Metropolis Free Press 08.07.11 by Metropolis

» À ¸ r À À· ¸

»¸À ¸ ± ¸À À2OCKWAVE (APPYÀ3EX n ¸À¢¸ ± ¡À ¸ À Àµ¸ ±¸

Í x Í Í

° ¸ À ½¸ ¸À Àl

tª²t·j»i´¹j° À°»lsÀ·t´l

t À À ³ À Ài© ¸½ xx Í

¼¬ À ± À ¸À ® ¸ ¸À¸ À À m ¸Àmr ¸À ¸ À À» ± ¸À¼¸ r

ȂǹȎȅȊ

"'Ͱ 1

Ä Ä

*=9DALQÄ×AL=K Ä £Ä £ ¬ i Ä¬¨§Ä¤ §¨Ä ©¨

ÄÄ Ä

w § ¡¥« i ³¨§ °Ä¨Ä ±¨°

ÄÄ ÄÄ

s ¦¦£¥ °Ä¬£§ i ± °Ä

9HHQÄK=P

u «£¥ Ä ¥²

}¥® ¬ £°Ä¬ Ä ¦¢Ä¢§Ä}¦¦

« § ±

¦ « § Ä¬¨Ä*G;CO9N=

«®¨© ¦£ °Ä¬¢§Ä© ¦¢

(=IMG< Ä±¯« °Ä¬¥¢§£¥ Ä¥¨¬¨ i£ Ä¥ i §¨

}§ °Ä ©£ £ª¬ °

Ä ©¨± Ä¢°Ä²© «©¦¢«¨ «¢¬¢°

ÁÁ Ͱ"-(

ǿȅȊȁǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

¯ ½ ½¸ ¸À ± ¸ À®À r Ξημερώματα, πριν από λίγες ημέρες, σε ένα σημείο της αγγλικής επαρχίας, σε ένα μικρό σιδηροδρομικό σταθμό στη μέση του πουθενά, σε μια από τις πιο ήσυχες και γαλήνιες στιγμές που έχω πετύχει, πιάνω κουβέντα με ένα νεαρό Σκοτσέζο που βρίσκεται δίπλα μου και με κοιτάζει μάλλον περίεργα, καταλαβαίνοντας από το παρουσιαστικό μου ότι, αν αυτός είναι μία φορά ξένος βρισκόμενος κάποια χιλιόμετρα μακριά από τη Γλασκόβη, εγώ είμαι πολύ περισσότερες ερχόμενος από ποιος ξέρει πού. «Από την Ελλάδα», του λέω, «από την Αθήνα». Το γεμάτο φακίδες στρογγυλό πρόσωπό του επεξεργάζεται την πληροφορία και έπειτα, με τη φωνή του Γιούαν Μακ Γκρέγκορ, με ρωτάει με συμπάθεια: «Φίλε, τι στο διάολο γίνεται εκεί πέρα;» Τα πλάνα των επεισοδίων του Συντάγματος, τα οποία κατά την προσφιλή έκφραση των δελτίων «έκαναν το γύρο του κόσμου», δεν είχαν περάσει απαρατήρητα από το νεαρό Σκοτσέζο φίλο μου, ο οποίος πιθανόν να βλέπει την Ελλάδα όπως ακριβώς είδε την Αίγυπτο ή τη Λιβύη πριν από λίγο καιρό. Ως τόπους δηλαδή όπου το δυτικό στοιχείο της δημοκρατίας ή της τάξης έχει δώσει τη θέση του στη μεσογειακή αναρχία. Προσπαθώ να του εξηγήσω, όπως έκανα και σε πολλούς άλλους Ευρωπαίους που συνάντησα στο ταξίδι μου, ότι το πρόβλημά μας δεν είναι τα επεισόδια (ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο αυτά), αλλά αυτό που τα προκαλεί, το πολιτικό και οικονομικό στοιχείο που μας τρώει τη ζωή. «Ναι, ναι, βέβαια», έλεγε αυτός συνέχεια και παρέμεινε άγνωστο αν καταλάβαινε τι του έλεγα. Ετσι κι αλλιώς, εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκαν στο βάθος, μπροστά από ένα κοιμισμένο κουκλίστικο αγρόκτημα, δύο αγελάδες, που ήταν αρκετές για να δώσουν ένα καινούργιο σημείο αναφοράς στο τοπίο. Σε κάποια μέρη του κόσμου ξημερώνει, στην Ελλάδα τελευταία μόνο σκοτεινιάζει. Σύμφωνα με τον ποιητή, καμιά φορά αυτά τα δύο μπερδεύονται, όπως μπερδεύεται συχνά η αίσθηση της αρχής με αυτήν του τέλους. Αναρωτήθηκα, μπαίνοντας τελικά στο τρένο, αν μιλάμε κυρίως για τέλος εποχής ή αν μπορούμε να αναφερθούμε στην αρχή μιας άλλης. Φαντάζομαι ναι, αρκεί να βρούμε περιθώρια να αισιοδοξήσουμε ότι αυτή η «άλλη», εκτός από διαφορετική, μπορεί να είναι και καλύτερη.

i À¼ ½ r A DIMOULAS METROPOLISNEWS GR

{i «¯¦ Ä© ¦¢

¦£ °Ä¦ ¤ £°

Ä ¨°Ä £ª§ °Ä¥ £Ä Ä¡¥ ³ Ä¨²Ä

t¯i £¨Ä ¡¨«£ª§

x¦ § ¢°Ä{® §

ÄÄ ÄÄÄÄÄÄ

{«±£¬ Ä©¨¦¦ Ä ¦¦ Ä ¦ ¯¬ Ä¦ ¡ Ä ¨Ä¢i «¨¦ ¡£ Äi¨²

v v Í v ~ ÍÍÍ

KCRPMNMJGQ KCRPMNMJGQLCUQ EP

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜETROPOLIS EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 O Σύμβουλος Eκδοσης: Κώστας Τσαούσης O Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Βίκτωρας Δήμας, Αθως Δημουλάς O Στην οργάνωση, παραγωγή και επιμέλεια της έκδοσης συμμετέχουν οι: Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Βλασταρά, Ανδρέας Γιαννόπουλος, Νικήτας Καραγιάννης, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολοκούρης, Κίκα Κυριακάκου, Αλέξανδρος Παπαδάκης, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Ντίνος Ρητινιώτης, Γιώργος Ρομπόλας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Βάσια Τζανακάρη, Χρήστος Τσαπακίδης, Αλέξανδρος Χαντζής, Χρήστος Χαντζής, Βαλασία Χαροντάκη O Δημιουργικό: Δημήτρης Στεργίου, Θάνος Κατσαΐτης O Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη O Φωτογραφίες: AFP Εκτύπωση: «Η Καθημερινή» Α.Ε.

::: 0(75232/,61(:6 *5

ǿȅȊȁǿȅȊ

0 "'-ô1-!' *#ô µ¹iÀ»tsÀ -/,/#( À Τρίτη 28, Τετάρτη 29 Ιουνίου. Συζητιέται και ψηφίζεται στο κοινοβούλιο το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Πολίτες διαδηλώνουν και πνίγονται στα χημικά. Ο “Μoloch82” (παρατσούκλι στο Τwitter) μπαίνει στο νοσοκομείο για κρίσιμες εξετάσεις καρκίνου. Μοιράζεται μαζί μας συναισθήματα. 27 Ιουνίου - Πάω για μπάνιο, να είμαι καθαρούλης αύριο στο νοσοκομείο. - Breathe in, breathe out... - Σκέτα μακαρόνια. Comfort food before hospital.

Τον Αύγουστο θα συμπληρωθούν 14 χρόνια από το θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα, ένα διάστημα μάλλον αρκετό, ώστε να έχει καταλαγιάσει το μέγεθος του πένθους και να μπορούν να γράφονται άρθρα σαν και αυτό που διαβάσαμε στο τελευταίο τεύχος του περιδικού Newsweek. Μέσες άκρες, η δημοσιογράφος Τίνα Μπράουν γράφει για το πώς θα ήταν η ζωή της Ουαλής πριγκίπισσας αν ζούσε σήμερα όπου θα ήταν 50 χρόνων (γεννημένη την 1η Ιουλίου του 1961), ποιες θα ήταν οι συνήθειές της, με ποιούς θα έκανε παρέα και -το χαϊλάιτ του άρθρου- πώς θα ήταν το προφίλ της στο Facebook. Εχουμε και λέμε, στις αγαπημένες της ταινίες διακρίνεται το «Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς» και S «Λόγος του Βασιλιά», ενώ στις αγαπημένες της σειρές REALITY BITE οξεχωρίζουμε το "The Tudors" και το "Mad men". Ανάμεσα στους 107.623 φίλους της δεν θα μπορούσαν να ww λείπουν αμέτρητοι celebrities, όπως η Τζο Ρόουλινγκ, w. re ali ty bit ο Bono, ο Μπέκαμ και η Σαμάνθα Κάμερον. Οσο για es 20 11 .w τον «τοίχο» της, αφού σχολίασε πόσο χαίρεται για την or dp re es .co ελευθερία του Ai Weiwei, έγινε και φίλη με την Καμίλα m Πάρκερ, ένα γεγονός που άξιζε ένα like από τον Κάρολο. Πολύ ωραία πράγματα. ËÄÑÉÆ ô ÑÏÎô ÆÎÏôÑÒ ÏôÊÄ

ÉôÑÏô~ÉÄ~ÉÊÑÒÏ

28 Ιουνίου - Αν και ύπνο δεν το λες, καλημέρα. Αγχος. - Χολή και σάλιο. Αγχος... - Εδωσα το αίμα. Next stop triplex. - Τρίπλεξ οκ. Αντε να δούμε τα χοντρά... Mri... - Αξονική θώρακα καθαρή, υπέρηχος άνω κάτω κοιλίας καθαρός. Μένει η μαγνητική που είναι από τα sos! - Κάτι δεν πάει καλά. Ζήτησαν 2η φορά αίμα για αυξημένο δείκτη, και ετοιμάζομαι για σπινθηρογράφημα οστών. - Το σπινθηρογράφημα δεν ήταν στο πρόγραμμα. Και επίσης βιοψία μυελού. Σκατά. Σκατά. Σκατά. - Δεν μπορώ ρε παιδιά... - Να περιμένεις μια πιθανή καταδίκη, ή έστω ένα ακόμη χαστούκι σαν το περσινό μόλις ξεμπέρδεψες... - Ευρήματα στη λεκάνη, σχεδόν σίγουρα ογκολογικά. Αύριο βιοψία. - Αρνητικό: η σύντομη μετάσταση θετικό: είμαστε πάντα σε οστικό επίπεδο. Πιθανή η μεγαθεραπεία. - Νομίζεις ότι είσαι οκ, μετακομίζεις, αρχίζεις να ψάχνεις δειλάδειλά δουλειές. Τσουπ πάρε μια μετάσταση. - Με βρίσκω ψύχραιμο. Εκλαψα βέβαια λίγο παρέα με έναν ακτινολόγο. Τώρα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω. Σας ευχαριστώ όλους, ξεχωρίζω τη @vivian_e. - Από την προηγούμενη χμθ μέχρι σήμερα, πήγα στην Κων/ πολη, γιόρτασα 10 χρόνια σχέσης στη Ρώμη, μετακόμισα με την κοπέλα μου. ΝΑ ΖΕΙΤΕ! - Μονό η μέρα που έμαθα ότι έχω καρκίνο συγκρίνεται σε θλίψη με τη σημερινή. - Καληνύχτα. Αύριο άλλη μια δύσκολη μέρα... 29 Ιουνίου - Νόμιζα αλήθεια ότι σήμερα θα ξυπνήσω και θα είναι ένα άσχημο όνειρο. - Αντε να δούμε το σπινθηρογράφημα να είναι κάτι τοπικό μονό... - Σήμερα ήθελα να είμαι απολυμένος, φτωχός, πεινασμένος. v ® Àv¸ ® ÀÀ radiosociale.wordpress.com

4 ǿȅȊȁǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

Η Στέλλα Ρίμιγκτον, προφανώς άγνωστη στο ελληνικό κοινό, είναι μια 76χρονη Αγγλίδα συγγραφέας, βασικό χαρακτηριστικό της οποίας υπήρξε το ότι διετέλεσε από το 1992 έως το 1996 γενική αρχηγός της ΜΙ5, δηλαδή της μυστικής υπηρεσίας της Αγγλίας. Σε πρόσφατο άρθρο της στην εφημερίδα Telegraph, η Ρίμιγκτον κάνει μια αναδρομή στην κατασκοπική λογοτεχνία από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα, παρατηρεί τη συνέπειά της με την αλήθεια της ζωής των κατασκόπων και σχολιάζει την απουσία γυναικείων χαρακτήρων από τα περισσότερα έργα. «Ενας τέλειος κατάσκοπος έπρεπε να είναι ένας Τζέιμς Μποντ ή ένας Τζορτζ Σμάιλι και όχι μια μεσήλικας μητέρα, μια ‘housewife superspy’, όπως με αποκαλούσαν», αναφέρει. Μια και το έφερε η κουβέντα λοιπόν, το καινούργιο της βιβλίο μόλις κυκλοφόρησε και λέγεται “Rip Tide”, ενώ συζητώντας γενικότερα για πρώην κατασκόπους και νυν συγγραφείς, η μεταφορά στον κινηματογράφο του καλύτερου πιθανόν κατασκοπικού μυθιστορήματος που γράφτηκε ποτέ, του “Tinker, Tailor, Soldier, Spy” του Τζον Λε Καρέ, αναμένεται το φθινόπωρο. Την προηγούμενη εβδομάδα βγήκε και το τρέιλερ της ταινίας και πρέπει να πω ότι μετράω αντίστροφα.

REALITY BITES ÏôÊ ËÄÑÉÆ ô ÑÏÎô ÆÎÏôÑÒ

ÄÉôÑÏô~ÉÄ~ÉÊÑÒÏ

w. re

ali

bit

.co

Ο Μπόμπι Φίσερ υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους σκακιστές της ιστορίας και κυρίως μια προσωπικότητα που σημάδεψε την ταραγμένη ψυχροπολεμική εποχή, ένας αντιδραστικός Αμερικανός-αντιαμερικανός που γύριζε τον κόσμο προκαλώντας με την ευφυΐα και τη δυσπροσαρμοστικότητά του. Η εφημερίδα Guardian φιλοξενεί μια συνέντευξη της σκηνοθέτιδας Λιζ Γκάρμπους, που γύρισε ένα ντοκιμαντερίστικο φιλμ με τίτλο “Bobby Fisher Against the World”, το οποίο έχει ήδη αρχίσει να προβάλλεται στις ΗΠΑ και αναμένεται σύντομα και στην Αγγλία. Το κείμενο θέτει το ερώτημα κατά πόσο θα μπορέσει μια ταινία σαν και αυτή να εξετάσει (αν όχι να εξηγήσει) την ιδιαίτερη περίπτωση του σκακιστή. Η ίδια η Γκάρμπους αναφέρει συμπερασματικά: «Εμεινα με την εντύπωση ότι ήταν ένας άνθρωπος που δεν εξέλιξε τον εαυτό του έξω από τον κόσμο του σκακιού». Το περιμένουμε με ενδιαφέρον.

Δεν υπάρχει καμία ιστορία ψυχοπαθούς δολοφόνου στο σινεμά που να είναι τόσο έντονη όσο αυτή, όσο δηλαδή η αληθινή ιστορία του Ντανίλο Ρεστίβο, του Ιταλού δολοφόνου που -επιτέλους- καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία μιας γυναίκας στο Μπόρνμουθ της Αγγλίας το 2002. Την περασμένη Πέμπτη, μία ημέρα μετά την καταδίκη του, το ένθετο g2 του Guardian επέλεξε ένα σκουρόχρωμο εξώφυλλο που έγραφε την είδηση και συνέχιζε ως εξής: «Θα δικαστεί τώρα και για το φόνο της Ελίσα Κλαπς πριν από 18 χρόνια στην Ιταλία;» Διαβάζοντας το σχετικό (εκτενέστατο, κατατοπιστικό, εξαιρετικό) άρθρο του Tobias Jones, μαθαίνουμε όλο το ιστορικό του Ρεστίβο, για το πώς οι (απίστευτες) ενδείξεις οδηγούσαν την Αστυνομία σε αυτόν χωρίς όμως να μπορεί να κάνει τίποτα, για τη διαστροφή, για το φετίχ με τα γυναικεία μαλλιά και τη γενικότερη αλλοιωμένη σκέψη του, για την κοινωνική του συμπεριφορά, την ύποπτη στάση της ιταλικής εκκλησίας όπου βρέθηκε το πτώμα του θύματος του ’93, για τη δραματική αναζήτησή του από την οικογένειά του. Μετά τα βλέπουμε στο σινεμά και λέμε ότι αυτά δεν γίνονται στ’ αλήθεια.

5 ::: 0(75232/,61(:6 *5

ǿȅȊȁǿȅȊ

Εχει γίνει αρκετά μεγάλη κουβέντα για την ιστορία που εκτυλίχθηκε στη συναυλία των U2 στο Glastonbury με το πανό που ανέβηκε (πριν κατέβει βιαίως από τους άνδρες της Ασφάλειας) από κάποιους ακτιβιστές που θέλησαν να υπενθυμίσουν στον Bono και την παρέα του ότι οφείλουν και αυτοί να πληρώνουν φορολογία στην Ιρλανδία. Το πανό (μήκους 6 μέτρων) έγραφε: “U pay taxes 2?”. Θυμίζουμε ότι οι U2 βρήκαν έναν τρόπο και ξεγλίστρησαν -πόσο δύσκολο ήταν;- από την Ιρλανδία, εγκαθιστώντας την έδρα τους στην Ολλανδία. Ωστόσο, όπως διαβάζουμε από την Κριστίνα Νέλις στο ηλεκτρονικό περιοδικό Sabotage Times, αυτό ήταν το λιγότερο που έφταιγε στους U2 από το live τους, όπως δεν τους έφταιγε και η δυνατή βροχή. Χωρίς να χαρακτηρίζει κακή την εμφάνισή τους, αναφέρει ότι οι U2 δεν κατάλαβαν ότι είναι διαφορετικό να παίζει κανείς για το κοινό του σε μια συναυλία και διαφορετικό να παίζει για ένα σωρό ετερόκλητο κόσμο σε ένα φεστιβάλ το οποίο δεν χορταίνει με ένα απλό best of. «Οι U2 δεν ήταν σίγουροι (μετά το τέλος της συναυλίας) ότι άρεσαν στο κοινό, ούτε το κοινό ήταν σίγουρο ότι του άρεσαν οι U2. Ηταν μια αξιόλογη προσπάθεια, αλλά τελικά δεν ήταν αρκετά καλή», καταλήγει.

Με αφορμή την 4η Ιουλίου, την ημέρα που γιορτάζεται η αμερικανική ανεξαρτησία, το αγαπημένο μας Flavorwire έφτιαξε ένα mixtape από τραγούδια που συνθέτουν κατά κάποιον τρόπο το Αμερικανικό Ονειρο. Οχι απαραίτητα με τη στενή έννοια του όρου όπως διατυπώθηκε στα χρόνια του Κένεντι, αλλά ως μια γενική τάση περιγραφής της σύγχρονης ιστορίας των ΗΠΑ. Στα τραγούδια που δίνονται βρίσκουμε κλασικές επιλογές, όπως το “Living in America” του Τζέιμς Μπράουν, το “Across the boarder” του Σπρίνγκστιν και το “Working class hero” του Τζον Λένον. Συναντάμε επίσης και πιο εναλλακτικές επιλογές, όπως το “My girls” των Animal Collective και το “Gotta make it to heaven” του 50 Cent. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν -πού το θυμήθηκαν- το “Appalachian Memories” της Ντόλι Πάρτον με το σχόλιο ότι η Αμερικανίδα τραγουδίστρια είναι λίγο πολύ το ίδιο το Αμερικανικό Ονειρο. Πολύ σωστά.

ǿȅȊȁǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

¶r ¸À» ¸ ¸ r

Ë © © © © ©{ ¡ p âp ©KHUD© ¡©1NFDQ©6@SDQR©b3GD©6@KK©+HUDh ©{ ¡© © á © á ©KHUD© Ò © © © © © ©Î ¡ á ¡© © â©p{Ò

©ÔÉÏÉ ©Ðß © © á ¡ © ß ©â © © { pß ©Ö Ò © â © {â© © ¡ á © ¡© ¡ ä©Ò p{ ¡p© ©/HMJ©%KNXC©b3GD©6@KKh © ß © á © © á© ©ÔÉÏÉ© © © p á© © © © ¡ ¡ á © © ©p { á© © © ¡ à © ©#5# ©Í© ¡ ¡ á © ¡©6@SDQR© à © á © © ¡ ¡ â© â © ¡© ä© © pß © ©p © ©Ò © p à © p ©{ © { ä © © á © © © © â{ ©ß © â © Òp ©à© à©p à © © {á © { ä © © Ò{ p

::: 0(75232/,61(:6 *5

Για άλλη μία χρονιά οι Schooligans διοργανώνουν το Schoolwave, το 7ο κατά σειρά, με τη συμμετοχή 21 μαθητικών συγκροτημάτων, σε συνεργασία με τη Spicy Entertainment που θα παίξουν rock, metal, funk, indie, stoner. Ολα αυτά στις 8, 9 και 10 Ιουλίου στην πλατεία Νερού στον Ολυμπιακό Πόλο Φαλήρου. Την πρώτη βραδιά θα κλείσουν ο Φοίβος Δεληβοριάς και ο Λεωνίδας Μπαλάφας, τη δεύτερη οι Nightstalker και την τρίτη οι Locomondo. Το Schoolwave είναι ένα μοναδικό μήνυμα ελπίδας. Ακούς παιδιά από όλη την επικράτεια να ασχολούνται με μουσικές που δεν χαίρουν προβολής από την τηλεόραση, επιλέγοντας «παραδοσιακούς» τρόπους έκφρασης και όχι τους νέους mainstream τρόπους που καλούνται “talent shows”. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να στηρίξουμε την προσπάθειά τους με την παρουσία μας.

ǿȅȊȁǿȅȊ

Ελλάδα - ελπίζουμε μόνο να παίξουν τα αξεπέραστα hit “We’re not Gonna Take It” και “I Wanna Rock”. Με πολλούς εχθρούς και άλλους τόσους φίλους, οι Πυξ Λαξ ξανασυναντιούνται, χωρίς φυσικά τον εκλιπόντα Μάνο Ξυδού, αλλά πραγματοποιώντας την ιδέα του για ένα reunion και μια σειρά live εμφανίσεων. Ετσι, στις 13 Ιουλίου η μπάντα θα βρίσκεται στο ΟΑΚΑ για μια συναυλία αφιερωμένη στον Μάνο Ξυδού, αλλά και στους οπαδούς τους, που χρόνια περίμεναν αυτή τη στιγμή.

Το Φεστιβάλ Ρεματιάς, που λαμβάνει χώρα στο Χαλάνδρι, για μία ακόμα χρονιά φιλοξενεί μερικά πολύ ενδιαφέροντα ονόματα. Στις 8 Ιουλίου ο Παύλος Παυλίδης και οι Β-Movies του θα μας αφηγηθούν ιστορίες για «Αυτό το Πλοίο που όλο Φτάνει». Τη Δευτέρα στις 11 Ιουλίου τη σκυτάλη παίρνει ο Δημήτρης Βασιλάκης και η Juliet Kelly με τις jazz μελωδίες τους, στις 13 του μήνα ο all time classic Λουκιανός Κηλαηδόνης και στις 14 Ιουλίου ο αιώνια ρομαντικός Φοίβος Δεληβοριάς παρέα με τους Baby Guru, των οποίων το ομότιτλο άλμπουμ θεωρείται από τα καλύτερα indie άλμπουμ της χρονιάς.

Κλασικά αγαπημένοι του ελληνικού κοινού που αρέσκεται σε multi-culti ήχους, οι Thievery Corporation εμφανίζονται στο Λυκαβηττό την Πέμπτη 14 Ιουλίου, φέρνοντας αέρα από Βραζιλία, Ινδία και Τζαμάικα, πάντα στο γνώριμο chill out ύφος τους. Ιδανική επιλογή για μια κουλ καλοκαιρινή νύχτα.

Στις 12 Ιουλίου οι Twisted Sister (ναι, ναι, πάλαι ποτέ περμανάντ, χαρντροκιά, γκλαμουριά, 80ίλα και ποζερίλα) θα εμφανιστούν στην Ιερά Οδό προς μεγάλη ικανοποίηση των πολλών οπαδών τους στην

Τι ακριβώς ονομάζουμε Rockabilly; Τι γινόταν όταν εμφανίστηκαν οι Beatles; Πώς περάσαμε στη μουσική του ’70 και αργότερα στο New Wave; Πώς φτάσαμε στη δημιουργία της βρετανικής ποπ τη δεκαετία του ’90; Αλλά και τι γινόταν στη ροκ σκηνή της Ελλάδας όλον αυτό τον καιρό; Τις απαντήσεις αλλά και γενικώς μαθήματα ροκ μουσικής θα παραδίδονται από τις 14 έως τις 16 του μήνα στην Τεχνόπολη στο Γκάζι στο πλαίσιο ενός καινούργιου θεσμού, που αναμένουμε με πολύ ενδιαφέρον. Το όνομα αυτού: Technopolis Music Lab.

