Metropolis Free Press 17.0.2.12 by Metropolis

l À°¸ ¸À Àµ r À·¸ ¸½±¸

À j ½ ± À À r ·¸ ± À

· ½ ¸À Àj À

7HITNEYÀ(OUSTON

tÀ ½¸ ¬ ¸ ¸ À³

n¸ Àvr À

s± À¶¸ À

j ¸ À ³ À¸ © ½ À ¸À À

lÀi À ¸ Àr ¸

Í Í Í Í

sjt¹À i²lsi¹t¹ mi¹st»tnt¹ ¼ln¹tuªµ¹mt¹À

Yianneis

lÀ½ r ¸À À ¸ r xx Í

ȂǹȎȅȊ

INDEX

ÄÄ Ä

/@ALF=QÄ GMKLGF Ä © Ä¨Ä© « i ®£Ä¬¨§Ä £ ¦¢

£ Ä© « ¬ ¬¢Ä ©¨¥¦ £¬£¥ Äs£ Ä¬ §

£¨ ¡¥¨Ä Äyi £¦£

Ä<J Ä GMK=Äi °Ä¦ £Ä § ¨

2 ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5 ::: 0(75232/,635(66 *5

lÀ ¸Ài rÀ¼ r À ¸ À Àµ ¸ ½³ Àm¸ r Àv ® À¯¸ r Ài Às ® ¸ Àm¸ ¸ r À r À ¸À À ³ À ³ À À i ® ¸ Ä

}§ Ä ®¢§ ´¥ ÄO==C=F<Äi Äi© ¦£¥¢Ä¥ £§¨¨i

£Ä’± °Ä1A9FF=AK Ä£Ä’± Ä© §

£ÄÛDQÄ×QÄ/AJ=Ä §¨ ¡¨²§Ä Äi¨²¬£¥ Ä « Ä¨²°

ª«¨£Ä «¡ ¬ °Äi Ä ©¨ ¢

Ä ¯i ¨°Äs¥ ¡¥¦¢°Ä ¨£i ³ £ Ä®«²¦£¥ °Ä ¦ ¬ °

ÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ¡£ Ä|¨²¥¨²« ¬£

Äx¦ § ¢°Ä{® § Ä¯§Ä~¯ ¯§

Εκπαιδευόμενος ειδικός φρουρός, φορώντας το υπηρεσιακό του παντελόνι, είχε το θράσος να μπει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για να συναντήσει μια φίλη του. Ειδικά εκπαιδευμένοι φοιτητές, ωστόσο, τον αντελήφθησαν και τον έδιωξαν κακήν κακώς από το χώρο, βάζοντας έτσι τέλος στην απίστευτη αυτή πρόκληση κατά της ελευθερίας της σκέψης. Στο πλευρό των προστατών της ασθμαίνουσας δημοκρατίας και ο πρύτανης του ιδρύματος Γρηγόρης Τσάλτας, ο οποίος κατήγγειλε το γεγονός στο αρχηγείο της ΕΛΑΣ. Η πανεπιστημιακή κοινότητα είναι πλέον ανακουφισμένη, μια και ο ειδικός φρουρός συνελήφθη και αναμένεται να οδηγηθεί στο αυτόφωρο με την κατηγορία της διατάραξης της «οικιακής ειρήνης». Και έζησαν αυτοί καλά και ο πρύτανης καλύτερα... v v Í v ~ ÍÍÍ

Metropolis ÃÁ¸¶ÈÁ½ Ìº°¸ÌÂÃ¾ Facebook! metropolis@metropolisnews.gr

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 v Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης Project Manager: Βίκτωρας Δήμας

Κάντε like στη fan page μας (www.facebook.com/MetropolisFreePress), μείνετε σε άμεση επαφή με την πλούσια ύλη της εφημερίδας και λάβετε μέρος σε μία σειρά από διαγωνισμούς. Join us!

Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Νικήτας Καραγιάννης v Ειδικός σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου v Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπακίδης v Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Βλασταρά, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Τάσος Θεοδωρόπουλος, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολοκούρης, Κίκα Κυριακάκου, Βασίλης Νέδος, Χρήστος Ξανθάκης, Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπόλας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής v Δημιουργικό: Θάνος Κατσαΐτης v Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη v Φωτογραφίες: AFP v Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε. www.metropolispress.gr

+CRPMNMJGQÍ$PCCÍ.PCQQ

| s x Áx v |

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

ËÆô ÆÎÆôÆÒÐ È Ð¨z´ {¹º ¨» ¸¨|²}² ¸ «Συχνάζω» στο μετρό περισσότερο από όσο στα καφέ. Ειδικά αυτές τις μέρες το νιώθω σαν ησυχαστήριο. Κάθε φορά που κατεβαίνω αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε ένα καταφύγιο που σε προστατεύει από την περιρρέουσα μελαγχολία της επιφάνειας της Γης. Οι άνθρωποι που βλέπεις στις καθαρές αποβάθρες έχουν πρόσωπα πιο χαλαρά. Και πιο ανέκφραστα ταυτόχρονα. Σαν να βάζουν, προσωρινά, μια μάσκα. Η μάσκα πέφτει μόλις ανεβαίνεις επάνω. Περπατάς στους δρόμους της Αθήνας και με το βλέμμα «μαζεύεις» σπασμένες βιτρίνες, μελαγχολικά πρόσωπα, καμένα κτίρια και απέναντί τους άστεγους. Ζούμε πλέον σε ένα φαύλο κύκλο. Με νεύρα τεντωμένα, με θεωρίες συνωμοσίας, με αστέγους, ζητιάνους και ανεργία, οργή και φόβο, με τη μόνιμη απειλή της καταστροφής, πάμπολλα δακρυγόνα και καταστροφική μανία. Οι διαστροφές ξεκινούν συνήθως με τη διαφθορά των λέξεων. Οταν στο όνομα της «Προστασίας του Πολίτη» τσακίζεις τον πολίτη που διαδηλώνει ειρηνικά, όταν καταστρέφεις την πόλη στο όνομα της «επανάστασης», όταν τη σωτηρία του δικού σου βολέματος την ονομάζεις «σωτηρία της χώρας», όταν τη χρεοκοπία της χώρας την ονομάζεις «αντίσταση», όταν το δικό σου παραλογισμό τον ονομάζεις «λαϊκή βούληση», όταν μαχαιρώνεις το μετανάστη στο όνομα της «σωτηρίας του έθνους», όταν τη μισαλλοδοξία την ονομάζεις «αγώνα υπέρ του συνανθρώπου», όταν τη δημοκρατία τη λες «χούντα». Η διαφθορά των λέξεων δεν αποτελεί ελληνικό μονοπώλιο φυσικά. Δεν ξέρω όμως άλλη κοινωνία, στην Ευρώπη τουλάχιστον, που να πιστεύει ότι τις πόλεις τις καίει και τις καταστρέφει επί χρόνια και με οργανωμένο σχέδιο η Aστυνομία! Και όμως κάτι τέτοιο αποτελεί σχεδόν «λαϊκή δοξασία». Νομίζω ότι τέτοιες «λαϊκές δοξασίες» μόνο παρανοϊκό άστυ, παρανοϊκούς «νόμους» και παρανοϊκή Aστυνομία παράγουν. Είναι εκφράσεις ενός χάσματος που φοβίζει ανάμεσα στους πολίτες και την πραγματικότητα από τη μία και τους θεσμούς από την άλλη. Οι πολίτες έχουν συνηθίσει να ερμηνεύουν την πραγματικότητα συνωμοτικά και «αντιεξουσιαστικά». Οι θεσμοί δεν είναι ικανοί ή δεν νοιάζονται για την προστασία των πολιτών. Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε πει κάποτε ότι «η Ελλάδα πάει μπροστά χάρη στους λίγους και στις εξαιρέσεις». Οι κοινωνίες, συνήθως, πάνε μπροστά χάρη στις «δραστήριες μειοψηφίες» που ξεφεύγουν από τις βολεμένες λογικές της εξουσίας, της παραεξουσίας, της «αντιεξουσίας». Ας ελπίζουμε ότι το γνωμικό του Χατζιδάκι θα ισχύσει ξανά. Για την Ελλάδα, αλλά και για όλη την Ευρώπη αυτή τη φορά... ΥΓ: Ενας θυμωμένος φίλος μού έγραψε τις προάλλες. Αποκάλεσε «μελό» όσους άναψαν ένα κερί μπροστά στα αποκαΐδια του Αττικόν. Προσωπικά, προτιμώ πιο πολύ τη μελό αβρότητα από τη μελό βία... µ ¸ ½³ Àm¸ r GAZIKAP GMAIL COM

i°Àmªi»l°tunjÀ »lsÀquvªi¹n¹iÀni° Àv ® À¯¸ r

Σήμερα είχα κανονίσει να γράψω για την πλατεία Ταχρίρ. Οχι την ορίτζιναλ, αλλά το καφέ Tahrir Square που μόλις άνοιξε την πόρτα του στην οδό Αρχελάου, στο Παγκράτι. Σκεπτόμουν μάλιστα να γράψω κι ένα ωραίο αστειάκι για τον Αλέκο Αλαβάνο που μας ζήταγε να κάνουμε Ταχρίρ το Σύνταγμα και πώς αντί για επανάσταση μας προέκυψε τραπεζοκατάσταση. Τέτοιες εξυπνάδες. Ωσπου ήρθε η ζωή και με έβαλε στη θέση μου. Το πρωί της Δευτέρας πέρασα μια βόλτα από τα καμένα. Κουφάρι το Αττικόν, συντρίμμι ο «Απόλλωνας», η Αθήνα ένα κομμάτι σπασμένο γυαλί. Μπροστά στην καταστροφή, υψωμένες οι κάμερες και τα κινητά. Αναρωτιέμαι αν σε όλους αυτούς τους τύπους θα άρεσε να μαζευόταν ένα σωρό κόσμος για να φωτογραφίσει το σπίτι τους που καίγεται. Αναρωτιέμαι, γιατί δεν έχω τίποτε καλύτερο να κάνω. Ή να πω. Σε λιτανείες πάντως του τύπου «έλα κι εσύ με το κεράκι σου μπροστά στο Αττικόν», δεν συμμετέχω. Δεν συμμετείχα ούτε μικρός όταν μας καλούσε η αγία ημών Eκκλησία να δεηθώμεν για τον τάδε ή δείνα άγιο, για να βρέξει ο καλός Θεούλης σε περίοδο ξηρασίας, για να συγχωρεθούν τα αποθαμένα μας και δεν υπάρχει περίπτωση να αντιμετωπίσω τώρα την καταστροφή και την καφρίλα ως μετανοούσα αμαρτωλή. Θα ήθελα να σημειώσω επίσης ότι με

τρομάζουν οι προτροπές του τύπου «να παρέμβουν τώρα όσοι πρέπει να παρέμβουν», ιδίως όταν προέρχονται από σκεπτόμενους ανθρώπους. Ποιοι είναι δηλαδή «αυτοί που πρέπει να παρέμβουν» και δεν τους λέμε με το όνομά τους; Προφανώς για το Στρατό γίνεται λόγος, τις ένοπλες δυνάμεις, αν θέλετε να το δούμε το ζήτημα καλολογικώς. Να βγουν στη φλεγόμενη Αθήνα και να παρέμβουν. Συγγνώμη, αλλά έχετε υπόψη σας έστω και πέντε πράγματα για τα φανταράκια; Τρομαγμένα πλάσματα είναι κι αυτά και πλημμελώς εκπαιδευμένα. Αμα τα αφήσεις χύμα απέναντι στους σιχαμένους πλην οργανωμένους κουκουλοφόρους, θα χάσουν εντελώς τον μπούσουλα και η εκατόμβη δεν θα είναι καθόλου μακριά. Ξεχάστε τους λοιπόν τους απλούς στρατιώτες. Και τι μας μένει τότε; Τα ΟΥΚ. Ναι, δεν μασάνε τίποτε, ναι, είναι εκπαιδευμένα πλήρως. Σε τι όμως; Σε συνθήκες αστικής σύγκρουσης ή σε καταλήψεις βραχονησίδων; Κι αυτά έξω απ’ νερά τους θα βρεθούν και Κύριος οίδε τι θα συμβεί. Με δυο λόγια; Με δυο λόγια ας κρατήσουμε επιτέλους την ψυχραιμία μας, ας πάρουμε μια βαθιά αναπνοή, ας πούμε «αντίο» στον κύριο Παπουτσή (αφού δεν το λέει αυτός από μόνος του...) και ας μην καταλήξουμε σαν τους πρωταγωνιστές στο άσμα “Sons and Daugthers” των Νeville Brothers: υστερικοί και υπνωτισμένοι.

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

Κάποτε κυκλοφορούσαμε στους δρόμους με τα λεγόμενα «κινητά-μπακατέλες» των οποίων η κεραία έβγαζε μάτι. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πλέον, πολλοί από εμάς τριγυρνάμε με έναν περίπλοκο μίνι υπολογιστή στο χέρι, o οποίος τυχαίνει να είναι ΚΑΙ τηλέφωνο. Αν αναρωτιέστε μέχρι πού μπορεί να φτάσει η κατάσταση με τη φυλή των γκατζετάκηδων, η ενότητα “Business” στην ιστοσελίδα του περιοδικού “Time” είναι εδώ για να σας λύσει την απορία. Συγκεκριμένα, δημοσιεύει τα αποτελέσματα της Forester Research, συμβουλευτικής εταιρείας για θέματα πληροφορικής και τεχνολογίας, της οποίας οι εκτιμήσεις για την εξέλιξη του κλάδου των smartphones προκαλούν αν μη τι άλλο εντύπωση. Εχουμε και λέμε: Μέχρι το 2015 το συνολικό ποσό που θα έχουν ξοδέψει καταναλωτές και επιχειρήσεις σε συσκευές, λογισμικό και υπηρεσίες που σχετίζονται με το «οικοσύστημα των κινητών» θα ανέλθει στα 1,3 τρισ. δολάρια (!), ενώ μόνο στην αγορά των εφαρμογών (apps) θα έχουν διατεθεί 55 δισ. δολάρια. Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το νούμερο που αφορά τις θέσεις εργασίας που έχουν δημιουργηθεί από την «οικονομία των apps». Ούτε λίγο ούτε πολύ, η συνήθειά μας να «κατεβάζουμε» μανιωδώς εφαρμογές δίνει ψωμί σε 500.000 Αμερικανούς. Τέλος, σύμφωνα πάντα με την έρευνα, το 2016 η κοινότητα των χρηστών smartphones θα αριθμεί 1 δισ. μέλη. Κρίση παντού, εκτός από την αγορά του κινητού... s ª

2%!,)49À")4%3À ËÄÑÉÆ ô ÑÏÎô ÆÎÏôÑÒ

ÏôÊÄÉôÑÏô~ÉÄ~ÉÊÑÒÏ

W RE

ALI

BIT

Για να δηλώσει την αντίθεσή της για την αμέλεια της Ακαδημίας να χρίσει τον Μίκαελ Φασμπέντερ υποψήφιο για Οσκαρ για το ρόλο του Μπράντον Σάλιβαν στην ταινία “Shame”, η Ισαμπέλ Λόιντ του περιοδικού “Intelligent Life” προτείνει οκτώ ταινίες του Φασμπέντερ στις οποίες πρέπει να τον δούμε. Μία από αυτές είναι η εξαιρετική ταινία της Αντρέα Αρνολντ “Fish Tank”, στην οποία ο Φασμπέντερ ανακατεύεται στα εσωτερικά μιας δυσλειτουργικής οικογένειας. «Από την πρώτη του ελάχιστη ματιά στη Μία (σσ. η έφηβη κόρη της οικογένειας) μέχρι την τελευταία του που είναι βουτηγμένη στη βία, σε αφήνει να συρθείς λίγο λίγο πίσω από τη μάσκα της ομορφιάς του για να βρεις μια ψυχή τόσο επιπόλαιη που η αγάπη μπορεί απλώς να σβήσει μέσα της». Εντυπωσιακό σχόλιο, νομίζω, για έναν από τους πολύ σημαντικούς ηθοποιούς για τα χρόνια που έρχονται.

«Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας έχει την αύρα ενός ευγενοπρεεπή παππού -ευγενική συμπεριφορά, απαλή φωνή, γελαστά μά-τια- και όχι ενός σκληρού αφεντικού που τόσο πολύ χρειάζεταιι η Ιταλία για να ξεφύγει από την επικίνδυνη και παρατεταμένη η κρίση χρέους». Με ένα πολύ κοντινό πορτρέτο που παραπέμπει λίγο πολύ στον πιο πάνω χαρακτηρισμό του δημοσιογράφου Μίκαελ Σούμαν, το περιοδικό “Time” φιλοξένησε στο εξώφυλλό του τον Μάριο Μόντι, με μια ερώτηση αντί τίτλου: «Mπορεί αυτός ο άνθρωπος να σώσει την Ευρώπη;» Η απάντηση, όπως διαμορφώνεται μέσα από τις σελίδες του περιοδικού, είναι μάλλον καταφατική. Ή έστω θετική για τον 68χρονο πρωθυπουργό της Ιταλίας, ο οποίος χαρακτηρίζεται, μπροστά από τους ομόλογούς του σε Γερμανία και Γαλλία, «ο πιο σημαντικός άνδρας στην Ευρώπη». Η συνέχεια τους επόμενους μήνες.

Ανάμεσα στα δεκάδες κείμενα και εικόνες που παρέλασαν στο διαδίκτυο αφορμής δοθείσης από την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου -τα οποία προσπέρασα με σχετική ευκολία- ξεχώρισα ένα, από το αμερικανικό site “Splitsider”, στο οποίο ο δημοσιογράφος Αζ Αρονστάιν διηγείται πώς και γιατί κάθε χρόνο του Αγίου Βαλεντίνου βλέπει το «Νευρικό Εραστή» του Γούντι Αλεν. «Δεν είναι μια ερωτική ιστορία, αντιθέτως είναι μια μακρά ιστορία χωρισμού ή, διασκευάζοντας ό,τι είπε ο σινεκριτικός των ‘New York Times’ Α.Ο. Σκοτ, είναι η αυτοβιογραφία ενός χωρισμού». Ωστόσο, λίγες είναι οι ταινίες που εξηγούν

τόσο καλά τις σχέσεις -παρά τον έμμεσο και κωμικό χειρισμό- και λίγες καταλήγουν σε ένα σχετικά ρεαλιστικό συμπέρασμα. «Ούτε οι σχέσεις, ούτε η δέσμευση, ούτε η στοργή ή η επιθυμία βγάζουν οποιοδήποτε νόημα. Συνεχίζουμε να αναζητούμε ο ένας τον άλλον όχι απαραίτητα επειδή θέλουμε, αλλά επειδή το χρειαζόμαστε. Οχι επειδή είναι καλό για μας ή επειδή σημαίνουμε κάτι για κάποιον άλλον, αλλά επειδή, ακόμα και αν πληγωνόμαστε κάθε φορά, η εναλλακτική είναι να ξυπνήσουμε το Σάββατο το πρωί και να φάμε μόνοι μας αυγά. Και πραγματικά προτιμάμε να φάμε αυγά μαζί με κάποιον άλλον».

Σε ένα καφέ κοντά στο σπίτι του στο Τσέλσι της Νέας Υόρκης, ο δημοσιογράφος του “Guardian” Τομ Σόουν συναντήθηκε με τον Ιθαν Χοκ και μίλησαν με αφορμή την καινούργια ταινία του, το “The woman in the fifth”, όπου ο Χοκ υποδύεται ένα χωρισμένο Αμερικανό συγγραφέα που πηγαίνει στο Παρίσι και μπλέκει σε μια περίεργη σχέση με την Κριστίν Σκοτ Τόμας. Ο Χοκ παραδέχεται ότι ο συγκεκριμένος ρόλος έχει κάτι από τον εαυτό του με πολλούς τρόπους. «Το μπουφάν που φοράει ο χαρακτήρας, για παράδειγμα... Eίχα ένα σακάκι που μου ήταν λίγο μικρό, σαν να είχε ξεμείνει από το σχολείο. Ο ενδυματολόγος κι εγώ το είδαμε ως μια επέκταση του χαρακτήρα μου από τον ‘Κύκλο των χαμένων ποιητών’. Ξέρεις, στα μάτια του υπάρχει ένα άσχημο βλέμμα, ήταν αρκετά ελπιδοφόρος κάποτε, αλλά αυτό δεν ταιριάζει όταν γίνεσαι 40 και τελικά κλείνεσαι στον εαυτό σου», αναφέρει. Αυτή λοιπόν είναι η εικόνα του Ιθαν Χοκ για τον εαυτό του.

