Metropolis Free Press 09.12.11

°¬ © ¸À´ ¬ À Àª ¬ ¸À·¸ r - À À¬ À Àm ®À¼ ½ r

n r À m¸ ¸½¸ r

µ À° ©¸ r

Àv ® Àn r ¸

tÀ ¬À ÀEBOOKS

¢° rÀ ¸À¸±½¸ ¸¡ Ív Í Í

Í

/À»i´is»tuvt°À muª¹t°Àiµµj´tu

tÀi ¬ Ài ³ À ½½ ³ À À½ ®À ¸ r ¸ À ¢q¬ ¸ ½¸¡À½¸ ±À½ À Àl À ¸ À À ¸ ®À ¸ r ¸ ¸ ½ À¢° r À ¸À­ ¡

lÀm¸ ± À¶ r

¸ À À rÀ À

» ÀI KIOSK À Àor Àm ©³ À ¸ À À ¸ ³¸À

t À ³ À ¸ ½©r À À i À° r

xx Í

ȂǹȎȅȊ

"'Ͱ 1

ÄÄ Ä

Ä ¦­ Ä­¨²Ä « ¬­¨²Ä « ¡¥ ¥¢Ä¬­¢§Ä ¢¦ §­¨²Ä

ÄÄ Ä

Ä ­« §Ä| ¦£¬¬ «¢Ä¥ £Ä¢Ä¡ §£ Ä­¨²Ä

ÄÄ Ä

*!(Äy ¥« ­ °

Ä

'Ä$GD=CÄ ©£¬­« £Ä¬­¨Ä+APÄÙ G ? K

Ä

¨« ¢¡ Ä Ä{i «£¥

Ä

Ä

Äy ¦ £ Äv£¨ ¦£¨² Ä¢Ä ¨ ¦ Äx ­ « ¥¢

Ä

Ä©¨¦²©« ¡i¯§Ä{«¡ «¢°Ä{¡¡ ¦¨²

Ä

y£¡ Ä­ Ä i ­

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5 ::: 0(75232/,61(:6 *5

¥ £Ä¢Ä £¥ Ät¢i¨²¦

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος των «Μητροπολιτικών Ιστοριών» με τίτλο “Unemployed”.

Ä

Ä{ Ä ©¨¡¨¢­ ­ £Ä © Ä­ ÄKEK

Ä

Ä{®¢§ Ät ¦¢¡£ §§¢Ä §Ä ¡¥ ­ ¦ © £Ä­¢§Ä{® §

Ä

x « ©­ « Ä © Ä­¨Äi ¦¦¨§

Το ενδέκατο τεύχος ασχολείται με το «φλέγον» θέμα της ανεργίας των νέων, μέσα από δέκα διηγήματα, δέκα πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις που αποτυπώνουν αυτή την αβεβαιότητα στην οποία ζούμε. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στην ιστοσελίδα μας: www.metropolispress.gr.

v v Í v ~ ÍÍÍ

KCRPMNMJGQ KCRPMNMJGQLCUQ EP

Ä

}©£¦ ¡¨§­ °ÄL9:D=LÄ(Ø

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 • Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης • Project Manager: Βίκτωρας Δήμας

Ä

¨Äv¨§ §¨Äi ® § £Äi© ¦

Ä

x¦ § ­¢°Ä{® §

Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Νικήτας Καραγιάννης • Ειδικός σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου • Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπακίδης • Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Βλασταρά, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Τάσος Θεοδωρόπουλος, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολοκούρης, Κίκα Κυριακάκου, Βασίλης Νέδος, Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπόλας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής • Δημιουργικό: Θάνος Κατσαΐτης • Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη • Φωτογραφίες: AFP • Εκτύπωση: «Η Καθημερινή» Α.Ε.

Ä

¨Ä¢i «¨¦ ¡£¨Ä­¢°Ä ­ ¬ °Ä ¬­¨« ¥¨²

UUU KCRPMNMJGQNPCQQ EP

+CRPMNMJGQÍ$PCCÍ.PCQQ

| s x Áx v |

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

ËÆô ÆÎÆôÆÒÐ È Ð¨y¹Ð»²´ ¨» ¸¨̵ »Ðº ¸̶¨ Πέθανε την περασμένη εβδομάδα η κόρη του Ιωσήφ Στάλιν. Η Σβετλάνα Αλιλούγιεβα άφησε την τελευταία της πνοή στη φτώχεια και την αφάνεια σε κάποιο γηροκομείο της Αμερικής, όπου είχε ζητήσει πολιτικό άσυλο πριν από χρόνια. Είχε αποκηρύξει την ιδεολογία του πατέρα της και είχε ασπαστεί το φιλελευθερισμό. Οσο και αν προσπάθησε να απαλλαγεί, το όνομα «Στάλιν» την ακολούθησε σαν φάντασμα παντού. Στα απομνημονεύματά της περιγράφει την ευφυΐα και την παράνοια του πατέρα της. Ανάμεσα στα άλλα, διηγείται με λεπτομέρεια τη σκηνή του θανάτου του Στάλιν, όπου ήταν παρούσα. «Το πρόσωπό του είχε χάσει το χρώμα του. Τα χαρακτηριστικά του έγιναν αγνώριστα. Στην κυριολεξία πνιγόταν την ώρα που εμείς βλέπαμε. Η αγωνία του θανάτου ήταν φρικτή. Την τελευταία στιγμή άνοιξε τα μάτια του. Ηταν ένα τρομερό βλέμμα, τρελό ή οργισμένο και γεμάτο από το φόβο του θανάτου. Ξαφνικά οι ρυθμοί της αναπνοής του άλλαξαν. Σήκωσε το αριστερό του χέρι. Μια νοσοκόμα το εξέλαβε ως χαιρετισμό. Ηταν σαν να έδειχνε κάπου προς τα πάνω ή σαν να μας απειλούσε όλους. Το επόμενο λεπτό, το πνεύμα του, έπειτα από μια τελευταία προσπάθεια, ξεριζώθηκε από το σώμα του. Τα χαρακτηριστικά του έγιναν χλομά, γαλήνια, όμορφα, ατάραχα». Το τέλος ενός τυράννου που είναι υπεύθυνος για το θάνατο 20 εκατομμυρίων ανθρώπων και τον εκτοπισμό 28 εκατομμυρίων άλλων, από τους οποίους 18 εκατομμύρια φυλακίστηκαν στα γκουλάγκ. Στη βαριά κρίση που περνάμε, κάποιοι αρχίζουν και αναρωτιούνται εάν μπορεί να εμφανιστούν στην Ευρώπη ξανά παρανοϊκοί τύραννοι, όπως εκείνοι του περασμένου αιώνα. Εάν η Ευρώπη καταρρεύσει και επικρατήσει το χάος και η εξαθλίωση, σίγουρα θα υπάρξει υπερπροσφορά «σωτήρων». Αγροίκοι ή αστοί, γραφικοί και «σοβαροί», ρομαντικοί και παρανοϊκοί, αριστεροί και δεξιοί, επαγγελματίες της επικοινωνίας και ερασιτέχνες στρατηγοί, θα απευθυνθούν στα φοβισμένα πλήθη, στο όνομα του λαού, του περιούσιου έθνους ή της τάξης. Θα πουλάνε σε τιμή ευκαιρίας εχθρούς, εσωτερικούς και εξωτερικούς, θα υποσχεθούν λύσεις ριζικές, απλές, γρήγορες, πεντακάθαρες. Οι «σωτήρες» γνωρίζουν ότι είναι πιο εύκολο να κάνεις τους ανθρώπους να παραλογίζονται παρά να σκεφτούν νηφάλια, να μισούν παρά να συμβιώνουν. Ξαναδιαβάζοντας την ευρωπαϊκή ιστορία του περασμένου αιώνα, βλέπεις ότι τύραννοι και τυραννίσκοι γεννιούνται σχετικά εύκολα, αλλά ξεψυχάνε πολύ δύσκολα... µ ¸ ½³ Àm¸ r À ­ ± GAZIKAP GMAIL COM

isj¶i¹sts»i°À »lsÀuql´is»tu

Àv ® Ào ¸ r

Εκεί που κάποτε έγραφε ιστορία η χρυσή νεολαία (και οι 50άρηδες, δεν λέω...) του “Rock ’n’ Roll”, τριγυρνούν πλέον μιλιούνια οι Πακιστανοί! Οχι για λόγους ψυχαγωγικούς, αλλά διότι η πρεσβεία της χώρας τους βρίσκεται στο νούμερο 6 της οδού Λουκιανού, πλάι στον πάλαι ποτέ ναό της αθηναϊκής διασκέδασης. Τι να κάνουν λοιπόν οι άνθρωποι, στέκονται με τις ώρες στην ουρά και στα απέναντι πεζοδρόμια για τα σχετικά πιστοποιητικά, δικαιολογητικά, διαβατηριακά και λοιπά χαρτικά της εποχής και της ανάγκης. Στην Υψηλάντου μάλιστα, λίγο πιο κει, άνοιξε και πακιστανικό φωτοτυπάδικο, που προσφέρει κάθε είδους γραφειοκρατικές διευκολύνσεις στους παρακείμενους ξεροσταλιάζοντες. Ενίοτε τους βάζει και μυαλό, όπως τις προάλλες, όταν ένας έξαλλος μετανάστης απειλούσε θεούς και δαίμονες διά λόγους άγνωστους προς τον υπογράφοντα. Οπως καταλαβαίνετε, δεν έκατσα και πολύ να το διαλευκάνω το θέμα. Σε τέτοιες περιπτώσεις με έχουν μάθει οι γονείς μου και οι περιστάσεις να κόβω λάσπη για να μην μπλέκω ασκόπως. Κι όπως ανέβαινα την Υψηλάντου με ελαφρά πηδηματάκια, άρχισαν να κάνουν τα μάτια μου πουλάκια! Οχι, δεν έπεσα θύμα απρόσεκτου ποδηλάτου. Απλώς ήρθα μούρη με μούρη με το μοναδικό δείγμα χιούμορ στο κατά τα άλλα παντελώς άχαρο κτίριο της βρετανικής πρεσβείας. Εκεί λοιπόν στον πλαϊνό τοίχο, φιλοξενούνταν μια σειρά από πινακιδούλες με τη φιγούρα ενός σκύλου κλεισμένη μέσα σε ένα απαγορευτικό σήμα. Ενός σκύλου που ενεργείτο, για να είμαι ακριβής, αλλά δεν ήταν αυτό που έβγαζε γέλιο. Ηταν η μίνι επιγραφή-εντολή ακριβώς

από κάτω: “No fouling”. Εκ του “foul play” σαν να λέμε, της διαβολιάς, της βρομιάς, της απατεωνιάς. Παιγνιώδες αναμφισβήτητα και ολίγον βικτωριανό, ωσάν τα σχόλια γνωστού Φαληρέως αρθρογράφου. Μια και μιλάω όμως για τους σκύλους και τα απορρίμματά τους, δεν μπορώ παρά να σταθώ σε ένα ενδιαφέρον στόρυ. Το οποίο έχει ως εξής: Μερικές εβδομάδες πριν από τις περασμένες δημοτικές εκλογές, ας πούμε ένα μήνα χονδρικώς, έκανe την εμφάνισή τhς στα πέριξ της πλατείας Μαβίλη (και αλλού ανά την Αθήνα, υποθέτω) μια σειρά από σιδηροκατασκευές. Ενας στύλος δηλαδή κι επάνω του κολλημένο ένα σπιτάκι με μια οπή. Κι από την οπή προεξείχαν γαντάκια πλαστικά, για να τα πάρει ο περαστικός και να τυλίξει τα περιττώματα του σκύλου του. Στην επιφάνεια μάλιστα τη μεταλλική περιλαμβάνονταν οι σχετικές οδηγίες χρήσης, μαζί με την προτροπή «τραβήξτε παρακαλώ». Πράγμα το οποίο έμοιαζε πολύ ενδιαφέρον και πολιτισμένο και «μπράβο στον δήμαρχο Κακλαμάνη που μας έκανε μικρό Παρίσι». Κι ύστερα ήρθαν οι εκλογές, ύστερα ήρθε ο Καμίνης, ύστερα ήρθε η λήθη, όπως συμβαίνει πάντοτε με αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα. Οι σιδηροκατασκευές εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους να ρημάξουν και στις οπές τους μπαζώνονται πάσης φύσεως σκουπίδια και σκουπιδάκια. Οπου να ’ναι, υποπτεύομαι ότι θα μπουν στον πειρασμό οι Πακιστανοί που τριγυρνούν στις γειτονιές με τα καροτσάκια ανακύκλωσης μετάλλου και θα τις ξηλώσουν ολοσούμπιτες. “Fouling” αναμφιβόλως, αν και λιγότερο από προεκλογική παραγγελία της κακιάς ώρας.

u

6 ǻǼȀǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

’10

Äs} {

«Οι νέοι συγγραφείς, οι ποιητές και οι πεζογράφοι μας εκφράζουν το διαφορετικό απέναντι στην επικαιρότητα, έχουν άποψη και τη δηλώνουν. Συνομιλούν με τους αποδέκτες του έργου τους, τους αναγνώστες που ζουν στο παρόν και ατενίζουν το μέλλον με ερωτήματα και απαντήσεις». Με αυτά τα λόγια η Κατρίν Βελισσάρη, διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, περιέγραψε το 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών. Για πρώτη φορά, λοιπόν, στη χώρας μας δίνεται η σκυτάλη στην πρωτότυπη δημιουργία μέσα από τη γραφή και τη σκέψη. Την συναντήσαμε λίγο πριν από την έναρξη του φεστιβάλ και μιλήσαμε μαζί της -μεταξύ άλλων- για τη στήριξη στους νέους δημιουργούς . À´³ ¸ À¶ ¸ ¸ r

Πώς και από ποιες ανάγκες προέκυψε η διοργάνωση του 1ου Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών; Από χρόνια φλέρταρα με την ιδέα να δημιουργήσει το ΕΚΕΒΙ κάποια στιγμή ένα τέτοιο φεστιβάλ στην Ελλάδα, γιατί τα τελευταία χρόνια έχω εντυπωσιαστεί από το ταλέντο και την ωριμότητα της νέας γενιάς. Ελειπε όμως ένα πλαίσιο. Είχα την τύχη ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Παύλος Γερουλάνος να εντάξει το φεστιβάλ στη νέα πολιτική βιβλίου... Ηταν δύσκολο σε μια περίοδο κρίσης γενικότερα, αλλά και ειδικά στο χώρο του βιβλίου να διοργανωθεί το φεστιβάλ; Τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε; Ακριβώς το αντίθετο, ήταν πολύ εύκολο. Συναντήσαμε μόνον ενθουσιασμό. Σε μια περίοδο που δυστυχώς ακούμε από το πρωί ως το βράδυ δυσάρεστα νέα, το φεστιβάλ ήρθε στην κατάλληλη στιγμή για να μας δώσει με τη φρεσκάδα του μια γερή ανάσα οξυγόνου. Το 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών έχει κάτι να ζηλέψει από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά φεστιβάλ; Δεν έτυχε να βρεθώ ποτέ σε τέτοιο φεστιβάλ για να μπορώ να κάνω συγκρίσεις. Σίγουρα όμως θα έχουμε

πολλά να μάθουμε στη συνέχεια από ανάλογες διοργανώσεις. Από φέτος, πάντως, είμαστε σε στενή επαφή με παρόμοια φεστιβάλ της Μάντοβας, του Βερολίνου και της Ουαλίας και ευελπιστούμε ότι στο μέλλον θα εντάξουν το δικό μας στο ευρωπαϊκό δίκτυο που έχουν δημιουργήσει. Πέρα από αυτά, πιστεύω ότι το δικό μας φεστιβάλ έχει ήδη βρει το δρόμο του. Εχει ήδη βρει το δυναμισμό του. Πιστεύετε ότι η γενιά νέων λογοτεχνών που συμμετέχει στο φεστιβάλ θα μπορέσει στο μέλλον να αποτελέσει ένα νέο ρεύμα στη λογοτεχνία; Αναμφίβολα η νέα γενιά είναι πολλά υποσχόμενη. Εχει δημιουργικό ταλέντο και φαντασία. Ισως αυτές τις μέρες γεννηθεί η «γενιά του ’10»! Με ποιους τρόπους πιστεύετε ότι θα μπορούσε να ενισχυθεί η πρωτοβουλία των νέων συγγραφέων; Το ότι 40 νέοι συγγραφείς θα συμμετάσχουν επίσημα στο πρόγραμμα του φεστιβάλ είναι ένα πρώτο βήμα για την αναγνώριση. Το ότι τους επέλεξαν τα λογοτεχνικά περιοδικά είναι πολύ σημαντικό. Το ότι το φεστιβάλ θα δώσει επίσης σε τρεις που θα δι-

ακριθούν από ειδική επιτροπή (αποτελούμενη από την Ερση Σωτηροπούλου, τη Λίνα Πανταλέων και τον Σπύρο Γιανναρά) εξαμηνιαίες υποτροφίες ως ενθάρρυνση για τα επόμενα δημιουργικά βήματά τους και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Θα μπορούν να απασχοληθούν αποκλειστικά με το συγγραφικό τους έργο. Το φεστιβάλ επίσης θα λειτουργήσει ως δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ τους, αλλά και με τους ξένους ομολόγους τους. Στο πρόγραμμα του φεστιβάλ συναντάμε μια πληθώρα άλλων τεχνών. Πώς συνδέονται με τη λογοτεχνία; Η λογοτεχνία εμπνέει πάντα τις άλλες τέχνες, όπως τη μουσική, το χορό, το θέατρο, τον κινηματογράφο ή τα εικαστικά. Εχει ενδιαφέρον να στήσουμε ένα διάλογο ανάμεσα στα νέα, «φρέσκα» ταλέντα μας. Πιστεύετε ότι ο θεσμός του Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών θα μπορέσει να καθιερωθεί; Σίγουρα θα γίνει θεσμός, αν η κρίση δεν μας «καταπιεί» - που δεν θα μας «καταπιεί». Οπότε κλείνουμε από τώρα ραντεβού για του χρόνου τέτοια εποχή.

WWW.METROPOLISNEWS.GR

Àmi¹À»tÀ oj°»¹¶i´À»l° Οι καιροί είναι χαλεποί. Ενα το κρατούμενο. Μήπως όμως στα δύσκολα χρόνια, όπως θα έλεγε και ο Κάρολος Ντίκενς, ψάχνουμε ξανά για ιστορίες αληθινές μακριά από τα φώτα της «γκλαμουριάς»; Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) με σύνθημα «Eχουμε πολλά να πούμε. Να διαβάσουμε, να ανακαλύψουμε, να δούμε...» διοργανώνει ένα διήμερο, ένα φεστιβάλ για της νέες φωνές της χώρας - αυτές που λένε ιστορίες. Σήμερα και αύριο στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης το μείζον θέμα είναι το βιβλίο. Και μάλιστα η «καινούργια μέρα» του. Τα δρώμενα, οι δράσεις και οι εκδηλώσεις πολλές. Συζητήσεις με θέμα την κρίση, όπου οι «νέοι» συνομιλούν με τους «παλιούς» (Νάνο Βαλαωρίτη, Νίκο Παναγιωτόπουλο, Αμάντα Μιχαλοπούλου), άλλες για το “bookcrossing” και τις διαστάσεις που αυτό παίρνει, dj set από το γνωστό «λογοτεχνίζoν» συγκρότημα Snob, workshop, κόμικς συν λογοτεχνία και προβολές ταινιών μικρού μήκους βασισμένες σε βιβλία. Ενα πρόγραμμα πραγματικά γεμάτο, όπου οι τέχνες συνομιλούν μεταξύ τους. Σαράντα οκτώ ώρες αφιερωμένες σε οτιδήποτε σχετίζεται -ή συνδιαλέγεται- με τη γραφή. Η “Metropolis” και το «πνευματικό» της λογοτεχνικό παιδί, το περιοδικό «Μητροπολιτικές Ιστορίες» θα είναι εκεί. Μέσα από τα ονόματα που έχει φιλοξενήσει, αλλά και με τρεις διαφορετικές δράσεις. Με μια ανοιχτή συζήτηση για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν τα new media να προαγάγουν τη λογοτεχνία, με τους γνωστούς δημοσιογράφους Ηλία Κανέλλη, Νίκο Βατόπουλο και Κώστα Τσαούση. Με τρεις θεατρικές περφόρμανς εμπνευσμένες από ιστορίες γραμμένες για το τελευταίο τεύχος των «Μητροπολιτικών Ιστοριών», αλλά και με ένα μαρα-

θώνιο γραφής διηγήματος. Μέσα σε οκτώ ώρες, πρωτοεμφανιζόμενοι συγγραφείς θα κληθούν να γράψουν μια ιστορία. Ο γνωστός συγγραφέας Χρήστος Οικονόμου θα βρίσκεται μαζί με την επιτελική ομάδα του περιοδικού στη θέση της κριτικής επιτροπής. Το σημαντικότερο όμως γεγονός του διημέρου δεν είναι ο μαραθώνιος γραφής, αλλά ένας άλλος μαραθώνιος, αυτός της ανάγνωσης. Πάνω από 40 Ελληνες πολλά υποσχόμενοι συγγραφείς, ποιητές και πεζογράφοι, θα συμμετάσχουν στο φεστιβάλ. Δημιουργοί που αποτελούν το νέο αίμα στα ελληνικά γράμματα. Μέσα στο λίγο χρόνο που θα δοθεί στον καθένα, καλούνται να διαβάσουν ένα χαρακτηριστικό τους απόσπασμα και να απαντήσουν στις καυτές ερωτήσεις που θα θέσουν οι τύποις «παλιές καραβάνες» Λώρη Κέζα και Αύγουστος Κορτώ. Και η ανάγνωση αυτή δεν θα είναι δίχως έπαθλο, δίχως αντίκρισμα. Αντίθετα, θα δοθούν σημαντικές υποτροφίες σε τρεις διακριθέντες για να συνεχίσουν με αμείωτη ένταση και περισσότερα εφόδια τα καλλιτεχνικά τους βήματα. Τελικά, το πλέον σημαντικό γεγονός είναι πως αυτό το διήμερο μπορεί να αποτελέσει έναν τόπο συνάντησης των σημαντικότερων εκπροσώπων της νέας αυτής λογοτεχνικής γενιάς. Μιας γενιάς ακμαίας, που ελπίζουμε και ευχόμαστε -μέσα από τις πολλές και διαφορετικές της ματιές- να δημιουργήσει ρεύμα, «σχολή» αν προτιμάτε. Οι εκδηλώσεις του 1ου Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών είναι η καλύτερη ευκαιρία για τους αναγνώστες να γνωρίσουν τους ανθρώπους που τους χαρίζουν ιστορίες μιας -πραγματικής- νέας ελληνικής λογοτεχνίας και για τους νέους δημιουργούς να γνωρίσουν από κοντά το κοινό τους.

|

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

Χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο, το ηλεκτρονικό περιοδικό “Flavorwire” παραθέτει 40 φράσεις από (αρκετά) γνωστούς συγγραφείς με θέμα το βιβλίο και το διάβασμα, τη σημασία του και τις ευεργετικές του ιδιότητες. Τις διάβασα ευχάριστα, ίσως λόγω εποχής, καθώς, παρά τον ήλιο που κυριαρχεί αυτές τις μέρες στην Αθήνα, υπάρχει πάντα η προσμονή των Χριστουγέννων: καθιστός στον καναπέ δίπλα στο στολισμένο δέντρο, με μια κουβέρτα κι ένα βιβλίο. Παραθέτω τρεις από τις 40 που έχουν το περισσότερο ενδιαφέρον.

