Metropolis Free Press 14.10.11

n À­¬ ¸½ À ¸ À À¶ ¸ $IRTY ÀPOP tÀ ¸ ¸ ¬ Àµ .ALYSSA ÀBAROCK

xxxxxxxxxxxxxx tÀ·¸ ¸­ ¸½r À À/0%2! Í Í Í

Í

xxxxxxxxxxxxxxxxx lÀ rÀ À© © r xx Í

+

°»tÀ²l°j¹t lÀn¸ r Àn ¸ ¸ r À ¸ À Àm ¸ ± Àn ¸

À³ ¸À ³ À À r À

ȂǹȎȅȊ

Ä Ä

6

INDEX

Ä

{£Ä £ ¨ Ä­¨²ÄÜ ÄØDGGF=QÄ

Ä

& i© ¦Ä © Ä­¨§Ä­ ©¨Ä¬¨²

Ä

y²§ §­¢¬¢Ä ¨Ä¢«ª¯§Ä¬­¢§Ä ©£ § ¦

ǖ¤·¶ɶ ´ ǖ ª

¢ ± §¯£ɴ ɶ±¦ªµ ¦ɷ¢ǖ®¢ǖ }¦°®ª­ · ǖ ¢ ¢ ¨ ® ¦ ǖ | · ɴ«¦ªµ ¢ǖ °¯§·­ «ɷ¦µǖ±¯ ¯ } ¥ ªǖ ¯ ¢

ª­ ǖ µǖ§ £¢ɷ®¦ªµ ²¢¨|ɻ ¯ ª± ° ¥ ¢ªǖ²¦ } ǖ ǖ ¦ ɴ | ɷµ ǖ }°¯±² ǖ|}¯°¦ ɻ±¯ǖ¦| ªǖ ǖ¦ɷ±¢ª

ǖ

¢®ǖ¥¦® ª¬ɶǖ®¢ ·³¦ɷµ ² ¯ ­ ¦ ± ¯ ¯ ǖ¢ ɶ ǖ}° ®¢ǖ²¦µ ¦²¢±²ªª¢c « ¦ ǖ ¯ ± ²ɻ ɷ±¢°ǖ} ¢

ǖ

· ɶǖ±¯ £¦ªµ

©®ǖ¢¬| ¢®ǖ­ɴ ² ² ɻ ± ǖ ǖ ¢ ªµ | ¦ ³ɴ± ǖ±¶ɶ «´

®ǖ³¢ǖ§ ɽ}¯· ɻ|¯®ǖɵ ° ° ³ ¥ ® ǖ ® ¢ ªǖɻ²¢ ǖ ¯ ² |¯· ¦ªµǖ± °ª´®ɼ ¥¦ɷ¢

ǖ±¢ǖ£¨ ¦ « ¦ ± ¦ǖ±·®¯ ɵ²±ªǖ}¦ ɻ | ° ǖ } µ ǖ ¯ µ ² ­¯ ­¦} °ɷ´ ǖ²¯®ǖɻ¶ ²ɻ²¦ǖ¬· µǖ}¦°ɷ£ ɻ ɶ } ² ± ¢ ªǖ ª¢ ¦ |¢

¦«¯·± ­©±ªɴ± ªǖ¨°ɴ| ¦ } ® ªǖ ° ¢ ɵ § ¦ªǖ ¯·ǖ ɼ²¢

¢®ǖ²ɼ¶ °¯µ ǖ} ´µǖ²¯ ´ ± ɵ ɷ¥ | | ¦ ¢ ² ǖ

µǖ!° ªɴ£¢±¦ °¯·®s ɵ

§ r ǖ ª¢ ¬¢®ɵ®¢ ɴ ¥ ±²ªǖ±zǖ¦® ɴ­¦ªµ ¨¦ªǖ£ª¢ ²¢ǖ}¯· ¢ | zǖ¢®¢£ ¬¢ªǖ­ɵ ¨ ® ǖ ɴ ° ªµ ¦ } ǖ ɷ¤ °¯·µ ¦¨ɴ­¢ ǖ|©ǖ­¦ ǖ¥ª¢§ɻ c µ ɷµ · ¦ ¯ ³ ² ¦ɷ®¢ªǖ| ǖ ¢ ±² ¦ªµ ¦°ɷ±¦ªµ ¦ªµǖ®¢ǖ |©ǖ­¦ɷ¤ }¢°¢| ǖ µ · |©ǖ­¦ɷ¤ ɶǖ¥¯·­¦ªɴcǖ ¯ ² © ®ǖ®¢ǖ ¦ªǖ¢¬ɻ| ª­ɷ¢®ǖ ¬·®¯ɼ ® | ± ɵ ¯ ¯ ǖ ª| ° ¦ ° ³ } ¦ ¬ɴ ɷ±¦ªµ ®ǖ¬¢ªǖ cǖ¢µǖ} ǖ¨®´° ¢ª°¦²¯ɼ ¢°¨ɴ ¢ ǖ ² ¶ ǖ ǖ ª¯ ¢ · } ® ¯ ǖ } ·³ɼµǖ £­ɵ}¦ªµ °¯· ɶ ǖ¬zǖ¦ ² · ²¯·µǖ ²¦|ª¥ɽ ¢ ǖ ° µ ! ǖ ¯ ² · © ¯ ¨¬­ |¦®¢ǖ² ¬zǖ©ǖ ɼ ¨°¢§ɻ ǖ ɴ ° ¢ µ ²¢ǖ±¯£ ¢£ɴ§©

Ä| ¬ ¦¢°Ä ¨°Äi °Ä © § « £Ä ¬­¢§Ä©« ¡i ­£¥ ­¢­

ij¯ Äi¨²Äi Ä­¨§Ä ¥¢Ä

Ä

Ä ¥¢°Ä i© ¦¢°Ä¥ £Ä­¨Ä§ ¨Ä©« ¡« ii Ä

Ä

­¨²Ä{® § Ä

Ä

}§ ħ ¨Ä¬ ¤©£«£¥ ij ²¡ «£ Ä¢Ä «£ §®¢Ä

Ä

© ´« ¥­ «¢Ä¥ £Ä¨Ä ¯§¬­ §­ §¨°Ä ¯« ¶­¢°

32

Ä{ Ä¥ £Ä­ Ä­£­£ ¬i ­ Ä­¨²

::: 0(75232/,61(:6 *5 ::: 0(75232/,61(:6 *5

ª¥¯ɷ % ǖ ª ¢ ª ² ɴ°

Ä*=9DALQÄ×AL=K Ä ­£Ä £ ¬ i Ĭ­¨§Ä¤ §¨Ä ©¨

£Äv¨§ « ³¨£Ä×=DD=JM;@=

Ä

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

ÖDDÄ9:GMLÄ ¨¬ ­¬

ÄÄ ÄÄ

19 Ä

2

µǖ ǖ ¢®²ɷ®¯ ² ± ® ´

ΥΓ:

Αρχισε ήδη η προβολή της ταινίας του G. Clooney, ο τίτλος της οποίας παραπέμπει στην καβαφική παράδοση. ΥΓ1: Το ποίημα σε απαγγελία του Γ. Π. Σαββίδη διαθέσιμο στο: www.kavafis.gr/lections/content.asp?id=222.

v v Í v ~ ÍÍÍ

Ä

Ä{®¢§ Ät ¦¢¡£ §§¢Ä¡« £Ä¡£ Ä­£°Ä¥ ­ ¦ £° metropolis@metropolisnews.gr

37

/=D;GE=Ä

Ä

¨Ä¬²i ¦ £¨Ä­¨²Äy §­¨°

Ä

x¦ § ­¢°Ä{® §

46

¨Ä¢i «¨¦ ¡£¨Ä­¢°Ä ­ ¬ °Ä ¬­¨« ¥¨²

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜETROPOLIS EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης Project Manager: Βίκτωρας Δήμας Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Νικήτας Καραγιάννης Ειδικός σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπακίδης Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Βλασταρά, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Τάσος Θεοδωρόπουλος, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολοκούρης, Κίκα Κυριακάκου, Βασίλης Νέδος, Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπόλας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής Δημιουργικό: Θάνος Κατσαΐτης Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη Φωτογραφίες: AFP Εκτύπωση: «Η Καθημερινή» Α.Ε.

οχή ρ β η υ ο μ ..» . σ ι ό ε ζ κ ά «Του ας πειρ δεν μ

Ο Πάνος Μουζoυράκης και ο Βαγγέλης Ασημάκης κοντά σας την επόμενη Παρασκευή.

Περισσότερα στο:

www.metropolisnews.gr

u

ȅȀȉȍǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

°vj»¹miÀnjÀ»lsÀ»t°¹»°i

Το γκρέμισμα των ονείρων συνεχίζεται στο κέντρο της Αθήνας, τη στιγμή που οι λύσεις των επίδοξων «σωτήρων» παραμένουν στα χαρτιά. » Àv ® Ào ¸ r

Αγαπώ το κέντρο της Αθήνας. Για την ακρίβεια, αγαπώ μόνο το κέντρο της Αθήνας. Ο,τι περιλαμβάνει ο δακτύλιος, συν ένα χιλιόμετρο απόσταση δεξιά, αριστερά, μπρος, πίσω. Καλά να είναι η Αγία Παρασκευή, εύχομαι υγεία και ευτυχία στο Νέο Ψυχικό, απευθύνω χείρα φιλίας στο Μπουρνάζι και στο Αιγάλεω, αλλά η καρδιά μου εμένα είναι δοσμένη αλλού. Στους δρόμους, στις λεωφόρους και στα στενά του Kέντρου. Γι’ αυτό άλλωστε, όταν κάποιος αρχίζει να αραδιάζει μεγαλεπήβολα σχέδια για την Αθήνα, του απευθύνω πάντοτε την ίδια και μοναδική ερώτηση: «Μπορείς, σε παρακαλώ, να μου πεις πού μένεις;» Τι να τον ρωτήσω δηλαδή; Εχει γεμίσει ο κόσμος σωτήρες του αθηναϊκού κέντρου με μόνιμο τόπο κατοικίας στο Κεφαλάρι, στου Ζωγράφου, στον Κορυδαλλό, στην Ελευσίνα, στα Μέγαρα. Ολοι τους έχουν άποψη και όλοι διαθέτουν μια μαγική συνταγή. Στου κασίδη το κεφάλι, φυσικά, ή, όπως θα έλεγε και ο πολιούχος της Θεσσαλονίκης ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος, «ακόμη και ο σύλλογος ευνούχων αντιτίθεται στα αντισυλληπτικά». Στο τέλος, βέβαια, όταν το τσίλικο ραβδάκι του Χάρι Πότερ συνδυαστεί με την καλή πρόθεση του Λόρδου Βόλντεμορτ, καταλήγουμε για μία ακόμη φορά σε υποβάθμιση κάθε δείκτη βιοτικού επιπέδου στο Κέντρο. Να δώσω ένα παράδειγμα. Πάντοτε πέρναγα από τα Εξάρχεια, ποτέ δεν τα ξέχναγα, όσο και αν τα επαγγελματικά μου συμφέροντα προσανατολίστηκαν περισσότερο προς το Σύνταγμα και το Κολωνάκι τα τελευταία χρόνια. Εδώ και κάτι μήνες ωστόσο, πολλαπλασίασα τις επισκέψεις μου στα πέριξ της πλατείας. Αιτία, η μετακόμιση καλής φίλης και κουμπάρας πλησίον του Πολυτεχνείου. Η οποία κουμπάρα αρχικώς αντιμετώπιζε με επιείκεια και αγαθοσύνη το πρεζομάνι της Τοσίτσα που διαρκώς ξεχειλίζει στους γύρω δρόμους. Διόλου παράλογο, καθότι τόσα χρόνια, ως κάτοικος Αμαρουσίου, μόνο τηλεοπτική εικόνα του φαινομένου είχε. Πριν αλέκτωρ λαλήσει, άλλαξε στάση. Πήρε ανάποδες,

ανέβασε γράδα, έφτασε μπροστά της η Σώτη Τριανταφύλλου να θυμίζει αθώα παιδίσκη. Αντί πλέον να ελεεί τα πρεζόνια με λεφτά και τσιγάρα, τους βάζει τις φωνές. Ο λόγος; Δεν αντέχει άλλο να βλέπει το πεζοδρόμιο της πολυκατοικίας της κατουρημένο, να αχνίζουν από τα ξερατά οι σκάλες, να βγαίνει από το κτίριο και μπροστά στην εξώπορτα να καρφώνει ένας τύπος τη σύριγγα στα γεννητικά του όργανα. «Δεν θέλω τίποτε πολυτέλειες», μου είπε προχτές. «Θέλω να περνάει μία φορά την εβδομάδα ο Δήμος και να ρίχνει νερό με πίεση για να μην βρομάει όλη η περιοχή σαν ουρητήριο...» Ο κύριος Καμίνης την ακούει; Δεν έχω ιδέα, αλλά γνωρίζω πολύ καλά ότι ο αριθμός των παρεπιδημούντων στην Τοσίτσα έχει διπλασιαστεί εδώ και κάτι εβδομάδες. Μεταφέρθηκε εκεί μεγάλο μέρος από την πιάτσα του Πειραιά, λένε οι γνωρίζοντες και σημειώνουν ότι η κατάσταση διαρκώς θα χειροτερεύει ως την ώρα που οι ναρκομανείς θα τύχουν βοηθείας από τα νοσοκομεία. Και πώς θα γίνει αυτό, όταν, για παράδειγμα, οι κάτοικοι της Νίκαιας έχουν ξεσηκωθεί και δεν επιτρέπουν στο νοσοκομείο της συνοικίας τους να δεχτεί πρεζόνια; Ετσι προκύπτει ένα ακόμη μπάζωμα ψυχών στο κέντρο της Αθήνας, με ολέθριες συνέπειες για όλους. Αντιγράφω από το kathimerini.gr της 11ης Οκτωβρίου: «Σε φονικό κατέληξε η συμπλοκή δύο ανδρών 46 και 26 ετών, στις 8:30 το πρωί, στην οδό Χαλκοκονδύλη 29. Οι δύο άνδρες ήρθαν στα χέρια και ο εικοσιεξάχρονος χτύπησε με μαχαίρι τον σαρανταεξάχρονο στο λαιμό, με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει θανάσιμα. Σύμφωνα με την αστυνομία, δράστης και θύμα είναι χρήστες ναρκωτικών και εκτιμάται ότι το έγκλημα έγινε για τη ‘δόση’». ΥΓ: Η Τοσίτσα αλλιώς. Στη φωτογραφία -μία από τις ελάχιστες φορές που το «βασίλειο» της ντρόγκας απουσιάζει- το συγκρότημα Berlin Brides κατά τη διάρκεια του προγράμματος «επτά μέρες στην Τοσίτσα».

|

ȅȀȉȍǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

«Κάθε Οκτώβριο, εδώ και δεκαετίες, μια ομάδα ρεπόρτερ και φωτογράφων μαζεύονται στην είσοδο μιας πολυκατοικίας σε μια ήσυχη γειτονιά της Στοκχόλμης, περιμένοντας να ακούσουν αν ο ποιητής που ζει στο επάνω πάτωμα κέρδισε τελικά το Βραβείο Νόμπελ. Η σύζυγος του ποιητή, η Μόνικα, τους φέρνει τσάι και μπισκότα, ενώ αυτοί κάθονται εκεί, πάντα όμως θα φύγουν πριν από το γεύμα, καθώς θα μάθουν εν τω μεταξύ ότι το βραβείο πήγε κάπου αλλού». Αυτά τα λόγια ανήκουν στο Σκοτσέζο ποιητή και μεταφραστή του Tomas Tranströmer, τον Robin Robertson, σε κείμενό του στον “Guardian”. Πέρα από μπόλικη γκρίνια από το ευρύ κοινό που δήλωσε άγνοια για τον καινούργιο Σουηδό νομπελίστα, ο ακαδημαϊκός κόσμος και οι φανατικοί της ποίησης αποθέωσαν την επιλογή του Tomas Tranströmer, αναφερόμενοι σε αυτόν ως το μεγαλύτερο εν ζωή ποιητή της Σκανδιναβίας. «Είναι τιμή μου που γνωρίζω αυτό τον άνθρωπο και που έχω μεταφράσει μέρος της δουλειάς του», συνέχισε ο Robertson, «και είναι τεράστια η χαρά μου που η δουλειά του θα φτάσει τώρα σε πολύ περισσότερους αναγνώστες. Ο κόσμος της ποίησης μπορεί επιτέλους να σηκώσει το ποτήρι και να πιεί στην υγειά αυτού του ταπεινού ανθρώπου, αυτού του υπέροχου ποιητή». Να πούμε, βέβαια, ότι οι φιλοδοξίες του Robertson για την αύξηση του αναγνωστικού κοινού του Tranströmer οφείλονται κυρίως στον ενθουσιασμό του. Τρανό παράδειγμα αποτελεί η Wislawa Szymborska, η τελευταία ποιήτρια που κέρδισε το Bραβείο Νόμπελ, η οποία επίσης είναι μια καταπληκτική ποιήτρια και η οποία, όπως θα διαπιστώσατε από την έκφραση απορίας σας μόλις διαβάσατε το όνομά της, δεν γνώρισε κάποια έκρηξη δημοτικότητας μετά τη βράβευσή της.

2%!,)49À")4%3À ËÄÑÉÆ ô ÑÏÎô ÆÎÏôÑÒ

ÏôÊÄÉôÑÏô~ÉÄ~ÉÊÑÒÏ

WW

W RE

ALI

TY

BIT

ES

W

OR

DP

RE

SS

CO

M

Το ότι ο Elvis ζει σχεδόν το έχουμε πιστέψει. Το ίδιο ίσως ισχύει και με αρκετούς ακόμη μεγάλους σταρ, των οποίων το θάνατο αρνούμαστε (μεταξύ σοβαρού και αστείου) να δεχτούμε. Στην περίπτωση του Roger Domenghetti, συντάκτη του ηλεκτρονικού περιοδικού “Sabotage times”, συνέβη ακριβώς το αντίθετο, προσπάθησε δηλαδή να μας αποδείξει ότι ο Paul McCartney έχει πεθάνει! «Ας είμαστε ειλικρινείς», γράφει, «μπορεί ο άνθρωπος που έγραψε το ‘Yesterday’ να είναι ο ίδιος με αυτόν που έγραψε το ‘Frog Chorus’;» Το άρθρο του ήταν στην επικαιρότητα λόγω του πρόσφατου γάμου του Paul με τη Nancy Shevell, ωστόσο από τον πρόλογο ακόμα ξεκαθαρίζει ότι πιθανόν ο αληθινός McCartney να είναι νεκρός εδώ και 40 χρόνια και συγκεκριμένα από τις 9 Νοεμβρίου του 1966, όταν, σύμφωνα με φήμες, μια τρακαρισμένη Aston Martin που βρέθηκε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες κοντά στα στούντιο των Beatles είχε μέσα τον Paul. Η ιστορία αυτή είναι κλασική και την έχουμε ξανακούσει, αλλά ο συγκεκριμένος συντάκτης, έχοντας αρκετή όρεξη, έχει μαζέψει κάθε απίστευτη λεπτομέρεια που βγήκε στο φως της δημοσιότητας εκείνη την εποχή για να υποστηρίξει αυτή τη θεωρία. Για να μην διαλυθούν, λοιπόν, οι Beatles, ο μύθος λέει ότι απέκρυψαν το γεγονός και ότι αντικατέστησαν τον McCartney

πιθανότατα με κάποιον William Campbell, ο οποίος είχε κερδίσει σε ένα διαγωνισμό ομοιότητας του McCartney! Ο θάνατος του Paul εξηγεί κατά πολλούς το γιατί οι Beatles σταμάτησαν από τότε τις live εμφανίσεις, αλλά και το γιατί άρχισαν όλοι να αφήνουν μούσι. Μερικές λεπτομέρειες, μάλιστα, είναι εντυπωσιακές. Το εξώφυλλο του “Abbey Road” για κάποιους συμβολίζει την κηδεία του Paul. Ο ίδιος περπατάει ξυπόλητος, με διαφορετικό βήμα από τους άλλους και τα μάτια κλειστά, ο Lennon που προπορεύεται φορώντας το λευκό του κοστούμι συμβολίζει τον οίκο του Θεού, ο Ringo που ακολουθεί με το μαύρο κοστούμι είναι ο εργολάβος της κηδείας, ενώ ο Harrison που έρχεται τελευταίος με τζιν παντελόνι και πουκάμισο είναι ο ταπεινός νεκροθάφτης. Και το καλύτερο: η πινακίδα του Volkswagen στο βάθος γράφει 28IF που δείχνει πόσο χρονών θα ήταν ο McCartney την ημέρα της φωτογράφισης αν (IF) ήταν ακόμα ζωντανός. Ο κατάλογος των «αποδείξεων» του θανάτου είναι ατέλειωτος και το κείμενο απολαυστικό. Ωστόσο, οι αποδείξεις ότι ο Paul δεν πέθανε ποτέ υπήρξαν πάντα πολύ περισσότερες, αλλά, όπως λέει και ο συντάκτης του άρθρου (γελώντας από μέσα του, είμαι σίγουρος), «όπως σε όλες τις καλές ιστορίες, στην αναζήτηση της αλήθειας υπάρχουν πολλά αποδεικτικά στοιχεία που λείπουν».

::: 0(75232/,61(:6 *5

ȅȀȉȍǺȇ,2<

ÏÉôËÆÐÆ ôÑÈ ôÄ ÏÎÉÄ ôËÏÒ »¹¨~º »¹¨µº¼¹¨ «Γεια σας. Το όνομά μου είναι Robbie. Από δω και μπρος θα είμαι ο σινεκριτικός σας». Με αυτόν το χαριτωμένο τίτλο, ο Robbie Collin ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του καριέρα στην εφημερίδα “Telegraph” το Σάββατο που μας πέρασε και αυτό το πρώτο κείμενο γράφτηκε επειδή, όπως μας εξηγεί, του ζητήθηκε να συστηθεί με τους αναγνώστες. Αφού λοιπόν μαθαίνουμε για τη σχέση του με το σινεμά, τις σπουδές και την προϋπηρεσία του, για εκείνο το γράμμα που είχε στείλει ως παιδί στην “Telegraph” λέγοντας πόσο του αρέσουν οι Simpsons, φτάνουμε στο ενδιαφέρον κομμάτι. «Σε μια εποχή όπου οποιοσδήποτε έχει ευρυζωνική σύνδεση και μπορεί να ποστάρει μια κριτική ταινίας στο ίντερνετ, συχνά τίθεται το ερώτημα γιατί χρειαζόμαστε ακόμα τους επαγγελματίες κριτικούς. Εχουν υπάρξει πολλές σκοτεινές στιγμές όπου αναρωτιέμαι και εγώ αν υπάρχει νόημα να συνεχίζω - πολλές από αυτές βλέποντας το ‘Sex and the City 2’». Σύμφωνα λοιπόν με τον Collin, ο στόχος ενός επαγγελματία σινεκριτικού είναι να παρουσιάσει μια ταινία, να την εξηγήσει, να την αξιολογήσει, να

Η καλύτερη λίστα της εβδομάδας ανήκει στο περιοδικό “Emprire”, το οποίο, πολύ απλά, μάζεψε τις 100 καλύτερες βρετανικές ταινίες όλων των εποχών και έκανε ένα countdown, κατά το οποίο, αν έχει κάποιος όρεξη, μπορεί να γνωρίσει αρκετά σφαιρικά όλο το βρετανικό σινεμά. Η επιλογή για την πρώτη θέση ήταν αναμενόμενη. Σε αντίστοιχες λίστες γύρω από το βρετανικό σινεμά οι δυο ταινίες που συνηθέστερα κερδίζουν είναι το “Trainspotting” (εδώ η ταινία του Danny Boyle τερμάτισε όγδοη) και άλλοτε, όπως εδώ, το “Lawrence of

ενημερώσει τον αναγνώστη σφαιρικά και οφείλει να το κάνει αυτό με έναν ευχάριστο και διασκεδαστικό τρόπο, χωρίς να νοιάζεται ούτε για το προσωπικό του γούστο ούτε για τις φιλίες του στον κινηματογραφικό χώρο. «Αν το γούστο μου ταιριάζει με το δικό σας είναι ένα πλεονέκτημα, αλλά θα προτιμούσα να απολαμβάνετε ένα κείμενό μου και να διαφωνείτε σε κάθε λέξη, παρά να συμφωνείτε και να βαριέστε». Καλή αρχή να πούμε εμείς.

