βλέπω στον ύπνο μου ότι ήρθε να με βρει. Οταν επέστρεψα, ο Ρόκι είχε φύγει. Ακόμα και τώρα πολλές φορές κοιτάζω πάνω και τον σκέφτομαι. Αν είχε πεθάνει (που πιθανότατα πλέον έχει πεθάνει), θα έλεγα «εντάξει, ήταν ο Ρόκι και πέθανε». Αυτό όμως το συναίσθημα του να χάνεις κάτι, να ξέρεις ότι υπάρχει εκεί έξω και δεν είναι στο δικό σου χώρο, όπως παθαίνει η ηρωίδα μας με το «Χάρισμα», νομίζω ότι μπορεί να σε τρελάνει. Εσύ, Χρήστο, υπάρχει κάτι που δεν έχεις πει ποτέ στην Ασπα; Χ: Ναι, πολλά πράγματα. Είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνεργασία που πέρασε και από το «ζεστό» και από το «κρύο» και πολλές φορές ενεργοποίησα τη δική μου άμυνα ούτως ώστε να κουλαντρίσω ένα σύμπαν στα γυρίσματα που συχνά κατέρρεε. Στο πλαίσιο αυτών των αμυνών μου, οφείλω να παραδεχτώ δημοσίως ότι συχνά υπήρξα άδικος απέναντί της. Νομίζω ότι χρωστάω μια ταινία στην Ασπα όπως θα έπρεπε να γίνει, το ίδιο και η Ασπα σε μένα. Α: Νομίζω ότι αυτό μας το χρωστάνε και κάποιες

παραγωγές και άλλα πράγματα. Είναι πολύ βίαιο να βάζεις ξαφνικά ένα σκηνοθέτη με ένα σεναριογράφο χωρίς καμιά πρότερη επαφή και να τους λες: «Πάμε γύρισμα». Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που κάνατε και οι δύο όταν είδατε για πρώτη φορά την ολοκληρωμένη εκδοχή της ταινίας σας και τι είναι αυτό που υπόσχεστε ο ένας στον άλλον να κάνετε πριν ξεκινήσετε μια επόμενη; Χ: Είπαμε τα ευχαριστώ μας, είπαμε και τα συγγνώμη μας. Αν ξανακάνουμε μαζί ταινία, θα ήθελα να πάμε μαζί διακοπές δύο εβδομάδες παρέα με το σενάριο, χωρίς κινητά, γκομενικά και ίντερνετ. Να περάσουμε λίγο περισσότερο χρόνο μαζί. Τι θα θέλατε να κουβαλάω εγώ ως θεατής βγαίνοντας από την ταινία σας; Α: Ενα χαμόγελο. Το έχουμε ανάγκη. Αν κρυφτώ σε μια αίθουσα και δω τον κόσμο να βγαίνει χαμογελώντας έξω, εκεί έχω λιώσει! Χ: Κι εγώ, αυτή τη «γλυκάδα» που λέει η Ασπα. Να νιώσεις ότι συμμετείχες σε ένα παραμύθι. Ö ©b/NJDQ©%@BDh©{ Ò © {â© © ©Ð ¥ ¡© © á ¡ © © pà© ©5HKK@FD©%HKLR

u

ȂǹȎȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

ΕΚΛΟΓΕΣ 2012 Πέντε υποψήφιοι βουλευτές που ζητούν την υποστήριξή μας στις εκλογές της 6ης Μαΐου καταθέτουν την άποψή τους για τα σημαντικότερα προβλήματα που ταλαιπωρούν την πόλη μας και προτείνουν μέτρα για την αντιμετώπισή τους.

{и ¨¹~ ¨ ¸²ºy´ {и » Às± Ài ­ r

¸ µ » |РШ»Ð ¨~¹|Ð ¨¶

Χωρίς Χωρί Χω ρίςς δεύτερη δ σκέψη, το νούμερο ένα πρόβλημα είναι είνα εί ναιι αυτό να αυ της ανεργίας. Και σίγουρα δεν μπορεί αντιμετωπιστεί με μαγικές λύσεις. Χρειάζονται να α ντιμ ντ ιμ συγκεκριμένες αναπτυξιακές προτάσεις σε κάθε συγκ συ γκεκ γκ εκρ εκ ρ περιφέρεια περι πε ριφέ ρι φέρ φέ ρ ξεχωριστά και όχι γενικότητες που κουράζουν κουρ κο υρ ράζ άζο ο και κάνουν τους νέους να γυρίζουν την πλάτη πολιτική. Η μάχη για εμάς δεν είναι να πλάτ πλ ά η στην άτ σ γγίνουμε γί νουμ νο υμεε ελκυστικοί με επικοινωνιακά τεχνάσματα, αλλά αλ λά χρήσιμοι, χρ έχοντας σχέδιο για τον τόπο. Υπάρχει, Υ Υπ ά βέβαια, και η άλλη όψη του νομίσματος. σματ σμ ατος ος Η τρόικα, αλλά και αρκετοί εντός της χώρας, έχουν ένα επιχείρημα που βασίζεται στο δυσανάλογο μέγεθος της ύφεσης και του ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, λέγοντας ότι αυτή η κατάσταση έχει να κάνει με την ακμάζουσα παραοικονομία. Αυτό είναι μια πραγματικότητα, όμως πρέπει να κατανοήσουν ότι αυτό το «λίπος» δεν είναι αναλογικά κατανεμημένο στο σύνολο του ελληνικού λαού, ώστε να επιμένουν στα οριζόντια μέτρα που είναι άδικα και καταστροφικά. Το ΠΑΣΟΚ έκανε λάθη στην πορεία επίλυσης του προβλήματος της κρίσης χρέους. Για να είμαστε, όμως, ειλικρινείς και δίκαιοι, ίσως θα έπρεπε να θυμόμαστε την αφετηρία των 35 δισ. ευρώ, ετήσιο έλλειμμα που άφησε πίσω της η κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά και το αποτέλεσμα του PSI, με τη μείωση του χρέους από τις πλάτες του ελληνικού λαού κατά 100 δισ. ευρώ. Οι νέες συνθήκες επιβάλλουν να εγκαταλείψουμε τους κομματικούς εγωισμούς και να αποφασίσουμε με γνώμονα τη σταθερότητα, ώστε να μη χαθούν οι κόποι του ελληνικού λαού. Πιστεύω ότι η καλύτερη επιλογή για τη χώρα είναι μία προοδευτική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Σε αυτή τη συγκυρία, στην οποία ο κόσμος είναι απογοητευμένος, συμμετέχουμε για να λύσουμε τα μικρά και μεγάλα καθημερινά προβλήματα που απασχολούν τους Αθηναίους πολίτες. Για όλα τα μικρά και ασήμαντα που μας κάνουν να ζούμε σημαντικά. Εγώ βγαίνω μπροστά με ένα σύνθημα: Να ανακαταλάβουμε την πόλη. Το έκανα το 2009. Χιλιάδες παιδιά πλημμύρισαν με γέλια και φωνές την Πανεπιστημίου, τη Σταδίου, τη Λένορμαν, αλλά και πολλές γειτονιές και συνοικίες της Αθήνας, δίνοντας απάντηση στην εγκατάλειψη και τη μιζέρια. Το ίδιο φιλοδοξώ να κάνω και τώρα με πέντε στόχους: Αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης. Κίνητρα στους νέους Ελληνες για εγκατάσταση και επαγγελματική δραστηριοποίηση στο κέντρο της πόλης. Επενδύσεις για την ανάπλαση του ιστορικού Κέντρου. Ενίσχυση της αστυνόμευσης και πάταξη του παραεμπορίου. Ανάδειξη του ιστορικού και πολιτιστικού πλούτου της πόλης. Στέκομαι στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας: είναι ανάγκη να φέρουμε επενδύσεις για την ανάπλαση του ιστορικού Κέντρου. Είναι ανάγκη να αναβαθμίσουμε τις γειτονιές της Αθήνας, δίνοντας ξανά ζωή στην πόλη, με περισσότερο αστικό φωτισμό. Σκοπός είναι οι νέοι να ξαναέρθουν πίσω στην Αθήνα. Να έχουν κίνητρα να δουλέψουν και να μείνουν. Ας φέρουμε τους νέους πίσω, λοιπόν...

Ô© ©Óá ©É ¡ Ò © á ©¡{ à © ¡ ¡ à ©Ë{ á © p © © É ÔÏ

Ô© ©Ê á ©Ï á © á ©¡{ à © ¡ ¡ à © ©Óß © p á © ©É}©É à

» À¶¸ ± Àm ± ¸

::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȎȅȊ

~²º ¨ ~¹¨» ¨ »²º²¹»¼~ » À² ­ Àn¸ ¸ ±

Τι θα ήθελα να αλλάξω στην Αθήνα; Προς στιγμή, μου έρχεται μια σκέψη: να γκρεμιστεί και να ξανακτιστεί με σεβασμό στον άνθρωπο και στο πράσινο, με ανάδειξη των νεοκλασικών κτιρίων και των αρχαιολογικών χώρων και κυρίως της μοναδικής παγκόσμιας κληρονομιάς, της Ακρόπολης. Μια πόλη με εντελώς διαφορετική φυσιογνωμία από τη σημερινή, για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Πλην όμως, κάτι τέτοιο δεν γίνεται, άρα; Αρα θεωρώ ότι μια σπουδαία αλλαγή θα ήταν το κέντρο της Αθήνας να πάψει να είναι το σημερινό γκέτο - παγκόσμια πρωτοτυπία για πρωτεύουσα χώρας. Κάτι που βέβαια δεν πετυχαίνεται με το κυνήγι των μεταναστών ή των εκδιδομένων γυναικών, υπό το «βλέμμα» των καμερών, λίγα 24ωρα πριν από τις εκλογές, στο οποίο επιδίδονται προς άγρα ψήφων οι κύριοι Λοβέρδος και Χρυσοχοΐδης. Χρειάζεται σοβαρή πολιτική βούληση (που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι φανερό ότι δεν διαθέτουν), προκειμένου το κέντρο της πόλης να ξαναγίνει ανθρώπινο και όχι η σημερινή αποθήκη ψυχών, με διάσπαρτους θύλακες ακροδεξιάς. Ορισμένοι ισχυρίζονται ορθώς ότι αυτή η γενικευμένη εγκατάλειψη και η γκετοποίηση δεν έτυχαν αλλά… πέτυχαν! Με την έννοια ότι μοιάζει να υπάρχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο απαξίωσης του Κέντρου και ότι πίσω του κρύβονται συμφέροντα real estate που επιδιώκουν με τον τρόπο αυτό να αγοράσουν «φιλέτα» μισοτιμής, με στόχο την προώθηση εμπορευματικών χρήσεων που θα «παγώσουν» την καρδιά της πόλης. Θεωρώ ότι στις 6 Μαΐου, με τον ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο μπορούμε να χαλάσουμε (και) αυτά τα σχέδια!