ÏÉôËÆÐÆ ôÑÈ ôÄ ÏÎÉÄ ôËÏÒ ~|Ð¨¶¹º Ð¨²¼»¼½´ ¨ Κάποιοι είπαν ότι ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση που είχαν δει στη ζωή τους. Πιθανόν. Το απόγευμα της περασμένης Κυριακής, οι χιλιάδες Αθηναίοι που μαζεύτηκαν έξω από τη Βουλή θέλησαν να επηρεάσουν με την παρουσία τους τους εντός κτιρίου βουλευτές, έτσι ώστε να μη συγκεντρωθεί η απαραίτητη πλειοψηφία που θα επέτρεπε την ψήφιση των νέων μέτρων. Οι χιλιάδες αυτοί Αθηναίοι, αν έπρεπε να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα του φθινοπώρου που επιχείρησε ανεπιτυχώς να διοργανώσει ο πρώην Πρωθυπουργός, θα ψήφιζαν «όχι», θα ψήφιζαν έξοδο από το ευρώ, θα ψήφιζαν «ναι» στη χρεοκοπία. Στην πραγματικότητα θα ψήφιζαν «ναι» στο άγνωστο, κάτι που ιστορικά στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους είναι εξαιρετικά σπάνιο. Ο άνθρωπος, ο δυτικός άνθρωπος πιο σωστά, εμείς δηλαδή, δεν έχουμε μάθει να ζούμε με την υπενθύμιση ότι οι μέρες της αφθονίας μας είναι μετρημένες. Το σημείο, ωστόσο, είναι τόσο οριακό που ο Ελληνας του 2012 θα προτιμούσε μια βουτιά στο κενό, ελπίζοντας να προσγειωθεί σε ένα στρώμα. Δεν ξέρει αν το στρώμα είναι από κάτω, δεν ξέρει πόσο βάθος έχει το κενό, αλλά διαλέγει να βουτήξει. Ετσι κι αλλιώς, για έναν περίπου στους τέσσερις Ελληνες η κατάσταση πιθανόν να μην ήταν χειρότερη. Το ότι αυτό το ποσοστό του πληθυσμού βρέθηκε χωρίς δουλειά πέρυσι, σημαίνει ότι φέτος που θα συνεχίσει να μην εργάζεται θα βρεθεί σε ένα καθεστώς οικονομικής εξαθλίωσης και δεν μπορεί να τον φοβίσει καμία χρεοκοπία. Ναι, θα ψήφιζε το άγνωστο, πολύ λογικά, δεν έχει τίποτα να χάσει. Του χρόνου, αν η κατάσταση δεν έχει παρεκτραπεί από μόνη της (γεγονός εξαιρετικά πιθανό), το ποσοστό αυτό θα είναι μεγαλύτερο, οι χιλιάδες θα είναι εκατομμύρια, η βουτιά στο κενό δεν θα είναι ρίσκο, αλλά μια γλυκιά λύτρωση. Με φόντο τις φλόγες στα νεοκλασικά της πόλης, τις οποίες σχεδόν σαδιστικά κατέγραφαν οι τηλεοπτικές κάμερες, δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς γιατί γίνονται όλα αυτά. Γιατί αυτός ο κόσμος να είναι τόσο αντίθετος με την επίτευξη μιας απλής μορφής ευτυχίας.

i À¼ ½ r A DIMOULAS METROPOLISNEWS GR

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

/À°¿ni»tou´imi° Àj´j¹·j

Μια φτασμένη καλλιτέχνιδα δεν αρκείται μόνο στην επιτυχία. Χρειάζεται και τον έρωτα, όπως ο ναρκομανής τη δόση του. Θα τον αναζητήσει παντού, θυσιάζοντας ακόμα και την καριέρα ή τη ζωή της. Às ® ¸Àm¸ ¸ r

::: 0(75232/,635(66 *5

Αν η Whitney Houston κατάφερε να αποδείξει κάτι στη διάρκεια της πορείας της, είναι μάλλον ότι η κατάκτηση της κορυφής από μόνη της δεν λέει και πολλά, όσα δηλαδή φανταζόμαστε εμείς που κοιτάζουμε από κάτω. Σημασία έχει το πώς διαχειρίζεσαι αυτή τη θέση. Η μεγάλη Αμερικανίδα ερμηνεύτρια που συγκλόνισε τις γενιές των ’80s και των ’90s με τη φωνή της απέδειξε επίσης πως η «αρρώστια» του έρωτα αργεί να γιατρευτεί, αλλά και ότι αν κάποτε περάσει αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια του στην ψυχή μας. Για τη 48χρονη Whitney των 415 βραβείων και διακρίσεων και των σχεδόν 200 εκατ. πωλήσεων σε δίσκους, η επιτυχία ήρθε μόλις πήρε το μικρόφωνο στα χέρια της. Ηταν βέβαια αναμενόμενη δεδομένου του ταλέντου της και των σχέσεων της οικογένειάς της με τη μουσική βιομηχανία (κόρη της Cissy Houston, ξαδέλφη της Dionne Warwick και βαφτισιμιά της Aretha Franklin). Για δύο δεκαετίες ό,τι άγγιζε γινόταν χρυσός. Ακόμα και οι -σύμφωνα με τους κριτικούς- χλιαρές έως αδιάφορες κινηματογραφικές ερμηνείες της δεν στάθηκαν αρκετές ώστε να σταματήσουν τον ποταμό λατρείας από τους θαυμαστές της σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Whitney ήταν το μαύρο κορίτσι της διπλανής πόρτας με τη θεϊκή φωνή και το υπέροχο χαμόγελο, στο οποίο μάλιστα είχε δοθεί το «ελευθέρας» από το κοινό ώστε να παίξει την ερωμένη του λευκού Kevin Costner στην τεράστια κινηματογραφική επιτυχία “The Bodyguard”. Ολα πήγαιναν καλά έως τη στιγμή που γνώρισε τον Bobby Brown.Το «κωλόπαιδο» της show biz έμελλε να γίνει η καταστροφή της, αφού η κατηφόρα της λαμπερής ζωής της άρχισε όταν τον παντρεύτηκαν το 1992. Στο Hollywood, μαζί με το πιστοποιητικό γάμου τα ζευγάρια των επωνύμων υπογράφουν και την ημερομηνία λήξης του. Είναι γνωστό, όχι απαραίτητα θλιβερό, αλλά και αναπόφευκτο. Η σύγκρουση των «εγώ» τους αργά ή γρήγορα οδηγεί τις σχέσεις σε τέλμα, γεγονός που, παρά τον πακτωλό χρημάτων και τη λάμψη τους, πολλοί σταρ δεν μπορούν να αντέξουν. Τα ναρκωτικά είναι η πρώτη εύκολη λύση, σύντομα όμως αποδεικνύεται ολέθρια. «Πίσω από κάθε δυστυχισμένη σταρ κρύβεται μια ατυχής σχέση», είχε πει ένας φίλος της Houston την εποχή που όλο το Χόλιγουντ μιλούσε για την τρικυμιώδη σχέση της με τον Brown. Ναρκωτικά και ομηρικοί καυγάδες με εμφανή πολλές φορές τα σημάδια της κακοποίησης στο διάσημο πρόσωπό της έδιναν άφθονη τροφή στα σκανδαλοθηρικά tabloids. Ο παραλληλισμός με την περίπτωση της Amy Winehouse -και εκείνη καταστράφηκε από τη σχέση της με τον πρώην σύζυγό της FielderCivil- είναι αναπόφευκτος, όπως αναπόφευκτη είναι και η σύγκριση με μια άλλη μεγάλη ντίβα, την Billie Holiday, που πέθανε από κύρωση του ήπατος εξαιτίας της χρόνιας χρήσης αλκοόλ και ναρκωτικών. Και η Billie είχε ιστορικό δυστυχισμένων σχέσεων με βίαιους άντρες. Από τα τέλη των ’90s η Houston είχε ήδη αλλάξει. Το «καλό κορίτσι» είχε μεταμορφωθεί σε ναρκομανή, κακοποιημένη καλλιτέχνιδα που ακύρωνε τη μία εμφάνιση μετά την άλλη με την ευκολία που θα έδιωχνε μια ενοχλητική μύγα από το φαγητό της. Οταν εμφανιζόταν σε εκπομπές ή κάποιο σόου φαινόταν εντελώς αποπροσανατολισμένη έχοντας εκείνο το «χαμένο» ύφος που μόνο η βαθιά δυστυχία χαρίζει, με αποτέλεσμα οι Κασσάνδρες να κάνουν λόγο για ακόμα ένα «καμένο

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

χαρτί» της βιομηχανίας του θεάματος. Οταν το 2002 η δημοσιογράφος Diane Sawyer τη ρώτησε στη διάρκεια μιας εκπομπής για την περιπέτειά της με τα ναρκωτικά και συγκεκριμένα αν έκανε κρακ (η μαύρη σταρ είχε δηλώσει τότε πως είχε ξεμπερδέψει), εκείνη απάντησε: «Λοιπόν, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Τα έχω κάνει όλα εκτός από κρακ. Το κρακ είναι φτηνό και εγώ βγάζω πάρα πολλά χρήματα για να κάνω φτηνά ναρκωτικά. Εντάξει; Δεν κάνουμε κρακ». Είχαν προηγηθεί σκηνές «απείρου κάλλους», όταν το 2000 οι Αρχές του αεροδρομίου της Χαβάης ανακάλυψαν μαριχουάνα στις βαλίτσες της ίδιας και του συζύγου της. Το ζευγάρι είχε διαφύγει τότε τη σύλληψη επιβιβαζόμενο άρον άρον στο αεροπλάνο. Οι σταρ ταξιδεύουν με ναρκωτικά ή τα εξασφαλίζουν εκεί που πηγαίνουν. Αυτό είναι τόσο γνωστό όσο το ότι ο ήλιος βγαίνει από την Ανατολή, η κοινή γνώμη όμως δεν συγχωρεί εύκολα τις αποκαλύψεις. Ολοι πλέον μιλούσαν για την ολέθρια σχέση της με τον Brown και τον κατηγορούσαν ανοιχτά για την κατάντια της. Η Whitney, ύστερα από μεγάλες προσπάθειες να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά αλλά και τον άντρα της, παραδέχτηκε ότι ο γάμος της με τον Brown έπρεπε να τελειώσει προκειμένου να ξαναπάρει τη ζωή στα χέρια της. Τον χώρισε το 2007, κέρδισε την επιμέλεια της -19χρονης σήμερα- κόρης της και σχεδόν αμέσως έβαλε μπρος νέα σχέδια, παρά το γεγονός ότι η μοναδική φωνή της είχε πληγεί ανεπανόρθωτα. Η μεγάλη στιγμή της πολυαναμενόμενης επιστροφής ήρθε το 2009 με το άλμπουμ “I Look to You”. Από τις πρώτες κιόλας νότες όμως όσοι κάποτε τη λατρέψαμε καταλάβαμε πως η Houston δεν θα ήταν ποτέ ξανά η μεγάλη τραγουδίστρια που γνωρίσαμε πριν από 25 χρόνια. Το άλμπουμ είχε επιτυχία, αλλά κανένας σημαντικός καλλιτέχνης δεν αρκείται ποτέ μόνο στα κομπλιμέντα των αυλικών του και η Houston ήξερε πως δεν θα ξαναέπιανε τις ψηλές νότες της mezzosoprano που την έκαναν διάσημη. Οπως συμβαίνει συνήθως με τους σταρ που εθίζονται στα ναρκωτικά, ελάχιστοι είναι αυτοί που πραγματικά «καθαρίζουν». Η Houston ξανάπεσε στο αλκοόλ και στις ουσίες προκειμένου να αντέξει τη νέα της πραγματικότητα. Η μετριότητα είναι δυσκολοφόρετο ρούχο όταν έχεις συνηθίσει στα καλύτερα μοντέλα. Το θέμα δεν είναι αν και κατά πόσο τη συγχώρεσε το κοινό, αφού ούτως ή άλλως θεωρούσε υπαίτιο για τις περιπέτειές της τον Brown. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως κάθε δυνατό και εμπορικό σενάριο για τη ζωή ενός σταρ είναι εκείνο που έχει απ’ όλα: sex, drugs & rock ’n’ roll. Η αυλαία για τη Whitney έπεσε την 11η Φεβρουαρίου στο μπάνιο της σουίτας της στο ξενοδοχείο Beverly Hilton Hotel. Τα ακριβή αίτια του θανάτου της θα ανακοινωθούν μετά την περάτωση των τοξικολογικών εξετάσεων, οι πρώτες εκτιμήσεις όμως κάνουν λόγο για θανατηφόρο συνδυασμό Xanax (του ηρεμιστικού που σκότωσε και την Ann Nicole Smith) με άλλα φάρμακα και ποσότητα αλκοόλ. Μία από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες όλων των εποχών πέθανε λίγες ώρες πριν από την εμφάνισή της στα φετινά Grammy. Τραγική ειρωνεία ήταν η εμφάνιση εκεί των δύο γονιών της Amy Winehouse, που παρέλαβαν τιμητικό βραβείο για την κόρη τους. Τελικά, στον Παράδεισο, αν μη τι άλλο, ακούνε τις καλύτερες φωνές.

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

ß ©â © © Ò{ © á © â

p © {â© á©{ á © © ¡ à© Ò ©Ð © ¡ â© © ¡ á p © à © ©{ Ò ©c © ß i © Í©Í © ¥ © © © Ò © pá © ¡ © ß ©¢ ¡ Ò ©{ ¡©{

Ò © {â©â © © Ò © ¡©ß © © Ò © © ¡ p ä © © ß © © ß © © ä{ © © ¡pâ © É¡ â© ©p {Ò ©{ â © { ¡© á © â © á© © ß © Ð © â ©ß ©ß © ¡ â© ©p © Ò© ¡© â p ¡ © © ä ©à © ¡ ä ©pß © {â© © ä ©{ ¡©ß ¡ © {à ©Ö ä © ¡© Ò ¡ © © Ò © ¡©Ø ¢ Ò © ¡© ¥¢ ¡ © Ò© © ©{ { © © p © ¡ Ë á © ¡ à © ¡ á © © ä ¡ ©Ë á © â © ¡ p â © Ò© © ¡ p â © Ö © { ß p ©p á å©Í© Í © ¥ © ©cÐ Ò © © ßp i© © © Ò p © © ©b"@MB@N© # ©,@Qh©{ á¢ ©p © © ¡ á

p © ©Î ¡p ©Ð Ò © Ï Ò © © ©Ëá © á ¡ ©{ © © á © © á © © ß © © { ä © © © ä © ¡ á ©{ Ò © © ¡ ß © © © ©Ö á © © ¡ á ¡

o ¸ ±¸ À° r À·

µ r Àm¸ ¸ r ÀF J@RS@M@JHR LDSQNONKHRMDVR FQ

::: 0(75232/,635(66 *5

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

Η Sofita (κατά κόσμον

Σοφία Κωνσταντινίδου) έχει κρύψει στη μαγική της βαλίτσα ό,τι μπορείς να φανταστείς: νέα τραγούδια από τον ακυκλοφόρητο δίσκο της, σαξόφωνα που χορεύουν κλακέτες, ζογκλέρ, κιθάρεςακροβάτες, μια swing μπάντα του δρόμου και ζευγάρια παπούτσια που χορεύουν Flamenco. Η βαλίτσα θα ανοίξει για δύο μοναδικές βραδιές (Παρασκευή 17 και 24 Φεβρουαρίου) στο Koo Koo Live Music Bar (Ιάκχου 17, Γκάζι) και η γιορτή θα ξεκινήσει. Το «αμάν» που βγαί-

νει από την ψυχή συναντά το «αμήν» μιας προσευχής. Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι ένα τεράστιο μουσικό κεφάλαιο, σχεδόν ανεξάντλητο, με χώρο για νέες αναγνώσεις. Ο μαέστρος Σταύρος Ξαρχάκος εστιάζει το ενδιαφέρον του ξανά στα ρεμπέτικα, που σύμφωνα με τον ίδιο είναι τα «τραγούδια του οράματος για μια καλύτερη ζωή». Εχοντας μαζί του τη δωδεκαμελή ορχήστρα του και εκπροσώπους της παλιάς και της νέας γενιάς (Ζαχαρίας Καρούνης, Ελίτα Κουνάδη, Κώστας Μαντζόπουλος, Καίτη Ντάλη, Ηρώ Σαΐα, Μαρία Σουλτάτου, Κώστας Τσίγκος) φέρνει το «Αμάν Αμήν» στη σκηνή του Ακροπόλ για 20 μοναδικές παραστάσεις από σήμερα (17/2). Ενα λαϊκό πάλκο κατανυκτικό σαν Λειτουργία. “It all starts with one”. Αυτός είναι

ο τίτλος του νέου άλμπουμ της Νορβηγίδας τραγουδίστριας Ane Brun, που κυκλοφόρησε στην εκπνοή της προηγούμενης χρονιάς. Το τραγούδι που ήδη ξεχωρίζει είναι το “One” και αποτελεί την αφετηρία για να ανακαλύψεις και τα υπόλοιπα διαμαντάκια του δίσκου. Εχοντας την εμπειρία του δάσκαλου Πίτερ Γκάμπριελ (την κάλεσε να τραγουδήσει μαζί του στην περιοδεία “New Blood”), αποτυπώνει στα τραγούδια της την άλλοτε σκληρή και άλλοτε τρυφερή συνειδητότητα. Αν και έχουν ήδη προηγηθεί τρία προσωπικά άλμπουμ, σε αυτό ανακαλύπτουμε την πιο ώριμη έκφρασή της. Ποια είναι η Violet Louise;

«Απαντώ κατά περίπτωση, αναλόγως με το πού βρίσκομαι και το ποιος με ρωτάει. Ηθοποιός, μουσικός, νομικός, επιλέγω ανάλογα κάθε φορά και συνήθως αποκρύπτω τις άλλες μου ιδιότητες». Αυτό είχε πει στη “Metropolis” πριν από λίγο καιρό το «Κορίτσι Πασπαρτού». Την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου στο Booze Cooperativa (Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα) θα ανακαλύψουμε για άλλη μία φορά την ιδιότητα που την έχει κερδίσει: την καλλιτεχνική. Με το φρέσκο της άλμπουμ “Cardinals and lovers” θα ανέβει στη σκηνή για να παρασύρει το κοινό με τη συναισθηματική της ποπ μουσική, δημιουργώντας ηχοτόπια, εικόνες και χρώματα.

mr ÀÀÀÀÀÀÀÀÀÀÀÀÀÀÀ ÀFANÀPAGEÀ mr ÀÀÀÀÀÀÀÀÀÀÀÀÀÀ À-ETROPOLISÀ À&ACEBOOKÀ WWW FACEBOOK COM -ETROPOLIS&REE0RESS À ± À À ½¸ ½ À À À METROPOLIS METROPOLISNEWS GRÀ ¸ À½ À À ® À ¸À³ ¸ÀSMARTPHONEÀ (UAWEIÀ3ONICÀ5 À ®À rÀ À#/3-/4% }Ò Έ ¨¡ ¥p¢ØΈ

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

i ³ ¸ Àv¸ ® À@ BG@SYHR LDSQNONKHRMDVR FQ

ã ¨ à ¨z ¨z

ã ¨ ¨

Þ ¨ z á ¨ ¨Ó ¨ Ño ¨ ß¨ ¨ oÑ

É{â© ©pá © ©b'TFNh© ¡© ÐÒ © ß¢ ©ß © ¡

©â ©{ © â© ©p â©ß ¡p © ©{ ß© © © Ò © © á ©pÒ © p ß © © á © ¡© © Ë á© ©p â © â ©Ø ä © p{ ß © ©p ©{ {ß ©{ ¡© á¢ ©p © {âp © p{â ©{ á © á © © Ò ©Í©{ à© á © p à© © ¡ â©{ ¡© ¡p á © p{ Ò© ©pÒ ©

v¹tuµmtÀ ήÀ

°ni¾´¹ É{â© ©Ò © © á ©cÏ © © à ©ß{ © © pÒ i© ¡©Öâp ©É © {â© © © { pß ¡ © p

Ò ¡ © © {â© © © © ¡ á © pà © á¢ © © p ¡p ©p¡ â p © ¡© Ö¢ © ©Ï ß © á© © Ò ©Ô p © ©p © à© p á ©¡{ ¡âp © © pÒ © © { á © p Ò © © ¡{ ©ß ©{ Ò © © ©{ ¡©ß ©c Ò

i© © © pÒ © © à © { á © ß © à ©ß ¡{ © ß ©p © â ©ß © ¡ â © â ©{â p

Õ à ¨z ¨¨ ¨o á¨× ã ¨ Ñ¨ zá¨ ¨Ñ ¨

::: 0(75232/,635(66 *5

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

Τη χώρα μας θα επισκεφθεί για πρώτη φορά ο διεθνούς φήμης Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός Randal Kleiser. Στόχος να μοιραστεί με Ελληνες κινηματογραφιστές και ηθοποιούς τα μυστικά μιας επιτυχημένης, διεθνούς καριέρας σε ένα τετράωρης διάρκειας Master Class, τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012, από τη 1 μμ. έως τις 5 μμ. στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Το πολυεπίπεδο Master Class απευθύνεται σε σπουδαστές και επαγγελματίες σκηνοθέτες, ηθοποιούς, συγγραφείς και σεναριογράφους, αλλά και σε όλους όσοι ενδιαφέρονται να γνωρίσουν τις βασικές αρχές προσέγγισης ενός κοινού. Επιπλέον, την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου θα υπάρξει μία συνάντηση γνωριμίας-προετοιμασίας του Kleiser με όλους όσοι ενδιαφέρονται στο ΙΜΚ.