Arabia”. Η μεταφορά της ζωής του T.E. Lawrence, με τον κλασικότερο των κλασικών Peter O’Toole να λύνει και να δένει ανάμεσα σε Αραβες και Τούρκους, είναι μέρος της κουλτούρας των Αγγλων, που πάντα θέλουν να βλέπουν συμπατριώτες τους να ανακατεύονται σε κάθε μέρος της γης. Για την ιστορία, στη δεύτερη θέση βρέθηκε το “Life of Brian”

και στην τρίτη θέση βρίσκουμε άλλη μια ιστορική ταινία, το παραμυθένιο “Red shoes” του 1948. Μικρή εντύπωση προκαλεί η μόλις 11η θέση για το “Clockwork orange”, η μόλις 62η θέση του αριστουργηματικού “Secrets and lies” του Mike Leigh και κυρίως η σχεδόν παράλογη 91η θέση του “Remains of the day”. Κυρίως όμως ισχύει αυτό που ανέφερα στην αρχή, ότι μέσω από την επιλογή αυτών των 100 ταινιών συστήνεται ολόκληρο το βρετανικό σινεμά και λίγη σημασία έχει η τελική κατάταξη στην οποία κατέληξαν οι συντάκτες του περιοδικού.

Ο ήρωάς μας διηγείται μια ιστορία και, όταν τελειώνει, βλέπει γύρω του παγωμένα πρόσωπα. «Αυτό ήταν όλο; Aυτή ήταν η ιστορία που είχες να πεις;» τον ρωτάνε. Τότε αυτός με ένα σχετικά απολογητικό, αλλά και χαριτωμένο ύφος λέει: «Δεν ήταν ιστορία. Απλά μια πινελιά». Μια πινελιά. Τι ωραία απάντηση για όλες αυτές τις στιγμές αμηχανίας όταν εξωτερικεύεις κάτι και συνειδητοποιείς απλώς ότι μέσα στο κεφάλι σου ακουγόταν τόσο πολύ ωραιότερο. Σε περίπτωση που δεν καταλάβατε, μέσα στην εβδομάδα είδα το “Midnight in Paris” του Woody Allen, το οποίο παρεμπιπτόντως είναι μια συμπαθητική ταινία, ευχάριστη, με καλές ατάκες και πολύ Παρίσι. Εν τω μεταξύ, την ταινία την είδα στη βραδινή παράσταση στον κινηματογράφο Ατταλο στη Νέα Σμύρνη, βρίσκεται σε ένα ήσυχο στενό όπου το τελευταίο πράγμα που περιμένεις να ξεφυτρώσει ανάμεσα στα σπίτια είναι ένα σινεμά. Αν και δεν είναι ο πιο ωραίος κινηματογράφος του κόσμου, ένιωσα πολύ χαρούμενος που βρισκόμουν εκεί. Στον Ατταλο δεν βουλιάζεις σε βελούδινα, αφράτα καθίσματα, δεν νιώθεις τη μυρωδιά από παχιά, υπερβουτυρωμένα ποπ κορν, δεν ακούς την ανάσα του ηθοποιού στο αυτί σου. Ενιωσα με ανακούφιση λίγο λιγότερο μοντέρνος, πιο ήρεμος έτσι που ήμουν μακριά από τη φουρτούνα των multiplex και του 3D. Οχι ότι είναι άσχημα πράγματα αυτά, ούτε κάνουν κακό στο σινεμά ως Τέχνη και μάλλον ο λόγος για τον οποίο μιλάω σαν βετεράνος του Βιετνάμ είναι επειδή με επηρέασε αυτός ο χαζοξανθός πρωταγωνιστής της ταινίας, ο Owen Wilson, ο οποίος είχε τόσο μεγάλο πάθος για το παρελθόν, που βρέθηκε σε άλλη εποχή να πίνει τζιν με τον Fitzgerald και τον Hemingway. Βγαίνοντας από την αίθουσα είχε ψύχρα. Σε μια από τις πρώτες δροσερές βραδιές της χρονιάς αποδείχτηκε ότι στο πρώτο φθινοπωρινό κρύο οι άνθρωποι χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Σε αυτούς που λένε «επιτέλους» και σε εκείνους που απαντάνε «τι σου αρέσει σε αυτό τον παλιόκαιρο;». Αν και στην Ελλάδα όλος ο χρόνος είναι σχεδόν ίδιος, συν πλην μια ζακέτα, είμαι και εγώ από αυτούς που τους αρέσει «αυτός ο παλιόκαιρος». Ισως επειδή επιστρέφοντας σπίτι είδα σε μια γωνία το πρώτο -εκτός τόπου και χρόνου- χριστουγεννιάτικο δέντρο. Σαν το πιο αφελές παιδάκι, ονειρεύομαι κάτι καλό από τις γιορτές που έρχονται. Ναι, στα μέσα Οκτώβρη. Αυτό είναι το πιο απελπισμένο πράγμα που ακούσατε τον τελευταίο καιρό; i À¼ ½ r A DIMOULAS METROPOLISNEWS GR

ȅȀȉȍǺȇ,2<

|

::: 0(75232/,61(:6 *5

µ r Àm¸ ¸ r ÀF J@RS@M@JHR LDSQNONKHRMDVR FQ

É{â© ©p ¡ Ò © ¡©Êâ

¡© á ¡©ß © àp © ¡à© © Ô á ¡ © ©!DKKDQTBGD© p © ©RNTK© ß © ¡ © © ©c¢ ß i©p ¡ ß © ¡ © ©Ïä © Í{ á

¡© © ©É ©Ô © á © pÒ¢ ¡ © ©p ¡

à© ¡ ©3TQMS@AKD©2NTK © â © © © p á © ¡ â © É © ©b MXSGHMF©XNT© V@MSh© ©b-NQSGDQM©FHQKRh© { ᢠ¡ ©c{ âp

i© ©OK@XKHRS © ©

ß © © { pß ©p ¡© ä © á© © © ß © {ß © © © à © á © â© © © ¡ © ©{Ò © © { ß © © © ß ¡p © p © ©p ¡ ß © â © {â© ©{ © á © ¡ àp

©{ ¡©Ò ¡ © ¡ á © %QHC@X©MHFGS©EDUDQ ©É ä© ©{Òp © á © © ß © © á © © pÒ å©©

::: 0(75232/,61(:6 *5

ȅȀȉȍǺȇ,2<

στο Almaz. Θα ανανεώσουμε το ραντεβού για περισσότερα ξενύχτια, ξεκινώντας από σήμερα Παρασκευή στο πάρτι για τα πέμπτα γενέθλια του Almaz. Τα λέμε εκεί!

Μπορείς να το φανταστείς; Τη Lady Gaga στη σκηνή με τους γερόλυκους Queen να λένε το “Radio Gaga”; Τραγούδι-σταθμός στην καριέρα των Queen και το τραγούδι που έδωσε στη Lady το όνομά της. Και γιατί όχι; Εγώ θα πήγαινα στη συναυλία. Η Lady Gaga μπορεί να λατρεύει να προκαλεί, έχει όμως φωνάρα και ταλέντο και θα μπορούσε να ερμηνεύσει με άνεση τα τραγούδια των Queen. Και μην ακούω περί συγκρίσεων Freddie Mercury με Lady Gaga. Στο κάτω κάτω, ας το δούμε πρώτα και μετά ας το κρίνουμε. Μέτρησα 11 dj. Και θα μετρήσουμε και πέντε κεράκια πάνω στην τούρτα. Και θα θυμηθούμε τις στιγμές που περάσαμε σε ένα από τα πιο αγαπημένα στέκια στο Γκάζι,

Πριν το allerretour στην Αγγλία φτάσει στο τέλος του, επιβάλλεται μια ακρόαση του νέου και τρίτου κατά σειρά δίσκου του James Morrison. Ο καλλιτέχνης ακολουθεί το παράδειγμα της Adele με το «21», το οποίο ακόμη πουλάει σαν τρελό στην Αγγλία (Νο2 αυτή την εβδομάδα ύστερα από τόσο καιρό). Ενας γλυκός, ποπ, «εύπεπτος» δίσκος. Οχι φτηνή ποπ. Ο James Morrison ισορροπεί ανάμεσα σε folk, ποπ και soul. Ιδιαίτερες στιγμές του δίσκου, τα τραγούδια “Slave to music”, “I won’t let you go” και “Person I should have been”.

Tea time, βροχή και James Morrison.

Last orders: Η Adele θα ερμηνεύσει το νέο τραγούδι του James Bond (και φύγαμε για «Ελευθέριος Βενιζέλος»).

4/0 ¨·º z´² Ανάμεσα στις επαναλήψεις -που κυριαρχούν τον τελευταίο καιρό στην αθηναϊκή νύχτα- υπάρχουν και κάποιες εκδηλώσεις που ξεχωρίζουν εκπλήσσοντας ευχάριστα. Φέρνοντας στο μυαλό μου την ταινία “High Fidelity” (2000) και την αγαπημένη συνήθεια των πρωταγωνιστών να καταρτίζουν Top5, καταθέτω το δικό μου με αυτές που τράβηξαν το ενδιαφέρον μου μέχρι στιγμής για το μήνα Οκτώβριο, ακολουθώντας χρονολογική σειρά: 1. Η Χάρις Αλεξίου συνεχίζει με τρεις παραστάσεις το αφιέρωμα στον Nino Rota (14, 15 και 16 Οκτωβρίου) και περιμένουμε τη συνεργασία με τη Δήμητρα Γαλάνη στις αρχές του 2012.

2. Το αφιέρωμα στον Ray Charles στο Μέγαρο Μουσικής τη Δευτέρα 17 Οκτωβρίου ή ο Elvis Costello «Σόλο» στις 26 Οκτωβρίου. Ή και τα δύο.

3. Οι Yasmin Levy, Μάρθα Φριντζήλα, Mehtap Demir στην παράσταση «Kαναρίνι μου γλυκό». Ενα αφιέρωμα στην ντίβα του ρεμπέτικου Ρόζα Εσκενάζυ στο θέατρο Badminton την Τρίτη 18 Οκτωβρίου.

4. Ο Πάνος Μουζουράκης και ο Βαγγέλης Ασημάκης στο Σταυρό του Νότου από 24 Οκτωβρίου και κάθε Δευτέρα. Θα είναι «Αυστηρώς ακατάληπτο».

5. Το μιούζικαλ «Σιγά τα αίματα» σε κείμενο Ακη Δήμου και μουσική Σταμάτη Κραουνάκη με τα αγόρια της ομάδας Σπείρα Σπείρα από 26 Οκτωβρίου στην Αθηναΐδα.

|

ȅȀȉȍǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

i ³ ¸ ­ Àv¸ ® À@ BG@SYHR LDSQNONKHRMDVR FQ

o´jª»À njÀ»tÀ²isi»tÀ ®À o´jª»À njÀ»lsÀj¯tu°¹i

Ð © ß ¡ © pÒ © á © © ¡ à ©p © Ò©

Ò© âp © ©{ ¡ Ò¢ ¡ © © ß © á © ¡ © ©pá © á © á © ©&TR©5@M©2@MS© cË ß i ©b,HKJh ©p © © á © ¡©b1DRSKDRRh © © { á © { ß © © á ©ß © ¡© pàp ©cË ©ÏÒ{ ©Ê ßpp i© © ©Ï ©Ô©Ë â © ß © â © ¡© { á ¡© © âp{ © á © ©{ á © © á © { ©{ ¡© ©à © ᢠ© ©{ â ©É p{ © © pá © {â© ¡ ß ©Ð ©{ pß © ß © ᢠ©p © p p á © à © â © © á © © ©É p{

© ©Ò © á © Ò © ©&DNQFD©"KNNMDX© cÏ ä © © à© ä i ©p © ©{ â© á ©cÉ © á© ¡©Ð á ¡i © { ¡© ¡pp á © © â© Ò ©Ê á ©Í© á © Ò

¢ © © ¡ à ©Ðâ © © ©{ {Ò Ò© ¡© © á

© © á p © © p © © © ß ©Ë ß © p © © à © ¡© { { ¡©Öä{ ¡©ÐÒ ©Ô© âp ©{ © © ¡ á ©âp © ä © ¡ á ©{ Ò©{ á © © â ©Ê ß{ ¡p © ©{ ©É{â©{ ß © â

© ᢠ¡p ©É ©p © © äp

::: 0(75232/,61(:6 *5

ȅȀȉȍǺȇ,2<

!',̝Ä ÈÎÄ µ¼º´ µ »´µ¹¨~º ´¸¹¨ »Ð¸¨ {и

Ο Guillermo del Toro («Ο Λαβύρινθος του Πάνα») επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη σε χρέη παραγωγού και σεναριογράφου, για χάρη της ταινίας «Μην φοβάσαι το σκοτάδι» του Troy Nixey. Η οικογένεια Χερστ (Guy Pearce, Katie Holmes, Bailee Madison) μετακομίζει σε μια έπαυλη, η οποία είναι στοιχειωμένη. Καλώς μέχρι εδώ. Η κατάσταση χειροτερεύει όταν η μικρή Σάλι ανακαλύπτει και ελευθερώνει κάποια μικρά τερατάκια, τους χομούνκουλους. Ο τρόμος της Σάλι σε συνδυασμό με τη δυσπιστία των γονιών της για την ύπαρξη των χομούνκουλους υπόσχεται άσχημα ξεμπερδέματα και ένα χεράκι ξύλο για τη Σάλι. Αν ζήσει για να το φάει...

Με επίσημη συμμετοχή στο Πανόραμα του 61ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, ο βραβευμένος Ισπανός σκηνοθέτης Fernando Leon de Aranoa («Δευτέρες με λιακάδα») μας παρουσιάζει τη νέα του ταινία «Η ζωή που θα έρθει». Οι οικονομικές δυσκολίες της Μαρθέλα -πρόσφατα δεν υποβαθμίστηκε και η Ισπανία από τον Οίκο Moody’s;- την οδηγούν στο να φροντίσει έναν ηλικιωμένο, τον Αμαδόρ, η οικογένεια του οποίου τον έχει εγκαταλείψει. Οταν αυτός πεθαίνει, η Μαρθέλα θα κάνει τα πάντα για να μην μείνει άνεργη και να συμπληρώσει το ποσό που έχει ανάγκη. Η τελευταία ταινία του πατέρα της Nouvelle Vague Claud Chabrol βγαίνει αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες. Πρόκειται για το “Inspector Bellamy” με τον Gerard Depardieu στο ρόλο του αρχηγού της Αστυνομίας Πολ Μπελαμί. Ο Μπελαμί μπλέκεται ανάμεσα στην επίσκεψη του αλκοολικού αδερφού του και στη συνάντηση με τον Νοέλ, ενός ανθρώπου που του εξομολογείται ότι πιθανόν έχει διαπράξει φόνο. Τι είναι άραγε πιο εύκολο; Να βοηθήσεις τον αλκοολικό αδερφό σου ή έναν άγνωστο φονιά; Μάλλον το δεύτερο...

Ανακοινώθηκαν πρόσφατα οι ελληνικές ταινίες που θα συμμετέχουν στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (4-13 Νοεμβρίου) και είναι πολλές! Καταρχάς οι ταινίες «Παράδεισος» του Παναγιώτη Φαφούτη και “J.A.C.E.” του Μενέλαου Καραμαγγιώλη θα διεκδικήσουν τα Βραβεία του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος του φεστιβάλ. Σε αυτές θα κάνουν «παρέα» η νέα ταινία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη “Man at sea”, η οποία αποτελεί μέρος του αφιερώματος του

φεστιβάλ στον Ελληνα δημιουργό, αλλά και η νέα, βραβευμένη ταινία του Φίλιππου Τσίτου «Αδικος κόσμος» σε ειδική προβολή. Επίσης, την πρεμιέρα

της θα κάνει η ταινία “Magic hour” του Κώστα Καπάκα (“Peppermint”, “Uranya”), καθώς και οι ταινίες “Η πόλη των παιδιών” του Γιώργου Γκικαπέππα, «Σωτηρία» του Ιάσονα Τζαβέλλα, «Σούπερ Δημήτριος» του Γιώργου Παπαϊωάννου, “F.L.S.” του Θάνου Τσαβλή, «Η Αφροδίτη στην Αυλή» του Τηλέμαχου Αλεξίου, «Το κορίτσι με τα μεγάλα μάτια» του Αλέξη Τσάφα και “Loveless Zoritsa” των Χριστίνας Χατζηχαραλάμπους και Radoslav Pavkovic.

Προσφάτως, ο διαδικτυακός ραδιοφωνικός σταθμός radiobubble. gr -συγκεκριμένα το «παράρτημα» των blog του, οργανωμένο από τους blogger «το βυτίο» και “radio_sociale”έκανε ένα αφιέρωμα στην Αθήνα (blogs. radiobubble.gr/ athens). Σε αυτό, οι blogger παρουσίασαν ταινίες που έχουν αποτυπώσει την Αθήνα σε διαφορετικές στιγμές και εποχές. Μία από αυτές είναι η ταινία «Κυριακάτικο ξύπνημα» (1953) του Μιχάλη Κακογιάννη, στην οποία αφιερώνεται και η συγκεκριμένη στήλη. Οπως λέει χαρακτηριστικά και ο blogger «το βυτίο»: «Το ‘Κυριακάτικο ξύπνημα’ είναι γεμάτο Αθήνα. Εξάρχεια, Ομόνοια, μαγαζιά σε στοές, Ζάππειο, ασφυκτικά γεμάτα λεωφορεία και τύποι που φεύγουν ξημερώματα από το σπίτι της αγαπημένης. Η ταινία όμως είναι γεμάτη και Ελλη Λαμπέτη. Τηρουμένων των αναλογιών, λοιπόν, η Λαμπέτη υποδύεται μια γυναίκα και μια πόλη. Υπαινίσσεται μάλιστα ότι, αντίθετα από όσα υποστηρίζουν οι παρουσιάστριες της μεσημεριανής ζώνης, η Αθήνα δεν είναι μόνο μια γκομενίτσα που κλαψουρίζει, αλλά κουβαλάει και αρκετή από εκείνη την ξεχασμένη θηλυκότητα». Το «Κυριακάτικο ξύπνημα» αποτελεί την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη (11/6/1922-25/7/2011), με πρωταγωνιστές το μεγάλο δίδυμο Ελλη Λαμπέτη-Δημήτρης Χορν. Ενα κυριακάτικο πρωινό και ένα λαχείο θα σταθούν οι αφορμές για να γνωριστούν η Μίνα και ο Αλέξης. Το λαχείο, αν και αγορασμένο από τη Μίνα, φτάνει στα χέρια του Αλέξη, που κερδίζει τον πρώτο αριθμό. Ενας δικαστικός αγώνας θα ξεκινήσει, καθώς η Μίνα διεκδικεί το κερδισμένο ποσό, όμως ο έρωτας θα μπει στη μέση και θα κάνει τα πράγματα πιο εύκολα. Η ταινία συμμετείχε το 1954 στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Εδιμβούργου και βραβεύτηκε με το Δίπλωμα Αξίας. i ³ ¸ ­ Àv¸ ®

ȅȀȉȍǺȇ,2<

v

::: 0(75232/,61(:6 *5

´³ ¸À¶ ¸ ¸ r ÀK UK@RS@Q@ LDSQNONKHRMDVR FQ

© á ©cÍ©ß ¡ i© ¡© /GHKHOOD©"K@TCDK ©{ ¡© ¡

á© {â© © â © ¡ â © â © ä © © ©{ â © ©p © © Ò ©Ð © Ò © { ¡©â ©{ Ò © © Ò © { á © © Ò © â © á

© © á © ¡ â© ©¡{Ò

¡ © âp © ©×{Ò ¡ © pâ © ©Ë ¡ à © ©É ¡ âp © ©Ó¡ ä © © â © © ©Î ¡ à ©Ô©Ë ¡ à © {

ß{ ©p ©{â © { pß

©p © © { à© © © © á ©{ © ¡ © ©p © { á ©ÏÒ{ ©ß © á © { à © ©p ©c{ á © ©{ p â i ©â{ © © ©á © á ©Ô© © p{ á© © © ¡ â© © á © © ß © { ¡ â© ¡ p â© p¡ â p ©Ð{ á©âp © © ¢ à © © © à© p Ò© ¡© ¡ ß © © © á©p ¢á© ¡ ©Ðà{ © © Ò ©Ò { ©¢ © © Ò { © ß © © { á © ©¡{Ò © { ¡ Ò© á © Ò © ©ß

© © á © pß © © ¢ © á©pß © á © á © {á © á ©Ðà{ © ¡p © © p Ò©p © pß © © ¡ ß ©{ ¡©pâ ©p © {

ä © á © ©{ ß ¡ © á{ © à p ©Ðà{ © © Ò { © á ©{ ß ©ß © á © { © Ò © © { á © © © Ò ©{ {á © Ò © © Ò © ¡ ¡ pß © pà©{ ¡© { Ò © {â© á{ © ¡ ©

::: 0(75232/,61(:6 *5

¸¹¶~²|¨ ~¹¨»¹¸¨»¹~¹¨»¹¼¨ « πόνος είναι ένα μισοφέγγαρο «Ο π που κρέμεται μισοκοιμισμένο στον γαλάζιο ουρανό, το χχρώμα χάνεται απ’ το πρόσωπο, η μύτη δείχνει προς τα κκάτω, όλη η μαντική διχάλα στρέφεται προς τα κάτω, προς ττο υπόγειο ρεύμα: τον πόνο» Σ Στίχοι του Tomas Transtromer, μεταφρασμένοι από τον τ Βασίλη Παπαγεωργίου. Ενας μεγάλος άνθρωπος που π δεν το έβαλε κάτω, ακόμα και όταν ένα εγκεφαλικό λ επεισόδιο του στέρησε τη φωνή του. Kάτοχος πλέον π του φετινού βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας. Φυσικά Φ τα Νόμπελ, όπως και κάθε διαγωνισμός άλλωστε, δίνουν άφθονη τροφή σε παραφιλολογίες. Και λ κάθε συνομωσιολόγος που σέβεται τον εαυτό του δεν θα μπορούσε παρά να αναρωτηθεί για την ύπαρξη «σκανδιναβικής παράγκας». Αλλωστε, η Σουηδία δεν έχει βραβευτεί μία, ούτε δύο αλλά συνολικά επτά φορές! Μέχρι και η μικρή Ισλανδία ένιωσε τη μεγάλη αυτή χαρά, στο πρόσωπο του Halldor Laxness το 1955. Από κοντά και η Δανία με δύο και η Νορβηγία με τρεις βραβεύσεις. Βέβαια, πέρα τώρα από το χαβαλέ, οποιοσδήποτε αμφισβητούσε Νόμπελ όπως αυτό του 1920 που δόθηκε στο συγκλονιστικό Knut Hamsun, θα διέπραττε -τουλάχιστον- «βιβλιοσυλία». Και εν τέλει, ακόμα και εάν η «μαμά των Νόμπελ» Σκανδιναβία χαίρει κάποιας μικρής εύνοιας, η λογοτεχνική της παράδοση είναι τεράστια. Τόπος καταγωγής θρυλικών ονομάτων όπως ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ. Και φυσικά κάποιου που προσωπικά δεν θα μπορούσα να ξεχάσω ποτέ. Του Σουηδού Par Lagenkvist, βραβευθέντα εν έτει 1951. Στο βιβλίο του «Ο Νάνος» καταφέρνει να περιγράψει κάθε στερεοτυπικό ανθρώπινο χαρακτήρα. Με χρώματα τόσο ανάγλυφα που σου κόβουν την ανάσα. Μια γραφή στρωτή, κατανοητή, που κάθε λέξη της κρύβει μια τεράστια δύναμη. Ενας συγγραφέας γιγάντιος μες στην απλότητά του. µ Àª ½ ¸

Μετά το «Αγανακτήστε» του Stephane Hessel (εκδ. Πατάκη), που αποτέλεσε εκδοτικό φαινόμενο πουλώντας, μόνο στη Γαλλία, πάνω από ένα εκατ. αντίτυπα, κυκλοφόρησε το «Αγωνιστείτε» (εκδ. Πατάκη). Σε αυτό το βιβλίο ο 94χρονος αντιστασιακός συζητάει με τον 25χρονο δημοσιογράφο Gilles Vanderpooten γύρω από τα ζητήματα της πολιτικής ηθικής και της στάσης που πρέπει να κρατήσει ο σημερινός πολίτης. Μέσα από την κουβέντα τους, ο Hessel μάς εξηγεί ότι δεν αρκεί μονάχα η αγανάκτηση. Ο κάθε πολίτης οφείλει να υπερασπίζεται τις προσωπικές του αξίες, αλλά και αυτές του συνόλου. Για άλλη μία φορά καλεί τη νέα γενιά να αγανακτήσει και να αγωνιστεί ενάντια στις κοινωνικές ανισότητες που της επιβάλλονται, στις αδικίες και στις αποτρόπαιες συνθήκες ζωής. Οσο αισιόδοξος και αν παραμένει ο Stephane Hessel, το γεγονός ότι η νέα γενιά παρακινείται και πραγματικά επηρεάζεται -όπως άλλωστε δείχνουν και τα νούμερα των πωλήσεων- από τον 94χρονο αγωνιστή δείχνει πόσο ίδια παραμένουν μερικά πράγματα...