7#**-5ô 0'!)ô0- "1 ̵»´¨ µ¹¼ ̶ Οποτε ξεκινάω να γράψω αυτήν τη στήλη, το ερώτημα που θέτω στον εαυτό μου είναι: «Τι ακούω;». Η πρώτη φράση που μου έρχεται στο μυαλό ως απάντηση είναι «Ακούω την αγάπη», πράγμα που σημαίνει αφενός ότι χάνω στα χαρτιά, αφετέρου ότι οι Τρύπες είναι τρομερά επιδραστική μπάντα. Η δεύτερη φράση που μου έρχεται είναι «Ακούω τον ψαρά να φωνάζει ‘Ψάρια’». Είναι μια φράση από μια παιδική έκθεσή μου της Α΄ ή Β΄ δημοτικού με θέμα «Ηχοι της γειτονιάς μου» ή κάτι τέτοιο, στο «Σκέφτομαι και Γράφω» της εβδομάδας (που ήταν και το αγαπημένο μου κομμάτι της Γλώσσας και όλων των μαθημάτων γενικά). Και, αφού κάθε φορά ξεμπερδεύω με αυτές τις δύο απαντήσεις, προσπαθώ να σκεφτώ ένα θέμα σχετικό με τη μουσική και τους ήχους. Οσα όμως με απασχολούν τον τελευταίο καιρό -πιστεύω και πολλούς από εσάς- έχουν να κάνουν με πράγματα που δεν σχετίζονται με τη μουσική. Εκτός, βέβαια, αν μιλάμε για τα τύμπανα του πολέμου. Γιατί τα πράγματα έχουν αγριέψει και οι φωνές των ανθρώπων που ζητάνε δικαιοσύνη και ηθική είναι πλέον ο ήχος που σκεπάζει τα πάντα και ο μόνος ήχος που αξίζει να ακούγεται αυτές τις ημέρες. Αντε, το πολύ-πολύ μαζί με το «Ακούω την Αγάπη» και τον ψαρά που φωνάζει «Ψάρια». ¶r ¸À» ¸ ¸ r

ǿȅȊȁǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

i ³ ¸ Àv¸ ® À@ BG@SYHR LDSQNONKHRMDVR FQ

µi´´¹iÀ Ài¹¿siÀ À{À µi´´¹iÀ Ài¹¿si

ä © Ò© á © ä © ß © á © ä © á© ©pá © © © á © © © © ©p ©p ß © © á ©cÍ©{ á{ © ¡©Ð { ßi© ¡© p ä © Ò ¡© Ð{ Ò ©Ö ß © © { á © ¡pp á © © © Ò ©Ï

p Ò ¡© ©Ï ©Ð © à© ¡ á © Ò¢ © © { ¡ á©ß ©Ò ©{ ¡© © {Ò ©ß © ©p¡ â© © © { p â©ß Ò© ©Ô © ¡ Ò©p © â © ©{â p ©Ï © © p ¡ âp ©{ ¡© ©{ á¢ © © á ©

äp © Ò © ¡©Ö â ©Ë © ä ©p ß ©{ ¡

à © ©p{ ß ¡ © © Ò©p {Ò ©p © ©Ï á © Ï á © ©Öâp © ©ß © ©{Ò © ß © © ©Î¢ p{ß © á © ß © © ß © © © á© © © { â© â{ ©{ ¡© © ß © Ë ©{ á © © äp © © á © ¡© ¡© ©Ô ©{ á { © © © á ©p á © ©ß ¡ © © â ©{ Ò

::: 0(75232/,61(:6 *5

ǿȅȊȁǿȅȊ

ζωή και θα έβριζε όλη μέρα. Μην ξεχνάτε όμως πως πρόκειται για τον “Ace Ventura” Τζιμ Κάρεϊ, ο οποίος έχει συνηθίσει πια στα μπλεξίματα και ειδικά στα μπλεξίματα με ζώα. Και όσο ο καιρός ζεσταίνει και οι διαθέσεις για γέλιο, χαλαρότητα και σεξ (άσχετο με τη στήλη, αλλά σχετικό με τη ζωή) ανεβαίνουν, τόσο περισσότερο αναζητούμε τις κωμωδίες. Και να μία: η ταινία του Πολ Φιγκ «Φιλενάδες». Πολλοί θεωρούν την ταινία ως τη γυναικεία απάντηση στο “Hangover”, μια και ασχολείται με μια παρέα γυναικών η οποία προσπαθεί να οργανώσει ένα γάμο. Συγκεκριμένα, η Ανι προσπαθεί να γίνει η καλύτερη κουμπάρα της φίλης της που παντρεύεται, αλλά αγνοεί τις υπόλοιπες φίλες της μελλόνυμφης που θέλουν και αυτές μερίδιο στην... κουμπαριά. Την παραγωγή υπογράφει ο Τζαντ Απατοου («Παρθένος ετών 40», «Με την πρώτη», «Πεθαίνω στα γέλια»), ενώ σκηνοθέτης είναι ο δημιουργός της σειράς “Freaks and Geeks”. Τέλος, άλλη μία ταινία της ίδιας διάθεσης κάνει την εμφάνισή της. Πρόκειται για το φιλμ

ËÉÄôÑÄÉÎÉÄôÑÈÎô̕ |ËÏ ÌÊ ̖ôÈËÆÐÄ

Αλλη μία κωμωδία χτυπά την πόρτα αυτής της εβδομάδας, με πρωταγωνιστή τον άρχοντα του είδους, τον Τζιμ Κάρεϊ. Η ταινία λέγεται «Ο κύριος Πόπερ και οι πιγκουΐνοι του» και φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή του Μαρκ Γουότερς. Ολα θα αλλάξουν για το επιτυχημένο στέλεχος εταιρείας, τον Τομ Πόπερ, όταν θα κληρονομήσει έξι πανέμορφους και γελαστούς... πιγκουΐνους. Προφανώς, για οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο αυτό θα ήταν ένα πρόβλημα που θα του έτρωγε όλη τη

Και ενώ οδεύουμε προς τις διακοπές του καλοκαιριού, ο κινηματογραφικός κόσμος έχει στραμμένα τα μάτια του στο πρώτο φεστιβάλ του φθινοπώρου: στο 68ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Φέτος θα διεξαχθεί από τις 31 Αυγούστου έως τις 10 Σεπτεμβρίου και ο σκηνοθέτης Ντάρεν Αρονόφσκι θα είναι ο

του Νίκολας Κις «Ο μαύρος γάτος του Ερωτα», που ασχολείται με τον κατσικοπόδαρο Ζιλιέν, ο οποίος από μικρό παιδί δεν μπορεί να διατηρήσει ερωτική σχέση παραπάνω από δύο εβδομάδες. Οχι μόνο αυτό, αλλά όσες μπλέκουν μαζί του καταλήγουν σε νοσοκομεία, απολύσεις και αψιμαχίες με φίλους. Είναι πρόβλημα αυτό, ό,τι και να πείτε. Από εδώ και πέρα όμως όλα βαίνουν κατ’ ευχήν, με τον Ζιλιέν να γνωρίζει την Τζοάνα και να αλλάζει η ζωή του. Ελα τώρα, κάντε μου τη χάρη...

πρόεδρος της επιτροπής του επίσημου διαγωνιστικού τμήματος. Το φεστιβάλ θα ανοίξει η νέα ταινία του Τζορτζ Κλούνεϊ “The Ides of March”. Ολες οι ταινίες θα ανακοινωθούν επίσημα μέσα στον Ιούλιο, αν και δεδομένη θεωρείται η συμμετοχή της καινούργιας ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου «Αλπεις».

!',̝Ä ÈÎÄ ¹» ¸¨ »Ð¸¨ {Ð¸ ¨y´¸¹¸» ´¨{ ¼¶ »

Την περίφημη Παγκόσμια Ημέρα Πληθυσμών (11 Ιουλίου) γιορτάζουμε αυτή την εβδομάδα. Πρόκειται για μια ημέρα αφιερωμένη στον πληθυσμό της γης, που είναι περίπου 6,93 δισεκατομμύρια. Πολύς κόσμος δηλαδή και σιγά-σιγά δεν θα χωράμε. Γι’ αυτό και εμείς αποτίνουμε φόρο τιμής στον άνθρωπο-σωτήρα της γης, τον μόνο που προσπαθεί κάπως να ελαττώσει τον πληθυσμό: το φονιά Τζέισον Βόρχες! Μιλάμε φυσικά για την πρώτη ταινία του διάσημου σίριαλ κίλερ, το θρυλικό «Παρασκευή και 13» (1980) του Σον Σ. Κάνινγκαμ, όπου ο Τζέισον ξεπαστρεύει ένα ολόκληρο κάμπινγκ. Ετσι, πάνω στην τρέλα του. Και να μην ξεχάσω: Χρόνια μας Πολλά!

Σε μια Αθήνα που μας έχει αφήσει, εν τέλει, πολλά προβλήματα και αντιπαραθέσεις, στην Αθήνα των Ολυμπιακών Αγώνων μάς μεταφέρει ο Δημήτρης Αθανίτης με την ταινία του «Η Πόλη των Θαυμάτων» (2005). Βραζιλιάνοι που πανηγυρίζουν και χορεύουν, Ινδιάνοι που τραγουδούν, αθλητές που τρέχουν στο Ολυμπιακό Στάδιο, η φωτισμένη Ακρόπολη, η κατάμεστη πλατεία του Μοναστηρακίου. Κάπως έτσι ξεκινάει η ταινία του Αθανίτη, εντάσσοντάς μας αμέσως σε μια πόλη που για ένα καλοκαίρι ήταν το κέντρο του κόσμου. Μέσα σε αυτήν κινούνται και οι πρωταγωνιστές της, που καταφτάνουν στην Αθήνα από παντού και με όλα τα μεταφορικά μέσα, αναζητώντας ο καθένας το δικό του θαύμα: η Κατρίνα (Αννα Στάτσκαγια) από τη Ρουμανία, ο Μαρκ (Ολιβιέ Μπρέιγ) από τη Γαλλία, οι Γιόσι (Γιόσι Ναγκαγιάμα) και Γιούκι (Γιούκικο Κροντηρά) από την Ιαπωνία, η Ελενα (Εκάβη Ντούμα) από την Αμερική, ο Δημήτρης (Βαλέριος Ελευθεριάδης) από τη Ρωσία, αλλά και ο αθλητής Τίτος (Δημήτρης Αλεξανδρής), η ρεπόρτερ Μελίνα (Λήδα Ματσάγγου), η Φανή (Κατερίνα Διδασκάλου) και ο Νίκος (Μπάμπης Χατζηδάκης) από την Ελλάδα. Ο πεζόδρομος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, το Πεδίον του Αρεως, το Σύνταγμα, η Μητρόπολη Αθηνών, το Ολυμπιακό Στάδιο με τους πολλούς καλεσμένους και άλλα σημεία σχηματίζουν το πρόσωπο μιας πόλης που έλαμψε πολύ, αλλά κάηκε από το φως. i ³ ¸ Àv¸ ®

ǿȅȊȁǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

´³ ¸À¶ ¸ ¸ r

Ô©Ë â © pá ©Ì {© á © © p ¡ â © ¡© Ö ß © â © {â© ©{ ©

Ò p © â © âp © ©Ë Ò © © á

p ©pß © {â© © á © ¡©c i© ©Ë ¡

¡{á © © © â © © á © ¡© {â© © Ð p ä ©"NLHW ©Ð¡ à

p © © äp © ¡© © © {à p © â © © â © MTAHR© ¡

â ©ß © á © { Ò© © à © É © à © © â © ¡ ©{ ¡© ä © â © ß © © á¢ ¡ © â © p ¡pß © © ©Ò © Ò¢

::: 0(75232/,61(:6 *5

Δεν έχω επισκεφτεί ποτέ τη Μασσαλία. Στο μυαλό μου έχει πάρει διαστάσεις μυθικής πόλης. Πώς αλλιώς, αφού έχει γίνει τόσες φορές μούσα πολλών καλλιτεχνών. Ετσι, σχεδόν ασυναίσθητα, όταν σε ένα βιβλίο διαβάζω για τη Μασσαλία, το πιάνω με ευλάβεια και κινούμαι προς το ταμείο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό συνέβη με το βιβλίο «Η Τριλογία της Μασσαλίας». Δεν θα μπορούσε να φέρει άλλο τίτλο η επανέκδοση των τριών μυθιστορημάτων του Ζαν-Κλοντ Ιζό, ενός συγγραφέα που γεννήθηκε, έζησε και πέθανε στη Μασσαλία. Ο τόμος κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις και συμπεριλαμβάνει τα μυθιστορήματα «Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας», «Τσούρμο» και “Solea”. Κοινός άξονας και των τριών μυθιστορημάτων, ο Φαμπιό Μοντάλ, ένας αστυνομικός, απόγονος μεταναστών και εχθρός της βίας, που αγαπά την ποίηση, την τζαζ, το ψάρεμα, τις γυναίκες και, φυσικά, όπως και ο ίδιος ο συγγραφέας, την πόλη του. Ο Φαμπιό δεν αποτελεί τον κλασικό αστυνομικό των μυθιστορημάτων που εκτελεί με επαγγελματική προσήλωση το έργο του. Πρόκειται για έναν ήρωα ευαίσθητο, στόχος του οποίου είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και η απόδοση δικαιοσύνης, ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορούν να ζουν ευτυχισμένοι, στην αγαπημένη του πόλη, τη Μασσαλία. Νουάρ ιστορίες στους δρόμους μιας πόλης, η οποία θαρρείς ότι φτιάχτηκε γι’ αυτό το σκοπό...

ǿȅȊȁǿȅȊ

Οταν ο Γιώργος Σεφέρης δώριζε στον Γιάννη Τσαρούχη ένα από τα 75 αντίτυπα της πρώτης έκδοσης της συλλογής «Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄» προκειμένου να επιμεληθεί την εικονογράφηση της δεύτερης έκδοσης, σίγουρα δεν φανταζόταν ότι 67 χρόνια αργότερα κάποιος θα πλήρωνε το ποσό των 3.300 ευρώ για να το αποκτήσει. Ο λόγος γίνεται για τη δημοπρασία του οίκου Π. Βέργος, όπου πουλήθηκε το εν λόγω αντίτυπο. Το «Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄» του νομπελίστα ποιητή τυπώθηκε για πρώτη φορά στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1944 και στα 75 αριθμημένα αντίτυπα αναπαραγόταν φωτολιθογραφικά ένα χειρόγραφο γραμμένο και εικονογραφημένο από τον ποιητή. Το «Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄» κυκλοφορεί σήμερα στη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Γιώργου Σεφέρη από τις εκδόσεις Ικαρος.

Στην Ελλάδα δεν είμαστε ιδιαίτερα συνηθισμένοι σε λογοτεχνικά γεγονότα που χαίρουν ευρείας ανταπόκρισης από τον κόσμο. Δικαιολογημένα, λοιπόν, μας προκαλεί εντύπωση ο σάλος που προκάλεσε το Edinburgh International Book Festival, που θα πραγματοποιηθεί στις 13-29 Αυγούστου. Αν είχατε σκοπό να παρευρεθείτε και δεν έχετε προβλέψει να προμηθευτείτε εισιτήρια, μάλλον πρέπει να το ξεγράψετε από το μυαλό σας, μια και τα εισιτήρια σχεδόν εξαντλήθηκαν από την πρώτη κιόλας ημέρα της προπώλησης. Χαρακτηριστικά, την πρώτη ώρα της προπώλησης το site του Οταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του Γιώργου Σαμοΐλη «Η εποχή της άδειας κατσαρόλας» (εκδ. IntroBooks), όλοι κουνήσαμε το κεφάλι αναγνωρζοντας το επίκαιρο του τίτλου. Δεν έχουμε, λοιπόν, παρά να το διαβάσουμε, να δούμε πώς βιώνουν τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα ο Ζαν, η Ζωή και... η σκιά του αφηγητή. Μέσα από την ιστορία της ζωής τους, θα διαβάσουμε την ιστορία και της δικής μας ζωής σε μια Αθήνα που πλήττεται από το ρατσισμό, την ανεργία και τη χαλιναγώγηση του κόσμου. Συ-

Οσον αφορά τον κόσμο των κόμικς, όπως σε όλους τους τομείς, έτσι και εδώ, οι ριζοσπαστικές αλλαγές πάνε πακέτο. Πριν από περίπου δύο εβδομάδες, η Marvel Comics και ο δημιουργός της Μάικλ Μπέντις αποφάσισαν να σκοτώσουν τον Spiderman. Ετσι, ο διάσημος άνθρωπος-αράχνη, έπειτα από μία ηρωική μάχη με τον αντίπαλό του Green Goblin, πεθαίνει, προκαλώντας θλίψη όχι μόνο στους μικρούς και μεγάλους θαυμαστές του, αλλά και στον ίδιο το συγγραφέα, ο οποίος αποκάλυψε ότι γράφοντας το τέλος του σούπερ

φεστιβάλ δέχτηκε 300.000 κλικ και το τηλεφωνικό κέντρο 25.000 κλήσεις. Οι δημοφιλέστερες εκδηλώσεις του φεστιβάλ είναι η τελετή λήξης από τον Αλασντερ Γκρέι, οι αναγνώσεις αποσπασμάτων από τη Σάρα Μπράουν και τον Σάιμον Κάλοου, καθώς και η συζήτηση ανάμεσα στο φιλόσοφο Α.Κ. Γκρέιλινγκ και το συνταξιούχο επίσκοπο του Εδιμβούργου Ρ. Χόλογουεϊ. νήθως είναι ωραίο να διαβάζεις στα βιβλία για μέρη γνώριμα, τα οποία έχεις ζήσει και έχεις περπατήσει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, θα διαβάσεις για την Ερμού, την Πλατεία Κοτζιά και την Ομόνοια και θα γεμίσεις πικρία. Ο Γιώργος Σαμοΐλης μιλάει με οργή για τη σύγχρονη πραγματικότητα και τους πολιτικούς προύχοντες της χώρας μας. Μια οργή που δικαιολογείται, μια και ο ίδιος ανήκει στο αντιπροσωπευτικό δείγμα της γενιάς των 30άρηδων που πληρώνουν τα λάθη του παρελθόντος.

ήρωα έκλαιγε επί μία ώρα σαν μικρό παιδί. Η αντίδραση δεν άργησε να έρθει από την DC Comics, η οποία αποφάσισε να προχωρήσει σε μια λιγότερο αμετάκλητη επιλογή και αφήνει υπονοούμενα για τον επερχόμενο χωρισμό του Superman. Το διάσημο ειδύλλιο ανάμεσα στον Κλαρκ και τη Λόις, που κράτησε περισσότερο από 15 χρόνια, αναμένεται να φτάσει στο τέλος του, με πλήθος κόσμου να αγωνιά και άλλους να κάνουν αναλύσεις και κριτικές για το διάσημο ζεύγος. Μια νέα εποχή στην ιστορία των κόμικς;

ǿȅȊȁǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5 s¸ r ¸Àn¸ r À

Ð © á ©{ Ò © ©b2ODBS@BKDh ©{ ¡ Ò¢ © © pÒ ©5@RHRS@R© {â© ¡ à© ©Ï¡ à© © ©Ë â©Ð ¡ á © ä ©Öß © © á ©É

©Í©á © © pÒ © á¢ © ©{ Ò © © { á ©ß © p{ ¡ á© {â©ß © á ¡ ©{ à ©ß © á ¡ ©p Ò © ©ß © â©{ á © c © © ä © ¡© Ò ¡ © ä © ä ©É¡ p pâi ©Í© pÒ © ¡ Ò© ¡ ©p p ä © { á ¡ © ¡© âp ¡©pß © © p â © © { á ©ß © â © á ¡ ©p Ò¢ © ©p ©{ ¡ á© © © á¢ © © ¡p{ Ò©p ©Í© p ¡ á © ¡©b2ODBS@BKDh© á¢ © © { p Ò© { Òp © äp © â © © ¡ á © ©{ p â ©ß © © áp © ¡ © © © ¡© ä© ©Í© pÒ ©5@RHRS@R© á © © Ò © © ©Ð á © © á ©âp © â © ©{ â © ©p © © Ò © © ¡ ß © © Ò © © ©É à ©É{ á © {â© { ¡ © © à © Ë Ò © á ©Ð â ©{ ¡© { ¡ © © Ò{ ¡ © â ©{ ¡{ p ä© ä© ä ¡© © ß © {á

{ ©Í© ¡ Ò© ¡ © á¢ © {â© ©ß ¡ © © á © © ©pß ©{ ¡© ß ¡ © © { á© © © Ò ©p ä© © ©©

::: 0(75232/,61(:6 *5

Τις τρεις πρώτες τραγωδίες του Σοφοκλή και μάλιστα ολόκληρες θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν όσοι βρεθούν αύριο και μεθαύριο (9-10/7) στο Ηρώδειο. Ο Wajdi Mouawad έρχεται στην Αθήνα, εγκαινιάζοντας ένα κύκλο προσέγγισης στο έργο του Σοφοκλή, ο οποίος πρόκειται να ολοκληρωθεί μέσα σε πέντε χρόνια, ανεβάζοντας και τις επτά τραγωδίες του ποιητή. Η παράσταση «Γυναίκες» θα διαρκεί πεντέμισι ώρες και είναι καρπός της συνεργασίας του σκηνοθέτη με τον ποιητή Ρομπέρ Νταβρέ, ο οποίος υπογράφει τη μετάφραση των έργων στα γαλλικά. Οι τρεις ηρωίδες των τραγωδιών καθορίζονται από τις επιλογές τους: η Δηιάνειρα από την απελπισία του έρωτα, η Ηλέκτρα από τη μανία για εκδίκηση και η Αντιγόνη από τη δίψα για δικαιοσύνη.

Μετά την «Ηλέκτρα» (2006) και τον «Αγαμέμνονα» (2008), η Αντζελα Μπρούσκου επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών και ασχολείται ξανά με το αρχαίο δράμα. Αυτή τη φορά σειρά έχει η «Κλυταιμνήστρα», ένα μυθικό πρόσωποσύμβολο, την οποία θα ερμηνεύσει η Φιλαρέτη Κομνηνού στην Πειραιώς 260, από την Τετάρτη 13 έως την Παρασκευή 15 Ιουλίου. Γυναίκα, σύζυγος, ερωμένη, μάνα και δολοφόνος, η Κλυταιμνήστρα είναι μία ηγεμονική φιγούρα της τραγωδίας, «ένα πρόσωπο που κινείται μέσα στο χώρο της μνήμης», όπως δηλώνει η σκηνοθέτιδα. Σε αυτή την περφόρμανς-μονόλογο θα συμμετέχει ζωντανά και το οπτικοακουστικό σύνολο Minimaximum improVision & natryx, συντελώντας με τον τρόπο του στην ιδιότυπη αφήγηση. Την εικόνα του σεξπιρικού Αμλετ έρχεται να ανατρέψει ο Νικολάι Κολιάντα στην πρώτη του επίσκεψη στη χώρα μας σήμερα και αύριο στην Πειραιώς 260. Είναι ένας ξεχωριστός δημιουργός, που θεωρείται από τους διαμορφωτές της σύγχρονης ρωσικής θεατρικής σκηνής και μετράει πάνω από 30 χρόνια στο θέατρο. Το σκηνικό όπου επιλέγει να τοποθετήσει τον Αμλετ δεν θυμίζει τα συνηθισμένα. Κομμάτια από

ǿȅȊȁǿȅȊ

ÑÄô ÑÄôÑÈ ô Ï È ̵ ´º´ |¨µ´|²º̶¨ » ¨²¸z¹»²º ¨»Ð ¨²}¹¼ ´

κρέας και αναπαραγωγές της Τζοκόντα κρέμονται στους τοίχους, ενώ η σκηνή κατακλύζεται από κουτιά γατοτροφής, κόκαλα, κουρέλια και σκουπίδια. Οι ηθοποιοί παίζουν φορώντας κολάρα σκύλων, θυμίζοντας αμυδρά τους κρατούμενους του Αμπού Γκράιμπ και υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ο θίασος βρίσκεται σύσσωμος επί σκηνής, γεμίζοντας ασφυκτικά το χώρο. Η καλλιτεχνική πολιτεία του bankit.gr επιστρέφει στις 12 Ιουλίου με το ARTogether Festival που θα διεξαχθεί στο Six D.o.g.s. Για τέταρτη συνεχή χρονιά, 200 καλλιτέχνες με έργα από 20 κατηγορίες τεχνών θα μετακομίσουν από τη διαδικτυακή πολιτεία του bankit.gr στο κέντρο της Αθήνας, προκειμένου να μοιραστούν το ταλέντο τους με το κοινό. Το φεστιβαλικό τριήμερο περιλαμβάνει μουσικές, θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις, dj set, προβολές ταινιών και video art, εκθέσεις ζωγραφικής, φωτογραφίας, σκιτσογραφίας, installation και κοσμήματος, καθώς επίσης παρουσιάσεις συγγραφικών και ποιητικών έργων. Η πρόσκληση είναι ανοιχτή σε όλους τους λάτρεις των τεχνών, αφού η είσοδος είναι ελεύθερη. Δείτε το πρόγραμμα του φεστιβάλ στο: www.artogether.gr.