― Ο μόνος τρόπος να αντέξεις την ύπαρξη είναι να αφήσεις τον εαυτό σου στη λογοτεχνία σαν σε ένα διαρκές όργιο Γκουστάβ Φλομπέρ

― Δεν υπάρχουν μέρες της παιδικής μας ηλικίας τόσο γεμάτες όσο αυτές που πιστεύαμε ότι αφήσαμε χωρίς να τις έχουμε ζήσει, αυτές που περάσαμε παρέα με ένα αγαπημένο βιβλίο Ο Ντέιβιντ Ντένμπι, αρθρογράφος του “New Yorker” και ένας από τους πλέον καταξιωμένους σινεκριτικούς στις ΗΠΑ, βρέθηκε προ ημερών να είναι το κέντρο μιας μεγάλης συζήτησης στο χώρο των μίντια. Ο Ντένμπι έγραψε μια κριτική για το “Girl with the dragon tattoo”, κάτι που προκάλεσε την οργή της εταιρείας παραγωγής της ταινίας, με τους ανθρώπους της Sony Pictures Entertainment να στέλνουν μια καταγγελτική επιστολή εναντίον του. Το πρόβλημα ήταν (υποτίθεται) ότι είχε συμφωνηθεί να τηρηθεί σιγή ιχθύος για την ταινία μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου, την ημέρα δηλαδή της πρεμιέρας στις ΗΠΑ. Ο Ντένμπι έσπασε τη σιωπή του λίγες μέρες νωρίτερα και η Sony έγινε έξαλλη. Το ερώτημα που τίθεται από πολλά μέσα είναι κατά πόσο όφειλε ο δημοσιογράφος να τηρήσει τη συμφωνία, κατά πόσο έπρεπε δηλαδή ο Τύπος να κάνει το χατίρι στο στούντιο για να γίνει το παιχνίδι σωστά. Από τη μεριά της η Sony υποστήριξε ότι «ήταν θέμα αρχής» και ότι «η παραβίαση του ‘New Yorker’ θίγει την εμπιστοσύνη και υπονομεύει ένα σύστημα που σχεδιάστηκε για να βοηθήσει τους δημοσιογράφους να κάνουν τη δουλειά τους και να υπηρετήσουν τους αναγνώστες τους». Σας νιώθω που γελάτε. Γελάστε περισσότερο: η κριτική του Ντένμπι στην πολυαναμενόμενη ταινία του Φίντσερ ήταν απόλυτα θετική.

2%!,)49À")4%3À ËÄÑÉÆ ô ÑÏÎô ÆÎÏôÑÒ

ÏôÊÄÉôÑÏô~ÉÄ~ÉÊÑÒÏ

WW

W RE

ALI

TY

BIT

ES

W

OR

DP

RE

SS

CO

M

Μαρσέλ Προυστ

― «Γνωρίζοντας ότι έχεις κάτι καλό να διαβάσεις πριν κοιμηθείς είναι μία από τις πιο ευχάριστες αισθήσεις» Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ

Για δεύτερο συνεχόμενο τεύχος το βρετανικό περιοδικό ‘‘NewStatesman’’ καταπιάνεται με το ζήτημα της γερμανοφοβίας. Κι αν στο προηγούμενο τεύχος το κύριο άρθρο του περιστρεφόταν γύρω από τη συζήτηση για ένα επικείμενο γερμανικό Δ΄ Ράιχ οικονομικού χαρακτήρα και αφορούσε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση, στο παρόν τεύχος η συζήτηση που ανοίγει ο -ειδικός επί της ελληνικής, αλλά και της εθνικοσοσιαλιστικής ιστορίας- Μαρκ Μαζόβερ, έχει καθαρά ελληνικό χρώμα. Αραδιάζοντας μια νοητή αλυσίδα προσώπων και καταστάσεων (με κρίκους μεταξύ άλλων τους Γερμανούς φιλέλληνες το 1821, τον βασιλιά Οθωνα, τον Αδόλφο Χίτλερ, τους Ελληνες μετανάστες, τον Οτο Ρεχάγκελ, το γερμανικό Τύπο και την Αγκελα

Μέρκελ), ο αρθρογράφος συνθέτει το ελληνογερμανικό ιστορικό μωσαϊκό, το οποίο -όπως και ο ίδιος παραδέχεται- κινδυνεύει πλέον με ανεπανόρθωτο ράγισμα. Ωστόσο, ο πολύπειρος Μαζόβερ, απαντάει σε όλους εκείνους που θεωρούν ότι η Μέρκελ απεργάζεται μια νέα (οικονομικής μορφής) Κατοχή της Ελλάδας, με το λιτό και ξεκάθαρο τίτλο του άρθρου του: «Παλεύοντας με τα φαντάσματα». Καλεί τους πάντες να αφήσουν τα ιστορικά γεγονότα εκεί που ανήκουν, δηλαδή στο παρελθόν και να αναζητήσουν τα αληθινά αίτια των προβλημάτων. Ο ίδιος πιστεύει ότι αυτά «προκαλούνται από έναν εθισμό: αυτόν για φτηνό δανεισμό. Τον τάισαν οι καταναλωτές, οι ψηφοφόροι και οι πολιτικοί. Τον σιγόνταραν οι αχόρταγοι τραπεζίτες». Κάποιος που να διαφωνεί; s ª

::: 0(75232/,61(:6 *5

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

ÏÉôËÆÐÆ ôÑÈ ôÄ ÏÎÉÄ ôËÏÒ Ð¨´ »¹º´µÐ¨¶¸Ð¶Ð «Θέλω να πεθάνω ένα κυριακάτικο απόγευμα, όταν η Κορίνθιανς θα κερδίζει το πρωτάθλημα». Αυτή είναι μία από τις ιστορικότερες ατάκες του Σόκρατες, την οποία αναπαρήγαν τα μέσα αυτές της μέρες, καθώς η επιθυμία του παλαίμαχου Βραζιλιάνου ποδοσφαιριστή επαληθεύτηκε τραγικά την περασμένη Κυριακή. Η αγαπημένη του ομάδα υποδέχτηκε την Παλμέιρας και κατέκτησε το πρωτάθλημα, με 40.000 ανθρώπους στο Εστάδιο Πακαεμπού να σηκώνουν ψηλά τη γροθιά τους ως φόρο τιμής στη χειρονομία-σήμα κατατεθέν του Σόκρατες από τον καιρό που έπαιζε μπάλα. Λίγες ώρες νωρίτερα είχε αφήσει την τελευταία του πνοή από σηψαιμικό σοκ στο νοσοκομείο «Αλμπερτ Αϊνστάιν» στο Σάο Πάολο, έχοντας υποφέρει χρόνια από το αλκοόλ. Η προαναφερθείσα φράση του Σόκρατες ειπώθηκε στο περιθώριο μιας συνέντευξης προ διετίας στον δημοσιογράφο Μαουρίσιο Σαβαρέσε, ο οποίος τα θυμήθηκε όλα αυτά σε ένα επικήδειο κείμενό του για το συμπατριώτη του που δημοσιεύτηκε στο “Sabotage Times”. «Ο Σόκρατες ήταν θύμα του αλκοόλ. Μια εικόνα που ο ίδιος ποτέ δεν ήθελε να έχει. Κατά τη διάρκεια μιας συνάντησής μας σε ένα στέκι του -μια παμπ- είπε ότι τα ποτά ήταν απλώς συντροφιά για να μειώσει τη συστολή του. ‘Πίνω για να ζήσω’, είχε πει». Παλιότερα, όταν ήταν ακόμα εν ενεργεία ποδοσφαιριστής, είχε δηλώσει -κάτι σαν το μότο του- ότι «πίνω, καπνίζω και σκέφτομαι». Μια αντισυμβατική προσωπικότητα, αντικομφορμιστής, πολιτικοποιημένος, ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που είχε σπουδάσει και γιατρός, με είδωλο τον Τσε Γκεβάρα και τον Τζον Λένον, με μακρύ μαλλί και μούσι, μια μυθική φιγούρα της δεκαετίας του ’80.

Την περασμένη Τρίτη, στις 6 Δεκεμβρίου, συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από την ημέρα της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, γεγονός που, φαντάζομαι, είναι γνωστό στους περισσότερους από εσάς που διαβάζετε αυτό το κείμενο τώρα, όχι όμως από όλους, καθώς σε αντίθεση με την περσινή και ακόμα περισσότερο την προπέρσινη επέτειο, η φετινή ακούστηκε σαν ψίθυρος στην πόλη και όχι σαν κραυγή. Δεν το γράφω αυτό επειδή κατέβηκε λιγότερος κόσμος στο κέντρο της Αθήνας, (για μία ακόμα φορά) δεν είναι ποσοτικό το θέμα. Ούτε επειδή η τηλεόραση άφησε το θέμα να περάσει ως ουρά στις οικονομικές εξελίξεις της Ευρώπης. Το αναφέρω επειδή σε επίπεδο συναναστροφών, συζητήσεων και αντίληψης, το θέμα φέτος ήταν πολύ λιγότερο φορτισμένο, χωρίς το συναισθηματισμό των προηγούμενων ετών και η ημέρα πήρε τη μορφή (όπως συχνά συμβαίνει και με την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου) μιας έκφρασης της γενικότερης ενόχλησης των Ελλήνων για οτιδήποτε κυβερνητικό. Είτε αυτό είναι η δράση της Αστυνομίας, είτε είναι τα μέτρα λιτότητας, είτε είναι η εν γένει εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Αυτό καθαυτό το γεγονός της δολοφονίας έμοιαζε φέτος να έχει πάρει τη θέση του στην ιστορία χωρίς να είναι πια νωπό. Το τέλος της μέρας βρήκε την Ελλάδα να σχολιάζει τη γαλλογερμανική συμμαχία με έναν πρωτότυπο χλευασμό, όπως αυτός προέκυψε από τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η ελληνική κουτοπονηριά χρέωσε τα αποτελέσματα του Τσάμπιονς Λιγκ σε ένα παραπολιτικό μαγείρεμα του Σαρκοζί και της Μέρκελ, λες και δεν έχουμε ξαναδεί τέτοια αποτελέσματα ποτέ στο ποδόσφαιρο, λες και δεν είδαμε και την επόμενη μέρα περίεργα πράγματα, με εμπλεκόμενους Γάλλους, Ολλανδούς και Κροάτες. Το παζλ της συνωμοσίας δεν δένει. Ωστόσο, αφορμής δοθείσης, να αναφέρω μια σκέψη, για αυτήν τη γαλλογερμανική συμμαχία - ανεξαρτήτως ποδοσφαίρου εννοώ. Γιατί το καταλαβαίνω ότι τα συμφέροντα είναι υπεράνω της μνήμης, μόνο που φαντάζομαι ότι σε πολλά χωριά της γαλλικής επαρχίας, όσοι ήταν εν ζωή πριν από 70 χρόνια θα φιλοσοφούν μελαγχολικά με την τροπή που παίρνει καμιά φορά η ιστορία. i À¼ ½ r A DIMOULAS METROPOLISNEWS GR

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

|

::: 0(75232/,61(:6 *5

µ r Àm¸ ¸ r ÀF J@RS@M@JHR LDSQNONKHRMDVR FQ

.©+NKDJ© Ò© â p © Ò ©É Ò © { ß © © { pß © ¡© à© ¡©2HW©# N F R© É p ¡© ©Ð Ò ©Ë © © á © ¡© ä © á ¡ © ä © ä © © ß ©p{Ò ©Ö ©Ï¡ à© © p á ¡© © ©pp © ©p © à ©pâ © © ¡ © ©+NKDJ© © { á © á©Ò ¢ © © à © © ß © ¡©p ä©{ à © ©'DVKDSS©/@BJ@QC© © © ¡ à © ©â â© ¡ ©Í©p ¡ à© ¡©ß ©p © á ©{ â © © à© ¡©p © Ò ©{ ¡©á © © Ò¢ © © â© © á © ¡© © © â© © ß ©à © ß © © ¡ â© © á © ©Ï¡ à© © ¡© á ©p Ò© {â© © ä © ä ©{ ¡© pÒ¢ ©p © ©Ê â © © { â p © ¡ß å

::: 0(75232/,61(:6 *5

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

H Diane Schuur, με ένα επίθετο που αποπνέει σιγουριά και με τη δύναμη της ενόρασης ενός τυφλού καλλιτέχνη, έρχεται στην Αθήνα για δύο εμφανίσεις στο Gazarte (Βουτάδων 32-34, Γκάζι) για να μας μεταφέρει μέσα από τις τζαζ ερμηνείες της όλη τη θετική της ενέργεια. Αν σε αυτό προσθέσεις και τις αναμνήσεις της από καλλιτέχνες με τους οποίους έχει συνεργαστεί, όπως οι Κούινσι Τζόουνς, Σταν Γκετζ, B.B. King, Ρέι Τσαρλς και Στίβι Γουόντερ, τότε περιμένεις μια μαγική νύχτα. Τζαζ διαμάντια ή τραγούδια με τζαζ αίσθημα, γιατί όλο αυτό που ζούμε είναι τζαζ! All that jazz.

Στο Club του Σταυρού του Νότου (Φραντζή & Θαρύπου 37, Ν. Κόσμος) εμφανίζονται οι Klein Mein κάθε Τρίτη, κουβαλώντας διασκευές από την ξένη και ελληνική ποπ κουλτούρα. Το παρεΐστικο κλίμα της μπάντας ανεβάζει εκτός από τη διάθεση των θεατών και ...τους ίδιους στη σκηνή. Με το Live Κaraoke δίνουν την ευκαιρία σε κάποιους τυχερούς να τραγουδήσουν μαζί τους και να μοιραστούν την τρέλα τους. Κάθε Τρίτη του Δεκεμβρίου μαζί με διαφορετικό special guest κάθε φορά. Αυτή την Τρίτη (13/12) θα τους συντροφεύσει ο Σπύρος Γραμμένος.

Κρυμμένοι θησαυροί, ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις της Amy Winehouse συγκεντρωμένες στο νέο άλμπουμ “Lioness: Hidden Treasures”, που κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα και φέρνει τη φωνή της Amy ξανά δίπλα μας. Μια συλλογή από έξι νέα τραγούδια και άλλες τόσες διασκευές. Το πρώτο τραγούδι που κυκλοφορεί είναι το “Our day will come”, διασκευή σε τραγούδι του 1963, και διαθέτει το «ρομαντικό χαρακτήρα των γιορτινών ημερών». Οι παραγωγοί του άλμπουμ είχαν ξεκαθαρίσει πως σε καμία περίπτωση δεν είναι το επόμενο άλμπουμ μετά το κλασικό πλέον “Back to Black”. Και καλό θα ήταν έτσι να το ακούσουμε.

«Οι άνθρωποι που ακούν Xaxakes αναζητούν τη ζωή. Είναι αυτοί που έχουν φάει τα μούτρα τους. Μόνο οι έντονοι άνθρωποι ακούν Xaxakes. Είναι οι άνθρωποι που δεν φοβούνται να πέσουν, ούτε σε μεγάλο σκοτάδι, ούτε σε μεγάλη χαρά. Δεν φοβούνται να βάλουν ένα ωραίο ρούχο και να μπουν σε ένα κωλορόκ μπαρ». Αυτά τα λόγια σε ιντριγκάρουν να απολαύσεις για άλλη μία φορά τον Γιάννη Νάστα και την μπάντα του σε μια ρομαντική συνάντηση με έγχορδα και μελωδίες, που θα εκτροχιαστεί σε ένα rock ’n’ roll πάρτι. Στο Gagarin (Λιοσίων 205) το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου.

|

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

i ³ ¸ ­ Àv¸ ® À@ BG@SYHR LDSQNONKHRMDVR FQ

© ä © á ©{ ¡© ᢠ© © { p Ò© â ©{ Òp © ¡ à© © pÒ ©p © ä ©

© © p © © ä

© ¡© pÒ © ©Óâ © ¡© Ô ©pÒ ©p ß © ©ÐÒ ¡ © Ø ©p © © á © ¡©cÊ

Ò © ©p © â i © © { á © ß © ¡ á© © Ò © ¡© ß p{ © © ¡© äp{ © ©{ á p © â© á ¡p © © à ¡©Ð{ â © ©¢ à© © áp © á ©p © â © Í©Ò © ¡© ¡©Ë © © © { ¡pá © ¡© © { Ò © © { ß ©p © à© ä

¡ ©p © ©

stª¶lµ¹iÀÀ À ή

injª¹ml É{â© ©Ò ©p © © á © b,NMDXA@KKh© ¡©Ð{ß ©Ðá © p âp © ©Ô © © Ï â ©Í© { à© pÒ © p{ß ¢p{ ©{ á © {â© © â© © â © Ò© © p Ò ©Ô©{ { à ©Ð{á © Ð{ © ©¡{ ä © ©Ð{ © © ©â p © ¡© { á ¡© ä

©{ ä© © ©Ô ©âp © © ©{ Ò © p Ò © ß © p â© ¡ à© © ß © ©{Ò © Ò © { Ò© p⢠© â ©

à © ©p{ß ¢p{ © © ©{ ©Ép à ©Ê ß{ ¡p © Ó á

::: 0(75232/,61(:6 *5

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

Με τη φράση «γαμώ το σόι μου» ασχολείται ο Σαμ Λέβινσον στην ταινία του «Αλλη μια... χαρούμενη μέρα», η οποία έκανε την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ του Σάντανς. Η Λιν (Ελεν Μπάρκιν) έρχεται αντιμέτωπη με όλο της το σόι με αφορμή ένα γάμο. Στο κοκτέιλ που πρέπει να πιει η Λιν για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο προσθέστε τα εξής: τη μάνα της, τις αδερφές της, τον πατέρα της, τα παιδιά της, τον πρώην άντρα της με τη νυν σύζυγό του και γενικά όλους τους συγγενείς. Προσθέστε επίσης γερές δόσεις πικρόχολων και καυστικών σχολίων, καθώς και πολύ αλκοόλ. Σερβίρεται σκέτο.

Ναι! Το ρολόι αντίστροφης μέτρησης δείχνει 16 μέρες για τα Χριστούγεννα. Ερχονται! Επιτέλους κουραμπιέδες, δώρα, Βανδή, μελομακάρονα, φωτάκια, Ημισκούμπρια, ουίσκια, πάλι Βανδή ρεμιξαρισμένη από Nivo, δέντρα και ταινίες... πολλές ταινίες. «Ο γιος του Αϊ-Βασίλη» λέγεται το έργο κινουμένων σχεδίων που θα σύρει φέτος το χορό! Οι Μπαρι Κουκ και Σάρα Σμιθ σκηνοθετούν μια κωμωδία για παιδιά και όχι μόνο. Ο Αρθουρ, ο οποίος έχει την τύχη να είναι ο γιος του Αϊ-Βασίλη, θα έρθει αντιμέτωπος με την πιο μεγάλη πρόκληση της ζωής του: Πρέπει να δώσει το δώρο σε ένα παιδί που ξεχάστηκε, πριν φτάσουν τα φετινά Χριστούγεννα! Αντε τρέχα τώρα...

Μία ακόμη σκηνοθεσία για τον δημοφιλή ηθοποιό Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Η ταινία «Υποπτη συνομωσίας» μας μεταφέρει στην Ουάσινγκτον, όπου ένας δικηγόρος αναλαμβάνει να υπερασπιστεί τη μοναδική γυναίκα που κατηγορήθηκε για τη δολοφονία του Αβραάμ Λίνκολν. Με τους δικούς του ανθρώπους να τον εγκαταλείπουν, αλλά με τη βοήθεια της κόρης της κατηγορούμενης, βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη αποκάλυψη για τον πραγματικό ένοχο.

Στο μεγάλο Φεστιβάλ του Σάντανς (Sundance Film Festival) της ερχόμενης χρονιάς θα κάνει την πρεμιέρα της η πολυαναμενόμενη ταινία του Μπάμπη Μακρίδη “L”. Πρόκειται για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη, ο οποίος έχει βραβευτεί από το Φεστιβάλ της Δράμας για την ταινία του «Ο τελευταίος φακίρης». Η υπόθεση αφορά κάποιον σε έναν άνθρωπο που ζει στο αυτοκίνητό του και μπλέκεται σε έναν ακήρυχτο πόλεμο μεταξύ μιας συμμορίας μοτοσικλετιστών και οδηγών αυτοκινήτου. Το σενάριο υπογράφει ο σκηνοθέτης μαζί με τον Ευθύμη Φιλίππου και πρωταγωνιστούν οι: Αρης Σερβετάλης, Μάκης Παπαδημητρίου, Λευτέρης Ματθαίου, Νότα Τσερνιάφσκι και Σταύρος Ράπτης. Το φεστιβάλ θα διεξαχθεί από τις 19 έως τις 29 Ιανουαρίου.

Υστερα από εκλογές, το διοικητικό συμβούλιο της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου άλλαξε χέρια. Πρόεδρος είναι η σκηνοθέτιδα Κατερίνα Ευαγγελάκου («Ωρες κοινής ησυχίας», «Θα το μετανοιώσεις» κά.), που αντικαθιστά τον Τάσο Μπουλμέτη, ενώ το υπόλοιπο διοικητικό συμπληρώνουν οι: Θάνος Αναστόπουλος (σκηνοθέτης, παραγωγός), Πάνος Παπαχατζής (παραγωγός), Αντουανέττα Αγγελίδη (σκηνοθέτιδα), Ηλίας Αδάμης (διευθυντής φωτογραφίας), Αντώνης Καφετζόπουλος (ηθοποιός), Κωνσταντίνος Μωριάτης (παραγωγός), Ολγα Μαλέα (σκηνοθέτιδα) και Δημήτρης Αθανίτης (σκηνοθέτης).