Οταν πέσουν τα φώτα της δημοσιότητας από την εκλογική μάχη, η Αθήνα θα παραμείνει με τα δυσεπίλυτα προβλήματα. Θα παραμείνει με τις μεγάλες δυσκολίες της καθημερινότητας. Τότε, χωρίς τις επικοινωνιακές πιέσεις της κάλπης, αξίζει πολλά από αυτά που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου να συζητηθούν προς την κατεύθυνση της αναζήτησης λύσεων. Το κέντρο της πόλης βρίσκεται σε οριακή κατάσταση. Οι επιχειρήσεις κλείνουν, τα συμπτώματα της παραβατικότητας δημιουργούν αναταραχή, τα φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού πληθαίνουν. Στο δημόσιο διάλογο οφείλουμε να βάλουμε δύο σαφή όρια για το πεδίο των λύσεων. Τόσο στις ακραίες συντηρητικές φωνές, όσο και στις αριστερίστικες υπερβολές. Κρατικοί θεσμοί και δήμος οφείλουν χωρίς μεγάλα λόγια, αλλά με έμπρακτες ενέργειες να ενισχύσουν τη καθημερινή ζωή στο Κέντρο. Με κίνητρα επανεγκατάστασης σε κατοικίες, με αναπτυξιακές και πολιτιστικές πρωτοβουλίες, με μέτρα δημόσιας ασφάλειας, με υποδομές για τον κοινωνικό αποκλεισμό. Να σταματήσουν μόνο τα λόγια και οι υποσχέσεις. Από την άλλη πλευρά, χρειάζεται να αφήσουμε στην άκρη ορισμένα αριστερά στερεότυπα που αντικειμενικά ευνοούν τη συντηρητική αναδίπλωση και την ακροδεξιά. Εννοώ ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά τα θέματα της ασφάλειας. Ως δικαίωμα των πολιτών μέσα στην πόλη, ως στήριξη των λαϊκών συνοικιών. Οτι δηλαδή τα φαινόμενα της παραβατικότητας, της πορνείας και της μητροπολιτικής βίας δεν αντιμετωπίζονται μόνο με αναλύσεις για τη φυσιογνωμία του καπιταλισμού, αλλά με πρακτικά μέτρα που περιορίζουν όλα αυτά τα προβλήματα. Σε κάθε περίπτωση, το κέντρο της πόλης χρειάζεται μια γενική κινητοποίηση. Χρειάζεται χωρίς κομματικές και ιδεολογικές περιχαρακώσεις να πάμε πιο μπροστά!

Πόσους λαθρομετανάστες μπορεί να αντέξει η πόλης μας; Περπατάς σε γειτονιές και δεν ακούς πια ελληνικά. Οι κάτοικοι φοβούνται να κυκλοφορήσουν, πόσο μάλλον να αφήσουν τα παιδιά τους μόνα. Λαθρομετανάστες κοιμούνται στα παγκάκια ή στοιβαγμένοι σε υπόγεια και εγκαταλελειμμένα κτίρια, δημιουργώντας μια υγειονομική βόμβα στην καρδιά της Αθήνας. Αρκετά με την ανοχή και την αδράνεια. Φτάσαμε πια στο σημείο μηδέν! Λύσεις υπάρχουν! Το ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Ευρώπη έχει υποχρέωση να διαφυλάξει τα σύνορά της. Κατ’ επέκταση πρέπει: να αναθεωρηθεί το «Δουβλίνο ΙΙ» με νέες συμφωνίες στη λογική της κοινής αντιμετώπισης, να δημιουργηθούν κέντρα υποδοχής στην Τουρκία, ώστε να μην περνάνε οι λαθρομετανάστες τα ελληνικά σύνορα, να επιταχυνθούν οι διαδικασίες για τη χορήγηση ασύλου και όσοι δεν το πάρουν να απελαύνονται άμεσα, να υπογραφούν συμβάσεις επαναπατρισμού με τις χώρες από τις οποίες έρχονται οι περισσότεροι λαθρομετανάστες. Για όλα αυτά, όμως, χρειάζεται η συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων, που πέρα από μικροκομματισμούς θα πολεμήσουν για αυτά που μας αξίζουν. Εμείς είμαστε αυτοί που θα ψηφίσουμε στις 6 Μαΐου και θα αποδείξουμε αν η Αθήνα μας μπορεί να γίνει ξανά η πόλη που αγαπήσαμε! Ας το κάνουμε υπεύθυνα.

Í© ©Õß © ä ¡© á ©¡{ à © ¡ ¡ à © ¡© ×ÕÎÌÉ ËÏЩ ©Ê}©É à

Ô© © â ©Ð á © á ©¡{ à © ¡ ¡ à © © p à ©É Ò © ©É}©É à

Ô© ©Óá ©É pá © á ©¡{ à © ¡ ¡ à © © p à © ¡pp á © ©É}©É à

¶²¨»¹¨·|²¶¶ ¨ »¹¨µ²¸»º¹ » Àª³ ¸ À¼ ¬

¹½´¨ ||Ш ¸¹½Ð » Às± Ài© ¸½±­

m´lª¿»¹¼j° sji°Àj·tvl°

PUBLI

Οι κληρωτίδες, οι αυτόματες μηχανές που εμφανίζονται τέσσερις φορές την εβδομάδα, στην εκπομπή των κληρώσεων του ΤΖΟΚΕΡ, ΛΟΤΤΟ, ΠΡΟΤΟ, που μεταδίδονται απευθείας από τον ΑΝΤ1, είναι οι αναμφισβήτητες οι μεγάλες πρωταγωνίστριες, αλλά και οι μόνες που μεσολαβούν ανάμεσα στον παίκτη και την τύχη. Είναι εν τέλει αυτές και μόνο που καθορίζουν αν θα δοθούν τα εκατομμύρια ή θα γίνει τζακ-ποτ και να χρήματα θα προστεθούν ως κέρδη στην επόμενη κλήρωση. Από τις 21 Απριλίου, οι ...πρωταγωνίστριες άλλαξαν. Έγιναν πιο όμορφες, πιο γρήγορες, περισσότερο φωτεινές και ακόμη πιο ηλεκτρονικές. Με δυο λόγια εκσυγχρονίστηκαν, γατί κατά τα άλλα παραμένουν ...κλασικές και αδιαμφισβήτητες στη δουλειά του. Οι προηγούμενες «συνταξιοδοτήθηκαν» μετά από μακρά και «ευδόκιμη» υπηρεσία: 22 χρόνια για τις κληρωτίδες του ΛΟΤΤΟ (από τις 5/12/1990), 20 χρόνια για τις αντίστοιχες του ΠΡΟΤΟ (από τις 10/6/1992) και 15 για εκείνες του ΤΖΟΚΕΡ (από 16/11/1997). Πέρα από την εμφάνιση, οι νέες κληρωτίδες ουσιαστικά αντικατοπτρίζουν τη διαφορά τεχνολογίας που έχει επέλθει μεταξύ των διαφορετικών εποχών κατασκευής τους και συγκεκριμένα διαθέτουν: • Εξελιγμένους μηχανισμούς λειτουργίας • Σύγχρονη και σύνθετη σχεδίαση ως προς την εμφάνισή τους • Αυτοματοποιημένη χρήση τους μέσω Η/Υ • Πιστοποίηση με σύγχρονα κριτήρια Η αυξημένη ταχύτητα είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα: διεκπεραιώνουν, όπως πάντα, με ασφάλεια τις κληρώσεις, ενώ προσφέρουν περισσότερο χρόνο στους φιλοξενούμενους του Χρήστου Φερεντίνου, όλους αυτούς που έχουν καταστήσει την εκπομπή των κληρώσεων ως ένα show της ελληνικής τηλεόρασης με εξαιρετικά υψηλή τηλεθέαση. Στο στούντιο της ΟΠΑΠ Α.Ε. - στο κεντρικό κτίριο της εταιρείας, στη λεωφόρο Κηφισού 62 - και οι νέες κληρωτίδες βρίσκονται πάντα ανά δυο για κάθε παιχνίδι, κι αυτό, ώστε, να διασφαλίζεται απολύτως η ακώλυτη κλήρωση των αριθμοπαιχνιδιών της ΟΠΑΠ, κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Σάββατο και Κυριακή, αλλά και κάθε άλλης κλήρωσης (όπως σημεία ΠΡΟΠΟ) όταν παρίσταται ανάγκη. Και προς άρση κάθε αμφιβολίας πως τα παιχνίδια ΤΖΟΚΕΡ, ΛΟΤΤΟ και ΠΡΟΤΟ είναι παιχνίδια της τύχης, σημειώνουμε ότι στην πρώτη κλήρωση που έγινε με τη νέα κληρωτίδα στο ΤΖΟΚΕΡ (Κυριακή 22/4/2012) Τζόκερ βγήκε το 2, ο ίδιος που είχε βγει και κατά την πρώτη κλήρωση της παλιάς «συνταξιοδοτημένης» πλέον κληρωτίδας την πρώτη ημέρα που χρησιμοποιήθηκε (16/11/1997).

{

} { ° ½ À ½³ ¸ À s ® ¸ Àm¸ ¸ r

â ©Ó à ©Ï Ò

»³ À Àm rÀ Οι διοργανωτές του Back to Athens 2012 σκέφτηκαν ότι είναι καιρός να συστήσουν εκ νέου την πλατεία Κοτζιά και τα πέριξ της στους Αθηναίους. Το επιχειρούν με μια σειρά εκδηλώσεων, εικαστικών εκθέσεων, θεάτρου κλπ., στη δύσκολη, αλλά υπέροχη αυτή γειτονιά του Κέντρου. Με πυρήνα το CAMP!, εισέβαλαν σε παλιά και νέα ξενοδοχεία και υπόγειους χώρους με απίστευτα αποτελέσματα...