Στο πρόγραμμα της παράστασης του σεξπιρικού «Ριχάρδος ο Γ΄» -παράσταση που έρχεται και στην Επίδαυρο στα τέλη του μήνα με τον Κέβιν Σπέισι στον ομώνυμο ρόλο- φιγουράρουν και φωτογραφίες τυράννων και τυραννίσκων της εποχής μας: η ηγεσία του βορειοκορεατικού καθεστώτος, ο αποπεμφθείς Χόσνι Μουμπάρακ και ο ...Καντάφι. Οι συμβολισμοί και τα μηνύματα που τους συνοδεύουν, δίχως άλλο αναγνωρίσιμοι. Και σε αυτό συνεισφέρει τα μέγιστα η προσέγγιση του σκηνοθέτη, αλλά και η καθηλωτική ερμηνεία του Σπέισι. Σε αυτό το δράμα δωματίου ο οσκαρικός ηθοποιός και καλλιτεχνικός διευθυντής του λονδρέζικου The Old Vic φιλοτεχνεί μια απαράμιλλη εικόνα ενός ιδιότυπου σίριαλ κίλερ στα ενδότερα της εξουσίας. Μιας εξουσίας απόμακρης από τα μάτια των πολιτών, σαν μια αυστηρά οικογενειακή υπόθεση, όπου οι παραλλαγές των προσωποπαγών καθεστώτων έχουν αναφορές στο κληρονομικό δικαίωμα και το θεόσταλτο του πράγματος! Με τούτα και με εκείνα, όσοι βρεθούν στην Επίδαυρο στα τέλη του μήνα, πέραν όλων των άλλων, ας κάνουν τον κόπο να σκεφτούν τον σεξπιρικό Ριχάρδο τον Γ΄ ως έναν εκπρόσωπο μίας από τις προβεβλημένες και αναγνωρίσιμες πολιτικές οικογένειες της χώρας - έστω και χωρίς σταγόνα αίματος... µ m Àm¸ ¸ r

ǿȅȊȁǿȅȊ

u | | t v | | ::: 0(75232/,61(:6 *5 n¸ ¸ ± ¸À· r ¸

j À ¸ À

© á © Ðá © {â© ©{ © ß ¡ © ß © ¡© ä©pâ ©Ò © ©{ä © © © â ©Ö © ß p ©p © á ©cÉ ¡ ß ©Ð ä i©{ ¡ Ò¢ ©ß © ß © {â© © â© â p ©{ ¡©pß ¡ © ©Ë¡ { © © ©Ép à ©pâ p ©à©{ Ò © ©p © { à©â{ ¡©â © ©{ á © á © ppß © © ¡ à© © à©¢ © © ¡pp ß ¡ © ©ß © ¡©Ï ä©Ð ¡ á ¡© ä ©Öß ©pÒ © ¡ à ¡ © ß © â© â p © © { { p ä © © à© ß © © ¡

ß © á © © ©ßp ¡ © ¡ â ©É Òp Ò© ¡ © á © © à©Ðâ ©Ø äp©p © { à© à ©Í©ß © á © ©É{ à ©Ê © ¡© p ä Ò ©â © ß © © ¡ © ©Ð â©Ð ¡ á © ä ©Öß © ©ß © ¡©Ó ß p ©Ø ©{ ß{ © © ¡p ä ©â © à © ß ©Î ¡ á ¡ ©Ö © â©{ á© © ä © ß © ß © © â ©b-DV©1DKHFHNMh ©Ë Ò¢ © ©p ¡ ß © ¡ á © ¡© { ¡© © ©pß © {â© ©ß © ¡©â © © { àp © á © © ß © á © © ß p ©¡{Ò ¡ © ¡ á ©p ¡{á ©p © © Ò© ßp ©{ ¡© {

ä © © ß © á © Ò{ © { © © ©ß © ¡{ â Ò © © á © ©{ © Ò©{ ¡©{ ¡ Ò¢ © © ©p ©ß ©p © ä ©ß © ¡

á © ¡© © © ¡ á¢ ©p © ©ß © © © ¡ Ò© ß © ß © ß © Ò©p © © ä © © © { ©{ {ß © © Ò

pß © {â© ©p £p{ pâ © © { pâ © © ¡ pâ © © à© á © © © ä ©{ â© pâ ©{ ¡© p á © Ò© Ò © Ò © Ò ©p © © p á © © © p âp Ò© ¡ ©©

::: 0(75232/,61(:6 *5

ǿȅȊȁǿȅȊ

©É à Í© p à©ß ©¢ à © © © ¡ ©p © á ©cË à© ¡ á i© ©

ß © © © ß ©Î ¡ á ¡© ©Éá ¡ ©Öß ©cÉ Ò @QSKHEDi© Í â ¡© ©Ï Ò © © ß © ¡pp ß ¡ ©p ©ß © ¡ © © ß © © ¡ Ò © © á ©Ï á ©Ê á ¡ ©ÏÒ © Ê Ò ©Ï à©Ê ¡ ß ©Ð á ©Ï £ à ©Ë © { p á ¡ © á © ¡ { ä ¡ © á © Ò ©Ï à© Ò ©Ë â © { ä ¡© ©Ï à©Ö á

©É Ö ©Î ¡p © ä ©Öß © ¡©Ð ¡ á ¡© ¡ à© © É ¡©{ ¡ Ò¢ © ß © {Ò © {â© ©ß © ¡©Óá ¡© Ø ¢ ¡ Ò ¡ á © © ß ©p © á ©cË © ¡

pß © i ©É{â© ¡ © p â ¡ © { { ¡ © © Ò © ¡© ©Ò © © âp © © ß © ß © á © ©{ á ©p ©Í© ß © ¡ á© ©¢ Ò © © á © ä © © { ß © {â© ©Ð pâ © ©× © © { á © © ¡ â© {á © Ò{ ©â © á © Ò© © ©É à © ©Ïß ¡ © © © á ©Í©ß ©{ ¡© { p Ò ©¢ à © ß © © ¡{ Ò © © ß ©pß © © © { ßp ©

16 ǿȅȊȁǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

SMS

τα μηνύματα της εβδομάδας À»r À² À TERRA?GELIDA HOTMAIL COMÀ

O Καζούλης, που γιόρτασε τα 25 χρόνια καριέρας του στην Τεχνόπολη, δεν ήταν αυτός που είχε πει το μαγικό στίχο «η τελευταία η παράσταση στο Εκράν, το τελευταίο ματωμένο σου κολάν»; Αυτό με το κολάν, μιας φίλης μου της συμβαίνει κάθε μήνα. Το twit της εβδομάδας αναρτήθηκε από τον Στάθη Παππούλια πάνω στη μοναδική δήλωση της Αγγελικής Νικολούλη: «Θα ήθελα να πεθάνω κάνοντας σεξ μέχρι τελικής πτώσεως». Λέει: «Σκέψου να είσαι αυτός πάνω στον οποίο θα πεθάνει η Νικολούλη. Ποιο φως στο τούνελ θα δεις;» Aυτός ο Πινκ Φλόιντ στο ΟΑΚΑ έχει κάνει και ταινία; Προσοχή, ο Σέξπιρ σε μουτζουλιάζει. Μετά τον Κιμούλη-Οθέλλο με το φούμο στη μούρη, ο Χειλάκης-Αμλετ δοκιμάζει το κέτσαπ-αίμα. Νομίζω ότι έχω κολλήσει γενετικό ντετερμινισμό. Τώρα που η Μυρσίνη Λοΐζου απαγόρευσε το «Καλημέρα Ηλιε» από το CD του ΠΑΣΟΚ, δεν πρέπει να κάνει κάτι και η Μέρκελ για τα «Κάρμινα Μπουράνα» του Ορφ που ήταν και Γερμανός; Μπούλε Μπούλε ή Μπουλέ Μπουλέ; Οπως και να το κάνεις, δεν μπορούν όλα τα τούρκικα του ANT1 να έχουν σουξέ. Γι’ αυτό της έβαλαν δίπλα και τον Πάτρα, να μοιάζει το E-latte με καφενέ. Το Εθνικό βρήκε τρόπο να λύσει τα οικονομικά του προβλήματα εκδίδοντας ΠΡΟΠΟ. Για το αν θα γίνουν ή όχι οι παραστάσεις του στην Επίδαυρο, παίξε 1, 2 ή Χ και μάθε τα αποτελέσματα αμέσως μόλις φτάσεις στην Αργολίδα. Το «Ζαβαρακατρανέμια» είναι καλιαρντά; Ποιον είπες βλάχο, ρε; Εθισμένοι με το ΔΗΠΕΘΕ και την υψηλή τέχνη οι κάτοικοι των Γιαννιτσών. Γι’ αυτό και η δημοτική Αρχή της πόλης μαζί με την τοπική ενορία απαγόρευσαν να παιχτούν τα εμπορικά «Κορίτσια Με τα Μαύρα». Το ότι ο Βέλτσος θα απαγγείλει σκηνοθετημένος από την Πατεράκη στο Megaron Plus την ποιητική του συλλογή «Ρημάζει» αποτελεί δρώμενο διαμαρτυρίας για τα χάλια οικονομικά του Μεγάρου; Μαιρούλα, έφτασα Μέγαρο. Πού στο διάολο είναι η αίθουσα Μητροπάνου; Τους ρωτάω και δεν ξέρουνε. Αν στο Rockwave φέτος τραγούδησε ο Ψαραντώνης και ο Ψαρογιώργης, γιατί δεν μισθώνανε και μια ψαροπούλα να ψαρέψουν κανένα θεατή από τις θάλασσες μπας και γέμιζε ο άδειος χώρος;

α έφτασ , α λ ού Μαιρ . Πού στο α ρο θουσ Μέγα είναι η αί ς ο διάολ άνου; Του ε. π ο έρουν ξ ν ε Μητρ ιδ ω κα Ä v ρωτά Ä

{

} { j ½³ ¸ À ¸ ± À s ® ¸ Àm¸ ¸ r

i À« r Σαν να πετούσα πάνω από την πλατεία Μοναστηρακίου με στόχο να προσγειωθώ στον Παρθενώνα. Την πρώτη φορά ήταν σχεδόν ξημερώματα, τη δεύτερη νωρίς το απόγευμα. Από εκείνες τις λίγες φορές που τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Πάνω από την είσοδο μια φωτεινή επιγραφή γράφει, πολύ σωστά, “A for Athens”.

)NÀTHEÀHOUSE Οταν ο Μάνος μού είπε για τις Green House Series που οργανώνει κάθε Πέμπτη το Γκαζάκι στο roof garden, κατάλαβα ότι κάτι πολύ ρυθμικό συμβαίνει στο παλιότερο και πιο συνεπές στέκι του Γκαζιού. Από τη σκάλα ένιωσα το αισθησιακό beat του dj να μου χτυπάει το στομάχι, αλλά μόλις βρέθηκα πάνω είδα ότι αυτή η πολύπαθη πόλη εξακολουθεί να παραδίδεται ψυχή τε και σώματι στην ψαγμένη house, αναζητώντας λίγη ανακούφιση. «Εχεις καιρό για ένα ποτό;» «Και για δύο...» Χαμός!

» À ¸À ± ¸ Το δυσκολότερο πράγμα σε αυτή την πόλη είναι να κάνεις τους τοίχους της να το βουλώσουν.

° À©r ÀSWING «Μα, υπάρχουν ακόμα ρομαντικοί;» αναρωτήθηκα και η Δήμητρα με κατακεραύνωσε με το απέραντο γαλάζιο του βλέμματός της. «Εχεις ανάλογο ένδυμα;» «Αυτό σε μάρανε; Εχω ακριβώς ό,τι χρειάζεται, από τη μητέρα μου, αυθεντικό! Εσύ;»

::: 0(75232/,61(:6 *5

ǿȅȊȁǿȅȊ

n rÀ À r «Αλήθεια, έχεις όρεξη για ροκ;» Ο Δημήτρης έδειχνε προβληματισμένος. «Πάω στο After Dark, όπου παίζουν οι No Hay Band. Μην με κοιτάς έτσι, η στήλη απαιτεί σφαιρική ενημέρωση». «Με τρομάζεις...» «Πολύ χαίρομαι, φίλε μου».

t ¸À À Το σύμπαν μπορεί να διαλύεται γύρω μας, αλλά τουλάχιστον φαίνεται ότι το κάνει με στιλ. Ανάμεσα στα δακρυγόνα και στην αγανάκτηση, στα συνθήματα και στις κροτίδες, εμφανίστηκε το απόλυτο στοίχημα των ημερών: όλα στο κόκκινο!

ǿȅȊȁǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

m¸ ¸ ®À½¸ ±¸

· ¸½¸ ½ ±À Àµ r Πιστή στο καλοκαιρινό της ραντεβού, η Νατάσσα Μποφίλιου βρέθηκε την περασμένη Τρίτη στην Τεχνόπολις. Εντυπωσιακή όπως πάντα, χάρισ στους 5.000 φίλους της που βρέθηκαν στο Γκάζι διασκευές των δικών της τραγουδιών, αλλά και αγαπημένα τραγούδια του ξένου ρεπερτορίου. Σε ερμηνείες που δεν την έχουμε συνηθίσει, αλλά με το γνωστό της πάθος, η Νατάσσα έφυγε κερδισμένη. Το πείραμα πέτυχε!

° r ¸ À½ À À½³ Ο Χάρι Μπελαφόντε έχει γίνει μπαρ στην Αγησιλάου. Από τις ταινίες των ’60s κατέληξε να δίνει μαθήματα groovy μουσικής στον Κεραμεικό. «Ρίξε οτιδήποτε έχει πνευστά, strings και funk», άκουσα το αφεντικό να λέει στον Μάριο. Εκείνος, όταν τέλειωσε το γκρουπάκι που έπαιζε, πλημμύρισε τη γειτονιά με βαριές μπασιές και ο μπάρμαν με κερασμένα σφηνάκια.

-,ô2&#ô0- "

Θα ήθελα να μπορούσα να μην γράψω για αυτά. Να γυρίσω το κεφάλι. Να κάνω ότι δεν τα είδα. Μα, πώς να μην τα δω. Ηταν μπροστά μου. Γύρω μου. Μάρμαρα σπασμένα. Η πλατεία Συντάγματος γιαπί. Η πόλη μου πληγωμένη. Οχι ότι ήταν η πρώτη φορά. Αλλά τέτοια μανία; Οχι. Δεν είχα ξαναδεί. Αυτό δεν ήταν αγανάκτηση. Ηταν μίσος. Για τον κόσμο. Για οτιδήποτε υπάρχει και δεν το έχει αυτός που καταστρέφει. Μικρός έσκιζε την καινούργια μπάλα του γειτονόπουλου. Ετσι, για να μην την έχει. Ξεμάλλιαζε τις κούκλες της αδελφής του. Εσπαγε τα τζάμια του ηλικιωμένου στον απέναντι δρόμο, που τα είχε κάπως χαμένα και ξεσυνεριζόταν τα παιδιά. Την κοπάναγε από το σχολείο για να πουλήσει μαγκιά. Τον μάλωνε με καημό η μάνα. Τον κανάκευε ο πατέρας, γιατί τα ’βρισκε «αντρικά» και «τσαμπουκαλίδικα» όλα αυτά. Μπορεί να ήταν και ο ταπεινωμένος πιτσιρικάς από τις σφαλιάρες ανίκανου πατρός, ο σιωπηλός και μουλωχτός, που περίμενε την ευκαιρία της ζωής του να σπάσει τον κόσμο που τον βάραινε. Ο χολερικός που ζήλευε όλη του τη ζωή και τον αέρα που ανάσαιναν οι διπλανοί του. Ετσι, χωρίς λόγο. Υπάρχουν και τέτοιοι. Δεν ξέρω ποιος ήταν αυτός με τη βαριοπούλα που έσπαγε με τέτοιο μεθοδικό πείσμα το κέντρο της αθηναϊκής πόλης, αλλά αγανακτισμένος δεν ήταν. Κακομαθημένος ήταν. «Μπερδέψαμε το βιοτικό επίπεδο με το νόημα της ζωής», έγραφε ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, ο Μαξ Φρις, σαρκάζοντας τα ήθη του κόσμου που κάλπαζε προς το μέλλον καταναλώνοντας ξέφρενα. Κοίταζα τα μάρμαρα. Κακομαθημένος αυτός, αυτοί, όσοι ήταν εκείνοι με τη βαριοπούλα. Οτι θα έχουν πάντα να καταστρέφουν. Ανoήτως . Γιατί θα υπάρχουν πάντα εκείνοι που δημιουργούν. Και αυτό δεν το αντέχει. Μερικούς δρόμους παρακάτω, Γκάζι, Θησείο, Ψυρρή, ανεξάρτητες μουσικές σκηνές, μικρές, αλλά πείσμονες. Βρασμός. Και Πειραιώς 260. Θέατρο. Ισως όχι το καλύτερο Φεστιβάλ Αθηνών, αλλά κάτι γίνεται. Και στο Ηρώδειο. Εχουμε την πολυτέλεια να συζητάμε παραστάσεις που δεν ταιριάζουν στον ευρύ, επιβλητικό χώρο του. Ισως σε κλειστό θέατρο, σε πειραματική σκηνή. Αλλά ας είναι. Υπάρχουν παραστάσεις. Και εθελοντές να τις στηρίξουν. Το εισιτήριο χαμηλό ή και καθόλου. Υπάρχουν ακόμη εκείνοι που τα καλοκαιρινά βράδια αναζητούν το όνειρο. Στην τέχνη. Στο αθηναϊκό τοπίο, που είναι το ίδιο. Τέχνη. Τη νύχτα βλέπεις μόνο τις γραμμές μιας φιγούρας που υπήρξε πάντα καλλονή. Δεν βλέπεις την καταστροφή του χρόνου και της βλακείας. Το περίφημο επτάλοφο των Αθηνών χαράζεται στον ορίζοντα καμπυλωτό, ανίκητο στο χρόνο. Αυτό δεν το πλήγωσαν οι βαριοπούλες χολερικού βάνδαλου, αλλά το μυστρί της ανάπτυξης. Αντέχει όμως η ομορφιά. Ανασαίνει κάτω από το βλέμμα του επίμονου εξερευνητή της. i rÀ¼ r

is»jvj¹À»tÀ v{ {

Με αφορμή την παρουσία-έκπληξη της παραδοσιακής χάλκινης μπάντας Λόζιος κι Ανακατωσιά στο φετινό Rockwave Festival, μιλήσαμε με τα μέλη της για τη συμμετοχή τους σε ένα ροκ φεστιβάλ, αλλά και για τον Γιάννη Αγγελάκα. Ài ³ ¸ Àv¸ ®

Οσοι είχαμε ακούσει την παραδοσιακή μπάντα χάλκινων πνευστών Λόζιος κι Ανακατωσιά πιο παλιά ξέραμε ακριβώς τι να περιμένουμε όταν ανακοινώθηκε το όνομά της στο line up της δεύτερης ημέρας του Rockwave Festival. Ειδικά όταν η μπάντα ξεκίνησε να παίζει εκτός σκηνής και συγκεκριμένα ανάμεσα στον κόσμο. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η μπάντα Λόζιος κι Ανακατωσιά δημιουργήθηκε το 1996 από μέλη της Φιλαρμονικής του Δήμου Κοζάνης με σκοπό τη συμμετοχή στις τοπικές αποκριάτικες εκδηλώσεις. Σιγά-σιγά και με τη βοήθεια φίλων ήρθαν οι πρώτες συνεργασίες με συλλόγους και κάπως έτσι εντρύφησαν στην παραδοσιακή μουσική και αύξησαν το ρεπερτόριό τους. «Κάναμε πολλά ταξίδια με χορευτικά συγκροτήματα στο εξωτερικό εκείνο τον καιρό και ο κόσμος άρχισε να μας ακούει και να μας καλεί σε εκδηλώσεις», μας εξήγησαν. Η πρώτη σημαντική στιγμή της μπάντας ήταν το 2001, όταν η Δόμνα Σαμίου τούς κάλεσε να συμμετάσχουν σε μια παράστασή της στο Ηρώδειο, αλλά και δύο χρόνια αργότερα στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, σε μια βραδιά για τα αποκριάτικα έθιμα της Ελλάδας. Καθοριστική στιγμή ώστε η μπάντα να φτάσει μέχρι το φετινό Rockwave υπήρξε μια γνωριμία που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2006. «Ηταν η Παγκόσμια Ημέρα Μοτοσυκλέτας και ο Μοτοσυκλετιστικός Ομιλος Γρεβενών διοργάνωσε μια εκδήλωση, στην οποία θα συμμετείχε ο Γιάννης Αγγελάκας με τους Αλτσχάιμερ Μπιτ και εμείς θα εμφανιζόμασταν στο τέλος. Αντί αυτού, βρεθήκαμε να παίζουμε για δύο ώρες μέσα στην πλατεία μαζί με τον Γιάννη και τους Αλτσχάιμερ». Τα παιδιά τονίζουν ότι ήταν μια μεγάλη στιγμή, μια και όλοι είχαν μεγαλώσει ακούγοντας Αγγελάκα και Τρύπες, επομένως ένιωθαν ήδη ένα δέος, το οποίο όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά γιγαντώθηκε κιόλας. Το 2007 έγινε ακόμη μία κοινή εμφάνιση των δύο σχημάτων, στο πλαίσιο των γρεβενιώτικων αποκριάτικων εκδηλώσεων «Ανακατωσάρια» και το 2009 η μπάντα συμμετείχε στο soundtrack του Γιάννη Αγγελάκα για την ταινία «Ψυχή

Βαθιά» του Παντελή Βούλγαρη. «Φυσικά, το αποκορύφωμα ήταν η φετινή συμμετοχή μας στο Rockwave. Για εμάς ήταν κάτι μοναδικό». Η μπάντα ανέβηκε στη σκηνή πολλές φορές για να συνοδεύσει τους άλλους καλλιτέχνες (τους Vlastur, τον Σαδίκη, τους Lost Bodies), αλλά και για να δώσει τη δική της παράσταση με βαλκανικά παραδοσιακά τραγούδια. Η τελευταία λέξη, βέβαια, δεν είχε ειπωθεί, μια και λίγο μετά τις 10:00 το βράδυ και ενώ το τελευταίο σχήμα Γιάννης Αγγελάκας 3 ετοιμαζόταν να διαδεχτεί τον Ψαραντώνη, η μπάντα έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα από όλα: κατέβηκε από τη σκηνή και έπαιξε ανάμεσα στον κόσμο, ο οποίος την ακολούθησε στους χορευτικούς ρυθμούς του “Kalashnikov” και του “Tequila”. Για δέκα λεπτά όλο το κοινό του φεστιβάλ ήρθε στα μέτρα των τρελών Κοζανιτών, σχηματίζοντας έναν τεράστιο κύκλο γύρω τους. Τους ρωτάω αν ύστερα από όλα αυτά πιστεύουν ότι το κλαρίνο και γενικότερα η παραδοσιακή μουσική μπορεί να χωρέσει σε ένα τέτοιο φεστιβάλ. «Καταρχάς, η παρουσία μας σε μια τόσο μεγάλη πίστα και σε ένα τόσο ευρύ κοινό, που πιθανόν να μην ακούει αυτό το είδος μουσικής, ήταν για εμάς κάτι πρωτόγνωρο. Οσο για το αν χωράει το κλαρίνο σε ένα ροκ φεστιβάλ, αυτό θα το κρίνει ο κόσμος. Από την αντίδραση του κοινού, νομίζω ότι άρεσε και σίγουρα δεν το περίμενε. Είδαμε γύρω μας χαρούμενες φάτσες. Ο Γιάννης πάντως προσπάθησε να παντρέψει πολλά πράγματα σε όλη τη διάρκεια της ημέρας και βγήκε, νομίζουμε, ένα καλό αποτέλεσμα». Συνεχίζοντας την κουβέντα για το ροκ και την παραδοσιακή μουσική, τα παιδιά τονίζουν πως για αυτούς το ροκ είναι ένας τρόπος σκέψης και φιλοσοφίας, δεν είναι απλά ένα είδος μουσικής. «Το ροκ είναι στην ουσία το να βγάζεις την ψυχή σου σε αυτό που κάνεις», λένε χαρακτηριστικά. Η κουβέντα κλείνει με τα παιδιά να θυμούνται μια σχετική ατάκα του Αγγελάκα, όταν είδε μια παράστασή τους στην Κοζάνη: «Εχετε έναν πολύ ιδιαίτερο ήχο. Παίζετε βαλκανικό ροκ». Τους χαιρετάω και ξέρω πως μέσα μου θα σφυρίζω τους ρυθμούς του “Kalashnikov” για πολύ καιρό ακόμη. “Cigani! Juris!”