!',̝Ä ÈÎÄ

»¹¨ ´|´¨»Ð ¨ » z´¹¼ Η μικρή, ασήμαντη ιστορία μου διαδραματίζεται στο κέντρο της Αθήνας πριν από περίπου τρία χρόνια. Χωρίς να θυμάμαι πια τι ακριβώς έκανα, από πού γυρνούσα και πού πήγαινα, βγήκα από την οδό Κολοκοτρώνη στη Σταδίου. Στο ύψος λοιπόν του Συντάγματος, στα τελευταία φανάρια της οδού Σταδίου, έπεσα πάνω σε γύρισμα. Ενας νεαρός λέει κάτι σε μια νεαρή μαυροντυμένη κοπέλα και φιλιούνται. Ολα αυτά στη διάβαση, ενώ το φανάρι είναι πράσινο για τους πεζούς και τα αμάξια αναμένουν να φύγουν. Ενας άνθρωπος του συνεργείου πίσω από την κάμερα μετρούσε φωναχτά αντίστροφα τα δευτερόλεπτα που απέμεναν για να ανάψει ξανά το πράσινο για τα αυτοκίνητα. Εφυγα από το σημείο προσπαθώντας να κρατήσω στο μυαλό μου τη σκηνή, σε περίπτωση που τη δω κάπου. Εξάλλου δεν ήξερα αν ήταν διαφημιστικό, ταινία, σειρά ή βιντεοκλίπ. Ετσι, όταν πριν από λίγες μέρες είδα την ταινία «Μόλις χώρισα» (2008) του Βασίλη Μυριανθόπουλου, μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε στο τέλος. Το τοπίο έγινε ξεκάθαρο: ο νεαρός ήταν ο Γιάννης Τσιμιτσέλης και η μαυροντυμένη νέα η Ζέτα Μακρυπούλια, τους οποίους δεν αναγνώρισα τότε βλέποντάς τους από μακριά. Η ταινία αποτελεί διασκευή του επιτυχημένου ομότιτλου θεατρικού έργου του σκηνοθέτη και εστιάζει στην Ηλέκτρα, η οποία την ημέρα των γενεθλίων της παίρνει ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή από τον καλό της, ο οποίος θέλει να χωρίσουν. Το ακούνε μόνο οι φίλοι της, οι οποίοι προσπαθούν να της το πουν με τρόπο. Πέρα από το πρωταγωνιστικό ντουέτο, παίζουν οι: Αννα Μονογιού, Μαρία Λεκάκη, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Γιώργος Καραμίχος, Πέτρος Ρούσσος, Ιωσήφ Πολυζωίδης. Τη μουσική υπογράφουν οι ΜΙΚRO, δίνοντας κάποιες εξαιρετικές διασκευές τραγουδιών περασμένων δεκαετιών. i v

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

v

::: 0(75232/,61(:6 *5

´³ ¸À¶ ¸ ¸ r ÀK UK@RS@Q@ LDSQNONKHRMDVR FQ

© á © ¡©ÐÒ © ¢©cÎ © p © á © Ò{ i© © Ò © ©Ê ¢á © © à © © á © © ¡ © { ©Ëá © ß ©à © â ©{ á ©â © © ©â pÒ© ¡ ©Ì ©pâ p © © á © ©p á© © á © äp © © ©{ p à©p á ©Ðß © ©ß © pß p © © © â

ß © ¡© á © { Ò© ©pâ © {â ©Ô©Ê ¢á © á ©¡{ß p © ©p â © ä ©â © © © { © Ò{ © ©{ ß{ © ©ß © {à©{ © © { ¡ á © ä ©âp © ©{ © © { ¡ á © á ©{ ¡© Ò ©{ Ò © äp ©{ p Ò© { Ò p ©{ ¡© ©Ò ©Ò { © © ¢à ¡ © © { ©p ©p ©{ ß

p © ¡ á ©à© ©{Ò ©{ à© © ä ©Ô ©p ©pß © ¡

© {â© © ¡ Ò© ¡© á © © à© ©pà ¡p © ©Ï Ò © © { á © ¡© © © pâ© ¡ © ©¢ à© ¡©ß © ©{Ò © Ò ©É¡ â©{ ¡© © { à{ © Ò © © ä ©p © { à© Ò ©

â © ¡ ß{ © á © ¡ Ò © ß

©p © © © â ©Ï Ò ©pÒ © á ©{ ¡© © ¢ © Ò¢ © â

© © p á © ¡©Ê ¢á ©É

ä{ © © ¡ â© ¡ © © ¡ à

p Ò© ¡© © ¡ á © { ᢠ© © á © ©Ï Ò ©Ö ©Ï Ò © { ¡© ©p{ ä © © { { ä © { à{ © ¡ á © ©¢ à© ¡

::: 0(75232/,61(:6 *5

Το βιβλίο «Στη φωλιά του Κούκου», το οποίο επανεκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις Anubis, αποτελεί το μοναδικό έργο του Κεν Κέσεϊ. Το βιβλίο ενέπνευσε την ομότιτλη ταινία των πέντε Οσκαρ και συμπεριλήφθηκε στη λίστα του περιοδικού Time με τα 100 κορυφαία μυθιστορήματα της αγγλικής γλώσσας που γράφτηκαν τον 20ό αιώνα. Ο Κέσεϊ γεννήθηκε στο Ορεγκον το 1935. Το 1959 δούλευε στη βραδινή βράδια του Νοσοκομείου Βετεράνων Μάνλο Παρκ, συμμετέχοντας σε

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

ένα έν επιδοτούμενο πειραματικό πρόγραμμα για γ την επίδραση παραισθησιογόνων ουσιών. ο Ο Κέσεϊ περνούσε αρκετό χρόνο μ τους ασθενείς και πίστευε πως δεν με ήταν ή παράφρονες, αλλά φυσιολογικοί άνθρωποι ά τους οποίους η κοινωνία είχε παραγκωνίσει π επειδή δεν συμπεριφέρονταν με τον τρόπο που εκείνη απαιτούσε. Οι εμπειρίες του από αυτό το διάστημα τον ενέπνευσαν να γράψει το έργο «Στη φωλιά του κούκου», το οποίο εκδόθηκε το 1962. Στη μεγάλη οθόνη μεταφέρθηκε το 1975.

Ενας γυάλινος φράχτης τοποθετήθηκε πλέον μπροστά από τον τάφο του Ιρλανδού μυθιστοριογράφου που βρίσκεται στο νεκροταφείο Περ Λασέζ στο Παρίσι. Ο λόγος; Ο τάφος δεν αντέχει άλλα φιλιά! Από τη δεκαετία του ’90, όταν ξεκίνησε αυτό το παράξενο «έθιμο», πολλές γυναίκες που επισκέπτονταν τον τάφο του Οσκαρ Ουάιλντ άφηναν το αποτύπωμά τους βάφοντας τα χείλη τους και αφήνοντας ένα φιλί στον τάφο. Το αποτέλεσμα, όπως δηλώνει και ο εγγονός του συγγραφέα Μέρλιν Χόλαντ, είναι ο τάφος να κοντεύει να καταστραφεί, εφόσον κάθε φορά η πέτρα χρειάζεται όλο και πιο βαθύ καθαρισμό. Ας ελπίσουμε ότι το γυάλινο πλέγμα δεν θα καλυφθεί ολόκληρο από φιλιά και ότι οι επισκέπτες θα καταφέρνουν να διακρίνουν τον τάφο πίσω από το γυάλινο τείχος!

Από το 1992 μέχρι σήμερα έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια. Και ο αγαπημένος «ψυχοθεραυπετής» των βιβλιοφάγων καταφέρνει να αποτελεί λογοτεχνική είδηση όποτε εκδίδει κάτι νέο. Ο Ιρβιν Ντ. Γιάλομ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους, εν ζωή, εκπροσώπους της υπαρξιακής σχολής στην ψυχιατρική. Επειδή όμως αυτό δεν του αρκούσε, κατάφερε να αποτελεί και αγαπημένο μυθιστοριογράφο για χιλιάδες αναγνώστες. Εδώ, αφήνοντας πίσω τα δάκρυα του Νίτσε, καταπιάνεται ξανά με ένα σημαντικό φιλόσοφο: τον Μπαρούχ Σπινόζα. Ενα μυθιστόρημα που «σκαλίζει» την έλξη που άσκησαν τα διδάγματά του στον περιβόητο ναζί Αλφρεντ Ρόζενμπεργκ, διατρέχοντας τις ζωές και των δύο αντρών. Εμεις φανταζόμαστε ότι το «Πρόβλημα Σπινόζα» (εκδ. Αγρα), πάει για best-seller!

2.569 ψήφοι αναγνωστών ανέδειξαν πρώτο το βιβλίο «Aνεμώλια» του Ισίδωρου Ζουργού, τιμώντας το με το Βραβείο Αναγνωστών 2011. Δεύτερο στην ψηφοφορία ήρθε το βιβλίο «Τα σακιά» (εκδ. Καστανιώτη) της Ιωάννας Καρυστιάνη και τρίτο το «Για μια χούφτα βινύλια» (εκδ. Μεταίχμιο) της Χίλντας Παπαδημητρίου. Το Βραβείο Αναγνωστών που διοργανώνεται από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) σε συνεργασία με την ΕΡΤ απονέμεται για έβδομη χρονιά. Οι αναγνώστες καλούνται να ψηφίσουν το αγαπημένο ελληνικό μυθιστόρημα της χρονιάς. Αρχικά ψηφίζουν τα μέλη των Λεσχών Ανάγνωσης για τη «βραχεία λίστα», δίνοντας στη συνέχεια τη σκυτάλη στους βιβλιόφιλους που αποφασίζουν με sms. Σημειωτέον ότι με την ψήφο τους οι αναγνώστες συμμετείχαν κατά 50% στο τελικό αποτέλεσμα, ενώ το υπόλοιπο 50% βγήκε από τις ψήφους που έχουν ήδη δώσει τα μέλη Λεσχών Ανάγνωσης που λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα.

²¸ ¨ }´¹³Ð|²¼»¹¨|²¼µ ¶ «Με τρόπο μυστικό συμβαίνουν τα πράγματα, κι εμείς για να μπορέσουμε ασταμάτητα να είμαστε ερωτικοί, όπως μας το ζητά η ζωή, πρέπει να αναπλάθουμε στη μνήμη και στη φαντασία μας εκείνο το άρωμα που άφησε πίσω της η συνάντησή μας με τη φύση, τον έρωτα, τη χαρά της ζωής». Πριν από λίγο καιρό έλαβα μία πρόσκληση για την παρουσίαση του λευκώματος «Μ’ έναν τρόπο μυστικό», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο. Από την πρώτη στιγμή αυτή η δουλειά μού φάνηκε ιδιαίτερη. Η εκδήλωση γινόταν στην οικία Κατακουζηνού, ένα σπίτι-μουσείο στο κέντρο της Αθήνας, που σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να επισκεφτείτε με την πρώτη ευκαιρία. Μέσα σε ατμόσφαιρα ιδιαιτέρως κατανυκτική, αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η ποιότητα της δουλειάς όλων όσοι εργάστηκαν γι’ αυτή την έκδοση. Διανύοντας μια περίοδο κρίσης, η οποία έχει προσβάλει έντονα το χώρο του βιβλίου, κάποιοι άνθρωποι δεν δίστασαν να επενδύσουν στις ιδέες τους, χωρίς να κάνουν καμία έκπτωση στην ποιότητα της δουλειάς τους και να φτιάξουν ένα λεύκωμα που παντρεύει πολλές τέχνες: τη ζωγραφική, την ποίηση, τη μουσική. Η πιο πρόσφατη ζωγραφική δουλειά του Χρήστου Κεχαγιόγλου συναντά τα καινούργια τραγούδια της Τατιάνας Ζωγράφου. Οπως διαβάζουμε και στο δελτίο Τύπου: «Η συνάντησή τους αυτή δίνει εικόνα στη μουσική και ήχο στη ζωγραφική». Δεκαεπτά ποιήματα σύγχρονων Ελλήνων ποιητών (Ι. Ηλιοπούλου, Γ. Χρονά, Μ. Μπακοπούλου κά.) μελοποιούνται από την Τατιάνα Ζωγράφου και τραγουδιούνται από εκλεκτούς ερμηνευτές, όπως ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Σοφία Παπάζογλου, ο Αργύρης Μπακιρτζής, ο Τάσος Αποστόλου και άλλοι. Το αποτέλεσμα είναι μια καλαίσθητη έκδοση, η οποία αποτελείται από μία κομψή θήκη-αναλόγιο, 17 έργα του Χρήστου Κεχαγιόγλου τυπωμένα σε ειδικό χαρτί, το CD με τα τραγούδια της Τατιάνας Ζωγράφου, ένα βιβλίο με τα ποιήματα που μελοποιήθηκαν, συνοδευτικά κείμενα και φωτογραφικό υλικό από τις ηχογραφήσεις. ´ ¶

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

á ©{ àp © © Ï à © p ¡ Ò©© {

ä © ©{ ©ä © ©{ Ò ©cÐ © p ß © ¡ á i ©p © © { á © © ä © ä

¡© ¡pp ß © © © +NV©!TCFDS©%DRSHU@K © Í©Õ ä © Ò © © ß ©{ Ò ©à ¡ © Ò© © â ©p © ß ©{ à © á© © ß © © { à © © â© ©{ á © © p ¡ Ò ©p © © { á © © ä ©

á © {â©p à © cÍ © Ò ©{ ¡©

©pß ©p ¡© © © á © ©p à©ß ©ß © { â { © Ò © © © ©¢ à©p ¡© © © © à©p ¡© Ò{ ¡ i © ß © ©á © © ß © c âp ¡ © ©

©p © ¡ â© © ßp © â ©{ Ò ©p © ©{ ©p ¡© ¡ Ò © ©? Ò © © â ©à © ©{ â © {â© © Ò © {

Ò © © à © { © Ò© © ¡ â© © { á © ©{ á © © ©{ { â © ¡ à © © ¡ á i © ©{ Ò ©âp © © © äp © á © ©¢ à © ©{ à © cÉ¡ à© ©ß ¡ ©ß © © © Ò © © ä © ©{ àp © Í©{ Ò © á © ᢠp © Ò © {â© â© © á ©?p © p à© à© { pà © { i © á © { àp © ©Ï à © p ¡ Ò © {â©â © © { â ¡ © p ¡ á

© © pß © á{ © á{ © © ¡ à ¡ © ß ©p â © © © { © © â© Ïß © ¡©Î äp © Ð Ò ©Ï Ò © © © © © © p á ¡©

u

::: 0(75232/,61(:6 *5 s¸ r ¸Àn¸ r À

::: 0(75232/,61(:6 *5

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

Το έργο του Ντέιβιντ Χένρι Χουάνγκ “M.Butterfly” παρουσιάζεται στο Θέατρο Προσκήνιο (Καπνοκοπτηρίου 8 & Στουρνάρη) σε σκηνοθεσία Αντώνη Λουδάρου από τη Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου. Το έργο βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Γάλλου διπλωμάτη Μπερνάρ Μπουρσικό ο οποίος κατηγορήθηκε ότι παρέδιδε απόρρητες πληροφορίες στην Κίνα, διατηρώντας ερωτική σχέση με μια ντίβα της κινέζικης όπερας (Shi Pei Pu) επί 20 ολόκληρα χρόνια. Η ιστορία του Μπουρσικό, αλλά και η ομώνυμη όπερα του Πουτσίνι, αποτέλεσαν την έμπνευση του συγγραφέα για τη δημιουργία του θεατρικού έργου. Παίζουν: Δημήτρης Γιώτης, Γιώργος Κροντήρης, Γιάννης Δρίτσας, Ειρήνη Χρηστίδη, Αθηνά Αλεξοπούλου, Ινώ Στεφανή. Η διεθνούς φήμης ομάδα χορού DV8 και ο χορογράφος Λόιντ Νιούσον επισκέπτονται για πρώτη φορά την Ελλάδα με τη νέα τους δουλειά “Can we talk about this?”, που πραγματεύεται τα θέματα της πολυπολιτισμικότητας και της ελευθερίας της έκφρασης. Το έργο έκανε πρεμιέρα το περασμένο καλοκαίρι στην Αυστραλία και έρχεται στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση (Συγγρού 107-109) έως την Κυριακή (11/12). Από το κάψιμο των αντιτύπων του βιβλίου του Σαλμάν Ρούσντι «Σατανικοί Στίχοι» έως τη δολοφονία του σκηνοθέτη Τέο Βαν Γκογκ και τη μεγάλη δημόσια αντιπαράθεση που προκάλεσε η δημοσίευση των σατιρικών σκίτσων του Μωάμεθ το 2005, η παράσταση εξετάζει κατά ποιον τρόπο αυτά τα γεγονότα έχουν αντανάκλαση και επίδραση στις πολυπολιτισμικές πολιτικές, στην ελευθερία του Τύπου και στην καλλιτεχνική λογοκρισία.

Το Θέατρο Σημείο (Χαρ. Τρικούπη 10, Καλλιθέα) παρουσιάζει από σήμερα (9/12) ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του Χ. Πίντερ, την «Προδοσία». Ενα έργο που μελετά τον έρωτα, την αγάπη αλλά και την απιστία, γραμμένο το 1978. Μια ιστορία που εξελίσσεται κρυφά, παράνομα και παράλληλα με την καθημερινότητα των ηρώων. Η σχέση τριών ανθρώπων, της Εμμας, του Τζέρρυ και του Ρόμπερτ, παρουσιάζεται αντίστροφα, ξεκινώντας από το τέλος και τελειώνοντας με το πρώτο παράνομο φιλί. Μια προδοσία σε πολλά διαφορετικά επίπεδα, που αφήνει το κοινό να δει μέσα από μικρά ψέματα το σύνολο της απιστίας. Σκηνοθεσία: Νίκος Διαμαντής, παίζουν: Ιωάννα Μακρή, Γεράσιμος Δεστούνης και Αυγουστίνος Ρεμούνδος.

Πέντε καλλιτέχνες, δύο κείμενα, μια χορογραφία, τρεις performances. Αυτό είναι το “Being”, μια σκηνική σύνθεση τριών performances που παρουσιάζονται ως ενιαία παράσταση υπό την ομπρέλα των υπαρξιακών αναζητήσεων. Ο Μάρκος Σαρρής σκηνοθετεί τον Μπάμπη Γαλιατσάτο, η Ζωή Ξανθοπούλου καθοδηγεί με χιούμορ τον Κωνσταντίνο Σπυρόπουλο και το υπαρξιακό παζλ συμπληρώνει η χορευτική performance της Γιώτας Πεκλάρη, κι όλες μαζί προσπαθούν να γεφυρώσουν το χάσμα που προκαλούν διαχρονικά αναπάντητα ερωτήματα. Ολα αυτά θα παρουσιαστούν στο Nixon Screening Room (Αγησιλάου 61, Κεραμεικός) μέχρι τις 25 Ιανουαρίου. Η ομάδα Σημείο Μηδέν επαναλαμβάνει για δεύτερη χρονιά το θεατρικό έργο του Αλμπέρ Καμύ «Οι Δίκαιοι». Μετά την παρουσίαση του έργου στο Χώρο Ιστορικής Μνήμης ’41-’44, η παράσταση συνεχίζεται στην Knot gallery από τις 11 Δεκεμβρίου. Ο Καμύ διερευνά τα κίνητρα και τις εσωτερικές συγκρούσεις μιας ομάδας επαναστατών, οι οποίοι σχεδιάζουν και πραγματοποιούν τη δολοφονία του μεγάλου Δούκα Σέργιου, θείου του Τσάρου. Μέσα σε αυτό τον παράλογα σκληρό κόσμο που γεννά τη βία και τη βαρβαρότητα, τίθεται το θεμελιώδες ερώτημα: Δικαιούται ο εξεγερμένος να σκοτώνει; Τεκμηριώνονται ηθικά οι πράξεις του; Ή οφείλει να περάσει σε μια εξέγερση της ίδιας της ηθικής και να επαναστατήσει, εν τέλει, ενάντια στο πεπρωμένο του με γνώμονα την αγάπη στον άνθρωπο και τη ζωή; Αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να απαντήσει ο Σάββας Στρούμπος, που έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία. Παίζουν: Μαρία Αθηναίου, Ελεάνα Γεωργούλη, Ρόζα Προδρόμου, Σάββας Στρούμπος, Μιλτιάδης Φιορέντζης.

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

u | | t v | | ::: 0(75232/,61(:6 *5

m± ¸Àm ¸ r ÀJ JXQH@J@JNT LDSQNONKHRMDVR FQ

Í© p à©ß © b3GD©-DV©#HRNQCDQh© © { pß © ¡©ÐÒ © Ð{ Ò ¡ © © ©Ï á ©Óá ¡© Ò © {â© ©Ïß © ä © Öß ©Î Ò ©Ö ä © É p © ©Ï

© ©É à © © ßp{ © © p á ¡ © Ô © ß © © ß ©{ ß © {â© ä © ¡ ©â{ © á © © ß © ß © ©ODQENQL@MBD © © pâ © © ©p ¡ à © © ©ß © ¡ © ¡ Ò© { ¡{ © © ß © á © © ß © © ©{ © © â © ¡ á©p{ ä © © { {

ä ©Í©ß ©ß © Ò ©pß © © ©Î ¡ á ¡© © © ¡pp ß ¡ © © ß ©ÐÒ © Ð{ Ò ¡ © â© p{á ©Ð{ Ò © Ðß ©Ðß © ß ©Ó © p

áp ©Ïß © { ä © ÐÒ © Ò { © pà

©É á © Ò

©Ï¡ á ©É © © Ò ©Î Ò © ©3GD© "@KK@R ©Ëä ©Ðà © Ò © pß

::: 0(75232/,61(:6 *5

Μια σειρά διαλέξεων και δράσεων πλαισιώσει το Μονόδρομο, την 3η Μπιενάλε της Αθήνας λίγο πριν από το κλείσιμό της. Σήμερα (9/12) η δράση Αναμονές παρουσιάζει στο ισόγειο της Διπλαρείου Σχολής (Πλατεία Θεάτρου 3, Αθήνα) μια in situ performance, ενώ την ίδια μέρα στο υπόγειο oι Mohammad (Ilios, Coti K και Νίκος Βελιώτης) θα παρουσιάσουν το ηχητικό project «Ασε με να φύγω». Αύριο, Σάββατο, ο Νίκος Χαραλαμπίδης, στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων της σπονδυλωτής εγκατάστασής του «Καρναβαλική Παύση», πραγματοποιεί ημερίδα με προβολές και ομιλίες σχετικές με τη συγκεκριμένη δουλειά του, αλλά και το ευρύτερο έργο του στην αίθουσα εκδηλώσεων της Διπλαρείου Σχολής. Στη συνέχεια, στον ίδιο χώρο, ο Ντέιβιντ Αντλερ θα δώσει ομιλία με θέμα «Οι κρίσεις: Στις τέχνες, την οικονομία, και τη φυλακή».