Á

::: 0(75232/,635(66 *5

u·iªvtusÀmi¹Àvj¹ªt»jªi Ξέρετε τι δεν μου αρέσει καθόλου σε αυτά που ακούω τελευταία; Η βεβαιότητα μιας μεγάλης μερίδας συμπολιτών μας ότι τίποτα χειρότερο δεν πρόκειται να μας συμβεί. Σου λέει, χάσαμε δουλειές, μειώθηκαν μισθοί - τι άλλο να πάθουμε; Αυτή η βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει «πιο κάτω» βρίσκει έκφραση και στην προεκλογική περίοδο. Εχω φίλους που μου λένε με εξαιρετική άνεση ότι θα πάνε στην κάλπη για να ξεχαρμανιάσουν ψηφίζοντας «αντιμνημονιακά» και ταυτόχρονα δηλώνουν βέβαιοι ότι αυτό δεν έχει καμία σχέση με την επιθυμία τους να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. «Μην υποκύπτεις σε εκβιασμούς, ρε», με συμβούλεψε ο φίλος μου ο Αντρέας χτες. «Δεν τολμάνε να μας διώξουν από το ευρώ». Ξεκαθαρίζω ότι, ειδικά σε αυτές τις εκλογές, ακούω με κατανόηση αντίθετες από τις δικές μου θέσεις. Ζούμε μια πολύ σύνθετη κατάσταση, που μας ξεπερνά όλους. Και, κυρίως, ξεπερνά τα όρια της χώρας μας. Πρέπει να είσαι υπερφίαλος για να υψώνεις τη φωνή και να κουνάς το δάχτυλο σε όσους σκέφτονται διαφορετικά από σένα - εδώ δύο Νόμπελ Οικονομίας να βάλεις δίπλα δίπλα, θα σου πουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Θέλω όμως να μοιραστώ μια ανησυχία μου. Ακόμη και αν δεν κατείχες την οικονομική επιστήμη, μέχρι πριν από έξι μήνες καταλάβαινες ότι, πράγματι, η ελληνική κρίση επηρέαζε όλο τον πλανήτη. Ημαστε ένας «συστημικός κίνδυνος» για τη διεθνή οικονομία. Παντού ήμαστε πρώτη, άντε δεύτερη είδηση. Φοβάμαι ότι, κλεισμένοι στο μικρόκοσμό μας, δεν καταλάβαμε ότι αυτό άλλαξε. Ξέρετε πόσο καιρό έχει να αφιερώσει κάποιο μεγάλο άρθρο στην Ελλάδα ο “Economist” ή η “Monde”; Λόγω εκλογών, αυτή την εβδομάδα κάπως ξαναβγήκαμε στην επιφάνεια. Αλλά και πάλι, η αντιμετώπιση είναι τελείως διαφορετική. Δεν τους απασχολούν οι συνέπειες για την Ευρώπη μιας αποτυχίας μας. Η οπτική γωνία είναι περισσότερο «ελληνοκεντρική». Το θέμα είναι αν το πολιτικό μας σύστημα μπορεί να αλλάξει τα πράγματα στη χώρα, αν η κοινωνία έχει κουραστεί κλπ. Η εξήγηση είναι απλή. Μετά το PSI, οι μεγάλες τράπεζες είναι ελάχιστα εκτεθειμένες σε ομόλογα δικά μας. Αν καταφέρουμε να επιβιώσουμε, μπράβο μας. Αν όχι, κρίμα! Η Ευρώπη θα προχωρήσει χωρίς εμάς. Αυτή είναι μια τεράστια αλλαγή σε σχέση με το παρελθόν. Δεν την έχουμε συνειδητοποιήσει όμως. Πάμε σε εκλογές με καβγάδες για το αν είναι άδικο το Μνημόνιο η ποιος είναι προδότης και ποιος πατριώτης. Και δεν συζητάμε ρεαλιστικά τι πρέπει να γίνει για να μη χαθεί η μεγάλη κατάκτηση της χώρας μας, η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά φοβάμαι πως μπορεί πράγματι να ζήσουμε σύντομα «τα χειρότερα». Κανείς δεν θα το αποτρέψει αυτό, αν δεν κινητοποιηθούμε εμείς οι ίδιοι. Και το πρώτο βήμα είναι να το καταλάβουμε! i

»³ À Àm rÀ Το παλιό, άδειο πλέον, ξενοδοχείο Πίνδαρος στη γωνία Σοφοκλέους και Αθηνάς μετατράπηκε σε τριώροφη, αυτοσχέδια γκαλερί μοντέρνας τέχνης. Κάθε δωμάτιο και ένα θέμα, διαφορετικοί καλλιτέχνες και μεγάλες δόσεις ταλέντου. Μπαίνεις σε έναν κόσμο που μυρίζει δημιουργία. Ακριβώς εκεί που δεν το περιμένεις. â ©Ó à ©Ï Ò

Ä Ü ô ô Ü

â ©Ó à ©Ï Ò

ȂǹȎȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȎȅȊ â ©Ó à ©Ï Ò

-,ô2&#ô0- "

»³ À Àm rÀ Στην οδό Κλεισθένους 9, ο υπόγειος χώρος φιλοξενεί τις συναντήσεις των atenistas. Αυτές τις μέρες έχει άλλο στόχο: να προβάλει νέους καλλιτέχνες και το όραμά τους, επαληθεύοντας όσους ρομαντικούς πιστεύουν πως «ακόμα και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, αν υπάρχει καλή διάθεση, όλα γίνονται».

â ©Ó à ©Ï Ò

qlo¹ktunj À¼jsÀ·i¹ktunj

Τον άκουγα να μουρμουρίζει από τη στιγμή που μπήκα στο ταξί του. Θυμωμένος. Από το ραδιόφωνο ακουγόταν μια φωνή εξαγριωμένη που εξαπέλυε μύδρους εναντίον των πολιτικών. Ο τόνος της τρυπούσε τον εγκέφαλο. Και ήρεμη να ήσουν, σου είχαν σπάσει τα νεύρα στο λεπτό. Ελεγες, δεν θα προλάβω να φτάσω στον προορισμό μου, θα με βρει η συντέλεια στη διασταύρωση Σόλωνος και Β. Σοφίας και η τελευταία μου εικόνα θα είναι η κατάρρευση του κτιρίου της Βουλής. Ε, όχι. Θύμωσα κι εγώ. «Συγγνώμη, το χαμηλώνετε;» ζητώ πολύ ευγενικά από τον έξαλλο οδηγό τρέμοντας την αντίδρασή του. Εδώ φτάσαμε. Να φοβάται ο ένας τον άλλο, γιατί δεν αναγνωρίζει ο ένας του άλλου τα αναφαίρετα δικαιώματα, γιατί δεν σέβεται ο ένας τον άλλον, γιατί δεν επικρατεί ο στοιχειώδης επαγγελματισμός και δη σε επαγγέλματα που έχουν ορθώσει τις μεγαλύτερες, τσαμπουκαλίδικες απαιτήσεις για προνόμια. Ο οδηγός, αφού μου ρίχνει βλέμμα φαρμακερό, χαμηλώνει ελάχιστα τον ήχο και περνάει στην επίθεση με τις καθιερωμένες κοινοτοπίες: «Αλήτες, οι πολιτικοί είναι αλήτες, σιγά μην τους δώσω την ψήφο μου, σιγά μην τους κάνω τη χάρη». Δεν κρατιέμαι: «Και σε ποιον θα κάνετε τα μούτρα κιμά αν δεν ψηφίσετε;» τολμώ την ερώτηση. «Ελα, μωρέ, όλοι με την ψήφο! Kαι γιατί να ψηφίσω;». Και τι προτείνει; Τι του προτείνουν οι ραδιοφωνικοί επαναστατημένοι τσαμπουκαλήδες όλο αυτό τον καιρό; Τανκς; Με αφήνει πάντα άναυδη αυτή η σκέψη ορισμένων που, ενώ ξέρουν μια χαρά να απεργούν, να απαιτούν, να βρίζουν, να θεωρούν εαυτούς «αδικημένους του συστήματος», απεμπολούν κάθε προσωπική ευθύνη, σαν να είναι αιώνια ανήλικα. Eλεος πια με αυτή τη νοοτροπία. Να τελειώνουμε. Κάποτε η ψήφος ήταν η ενηλικίωση - άλλωστε αυτό ακριβώς εννοεί και το Σύνταγμα ορίζοντας ηλικία που τη δικαιούσαι. Ναι, είναι ευθύνη μιας κατηγορίας πολιτικών, που οι ίδιοι οι πολίτες τους επιλέγουν, αυτή η απεμπόληση της υπευθυνότητας του πολίτη. Ναι, οι μικροπαροχές στις εποχές της ευμάρειας μας έκαναν μαλθακούς, κάναμε τους τζάμπα μάγκες στις γειτονιές, στις παρέες, στους διπλανούς. Oσο για την γκρίνια; Δεν θυμάμαι εποχή που να μην υπάρχει. Γιατί είχε ο διπλανός περισσότερα, γιατί δεν αναγνωριζόταν το «μεγαλείο» του ενός και του άλλου καλοαναθρεμένου μπούλη, που ήθελε να είναι αρχηγός σε όλα, να τα έχει όλα χωρίς κόπο και σκέψη. Και φυσικά, τώρα που πρέπει να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας, φερόμαστε σαν ξενυχτισμένοι γλεντζέδες. Ασε τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Και το χειρότερο, άσε αυτούς που μισούν τη δημοκρατία να επιβάλουν τη φασιστική «τάξη» του ρόπαλου, που συσπειρώνει μπούληδες ψευτοτσαμπουκαλήδες, γιατί απαρνιέται κάθε έννοια σεβασμού, κάθε έννοια πολιτισμού. Κανείς δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος γυρνώντας την πλάτη στην κάλπη. i rÀ¼ r À

ô

$ !#ô-$$

j ­ ³ Η τέχνη από ανακυκλώσιμα υλικά σπάνια μας δίνει δείγματα υψηλής αισθητικής, όπως οι γλυπτές δημιουργίες της Λευκής Χριστίδου, που εκθέτει τη νέα της δουλειά με τίτλο «Επεισόδια Εκδορών» στο Κέντρο Επικοινωνίας Επιστήμης και Τέχνης Caid έως τις 22 Μαΐου. Τα ταπεινά μεταλλικά κουτιά των αναψυκτικών που χρησιμοποιεί μεταμορφώνονται σε μικρόκοσμους φαντασίας!