ǿȅ ǿȅȊȁǿȅȊ ȅȊȁ Ȋȁǿȅ ǿȅȊ Ȋ

::: 0(75232/,61(:6 *5 :: ::: :: : 0( 0(75 7523 32 2/ /,6 ,61 ,61 1( (:6 :6 * *5

νας βιαστικός τουρίστας δίχως χρόνο να παρατηρήσει. Αυτός είμαι για τον Κολωνό. Και εκείνος ένας τόπος εργασίας για μένα. Αυτός που κάποτε είχε τη φήμη της αριστοκρατικότερης συνοικίας των αρχαίων Αθηνών, η πατρίδα του Σοφοκλή. Και η περιοχή στην οποία ο «ήρωάς» του Οιδίποδας βρήκε το λυτρωτικό του θάνατο. Σήμερα το τοπίο έχει χάσει την αρχοντιά του παρελθόντος. Πριν από λίγες δεκαετίες, ο Κολωνός ήταν μια ήσυχη πλευρά της πρωτεύουσας. Μικρά σπίτια, περιποιημένα, στιβαροί άνθρωποι. Νοικοκύρηδες και όχι «νοικοκυραίοι». Σήμερα αυτοί οι άνθρωποι έχουν γεράσει. Και τα -περισσότερα- παιδιά τους άφησαν την πατρική φωλιά για άλλες νότιες και βόρειες συνοικίες. Στη θέση τους μετανάστες από κάθε γωνιά της γης. Προσμένοντας ένα καλύτερο αύριο. Ξεχασμένοι από το Θεό. Να ξύνουν τον πάτο του αθηναϊκού βαρελιού, ψάχνοντας την ελπίδα με το φανάρι. Σε κάτι τέτοιες γωνιές της πρωτεύουσας είναι που χτυπάει πρώτα η κρίση. Την έννοια της γειτονιάς, όμως, αυτό το μητροπολιτικό χαρμάνι δεν την ξέχασε ποτέ. Παρεισφρέει η έννοια τούτη ακόμα και στους ορόφους τερατόμορφων πολυκατοικιών. Βρίσκεται στις εξώπορτες παλιών πρωτοποριακών σπιτιών - απομεινάρια του μοντερνιστικού κινήματος, ίδια θησαυροί κρυμμένοι κάτω από τον αττικό ήλιο. Κατοικεί σε διώροφα, που οι ένοικοί τους πασχίζουν να τα κρατήσουν ζωντανά. Περιτριγυρισμένα από κήπους γεμάτους νεραντζιές. Ομως τα πράγματα δεν δείχνουν ρόδινα. Μόνο το φαρμακείο -με τα εναλλακτικά του φάρμακα- μοιάζει να γλιτώνει από τη σταδιακή υποβάθμιση. Η λησμονιά ίδια με στάχτη σκεπάζει κάθε εκατοστό της γειτονιάς. Μπορεί ο Κολωνός να ζει στη σκιά ενός πιο φανταχτερού Κέντρου, δεν χάνει όμως τις ιστορίες του. Στο ψιλικατζίδικο η κυρία από τη Βουλγαρία μού κλείνει το μάτι. «Δεν έχω Holborn καπνό, έχω από το άλλο το καλύτερο...» Και κάτω από το γραφείο μένει η κυρία Κούλα. Ογδόντα συν ετών με απόλυτη διαύγεια και κοφτερό χιούμορ. Ξέρει όλους του Τσιγγάνους της γειτονιάς με το μικρό τους όνομα. Και εκείνοι τη σέβονται. Και έρχονται με τους μηχανικούς αραμπάδες τους και τη βοηθάνε. Γιατί -πάντα- έχει κάποιο έπιπλο παλιό που θέλει να ξεφορτωθεί. Και είναι και εκείνος ο ηλικιωμένος κύριος, ελληνικής καταγωγής νομίζω, που κάθε που δύει ο ήλιος βγαίνει με το καροτσάκι του. Να βρει κάτι να φάει στα σκουπίδια. Αξιοθέατο της περιοχής, το Δημόσιο Καπνεργοστάσιο. Καλοδιατηρημένο με άρωμα παλιό βιομηχανικό. Και μέσα του η Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων. Μια μέρα βρέθηκα εκεί να ψάχνω αποκόμματα από παλιές εφημερίδες. Τότε κατάλαβα ότι ο Κολωνός δεν μου ανήκει. Δεν τον άφησα να γίνει κομμάτι μου. Τον κοιτάζω αφ’ υψηλού. Θέλω να ανήκω στο glamorous Κέντρο - αλίμονο. Το μόνο που γνωρίζω για την περιοχή είναι διηγήσεις από τα χρόνια τα παλιά. Κάθε χρόνο και καλύτερες. Και οι εικόνες που βλέπω από το παράθυρο του γραφείου μου. Καρτ ποστάλ μπερδεμένες, μιας άλλης άγνωστης και άχρονης εποχής. µ Àª ½ ¸

°À i´´tuÀ·i»i i´´tuÀ¶ª¹°mj°i¹ À

´l°ntslnjsj°Àmiª»À·t°»i´À

´tot°À»l°Àµs¿°»l°Àt¹mtµjsj¹i° Δεν είναι σαν το λόφο της Ακρόπολης ούτε σαν αυτόν του Φιλοπάππου. Ο λόφος Σκουζέ στον Κολωνό είναι ένας ταπεινός συγγενής της αθηναϊκής οικογένειας των λόφων με την εκκλησία του Αγίου Αιμιλιανού να αποτελεί το μεγαλύτερο αρχιτεκτονικό του αξιοθέατο. Εν τω μεταξύ, το όνομά του δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας γαλλικής ή ιταλικής επιρροής, όπως θα μπορούσε κάποιος λανθασμένα να υποθέσει. Στο λόφο αυτό έζησαν μέλη της οικογένειας Σκουζέ, απόγονοι του (παλαιότερου γνωστού με αυτό το επώνυμο) Νικόλαου Σκουζέ που γεννήθηκε το 1640. Μέλη της οικογένειας με το πέρασμα των αιώνων πολέμησαν τους Βενετούς, τους Τούρκους, υπήρξαν τραπεζίτες και εργοστασιάρχες, συμμετείχαν σε κυβερνήσεις, αλλά ο Δημήτριος Σκουζές συγκεκριμένα διετέλεσε δήμαρχος της Αθήνας (1949). Προς τιμήν όλων αυτών, ο λόφος που αναφερόταν από τον Παυσανία ως Ευχλόου Δήμητρος πλέον είναι ο λόφος Σκουζέ, όπως αλλού θα βρείτε την πλατεία Σκουζέ και κάποιες οδούς με το ίδιο όνομα. Μην μπερδεύεστε λοιπόν άλλο και, όταν ακούτε το όνομα «Σκουζέ», να θυμάστε ότι υπήρξε μία από τις πλέον αριστοκρατικές οικογένειες στην Αθήνα. ° ±¸Àk® ¸

t » i ´ l ¼ t · À ˾ À n »ªi t ª n ¼ j i ° ¹ ¼ À ° j ´ l ´ ´ i ª i · À À À À t ¸ ³ Àµ¹iÀt´tu°À½ À À7).$ Και φέτος, για δεύτερη συνεχή χρονιά, μικροί και μεγάλοι θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν βόλτα με ποδήλατο στην παραλιακή, με αφετηρία το Φλοίσβο Παλαιού Φαλήρου. Το πρόγραμμα «Τραμ-Ποδήλατο, Παράλληλες Διαδρομές» ξεκινάει την Τετάρτη 6 Ιουλίου και θα διαρκέσει έως τις 30 Σεπτεμβρίου. Οι επιβάτες, με την επίδειξη του ενιαίου εισιτηρίου ΜΜΜ, ακυρωμένου έως και μιάμιση ώρα νωρίτερα και την κατάθεση αστυνομικής ταυτότητας ή διπλώματος οδήγησης, θα παραλαμβάνουν δωρεάν ποδήλατα για μιάμιση ώρα. Η διάθεση των ποδηλάτων και του προστατευτικού εξοπλισμού θα γίνεται από το ειδικό περίπτερο που θα λειτουργεί στο Φλοίσβο, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Παλαιού Φαλήρου (ανάμεσα στις στάσεις τραμ «Πάρκο Φλοίσβου» και «Φλοίσβος»). Τα εγκαίνια του προγράμματος πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Τρίτη με την παρουσία των κ.κ. δρ. Βασίλειου-Ιωάννη Σπυράκου, προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου «Σταθερές Συγκοινωνίες ΑΕ (ΣΤΑΣΥ)», Διονύση Χατζηδάκη, δημάρχου Π. Φαλήρου, δρ. Θάνου Βλαστού, συγκοινωνιολόγου/πολεοδόμου - καθηγητή ΕΜΠ και υπεύθυνου Μονάδας Βιώσιμης Κινητικότητας, Στράτου Παπαδημητρίου, καθηγητή Σχεδιασμού Μεταφορών Παν/μίου Πειραιά & προέδρου «Διεθνής Αερολιμένας ΑΕ», Κώστα Βασιλειάδη, μέλους ΔΣ ΣΤΑΣΥ ΑΕ, Δέσποινας Πολίτου, μέλους ΔΣ ΣΤΑΣΥ ΑΕ και Γιάννη Φωστηρό-

πουλου, αντιδημάρχου Παιδείας δήμου Π. Φαλήρου. Την εκδήλωση παρουσίασαν οι παραγωγοί του MAD Μαρία Ζαχαρίου και Φωτεινή Κορρέ, ενώ παρευρέθηκαν ως προσκεκλημένοι του έγκυρου περιοδικού ποδηλάτου MBIKE, ο Ισπανός Guim Valls Teruel και η Βιετναμέζα σύζυγός του Thuy Anh Nguyen, που μετέφεραν την εμπειρία τους, καθώς έχουν διανύσει 18.000 χιλιόμετρα με τα ποδήλατά τους γυρίζοντας ολόκληρο τον κόσμο. Σύμφωνα με τον διευθυντή Εταιρικών Σχέσεων WIND, Γιώργο Τσαπρούνη: «Με πολλή χαρά στηρίζουμε την εξαιρετική πρωτοβουλία της ΤΡΑΜ ΑΕ για την προώθηση του ποδηλάτου, μιας εναλλακτικής μορφής μετακίνησης με πολλά πλεονεκτήματα και σημαντικά οφέλη, τόσο για τους ίδιους τους αναβάτες όσο και την πόλη. Στην WIND πιστεύουμε πραγματικά ότι το ποδήλατο είναι ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, όπως ακριβώς και οι υπηρεσίες Τηλεπικοινωνιών που προσφέρουμε. Ευχόμαστε καλή επιτυχία και ελπίζουμε η συγκριμένη προσπάθεια να αποτελέσει για το κοινό αφορμή να γνωρίσουν και να αγαπήσουν το ποδήλατο». Για περισσότερες πληροφορίες, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να προμηθευτούν το σχετικό έντυπο από τα εκδοτήρια τραμ, να επισκεφτούν την ιστοσελίδα www. tramsa.gr ή ακόμα και να τηλεφωνήσουν στο 210-9978000 εργάσιμες ημέρες και ώρες.

PUBLI

Parking Ποδηλάτων στις εγκαταστάσεις της WIND στη Λεωφόρο Αθηνών Το parking ποδηλάτων, το οποίο αποτελείται από ειδικές μεταλλικές μπάρες, εγκαταστήθηκε στη Λεωφόρο Αθηνών τον Δεκέμβριο του 2010 με σκοπό να διευκολύνει τους εργαζόμενους που προτιμούν το ποδήλατο ως μεταφορικό μέσο και το έχουν πλέον εντάξει στην καθημερινότητά τους.

,2<ȁ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

Δυο ηθοποιοί, ο Κώστας Κάππας και η Τζωρτζίνα Δαλιάνη μας μιλάνε για τις ποδηλατικές τους συνήθειες. Ο Γιώργος Αμυράς, δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων μας θυμίζει το... ποδηλατικό πείραμα του Ιουνίου και ο καθηγητής του ΕΜΠ Θάνος Βλαστός εξηγεί πώς οι δυο τροχοί του ποδηλάτου μπορούν να αποτελέσουν φάρμακο για την πλγωμένη διάθεση της Αθήνας.

ΜΙΑ ΠΟΛΗ

¢n À À ® ¸ À À ¬ À ¸ À ¸ ±¡ Κώστας Κάππας Ο Κώστας Κάππας κάνει ποδήλατο στην Αθήνα από το 2002 και δεν το αποχωρίζεται με τίποτα. Ενα ταξίδι στο Παρίσι για τις ανάγκες των γυρισμάτων μιας ταινίας ήταν η αφορμή να το επαναφέρει στη ζωή του. «Οταν ήμουν μικρός στο Αγρίνιο, έκανα διαρκώς βόλτες και αυτή η αίσθηση ελευθερίας που ένιωθα ήταν απίστευτο βίωμα. Πριν από εννιά χρόνια πήγα στο Παρίσι, είδα παντού ποδηλάτες και αποφάσισα να τους μιμηθώ. Την περίοδο εκείνη, όσοι με έβλεπαν με το ποδήλατο στην Αθήνα με έλεγαν τρελό, οι ποδηλάτες ήταν πολύ λίγοι - καμία σχέση με τώρα», μου εξηγεί ο Κώστας. Τι είναι αυτό που κάνει τόσο πολύ κόσμο, πλέον, να χρησιμοποιεί το ποδήλατο για τις καθημερινές μετακινήσεις του στην πόλη; «Με το ποδήλατο καταλαβαίνεις πόσο κοντινές είναι οι διαδρομές, κάνεις βόλτες χωρίς να ταλαιπωρείσαι, διότι τα καινούργια ποδήλατα διαρκώς εξελίσσονται, δεν πληρώνεις δραχμή -ειδικά τώρα που η βενζίνη έχει φτάσει στα ύψη, ενώ παράλληλα γυμνάζεσαι». Ο Κώστας έχει δύο ποδήλατα, ένα mountain και ένα trekking, ενώ του αρέσει πολύ να παίρνει το ποδήλατο και να κάνει βόλτες στη θάλασσα. Από την κουβέντα μαζί του καταλαβαίνω ότι το χρησιμοποιεί σχεδόν καθημερινά για τις περισσότερες μετακινήσεις του. Για παράδειγμα, το χειμώνα πήγαινε κάθε πρωί με το ποδήλατο από το σπίτι του στην Ασκληπιού μέχρι την Κηφισιά για τα γυρίσματα της σειράς «Κούκλες». «Εκανα περίπου 45 λεπτά, χωρίς να βιάζομαι, χαλαρά». Και όταν είναι πάνω στο ποδήλατο νιώθει, όπως λέει, ελεύθερος, σαν να είναι παιδί. Τις Δευτέρες και τις Τρίτες που έχει ρεπό από το θέατρο είναι η καλύτερή του. Καβαλάει το ποδήλατο και όπου τον βγάλει... Μια φορά, μάλιστα, πέρασε μια μεγάλη περιπέτεια. Τότε έμενε στο Χολαργό και αποφάσισε να κατέβει μέχρι την Πλάκα με το ποδήλατο για πρωινό καφέ, μετά πήγε στη θάλασσα

στο Παλαιό Φάληρο και επόμενος προορισμός του ήταν η Ανάβυσσος. Από εκεί αποφάσισε να γυρίσει στο Χολαργό μέσω Κάντζας, στο δρόμο του όμως είχε συναντήσεις! «Πέτυχα κάτι φοβερά σκυλιά που κόντεψαν να με φάνε ζωντανό, αφού τα απέφυγα, βρέθηκα σε ένα μεγάλο οικισμό Τσιγγάνων στο Μαρκόπουλο. Είχε νυχτώσει, δεν είχα κινητό και ποδηλατούσα ανάμεσα στις αυλές των Τσιγγάνων. Τελικά, βρήκα τον προαστιακό, έφτασα Δουκίσσης Πλακεντίας και από εκεί με το ποδήλατο γύρισα σπίτι μου!» Η κουβέντα αλλάζει για λίγο θέμα. Ο Κώστας σε λίγες ημέρες ετοιμάζεται να υποδυθεί τον Κόλλια από το μονόπρακτο του Δημήτρη Κεχαΐδη «Το τάβλι», μαζί με τον ηθοποιό Νίκο Ορφανό. Οι δυο τους δεν παίζουν μόνο, σκηνοθετούν ο ένας τον άλλον και έχουν αναλάβει και την παραγωγή. Το έργο γράφτηκε το 1972 και είναι μια λαϊκή κωμωδία χαρακτήρων, μια σάτιρα της νεοελληνικής νοοτροπίας της αρπαχτής και της κομπίνας. Πώς τους ήρθε η ιδέα για το συγκεκριμένο έργο; «Συζητούσα με τη Δήμητρα Ματσούκα στα γυρίσματα για τις ‘Κούκλες’ και με ρώτησε τι θα κάνω το καλοκαίρι. Της απάντησα ότι δεν είχα σκεφτεί ακόμα και μου πρότεινε να κάνω το ‘Τάβλι’. Ξέχασα τη σκέψη της Δήμητρας και ένα μήνα μετά, καθώς κοίταζα τα βιβλία της βιβλιοθήκης μου, έπεσε το μάτι μου στο ‘Τάβλι’. Το διάβασα πάλι έπειτα από χρόνια και μου άρεσε πολύ, το

πρότεινα στον Νίκο και αποφασίσαμε να το κάνουμε». Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στο έργο πραγματοποιούνται σε μια αθηναϊκή αυλή. Οι δύο ηθοποιοί βρήκαν μια αυλή στου Ψυρρή (Αριστοφάνους 34Β & Σαρρή, έως 21 Ιουλίου) και φέρνουν «Το τάβλι» στο φυσικό του χώρο. Η συζήτησή μας κλείνει με το ποδήλατο. «Τι συμβουλή θα έδινες σε κάποιον που θέλει να παρατήσει το αυτοκίνητο και να γίνει ποδηλάτης;» τον ρωτάω. «Να μην φοβηθεί, να το κάνει. Λίγη προσοχή χρειάζεται, καλά φρένα, θάρρος και κράνος».

À´r½ Ài ¸ r

::: 0(75232/,61(:6 *5

,2<ȁ,2<

ΣΕ ΔΥΟ ΤΡΟΧΟΥΣ ¢j± ¸ À ¸±¸À ¸À r À ® ¸ À À© r À ¸ À ¸À r ¡ Τζωρτζίνα Δαλιάνη

Πριν από εννιά χρόνια, η ηθοποιός Τζωρτζίνα Δαλιάνη έμπλεξε με μια παρέα φανατικών ποδηλατών, οι οποίοι την έπεισαν να δοκιμάσει να κάνει μια βόλτα και αυτή. Στην αρχή φοβήθηκε, αλλά πείστηκε και τελικά κόλλησε... «Oταν ξεκίνησα το ποδήλατο, οι ποδηλάτες στην Αθήνα μετριόμασταν στα δάχτυλα του ενός χεριού, καμία σχέση με τώρα», θυμάται, γεγονός που είναι παραπάνω από εμφανές εδώ και αρκετό καιρό στους αθηναϊκούς δρόμους. «Μένω στην Ακρόπολη και παρατη-

ρώ ότι η κατάσταση στο Κέντρο έχει δυσκολέψει. Η κίνηση είναι πολύ έντονη, συνέχεια κλείνουν οι δρόμοι και υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στις μετακινήσεις και δεν μπορείς ποτέ να βασιστείς στις συγκοινωνίες. Ολα αυτά σε συνδυασμό με την αύξηση της τιμής της βενζίνης έκαναν αρκετούς Αθηναίους να στραφούν στο ποδήλατο και νομίζω ότι πολύ σοφά πράττουν, αφού ταυτόχρονα βελτιώνουν τη φυσική τους κατάσταση». Η ποδηλατάδα στην Πλάκα και οι διαδρομές τη νύχτα είναι ό,τι καλύτερο για την Τζωρτζίνα, ενώ ενθουσιάζεται κάθε φορά που κάνει νύχτερινή βόλτα στον πεζόδρομο της Αίολου. «Το βράδυ, όταν όλα κάπως ησυχάζουν, είναι ωραία σχεδόν παντού», αναφέρει, ενώ χαρακτηρίζει ως πολύ καλή κίνηση τα νέα μέτρα για το ποδήλατο στο μετρό, όπου κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή από τις 6:00 το απόγευμα έως τη λήξη της βάρδιας και όλο το 24ωρο τις Κυριακές και τις αργίες επιτρέπονται μέχρι τέσσερα ποδήλατα στο τελευταίο βαγόνι κάθε συρμού. «Βολεύει πολύ, αλλά έπρεπε να έχει γίνει νωρίτερα», τονίζει χαρακτηριστικά. Κάθε φορά που οδηγεί το mountain bike της έχει τη μαγική ικανότητα να συνδέεται με τα παιδικά της χρόνια. «Οταν ανεβαίνω, νιώθω ακριβώς όπως τότε: ανίκητη! Οταν κατεβαίνω, προσγειώνομαι και συνεχίζω τη δύσκολη ζωή».

Οσο για τη σχέση της ως ποδηλάτισσα με τους οδηγούς των αυτοκινήτων και με τους πεζούς, σημειώνει: «Δεν είναι τόσο επικίνδυνο όσο φαίνεται το να κυκλοφορείς στην Αθήνα με ποδήλατο. Αυτοί που δεν προσέχουν ιδιαίτερα είναι οι οδηγοί μηχανών. Οι πεζοί τι να πούνε! Υπάρχει μεγάλος εκνευρισμός στο κέντρο της πόλης από όλους». Η Τζωρτζίνα συμβουλεύει τους επίδοξους ποδηλάτες να προσέχουν, να μην χαλαρώνουν εντελώς καθώς ποδηλατούν, δηλαδή να βρίσκονται σε εγρήγορση, γιατί πολλά συμβαίνουν και επίσης να κλειδώνουν οπωσδήποτε το ποδήλατό τους. «Μου έχουν κλέψει το ποδήλατο μία φορά και είναι πολύ άσχημο να βλέπεις ότι λείπει από εκεί που το άφησες». Εκτός από ποδηλάτισσα, η Τζωρτζίνα είναι μέλος της ομάδας ΟΠΕRA, η οποία τον Οκτώβρη θα παρουσιάσει στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Οι έμποροι των εθνών» σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή. Η ομάδα ΟΠΕRA γεννήθηκε από την ανάγκη κάποιων φίλων για μια κοινή αναζήτηση και έκφραση στο θέατρο. «Η 10χρονη πορεία μας είχε από όλα: επιτυχίες, αποτυχίες, αναχωρήσεις, αφίξεις, απογοήτευση, ανάταση και κυρίως μια κοινή γλώσσα, κληρονομιά από τη σχολή του θεάτρου Εμπρός, που αναπτύχθηκε, εξελίχθηκε και βοήθησε τις καλλιτεχνικές μας συναντήσεις. Επειτα από 10 χρόνια πειραματισμού και περιπετειών, λοιπόν, και παρά τις δυσχερείς συνθήκες, την κατήφεια, και την κατάθλιψη των ημερών, εμείς συνεχίζουμε και αντιστεκόμαστε στον εγωκεντρισμό της εποχής μας. Με το ‘μαζί’ θα αντισταθούμε. Αυτή είναι η δύναμή μας», καταλήγει με έναν αισιόδοξο τόνο.

x t v

,2<ȁ,2Ȋ

::: 0(75232/,61(:6 *5

·injÀ·iªi´¹i À Àµ Ài½ r À

Ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος στις 5 Ιουνίου, η Αθήνα -χωρίς να το γνωρίζειέγινε το αντικείμενο ενός μεγάλου ποδηλατικού πειράματος ιδιαίτερης σημασίας τόσο για την ίδια, όσο και για τους κατοίκους της. Εμείς οι ποδηλάτες φτιάξαμε τον πρώτο, έστω και προσωρινό, ποδηλατόδρομο στην πόλη, μήκους 10 χιλιομέτρων, από το άγαλμα του Βενιζέλου στο Μέγαρο Μουσικής ως τη θάλασσα του Φαλήρου. Ηταν Κυριακή και για επτά ολόκληρες ώρες, από τις 11:00 το πρωί ως τις 6:00 το απόγευμα, το δεξί ρεύμα των κεντρικών λεωφόρων της πόλης (Βασ. Σοφίας, Βασ. Κωνσταντίνου, Αμαλίας, Συγγρού) σηματοδοτήθηκε με κώνους και δόθηκε για κυκλοφορία μόνο στους ποδηλάτες και τα λεωφορεία. Για πρώτη φορά όποιος ήθελε μπορούσε να καβαλήσει το ποδηλατάκι του, παρέα με φίλους ή την οικογένειά του και να ποδηλατήσει με ασφάλεια από το καμίνι του τσιμέντου στη θαλασσινή αύρα του Φαλήρου. Πάνω από 1.500 ποδηλάτες ανταποκρίθηκαν και εγκαινίασαν τον πρώτο σηματοδοτημένο ποδηλατόδρομο της Αθήνας, ενώ στην κεφαλή της πορείας οι αθλητές της Εθνικής Ομάδας Ποδηλασίας έδιναν το ρυθμό στο πετάλι! Hταν ένα πείραμα πολλαπλής σημασίας: οι ποδηλάτες συνεργαστήκαμε άψογα με δύο υπουργεία (το Περιβάλλοντος