Στις 15 Δεκεμβρίου το Taf (Νορμανού 5, Μοναστηράκι) παρουσιάζει την έκθεση “LOL” της ομάδας Provo Principles. Οι Provo Principles δημιουργήθηκαν το 2011 και πρόκειται για τους εικαστικούς Γιώργο Καραγιώργο, Κωνσταντίνο Πάτσιο, Νίκο Σεπετζόγλου και Γιώργο Τσεριώνη. Στο πλαίσιο της δράσης τους ως Provo Principles, δραστηριοποιούνται σε έναν κόσμο διαρκών μεταβάσεων, προσκαλώντας καλλιτέχνες και θεωρητικούς σε site-specific project. Η έκθεση “LOL” είναι το πρώτο εγχείρημά τους και ο τίτλος αποτελεί αναφορά στο διαδικτυακό αρκτικόλεξο lol, μια σύντμηση του “Laughing Out Loud”, η οποία χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει πως ο χρήστης κρίνει κάτι ως εξαιρετικά αστείο. Η έκθεση πραγματεύεται ζητήματα σχετικά με τις σύγχρονες γλωσσικές συμβάσεις και το πώς έχουν διαμεσολαβήσει τα ηλεκτρονικά μέσα στη διαμόρφωση της καθημερινής επικοινωνίας. Θα ολοκληρωθεί στις 8 Ιανουαρίου.

Την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011, στην Αίθουσα Τέχνης «Αστρολάβος-Δεξαμενή» (Ξανθίππου 11, Κολωνάκι), στο πλαίσιο της ομαδικής έκθεσης με τίτλο “Xmas Highlights 2011”, θα παρουσιαστούν ζωγραφικά έργα, φωτογραφίες και κατασκευές 30 σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών. Από το Σουρεαλισμό και το Σύγχρονο Ρεαλισμό μέχρι την αφαίρεση τα έργα αυτά αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα διαφορετικής γραφής, ύφους και μέσου και θα φιλοξενούνται στο χώρο μέχρι τις 14 Ιανουαρίου. Οι καλλιτέχνες οι οποίοι συμμετέχουν είναι οι: Γ. Γκολφίνος, Γ. Γκρεμούτη, Ε. Ηλιακοπούλου, Γ. Λαζόγκας, Γ. Λασηθιωτάκης, Μ. Μαρουδή, Λ. Ολύμπιος, Τ. Πατρασκίδης, Φ. Πατρικαλάκις, Μ. Χάρος, Μ. Αγγελέτου, Π. Αλεξίου, Σ. Ανδρεάδη, Ν. Βανδώρος, Κ. Βαρβάκη, Ε. Γρίβα, Ε. Καλλιμάχου, Α. Κατσαμπάνη, Δ. Κωνσταντίνου, Σ. Μελετοπούλου, Ε. Μήταλα, Ν. Mπλιάτκας, Δ. Πανουργιά, Ε. Παπαδημητρίου, Α. Παπαδόπουλος, Σ. Παρασκευοπούλου, Σ. Πεχλιβανίδης, Φ. Πεχλιβανίδης, K. Ρίστικ, Ε. Σουρούνη, Κ. Τσακιρίδη, Ε. Χρύση.

Από τις 8 Δεκεμβρίου έως τις 14 Δεκεμβρίου το Beton7 (Πύδνας 7, Βοτανικός) φιλοξενεί το πρόγραμμα προβολών “After the rage”, το οποίο διοργανώνεται από την ελληνική αστική, μη κερδοσκοπική εταιρεία Lo and Behold. Κατά τη διάρκεια του “After the rage” θα προβληθούν βίντεο 12 καλλιτεχνών από τις αραβικές χώρες της Βόρειας Αφρικής και της διασποράς. Με την επιλογή των καλλιτεχνών αυτών, το project επικεντρώνεται περισσότερο στη γεω-πολιτισμική συνθήκη που έχει δημιουργηθεί τον τελευταίο χρόνο στις περιοχές αυτές παρά στην εύρεση εθνικών και θρησκευτικών στερεοτύπων ή στην ανακάλυψη των σχέσεων εξουσίας που αναπτύσσονται.

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

7/2$À/&À-/54( Στο πλαίσιο του Μονόδρομου, της 3ης Μπιενάλε της Αθήνας, η ομάδα KERNEL (Πέγκυ Ζάλη, Πέτρος Μώρης, Θεόδωρος Γιαννάκης) επιμελήθηκε το project “WORD OF MOUTH”, ένα πρόγραμμα εγκαταστάσεων, διαδικτυακών έργων και ζωντανών δρώμενων. Λίγο πριν από τη λήξη της Μπιενάλε, μιλήσαμε μαζί τους για το πώς ξεκίνησε η δράση τους ως ομάδα: «Αρχίσαμε να δουλεύουμε ως KERNEL το 2009, ορίζοντας με έναν περισσότερο συγκεκριμένο τρόπο τη συνεργασία που διατηρούμε μεταξύ μας τα τελευταία πέντε χρόνια. Πραγματοποιώντας τα πρώτα μας project κατά την περίοδο που φοιτούσαμε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και στην Αρχιτεκτονική Σχολή της Αθήνας αντίστοιχα, συνεχίζουμε μια δραστηριότητα που αφορά στην καλλιτεχνική παραγωγή, έρευνα και επιμέλεια». Τι ακριβώς είναι το “WORD OF MOUTH” που είδαμε στη φετινή Μπιενάλε; «Μέσα από ένα σύνολο καλλιτεχνών και ομάδων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, δημιουργήσαμε ένα δίκτυο συνεργασιών και προτείναμε ένα πρόγραμμα που αφορά το διάλογο μεταξύ διαδικτυακών project, μιας σειράς event και ενός συνόλου εγκαταστάσεων στον εκθεσιακό χώρο της Μπιενάλε. Το γεγονός ότι δουλέψαμε εντατικά στη συγκεκριμένη κοινωνικοοικονομική συνθήκη της Αθήνας, και ιδιαίτερα με τους όρους και τις πρακτικές εμπλοκής που επιλέξαμε, προσέφερε τη δυνατότητα να δοκιμαστεί και να διευρυνθεί ουσιαστικά η πρακτική μας. Ταυτόχρονα, όμως, κατέστησε ορατά τα όρια και τις προβληματικές πάνω στα οποία πρέπει να στοχαστούμε, τα οποία καλούμαστε να διαχειριστούμε κριτικά». Σχεδιάζουν κάτι μετά την ολοκλήρωση του “WORD OF MOUTH”; «Βλέπουμε το τελευταίο αυτό project μας ως συνέχεια μιας συνολικότερης παραγωγής και δραστηριότητας. Ετσι, θεωρούμε ότι υπάρχουν ακόμα αρκετές πτυχές του που θα μας ενδιέφερε να διερευνήσουμε περαιτέρω, μέσω διαφορετικών format και πλαισίων. Βασική μας πρόθεση είναι να συνεχίσουμε το διάλογο και τη συνεργασία με καλλιτέχνες και ομάδες που εμπλέξαμε στην επιμέλειά μας». Ως μέρος της δρασης των KERNEL, o Αριστείδης Αντονάς θα παρουσιάσει μια νέα έκδοση του «Εκκρεμές κειμένου» στο ισόγειο της Διπλαρείου από τις 9 μέχρι τις 11 Δεκεμβρίου, ενώ το Floater Magazine θα παρουσιάσει τη διαδικτυακή έκδοση “Athens Audiograms” στις 10 και 11 Δεκεμβρίου. Τέλος, την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου στις 7:00 μμ. θα παρουσιαστεί ο «Γεννήτωρ φαντασιακής πλοκής», το υβριδικό έργο του Αγγελου Πλέσσα, που αποτελεί και αυτό μέρος του “WORD OF MOUTH” σε επιμέλεια KERNEL. m m

v¹´¹j°ÀÀ´j¯j¹° Às ± Àª À ÀNRITINIOTIS METROPOLISNEWS GR

©© Ð Ò© © p â © à p © ©Ó â p ¡ ©cË © ©{ Ò © {â© ¡ ä ©{ ¡© ¡ © Ò å©Ï â © ©Ó Ò i ©© Ò ¡ © {â© ©Î á ©¡{ ¡ â© â ©Ë © ß © á © â ¡© á © ©{ {ß © àp © ß ©â © © ¡ ¡pâ© © á ©c â i © ©© © ©Í É© Ò © á p © p ä©{ p ä© © Ò ¡ © ¡©Ï ¢ Ò ©© Ð © ¡ ä © á ©{Ò © à p ©© Ð p © Ò © Ò © © { Ò å©

x

::: 0(75232/,61(:6 *5

¼ rÀ À¸ ¸ ® À i ³ ¸ ­ À·¸ ¸­r

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

iniª»¿´lÀ·t´l

Πού είναι το πράσινο παπάκι, οέο; Είδατε τον Γιώργο Παπανδρέου στο συνέδριο των «Πρασίνων» στη Γερμανία να φιγουράρει χαζοχαρούμενα με το πλαστικό παπάκι και θέλετε οπωσδήποτε να αποκτήσετε το... αγχολυτικό αυτό αξεσουάρ; Δεν έχετε παρά να επισκεφτείτε πασίγνωστη αλυσίδα παιχνιδιών ή κάποιο κατάστημα με είδη μπάνιου και να το κάνετε ολόδικό σας με μόνο τρία ευρώ! Αν μη τι άλλο, τζάμπα πράγμα για την εξασφάλιση της απόλυτης... νιρβάνας. Μπορείτε, επίσης, να το βρείτε online και σε γιγαντιαία έκδοση -για ακόμα μεγαλύτερη χαρά- με μόλις 20 ευρώ, ενώ μερικά site μπορούν να μετατρέψουν το παπάκι σε ό,τι χωράει ο νους σας. Προτείνουμε ανεπιφύλακτα την έκδοση «πρώην πρωθυπουργός που έκανε την πάπια»... s ª

jn·ªt²j°ni njªmtk¹Àmi¹Ànik¹st Αυτές τις ώρες βρίσκεται σε εξέλιξη μια μάχη. Ανάμεσα στους ισχυρούς του γαλλογερμανικού άξονα και στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Είναι η πρώτη φορά που οι Ευρωπαίοι ηγέτες συναντώνται σε μια τόσο πιεστική και εν τέλει ζοφερή για το μέλλον συγκυρία. Απογυμνωμένη από το μανδύα της ελπίδας που την περιέβαλλε για παραπάνω από μισό αιώνα, η Ευρώπη μοιάζει να βυθίζεται στον ιστορικό εφιάλτη της: την ανάδυση των εθνικών στρατηγικών έναντι του κοινού οράματος. Φωνές, όπως εκείνες των φεντεραλιστών της ομάδας Spinelli, καλούν από χθες τους ηγέτες των μικρότερων χωρών «να μην υποκύψουν στον πειρασμό του γαλλογερμανικού πραξικοπήματος». Ο γηραιός Χέλμουτ Σμιτ περιέγραψε γλαφυρά την κατάσταση από το βήμα του συνεδρίου των Γερμανών σοσιαλιστών. Η Αγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί δείχνουν να μην υποκύπτουν στις πιέσεις και περπατούν πάνω στην πορεία που θεωρούν κατάλληλη, η οποία συνοψίζεται ως εξής: «Οσοι μπορούν ακολουθούν, οι υπόλοιποι ας μείνουν πίσω». Και αν για τη Μέρκελ είναι στρατηγική, για τον Σαρκοζί είναι ο μοναχικός δρόμος του κατά πάσα πιθανότητα χαμένου των προεδρικών εκλογών της άνοιξης. Αυτή η πρόταση επίλυσης που ετοιμάζει το ζεύγος «Μερκοζί» θυμίζει τη γραμμή Μαζινό: γραμμές άμυνας, πολυβολεία, πυροβόλα, λαγούμια, χαρακώματα και πέτρινοι τοίχοι. Οπως τότε, έτσι και σήμερα, οι γραμμές αυτές δεν εξυπηρετούν κανέναν πρακτικό σκοπό. Οπως το 1941 τα γερμανικά πάντσερ έκαναν «περίπατο» ως το Παρίσι μέσω των Κάτω Χωρών, απλά παρακάμπτοντας τη γραμμή Μαζινό, έτσι και οι αγορές σήμερα έχουν αποδειχθεί περισσότερο ευέλικτες από την ΕΕ. Σε αυτό το περιβάλλον είναι σαφές ότι η Ελλάδα λίγα πράγματα μπορεί να κάνει. Ισως όμως είναι και μια ευκαιρία να ασχοληθούμε σοβαρά με την ανάταξη της κοινωνίας και την ανασύνταξη της οικονομίας, να δούμε δηλαδή κι εμείς τον εθνικό στόχο, δίχως να μετατρέπουμε κάθε φορά τη δύσκολη κατάσταση της χώρας σε άλλοθι για τους εταίρους μας. Αυτό -για αρχήμπορούμε να το πετύχουμε. ¶¸ ± Às³­

22

u

::: 0(75232/,61(:6 *5

²ji»ªtÀ nslnl°

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

Àj ® À° ¸­r Τι συνέβη όταν το 2005 η θεατρική ομάδα «Οχι παίζουμε» αποφάσισε να βάλει μπροστά το UrbanDig Project της και να σκαλίσει τις αθηναϊκές λογοτεχνικές -και όχι μόνομνήμες; Ηταν η αρχή ενός ταξιδιού από γραφή σε γραφή και από τοίχο σε τοίχο. «Ολο αυτό δεν είναι καθόλου μια προσωπική υπόθεση και αυτό είναι το σημαντικό», λέει ο σκηνοθέτης της ομάδας Γιώργος Σαχίνης, για να καταλήξει στο ότι «η αναζήτηση του παρελθόντος, η σύνδεση με το παρόν και τα ερωτήματα για το μέλλον είναι μόνο αφορμές. Το πιο σημαντικό σε όλο αυτό είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που συνδημιουργούν». Ο Γιώργος, πέρα από τη διαδικασία της αναζήτησης ριζών στο παρελθόν αυτού του τόπου, βλέπει την πιο δυνατή ρίζα στην ιδέα του UrbanDig Project. «Ακόμα κι αν κάποτε τα χάσουμε όλα, θα έχουμε αυτό». Η ομάδα «Οχι Παίζουμε» με τις παραστάσεις της εξερευνά συγγραφείς και κτίρια του παρελθόντος, αρχιτεκτονικές και φαντάσματα, ενώ ταυτόχρονα κάνει το βήμα της προς το μέλλον. Πρόκειται για ένα project διαρκώς εξελισσόμενο και μεταβαλλόμενο, ένα στόχο τον οποίο ακολουθούν με συνέπεια εδώ και έξι χρόνια.

Το παρελθόν δεν είναι ποτέ νεκρό Για την ακρίβεια, σύμφωνα με τον Φόκνερ δεν είναι καν παρελθόν. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο νομίζω πως εξελίσσεται ο διάλογος της «Οχι παίζουμε» με τον τόπο, το χρόνο και τους συγγραφείς. «Το θέατρο είναι όμορφο, γιατί γεννιέται και πεθαίνει», λέει χαμογελώντας ο Γιώργος, καθώς αναλογιζόμαστε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όσοι θέλουν να κάνουν θέατρο στην Ελλάδα. «Σίγουρα το χρηματικό έπα-

»Æ¨5RBAN$IG¨PROJECT¨ ¨ ÆÑÅ ¨d¹ ¨w É Æ Ñ j¨ Ç ¨ ¨w ¨ Ç ¨ ƨ 4%$X!THENS¨#HALLENGE¨ θλο είναι σημαντικό, ιδιαίτερα σε αυτούς τους καιρούς, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι 1.500 άνθρωποι επιβραβεύουν την ιδέα σου, τη συνολική σου προσπάθεια, τη διαδρομή σου και όχι απλώς μία παράσταση». Η ομάδα αναζητούσε πάντα για τις παραστάσεις της χώρους που να μπορούν να πετύχουν τη σύνδεση -τόσο τη δική της όσο και τη δική μας, των θεατών- με το παρελθόν και την πόλη, αρχικά με αφορμή «καταραμένους» λογοτέχνες. Σιγά σιγά το ενδιαφέρον στράφηκε κυρίως στην εμπειρία του χώρου, που απέκτησε τελικά και την πρωταρχική σημασία, αλλά η λογοτεχνία είναι πάντα το όχημα. Ο Γιώργος αναφέρει για την πορεία τους ότι: «Ξέρουμε πως θα είμαστε εδώ του χρόνου και θα κάνουμε κάτι άλλο και στη διαδρομή αυτή θα μας έχει οδηγήσει αυτό που ζήσαμε στην προηγούμενη παράσταση». Το Φεβρουάριο θα παρουσιαστεί ξανά το «Ελπίς», στο κτίριο όπου στεγάστηκε το πρώτο νοσοκομείο της χώρας (Δημοτικό Νοσοκομείο «Η Ελπίς», νυν Πνευματικό Κέντρο Αθηνών στην οδό Ακαδημίας) και το Μάρτιο θα ξεκινήσει η επόμενη σειρά παραστάσεων με τίτλο «Λεπίς», στο πρώτο βρεφοκομείο της χώρας (Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθηνών, πλατεία Κουμουνδούρου). «Το ζητούμενο είναι να σταματήσουμε να τρέχουμε. Να κόψουμε λίγο ταχύτητα και να αφουγκραστούμε τους τοίχους αυτής της πόλης, την ενέργεια που φέρουν οι χώροι αυτοί και την αισθητική που επικοινωνούν», μας προτρέπει ο Γιώργος κλείνοντας τη συζήτηση.

tÀ »i´is»tuvt°À muª¹t° Àiµµj´tu

m ±½ Às¸ r ¸Àn¸ r o ¸ ± À° ¸¬ À·

u

24 ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

Πέρυσι τον είδαμε να χορεύει σαν επαγγελματίας και να κερδίζει την πρώτη θέση στην εκπομπή “Dancing with the stars”, φέτος τον βρίσκουμε να τραγουδάει σε μουσική σκηνή και να καταφέρνει να εντυπωσιάσει το κοινό. Παλιότερα τα έκανε και τα δύο στο πλαίσιο μουσικών παραστάσεων στις οποίες συμμετείχε. Ο Αργύρης Αγγέλου, όμως, είναι επαγγελματίας ηθοποιός και αυτό δεν θα το άλλαζε με τίποτα. Εκτός από τη συμμετοχή του στη μουσική παράσταση «Ψύχραιμα» μαζί με την Ηρώ, πρωταγωνιστεί και στο «Σεσουάρ για δολοφόνους», που παίζεται για 13η χρονιά. Αν και έχουν περάσει ήδη έξι χρόνια από το πρώτο επεισόδιο του «Παρά Πέντε», παραδέχεται ότι το κοινό τον έχει ταυτίσει με το ρόλο του Φώτη με το τσουλούφι, που προσπαθεί να κάνει τα νούμερα τηλεθέασης του Τηλεβόα να... ανέβουν. Ευγενικός και χαμογελαστός, αναζητά τρόπους για να παραμένει ψύχραιμος στη δύσκολη οικονομική συγκυρία στην οποία ζούμε. «Πρέπει να πιέζω τον εαυτό μου συνέχεια να μην με παίρνει από κάτω», λέει χαρακτηριστικά ο Αργύρης. Τι γίνεται όμως στο θέατρο; Η κρίση διαμορφώνει καινούργιες νοοτροπίες και συμπεριφορές; «Υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής και αυτός είναι η μιζέρια. Την εισπράττουμε πολύ έντονα από τον κόσμο που έρχεται

::: 0(75232/,61(:6 *5

στο θέατρο. Υπάρχουν μέρες που το κοινό έρχεται, όχι απλώς χωρίς να έχει όρεξη να γελάσει, αλλά με νεύρα επειδή βρίσκεται εκεί. Αυτό είναι κάτι που δεν έχω ξαναζήσει. Συνήθως αντιλαμβάνεσαι κάποιους να δυσανασχετούν, αλλά όχι ως γενικό φαινόμενο, ως διάθεση. Συμβαίνει βέβαια και το αντίθετο. Υπάρχουν μέρες και παραστάσεις όπου βλέπεις κόσμο να είναι αφύσικα χαρούμενος. Τόσο πρόθυμος να γελάσει, που ακόμα και αν είχε μπει κατά λάθος σε ένα δράμα, πάλι θα γελούσε. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και στο μαγαζί με την Ηρώ». Οι έντονες αλλαγές διάθεσης δεν περιορίζονται όμως μόνο στο κοινό. Και οι ηθοποιοί έχουν έντονη ανασφάλεια, κυρίως οικονομική. «Συνήθως όλοι γύρω μου είναι πιο αισιόδοξοι από εμένα. Αλλά όλοι περνάμε δύσκολα. Είναι ένα πολύ ανασφαλές επάγγελμα από τη φύση του και τώρα είναι χειρότερα. Εγώ είμαι από τους τυχερούς, δεν έχω να συντηρήσω οικογένεια και παιδιά, αλλά όλοι ανοιχτήκαμε το τελευταίο διάστημα. Αν θέλεις να είσαι συνεπής πολίτης πια, πρέπει να τρέχεις πολύ». Η κρίση λένε ότι συχνά γεννά σημαντικά πράγματα στην τέχνη. Ο Αργύρης φαίνεται λίγο επιφυλακτικός. «Το εύχομαι», λέει χαρακτηριστικά. «Δεν το έχω διακρίνει ακόμα, ίσως γιατί είναι πολύ νωρίς. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Θέλω να πιστεύω όμως ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Είναι κρίμα να μην

βγει κάτι καλό από όλο αυτό». Οσον αφορά τις εργασιακές του επιλογές, ο Αργύρης είναι επαγγελματίας και έχει ξεκάθαρη άποψη για τα πράγματα. «Εδώ και 13 χρόνια που δουλεύω δεν έχω επιλέξει ένα συγκεκριμένο προφίλ. Στο θέατρο μου έχουν δοθεί ευκαιρίες να κάνω αρκετά διαφορετικά πράγματα. Και αυτό γιατί είμαι ανοιχτός στα πάντα, οποιαδήποτε στιγμή με ρωτήσεις. Δεν έχω κόμπλεξ ούτε να πάω σε ένα τηλεοπτικό σόου, ούτε να πάω σε μια εκπομπή όπου μπορεί να τσαλακωθώ. Δεν με νοιάζει. Από τις επιλογές μου αποδεικνύεται ότι δεν έχω στεγανά, ούτε φοβάμαι αν θα εκτεθώ, παραδείγματος χάριν, για τη φωνή μου ή τις ικανότητές μου στο χορό». Και όπως φάνηκε από τις τελευταίες του εμφανίσεις, ο Αργύρης κάνει πολύ καλά και τολμάει, γιατί τα καταφέρνει και όταν χρειάζεται να τραγουδήσει, αλλά και να χορέψει. «Τα αγαπώ όλα αυτά και πιστεύω ότι ένας ηθοποιός μπορεί και πρέπει να τα κάνει όλα. Μακάρι να είχαμε την παιδεία στην Ελλάδα να τα κάνουμε όλα και καλά. Αλλά είμαι ηθοποιός και ξεχωρίζω το θέατρο. Δεν κάνω ούτε μαθήματα φωνητικής, ούτε χορού. Προσαρμόζομαι στις απαιτήσεις της δεδομένης στιγμής». Φέτος μοιράζει το πρόγραμμά του ανάμεσα στη σκηνή του TAS Stage στο Γκάζι και στο Θέατρο Αποθήκη. «Περνάω πολύ καλά με την Ηρώ, παρόλο που στην

25 ::: 0(75232/,61(:6 *5

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

tÀ r­

αρχή φοβόμουν και μου πήρε καιρό να το ξεπεράσω. Εχω τραγουδήσει σε παραστάσεις, αλλά είναι πολύ διαφορετικό όταν παίρνεις το μικρόφωνο και εκτίθεσαι μπροστά στο κοινό», αναφέρει ο ίδιος για τη συνεργασία του με την ταλαντούχα τραγουδίστρια. Οσον αφορά το «Σεσουάρ για δολοφόνους», τονίζει: «Εμείς το αντιμετωπίσαμε σαν καινούργια παράσταση. Ο κόσμος βέβαια έχει αποδείξει ότι το αγαπάει και το εμπιστεύεται. Ερχεται και ξέρει ότι θα περάσει καλά. Το interactive στοιχείο του είναι αυτό που το έκανε να ξεχωρίσει από τον πρώτο χρόνο. Τώρα το βλέπεις σε πολλές παραστάσεις». Κλείνοντας, η συζήτηση έρχεται σε απωθημένα. Ρόλους και συνεργασίες. «Θέλω παρά πολύ να παίξω με τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου, που ήταν καθηγήτριά μου στη σχολή, αλλά και με άλλους συναδέλφους της γενιάς μου. Με τη Μαρία Σολωμού, τη Σμαράγδα Καρύδη και τον Γιώργο Καπουτζίδη, με τους οποίους έχουμε συναντηθεί μόνο μία φορά στο θέατρο». Από ρόλους και έργα δεν έχω κάποιο απωθημένο, ούτε είχα ποτέ. Εχω ταξιδέψει αρκετά και έχω κάποια πράγματα στο μυαλό μου. Εχω βάλει στο μάτι ένα έργο που είδα στη Νέα Υόρκη στην πρώτη πρεμιέρα του και θα ήθελα να το ανεβάσω στην Ελλάδα», αναφέρει ο Αργύρης και του ευχόμαστε ολόψυχα να τα καταφέρει!