ȅȀȉȍǺȇ,2<

Το βιβλίο «Αγκριτζέντο» του Κώστα Χατζηαντωνίου πρωτοκυκλοφόρησε το 2009 από τις εκδόσεις Ιδεόγραμμα. Την Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου, στην Εκθεση βιβλίου της Φρανκφούρτης, ο Έλληνας συγγραφέας τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με το βραβείο αυτό τιμώνται οι νέοι πρωτοεμφανιζόμενοι συγγραφείς της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κάθε νικητής λαμβάνει το έπαθλο των 5.000 ευρώ. Ο ίδιος ο συγγραφέας, για την βράβευσή του, δήλωσε: «Κάθε βραβείο, κάθε διάκριση είναι μια μεγάλη χαρά αλλά και μια ιδιαίτερη ευθύνη. Πιστεύοντας ότι η λογοτεχνία και γενικότερα η τέχνη, αποτελεί στον καιρό μας όχι μόνο μια διαφυγή από έναν κόσμο που συχνά μας πληγώνει αλλά και η ενόραση ενός καλύτερου κόσμου». Τα συγχαρητήρια μας! Από τις Εκδόσεις Γκοβόστη κυκλοφόρησαν τα λογοτεχνικά περιοδικά «Τα ποιητικά» και «Θέματα Λογοτεχνίας». Στο πρώτο θα βρείτε κριτικές, συνεντεύξεις και ποιητικές αναγνώσεις. Στις κριτικές αυτού του τεύχους θα διαβάσετε αποτιμήσεις όσον αφορά τη θέση συγκεκριμένων συλλογών, αλλά και του συνολικού ποιητικού έργου Ελλήνων και ξένων στην ιστορία και την τρέχουσα πραγματικότητα. Το περιοδικό «Θέματα Λογοτεχνίας» είναι αφιερωμένο στη ζωή και το έργο του Γιάννη Δάλλα. Συνοδεύεται από CD όπου ο Γιάννης Δάλλας διαβάζει τα ποιήματά του. Ενα μήνα νωρίτερα θα κυκλοφορήσει η βιογραφία του Steve Jobs από τις εκδόσεις Ψυχογιός, λόγω του θανάτου του. Ενώ ως αρχική ημερομηνία για την παγκόσμια κυκλοφορία του βιβλίου είχε οριστεί η 21η Νοεμβρίου, οι διαδικασίες επισπεύστηκαν και πλέον το βιβλίο θα είναι στα ράφια των βιβλιοπωλείων στις 24 Οκτωβρίου! Στις 20 Οκτωβρίου ξεκινάει ένα διαφορετικό σεμινάριο δημιουργικής γραφής που διοργανώνει το περιοδικό «Διαβάζω», με θέμα “Social Fiction”. Ως Social Fiction ορίζεται το είδος της λογοτεχνίας που έχει στόχο να καθρεφτίσει με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο τις ανθρώπινες συμπεριφορές σε καιρούς κατά τους οποίους οι κοινωνίες κλονίζονται, καταστέλλονται και εκρήγνυνται. Υπεύθυνη του σεμιναρίου θα είναι η Δανάη Δάσκα. Το 1996 οι Εκδόσεις Οξύ -ο Νίκος Χατζόπουλος και ο Πάρις Κούτσικος- τάραξαν τα εκδοτικά ύδατα με το πολύκροτο “Trainspotting” του πρωτοποριακού συγγραφέα Irvine Welsh. Ηταν ο πρώτος τίτλος των εκδόσεων μετά το περιοδικό «Οξύ» από το οποίο πήραν το όνομά τους οι εκδόσεις. Σήμερα, 14 Οκτωβρίου, οι Εκδόσεις Οξύ κλείνουν 15 χρόνια και μας προσκαλούν να γιορτάσουμε όλοι μαζί. Από το πρωί στον πολυχώρο του Floral (Θεμιστοκλέους 80, Εξάρχεια) θα ακούγονται αγαπημένες μουσικές, ενώ θα υπάρχει bazaar βιβλίου (έως και 70%), δωροθεσίες και άλλα happening.

u

ȅȀȉȍǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5 s¸ r ¸Àn¸ r À

©{ © Ò©{ ¡ Ò¢ © ©Ë â© ß © ©ß ©cÔ© â © Ò i© ¡© â ¡© â{ ¡ ¡© {â© àp © © ß © © ß © p á ¡ © ©Óß © à©cÓá ©Ï ä ¡ i© © ß © ¡ à© © á ©ß © ©{ á © © á ©Õ ä

© Ò ©Ö ©ß © pà © © â© {â© ©á © © ¡ ß © © Ò © ©Ï¡ ß © © © ©{ ¡ Ò © © Éä ¡ © ©á © Ò © © ß © à ©É à © ©É à ©{á © ¡ © © ¡ â © Ò ©É ©Ð á © á © { ß{ ©ß{ © {â© © â © © {á © © á © ¡© ©Ïâ ©Ê Ò © © ¡ à©ÌÒ ¡ ©Ë © ¡ â © â ©{â © ß ©pß © ¡© © ©âp © ß © ¡© á © Ò© á © á ©Ô © © ¢ à ©p Ò© {â© â © © á ©{ © Ò © ä © Ò ©Ë¡ ¡p Ò © ßp ©Ð{ ¢Ò ©Î Ò © {{Ò © pà ©Ð á ©

::: 0(75232/,61(:6 *5

To αυτοβιογραφικό έργο του Oγκουστ Στρίντμπεργκ « Ο Πελεκάνος», σε σκηνοθεσία Σύλβιας Λιούλιου παρουσιάζεται για δεύτερη φορά στο υπόγειο του Bios (Πειραιώς 84) από τη Δευτέρα 17 Οκτωβρίου. Στην παράσταση δύο άντρες ηθοποιοί, ο Λαέρτης Βασιλείου και ο Μιλτιάδης Φιορέντζης αναλαμβάνουν να παρουσιάσουν και τα τέσσερα πρόσωπα του έργου, σε μια προσέγγιση που θυμίζει πολύ αναλόγιο, χωρίς όμως να χάνει τη σκηνική δράση. Η μάνα, η κόρη, ο γιος και ο γαμπρός βρίσκονται αντιμέτωποι με την αλήθεια για τον εαυτό τους και τους άλλους. Τα βίντεο του Χρήστου Δήμα και η μουσική του Δημοσθένη Γρίβα ολοκληρώνουν με τον καλύτερο τρόπο αυτή την οικογενειακή ιστορία.

Τα «Ορφανά» του Dennis Kelly η περυσινή μεγάλη επιτυχία, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, παρουσιάζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7 και Θαρύπου) για περιορισμένο αριθμό εμφανίσεων. Τα δύο αδέρφια, Ελεν και Ντάννυ, ζουν προστατευμένα στον ωραίο κόσμο που έχουν φτιάξει, ξαφνικά όμως εισβάλλει βίαια στη ζωή τους ο έξω κόσμος. Ο Λίαμ, αδερφός της Ελεν, βουτηγμένος στα αίματα αποκαλύπτει πως προσπάθησε να βοηθήσει έναν τραυματισμένο. Και αυτή είναι μόνο η αρχή. Ενα ψυχολογικό θρίλερ με πολιτικές διαστάσεις, που θριάμβευσε στο Φεστιβάλ Εδιμβούργου 2009 (Βραβεία Fringe First και Herald Angel) και από τότε παίχτηκε σε δεκάδες ευρωπαϊκές σκηνές και έφτασε ως την Αυστραλία και το Χονγκ Κονγκ. Παίζουν οι: Μαρία Κίτσου, Μιχάλης Οικονόμου και Ομηρος Πουλάκης.

ȅȀȉȍǺȇ,2<

Τo Κέντρο Θεατρικής Πρακτικής Gardzienice επισκέπτεται την Αθήνα για να παρουσιάσει αύριο (Σάββατο, 15/10) την ταινία «Ιφιγένεια εν Τ...» και τη Δευτέρα και Τρίτη (17 και 18/10 αντίστοιχα) την ομώνυμη παράσταση στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206). Η παραγωγή του Gardzienice, σε σκηνοθεσία Wlodzimierz Staniewski βασίζεται στο έργο του Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Ταύροις» και στην απόδοση του πολωνικού θιάσου προβάλλεται το θέμα της ευσέβειας, των διαφορετικών επιπέδων ανάπτυξης της σύγχρονης Ευρώπης και γίνεται μία έγκαιρη ερμηνεία της παρούσας ευρωπαϊκής κρίσης. Η αρχική θεατρική ιδέα παντρεύεται με την αρχαία ελληνική και ανατολικοευρωπαϊκή χριστιανική εικονογραφία (κυρίως της Πολωνίας και της Γεωργίας). Οι γλώσσες που ακούγονται στην παράσταση είναι πολωνικά, αγγλικά και αρχαία ελληνικά και υπάρχουν υπέρτιτλοι στα νέα ελληνικά. Η ομάδα ‘‘tok talk_’’ παρουσιάζει την παράσταση για τέσσερις ερμηνευτές και μία εγκατάσταση με τίτλο «Μεσημέρι σχεδόν», κάθε Τρίτη και Τετάρτη από 18 Οκτωβρίου έως 16 Νοεμβρίου στη Knot gallery (Μιχαλακοπούλου 206 και Πύρρου). Η παράσταση, σε σκηνοθεσία Σίμου Πατιερίδη είναι μια ωδή στο μη ορθό. Τέσσερις ερμηνευτές εργάζονται μεθοδικά πάνω στην ταξινόμηση του υλικού της ζωής και στήνουν μια εγκατάσταση, μια άλλη, διαφορετική για τον καθένα, εκδοχή. Κάνουν τη δική τους απόπειρα. Χωρίς περιορισμούς. Για να μπορούν να παίξουν, να δοκιμάσουν, να μην ανησυχούν προπάντων μην τύχει κι αποτύχουν. Ερμηνεία-συνδημιουργία: Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης, Βασίλης Λιάκος, Τατιάνα Μπρε και Τατιάνα Μύρκου.

Δυο αδέρφια, η Ζωή και ο Αρης, ζουν απομονωμένα από τον έξω κόσμο, εξόριστα στην ασφάλεια του δωματίου τους. Η μόνη τους επαφή με την πόλη και τους ανθρώπους είναι ένα «παράθυρο». Η ιδέα της παρέλασης που θα λάβει χώρα κάτω από το σπίτι τους φαντάζει ως η μοναδική διέξοδος από τη ρουτίνα της καθημερινότητας.

To έργο της Λούλας Αναγνωστάκη «Παρέλαση» παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Ενκε Φεζολάρι στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7 & Θαρύπου) από τη Δευτέρα 17 Οκτωβρίου. Παίζουν: Μάνος Καρατζογιάννης και Βασιλική Τρουφάκου.

Λησμονήσαμε στο cover story της προηγούμενης εβδομάδας -το οποίο αναφερόταν στην κινηματογραφική εκδοχή του θεατρικό έργου «Το γάλα» με σκηνοθέτη τον Γιώργο Σούγια- να αναφέρουμε την τεράστια καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία που σημείωσε η παράσταση του Εθνικού Θεάτρου για δύο ολόκληρες σεζόν. Το έργο του Βασίλη Κατσικονούρη ευτύχησε σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη να έχει πρωταγωνίστρια στο ρόλο της μητέρας τη δοκιμασμένη Μάνια Παπαδημητρίου. Τους άλλους δύο ανδρικούς ρόλους τους μοιράστηκαν τρεις ηθοποιοί. Ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης που πια δεν βρίσκεται στη ζωή -στο ρόλο του σχιζοφρενή γιου Λευτέρη-, ενώ στο ρόλο του μεγαλύτερου γιου, ο Πέτρος Λαγούτης αντικατέστησε, τη δεύτερη χρονιά, τον Γιάννο Περλέγκα. Ο τελευταίος είχε βραβευτεί για την ερμηνεία του με το βραβείο Χορν το 2007. Το θίασο στις παραστάσεις του Εθνικού συμπλήρωνε η Μαρία Παπαστεφανάκη. Αξίζει να σημειωθεί ότι το έργο του Βασίλη Κατσικονούρη συνέχισε την πορεία του, με την κυρία Αννα Βαγενά να παίρνει τη σκυτάλη, με παραστάσεις στην Αθήνα και περιοδείες στην επαρχία. Φέτος, το έργο ανέβηκε -για πέμπτη χρονιά- στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία της Αννας Βαγενά με την ίδια στο ρόλο της μητέρας, ενώ πλαισιώθηκε από τους Δημήτρη Πατσή (στο ρόλο του Λευτέρη), Βασίλη Παλαιολόγο (στο ρόλο του Αντώνη) και Ηλιάνα Αραβή (στο ρόλο της Νατάσας).

ȅȀȉȍǺȇ,2<

u | | t v | | ::: 0(75232/,61(:6 *5

m± ¸Àm ¸ r ÀJ JXQH@J@JNT LDSQNONKHRMDVR FQ

Ö © {á© á

© Ò © ¡© Ïä ¡© à ©p © ©ß ©??%HMMDF@MR© 6@JD © ¡© ¡

ß ©)@LDR©)NXBD© { ¡ Ò¢ © ©Î

ä © ä © Öß © Ê á ¡© © ©{ á © © © ¡© { p Ò ©

©p © © Ò © p ä© © © Í©{ â ©{ ¡© ß © ©)NXBD© © â p © ©

á © á ©p © { p à© © { á © ß © © ä © ©ß © ¡© Ïä ¡© à ©Í© ß © á © © Ò

{ ¡ p © © ß © ¡© ß ©p © ©ß ©??%HMMDF@MR© 6@JD ©ß ©

â© áp © © â ©Ô© à ©c Ò

i© © â © ¡© )NXBD©p ©ß ©Ô© ß ©© ᢠ© Ò© © ä p © ß © Òp © © ß äp © © © äp

â ©Í©ß ©p © á ©cÏ Ò © É © ¡© %HMMDF@MR©6@JD© © p © © ©)@LDR©)NXBDi© Ò¢ © © ßp{ © ©Ô

á ¡ © © © pp © ©{ á © © ß © ©Ö á © ©Ó p á ¡© © © ©pp © © Ó ß ©Ì â{ ¡

© ¡ p á©p © ©Ïä © à© © ©pß © àp © { á © ¡©p ©{

Ò ©{ à© ©ß

::: 0(75232/,61(:6 *5

ȅȀȉȍǺȇ,2<

H γκαλερί Bernier/Eliades (Επταχάλκου 11, Θησείο) παρουσιάζει την πέμπτη ατομική έκθεση του Pier Paolo Calzolari μέχρι τις 17 Νοεμβρίου. Ο Ιταλός καλλιτέχνης είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Arte Povera, ενώ παράλληλα με την έκθεση αυτή παλαιότερες αλλά και σύγχρονες δημιουργίες του παρουσιάζονται στην Μπιενάλε της Βενετίας και στην Τριενάλε του Μιλάνου. Γεννημένος στην Μπολόνια, είχε την ευκαιρία να επιμεληθεί εκθέσεις για τους Andy Warhol, Jonas Mekas και άλλους καλλιτέχνες στη δεκαετία του ’60, ενώ το ίδιο διάστημα δημιούργησε και την πρώτη του εγκατάσταση με τίτλο “Ιl filtro e benvenuto all’ angelo”.

¼¸ ¸»Ð Шz¼¹¨Ðº ¸ Η ομαδική έκθεση “Pause/Play”, η οποία θα παρουσιάζεται στο Taf (Νορμανού 5, Μοναστηράκι) μέχρι τις 6 Νοεμβρίου, επαναπροσδιορίζει το παιχνίδι ως όρο, αλλά και ως διαδικασία. Το “Pause/Play” ερευνά κατά πόσο η αισιόδοξη θεώρηση των πραγμάτων μέσα από την παιγνιώδη πρακτική μπορεί να λειτουργήσει ως απόδραση και τρόπος επιβίωσης. Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες Barking Dogs United (Νίκος Αρβανίτης και Naomi Tereza Salmon), Μάρθα Δημητροπούλου, Ολγα Ευαγγελίδου, Λίνα Θεοδώρου, Αντζυ Καρατζά, Βένια Μπεχράκη, Ελπίδα Ορφανίδου, Poka-Yio (φώτο), Τάσος Στάμου, Λάκης και Αρης Ιωνάς (The Callas), Θανάσης Τότσικας, Ηώ Μυρτώ Χαβιαρά, Σάββας Χριστοδουλίδης.

Το Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος), στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Προγράμματος της Πολωνικής Προεδρίας της ΕΕ, παρουσιάζει την εγκατάσταση της Χριστίνας Παπαγεωργίου. Το έργο αποτελεί την εικαστική καταγραφή ενός δρώμενου του διακεκριμένου Πολωνού σκηνοθέτη Wlodzimierz Staniewski στο σπήλαιο Κωρύκειο Αντρο. Πρόκειται για την τοποθεσία όπου σύμφωνα με τη μυθολογία κατοικούσαν ο Πάνας και οι Νύμφες και μέσα από την εγκατάστασή της η Παπαγεωργίου επιχειρεί να αποδώσει την πολύωρη πορεία προς το Κωρύκειο Αντρο, κάνοντας ταυτόχρονα ένα ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο.

Από τη θάλασσας και τις παραλίες, στους καταρράκτες. Από τον ανοιχτό ορίζοντα, στις κλειστές βάθρες και στους μαγικούς τόπους των Καβειρίων μυστηρίων. Η έκθεση της Μαρίας Φιλοπούλου στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη (Πλ. Κολωνακίου 20) που εγκαινιάστηκε χθες είναι «γεμάτη» νερό, άλλωστε είναι γνωστή η αγάπη της ζωγράφου για το υγρό στοιχείο. Σε αυτή την καινούργια σειρά έργων, μέσω της εσωτερικής της αναζήτησης δημιουργεί δικούς της παραδείσους, προσελκύοντας το θεατή να μπει μέσα σε αυτούς. Η ορμή του καταρράκτη καθώς χύνεται στην ήρεμη επιφάνεια του νερού διεισδύει στις καθαρές βάθρες. Δημιουργούνται από την κίνηση αυτή φυσαλίδες, σταγόνες, παφλασμοί και αντανακλάσεις, στοιχεία που έρχονται σε αντίθεση με την ηρεμία του τοπίου.

Στις 23 Οκτωβρίου ξεκινάει η 3η Μπιενάλε της Αθήνας. Με τίτλο «Μονόδρομος» και επιμελητές την ομάδα XYZ, ιδρυτές του θεσμού στην Αθήνα -Ξένια Καλπακτσόγλου, Poka-Yio, Αυγουστίνος Ζενάκος-, καθώς και το Γάλλο θεωρητικό και επιμελητή τέχνης Nicolas Bourriaud, η Μπιενάλε θα διεξαχθεί σε χώρους και κτήρια όπως η Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, η Διπλάρειος Σχολή στην Πλατεία Θεάτρου, αλλά και το Μουσείο «Ελευθέριος Βενιζέλος», Αντιδικτατορικής και Δημοκρατικής Αντίστασης και το Κέντρο Τεχνών στο Πάρκο Ελευθερίας. Πέρα από πλατφόρμα έκθεσης και δράσης Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, η φετινή Μπιενάλε θα αποτελέσει τη βάση για τη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του Nicolas Bourriaud, στο πλαίσιο της οποίας θα καταγραφούν τα διάφορα στάδια σχεδιασμού και προετοιμασίας της διοργάνωσης. Το φιλμ θα ολοκληρωθεί με το πέρας της Μπιενάλε και θα προβληθεί σε μουσεία, πολιτιστικά ιδρύματα, καθώς και σε επιλεγμένα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Ο «Μονόδρομος», ο οποίος αποτελεί τη θεματική της 3ης Μπιενάλε της Αθήνας, βασίζεται, σύμφωνα με τους επιμελητές της, στην απρόσμενη συνάντηση δύο φαινομενικά αταίριαστων χαρακτήρων, του Μικρού Πρίγκιπα και του Walter Benjamin. Η δημιουργική αντιπαράθεση των δύο ηρώων λειτουργεί συμβολικά και γίνεται η αφηγηματική βάση της έκθεσης. Πάνω σε αυτή τη βάση, η Μπιενάλε της Αθήνας ερευνά την υπάρχουσα έκρυθμη οικονομική και κοινωνικοπολιτική κατάσταση, το ρόλο της τέχνης αλλά και της Ελλάδας -η οποία βρίσκεται αυτό το διάστημα στο επίκεντρο-, επιχειρώντας να προσφέρει μια άλλη προοπτική σε κάτι καινούργιο που ακολουθεί. Από τις 24 έως τις 30 Οκτωβρίου 2011 η Μπιενάλε συνεργάζεται και με το πρόγραμμα “Athens Every Week” του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, το οποίο θα περιλαμβάνει μια σειρά παράπλευρων δράσεων και δρώμενων σε όλη την Αθήνα. m m

v¹´¹j°ÀÀÀ´j¯j¹° Às ± Àª À ÀNRITINIOTIS METROPOLISNEWS GR

© ©p ©ß © © © ¡© ä ¡ ©Ò © ©p © ä © © äp{ © {â© ©p â© Ê Òp © { © © á ¡ © © â © á © © ©{ ¡{ ß ©ITLOHMF©I@BJR© © ¡ à© ¡© ¡ ä©Ôá ¡ ©Ë ¡ © © ©Ép á© ©{ àp Ò© ¡ © ©Ô© ¡p{ ß ©{ {{ ä © © á ©â{ © ©â{ © â © © © ¡ Ò ©É á ©{ ¡© Ò© ¡ © pß ¡ © ¡© ¡ © à{ ¡ © ¡© ©Î { à©{ ä ¡ © © ©Ð á © © Ò © ©Î { á ©Ø ¡Ò ©ÏÒ ©{ ¡ á©p © ¡ Ò © ©{ ß © © © à© {ß © © © ¡ © ©Ô © Ò © ©É à © ᢠ¡ © {â© ¡{á © © ©Ö á{ © © ä ©c ä i© ODQRNM@D©MNM©FQ@S@D ©â{ © ©Ï Ò © ©ß © © ©¡ © ¡ ©

x

19

::: 0(75232/,61(:6 *5

¼ rÀ À¸ ¸ ® À i ³ ¸ ­ À·¸ ¸­r

ȅȀȉȍǺȇ,2<

iniª»¿´lÀ·t´l

Ποιανού είναι το installation; X Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή. Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις αν δεν μπορείς, με δισταγμό και προφυλάξεις να τες ακολουθείς. (...)

X “The ides of March”: η ταινία του George Clooney με τις καβαφικές αναφορές (τουλάχιστον στον τίτλο) δένει γάντι με τη συγκυρία...

X Τελικά ο Ευάγγελος Βενιζέλος δικαιώθηκε: Η επιστροφή στο μέλλον (2004) επιτεύχθηκε. Ας είναι καλά το γκολ του επανακάμψαντος Αγγελου Χαριστέα που έστειλε την Εθνική στο Euro!

X Η πλειονότητα πάντως των γυναικών -αφού γυρίσαμε που γυρίσαμε- αποζητά ρόλο προέδρου Γιάννας ή και Παπαρίζου (δεν μας χαλάει...).

X Η πόλη με τα σκουπίδια. Ανθρωποι και σκουπίδια. Σκουπίδια, σκέτα σκουπίδια.

X Υπάρχουν πάντα αμφιβολίες εάν ο κύριος αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών εννοούσε πΧ. ή μΧ.

X «Ρίξτε μας» ή κάτι παρόμοιας σημασίας εκστόμισε ο Ευάγγελος Βενιζέλος απευθυνόμενος στους συναδέλφους του που συμμετέχουν στην ΚΤΕ Οικονομικών και όλοι άρχισαν να μετρούν δυνάμεις και να σφίγγουν ποντίκια.

X Είναι δυνατόν στη ΝΔ να θέλουν εκλογές; Προτείνω να συνεχίσουν με το σύνθημα: «Λεφτά υπάρχουν». Πιάνει ...εδώ.

X Το Κίνημα Πολιτικού Πολιτισμού πάει από νίκη σε νίκη και από κατάκτηση σε κατάκτηση. Η συνομιλία της κ. Βάσως Παπανδρέου με τον συνάδελφό της Μανώλη Κεφαλογιάννη στη Βουλή αποτελεί το πλέον πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα του ιδιότυπου αυτού κινήματος.

X Οι τιμές των μετοχών; Oσο ένα πακέτο τσιγάρα...

X Τα πέντε έφτασαν αισίως τα σουβλατζίδικα -έστω και με τη μορφή εξεζητημένου boutique ψητοπωλείουστην περιοχή του Κολωνακίου.

X Ποιος γνωρίζει ποιος ήταν ο Αρτεμίδωρος; Αντε, να βοηθήσω κάπως. Οχι, δεν ήταν συνδικαλιστής της ΔΕΗ. Ψάξτε αλλού...

X Οϊμέ! Πάει το σούσι... πάει και το σασίμι!