â ©Ó à ©Ï Ò

Με τη Μαρία γνωριστήκαμε μπροστά σε ένα μπαρ περιμένοντας για τα ποτά μας! Μέσα σε λίγα λεπτά κατάλαβα ότι το κομψό κορίτσι δίπλα μου έχει πολλά να πει. Και είχα δίκιο. Λίγες μέρες αργότερα της ζήτησα να μου μιλήσει για τη δουλειά της, την Ελλάδα, αλλά και την ίδια. Είναι, αυτή τη στιγμή, η μοναδική CSA Casting Director (και βοηθός σκηνοθέτη) στη χώρα μας με πτυχίο από το Middlesex University και με ΒΑ στο Χορό και το Θέατρο. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη και στα 13 της μετακόμισε στην Ελλάδα. «Οταν είμαι εκεί θέλω να βρίσκομαι εδώ και το αντίστροφο», μου εξήγησε. «Αυτό είναι το κακό όταν έχεις δύο πατρίδες...» Δουλεύει στη show biz από το ’96, αλλά «το είχε» από μικρή με τις Τέχνες. Αγαπάει την Ελλάδα για πολλούς λόγους, της λείπει όμως η αξιοκρατία. «Δεν έχουμε οργάνωση, χωρίς να το λέω στα πλαίσια του ‘άρρωστου’. Δηλαδή, να μη χρειάζονται μήνες για να πάρεις ένα χαρτί από δημόσια υπηρεσία. Εχω επίσης ‘θέμα’ με τη δουλειά μου. Ενώ είμαι μέλος του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, όταν ζήτησα από το προηγούμενο προεδρείο να μου βγάλει μια κάρτα μειωμένου εισιτηρίου για τα θέατρα -και αυτό διότι, λόγω της ιδιότητάς μου, μπορώ να γράψω ακόμα και θεατρική κριτική και έχω δικαίωμα ψήφου στα θ Βραβεία ΕΜΥ κλπ.-, μου απάντησε: ‘Αυτό που Β ζητάτε είναι αδύνατον, έχει πολλή γραφειοκραζη τία’! Καταλαβαίνεις; Οπότε τηλεφώνησα στο τ ΙΤΙ ΙΤ (International Theatre Institut) στο Παρίσι και κ έκανα online αίτηση. Η κάρτα μού ήρθε αμέσως... Εδώ, επίσης, δεν αναγνωρίζουν α το πτυχίο μου, επειδή, όπως μου είπαν, δεν υπάρχει κατάλληλη Ακαδημαϊκή Επιτροπή και υ χρειάζονται περισσότεροι πτυχιούχοι με το ίδιο χ δίπλωμα για να συσταθεί...» δ Της είπα, φυσικά, ότι την καταλαβαίνω ν απολύτως και τη ρώτησα για τη δουλειά της. «Μου αρέσει που συναντώ πολύ κόσμο. τ Είμαι ‘του λιμανιού και του σαλονιού’, όπως Ε λέω. Συναντώ από άστεγους μέχρι εφοπλιλ στές, χωρίς όμως να σημαίνει ότι αλλάζει η σ συμπεριφορά μου. Από μικρή είχα επαφή με σ διάφορες κουλτούρες και θρησκείες». Η Μαρία είναι Κριός με ωροσκόπο Υδροχόο. Στη χώρα μας σήμερα βλέπει τα πράγματα χάλια και στενοχωριέται. Βλέπω γύρω μου πράγματα που έζησα μικρή στη Νέα Υόρκη, άστεγους, βία, ναρκωτικά. Οσα έχουμε οι Ελληνες δεν τα έχουν άλλοι λαοί και προσπαθούν να τα εξαφανίσουν. Φοβάμαι ότι σιγά σιγά το πετυχαίνουν». Παρόλα αυτά, δεν θα έφευγε μόνιμα για το εξωτερικό, διότι μέσα στη μαυρίλα βλέπει να έρχεται φως! «Στις σχέσεις μας μιλάμε και πέρα από τα επιφανειακά, καιρός ήταν», λέει. «Βγαίνουν αλήθειες, αλλά η αλήθεια πονάει και δεν τη δέχονται όλοι. Τα προσωπικά μας είναι δύσκολα, επειδή δεν έχουμε λεφτά και νιώθουμε ότι έτσι δεν μπορούμε να προσφέρουμε στον άλλον, οπότε μένουμε στο διήμερο και τα one night stands, που εγώ δεν καταλαβαίνω. Εχει να κάνει με το ότι ψάχνουμε άλλα πράγματα στη ζωή, πιο πνευματικά ίσως, ποιοι είμαστε, πού πάμε. Βλέπω επίσης πολύ φόβο, τη ζωή αυτή όμως τη ζούμε μόνο μία φορά, οπότε ζήσε τη! Μη φοβάσαι να μιλήσεις για τα πιστεύω σου, κάνε το!» Αχ, Μαρία... s m

â ©Ó à ©Ï Ò

â ©Ó à ©Ï Ò

kl°j

lÀµ ¸ rÀj r© Η οικογενειακή ψαροταβέρνα της Γιαγιάς Ελισσάβετ στις Τζιτζιφιές δεν καταλαβαίνει από κρίση. Το μεράκι και οι λογικές τιμές είναι αντίδοτα στις σκληρές εποχές και ο κόσμος το εκτιμάει δεόντως.

mi¹st»tn¹iÀ nj Àiª¹°»iÀ10!

Πολύχρωμα φωτοβολταϊκά συστήματα, λογισμικό διαχείρισης περιπτέρων, application για Αλτσχάιμερ και παιχνίδια για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων στις 10 εφαρμογές που διακρίθηκαν στο διαγωνισμό «i-bank Καινοτομία & Τεχνολογία» που διοργάνωσε για δεύτερη συνεχή χρονιά η Εθνική Τράπεζα. Είκοσι πρόσωπα, κατά βάση κοντά στα 30, σκέφτηκαν καινοτομικά και πρωτοπόρησαν! Στο διαγωνισμό υποβλήθηκαν 307 προτάσεις από 467 άτομα ή ομάδες ατόμων και αναδείχθηκαν δέκα από αυτές οι οποίες βραβεύτηκαν με χρηματικά έπαθλα συνολικής αξίας 49.000 ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι περίπου τρεις στους τέσσερις συμμετέχοντες ήταν κάτω των 40 ετών, με τις ενότητες «Ηλεκτρονική Επιχειρηματικότητα» και «Περιβάλλον και Πολιτισμός» να συγκεντρώνουν τις περισσότερες προτάσεις. Οπως έκανε γνωστό κατά τη διάρκεια της απονομής των βραβείων, την Πέμπτη 26 Απριλίου 2012, ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής, κ. Απόστολος Ταμβακάκης, «η τράπεζα, ξεκινώντας από φέτος, θα επιλέγει κάθε χρόνο μία με δύο προτάσεις με το μεγαλύτερο επιχειρηματικό ενδιαφέρον, ανεξάρτητα από τις βραβεύσεις. Στις προτάσεις αυτές θα συμμετέχει μέσω της εξειδικευμένης μονάδας Επενδυτικής Τραπεζικής, με τη μορφή private equity», ενώ από την πλευρά της, η γενική διευθύντρια Λειτουργιών της Εθνικής, κ. Νέλλη ΤζάκουΛαμπροπούλου, τόνισε ότι «η ενίσχυση της νεανικής επιχειρηματικότητας και άρα της καινοτομίας στη χώρα μας αποτελεί βασική στρατηγική επιλογή που προωθείται και υποστηρίζεται μέσα από το διαγωνισμό». t r ½³ ¸ Ài À° rÀ ¸ Ài ­ ³¸ Àµ ¸

u

38 ȂǹȎȅȊ

1

::: 0(75232/,635(66 *5

· ± ¸À À r

Την πρώτη θέση του διαγωνισμού κατέλαβε η ομάδα του i-kiosk, η οποία αποτελείται από τον Ορέστη Τζανετή, χημικό μηχανικό και τους Φάνη Κουτουβέλη και Κωνσταντίνο Καζάνη, μηχανικούς ηλεκτρονικών υπολογιστών. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα το οποίο απευθύνεται σε περίπτερα και mini-market και οργανώνει όλο το κατάστημα εκμεταλλευόμενο το barcode των προϊόντων. Τέτοιου είδους καταστήματα αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη διαχείρισή τους. Μπορεί, για παράδειγμα, να διαθέτουν 4.000 διαφορετικά προϊόντα, να εξυπηρετούν πάνω από 1.000 πελάτες ημερησίως και ταυτόχρονα να έχουν παραλαβές και επιστροφές αποθέματος. Και όλα αυτά μέσα σε 2-3 τμ. χώρου και σε 24ωρη πολλές φορές λειτουργία. Χάρη στο i-kiosk, οι πωλήσεις γίνονται γρήγορα, οι αποδείξεις τυπώνονται αυτόματα, οι παραγγελίες αποθέματος γίνονται online και η απογραφή και ο έλεγχος των οικονομικών είναι στη διάθεση του χρήστη με ένα άγγιγμα στην οθόνη αφής.

2

· ¬ ½¸À © ¸ r

Στη δεύτερη θέση βρέθηκε η ιδέα της Μαντελένας Ανηψητάκη, μηχανικού περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου Χανίων με μεταπτυχιακό στη βιοκλιματική αρχιτεκτονική του Πολυτεχνείου Μαδρίτης. Η πρότασή της είχε ως θέμα την αισθητική αναβάθμιση των φωτοβολταϊκών πάνελ (Φ/Β) μέσα από έγχρωμα δημοφιλή μοτίβα, παραδοσιακά και σύγχρονα, προερχόμενα από διάφορους πολιτισμούς. Μοτίβα που μπορούν να προσαρμοστούν σε τοπικές κουλτούρες στη βάση του «σκέψου πλανητικά, δράσε τοπικά». Στόχος της είναι να δείξει πως οι αισθητικές ενστάσεις για τα Φ/Β μπορούν να αντιμετωπιστούν όχι με επιφανειακούς εξωραϊσμούς, αλλά δραστικά, προτείνοντας όμορφα πάνελ υψηλής απόδοσης και συμβάλλοντας τόσο στην προστασία, όσο και την αισθητική του περιβάλλοντος.

3

¼ ¸­ ¸ rÀ ¸ ±­ ¸

Οι Πέτρος Γεωργιακάκης, Μιχάλης Μπολουδάκης και Ιωάννης Αράπογλου, ιδρυτές της εταιρείας ITisART, ο επιστημονικός τους σύμβουλος Συμεών Ρετάλης, καθώς και ο προγραμματιστής Μιχάλης-Χρόνης Βολάνης κατέκτησαν την τρίτη θέση της διοργάνωσης. Η πρότασή τους αφορά μία καινοτόμο προσέγγιση για θεραπευτική παρέμβαση στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες ηλικίας 4-12 ετών, μέσω εύχρηστων πολυαισθητηριακών διαδραστικών εκπαιδευτικών παιχνιδιών που βασίζονται στις τεχνολογίες φυσικής αλληλεπίδρασης (natural user interfaces). Η πρωτοτυπία της προτεινόμενης προσέγγισης είναι ότι τα διαδραστικά εκπαιδευτικά παιχνίδια παίζονται με γυμνά χέρια (όπως στην ταινία “Minority Report”), και όχι με ποντίκι και πληκτρολόγιο, που είναι η συνήθης τεχνική. Μέσω ειδικού λογισμικού γίνεται ανίχνευση των κινήσεων των παιδιών σε ένα παιγνιώδες περιβάλλον από μία κάμερα βάθους, την κάμερα Microsoft Kinect.