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και άλλων δυσάρεστων καταστάσεων για την ψυχική μας διάθεση, θα πρέπει εξαρχής να ομολογήσω ότι με τον Αργύρη Αγγέλου με συνδέει συγγένεια. Ο παππούς του ο Χρήστος (από την πλευρά του πατέρα του) και η γιαγιά μου η Φωτούλα (από την πλευρά της μάνας μου) -μακαρίτες και οι δύο από χρόνια- ήταν δύο αγαπημένα αδέλφια που γεννήθηκαν λίγο έξω από τη Χαλκίδα (στην περιοχή της Αγίας Ελεούσας), εκεί μεγάλωσαν και στα μέρη αυτά έφτιαξαν τα σπιτικά και τις οικογένειές τους. Αρα, ξαδέλφια και αυτό δεν αλλάζει. Οπως δεν αλλάζει και η εκτίμησή μου στο πρόσωπό του. Ο λόγος απλός: O Αργύρης, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Χαλκίδα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, που οι Τέχνες δεν ήταν δα και η πρώτη του προτεραιότητα, είναι ένας πραγματικός, χωρίς προσθαφαιρέσεις και εκπτώσεις, επαγγελματίας της αγοράς του θεάματος - της εγχώριας αγοράς του θεάματος. Το ίδιο ήταν και πριν από την κρίση, το ίδιο είναι και τώρα εν μέσω κρίσης... Τον εκτιμώ γιατί βρίσκεται με τα δυο του πόδια σταθερά βαλμένα στο έδαφος της πραγματικότητας. Αποφεύγει να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, δεν τα πάει καλά με τις ταμπέλες και τους διαχωρισμούς, δηλώνει απλά ηθοποιός που δουλεύει σκληρά για να τα φέρει πέρα και συνεχίζει να κυνηγάει τις δουλειές με το πάθος και την αγωνία του νεοφερμένου στο χώρο. Γι’ αυτό ο Αργύρης -και πολλοί άλλοι συνάδελφοί του- έχει τη θέση του στην εφημερίδα μας. m ¸ À» ¸ ¬

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

yÄ v { y {y

Ο Χρήστος Μουστάκας και ο Γιώργος Στιβανάκης, από τα παλαιότερα μέλη της ομάδας Σπείρα Σπείρα, μας μίλησαν για το μύθο των Ατρειδών που έγινε μιούζικαλ με τον τίτλο «Σιγά τα αίματα» και μοιάζει πιο επίκαιρος από ποτέ. m ±½ Àµ r Àm¸ ¸ r o ¸ ±¸ À° ¸¬ À·

«H Σπείρα Σπείρα θα κάνει μιούζικαλ», μου έλεγε ο Σταμάτης Κραουνάκης το καλοκαίρι. Γιατί τόσο καιρό τι έκανε; Και μουσική και θέατρο και τραγούδια και πρόζα. Αν και είναι φύσει ταγμένη στο μιούζικαλ, ως τώρα η σχέση ήταν εξ αγχιστείας. Τώρα γίνεται πρώτου βαθμού και δεσμού «αίματος». Κρίση; «Σιγά τα αίματα!» «Είναι μια τρελή κωμωδία βασισμένη στο μύθο των Ατρειδών, με αναφορές στην ιστορία της Ελλάδας που καταδεικνύουν τα κοινά στοιχεία με τη σημερινή Ελλάδα. Στην ουσία όμως είναι μια νεοελληνική κωμωδία», αναφέρει ο Χρήστος Μουστάκας, από τα πιο παλιά μέλη της Σπείρας μαζί με τον Γιώργο Στιβανάκη. Τους συνάντησα λίγο πριν από την παράστασή τους στην Αθηναΐδα και μιλήσαμε για το έργο, αλλά και την ελληνική πραγματικότητα. «Είναι ένα έργο γραμμένο για τη Σπείρα από τον Ακη Δήμου. Πάντα θέλαμε να κάνουμε μια τέτοια παράσταση», τονίζει ο Γιώργος και ο Χρήστος προστέσει: «Αυτός ήταν ο στόχος της Σπείρας από τότε που λειτούργησε ως ομάδα και είναι πιο κοντά σε αυτό που ήθελε πάντα να κάνει». Μα γίνεται να γελάσεις με τραγωδία; Και όχι μία, αλλά τέσσερις τραγωδίες σε συσκευασία δίωρης παρωδίας με τους άντρες να παίζουν όλους τους ρόλους, όπως στο αρχαίο ελληνικό θέατρο. Κι όμως γίνεται. Και με γούστο. Οχι δήθεν, με τύπου σκηνοθετικά ευρήματα και προσπάθειες εντυπωσιασμού. Το εγχείρημα βοηθάει και μια περίεργη σύμβαση στην οποία μπαίνει ο θεατής. Γιατί παρακολουθεί τις πρόβες ενός θιάσου ηθοποιών που θέλει να ανεβάσει μια παράσταση και να την κάνει επιτυχία. Και η παράσταση αυτή είναι τραγωδία! «Το έργο είναι πολύ σουρεάλ. Εχει τρομερές καφρίλες για το θέατρο, τον Αισχύλο και την πολιτική. Είναι ένα λυτρωτικό έργο. Το γέλιο του, το κλάμα του, αλλά και το πολιτικό του σχόλιο», αναφέρει ο Γιώργος ή, αν προτιμάτε, η Κασσάνδρα της παράστασης. Η δε Κλυταιμνήστρα, δηλαδή ο Χρήστος, επισημαίνει: «Αυτό που με χαροποιεί από τα σχόλια όσων έχουν δει την παράσταση είναι ότι υπάρχει ένας καλός λόγος για τον κάθε ηθοποιό. Και σε αυτό έχει συμβάλει η σκηνοθέτις Αθανασία Καραγιαννοπούλου, που ανέδειξε τα καλά στοιχεία του καθενός μας». Τους ρωτάω αν ζήλεψε

ο Σταμάτης που για πρώτη φορά δεν ανέλαβε τη σκηνοθεσία και μου απαντούν πως ήταν ένα υπέροχο πλάσμα κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και ότι αφέθηκε στα χέρια της Αθανασίας. Η παράσταση ξεκίνησε πριν από σχεδόν ένα μήνα. Δυο μέρες νωρίτερα ο Παπανδρέου μίλησε για δημοψήφισμα. Στην πρεμιέρα, όταν στο έργο έγινε αναφορά στο δημοψήφισμα της πρώτης Εθνοσυνέλευσης, το αίσθημα που σου δημιουργούσε το επίκαιρο σχόλιο της παράστασης ήταν σοκαριστικό. Τους λέω πως αναρωτιόμουν αν είχε γραφτεί την προηγούμενη μέρα το κείμενο. «Επρεπε να δεις την αντίδραση των θεατών τη μέρα που αποφασίστηκε η κυβέρνηση συνεργασίας. Κοκάλωσαν. Ακουγες ακόμη και τους αναστεναγμούς τους».

)NFO c Ò© © áp i© ¡©É © àp ¡ á ©É á ©Ï { ä ¡ Ð ¡ à© ä ä © pÒ ©Ï ¡ Ò

© á © Ò ©Ë¡ â ᢠ¡ © © ¡ ä ©Ø à © á © Ð{Òp{ © ä ©)DQNLD©*@KTS@ © Ò ©Ï

Ò © pà ©ÐÒ ¢ ©Ø à ©Ð ¡ Ò © pà ©Ð{ Ò ©Ï ©Ð{ ¡ © © Ò

Εχουμε παγώσει βλέποντας όλο το έργο που παίζεται μπροστά μας; «Δεν έχω αφεθεί να παγώσω. Συνεχίζω και ζω όπως ζούσα, όσο αυτό είναι εφικτό. Δεν βγάζει πουθενά η εσωστρέφεια και η κατάθλιψη. Πρέπει να εκτονωθεί», απαντάει ο Χρήστος και υπενθυμίζει πως η Ελλάδα ποτέ δεν έπαψε να λειτουργεί μικρο-οικονομικά. «Εμείς πάντοτε βοηθούσαμε μια γειτόνισσα που είχε πρόβλημα. Ή μαζεύαμε χρήματα στο σχολείο για την καθαρίστρια. Σε μικρή κλίμακα αυτά πάντα γίνονταν. Απλά τώρα έχει παραλύσει η μεγάλη κλίμακα», εξηγεί. Μήπως πρέπει να πούμε «Σιγά τα αίματα» και να συνεχίσουμε; Ο Γιώργος θα θυμηθεί κάτι που είπε ο Σταμάτης: «Είναι σαν το κακομαθημένο παιδάκι που φοβάται, έπεσε με το ποδήλατο και του είπε η μάνα του: ‘Σιγά τα αίματα. Θα κλείσει η πληγή, θα ξαναχτυπήσεις κάποια στιγμή. Σήκω, πάρε το ποδήλατο και τρέχα!’» Ή, όπως λέει και το τραγούδι της παράστασης: «Ελα, έλα, έχω κι άλλο, δυο δάχτυλα πληγή, θέλω κάτι να σου βγάλω, για να αντέξεις τη σφαγή».

x

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

+%+ τα μηνύματα της εβδομάδας

À»r À² ­ À TERRA?GELIDA HOTMAIL COMÀ

H Eλισσάβετ Κωνσταντινίδου εξομολογήθηκε πως πλήρωσε με μεγάλο ψυχικό τίμημα τη δημοσιότητά της από το «Παρά Πέντε». Τώρα πια που δεν υπάρχουν σίριαλ και τα θέατρα είναι άδεια, θα μπορέσει επιτέλους να αναρρώσει. Ο Ηλίας Ψινάκης αποχώρησε από το Fab 5, γιατί ο Τρύφωνας του έκανε «μαλλιά». Η Κατερίνα Παπουτσάκη δήλωσε πως στις σχέσεις της είναι δούλα και κυρά. Αν ήταν δούλα στη μία σχέση και κυρά στην άλλη σχέση, μένει αναπάντητο το ερώτημα τι ρόλο έπαιζε στις υπόλοιπες τρεις τέσσερις σχέσεις της που είδαν το φως της δημοσιότητας την τελευταία τριετία. Με ποια ιδιότητα επιτίθεται ο Σωτήρης Καλυβάτσης στους πρώην συντρόφους του «Ράδιο Αρβύλα»; Προφανώς αυτή του τραγωδού. Ο Χρήστος Φερεντίνος παραπονιέται για το πρωινό ξύπνημα που αναγκάζεται να έχει λόγω του πρωινού στον ANT1. Ολοι οι υπόλοιποι τον ευγνωμονούμε, γιατί με αυτήν τη θυσία του εκείνη την ώρα μπορούμε να συνεχίσουμε να κοιμόμαστε. Η Σίσσυ Χρηστίδου δηλώνει πως πηγαίνει κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Επειδή τις υπόλοιπες μέρες λόγω δουλειάς δεν προλαβαίνει να αγοράσει ψωμί, παίρνει προμήθειες ορμώντας στα αντίδωρα. Η Αντζελα Δημητρίου ηχογράφησε χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Τη ζεϊμπεκιά του ταράνδου. Η Κατερίνα Καινούργιου ρωτάει τους «ακόλουθούς» της στο Τwitter τι πρέπει να κάνει για να της περάσει ο στομαχόπονος, γιατί, όταν ρώτησε το γιατρό της, αυτός της απάντησε από συνήθεια «πλαστική» χωρίς να την ακούσει. Για να φημολογείται ότι επιστρέφει το «Κους Κους» στην τηλεόραση, σημαίνει ότι η Κατερίνα Καραβάτου αισθάνεται έτοιμη να ξαναμείνει έγκυος. «Μα γι’ αυτό τον συλλάβανε;», θα σκέφτηκε η Ρούλα Κορομηλά για τον Λάκη Γαβαλά, όταν εκείνος αποκάλυψε ότι βάφει τα νύχια των ποδιών του μοβ, αφού είναι γνωστό πως η ξανθιά παρουσιάστρια θεωρεί το συγκεκριμένο χρώμα γρουσουζιά. Η Ελενα Παπαρίζου ζει μια εντελώς βαρετή ζωή. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι η αυτοβιογραφία της, που πρόκειται να εκδοθεί με το νέο της CD, θα είναι μόνο 80 σελίδες. Η Eλενα Παπαβασιλείου αισθάνθηκε ότι έγινε ρεζίλι μια φορά που σκόνταψε σε ένα εστιατόριο, πέφτοντας κάτω μαζί με το δίσκο του φαγητού της. Αν ήταν ντυμένη με τα μίνι, όπως έβγαινε στην τηλεόραση, είναι λογικό. Οταν ο Πάνος Κιάμος αναρωτιέται: «Πού πηγαίνουν τα χρήματά μας;» γιατί κανείς από το κοινό του δεν απαντάει το προφανές, που είναι: «Σε γαρύφαλλα»;

θα νε;», λλάβα λά για τον υ σ ν τό το ρομη ποκάλυψε γι’ αυ Ρούλα Κο α «Μα η είνος κ ε του ε τηκ όταν ν ποδιών ά , ά σκέφ λ α β ξανθι ω τ α η Γ α Λάκη ει τα νύχι ωστό πως εκριμένο φ γν γκ ότι βά ού είναι το συ αφ εωρεί θ α ι μοβ, ρ τ υσιάσ ιά. παρο γρουσουζ α

μ χρώ Ä

} |

Ät}

{

} { â ©Ó à ©Ï Ò

° ½ À ½³ ¸ À s ® ¸ Àm¸ ¸ r

Η Μ tÀ³ αρίν Α α Π ¸ À ολυ βρά θανασι À μ δ ά στο υ θέτου δου κά έρη και ¸ ³ θε Δ κοιν ν το η Αν κή ευ ό κα α του perfor που παρ υτό ζήτ τέρα κα τολή man ι Τρ THE ημα ακο ί c σε μ ATROV e «Αγά λουθεί της αγά τη ICTO πη Ε τη δ ία α πης της ιαδ πό ίνα RI Αθ εισπ ράττ ήνας μ τις απο A. Παίζ ι», στο ραστιοντα ουν λαυ φου ε δι ντήσ ς θερμ κά τους στικότερ και χορ αγιέ ό εύ εις σ ε κ τ το τι ατο χειρ είμενα ς παρασ ουν και οκρ τ είνα άσει σκ ότ ι τελ ς ικά ημα, αλ ηνοθεσ ο έρ ία, λά κ ωτα ς. Α αι απαπίστ ευτε ς!

Á

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

Ä Ü ô ô Ü ivÀiu»iÀ»iÀ3-3 Θυμάστε όταν πρωτομπήκαν στη ζωή μας τα κινητά τηλέφωνα (εκείνα τα τεράστια με τις κεραίες!) που η μόνη χρήση ήταν η φωνητική κλήση; Θυμάστε μετά πόσο «χάι» και «σούπερ τέκνο» μας φάνηκαν οι διαφημίσεις που έδειχναν πως μπορούσαμε όχι μόνο να μιλάμε, αλλά και να γράφουμε σύντομα μηνυματάκια; Τα sms έγιναν πολύ γρήγορα ο πιο συχνός τρόπος επικοινωνίας με τους γύρω μας. Μάθαμε να γράφουμε γρήγορα, να συντομεύουμε φράσεις, να στέλνουμε γελάκια και απορημένα κεφαλάκια. Κλείναμε ραντεβού επαγγελματικά, στέλναμε ερωτικά μηνύματα, σχολιάζαμε κάτι που βλέπαμε στην τηλεόραση και... και... Οποιος έχει περάσει φάση μεγάλου έρωτα, ξέρει ότι ο ήχος του εισερχόμενου sms (που ελπίζεις να έρχεται από το πρόσωπο...) είναι κάτι αντίστοιχο με μια μεγάλη γουλιά νερό όταν ξεροψήνεσαι από τον ήλιο στην παραλία! Τι με έπιασε τώρα και γράφω αυτές τις αμπελοφιλοσοφίες περί κινητών τηλεφώνων και γραπτών μηνυμάτων; Μα, δεν ξέρω αν το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά τελευταία με τα sms πάει να γίνει ό,τι έγινε με το mailbox μας. Για πότε γέμισε κι αυτό με junk mail και διαφημιστικά, ούτε το πήραμε είδηση. Ε, λοιπόν, προς τα εκεί οδεύει και η γραπτή επικοινωνία μέσω sms. Πώς το κάναμε αυτό το λάθος και δώσαμε το κινητό μας σε καταστήματα όπου ψωνίζαμε, σε εστιατόρια όπου τρώγαμε, σε αεροπορικές εταιρείες και ούτω καθεξής; Οχι ότι τους ήταν και πολύ δύσκολο να το βρουν από μόνοι τους δηλαδη... Κι έτσι, χτες, καλοί μου φίλοι, έλαβα δυο sms από μαγαζιά που έχουν μεγάλες εκπτώσεις, ένα από έναν παλιό μου κουρέα, που έριξε τις τιμές, δυο από εστιατόρια που οργανώνουν ειδικές βραδιές, ένα από εταιρεία κινητής που μου προτείνει να φύγω από τη δική μου και να πάω σε αυτήν (!) και ένα τελευταίο, που με ενημερώνει ότι μπήκα σε κλήρωση για ένα iΡhone. Μόνο από το «πρόσωπο» δεν έλαβα το πολυπόθητο sms. Τζάμπα πεταγόμουν σαν να με χτυπούσε ηλεκτρικό ρεύμα με κάθε δόνηση και γκλιν-γκλιν του κινητού... Ετσι μου ήρθε στο τέλος να απαντήσω στο ένα εστιατόριο: «Με ποιον να έρθω να φάω το ειδικό μενού σας με έκπτωση 50%; Αφού το μωρό μου δε με θέλει!» i

Δύο καλοί φίλοι, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου και ο Ευριπίδης Λασκαρίδης στην ταράτσα του «Χώρου 12Α».

â ©Ó à ©Ï Ò

::: 0(75232/,61(:6 *5

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

2&#ô4'#5 °©® ¸ À Ài ® ¸

)MAG).ATION Μια εντυπωσιακή έκθεση με τον τίτλο “ImagINation” παρουσιάζει το Εργαστήριο Φωτογραφίας της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών σε συνεργασία με το περιοδικό «Μητροπολιτικές Ιστορίες» στην αίθουσα της Εταιρείας Πολιτισμού ΧΩΡΟΣ 12Α στο Μοσχάτο. Οκτώ βιντεοπροβολές φωτογραφικών εικόνων από διαφορετικές θεματικές δημιουργούν μια κινηματογραφική αφήγηση που καταγράφει τις σχέσεις του ανθρώπου με την καθημερινή πραγματικότητα και το πολεοδομικό και φυσικό περιβάλλον στο οποίο ζει. Η επιμέλεια είναι του αναπληρωτή καθηγητή Φωτογραφίας Μανώλη Μπαμπούση, ενώ στα εγκαίνια παρενέβη μουσικά ο Αγγελος Στράλης. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 14 Ιανουαρίου 2012.