και το Μεταφορών), με την Τροχαία Αττικής, τις υπηρεσίες καθαριότητας, τη δημοτική Αστυνομία, το ΜΕΤΡΟ και την ΕΘΕΛ και δείξαμε ότι η Αθήνα μπορεί να τα καταφέρει, αρκεί να αποφασίσουμε να προτάξουμε το «εμείς» από το «εγώ». Κυρίως δείξαμε ότι αυτός ο προσωρινός ποδηλατόδρομος από το Κέντρο ως τη θάλασσα -υπό τον τίτλο «Ανέβα στο ποδήλατο, πάμε παραλία!»- μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος της πόλης έστω τις Κυριακές. Καταρχάς, δεν υπήρξε το παραμικρό μποτιλιάρισμα στα αυτοκίνητα, δεδομένου ότι τις Κυριακές οι δρόμοι είναι άδειοι, τουλάχιστον ως το απόγευμα, όταν οι οδηγοί επιστρέφουν από τη θάλασσα. Οι εγκλωβισμένοι στην «τσιμεντούπολη» Αθηναίοι βρήκαν επιτέλους διέξοδο στη θάλασσα με μόνο μεταφορικό μέσο το ποδήλατο, ενώ η ασφάλεια της διαδρομής ήταν εγγυημένη χάρη στην κινητοποίηση της Τροχαίας και των δημοτικών αστυνόμων, αλλά και στην εκτεταμένη σηματοδότηση με κώνους. Δεν είναι τυχαίο ότι ανάμεσα στους συμμετέχοντες είδαμε πολλές οικογένειες με τα παιδιά τους. Για επτά ολόκληρες ώρες, στον προσωρινό ποδηλατόδρομο πηγαινοέρχονταν ποδηλάτες κάθε ηλικίας και αντοχής, ανακαλύπτοντας τη χαρά της ασφαλούς οδήγησης στην πόλη τους. Οι εικόνες αυτές αποτέλεσαν και τη μεγαλύτερη επιβράβευση

της όλης προσπάθειας. Η ιδέα για τον κυριακάτικο ποδηλατόδρομο δεν είναι δική μας. Την πήραμε από την Μποκοτά, την πρωτεύουσα της Κολομβίας, όπου εφαρμόζεται με τεράστια επιτυχία αυτή η αστικήποδηλατική πατέντα. Εάν μπορούν να το κάνουν στην Κολομβία, γιατί να μην το καθιερώσουμε και εμείς στην Αθήνα μετά την πρώτη επιτυχή δοκιμή; Η Αθήνα διψάει για θαλασσινό αεράκι, για παραλίες ελεύθερες από συμφέροντα και φράχτες, για λίγο δημόσιο χώρο μακριά από την ανελέητη κερδοσκοπία. Το πρώτο βήμα (ή καλύτερα η πρώτη πεταλιά) έγινε και το πείραμα ήταν απολύτως επιτυχές. Η Τίνα Μπιρμπίλη και ο Σπύρος Βούγιας υπήρξαν ένθερμοι συμπαραστάτες της προσπάθειας, εφαρμόζοντας, υποθέτω, την προτροπή του Γιώργου Παπανδρέου για την «επανάσταση του αυτονόητου». Απομένει να δούμε εάν οι νέες ηγεσίες των υπουργείων, οι κύριοι Παπακωνσταντίνου και Ραγκούσης, θα κρατήσουν τη σκυτάλη που τους δώσαμε ή θα την αφήσουν να πέσει άδοξα από τα χέρια τους στο ασφάλτινο τερέν των αθηναϊκών δρόμων.

tÀµ Ài½ r À ± ¸ À ½ À ¬½© À®½ Ài ¸±

::: 0(75232/,61(:6 *5

,2<ȁ,2Ȋ

»tÀ·t¼l´i»tÀ¿°Àis»¹¼t»tÀ À²r À¶ ¸ ¬

Με πρόσφατη απόφασή του, το ΥΠΟΜΕΔΙ (υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων) νομιμοποίησε την είσοδο των ποδηλάτων στις λεωφορειολωρίδες. Πρόκειται για μια απόφαση που ανήκει στη στρατηγική προώθησης της χρήσης του ποδηλάτου, στρατηγική που εφαρμόζεται από χρόνια στην Ευρώπη και με την οποία συντάχθηκε επιτέλους και η ελληνική πολιτεία. Το ποδήλατο στις λεωφορειολωρίδες είναι μια φτηνή, γρήγορη και αποτελεσματική λύση, τώρα που σε συνθήκες πτώχευσης και γραφειοκρατικής παράνοιας σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει. Τι το χρειαζόμαστε το ποδήλατο; Μα είναι ταυτισμένο με τη φιλική στον άνθρωπο πόλη, που προσελκύει στο δημόσιο χώρο με την ομορφιά της και τις ήπιες συνθήκες της κατοίκους και επισκέπτες. Δρόμοι φιλόξενοι είναι εκείνοι που κρατούν ζωντανά και υγιή το εμπόριο, τις επιχειρήσεις και κυρίως το κοινωνικό περιβάλλον. Αυτός είναι ο στόχος. Η παρουσία του ποδηλάτου θα αποτελεί εγγύηση ότι η ρύπανση, ο θόρυβος, η ανασφάλεια θα έχουν αντιμετωπιστεί και θα έχει επιστρέψει το χαμόγελο των παιδιών και

των μεγαλύτερων στην ελληνική πόλη. Η υποκατάσταση από ποδήλατα μέρους των αυτοκινήτων, βασικής αιτίας της υποβάθμισης, θα οδηγήσει σε μείωση της ταχύτητάς τους και σε πιο ευγενικές συμπεριφορές από τους οδηγούς, κάτι που θα είναι ευεργετικό και για τον πεζό. Πράγματι, οι έρευνες δείχνουν ότι όσο πιο πολλοί είναι οι ποδηλάτες και οι πεζοί τόσο μειώνονται τα ατυχήματα. Κατά το μεταβατικό στάδιο, μέχρι να αυξηθούν αρκετά, θα χρειάζεται από τους ποδηλάτες προσοχή. Θα είναι ασφαλές να κινούνται στις λεωφορειολωρίδες; Πολλοί υποστηρίζουν πως όχι, γιατί το πλάτος τους είναι μικρό. Τελικά τι προτείνουν; Να κινούνται οι ποδηλάτες στο μέσον του δρόμου; Θα είναι ασφαλέστερο; Ή μήπως να μην κάνουν ποδήλατο; Είναι θράσος εκείνοι που με τις πολιτικές και τους σχεδιασμούς τους οδήγησαν την ελληνική πόλη στην τραγική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα ξαφνικά να νοιάζονται για τον ποδηλάτη και για το καλό του να του προτείνουν ξανά να αυτοκαταργηθεί. Είναι μια εύκολη, ανώδυνη και «επιστημονικοφανής» άποψη. Είναι προφανές ότι, αν καθόμασταν σπίτι μας ή

αν βγαίναμε μόνο με αυτοκίνητο στο δρόμο, τα ατυχήματα με πεζούς και ποδηλάτες θα είχαν εξαλειφθεί. Με τέτοιες λογικές φτάσαμε σήμερα στο σημείο τα παιδιά να μην παίζουν πια στο δρόμο και ούτε καν στο σχολείο να μην τα αφήνουμε να πάνε με τα πόδια, ο αριθμός των ποδηλατών να είναι ασήμαντος σε σχέση με τον ανάλογο στην ευρωπαϊκή πόλη, τα άτομα με κινητικά προβλήματα να είναι σαν να μην υπάρχουν και πολλοί ηλικιωμένοι να υποχρεώνονται να μένουν κλεισμένοι σπίτι τους. Είναι «ασφαλείς», αλλά... πεθαμένοι για την πόλη. Η απώλεια του δημόσιου χώρου οδήγησε στην πτώχευση της Αθήνας και στην εγκατάλειψή της από τους κατοίκους της. Η Αθήνα βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάθλιψης. Η τραγική τύχη του ιστορικού Κέντρου είναι γνωστή. Οσοι είναι θωρακισμένοι στα αυτοκίνητα αδιαφορούν. Εκείνοι που θα το υπερασπίζονταν έχουν ήδη φύγει. Ας φροντίσουμε να μην διώξουμε και το ποδήλατο, προτού αυτό καλά-καλά εμφανιστεί.

tÀ²r À¶ ¸ À ± ¸ Àm¸ ® À%n· À° · ½

*%&"-

$*5: -*'&

4$055

4103545&3

*%&"-

7 53"$, ¡

1BOPSBNB CJLFT §ÍÔÎ È»ÍÉÃÒ »ÍÑÉÊÒ ¼ÍÊ»ÎÄ ÏÃÇ F NBJM JOGP!QBOPSBNBCJLFT HS XXX QBOPSBNBCJLFT HS

lÀ¼tu´j¹iÀ ¼jsÀj¹si¹À ²jniÀ»i´js»tu Μια παλιά αποθήκη κοντά στην οδό Πειραιώς, μια μεταλλική σκαλωσιά, πολλές ανησυχίες, δύο ηθοποιοί, ένας συγγραφέας, η εταιρεία θεάτρου Pequod. Σε λίγες ημέρες, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, θα παρακολουθήσουμε τη νέα τους παράσταση με τον άκρως επίκαιρο τίτλο «Υπόθεση Εργασίας». m ±½ Àj ® À° ¸r ÀÀ o ¸ ± Às ® ¸ Àm¸ ¸ r

::: 0(75232/,61(:6 *5

Ο Δημήτρης Ξανθόπουλος και η Αγγελική Παπαθεμελή φοίτησαν και οι δύο στη σχολή του θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ και -παρόλο που δεν ήταν στο ίδιο έτος- ανακάλυψαν πως μπορούν να συνεργαστούν πολύ καλά μεταξύ τους. Ο συγγραφέας Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης τούς παρότρυνε, τους βοήθησε να ξεκινήσουν κάτι πιο επαγγελματικό και έτσι προέκυψε το πρώτο τους έργο. O «Γλάρος» του Αντον Τσέχοφ. «Εργαζόμασταν ήδη για χρόνια ως ηθοποιοί. Αλλά θέλαμε έναν τρόπο δουλειάς όπου θα ορίζουμε εμείς πού θα στοχεύει, πώς θα γίνεται και τι θα θέλουμε να πούμε», εξηγεί η Αγγελική. Ετσι, τώρα βασίζονται σε μια ιδέα του Δημήτρη και επιλέγουν να ανεβάσουν την «Υπόθεση Εργασίας», μια παράσταση για τη δουλειά και τη σχέση του ανθρώπου με αυτήν. «Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θεωρούν πως οι καλλιτέχνες εργάζονται. Κι όμως, οι καλλιτέχνες εργάζονται πολύ σκληρά. Ενας ηθοποιός κοπιάζει σωματικά, πνευματικά, ψυχικά για δέκα και δώδεκα ώρες, για μέρες και μπορεί πολλές φορές να μην έχει στα χέρια του τίποτα». Δουλεύοντας για την παράσταση, καταλαβαίνουν πως, όταν πρόκειται για μια δουλειά που αγαπάς, θέλεις να της αφιερωθείς, θέλεις να σε απασχολεί. Θα σε κουράσει, αλλά κάποτε θα σε ανταμείψει. Ο Δημήτρης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Προσωπικά, δεν είμαι φαν της δουλειάς. Δεν μου αρέσει να δουλεύω, προτιμώ να τεμπελιάζω. Αλλά υπάρχει και κάτι που με τραβάει στη δουλειά και αυτό είναι για μένα μια ενδιαφέρουσα πρόκληση να το ανακαλύψω». Και θα το κάνει δουλεύοντας. Για να ανέβει η παράσταση της Pequod (της εταιρείας θεάτρου που ίδρυσαν το 2009), αναγκαία

,2<ȁ,2<

συνθήκη είναι η παραδοξότητα του ότι κάποιοι θα μιλήσουν για την εργασία, ενώ εργάζονται. Το αφαιρετικό σκηνικό, παρόλο που δεν είναι ολοκληρωμένο στο χώρο των προβών, θυμίζει διαμερίσματα πολυκατοικίας, γραφεία μεγάλης εταιρείας, καρέ από κόμικς ή απλώς μια σκαλωσιά οικοδομής. Με κάνει να σκέφτομαι τετραγωνισμένες λογικές που μπάζουν από παντού. Μια υπονόμευση των δεδομένων ή μια επίθεση της απλής λογικής στο αυτονόητο. Συζητάμε για τη σημερινή συνθήκη, για το πόσο θλιβερό είναι το να είμαστε πολλές φορές αναγκασμένοι να αναλωνόμαστε σε δουλειές που δεν μας ικανοποιούν και ενδεχομένως να μην αμειβόμαστε καν. «Η έλλειψη παιδείας είναι ένας βασικός λόγος εξαιτίας του οποίου οδηγηθήκαμε σε αυτή την κατάσταση», σχολιάζει ο Δημήτρης και η Αγγελική συμπληρώνει: «Κάθε κοινωνία, όμως, έχει την παιδεία που της αξίζει και αυτό είναι λυπηρό». Δεν είναι αισιόδοξοι με την κοινωνική κατάσταση, αλλά ούτε και το αντίθετο. Θεωρούν πως η ζωή μπορεί να συνεχιστεί με άλλους τρόπους, πως συνηθίζουμε σε όλες τις συνθήκες. «Ακόμα και τα άσχημα πράγματα», λέει ο Δημήτρης, «φέρνουν κάτι καλό. Οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά, θυμούνται πως υπάρχουν κι άλλοι δίπλα τους. Αυτή η διαπίστωση, αν μπορεί να προχωρήσει και να διατηρηθεί, είναι σίγουρα κέρδος».

Κολάζ ετερόκλητων κειμένων Ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης εκτός από διακεκριμένος συγγραφέας είναι και ένας άνθρωπος που έχει ασχοληθεί αρκετά με το θέατρο και τις διάφορες πλευρές του. Εδώ τον βρίσκουμε στη δραματουργική επεξεργασία. Στο δελτίο Τύπου

διαβάζω πως η παράσταση δεν έχει δοσμένο κείμενο εξαρχής. «Κάποια κείμενα γράφτηκαν για την παράσταση, κάποια είναι θεατρικά, λογοτεχνικά, αλλά και συνεντεύξεις και μαρτυρίες ανθρώπων που γνωρίζουμε ή δεν γνωρίζουμε», μου εξηγούν. Το αποτέλεσμα είναι μια σύνθεση, ένα κολάζ ετερόκλητων κειμένων γύρω από το ίδιο ευρύ αντικείμενο: τη δουλειά. Οι ηθοποιοί Γιώργος Aγγελόπουλος, Δημήτρης Γεωργαλάς, Γιάννης Κλίνης, Μιχάλης Μαθιουδάκης, Αγγελική Μαρίνου, Νικολίτσα Ντρίζη, Αγγελική Παπαθεμελή, Κώστας Παπακωνσταντίνου και Φιντέλ Ταλαμπούκας θα αναζητήσουν μέσα στη μεγάλη μεταλλική σκαλωσιά την επιβεβαίωση της ύπαρξής τους διά μέσου της εργασίας. Η αλήθεια είναι πως έχω γνωρίσει ανθρώπους με παράξενες, ενδιαφέρουσες ή βαρετές δουλειές. Ανθρώπους που έγιναν αυτό που ονειρεύτηκαν μικροί και άλλους που, ενώ ήθελαν να γίνουν κασκαντέρ, έγιναν υπάλληλοι στη νομαρχία. Τον τελευταίο καιρό συναντώ όλο και περισσότερους ανθρώπους που ψάχνουν για δουλειά. Μια δουλειά που μάλλον δεν θα είναι αυτή που ονειρεύτηκαν, αλλά θα είναι μια δουλειά. Oλοι κάνουμε εκπτώσεις στις επιθυμίες μας. Είναι όμως μόνο η δουλειά αυτή που μας καθορίζει πραγματικά; Κι από την άλλη, λέγοντας «δουλειά» θεωρούμε μόνο τη μισθωτή εργασία, μια σχέση εξάρτησης; Οι πειραματισμοί ενός μουσικού, οι πρόβες ενός χορευτή ή οι αβέβαιες πινελιές ενός ζωγράφου δεν είναι άραγε δουλειά; Ισως ήρθε ο καιρός να προσδιορίσουμε τις έννοιες της καθημερινότητάς μας εκ νέου. Ας αρχίσουμε από μια «Υπόθεση Εργασίας».

30 ǿȅȊȁǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

̂t°iÀjv¿ÀsiÀ·¿̃

Ο Χρήστος Στέργιογλου, ένας από τους καλύτερους Ελληνες ηθοποιούς, και ο πολυπράγμων ψυχίατρος και σκηνοθέτης Στέλιος Κρασανάκης ένωσαν τις δυνάμεις τους και μας παρουσιάζουν το «Παρτάλι», έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, όπως γεννήθηκε μέσα από τις σελίδες του ομώνυμου μυθιστορήματος του Θεόδωρου Γρηγοριάδη. m ±½ À´r½ Ài ¸ r

s¸ r ¸Àn¸ r

Xρήστος Στέργιογλου:

«Είναι ωραίο και αισιόδοξο να πέφτει η μάσκα» Ο Χρήστος Στέργιογλου με περιμένει υπομονετικά, ενώ εγώ έχω αργήσει, καθισμένος σε μια καρεκλά σαν να βρίσκεται σε χώρο αναμονής κάποιου ιατρείου. Στην πραγματικότητα μόλις έχει ολοκληρώσει έξι ώρες κάνοντας πρόβες. Τον περίμενα κουρασμένο. Αντίθετα, είναι ήρεμος και με πολλή διάθεση να μιλήσει για το Παρτάλι του. «Είναι ένας άνθρωπος survivor που έχει μάθει να εξαρτάται από άλλους και παράλληλα να διαλέγει τη μοίρα του», εξηγεί ο Χρήστος Στέργιογλου, του οποίου η θεατρική πορεία ξεπερνάει τις 100 παραστάσεις. Το Παρτάλι (τουρκική λέξη που σημαίνει παλιό ρούχο, αλλά και χαμένο κορμί), λοιπόν, γεννήθηκε λίγο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

σε ένα χωριό της Μακεδονίας. Για να μην τον πάρουν στον πόλεμο, η μάνα του του φόραγε φουστανάκια και έτσι γλίτωσε το παιδομάζωμα. Στη ζωή του βιώνει τρεις ερωτικές εμπειρίες που τον σημαδεύουν. Η πρώτη είναι στα 15 του, όταν ένας Βούλγαρος τον βιάζει. Η δεύτερη είναι το φιλί που δίνει με έναν αντάρτη και η τρίτη και πιο ολοκληρωμένη είναι με τον Ερικ, έναν Αμερικανό καθηγητή, με τον οποίο ερωτεύονται. «Ο Ερικ επιθυμεί κάθε φορά που κάνουν έρωτα το Παρτάλι να είναι ντυμένο γυναίκα. Ο έρωτας τον κάνει να ντυθεί, να στολιστεί, να μεταμορφωθεί σε γυναίκα. Δεν κάνει καμία επέμβαση - ούτε πλαστική ούτε αλλαγής φύλου... Ο ήρωας φεύγει μαζί με τον Ερικ για τη Νέα Υόρκη, γίνεται drag queen, διηγείται τη ζωή του

31 ::: 0(75232/,61(:6 *5

o ¸ ±¸ Às ® ¸ Àm¸ ¸ r

στα κλαμπ και αποκτά φήμη. Στην Αμερική μένει για 30 χρόνια». Η παράσταση (που ανεβαίνει 8-10 Ιουλίου στην Πειραιώς 260) τοποθετείται στα 1991, όταν το Παρτάλι, 60 χρόνων και διάσημο πια, έρχεται οριστικά στην Ελλάδα για να δώσει το πετυχημένο σόου του εδώ. Κατά τη διάρκεια του σόου κάτι συμβαίνει μέσα του, η παράσταση μετατρέπεται σε εξομολόγηση και ανοίγει διάλογο με το κοινό, ενώ η μάσκα πέφτει... «Είναι ωραίο και αισιόδοξο να πέφτει η μάσκα, τότε αρχίζεις να λες αλήθειες. Απεγκλωβίζεσαι και αυτό σε κάνει να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε άμεση επικοινωνία με τον άλλον, μιλάς κατευθείαν στην ψυχή του, ο άλλος το αισθάνεται και ανοίγεται και αυτός», διαπιστώνει ο Χρήστος Στέργιογλου. «Κάθε ρόλος είναι δύσκολος και η διαδικασία προσέγγισης γίνεται πάντα από την αρχή. Κάθε φορά που καταπιάνομαι με ένα ρόλο, υπάρχει μια λευκή σελίδα που σιγά-σιγά γεμίζει. Δεν πιστεύω σε δύσκολους ή εύκολους ρόλους ούτε σε μικρούς ή μεγάλους. Πιστεύω στις συναντήσεις ανθρώπων και τώρα τελευταία κάνω καλές συναντήσεις». Γιατί όμως οι άνθρωποι δύσκολα συναντιούνται πραγματικά και συνεννοούνται; «Γιατί βλέπουν τους εαυτούς τους πολύ καλύτερους από τους άλλους. Το θέατρο μου έμαθε να μην βλέπω τους ανθρώπους από πάνω μου ούτε από κάτω. Οταν καταλάβεις ότι τα πράγματα είναι επί ίσοις όροις, τότε συνεννοείσαι κανονικά». Από τα λόγια του, καταλαβαίνω ότι με το Παρτάλι έχουν ένα βασικό κοινό σημείο: δεν μιζεριάζουν. Θέλουν να ζήσουν. Αγαπούν τη ζωή. Ο,τι έρχεται στο δρόμο τους το αντιμετωπίζουν. Καμία μεμψιμοιρία. Αισιοδοξία. Με αφορμή τη ζωή του Παρταλιού, τον ρωτάω εάν η σεξουαλικότητα καθορίζεται από την οικογένεια. «Νομίζω πώς όχι», απαντάει. «Η οικογένεια καθορίζει το φόβο που έχει ο άνθρωπος για τη σεξουαλική συμπεριφορά. Και αναφέρομαι στην επιθυμία που έχει το σώμα να αντιμετωπίσει ένα άλλο σώμα και κατά πόσο αυτή η επιθυμία είναι ελεύθερη να εκφραστεί. Η οικογένεια και η κοινωνία επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίσεις την επιθυμία σου. Η οικογένεια σε επηρεάζει στο πότε θα αρχίσεις να έρχεσαι σε απόλυτη επαφή με ένα άλλο πρόσωπο χωρίς να έχεις κανένα πρόβλημα και να αναρωτιέσαι αν είναι καλό αυτό που σου αρέσει. Η κοινωνία, η οικογένεια, η θρησκεία μάς περνούν διάφορα μηνύματα και εξαρτάται από την πορεία του κάθε ανθρώπου το πότε θα ξεπεράσει τους φόβους του». Η τελευταία ερώτησή μου αφορά τον «Κυνόδοντα». Το πρόσωπό του αλλάζει μεμιάς όταν αρθρώνω το όνομα της ταινίας που τον έστειλε στα Οσκαρ. «Είναι από τις μεγάλες χαρές που έρχονται εκεί που δεν τις περιμένεις. Τεράστια χαρά και ευτυχία. Ηταν ένα δώρο. Οταν είδα την ταινία στις Κάννες, είπα ότι ήταν εξαιρετική και πίστεψα ότι θα είχε πορεία... Τελικά, η ζωή έχει εκπλήξεις και πρέπει να είσαι ανοιχτός και να δέχεσαι τα απρόβλεπτα, καλά και κακά. Και τα δύο αντιμετωπίζονται με ψυχραιμία και με τη γνώση ότι δεν αποτελούν ούτε την αρχή ούτε το τέλος». ´ i

ǿȅȊȁǿȅȊ

32 ǿȅȊȁǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

Στέλιος Κρασανάκης:

«Το Παρτάλι αντιπροσωπεύει την εικόνα του Nεοέλληνα» Γνωρίζοντας την τριπλή ιδιότητα του Στέλιου Κρασανάκη -ψυχίατρος, δραματοθεραπευτής, σκηνοθέτης-, ήξερα από την αρχή ότι η συζήτηση θα περνούσε από το θέατρο στην ανθρώπινη φύση και τα κοινωνικά προβλήματα. Ετσι κι έγινε... Ο Στέλιος Κρασανάκης έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία της παράστασης «Το Παρτάλι», το οποίο ερμηνεύει ο Χρήστος Στέργιογλου. «Η επιλογή των συνεργατών ήρθε σχεδόν από μόνη της», ξεκινάει να μου εξηγεί ο κ. Κρασανάκης και προλαβαίνει την πρώτη μου ερώτηση. «Για όλους εμάς τους συμμετέχοντες αποτελεί ευτυχή συγκυρία αυτή η δουλειά, γιατί οι περισσότεροι είμαστε γνωστοί από παλιά. Θα μπορούσαμε να είμαστε οι ίδιοι ήρωες αυτού του βιβλίου και κάποιοι από εμάς είναι όντως ήρωες», καταλήγει. Και αυτή η κοινή αναφορά βοήθησε στο να έχουν όλοι κοινή αισθητική και ιδεολογική αντίληψη για τα πράγματα και τον τρόπο με τον οποίο αυτά θα εκφραστούν μέσα από την παράσταση. Για τον ήρωα της παράστασης, για το Παρτάλι και τις περιπέτειές του, έχει να πει ότι η ουσία βρίσκεται κυρίως από τη στιγμή που ο πόλεμος τελειώνει. «Οπως λέει ο Γρηγοριάδης, ‘στον πόλεμο και στην Κατοχή οι άνθρωποι πεινάνε, δεν τους νοιάζει τι κρύβεις κάτω από το παντελόνι σου’». Σε καιρό ειρήνης, όμως, το παιδί γίνεται περίγελος. «Θεωρώ ότι το Παρτάλι αντιπροσωπεύει την εικόνα του Νεοέλληνα», επισημαίνει ο κ. Κρασανάκης. «Ακόμα και αυτή η διαδικασία της εσωτερικής μετανάστευσης είναι ένα χαρακτηριστικό στοιχείο. Οπως και η εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση. Τη δεκαετία του ’60 άλλωστε πολλοί έφυγαν για χώρες της Ευρώπης, για την Αμερική ή την Αυστραλία». Και, για να γίνει λίγο πιο συγκεκριμένος για το χαρακτήρα που σκηνοθέτησε, αναφέρει: «Το Παρτάλι έχει καταφέρει να μετουσιώσει τον πόνο και τα βάσανα σε χαρά και μια θεαματική περφόρμανς. Αυτό είναι άλλωστε η ζωή. Αν δεν μπορούμε να την αλλάξουμε, μπορούμε πάντα να την παίξουμε». Ξεφεύγοντας λίγο από την παράσταση, η συζήτηση φτάνει και στο Ελληνικό Φεστιβάλ. «Είναι πολύ σημαντικό να συμμετέχεις στο φεστιβάλ, όχι μόνο για την παραγωγή που σου προσφέρει, αλλά γιατί βρίσκεσαι μαζί με τόσους σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου», τονίζει ο κ. Κρασανάκης, αναφέροντας ονόματα κυρίως ξένων δημιουργών που παρακολούθησε φέτος και έμεινε ικανοποιημένος. «Υπάρχει όμως ένα ζήτημα με τους Ελληνες δημιουργούς. Δεν είναι συνήθως στο επίπεδο των προσδοκιών ή στο επίπεδο προηγούμενων προσπαθειών τους. Νομίζω ότι αγχώνονται στην ιδέα ότι θα σταθούν δίπλα σε ένα μεγάλο όνομα και προσπαθούν να κάνουν πράγματα που να θυμίζουν τις ξένες παραστάσεις. Τελευταία, όλο και περισσότερες ελληνικές δουλειές παλεύουν με το μεταμοντέρνο και ενσωματώνουν στοιχεία όπως κά-

μερες, βίντεο και προβολές. Πράγματα που στους ξένους είναι καλά ενταγμένα, αλλά στους Ελληνες θυμίζουν ξένο ρούχο. Εχω πάντα στο μυαλό μου τη φράση του Τσαρούχη: ‘Πρέπει να αναζητήσουμε το ανάλογο του ξένου και όχι να μιμούμαστε το ξένο’. Το ανάλογο και τις αναλογίες». Κατά τα άλλα, ο Στέλιος Κρασανάκης είναι και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Νάξου, το οποίο διεξάγεται φέτος για 11η χρονιά. Βασικός λόγος για τον οποίο αποφάσισε να ασχοληθεί ήταν ο χώρος του φεστιβάλ. «Ο Πύργος Μπαζαίου είναι πολύ ιδιαίτερος και με το φεστιβάλ αξιοποιείται πολύ καλά. Ετσι μπορεί ο κόσμος να τον επισκέπτεται και παράλληλα να βλέπει καλλιτεχνικές εκδηλώσεις». Φέτος το φεστιβάλ θα διεξαχθεί από τις 23 Ιουλίου έως τις 2 Σεπτεμβρίου και θα φιλοξενήσει, εκτός από «Το Παρτάλι», την παράσταση “Camille Claudel: το κύμα της τρέλας”, το διάσημο τρομπετίστα Markus Stockhausen σε μια βραδιά τζαζ, αλλά και ρεσιτάλ πιάνου από την Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου. Ο φετινός τίτλος είναι “Less is more”, τον οποίο μας εξηγεί ο κ. Κρασανάκης: «Αναζητούμε το σημαντικό μέσα στο ελάχιστο. Αυτή η ποιητική φράση είναι η απάντηση αυτή τη στιγμή στην ελληνική πραγματικότητα. Υστερα από πολλά χρόνια όπου όλοι αναζητού-

σαμε το περισσότερο και με μια κυριολεκτική λαιμαργία είχαμε πέσει πάνω στην κατανάλωση, νομίζω ότι τώρα είναι μια καλή ευκαιρία να μάθουμε να κάνουμε επιλογές, να ξεχωρίζουμε το σημαντικό από το λιγότερο σημαντικό, να ξεχωρίζουμε το αναγκαίο από το επιθυμητό και να μάθουμε να ζούμε ουσιαστικότερα και με λιγότερα». Τελειώνοντας την κουβέντα μας και επηρεασμένη από όσα μου είχε μόλις αναφέρει, του λέω για τους δεκάδες αστυνομικούς που συνάντησα κατά μήκος της Βασιλέως Κωνσταντίνου πηγαίνοντας στο ραντεβού μας, καθώς και για τον κόσμο που κυκλοφορούσε πανικόβλητος. Μετά τα τελευταία έντονα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας, τον ρωτάω πώς είναι να εργάζεται -λίγο πίσω από την Εθνική Πινακοθήκη- την ώρα που έξω επικρατεί πανικός. «Είναι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε», απαντάει με απόλυτη σιγουριά. «Η τέχνη μέσα σε τέτοια περιβάλλοντα προχώρησε, όχι μέσα στην ευημερία. Μέσα σε κοινωνικές συγκρούσεις και ψυχικά διλήμματα», συνεχίζει και καταλήγει: «Αν κάτι με ανησυχεί αυτή τη στιγμή, είναι η αδυναμία του Ελληνα να αναλάβει την ευθύνη του και να εργαστεί για ένα καλύτερο αύριο». s n À

::: 0(75232/,61(:6 *5

ǿȅȊȁǿȅȊ

')2,

0/7%2

Téa Obreht, Kathryn Bigelow και Amy Winehouse. Τρία ονόματα, τρεις διαφορετικές μορφές τέχνης. Η γυναικεία δημιουργία πρωτοπορεί και παίρνει πρωτιές. Βάζοντας στη θέση τους όλους όσοι μιλούν για ασθενές φύλο. Àµ Àª ½ ¸

«Διαβάζω κάτι και μετά από μία ή δύο παραγράφους καταλαβαίνω αν έχει γραφτεί από γυναίκα. Νομίζω ότι δεν είμαστε ισάξιοι». Τάδε έφη Β.Σ. Νάιπολ. Ο Νομπελίστας, ινδικής καταγωγής μα αγγλικής γραφής, είχε πρόσφατα το θάρρος της γνώμης του. Σε τέτοιο βαθμό, ώστε να πρωταγωνιστήσει σε χιλιάδες site και άρθρα ανά την υφήλιο. Τον «περιποιήθηκαν» για τα καλά, κατακεραυνώνοντάς τον. Στα κρυφά, βέβαια, πολλοί από εμάς, θέλαμε να του σφίξουμε το χέρι. Επιτέλους, κάποιος που διατύπωνε μια αλήθεια. Από εκείνες που όλοι γνωρίζουμε, αλλά κανείς δεν θέλει να ομολογήσει. Φυσικά, μετά ήρθαν στο νου μας κάποια ονόματα. Οπως αυτά της Κάρεν Μπλίξεν και της Πατρίσια Χάισμιθ. Και κατάπιαμε τη γλώσσα μας. Είναι γεγονός πως στην ιστορία της λογοτεχνίας οι περισσότερες μεγάλες πένες ήταν «ανδρικές». Μιλάμε, όμως, παράλληλα και για την ιστορία ενός κόσμου που κράτησε τις γυναίκες σε απόσταση. Απόσταση από τις θέσεις εξουσίας, απόσταση από την κοινωνική καταξίωση, απόσταση από τη χειραφέτησή τους. Φυσικό το φαινόμενο, λοιπόν. Και διπλή η επιτυχία για όσες συγγραφείς κατάφεραν να αφήσουν το στίγμα τους. Σε έναν αφιλόξενο κόσμο. Επί προσωπικού, οφείλω να ομολογήσω πως η «γυναικεία γραφή» -εάν υπάρχει ο αδόκιμος όρος- δεν κατάφερε να με

αγγίξει παρά σπάνια. Το βιβλίο, όμως, της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ «Ανδριανού Απομνημονεύματα» (1951) ήταν αρκετό. Για να σβήσει οποιαδήποτε -αδικαιολόγητηπροκατάληψη είχα. Αλλωστε, η εποχή μας δείχνει να αλλάζει πρόσωπο. Τώρα πια, γυναίκες δημιουργοί ετοιμάζονται να κατακτήσουν τα πάντα.

Τέχνη θηλυκή 21ου αιώνα Η νέα γυναικεία δημιουργία φαίνεται να απολαμβάνει τη θέση που της αξίζει. Ενα πρόσφατο δυνατό παράδειγμα είναι αυτό της Téa Obreht, κατόχου του φετινού βραβείου Orange. Ενός βραβείου που απονέμεται στο καλύτερο «γυναικείο» αγγλόφωνο βιβλίο της χρονιάς. Η 25χρονη συγγραφέας αποτέλεσε την ευχάριστη έκπληξη, ούσα η νεότερη βραβευθείσα στην ιστορία του θεσμού. Στο “A Tiger’s Wife” πραγματεύτηκε μία «σκληρή» ιστορία. Αυτή του γιουγκοσλαβικού εμφυλίου. Η πράα προσέγγισή της στο θέμα «πόλεμος» έφερε ένα νέο αέρα. Ισως τελικά οι χειρότεροι εφιάλτες να ξορκίζονται με απαλά αγγίγματα. Από τα βιβλία στις ταινίες. Και από τη Γιουγκοσλαβία στο Ιράκ. Εκεί που διαδραματίστηκε και το “The Hurt locker” (2008). Η ταινία που χάρισε Οσκαρ σκηνοθεσίας στην Kathryn Bigelow. Μία γυναίκα κέρδιζε για πρώτη φορά το εν λόγω βραβείο. Δίνοντας μια πραγματική γροθιά στον όντως ανδροκρατούμενο

κόσμο της αμερικανικής σκηνοθεσίας. Και το έκανε διαγωνιζόμενη με ένα war film -είδος κατεξοχήν «αρρενωπό». Τους κέρδισε μέσα στην έδρα τους, δηλαδή. Και βέβαια, στον αντίποδα το σινεμά της Sofia Coppola. Που πιο κοντά στη γυναικεία ψυχολογία, έχει δημιουργήσει στιλ. Κανένας δεν λέει ότι θα φτάσει τον θρυλικό μπαμπά της. Ομως, οι ταινίες «Αυτόχειρες Παρθένοι» (1999) και «Χαμένοι στη Μετάφραση» (2003) αποτελούν σημαντικές στιγμές της τελευταίας κινηματογραφικής 15ετίας, κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα. “They tried to make me go to rehab but I said no, no, no”, αναφωνούσε εν έτει 2006 η Amy Winehouse. Δυστυχώς, δεν μας το τραγούδησε live στις 19 Ιουνίου. Ας όψονται οι καταχρήσεις… Ομως, η Amy έχει κατορθώσει το ακατόρθωτο. Να απολαμβάνει σεβασμό από τους πιο απλούς ακροατές μέχρι και τους πιο σκληροπυρηνικούς κουλτουριάρηδες χίπστερς. Κάπου στο ενδιάμεσο υπάρχουν και μεταλλάδες που την γουστάρουν. Ισως τελικά ο 21ος αιώνας να κινηθεί καλλιτεχνικά στον αστερισμό του θηλυκού. Αλλά και για όλους όσοι έχουν απόψεις περί κατωτερότητας των γυναικών στην τέχνη, αρκεί να επαναφέρουν στο μυαλό τους κάποιες αντικειμενικές αξίες. Οπως την ποίηση της Αννας Αχμάτοβα, το θέατρο της Σάρας Κέιν και τους πίνακες της Φρίντας Κάλο.

ni²jÀ·i¹¼¹Àntu

À·iªiÀ

·t´´i Àµªinni»i Às ± Àª À

Να μην ξεχάσω να τσεκάρω τα email μου, να ρίξω μια ματιά στο Facebook, να δω ένα βίντεο στο YouTube. Η καθημερινότητά μας αποτυπώνεται με τον όρο “information overload”. Ποιος το αντέχει; Οταν κάποιος ξεκινάει την ημέρα του σε ένα απομονωμένο χωριό της επικράτειας, δεν έχει παρά να σκεφτεί ορισμένα πράγματα. Συγκεκριμένα και με σαφή ιεραρχία: πιθανόν να ταΐσει τα ζώα του, να ασχοληθεί με το μποστάνι του, να κατέβει στο χωράφι και, όταν με το καλό επιστρέψει σπίτι, να περάσει χρόνο με την κυρά και τα παιδιά του. Την ίδια στιγμή, ο πολυπράγμων κάτοικος της πόλης ικετεύει για μια παρόμοια τάξη στη σύνθετη καθημερινότητά του. Το modus vivendi των δύο περιπτώσεων έχει χαοτικές διαφορές. Ομως ένα πολύ βασικό στοιχείο που απουσιάζει από τη ζωή του πρώτου και δυσχεραίνει τη ζωή του δευτέρου είναι αυτό που ανοίγει ακόμα περισσότερο την ψαλίδα: το στοιχείο αυτό ονομάζεται «υπερφόρτωση πληροφοριών» (information overload). Μια έννοια άγνωστη μέχρι το 1970, όταν μας τη σύστησε o Alvin Toffler μέσα από το βιβλίο του “Future Shock”. Σήμερα, δεν υπάρχει παγκόσμιος

πολίτης που να μην είναι εκτεθειμένος σε αυτήν. Τα email που έχουμε να ξεσκαρτάρουμε κάθε πρωί που ανοίγουμε τον υπολογιστή, οι εικονικές φιλίες που έχουμε να διαχειριστούμε στο Facebook, τα νέα βίντεο που πρέπει να δούμε στο YouTube, τα ειδησεογραφικά site που οφείλουμε να παρακολουθούμε για να μένουμε ενήμεροι σχετικά με τις εξελίξεις. Ολα τους αποτελούν μέρος ενός ηλεκτρονικού brain storming και επιβαρύνουν με τη μαζικότητά τους τον -ήδη υπερφορτωμένο από τις καθημερινές έγνοιες- εγκέφαλο. Κάπως έτσι, στην εποχή των καταιγιστικών πληροφοριών το άτομο «χάνει την μπάλα» χωρίς να το καταλαβαίνει. Το περιοδικό Economist ασχολήθηκε προ ημερών με τη «μάστιγα» της ανεξέλεγκτης πληροφόρησης, καταγράφοντας τις αρνητικές της επιπτώσεις, αλλά και προτείνοντας λύσεις που θα μας φέρουν πιο κοντά στον παράδεισο της απλοϊκότητας. Το περιοδικό κάνει μια αναφορά σε έρευνες που αποδεικνύουν ότι η έκθεση στην εκτεταμένη πληροφόρηση, εκτός του ότι εκτοξεύει το άγχος στα ύψη, μειώνει παράλληλα τη δημιουργική διάθεση και την παραγωγικότητα του ατόμου. Τονίζει, επιπλέον, πως το πρόβλημα δεν σχετίζεται μόνο με την αύξηση των δεδομένων και της πληροφορίας που έχει να διαχειριστεί ο σύγχρονος μέσος άνθρωπος, αλλά και με το ετερόκλητο χαρακτήρα τους. Για παράδειγμα, το poke του φίλου σου στο

Facebook δεν έχει καμία σχέση με την ανάγνωση της είδησης για μια καινούργια ατάκα του Θεόδωρου Πάγκαλου. Λειτουργούν όμως και τα δυο αθροιστικά κατά τη διαδικασία της υπερφόρτωσης. Για την αντιμετώπιση του... μπουκώματος του εγκεφάλου παρουσιάζονται δύο λύσεις. Την πρώτη, την προωθούν κάποιοι άλλοι για εμάς. Συγκεκριμένα, τεχνολογικοί κολοσσοί προσπαθούν να ταξινομήσουν, όσο αυτό είναι δυνατόν, το διαδικτυακό χάος. Ανάμεσά τους και η πρώτη διδάξασα Google, η οποία επιθυμεί τώρα να εξατομικεύσει ακόμα περισσότερο τα αποτελέσματα αναζήτησης μέσα από τη συγκέντρωση περισσότερων προσωπικών πληροφοριών για τους χρήστες. Η δεύτερη -και πιο σημαντική- λύση επαφίεται στον καθένα από εμάς ξεχωριστά. Σχετίζεται με τη δύναμη της θέλησής μας να βάλουμε μια τάξη στις εισροές πληροφοριών που δεχόμαστε καθημερινά. Να βρίσκουμε χρόνο για συγκέντρωση, ώστε να μπορούμε να ξεχωρίζουμε από μόνοι μας το σημαντικό από το δευτερεύον. Το να απενεργοποιούμε τα κινητά μας και να αποχωριζόμαστε το διαδίκτυο για κάποια διαστήματα της ημέρας αποτελούν μια καλή αρχή. Πράγματα που φαίνονται αυτονόητα, λίγοι όμως εφαρμόζουμε. Ισως γιατί η υπερφόρτωση πληροφοριών στο σημερινό περιβάλλον δεν λειτουργεί μονάχα ως ναρκωτικό, αλλά και ως... must.

::: 0(75232/,61(:6 *5

,2<ȁ,2<

°»i Àmum´¿ni»iÀ »l°Àl·¹tsl° Αρχικά κατέκτησαν την πρώτη θέση του φοιτητικού διαγωνισμού Imagine Cup στην Ελλάδα με την Epione, ένα πρόγραμμα για υπολογιστή που απαλύνει τον πόνο. Τώρα, η ομάδα θέλει να επαναλάβει την επιτυχία της σε παγκόσμιο επίπεδο. Ài ³¸Àµ ¸

Στην ελληνική μυθολογία η Ηπιόνη ήταν σύζυγος του Ασκληπιού και θεότητα απάλυνσης του πόνου. Σήμερα, η Epione είναι ένα φιλόδοξο πρόγραμμα που ανέπτυξαν πέντε παιδιά από τη Θεσσαλονίκη και διαχειρίζεται το σωματικό και ψυχολογικό πόνο. Για την ακρίβεια, πρόκειται για ένα σύστημα το οποίο «τρέχει» στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του ασθενή και, χρησιμοποιώντας κάμερες και αισθητήρες, ανιχνεύει τις εκφράσεις και την ψυχολογική του κατάσταση, ώστε να αντιληφθεί πότε υποφέρει! Στη συνέχεια ενεργοποιεί ένα 3D περιβάλλον και μουσική χαμηλών συχνοτήτων, τα οποία αποσπούν την προσοχή του εγκεφάλου από το αίσθημα του πόνου, ενώ ανακουφίζει αυτούς που τους λεί-

πουν σωματικά μέλη, προσομοιώνοντάς τα μέσω επαυξημένης πραγματικότητας (augmented reality). Η Epione κέρδισε την πρώτη θέση στο ελληνικό σκέλος του φοιτητικού διαγωνισμού Imagine Cup της Microsoft και από σήμερα η ομάδα που την ανέπτυξε βρίσκεται στη Νέα Υόρκη για τους παγκόσμιους τελικούς. Αποτελείται από τους Κώστα Βρένα, Σταμάτη Γεωργούλη, Στέφανο Ελευθεριάδη, Δημήτρη Τζιώνα και το μέντορά τους Λεόντιο Χατζηλεοντιάδη, οι οποίοι θυμούνται πως η ιδέα της Ηπιόνης ήρθε τυχαία, αφού είχε ήδη σχηματιστεί η ομάδα και είχαν ξεκινήσει τακτικές συζητήσεις προς αναζήτηση μιας καλής θεματικής ενότητας. Εκτοτε οι ώρες που αφιέρωσαν στο εγχείρημα ξεφεύγουν από τους υπολογισμούς τους. «Υπήρχαν μεγάλες περίοδοι τα τελευταία δύο χρόνια κατά τις οποίες περνούσαμε σχεδόν όλο το χρόνο μας ως ομάδα, μακριά από τις οικογένειες και τους φίλους μας». Οταν ξεκίνησαν το 2009 ήταν όλοι φοιτητές, ενώ τώρα είναι όλοι απόφοιτοι. Συνεχίζουν, ωστόσο, την προσπάθεια, αν και, όπως λένε, «δεν μπορούμε να κάνουμε κάποια ασφαλή πρόβλεψη για τη μετέπειτα πορεία του project, αφού χρειάζεται να του αφιερώσεις πολλές ώρες ανάπτυξης και συντήρησης και φυσικά έχει μεγάλες ανά-

γκες χρηματοδότησης». Παρόλα αυτά, ξεκίνησαν επαφές για τη δοκιμή της Ηπιόνης σε κλινικό στάδιο, τόσο εντός όσο και εκτός Θεσσαλονίκης. Οσον αφορά το πανεπιστήμιο, υποστηρίζουν ότι τους βοήθησε αρκετά σε όλη την πορεία τους παρόλες τις ελλείψεις. «Το πανεπιστήμιο ήταν το σημείο αναφοράς της ομάδας, χωρίς το οποίο όχι απλά δεν θα είχε ξεκινήσει η προσπάθεια, αλλά δεν θα γνωριζόμασταν καν μεταξύ μας». Θεωρούν πάντως ότι μπορούν να αλλάξουν πολλά που θα κάνουν πιο εύκολο το έργο όλων όσοι προσπαθούν να καινοτομήσουν. Το πιο βασικό, υποστηρίζουν, είναι η αλλαγή νοοτροπίας και η ώθηση προς τη δημιουργία αντί της απλής διδασκαλίας. «Χρειάζονται όμως και περισσότεροι πόροι για να μπορεί η πανεπιστημιακή κοινότητα να αποκτήσει τον απαραίτητο εξοπλισμό, αλλά και χώροι ελεύθερης χρήσης ανά πάσα στιγμή. Εμείς δουλεύουμε στο χώρο της γραμματείας του τμήματός μας, των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΑΠΘ». Αυτό που ζητούν τώρα από τον κόσμο είναι να στηρίξει την Ηπιόνη, ψηφίζοντάς τη στην κατηγορία People’s Choice Award. «Μπορεί να μπει κανείς στη σελίδα μας για να δει τι προσπαθούμε να καταφέρουμε. Αν του αρέσει, ας πατήσει στο σχετικό σύνδεσμο και ας μας στηρίξει στην παγκόσμια ψηφοφορία».

,2<ȁ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

°mjqtu ¼ln¹tuªµ¹mi Υπάρχει χώρος για καινοτομία και φρέσκες ιδέες στην Ελλάδα; Φυσικά και ναι, όπως αποδεικνύεται για δεύτερη φορά με το διαγωνισμό “i-bank Καινοτομία & Τεχνολογία” της Εθνικής Τράπεζας. Ài ³¸Àµ ¸

Μετά την επιτυχία που γνώρισε το εγχείρημα πέρυσι, ο όμιλος της Εθνικής Τράπεζας αποφάσισε να το επαναλάβει δίνοντας καταληκτική ημερομηνία την 18η Ιουλίου. Λίγες ημέρες μένουν λοιπόν μέχρι την ολοκλήρωση της προθεσμίας υποβολής των προτάσεων, ώστε να ξεκινήσει ο 2ος διαγωνισμός “i-bank Καινοτομία & Τεχνολογία”. Πέρυσι οι προτάσεις έφτασαν τις 403, με τη θεματολογία τους να εστιάζεται στην εξεύρεση λύσεων σε ζητήματα καθημερινότητας και περιβάλλοντος, στην ασφάλεια των τραπεζικών συναλλαγών και στις πληρωμές μέσω κινητού τηλεφώνου. Την πρώτη θέση -και τα 20.000 ευρώ που προβλέπονταν- πήρε ο 27χρονος διδακτορικός φοιτητής του ΕΜΠ Παναγιώτης Τσεκούρας για την πρότασή του στον τομέα των εναλλακτικών πηγών ενέργειας με τίτλο «Φωτοβολταϊκοί και θερμικοί ηλιακοί συλλέκτες Fresnel». Τον ακολούθησαν στη δεύτερη θέση η Μαγδαληνή Χατζηδημήτρη, η οποία πρότεινε το συνδυασμό των κοινωνικών δικτύων με τις συναλλαγές μέσω κινητού και στην τρίτη οι Αθανάσιος Κώστας και Γεωργία Φιλιππαίου με την πρότασή τους στον τομέα της εξοικονόμησης ενέργειας. Φέτος οι συμμετέχοντες διαγωνίζονται σε τρεις θεματικές ενότητες, την ηλεκτρονική επιχειρηματικότητα, το περιβάλλον με την τεχνολογία και τον πολιτισμό με την τεχνολογία. Στην πρώτη περίπτωση έχουν ως αντικείμενό τους την εύρεση πρωτότυπων ιδεών για τη διενέργεια ηλεκτρονικών πληρωμών σε υπηρεσίες όπως τα ηλεκτρονικά καταστήματα, οι ηλεκτρονικοί κατάλογοι, οι ηλεκτρονικές δημοπρασίες, οι ηλεκτρονικές προμήθειες, η ηλεκτρονική χρηματοοικονομική εφοδιαστική αλυσίδα (e-financial supply chain), οι ηλεκτρονικές αγορές (e-marketplaces) και τα εναλλακτικά τραπεζικά δίκτυα (Mobile Banking, Internet Banking, ATM κλπ.). Οσον αφορά τη δεύτερη ενότητα, οι συμμετέχοντες καλούνται να αναπτύξουν τεχνολογικές ιδέες και εφαρμογές οι οποίες θα είναι

φιλικές προς το περιβάλλον και θα στοχεύουν στον περιορισμό της ρύπανσης, στην αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών, την εξοικονόμηση ενέργειας και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Στην τρίτη κατηγορία, τέλος, οι διαγωνιζόμενοι θα πρέπει να βρουν καινοτόμες τεχνολογικές ιδέες και εφαρμογές οι οποίες θα προάγουν τον πολιτισμό, όπως πολιτιστικές δράσεις και εφαρμογές μέσα από τη χρήση των social network και media και παιχνίδια πολιτιστικού περιεχομένου. Από τις προτάσεις που θα υποβληθούν, θα προκριθούν οι 20 καλύτερες από όλες τις ενότητες και το Μάρτιο του 2012 θα ανακοινωθεί η τελική κατάταξη. Η αξιολόγηση θα γίνει από καθηγητές πανεπιστημίων και στελέχη της τράπεζας και τα βραβεία που θα μοιραστούν θα είναι 20.000 ευρώ για την πρώτη θέση, 10.000 για τη δεύτερη, 6.000 για την τρίτη, 4.000 για την τέταρτη και 1.500 ευρώ για την πέμπτη έως τη δέκατη θέση. Τα ιδρύματα που συνεργάζονται στη βαθμολόγηση είναι το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο Πειραιά, το Πανεπιστήμιο Πατρών και το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Ο κυριότερος στόχος του διαγωνισμού, πάντως, δεν είναι να βραβευτούν οι καλύτερες προτάσεις, αλλά να προχωρήσει και η υλοποίησή τους. Επειδή μέσω της καινοτομίας στην Ελλάδα, ειδικά αυτό τον καιρό, μπορεί να γεννηθεί σιγά-σιγά ένας νέος τρόπος ανάπτυξης.