4

¼ ¸ ± À ¸ ® À

Ο Κωνσταντίνος Χρηστίδης, απόφοιτος της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, διακρίθηκε για την εργασία ENTaSIS. Αφορά σε ένα σύστημα που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε λογισμικό ανοιχτού κώδικα και αποτελεί μία νέα προσέγγιση στη διαχείριση εταιρικής γνώσης. Συνδυάζοντας κατάλληλα τις λειτουργίες του κοινωνικού λογισμικού με τεχνικές ευφυούς διαχείρισης της πληροφορίας, το ENTaSIS είναι σε θέση να προσαρμοστεί στις πραγματικές εργασιακές πρακτικές των μικρομεσαίων επιχειρήσεων έντασης γνώσης. Εναρμονίζει αποτελεσματικά τις εφαρμογές κοινωνικού λογισμικού με ευφυείς τεχνολογίες διαχείρισης και εξατομίκευσης της πληροφορίας, προσφέροντας συστήματα προτάσεων (recommender systems) και δομημένης/ημιδομημένης αναπαράστασης περιεχομένου. Οι υπηρεσίες προστιθέμενης αξίας του ENTaSIS βασίζονται σε τεχνολογίες αιχμής και προσδίδουν στο προϊόν ένα ισχυρό και βιώσιμο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, μέσα σε έναν κλάδο με ευοίωνες προοπτικές, συμβάλλοντας τόσο στην προστασία, όσο και την αισθητική του περιβάλλοντος.

5

j ¸ ¸­ À ¸ À±

Ο Νικόλαος Αρκούδης, απόφοιτος του Τμήματος Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, πρότεινε τη δημιουργία μιας “one stop shop” πλατφόρμας, μέσω της οποίας μικρής και μεσαίας κλίμακας παραγωγοί ελαιόλαδου, με συνοπτικές διαδικασίες θα τυποποιούν το προϊόν τους και στη συνέχεια θα το διαθέτουν απευθείας στην παγκόσμια αγορά μέσω ενός ιστότοπου ηλεκτρονικού εμπορίου. Προβλέπεται χρήση βελτιστοποιημένων τεχνικών web marketing και συστήματος διαχείρισης πελατειακών σχέσεων (CRM), παροχή στον τελικό πελάτη όλων των πληροφοριών για την προέλευση του προϊόντος που αγοράζει, καθώς και δυνατότητα ανάπτυξης προσωπικής επικοινωνίας παραγωγού-καταναλωτή (ανάπτυξη προσωπικού πελατολογίου παραγωγού). Οι παραγωγοί θα επιβαρύνονται με χαμηλού κόστους έξοδα για την συμμετοχή τους, ενώ ο ιδιοκτήτης της πλατφόρμας θα κερδίζει ποσοστό επί των πωληθέντων προϊόντων.

39 ::: 0(75232/,635(66 *5

6

¼ ¸­ ¸ ®À ½¸ ­

O Γιώργος Καράλης, απόφοιτος Πληροφορικής του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, και η Ελισάβετ Μίληση, με μεταπτυχιακό τίτλο ΙMBA από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, επινόησαν το Freewish. Πρόκειται για μία ολοκληρωμένη πρόταση υλοποίησης δημιουργικών έργων και προσφέρει σε νέους δημιουργούς μια σειρά από υπηρεσίες που καλύπτουν τη χρηματοδότηση του έργου με crowdfunding (διαδικτυακή χρηματοδότηση), την προώθηση του έργου και την προβολή του δημιουργού μέσω των social media, καθώς και την υλοποίηση του με την επιλογή των κατάλληλων συνεργατών και τη βοήθεια των ειδικών του Freewish. Παράλληλα, δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να ανακαλύψει καινοτόμα, δημιουργικά έργα τέχνης και τεχνολογίας και να λάβει μοναδικά δώρα ως ανταμοιβή της προσφοράς του.

7

° ³ À¸ ³

Η τριμελής ομάδα της Clustericus.com αποτελείται από τον Αθανάσιο Μυστακίδη, με εξαετή προϋπηρεσία σε business development, logistics, λιανικό και χονδρικό εμπόριο, τον Νικόλαο Παρούση, με εξαετή εμπειρία στο χρηματοοικονομικό και τραπεζικό χώρο, και τον Νικόλαο Στεργίου, με επταετή σταδιοδρομία στο πεδίο του software and web development. Σκοπός τους είναι να προσφέρουν σε καταναλωτές και πωλητές την καλύτερη και πιο αξιόπιστη ηλεκτρονική πλατφόρμα για τη διαπραγμάτευση και την πραγματοποίηση συλλογικών αγορών. Η Clustericus.com καινοτομεί παντρεύοντας μοναδικά τη δυνατότητα για συγκεντρωτικές αγορές με εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης και όχι μόνο, φιλοδοξώντας να δημιουργήσει ένα νέο κανάλι εξισορρόπησης της ζήτησης, η ύπαρξη του οποίου θα συμβάλει στην αποδοτικότερη λειτουργία της αγοράς.

8

l ½ À¸ À© ½r ¸

Ο Κώστας Μωραϊτης, με master στην Περιβαλλοντική και Εφαρμοσμένη Αεροδυναμική και διδακτορικό δίπλωμα στην Οπτική, ανέπτυξε την «αυτόνομη μηχανή συμπαραγωγής ηλεκτρισμού και θερμότητας από βιομάζα σε μικρή κλίμακα». Εφαρμόζει γνωστή τεχνολογία, που όμως η εφαρμογή της είναι ακόμη πολύ περιορισμένη και έχει ως βασικο χαρακτηριστικό τη θερμότητα που παράγεται από καύση βιομάζας. Σχηματικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για έναν αεροπορικό κινητήρα που καίει κλαδιά, τσόφλια, κουκούτσια, απόβλητα ξύλινων συσκευασιών κλπ. Η καινοτομία που κάνει την ιδέα εφαρμόσιμη σε μικρή κλίμακα, και μάλιστα με χαμηλό κόστος, είναι η μετατροπή στροβιλοϋπερπληρωτών (turbo) αυτοκινήτων -που είναι φτηνοί επειδή παράγονται μαζικά- σε κινητήριες μηχανές.

9

j r ¸À Ài r ½

Ο Χρήστος Ξενακίδης, απόφοιτος Πληροφορικής του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, υλοποίησε μια mobile εφαρμογή (alzminder.com), η οποία υποστηρίζει ασθενείς της νόσου Αλτσχάιμερ, τους φροντιστές και τους θεράποντες ιατρούς τους. Ο φροντιστής δημιουργεί εξατομικευμένες ασκήσεις νοητικής ενδυνάμωσης και με ηχητικές υπενθυμίσεις και προτροπές δημιουργεί την απαραίτητη για κάθε ασθενή ρουτίνα δραστηριοτήτων. Ο ασθενής, από την πλευρά του, αλληλεπιδρά με τη συσκευή κυρίως μέσω φωνητικών εντολών και αισθητήρων κίνησης. Η συσκευή του αποστέλλει αυτόματα sms με τη γεωγραφική του θέση σε προκαθορισμένους παραλήπτες, αν βγει εκτός περιοχής που έχει προκαθοριστεί σε ψηφιακό χάρτη ή μετά από προκαθορισμένο χρονικό διάστημα, ενώ παράλληλα προτρέπει τον ασθενή να μην μετακινηθεί, αναπαράγοντας σχετικό ηχητικό μήνυμα.

10

i ³ À½³ À ¸

Ο κ. Νίκος Τσάμης, διπλωματούχος μηχανικός Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πατρών και κάτοχος MBA από το Imperial College Βusiness School, και ο κ. Παναγιώτης Σαλωνίτης, απόφοιτος του τμήματος Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, είχαν την ιδέα των αγορών με κοινωνική δικτύωση από την τηλεόραση. Θεωρούν πως αν υπάρχει κάτι που λείπει από το internet σήμερα, αυτό είναι η τηλεόραση, το πιο διαδεδομένο μέσο. Με την υπηρεσία τους οι τηλεθεατές θα μπορούν να αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες χρησιμοποιώντας την τηλεόρασή τους. Και μάλιστα, θα μπορούν να βοηθούνται στις επιλογές τους από τους φίλους τους στα κοινωνικά δίκτυα, όπως το Facebook! Ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να γίνονται αυτά αποτελεί μια νέα καινοτομία σε παγκόσμιο επίπεδο.

ȂǹȎȅȊ

j ½³ ¸ Ài ­ ³¸ Àµ ¸ ÀÀÀÀÀAGIANNOPOULOS

METROPOLISNEWS GR

ȂǹȎȅȊ

ͬ |Á | ::: 0(75232/,635(66 *5

lvj¹iÀnjÀ°»¹´ Οταν παρακολουθείς μια ταινία στο iPad και δεν είσαι ικανοποιημένος από τον ήχο, δύο είναι οι λύσεις. Να βάλεις ακουστικά στα αυτιά σου ή να αγοράσεις τα ασύρματα bluetooth ηχεία Sound Prism. Σχεδιασμένα ειδικά για την ταμπλέτα της Apple, χωράνε ακριβώς μέσα στο smart cover της προσφέροντας σταθερότητα, αλλά και το απαραίτητο ντιζάιν. Φυσικά, είναι κατάλληλα και για κάθε άλλη συσκευή που διαθέτει σύνδεση bluetooth, οπότε μπορείς να προσπαθήσεις και με άλλες ταμπλέτες ή με το κινητό σου τηλέφωνο αν σε έχουν ξετρελάνει. Διατίθενται για περιορισμένο διάστημα στην τιμή των 50 δολαρίων (περίπου 38 ευρώ), 30 δολάρια λιγότερα από την αρχική τους. www.rocketfishproducts.com

Àni»¹iÀ°tu

» ls Àn ·¹

Àm ªi

»i i ¹À

Πόσο cool είναι τα δικά σου γυαλιά; Αποκλείεται να είναι τόσο cool όσο αυτά της φωτογραφίας, τα οποία εκτελούν διπλό ρόλο. Εκτός του ότι προστατεύουν ό,τι πιο πολύτιμο έχεις πάνω σου, δηλαδή τα μάτια σου, μπορούν να ανοίξουν και ό,τι πιο πολύτιμο μπορεί να κουβαλήσει ένας άντρας στο χέρι του: μια μπίρα. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα βρεθείς αραχτός στην ξαπλώστρα αγκαλιά με το αγαπημένο σου ποτό αλλά χωρίς ανοιχτήρι, απλά θα βγάλεις τα Brewsees γυαλιά σου και με ύφος Τσακ Νόρις θα ανοίξεις το καπάκι. Με κάθε ζευγάρι παίρνεις δώρο μία θήκη που κρατάει την μπίρα σου παγωμένη και κανονικά κοστίζει 30 δολάρια. www.brewsees.com