Οσοι σκεφτόσασταν να ποντάρετε τα λεφτά σας για τα Οσκαρ στο “The Artist” καλύτερα να το ξεχάσετε πια, μια και οι συντελεστές θα έχουν πέσει πάρα πολύ. Ο λόγος; Μία ακόμα επικράτηση της γαλλικής ταινίας σε διεθνή βραβεία. Πρόκειται για τα BAFTA της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και Τηλεόρασης, τα οποία ανακοινώθηκαν λίγες μέρες νωρίτερα. Βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Πρωτότυπου Σεναρίου, Σκηνοθεσίας, Α΄ Ανδρικού Ρόλου (Ζαν Ντιζαρντέν), Μουσικής, Φωτογραφίας και Ενδυματολογίας για την ταινία του Μισέλ Χαζαναβίσιους που αφήνει πολύ πίσω της τους κύριους ανταγωνιστές της: τους «Απογόνους» του Πέιν και το “Hugo” του Σκορσέζε. Βέβαια, όπως ξέρετε, Αμερικάνικη Ακαδημία είναι αυτή και μπορεί να ανατρέψει τα πάντα...

Την εβδομάδα που μας πέρασε προβλήθηκε στο 62ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου η καινούργια ταινία του Σπύρου Σταθουλόπουλου «Μετέωρα». Με πρωταγωνιστές την Ταμίλα Κουλίεβα και τον Θίο Αλεξάντερ, το έργο εστιάζει στην ερωτική σχέση μιας Ρωσίδας καλόγριας και ενός νεαρού ορθόδοξου μοναχού στους βράχους των Μετεώρων, οι οποίοι επικοινωνούν με καθρέφτες και το φως του ήλιου. Θυμίζουμε ότι ο Σπύρος Σταθουλόπουλος βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ των Καννών (Τμήμα «Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών»), αλλά και στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία του “PVC-1”.

Πρόκειται για μια μέτρια ταινία χωρίς ιδιαίτερο κινηματογραφικό ή υποκριτικό ενδιαφέρον. Ο «Σωματοφύλακας» του Μικ Τζάκσον, όμως, θα μένει πάντα στο νου των κινηματογραφόφιλων -και μη- χάρη στην τελευταία του σκηνή. Εκεί που η Γουίτνεϊ Χιούστον κατεβαίνει από το αεροπλάνο και φιλάει τον Κέβιν Κόστνερ. Στο background η εξαίσια εκτέλεση του τραγουδιού της Ντόλι Πάρτον “I Will Always Love You” από τη μεγάλη τραγουδίστρια που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.

!',̝Ä ÈÎÄ » ¨ ´¸²¶ ¨¨ ~¹¼¨yº ¹¼¸¨̵µ|²´ »¹¸̶ Σήμερα η συγκεκριμένη στήλη δεν θα ασχοληθεί με ταινίες που μιλούν για την Αθήνα, αλλά με αίθουσες που μιλούν στην Αθήνα ή μάλλον προσπαθούν να μιλήσουν σε μια ολόκληρη χώρα. Την περασμένη Κυριακή μέχρι τις 10 το βράδυ δύο κινηματογραφικές αίθουσες είχαν καεί. Αλλη μία καιγόταν εκείνη την ώρα. Η αφορμή για τη συνήθη δαιμονοποίηση των διαδηλώσεων μόλις είχε βρεθεί. Τα κανάλια και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι είχαν βρει την τρύπα που θα τους εξασφάλιζε συγκίνηση, αφορισμούς, αγανάκτηση και βάλθηκαν να μπουν μέσα. «Καταστροφή του πολιτισμού», «κάψιμο της τέχνης», «ακατανόητες λεηλασίες» από τους κουκουλοφόρους. Την επομένη τίποτα δεν είχε καεί πραγματικά. Το Αστυ τη γλίτωσε. Από τις αίθουσες Αττικόν και Απόλλων κάηκε μόνο το φουαγιέ. Πρόκειται για καταστροφή πολλών χιλιάδων ευρώ, απέχει όμως πολύ από την πανικόβλητη αλήθεια των μίντια. Αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί που «έκλαψαν» με τις κατεστραμμένες αίθουσες -από δημοσιογράφους και πολιτικούς μέχρι πολίτες με ρεσό- έχουν δει ποτέ εκεί ταινία και αν έχουν στηρίξει τον πολιτισμό της χώρας με κάποιον ουσιαστικό τρόπο. Ειδικά στην περίπτωση του Αστυ, οι συγκινημένοι ξεπέρασαν σε αριθμό το σταθερό κοινό του σινεμά. Γιατί λοιπόν τόση στενοχώρια για κάτι που αφορούσε, μέχρι χτες, λίγους; Και κάτι ακόμα: Γιατί τα ΜΜΕ δεν έκαναν τον ίδιο χαμό όταν το Θέατρο Αμόρε και ο κινηματογράφος Αλεξ, παλιότερα, έγιναν σούπερ μάρκετ; Από ό,τι φαίνεται, για μια χώρα που αδιαφορεί για τον πολιτισμό, κάθε σινεμά που θα γράφει «Κλειστόν» θα είναι απλά ένα ακόμα άδειο κτίριο που περιμένει τη δικιά του μεταποίηση: σούπερ μάρκετ, αποθήκη, αφορμή για τηλεοπτικά και πολιτικά συμφέροντα. Ας μας αφήσουν στην ησυχία μας πια! {

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

´³ ¸À¶ ¸ ¸ r ÀK UK@RS@Q@ LDSQNONKHRMDVR FQ

©p{ á©p © á ©{ ¡©ß © { á © © pâ ©Ò ©{

ß © © ß © © ¡ ß © { à © Ò © © â© © © © ¡ © à © © { á © © Ò © © ¡ Ò © © ©Ë{ © {â© ¡âp © â ©

p ä© ¡© © ¡ à © { ¡ á © p ©{ ßp © © ä ©Ép á © ¡{ ©âp © © á © © â{ © ¡ ©Ë¢ ©ß ©pà © ©Ép ¢â © p © ¡ ©Î Ò ¡ © ¡Ò © ä © © ß © Ò p ©c pâ ©Ð{ Ò i© © ¡pp á © © { ¡ â© © © Ó Ò ¡ ©Ö © © Ò © © Ë¡ { © © ¡ ß ©p © © à© Ò ©&QDDMOD@BD © ä © © â © © â p ©Ö © ß © ¡© á ©cÎ á © {â© © © {â© i© ©.ODQ@ ©{ p

Ò © ¡ pß © á © {â©â © © â p © © © p{ á ©{ ¡© { âp © © ¡ ß © â ©p ©ä © pá ¡© © {â ©p © p â© © © à © ¡© { ä ©p © ¡ ä © ©p © ä

¡ ©p ©ßp pÒ© ¡ ©{Ò © © Ò ©c ä © à © ä © ¡ p i

::: 0(75232/,635(66 *5

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

Νίκι Φρεντς είναι το ψευδώνυμο του διεθνώς επιτυχημένου συγγραφικού δίδυμου και ανδρόγυνου Νίκι Τζέραρντ και Σον Φρεντς, το οποίο έχει γράψει ήδη 12 πολύ επιτυχημένα μυθιστορήματα - όλα ψυχολογικά θρίλερ. Το βιβλίο τους “Blue Monday” κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα και προκαλεί στον αναγνώστη απανωτές ταχυκαρδίες μέχρι να φτάσει στο τέλος. Ο μικρός Μάθιου εξαφανίζεται και η φωτογραφία του κάνει το γύρο των εφημερίδων. Η ψυχοθεραπεύτρια Φρίντα Κλάιν βλέποντας τη φωτογραφία θυμάται τα παράξενα και νοσηρά όνειρα ενός ασθενούς της. Ονειρα που περιγράφουν με την παραμικρή λεπτομέρεια τα χαρακτηριστικά του παιδιού που τόσο λαχταρά να αποκτήσει ο ασθενής της. Απλή σύμπτωση; Πώς μπορεί η Φρίντα να παραβιάσει το ιατρικό απόρρητο; Και πώς εμπλέκεται σε όλα αυτά μία απαγωγή που είχε γίνει 20 χρόνια πριν;

Οταν ακούς το όνομα Αρης Αλεξάνδρου, δύο πράγματα σου έρχονται στο μυαλό, «Το κιβώτιο» (εκδ. Κέδρος) και οι μεταφράσεις του. Οχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Το τριμηνιαίο περιοδικό ποίησης «Τα ποιητικά» (εκδ. Γκοβόστη), θέλοντας να τιμήσει την αφοσίωση και την προσφορά των μεταφραστών ποίησης -που συχνά παραγνωρίζονται-, θεσπίζει το Βραβείο Μεταφρασμένης Ποίησης «Αρη Αλεξάνδρου». Καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή υποψηφιοτήτων είναι 31η Μαρτίου 2012 - ημέρα της τιμητικής εκδήλωσης που διοργανώνουν οι εκδόσεις στο βιβλιοπωλείο τους για τον Αρη Αλεξάνδρου. Θα κριθούν ποιήματα που έχουν εκδοθεί το 2011. Η κριτική επιτροπή του βραβείου αποτελείται για φέτος από τους: Τιτίκα Δημητρούλια, Αλέξη Ζήρα, Γιώργο Μπλάνα, Κώστα Παπαγεωργίου και Βαγγέλη Χατζηβασιλείου. Τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου στις 8 το βραδύ η Εταιρεία Συγγραφέων προτείνει ένα διαφορετικό τρόπο διασκέδασης στο Θέατρο Εξαρχείων (Θεμιστοκλέους 69), το «Ποιος είν’ τρελός από έρωτα; Ας κάνει λάκκους στην αυγή». Από τους στίχους του Γιώργου Σαραντάρη, η ομάδα πεζογραφίας της Εταιρείας Συγγραφέων συγκέντρωσε κείμενα της κλασικής και σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας που εικονογραφούν τις χαρές και τα βάσανα του έρωτα. Διαβάζουν με το δικό τους ιδιαίτερο τρόπο οι ηθοποιοί: Αννίτα Δεκαβάλλα και Τάκης Βουτέρης. Παίζουν οι μουσικοί: Οθων Αρετουλάκης, Ιωσήφ Γεμενετζόγλου, Στέφανος Γάτσιος, Νίκος Τσιαμήτρος.

Πολ Οστερ εναντίον Ταγίπ Ερντογάν. Ο πρώτος δήλωσε ότι Ε δεν πρόκειται να επισκεφτεί την δ Τουρκία και την Κίνα ως ένδειξη Τ διαμαρτυρίας για τη φυλάκιση δ συγγραφέων και δημοσιογράφων. σ Ο δεύτερος, απτόητος, απάντησε: «Λες και σε χρειαζόμαστε! σ Ποιος νοιάζεται αν θα έρθεις ή Π ό όχι; Λες και η Τουρκία θα χάσει κάποιο μεγαλείο». Στην Τουρκία κ δεκάδες δημοσιογράφοι έχουν φυλακιστεί με την κατηγορία ότι συμμετέχουν σε συνωμοσίες για ανατροπή της κυβέρνησης ή γι ότι έχουν σχέσεις με Κούρδους ότ αντάρτες. Ενα από τα πιο πρόα σφατα περιστατικά είναι η σύλσ ληψη και φυλάκιση του Τούρκου λ εεκδότη και ακτιβιστή Ρατζίπ Ζαρακολού, γνωστού στην ΤουρΖ κία για τις προσπάθειές του να κ εεκδώσει βιβλία που «ενοχλούν» ττο καθεστώς. Φυσικά, η κυβέρνηση Ερντογάν αρνείται ότι οι λόγοι φυλάκισής τους είναι τα γραπτά τους.

¹¨²~ ¸ » »Ð ¨µ¹²|´¹ Την ώρα που στις περισσότερες πόλεις οι χρήστες του διαδικτύου διαδηλώνουν κατά της ACTA, ο Πάουλο Κοέλιο προτρέπει τους αναγνώστες να κατεβάζουν πειρατικά τα βιβλία του. Η ACTA (AntiCounterfeiting Trade Agreement ή ελληνιστί: Εμπορική Συμφωνία Καταπολέμησης της Παραποίησης) έχει θεωρητικά ως στόχο την καταπολέμηση του παράνομου εμπορίου αγαθών που προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα και εμπορικές ονομασίες. Οι επικριτές της όμως καταγγέλλουν πως προσπαθεί με πλάγιο τρόπο να περάσει νέους νόμους που θα καταργήσουν την ελευθερία στο ίντερνετ και θα πνίξουν την καινοτομία. Στο στόχαστρό τους βρίσκεται ιδιαίτερα η πρόβλεψη που καθιστά τους παρόχους αποκλειστικά υπεύθυνους για τις παραβιάσεις πνευματικών δικαιωμάτων στο δίκτυό τους. Την ώρα, λοιπόν, που σε περισσότερες από 150 χώρες διαδηλώνουν κατά της ACTA, ο Πάουλο Κοέλιο δηλώνει: “Τhe more people ‘pirate’ a book, the better”, φέρνοντας με το μέρος του ακόμη και αυτούς που άκουγαν για σύμπαν και συνωμοσίες και έβγαζαν σπυράκια. Αποφάσισε να συνεργαστεί με την ιστοσελίδα διακίνησης πειρατικού υλικού The pirate Bay και καλεί τους «πειρατές όλου του κόσμου» να μοιραστούν ό,τι έχει γράψει μέχρι τώρα στη ζωή του. Μέσα από το blog του, με την υπογραφή “The pirate Coelho”, ο συγγραφέας κάλεσε τους αναγνώστες να κατεβάσουν τα έργα του και, αν τους αρέσουν, να αγοράσουν ένα τυπωμένο αντίγραφο, τονίζοντας ότι από τότε που «πειρατικά» αντίτυπα των βιβλίων του άρχισαν να κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο, οι πωλήσεις των βιβλίων του έχουν αυξηθεί σημαντικά. Για την κίνηση ACTA είπε πως αποτελεί πραγματικό κίνδυνο όχι μόνο για τους Αμερικανούς, αλλά και για ολόκληρο τον πλανήτη. Το κατά πόσο βέβαια όσοι κατεβάζουν τα έργα του στον ηλεκτρονικό τους υπολογιστή είναι καλυμμένοι νομικά είναι ένα άλλο θέμα...

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5 s¸ r ¸Àn¸ r À

Ð © ©p Ò ¡ © { Ò © © { ¡ pß © ¡ â© á ¡p © Ò © { á ¡ Ð Ò ©Õß{{ © © ä © ¡©{ Ò ©c á i©{ ¡© á © © © ¡ á ¡© ©Óß © à©cÓá ©Ï ä ¡ i© ¡© Ë ä© Ò ¡ ©Ö ©ß © á¢ © ©{ ß © Ò© ©{ p ß ©p ¡ á © { ©{ ¡©p Ò ¡ ©c

{ à p © © p {á ¡p © ¡ â© ¡ â© © ßp © ¡©p Ò ©Ô ©â{ © © p âp © p á ©Ô{ © p Ò © ©á © © ¡ â© ¡ © © ¡ â© © à p © ©ß © á © â© â{ © à © {â© ¡ â©{ ¡© ¡ á¢ p ©pß © àp i © p ¡ © © ¡ á © © ß © á¢ ¡ © ©Ð{ Ò ©Ø ¡ ¥ ©É ©Ð{ Ò ©Ê ©É Ò © Ò ©Ë¡ ¡p Ò ©É á ©Ð ¡ pÒ ©Î Ò © ä ©Ï Ò ©Ë ß ©Ï á ¡ © ©Ö Ò © © { á ©ß © { p á© ©p ¡ à ©Ö Ò ©ØÒ © Ð{ Ò ©Ø Ã á

::: 0(75232/,635(66 *5

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

Τα «φυτώριά» τους παρουσιάζουν τρεις μεγάλες ακαδημίες χορού σε ένα ιδιαίτερο γκαλά χορού στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας και Κόκκαλη 1) στις 18 και 19 Φεβρουαρίου. Η Ακαδημία μπαλέτου Bolshoi της Μόσχας, η Βασιλική Ακαδημία Μπαλέτου Covent Garden του Λονδίνου και η Ακαδημία Μπαλέτου της Σκάλας του Μιλάνου έρχονται στην Αθήνα για να μας δώσουν ένα δείγμα της υψηλής τους τεχνικής και ακρίβειας σε κλασικά και σύγχρονα έργα για τέσσερις μοναδικές παραστάσεις.

Η Λία Τσολάκη, έπειτα από μια μακρόχρονη πορεία στο εξωτερικό, επιστρέφει στην Ελλάδα χορογραφώντας την παράσταση “PARKing” από τις 20 έως τις 26 Φεβρουαρίου στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206). Πρόκειται για ένα αυτοσχέδιο πάρκο από το οποίο βιώνουμε τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Οσοι ζουν εκεί έχουν δημιουργήσει τη δική τους κοινότητα με τα δικά της ιδιόμορφα χαρακτηριστικά, σαν μια μικρογραφία της κοινωνίας. Διασταυρώνουν τις προσωπικές τους σχέσεις και κάνουν το δικό τους αγώνα δρόμου.

Οι Action Hero θα βρεθούν στην Αθήνα για τέσσερις μοναδικές παραστάσεις στο BIOS (Πειραιώς 84) με δύο performances, το “A Western” (23-24/2) και το “Watch Me Fall” (25-26/2). Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για μια performance σε μπαρ. Η ομάδα τοποθετεί στο χώρο μια κοιλάδα, το σαλούν της και έναν άδειο δρόμο. Το κοινό τη συναντά και όλοι μαζί φτιάχνουν το δικό τους γουέστερν. Στη δεύτερη περίπτωση πρόκειται για μία επίσης διαδραστική performance, με το κοινό να προσπαθεί να μπει μέσα σε ένα βαρέλι, να περάσει πάνω από τη ράμπα με 150 χμ. την ώρα και να πηδήξει πάνω από 10 διώροφα λεωφορεία! Το γνωστό παιχνίδι «Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο» διασκευάζει η Ηλέκτρα Ελληνικιώτη από τις 20 Φεβρουαρίου στο Χώρο Τέχνης και Δράσης Βρυσάκι (Βρυσακίου 17). Επτά παίκτες άγνωστοι μεταξύ τους καλούνται να συμμετάσχουν στο πρώτο τηλεπαιχνίδι της ελληνικής τηλεόρασης το 1965. Στην παράσταση «Πέφτει η νύχτα στην Αθήνα» οι όροι του παιχνιδιού γνωστοί. Ανάμεσα στους παίκτες βρίσκονται δύο δολοφόνοι που για να κερδίσουν πρέπει να σκοτώσουν όλους τους παίκτες χωρίς να τους αντιληφθούν. Η δολοφονία γίνεται με το κλείσιμο του ματιού. Μόλις τελειώσει όμως το γύρισμα, οι παίκτες θα ανακαλύψουν ότι η ζωή μόλις άρχισε με ένα αληθινό έγκλημα και έναν ή περισσότερους πραγματικούς δολοφόνους.

Στη σκηνή του Θεάτρου Αθηνών (Βουκουρεστίου 10) ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης σκηνοθετεί τον Στέλιο Μάινα και τη Δήμητρα Ματσούκα στο έργο «Μια πορνογραφική σχέση» που έγινε παγκοσμίως γνωστό από την ομώνυμη γαλλική ταινία (“Une liaison pornographique”). Στην ταινία, για την οποία η Ναταλί Μπάιγ κέρδισε το πρώτο βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο Φεστιβάλ της Βενετίας, οι ήρωες περνούν από τη φάση της αμηχανίας στη φάση της οικειότητας, της τρυφερότητας και της ελπίδας ότι αυτό που ζουν θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια κανονική σχέση, παρόλο που το αρχικό ζητούμενο ήταν μόνο το σεξ. Μπορεί, όμως, μια τυπική γνωριμία με σκοπό την υλοποίηση μιας φαντασίωσης να οδηγήσει σε μια κανονική σχέση; Η απάντηση στο Θέατρο Αθηνών.