Εδώ και καιρό η Αθήνα σιγοσβήνει. Μια πόλη που προσπαθούσε ήδη με νύχια και με δόντια να διασώσει τον τίτλο της ως ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και μάλιστα ιστορική, έχει δεχτεί τέτοιο χαστούκι εξαιτίας της κρίσης, που έχει χάσει τη γη κάτω από τα πόδια της. Τα φώτα της, οι υπηρεσίες, οι υποδομές, οι διαθέσεις, οι επιχειρήσεις, όλα σιγοσβήνουν. Πριν ακόμα πέσει το σκοτάδι, οι μεγάλοι κεντρικοί δρόμοι του Κέντρου (πόσω μάλλον οι μικρότεροι) ερημώνουν από ανθρώπους και κίνηση. Με τη νύχτα, η εικόνα μιας αστικής Σαχάρας έχει ολοκληρωθεί. Ούτε ψυχή! Μόνο ζητιάνοι και άστεγοι στριμώχνονται μέσα σε χαρτοκιβώτια στις εισόδους των κτιρίων και στα σκοτεινά σοκάκια. Τα μπαράκια μισοάδεια (στην καλύτερη των περιπτώσεων) προσποιούνται ότι η ζωή συνεχίζεται και ότι χρειαζόμαστε ένα ποτό για να ξεχάσουμε τον ντουβρουτζά που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας. Η πρωτοφανής απουσία αυτοκινήτων δεν με χαλάει καθόλου, αλλά δίνει και αυτή έναν τόνο ξεπεσμού και αποσύνθεσης. Τα μαγαζιά, όσα από αυτά δεν έχουν βάλει λουκέτο, είναι άδεια από πελάτες. Με τα Χριστούγεννα προ των πυλών, τα πράγματα μόνο χειροτερεύουν: οι ελάχιστοι στολισμοί είναι πιο θλιβεροί από ποτέ, κάνοντας εκείνους των προηγούμενων ετών να μοιάζουν στη μνήμη μας με φωτισμένο Λας Βέγκας. Ουρές κόσμου βλέπει κανείς πλέον μόνο έξω από τα ταμεία της ΔΕΗ, των ΔΟΥ και στις στάσεις των ΜΜΜ. Μετρημένα πράγματα. Ούτε στα σουπερμάρκετ, ούτε στα θέατρα ή στα σινεμά, πλην ολίγων μόνο εξαιρέσεων. Μόνο τις Κυριακές, όταν έχει καλό καιρό, συναντάς πλήθος κόσμου έξω. Για βόλτα και μόνο. Οι ρακές που έρεαν είναι μετρημένες, τα κρασιά και οι μπίρες επίσης. Πού και πού μια παρέα τα δίνει όλα, ή τουλάχιστον όσα της έχουν απομείνει. Φοβάμαι, λυπάμαι, την πόλη που αγαπώ. Γι’ αυτό ψάχνω κάτι από τον παλιό της εαυτό στους δρόμους της, όπου μπορώ. Ελπίζω σύντομα πάλι να την ξαναβρώ. Μου λείπει. s m

ô

$ !#ô-$$

²³½¸À ®

â ©Ó à ©Ï Ò

Πώς φαίνεται σήμερα η ζωή, η Ελλάδα και η Αθήνα σε μία νέα δικηγόρο; Η Σοφία Ιωάννα Ελένη Μόσχου πήρε το πτυχίο της από τη Νομική Σχολή το 2010 και από τότε ασκείται σε δικηγορικό γραφείο προετοιμάζοντας τον εαυτό της για το επόμενο επαγγελματικό βήμα, δηλαδή την καταξίωσή της στο δύσκολο αυτό χώρο. Εκανε την επιλογή της πολύ νωρίς, από τη Γ΄ Δημοτικού, όταν έπαιζε με τις φίλες της παριστάνοντας ...τη δικηγόρο. «Ο παππούς μου, δικηγόρος και εκείνος, μου ‘κόλλησε’ το μικρόβιο του επαγγέλματος», εξηγεί. «Μου άρεσε και το status αυτής της δουλειάς, κάτι όμως που τώρα έχω απομυθοποιήσει, τουλάχιστον εν μέρει. Για να φτάσεις στο σημείο που προβάλλεται στο σινεμά και στην τηλεόραση, δηλαδή να αγορεύεις σε υψηλόβαθμα δικαστήρια, έχει πολύ δρόμο». Στον ελεύθερο χρόνο της θέλει να κάνει βόλτες στο κέντρο της πόλης, α αθλείται στο κολυμβητήριο κ και τώρα κάνει ποδήλατο. ««Ποδήλατο έμαθα πρόσφατα, όσο και αν ακούσ γγεται αστείο, και γουστάρω πολύ», λέει χαμογελώντας. π ««Μου δίνει μια αίσθηση εελευθερίας, όπως όταν κοιτάς τον ουρανό κολυκ μπώντας». Μέσα από βιβλία μ μαθαίνει για τη ζωή άλλων μ λ λαών (είναι Κριός, αλλά δεν είναι σίγουρη για τον δ ωροσκόπο της), της αρέω σ σουν τα ταξίδια και θέλει να τταξιδέψει όσο περισσότερο μ μπορεί. Αγαπημένο της μέρ ρος, το Παρίσι. Θεωρεί ότι ττο κέντρο της Αθήνας είναι ωραιότερο στη διάρκεια διαδηλώσεων, όταν δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα! Πώς φαντάζεται τη ζωή της δέκα χρόνια μετά; Να είναι ακόμα τόσο ερωτευμένη όσο σήμερα, να έχει κάνει παιδί, να έχει ζήσει στο εξωτερικό, να έχει καταξιωθεί επαγγελματικά και να έχει σπίτι ή γραφείο σε νεοκλασικό κτίριο. Η 24χρονη προσπαθεί να παραμένει αισιόδοξη για την κατάσταση στην Ελλάδα και εύχεται να πάνε όλα καλά. «Ακόμα και μέσα από την κρίση μπορείς να έχεις μια ποιότητα ζωής, εκτός και αν... καταρρεύσουν τα πάντα», διευκρινίζει. Αγαπημένη της μουσική είναι η ντίσκο και για τον έρωτα πιστεύει ότι «σε αναζωογονεί και δίνει νόημα στη ζωή και στο περιβάλλον σου, αρκεί να έχει ένταση και δράση!» Τι μήνυμα στέλνει στους πολιτικούς; «Εχετε δέκα δευτερόλεπτα για να φύγετε από τη Βουλή!» s m

v ¸À· r Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση κλείνει ένα χρόνο λειτουργίας και το γιορτάζει με όλο το προσωπικό της σε μια «οικογενειακή» φωτογραφία.

::: 0(75232/,61(:6 *5

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

â © ä © â{ ¡

j © ¸ À½ À ¸ ³¸ Η Σμαράγδα Καρύδη, η Μαρία Κωνσταντάκη και η Ντορέττα Παπαδημητρίου ήταν μερικοί από τους φίλους του Αντίνοου Αλμπάνη και του Γιώργου Παπαγεωργίου που βρέθηκαν τη Δευτέρα στο Θέατρο Θησείον για να απολαύσουν την επίσημη πρεμιέρα της παράσταση “I will Survive”.

-,ô2&#ô0- "

j À À ¸ À ¸À À r ½ À

â © ä © â{ ¡

Ακούω δεξιά κι αριστερά διάφορα λόγια της απελπισίας και της μιζέριας που ενοχοποιούν την Αθήνα για μύρια όσα. «Είναι μια άσχημη πόλη», άκουγα τις προάλλες δημοφιλή ηθοποιό να λέει σε μια τηλεοπτική του συνέντευξη και πρόσθεσε ότι όνειρό του είναι να γυρίσει στο χωριό του και να στήσει ένα θίασο ή κάτι τέτοιο. Στο καλό. Θα κάνει και έργο θεάρεστο. Στο καλό να πάνε και όλοι εκείνοι τους οποίους αίφνης ακούω να εφευρίσκουν διάφορα εναντίον της πόλης των Αθηνών για να καλύψουν τη δική τους τάση φυγής από τα δύσκολα. Θέλουν να την εγκαταλείψουν λες και θα αφήσουν πίσω τον κακό εαυτό τους. Κάπως έτσι έφυγαν κάποτε και από τα χωριά τους. Τρέχοντας. Για να ζήσουν το πρωτευουσιάνικο παραμύθι τους. Στοιβάχτηκαν σε πολυκατοικίες χτισμένες ακόμη και σε ρέματα για να τους χωρέσει. Πήραν οι περισσότεροι δυο τρία αυτοκίνητα να γεμίσει ο τόπος ρόδα και καυσαέριο και ρίχτηκαν στην τρελή κατανάλωση της... πόλης. Των χώρων της, της ατμόσφαιράς της, της ιστορίας της, της λάμψης της, των θεάτρων της, των ξενυχτάδικών της. Ηταν η πόλη των ευκαιριών απέναντι από μια μίζερη επαρχία, εγκαταλειμμένη από το κράτος είναι αλήθεια, αλλά και από τους κατοίκους της. Το πρωτευουσιάνικο όνειρο είχε πολλή χρυσόσκονη τότε, τη δεκαετία του ’50, όταν κατέβηκαν μαζικά στην Αθήνα οι φυλές της περιφέρειας, αλλά είχε και σκόνη από χωματόδρομους και λάσπες από φτωχογειτονιές. Οι περισσότεροι προσγειώθηκαν γρήγορα. Φαίνεται ότι πολλοί εξ αυτών δεν κατάφεραν, ωστόσο, ποτέ να εγκλιματιστούν. Παρέμειναν τράνζιτ σε έναν τόπο που δεν αγάπησαν. Και δυστυχώς η Αθήνα, αν έχει ασκήμιες, είναι αυτές ενός τόπου για περαστικούς. Γι’ αυτό και δεν κρατά τα σημάδια της ιστορίας της. Εύκολα αφανίστηκαν πρώτα οι πανύψηλοι φοίνικές της, ξεριζωμένοι για να μην θυμίζουν «ανατολίτικο τοπίο». Γι’ αυτούς έγραφε η Αμαλία στον πατέρα της Παύλο Φρειδερίκο το 1842: «Από χθες φυτεύω φοίνικες, είναι ωραίο δέντρο, λεπτό, κομψό, όχι μελαγχολικό, ψηλό, αλλά προπαντός όχι μελαγχολικό». Αυτοί οι «όχι μελαγχολικοί» φοίνικες των Αθηνών θυσιάστηκαν στην αντίληψη ότι η Αθήνα δεν πρέπει να θυμίζει Ανατολή. Μήπως δεν ξεριζώθηκαν και οι αθηναϊκές ιστορίες πίσω από τις βιτρίνες «του Ορφανού» και από το βάθος της στοάς του Απότσου; Λες και είναι σχέδιο σκοτεινό να μην κρατάει τη μνήμη της αυτή η πόλη. Την κρατούν όμως οι κάτοικοί της. Αυτοί που θα μείνουν πίσω και θα μετρηθούν τη δύσκολη ώρα και θα βρεθούν τόσοι, όσοι χρειάζονται για να αρχίσουν να φτιάχνουν την πόλη από την αρχή. Οι υπόλοιποι στο καλό. i rÀ¼ r

Á

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

ÑÄô ÑÄôÑÈ ô Ï È ´ »¹º´² ¨ ¸{º ~´

-AMACA SÀ YOK Η είδηση μεταδόθηκε από κινητό σε κινητό: το γνωστό εστιατόριο Mamaca’s, το πρώτο που άνοιξε στο Γκάζι όταν ακόμα η περιοχή ήταν υποβαθμισμένη και άγνωστη στους κοσμικούς Αθηναίους και σηματοδότησε την αναγέννησή της, έκλεισε, ή, όπως τουλάχιστον γράφει μια ταμπέλα στην πόρτα του, θα λειτουργήσει πάλι «σύντομα υπό νέα διεύθυνση». Ιδωμεν... â ©Ó à ©Ï Ò

n ¸ ®À r Αυτές τις μέρες, η ομάδα του Θεατρικού Οργανισμού «Πρώτες Υλες» ετοιμάζεται πυρετωδώς για την παράσταση «Γράφημα» του Ρομπέρ Λεπάζ, που θα ανέβει στις 21 Δεκεμβρίου στο MCF BarResto του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Ο Χρήστος Λύγκας, που υπογράφει και τη σκηνοθεσία, η Ηλέκτρα Νικολούζου και ο Τάσος Πυργιέρης θα μας οδηγήσουν σε ένα μεταφυσικό θρίλερ που είναι ταυτόχρονα και μια συναρπαστική ερωτική ιστορία.

Μέχρι σήμερα το μεσημέρι ήθελα να γράψω για την εκδήλωση των εγκαινίων της έκθεσης “ImagiNation” - όπου η εγκατάσταση στον 6οο τμ. και πλέον ενιαίο πρώην βιοτεχνικό χώρο κάτω από τα γραφεία της “Μetropolis” έδενε γάντι με τις ηλεκτρικές μουσικές παρεμβάσεις του Αγγελου Στράλη και διαμόρφωνε με έναν τρόπο απαράμιλλα αυθεντικό την αφήγηση μιας νέας και φρέσκιας Μητροπολιτικής Ιστορίας. Ηθελα να γράψω για τον Μανώλη Μπαμπούση, την ψυχή και την καρδιά του Εργαστηρίου, για την αιώνια εφήβη Μαρία Βασιλείου, για τον παλαιό σύντροφο και φίλο Πάνο Χαραλάμπους, για τον Πρύτανη και τη φίλη μου τη Βίκη, για τον «πάντα δίπλα μας» Ευριπίδη Λασκαρίδη, για τον Δημήτρη Παπαϊωάννου που μας έκανε την τιμή να έρθει στο «φτωχικό» μας και για εκατοντάδες άλλους που πέρασαν, είδαν, ήπιαν ένα ποτήρι κρασί και χάρηκαν μια αθηναϊκή πραγματικότητα με άρωμα μητροπολιτικό... Είχα ήδη αποθηκεύσει και ένα μικρό απόσπασμα από το δελτίο Τύπου της έκθεσης, εκείνο που ανέφερε ότι «η προσέγγιση των φοιτητών με τα μέσα της φωτογραφίας επιχειρεί να καταγράψει τις αντιφάσεις και την πολυπλοκότητα της πραγματικότητας, μας δίνει εικόνες άλλοτε με χιούμορ ή ειρωνεία, με ανατρεπτική διάθεση ή με αποστασιοποιημένη ματιά, αλλά και με τρυφερότητα», έχοντας επισημάνει εκ των προτέρων την πρόκληση/ πρόσκληση που είχε σχεδιάσει ο ακούραστος Μανώλης με τους λίγους αλλά πιστούς συνεργάτες του: «Η έκθεση μας καλεί να φαντασθούμε μητροπολιτικές ιστορίες, την εικόνα μιας ευρύτερης κοινότητας, με ευρηματικότητα και φαντασία...» Μετά το μεσημέρι, ήθελα να γράψω κάτι άλλο - παίρνοντας αφορμή από τα λόγια του επικεφαλής του ΟΤΕ Μιχάλη Τσαμάζ στην εκδήλωση για τις υποτροφίες προς νέα παιδιά από την περιφέρεια που πέρασαν με το σπαθί τους στα πανεπιστήμια και προέρχονται από οικογένειες που θέλουν στήριξη και βοήθεια για να τα βγάλουν πέρα. Εκείνη την ώρα σκέφτηκα ότι έτσι γράφονται οι διαφορετικές Μητροπολιτικές Ιστορίες, που μπορεί να μην έχουν άμεση σχέση με την Τέχνη, αλλά διακρίνονται από την ανθρωπιά τους. Ετσι προέκυψε αυτό το κείμενο! µ Àm Àm¸ ¸ r

35 ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

t·jªiÀ»°j·l°

Οι τριανδρίες, βλέπε Ρώμη και Ιούλιο Καίσαρα, είχαν πάντοτε μια κάποια ιδιαίτερη γοητεία. Οι Μιχάλης Γληνιαδάκης (συνθέτης), Βαγγέλης Γκίοκας (εικαστικός) και Φώτης Χρονόπουλος (συγγραφέας) μοιράζονται ένα κοινό πάθος: την κλασική μουσική. Συνισταμένη και των τριών η χρόνια «τριβή» τους με τις νότες. Αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, η ομάδα Οπερα Τσέπης και σκοπός της η διάδοση, πρωτίστως, της όπερας στις νεότερες γενιές. Δύσκολος δρόμος εν Ελλάδι, μα γοητευτικός. Καθίσαμε για έναν καφέ στη Στοά Κοραή. Ο Φώτης Χρονόπουλος ήταν σαφής ως προς τον τρόπο με τον οποίο «συρρικνώνουν» την όπερα. «Οι παραστάσεις δίνονται με ζωντανή ορχήστρα και όχι με προηχογραφημένη μουσική», είπε, τονίζοντας πως ό,τι κάνουν, το κάνουν δίχως εκπτώσεις, αφού οι εκπτώσεις θα κατακτούσαν την προσπάθειά τους δίχως νόημα. Ζητούμενό τους, το ελάχιστο σύνολο που μπορεί να σου δώσει μια αίσθηση κλασικής μουσικής. Οι ανθρώπινες μονάδες είναι παραπάνω από σημαντικές. Αλλωστε, «στην πρόβα είσαι ένα όργανο, στην παράσταση όμως είσαι ο εαυτός σου». Η συζήτηση μας πήγε κάμποσους μήνες νωρίτερα. Τότε που το σκιαθίτικο διήγημα «Ο Αμερικάνος» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη παρουσιάστηκε σε μορφή καντάτας στην αίθουσα AULA της Φιλοσοφικής. Σε μια προσπάθεια να αναδειχθεί και όχι να υποκατασταθεί ο λόγος του «Κοσμοκαλόγερου». Η ανταπόκριση του νέου κόσμου ήταν πολύ μεγαλύτερη από όσο περίμεναν. Αυτό τους έδωσε κουράγιο και όρεξη για να πάει η ομάδα ένα βήμα παρακάτω. Σήμερα, δύο χρόνια μετά, τα πράγματα είναι «πιο επαγγελματικά». Ως προς την ποιότητα και τις ώρες που ασχολούνται και όχι ως προς τα

ανύπαρκτα κέρδη προφανώς. «Κακά τα ψέματα, οι καιροί είναι δύσκολοι», μας είπε χαρακτηριστικά ο Φώτης.

n ® À ³¸ À ¸ ±­ Αυτή τη σεζόν η ομάδα θα παρουσιάσει δύο παραγωγές. Τον «Αμερικάνο», μια σύγχρονη όπερα όπου το τραγούδι αναδεικνύει το κείμενο που μόλις ακούστηκε από τον αφηγητή, και «Το μυστήριο της χαμένης παρτιτούρας». Ενα πρωτότυπο έργο, σε λιμπρέτο του Φώτη και μουσική του Μιχάλη Γληνιαδάκη, με «παιδευτικό χαρακτήρα» για τις πιο νεαρές ηλικίες. Ενα μάθημα μουσικής επί σκηνής! Για τον Φώτη η παράστασή τους είναι ένα σκηνοθετημένο μάθημα μουσικής, όπου, «έχοντας και λίγο παιχνίδι μέσα, τα κερδίζεις τα παιδιά». Αυτός είναι και ο βασικός σκοπός τους, να φέρουν έστω και ένα παιδάκι στα ακούσματά τους. Τον τρόπο τον γνωρίζουν και μέσα από τη χρόνια εμπειρία των άλλων δύο στην εκπαίδευση. «Ο Μιχάλης (Γληνιαδάκης) έχει διαπιστώσει πως, εάν του δώσεις του παιδιού με κάποιο τρόπο τη μουσική, μπορεί να κάτσει να ακούσει μέχρι και τοκάτα και φούγκα του Μπαχ», τόνισε ο Φώτης χαμογελώντας. Για να συμπληρώσει πως γι’ αυτούς το όλο πόνημα αποτελεί ψυχοθεραπεία. Προσπαθούν να τελειώνουν με τις δουλειές τους, για να πάνε στο ωδείο και να ασχοληθούν με το πάθος τους. Πρόσφατα το έργο έκανε πρεμιέρα στο Θέατρο ΑΡΓΩ (Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο). Οι παραστάσεις της ομάδας θα ξεκινήσουν ξανά εντός του Δεκεμβρίου, ο «Αμερικάνος» θα ανέβει στο εν λόγω θέατρο στις 22 Δεκεμβρίου. Τους μικρούς αλλά και τους μεγάλους φίλους της ζωντανής -και όχι προηχογραφημένης- όπερας. Γιατί, όπως είπε και ο Φώτης, «στην τέχνη είναι όλα ψέματα, στην παράσταση όμως όλα είναι αλήθεια».

Οπερα για μικρούς και μεγάλους. Οπερα σύγχρονη και με πολύ μεράκι. Η όμαδα Οπερα Τσέπης προσπαθεί να φέρει ξανά στο προσκήνιο το λυρικό θέατρο σε μια μορφή ππροσιτή για το κοινό. Àµ Àª ½ ¸

u

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

tÀµmtuªtuÀ »¿sÀ%˹"//+3

Αν είστε από τους φανατικούς των ebook, σίγουρα θα έχετε συμβουλευτεί τον ιστότοπο elektronikosanagnostis. blogspot.com. Ο Μιχάλης Καλαμαράς μάς μίλησε από τα Γιάννενα για το blog του, τα έντυπα βιβλία και τα προβλήματα που δημιουργούνται σε μια... μετακόμιση!. À´³ ¸ À¶ ¸ ¸ r

Από τότε που το ηλεκτρονικό βιβλίο και οι συσκευές ηλεκτρονικής ανάγνωσης άρχισαν να παίζουν ενεργό ρόλο στη ζωή μας, ο Ηλεκτρονικός Αναγνώστης έγινε αναπόσπαστο κομμάτι τους. Και, λέγοντας Ηλεκτρονικός Αναγνώστης, δεν εννοώ τον κάθε αναγνώστη που ξεκίνησε να διαβάζει ηλεκτρονικά βιβλία, αλλά τον Μιχάλη Καλαμαρά, τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από το elektronikosanagnostis.blogspot.com, τον πιο ενημερωμένο ελληνόφωνο ιστότοπο για το ηλεκτρονικό βιβλίο. Κάθε φορά που ήθελα να μάθω κάποιο νέο για τα ebook ή για τις εξελίξεις στο χώρο αυτόν, ανέτρεχα στο site του και η απορία μου λυνόταν αυτοστιγμεί, εφόσον δεν προλάβαινε να κυκλοφορήσει μια νέα συσκευή ανάγνωσης ή ένα νέο ebook στα ελληνικά και ο Ηλεκτρονικός Αναγνώστης το είχε ήδη αναρτήσει στο blog του. Από κάποιο σημείο και μετά άρχισα να αναρωτιέμαι ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος, με τι ασχολείται και ποια είναι η σχέση του με τα ηλεκτρονικά βιβλία. Οταν στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μου είπε ότι ζει μόνιμα στα Γιάννενα, ότι το επάγγελμά του είναι η επιμέλεια κειμένων και ότι το blog δεν είναι παρά το χόμπι του, ομολογουμένως παραξενεύτηκα. Φανταζόμουν έναν άνθρωπο που θα είχε κάνει το χόμπι του επάγγελμα και ότι θα ζούσε από αυτό μέσω των διαφημίσεων. Είχα πέσει τελείως έξω και μαζί με εμένα όλοι αυτοί που σε συζητήσεις μας υποστήριζαν κάτι τέτοιο. Ο Μιχάλης ξεκίνησε τον Ηλεκτρονικό Αναγνώστη το 2008. Αρχισε όμως να ανανεώνει τακτικά το blog τον Ιούλιο του 2010, όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα ελληνικά ηλεκτρονικά βιβλία και οι συσκευές ανάγνωσης άρχισαν να γίνονται πιο προσιτές οικονομικά. Μέχρι σήμερα αριθμεί γύρω στα 850 post με θέματα που καλύπτουν οτιδήποτε συμβαίνει στο χώρο: παρουσιάσεις νέων συσκευών ανάγνωσης, ενημέρωση για τις νέες

κυκλοφορίες ελληνικών ηλεκτρονικών βιβλίων και για τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία τα οποία τα διακινούν, ημερίδες, εκδηλώσεις κοκ. Ο ίδιος εξακολουθεί να έχει περισσότερα έντυπα βιβλία παρά ηλεκτρονικά, αλλά αυτό είναι ένα θέμα πρακτικής φύσεως: «Τα περισσότερα βιβλία δεν κυκλοφορούν σε ηλεκτρονική μορφή. Χονδρικά στα ελληνικά κυκλοφορούν 2.600 ηλεκτρονικά βιβλία, τη στιγμή που τα τελευταία δέκα χρόνια εκδίδονται 9.000-10.000 βιβλία ετησίως». Οσον αφορά πάντως συναισθηματισμούς, όπως είναι η μυρωδιά του χαρτιού στα έντυπα βιβλία και η αίσθηση της αφής, ο Μιχάλης δεν έχει τέτοια προβλήματα, μια και εστιάζει καθαρά στη χρηστικότητα: «Ενας από τους λόγους που πέρασα στο ηλεκτρονικό βιβλίο είναι ότι έχω πάρα πολλά έντυπα βιβλία. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται πρόβλημα σε περίπτωση μετακόμισης, αλλά και στο να μπορέσεις να τα διαχειριστείς και να τα τακτοποιήσεις. Πολύ σημαντικό, επίσης, είναι να θέλεις να διαβάσεις ένα βιβλίο 400-500 σελίδων και να μπορείς να το έχεις μαζί σου σε μια συσκευή που ζυγίζει 100-200 γραμ. ή ακόμη και να έχεις μια ολόκληρη βιβλιοθήκη στον υπολογιστή ή στη συσκευή σου. Το ηλεκτρονικό βιβλίο έχει και άλλα πλεονεκτήματα, όπως το ενσωματωμένο λεξικό της συσκευής, όπου μπορείς κατευθείαν να βρεις την ερμηνεία μιας λέξης. Εχεις επίσης τη δυνατότητα να σημειώσεις ή να υπογραμμίσεις και στη συνέχεια να έχεις τις σημειώσεις στον υπολογιστή σου». Οσον αφορά τις συσκευές ηλεκτρονικής ανάγνωσης, ο ίδιος προτιμάει το Κindle: «Εχει τη φυσικότητα του χαρτιού, γιατί δεν χρησιμοποιεί τεχνητό φωτισμό αλλά το φως της μέρας και η μπαταρία του μπορεί να διαρκέσει και ένα μήνα χωρίς να κινδυνεύεις να σε αφήσει στη μέση της ανάγνωσης!»