"%À(!009 Ενας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους μας ξετρελαίνει το καλοκαίρι είναι η χαλαρή διάθεση που έχουμε. Πράγματα που σε διαφορετική περίπτωση θα τα θεωρούσαμε ανόητα αποκτούν νόημα όταν ο ήλιος λάμπει πάνω από τα κεφάλια μας. Οπως οι γυναικείες παντόφλες της φωτογραφίας, για παράδειγμα, οι οποίες στο κάτω μέρος τους έχουν χαραγμένες τις φράσεις “Don’t worry” και “Be happy”. Μπορείς να τις αγοράσεις με 12 ευρώ και να πας στο αγαπημένο σου νησί για διακοπές. Θα περπατάς έτσι στην άμμο κάποιας παραλίας, θα σφυρίζεις στους ρυθμούς του ομώνυμου τραγουδιού και θα θυμάσαι τι είναι αυτό που σε κρατάει δεμένο στην Ελλάδα. www.thefancy.com

ou´imi°Àiµµj´t° Αλλη μία επαναστατική εφεύρεση είναι έτοιμη να περάσει στα χέρια σου και να αλλάξει -ξανά- τη ζωή σου. Πρόκειται για το Props, το γκάτζετ που περνάς γύρω από το λαιμό σου και συγκρατεί τα ακουστικά του κινητού ή του mp3 player όταν τα βγάζεις από τα αυτιά σου. Ούτε να σου πέφτουν κάτω και μετά να τα ψάχνεις, ούτε να μπλέκονται και έπειτα να πρέπει να τα ξετυλίξεις. Οταν, για παράδειγμα, θέλεις να μιλήσεις σε κάποιον περαστικό, απλά τα βγάζεις, το Props τα συγκρατεί κοντά στο λαιμό σου και έτσι τα βρίσκεις αμέσως. Κοστίζουν πέντε δολάρια, γι’ αυτό μη χάσεις την ευκαιρία να τα κάνεις δικά σου. Η επανάσταση είναι εδώ! www.quirky.com

mi¹Àu·t´tµ¹°»l°Àmi¹Ànis¹»iª¹ Εάν θέλεις μια πραγματικά εμπνευσμένη θήκη για τον υπολογιστή σου, η Super Mushroom Case είναι ακριβώς αυτό που ψάχνεις. Βγαλμένη απευθείας από το 8-bit βιντεοπαιχνίδι που όλοι αγαπήσαμε, κατασκευάζεται στο χέρι έπειτα από δική σου παραγγελία. Ο κατασκευαστής υπόσχεται να συνεργαστείτε στενά για να διαλέξετε το εσωτερικό του υπολογιστή -αν αποφασίσεις να πάρεις καινούργιο- ή για να προσαρμόσει αυτόν που ήδη έχεις. Στη συνέχεια συναρμολογεί τα κομμάτια, εγκαθιστά τα Windows, σου περνάει τους drivers και σου ζητάει 1.240 ευρώ για τη δουλειά του, η οποία διαρκεί κατά μέσο όρο ένα μήνα. Στα χρήματα αυτά δεν υπολογίζονται τα μεταφορικά έξοδα, για τα οποία θα πρέπει να συνεννοηθείς μαζί του μέσω email. www.etsy.com

x v

::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȎȅȊ

°»lÀ°j´lslÀ mi¹À·¹°¿

«Πόσες φορές θα κάνουμε το γύρο της γης φέτος;» αναρωτιούνται οι διοργανωτές της δράσης «Με Ποδήλατο στη Δουλειά». Και προτού ορισμένοι σπεύσουν να κατακρίνουν το συγκεκριμένο σλόγκαν ως πομπώδες, να υπενθυμίσουμε ότι η ίδια δράση πέρυσι κατέγραψε συνολικά 45.106 χλμ. ποδηλατοπορείας! Ο αριθμός των χιλιομέτρων που κατέγραψε πέρυσι η δράση «Με Ποδήλατο στη Δουλειά» ισοδυναμεί με τα χιλιόμετρα που θα χρειάζονταν για να κάνει κανείς «το γύρο του πλανήτη και να συνεχίσει με μια έξτρα ποδηλατάδα από την Αθήνα έως το Νέο Δελχί», όπως αναφέρει περήφανα η συλλογικότητα ΠΟΔΗΛΑΤισσΕΣ, που εμπνεύστηκε την πρωτοβουλία. Η αξιέπαινη αυτή καμπάνια, η οποία αντλεί την έμπνευσή της από παρόμοιες καμπάνιες άλλων χωρών, έχει στόχο να ενισχύσει την ποδηλατική κουλτούρα, προτρέποντας τους εργαζομένους να ξεκινήσουν να πηγαίνουν στη δουλειά τους ποδηλατώντας, καταγράφοντας ταυτόχρονα τα χιλιόμετρα που διανύουν για ολόκληρο το μήνα Μάιο προς και από τη δουλειά στην ιστοσελίδα www.biketowork.gr. Η συμμετοχή μπορεί να γίνει είτε από τον καθένα ατομικά, είτε ομαδικά μαζί με άλλους συναδέλφους. Σε κάθε ομάδα μπορούν να (συν)υπάρξουν ένας έως τέσσερις ποδηλάτες, οι οποίοι ανήκουν (προαιρετικά) στην ίδια εταιρεία ή οργανισμό, ενώ οι καταχωρήσεις μπορούν να γίνουν οποτεδήποτε μέσα στο Μάιο. Τα χιλιόμετρα και οι διαδρομές των μελών προστίθενται στην ομάδα και με αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένας άτυπος ανταγωνισμός ανάμεσα στις ομάδες, στους οργανισμούς, στις πόλεις που συμμετέχουν. Στον περυσινό διαγωνισμό -νικητής του οποίου αναδείχθηκε η WWF Ελλάς με 1.103 χλμ. και οκτώ ποδηλάτες- συμμετείχαν συνολικά 357 ποδηλάτες από 40 εταιρείες και οργανισμούς, οι οποίοι δεν έκαψαν 4.511 λίτρα βενζίνης και ως εκ τούτου απέτρεψαν την έκλυση 10.469 κιλών διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Τα αντίστοιχα στοιχεία για το φετινό διαγωνισμό -που μετράει μονάχα λίγες ημέρες- είναι αν μη τι άλλο ενθαρρυντικά για την απήχηση που έχει η δράση, καθώς αναμένεται μέχρι το τέλος του μήνα τα νούμερα να έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα περυσινά. Και πού ξέρετε; Ισως το σλόγκαν για τη δράση του 2013 να είναι το εξής: «Πόσες φορές θα πάμε και θα έρθουμε στη Σελήνη φέτος;» Ν.Ρ.

T R A I N I N G

G R O U N D

iniª»¹j°À·ªt·tsl»¿s Αυτη την εβδομάδα θα ήθελα να ασχοληθώ με τον προπονητή της ομάδας μας που μας οδηγεί ως άλλος ΓΑΠ με μαθηματική ακρίβεια προς την παράνοια και την ψυχολογική εξαθλίωση.

Oταν ήρθε ο καιρός να αντικαταστήσει τον αποτυ-Xιμένεθ, όλος ο κόσμος της ΑΕΚ (μαζί τους και εγώ) είδε αυτή την κίνηση με καλό μάτι. Δικό μας παιδί είναι, είπαμε, νέος και με όρεξη. Αυτά όμως που είδαν τα ματάκια μας τους τελευταίους μήνες δεν τα φαντάστηκε ούτε ο πιο φανατικός αντιαεκτζής στην Ελλάδα. Ο «πάτερ» μοιάζει να έχει βαλθεί να αποδείξει σε όλους τους προπονητές των καφενείων ότι ξέρουν από ποδόσφαιρο. Το πιο εμφανές και παιδικό λάθος που κάνει είναι οι αλλαγές κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Βγάζει και βάζει συνεχώς τους ίδιους ποδοσφαιριστές ανεξαρτήτως αποτελέσματος και προσέγγισης του εκάστοτε παιχνιδιού. Δυστυχώς, σε πολλούς θυμίζει τον Νίκο Αλέφαντο σε μία πιο... λάιτ εκδοχή του. Η συνεχής χρησιμοποίηση του Λυμπερόπουλου μας έχει βγάλει έξω από τα ρούχα μας, εμάς και τον ίδιο βέβαια, που του έκανε νόημα στο τελευταίο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ ότι «κόουτς, εσένα λέω που δεν ξέρεις, βγάλε με γιατί έχω σκάσει». Δεν γίνεται να βάζεις και εσύ το χεράκι σου στην απαξίωση ενός 36χρονου παίκτη που για πολλά έτη θεωρείται σημαία της ομάδας. Τέλος, το πιο σοβαρό λάθος έχει να κάνει με τα αποδυτήρια. Ο έλεγχος έχει χαθεί πλήρως, γεγονός για το οποίο βέβαια μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει και η διοίκηση που δεν είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της. Με όλα τα παραπάνω, ο «Κωστέ» είναι μακράν ό,τι χειρότερο έχει περάσει από τον πάγκο της ομάδας μας και αυτό φαίνεται βάσει των αποτελεσμάτων και όχι δικής μου αντιπάθειας. Τη φετινή χρονιά έχουμε τέσσερις ήττες με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ με συντελεστή τερμάτων 8-0. Πράγματα απίστευτα... Χωρίς ίχνος ειρωνείας, λοιπόν, θα πρέπει να ρωτήσω το εξής: «Νίκο, ακόμα εδώ είσαι;» i ³ À· ±­

mr À ¸ À½ ¸½ Με μια εντυπωσιακή λαβή, ο Ουκρανός παλαιστής Volodymyr Soroka ρίχνει στο έδαφος τον Γάλλο αντίπαλό του Gilles Bonhomme. Η ουκρανική ομάδα κατέκτησε τελικά το χάλκινο μετάλλιο κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Τζούντο που πραγματοποιήθηκε στο Chelyabinsk της Ρωσίας.