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

u | | t v | | ::: 0(75232/,635(66 *5

m± ¸Àm ¸ r ÀJ JXQH@J@JNT LDSQNONKHRMDVR FQ

É{â© © ©ß © àp © ©Ð ©ØÒ ©p ä © © pÒ © © © © © Ò© ¡p{ Ò p Ò© ¡©{ ¡ Ò¢ © {â© ©Ð á ¡©ß © ©É{ á ¡© © á©Ì ¡p{ ¡ Ò © ©Ï á ¡© © ©ß ©cÍ©É â{ © ©Ð â © ©p Ò©

ä ©ß i ©Ð © Ò©¢ © © Ò ©ß ©p ä © © ©{ p â Ò©p ©{ © © à© ©p

á© ©c á i© ¡© ß ©pß © © p © ¡ á © © à © ¡© ©

::: 0(75232/,635(66 *5

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

• Η εφημερίδα αποτελεί το βασικό άξονα της νέας ομαδικής έκθεσης της γκαλερί The Breeder (Ιάσωνος 45, Μεταξουργείο) με τίτλο “The Newspaper Show”. Στο πλαίσιο της σύγχρονης ψηφιακής εποχής το υπό απειλή ενημερωτικό έντυπο χρησιμοποιείται είτε ως καμβάς είτε ως εννοιολογική βάση από τους συμμετέχοντες εικαστικούς. Η έκθεση έχει διάρκεια μέχρι τις 10 Μαρτίου και παίρνουν μέρος οι καλλιτέχνες: Δημήτρης Αντωνίτσης, Αλέξανδρος Βασμουλάκης, b., Tjorg Douglas Beer, Απόστολος Γεωργίου, Κωνσταντίνος Κακανιάς, Ηλίας Καφούρος, Πάρις Κούτσικος, Lucas Lenglet, Δάφνη Μπαρμπαγεωργοπούλου, Μαργαρίτα Μυρογιάννη, Σωκράτης Σωκράτους, Σοφία Τούμπουρα, Gabriel Vormstein, Tao Xue. • Τo Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138, Αθήνα) και το Βρετανικό Συμβούλιο παρουσιάζουν την έκθεση με τίτλο “Made in Britain”. Στο πλαίσιό της θα παρουσιαστούν στο χώρο του μουσείου 150 έργα από την πλούσια συλλογή σύγχρονης βρετανικής τέχνης του British Council. Η έκθεση καλύπτει τις δεκαετίες 1980-2010 και περιλαμβάνει έργα διεθνούς εμβέλειας καλλιτεχνών, όπως είναι οι Keith Arnatt, Helen Chadwick, Peter Doig, Gilbert & George, Damien Hirst, Sarah Lucas, Mark Titchner, Cornelia Parker και Mark Wallinger. Η επιλογή της χρονικής περιόδου δεν είναι τυχαία, καθώς πρόκειται για ένα διάστημα κατά το οποίο σημειώθηκαν σημαντικές αλλαγές και αναδιαρθρώσεις σε κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο στη Μεγάλη Βρετανία, οι οποίες καταγράφηκαν και μέσα από την τέχνη. Η έκθεση έχει διάρκεια μέχρι τις 22 Απριλίου και παράλληλα περιλαμβάνει εκπαιδευτικά προγράμματα, διαλέξεις και εκδηλώσεις. • Η έκθεση των Kati Mahrt και Μιχάλη Αρφαρά με τίτλο «Διαπεραστικές Σκιές» εγκαινιάστηκε την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου στο TAF (Νορμανού 5, Μοναστηράκι). Οι συμμετέχοντες εικαστικοί υπογράφουν και την επιμέλεια της έκθεσης, στην οποία μια σειρά αντικειμένων και εικόνων έρχονται σε διάλογο και αποτυπώνουν το νόημα και τους συμβολισμούς των σκιών. Οπως καταθέτουν και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες: «Ανέκαθεν μας απασχολούσαν οι σκιές. Κάποτε που η ζωή μας είχε πιο άμεση επαφή με τη φύση, οι σκιές χρησίμευαν ως εργαλείο που μας έδειχνε την κατεύθυνση ή μας βοηθούσε στη μέτρηση του χρόνου. Παράλληλα, όμως, ήταν για τον άνθρωπο σκοτεινά και αινιγματικά φαινόμενα, κάτι που ισχύει μέχρι σήμερα. Οι μύθοι γύρω από τις σκιές αποτελούν πλέον αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Η αλληγορία του Πλάτωνα με τη σπηλιά περιγράφει την ανθρώπινη ύπαρξη σαν ένα θέατρο σκιών». Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 15 Μαρτίου. • Η εγκατάσταση “Hanging Gardens” της Τόνιας Αβδελοπούλου, η οποία θα παρουσιάζεται στο Beton7 (Πύδνας 7, Βοτανικός) μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου, συνδυάζει πρωτότυπα τον ήχο με τις εικαστικές τέχνες. Το έργο, έχοντας ως αφετηρία τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, αναφέρεται στις απόπειρες επανατοποθέτησης του ρομαντικού και ερωτικού στοιχείου στην καθημερινότητά μας και στην ανάγκη αισθητικής βελτίωσης του σύγχρονου αστικού τοπίου.

• Το Ιδρυμα ΔΕΣΤΕ (Φιλελλήνων 11 & Εμμ. Παππά, Νέα Ιωνία) παρουσιάζει την έκθεση του Κώστα Πανιάρα με τίτλο “Ultra Marine” μέχρι και την Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου. Ο ποιητής Γιώργος Βέης αναφέρει χαρακτηριστικά στο κείμενό του για την έκθεση: «Στην εγκατάσταση με τίτλο ‘Ultra Marine’, κυματοειδή μεταλλικά ελάσματα, με τον ψυχρό υπερ-νατουραλισμό του έτοιμου βιομηχανικού υλικού και χωρίς την παραμικρή επέμβαση του δημιουργού δίνουν στο έργο μια ανησυχητική ‘σιωπή’ και έναν υπόκωφο υδραργυρικό φωσφορισμό, που παραπέμπουν σε αρχέγονα και μεγάλα αναπάντητα υπαρξιακά ερωτηματικά».

²~´z´ µ¹¸» ¨{ ¼¶ » ¨ Ο Δημήτρης Φουτρής παρουσιάζει τη νέα του ατομική έκθεση στο project space Anonymous Star - Fdc, Inc (Ερμού 6, Αθήνα) με τίτλο «Στοιχειωμένοι είμαστε, θαύματα επιδιώκουμε (πέρα από τον γκρεμό)». Ο εικαστικός επιστρατεύει διάφορα μέσα, όπως το βίντεο και τη ζωγραφική, για να αποδώσει την έννοια του «γκρεμού» συμβολικά και κυριολεκτικά. «Σε μία εποχή που έχει χαρακτηριστεί από αποτυχημένες ουτοπίες, η φαντασία προβάλλει ως το μόνο είδος επιβίωσης και ο Φουτρής διατυπώνει ξεκάθαρα μια συνειδητή προσπάθεια να παρουσιάσει μία μηυπερβατική, κοσμική τέχνη που εμπεριέχει ακόμα την ελπίδα. Ο γκρεμός ως σύμβολο δεν σημαίνει απαραίτητα αδιέξοδο, πτώση ή θάνατο, αλλά το τέλος ενός δρόμου και το ξεκίνημα ενός άλλου», αναφέρει χαρακτηριστικά στο κείμενό της για την καινούργια δουλειά του Φουτρή η Χριστίνα Ανδρουλιδάκη. Το μεταφυσικό και θρησκευτικό στοιχείο χαρακτηρίζουν τη μέχρι τώρα δουλειά του καλλιτέχνη, ο οποίος μας είπε αναφορικά με τη νέα του έκθεση: «Η έκθεση ‘Στοιχειωμένοι είμαστε, θαύματα επιδιώκουμε (πέρα από το γκρεμό)’ πραγματεύεται την έννοια του ‘γκρεμού’. Ο γκρεμός είναι το στάδιο εκείνο το οποίο κινητοποιεί τη συνείδησή μας προς μια περισυλλογή, ισορροπώντας ανάμεσα στη μελαγχολία και την αισιοδοξία. Φτάνοντας στο τέλος αναρωτιόμαστε τι υπάρχει μετά. Τι θα γίνει στο επόμενο βήμα. Το μέλλον και το παρόν σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση και τις κοινωνικές επιπτώσεις της». Υπάρχει ενδεχομένως κάποια σύνδεση της έκθεσης αυτής με την προηγούμενη ατομική δουλειά του Φουτρή με τον τίτλο «Σουορνχεϊλίνγκλεϊ»; «Το ‘Σουορνχεϊλίνγκλεϊ’ δεν ήταν μια υπαρκτή λέξη, αλλά προσέγγιζε την ιδέα ενός φανταστικού τόπου. Συμβόλιζε ένα φανταστικό μέρος, ένα κομμάτι γης, μια τοποθεσία, δίνοντας έμφαση σε ιδέες όπως αυτή του τραγικού ανάμεσα στον παραλογισμό της πραγματικότητας και τη μεταφυσική ανησυχία, στην ευθραυστότητα, αλλά και στο ευάλωτο της ύπαρξης. Και στις δύο εκθέσεις ο κοινός παράγοντας των έργων είναι ότι διερευνούν έννοιες όπως αυτή του ιερού, της ταυτότητας, του πόνου, της εξουσίας, του θανάτου». Περισσότερα στοιχεία για την έκθεση θα βρείτε στις ιστοσελίδες AFJFQOFPCLRQOFP FKCL και CA@FK@ ?ILDPMLQ @LJ. Η έκθεση έχει διάρκεια μέχρι τις 10 Μαρτίου. K.K.

v¹´¹j°ÀÀ´j¯j¹° Às ± Àª À Ànritiniotis@metropolisnews.gr

5 ©© É£©Ôp{Òp ©Ð Ò © © Ò © ¡å ©© c ¡© ¡© ¡ Ò ©p ¡åi © © á© © ¡ pß © {â©ß © â © à ©© Ö ©{ á© á¢ ©Ö © Ò ¡© { ßp © ©ß p © à© © Ò © ©© cÕ © ¡© ä ©Ö ©p ©ß ©? G©"@QNK i ©© 6DA "@LDQNMå

::: 0(75232/,635(66 *5

¼ rÀ À¸ ¸ ® À i ³ ¸ À·¸ ¸r

“ *

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

iniª»¿´lÀ·t´l

(...) δύο ιστορικά μνημεία* του Εθνους (...)

”

Ευάγγελος Βενιζέλος

jn·ªt²j°ni j´i»»¿ni»iÀ »tuÀ¼lnt°¹tuÀ¶¹tuÀ Οι αντιδράσεις των τελευταίων ημερών στις δηλώσεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κρύβουν ορισμένα, λιγότερο ή περισσότερο εμφανή, ελαττώματα του δημόσιου εν Ελλάδι βίου. Το πρώτο είναι η σεμνοτυφία. Οι εκπρόσωποι μιας πολιτικής τάξης που, αδυνατώντας να προχωρήσουν σε ουσιαστικές δαπάνες στις -γνωστές και χαίνουσες- πληγές της κρατικής σπατάλης, κόπτονται τώρα για την «παρέμβαση» των Ευρωπαίων στα εσωτερικά μας. Εξεγείρονται για την, πράγματι άκομψη και επιθετική, απαίτηση των Γερμανών για το πότε πρέπει να γίνουν εκλογές και πώς θα είναι η νέα κυβέρνηση, αλλά τα προηγούμενα δύο χρόνια δεν έκαναν τίποτε για να το αποτρέψουν. Το δεύτερο ελάττωμα είναι αυτό της φθηνής παλικαριάς για τους «κακούς Γερμανούς» που θέλουν να μας «ρουφήξουν» το αίμα. Μας μισούν επειδή έχουμε ήλιο και εκείνοι σκοτάδι, επειδή είμαστε γεμάτοι σκέρτσο και μπρίο, ενώ αυτοί είναι ξενέρωτοι. Το τρίτο ελάττωμα είναι ο ανορθολογισμός στον οποίο σε οδηγούν όλοι αυτοί οι συναισθηματισμοί. Ως κοινωνία βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την προαναγγελθείσα κατάρρευση του μοντέλου της ζωής μας. Στο δημόσιο βίο, στις εργασιακές σχέσεις, στον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά μας σπουδάζουν, στην ποιότητα των ιατρικών υπηρεσιών που μας παρέχονται. Η ιστορία έχει δείξει ότι, αν θέλει κάποιος να αντιστρέψει την αρνητική παλίρροια των εξελίξεων, πρέπει να φτιάξει αναχώματα. Η κοινωνία μας δεν είναι έτοιμη για τόσο μεθοδικές διεργασίες. Οι εγχώριες ελίτ σαστισμένες ψάχνουν τρόπο να φυγαδεύσουν χρήματα, ενώ οι πολιτικοί με ρητορικά «μερεμέτια» εξακολουθούν ακόμη και τώρα να κοροϊδεύουν ευθέως τους πολίτες. Την ίδια στιγμή τμήματα του πληθυσμού, εκ της οδυνηρής ανάγκης στην οποία έχουν περιέλθει, ρέπουν στην ιδεολογική «ριζοσπαστικοποίηση». Το μείγμα που δημιουργείται είναι μείγμα καταστροφής. Προφανώς, οι Ευρωπαίοι έχουν τις ευθύνες τους. Ωστόσο μόνο με εργώδη διαχείριση και λογική αναδιοργάνωση του μέλλοντός μας θα κατορθώσουμε να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες προκλήσεις που ακολουθούν. Για αρχή ας τα βγάλουμε πέρα. Ο απολογισμός και η απόδοση ευθυνών μπορούν να περιμένουν... ¶¸ ± Às³

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

»¹»´t¹À»j´tu° Ο εκκεντρικός γιατρός dr. House και οι «Ιατρικές Υποθέσεις» θα μας εγκαταλείψουν μετά την ολοκλήρωση του όγδοου κύκλου επεισοδίων. Δύο μήνες πριν από το τελευταίο ιατρικό μυστήριο ανατρέχουμε λίγο στην ιστορία του ήρωα με το μπαστούνι. Às¸ r ¸ Àn¸ r

Δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Από τα 40 βραβεία, τις δύο Χρυσές Σφαίρες, τα Vicodin, το καυστικό χιούμορ, την Κάντι, τα μπλε μάτια ή την «13»; Αναγκαστικά θα αρχίσω από το τέλος. Ο dr. House μάς εγκαταλείπει. Και μαζί με εμάς εγκαταλείπει όλους τους ασθενείς αυτού του κόσμου που πάσχουν από σπάνιες ασθένειες -με ονόματα άνω των τεσσάρων λέξεων- που δεν μπορεί κανείς να εντοπίσει. Για να μην πω ότι κανείς δεν τις ξέρει. Σύμφωνα με το BBC, τα επεισόδια της σειράς θα ολοκληρωθούν τον Απρίλιο έπειτα από οκτώ κύκλους και αμέτρητους φανατικούς θεατές. Μόνο στο Facebook η σελίδα του περίεργου γιατρού έχει αυτή τη στιγμή 26.450.464 likes, που αναμένεται να αυξηθούν όσο πλησιάζουμε προς το τέλος. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας συστήσουμε τον αγαπημένο μας γιατρό σε όσους δεν έχουν πέσει θύματα της γοητείας ή της κυνικότητάς του. Ο dr. House, λοιπόν, κατά κόσμον Hugh Laurie, είναι ο πρωταγωνιστής της αμερικανικής σειράς «Ιατρικές Υποθέσεις» ή “Ηouse M.D.”. H Wikipedia χαρακτηρίζει τη σειρά «τηλεοπτικό ιατρικό δράμα», αλλά οι χαρακτηρισμοί σε αυτή την περίπτωση δεν έχουν και μεγάλη σημασία. Θα μπορούσε να ονομαστεί κάλλιστα σειρά ιατρικού μυστηρίου ή και σκέτο «μυστηρίου», αφού ο τρόπος με τον οποίο ο πρωταγωνιστής και η ομάδα του καλούνται να ανακαλύψουν την ασθένεια-μυστήριο θυμίζει ντεντέκτιβ. Ο House δεν φοράει στολή, δεν δέχεται εύκολα περιστατικά και βαριέται αφόρητα. Εχει έναν πινάκα αντίστοιχο με αυτόν των αστυνομικών υπηρεσιών και καταγράφει συμπτώματα και πιθανά αίτια. Για να συγκεντρώσει τα στοιχεία αυτά πολλές φορές -ίσως τις περισσότερεςκαταφεύγει σε πρακτικές αμφίβολης ηθικής και για να πείσει τον ασθενή, τους συγγενείς του, τη διευθύντριά του και τον Θεό τον ίδιο ότι έχει δίκιο είναι ικανός για τα πάντα. Και φυσικά έχει πάντα δίκιο. Εχει χρειαστεί να παίξει θέατρο, να κλέψει στοιχεία από σπίτι ασθενή του, να πιέσει ψυχολογικά τους οικείους του, να ντυθεί ιππότης σε καρναβάλι, να απαγάγει ασθενή, να χειρουργήσει χωρίς επίσημη άδεια, να ψάξει στα

γεννητικά όργανα μιας γυναίκας ενώ έχει σταματήσει παράνομα το ασανσέρ που τη μεταφέρει στο χειρουργείο. Τις περισσότερες φορές το αποτέλεσμα τον δικαιώνει. Οι ασθενείς συχνά κρύβουν στοιχεία και οι συγγενείς τους το ίδιο (το μότο του είναι: “Εverybody lies”), η διευθύντρια -καμιά φορά- δεν τον εμπιστεύεται και η κοπέλα που είχε εγκλωβίσει μέσα στο ασανσέρ είχε ένα τσιμπούρι στα γεννητικά της όργανα που θα τη σκότωνε από στιγμή σε στιγμή. Και υπάρχουν δεκάδες τέτοια περιστατικά, για την ακρίβεια 167, όσα και τα επεισόδια που έχουν προβληθεί στην Αμερική. Τα ανωτέρω αφορούν τον άψογο επαγγελματία, τον ταλαντούχο γιατρό, τον διορατικό dr. House. Αν η σειρά έμενε μόνο σε αυτό, θα ήταν μία ακόμα σειρά με ιατρικά θέματα και ελάχιστους τηλεθεατές. Οι «Ιατρικές Υποθέσεις», όμως, είναι εδώ και χρόνια η αγαπημένη τηλεοπτική σειρά των Αμερικανών (και όχι μόνο), γιατί ο χαρακτήρας του House είναι το ίδιο αλλόκοτος με τη δουλειά του. Καταρχήν πονάει. Και κουτσαίνει. Και παίρνει συνέχεια Vicodin, τα οποία κάποια στιγμή του στέρησαν την άδειά του και τον έστειλαν σε κλινική. Εμείς όμως δεν πτοηθήκαμε. Τον αγαπούσαμε και τότε. Οπως και τότε που εμφανίστηκε γυμνός στη σύντροφο του φίλου του Γουίλσον ή τότε που διάλεξε μια τραβεστί για συνοδό του στο εστιατόριο όπου είχαν ραντεβού για να φάνε «τετράδα». Ή τότε που ανακοίνωσε σε όλους τις σεξουαλικές προτιμήσεις της «13» και τη μίζερη ζωή του «πλαστικού χειρουργού» βοηθού του. Τον λατρέψαμε όλες τις φορές που μίλησε άσχημα σε ασθενείς, που τους είπε κατάμουτρα την αλήθεια, που έπαιξε μαζί τους σαν να πρόκειται για πεντάχρονα παιδιά. Γιατί, για να φτάσει στο σημείο να ασχοληθεί μαζί σου ο dr. House, σημαίνει κυρίως ένα πράγμα: Οτι θα κάνει ό,τι μπορεί για να σε σώσει. Οπότε τα υπόλοιπα είναι απλώς λεπτομέρειες.

Τι προλαβαίνεις να κάνεις μέσα σε 54 ώρες; Ισως να πας μια σύντομη εκδρομή, να ξεκουραστείς από την πίεση της δουλειάς ή να δημιουργήσεις μία καινοτόμο επιχείρηση από το μηδέν. Αυτό τουλάχιστον έκαναν μεταξύ 10 και 12 Φεβρουαρίου 15 ομάδες νέων ανθρώπων με όρεξη για δουλειά συμμετέχοντας στο Athens Startup Weekend που πραγματοποιήθηκε στο Kέντρο Kαινοτομίας της Microsoft. Η “Metropolis” βρέθηκε εκεί κατ’ αποκλειστικότητα και σας μεταφέρει όλες τις πρωτοποριακές ιδέες. Ài ³¸Àµ ¸

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

lÀ¢ ¸ ¸¡À À r Το Athens Startup Weekend πραγματοποιείται για τέταρτη χρονιά στη χώρα μας έχοντας αναδείξει μέχρι στιγμής επιτυχημένες επιχειρήσεις, όπως το CoLab και το Babelverse. Στόχος του είναι να συγκεντρώσει τα άτομα που ενδιαφέρονται για την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία και να τα βοηθήσει να κάνουν κάτι πρωτοποριακό. «Θέλουμε μέσα από το event να αποδείξουμε ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να ξεκινήσεις μία startup επιχείρηση, να πάρεις μία ιδέα που έχεις και να τη φέρεις σε ένα πρώτο σημείο υλοποίησης», αναφέρει ο Φώτης Δραγανίδης, γενικός διευθυντής του Κέντρου Καινοτομίας της Microsoft. Για να το καταφέρουν οι διοργανωτές προσπαθούν να παντρέψουν τις ιδέες με τις ομάδες. «Εσύ μπορεί, λόγου χάρη, να έχεις μια καλή ιδέα, να είσαι καλός marketeer, αλλά να μην μπορείς να κάνεις mobile development ή να μην έχεις τα χρήματα να πληρώσεις για web design. Ερχεσαι, λοιπόν, στο event, λες την ιδέα σου ανοιχτά στον κόσμο, σχηματίζεις την ομάδα και ξεκινάς να δουλεύεις πάνω της», υποστηρίζει. Παράλληλα, υπάρχουν μέντορες που βοηθούν τους συμμετέχοντες σε νομικά ζητήματα, θέματα μάρκετινγκ και business, τους συμβουλεύουν και λύνουν τυχόν απορίες τους. Το Κέντρο Καινοτομίας της Microsoft ως χορηγός «βοηθά τη διοργάνωση, προσφέρει το χώρο, διαθέτει άτομα που ασχολούνται με το event μήνες πριν ώστε να στηθεί σωστά και ψάχνει κι άλλους χορηγούς. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως μετά δεν αφήνουμε τις startup μόνες τους, αλλά συνεχίζουμε να τις υποστηρίζουμε παρέχοντάς τους δωρεάν λογισμικό, χώρους στα γραφεία μας για να έρθουν να δουλέψουν για 6 ή 12 μήνες, τους δίνουμε συμβουλές πάνω στη δουλειά τους και φυσικά τους ανοίγουμε τις απαραίτητες πόρτες στην αγορά», καταλήγει.