37 ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

DIGITAL...

·jª¹·»jªt

Ο ηλεκτρονικός βοηθός περιπτέρου που ονομάζεται i-kiosk και κάνει θραύση στον κλάδο δεν είναι εφεύρεση κάποιας μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας. Αποτελεί δημιούργημα τριών νέων, οι οποίοι τόλμησαν να επιχειρήσουν και μέχρι στιγμής τα πάνε περίφημα. Ακριβώς μία μέρα μετά την επίσημη έλευση του ΔΝΤ στην Ελλάδα, τρεις φίλοι αποφάσιζαν να ιδρύσουν τη δική τους εταιρεία και να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους. Ο Φάνης Κουτουβέλης, 26 ετών, ο Κωνσταντίνος Καζανής, 25 ετών, και ο Ορέστης Τζανετής, 29 ετών, δημιούργησαν το i-kiosk και δεν άργησαν να δικαιωθούν για την επιλογή τους. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα το οποίο απευθύνεται σε περίπτερα και mini-market και οργανώνει όλο το κατάστημα εκμεταλλευόμενο το barcode των προϊόντων. «Τα καταστήματα αυτά έχουν απίστευτες δυσκολίες στη διαχείρισή τους. Μπορεί, για παράδειγμα, να έχουν 4.000 διαφούν πάνω από 1.000 ρετικά προϊόντα, να εξυπηρετούν πελάτες ημερησίως και ταυτόχρονα να έχουν παραλαβές και επιστροφές αποθέματος. Και όλα αυτά μέσα σε 2-3 τμ. χώρου και σε 24ωρη πολλές φορές λειτουργία», εξηγεί ο Φάνης Κουτουβέλης. Χάρη στο i-kiosk οι πωλήσεις γίνονται γρήγορα, οι αποδείξεις τυπώνονται αυτόματα, οι παραγγελίες αποθέματος γίνονται online και η απογραφή και ο έλεγχος των οικονομικών είναι στη διάθεση του χρήστη με ένα άγγιγμα στην οθόνη αφής. Οι ευκολίες που προσφέρει είναι εξάλλου αυτές που συνέβαλαν στην επιτυχία του. Μέσα σε πολύ σύ-

ντομο χρονικό διάστημα έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στον κλάδο, με εγκαταστάσεις σε περισσότερους από 20 νομούς της χώρας. «Η εταιρεία μας είναι κερδοφόρα από το πρώτο κιόλας έτος λειτουργίας, έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας και το ότι κάναμε την επίσημη αρχή μία μέρα αφού ήρθε το ΔΝΤ στη χώρα μας δείχνει ότι η συλλογική μας προσπάθεια αποδίδει», υποστηρίζει. Επόμενος στόχος των παιδιών είναι να αναπτύξουν περισσότερο τις ψηφιακές υπηρεσίες που βασίζονται στο λογισμικό, ώστε να απευθυνθούν και σε εταιρικούς πελάτες. Παράλληλα, σχεδιάζουν τη σταδιακή εξαγωγή του προϊόντος σε αγορές όπως της Τουρκίας, των Βαλκανίων

και της Μέσης Ανατολής, οι οποίες έχουν πολλά μικροκαταστήματα σαν την Ελλάδα. «Βέβαια», τονίζει ο Φάνης, «για να γίνει κάτι τέτοιο με επιτυχία πρέπει να βρεθεί και η απαραίτητη χρηματοδότηση, γι’ αυτό και είμαστε σε αρχικές συζητήσεις με εξωτερικούς επενδυτές». Τα προβλήματα πάντως δεν λείπουν από την αγορά. Ο Φάνης δεν «μασάει» τα λόγια του και υποστηρίζει ότι οι νέοι επιχειρηματίες θα έπρεπε να ενθαρρύνονται πολύ περισσότερο στα πρώτα τους βήματα. «Οι κρατικές επιδοτήσεις και τα προγράμματα του ΕΣΠΑ έχουν καταντήσει φαγοπότι ευρωπαϊκού χρήματος, χωρίς συνήθως να συνοδεύονται από ποιοτικές επενδύσεις και πραγματική ανάπτυξη», δηλών δηλώνει και συνεχίζει: «Οι νέες, πραγματικά καινοτόμες καινοτόμ επιχειρηματικές προσπάθειες πρέπει να προστατευτούν από το ελπ ληνικό κράτος και ν να αποκτήσουν πρόσβαση σε ιδιωτικές επενδυτ επενδυτικές κινήσεις. Με ουσιαστικές φοροαπαλλαγ φοροαπαλλαγές, απλοποιημένες διαδικασίες και διευκολύν διευκολύνσεις, το κράτος θα πρέπει να δημιουργήσει ευνοϊκό περιβάλλον, προκειευν μένου να κρατήσει ττις νέες startup εταιρείες, αντί αυτές να ξενιτε ξενιτεύονται σε κράτη όπως η Ιρλανδία και η Κύπρος, που παρέχουν πολύ πιο ευνοϊκές φορολογικές και επιχειρηματικές συνθήκες». θήκες» Εάν όλα αυτά σας κίνηΕ σαν την περιέργεια, δεν έχετε παρά να επισκεφτείτε την π ηλεκτρονική τους διεύθυνηλε ση (www.i-kiosk). Ιδιαίτερα αν α είστε ιδιοκτήτης minimarket. m

x t v ::: 0(75232/,61(:6 *5

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

·j»i´¹i À°j´j° Àmi¹À»jvslÀ Το επιδραστικότερο ποδηλατικό φεστιβάλ στον κόσμο, το Bicycle Film Festival (BFF), επιστρέφει για δεύτερη φορά στην Αθήνα από τις 8 έως τις 11 Δεκεμβρίου, στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας του για το 2011. Το φεστιβάλ, που ξεκίνησε πριν από 11 χρόνια στη Νέα Υόρκη θέλοντας να γιορτάσει την αναδυόμενη τότε ποδηλατική κουλτούρα μέσα από τη μουσική, την τέχνη και φυσικά τον κινηματογράφο, ταξιδεύει πλέον σε περισσότερες από 30 χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο και επισκέπτεται την πόλη μας με την υποστήριξη της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα. Το εξαιρετικά ενδιαφέρον αθηναϊκό του πρόγραμμα για φέτος περιλαμβάνει μια εικαστική έκθεση με τη συμμετοχή ανερχόμενων αλλά και καταξιωμένων δημιουργών στον πολυχώρο Six D.o.g.s, ποδηλατοβόλτες, επιδείξεις BMX, αγώνες και ποδηλατικό οικοτουρισμό με το Cycling4wine.

#INE ­® ¸ ¸ Το βάρος βέβαια του φεστιβάλ πέφτει στο εκλεκτικό πρόγραμμα των προβολών του, που μας προσκαλεί σε ένα κινηματογραφικό ταξίδι από τις πίστες keirin της Ιαπωνίας μέχρι τις κορυφές των Ανδεων και από τους χωμάτινους δρόμους της Γκάνας στην Αφρική μέχρι τους λόφους του Σαν Φρανσίσκο. Ανάμεσα στις ταινίες που ξεχωρίζουν για φέτος συμπεριλαμβάνονται το ‘‘With my own two wheels’’, ένα συγκινητικό ντοκιμαντέρ με ήρωες πέντε διαφορετικούς ανθρώπους στη Ζάμπια, την Ινδία, την Γκάνα, τη Γουατεμάλα και την Καλιφόρνια των οποίων η ζωή άλλαξε για πάντα χάρη στο ποδήλατο, το ‘‘Of Steel’’, για τον θρυλικό Ιταλό κατασκευαστή Ντάριο Πεγκορέτι, το ‘‘Trans Andes Challenge’’, ένα μαγευτικό ποδηλατικό οδοιπορικό στα βουνά της Χιλής και της Παταγονίας και το ‘’Racing Towards Red Hook’’, ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στον πιο διάσημο ανεπίσημο αγώνα fixed gear στον κόσμο, το τ Red Hook Criterium Νέας Υόρκης. της Νέ Δείτε ακόμα πρωτότυπα Δ animation, μουσικά βίντεο anima καιένα best of αφιέρωμα καιέν στον Λούκας Μπρουνέλ. Μάθετε για την ανέλπιστα Μάθ εντυπωσιακή σκηνή fixed εντυπ gear της Τζακάρτας στην Ινδονησία και την εξέλιξη Ινδο του freestyle στην Γκάνα. Το B BFF αγκαλιάζει όλες τις μορφές ποδηλασίας: κού κούρσες, ΒΜΧ, fixed gea gear, cyclocross, touring, do downhill, mountain, όλα βρ βρίσκουν θέση στο πρόγρ γραμμά του. Ως φεστιβάλ υπ υποστηρίζει την αστική π ποδηλατική «φυλή» και μ μεγαλώνει παράλληλα μ της. Για περισμαζί σ σότερες πληροφορίες ε επισκεφτείτε την ιστοσ σελίδα του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης: w www.mcf.gr.

à{ à àz} { à à 4O¨ +ASSIMATIS¨ "IKES¨ É ¨ ÈÑ ¨ Ç ¨ wʨ ¨ w ƨ Ë Æ ¨ ¨ w È ¨wÆ Å¨ ÈÑ ¨ ¨² Å ¨ ƨ ƨ Æ ¨ÑwÆ É¨ É ¨ ¨ ¨ Ñ ¨ Ñ Å ¨ wÆ É ¨ wʨ CITY ¨ TREKKING¨ ¨ O˙¨ ROAD¨ wÆ È ¨ ¨ ¨ É ¨ w Å ¨ w ÆËÑ ¨ ¨ ·¶½ ¨ z Ç ¨ wÉ ¨ É ¨ ÅÑ ¨ ¨ ¨ Æ Å ¨ ¨ É ¨ Ç ¨ Æ¨Ñ É¨Ç ¨ ƨ3HIMANO¨SERVICE¨CENTER ¨ ~Ç ¨Ñ ¨ Ê ¨ ¨ ¨ Å ¨ ɨ É ¨ ƨ Ê ¨ ƨ Æ

( 00&* 1&0à &(ß0Íx³Ä´ Í ½Çº·¯µ»©¼¶ÅÍ Í Í ÍuºÇ´ ²¯ Í ¶º Í Í Í$?V Í Í Í#K?GJ ÍGLDM I?QQGK?RGQ@GICQ EP

C QFM N ÍUUU ÍI?QQGK?RGQ@GIC Q EP

u

40 ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

â ©Ó à ©Ï Ò

°»lª¹¯lÀ°»tu°Àsjtu°À Σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, όπως αυτή που διανύουμε, οι Υποτροφίες ΟΤΕ-COSMOTE για το ακαδημαϊκό έτος 2011-2012 προσφέρουν σημαντική ανακούφιση σε 42 πρωτοετείς φοιτητές Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων από την ελληνική περιφέρεια, αλλά και στις οικογένειές τους. Η απονομή πραγματοποιήθηκε χθες, Πέμπτη, στο Διοικητικό Μέγαρο του ΟΤΕ, παρουσία του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου του ΟΤΕ κ. Μιχάλη Τσαμάζ και του ειδικού γραμματέα Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Μιχάλη Κοντογιάννη. Ο θεσμός συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια, έχουν απονεμηθεί συνολικά 106 υποτροφίες και 231 τιμητικές διακρίσεις, η αξία των οποίων υπερβαίνει το 1,6 εκατ. ευρώ.

tÀ ­ À ¸ À­ ¬ À ¬½© À Àt»j À Àn r À» ¸½r À ¸ À À­ ¬ ¸À ¸ À ³ À Àt½± Àt»j À Às ³ À» ½³¸ À ¸ ¸­±­ À ¸À¸ ¸½ rÀ­ ½¸ ¸À À À ¸ À­ ¸ ³

j ½³ ¸ Ài ­ ³¸ Àµ ¸ ÀÀÀÀÀAGIANNOPOULOS

METROPOLISNEWS GR

::: 0(75232/,61(:6 *5

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

otªl»t»l»iÀmi¹Àquviµ¿µ¹i

Μικρά και μεγάλα μυστικά που θα σε βοηθήσουν να επιλέξεις την ταμπλέτα που ταιριάζει περισσότερο στις επιθυμίες σου.

Το πιο ποθητό γκάτζετ αυτή την περίοδο είναι δίχως άλλο οι υπολογιστές-ταμπλέτες. Φορητότητα, κομψότητα και ευχρηστία τις έχουν ανεβάσει στην κορυφή των προτιμήσεων των καταναλωτών, πολλές φορές πιο πάνω ακόμα και από τα laptop. Πριν αγοράσεις, ωστόσο, ένα tablet PC θα πρέπει καταρχάς να γνωρίζεις τη χρήση για την οποία το προορίζεις. Είναι λόγου χάρη ιδανικό για να μπαίνεις στο ίντερνετ, να παίζεις παιχνίδια και να βλέπεις ταινίες, μπορεί να σε δυσκολέψει όμως στο να εργαστείς ή να γράψεις μεγάλα κείμενα. Επίσης θα εκπλαγείς με το πόσο αστείο και ταυτόχρονα ενδιαφέρον φαίνεται στα μικρά παιδιά και για το σκοπό αυτό έχουν κυκλοφορήσει πάρα πολλές εκπαιδευτικές εφαρμογές. Εχοντας αυτά κατά νου, θα πρέπει να προσέξεις πρώτον την ποιότητα της οθόνης, δεύτερον την ισχύ του επεξεργαστή και τρίτον τον αποθηκευτικό χώρο. Σε κάθε περίπτωση επιβάλλεται να περάσεις από κάποιο κατάστημα και να δοκιμάσεις live όλες τις συσκευές για να δεις ποια σου αρέσει περισσότερο. Ξεκινώντας με το μέγεθος των 8,9 ιντσών, συναντάμε το iPad 2 της Apple, το οποίο πωλείται σε έκδοση μόνο με Wi-Fi ή σε συνδυασμό με 3G και διαθέτει χωρητικότητα 16, 32 και 64 GB. Οι τιμή αρχίζει από 450 ευρώ και φτάνει μέχρι 710 ευρώ για το πιο μεγάλο μοντέλο, ενώ σημαντικό πλεονέκτημά του είναι το λειτουργικό του σύστημα με τη σταθερότητα και τις χιλιάδες εφαρμογές που προσφέρει. Στις ίδιες ίντσες υπάρχει και το LG Optimus Pad V900 με μνήμη 32 GB, ανάλυση 1280x768 και δυνατότητα λήψης 3D video 720p. Με λίγη έρευνα στο ίντερνετ (όπως και στις υπόλοιπες τιμές που αναφέρονται) θα το βρεις κοντά στα 475 ευρώ. Ανεβαίνοντας στις 10,1 ίντσες έχεις τη δυνατότητα να αγοράσεις το Samsung Galaxy Tab P7500 με διπύρηνο επεξεργαστή Tegra 2 στο 1 GHz, μνήμη 16 GB και ανάλυση 1280x800. Κοστίζει κάτι παραπάνω από 500 ευρώ, τιμή παρόμοια με αυτή του Xoom της Motorola. Η συσκευή της αμερικανικής εταιρείας έχει επίσης διπύρηνο επεξεργαστή Tegra 2 στο 1 GHz και οθόνη με ανάλυση 1280x800, με τη μνήμη να φτάνει τα 32 GB. Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί πως και εδώ υπάρχουν «ανώνυμα» tablet, τα οποία εισάγουν μεγάλες εταιρείες λιανικής με σαφώς χαμηλότερες τιμές και αξιόλογα τεχνικά χαρακτηριστικά. Χρειάζονται πάντως μεγάλη προσοχή και οπωσδήποτε δοκιμή πριν από την αγορά τους.

4 2 ! ) . ) . ' À ' 2 / 5 . $ n r À ­ ±

6AMOSÀijmiªi Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, όλοι μας ονειρευόμαστε και από κάτι, πιστεύοντας βαθιά μέσα μας ότι θα πραγματοποιηθεί. Εμείς οι λίγοι πιστοί της ΑΕΚ και του Αϊ-Βασίλη, λοιπόν, κάνουμε πέρα τις φήμες εκείνες που λένε ότι ο άγιος φοράει κάτω από την ερυθρόλευκη στολή του την εμφάνιση του Μιραλάς και του ζητάμε να δούμε την ΑΕΚ πρωταθλήτρια. Δεν το πολυφωνάζουμε όμως, για να μην ξυπνήσουμε τους άλλους δύο τους ακατονόμαστους που μας έχουν ξεγραμμένους. Στα αγωνιστικά τώρα. Επειτα από τέσσερις συνεχόμενες νίκες υποδεχόμαστε τον ΠΑΣ Γιάννινα. Οι απουσίες είναι πολλές και το παιχνίδι δεν είναι τόσο εύκολο όσο δείχνει. Ελπίζουμε στο τρίποντο και στην ευστοχία του... Μπέλεκ. Οι ποδοσφαιριστές, όντας απλήρωτοι έως και δέκα μήνες, κρατούν την ομάδα πρώτη πέρα από κάθε πρόβλεψη και προσδοκία. Εβγαλαν μάλιστα και ανακοίνωση στην οποία λένε ότι πάνω από όλα βάζουν την ομάδα και γι’ αυτό δεν προχωρούν σε προσφυγές. Τους αξίζουν συγχαρητήρια για τη στάση τους αυτή, ενώ τους αξίζει και το πρώτο βραβείο αφέλειας για το γεγονός ότι είναι οι μόνοι που πιστεύουν ακόμα ότι η συγκεκριμένη διοίκηση θα κάνει κάτι καλό για την ομάδα και για τους ίδιους. Τους αξίζει τέλος και το χειροκρότημά μας, γι’ αυτό καλό θα είναι το Σάββατο να ανηφορίσουμε προς το ΟΑΚΑ για να τους το αποδώσουμε. Μας αρκεί και το μισό μηδέν για να συνεχίσουμε να ελπίζουμε. Αφήστε τους άλλους να δουν το el clasico στην Iσπανία, εμείς που ξέρουμε να εκτιμάμε το πραγματικό θέαμα θα είμαστε εκεί.

Πριν από δύο εβδομάδες γράφαμε πως είτε εύκολα είτε δύσκολα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα πάρει έστω ένα βαθμό απέναντι στη Βασιλεία και θα περάσει στην επόμενη φάση του Champions League. Εμείς διαψευστήκαμε πανηγυρικά, το σύνολο του σερ Αλεξ Φέργκιουσον θα συνεχίσει στο Europa League.