» À À½¸ Τα play-off στο NBA άρχισαν και μας υπόσχονται ακόμη πιο χορταστικό θέαμα. Για κάποιες ομάδες, όμως, το παιχνίδι ενδεχομένως να τελείωσε πρόωρα. Ο λόγος για το φαβορί, τους Chicago Bulls, οι οποίοι έχασαν με το «καλημέρα» τον καλύτερο παίκτη τους (και έναν από τους κορυφαίους της λίγκας) Ντέρικ Ρόουζ, με σοβαρό τραυματισμό που θα τον κρατήσει εκτός μάχης για αρκετούς μήνες.

i ¸ ¸ ½ ®À Τι χρειάζεται αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός; Αυτό που έχει φανεί ξεκάθαρα μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό και την οριστική απώλεια του πρωταθλήματος: αναπροσαρμογή των στόχων του. Σίγουρα, η απώλεια του πρωταθλήματος ήταν σημαντική, πρέπει όμως παίκτες και προπονητής γρήγορα να συνέλθουν και να τερματίσουν πρώτοι στα play-off. Οχι γιατί πρόκειται να προκριθούμε στο Champions League, ούτε επειδή θέλουμε να βλέπουμε αγώνες αρχές Αυγούστου. Οπως φαίνεται από τις εξελίξεις στα διοικητικά εξάλλου, το πιο πιθανό είναι να μην παίξουμε Ευρώπη του χρόνου. Πρέπει, λοιπόν, να βγούμε πρώτοι, αφενός για να τονωθεί έστω και λίγο το ηθικό του κόσμου και αφετέρου γιατί είμαστε Παναθηναϊκοί και πρέπει κάθε υποχρέωσή μας, μικρή ή μεγάλη, να την αντιμετωπίζουμε με την πρέπουσα σοβαρότητα. Οπως ακριβώς πρέπει να γίνει και στο κομμάτι της διοίκησης, όπου τα πράγματα φαίνεται να μπαίνουν σε ένα δρόμο - το μοναδικό ίσως. ¼ ½® Àµ ± À

43

j ½³ ¸ Ài ­ ³¸ Àµ ¸ Às ± Àª ::: 0(75232/,635(66 *5

ȂǹȎȅȊ

j « À ³

¢Ä± ¦ «ª§ £° Ä| ¡¡ ¦¢ Ολίγον τι από καλοπροαίρετο πείραγμα και ορισμένες παραινέσεις για τον Ολυμπιακό της μετα-Βαλβέρδε εποχής. Τη στιγμή που γράφω αυτές τις αράδες, παρακολουθώ στην τηλεόραση ξέγνοιαστος τον Παναθηναϊκό, ο οποίος έχει μόλις ξεκινήσει την επική του προσπάθεια απέναντι στον Ατρόμητο για την κατάληψη της πρώτης θέσης στη μάχη των play-off. Το ΟΑΚΑ, στο οποίο πριν από λίγες ημέρες ευτύχησα να παρακολουθήσω από κοντά την κατάκτηση του 25ου Κυπέλλου της ιστορίας του Ολυμπιακού, έχει πλημμυρίσει από... εκατοντάδες φίλους του τριφυλλιού οι οποίοι συνέρρευσαν στην Καλογρέζα για να γιορτάσουν, προφανώς, το πρωτάθλημα που πήρε η ομάδα τους για τη σεζόν Σεπτέμβριος 2011-Φεβρουάριος 2012... Και κάπου εδώ, φίλοι μου, σταματάω το δούλεμα. Ο κατήφορος του ΠΑΟ (και όχι μόνο) δεν είναι για να γελάς, αλλά για να προβληματίζεσαι σχετικά με το κατά πόσο μπορεί αυτός να προκαλέσει το (εσκεμμένο ή μη) χαμήλωμα του πήχη των απαιτήσεων της διοίκησης για την ερχόμενη χρονιά. Γιατί, σε τι μπορεί να προσβλέπει η ομάδα μας όταν όλοι οι άλλοι παραπαίουν; «Στο να βγάλει νέα ταλέντα και να προχωρήσει στην πολυπόθητη ελληνοποίηση», θα μου απαντήσει κάποιος. Και θα γυρίσω εγώ να του πω: «Και με

τας Ευρώπας τι θα κάνουμε, κύριέ μου; Θα ξαναγυρίσουμε στα ένδοξα χρόνια της σφαλιάρας πάνω που συνηθίσαμε στα διπλά και στις προκρίσεις;» Και τι να μου πει μετά ο κ. Κάποιος; Θα λουφάξει στη γωνιά του καταντροπιασμένος και καλά να πάθει... Καλή η ελληνοποίηση, αλλά, εάν αυτή λάβει χώρα του χρόνου κακήν κακώς και σωρηδόν εξαιτίας του χαλαρώματος που έχει προκύψει από τα χάλια των αντιπάλων και όχι σταδιακά, όπως θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και μερικά χρόνια, τότε πάει, το χάσαμε το παιχνίδι. Ελληνοποίηση με μέτρο και μπάλωμα των κενών που θα προκύψουν μετά τις αποχωρήσεις των δανεικών, με βαρβάτους εντεκαδάτους και όχι απλώς με «ονόματα». Αυτό χρειάζεται η ομάδα και αυτός θα πρέπει να είναι ο άξονας της διοίκησης. ΥΓ: Τώρα που είπα διοίκηση. Από του χρόνου και εξαιτίας του νέου αθλητικού νόμου, ο Μαρινάκης παραδίδει τα ηνία της διοίκησης (και ουχί της ομάδας) στον κυρ Σάββα. Μάλλον έχει ως φιλοδοξία να κάνει την ομάδα μας περισσότερο γραφική και από το αγαπημένο του Μικρολίμανο... ª ½¸± Àµ ±

Ο,τι και να λέει ο Σάββας Θεοδωρίδης (πριβέ και δημοσίως), στην Κούλουρη είχε πάει προς στιγμήν η ψυχή του. Πέντε βαθμούς πίσω από τον Παναθηναϊκό ο Θρύλος και η ομάδα του Φερέιρα μα κουτσά μα στραβά τα κατάφερνε. Είμαι απολύτως σίγουρος ότι του θύμιζε εκείνο το πρωταθληματάκι όπου έμπαινε ο Ολιζαντέμπε στο 90 -παρά κάτικαι δυο λεπτά αργότερα, άντε τρία, άντε τέσσερα, το κάρφωνε το γκολάκι. Φυσικά, επειδή έχει ακούσει τόσα και τόσα, κάπου θα πήρε το αυτί του εκείνο το παλαιό, παλαιότατο ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Και επαναλήφθηκε όντως λόγω Λέτο. Λόγω τραυματισμού του Λέτο, που τσάκισε την ψυχολογία των πράσινων παικτών. Το θυμήθηκα το στόρι αυτές τις μέρες με τον τραυματισμό του Derrick Rose των Chicago Bulls. Τον τραυματισμό στον τένοντα για την ακρίβεια, που θα τον στείλει σπίτι του για κάνα εξάμηνο. Γιατί είχε πρόβλημα με τη μέση του κατά τη διάρκεια της σεζόν, πρόβλημα που τον είχε αφήσει έξω από ένα σωρό αγώνες. Τότε όμως η ομάδα ρολάριζε. Μπορεί να είχε κάποιο θεματάκι με το σκοράρισμα, αλλά η άμυνά της εμφανιζόταν πιο συμπαγής από ποτέ και το μαχητικό της πνεύμα ήταν στα ύψη. Γιατί; Διότι γνώριζαν οι υπόλοιποι παίκτες ότι κάποια στιγμή ο ηγέτης θα επέστρεφε. Και όταν θα καίγανε τα κάστανα στη φωτιά, αυτός θα έβαζε το χέρι του να τα βγάλει. Μόλις βγήκε οριστικά νοκ άουτ ο Rose, διασύρθηκαν οι Bulls από το απέραντο φρενοκομείο των Sixers. Οπως ακριβώς είχε διασυρθεί ο Παναθηναϊκός από την ΑΕΚ όταν κατέστη σαφές ότι ο Λέτο την έχανε όλη τη σεζόν. Από την ΑΕΚ των εκατομμυρίων προβλημάτων και χρεών, που δεξιά έστριβε και αριστερά πήγαινε. Τον ΠΑΟ, ωστόσο, τον κατάπιε μια χαρά. Οπως τον καταβρόχθισαν και μια σειρά υποδεέστεροι αντίπαλοι, ως την ώρα που πέρασε ο πανικός και επέστρεψε η ομάδα στις νίκες. Ως τα play-off, βεβαίως, που τα παίζουν (και τα ντιλάρουν;) τα μεγάλα παιδάκια... v ® À¯¸ r

·´isl»l°Ài²lsi Κάποιος στη δουλειά σου θα σου πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, Κριέ. Θυμήσου ότι και τα φύκια έχουν χρησιμότητα, αλοιφές για το δέρμα και τέτοια, ξέρεις εσύ. Θέλω να πω, αγόρασε, αλλά όχι για μεταξωτές κορδέλες. Και μη βιαστείς για εκείνη την απόφαση, ειδικά τώρα που στο μυαλό σου έχεις μόνο τζιτζιφλέκια και λουλουδάκια. Μέσα στη βδομάδα ίσως χρειαστεί να διακόψεις τη σχέση σου με ένα κοντινό πρόσωπο, το οποίο πια δεν σου φαίνεται «χρήσιμο», Ταύρε. Μπορεί να είναι κάποια συνεργασία σου επαγγελματική ή το βενζινάδικο το οποίο προτιμάς, όλοι ξέρουμε όμως ότι μάλλον για το ζιμπλαφόν σου μιλάμε. Κάνε κινήσεις, Δίδυμε, να κάνεις πολλά και καλά παρεάκια, γιατί στις αρχές της βδομάδας φήμες λένε ότι θα παθαίνεις γερές κρίσεις μοναξιάς αν κάθεσαι σπίτι. Σίγουρα θα έχεις κάποιον ξάδερφο ή ξεχασμένο συμμαθητή από το φροντιστήριο που να μπορείς να υπολογίσεις για οκτάωρο καφέ. Πάρε την απόφαση να διαλέξεις το εύκολο level στις δουλειές που κάνεις από βδομάδα, Καρκίνε, γιατί η κούραση σου βγαίνει και οι τουρμπίνες σου χάνουν ισχύ. Δεν χρειάζεται, για μια βδομάδα τουλάχιστον, να τα δώσεις όλα στη δουλειά σου. Ξεκίνα και κανένα βιβλίο, ξέρεις, από εκείνα που χάνεσαι. Κοίτα να είσαι ευθύς και σταράτος στις συνεννοήσεις σου, Λέοντα, γιατί κινδυνεύεις να μην καταφέρεις να περάσεις μηνύματα που θέλεις, αλλά και να διαιωνίσεις παρανοήσεις δεκαετιών. Και όταν λέω δεκαετιών, να ξέρεις ότι υπερβάλλω. Αλλά και αυτό χρήσιμο δεν είναι, Λέοντα; Οι κεραίες σου ανεβαίνουν, Παρθένε, τόσο πολύ που δορυφορικά πιάτα πρέπει να κουβαλάς πάνω στο κεφάλι σου. Η διαίσθησή σου θα πιάνει και τις μικρότερες κοινωνικές δονήσεις. Χρησιμοποίησε τις δυνάμεις σου αυτές για καλό. Εξάλλου, να καταλάβεις τον κόσμο δεν προλαβαίνεις.