::: 0(75232/,61(:6 *5

ǿȅȊȁǿȅȊ

iniª»¿´lÀ·t´l

X Κι όμως, ανάμεσα στα κλειστά επαγγέλματα ήταν και εκείνο του εφημεριδοπώλη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πίσω από τη σκευωρία κατά του Στρος Καν;

X Aδειες που είχαν τις ρίζες τους σε μια «μπουκάλα λάδι», που λέει ο λόγος, παρείχαν κληρονομικά το μονοπωλιακό δικαίωμα στους απογόνους να έχουν την «αποκλειστικότητα» στην πώληση των εφημερίδων. X O πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, που έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει ξανά τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης για να κερδίσει την επανεκλογή του το 2012, συμμετείχε προχθές, Τετάρτη, σε live ερωτήσεων και απαντήσεων με τους εν δυνάμει ψηφοφόρους του μέσω της δημοφιλούς πλατφόρμας Twitter. To live για τις ψήφους μετά τιτιβίσματος οργανώθηκε από το Λευκό Οίκο. Οταν τα πράγματα σκουραίνουν, η συνταγή είναι μία: back to basics της πρώτης εκλογής. X Και επειδή κάθε υπουργός Παιδείας που σέβεται τον εαυτό του σχεδιάζει (χωρίς να ολοκληρώνει απαραιτήτως) μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η αγαπητή μας Αννα διάλεξε τον καυτό Ιούλιο για να καταθέσει το προσχέδιο νόμου «Οργάνωση Ανώτατης Εκπαίδευσης, Ανεξάρτητη Αρχή για τη Διασφάλιση και Πιστοποίηση της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση». X Κατά τα άλλα, Mark Mazower for ...πρύτανης. Ο Βρετανός ιστορικός με ειδίκευση στην Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την Ευρώπη του 20ού αιώνα και εκλεκτός καθηγητής του φημισμένου Columbia University της Νέας Υόρκης, ιδιαίτερα μετά το άρθρο του στον

¼ rÀ À¸ ¸ ® À i ³ ¸ À·¸ ¸r

Guardian για την προοπτική ενός νέου σχεδίου Μάρσαλ, θα μπορούσε να είναι κάλλιστα στον κατάλογο των διακεκριμένων ακαδημαϊκών που βάσει και του νόμου της κ. Διαμαντοπούλου θα μπορούσαν να γίνουν πρυτάνεις σε ένα ελληνικό Πανεπιστήμιο! X Αληθεύει πως ο αναπληρωτής γραμματέας οικονομίας της ΝΔ Νότης Μηταράκης εγκατέστησε το πολιτικό του γραφείο στο ίδιο κτίριο από όπου πέρασε και άφησε το διακριτικό αποτύπωμά του ο πάλαι ποτέ τσάρος Γιώργος Αλογοσκούφης, κάπου στην ευρύτερη επικράτεια του Κολωνακίου. Τουλάχιστον από συμβολισμό, η επιλογή του εκ Βρετανίας ορμώμενου τραπεζικού στελέχους ελέγχεται ως προβληματική... X Κεφάλαια και επενδύσεις από τη Γερμανία; Παίζεται... Πιο σίγουρη είναι η εισαγωγή πολιτικών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, εκείνο του φιλελεύθερου ευρωβουλευτή Γιώργου Χατζημαρκάκη, που θα δοκιμάσει την τύχη του με την Ντόρα. X Δεν ξέρω εσείς τι λέτε για τις δηλώσεις του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου και σχεδόν μόνιμου προέδρου του Eurogroup ότι «η κυριαρχία των Ελλήνων θα μειωθεί δραστικά», αλλά ο νέος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος έσπευσε να του προσδώσει το χαρακτηρισμό του «μεγάλου Φιλέλληνα». X Με άλλα λόγια, ποιος Μπάιρον και ποιος Σανταρόζα... Εκείνο που χρειάζεται και απαιτείται ως ελάχιστη τιμή στο πρόσωπό του είναι να μετονομαστεί πάραυτα η Φιλελλήνων σε Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ!

v¹´¹j°À´j¯j¹° ³ Å ¨´ w ¨w ÑÇ ¨ Æ ¨ Ë Æ¨ ¨ Æ É ¨ ¨ Å ¨ Æ¨ ÑÈ Æ¨ É ¨ Æ ¨ Æ ¨wÅ Æ ¨|É Æ¨ Ê ¨ ¨ Æ¨ Å Æ ¨ ÆÑÑÅ ¨ Ñ ¨ Æ¨ Ë Æ¨ É ¨~Æ Å¨ Å ¨w ÇÆ ¨ w ÑÆwÆ ÆË ¨ Æ¨ Ë Ê¨ Æ ¨ Æ¨»Ê Æ¨Ñ ¨ Ê¨ Æ ¨ Ê wÆ¨ ÊwÆ

¹¨w Ê Æ ¨ ¨· Æ Ç ¨¹Ë Æ¨» Å ¨ ¨ ÑÊ¨ Ñ Ê wÆ¨Ñ ¨ Æ ¨ Ñ Ñ Ê¨ Ç ¨µÅ Æ¨ ¨ Å ¨¹¨w Æ ¨ wÇ ¨ ¨Æ Ê ¨ ÆÑÅ ¨ ¨w Ë Æ ¨ ¨µÆË ¨w Æ ÑÇ Æ ¨ ¨ wÆ É¨ ¨ É ¨ ¨ ¨ É ¨ ÆË¨Ê Æ Ñ Ê ¨ Æ ¨ Æ ÆË¨ | Ì ÆË¨ w ÆË¨ ÆË¨ ÑÑ Ç ¨ ¨w Ê ¨w Ç ¨ ¨wÊ ¨½ÆËÑw ¨ Æ¨¸Ê Æ¨ Æ Å ¨»Æ¨ ÉÆ¨ ¨ È ¨ ¨ w ÈÑ ¨ ¨ É ¨ Æ ¨ ¨ ¨´Æ ÉÆ ¨ wÆ ¨Ç ¨ Æ¨ Æ¨ Å Æ ¨ Æ ¨¹Ð² ¨¨

Às ± Àª

¹¨w Ñ Ê ¨ Ç ¨ ¨{ ¨z Å ¨|ÅÑ ¨ ¨¹ Å Æ ¨Ç ¨ wÊ¨ Æ¨ Æ Æ ÉÆ¨wÆ ¨ ¨ Æ ¨ Æ È ¨ Å¨ ¨w ÑÆ È¨ Æ ¨ ¨ Ñ È¨w ËÆ ¨ ÆwÊ ¨ ¨ wÉ È ¨ Æ ¨ ¨ ÑÑ Æ È¨ ¨ Æ È¨ Æ É ¨ wÇ ¨ ¨~ Ê Ñ ¨² È ¨ ¨ÆwÆÉ ¨ ¨ ¨w Æ È

ÆÑ Ê ¨w Ê ¨Ñ ¨ ¨ ËÆ¨ Æ ¨w Å¨w ÑÇ ¨ Æ Å¨ ¨ Ñ ÉÆ¨ ÆÑÈ ¨ ÆË¨ Æ¨¸ ÅÑw ¨ Æ¨Ñ Ë Æ ¨ È ¨ w Æ Ê¨ ÑÊ¨ Æ ¨ Ê ÑÆ ¨ ¨·Æ Æ Æ È¨µÇ ¨²É ¨ Æ Ñ É Æ¨w ¨Æ¨ ÑÊ ¨ Ê ¨ ¨ ÊÑ ¨ Æ É¨ ÈÑ ¨ w Å Æ¨ ÑÊ¨w Æ Ë

ͬ |Á |

,2<ȁ,ȅȊ

¶i´jÀvª¿ni Κάθε φορά που πηγαίνεις να αγοράσεις μια φωτογραφική μηχανή SLR, οι χρωματικές σου επιλογές κυμαίνονται ανάμεσα στο μαύρο, το πολύ μαύρο και το εντελώς μαύρο. Την ίδια τακτική ακολουθούν και οι περισσότερες θήκες με ελάχιστες εξαιρέσεις. Η εταιρεία DaWanda, ωστόσο, διαφοροποιείται και κυκλοφορεί προστατευτικά που θυμίζουν δωμάτιο με pop art διακόσμηση. Ανάμεσα στη συλλογή της, υπάρχουν χρωματικές επιλογές και σχέδια για όλα τα γούστα, με τιμές που κυμαίνονται από 50 έως 55 ευρώ. Δεν προσφέρουν βέβαια και την καλύτερη λύση σε ζητήματα προστασίας από χτυπήματα, αποτελούν όμως μια καλή επιλογή αν θέλεις λίγο χρώμα μέσα στην τσάντα σου. Επιπλέον, είναι ιδανικές για δώρο στην κοπέλα σου, για να ακούσεις ξανά τη φράση: «Αχ, τι γλυκό!» en.dawanda.com

::: 0(75232/,61(:6 *5

°mtu·i˹ iª¹°»tuªµlni Πες αντίο στις βαρετές ηλεκτρικές σκούπες. Η Vax EV, σχεδιασμένη από τον Βρετανό φοιτητή Jake Tyler, είναι ένα μικρό έργο τέχνης που δεν θα χρειαστεί να κρύψεις στην αποθήκη. Το μεγαλύτερο μέρος της είναι κατασκευασμένο από ανακυκλωμένο χαρτόνι για να μην επιβαρύνει το περιβάλλον, ενώ για να μειωθεί ο όγκος των απορριμμάτων συναρμολογείται από την... κούτα της. Οσον αφορά τα μέρη που παράγονται αναγκαστικά από πλαστικό, αυτά είναι πλήρως ανακυκλώσιμα. Και στην περίπτωση που σου χαλάσει κάποιο χαρτονένιο κομμάτι της, κοστίζει δέκα φορές λιγότερο από ένα αντίστοιχο πλαστικό, οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχείς μήπως πέσει νερό πάνω της. Αναμένεται να βγει σύντομα στην παραγωγή σε άγνωστη προς το παρόν τιμή. www.vax.co.uk

»in·´j»iÀµ¹iÀ·i¹¼¹i

i·t´u»t°Àj´jµvt° Πόσες φορές δεν σου έχει τύχει να παίζεις Pac-man στο smartphone σου, να θέλεις να πας δεξιά και κατά λάθος να πατάς αριστερά και να χάνεις; Μην βρίζεις και μην παθαίνεις κατάθλιψη, δεν έχεις χάσει τις ικανότητές σου. Το πάχος των δαχτύλων σου φταίει και τα κινητά που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο μέγεθός τους. Γι’ αυτό υπάρχει το Joystick-it, το χειριστήριο που προσαρμόζεται πάνω στο iPhone και όλα τα υπόλοιπα κινητά αφής και σου ξαναδίνει το χάρισμά σου. Με μόλις 18 δολάρια χειρίζεσαι καλύτερα τους χαρακτήρες σου -σαν να βρίσκεσαι στην παλιά καλή εποχή των ουφάδικων- και καίγεσαι ελεύθερα χωρίς κανένα λάθος. Συνεργάζεται με χιλιάδες παιχνίδια, έχει ποιοτική κατασκευή από αλουμίνιο και μπορείς να το βάζεις και να το βγάζεις ελεύθερα χωρίς να προκαλεί πρόβλημα στην οθόνη σου. www.thinkgeek.com

Μπορεί οι ταμπλέτες να είναι από τη φύση τους φιλικές προς τα παιδιά, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα δώσεις το iPad 2 στο γιο σου για να παίζει. Αντιθέτως, το LeapPad Explorer είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται, καθώς έχει σχεδιαστεί για να γίνει το πρώτο tablet PC για παιδιά. Η οθόνη αφής του φτάνει τις 5 ίντσες, διαθέτει κάμερα, αποθηκευτικό χώρο 2 GB και επιταχυνσιόμετρο, ενώ είναι ιδιαίτερα ελαφριά. Εχει αντοχή στα χτυπήματα και το λογισμικό της είναι κατά κύριο λόγο εκπαιδευτικό. Θα μπορείς όμως, εάν θέλεις, να εγκαταστήσεις και παιχνίδια, όπως ακριβώς και στις υπόλοιπες ταμπλέτες. Και για να αισθάνεσαι σιγουριά, καταγράφει όλες τις κινήσεις που κάνει το παιδί σου όταν δεν είσαι μπροστά. Προγραμματίζεται να κυκλοφορήσει στις 15 Αυγούστου στην πραγματικά προσιτή τιμή των 100 δολαρίων. www.leapfrog.com/leappad

k¿lÀ·t¼l´i»t Αγόρασες ποδήλατο για το σπίτι, το έκανες όμως κρεμάστρα για τα ρούχα. Προτιμάς να παίζεις videogame και πού όρεξη για γυμναστική. Πώς θα βγεις όμως έτσι στις παραλίες; Γιατί λοιπόν να μην συνδυάσεις άσκηση και διασκέδαση με το Cyberbike, το ποδήλατο που συνδέεται με το Nintendo Wii και αναλαμβάνει να σε κάνει fit; Ερχεται παρέα με το παιχνίδι Cyberbike Cycling Sports, το οποίο έχει τρεις τρόπους λειτουργίας: story mode (ξεκλειδώνεις οχήματα όσο κάνεις πετάλι), fitness mode (θέτεις εσύ τη διάρκεια και την απόσταση) και multiplayer mode (υποστηρίζει μέχρι τέσσερις παίχτες ταυτόχρονα). Παράλληλα, είναι συμβατό με όσους τίτλους λειτουργούν με τη θύρα του Gamecube controller με την οποία συνδέεται, μεταξύ των οποίων και το Mario Kart Wii, οπότε ετοιμάσου να κάνεις πόδια ποδοσφαιριστή. Αρκεί βέβαια να μην ξεπερνάς τα 130 κιλά που είναι το όριό του και να έχεις διαθέσιμα 200 δολάρια για να το αγοράσεις. www.cyberbike-thegame.com

j ½³ ¸ Ài ³¸ Àµ ¸ ÀÀÀÀÀAGIANNOPOULOS

METROPOLISNEWS GR

::: 0(75232/,61(:6 *5

t¹Àiu»tmªi»tª¹j°Àis»j·¹»¹²js»i¹

Στις 16 Αυγούστου θα γίνει τελικά διαθέσιμο για δωρεάν κατέβασμα το Age of Empires Online. Η νέα έκδοση του δημοφιλούς παιχνιδιού για PC θα είναι διαδικτυακή, δίνοντάς σου αρχικά τη δυνατότητα να επιλέξεις ανάμεσα στον ελληνικό και τον αιγυπτιακό πολιτισμό. Θα μπορείς να παίξεις με φίλους ή αγνώστους είτε συνεργατικά είτε ανταγωνιστικά, χτίζοντας πόλεις, ανταλλάσσοντας αντικείμενα και κάνοντας μάχες. Φυσικά, αν θέλεις να εμβαθύνεις περισσότερο, θα υπάρχουν επί πληρωμή και τα premium πακέτα, τα οποία θα προσφέρουν νέους πολιτισμούς, περισσότερες λειτουργίες και μεγαλύτερη παραμετροποίηση στις πόλεις. Σαν τα Ikariam και Travian δηλαδή, αλλά με πιο βαθύ gameplay. Ο,τι πρέπει μετά τις καλοκαιρινές διακοπές! ageofempiresonline.com

»iÀ·is»iÀt´i Ο απόλυτος media player είναι ένας και λέγεται Xtreamer Prodigy. Κάνει κυριολεκτικά τα πάντα, οπότε πάρε βαθιά ανάσα και διάβασε μερικά από αυτά: αναπαράγει όλους τους τύπους ταινιών -ακόμα και τις τρισδιάστατες, αφού είναι συμβατός με το πρότυπο HDMI 1.4-, αποδίδει ήχο 7.1, έχει ενσωματωμένο δέκτη Wi-Fi και υποστηρίζει τις συσκευές USB 3.0. Δέχεται εξωτερικούς σκληρούς δίσκους και φλασάκια σε μία από τις τρεις USB θύρες του, εσωτερικούς σκληρούς 3.5" μέχρι 3 TB, συνδέεται με ασύρματα ακουστικά, ποντίκι και πληκτρολόγιο και κάνει back up στα DVD και τα CD σου με το πάτημα ενός κουμπιού. Σου επιτρέπει επίσης να έχεις τους υπότιτλους σε διαφορετικό φάκελο από την ταινία, υποστηρίζει πλήρως site όπως το YouTube και το Facebook, ενώ σε μελλοντική του αναβάθμιση θα δέχεται και λειτουργικό Android. Η τιμή του φτάνει τα 149 ευρώ και με άλλα 10 δέχεται και USB μπρίκι για να ψήνεις καφέδες. www.xtreamer.net

,2<ȁ,ȅȊ

¼utÀ ·¹ªtus¹i À jsiÀvjª¹ Είσαι από τους τύπους που κάθε φορά που ανακατεύουν τη σαλάτα κάνουν χάλια το τραπεζομάντιλο; Προσπαθείς να σερβίρεις μακαρόνια κρατώντας στο ίδιο χέρι πιρούνι και κουτάλι, αλλά μάταιος κόπος; Μην στεναχωριέσαι άλλο. Η λύση στο πρόβλημά σου βρέθηκε, λέγεται “Kitchen Tool” και έρχεται από την εταιρεία Konstantin Slawinski, που σχεδιάζει καινοτόμα και χρήσιμα προϊόντα κουζίνας. Με ανθεκτική κατασκευή από καουτσούκ, έχει δύο υποδοχές στις οποίες μπαίνουν κουτάλια, πιρούνια και μαχαίρια για να τα κρατάς με το ένα χέρι αφήνοντας το άλλο ελεύθερο για δράση. Είναι κατάλληλο και για ξυλάκια, ώστε την επόμενη φορά που θα πας για κινέζικο να βάλεις τα γυαλιά στους σερβιτόρους. Λίγο υπομονή μόνο, γιατί θα κυκλοφορήσει στην αγορά κοντά στο τέλος του χρόνου. www.konstantinslawinski.com

·ªi°¹siÀmi´¿¼¹i Αν ποτέ καταφέρεις να χτίσεις το δικό σου σπίτι -λέμε τώρα- φρόντισε να ενσωματώσεις στους τοίχους κάθε πιθανή καλωδίωση: βάλε αμέτρητες πρίζες για ρεύμα, τηλέφωνο, τηλεόραση ακόμα και ethernet. Μέχρι τότε, θα πρέπει να βρεις έναν τρόπο να καλύψεις τα αμέτρητα καλώδια που υπάρχουν στο σαλόνι και το δωμάτιό σου. Το Florafil της Ιταλίδας σχεδιάστριας Tanya Da Cruz είναι εμπνευσμένο από τη φύση και αποτελεί μια καλή λύση στο πρόβλημα. Το σχέδιό του θυμίζει αναρριχητικό φυτό και δεν εξαφανίζει τα καλώδια, αλλά τα κάνει μέρος του χώρου, ώστε να μπορείς να τα βάζεις ακόμα και πάνω σε τοίχους. Το πάχος του σωλήνα αφήνει περιθώριο για να περάσουν περισσότερα από ένα, τη στιγμή που η κατασκευή από καουτσούκ το κάνει σωτήριο για τα σπίτια που έχουν κατοικίδια που μασουλάνε τα πάντα. taniadacruz.portfoliobox.net

»tÀ ως, αγόαναo¿°À»tÀ δυνατό φ ρα όμως ε τε μ σ Υ ό s . κ ή α χ φ ο »¹mt την εξ 3T Invictu λες ένα jm»uo´¿έναν καιρό, όταν ήθε και έβγαινες βόλτα σ συσκευή όπως η UB 60 Watt).

εως ρίες και πτή εις μία λε πυρακτώσ τρές μπατα Μια φορά χ ν α έ ο π χ α μ ν αλλά γι’’ ά α λ λ ίς ύ ε σακο μπορ ου μια ύο ώρες, ν ίπ δ ο ρ ό έ ε λ π π π α ο οι ο σ α ραζες μια κ (ό ότερ ει αυτο 00 lumen αν τα LED ού σε λιγ προσφέρ κ 8 κ η ι α α θ ρ ν φ χ φ έ ο υ ύ ρ μ λ το ο α τε η το κ λό ου υ ρίες δοσ ε το χαμη έργειας π τις μπατα μ re με από ν ι ε , fi ε ς σ re η τό u σ ιώ σ S ε ο τα λ ς σ έν ο τη στίίζζεει θα τε η για το π ά επίπεδα , το ότι κο ιξ κ , βέβαια, ν ε τι ό δ ιο ε ν ρ ιπ έ το ο ο , τέ λ φ S τι ι, O . Κά ει 8 δια ιτουργία S εν μας εντυπωσιάζε υλήσανε καλύτερα σκοπό έχ επίσης λε ο Δ ι π ι. τε ν λ έ αυτόν το ά το θ m υ τσ ια o ο α Δ refire.c οξείδωτο 0 ωρών. αι αυτοί π www.su νομία 15 υή από αν είς καλά κ ε μ κ ε σ ε μ τα α α κ σ ζή και υρώ. Και απομένει πό 500 ε α ο ρ τε ό κάτι λιγ

j ½³ ¸ Ài À¼ ½ r A DIMOULAS METROPOLISNEWS GR

ǿȅȊȁǿȅȊ

t Á s ::: 0(75232/,61(:6 *5

~Æ Æ ¨ÇÑ w ¨Ç

È ¨È¨ ÇÑ ¨ Ακούγεται έντονα ότι τα play off της Β΄ Εθνικής (η οποία -τρομάρα της- θέλει να λέγεται και Football League) θα πραγματοποιηθούν το τριήμερο του Δεκαπενταύγουστου σε επιλεγμένες παραλίες της χώρας που θα επιλέξει ο ΕΟΤ. Τα ματς θα γίνουν στην άμμο και θα διαρκούν 20 λεπτά το καθένα. Σε περίπτωση ισοβαθμίας οι ποδοσφαιριστές θα αναμετριούνται στο κολύμπι. Για όνομα του Θεού, πλησιάζουμε μέσα Ιουλίου.

Αν υπάρχει κάποιος άνθρωπος του ποδοσφαίρου που δεν εμπλέκεται καθόλου (αλλά καθόλου) στην ιστορία των στημένων αγώνων, λογικά θα νιώθει πολύ χαζός αυτή τη στιγμή. Εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι θα πάει κανείς φυλακή ή θα καθαρίσει το ποδόσφαιρό μας. Ναι, βέβαια, από αύριο κιόλας.

tÀ·uªj»t°À»l°Àn·i´i° ² É ¨ É¨ ¨ ¨ È

Ê ¨ ¨ Æ ¨Å Æ ¨ Οχι Premier League, όχι Championship, όχι League One ούτε καν League Two. Η όρεξη του Ντίτμαρ Χάμαν να γίνει προπονητής στα 37 του χρόνια τον οδήγησε στο περιφερειακό πρωτάθλημα της Αγγλίας και την -παρακμάζουσα- Σκόκπορτ. Να θυμίσω ότι ο Γερμανός πρώην ποδοσφαιριστής της Μπάγερν, της Λίβερπουλ, της Σίτι και της εθνικής Γερμανίας υπήρξε ένας από τους καλύτερους αμυντικούς μέσους της δεκαετίας και μία από τις πιο συμπαθητικές φάτσες στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Μου έχει λείψει...