X Παρανόηση, παρανόηση! Δεν πρόκειται για εκτεταμένες παρεμβάσεις σύγχρονης τέχνης στους δρόμους και στις πλατείες με πρώτη ύλη ανακυκλώσιμα υλικά από τα αθηναϊκά νοικοκυριά. Τα σκουπίδια μας είναι...

X Οέο, πού είναι ο Ρεχάγκελ, οέο!

jn·ªt²j°ni j ¸ À ­ r À À ¸ ­ r Οχι εκλογές, όχι συγκυβέρνηση, δημοψήφισμα αργότερα: Αυτή εν συντομία είναι η σταθερή επωδός των κυβερνητικών. Πίσω όμως από τις κλειστές πόρτες του πρωθυπουργικού γραφείου στη Βουλή, όπου παρελαύνουν τις τελευταίες ημέρες όλοι οι λεγόμενοι «πρωτοκλασάτοι», όλοι μιλούν για τη μέρα μετά τη νέα συμφωνία. Οποια και αν είναι η επόμενη μέρα, είναι βέβαιο ότι δεν θα είναι για όλους η ίδια, για δελφίνους, ευελπιστούντες δελφίνους, πολύ περισσότερο για τους παροικούντες στο Saturn που νομίζουν πως η αυτοδυναμία πλησιάζει και η εξουσία δεν βρίσκεται παρά λίγους μήνες μακριά. Τουλάχιστον ο Αντώνης Σαμαράς και οι συνεργάτες του συνιστούν μια ενότητα (έξω από το στενό αυτό κύκλο της ΝΔ τίποτα δεν είναι σίγουρο), σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ, όπου πλέον ο καθένας είναι με τον εαυτό του. Στο υπουργικό συμβούλιο μάλιστα έχουν βρει ένα νέο σπορ: να βρίζουν σκαιά τους βουλευτές από τους οποίους οσονούπω ζητούν να υπερψηφίσουν τεσσάρων χρόνων νόμους. Και τούτη τη στιγμή που έχουν επιστρατεύσει τον Γιώργο Παπανδρέου να τους συναντάει κάθε λίγο για να τους πει πόσο αναγκαίοι και απαραίτητοι είναι για την ψυχή της παράταξης. Από αυτό τον αυθεντικά πασοκικό σουρεαλισμό δεν θα μπορούσε βέβαια να απουσιάζει η ιέρεια της εργατικής τάξης Λούκα Κατσέλη, η οποία με μεθοδικά βήματα ετοιμάζει την ηρωική έξοδό της από ένα πλοίο που βλέπει πως βουλιάζει. Οσο για την «εργατική τάξη», αν ρίξει κάποιος μια ματιά στους κάθε λογής Φωτόπουλους που κατακλύζουν την καθημερινότητά μας, θα αντιληφθεί ότι ο μαρξιστικός αυτός όρος περιλαμβάνεται ανάμεσα στις χιλιάδες έννοιες που η μεταπολιτευτική Ελλάδα εξευτέλισε κατά τρόπο εξαιρετικά επιτυχημένο. Οσο συμβαίνουν όλα αυτά, ο Γιώργος Παπανδρέου προτιμά να ταξιδεύει στην Ευρώπη για το πράγματι μείζον θέμα του χρέους και να επιζητεί ακόμη ραντεβού με τον Ομπάμα (αυτή η εμμονή με την Ουάσιγκτον...). Επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες, ο πρωθυπουργός ας φέρει μαζί του και κανένα σκουπιδιάρη... Πήξαμε.

X Κι όταν θα φθάσεις στην ακμή σου, Καίσαρ πια· (...) ¶¸ ± Às³­

u

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

Την ώρα που ο «πολιτικός κρατούμενος» Μάκης Ψωμιάδης βρίσκεται ελεύθερος, μια φωτογραφία του κάνει -με επιτυχία- το γύρο της Αθήνας. Πέμπτη απόγευμα στις 15 Σεπτεμβρίου τον πιάσανε τον Μάκη Ψωμιάδη. Οπως έλεγε και το δελτίο Τύπου της ΕΛΑΣ: «Συνελήφθη 55χρονος ημεδαπός, σε βάρος του οποίου εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης του 9ου Ανακριτή Αθηνών, για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση που διέπραττε εκβιάσεις, απάτες, δωροδοκίες και αλλοιώσεις αγώνων ποδοσφαίρου». Τον πιάσανε και τον πήγανε στη ΓΑΔΑ διά τα περαιτέρω. Κι εκεί επάνω την έκανε τη δήλωση: «Είμαι πολιτικός κρατούμενος της κυβέρνησης και θύμα του συστήματος». Κόντεψα να πέσω από τον καναπέ! Στο σταυρί με χτύπησε το ζόρι του Μάκη. Να του δώσεις άδικο; Πώς να του δώσεις άδικο σε μια χώρα που αντικατέστησε τον εθνικό της ύμνο με το σύνθημα «Ολα τα κιλά, όλα τα λεφτά»; Να του δώσεις δίκιο; Και να σε τρέχει ύστερα ο 9ος Ανακριτής Αθηνών ως συνοδοιπόρο; Η μόνη λύση στο καυτό δίλημμα ήταν ο χαβαλές. Ο καλός, παλιός, αγνός ελληνικός χαβαλές που μας σώζει ανά τα έτη από πάσαν νόσον και πάσαν... τέλος πάντων. Την άλλη μέρα το πρωί, βολίδα στα Εξάρχεια. Μόλις είχε ανοίξει το τισερτάδικο στη Σόλωνος και μπήκα εγώ μέσα. Κοιτάω τον τυπάκο και του λέω: «Θέλω να φτιάξω ένα μπλουζάκι με τη φάτσα του Ψωμιάδη». «Μισό λεπτό», μου απαντάει και αρχίζει να ψάχνει στο ίντερνετ. Εντός δευτερολέπτων τη βρήκε τη φώτο, σε ταμάμ ανάλυση 870 kB παρακαλώ. Με ύφος αγέρωχο, με πουκάμισο ξεκούμπωτο και με το αιώνιο πούρο στην άκρη στο στόμα για να μπορεί εκ παραλλήλου να καπνίζει και να μπινελικώνει

::: 0(75232/,61(:6 *5

lÀ k¿lÀntuÀ nj

δίχως καν να σηκώσει το χέρι από το μπράτσο της πολυθρόνας. Και από κάτω; Το είχα ήδη σκεφτεί. «Θα γράψουμε με κόκκινα γράμματα μεγάλα: ‘Free Makis’». «Μάλιστα, no problem, ελάτε σε μισή ώρα για να ζεσταθεί πρώτα η πρέσα». Εδωσα προκαταβολή, τα μάζεψα και πήγα ως το Floral. Ως τη φιλενάδα Γωγώ, που με περίμενε για καφεδάκι. Τα είπαμε, τα μιλήσαμε. «Ελα», της λέω, «που σου έχω μια έκπληξη». Ηρθε. Μπήκαμε στο τισερτάδικο, είδε την μπλούζα και κόντεψε να μείνει στον τόπο. Της είχα φτιάξει και μια δικιά της σε medium, μαζί με τη δικιά μου τη large. «Θα τη φορέσεις τώρα και θα βγεις», είπα στη Γωγώ. «Μα πώς, αδύνατον», απάντησε αυτή, που είναι μάνα στο «τραβάτε

με κι ας κλαίω». Τη φόρεσε, τη φόρεσα κι εγώ, της έδωσα ένα φιλάκι στο μάγουλο, χωρίσαμε και ανηφόρισα τη Σόλωνος. Είχα ραντεβού επαγγελματικό στο Jimmy’s στη Βαλαωρίτου. Τι έγινε στη διαδρομή; Τι θα πει τι έγινε στη διαδρομή; Ο κακός χαμός έγινε! Κάνα-δυο παπιά κόντεψαν να τρακάρουν, τρεις-τέσσερις τύποι με δείχνανε με το δάχτυλο, ένας φορτηγατζής μου κόρναρε στο φουλ σαν να ήμουνα γκομενάκι φρέσκο. Ούτε ένας δεν υπήρχε που να μην κοιτάξει έκπληκτος. Τα ίδια φυσικά με τη Γωγώ. Την πήρα τηλέφωνο και μου δήλωσε όλο καμάρι ότι κάτι μηχανόβιοι της είχαν πει τα καλύτερα: «Μα τα καλύτερα, σου λέω, πέφτει γέλιο παντού». Εκτοτε, το “Free Makis” το δικό μου φορέθηκε άλλες τέσσερις φορές.

Εγινε μέγα θέμα στο Facebook, έγινε σχόλιο στην “Αthens Voice”, έγινε παρααθλητικό στο “Goal”, έγινε μίνι σουξέ των ημερών. Μπήκα στο Da Capo ένα πρωί και γύρισε ο μπαρίστας και μου διευκρίνισε: «Αμα δεν το βγάλεις τώρα επί τόπου να μου το δώσεις, καφέ δεν έχεις». Ενα άλλο πρωί, με σταμάτησε μια γιαγιά εκεί κοντά στη Νομική και μου εξηγούσε για κάνα τέταρτο ότι μόνο ο Ψωμιάδης είναι σοβαρός, γιατί λέει αλήθειες και δεν μασάει από κυβέρνηση και Αστυνομία. Και ένας κοστουμάτος 40άρης, ένα απόγευμα μέσα στο Leonidas των Αμπελοκήπων, με είδε, χαμογέλασε και είπε τη μεγάλη κουβέντα: «Κύριέ μου, σας ευχαριστώ πολύ για το χιούμορ σας». Το παράδοξο; Το σχετικά παράδοξο, τέλος πάντων; Ούτε ένας, μα ούτε ένας, δεν μου την «έπεσε». Ούτε ένα βρισίδι, ούτε μια μούντζα, ούτε καν στραβομουτσούνιασμα. Μόνο θετικές αντιδράσεις που κυμαίνονταν από χαμόγελα έως ξεκάρδισμα. Και χαιρετούρες και «μπράβο» και «μη μασάς» ένα σωρό. Αναρωτιόταν κανείς αν είχε συλληφθεί ο Μάκης για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση ή για αντίσταση κόντρα στην τρόικα. Περιττό, φυσικά, να υπογραμμίσω ότι, ακόμη και όταν εξαφανίστηκε από προσώπου γης, οι αντιδράσεις του κόσμου δεν άλλαξαν. Είτε έτσι είτε αλλιώς, σε μια εποχή εντελώς κενή από ηρωικές φυσιογνωμίες, ο Ψωμιάδης κατοχυρώθηκε ως νέος Ρομπέν των Δασών. Εστω και αν ο σερίφης του Νότιγχαμ δεν δείχνει πρεμούρα να τον ταλαιπωρήσει. i v

j¹ni°»jÀ°»tsÀijªi Εδώ και 15 ημέρες περίπου το ραδιόφωνο της πόλης μας, ο Αθήνα 9.84, εκπέμπει με νέο ανανεωμένο πρόγραμμα και φρέσκες ιδέες. Συναντήσαμε το γενικό διευθυντή του σταθμού Τάκη Καμπύλη και εκείνος είχε πολλά να μας πει για τη νέα προσπάθεια. Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Αθήνας άλλαξε. Εγινε πιο ζωντανός, πιο κεφάτος, πιο άμεσος και χωρίς καθόλου προσθήκες... Ετσι κι αλλιώς «λεφτά δεν υπάρχουν». Στη βάση ενός προϋπολογισμού λιτότητας, ο κ. Καμπύλης και οι συνεργάτες του έπρεπε να στριμώξουν όλες τις ιδέες και τα σχέδιά τους. Ετσι κινητοποιήθηκαν δυνάμεις και ανοίχτηκαν σε συνεργασίες και συμπράξεις, ενώ οι πόρτες και οι θάλαμοι θα παραμείνουν ανοιχτοί και για τη συνέχεια. Σκοπός τους είναι ο σταθμός να «είναι απολύτως διακριτός από τη συνήθη χάβρα των ηλεκτρονικών μέσων, να κρατά την ψυχραιμία του αντιστεκόμενος στη λογική του άσπρου-μαύρου». Ο κ. Καμπύλης και οι συνεργάτες του «τρέχουν» προκειμένου να λειτουργεί μέχρι τα Χριστούγεννα μια σύγχρονη, ψηφιακή πλατφόρμα που θα περιλαμβάνει τον Αθήνα 9.84, τη δημοτική web TV, τον Air 104.4 και το portal. «Αυτά τα τέσσερα πράγματα υπήρχαν και όταν ήρθαμε, αλλά τα περισσότερα ήταν σε ακινησία», αναφέρει ο κ. Καμπύλης. «Για τον m ±½ Às¸ r ¸Àn¸ r Αir είμαστε στις τελικές συζητήσεις με την κυβέρo ¸ ±¸ Às ® ¸ Àm¸ ¸ r νηση, ώστε να αρχίσει να λειτουργεί. Αλλωστε, σε i ¸ rÀ À ¸½½¸À αυτή την πόλη όπου ζούμε δεν έχουμε και πολλούς Ài ® ¸À À À διαύλους επικοινωνίας με τις μεταναστευτικές κοιWWW ATHINA GR νότητες και αυτός ο σταθμός είχε εξασφαλισμένη διείσδυση. Το web ΤV, που θα πατάει στην ανάγκη της ηλεκτρονικής δημοκρατίας, ελπίζουμε να λειτουργεί το πολύ σε ένα μήνα - θα μεταδίδει ζωντανά τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου και

ο κάθε χρήστης θα μπορεί σε πραγματικό χρόνο να θέτει τα ερωτήματά του». Αλλά ας επιστρέψουμε στον 9.84. Το νέο πρόγραμμά του αποτελείται από τέσσερα σκέλη: το καθημερινό, που είναι χωρισμένο σε τρεις ενότητες, και το Σαββατοκύριακο, που είναι αρκετά διαφορετικό. «Δυστυχώς στην εποχή που ζούμε δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα εναλλακτικό ραδιόφωνο», παραδέχεται ο ίδιος. «Η Αθήνα, είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι το κέντρο των εξελίξεων και δεν μπορούμε να μην καλύψουμε τις ιστορικές στιγμές που ζούμε». Ετσι, η μέρα ξεκινάει με την πρώτη ζώνη του προγράμματος (6:00-12:00 πμ.), που περιλαμβάνει ειδησεογραφικές και ενημερωτικές εκπομπές που καταγράφουν την πραγματικότητα, ενώ από τις 12:00 μέχρι τις 5:00 μμ. τη σκυτάλη παίρνει «το ραδιόφωνο που θα κάναμε αν δεν υπήρχε αυτή η συγκυρία». Ο Ιάσωνας Τριανταφυλλίδης στις 3:00 μμ. και στη συνέχεια η Λαμπρινή Θωμά στις 4:00 μμ. Στις 5:00 μμ. ο Λεωνίδας Αντωνόπουλος βάζει τις μουσικές του και δίνει το σύνθημα για την υπόλοιπη μέρα. «Το πρόγραμμα κλείνει με την καλύτερη, κατά τη γνώμη μου, εκπομπή του σταθμού, το ‘Με δύναμη από την Πειραιώς’ με τη Νίκη Λυμπεράκη και την Αγγελική Πανταλέων», αναφέρει ο κ. Καμπύλης και συνεχίζει: «Αυτό το καταπληκτικό μαγκαζίνο με έκανε να μην δω ολόκληρο το παιχνίδι Ολυμπιακός-Αρσεναλ, παρότι είμαι φανατικός Ολυμπιακός». Στο πρόγραμμα του Σαββατοκύριακου ξεχωρίζει η εκπομπή του Φοίβου Καρζή για την ανασκόπηση της εβδομάδας και στη συνέχεια έρχονται οι bloggers από το «Φελέκι». Ακολουθεί το «Αθήνα a la cart» και η εκπομπή “Students of Athens” της οποίας το θέμα, φανερώνεται από τον τίτλος της. Την Κυριακή η συνταγή παραμένει «κλασική», με τη δισκοθήκη του Μεγάρου Μουσικής. «Εγώ ποτέ δεν ήθελα να ξυπνάω με κλασική μουσική», παραδέχεται ο γενικός διευθυντής του σταθμού, «αλλά όταν μέσα σε μία ώρα παίρνουν 100 τηλέφωνα, δεν έχω άλλη επιλογή». Στη συνέχεια ο σταθμός παραχωρεί τη συχνότητά του σε σημαντικούς εκπροσώπους της σύγχρονης ελληνικής διανόησης και του πολιτισμού, για να κάνουν τη δική τους εκπομπή μαζί με τον καλεσμένο της επιλογής τους, ενώ τη δική τους νότα δίνουν οι “Schooligans” στις 4:00 μμ. Ο κ. Καμπύλης το τελευταίο σχόλιο το κρατάει για τον εαυτό του: «Πιστεύω ότι είναι ένα πρόγραμμα που δεν θα φέρει μεγάλες ακροαματικότητες, αλλά θα φέρει καλές ακροαματικότητες και κύρος στο σταθμό. Θέλω οι Αθηναίοι να λένε: ‘Ισχύει, το άκουσα στον 9.84!’»

j·¹vj¹ªl°l À´jª¿njslÀ0/0

Με αφορμή τη σημερινή συναυλία των Drog_A_Tek στο Gagarin 205, μιλήσαμε μαζί τους για το soundtrack της ταινίας «Χώρα προέλευσης», το νέο τους δίσκο, αλλά και το όνειρο της... Επιδαύρου.

m ±½ Ài ³ ¸ ­ Àv¸ ® o ¸ ± Àv ® Àm Οι Drog_A_Tek αποτελούν ένα από τα πιο δυναμικά γκρουπ της πόλης, μια οπτικοακουστική κολεκτίβα που δεν μένει ποτέ ανενεργή. Αυτή η «αυτοσχεδιαστική αταξία», όπως λένε και οι ίδιοι, τους έφερε πριν από δύο χρόνια στα Γρεβενά, όπου είχα την ευκαιρία να τους δω στο πλαίσιο των αποκριάτικων εκδηλώσεων «Ανακατωσάρια». Εκεί, στις 5:00 τα ξημερώματα (!), στη χιονισμένη κεντρική πλατεία κατάφεραν να κρατήσουν ζεστό ένα μεγάλο κοινό, το οποίο παρασύρθηκε και «κουνήθηκε» υπό τις μελωδίες του γκρουπ μέχρι το πρώτο φως του ήλιου. Επείτα από ένα τέτοιο live, δύσκολα χάνεις κάθε επόμενη εμφάνισή τους. Οι Drog_A_Tek έγιναν πιο γνωστοί στο ευρύ κοινό με τη δημιουργία της μουσικής που έντυσε την ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα «Χώρα προέλευσης». Το 2011 μάλιστα, η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου τούς απένειμε το Βραβείο Μουσικής για το συγκεκριμένο soundtrack. Αυτή είναι και η έναρξη της συζήτησής μας. «Το κέρδος μας από αυτή τη συνεργασία είναι ότι δουλέψαμε με ένα σκηνοθέτη που πιστεύει ότι το soundtrack είναι κομμάτι της κινηματογραφικής αφήγησης και όχι μία μουσική επένδυση. Το βραβείο ήταν η ίδια η συνεργασία με τον Σύλλα». Δεδομένου ότι απουσίαζαν έξι χρόνια από τη δισκογραφία -αν εξαιρέσουμε το περσινό soundtrack-, τους ρωτάω κάθε πότε νιώθουν την ανάγκη

να βγάλουν ένα νέο δίσκο. «Αυτό που επηρεάζει τον ήχο μας είναι η επιθυμία να καταγράψουμε στιγμές που θα χαθούν για πάντα. Κατά τα άλλα, είμαστε ένα συγκρότημα με τεράστιες διαφωνίες και τσακωμούς. Οι εντάσεις -και όχι η συνήθεια- φτιάχνουν μια καλή σχέση», λένε και προσθέτουν πως «υλικό για ένα νέο άλμπουμ υπάρχει συνέχεια, αφού ηχογραφούμε κάθε session μας εδώ και 11 χρόνια». Οσο για τον καινούργιο δίσκο, με τίτλο “Too late to care”, που κυκλοφορεί ήδη από την Inner Ear Records: «Το νέο στοιχείο σε αυτό το άλμπουμ είναι το old school στοιχείο. Είμαστε μια μηχανή που κουρδίζει ανώμαλα τους ήχους και η μουσική μας δεν είναι τίποτε άλλο από μια λερωμένη

ποπ». Η συζήτηση περνάει σταδιακά στον τρόπο δημιουργίας κάθε νέου άλμπουμ και στο κατά πόσο έχουν στο μυαλό τους λέξεις όπως «ραδιοφωνική επιτυχία», “mainstream”, «κοινό». Οι Drog_A_Tek είναι κατηγορηματικοί σε αυτό: «Δεν σκεφτόμαστε με αυτόν το τρόπο. Αυτό που κάνουμε είναι ένα copy, paste και delete σε στιγμές, μνήμες, καταστάσεις και επιθυμίες. Παίζοντας μουσική, κάνουμε ένα είδος ψυχοθεραπείας. Ισως να υπήρχαμε και χωρίς καμία ανταπόκριση». Με έτος δημιουργίας το 2001, οι Drog_A_Tek κλείνουν πάνω από μια δεκαετία ζωής, πράγμα που για ένα συγκρότημα δεν είναι και εύκολο. Τελικά ο χρόνος λειτουργεί υπέρ ή κατά ενός συγκροτήματος; «Κατά κάποιους

υπέρ, κατά κάποιους άλλους κατά. Οι ‘Joy Division’ ηχογράφησαν το ‘Closer’ όταν ήταν 21 ετών, ενώ από την άλλη η καριέρα του Arthur Rubinstein ξεκίνησε όταν ήταν 50», απαντούν. Οσο για το συγκρότημα αυτό καθαυτό: «Σε αυτό το συμπέρασμα θα φτάσουμε μόνο αφότου το διαλύσουμε ως ομάδα και δούμε αν αυτά που κάναμε δεν έχουν αποσυντεθεί και δεν σαπίζουν στη σταθερότητα και τη βαρεμάρα τους». Ρωτώντας λοιπόν σχετικά με το μέλλον του γκρουπ, οι Drog_A_Tek μού εξομολογούνται πως το μεγαλύτερο όνειρό τους είναι να παίξουν και να ηχογραφήσουν στην Επίδαυρο, χωρίς ακροατές, ενώ δεν θα έπαιζαν με τίποτα με τον Μίκη ή τον Νιόνιο, «αλλά με τον Τομ και Τζέρι, σίγουρα». Αναφορικά με την Αθήνα, στην οποία κατοικούν και δουλεύουν, δηλώνουν πως: «Μας δίνει την ελευθερία να φτάσουμε μέχρι την άκρη του πόνου, ώστε να κάνουμε το επόμενο λάθος, το οποίο θα μας βγάλει από την ανία, την πλήξη, και την ανοχή». Η συζήτηση με τους Drog_A_Tek λήγει κάπου εδώ. Ωρα για μουσική.

u

ȅȀȉȍǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

Το ταμείο είναι μείον. Οι δύσκολες μέρες, όμως, θέλουν και γενναίες αποφάσεις. Θέατρα με μεγάλη παράδοση κάνουν εκπτώσεις. Οχι στην ποιότητα, αλλά στις τιμές τους, αφουγκραζόμενα σωστά το πνεύμα της εποχής. Àµ Àª ½ ¸À

Περπατώντας στο αθηναϊκό αστικό δάσος, όταν τα λεφτά δεν είναι εδώ. Κάπως έτσι θα μπορούσε -σίγουρα- να ξεκινήσει η φετινή αφήγηση της ιστορίας κάθε Αθηναίου που δεν θέλει να κλειστεί εντός των τεσσάρων οικιακών τειχών περιμένοντας το αναπόφευκτο (;). Γιατί, μην μου πείτε πως γνωρίζετε πολλούς εκ των συμπολιτών μας των οποίων οι τσέπες δεν είναι τρύπιες, όπως και τα κέφια τους. Φευ, πενία τέχνας κατεργάζεται. Και, όπου «τέχνας», καλό θα ήταν να υπάρχουν και ειδικές προσφορές. Για να μπορεί ο οποιοσδήποτε να γευτεί το τόσο σημαντικό αγαθό της ψυχαγωγίας. Κρατούμενο, λοιπόν, πρώτο. Κάνω rewind μερικές μέρες. Κυριακή απόγευμα και ένα Θέατρο του Νέου Κόσμου ασφυκτικά γεμάτο και στις δύο παραστάσεις του. Διάλεξα να παρακολουθήσω το «Συγγραφέα» του «ανατρεπτικού» Tim Crouch. Εργο τουλάχιστον απαιτητικό για κοινό και ηθοποιούς. Ιδιαίτερα για τους δεύτερους. Και όχι επειδή είναι δυσνόητο, υπερβολικά αφηρημένο ή αβανγκάρντ. Οχι, δεν πάσχει από σύνδρομο «θολοκουλτούρας». Αντίθετα, είναι ζωντανό, σκληρό και χτυπάει στην καρδιά του κτήνους. Εκείνου του τέρατος που λέγεται «αυτοκριτική». Μια σκληρή ιστορία που σε φέρνει αντιμέτωπο με πολύ βαριές -εάν θες να είσαι ειλικρινής- προσωπικές παραδοχές. Οπως αυτή του να πεις «ναι, δυστυχώς έχω πιάσει τον εαυτό μου να γουστάρει σκηνές βίας στα δελτία ειδήσεων». Παρενθετικά,