::: 0(75232/,635(66 *5

Οι τρεις νικητές του διαγωνισμού είναι κατά σειρά οι Useum, Yummy Mummy και Kinect Life. Η πρώτη ομάδα θα ταξιδέψει το Μάρτιο στο Βερολίνο για να παρουσιάσει μαζί με άλλες startup από όλη την Ευρώπη την ιδέα της μπροστά σε ένα κοινό κορυφαίων επενδυτών, βετεράνων του χώρου και δημοσιογράφων. Επιπλέον, και οι τρεις θα λάβουν δωρεάν φιλοξενία τριών μηνών στο συνεργατικό χώρο coLab, καθώς και νομική υποστήριξη και συμβουλευτικές υπηρεσίες από την πλατφόρμα Startersfund. Ολοι οι συμμετέχοντες, τέλος, θα πάρουν δωρεάν για τρία χρόνια όλα τα προϊόντα της Microsoft και, αν προχωρήσουν, θα φιλοξενηθούν στο Κέντρο Καινοτομίας της εταιρείας.

Useum Η πρόταση που εντυπωσίασε περισσότερο από όλες τους κριτές και κατέλαβε την πρώτη θέση του διαγωνισμού ακούει στο όνομα Useum. Οι εμπνευστές της σκοπεύουν να φέρουν κοντά λάτρεις της τέχνης και ανερχόμενους δημιουργούς μέσα από μία διαδικτυακή πλατφόρμα. Ο χρήστης της υπηρεσίας θα μπορεί να «κατεβάζει» τα έργα που του αρέσουν στον ηλεκτρονικό του υπολογιστή και να τα προβάλλει με προτζέκτορα στον τοίχο του σπιτιού του επιλέγοντας μία σειρά από παραμετροποιήσεις. Στη συνέχεια, αν θεωρεί ότι ταιριάζουν, θα έχει τη δυνατότητα να παραγγείλει ψηφιακά προϊόντα έργου στηρίζοντας τους εικαστικούς καλλιτέχνες. 5SEUM À À ³

Yummy Mummy

Kinect Life

Στη δεύτερη θέση της διοργάνωσης βρέθηκαν τα μέλη της ομάδας Yummy Mummy. Το concept τους φανερώνεται από την απάντηση στην απλή -απλούστατη- ερώτηση «Γιατί να παραγγέλνεις junk food όταν τριγύρω σου υπάρχει τόσο πολύ και καλό σπιτικό φαγητό;». Ετσι οι συμμετέχοντες δημιούργησαν μία εφαρμογή που επιτρέπει σε όσους μαγειρεύουν (κυρίως στις νοικοκυρές) να διαθέτουν σε ανταγωνιστικές τιμές ορισμένα πιάτα συμπληρώνοντας το εισόδημά τους. Ο χρήστης το μόνο που έχει να κάνει είναι ένα κλικ στην εφαρμογή μέσα από το smartphone του, να δει τι υπάρχει κοντά του από «μαμαδίστικο» φαγητό, να εξετάσει τα... αστέρια του μάγειρα και, αν του αρέσει, αγοράζει το πιάτο.

Η ιδέα του Kinect Life αξιοποιεί το περιφερειακό της Microsoft, το Kinect, και βάζει το χρήστη μέσα στο παιχνίδι χρησιμοποιώντας κάμερα και ειδικούς αισθητήρες. Το software που ανέπτυξαν τα μέλη της ομάδας σού επιτρέπει να χειριστείς τα πάντα στον υπολογιστή σου, από προγράμματα μέχρι παιχνίδια, κουνώντας τα χέρια σου σε συνάρτηση με τη διάθεσή σου. Εάν για παράδειγμα δηλώσεις «τσαντισμένος» στο λογισμικό, απαιτούνται πιο έντονες κινήσεις για να ελέγξεις τα αντικείμενα, ενώ αν δηλώσεις «νυσταγμένος», τα πάντα γίνονται πιο εύκολα και πιο χαλαρά.

9UMMYÀ-UMMY À À ³

+INECTÀ,IFE À À ³

::: 0(75232/,635(66 *5

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

Orderro

Shopalyzer

Offerme.gr

Σύμφωνα με τους εμπνευστές της ιδέας, αυτή τη χρονική στιγμή υπάρχουν περίπου 90.000 επιχειρήσεις στην Ελλάδα που δραστηριοποιούνται γύρω από το φαγητό και το ποτό. Η εφαρμογή του Orderro στοχεύει να τις προσεγγίσει και να προσφέρει στο χρήστη τη δυνατότητα να προπαραγγείλει από το κινητό του το μενού προτού φτάσει στο εστιατόριο ή στην καφετέρια. Το κατάστημα έτσι θα οργανώνει καλύτερα την πελατεία του και ο πελάτης θα γλιτώνει τις ουρές, θα εξοικονομεί χρόνο και πιθανότατα χρήματα εάν υπάρχουν online προσφορές. Παράλληλα, η εφαρμογή θα προτείνει μέσω αλγορίθμων συνοδευτικά προϊόντα, όπως ένα κρασί που ταιριάζει καλύτερα με το δείπνο.

Πολλά μικρομεσαία καταστήματα δεν έχουν σήμερα τη δυνατότητα να δημιουργήσουν το δικό τους e-shop και να ωφεληθούν από το διαδίκτυο εξαιτίας του κόστους και του χρόνου που απαιτείται. Το Shopalyzer δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να κατασκευάσει το δικό του ηλεκτρονικό κατάστημα στο Facebook σε λιγότερο από πέντε λεπτά. Η πρόσβαση στους πελάτες γίνεται έτσι πιο εύκολη και περισσότερο άμεση, το κόστος παραμένει εξαιρετικά χαμηλό, ενώ υπάρχει η δυνατότητα για μεγάλη εξατομίκευση και προσθήκη παιχνιδιών.

Οσοι είναι “low/medium budget travellers” γνωρίζουν από πρώτο χέρι πόσο δύσκολο είναι να εντοπίσεις και να κλείσεις ξενοδοχεία που ανταποκρίνονται στα χρήματα και στις ανάγκες σου. Πολλά από αυτά δεν έχουν καν διαδικτυακή παρουσία, με αποτέλεσμα να χάνουν σημαντικό ποσοστό πελατών, ενώ παράλληλα δεν έχουν την ευκαιρία να διαπραγματευτούν τις τιμές τους ώστε να μη μείνουν άδεια. Το Offerme.gr αντιστρέφει τη διαδικασία και ζητά από τον ταξιδιώτη να δηλώσει τον προορισμό του και τα λεφτά που σκοπεύει να ξοδέψει για διαμονή. Στη συνέχεια τα καταλύματα βλέπουν τις προσφορές και μπορούν να δώσουν τα δωμάτιά τους φθηνότερα ανάλογα με τη διαθεσιμότητα.

SwappMapp

Respondability

Fashion Fairy

Ενα σημαντικό κομμάτι των χρηστών του ίντερνετ δεν θέλει να αγοράζει και να πουλάει πράγματα. Αντιθέτως προτιμά τις ανταλλαγές, δύσκολα όμως βρίσκονται αγαθά που να ενδιαφέρουν και τις δύο πλευρές. Το SwappMapp επιδιώκοντας να βοηθήσει δημιουργεί μεγαλύτερους κύκλους χρηστών. Μέσα στην υπηρεσία ο καθένας δηλώνει τι θέλει να βρει και τι να δώσει και περιμένει μέχρι να δημιουργηθεί ένας κύκλος αρκετά μεγάλος ώστε όλοι να μείνουν ικανοποιημένοι. Αρχικό κοινό του SwappMapp θα είναι όσοι ασχολούνται ενεργά με βιβλία και video games.

Ολες οι μεγάλες εταιρείες δαπανούν ετησίως εκατομμύρια ευρώ σε δράσεις κοινωνικής ευθύνης. Πολλές φορές, ωστόσο, οι προσπάθειές τους είτε δεν λαμβάνουν την επιθυμητή δημοσιότητα είτε δεν βρίσκουν ανταπόκριση στον κόσμο. Τη λύση σε αυτό το πρόβλημα θέλει να δώσει η Respondability, μία διαδικτυακή πλατφόρμα που θα επιτρέπει στις εταιρείες να ανακοινώνουν τις δράσεις τους πριν τις υλοποιήσουν. Ο κόσμος θα επιλέγει προς τα πού θα κατευθυνθούν -για παράδειγμα σε σίτιση αστέγων ή αναδασώσεις-, αυξάνοντας την αποτελεσματικότητά τους αλλά και τη φήμη των επιχειρήσεων.

Πώς θα ντυθείς το βράδυ; Τα ρούχα που φοράς ταιριάζουν μεταξύ τους ή μοιάζεις με το Βασιλιά Καρνάβαλο; Το Fashion Fairy σκοπεύει να δώσει τέλος στις ενδυματολογικές σου ανησυχίες μέσα από απλά βήματα. Γράφεσαι στη σελίδα, δίνεις στοιχεία όπως το ύψος, τα κιλά και την ηλικία σου, ανεβάζεις φωτογραφίες από την γκαρνταρόμπα σου και αυτή τα συνδυάζει χρησιμοποιώντας εξελιγμένους αλγόριθμους. Εάν χρειαστεί, σου προτείνει να αγοράσεις έξτρα ρούχα, ενώ η premium έκδοση της υπηρεσίας θα εξασφαλίζει άμεσες συμβουλές από κορυφαίους στυλίστες.

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

Allcancode

Lovechirps

EKSipnoteros.gr

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε κατά την παρουσίαση του Allcancode, «η ιδέα προέκυψε όταν ο εμπνευστής της θέλησε να μάθει στον πεντάχρονο γιο του προγραμματισμό». Ανακάλυψε πως κάτι τέτοιο είναι αρκετά δύσκολο και αποφάσισε να δημιουργήσει μια υπηρεσία ικανή να διδάξει τους πάντες μέσα από απλά παιχνίδια. Η πρώτη έκδοση αναμένεται να είναι έτοιμη μέσα στον επόμενο μήνα, τα βασικά μαθήματα θα είναι δωρεάν και θα υπάρχει χρέωση για τα πιο προχωρημένα. Απευθύνεται σε όλους όσοι ασχολούνται με υπολογιστές ανεξαρτήτως ηλικίας και έχει θετικές προοπτικές, μια και η αγορά e-learning παρουσιάζει διαρκή άνοδο.

Από τους δημιουργούς του εξαιρετικά επιτυχημένου Babelverse (startup που παρουσιάστηκε στον περυσινό διαγωνισμό και πριν από λίγες μέρες έφτασε να μεταφράζει ομιλίες του Obama) έρχεται το Lovechirps. Η υπηρεσία σού δίνει τη δυνατότητα να γράψεις ένα μήνυμα ή να διαλέξεις ένα από τα ήδη υπάρχοντα, να επιλέξεις το ύφος του (αστείο, σοβαρό, λυπημένο κλπ.) και να πληκτρολογήσεις τον αριθμό του τηλεφώνου στο οποίο θέλεις να σταλεί. Αμέσως μετά ο παραλήπτης δέχεται κλήση και ακούει το μήνυμα που επέλεξες, όπως «Σ’ αγαπώ» ή «Είσαι γλυκιά σαν μέλι» σε αντίστοιχο τόνο. Σημαντική λεπτομέρεια: ο αποστολέας παραμένει ανώνυμος αφήνοντας πεδίο δράσης σε όλους τους κρυφούς θαυμαστές.

Δημιούργησε τη λίστα με τα ψώνια της εβδομάδας από το σουπερμάρκετ, ανέβασέ τη στο ίντερνετ και ζήτα από το κατάστημα να σε «κερδίσει» ως πελάτη προσφέροντάς σου καλύτερες τιμές σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Μόλις βρήκες τον τρόπο λειτουργίας του Eksipnoteros.gr, της ιστοσελίδας που φιλοδοξεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο ψωνίζουμε. Στόχος της είναι να αυξήσει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα σουπερμάρκετ προς όφελος των καταναλωτών, καλώντας τα να δημοπρατήσουν τα προϊόντα τους. Τα έσοδα προκύπτουν είτε με μία μικρή προμήθεια επί του ποσού αγορών είτε με διαφημίσεις προϊόντων που θα εμφανίζονται ψηλότερα στις λίστες.

Startupnetwrk

Rentareto

Metoo

Το Startupnetwrk είναι μία διαδικτυακή πλατφόρμα που φιλοδοξεί να συγκεντρώσει στους κόλπους της startup επιχειρήσεις, να τους παράσχει όλες τις απαραίτητες συμβουλές για να αναπτυχθούν και να τις φέρει σε επαφή με επενδυτές. Οι επενδυτές από την πλευρά τους θα μπορούν να αναζητήσουν πληροφορίες και δεδομένα που θα είναι συγκεντρωμένα και κατηγοριοποιημένα σε ένα μόνο site και να ανακαλύψουν τις πολυπόθητες «επιχειρήσεις-διαμάντια». Τα έσοδα θα έρχονται από τη μηνιαία συνδρομή που θα καλούνται να πληρώνουν οι επενδυτές για premium υπηρεσίες.

Εάν θες να νοικιάσεις σπίτι, ανοίγεις μια εφημερίδα με αγγελίες. Εάν θες να νοικιάσεις ηχεία, πας σε μαγαζί με είδη ήχου. Και η διαδικασία συνεχίζεται σε αμάξια, φωτορυθμικά κλπ. Το Rentareto θέλει να συγκεντρώσει οτιδήποτε μπορεί να ενοικιαστεί σε μία μόνο σελίδα και να επιτρέψει τη σύναψη συμφωνιών μέσω των υπηρεσιών της. Η πλατφόρμα θα είναι δωρεάν για όλους, με τα κέρδη να προέρχονται από μια μικρή προμήθεια που θα κρατείται από το άτομο το οποίο νοικιάζει αντικείμενα και έχει έσοδα.

Στόχος της εφαρμογής Metoo είναι να σου προτείνει ενδιαφέροντα και χόμπι που μέχρι στιγμής δεν γνωρίζεις αλλά κατά πάσα πιθανότητα σου ταιριάζουν. Για να πετύχει το σκοπό της θα πραγματοποιεί ψυχομετρικά τεστ στους χρήστες της και θα τους κατηγοριοποιεί ανάλογα με τις προτιμήσεις τους. Στη συνέχεια θα ταιριάζει παρόμοια προφίλ και θα προτείνει ασχολίες που ήδη απολαμβάνουν άτομα με ανάλογες προσωπικότητες με τη δική σου. Για να υπάρξουν κέρδη, οι εταιρείες θα έχουν τη δυνατότητα να διαφημίσουν τα προϊόντα τους σε ένα πολύ καλά στοχευμένο κοινό.

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

{ u x Äy Ä~

Οι Yianneis είναι μια εξαμελής μπάντα που μετράει μόλις τρία χρόνια ύπαρξης. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους ομώνυμο δίσκο (ένα CD γεμάτο κρυφές πτυχές) και, με αφορμή την παρουσίασή του, καλούν αγαπημένους τους φίλους κι εξαιρετικούς μουσικούς επί σκηνής -ανάμεσά τους και την Ελένη Μπούκλη- και στήνουν μια διαδραστική γιορτή που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 3 Μαρτίου στο Gagarin 205. m ±½ Àj ® À° ¸r o ¸ ±¸ À° ¸¬ À·

::: 0(75232/,635(66 *5

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

«Θα προτιμούσα ό,τι γράψεις σε σχέση με το live να μπει μέσα σε παρένθεση», μου λέει ο Λάμπρος Φιλίππου των Yianneis, καθώς συνεχώς η συζήτησή μας ξεφεύγει από την επικείμενη συναυλία τους στις 3 Μαρτίου στο Gagarin 205 (Λιοσίων 205) και πηγαίνει στην ελληνική πραγματικότητα και στα πρόσφατα γεγονότα της Κυριακής. Τον συνάντησα για τη συνέντευξη - αφού είχε προηγηθεί η αποτροπή κάποιου γνωστού: «Μην ακούσεις ποτέ Yianneis, είναι φριχτοί!» Του το λέω και γελάμε. Η αλήθεια είναι πως τελικά τους άκουσα και κάθε άλλο παρά φριχτοί μου φάνηκαν. Μάλιστα το κομμάτι τους “I think I’m in love” έγινε ένα από τα αγαπημένα μου αυτές τις μέρες. Μάλλον η σωστή λέξη για αυτό που κάνουν είναι «ειλικρινές». Και γύρω από αυτό το θέμα της αλήθειας στην έκφραση και την καθημερινότητα κινήθηκε μεγάλο μέρος της κουβέντας μας. «Ημουν ταχυδρόμος για μία σχεδόν δεκαετία εδώ, στα Εξάρχεια. Παραιτήθηκα πριν από δυο μήνες», αναφέρει ο Λάμπρος, ο οποίος μεταξύ άλλων στο πρόσφατο παρελθόν έχει αποσπάσει ένα πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης και έχει επίσης εργαστεί ως ηθοποιός με σκηνοθέτες όπως ο Μιχαήλ Μαρμαρινός. Το 2008, επιστρέφοντας από ένα φεστιβάλ στη Βαρσοβία όπου είχε βρεθεί με τον τελευταίο για το έργο «Πεθαίνω σα χώρα» του Δ. Δημητριάδη, ο Νίκος Ζαδές τού είπε: «Κάνουμε μια μπάντα;» Ετσι, πραγματοποιήθηκε μια ιδέα που -καθώς φαίνεται- ετοιμαζόταν για καιρό μέσα στον καθένα τους και κατέληξε στην παρούσα σύνθεση των Yianneis με τον Λάμπρο (φωνητικά), τον Νίκο Ζαδέ (φωνητικά, πιάνο, ακορντεόν, kaossilator pro), τον Νικήτα Κίσσονα (κιθάρες, γιουκαλίλι), τον Δημήτρη Πετράκη (φλάουτο, δεύτερα φωνητικά, ταραμπούκα), τον Ilya Algaer (κοντραμπάσο, φωνητικά) και τον Αρη Καλλέργη (τύμπανα, δεύτερα φωνητικά). «Μια φίλη επέμενε να της πω πώς θα λέγεται η μπάντα. Δεν είχαμε σκεφτεί ακόμα κάτι. Αντιδρώντας στην επιμονή της και χωρίς να το πολυσκεφτώ είπα: ‘Γιάννης θα λέγεται, εντάξει;’». Κι έμεινε. Βέβαια, επειδή ο Γιάννης δεν είναι ένας αλλά έξι, το όνομα γράφτηκε στα λατινικά και στον πληθυντικό αριθμό. «Προσπαθούμε να είμαστε σωστοί τεχνικά και συνεπείς στις τέχνες που έχουμε επιλέξει να υπηρετούμε», σημειώνει ο Λάμπρος. Γιατί οι Yianneis δεν είναι μόνο μουσική. Είναι υποκριτική, είναι εικαστικά, ποίηση· είναι όλα μαζί. «Performance δηλαδή», τον προλαβαίνω, αλλά κομπιάζει. Μου εξηγεί πως δεν τους αρέσει να χαρακτηρίζουν με μία λέξη αυτό που κάνουν, πως γενικότερα αποφεύγουν τους χαρακτηρισμούς - όπως άλλωστε κάνουν και με το είδος της μουσικής τους.