° ½ ±¸À ¸ À ³ ¸ ¸

Εχουμε δει πράγματα και... θαύματα να συμβαίνουν στο Champions League. Τα επτά γκολ όμως της Λιόν επί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ, με έξι από αυτά να σημειώνονται μέσα σε 30 λεπτά (!), είναι σίγουρα από τα πιο περίεργα. Η άμυνα δε των Κροατών έδινε την εντύπωση πως λίγο ακόμα και θα έβαζε μερικά αυτογκόλ για να διευκολύνει την... κατάσταση.

i ³ À· ±­

o¸© ± Ποιο είναι το φαβορί για την κατάκτηση του Champions League αυτή τη στιγμή; Πολλοί θα έλεγαν την Μπαρτσελόνα, μερικοί άλλοι την Μπάγερν Μονάχου. Την καλύτερη εικόνα όμως την έχει προς το παρόν η Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Μάιος βέβαια είναι ακόμα πολύ μακριά και τα δεδομένα ανατρέπονται εύκολα, αλλά, αν η ομάδα του Μουρίνιο συνεχίσει έτσι, τότε μάλλον θα γίνει ξανά η Βασίλισσα της Ευρώπης.

j ½³ ¸ Ài ­ ³¸ Àµ ¸ Às ± Àª ÀÀÀ ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

¼ ±¸À»¬

ÀÀÀÀÀ7HATÀTHEÀF

ÀMATES Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ δίδαξαν στους Αγγλους τι σημαίνει να... γίνεσαι Ελληνας για μία εβδομάδα. Τετάρτη, 30 Νοεμβρίου. Η Τότεναμ φιλοξενεί τον ΠΑΟΚ στο White Hart Lane για την 5η αγωνιστική του Europa League. Οι Θεσσαλονικείς έχουν οκτώ βαθμούς και οι Αγγλοι ένα λιγότερο. Τα Aγγλάκια πίνουν τις πρώτες μπίρες στα μπαρ και ετοιμάζονται για ένα όμορφο βράδυ. Λίγη ώρα πριν από την έναρξη μπαίνουν στο γήπεδο. Φασαρία. Τα πρώτα ερωτήματα κάνουν την εμφάνισή τους: «Τι τραγουδάνε αυτοί απέναντι; Πάνε καλά; Είναι γυμνοί και δεν έχουν πεθάνει ακόμα από το κρύο;» Το ματς αρχίζει. Μερικοί προσπαθούν να συγκεντρωθούν στον αγώνα, όμως οι απέναντι συνεχίζουν και φωνάζουν. Και ξαφνικά, ΓΚΟΟΟΟΛ. Οι απέναντι χοροπηδάνε σαν τρελοί! Αλλά ακόμα η ελπίδα δεν έχει χαθεί. «Ελληνική ομάδα είναι. Θα το γυρίσουμε», είναι το κυρίαρχο συναίσθημα. Ομως λίγα λεπτά μετά μπαίνει κι άλλο. Οι απέναντι πλέον έχουν χάσει κάθε έλεγχο και το τραγούδι κι ο χορός μετατρέπονται σε κλίμα τρομοκρατίας. Η κατάσταση διορθώνεται προς στιγμήν όταν η Τότεναμ μειώνει με πέναλτι δώρο κι επιπλέον δώρο μια αποβολή. Τα Αγγλάκια πλέον περιμένουν την ώρα της ισοφάρισης. Αυτή όμως δεν έρχεται ποτέ. Τρίτη, 6 Δεκεμβρίου. Μια άλλη ομάδα του Λονδίνου, η Αρσεναλ, επισκέπτεται τον Ολυμπιακό με στόχο να τελειώσει αήττητη τη

φάση των ομίλων του Champions League. Στο «Καραϊσκάκης», το σκηνικό είναι ίδιο και οι Αγγλοι απορούν πώς κάποιοι άνθρωποι βρίσκονται σε ποδοσφαιρικό αγώνα και τραγουδάνε αντί να βαράνε παλαμάκια. Οι απέναντι μάλιστα είναι πιο πολλοί, οπότε το βάσανο μεγαλύτερο. Το πραγματικό βάσανο όμως είναι και πάλι στο γήπεδο, εκεί που ο Ολυμπιακός φιλοδωρεί με τρία τεμάχια την Αρσεναλ. Δεύτερη ήττα της μεγάλης των Αγγλων σχολής από τους καθόλου σεμνούς και καθόλου ταπεινούς Ελληνες. Λίγες μέρες μετά στην Αγγλία, αφού τα ταμπλόιντ έκραξαν, όπως συνηθίζουν, τα πάντα έχουν επανέλθει στην προηγούμενη κατάσταση. Οι συζητήσεις για το ποδόσφαιρο δεν περιέχουν πια τη λέξη ΠΑΟΚ ή Ολυμπιακός και οι Βρετανοί μεθούν χωρίς λόγο. Στο Channel 4 οι δίκες για την προβολή του πανέξυπνου ριάλιτι καλά κρατούν, όμως, επειδή τα παιδιά είναι τσακάλια, αποφασίζουν να αντιστρέψουν το κλίμα. Ετσι, στο “Go greek for a week” το σενάριο αλλάζει και οι διαγωνιζόμενοι θα νιώσουν από πρώτο χέρι τι πάει να πει ποδοσφαιρική φιλοξενία, σεμινάρια αντεπίθεσης και παιχνίδι ψυχής και πάθους. Η απάντηση έχει δοθεί με τον καλύτερο τρόπο. Αν θες να μάθεις κι εσύ μπαλίτσα, GO GREEK FOR A WEEK... s± ÀÀm¸ ¸½ r ¸

Αγαπημένε μου Μισέλ, Μια και ξέρω ότι είσαι φανατικός αναγνώστης μου, θα ήθελα να σου δώσω τα συγχαρητήριά μου που δύο ομάδες από τη χώρα σου κατάφεραν και προκρίθηκαν στην επόμενη φάση του ΧΡΥΣΟΦΟΡΟΥ Τσάμπιονς Λιγκ! Η επική ανατροπή της Μαρσέιγ επί μιας λυσσασμένης Ντόρτμουντ και το καταλυτικό ποδόσφαιρο της Λιόν μέσα στην Κροατία συγκλόνισαν ολόκληρη την Ευρώπη! Ακόμα περισσότερο όμως συγκλόνισαν εμάς εδώ στο κατατρεγμένο και διψασμένο για ποδόσφαιρο Ελλαδιστάν. Εμάς εδώ που οι διάφορες μαφίες μας στερούν τη χαρά του ωραίου και αγνού πο-

Το πρώτο σύμπτωμα της τρέλας; Αρχίζεις να πιστεύεις τα δελτία Τύπου! Και μάλιστα τα δελτία Τύπου τα δικά σου. Εγγλέζικο είναι το γνωμικό και φυσικό είναι να διακατέχεται από το δολοφονικό χιούμορ της νήσου. Αλλά τα έχει τα δίκια του. Το είδαμε αυτό πριν από πέντε μέρες στου Χαριλάου, όταν οι παίκτες του Παναθηναϊκού μπήκαν στο γήπεδο πεπεισμένοι για το καταπληκτικόν του παιγνίου τους. Ο Λέτο σίγουρος ότι είναι ανώτερος του Σισέ, ο Κουίνσι σίγουρος ότι δεν χρειάζεται να μαρκάρει, ο Κατσουράνης σίγουρος ότι δεν χρειάζεται να τρέξει, ο Κλέιτον σίγουρος ότι δεν αποτελεί μετριότητα, ο Σιμάο σίγουρος ότι μπορεί να βγάλει παιχνίδι. Κι έφαγαν τα μούτρα τους! Γιατί; Διότι πίστεψαν ένα μύθο υπό διαμόρφωση αντί να αγωνιστούν. Χαρακτηριστικό σημείο η ισοφάριση με τους πανηγυρισμούς που είχαν προβαριστεί από πριν. Αυτό τους ένοιαζε, το φαίνεσθαι, το «δελτίο Τύπου» προς τις εξέδρες και τους φανατικούς... Τα γράφω όλα αυτά υπό το κράτος του βρασμού ψυχής. Δεν είναι που έχασε ο Παναθηναϊκός, είναι που άφησε την τελευταία του πνοή ο Σώκρατες, ο άρχοντας εκείνης της καταπληκτικής Βραζιλίας με τα πέντε «δεκάρια»: Σώκρατες, Ζίκο, Ζούνιορ, Φαλκάο, Σερέζο. Μια εθνική ομάδα που ξανάχτισε το θρύλο των καριόκας, κι ας μην κέρδισε παγκόσμιο τρόπαιο. Τότε πίστευαν στο θεό του ποδοσφαίρου και όχι στα δελτία Τύπου. v ® Ào ¸ r

δοσφαίρου, στήνοντας παιχνίδια και προδικάζοντας αποτελέσματα. Οταν μπορείς, ρε συ Μισέλ, πέρνα μια βολτίτσα για να ξεκινήσεις εκείνη την κάθαρση που υποσχέθηκες το καλοκαιράκι! Αν πάλι δεν μπορείς γιατί έχεις τρεξίματα με το... στήσιμο της επιχείρησής σου, δεν σου κακιώνω. ΥΓ: Εμαθα ότι τώρα τελευταία το έχεις ρίξει και στο... μαγείρεμα. Χαρά στο κουράγιο σου, ρε μπαγασάκο... ΦΤΟΥ ΣΟΥ! Ρωμαίος Γκίγκλης

·´isl»l°Ài²lsi Ρε Κριέ, είναι τώρα αυτά θέματα που σε απασχολούν; Και η αγάπη γύρω σου είναι, και τα τρεχάματά σου τα έχεις για να μην βαριέσαι, και το παστίτσιο το πετυχαίνεις. Μα την πίστη μου, αν ξαναγκρινιάξεις για τη μαγειρική σου, θα πάρω δίκαννο από τον Θανάση στη Μητροπόλεως. Οι σχέσεις σου είναι παθιασμένες τελευταία, Ταύρε, στα όρια του να αρχίσουν τα έκτροπα. Κράτα το έτσι, αν σε ενδιαφέρει μόνο το ζιμπλαφόν. Αν θέλεις όμως να λες και καμιά κουβεντούλα με το ταίρι σου, καλό είναι να βρεις έναν τρόπο συμφιλίωσης. Και όχι από το ίντερνετ! Βγάλε το κερί από το αφτάκι, Δίδυμε, και ξεκίνα να ακούς τι λένε οι άλλοι. Δεν είναι ότι δεν έχεις κεραίες, είναι ότι απλά αρνείσαι να ακούσεις. Αν το σήμα έφτανε, θα είχες την ικανότητα να το επεξεργαστείς. Αλλά η κοσμάρα είναι ωραίο πράμα, ε Δίδυμε; Οι τουρμπίνες του μυαλού σου βάζουν μπρος, Καρκίνε, και αρχίζεις να ζαλίζεσαι από το πόσο γρήγορα σκέφτεσαι. Ούτε στάση στα Καμμένα Βούρλα του μυαλού σου δεν κάνεις. Αλλά πρέπει, μα τον Οσιρι. Γιατί ούτε τη διαδρομή θα προλάβεις να απολαύσεις, ούτε το καφεδάκι του μυαλού σου με θέα πίνεις. Κι εσύ, Λέοντα, μια από τα ίδια. Πήρες την πρώτη αμαξοστοιχία με προορισμό το magnum opus και πηγαίνεις σαν παλαβός. Εχεις λίγες καθυστερήσεις σε σχέση με τον Καρκίνο, αλλά θα σου βγουν σε καλό: Θα σε βοηθήσουν, ώστε να ωριμάσει μέσα σου ο σκοπός, αλλά και τα αγιασμένα μέσα. Κάνουμε λαθάκια, Παρθένε, αρκετά αυτό τον καιρό, αλλά ας μην το πάρουμε βαριά, μερικά θα βγουν σε καλό. Σαν να στρίβεις νωρίτερα στη Σταδίου και να βγαίνεις Εξάρχεια αντί για Κολωνάκι, αλλά τελικά καταλήγεις να ανακαλύπτεις το ινδικό σουβλάκι. Ερχονται ρομάντζα από τον ορίζοντα προς το μέρος σου, Ζυγέ. Προετοιμάσου. Ταμπου-

ρώσου στο σπίτι, κλείδωσε πόρτες, πάρε δοκάρια και ασφάλισε τα παράθυρα. Αγόρασε κονσέρβες, πολλές κονσέρβες. Γέμισε τους τοίχους σου με σκόρδα και ξύλινα παλούκια σε σχήμα σταυρού. Να είσαι προσεχτικός με τις αγορές σου, Σκορπιέ, γιατί έχεις μια τάση τελευταία να παραείσαι γενναιόδωρος με τον εαυτό σου. Με άλλα λόγια, όταν πηγαίνεις σουπερμάρκετ, σταμάτα να παίρνεις κρέας, ρίχ’ το στα όσπρια, πάρε το φτηνό το γάλα και ίσως στο τέλος του μήνα σού μείνουν λεφτά να πάρεις και καμιά σοκολάτα. Μπορεί να σου φαίνεται ότι η μάχη που δίνεις είναι χαμένη, Τοξότη, αλλά εσύ θα είσαι αυτός που θα έχει την τελευταία κουβέντα. Χρησιμοποίησε το χρόνο σου σωστά, σαν γκραντ-σεφ, και θα υπερισχύσεις. Κι αν ούτε αυτό λειτουργήσει, κάνε τον ουρανό να βρέξει ζάμπες. Μπορείς. Βάλε ό,τι βρεις μπροστά σου, βγες από το σπίτι και ξεκίνα να τρέχεις προς το Σύνταγμα. Εκεί θα συναντήσεις κάποιον ή κάτι αναπάντεχο, αλλά δεν υπάρχει τρόπος να ξέρεις ποιος, τι, πότε ή γιατί. Το σίγουρο είναι ότι θα περάσει από την πλατεία, οπότε στήσου εκεί να το πετύχεις, Αιγόκερε. Μην χάνεσαι στη μετάφραση, ρε Υδροχόε, στην Αθήνα είσαι εξάλλου, όχι στο Τόκιο. Χάνεις σιγά σιγά την ικανότητα να μεταφράζεις τις υπέροχες ιδέες σου σε πράξη. Μην το παίρνεις τόσο προσωπικά, βρε κουτό, δεν ξέρω αν το κατάλαβες, αλλά παίζει μια γενική αρτηριοσκλήρωση τελευταία. Κάτι πρέπει να αλλάξει, Ιχθύ, και γρήγορα. Η βαρεμάρα είναι βάρος στην ψυχή, που κανείς δεν θα έπρεπε να υφίσταται. Η υπερδιέγερση σε μουδιάζει συνεχώς, αλλά μείνε αυτός που είσαι, δεν θα θέλαμε να είσαι καθόλου διαφορετικός. Ολοι μας, εμείς, εσύ, ο κόσμος. m ¸ ± À° r ¸

s

45

::: 0(75232/,61(:6 *5

mi´l À ¼¿ªjisÀvªts¹iÀ Τα φετινά Χριστούγεννα η Cosmote εύχεται “Happy Free Year” και σου προσφέρει την ευκαιρία να κερδίσεις δωρεάν τα πάγιά σου για έναν ολόκληρο χρόνο ή χιλιάδες απίθανα δώρα. Κάνοντας νέα σύνδεση ή μετατρέποντας το καρτοκινητό σου σε σύνδεση, μπορείς να γίνεις ένας από τους 200 τυχερούς συνδρομητές που θα κερδίσουν τα πάγια του προγράμματος που επέλεξαν για έναν ολόκληρο χρόνο. Επιπλέον, μοναδικά δώρα, όπως ποδήλατα, PS3, κινητά τηλέφωνα, φωτογραφικές μηχανές, ψηφιακές κορνίζες και πολλές άλλες εκπλήξεις περιμένουν όλους τους υπόλοιπους τυχερούς συνδρομητές. Για περισσότερες πληροφορίες και για τους όρους συμμετοχής κάνε κλικ στο: www.cosmote.gr.

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

·ªt´lqlÀmi¹À·´lªtotªl°l Πάνω από 60.000 προφυλακτικά αποφάσισε να προσφέρει η Durex για να υποστηρίξει τις δράσεις του ΚΕΕΛΠΝΟ και των ΜΚΟ PRAKSIS και Κέντρο Ζωής, καθώς και άλλων οργανώσεων με στόχο την πρόληψη, την πληροφόρηση, αλλά και την ευαισθητοποίηση των πολιτών σχετικά με τους κινδύνους μόλυνσης από τον ιό HIV/AIDS. Παράλληλα θα διανείμει ενημερωτικό υλικό σε όλη την Ελλάδα. Οι διανομές θα πραγματοποιηθούν από τις ΜΚΟ και το ΚΕΕΛΠΝΟ σε καφέ, μπαρ, νυχτερινά κέντρα, ενώ στις δράσεις συμμετέχει και μια σειρά καταστημάτων σε ολόκληρη τη χώρα (Μασούτης, Carrefour, Hondos Center κά.) σε συνεργασία πάντα με την Durex. Στο πλαίσιο τέλος των ενεργειών θα πραγματοποιηθούν διαλέξεις, αλλά και ενημερωτικές συναντήσεις.

¹¼is¹miÀ¼¿ªi Ελιές, έλατα και πολύχρωμα λουλούδια σε σχέδια και μοτίβα από ελληνικά κεντήματα της λαογραφικής συλλογής του Μουσείου Μπενάκη μπορεί να βρει κανείς στην καινούργια σειρά της Fleria. Οι τιμές παραμένουν προσιτές, από 15 έως 35 ευρώ, καθιστώντας τα έτσι ιδανικά δώρα ενόψει των γιορτών. Θα τα βρεις στα καταστήματα Fleria στο Κολωνάκι (Πατριάρχου Ιωακείμ 35), στην Ερυθραία (Λεωφ. Κηφισίας 363) και στο Νέο Ψυχικό (Δημ. Βασιλείου 18). Είναι επίσης διαθέσιμα στα πωλητήρια του Μουσείου Μπενάκη (Κουμπάρη 1 & Βασ. Σοφίας, καθώς και Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου). Περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα: www.fleria.gr.

»in¹ju»lª¹tÀiµi·l°À Μια διοργάνωση διαφορετική από τις άλλες, 15 οργανισμοί και σωματεία φιλανθρωπικού χαρακτήρα και εκατοντάδες παιδιά που έχουν ανάγκη από τη φροντίδα όλων μας σκιαγραφούν την ταυτότητα του «Ταμιευτηρίου Αγάπης», του bazaar που τείνει να εξελιχθεί σε θεσμό για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Χριστουγεννιάτικα στολίδια, κάρτες, παιχνίδια, χειροποίητα και μη αντικείμενα των ΜΚΟ που θα συμμετάσχουν πρόκειται να διατεθούν προς πώληση κατά τις 12, 13 και 14 Δεκεμβρίου από τις 10:00 πμ. έως και τις 5:00 μμ., στην αίθουσα του Παλαιού Χρηματιστηρίου (Πεσμαζόγλου 1).

j¯u·siÀvª¹°»tuµjssi Τα καταστήματα Wind για φέτος τα Χριστούγεννα προτείνουν το ιδανικό δώρο για όλους. Smartphones σε smart τιμές μέσα από μια πλήρη γκάμα επιλογής και επιπλέον απίθανα δώρα για όλους, όπως δωροεπιταγές έως 100 ευρώ, τηλεοράσεις, αλλά και ταξίδια για δύο τυχερούς στη Νέα Υόρκη. Επιπλέον, ειδικά για το Δεκέμβριο, στα καταστήματα WIND σε όλη την Ελλάδα υπάρχει πλειάδα μοναδικών προσφορών, όπως κινητό, σταθερό και ίντερνετ μόνο με 35 ευρώ το μήνα και δώρο το νέο Smartphone ZTE Carl, για ολοκληρωμένη οικονομική επικοινωνία σε ένα λογαριασμό. Και στους συνδρομητές καρτοκινητής όμως προσφέρονται 500 MΒ για να είναι online όλες τις γιορτές μόνο με 5 ευρώ.

ǻǼȀǼȂǺȇǿȅȊ

| |

::: 0(75232/,61(:6 *5

ÑÐåªÐåͪÇÌ|ÎË | ª |ÇÍªÊ Ð ÇÏ ªÍ ªÐÇ~ÇÉ

Τη φράση μου «Ποιος κάνει τόση φασαρία» προς τη διπλανή μου το προηγούμενο Σάββατο στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Είχαμε πάει να παρακολουθήσουμε την παράσταση «Ολοι χορεύουν βαλς» και είχαμε δει ήδη το πρώτο -και πιο κλασικό- μέρος. Είχε τελειώσει και το διάλειμμα και μόλις είχε αρχίσει το πιο μοντέρνο κομμάτι. Προβολή που θύμιζε Αφρική, ιδιαίτερος ήχος και φυσικά μοντέρνος χορός. Ακρως ενδιαφέρον για τα δικά μου γούστα, όχι όμως και για τις κυρίας που καθόταν λίγα καθίσματα πιο πέρα. Στην αρχή υπήρχε απλώς μια βαβούρα γιατί ενοχλούσε τους γύρω της με προσβλητικά σχόλια για την επιλογή τόσο της μουσικής όσο και της χορογραφίας. Την ώρα που άρχισα να αναρωτιέμαι για την τόση φασαρία, με διέκοψε φωνάζοντας δυνατά «Ντροπή» στο μαέστρο και την παραγωγή. Οπως καταλαβαίνετε, επικράτησε πανικός για λίγο, μέχρι η κυρία να ησυχάσει και εμείς να προσπαθήσουμε να συγκεντρωθούμε και πάλι. Δέκα λεπτά μετά σηκώθηκε να φύγει υποβασταζόμενη και φωνάζοντας. Αφου δεν σου άρεσε, κυρία μου, γιατί δεν έφευγες από την αρχή; Εμείς τι σου φταίμε να μας χαλάσεις τη βραδιά; Την επιστημονική είδηση της εβδομάδας. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έπειτα από 21 χρόνια συνεχών παρατηρήσεων έφτασε το ορόσημο των 10.000 επιστημονικών δημοσιεύσεων. Σύμφωνα με τη ΝΑSA χιλιάδες επιστήμονες από 35 χώρες έχουν χρησιμοποιήσει στις έρευνές τους εικόνες που έχει συλλάβει το Hubble έξω από το παραμορφωτικό πέπλο της γήινης ατμόσφαιρας. Εντάξει, πόση επιστήμη να αντέξω η άσχετη; Προσπάθησα λίγο, αλλά εγκατέλειψα γρήγορα. Επόμενη είδηση παρακαλώ...

Το θετικό μου σχόλιο για τις επιδόσεις του Κωνσταντίνου Χριστοφόρου στο “Dancing on ice”. Εκεί που δήλωνα εντυπωσιασμένη και φαν του πρώην μέλους των One, εκείνος έφαγε την πρώτη τούμπα του σόου. Και στη συνέχεια ακολούθησε και ο Γιώργος Χειμωνέτος. Από τη μία στεναχωρήθηκα για τις πτώσεις και τα αίματα που φάνηκαν σε κάποια στιγμή, αλλά κυρίως στεναχωρήθηκα για την απώλεια της περιγραφής από τον Αλέξη Κωστάλα. Οπως και να το κάνεις, όταν έχουμε συνηθίσει κάθε επιτυχία, λουπ, άξελ, αλλά και... πτώση να την περιγράφει ο κ. Κωστάλας, δεν μπορούμε εύκολα να το ξεχάσουμε. Για παράδειγμα, στην περίπτωση του Χριστοφόρου ο κ. Κωστάλας θα έλεγε: «Κρίμα, κρίμα! Και πήγαινε τόσο καλά!»

Το πρωινό μου χουζούρι χθες το πρωί. Στην αρχή αντιλήφθηκα μόνο μερικούς κτύπους στο διαμέρισμα από πάνω, που διέκοψαν τον ύπνο μου. Εντάξει, είχε πάει και οχτώ η ώρα, δεν μπορούσα να έχω και πολλές απαιτήσεις. Ο Παναγιώτης δίπλα μου υπέθεσε ότι κάποιος αποφάσισε να σκουπίσει πρωί πρωί και μέσα στον ύπνο μου συμφώνησα. Στη συνέχεια η υπόθεση άλλαξε και το ενδεχόμενο μετακόμισης φάνηκε πιο πιθανό. Και είχαμε δίκιο. Οι ένοικοι του διαμερίσματος επέλεξαν να μετακομίσουν για άγνωστες σε εμάς αιτίες και μάλιστα χρησιμοποιώντας γερανό. Ετσι το πρωινό μας εμπλουτίστηκε με το θέαμα επίπλων και ηλεκτρικών συσκευών να πηγαινοέρχονται μπροστά από το μπαλκόνι μας. Λίγο αργότερα πέσανε και τα στοιχήματα. Βιβλιοθήκη ή πλυντήριο πιάτων; Κρεβάτι ή καναπές; Δυστυχώς στα περισσότερα πέσαμε έξω!

s¸ r ¸Àn¸ r N MASTORAKOU METROPOLISNEWS GR