Y P P A R H OU i»ªi H À²j i °»

ένα μεγάλο μπράβο στους συντελεστές του «Συγγραφέα». Σίγουρα μια παράσταση-εμπειρία για το κοινό. Για μένα μια δυνατή ψυχαγωγική εμπειρία, σε όσους δεν άρεσε μια ενοχλητική εμπειρία. Εμπειρία όμως σε κάθε περίπτωση. Οχι άλλο ένα βαρετό απόγευμα Κυριακής γεμάτο τηλεοπτικό υπνωτισμό. Και το αντίτιμο γι’ αυτό 20 ευρώ. Σε μια πόλη που κάθε χρόνο φιλοξενεί τουλάχιστον έξι-επτά παραστάσεις που αξίζει να δει ο καθένας, τα θέατρα αποτελούν ένα κύτταρό της που μόνο νεκρό δεν είναι. Αντιθέτως, ανθεί. Κρατούμενο, λοιπόν, δεύτερο. Επειδή όμως τα λεφτά είναι λίγα -στις τσέπες μας-, ερωτώ: Υπάρχει σωτηρία;

Λύση στην κρίση Είναι ευχάριστο να βλέπεις πολιτιστικούς φορείς να οσφραίνονται την πραγματική κατάσταση μιας κοινωνίας. Διότι, το θέατρο -και γενικά η ψυχαγωγία- είναι ένα αγαθό πολύτιμο, αλλά όχι πολυτελές. Και οφείλει να είναι προσβάσιμο σε όλους. Τετάρτες και Πέμπτες, λοιπόν, είναι «τσάμπα πράμα» στο Θέατρο του Νέο Κόσμου (Αντισθένους 7 και Θαρύπου). Δώδεκα ευρώ η γενική είσοδος. Σχεδόν μισοτιμής. Και ευτυχώς, το εν λόγω θέατρο είναι ένα από τα πολλά που έχουν προχωρήσει σε προσφορές. Πιο εντυπωσιακή των εκπτωτικών προσφορών, αυτή του Εθνικού Θεάτρου. Που αντι-

λαμβάνεται τη συγκυρία σωστά, μειώνει τις τιμές και «κλείνει το μάτι» σε όλους τους θεατές. Ενδεικτικά αναφέρω ότι οι τιμές στην Κεντρική Σκηνή είναι: 21, 18, 15, 13 ευρώ (φοιτητικό), υπάρχει πρόβλεψη για τους μετανάστες και τους άνεργους (10, 5 ευρώ), ενώ οι Τετάρτες και οι Πέμπτες είναι το πραγματικό «Θεατρικό Happy Hour» με την είσοδο στα 13 ευρώ! Τα ίδια και φθηνότερα στη Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», όπως και στην Παιδική Σκηνή «Κατίνα Παξινού». Και μίας έκπτωσης μύριες έπονται ευελπιστούμε. Και, πέρα από το οικονομικό του πράγματος, αυτή η «θεατρική κοινωνική συνείδηση» κάνει και τις ίδιες τις παραστάσεις πιο θελκτικές. Τουλάχιστον εγώ θα το ξανασκεφτώ πριν πιω τρεις «ποτάρες» -στο έτσι- Πέμπτη βράδυ. Θα το σκεφτώ ξανά πριν «βγω για να βγω» σε κάποιο άκεφο μπαρ. Μάλλον θα πάω θέατρο. Εκεί που μπορώ να πάρω μια στάλα πραγματικής ψυχαγωγίας - χωρίς να ξεπαραδιαστώ κιόλας.

o ¸ ± Às ® ¸ Àm¸ ¸ r

LARAPAKOS BLOGSPOT GR

Σε λιγότερο από ένα μήνα, η Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη και ο Κωνσταντίνος Μωραΐτης θα ανέβουν σε θεατρική σκηνή στο Θησείο για να ενσαρκώσουν ένα από τα πιο διάσημα ζευγάρια στην ιστορία του θεάτρου. Ο «Ρωμαίος και η Ιουλιέτα», λοιπόν, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Νάντιας Φώσκολου, κυρίως για εφήβους, θα παρουσιαστεί και έξω από το θέατρο, σε σχολεία της Αττικής. Στόχος του: Να συναντηθούν και να επικοινωνήσουν οι «16άρηδες» με το σεξπιρικό κείμενο. Συνομήλικος και εγώ με τη Μαριάνθη και τον Κωνσταντίνο, ήπιαμε καφέ στου Ψυρρή και μιλήσαμε, εκτός από τον έρωτα και τα εφηβικά ψαξίματα, για τα προβλήματα της γενιάς μας.

m ±½ À´r½ Ài ¸ r À

jsi°Àjª¿»i°À °»tÀ²l°j¹t

u

ȅȀȉȍǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

― Μια άτυχη γενιά; Ροκ, σύγχρονο, νεανικό, ιδωμένο με τη ματιά των εφήβων με όπλο τη σπουδαία γλώσσα του μεγαλύτερου των κλασικών. O Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, έτοιμοι να πλημμυρίσουν την πόλη με το δυνατό, απόλυτο, εφηβικό τους έρωτα. Ο Κωνσταντίνος Μωραΐτης και η Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη επιλέχθηκαν για να ερμηνεύσουν τους ήρωες που δίνονται ολόψυχα ο ένας στον άλλον και αγωνίζονται για τον έρωτά τους μέχρι θανάτου. «Είναι δώρο να συμμετέχεις σε αυτή τη δουλειά. Η ευθύνη, βέβαια, είναι μεγάλη», τονίζει ο Κωνσταντίνος και εξομολογείται ότι το πρωί εκείνο που του τηλεφώνησαν για να του

Προτεινόμενη ηχητική υπόκρουση: “Romeo + Juliet OST” (1996)

προτείνουν το ρόλο του Ρωμαίου ήταν ένα από τα ομορφότερα πρωινά της ζωής του. Η Μαριάνθη συμφωνεί με την άποψη του φίλου της. Δηλώνουν και οι δύο τυχεροί και αγχωμένοι.

¹ ³ ¸ Η Μαριάνθη μεγάλωσε στις Σπέτσες. Στα 17 της έφυγε από το νησί της για να σπουδάσει στη Θεσσαλονίκη, στο Τμήμα Θεάτρου της σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου. Πέντε χρόνια μετά, αφού πήρε το πτυχίο της, αποφάσισε να κατέβει στην Αθήνα για να δοκιμάσει τις δυνάμεις της. Αρχικά δούλεψε ως βοηθός της Κατερίνας Μπερδέκα σε θεατρικές παραγωγές του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου, ενώ έχει συμμετάσχει στις βραβευμένες ταινίες μικρού μήκους «Την καλύτερη νύφη» του Neritan Zinxhiria και «Δεν έχεις γάλα», που έγινε με τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Bujar Alimani. Την περίοδο αυτή μένει με μια φίλη της απέναντι από το Πολεμικό Μουσείο, ενώ εκτός από τις πρόβες για την παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» τρέχει στα πλατό του MTV για να παρουσιάσει μαζί με τη Μυρτώ Κάζη τη νεανική εκπομπή “Εveryday girls”.

Μαριάνθη: Ναι, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρά μας. Οι συνθήκες δεν μας το επιτρέπουν. Σχέδια που απλά αδυνατούμε να εκπληρώσουμε. Θεωρώ, όμως, εξίσου άτυχη τη γενιά που είναι τώρα στα 45. Εργάστηκαν, δημιούργησαν και τώρα τους τα παίρνουν όλα πίσω. Ασκείται πάνω μας μια βία διαρκείας. Χρησιμοποιούν βία για να περιορίσουν τους ανθρώπους που αντιδρούν. Δεν είναι άσκηση βίας και εξουσίας η συνέντευξη που έδωσε πρόσφατα ο Βενιζέλος; Κωνσταντίνος: Δεν είναι βία όταν μειώνουν διαρκώς το επίδομα πολυτεκνίας σε μια μητέρα τεσσάρων παιδιών; Δεν είναι βία όταν, ενώ κατεβήκαμε να διαδηλώσουμε με τη Μαριάνθη, μας έκαναν έλεγχο και μας πήραν κάποια φάρμακα που είχαμε στην τσάντα μας; Μας έχουν ευνουχίσει και συνεχίζουν να μας ευνουχίζουν. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος. Ισως χρόνια μετά να είμαστε η γενιά που θα φέρει την αλλαγή.

ª ½¸± Ο Κωνσταντίνος, τελειώνοντας το σχολείο, έφυγε από τις Σέρρες όπου μεγάλωσε και μετακόμισε στην Αθήνα για να σπουδάσει σε δραματική σχολή. «Ο πατέρας μου είναι ο ηθοποιός Χρήστος Μωραΐτης. Είχε μυριστεί ότι θέλω να ασχοληθώ με το θέατρο και αντιμετώπισε την απόφασή μου πιο ανάλαφρα. Η μητέρα μου όμως έπαθε σοκ. Της ήρθε απότομο, δεν της είχα εκφράσει ποτέ την επιθυμία μου», εξηγεί χαρακτηριστικά. Εδωσε εξετάσεις στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών και πέτυχε. Κατά τη διάρκεια της σχολής συμμετείχε στην παράσταση «Μετά τον αφρό» που ανέβηκε στο Θέατρο Χώρα με την ομάδα 4Frontal. Μένει στο Παγκράτι και γουστάρει πολύ να ανακαλύπτει την Αθήνα!

· ±À © ±¸ Αναρωτιέμαι γιατί η παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» απευθύνεται κυρίως στο εφηβικό κοινό και θα παρουσιάζεται τα πρωινά για τα σχολεία. Η Μαριάνθη παίρνει το λόγο: «Ο Σέξπιρ γράφει για ένα μεγάλο εφηβικό ερώτα. Η Ιουλιέτα είναι 14 ετών και ο Ρωμαίος 15. Το έργο θίγει θέματα που αφορούν άμεσα τους εφήβους. Μιλάει για τη σχέση των γονιών με τα παιδιά τους,

τη φιλία, την εξουσία, την ανθρώπινη επικοινωνία, το χρόνο, τη βία, την ενηλικίωση, το χάσμα των γενεών και κυρίως μιλάει για το μεγάλο έρωτα. Εκείνον που μπορεί να σε παρακινήσει για τα πάντα. Επίσης, θεωρώ πολύ σημαντικό ότι μέσα από την παράσταση αυτή, οι έφηβοι θα ακούσουν τη γλώσσα και θα επικοινωνήσουν με ένα από τα σπουδαιότερα κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας». Το εφηβικό κοινό, όμως, δεν είναι άγνωστο στους δύο ηθοποιούς. Πέρυσι συμμετείχαν και οι δύο στο “Respect” σε σκηνοθεσία της Τζωρτζίνας Κακουδάκη. «Παίζαμε για τους μαθητές και όλη αυτή η εμπειρία ήταν μια τρέλα! Οι έφηβοι σχολιάζουν, μιλάνε, συμμετέχουν κατά τη διάρκεια της παράστασης. Είναι ένα ζωντανό, ειλικρινές κοινό», εξηγεί η Μαριάνθη και ο Κωνσταντίνος συμπληρώνει: «Λειτουργούν με το ένστικτο, εάν κάτι δεν τους αρέσει, το δείχνουν. Δεν

¢ª ½ ¢ª ½¸ ¸±± ¹ ³ ¸À ¸À T TEE EENÀ N SP SPIR IRIT IT ¡ ¡ ¡ Ô¡á ¡áá p pp ß ß { ß { É{{ââ Ó p p p á á ¡ ¡

©

á ©©ÓÒÒ á

©

¡ ¡¡

áá á

© Ë © Ë ß ß ©

ßß © Ö Ö ¡¡ Ö á á ¡¡ ß ß {

Ò ÒÒ ©

á Ò Ò ©Ï¡ ©Ï¡ Ï àà©

©pp ppp â â â á á åå

::: 0(75232/,61(:6 *5

προσποιούνται. Εάν έχεις να πεις κάτι που τους αφορά πραγματικά, τότε θα σε ακούσουν. Αυτό που εκλάβαμε πέρυσι ήταν πολύ θετικό. Κάθε παράσταση ήταν και μια έκπληξη». Οπως και στο “Respect”, έτσι και φέτος, μετά το τέλος της παράστασης πραγματοποιείται συζήτηση ανάμεσα στους εφήβους και τους συντελεστές της θεατρικής δουλειάς, τα λεγόμενα «θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα». «Μέσα από τη συζήτηση που γίνεται, επεξεργαζόμαστε όλοι μαζί τις σκέψεις, τις απορίες, τα συναισθήματα, τους κραδασμούς των εφήβων», αναφέρει η 27χρονη ηθοποιός. Στο μεταξύ για αρκετούς εφήβους ήταν η πρώτη φορά που παρακολούθησαν θέατρο. «Αποτελέσαμε το πρώτο θεατρικό ερέθισμα και αυτό κουβαλάει αρκετό βάρος. Από τη μία ήταν θλιβερό που δεν είχαν ξαναδεί θέατρο και

ȅȀȉȍǺȇ,2<

από την άλλη λέγαμε κάλλιο αργά παρά ποτέ», αναφέρει ο 23χρονος Κωνσταντίνος. Η κουβέντα καταλήγει στον έρωτα και στα βέλη του. Τους ρωτάω εάν έχουν ερωτευτεί ποτέ δυνατά και απόλυτα, έτσι ώστε να κάνουν την αντιστοιχία με τα συναισθήματα του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Η απάντησή τους είναι θετική και μάλιστα αποκαλύπτουν ότι είναι πολύ ερωτευμένοι αυτή την περίοδο. «Είναι τύχη να γνωρίσεις έναν άνθρωπο που σε κάνει να νιώθεις πάθος και λαχτάρα. Τον ταυτόχρονο έρωτα τον έχουμε τοποθετήσει στα επίπεδα της φαντασίας, είναι τόσο σπουδαίος», λέει με ενθουσιασμό η Μαριάνθη. «Είναι ένα συναίσθημα που το ζω. Δεν είναι κάτι που έγινε στο παρελθόν, έχει επεξεργαστεί και

έχει ζυμωθεί στο μυαλό μου, είναι κάτι που νιώθω εδώ και τώρα», συνεχίζει ο Κωνσταντίνος. Με ποια ατάκα του ρόλου τους φορτίζονται περισσότερο, όταν την προφέρουν; «Γελάει όποιος ποτέ δεν έχει πληγωθεί με τις ουλές των άλλων», απαντάει ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα αντίστοιχα, χωρίς να το σκεφτεί καθόλου: «Ηρθες νωρίς και ήταν αργά να κάνω πίσω».

u

::: 0(75232/,61(:6 *5

mi¹Ànj»iÀ»¹ À

ȅȀȉȍǺȇ,2<

Σε ένα στενό του Βοτανικού, στην Ορφέως, αυτές τις μέρες παρουσιάζεται η παράσταση «Μετά» της Ελλης Παπακωνσταντίνου. Σε μια περιοχή με βιομηχανικό παρελθόν, συναντήσαμε τη σκηνοθέτιδα και μας εξήγησε γιατί διάλεξε το παλιό βυρσοδεψείο για να ανεβάσει αυτή την ιδιότυπη performance. m ±½ À s¸ r ¸Àn¸ r o ¸ ± À ° ¸¬ À·

Η πορεία μου προς το παλιό βυρσοδεψείο του Βοτανικού, το μεγαλύτερο των Βαλκανίων το 19ο αιώνα, ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία. Ευτυχώς, όχι η μόνη εκείνης της βραδιάς. Η αιτία που με έκανε να «ξενιτευτώ» μέχρι εκεί την περασμένη (βροχερή) Κυριακή ήταν η παράσταση «Μετά». Μετά το τέλος του κόσμου, μετά την καταστροφή, μετά το τέλος του καπιταλισμού, μετά, μετά, μετά... Ο χώρος είναι από μόνος του τόσο επιβλητικός, που πριν καλά καλά αρχίσει η ιδιότυπη παράσταση νιώθεις ότι κάτι περίεργο θα συμβεί. Λίγα λεπτά μετά, αφού σε έχουν κεράσει γλυκά ποπ κορν, ειδικοί «καταστροφολόγοι» σε ξεναγούν στο ισόγειο του χώρου και σε ενημερώνουν για το τι έχει συμβεί. Οι ανθρώπινες «εγκαταστάσεις» και οι ηθοποιοί που χορεύουν στο σκοτάδι κάτω από τη βροχή είναι μόνο η αρχή. Το βασικό μέρος της παράστασης αρχίζει λίγο αργότερα, αφού το κοινό έχει ανέβει στον πάνω όροφο και έχει «τακτοποιηθεί» στα πρωτότυπα σκαμπό, φτιαγμένα από παλέτες. Για

την επόμενη μία ώρα η δράση επικεντρώνεται στα γυρίσματα μιας ταινίας και ολοκληρώνεται όταν η σκηνοθέτιδα και ολόκληρη η παραγωγή τα εγκαταλείπουν. Οι ηθοποιοί μόνοι προσπαθούν να καταλάβουν τι θα γίνει «μετά». Αυτή είναι με λίγα λόγια η πλοκή της παράστασης την οποία σκηνοθέτησε η Ελλη Παπακωνσταντίνου. Η πρώτη ερώτηση που της απευθύνω είναι πώς προέκυψε η ιδέα. «Είχα βρει το χώρο πριν από τέσσερα-πέντε χρόνια που έψαχνα για κάτι σχετικό και την περίοδο που ήρθε το ΔΝΤ στη χώρα αποφάσισα να γίνουν εδώ κάποιες ανοιχτές συζητήσεις με θέμα το τέλος και την αλλαγή. Λίγο αργότερα αποφασίσαμε με την καλλιτεχνική ομάδα να κάνουμε παράσταση αυτή την εμπειρία μας, στην οποία συμμετείχαν άνθρωποι από διάφορους χώρους, πολλοί από τους οποίους παίζουν στην παράσταση ως εθελοντές». Επειτα από πρόβες δύο μηνών, έπειτα από δεκάδες αυτοσχεδιασμούς και δοκιμές και πολλές ώρες προσωπικής εργασίας μετά, η παρά-

::: 0(75232/,61(:6 *5

σταση πήρε σάρκα και οστά και ο χώρος διαμορφώθηκε κατάλληλα. Αλλωστε, ο σκοπός της ομάδας είναι η παράσταση να αποτελέσει την αρχή για τη δημιουργική αξιοποίησή του. Οι πρώτες οκτώ παραστάσεις που πραγματοποιήθηκαν τον περασμένο Ιούλιο έδειξαν ότι το κοινό είχε τη διάθεση να μοιραστεί τις ανησυχίες του για το «μετά». «Δεν ήταν η αγωνία μας το κέρδος. Το κάναμε ως μια αντίδραση, χωρίς να πιστεύουμε ότι θα έρθει απαραίτητα κόσμος. Αν η εποχή ήταν αλλιώς, ούτε εμείς θα επιλέγαμε να κάνουμε εδώ την παράσταση, ούτε ο κόσμος θα ενδιαφερόταν», αναφέρει η Ελλη Παπακωνσταντίνου. Η παράσταση έχει μια καθαρά πολιτική χροιά, είναι, όπως λέει η σκηνοθέτιδα, «μια πολιτική πράξη» στη μεταιχμιακή εποχή που ζούμε. «Σε τέτοιες εποχές συλλογικού πένθους, το θέατρο είναι μία από τις λίγες μορφές τέχνης όπου μπορεί να εκδηλωθεί το κοινό αίσθημα. Εχει την ιδιαιτερότητα να μπορούν πολλοί άνθρωποι να βρίσκονται με άλλους ανθρώπους και να μοιράζονται συγκινήσεις. Οπως σε μια πορεία». Ετσι ακριβώς βιώνεται από την ίδια και όσους συμμετέχουν στο «Μετά». Ως μια πολιτική τοποθέτηση. Γιατί, όπως μας λέει, «το θέατρο οφείλει να πάρει θέση. Από τη στιγμή που η πραγματικότητα ξεπερνάει πολλές φορές την καλλιτεχνική δράση, όπως στην περίπτωση των Αγανακτισμένων, όπου έβλεπες δημιουργικές ιδέες ανώτερες από αυτές των επαγγελματιών, πρέπει να ακολουθείς. Δεν μπορεί το θέατρο να μένει πίσω».

ȅȀȉȍǺȇ,2<

30 ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

x

::: 0(75232/,61(:6 *5

SMS τα μηνύματα της εβδομάδας

À»r À² ­ À TERRA?GELIDA HOTMAIL COMÀ

H Ελντα Πανοπούλου δήλωσε: «Δεν θα παντρευτώ δεύτερη φορά, γιατί πιστεύω πολύ στο Θεό». Λίγο αργότερα ντύθηκε καλόγρια με ζαρτιέρες και έκανε μπάφους επί σκηνής στα «Κορίτσια με τα Μαύρα». Μέσα σε μία μόλις εβδομάδα εκπομπής, ο Γιώργος Λιάγκας μάς θύμισε τι ωραία που περνάγαμε στο ΚΨΜ με όλους τους ραφινάτους τρόπους του. Πάντα ασταμάτητος, πάντα χειμαρρώδης. Σαν καζανάκι Νιαγάρας. Οταν ο Αντώνης Ρέμος κυκλοφορεί με την Υβόννη Μπόζνιακ, πού κρύβουν την Ερζεγοβίνη; Ο Ησαΐας Ματιάμπα δηλώνει ότι του αρέσει να πειραματίζεται. Ετσι εξηγείται ότι φέτος παίζει θέατρο με τη Νέλλη Γκίνη και τον Μάρκο Λεζέ. Το έργο-υπερπαραγωγή που ανέβασε ο Κωνσταντίνος Καζάκος παίζοντας τον Κουασιμόδο στο θέατρο πώς είπαμε ότι λέγεται; Η Παναγία της Πατησίων με σκηνικά κοστούμια από τσαντίρια της Λιοσίων; Ο Κώστας Καραφώτης φωτογραφήθηκε στα ναυπηγεία του Περάματος για να τονίσει το λαϊκό του χαρακτήρα ή επειδή χρειαζόταν ο ίδιος επισκευή; «Η ματαιοδοξία είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ‘εγώ’», λέει ο Αρης Σερβετάλης. Κοίτα να δεις που το «εγώ» βγαίνει και σε συναρμολογούμενο. Για την Κατερίνα Λέχου «ο εγωισμός είναι σαν τη Λερναία Υδρα». Επομένως, σύμφωνα με τον Σερβετάλη, η Λερναία Υδρα ήταν ματαιόδοξη; Η Σταματίνα Τσιμτσιλή δηλώνει ότι «η Μενεγάκη είναι μύθος, αλλά το μεσημέρι τη βλέπω λίγο σφιγμένη». Σε μύθο και σφιγμένη που ρωτάει απορίες, όμως, δεν έχουμε τη Λερναία Υδρα. Εχουμε τη Σφίγγα. Αρης Σερβετάλης ξανά: «Θεωρώ πως η κρίση είναι δώρο». Σας το χαρίζουμε το δώρο, Αρη μας, να δούμε τι θα κάνετε με το «εγώ» σας σε άδειο θέατρο. Ο Κώστας Κεντέρης παραιτήθηκε από την Πολεμική Αεροπορία, γιατί του ζήτησαν να παρουσιάζεται καθημερινά. Το πρόβλημά του δεν είναι ότι δεν θέλει να πετά, αλλά το ότι δεν προλάβαινε να πετάγεται. Οταν η ΕΡΤ απεργεί και δεν παίζει πρόγραμμα, μοιάζει με τον τίτλο και το περιεχόμενο της εκπομπής της Μπήλιως Τσουκαλά: Εχει γούστο. Δεν είναι παράλογο ο Σάκης Ρουβάς να λανσάρει σειρά ρούχων, εφόσον σχεδόν πάντα στα βιντεοκλίπ του ξεχνάει να τα φορέσει ή τα σκίζει; «Oταν είχε γραφτεί ότι είμαι ομοφυλόφιλος, με έλουσε κρύος ιδρώτας», είπε ο Γιάννης Βαρδής. Φαντάσου δηλαδή να τον είχανε πει και κομμουνιστή μαζί τι θα πάθαινε.