Πόσο αληθινός μπορεί να είναι κανείς όταν βρίσκεται πάνω στη σκηνή; «Ας πούμε πως υπάρχουν οι performers και οι transformers», χαριτολογεί φαινομενικά, αλλά μιλάει σοβαρά. Και μου δίνει έναν πρώτο ορισμό: «Performer είναι αυτός που επιτελεί έργο επί σκηνής ή επί ζωής, αν το σκεφτείς καθημερινά performers είμαστε όλοι. Transformer είναι αυτός που μετατρέπεται σε κάτι μόνο για να είναι κάτι, ψεύτης δηλαδή». Η εντύπωση που σχηματίζω είναι πως έχουν μελετήσει πολύ το καθετί που κάνουν, σπεύδει όμως να με διαψεύσει: «Μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους, αλλά δυστυχώς δεν έχω διαβάσει πολύ. Εχω πολύ συχνά απορίες, για παράδειγμα -μια και μιλάμε για επικαιρότητα-, δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει ‘πολιτικό άσυλο’ ή ‘δακρυγόνο’. Θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει».

)NFO Ö © p ¡p ©{ ©"#© ©8H@MMDHR©p{ á © © © á © © { á ©Î â © á ¡© © © ©p Ò© { á © ©â © ©Ë Ò Ö ©KHUD© ©&@F@QHM© © © ©Ð á ¡© Ò © © © pp ©Í© Ò Ò© ¡© © { Ò © © ä © ©p ©ß © p â© Ò pp © ©pß ©{ ¡© © ¡ á¢ Ë{ á © ¡ © © {á p ©RHSD© ¡ ©© VVV XH@MMDHR BNL © ä © ¡ © © ä © © p á © â © á ¡ { ¢ © pÒ ¡©p¡ Ò

«Τους Yianneis τους είδα τυχαία σε ένα live τους πριν από ένα χρόνο», αφηγείται η Ελένη Μπούκλη, που με την παρουσία και τη φωνή της θα τους συνοδεύσει στη συναυλία στο Gagarin. Πρώτα γνώρισε τον Λάμπρο, με τον οποίο έκανε και την προετοιμασία της για να μπει στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών, όπου φοιτά. «Τους υπόλοιπους Yianneis τους είχα ‘γνωρίσει’ πριν καν τους γνωρίσω! Μοιάζουν να συνθέτουν ένα άτομο. Δεν μπορώ να φανταστώ τον έναν χωρίς τον άλλον». Εκτός από την Ελένη, στο Gagarin θα εμφανιστούν μαζί τους οι Γιαροσλάβ Τόκαρεβ (βιολί), Γιάννης Ρωμανός (βιόλα) και Αλέξανδρος Χαραλάμπους (τσέλο). Για την Ελένη τα live είναι κάτι άλλο: «Κάτι που ακόμα δεν μπορώ να το εξηγήσω. Απλά αφήνω τον εαυτό μου ανοιχτό να δεχτεί όλο τον πανικό, όλη την τρέλα, όλη την ομορφιά, όλη τη χαρά ή/και όλη την ηρεμία». Οργανώνουν μια γιορτή για τους ίδιους και το κοινό. Συνθέτουν ήχους, στίχους, χρώματα, κινήσεις. Δεν μιλάνε για τη βία. Μιλάνε για την αλήθεια - για πολλούς από εμάς αυτό μπορεί να είναι βίαιο. «Αν απαγορευόταν κάθε μορφή τέχνης για έξι μήνες, τότε αυτός που θα έβγαινε σε μια σκηνή έπειτα από ένα τέτοιο διάστημα σιωπής δεν θα μπορούσε παρά να πει αλήθειες».

ȈǼȆȉǼȂǺȇǿȅȊ ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

+%+ τα μηνύματα της εβδομάδας À»r À² À TERRA?GELIDA HOTMAIL COMÀ

Λάουρα Νάργες: «Ο έρωτας είναι σημαντικός στη ζωή μου». Με τον εαυτό σας, φαντάζομαι. Θάλεια Ματίκα: «Ακόμα αμφισβητώ τον εαυτό μου». Επομένως, σε αντίθεση με τη Λάουρα, υποθέτω πως εσείς δεν είστε ερωτευμένη. Το νέο τραγούδι του Κωνσταντίνου Αργυρού ονομάζεται «Αντίο λέμε». Κι εσείς αφού σας το λέμε γιατί επιμένετε; Τάσος Ξυναρής (επικεφαλής της Universal) σε σχέση με τη Eurovision: «Ευτυχώς τα καταφέραμε χρονικά και θα πάμε στο Μπακού». Υπόσχεστε ότι θα μείνετε εκεί όμως μετά ή θα πρέπει να γυρίσετε; Το νέο CD του Θεοχάρη Ιωαννίδη θα λέγεται «Το Περίμενα». Είναι ό,τι πιο κοντινό μπορούσε να σκεφτεί στο «Περί Εμένα». Η Μαίρη Συνατσάκη τρύπησε τη μύτη της στον αέρα του «Πρωινό Mou». Oι συνεργάτες με δυσκολία συγκράτησαν τον Δημήτρη Ουγγαρέζο να μην περάσει μέσα από την τρύπα. Η Δέσποινα Καμπούρη έβγαλε βόλτα την κόρη της στο Golden Hall για να φωτογραφηθούν σε περιοδικό. Ευτυχώς, η Αθήνα καιγόταν χιλιόμετρα μακριά τους. Η Λιάνα Κανέλλη αποκάλυψε πως κάποτε επιθύμησε να αυτοκτονήσει. Ευτυχώς, λίγο μετά το ΚΚΕ τής έκανε πρόταση να γίνει βουλευτίνα αποδεικνύοντας ότι ο κομμουνισμός σώζει ζωές. Και καριέρες. Ευανθία Ρεμπούτσικα: «Γράφω πιο πολύ όταν έχω μέσα μου κάποιον πόνο». Ειλικρινά, Ευανθία, δοκιμάστε μια ασπιρίνη, είναι ευεργετική και για σας και για μας. Η Πέγκυ Ζήνα ανακοίνωσε ότι θα συνεργαστεί επαγγελματικά με την Πάολα. Σε τι; Σε βραζιλιάνικη σαπουνόπερα που θα σκηνοθετήσει ο Ρήγος; Ο ηθοποιός Πάνος Βλάχος δηλώνει ότι θα ήθελε να παίξει το ρόλο του Ζήκου. Λόγω επωνύμου, φαντάζομαι. Ο ηθοποιός Πάνος Βλάχος δηλώνει ότι θα ήθελε να παίξει το ρόλο του Ζήκου. Με δεδομένο ότι ο Πέτρος Φιλιππίδης που το έχει κάνει διαφημίζει ήδη κασέρια, εσείς τι ακριβώς φιλοδοξείτε; Να πάρετε αποκλειστικότητα στη φέτα; Ο ηθοποιός Πάνος Βλάχος δηλώνει ότι θα ήθελε να παίξει το ρόλο του Ζήκου. Το Ζήκο τον ξέρω. Ποιος στο διάολο είναι ο Πάνος Βλάχος; Γιάννης Πάριος: «Η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο, το ποντικάκι». Ναι, βάρδε, αλλά κι εσείς ως φάκα μια χαρά τον παίξατε το ρόλο σας για τους ιθαγενείς των μπουζουκιών. Ο Πέτρος Κωστόπουλος επιτέλους δικαιολογήθηκε απέναντι στους απλήρωτους εργαζομένους του στην ΙΜΑΚΟ. Πήρε συνέντευξη από τον Κώστα Χαρδαβέλλα για να του δοθεί αφορμή να εξηγήσει τις «Πύλες του Ανεξήγητου».

σε τρύπη η κ ά υνατσ α του ίρη Σ ν αέρ ο τες τ Η Μα σ ς νεργά τη τη Oι συ . ον » τη μύ u o σαν τ ινό M κράτη γ υ «Πρω σ ν ία να μη σκολ αρέζο με δυ γ πα. γ ύ υ ρ ην τ τρη Ο τ ή ό μ π η Δ έσα α σει μ Ä { περά

Ä }

{

} { ° ½ À ½³ ¸ À s ® ¸ Àm¸ ¸ r

â ©Ó à ©Ï Ò

¶ ¸ ®À¢¸ ©¸ ¡À Την περασμένη Τρίτη, στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς έδωσαν το «παρών» δεκάδες φιλότεχνοι αλλά και μέλη του διπλωματικού σώματος για τα εγκαίνια της έκθεσης “Made in Britain” που περιλαμβάνει 150 έργα Σύγχρονης Τέχνης από τη Συλλογή του Βρετανικού Συμβουλίου. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 22 Απριλίου.

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

â ©Ó à ©Ï Ò

Ä Ü ô ô Ü ¹s»jªsj»Àj´ju²jªtÀm¹À¿ªi¹t Δεν υπάρχει τίποτα πιο αφελές τελικά από την πεποίθηση πολλών ανθρώπων ότι αν η ενημέρωσή τους δεν γίνεται από τα «κατεστημένα» μίντια, αλλά από το ελεύθερο ίντερνετ, τότε κάθε μέρα θα βρίσκονται πιο κοντά στην... Αλήθεια (με άλφα κεφαλαίο). Ακούω συνέχεια κριτική για τις εφημερίδες και τα κανάλια, αλλά είναι λίγο αστείο να επικρατεί η άποψη ότι στο ίντερνετ όλα είναι ...ελεύθερα κι ωραία! Είναι δυνατόν να είμαστε τόσο εύπιστοι με αυτά που συναντάμε στο διαδίκτυο; Πόσοι άνθρωποι δεν πληροφορήθηκαν από διάφορα site ότι πέθαναν; Πόσες φωτογραφίες που σόκαραν δεν αποδείχτηκαν πλαστές; Πόσες εταιρείες δεν δυσφημίστηκαν με μοναδική ευκολία (ίσως και από επιτήδειους ανταγωνιστές τους); Θα μου πείτε, αυτά δεν συνέβαιναν πάντα; Ακόμα και οι “New York Times” παραδέχτηκαν πριν από λίγα χρόνια ότι συνεργάτης τους εξαπατούσε κοινό και εφημερίδα με ρεπορτάζ από χώρες που δεν είχε επισκεφτεί ποτέ! Οπως και να το κάνουμε όμως, αυτό είναι μια εντυπωσιακή απάτη που ελάχιστες φορές μπορεί να διαπράξει κάποιος. Αντίθετα, στο ίντερνετ ο καθένας μπορεί να γράφει ό,τι του κατέβει ανά πάσα στιγμή. Οπως ένας τύπος στο καφενείο μπορεί να διηγείται στους φίλους του φανταστικές ιστορίες. Δεν υπάρχουν συνέπειες από αυτό. Ακόμα και αν δεν έχουμε εμπιστοσύνη στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι πρέπει να είμαστε διπλά επιφυλακτικοί με το διαδίκτυο. Φήμες, θεωρίες συνωμοσίας, πλαστές εικόνες έχουν βρει τον ιδανικό χώρο για να δημοσιοποιούνται και να διαδίδονται ταχύτατα! Προχθές είδα στο Τwitter μια εικόνα με απανθρακωμένα πτώματα, που κάποιος είχε ανεβάσει ως φωτογραφία από την Αθήνα το βράδυ των επεισοδίων. Ηταν μια κακόγουστη φάρσα (η εικόνα ήταν από μια πυρκαγιά με θύματα στη Νάπολη). Πόσοι την είδαν όμως και τρόμαξαν, πιστεύοντας ότι υπήρχαν νεκροί πάλι από τα επεισόδια; Κάτι αντίστοιχο συνέβη με τη φωτογραφία που έδειχνε ότι οι ΜΑΤατζήδες και ο τύπος που είχαν ακινητοποιήσει φορούσαν ίδια μποτάκια. Την είδα στο Facebook, μου την έστειλαν σε μήνυμα, την ανέβασαν πολλοί στο Τwitter. Ηταν, λέει, τρανή απόδειξη πως οι μπαχαλάκηδες είναι άνθρωποι της Αστυνομίας! Μέχρι που κάποιος αποκάλυψε ότι η φωτογραφία είναι από το εξωτερικό! Είναι δικαίωμα του καθενός να πιστεύει ότι, για παράδειγμα, την Κυριακή η Αθήνα κάηκε βάσει σχεδίου του παρακράτους. Μπορώ να το συζητήσω και να ακούσω τη σχετική επιχειρηματολογία. Με τρομάζει όμως η ευκολία με την όποια μέσω των μίντια (και κυρίως του ίντερνετ) μπορεί να στηριχτεί μια τέτοια άποψη σε δήθεν αδιάψευστα τεκμήρια και φοβερές αποκαλύψεις, που δεν θα άντεχαν σε καμία εξέταση γνησιότητας. Και με τρομάζει ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι στη σημερινή τόσο σύνθετη εποχή άνθρωποι υποψιασμένοι (υποτίθεται) κατεβάζουν αμάσητα σχεδόν τα πάντα! Μην ξεχνιόμαστε, παιδιά! Ενας 65χρονος κύριος που ζυγίζει 100 κιλά μπορεί να συνομιλεί με μια κοπέλα ισχυριζόμενος πως είναι ο ρωμαλέος αθλητής της φωτογραφίας που έχει στο προφίλ του. Οσο επιφυλακτικοί είναι οι επισκέπτες site γνωριμιών σε αυτή την περίπτωση, άλλο τόσο πρέπει να είναι και οι followers διάφορων τύπων που ποστάρουν πολιτικές απόψεις ντυμένες με «ατράνταχτα» αποδεικτικά στοιχεία. Μιλάμε για την ενημέρωσή μας - ας μην την αφήνουμε στον κάθε απατεώνα ή ανόητο. Α.

¶ ¸ ®À¢¸ ©¸ ¡À Στην έκθεση “Made in Britain” περιλαμβάνονται έργα των Keith Arnatt, Helen Chadwick, Peter Doig, Gilbert & George, Damien Hirst, Sarah Lucas, Mark Titchner, Cornelia Parker και Mark Wallinger. Αμέσως μετά το «κλικ» αυτής της φωτογραφίας επενέβησαν οι σεκιουριτάδες για να μου θυμίσουν πως απαγορεύονται οι κάμερες! â © © Ò

i À À&ACTORYÀ À&ABRICA Ο αγαπημένος μας φίλος και αστρολόγος Γιώργος Πανόπουλος στη σκάλα που οδηγεί στις αναμνήσεις των ’90s μέσα από το κελάρι του Fabrica de Vino της οδού Εμ. Μπενάκη.

::: 0(75232/,635(66 *5

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

2&#ô4'#5 ¿°À·t»j

j ¸À ¸ À o À° ¸¬ À·

H ομάδα Rosas φέρνει στις αποσκευές το κλασικό “Face” σε μουσική Στιβ Ράιχ με την Αν Τερέζα Ντε Κερσμάκερ σε μια μοναδική εμφάνιση μετά το 1982 που το χόρεψε η ίδια και την καθιέρωσε. Τριάντα χρόνια μετά θα βρεθεί στη σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών στις 28 και 29 Φεβρουαρίου για να μαγέψει το αθηναϊκό κοινό και να αποδείξει πως μια χορογράφος και χορεύτρια δεν σταματάει ποτέ να εμπνέεται και να εμπνέει.

Η Αθήνα μετρά τις πληγές της για άλλη μία φορά. Το θλιβερό φαινόμενο των βανδαλισμών από τους «γνωστούς άγνωστους» κουκουλοφόρους ήταν αναμενόμενο όσο και μια προγραμματισμένη εκτέλεση ενός καταδίκου. Η «χάρη» στην οποία όλοι μας ελπίζαμε δεν του δόθηκε ποτέ και ο κατάδικος εκτελέστηκε μπροστά στα μάτια εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών και μερικών χιλιάδων αστυνομικών. Μόνο που αυτή η εκτέλεση παίζεται κάθε τόσο σε επανάληψη. Το θέμα δεν είναι η αδυναμία των Αρχών να προλάβουν το κακό και να συλλάβουν τους ενόχους. Σε αυτό το σημείο πολλές και διαφορετικές απόψεις έχουν εκφραστεί, το αποτέλεσμα όμως δεν αλλάζει. Το θέμα είναι ότι πρέπει επιτέλους εμείς οι πολίτες να περιφρουρήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε αυτή την κατασπαραγμένη πόλη και να προστατεύσουμε τις περιουσίες μας. Μόνοι μας; Γιατί όχι, αν μαζευτούμε αρκετοί με τον ίδιο στόχο; Αν το θέαμα μερικών ανεγκέφαλων, εγκληματιών, προβοκατόρων που πυρπολούν κτίρια και λεηλατούν καταστήματα είναι αποτρόπαιο, άλλο τόσο λυπηρό είναι το γεγονός ότι τους βλέπουμε και δεν κάνουμε τίποτα για να τους σταματήσουμε. «Πώς θα πάω να τους σταματήσω όταν είναι οπλισμένοι με λοστάρια, μολότοφ και μαχαίρια; Θα μας σπάσουν τα κεφάλια. Σοβαρολογείς;» με ρώτησε ένας καλός φίλος όταν το συζητήσαμε. Ναι, δυστυχώς, σοβαρολογώ. Είναι αδιανόητο να παρακολουθούμε άπρακτοι την καταστροφή και την επομένη να βγαίνουμε έξαλλοι να την καταδικάζουμε. Το πλιάτσικο γίνεται εδώ και τώρα, μπροστά μας, δίπλα μας, δεν το βλέπουμε στην τηλεόραση, δεν μας το διηγείται ένας γνωστός. Το κοιτάζουμε κατάματα, κουνάμε το κεφάλι σαν να πρόσκειται για ένα αναγκαίο κακό που κανείς δεν μπορεί να σταματήσει και συνεχίζουμε το τρέξιμο μακριά από τα δακρυγόνα και τη φωτιά. Είμαστε λοιπόν τόσο φοβισμένοι; Γίναμε τόσο κότες; Αγαπάμε πραγματικά την Αθήνα μας; Σεβόμαστε τον κόπο και το βιος του συμπολίτη μας; Μας αρκεί ένα αγανακτισμένο σχόλιο και μια φραστική καταδίκη; Ποιος μπορεί, εκτός ίσως από εμάς τους ίδιους, να εγγυηθεί ότι αυτό το έγκλημα δεν θα ξαναγίνει; Αναρωτιέμαι. s m

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

$ !#ô-$$

kl»j¹»i¹À²iuni

â ©Ó à ©Ï Ò

Την πρώτη φορά που ο ηθοποιός Δημήτρης Πόρος έπαιξε μπροστά σε κοινό ήταν στη βεράντα του γείτονά του, σε ηλικία δέκα ετών. Το κοινό ήταν φίλοι και γνωστοί, το κέρδος κάπου 15 δραχμές, αλλά ο ίδιος είχε πάρει μια μικρή γεύση από αυτό που θα ακολουθούσε στη ζωή του. «Δεν μπήκα νωρίς στο χώρο, επειδή δεν μου άρεσαν όσα είχα ακούσει», άρχισε να μου λέει όταν συναντηθήκαμε κάπου στο Κέντρο. Εξω έβρεχε. Στα 26 του γράφτηκε στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου. Το όνειρό του ήταν να γίνει ηθοποιός και συγγραφέας και βασικά θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που άρχισε να δουλεύει πριν ακόμα τελειώσει τη σχολή. Εμφανίστηκε στα «Παιδιά της Νιόβης» του Κουτσομύτη, ενώ αμέσως μετά και μέσα από την οντισιόν για ένα διαφημιστικό κέρδισε τον τηλεοπτικό ρόλο του Αλή Πασά - νέου. Ακολούθησ σαν ο «Ερωτας» στον ΑΝΤ1 και μ μια σειρά ρόλων στις «Πεθερές». Π Πέρασε από τον κινηματογράφο κ και το θέατρο μέχρι το 2010. Τι ττου αρέσει περισσότερο; «Μου αρέσει ο κινηματογράφος επεια δή εκεί στην υποκριτική μετράει δ πολύ ακόμα και ένα βλέμμα σου», π μου εξηγεί. «Ωστόσο, στο θέατρο μ υπάρχει μια μοναδική ενεργειακή υ εεπικοινωνία με το κοινό που, αν εείσαι πραγματικά ανοιχτός, δεν ‘παίζεται’. Υπάρχουν στιγμές που ‘π εεκεί τελειώνει η μοναξιά σου, που συγκρίνονται μόνο με το σεξ», σ συμπληρώνει ο Σκορπιός με ωροσ σ σκόπο Ταύρο που έχω απέναντί μ μου, ο οποίος κρύβει μέσα του έένα συγκροτημένο φιλόσοφο. Οπότε, ποια είναι η σχέση του με τη μοναξιά; «Οταν την επιλέγεις είναι το καλύτερο πράγμα στον κόσμο, ενώ διαφορετικά είναι το χειρότερο», απαντάει. Τον ρωτάω για τις ανθρώπινες σχέσεις. «Κοίτα, νομίζω ότι οι άνθρωποι άθελά τους αλληλοκαταβροχθίζονται προκειμένου να επιβιώνουν. Είμαστε βρικόλακες!» Πιστεύει πως υπάρχουν δύο ζωές, η σεξουαλικότητά μας και η άλλη που είναι «φόντο». «Κάποιος είχε πει: ‘Μια φορά μάς μίλησε ο έρωτας, μια φορά η άνοιξη και τα υπόλοιπα είναι βαρετά διαλείμματα». Για τη σημερινή Ελλάδα θεωρεί πως ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουμε είναι η αλληλοστήριξη, η αλλαγή νοοτροπίας και η απόκτηση εθνικής συνείδησης. «Αν δεν ενωθούμε σήμερα, θα μας καταπιεί η ιστορία. Θα φαγωθούμε μεταξύ μας, εκτός αν κάποιοι νομίζουν ότι μπορούμε να τα βάλουμε με την ντόπια ολιγαρχία, την εσωτερική μαφία και τους ‘έξω’ συνεργάτες της. Υπάρχουν πολλοί που προτιμούν να μας ρίξουν σε έναν ‘εσωτερικό’ πόλεμο και να γεμίσουμε ένα εκατομμύριο Ιφιγένειες». Γι’ αυτό σου λέω ότι ‘ζητείται θαύμα’». Κάπου εκεί αφήσαμε την κουβέντα και βγήκαμε στη βροχή. s m

µ ¸À À ½ À À

â ©Ó à ©Ï Ò

Στη συγκέντρωση που έκανε τη Δευτέρα το βράδυ η ομάδα «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα» μερικές δεκάδες πολιτών μαζευτήκαμε για να διαμαρτυρηθούμε για τον εμπρησμό του ιστορικού κτιρίου του κινηματογράφου Αττικόν στη Σταδίου. Σκυθρωπά πρόσωπα, προβληματισμένοι άνθρωποι, θυμός, αγανάκτηση, μερικά αναμμένα κεριά ανά χείρας, αλλά και η ελπίδα πως το ιστορικό κτίριο θα επισκευαστεί.