Η αποχώρηση του Τζιμπρίλ Σισέ από τον Παναθηναϊκό, του καλύτερού του ποδοσφαιριστή δηλαδή, δεν αποκλείεται -όσο παράλογο και αν ακούγεται- να βοηθήσει την ομάδα. Και δεν εννοώ ότι θα βρεθεί αντίστοιχα ποιοτικός αντικαταστάτης του ούτε ότι με τα 5 εκατ. ευρώ της πώλησής του θα λυθούν τα οικονομικά προβλήματα της ΠΑΕ. Απλώς, στο σουρεαλιστικό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου υπήρχαν στιγμές που ο Γάλλος επιθετικός ήταν τόσο καλύτερος και τόσο πιο αγαπητός από τους συμπαίκτες του, ώστε το σύνολο έπαυε να είναι ομοιογενές. Ηταν αυτός και οι άλλοι. Σαν δέκα ποδοσφαιριστές να έπαιζαν για αυτόν, για να σκοράρει, να νικήσει, να αποθεωθεί. Δεν νομίζω ότι απαραίτητα οι δέκα ζήλευαν τον έναν, πιστεύω όμως ότι αυτή η διαφορά αντί να τους κάνει να τον φτάσουν, τους άφηνε ακόμα πιο πίσω. Ενα ταπεινό ομοιογενές σύνολο μπορεί να είναι αποδοτικό, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι είναι πιθανό να βρεθεί σύντομα κάποιος ποδοσφαιριστής της αξίας και της προσωπικότητας του Τζιμπρίλ που να καταδεχτεί να έρθει στην Ελλάδα.

Àµ ¸ À Àµ r© ¸

Το άγρυπνο βλέμμα του Γκόραν Γκάβρανσιτς όταν πάτησε το πόδι του στην Τούμπα τον Ιανουάριο του 2008 τον πρόδωσε. Αμέσως καταλάβαινες πως είναι από εκείνους τους κεντρικούς αμυντικούς που δεν τους ξεφεύγει τίποτα, ένας πραγματικός ογκόλιθος. Το μάτι του γυάλιζε διαρκώς, ο Φερνάντο Σάντος δεν μπορούσε να μην του το αναγνωρίσει και τον καθιέρωσε στην ενδεκάδα. Ο Γκόραν από την πλευρά του του απέδειξε ότι καλώς έκανε, έβαλε επιτέλους τάξη στην άμυνα του «δικεφάλου», δίδαξε την έννοια του πρέσινγκ στους συμπαίκτες του και φρόντισε

να κόψει τα πάντα. Δεν ήταν λίγες οι φορές εξάλλου που άκουσε ρυθμικά το όνομά του από τα χείλη των οπαδών του ΠΑΟΚ, τους οποίους έπιανε υστερία και μόνο με την παρουσία του στον αγωνιστικό χώρο. Εφτά μαγικές συμμετοχές αργότερα αποχώρησε από την ομάδα για να κλείσει την καριέρα του πέρυσι στην διαστημική Henan Construction. Προς το παρόν δεν ασχολείται με κάτι, ωστόσο σκέφτεται να πρωτοτυπήσει στο μέλλον και να γίνει προπονητής. Η θέση του head coach στον ΠΑΟΚ θα είναι πάντα ανοιχτή για σένα, Γκόραν Γκάβρανσιτς.

·´isl»l°Ài²lsi Οι πλανήτες κάνουν πάρτι πάνω από το κεφάλι σου, Κριέ, και σε καλούν στην παρέα τους με απίθανα δώρα και προσφορές. Η δημιουργικότητά σου στρέφεται προς όλες τις κατευθύνσεις και οι ιδέες σου φεύγουν σαν από πολυβόλο. Μην πιεις πολύ αυτή την εβδομάδα, το natural high σου θα είναι αρκετό. Ετοιμάσου για ρομάντζα, Ταύρε! Το λαχείο κληρώνει στο ζώδιό σου, μόνο όμως να ξεκουβαλήσεις και να αγοράσεις λαχείο. Θα σ’ το κάνω πιο λιανά. Βγες από το σπίτι! Οι ευκαιρίες είναι εκεί έξω και δεν μιλάω για τα γκομενάκια, μιλάω για τη σοβαρή σχέση που θα σε χαράξει και όλα αυτά τα ωραία. Κι εσύ, Δίδυμε, κάτι καταφέρνεις με την κοινωνική σου ζωή, αλλά ο υπερβάλλων ζήλος σε έχει κάνει να μπερδεύεσαι. Λίγο τα πανό στην παραλιακή, λίγο το ποτάκι στο Σύνταγμα, αν πας να τα συνδυάσεις όλα, στο τέλος σε βλέπω να περπατάς έξω από το Mont Parnes με ένα κουπί στο χέρι. Η ευτυχία στη ζωή σου, Καρκίνε, εκτοξεύεται σαν τουρμπίνα. Η σχέση σου είναι καλά. Η δουλειά σου είναι σταθερά χάλια, άλλα τουλάχιστον είναι μια σταθερά. Μην προσπαθήσεις να αλλάξεις κάτι, συνταγή που λειτουργεί μην τη χαλάς. Τουλάχιστον όχι για τις επόμενες δύο εβδομάδες. Η τύχη θα είναι μεγάλος παράγοντας για σένα, Λέοντα, αυτή την εβδομάδα, ειδικά με τα μεγαλόπνοα σχέδια που έχεις κατά νου, να κάνεις δηλαδή το ταξίδι που θα επισκιάσει όλα τα ταξίδια. Αν ανησυχείς πάντως για το αν μπορείς να μπεις στη Βοσνία μόνο με μια ελληνική ταυτότητα, μπορείς να ηρεμήσεις. Ατελείωτες ευκαιρίες παρουσιάζονται στο δρόμο σου, Παρθένε. Και με την υπερέντασή σου θα τις προλάβεις όλες, αν βέβαια σταματήσεις να κάνεις κύκλους γύρω από το Λυκαβηττό. Αλλά πώς να μην νιώθεις υπερένταση, έτσι που τα έκανε ο Ζυγός; Ετοιμάσου να πέσουν αστραπές και βροντές, Ζυγέ. Το συννεφάκι που θα έχεις πάνω από το κεφάλι σου όλη την εβδομάδα θα κάνει μούσκεμα εσένα, αλλά και τους

γύρω σου. Οι δικές σου προθέσεις ήταν καλές και αγνές, να το θυμάσαι όταν όλοι οι γύρω σου θα σε σιχτιρίζουν που τα έκανες όλα πουταναριό. Κάποιος μυστηριώδης άγνωστος τύπος σε πλησιάζει, Σκορπιέ, ετοιμάσου να σαγηνευτείς από το χαρακτήρα του, όπως χαρακτηριστικά σαγηνεύεσαι από αυτό που δεν μπορείς να οριοθετήσεις αμέσως. Θα δεις τον εαυτό σου να ανοίγεται περισσότερο, αλλά πρόσεξε πόσα μυστικά θα πεις, αυτό που βλέπεις μπορεί να μην είναι αυτό που ελπίζεις. Πλακώνεσαι καιρό με τον εαυτό σου και με ένα άλυτο πρόβλημα, Τοξότη, τόσο πολύ, που μοιάζει με τον τετραγωνισμό του κύκλου; Ε, λοιπόν, ετοιμάσου να κάνεις κανέναν κύκλο του τετραγώνου, εν είδει γύρου του θριάμβου. Γιατί μερικά προβλήματα καμιά φορά απλά λύνονται μόνα τους, χωρίς εκείνη την Αθηνά. Αιγόκερε, πάρε ένα μήλο και βάλτο κάτω από το μαξιλάρι του καναπέ. Επειτα φώναξε τους φίλους σου για κοκτέιλ στο σπίτι και κάθισε τον πιο ελαφρύ πάνω σε αυτό το μαξιλάρι. Θα είναι μια συμβολική κίνηση. Αν ψάξεις το κρυφό νόημα και αρχίσεις πάλι να αναλύεις, το όλο πείραμα θα χαλάσει. Ολα εν καιρώ. Η πνευματική σου πλευρά παίρνει φωτιά, Υδροχόε, και θέλεις ολοένα και περισσότερο να βρεις το σκοπό και το νόημα, την απάντηση για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα. Ενα αόρατο χέρι θα σε οδηγήσει προς τα εκεί και θα δεις σιγά-σιγά ότι όσο πιο πολύ προσφέρεις στην κοινωνία και τη γειτονιά σου, τόσο τα ερωτήματα θα ξεχνιούνται, αλλά και θα απαντιούνται. Τι συμβαίνει, Ιχθύ; Γιατί πουλάς τσαμπουκά στον εαυτό σου; Ξεκίνα να πίνεις λίγο περισσότερο ή να κάνεις καμιά γιόγκα, πολλοί λένε ότι δουλεύει καλύτερα. Αλλά μην ψαλιδίζεις τις ευκαιρίες σου. Η ένταση που έχεις φορτωθεί σε αγκυλώνει. Ετσι θα πας διακοπές; m ¸ ± À° r ¸

ǿȅȊȁǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

njÀµs¿ntsiÀ»tÀ·jª¹¶i´´ts Ολο τον Ιούνιο, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, εργαζόμενοι του ΟΤΕ με τις οικογένειές τους, απλοί πολίτες, περιβαλλοντικές ΜΚΟ, δήμοι και περιφέρειες, συμμετείχαν σε περιβαλλοντικές δράσεις που πραγματοποίησαν τα 35 Πολιτιστικά Κέντρα του ΟΤΕ σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Μεταξύ άλλων προχώρησαν σε δεντροφυτεύσεις, καθαρισμούς ακτών, λιμνών, δασών, καθώς και σε αποκομιδή απορριμμάτων και διαλογή τους σε ανακυκλώσιμα και μη. Επιπλέον, ο οργανισμός σε συνεργασία με την περιβαλλοντική ΜΚΟ ΚΑΛΛΙΣΤΩ συνέχισε για δεύτερη χρονιά την υποστήριξη του προγράμματος εθελοντικής δασοπροστασίας στο δάσος του Σέιχ Σου. Στη δράση που περιλάμβανε τον η Προσωπικού ΟΤΕ καθαρισμό της περιοχής Κρυονερίου σε συνεργασία και με την Πολιτιστική Λέσχη Ν. Θεσσαλονίκης, συμμετείχαν εθελοντές της ΚΑΛΛΙΣΤΩ και εργαζόμενοι της εταιρείας ρείας με τις οικογένειές τους.

&!#%"//+À·is»tuÀ mi¹À·is»i Το νέο smartphone HTC ChaCha φέρνει αποκλειστικά στην Ελλάδα η Vodafone για τους λάτρεις των social network. Το νέο κινητό διαθέτει ένα ενσωματωμένο ξεχωριστό πλήκτρο “f” στο κάτω μέρος της συσκευής για άμεση πρόσβαση στο Facebook με το πάτημα ενός μόνο πλήκτρου, καθώς και μία σειρά από Facebook widgets, όπως τα friend stream widget και το chat widget, που κάνουν την εμπειρία του Facebook από το κινητό ανεπανάληπτη. Μάλιστα, χάρη στο Facebook chat widget, μπορείς να ομαδοποιείς όλους τους φίλους σου όπως εσύ θέλεις και να βλέπεις ανά πάσα στιγμή πότε είναι συνδεδεμένοι. Η τιμή της συσκευής είναι 299 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ), ενώ, αν είσαι συνδρομητής της Vodafone, μπορείς να την αποκτήσεις φθηνότερα με νέα σύνδεση ή ανανέωση στα προγράμματα Vodafone Unlimited.

is¼ª¹mlÀu·t²j°l Επειδή και οι άνδρες έχουν τις... ευαισθησίες τους, το Nivea For Men παρουσιάζει τη νέα, βελτιωμένη σειρά Sensitive με Active Comfort System και τους παροτρύνει να αντεπιτεθούν στην ευαίσθητη επιδερμίδα. Κανένα προϊόν της σειράς Nivea For Men Sensitive δεν περιέχει parabens, οινόπνευμα και χρωστικές ουσίες, ενώ είναι όλα εμπλουτισμένα με φυσικό χαμομήλι, Bιταμίνη Ε και Aloe Vera. Επιπλέον, είναι ελεγμένα για τη συμβατότητά τους με την ευαίσθητη επιδερμίδα, έτσι γίνονται πολύτιμα εργαλεία στην καθημερινή περιποίηση. Ταυτόχρονα, στην ομάδα της επιτυχημένης σειράς Sensitive, η σύνθεση της οποίας βελτιώθηκε με την προσθήκη του Active Comfort System, προστίθενται δύο νέα προϊόντα, που αναμένεται να αποτελέσουν καθημερινό σύμμαχο των ανδρών με ευαίσθητη επιδερμίδα: το Sensitive Face Care Hydro Gel και η Sensitive Κρέμα Ξυρίσματος. Αναζητήστε τα σε όλα τα καταστήματα.

µ¹iÀmi´tÀ°mt·t Ιδιαίτερα ξεχωριστή ήταν η βραδιά της Κυριακής 3 Ιουλίου για τα Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος. Στο θέατρο του Λυκαβηττού βρέθηκαν πολλοί φίλοι της οργάνωσης και απόλαυσαν τη φωνή του Μανώλη Μητσιά, αλλά και της ταλαντούχας ερμηνεύτριας Νανάς Μπινοπούλου. Χορηγός της συναυλίας ήταν η Interamerican, που διαχρονικά στηρίζει τα Παιδικά Χωριά SOS, τα οποία από το 1982 περιθάλπουν παιδιά που παραμελούνται, εγκαταλείπονται ή κακοποιούνται. Τους παρέχουν έτσι ένα ασφαλές περιβάλλον, προσφέροντας, εκτός από στέγη και τροφή, αγάπη, οικογενειακή ατμόσφαιρα και μόρφωση. Και στους σύγχρονους καιρούς, όταν οι πόροι για τα Παιδικά Χωριά SOS λιγοστεύουν, όλο και περισσότερα παιδιά έχουν ανάγκη αυτή την ασφάλεια και φροντίδα.

¼¹iªml°Àjm·i¹¼ju°l Συνολικά εννιά εκπαιδευτικές ημερίδες με τίτλο “Pension Days” πραγματοποίησε σε όλη την Ελλάδα η ING σε συνεργασία με την Τράπεζα Πειραιώς, ώστε τα στελέχη της τελευταίας να ενημερωθούν εις βάθος για το συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας, τους κανονισμούς και τους περιορισμούς του. Επιπρόσθετα, τους εκπαίδευσε στο Pension Advice Tool -εν συντομία PAt-, το εργαλείο που υπολογίζει τη μελλοντική σύνταξη, ενσωματώνοντας την τελευταία ισχύουσα νομοθεσία της Ελλάδας. Μέσω του PAt, τα στελέχη της Τράπεζας Πειραιώς έχουν πλέον τη δυνατότητα να πληροφορήσουν τον ενδιαφερόμενο για τη σύνταξη που θα λάβει τη στιγμή της συνταξιοδότησής του, εντελώς δωρεάν και χωρίς καμία δέσμευση, προσφέροντάς του επαγγελματική συμβουλή, ώστε να τον βοηθήσουν να διαχειριστεί το οικονομικό του μέλλον.

j´´ls¹miÀ·iµ¿»i Το δικό της «παρών» στην αγορά παγωτού δίνει η εταιρεία Κρι Κρι με τα 100% ελληνικά προϊόντα ροϊόντα της. Με αφετηρία τις Σέρρες, πόλη στην οποία η εταιρεία ταιρεία διατηρεί ακόμα την έδρα της, η Κρι Κρι διαφυλάσσει τις αρχές της αυθεντικότητας, της ποιότητας και της αμιγούς ελληνικότητας ας σε ένα όλο και πιο δύσκολο και ανταγωνιστικό περιβάλλον. Αποο-

στολή της εταιρείας, η οποία πραγματοποιεί μια ανοδική πορεία ανά ανάπτυξης, είναι να προσφέρει προϊόντα 100% ελληνικής ε προέλευσης με πλούσια γεύση γεύση, υψηλή διατροφική αξία και ξεχωριστή ποιότητα, χρησιμοποιώντας πάντοτε εκλεκτές πρώτες ύλες σε αυστηρά εκ εελεγχόμενες συνθήκες υγιεινής, με σεβασμό στο περιβάλλον και πίστη στο σ ανθρώπινο δυναμικό της. α

j ½³ ¸ Ài ³¸ Àµ ¸ À ǿȅȊȁǿȅȊ

¶ªi¶j¹iÀj¯u·lªj»l°l°À·j´i»¿s Μετά την περυσινή επιτυχία, το Ελληνικό Ινστιτούτο Εξυπηρέτησης Πελατών διοργανώνει για δεύτερη συνεχή χρονιά τα Εθνικά Βραβεία Εξυπηρέτησης Πελατών. Εταιρείες και διακεκριμένοι επαγγελματίες από τον τομέα της εξυπηρέτησης πελατών βραβεύονται μέσα από μια αντικειμενική και διάφανη διαδικασία. Φέτος, τα βραβεία διοργανώνονται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και του ΣΕΒ, στο Κολλέγιο Αθηνών. Στόχος του θεσμού είναι η επιβράβευση των βέλτιστων πρακτικών για την εξυπηρέτηση πελατών μέσα σε ένα πνεύμα υγιούς ανταγωνισμού. Οι επιχειρήσεις διαγωνίζονται σε εννέα διαφορετικές κατηγορίες, ενώ σε κάθε κατηγορία συναγωνίζονται τέσσερις ισάξιοι υποψήφιοι. Η επίσημη τελετή απονομής θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011 στις 8:00 το βράδυ.

»ªinÀmi¹À·t¼l´i»tÀnik¹

Φέτος, για δεύτερη συνεχή χρονιά, μικροί και μεγάλοι θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν βόλτα με ποδήλατο στην παραλιακή, με αφετηρία το Φλοίσβο Παλαιού Φαλήρου. Το πρόγραμμα «Τραμ-Ποδήλατο, Παράλληλες Διαδρομές» ξεκίνησε την περασμένη Τετάρτη και θα διαρκέσει έως τις 30 Σεπτεμβρίου με τη στήριξη και της Wind. Οι επιβάτες, με την επίδειξη του ενιαίου εισιτηρίου των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, θα παραλαμβάνουν δωρεάν ποδήλατα για μιάμιση ώρα, αρκεί να έχουν ακυρώσει το εισιτήριό τους έως και μιάμιση ώρα νωρίτερα και να καταθέσουν την αστυνομική ταυτότητα ή το δίπλωμα οδήγησής τους. Η διάθεση των ποδηλάτων και του προστατευτικού εξοπλισμού θα γίνεται από το ειδικό περίπτερο που θα λειτουργεί στο Φλοίσβο, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Παλαιού Φαλήρου (ανάμεσα στις στάσεις του τραμ «Πάρκο Φλοίσβου» και «Φλοίσβος»).

ǿȅȊȁǿȅȊ

| |

::: 0(75232/,61(:6 *5

ÑÐåªÐåÍªÇÌ|ÎË | ª |ÇÍªÊ Ð ÇÏ ªÍ ªÐÇ~ÇÉ

Την ανάγνωση του κειμένου που έγραψε ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος και περιέγραφε λεπτομερώς με ποιο τρόπο τραυματίστηκε και έχασε την ακοή του σε μια πορεία στο κέντρο της Αθήνας. Η άκρως ανατριχιαστική περιγραφή, για γεγονότα που μέχρι σήμερα χαρακτηρίζαμε εξαιρέσεις και τώρα έχουν επικίνδυνη συχνότητα, δεν μπορούσε να με αφήσει ασυγκίνητη. Η εικόνα ενός ανθρώπου που δεν μπορεί ξαφνικά να ακούσει τίποτα και καλείται να φτάσει πεζός μέχρι τον Ευαγγελισμό και από εκεί να πάει στον Ερυθρό Σταυρό, γιατί το νοσοκομείο δεν εφημέρευε, μου έφερε θλίψη. Οχι μόνο για την αστυνομική βία, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί αυτή η χώρα. Λίγες γραμμές πριν τελειώσω το κείμενο, μου ήρθε στο μυαλό η υπόθεση από ένα επεισόδιο του σίριαλ «Επτά θανάσιμες πεθερές» με πρωταγωνίστρια τη Δήμητρα Παπαδοπούλου. Η ηθοποιός υποδυόταν μια δημοσιογράφο που έχασε την ακοή της σε κάποιο πεδίο μάχης. Ανατρίχιασα σκεπτόμενη ότι τέτοια γεγονότα γίνονται μόλις λίγα μέτρα από την πλατεία Συνταγμάτος και μάλιστα σε περίοδο ειρήνης και δεν θέλησα να συνεχίσω. Ο παραλογισμός πρέπει να έχει και όρια.

Tην αγορά μιας μπίρας από περίπτερο στο Γκάζι. Εχω συνηθίσει στα περίπτερα να κάνω τις πιο γρήγορες αγορές μου, αλλά η ουρά που υπήρχε στο περίπτερο έξω από τη στάση Κεραμεικός του μετρό στο Γκάζι μαρτυρούσε ότι η συνήθεια θα τελείωνε απότομα. Πάνω από δέκα άτομα περίμεναν υπομονετικά, λες και μοίραζαν κάτι ή είχε εκπτώσεις. Αποφάσισα ότι ο κόσμος δεν θα με πτοήσει. Μία μπίρα ήθελα να αγοράσω άλλωστε, πόσο πολύπλοκο μπορεί να γινόταν; Παρατηρώντας τον κόσμο που είχε ήδη ψωνίσει, έβλεπα μια δυσανασχέτηση στα μάτια τους, ωστόσο νόμιζα ότι οφειλόταν στην αδικαιολόγητη αναμονή. Κι όμως. Τα νεύρα οφείλονταν στις αδικαιολόγητες τιμές. Μια κοπέλα, τρία άτομα μπροστά από εμένα στην ουρά, διαμαρτυρόταν για την τιμή ενός αναψυκτικού και, αφού τελικά το αγόρασε, η αμέσως επόμενη ήταν έξαλλη, γιατί έπρεπε να πληρώσει 3,40 ευρώ για ένα μικρό πακέτο πατατάκια και ένα μικρό πακέτο πουράκια. Κάπου εκεί άφησα επιδεικτικά την μπίρα που κρατούσα στο πεζοδρόμιο και αποχώρησα. Αν είναι να την πληρώσω χρυσή, δεν πάω σε κάποιο μπαρ της περιοχής καλύτερα, να δω και κανέναν άνθρωπο;

Την ερώτηση στο φίλο μου Γιάννη για το ποιο ήταν το τραγούδι που ερμήνευε η Νατάσσα Μποφίλιου στη συναυλία της στο Γκάζι την περασμένη Τρίτη. «Το ‘La Foule’ της Εντίθ Πιάφ!» αναφώνησε με χαρά κάποιος που στεκόταν πιο πίσω και η έκπληξή μου γιγαντώθηκε. Τελικά, η Νατάσσα ήρθε με τέρμα τα γκάζια στο Γκάζι και πειραματίστηκε τόσο με δικά της τραγούδια όσο και με ξένα. Το συγκεκριμένο τραγούδι, όπως σωστά θυμήθηκα αργότερα, είχε ερμηνεύσει η Τάνια Τσανακλίδου ως «Πλήθος». Η ερμηνεία της Νατάσσας, με τη δόση υπερβολής που διαθέτει, με κέρδισε και ήταν από τις φορές που το χειροκρότημα ήταν πραγματικά αυθόρμητο. Γιατί με 5.000 κόσμο να σε αποθεώνει είναι πιο εύκολο να λες τα δικά σου κομμάτια και να έχεις την ησυχία σου, από το να τολμάς να τραγουδάς μέχρι και Beatles. Μπράβο της!

Την ανάγνωση της είδησης ότι στο μέλλον το Facebook θα προσφέρει και βιντεοκλήση. Για να μπει στο μάτι του ανταγωνιστικού Google+, τώρα το αγαπημένο μας στέκι θα συνεργάζεται με το Skype και θα μας τα προσφέρει όλα στο πιάτο. Οπως ανακοίνωσε ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ, οι κλήσεις θα είναι προσωπικές, δηλαδή από τον ένα χρήστη στον άλλο, ενώ στο μέλλον θα διατεθούν και άλλες δυνατότητες του Skype. Δηλαδή τώρα, εκτός από το chat, το mail, το inbox και τα newsfeed, θα έχω να τσεκάρω και τις αναπάντητες κλήσεις μου στο Facebook; Τρομακτικό. Προτού διαβάσω λεπτομέρειες, έκλεισα όλα τα παράθυρα του explorer και κοίταξα τον απέναντι τοίχο. Νιώθετε και εσείς καμιά φορά ότι σας παρακολουθούν;

s¸ r ¸Àn¸ r N MASTORAKOU METROPOLISNEWS GR