Θα είσαι το μόνο ζώδιο που πραγματικά θα νοιάζεται για την επόμενη μέρα, Ζυγέ. Οταν θα πέσει η βόμβα του τι θα συμβεί μέσα στο Σαββατοκύριακο, μόνο ο Ζυγός θα ουρλιάζει «Το ’ξερα! Το ’ξερα!» στην πιο κοντινή του πλατεία. Για αυτό το λόγο, Ζυγέ, ψυχραιμία, μόνο αυτό έχω να πω. Πρόσεξε τη διάδρασή σου σε κάποιο πρόσωπο που βρίσκεται πιο πάνω από σένα στην ιεραρχία, Σκορπιέ. Πρόσεξε πώς θα του μιλήσεις, τώρα ειδικά που παίζει αυτή η ένταση. Και αν αυτή η ένταση είναι του άλλου είδους, εκεί είναι που πρέπει να είσαι προσεχτικός. Τρέξε να ψηφίσεις πριν σου κουτσουλίσει κανένας κάονας το ψηφοδέλτιο, Τοξότη. Ο χρόνος και το τάιμινγκ θα σου βγάλουν λίγο την πίστη, αλλά εγώ έχω πίστη σε σένα, αν όχι στους παμπόνηρους κάονες. Κράτα επίσης τα νευράκια σου για αυτούς που το αξίζουν, όχι μόνο τώρα, αλλά πάντα. Ασε το εγχειρίδιο με τους κανόνες στο σπίτι, Αιγόκερε, αυτή τη βδομάδα και ψάξε καινούργια μονοπάτια. Μπήκε η άνοιξη, που είναι καλή κινητήρια δύναμη για να κάνεις νέα αρχή σε πολλά πράγματα και να δεις πώς μερικά πράγματα μπορούσαν να είναι αλλιώς.

“Spring cleaning” το λένε οι αγγλόφωνοι. Κι εσύ, Υδροχόε, είσαι σε αντίστοιχη φάση αλλαγής, αλλά πιο πολύ μεταμόρφωση θα την έλεγα. Σκάβεις κουκούλι αυτή τη στιγμή και θέλεις λίγο καιρό ακόμα για να βγεις πάλι στον κόσμο γυμνός και με ρόπαλο. Αν δε είσαι μόνος, ένα νέο ταίρι είναι πολύ κοντά, με την ίδια μέθοδο. Τη σχέση σου θα την περικυκλώσει και θα την ευλογήσει πολλή θετική ενέργεια, Ιχθύ, από τη μέση της νέας βδομάδας και μετά. Και αν όχι την ερωτική σου σχέση, τη σχέση με το σκύλο σου, τη γιαγιά σου, το ψυγείο σου, οτιδήποτε είναι κοντά την ώρα που θα σκάσουν τα σκάγια της ενέργειας. m ¸ ± À° r ¸

s

::: 0(75232/,635(66 *5 ȂǹȎȅȊ

¶µi´jÀo»jªi Την Κυριακή 24 Ιουνίου, το Red Bull Flugtag, ο διαγωνισμός αυτοσχέδιων πτήσεων, επιστρέφει στην Αθήνα, στην Πλατεία Νερού στον Ολυμπιακό Πόλο Φαλήρου, έπειτα από την επιτυχημένη του πορεία ανά τον κόσμο και την ανατρεπτική του στάση στη Μαρίνα του Αγίου Κοσμά το 2005! Επίδοξοι «πιλότοι» από κάθε γωνιά της Ελλάδας ετοιμάζονται πυρετωδώς για μια διαφορετική «ημέρα πτήσης». Οι τετραμελείς ομάδες, με ιπτάμενα τσαρούχια, ταύρους, μέλισσες, καρότα, ανεμόπτερα, φάλαινες και πολλά ακόμα πρωτότυπα σχέδια, θα αγνοήσουν τους νόμους της βαρύτητας, θα πάρουν φόρα από τον ειδικά διαμορφωμένο διάδρομο απογείωσης 30 μέτρων και θα ανοίξουν τα φτερά τους με τελικό προορισμό το γαλάζιο ορίζοντα ή... τον πάτο της θάλασσας, διεκδικώντας μοναδικά έπαθλα. Να είσαι εκεί!

·t´¹»¹°n¹mtÀjªµt

i·tm´j¹°»¹miÀµ¹iÀ°jsi

Το έργο της ψηφιοποίησης του εξαιρετικά σημαντικού και πολύτιμου αρχείου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής αποφάσισε να στηρίξει οικονομικά το ΔΣ της ΟΠΑΠ ΑΕ. Πρόκειται για έργο που υλοποιείται ήδη -με τη συνδρομή και άλλων χορηγών- και διασφαλίζει τη συνέχεια του εκκλησιαστικού και εκπαιδευτικού ρόλου του Πατριαρχείου ως προπύργιου του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού στην Αφρική. Κατά την εκδήλωση, αναφερόμενος στη στήριξη της ΟΠΑΠ ΑΕ, ο Μακαριώτατος, μεταξύ άλλων, είπε: «Οι εκατοντάδες επισκέπτες μας βλέπουν ότι υπάρχουμε σε αυτόν το χώρο εδώ και 2.000 χρόνια. Ο Θεός θέλησε να μείνουμε λίγοι εδώ στην Αίγυπτο. Oμως, σε αυτές τις δύσκολες εποχές, βλέπουμε πολλούς Eλληνες να επιστρέφουν. Αυτό το γεγονός μας δίνει θάρρος ότι ο Ελληνισμός υπάρχει και δεν θα χαθεί από αυτή τη γωνιά της γης».

Το προσιτό smartphone Samsung Galaxy Fit, με κομψό και μοντέρνο σχεδιασμό, φέρνει αποκλειστικά για σένα η Cosmote. Πρόκειται για ένα εύχρηστο κινητό τηλέφωνο, με άμεση πρόσβαση στα δημοφιλή social networks, αμέτρητες εφαρμογές από το Android Market, κάμερα 5MP, αλλά και γρήγορη πληκτρολόγηση μηνυμάτων με την εφαρμογή Swype. Χάρη, εξάλλου, στη σιγουριά του προηγμένου 3G δικτύου της Cosmote, μπορείς να είσαι πάντοτε online, όπου και αν βρίσκεσαι, απολαμβάνοντας γρήγορο σερφάρισμα. Εχεις μάλιστα τη δυνατότητα να το κάνεις δικό σου ακόμη φθηνότερα, με σύνδεση στα προγράμματα Cosmote Απεριόριστα σε όλα τα καταστήματα Cosmote, Γερμανός και ΟΤΕ.

ÑÐåªÐåͪÇÌ|ÎË | ª |ÇÍªÊ Ð ÇÏ ªÍ ªÐÇ~ÇÉ

Την ανάγνωση της αγαπημένης μου επιστημονικής είδησης ότι επιτέλους το Υπουργείο Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων ενέκρινε τη χρηματοδότηση ενός ειδικού φράχτη σε κάποια σημεία της Εγνατίας Οδού με σκοπό να προστατευτούν οι καφέ αρκούδες. Το έργο στο σύνολό του θα κοστίσει 10,5 εκατ. ευρώ και θα περιλαμβάνει περίφραξη στο τμήμα Σιάτιστα-Κορομηλιά, αλλά και σε άλλα σημεία. Σε παλιότερο ταξίδι μου στην περιοχή θυμάμαι τα μέλη του Αρκτούρου και άλλων οργανώσεων να επιμένουν ότι η δημιουργία αυτού του φράχτη είναι απαραίτητη, καθώς οι αρκούδες κατεβαίνουν πολύ συχνά στην Εγνατία Οδό και τραυματίζονται από τα αυτοκίνητα. Στην είδηση έλεγε ότι από το 2009 μέχρι σήμερα έχουν πέσει θύματα τροχαίου 24 αρκούδες, αρκετά μεγάλος αριθμός αν σκεφτεί κανείς ότι σε όλη την Ελλάδα έχουν απομείνει μόνο 250 καφέ αρκούδες. Πριν τελειώσω την ανάγνωση της είδησης, άρχισα να ψάχνω στα αρχεία του υπολογιστή μου για αναμνηστικές φωτογραφίες από την εκδρομή μου στη Δυτική Μακεδονία. Αλλωστε, οι περισσότερες από αυτές είχαν φόντο αρκούδες, όχι στην Εγνατία Οδό, αλλά στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Αρκτούρου στο Νυμφαίο. Την παρακολούθηση των δελτίων ειδήσεων την περασμένη Τρίτη. Μια και βρισκόμαστε στην τελευταία εβδομάδα αυτής της σύντομης προεκλογικής περιόδου, κάθε βράδυ προσπαθώ να κάνω μια γύρα από τα δελτία ειδήσεων και να χαζεύω τους υποψήφιους που έχουν φέρει για να εκθέσουν την πραμάτεια τους. Γιατί κάπως έτσι μου μοιάζουν όλοι αυτοί, μόνο «έλα πάρε, πάρε» δεν τους έχουν βάλει ακόμα να πουν. Τέλος πάντων, την περασμένη Τρίτη, εκτός από τις εκλογές, το θέμα που έπαιζε πολύ ήταν οι ιερόδουλες που συνελήφθησαν γιατί ήταν οροθετικές. Τα πρόσωπά τους πηγαινοέρχονταν σε όλα τα δελτία, την ίδια ώρα με κάθε δυνατό τρόπο. Ολες μαζί σε ενιαία καρτέλα, μία μία με αναλυτικά στοιχεία κάτω από τη φωτογραφία ή ανά τρεις-τέσσερις. Και μετά να τα και τα πλάνα από την Ευελπίδων με καλυμμένα τα πρόσωπά τους εκεί. Ε, πόσο να αντέξει κανείς; Το έκαναν λέει για να τις δουν όσοι είχαν προβεί σε σεξουαλική πράξη μαζί τους χωρίς προφυλάξεις. Και αναρωτιέμαι. Αυτός που πηγαίνει στην Ομόνοια και δίνει 10-20 ευρώ για να πάει με ένα κοριτσάκι φανερά εθισμένο στα ναρκωτικά χωρίς προφυλάξεις περιμένει την τηλεόραση για να σκεφτεί ότι μπορεί να έχει κολλήσει κάποια ασθένεια; Και πού είναι τα πρόσωπα αυτών που εκμεταλλεύονται τις κοπέλες; Γιατί δεν συλλαμβάνονται και αυτοί; (Η λίστα με τα ερωτήματα μπορεί να συνεχιστεί για πολύ.)

Την ερώτηση: «Γιατί όλοι φοράνε ταμπελάκια;» το προηγούμενο Σάββατο. Μόλις είχα μπει στην γκαλερί Μ art στο Κολωνάκι για να παρακολουθήσω την παράσταση «Μαζί» του Γιώργου Νανούρη μαζί με φίλους και συναδέλφους. Οσοι είχαν εισέλθει στο χώρο πριν από εμάς φορούσαν ήδη ταμπελάκια με το όνομά τους και, πριν προλάβω να ρωτήσω, ο Γιώργος με προέτρεψε να ακολουθήσω το παράδειγμά τους. Σε λίγα λεπτά όλοι ήμασταν σταμπαρισμένοι -για τις ανάγκες της παράστασης φυσικά- και τα αστεία έδιναν και έπαιρναν. Το καλύτερο εξ αυτών: Να φοράμε τα ταμπελάκια και στα μπαρ με μια μικρή αλλαγή. Κάτω από το όνομα να προσθέσουμε το προφίλ μας στο Facebook, άντε και το λογαριασμό του Gmail!

s¸ r ¸Àn¸ r N MASTORAKOU METROPOLISNEWS GR