::: 0(75232/,635(66 *5

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

-,ô2&#ô0- "

t¹Ànslnj°À¼jsÀmi¹µts»i¹

Ακουγα πολλούς να λένε όταν ξέσπασε αυτή η κρίση ότι θα φύγουν από την πόλη για να βρουν αλλού καλύτερα. Και πιο πριν άκουγα να λένε ότι η πόλη είναι βρόμικη, αφιλόξενη. Οτι έχουν γίνει αδιάβατοι οι δρόμοι. Οτι δεν έχει πράσινο και τα παιδιά δεν μπορούν να μεγαλώσουν όπως πρέπει. Οτι τα μαγαζιά κλείνουν και γίνεται η πόλη θλιβερή. Ακουγα την γκρίνια τα περασμένα Χριστούγεννα εναντίον της έξοχης ιδέας μιας ομάδας καλλιτεχνών να στήσει εικαστικές συνθέσεις στις βιτρίνες των άδειων καταστημάτων του Κέντρου για να πέφτει το βλέμμα του επισκέπτη σε μια ιδέα, σε μια πρόταση αισθητική, σε μια ελπίδα, όπως είναι πάντα η τέχνη. Το επιχείρημα των γκρινιάρηδων ήταν ότι δεν πρέπει να «φτιασιδώνεται» η φρίκη που προκαλεί ο καπιταλισμός. Μάλιστα! Το ιδανικό αυτού του κόσμου, λοιπόν, η μιζέρια. Τρόπος ζωής του η γκρίνια και η αποστροφή. Στόχος του μόνιμος, η πόλη. Τρομάζω ότι μπορεί μερικοί από εκείνους που τα έλεγαν όλα αυτά να ρίγησαν από ενοχική ηδονή μπροστά στις οθόνες που έδειχναν το πυρπολημένο Κέντρο της Αθήνας. Αφού ήθελαν να φύγουν, πόσο πιο βολικό να αφήσουν πίσω μόνο στάχτες και συντρίμμια. Αφού ο καπιταλισμός ερήμωσε τα μαγαζιά, να καούν όσα απόμειναν για να είναι πιο πειστική η τραγωδία. Τρομάζω στη σκέψη ότι ήταν πολλοί εκείνοι που μίσησαν την Αθήνα αντί να την αγαπήσουν. Κάτοικοί της. Οι ίδιοι που γέμισαν τις γειτονιές του Κέντρου της για να ζήσουν το ρυθμό της και μετά άρχισαν να τις εγκαταλείπουν γιατί ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να νοικιάσουν ή να πουλήσουν πανάκριβα τα διαμερίσματά τους σε επιχειρήσεις και εμπορικά και να πιάσουν καινούργια σπίτια σε νέες γειτονιές, χτισμένες οι μισές πάνω σε ρέματα πέριξ των Αθηνών. Και μετά έπνιγαν τις γειτονιές της οι πλημμύρες. Τρομάζω στη σκέψη ότι η Αθήνα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα με την πιο ένδοξη και μακρά ιστορία που μισήθηκε περισσότερο από τους κατοίκους της. Είναι χρόνια που προσπαθούν να την κάψουν μανιασμένοι καταστροφείς. Δεν υπήρξε διαδήλωση στο Κέντρο που να μην άφησε πίσω της συντρίμμια. Και κάθε φορά δυνάμωνε η γκρίνια και όχι το πείσμα για την προστασία της Αθήνας. Μεγάλωνε η μιζέρια, πολλαπλασιάζονταν οι τάσεις φυγής. Αρνούμαι να τα αποδεχτώ όλα αυτά. Στο κάτω κάτω οι μνήμες δεν καίγονται. Σήκωσα το βλέμμα. Στον τοίχο εκείνη η φωτογραφία της μαμάς στα νιάτα της, ποζάρει με ένα παγωτό χωνάκι στο χέρι και πίσω ένας κινηματογράφος: Αττικόν.

µ ¸À À ½ À À Συνεργεία μεγάλων ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων και ελληνικών καναλιών μίλησαν με τον Νίκο Βατόπουλο, ιδρυτή και εμψυχωτή της ομάδας, και με άλλους πολίτες, μικρούς και μεγάλους που βρέθηκαν εκεί. Η συγκέντρωση απάλυνε λίγο την αίσθηση της απώλειας που είχαμε, όχι μόνο για το Αττικόν, αλλά και για όλα τα ιστορικά κτίρια του Κέντρου που υπέστησαν ζημιές.

i rÀ¼ r

â ©Ó à ©Ï Ò

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

â ©Ó à ©Ï Ò

m rÀ ¸À½ r ¸ Η Λία Βίσση με τον καλεσμένο της, τον μουσικό και τραγουδιστή Βαγγέλη Αλκιμο, σε πρόβα για την εμφάνισή τους το βράδυ της Παρασκευής 17 Φεβρουαρίου στο μπαρ του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Οι βραδιές “Black and White Lips” συμπληρώνονται το Σάββατο (18/2) με guest τον Θανάση Πολυκανδριώτη.

â ©Ó à ©Ï Ò

i À À· À½ À¸ r Κάθε φορά που βλέπω φωτογραφίες της Κωνσταντινούπολης έρχεται στο μυαλό μου ένα από τα ωραιότερα ταξίδια που έχω κάνει στη ζωή μου. Αυτές οι θύμησες ζωντάνεψαν ξανά μέσα από την έκθεση «EIC ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ...» του Κωνσταντινουπολίτη Πλάτωνα Μάξιμου στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης που θα διαρκέσει μέχρι τις 14 Μαρτίου 2012.

Ð ´z²

ÑÄô ÑÄôÑÈ ô Ï È

Στα «Δώματα» (με ή χωρίς εισαγωγικά) της αθηναϊκής θεατρικής σκηνής κρύβονται τις περισσότερες φορές εκείνες οι προκλητικά αποκαλυπτικές λεπτομέρειες για τη μεγάλη εικόνα της φετινής παραγωγής. Μια εικόνα που διαμορφώνεται μέσα από τη σύνθεση αρκετών εκατοντάδων ψηφίδων - όσες και οι παραστάσεις της χρονιάς. Αφορμή για αυτό το σχόλιο, δύο ψηφίδες. Δύο πολύ διαφορετικές μεταξύ τους ψηφίδες. Σαν να λέμε, «η μία από την Ανατολή και η άλλη από τη Δύση». Αλλά και οι δύο καμωμένες από νέους καλλιτέχνες, με λίγα «φτωχά» υλικά και με πολύ μεράκι! 1η Ψηφίδα: Οι συντελεστές της παράστασης «Θείος Βάνιας - σκηνές από τη ζωή στην ύπαιθρο» στο μικροσκοπικό Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου στήνουν με πρώτη ύλη το τσεχοφικό κείμενο μια δοκιμή για τα όρια και τις δυνατότητες του “story telling”, με μοναδικούς “story tellers” ηθοποιούς. Μεταξύ αυτών και ο Εκτορας Λυγίζος, που έχει από κοινού με τον Δημήτρη Καραντζά την ευθύνη της σκηνοθεσίας αυτού του ιδιότυπου -δύσκολου, αλλά εξαιρετικά ενδιαφέροντος- σκηνικού εγχειρήματος. Με κύριο εφόδιο τη φωνή τους -ένα εργαλείο αφήγησης-, οι συμμετέχοντες ηθοποιοί, όπως διαβάζουμε σε ένα σημείωμα των εμπνευστών της παράστασης, «επιχειρούν να ζωντανέψουν τα εννέα πρόσωπα του έργου και να παρακολουθήσουν εξονυχιστικά τις απόπειρες του κάθε προσώπου να εξεγερθεί μέσα σε ένα περιβάλλον αγκύλωσης και καταστολής». 2η Ψηφίδα: Η θεατρική ομάδα που ανέλαβε να υποστηρίξει το ανέβασμα του έργου «Αδερφές» του Ιανου Σβάρνα -στο Δώμα του Θεάτρου Χώραδιαθέτει το πλεονέκτημα της νεότητας που χορταίνει από τη χαρά που δίνει το «σανίδι» και η επαφή με τους θεατές. Ο Σβάρνας, που κρατά και τον κεντρικό ρόλο του έργου που έγραψε ο ίδιος, φαίνεται πως έρχεται κατευθείαν από την παράδοση που έχει φτιάξει ο πατριάρχης της εγχώριας κωμωδίας Αλέκος Σακελλάριος. Μάλιστα, οι πρώτες ύλες κατασκευής του έργου του Σβάρνα (οι χαρακτήρες, οι καταστάσεις, η πλοκή) σε αυτές τις σταθερές μάς παραπέμπουν. Το έργο, παρά το σύγχρονο επικάλυμμά του –πχ. γκέι ζευγάρι, αναφορές στην επικαιρότητα-, δίχως άλλο θα διεκδικούσε μια καλή θέση στο ντουλάπι με τη ναφθαλίνη αν δεν είχε την ευτυχία να υποστηριχθεί από μια ομάδα με νέα, άγνωστα στο θεατρόφιλο κοινό πρόσωπα που διαθέτουν όρεξη και δύναμη. Εν κατακλείδι, δύο διαφορετικές μεταξύ τους ψηφίδες που αμφότερες έχουν τη θέση τους στο θεατρικό στερέωμα ακριβώς γιατί είχαν την πρόνοια και το απαραίτητο «γνώθι σ’ αυτόν» να προτιμηθεί η στέγαση και η φιλοξενία τους στα «Δώματα»... µ Àm Àm¸ ¸ r

::: 0(75232/,635(66 *5

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

¨ ¥ Οι Fly By Wire έχουν ήδη εντυπωσιάσει με τις μέχρι τώρα εμφανίσεις τους, ενώ σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το πρώτο τους άλμπουμ. Μιλήσαμε μαζί τους για το nu metal, τον ελληνικό στίχο και το... όνομά τους. À Δυνατά, groovy κομμάτια που όταν τα ακούς κουνάς το κεφάλι σου ρυθμικά, ελληνικός στίχος και πολλή ενέργεια πάνω στη σκηνή είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της μπάντας, που ως ιδέα γεννήθηκε το Σεπτέμβριο του 2009. Τότε ήταν που ο Phoenix πρότεινε στον αδερφό του Dj-Technician (Μιχάλης Μπουτάς - turntables, samples) και στους φίλους του Bill (Βασίλης Καραγιάννης - ντραμς) και Lo-fi (Χρήστος Μαρουλάκης - μπάσο) να σχηματίσουν μια ελληνόφωνη, nu metal μπάντα με rapcore στοιχεία. Οι τέσσερίς τους είχαν βρεθεί και στο παρελθόν, στους Group Therapy, που για διάφορους λόγους διαλύθηκαν. Η σημερινή τους σύνθεση ολοκληρώθηκε δύο μήνες αργότερα με την προσθήκη του κιθαρίστα G-kid (Ηλίας Σαχινίδης). Μια μπάντα, όμως, πρέπει να έχει όνομα για να συστηθεί στο κοινό και μάλιστα κάποιο που να δίνει το στίγμα της. Ο όρος της αεροπλοΐας “Fly By Wire”, ιδέα του Lo-fi, κρίθηκε ως η πλέον κατάλληλη ονομασία, αφού όλοι είναι καλωδιωμένοι, από τον τραγουδιστή έως τον dj. Το καλώδιο είναι το μέσο για να βγαίνουν προς τα έξω, με λίγα λόγια θα μπορούσε κάποιος να πει ότι πετούν μέσω καλωδίου. Η μουσική των FBYW δεν μπορεί να καταταγεί σε ένα μόνο είδος. «Η αρχική ιδέα για μια nu metal μπάντα με rapcore στοιχεία δεν ανταποκρίνεται σήμερα στην πραγματικότητα», μας εξομολογείται ο Phoenix. «Ο κόσμος που το ακούει και ασχολείται με αυτό το είδος, μας λέει: ‘Παιδιά, δεν είστε nu metal’. Και το ομολογώ ότι πλέον δεν είμαστε. Δεν είναι metal. Είναι υβρίδιο nu metal με alternative rock στοιχεία, ενώ βασικό στοιχείο είναι η rap, γι’ αυτό και λέμε rap rock, επειδή η πλειονότητα των κουπλέ είναι rap», μας εξηγεί. Οι FBΥW διαφέρουν από τα περισσότερα εναλλακτικά συγκροτήματα της χώρας μας, όχι μόνο λόγω του ιδιαίτερου ήχου τους, αλλά και λόγω του ελληνικού στίχου, που πλέον σπανίζει. «Επιλέγω ελληνικά επειδή πρώτον ζούμε στην Ελλάδα και δεύτερον θέλω, ως στι-

À¶r ¸ Àª ¬ χουργός των κομματιών, να καταλαβαίνει ο κόσμος τι του λέω. Θεωρώ ότι όταν ο στίχος έχει ουσία, υπάρχει λόγος να τον καταλαβαίνει ο καθένας και να του χτυπάει χορδές πιο άμεσα», τονίζει. Τα μέλη του γκρουπ δηλώνουν ευχαριστημένα από την αποδοχή της μουσικής τους από τον κόσμο. «Το feedback μετά το κάθε live είναι πολύ καλό. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να είναι μέρος της κατάστασης, επειδή τους αρέσει πολύ η δουλειά μας και μας βοηθούν, όπως ο ηχολήπτης Ηλίας Τριντής, που έρχεται σε όλα μας τα live, και ο Νίκος Χρονόπουλος, που βοήθησε με κάποιες ηχογραφήσεις στο δίσκο. Και οι δύο βρίσκονται δίπλα μας όπως μπορούν», μας λέει χαρούμενος ο Phoenix. Η αγάπη τους για την πρώτη δισκογραφική δουλειά τους, η οποία θα κυκλοφορήσει μέσα στο Φεβρουάριο, φαίνεται από την εμμονή στη λεπτομέρεια, αφού η ηχογράφηση έγινε σε πολλά στούντιο, προκειμένου να τους ικανοποιήσει το αποτέλεσμα. «Το άλμπουμ μας ‘X-isosi’, εκτός από το διαδίκτυο, όπου θα είναι διαθέσιμο δωρεάν, θα κυκλοφορήσει σε hard copy CD και σε 300 συλλεκτικά βινύλια», μας λέει ο Phoenix και μας δίνει μια πρώτη «γεύση» για το τι θα ακούσουμε: «Από τα οκτώ τραγούδια, τα δύο είναι διασκευές, ενώ συμπεριλαμβάνονται και τα τέσσερα τραγούδια του demo μας. Οι στίχοι είναι κυρίως κοινωνικού ή προσωπικού προβληματισμού, ενώ ένα τραγούδι μι-

λάει για την μπάντα και το πόσο δύσκολο ήταν για εμάς να κρατηθούμε και να μην μπούμε στη λούμπα να κυνηγήσουμε κάτι εμπορικό». Τα κριτήριά τους τους δικαίωσαν, αφού έχει προβληθεί σε εκπομπές του MTV και έχει μπει στην playlist του ίδιου σταθμού. Και όσον αφορά το μέλλον, ο Phoenix μας αποκαλύπτει πως μόλις «χαλαρώσουν» θα κυκλοφορήσουν τρία καινούργια κομμάτια που δεν κατάφεραν να συμπεριληφθούν στο δίσκο και μας δίνει ραντεβού για την επόμενη φορά που θα βάλουν φωτιά με τo live τους.

x t v

ĭǼǺȇȅȊǹȇ,2Ȋ

::: 0(75232/,635(66 *5

i°ÀnlÀn¹´l°tunjÀ µ¹iÀ»iÀ·t¼l´i»i O καλύτερος τρόπος για να πειστούν οι πολιτικοί (σε χώρες όπου η ποδηλασία δεν είναι και τόσο διαδεδομένη) για την αναγκαιότητα δημιουργίας ποδηλατικού δικτύου είναι το να μη μιλήσεις για αυτή. του Ντίνου Ρητινιώτη

Αυτό πιστεύει ο εκτελεστικός διευθυντής της καναδικής μη κερδοσκοπικής οργάνωσης “8-80 Cities” Gil Penalosa. Η εν λόγω ΜΚΟ διαθέτει τεράστια εμπειρία και τεχνογνωσία σε ζητήματα υποδομών και αστικής κινητικότητας, ενώ η δραστηριοποίησή της είναι αναγνωρισμένη όχι μονάχα στη Βόρεια Αμερική, αλλά και διεθνώς. Ο προϊστάμενός της, λοιπόν, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Ποδηλατών (διαθέσιμη στο: www.ecf.com), εστιάζει σε μια σειρά από παράγοντες που μπορούν να διευκολύνουν τη μετάβαση σε μια πόλη-πρότυπο που θα είναι παράλληλα και βιώσιμη. «Εν αρχή ην η πολιτική» βεβαίως βεβαίως και ο κ. Penalosa φαίνεται να γνωρίζει το απόφθεγμα πολύ καλά. «Για να ‘πουλήσεις’ στους πολιτικούς την αναγκαιότητα του ποδηλάτου δεν πρέπει να εστιάσεις στο ίδιο το ποδήλατο, αλλά στα οφέλη για τη δημόσια υγεία, την αστική κινητικότητα και για το περιβάλλον που προκύπτουν από τη χρήση του. Πρέπει να εξηγήσεις το ‘γιατί’ προτού μιλήσεις για το ‘πώς’», αναφέρει χαρακτηριστικά. Στέκεται, ιδιαίτερα, στη θετική επίδραση που έχει η ποδηλασία στην υγεία όσων την... ασπάζονται, επιμένοντας πως «κανένα σύστημα δημόσιας υγείας στον κόσμο δεν θα επιβιώσει εάν είναι επικεντρωμένο στη θεραπεία και όχι στην πρόληψη. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, το ποδήλατο θα πρέπει να αποτελεί τμήμα κάθε... συνταγογράφησης σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου», αναφέρει χαρακτηριστικά. Ο ίδιος γνωρίζει πως συχνά οι ποδηλάτες έχουν την τάση να υπερασπίζονται την επιλογή τους λειτουργώντας επικριτικά απέναντι στους

οδηγούς των μηχανοκίνητων οχημάτων. «Δεν θα πρέπει σε μια πόλη όπου το 2% ποδηλατεί και το 60% χρησιμοποιεί αμάξι (σσ. λέγε με Αθήνα) να στρέφεσαι κατά της πλειονότητας προκειμένου να διεκδικήσεις τα δικαιώματά σου ως ποδηλατική κοινότητα», τονίζει και ολοκληρώνει τη σκέψη του ως εξής: «Αν όμως παρουσιάσεις το ποδήλατο ως λύση κατά της παχυσαρκίας, για παράδειγμα, τότε δείχνεις ότι δεν νοιάζεσαι μόνο για το καλό των ποδηλατών, αλλά για το κοινωνικό σύνολο». Εκτός του ότι δηλώνει βέβαιος πως το ποδήλατο αποτελεί απαραίτητο συμπλήρωμα για την