ά κης οοΣ γ ο λ ά αρ σειρά ίναι π σάρει Δεν ε ν άντα α λ να δόν π ς ε ά χ β σ υ τα ν Ρο άει να εφόσο ν , χ ν ε ξ ω ρούχ ίπ του τεοκλ ν ι β α κίζει; στ ή τα σ ι ε

σ έ Ä φ ορ

|

Ä

{

} { ° ½ À ½³ ¸ À s ® ¸ Àm¸ ¸ r

4HEÀ#ORPORATEÀ3ERIES Η αγάπη του φωτογράφου Τάκη Τσαντίλη για τη μόδα και την εικόνα τον οδήγησε σε πολλές μεγαλουπόλεις του κόσμου με όπλα του μια φωτογραφική μηχανή και το λεπτό γούστο για το οποίο φημίζεται. Στα ταξίδια του στη Νέα Υόρκη συνέθεσε μια πλούσια συλλογή φωτογραφιών, τις οποίες παρουσιάζει αυτές τις μέρες στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Η έκθεση με τίτλο “The Corporate Series” θα διαρκέσει έως τις 29 Οκτωβρίου. Η προχθεσινή βραδιά των εγκαινίων κατέληξε στο μπαρ της ταράτσας με άφθονα κοκτέιλ φτιαγμένα διά χειρός Ενκε Φεζολάρι.

Á

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ ȅ ȅ

::: 0(75232/,61(:6 *5

Ä Ü ô ô Ü Τσίου τσίου... τιτιβίζουν τα πουλάκια στο Τwitter! Ρε παιδιά, τι είναι αυτό που ζούμε πάλι; Το Τwitter δεν είχε και μεγάλη διείσδυση στην Ελλάδα, μέχρι που το ανακάλυψαν δυο-τρεις μεγαλοδημοσιογράφοι και κάποιες τηλεπερσόνες (δημοσιογράφους δεν τις λες). Μαζί με αυτούς, το έμαθε και όλη η χώρα. Αφού τα μεσημεριανάδικα και τα πρωινάδικα -και οι μισές ραδιοφωνικές εκπομπές- αναμεταδίδουν πλέον τα νέα του εγχώριου σελεμπριστάν με ρυθμό πολυβόλου! Και τι λένε τα νέα αυτά; Σταχυολογώ: «Καλημέρα σε όλους!» (αυτό τώρα είναι tweet γνωστού Eλληνα δημοσιογράφου)· «Οι τιμές στο Rodos Palace φέτος δεν έχουν πέσει σε σχέση με πέρυσι» (από διάλογο τηλεδημοσιογράφων, που μέσω Twitter αντάλλασσαν πληροφορίες για ξενοδοχεία το καλοκαίρι)· «Δεν πρόλαβα να δω τι λέγατε, έφτιαχνα ντουλάπες από το πρωί» (γνώστη καλλιτέχνιδα απαντά σε tweet φίλων της). Υποτίθεται ότι το Twitter είναι ένα πρωτοποριακό μέσο επικοινωνίας, γιατί σε υποχρεώνει να πειθαρχήσεις και με 130 χαρακτήρες να εκφράσεις μια ολοκληρωμένη σκέψη που ενδιαφέρει και κάποιους άλλους που τη διαβάζουν. Εχω πολλές αμφιβολίες αν μπορείς να εκφράσεις συλλογισμούς ολοκληρωμένους με 130 χαρακτήρες, μπορείς σίγουρα όμως να πεις ένα ενδιαφέρον νέο. Το ξεπούρλεμα σοβαροφανών και ελαφρών στην ελληνική τουιτόσφαιρα τι ακριβώς είναι; Γιατί, αυτό που βλέπει όποιος αντέχει πια να παρακολουθεί αυτούς τους τεχνολογικά (και κοινωνικά) προχωρημένους διάσημους συμπολίτες μας είναι να συζητάνε μεταξύ τους σε κοινή θέα! Το αγαπημένο μου; Ο καταπληκτικός διάλογος που διάβασα πριν από λίγο καιρό: «Θα έρθεις μαζί μας; Πάμε Σάκη». «Δεν προλαβαίνω, αύριο έχω νωρίς σύσκεψη!» Τα λέγανε οι άνθρωποι μεταξύ τους, να διαβάζουν και οι followers να μαθαίνουν πώς είναι η ζωή των σημαντικών ανθρώπων! Με τις χαρές της και τις δυσκολίες της!

â © ä © â{ ¡

»°¹tuÀ»°¹tu

° À rÀ ¸À ¸À­ À³ ¸À© © ± Παραμύθια, μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, το «Autocad για πρωτάρηδες». Ο καθένας με το δικό του στίγμα βοήθησε να συγκεντρωθούν χιλιάδες βιβλία για την ενίσχυση των βιβλιοθηκών για φορείς όπως οι Φυλακές Γυναικών Ελαιώνα Θηβών και το Χατζηκυριάκειο Ιδρυμα. Ανάμεσά τους, ο Χρήστος Θηβαίος, η Ελένη Τσαλιγοπούλου και η Νατάσα Μποφίλιου ήταν εκεί για να χαρίσουν μια ξεχωριστή βραδιά μαζί με ένα βιβλίο τους. Τα καταστήματα Public διοργάνωσαν το 1ο Book Night της Αθήνας. Ελπίζουμε να ακολουθήσουν κι άλλα.

° ³

2&#ô4'#5

Θησείο, οδός Βασιλικής. Η Αργυρώ, μέσω μηνύματος, μου θυμίζει τα εγκαίνια του χώρου ΤR2. Επειτα από μία γερή ποδηλατάδα, άλλαξα βιαστικά μπλούζα στην είσοδο του πατρικού της, καθότι απέναντι στο πάρτι ήταν καλεσμένο μεγάλο κομμάτι του αθηναϊκού styling. Καιρό είχα να δω fashion crowd σε όλο του το μεγαλείο, κυριολεκτικά. Νόμιζα ότι οι χαλεποί αυτοί καιροί υπολείπονται σε αναφορές μόδας, αλλά προφανώς είμαι νυχτωμένος.

â © ä © â{ ¡

â © ä © â{ ¡

tÀ ¸ ³

j ¸À "AROCK À ¸ ¸½¬ À Μπαίνοντας για μια ακόμα βραδιά στο Κ44 μεταφερθήκαμε στον ιδιαίτερο κόσμο της Nalyssa Green. Χρυσές κορνίζες, φωτεινές πάπιες, τηλεοράσεις του ’70 και ένας Πινόκιο για τα μικρά μας ψέματα συνέθεταν έναν αστικό ρομαντισμό. Η ίδια, μια υπέροχη παρουσία να συμπληρώνει το σκηνικό, μας χάρισε μια απόλυτα ατμοσφαιρική μουσική. Αφορμή για το πάρτι που στήθηκε, η κυκλοφορία του δίσκου ‘‘Barock’’ σε μορφή βινυλίου ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του εν λόγω δίσκου

«Τίποτα δεν αλλάζει σ’ αυτό τον τόπο», έλεγε ο Γιώργος εκνευρισμένος από τις απανωτές απεργίες. «Και το χειρότερο είναι ότι μόνοι μας δυσκολεύουμε τη ζωή μας. Πού οδηγούν όλες αυτές οι απεργίες, εκτός από το να μας κλείνουν στα σπίτια μας; Ποιον ταρακουνούν; Κανέναν!» Ο φίλος μου ήταν έξαλλος. Τα σκουπίδια κάτω από το σπίτι του σχηματίζουν ένα βουνό αθλιότητας, όπως και έξω από κάθε αθηναϊκή πολυκατοικία. Ο ανάλγητος Ελληνας δεν παύει να παραμένει ανάλγητος ακόμα και αν εξαρτάται από αυτό η ζωή του και η υγεία των παιδιών του. Απεργία τα συνεργεία του δήμου; Κατεβάζει τα σκουπίδια εκείνος σαν να μην συμβαίνει τίποτα και μετά βγαίνει στα κανάλια καταγγέλλοντας όλους τους άλλους, εκτός από τον εαυτό του, για τη «φριχτή κατάσταση». Τα δικά μας σκουπίδια, κυριολεκτικά ή μεταφορικά, αφορούν πάντα τους άλλους, όχι εμάς που τα παράγουμε. Το να παραμείνουν στην αυλή μας για λίγες μέρες ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας. Εμείς έχουμε το δικαίωμα να απεργούμε, οι άλλοι μάλλον όχι. Οι κινητοποιήσεις των άλλων είναι δικό τους προβληματάκι. Καμία κοινωνική συνοχή, κανενός είδους, ούτε απέναντι σε έναν κοινό εχθρό, μία κοινή απειλή. «Θα χάσουμε ο καθένας ξεχωριστά ή θα νικήσουμε όλοι μαζί», λέει και ξαναλέει ο Γιώργος, κοιτάζοντας τα σκουπίδια που πνίγουν τα βήματά μας στο Κέντρο. Μοιάζει αφόρητα μόνος του να μιλάει μια άγνωστη γλώσσα που κανείς άλλος δεν καταλαβαίνει γύρω του. Ναι, ξαφνικά, μιλάμε όλοι άγνωστες γλώσσες που δεν βγάζουν νόημα. Ποιοι είμαστε; Τι λέμε; Τι κάνουμε; Πάμε για καφέ των τριών ευρώ γύρω από τον οποίο θα κουνήσουμε, για άλλη μια φορά, το δάκτυλό μας μπροστά στο αόρατο πρόσωπο ενός αδιευκρίνιστης ταυτότητας αντιπάλου. ΝικήταςÀΚαραγιάννης

$ !#ô-$$

tÀ ½ À³ À¸ ¸ ®

Από τη θέση του θεατή της όπερας, ο Βασίλης Λούρας βρέθηκε τον περασμένο Ιούλιο σε εκείνη του υπεύθυνου προβολής, επικοινωνίας και Τύπου στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Το γεγονός, όπως λέει ο ίδιος, ήρθε σαν φυσική εξέλιξη, αφού όσο βρισκόταν στο Λονδίνο για το μεταπτυχιακό του περνούσε αρκετές από τις ελεύθερες ώρες του βλέποντας παραστάσεις όπερας. «Ηταν μια αναπάντεχη συνέχεια, κάτι ελαφρώς μεταφυσικό», μου λέει στο γραφείο του, αφού έχω καταφέρει έπειτα από πολλές αντιρρήσεις του να τον πείσω τελικά να μου μιλήσει. Στη συνέχεια έπρεπε να τον πείσω να φωτογραφηθεί, καθότι ο Βασίλης απεχθάνεται τις φωτογραφίες. Το πέτυχα. Το πιο δύσκολο από όσα έχει να αντιμετωπίσει στη δουλειά του είναι να κατορθώσει να κάνει τα πράγματα που πιστεύει ότι είναι σωστά, επειδή εργάζεται σε έναν πολύ μεγάλο οργανισμό με πολύπλοκες δομές. Παρόλα αυτά, ο 34χρονος μετράει ήδη μια επιτυχία, αφού η φετινή «εξόρμηση» της Λυρικής Σκηνής στους δρόμους της Αθήνας με το «λυρικό» λεωφορείο έτυχε θερμότατης υποδοχής από τους βασανισμένους κατοίκους της πόλης και έδωσε μια πραγίζ πραγματικά ξεχωριστή νότα στην γκρίζα ματικότητα. Το ίδιο επιτυχημένες ήταν και οι βραδιές χορού που έγιναν στις πλατείες. Αυτό που του αρέσει περισσότερο στο νέο πόστο του είναι το ότι επιβάλλεται να είναι δημιουργικός, αν και, όπως τονίζει χαμογελώντας, ανά πέντε λεπτά πρέπει να διαχειριστεί μια κρίση, μεγάλη ή μικρή. Με τόση δουλειά, τα περιθώρια για προσωπική ζωή είναι πολύ στενά έως ανύπαρκτα. Απόδειξη, τα συνεχή τηλεφωνήματα με τα οποία τον διακόπτουν ενώ μιλάμε. Ψύχραιμος, απαντάει και δίνει λύσεις. Η κουβέντα έρχεται και στην κρίση. «Πάσχουμε όλοι από κατάθλιψη, είναι τρομερό!» λέει πολύ σοβαρά. Για να τον χαλαρώσω τον ρωτάω πώς βλέπει τον έρωτα. «Ενα θα σου πω: έχω νεύρα, πάρα πολλά νεύρα», απαντάει και βάζουμε τα γέλια. s Àm

*AMAIS

â ©Ó à ©Ï Ò

Χωρίς λόγια

!RTÀOVERDOSE Οποιος ξαναπεί ότι στην Αθήνα δεν γίνονται «πράγματα» θα φάει μπάτσα, ακόμα και αν είναι η Βάνα Μπάρμπα! Απόδειξη η έκθεση ‘‘Art & The City’’ των αποφοίτων της Σχολής Καλών Τεχνών στο City Link.

â ©Ó à ©Ï Ò

ô

::: 0(75232/,61(:6 *5

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

3TRIKE ! 0OSE

â ©Ó à ©Ï Ò

Δευτέρα βράδυ και η βροχή έχει μουσκέψει τη μαρκίζα του THEATROVICTORIA. Στο φουαγιέ γίνεται το πρώτο εικαστικό happening της νέας σεζόν, με τον εικαστικό Νίκο Γιαβρόπουλο και τους φωτογράφους Γιώργο Στριφτάρη και Μιχάλη Ηλιού. Θέμα είναι το αντρικό γυμνό. Η αφορμή δόθηκε από την παράσταση “Fucking Games”, που ανέβηκε πέρυσι εδώ και συνεχίζεται, ενώ η είδηση κυκλοφόρησε αμέσως διαδικτυακά. Υπέροχες, ερωτικές εικόνες στους τοίχους και ωραία, σέξι πρόσωπα στο μπαρ και στα τραπέζια κάνουν μία βροχερή βραδιά άκρως ενδιαφέρουσα.

â ©Ó à ©Ï Ò

4OYÀ6INYLÀ7EEKÀ Σηκώνεις τις τσαντάρες με τα βινύλια μέχρι το ταξί και μετά τις ανοίγεις με ιερό δέος αλλά και αγκομαχώντας μπροστά στα Technics. Βγάζεις τον πρώτο δίσκο, αφήνεις τη βελόνα και στη συνέχεια κεντάς ολόκληρο το βράδυ, όπως παλιά, όπως ωραία. Από συνήθεια εξακολουθώ να διαβάζω τα αυλάκια στην περιστρεφόμενη επιφάνεια. Σήμερα, Παρασκευή (με Νίκο Πετρουλάκη), και αύριο, Σάββατο (με Ν. Καραγιάννη και Αντώνη Φανό), ολοκληρώνεται η καθιερωμένη εβδομάδα βινυλίου στο Toy Cafe της Καρύτση.

»tÀ¶´jnni

-,ô2&#ô0- "

Σχολείο υπό κατάληψη. Ζωή υπό κατάληψη. Βλέμμα υπό κατάληψη. Από το σκουπιδαριό. Μέσα από τους σχολικούς τοίχους και έξω από αυτούς, να ενώνουν οι δυο «χωματερές» ακριβώς αυτά που υποτίθεται ότι θέλουν να διαχωρίσουν οι μαθητές «επαναστατώντας». Τη δική τους ορμητική διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών σπουδών και αύριο μιας καλύτερης ζωής από την ενήλικη, «σπαστική» συμβατικότητα και υποταγή στο σύστημα. Κι όμως, εγώ έβλεπα δυο «χωματερές». Τη μία εντός, από σπασμένα θρανία, πίνακες, χαρτιά, βρομιές απερίγραπτες να υπόκεινται στην αλαζονική επιτήρηση συνθημάτων για ελευθερία και άλλων παρόμοιων από τους τοίχους. Και την άλλη εκτός, από ξεκοιλιασμένες σακούλες, στοιβαγμένες σε βρομερά, δυσοίωνα λοφάκια δύσοσμων σκουπιδιών. Καμιά διαφορά. Στο δικό μου βλέμμα. Να το χαρακτηρίσω συμβιβασμένο; Υποταγμένο στον κανόνα της ευταξίας, να προτιμά την αποστείρωση του τακτοποιημένου ορίζοντα; Δεν ξέρω πια. Ξέρω μόνο ότι ο τόπος σπαρταρά για μια γέννα, του καινούργιου, του διαφορετικού, του αδύνατου και το βλέμμα που εγκλωβίζεται σε έναν ορίζοντα ατέλειωτου σκουπιδαριού, για όποιο λόγο και με όποια αφορμή και αν αυτός γεμίζει σκουπίδια, δεν εκπαιδεύεται παρά στην ατέρμονη ναρκισσιστική γκρίνια των υποταγμένων στο βόλεμα. Μήνυμα στην κοινωνία του εφησυχασμού οι βανδαλισμοί; Τα μπογιατισμένα αγάλματα, οι ακρωτηριασμοί τους; Μάλλον τσαμπουκαλίδικη μανιέρα. Απλώς οργή; Κρατάει τόσο καιρό πια, που έχει γίνει εμμονή. Πόσες σχολικές αίθουσες διαλυμένες, πόσες πανεπιστημιακές σπασμένες, πόσοι υπολογιστές κλεμμένοι ικανοποιούν αυτή τη χρόνια αποστροφή προς οτιδήποτε προσπαθεί να αρθρώσει μια γέφυρα προς τη γνώση. Τι είδους ελευθερία και ποια μορφή αγώνα προϋποθέτει τη φασιστική κατάληψη του βλέμματος των πολιτών αυτού του τόπου από τη βρομιά και την καταστροφή; Μουντζουρωμένο το πρόσωπο της Νίκης στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου και η μαρμάρινη κρήνη, φτιαγμένη με έρανο μεταξύ των πρώτων φοιτητών πριν από σχεδόν δύο αιώνες, αφανισμένη κι αυτή. Τα μπαλόνια στην πλατεία Κοτζιά, εικαστική πινελιά στο γκρίζο τοπίο του Κέντρου, εξαφανίστηκαν. Λες και πρέπει να εμποδιστεί κάθε θέα προς οτιδήποτε αλλοιώνει τον ορίζοντα του απειλητικού σκουπιδαριού που επιβάλλεται σιγά σιγά στο ήδη θολωμένο βλέμμα των κατοίκων της πόλης. Καμία διέξοδος. Μόνο που τα σκουπίδια, ακόμη και εκείνα που παράγουν οργισμένα δήθεν ξεσπάσματα αγωνιζόμενων για το μέλλον τους νιάτων, δεν έχουν κανένα μήνυμα ελπίδας. Εικόνα της σήψης. Αρνηση της ζωής και όχι διεκδίκησή της. Θυμάμαι στα τελευταία επεισόδια στο κέντρο της πόλης τον πιτσιρικά που «έπιασα» να προσπαθεί βιαστικά με έναν κουβά στα χέρια να πασαλείψει όποιο άγαλμα έβρισκε μπροστά του στο πάρκο Μερκούρη. «Γιατί;» πρόλαβα να τον ρωτήσω. «Γιατί μπορώ», μου απάντησε θυμωμένα. Μα φυσικά. Η δημιουργία είναι το δύσκολο. i rÀ¼ r

Á

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

ÑÄô ÑÄôÑÈ ô Ï È

» À¹­ ½¸À n r Àm¸ r À

â © ä © â{ ¡

tÀ ¸ ¸ À ·¸ ¸­ ¸½r Οι ηθοποιοί της παράστασης «Εμποροι των εθνών» κατέβηκαν στην παραλία για τις ανάγκες της φωτογράφησης και χρειάστηκε να περπατήσουν επί των υδάτων. Η παράσταση, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπατζή, ανεβαίνει στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ωνασείου Ιδρύματος από την ομάδα Θεάτρου OPERA στις 19 Οκτωβρίου.

Περπατώντας με μια φίλη και συνεργάτιδα το μεσημέρι της Τετάρτης στους δρόμους του Ταύρου -πάνω από την Πειραιώς, επιστρέφοντας από την παρουσίαση του νέου προγράμματος του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης- το μοναδικό μας σχόλιο αφορούσε τις μυρωδιές από τους ανοικτούς κάδους και τις ιδιότυπες εικαστικές παρεμβάσεις με τις σκόρπιες άδετες σακούλες των σούπερ μάρκετ. Στην Αρχιμήδους -ένας τυπικός συνοικιακός δρόμος που συνδυάζει χρήμα, τέχνη και γνώση- μια γυναικεία φωνή σε μια άρια ήρθε να καλύψει -έστω και για λίγα λεπτά της ώρας- τις εικόνες και τις μυρωδιές της θλίψης... Η φωνή ερχόταν από το κτίριο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής -μια δωρεά του Ιδρύματος Δεκόζη Βούρου-, που γειτονεύει με τη Εurobank και τη Σιβιτανίδειο και ήταν μια απάντηση στην «έρημη χώρα». Πρωτύτερα, η κ. Ξένια Καλδάρα -επικεφαλής πλέον του παραγωγικού επιτελείου του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης- είχε επιμείνει με ιδιαίτερη ένταση στην αξία του Πολιτισμού ως ικανού και αποτελεσματικού αντισταθμίσματος στη γενικευμένη οικονομική και κοινωνική κρίση που δοκιμάζει αντοχές επί αντοχών. Η ίδια και οι συνεργάτες της απέδειξαν αυτά τα δύο χρόνια περίπου λειτουργίας του ιδρύματος ότι το πολιτιστικό προϊόν μπορεί να είναι και low budget δίχως εκπτώσεις στην ποιότητά του, ότι μπορεί να συνεχίζει να παράγεται και να διανέμεται χωρίς προσφυγή στην κρατική ενίσχυση και επιδότηση. Πώς; Με δουλειά -πολλή δουλειά- , αγάπη, μεράκι και, πάνω από όλα, με συνεργασία και σύμπραξη. Να δύο μαγικές λέξεις: συνεργασία και σύμπραξη. Με μία και μόνη προϋπόθεση, το χτίσιμό τους πάνω σε έναν καμβά δομημένης εμπιστοσύνης. Μιας εμπιστοσύνης που διαμορφώνει στέρεες σχέσεις και δεσμούς μεταξύ ανθρώπων που αποδεικνύονται άκρως ανθεκτικοί στο χρόνο και στην πίεση των πραγμάτων. µ Àm Àm¸ ¸ r

u

::: 0(75232/,61(:6 *5

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

lÀj·¹°»ªtol

Ποιος τη χάρη σας, Ελληνες! Με την πρωτοποριακή μηχανή του χρόνου που κατασκεύασε το υπουργείο Οικονομικών, η χώρα επέστρεψε αισίως στο 2004 -ίσως η καλύτερη χρονιά που γνώρισε το έθνος μας τις τελευταίες δεκαετίες. Παράλληλα με την ελάφρυνση του πορτοφολιού μας, μπορούμε να ξαναβιώσουμε γεγονότα και καταστάσεις που μας χαροποίησαν, μας προβλημάτισαν ή μας έθλιψαν (όπως το δει ο καθένας). ¼ rÀ À° ±¸

` Το σύνθημα πάει κάπως έτσι: «Ξαναήρθε η ώρα του Καραμανλή». Ο πρώην πρωθυπουργός αναλαμβάνει πάλι την ηγεσία της ΝΔ, κερδίζει τις πρόωρες εκλογές και εγκαινιάζει την «επανίδρυση του Μνημονίου». Και όλα αυτά, «σεμνά και ταπεινά». ` Στη συνέχεια, ξανακηρύσσουμε τον πόλεμο σε πέντε νταβατζήδες και πέντε συντεχνίες που εξουσιάζουν την πολιτική ζωή αυτού του τόπου. Επί τη ευκαιρία τρώμε και μία γιαουρτλού στον Μπαϊρακτάρη. ` Κάνουμε τηλεμαραθώνιο συγκέντρωσης χρημάτων. Αυτή τη φορά δεν δίνουμε τα λεφτά στα θύματα του τσουνάμι στην Ινδονησία, αλλά τα μοιραζόμαστε μεταξύ μας για να πληρώσουμε την έκτακτη εισφορά. ` Ξαναστέλνουμε τον Σάκη Ρουβά στη Γιουροβίζιον και ξαναχάνει από τη Ruslana. Κάνουμε το σταυρό μας που δεν τα κατάφερε. Λεφτά για εκδηλώσεις «δεν υπάρχουν». ` Ο Παναθηναϊκός παίρνει το πρωτάθλημα, αφού πρώτα έχει διαλύσει ένα από τα καλύτερα ρόστερ του. Λίγα χρόνια αργότερα όλοι θυμούνται «την ομάδα του Καραϊσκάκη» που δεν έπρεπε να είχε κατέβει ποτέ στο γήπεδο.

` Ισχυρή η παρουσία του γυναικείου φύλου έξω από τους κινηματογράφους για να δουν το sequel της ταινίας «Νύφες». Λες και δεν έκλαψαν αρκετά με την «Πολίτικη κουζίνα» και θέλουν να πάνε για ένα δεύτερο γύρο. Στο τέλος τέλος, τις «τραβάει» και ο τίτλος. Αλλά πού λεφτά για γάμους; ` Προβάλλεται στην τηλεόραση ένα σίριαλ με ένα αεροπλάνο που πέφτει σε ένα τροπικό νησί και οι επιβάτες του καλούνται να επιβιώσουν αντιμετωπίζοντας υπερφυσικές καταστάσεις. Επιτέλους, βρήκαμε αφορμή για να ξαναδούμε το “Lost”. ` Η Ιρλανδία απαγορεύει το κάπνισμα σε όλους τους κλειστούς χώρους. Στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν. ` Στην έρημο της Μοχάβε δοκιμάζεται το πρώτο ιδιωτικό διαστημόπλοιο. Οι Ελληνες έχουν στοιβαχτεί στη λίστα αναμονής για να φύγουν όχι απλά από τη χώρα, αλλά από τον πλανήτη. ` Μια και δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε νέα έργα, εγκαινιάζουμε ακόμα μία φορά τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου. Ο Τρικούπης ζει για τρίτη φορά.

` Τι 2004, τι 2011, τι 2127, η Εθνική ΑθηνώνΠατρών παραμένει στο ίδιο χάλι. ` Μετά την επιστροφή του Αγγελου Χαριστέα στην Εθνική, γυρίζει στα παλιά λημέρια και ο Αγγελος Μπασινάς. Αγγελικό ποδόσφαιρο. ` Κυκλοφορεί το παιχνίδι Grand Theft Auto: San Andreas, αλλά «πατώνει». Γιατί, άλλωστε, να παίξεις ένα παιχνίδι στο οποίο θα πρέπει να κλέβεις αυτοκίνητα, τη στιγμή που το δικό σου έκανε φτερά προχθές, όταν το πάρκαρες στο Κέντρο για να πας να πιεις ένα ποτό με την παρέα σου; Ασ’ το, μην σου ξύνει πληγές… ` Το πιο “in” μέρος της Αθήνας είναι στου Ψυρρή. Τα μαγαζιά της περιοχής είναι γεμάτα από κυριλέ θαμώνες, φοιτητές, και… λαθρομετανάστες που ξεστράτισαν από την πλατεία Θεάτρου έπειτα από μία ακόμα επιχείρησησκούπα της Αστυνομίας. ` Σταματάμε να είμαστε τα αποπαίδια των τραπεζών. Αντ’ αυτού, θα μας προσφέρουν στο πι και φι καινούργια μπουζουκοδάνεια. Ελα το ρευστό να αρχίζει να κινεί την αγορά! Ή τουλάχιστον να πληρώνει τα λουλούδια που στοχεύουν το κεφάλι της Πέγκυς Ζήνα.

|

::: 0(75232/,61(:6 *5 :: :: : 0( 0(75 0(75 7 23 32 2/ /,6 61( 1(:6 * *5

mjs»ªt˹i·tmjs»ªtÀÀ

περιοχή του Γκύζη αγγίζει την τελειότητα. Οχι μόνο τώρα, αλλά και τώρα, και τώρα, και γενικώς. Επίσης, αγγίζει τους Αμπελοκήπους (προς ανατολάς), τα Παναθήναια (στα νότια), την Κυψέλη (δυτικά) και το Πολύγωνο (βόρεια). Σαν να λέμε Κέντρο δηλαδή! Κι όμως δεν έχει το χαρακτήρα μιας τυπικής γειτονιάς του κέντρου της Αθήνας. Η συνοικία του Γκύζη δεν έχει τη βαβούρα, το κυκλοφοριακό χάος, την πολυκοσμία, τη συνεχή κίνηση, δεν έχει τα προβλήματα που γεννούν και γεννιούνται από την ξενοφοβία, δεν έχει τουριστικό χαρακτήρα, δεν έχει οικοδομηθεί ασφυκτικά, δεν έχει μουντό χρώμα, δεν έχει πυρετό, δεν έχει συντηρητικά, δεν έχει γεράσει. Τι έχουμε, όμως, εμείς οι Γκυζιώτες; Το κυριότερο είναι ότι έχουμε μια γειτονιά με ένα περίεργο και γοητευτικό «χρώμα» γειτονιάς. Εχουμε μια γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας που είναι σαν καταφύγιο από το κέντρο της Αθήνας. Και τα όρια, για όποιον τυχόν θέλει να καταφύγει είναι απόλυτα: πριν από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας είναι Γκύζη και μετά Εξάρχεια (και τανάπαλιν ισχύει, εξαρτάται από την πλευρά στην οποία βρίσκεσαι!). Σαν να είναι το ποτάμι πίσω από το οποίο βρίσκεται το χωριό! Και έχουμε και το δάσος. Το άλσος του Πεδίου του Αρεως, μαζί με την προέκτασή του, το πάρκο της Ευελπίδων, χωρίζουν (και άλλοτε ενώνουν) την περιοχή του Γκύζη από την Κυψέλη. Η Πριγκιποννήσων μάς χωρίζει από το Πολύγωνο. Κάπου στο ύψος της ΓΑΔΑ, του Αρείου Πάγου και του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας αρχίζουν οι Αμπελόκηποι. Σαφής οριοθέτηση. Μάλλον κατάλληλη για να καταστήσει μια περιοχή... εσωστρεφή. Η συνοικία του Γκύζη απευθύνεται στους κατοίκους της. Μια συνοικία που με εντυπωσιακή ευκολία διατηρεί ρυθμούς πολύ χαμηλότερους από εκείνους που επικρατούν γύρω της. Και, όταν χρειαστεί κάποιος Γκυζιώτης να επιταχύνει, δεν έχει παρά να βγει στην Αθήνα. Δέκα-δεκαπέντε λεπτά περπάτημα για μετρό, τρένο ή κάποιον κεντρικό δρόμο. Και άλλο τόσο (ή λίγο παραπάνω, επειδή η επιστροφή είναι ανηφόρα) για να γυρίσει ξανά στην ηρεμία μιας γειτονιάς, που εξελίσσεται βραδύτερα -ίσως αντιστεκόμενη στην τάση να γίνει η Αθήνα μεγαλούπολη-, χωρίς σχέδιο και μάλλον δίχως τη δυνατότητα να αντέξει το μέγεθός της. Αλλωστε ήταν ανέκαθεν λαϊκή γειτονιά. Και παλαιότερα, όταν τα πολιτικά πάθη ήταν εντονότερα, ήταν σαφέστερος ο αριστερός και προοδευτικός πολιτικός χαρακτήρας της περιοχής. Γνωστή είναι άλλωστε η φράση «μπάτσος στου Γκύζη δεν πατάει». Ακόμη και σήμερα, παρά τη γενικότερη πολιτικοκοινωνική σύγχυση που επικρατεί, οι Γκυζιώτες δείχνουν εντυπωσιακά έντονο ενδιαφέρον για τα κοινά. Μια γειτονιά-ανάσα, λοιπόν, από τη ζωή μιας δυνάμει (;) μεγαλούπολης. Ανάσα πραγματική για τους κατοίκους του Γκύζη, αφού την εικόνα του ολοκληρώνουν το πάρκο της Ευελπίδων, το Πεδίον του Αρεως, ο λόφος του Φινοπούλου, ο Λυκαβηττός που δεσπόζει απέναντι από τα σύνορά μας με τα Εξάρχεια, και, φυσικά, η κεντρική πλατεία του Γκύζη με τις λεύκες, τα πεύκα, τις μουριές και τις ακακίες της.

à

à

z

² ­ ® Àl

i´´tuÀ·i»i°À i´´tuÀ¶ª¹°mj°i¹ À

ȅȀȉ ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ ȀȉȍǺ ȍǺ Ǻȇǿ ȇǿȅ ȅȊ Ȋ

°»lsÀimªlÀ»tuÀ´totu Ανηφόρα προς το Λυκαβηττό. Και ο καιρός έτοιμος να βρέξει. Μια ατμόσφαιρα όμοια με σκιά που μοιάζει να κρύβει μυστικά. Σε μια χώρα γεμάτη λόφους, τα υψώματα αυτά έχουν τις ιστορίες τους. Οταν η οδός Σίνα γίνεται Λέοντα Σγουρού, το τοπίο μάς οδηγεί σε άλλα ταραγμένα χρόνια. Σε εκείνα της Φραγκοκρατίας και της βυζαντινής εποχής. Στις αρχές του 13ου αιώνα, ένας νεαρός άνδρας ανακηρύχτηκε άρχοντας του Ναυπλίου. Ο Λέων Σγουρός θα μείνει στην Ιστορία σαν ένας πραγματικά σκληροτράχηλος ή σκληρός -εάν προτιμάτε- διοικητής. Κάποτε, όπως του προσάπτουν, σκότωσε έναν αιχμάλωτο νεαρό ευγενή - γιατί το παιδί έσπασε ένα γυάλινο βάζο. Φιλόδοξος σε ακραίο βαθμό, μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να διαφεντεύει τις περιοχές μέχρι τη Θήβα. Οι λυσσαλέες κόντρες του με τους μητροπολίτες των περιοχών είναι μνημειώδεις. Εκτέλεσε έναν από αυτούς με τη χορδή ενός τόξου. Οταν όμως κατά τη Δ΄ Σταυροφορία η Πόλη αλώθηκε, ήταν από τους ελάχιστους Βυζαντινούς άρχοντες που μπόρεσαν να προβάλουν κάποια αντίσταση. Φαίνεται όμως πως ούτε αυτό κατάφερε να τον κάνει αρεστό στους υπηκόους του. Ούτε και στους μετέπειτα ιστορικούς. Το σιδερένιο χέρι του, βλέπετε, δεν ήξερε να χαϊδεύει. Οι Φράγκοι ιππότες τον πολιόρκησαν για χρόνια στην Πελοπόννησο. Εκείνος κατάφερνε, παρότι ταμπουρωμένος, να τους κάνει ζημιές. Η ιστορία τον θέλει να χάνει τη ζωή του σε μια ασήμαντη αψιμαχία. Η αχλή του μύθου όμως περιβάλλει το θάνατό του με μια δαιμονική γοητεία: Τσακισμένος ψυχικά καβάλησε το άλογό του. Κάλπασε μέχρι το γκρεμό της Ακροκορίνθου. Και με την πτώση βρήκε τον άγριο θάνατο που του αναλογούσε. µ Àª ½ ¸

x t v ::: 0(75232/,61(:6 *5

ȅȀȉȍǺȇ,2Ȋ

muª¹imlÀ°»tÀ mi´´¹niªniªt Αλλη μια ακόμη ευκαιρία θα έχουν οι Αθηναίοι ποδηλάτες την προσεχή Κυριακή για να δείξουν το μέγεθος της ολοένα αυξανόμενης δυναμικής τους. Με κεντρικό σύνθημα «Κάνω χώρο στο ποδήλατο. Δίνω ζωή στην πόλη μου» θα συγκεντρωθούν όλοι μαζί στις 10 το πρωί στο Παναθηναϊκό Στάδιο από όπου θα ξεκινήσει ο Ποδηλατικός Γύρος Αθήνας 2011. Ενα τέταρτο νωρίτερα οι συμπολίτες μας με αναπηρία θα ξεκινήσουν την δική τους ποδηλατάδα από τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου. Ο τερματισμός και για τις δύο αυτές διαδρομές θα γίνει στο Ζάππειο. Ο φετινός Ποδηλατικός Γύρος, εκτός από την προώθηση του ποδηλάτου ως οικολογικού και οικονομικού μέσου μεταφοράς συνδυάζεται και με την ενίσχυση της ιδέας της δωρεάς οργάνων προς μεταμόσχευση. Με αυτό τον τρόπο επιδιώκει να διαδώσει το μήνυμα πως η ανιδιο-

τελής προσφορά και συμπαράσταση στο συνάνθρωπο μπορεί να αποτελέσουν τη βάση για την οικοδόμηση της κοινωνικής αλληλεγγύης. Μία ημέρα νωρίτερα, το Σάββατο 15 Οκτωβρίου, ο Οργανισμός Νεολαίας και Αθλησης διοργανώνει από τις 5:00μμ. έως τις 7:00μμ. στο Πάρκο Ριζάρη αθλητική γιορτή για τα παιδιά των δημοτικών βρεφονηπιακών σταθμών και νηπιαγωγείων, με την καθοδήγηση των αθλητών της Εθνικής Ομάδας Ποδηλασίας και την πραγματοποίηση διαδραστικών παιχνιδιών. Οσοι από εσάς, λοιπόν, δεν έχετε δηλώσει ακόμα συμμετοχή στην κυριακάτικη εκδήλωση, μπορείτε να εγγραφείτε είτε online στο ona.gr, είτε επισκεπτόμενοι τους χώρους του Οργανισμού Νεολαίας και Αθλησης και τα ΚΕΠ του Δήμου Αθηναίων. Καλό πετάλι! s ± Àª

ͬ |Á |

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

ou°¹mlÀotª»¹°l is»¹tÀniuªt¹Àmum´t¹ Στα μεγάλα προβλήματα πρέπει να απαντάς με ανάλογες λύσεις. Δεν γίνεται, για παράδειγμα, να αντιμετωπίζεις τις σακούλες κάτω από τα μάτια με αγγουράκια, παγωμένα κουτάλια και σακουλάκια από τσάι. Πώς θα δεις έτσι βελτίωση; Αν θέλεις δραστικά αποτελέσματα, θα καταφύγεις σε ένα από τα θαύματα της σύγχρονης τεχνολογίας, όπως το Eye Slack Haruka. Η επαναστατική εφεύρεση από την Ιαπωνία τοποθετείται στο επίμαχο σημείο του προσώπου σου και, ενόσω κοιμάσαι, δονείται και εκπέμπει θερμότητα για να διώξει μακριά τους ανεπιθύμητους κύκλους. Εχει δύο επίπεδα έντασης και τιμή μόλις 100 ευρώ. Δεν το πουλάνε, το χαρίζουν... www.japantrendshop.com

»tÀµtuªtusim¹ Àmisj¹À»k¹k Εχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί οι κουμπαράδες να είναι η μοναδική συσκευή μέσα στο σπίτι σου που εμπνέεται από τα γουρουνάκια; Γιατί να μην είναι ροζ και στρουμπουλά και τα πολύπριζά σου για παράδειγμα; Την ίδια απορία είχαν οι άνθρωποι του στούντιο Art Lebedev και, αφού διαπίστωσαν την κατάφωρη αδικία, δημιούργησαν το Svintus. Οπως μπορείς να διαπιστώσεις και από τη φωτογραφία, είναι το πιο πρωτότυπο πολύπριζο που έχεις δει ποτέ, ικανό να «κουβαλήσει» πάνω του μέχρι και 17 ηλεκτρικές συσκευές. Για «ουρά» έχει ένα σπιράλ καλώδιο που καταλήγει στην πρίζα, με ένα ειδικό κύκλωμα στο εσωτερικό του να το προστατεύει από υπερφόρτωση. Μοναδικό αρνητικό σημείο το γεγονός πως παραμένει ακόμα σε concept στάδιο και δεν έχει βγει στην παραγωγή. Περιμένουμε με αγωνία τις εξελίξεις. www.artlebedev.com

t¹mt´tµ¹iÀmi¹À·t´u»j´j¹iÀnik¹ Συνδυάζοντας βενζινοκινητήρα και ηλεκτροκινητήρα σε ένα αυτοκίνητο, η BMW παρουσίασε την ActiveHybrid 5. Το αποτέλεσμα είναι ένα πολυτελές όχημα με ισχύ 340 ίππων και επιτάχυνση από 0 σε 100 χλμ. σε 5,9 δευτερόλεπτα. Εκεί όμως που οι επιδόσεις εντυπωσιάζουν είναι στην εξοικονόμηση καυσίμων. Η μέση κατανάλωση κυμαίνεται στα 6,4 λίτρα ανά 100 χλμ., τη στιγμή που ο ηλεκτροκινητήρας παρέχει αυτόνομη κίνηση για 4 χλμ. με μέγιστη ταχύτητα τα 60 χλμ. την ώρα. Η μπαταρία ιόντων λιθίου φορτίζεται όταν φρενάρεις ή κινείσαι χωρίς γκάζι, ενώ στο Eco mode και με ταχύτητες έως 160 χλμ. την ώρα ο βενζινοκινητήρας έχει τη δυνατότητα να σβήνει. Αναμένεται να κυκλοφορήσει στην αγορά το Φεβρουάριο του 2012 με τιμή που πλησιάζει τα 55.000 ευρώ. www.bmw.com

Το πιο συνηθισμένο πρόβλημα των ηλιακών φορτιστών είναι πως δυσκολεύεσαι να τους στερεώσεις σε ένα σημείο όπου θα φτάνει το ηλιακό φως ανεμπόδιστα. Ο Ray της Quriky, ωστόσο, διαθέτει ειδική βεντούζα για να κολλάει πάνω σε τζάμια, όπως το παρμπρίζ του αυτοκινήτου σου ή το παράθυρο του αεροπλάνου, ώστε να δέχεται με ευκολία τον ήλιο. Μπορεί να συνδεθεί σε οποιοδήποτε γκάτζετ με θύρα USB, οι ενσωματωμένες μπαταρίες του αποθηκεύουν ενέργεια ικανή να φορτίσει πλήρως ένα κινητό τηλέφωνο και επιπλέον δείχνει τα επίπεδα της ενέργειας που του έχουν απομείνει χάρη σε ένα LED λαμπάκι. Μοναδικό του πρόβλημα είναι πως χρειάζεται 2.000 αγοραστές για να βγει στην παραγωγή. Μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, είχαν συγκεντρωθεί 835 άτομα πρόθυμα να δώσουν τα 40 δολάρια που κοστίζει. www.quirky.com

˷·t´u˸¶¹¶´¹t Είτε χαλάει την αισθητική σου ο φορτιστής του iPhone πάνω στα ράφια της βιβλιοθήκης, είτε θέλεις να πουλάς μούρη στους φίλους σου ότι διαβάζεις πολύ, η λύση βρίσκεται στα βιβλία-βάσεις φόρτισης της Etsy. Η συγκεκριμένη εταιρεία πήρε κλασικά αριστουργήματα της λογοτεχνίας και τα μετέτρεψε σε πρωτότυπα charging dock. Μπορείς έτσι να γεμίσεις τις μπαταρίες του iPod ή του iPhone σου εύκολα, γρήγορα και πάνω από όλα με στιλ. Παράλληλα, έχεις τη δυνατότητα να διαλέξεις το αγαπημένο σου βιβλίο επιλέγοντας ανάμεσα σε τίτλους όπως «Ολιβερ Τουίστ» και «Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι», με τιμές που κυμαίνονται κοντά στα 50 ευρώ μαζί με τα μεταφορικά. Χρειάζεται υπομονή πάντως μέχρι να τα πάρεις στα χέρια σου, καθώς απαιτούνται έως και τρεις εβδομάδες για να κατασκευαστούν εξαιτίας της μεγάλης ζήτησης. etsy.com/shop/inbook

j ½³ ¸ Ài ­ ³¸ Àµ ¸ ÀÀÀÀÀAGIANNOPOULOS ::: 0(75232/,61(:6 *5

lÀj·¹°»ªtolÀ »tuÀ¼t´totstu

Ενας μήνας και μία ημέρα έμειναν μέχρι την κυκλοφορία του Assassin’s Creed: Revelations και η Ubisoft έδωσε στη δημοσιότητα την προηγούμενη εβδομάδα ένα ακόμα τρέιλερ του παιχνιδιού. Οπως ακριβώς είχε υποσχεθεί, η ομάδα ανάπτυξης του τίτλου στέλνει τον πρωταγωνιστή Ezio Auditore στην Κωνσταντινούπολη την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εκεί θα ακολουθήσει τα χνάρια του μέντορά του Altair ψάχνοντας τις πέντε αρχαίες σφραγίδες που είναι το κλειδί για το μέλλον της αδελφότητας των Assassins. Τα γραφικά, όπως και το gameplay, παραμένουν στα πολύ υψηλά στάνταρ που μας είχαν συνηθίσει οι προηγούμενοι τρεις τίτλοι. Υπενθυμίζεται, βέβαια, πως στις 15 Νοεμβρίου θα βγουν στα ράφια των καταστημάτων οι εκδόσεις των Xbox 360 και PlayStation 3, με την αντίστοιχη των PC να ακολουθεί στις 2 Δεκεμβρίου. Εάν τώρα δεν αντέχεις να περιμένεις, μπορείς ήδη να το προπαραγγείλεις μέσα από το επίσημο site της εταιρείας. assassinscreed.ubi.com

»ªj´isjÀ»tu°Àt´tu° Θυμάσαι τον Τζον Λοκ του “Lost” και ένα δάκρυ συγκίνησης κυλάει από τα μάτια σου; Θέλεις να τρελάνεις όλους τους δασονόμους και τους φιλόζωους της Πίνδου; Τότε αγόρασε τα σανδάλια ashiato της Kiko+. Χάρη σε μια ειδική κατασκευή που ενσωματώνεται στην κάτω πλευρά τους, μπορείς να περπατάς στο χώμα και να αφήνεις πατημασιές ζώου. Μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε ίχνη κουκουβάγιας, γάτας, μαϊμούς, σαύρας και ενός -μάλλον φανταστικού- ζώου που λέγεται zaurus. Ακόμα όμως και αν δεν θέλεις να κάνεις πλάκες σε ιχνηλάτες, αποτελούν ιδανικό δώρο για μικρά παιδιά, ώστε να παίζουν με τις ώρες το καλοκαίρι στην άμμο. Θα τα βρεις σε μεγέθη extra small και small με 22 ευρώ, medium με 23 ευρώ και large με 24 ευρώ. www.kiko-kids.com

METROPOLISNEWS GR

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

mi´tÀ°mu´¹À mi¹Àu·imtut Χωρίς αμφιβολία, ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Σου κάνει παρέα και χαρές όταν σε βλέπει, σε προστατεύει, ενώ το μόνο που θέλει ως αντάλλαγμα είναι να του δίνεις φαγητό και να τον βγάζεις βόλτα πού και πού. Θα πρέπει όμως να μην ξεχνάς πως είναι ζώο και πως επιβάλλεται να σε ακούει. Σε περίπτωση, λοιπόν, που απομακρύνεται και πηγαίνει όπου θέλει κάθε φορά που τον βγάζεις βόλτα στο πάρκο, το Tug-Preventing Dog Trainer μπορεί να σε βοηθήσει. Πρόκειται για μια υπερηχητική συσκευή που συνδέεται ανάμεσα στο λουρί και το κολάρο και παράγει έναν ενοχλητικό για τους σκύλους ήχο κάθε φορά που σε τραβάει. Ετσι, συνδέει το θόρυβο με το τράβηγμα και μαθαίνει να περπατάει σωστά και κοντά σου. Εχει τέσσερα διαφορετικά επίπεδα έντασης και κοστίζει 40 δολάρια (περίπου 30 ευρώ). www.hammacher.com

$SRSP?K? tÀ ¸± ¸À ± À À ¸ Οπως έγινε γνωστό, στις αρχές της εβδομάδας ο όμιλος MediaSaturn προχωράει σε αναδιάρθρωση των καταστημάτων του στη χώρα μας. Τα μαγαζιά της Saturn στο Σταθμό Λαρίσης και την Πυλαία Θεσσαλονίκης, όπως και το Media Markt Φαλήρου, θα κλείσουν, ενώ τα υπόλοιπα τρία καταστήματα της Saturn θα αλλάξουν επωνυμία και θα ενταχθούν στα Media Markt. Στο άκουσμα της είδησης, πολλοί μίλησαν για καθυστερημένη είσοδο της εταιρείας στην αγορά, για καταστήματα που ήταν πολύ κοντά το ένα στο άλλο, για περιοχές -όπως ο Σταθμός Λαρίσης- που δεν έχουν δίπλα τους σημαντικό αγοραστικό κοινό. Μπορεί να έχουν και δίκιο, νομίζω όμως πως μια τέτοιου είδους ανάλυση χάνει το νόημά της μέσα σε αυτή την κρίση. Η αγοραστική δύναμη της πλειονότητας του κόσμου έχει μειωθεί αισθητά, τη στιγμή που ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος. Εκτός από το ίντερνετ που «χτυπάει» σκληρά τέτοιες επιχειρήσεις στους τομείς των υπολογιστών, των videogame κλπ., πλέον παρατηρείται διαρκής αύξηση των καταστημάτων έμμεσου ανταγωνισμού, όπως, για παράδειγμα, αυτά που πωλούν ανταλλακτικά ηλεκτρικών συσκευών. Στην προσπάθεια να εξοικονομήσει χρήματα από οπουδήποτε, πολύς κόσμος στρέφεται σε λύσεις «επισκευάζω αυτό που έχω αντί να αγοράσω καινούργιο». Υπό αυτό το πρίσμα δεν θα πρέπει να μας εκπλήξουν ανάλογες ανακοινώσεις στο άμεσο μέλλον και από άλλες εταιρείες του χώρου. Οπως αυτές που έγιναν πριν από λίγο καιρό από τα FNAC και Electroworld. Α.Γ.

T R A I N I N G

G R O U N D i ¸

v ¸ r­

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ δικαίωνε τον Αστέρα Τρίπολης και τον κρατούσε στη Super League. Μέχρι να πάρετε βέβαια το τεύχος στα χέρια σας, η ομάδα μπορεί να έχει πέσει άλλες πέντε-έξι φορές και να έχει σωθεί άλλες τόσες. Αθάνατη ελληνική αθλητική δικαιοσύνη.

t ½ ³ À ­ ± Συγκινήθηκα διαβάζοντας ότι ο Κάρλος Τέβες τιμωρήθηκε με πρόστιμο ύψους 1,7 εκατ. ευρώ επειδή αρνήθηκε να περάσει ως αλλαγή στο ματς απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου. Ελπίζω τα υπόλοιπα 7,3 εκατ. ευρώ που παίρνει το χρόνο να του φτάσουν για να περάσει τη σεζόν.

Μέρος από ανακοίνωση της Ορίτζιναλ (δημοσιευμένη σε εξώφυλλο αθλητικής εφημερίδας, παρακαλώ) εν όψει του αγώνα με τον Ολυμπιακό: «Στις δύσκολες κοινωνικά, πολιτικά, αθλητικά εποχές που ζούμε (...) σαν Ενωσίτες είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε δίπλα στην ΑΕΚ. (...) Το Σάββατο το βράδυ τον γαύρο θα τον ξεσκίσουμε (...)». Μάλιστα. Σε εξώφυλλο επόμενης ημέρας, η ίδια εφημερίδα έχει φωτογραφία του παρελθόντος με τον Μανωλά να πιάνει από το λαιμό τον Νινιάδη και συνοδευτικό τίτλο «Με θυμάσαι, ρε...;». Αλλη οπαδική εφημερίδα προσκείμενη και αυτή στην ΑΕΚ έχει εξώφυλλο με τον επιθετικό της ομάδας Γκιούντγιονσεν να δηλώνει (μια και χρησιμοποιούνται εισαγωγικά): «Θα βάλω γκολ στον γαύρο». Δηλαδή, πώς στο διάολο είπε τη λέξη γαύρο στα αγγλικά, ρε σαΐνια; Οι αντίστοιχες «κόκκινες» εφημερίδες, όλως περιέργως, δεν απάντησαν στις πολεμικές κραυγές της αντίπερα όχθης. Θα το κάνουν κάποια άλλη στιγμή, ίσως με κάποιον άλλο αντίπαλο. Οι στρατευμένες εφημερίδες που ταΐζουν το οπαδικό πάθος συνεχίζουν να παράγουν την μπόχα τους ανενόχλητες. Τι και αν η συμβολή τους στα επεισόδια που βλέπουμε κατά καιρούς είναι δεδομένη; Το κράτος που επιτρέπει ακόμα την έκδοσή τους είναι περισσότερο ανύπαρκτο ακόμα και από τους κανόνες δεοντολογίας που (υποτίθεται ότι) καθορίζουν τη λειτουργία τους... ª ½¸± ÀÀµ ±

nr À ³ Οι καραμπόλες που έχουν προκληθεί από το lockout του NBA συνεχίζονται, με πολλούς παίκτες από την άλλη άκρη του Ατλαντικού να μετακομίζουν -έστω και προσωρινά- στη Γηραιά Ηπειρο, προκειμένου να γραφτούν σε κάποια ομάδα και να αποφύγουν το «σκούριασμα». Ετσι, τη στιγμή που ο Κόμπε Μπράιαντ συζητά πυρετωδώς με τη Βίρτους Μπολόνια (όπου δεν αποκλείεται να παίξει μαζί με τον Μανού Τζινόμπιλι των San Antonio Spurs, αν συνεχιστεί το lockout) για ένα deal που θα μείνει στην ιστορία, μεγάλα ονόματα, όπως ο Ντερόν Γουίλιαμς των New Jersey Nets και ο Τόνι Πάρκερ των Spurs, υπέγραψαν... συμβάσεις ορισμένου χρόνου με ευρωπαϊκές ομάδες. Την παράσταση, ωστόσο, έκλεψε ο Λεμπρόν Τζέιμς, ο οποίος δεν αποφάσισε απλά να αλλάξει ομάδα, αλλά και άθλημα! Με ένα

tweet που δημοσίευσε την περασμένη Τρίτη, ο «Βασιλιάς» ρώτησε πότε λήγει η προθεσμία μεταγραφών στο αμερικανικό φούτμπολ! Γιατί όχι; Αν τελικά το αποφασίσει, ίσως και να πάρει επιτέλους το πρωτάθλημα που κυνηγά εδώ και τόσα χρόνια - αν και σε λάθος άθλημα... v ® À» ¸ ¸ ±­

j ½³ ¸ Ài ­ ³¸ Àµ ¸ ÀÀÀ

43

agiannopoulos@metropolisnews.gr

2ȀȉȍǺȇǿȅȊ

I rest my case

i ¸ ³ À ¸ Οδηγώντας την Εθνική Ελλάδος αήττητη στο Euro του 2012, ο Φερνάντο Σάντος απέδειξε ότι αξίζει την επέκταση του συμβολαίου του.

Οταν ο Οτο Ρεχάγκελ άφηνε τον Ιούνιο του 2010 τον πάγκο της Εθνικής Ελλάδος δίνοντας τη θέση του στον Φερνάντο Σάντος, πολλοί φοβήθηκαν για το μέλλον της εθνικής ομάδας. Η κληρονομιά που άφηνε πίσω του o Γερμανός τεχνικός εξάλλου ήταν τεράστια: Εκτός από το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και τις σημαντικές διακρίσεις, κατάφερε να κάνει τους ποδοσφαιριστές ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Ευτυχώς όμως αποδείχτηκε πως η μετάβαση στη νέα εποχή ήταν κάτι περισσότερο από ομαλή. Ο Σάντος έφερε στην ομάδα το πολυπόθητο «φρέσκο αίμα», χωρίς όμως να διαλύσει τη συνοχή της. Παίκτες όπως οι Κυριάκος Παπαδόπουλος, Γιάννης Φετφατζίδης, Γιώργος Τζαβέλλας και Γιάννης Ζαραδούκας έκαναν το ντεμπούτο τους με τα γαλανόλευκα χρώματα δίπλα σε «παλιοσειρές», όπως ο Γιώργος Καραγκούνης και ο Κώστας Κατσουράνης. Ταυτόχρονα, τα αποτελέσματα, όχι μόνο δεν σταμάτησαν να έρχονται, αλλά σημειώθηκε και νέο ρεκόρ. Η εθνική είναι αήττητη με τον Πορτογάλο στον πάγκο της εδώ και 16 αγώνες (μαζί με τα φιλικά), ενώ πηγαίνει στα γήπεδα της Ουκρανίας και της Πολωνίας μετρώντας επτά νίκες και τρεις ισοπαλίες στον όμιλο.

Εκεί, έχοντας πλέον καλομάθει, δύσκολα μπορεί να πει κανείς τι θα θεωρηθεί επιτυχία. Ο ίδιος ο Σάντος εξέφρασε την πίστη του ότι θα διακριθούμε: «Δεν υπάρχει κάποιος πήχης, εμείς θα πάμε για να πάρουμε νίκες. Εχοντας πίστη στην ομάδα και τους παίκτες μας, θα τα πάμε καλά». Την ίδια στιγμή δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει του Ελληνες φιλάθλους λέγοντας: «Θέλω να μοιραστώ αυτή τη χαρά με όλους τους Ελληνες, ειδικά τώρα που βρισκόμαστε σε μια δύσκολη συγκυρία. Εύχομαι αυτή η πρόκριση να λειτουργήσει ως έμπνευση για να ξεπεραστούν οι δύσκολες καταστάσεις που βιώνει η χώρα». Οποια και αν είναι πάντως τα αποτελέσματα στο Euro, θα πρέπει να εισακουστεί η εισήγηση του προέδρου της ΕΠΟ Σοφοκλή Πιλάβιου και να γίνει ανανέωση του συμβολαίου του μέχρι το 2014. Μέσα σε ένα ελληνικό ποδόσφαιρο που εδώ και μήνες προσπαθεί αλλά δεν καταφέρνει να βγάλει άκρη με τους στημένους αγώνες, διώχνει τον κόσμο από τα γήπεδα και έχει στους κόλπους του περισσότερους τυχοδιώκτες παρά σοβαρούς ανθρώπους, εργατικά και μετριοπαθή πρόσωπα πρέπει να προστατεύονται. Και ο Φερνάντο Σάντος έχει αποδείξει και με το παραπάνω ότι είναι ένα από αυτά.

Κανονικά σήμερα έπρεπε να γράφω για την πρόκριση της Eθνικής στο Euro. Μερικές φορές, όμως, σε υπερβαίνουν τα γεγονότα. Βλέπε την εμφάνιση στο δικτυακό τόπο της ΟΑΚΚΕ (Oργάνωση της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς) εμβριθούς ανάλυσης σχετικά με όλα όσα συμβαίνουν τώρα τελευταία στον Παναθηναϊκό. Εκεί, μεταξύ άλλων, αποκαλύπτεται και ποιοι «έδιωξαν» τον Τζίγγερ από την ομάδα. Ορίστε το σχετικό απόσπασμα: «Είναι το διακομματικό σύμπλεγμα κορυφής που το πέτυχε αυτό μέσα από μια πολύχρονη εκστρατεία φθοράς. Δίχως τον άμεσα κρατικό πόλεμο της διαιτησίας, δίχως μια ‘επαγγελματική’ τραμπούκικη και ηθικά διεφθαρμένη πτέρυγα αυτού του συμπλέγματος στην εξέδρα, δίχως μια κατάλληλα υποταγμένη αθλητική δικαιοσύνη που θα κάλυπτε το εξεδρικό και διαιτητικό όργιο σε βάρος του Παναθηναϊκού και υπέρ του Κόκκαλη επί μια 15ετία, δίχως μια ποινική δικαιοσύνη και μια αστυνομία που θα άφηναν ουσιαστικά ατιμώρητες τις εκτός γηπέδων επιθέσεις των τραμπούκων κάθε είδους ενάντια στους παναθηναϊκούς συνδέσμους που δεν υποτάχθηκαν στο πνεύμα Κόκκαλη-Βγενόπουλου, δίχως ένα Συμβούλιο της Επικρατείας στα χέρια του ΣΥΝ και του ψευτοΚΚΕ που με τις ‘κινήσεις πολιτών τους’ υπονόμευαν πάντα το γήπεδο του Παναθηναϊκού, όπου αυτό και να χτιζόταν, και πάνω απ’ όλα δίχως τα όλο και πιο δουλικά ΜΜΕ που γενικά κάλυπταν όλη αυτή τη φασιστική και σαμποταριστική κτηνωδία, δεν μπορούσε να επιτευχθεί η πολιτική και οικονομική δήμευση της ισχυρότερης κεφαλαιακά ομάδας της χώρας».

I rest my case, που λένε και στην πατρίδα του Σάντος. Χρήστος Φραγκάκης

» À½ À ½± Οι διαφημίσεις της Wind με τον πρόεδρο και τον ταλαίπωρο μεσολαβητή συνεχίζονται στην τηλεόραση, με το θέμα τους αυτή τη φορά να είναι -τι άλλο- οι Αραβες επενδυτές. Φαίνεται τελικά πως η επικαιρότητα του ποδοσφαίρου μας μπορεί να εμπνεύσει και να προκαλέσει και γέλιο με τα καμώματά της. Ψιτ, αγαπούλα... πούλα!

s

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

vtªlµ¹iÀ·t´¹»¹°ntu Το έργο της ψηφιοποίησης και τεκμηρίωσης του ιστορικού αρχείου των βιβλιοθηκών του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης και της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης υποστηρίζουν ο ΟΤΕ και η Cosmote. Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ Μιχάλης Τσαμάζ μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και ενημέρωσε προσωπικά τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο για τη στήριξη των δύο εταιρειών. Η Πατριαρχική Βιβλιοθήκη χρονολογείται από τον πρώτο αιώνα μΧ. και αντιπροσωπεύει την αρχαιότερη ίσως βιβλιοθήκη της χριστιανοσύνης με περισσότερους από 50.000 τόμους. Αντίστοιχα, η βιβλιοθήκη της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, που ιδρύθηκε στους βυζαντινούς χρόνους, θεωρείται μία από τις πιο πλούσιες στον κόσμο σε σπάνια βιβλία, με πλήθος χειρογράφων, που φτάνουν τους 30.000 τόμους.

::: 0(75232/,61(:6 *5

jsi À-!.'/À°»tÀm¹sl»tÀ°tu Με τη νέα έκδοση Mango των Windows Phone 7 θα είναι εξοπλισμένα τα αποκλειστικά smartphone της Vodafone, HTC 7 Trophy και LG Optimus 7. Το νέο λειτουργικό σύστημα της Microsoft προσφέρει εκατοντάδες νέες δυνατότητες και εφαρμογές, που κάνουν την εμπειρία χρήσης μοναδική. Μπορείς έτσι να απολαύσεις με multitasking πιο ολοκληρωμένες εφαρμογές, βελτιωμένη περιήγηση στο ίντερνετ, καθώς και εξατομικευμένα εργαλεία, όπως η ενοποίηση των πολλαπλών εφαρμογών κοινωνικής δικτύωσης για την αποτελεσματικότερη σύνδεση με όλες τις επαφές του. Η νέα έκδοση θα είναι αρχικά διαθέσιμη για τους υπάρχοντες κατόχους smartphone με Windows Phone 7 και στη συνέχεια θα διατεθεί μέσα από μια νέα σειρά κινητών τηλεφώνων. Για περισσότερες πληροφορίες αρκεί μία επίσκεψη στο www.vodafone.gr.

·´isl»l°Ài²lsi Ξεκινάς τη βδομάδα σου καβάλα σε μηχανή και με εκρήξεις στο φόντο, Κριέ. Αλλά το κέφι δεν σταματά εκεί. Το περιβάλλον σου γίνεται πιο παθιασμένο, πιο έντονο και πιο έτοιμο για έρωτα - και με τις δύο έννοιες. Και εσύ δεν μπορείς παρά να επηρεαστείς. Ασε τη θεωρία, η πράξη (ξέρεις ποια) είναι που θα έχει τον πρώτο ρόλο. Δώσε βάση στα όνειρά σου, Ταύρε. Εχουν πολλά να σου πουν αυτή τη βδομάδα, και ας φαίνονται συγκεχυμένα σε πρώτο επίπεδο. Στο μεταξύ, αν με το άλλο σου μισό περνάτε υπερβολικά πολλή ώρα μαζί, έτσι θα το φέρει η μοίρα που θα έχετε τώρα λιγότερη, αλλά πιο ουσιώδη επικοινωνία. Αν, λέω αν, παίζεις διπλό παιχνίδι, Δίδυμε, θα δυσκολευτείς να κάνες την επιλογή σου. Τα πράγματα παραπηγαίνουν καλά, κάνοντας την πλάστιγγα να γέρνει ταυτόχρονα προς τις δύο μεριές, με κίνδυνο όμως να σπάσει στο μέλλον. Αν βάλεις μαζί και την έξαλλη κοινωνική σου ζωή, καλή δύναμη σου εύχομαι. Μπορεί να έχεις αντικρουόμενα συναισθήματα για κάποιες εξελίξεις στη δουλειά σου, αλλά μην σκιάζεσαι, ρε Καρκίνε. Μπορεί να δυσκολέψουν τα πράγματα, αλλά από τη δική σου διάθεση να τα ξεπεράσεις θα κριθεί το αποτέλεσμα. Ευτυχώς που το ζιμπλαφόν στο σπίτι σου θα σου δώσει την αγάπη που χρειάζεσαι. Είσαι άξιος επαίνου που χειρίζεσαι τη ζωή σου σαν Λέοντας. Εχεις τον έλεγχο των καταστάσεων, γεγονός που σου δίνει την ευκολία κινήσεων που χρειάζεσαι αυτό τον καιρό. Αυτό μπορεί να μην αρέσει σε όσους έχεις δέσει χειροπόδαρα στα πόστα τους -πώς θα μπορούσε άλλωστε-, αλλά μια μέρα θα σε ευχαριστούν, έτσι; Περπατάς στη Σόλωνος. Κοιτάς δεξιά, είναι το φόρεμα που έβλεπες στα όνειρά σου από μικρό παιδί. Αρχίζουν να σου τρέχουν τα σάλια. Μπαίνεις μέσα, το δοκιμάζεις, σου πάει καλύτερα από το να μην φόραγε τίποτα η Jessica Simpson. Ο πωλητής εκθειάζει την

*Πανελλήνια Ενωση Αστρολόγων και Μέντιουμ

άψογη εμφάνισή σου. Το σκέφτεσαι. Πας να βγάλεις την πιστωτική. Don’t do it, Παρθένε. Κάποιος σε θέλει σαν τρελός, Ζυγέ. Είναι όμως μια καινούργια καταπληκτική ερωτική περιπέτεια ή κανένα άγριο ανθρωποκυνηγητό από εφοριακό; Το καλό είναι ότι θα μάθεις σύντομα, γιατί η αύρα σου προκαλεί τους γύρω σου να τα λένε έξω από τα δόντια. Καλή τύχη σε κάθε περίπτωση. Κάποιο αστράκι εκεί πάνω ρίχνει φως προβολέα στην προσωπικότητα και το φυσικό σου χάρισμα να μαγεύεις τον κόσμο, Σκορπιέ. Μην το παρακάνεις, άφησε τους άλλους να τα ανακαλύψουν όλα αυτά από μόνοι τους. Και άσε τη ρομαντζάδα για την Παρασκευή. Εχεις μια πελώρια λαχτάρα για βρόμικο στου Ψυρρή, Τοξότη, και κάπως έτσι λίγο πολύ θα είναι η βδομάδα σου. Μην ακούς αυτούς που λένε «τι αηδίες είναι αυτές που τρως» και άλλα τέτοια, εσύ ξέρεις ότι καμιά φορά η γεύση είναι αυτό που μετράει, δεν πάει να έχει ζάμπες με παστίτσιο μέσα το σάντουιτς. Ο Αιγόκερως διακόπτει τις προβλέψεις του για την εβδομάδα 15-21 Οκτωβρίου, συμμετέχοντας στην πανελλαδική απεργία της ΠΕΑΜ* για την καταστρατήγηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Τα λεφτά μας είναι νόμιμα. Το δικαίωμα στην εργασία είναι ουράνιο. Αν κοιτάξετε στον ουρανό, ο αστερισμός έχει κατεβάσει ρολά. Από την Τρίτη η διορατικότητα και η αντίληψή σου θα οξυνθούν σαν του Τζάγκα, Υδροχόε. Τι κρίμα που θα τα πνίξεις όλα αυτά στο αλκοόλ σε κάποιο καπηλειό στο Κουκάκι. Τουλάχιστον στα διαλείμματα γράψε καμιά ιδέα στο σημειωματάριό σου να μείνει και τίποτα από την όλη ιστορία. Η υγεία πάνω από όλα, Ιχθύ, έτσι σου έλεγε η μάνα σου. Και τώρα αυτά τα λόγια σκάνε σαν καζάνι στο κεφάλι σου και θα βαλθείς να γραφτείς σε όλα τα γυμναστήρια, τμήματα μπάσκετ και κολυμβητήρια του κόσμου. Συνέχισε έτσι, για να δεις πώς ο αθλητισμός κάνει κακό στην υγεία. m ¸ ± À° r ¸

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

| |

::: 0(75232/,61(:6 *5

ÑÐåªÐåͪÇÌ|ÎË | ª |ÇÍªÊ Ð ÇÏ ªÍ ªÐÇ~ÇÉ

Την ανάγνωση της είδησης ότι τα πτηνά, όπως και οι άνθρωποι, έχουν το δικό τους «κύκλο της βίας». Αυτό αποδείχτηκε με τα θαλασσοπούλια των Γκαλάπαγκος που ραμφίζουν ανελέητα τους νεοσσούς της αποικίας. Και οι επιστήμονες αναρωτιούνται τώρα αν οι επιθετικές συμπεριφορές των πτηνών των Γκαλάπαγκος αποτελούν πράγματι μοντέλο για τη μελέτη του φαινομένου στον άνθρωπο. Μάλιστα πολλά από τα ενήλικα θαλασσοπούλια έχουν την ανατριχιαστική τάση να πηδούν μέχρι γειτονικές φωλιές και να τσιμπούν τους ξένους νεοσσούς, καμιά φορά μέχρι θανάτου. Πριν διαβάσω το τέλος της είδησης, σκέφτηκα ανθρώπους γύρω μου που κάνουν το ίδιο. Ανατριχιαστικό. Δεν συνέχισα.

Τον «περίπατο» στο Βοτανικό. Και θα μου πείτε τώρα, στο Βοτανικό βρήκα και εγώ να περπατήσω; Εμ, ήθελα να δω την παράσταση «Μετά» και αποφάσισα να πάρω μαζί και την ξαδέρφη μου. Υστερα από αυτό που περάσαμε, βέβαια, μπορεί και να μην μου ξαναμιλήσει! Πηγαίναμε, λοιπόν, από το σταθμό Ελαιώνα, προς την Ορφέως. Ο χάρτης ήταν ξεκάθαρος, 15 λεπτά θα μας έπαιρνε με τα πόδια να διασχίσουμε την Αγίας Αννης και να φτάσουμε στην Ορφέως και από εκεί δύο λεπτά μέχρι να βρούμε το 174. Ο χάρτης βέβαια παρέλειψε να μας ενημερώσει ότι η Αγίας Αννης είναι ένας δρόμος όπου δεν περπατάς άνετα όταν νυχτώσει. Ενας δρόμος, χωματόδρομος δηλαδή, που γύρω γύρω έχει μόνο βιομηχανικά κτίρια και καθόλου σπίτια, άρα και καθόλου πεζούς την Κυριακή το βράδυ. Και καλά την ερημιά, την αντέξαμε λόγω συνήθειας ή καλής τύχης. Τα σκυλιά όμως που παραμόνευαν στη γωνία της Ορφέως δεν μπορούσαμε να τα αγνοήσουμε. Για να μην τα πολυλογώ, ένα περιπολικό που βρέθηκε για καλή μας τύχη, μας βοήθησε να αποφύγουμε τα σκυλιά και έψαξε για χάρη μας να βρει το παλιό βυρσοδεψείο όπου γινόταν η παράσταση. Περίπατο δεν το λες, αλλά η ελληνική Αστυνομία το έκανε πάλι το θαύμα της. Και αυτή τη φορά κυριολεκτικά! Την ανάγνωση των στίχων του Οδυσσέα Ιωάννου για τον καινούργιο δίσκο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Το μήνυμα ήταν συγκεκριμένο. Ο Οδυσσέας έγραψε στίχους για τον Βασίλη, η μελοποίηση των οποίων θα γίνει από όποιον το επιθυμεί. Για την ακρίβεια, όποιος θέλει θα στείλει μουσική για τα τραγούδια και τα καλύτερα θα συμπεριληφθούν στο δίσκο. Εκεί που διάβαζα τους στίχους, έπεσα πάνω στο «Κάθε βήμα». Το διάβασα μια φορά, το διάβασα δεύτερη και στάθηκα στο ρεφρέν. «Αν είχα κάνει ό,τι μου λέγανε αυτοί / αν είχα ζήσει την δική μου τη ζωή / δεν θα μπορούσε ένα σου χάδι να με λιώσει / ούτε ένα βλέμμα σου απ’ όλα να με σώσει». Εκτύπωσα το χαρτί και πήγα γρήγορα στο πιάνο. Οχι πως συνθέτω μουσική, αλλά με αυτούς τους στίχους θα μπορούσα και να το κάνω. Τον αερισμό του σπιτιού. Είμαι σίγουρη ότι αν ζείτε στην Αθήνα θα καταλάβατε αμέσως γιατί δεν μπορώ πια να αερίζω το σπίτι μου, όπως έκανα κάθε πρωί μέχρι τώρα. Οι σωροί σκουπιδιών που βρίσκονται δεξιά και αριστερά από την είσοδο της πολυκατοικίας, εκτός από τρομερή βρόμα, είμαι σίγουρη ότι κρύβουν και άλλους κινδύνους. Κυρίως «ζωάκια» που δεν θέλω να βλέπω ούτε ζωγραφιστά. Γι’ αυτό λοιπόν από εδώ και πέρα τα παράθυρα του σπιτιού ανοίγουν μόνο για λίγα λεπτά και αυτά μόνο με την επίβλεψή μου. Την υπόλοιπη μέρα παραμένουν κλειστά είτε τα τζάμια είτε τα παντζούρια. Φύλαγε τα ρούχα σου, που λέμε...

s¸ r ¸Àn¸ r N MASTORAKOU METROPOLISNEWS GR