ομαλή λειτουργία των μέσων μαζικής μεταφοράς, αναφέρεται και στα δύο τινά που πρέπει να συμβούν για να πειστεί περισσότερος κόσμος να ανέβει πάνω στη σέλα. «Καταρχάς, είναι απαραίτητο να μειωθεί το όριο ταχύτητας μέσα στην πόλη. 30 χμ./ώρα είναι πιστεύω αρκετά και γι’ αυτόν το λόγο θα πρέπει να δημιουργηθούν ‘εμπόδια’ στους δρόμους που περνάνε μέσα από τις γειτονιές». Και αν ένα τέτοιο όριο φαντάζει υπερβολικά μικρό για τα... νεοελληνικά δεδομένα, ο κ. Penalosa δίνει την πληρωμένη του απάντηση. «Το

::: 0(75232/,635(66 *5

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

παράδοξο είναι πως ο οδηγός που δυσανασχετεί με αυτά τα όρια γιατί θέλει να τρέχει γρήγορα με το αμάξι του όταν βρίσκεται σε άλλες γειτονιές είναι ο ίδιος που περιμένει από τους υπόλοιπους να τα σέβονται όταν κυκλοφορούν κοντά στο σπίτι του. Εκεί, δηλαδή, όπου κυκλοφορούν αμέριμνα τα παιδιά του». Αξίζει να σημειωθεί σε αυτό το σημείο πως σύμφωνα με έρευνα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Ασφάλεια στις Μεταφορές έχει αποδειχτεί ότι, εάν ο πεζός εμπλακεί σε ατύχημα με ένα αμάξι που κινείται με 30 χμ./ώρα, έχει μονό 5% πιθανότητες να σκοτωθεί. Εάν, ωστόσο, η ταχύτητα αυτή αυξηθεί στα 65 χμ./ώρα, τότε το 5% αφορά τις πιθανότητες που έχει ο πεζός να επιζήσει. Το δεύτερο απαραίτητο στοιχείο που θα διογκώσει τα μέλη της ποδηλατικής κοινότητας, σύμφωνα με τον κ. Penalosa, δεν είναι άλλο από τη δημιουργία διακριτών ποδηλατόδρομων σε όλες τις οδικές αρτηρίες. «Είναι αναγκαία η ύπαρξη φυσικά διαχωρισμένων ποδηλατόδρομων. Δεν αρκούν οι απλές ποδηλατολωρίδες που αναγκάζουν ποδηλάτες και οδηγούς σε συνύπαρξη. Χρειάζεται επομένως ένα ολόκληρο διακριτό δίκτυο, ώστε οι μη ποδηλάτες ή εκείνοι που ποδηλατούν σπανίως να νιώσουν την ανάγκη να χρησιμοποιήσουν το ποδήλατο επειδή ακριβώς είναι πλήρως αποκομμένοι από την κίνηση». Πολλοί μπορεί να πιστέψουν πως ένα τέτοιο έργο είναι γιγαντιαίο και κοστοβόρο, ωστόσο ο κ. Penalosa διαφωνεί: «Μέσες άκρες ένα τέτοιο διακριτό ποδηλατικό δίκτυο δεν καταλαμβάνει συνήθως περισσότερο από το 5-10% ενός αστικού τοπίου».

j ½³ ¸ Ài ³¸ Àµ ¸ ÀÀÀÀÀAGIANNOPOULOS

METROPOLISNEWS GR

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

ͬ |Á | ::: 0(75232/,635(66 *5

¯u·siÀ»¿ªi

otªl»t°À°¹otusi°

Πιστεύεις ότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος για να σηκωθείς το πρωί από το κρεβάτι; Νομίζεις... Ξέχνα τα κουδουνίσματα από τα κινητά και τα παραδοσιακά ξυπνητήρια, καθώς και όλα τα υπόλοιπα ημίμετρα. Ο Ramos, το ξυπνητήρι-Superman, είναι εδώ για να σε βοηθήσει να φτάσεις στη δουλειά στην ώρα σου. Ορίζεις το βράδυ την ώρα που θέλεις να ξυπνήσεις και αφήνεις το τηλεκοντρόλ του σε άλλο δωμάτιο (στο μπάνιο, για παράδειγμα, δίπλα από το νιπτήρα). Το πρωί, όταν αρχίσει να χτυπάει, θα πρέπει να σηκωθείς, να βρεις το τηλεκοντρόλ και να εισαγάγεις τον κωδικό που έχεις ορίσει για να σταματήσει. Λειτουργεί με ρεύμα, αλλά για να μην το βγάλεις από την πρίζα ενσωματώνει και μπαταρία που του χαρίζει αυτονομία πολλών ωρών. Απλά την πάτησες... www.kickstarter.com

Μια και οι μηχανικοί της Apple φημίζονται για την ασχετοσύνη τους στο σχεδιασμό κομψών αντικειμένων, δεκάδες περιφερειακά προσπαθούν να βελτιώσουν τα προϊόντα της αμερικανικής εταιρείας. Το GoPad είναι ίσως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά, με βασικό στόχο να κάνει το iPad 2 πιο φορητό... Συνδέεις την ταμπλέτα πάνω σε μία μεταλλική βάση η οποία ακουμπάει στην κοιλιά σου και περνάς γύρω από το λαιμό σου το σχοινί που ενώνεται με τις άκρες της, όπως στη φωτογραφία. Μπορείς έτσι να περπατάς στη μέση του δρόμου και να πληκτρολογείς κείμενα, να σερφάρεις στο διαδίκτυο και να κουτουλάς με την ησυχία σου σε κολόνες. Θα βγει στην παραγωγή στα μέσα Μαρτίου και θα κοστίζει μόλις 70 ευρώ. Τζάμπα πράμα. www.gopad.ca

¶tuª»°j°Àn·´j Μέχρι στιγμής χρησιμοποιούσες το bluetooth του κινητού σου τηλεφώνου για να συνδεθείς με τον υπολογιστή ή το hands-free ακουστικό σου. Με την κυκλοφορία όμως της Beam Brush θα έχεις μία ακόμα συσκευή να κάνεις pair: την οδοντόβουρτσά σου. Χάρη στην ύπαρξη επιταχυνσιόμετρου (όμοιο με αυτό που έχουν τα κινητά τηλέφωνα και καταλαβαίνουν πότε η οθόνη είναι όρθια και πότε στο πλάι) καταγράφει όλες τις κινήσεις που κάνεις μέσα στο στόμα σου. Στη συνέχεια μια ειδικά σχεδιασμένη εφαρμογή για κινητό προβάλλει πληροφορίες, όπως ποιες περιοχές βουρτσίζεις περισσότερο, ποιες αμελείς, πόσο χρόνο ασχολείσαι συνολικά με τα δόντια σου και κατά πόσο πετυχαίνεις τους στόχους που έχεις θέσει. Αναμένεται να κυκλοφορήσει στην αγορά μέσα στον επόμενο μήνα στην τιμή των 50 δολαρίων (κάτι λιγότερο από 40 ευρώ). beamtoothbrush.com

jªµi´j¹tÀj·¹¶¹¿°l° Εάν αποκλειστείς σε ένα βουνό με χιόνι ή βρεθείς στη μέση της ζούγκλας αγκαλιά με τους Ζουλού τι μπορεί να σου σώσει τη ζωή; Ενα μαχαίρι, μερικά κατσαβίδια, ένας κόπτης καλωδίων, μα πάνω από όλα ένα τρίποδο για το κινητό σου τηλέφωνο! Γι’ αυτό η Gerber Tools προνοεί και κυκλοφορεί τον πρώτο ελβετικό σουγιά που θα χρησιμοποιούσε ακόμα και ο Bear Grylls (ο τύπος στη φωτογραφία). Ξέχνα, λοιπόν, άλλα άχρηστα γκάτζετ και απόκτησε μόλις με 50 ευρώ το Steady Tool για να κυριεύσεις τη φύση. Και αν ποτέ σου συμβεί καμιά αναποδιά, βγάλε μια φωτογραφία για να τη θυμάσαι εσύ ή έστω αυτοί που θα σε βρουν ανάσκελα. www.gerbergear.com

n·ªj´tm˹j·isi°»i°l Εδώ και χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ανθρωπότητας είναι το πέρασμα των καινούργιων Ζορίζεσαι, γρατζουνάς τα χέρια σου, εύχεσαι να είχες κλειδιών μέσα στο υπάρχον σιδερένιο μπρελόκ. Ζ σύμπαν όλο για το μαρτύριο που περνάς. Τέρμα όμως τα νύχια γριάς μάγισσας και καταριέσαι το σύμπα βάσανα. Η σουηδική FreeKey βρήκε τη λλύση μέσα από ένα μπρελόκ με... καμπύλες. Πιέζεις πλευρά και η άλλη σηκώνεται κάνοντας την όλη διτη μία πλ αδικασία παιχνιδάκι δευτερολέπτων. Δυστυχώς θα α χρειαστεί να περιμένεις λίγο καιρό ακόμη μέχρι να απολαύσεις τη λύτρωση, αφού η εταιρεία δεν αναφέρει ούτε πότε θα κυκλοφορήσει το θαυματουργό προϊόν της, ούτε σε ποια τιμή. freekey.se

::: 0(75232/,635(66 *5

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

µªioj¹iÀ°is À Äyx Äy{y Παρατηρήστε καλά το γραφείο σας. Οχι απλώς τα δύο τετραγωνικά που καταλαμβάνετε εσείς, αλλά και τον υπόλοιπο χώρο. Πέρα από τον υπολογιστή, την καρέκλα και τη μολυβοθήκη. Κοιτάξτε τους τοίχους, το δάπεδο, τα καλάθια των αχρήστων, την τουαλέτα. Τώρα κλείστε τα μάτια και φανταστείτε πώς θα θέλατε να ήταν. Με τι χρώματα, τι ύφος, τι αρχιτεκτονική. Σας εγγυώμαι ότι σε όποιο σημείο και να φτάσει η φαντασία σας δεν θα πλησιάσει τα γραφεία που έχουν επιλέξει για τους υπαλλήλους τους μεγάλες εταιρείες που ασχολούνται κυρίως με την τεχνολογία και το ίντερνετ. Η Google σέρνει πάντα πρώτη το χορό, με ξύλινα ποδοσφαιράκια, μπιλιάρδα, τραπέζια πινγκ πονγκ και μαλλί της γριάς. Γραφεία που έχουν μέσα από φουσκωτά ζώα μέχρι κούνιες και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί. Κάτι σαν ένα πελώριο λούνα παρκ που βοηθάει τους εργαζόμενους να χαλαρώνουν ή να συγκεντρώνονται, ανάλογα με την περίσταση. Τα γραφεία της εταιρείας, ωστόσο, διαφέρουν από χώρα σε χώρα και, ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες θυμίζουν πάρτι, στη Μόσχα έχουν περισσότερη χλιδή και κιτς στοιχεία. Σε κάθε περίπτωση όμως πρόκειται για υπερπαραγωγή. Οπως υπερπαραγωγή είναι και τα γραφεία της Lego. Με μια κλειστή ασημί τσουλήθρα στη μέση του χώρου και παιχνίδια Lego παντού, οι σχεδιαστές της εταιρείας έχουν ακριβώς το χώρο που χρειάζονται για να εμπνευστούν από τα παιδιά για ένα προϊόν που αφορά -τι άλλο;- τα ίδια τα παιδιά. Μέχρι εδώ όλα καλά. Οι μεγάλες εταιρείες δαπανούν υπέρογκα ποσά για να φτιάξουν τα γραφεία τους και, είτε επιλέγουν κιτς σχέδια είτε μίνιμαλ αφαιρετική αισθητική, όπως η Skype, το

αποτέλεσμα είναι πολύ μακριά από τα δικά μας συμβατικά γραφεία. Και, επειδή το «μακριά» μέχρι τώρα αφορούσε και την πραγματική απόσταση από εμάς, δεν είχαμε και μεγάλο πρόβλημα. Ολα αυτά μέχρι πριν από λίγες μέρες, γιατί την Τετάρτη η Microsoft αποφάσισε να μας ξεναγήσει στα καινούργια γραφεία της στην Αθήνα και να μας παρουσιάσει το νέο τρόπο σκέψης της εταιρείας, ο οποίος ουσιαστικά βγάζει τον υπάλληλο από το γραφείο και του δίνει τη δυνατότητα να δουλεύει από όπου θέλει, αρκεί να μπορεί να είναι online και, φυσικά, αποτελεσματικός. Κάνοντας βόλτα στα γραφεία τις εταιρείας διαπιστώσαμε ότι δεν υπάρχουν γραφεία για κανέναν, ούτε καν για το διευθυντή και, πριν προλάβουμε να ρωτήσουμε, οι απαντήσεις ήρθαν από μόνες τους. Ο κάθε εργαζόμενος έχει το δικό του προσωπικό ντουλάπι, στο οποίο μπορεί να φυλάσσει το laptop του, τα χαρτιά και όποιο άλλο αντικείμενο του ανήκει. Οταν πηγαίνει στην εταιρεία, ανοίγει

το ντουλαπάκι του (το οποίο μπορεί να ζωγραφίσει όπως θέλει), παίρνει τα πραγματάκια του και πάει και κάθεται όπου θέλει. Και όταν λέμε όπου θέλει, εννοούμε όπου θέλει. Το τριώροφο κτίριο έχει χώρους που θυμίζουν open office γραφεία, έχει χώρους που θυμίζουν σαλόνι σπιτιού και έχει και αίθουσες συσκέψεων. Ο εργαζόμενος μπορεί να καθίσει σε ένα γραφείο, να μεταφερθεί σε ένα focus room αν έχει κάποιο σημαντικό τηλεφώνημα να κάνει ή να συζητήσει με τους υπόλοιπους στο πιο χαλαρό social room. Ολοι οι χώροι έχουν πολύχρωμα έπιπλα χαλαρού ύφους ή λίγο πιο σοβαρά ανάλογα με την περίσταση. Υπάρχουν meeting rooms με διαφορετικό όνομα το καθένα και διαφορετική φιλοσοφία. Οπως το brainstorming room, που έχει μόνο γκρι πολυθρόνες και αφράτο χαλί, για να μπορούν οι εργαζόμενοι να σκέφτονται μακριά από το αυστηρό ύφους του μεγάλου τραπεζιού. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι όλοι οι χώροι έχουν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας σε ό,τι αφορά θέματα παρουσίασης και τηλεδιάσκεψης. Και όλα αυτά στην καρδιά της Αθήνας, σε ένα κτίριο γεμάτο τζάμια και διαφάνειες για να μπορούν όλα να είναι προσβάσιμα σε όλους. Και αν ακόμα δεν έχετε ζηλέψει, αρκεί να σας πω ότι στις περισσότερες αίθουσες μπορούν οι σημειώσεις να κρατηθούν ακόμα και στους τοίχους! Ν.Μ.

4 2 ! ) . ) . ' À ' 2 / 5 . $ »j´j¹iÀmi¹À·iu´i À ijmÀojªsj¹°Às»iµm´i Κάθε πρωί, που λέτε, πάω να διαβάσω τα πρωτοσέλιδα στο περίπτερο της γειτονιάς. Βλέπω τους οπαδούς των άλλων ομάδων που τα κοιτούν με ενθουσιασμό περιμένοντας να ενημερωθούν για τα της ομάδας τους. Οι μόνοι κατηφείς και νυσταλέοι κατά την ιεροτελεστία της ανάγνωσης είμαστε εμείς, οι ΑΕΚτζήδες! Και πώς να γίνει διαφορετικά, όταν περνάει μία ολόκληρη εβδομάδα και δεν έχει κουνηθεί φύλλο, τόσο αγωνιστικά όσο και εξωαγωνιστικά; Πιο βαρετός σύλλογος, πεθαίνεις. Το μόνο σταθερό σημείο της καθημερινότητάς μας δεν είναι άλλο από το χείλος του γκρεμού στο οποίο έχουμε αράξει και δεν λέμε να φύγουμε. Τη φετινή αγωνιστική χρονιά, που λέτε, πρέπει να είμαστε η πιο αντιεμπορική ομάδα της υφηλίου. Ουδείς ασχολείται μαζί μας. Και πώς να ασχοληθεί, βέβαια, όταν αγωνιζόμαστε με το βασικό μας αντίπαλο και είμαστε χαμένοι προτού ακόμα ξεκινήσει το ματς; Ρε μάγκες, αντέξτε ένα ημίχρονο τουλάχιστον να πούμε ότι το παλέψαμε. Τρώμε γκολ στο πεντάλεπτο και μετά δείχνουμε ανήμποροι να αντιδράσουμε. Βέβαια, για όλα υπάρχει μία εξήγηση: Οπως είναι γνωστό οι ανατροπές δεν μας αρέσουν. Θέλουμε να ανοίγουμε εμείς το σκορ, αλλιώς το ποδόσφαιρο χάνει το νόημά του... Χωρίς πολλά πολλά, η εμφάνιση με τον ΟΣΦΠ ήταν αποκαρδιωτική και μας έδωσε να καταλάβουμε σε τι επίπεδο έχει πέσει η ομάδα μας. Αν αντί για ΑΕΚ λεγόμασταν Δόξα Δράμας και παλεύαμε για τη σωτηρία μας, ήδη θα μας είχαν κολλήσει την ταμπέλα του παραρτήματος. Η ομάδα χρειάζεται χρήματα άμεσα γιατί η ΟΥΕΦΑ δεν είναι ΕΠΟ. Δεν χαρίζεται σε κανέναν και πολύ απλά μπορεί να σε πετάξει εκτός Ευρώπης για τα επόμενα τρία χρόνια. Η διοίκηση καλείται να βρει άμεσα επτά εκατομμύρια ευρώ, γιατί αλλιώς μας βλέπω να αρκούμαστε σε άλλο ένα... νταμπλ. i ³ À· ±

µ r À ±¸ Λέγαμε από την αρχή της χρονιάς πως η Μπαρτσελόνα φέτος πιθανότατα δεν θα κατακτήσει το πρωτάθλημα. Τώρα που απέχει δέκα βαθμούς από την κορυφή και επιβεβαιώνεται η πιο πάνω άποψη, μπορεί να συγκεντρωθεί στο Champions League. Θα γίνει έτσι η πρώτη ομάδα που θα το κατακτήσει δύο συνεχόμενες χρονιές γράφοντας ιστορία.

»± À ± ¸ À ¬ Εκεί που οι New York Knicks βολόδερναν από τη μια ήττα στην άλλη, ήρθε ξαφνικά ένας τύπος από το πουθενά (ή καλύτερα από τον πάγκο) ονόματι Τζέρεμι Λιν, πήρε την ομάδα της Νέας Υόρκης από το χέρι και την οδηγεί από νίκη σε νίκη. Οι 20 πόντοι είναι η ελάχιστη «ταρίφα» στα τελευταία παιχνίδια...

t ¸À ¸ À ¸ ½¸ ¸ Η αρχή έγινε την περασμένη βδομάδα. Εστω και την τελευταία στιγμή, έστω χωρίς παίκτες για ακόμα μία φορά, κερδίσαμε την Ξάνθη με 3-0. Το θετικό της υπόθεσης είναι πως μοιάζει να συνέρχεται ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος από τον τραυματισμό του και να πατάει γερά στα πόδια του. Αυτή την περίοδο που η Παιανία μοιάζει με τον Ευαγγελισμό, έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει στο έπακρο για να πάρουμε τις απαραίτητες νίκες και να παραμείνουμε στην κορυφή. Επόμενο εμπόδιο εξάλλου είναι ο Εργοτέλης και θα πρέπει να περάσουμε με επιτυχία από την έδρα του για να μπούμε στα τρία ντέρμπι με ψυχολογικό αβαντάζ. Εκεί, πιστεύω, θα αρκέσουν επτά βαθμοί, όπως στον πρώτο γύρο, για να παραμείνουμε μόνοι μας στην κορυφή και να αφήσουμε τους... Γκίγκληδες να ονειρεύονται το Europa League και το διηπειρωτικό... µ À¼ ½ ±

j ½³ ¸ Ài ³¸ Àµ ¸ Às ± Àª ::: 0(75232/,635(66 *5

ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

j ± À À À

«µ ¸À¶ ³ À ¸ rÀ r » Ο φετινός Ολυμπιακός δείχνει δείγματα ομάδας που είναι ικανή να χτυπήσει όλους τους στόχους και η ευρωπαϊκή υπέρβαση φαίνεται να βρίσκεται προ των πυλών. Η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας έχει την τιμή να διαθέτει στο δυναμικό της έναν άνθρωπο που βλέπει μπροστά. Εναν άνθρωπο προικισμένο, που σας φέρνει στο πιάτο τα μελλούμενα. Για τον Ρωμαίο Γκίγκλη ο λόγος, ο οποίος στο φύλλο της περασμένης Παρασκευής έγραφε τα εξής: «Αρκούν 20 λεπτά καλού ποδοσφαίρου για να κάνουμε πλακίτσα στον οποιονδήποτε αντίπαλο εντός συνόρων». Μερικές ώρες αργότερα, αγαπητοί μου φίλοι, παρακολουθήσατε στους τηλεοπτικούς σας δέκτες τον πρωταθλητή Ελλάδας να ξεπετάει την ΑΕΚ με δύο γκολ στο εικοσάλεπτο. Τι άλλο έγραφε επτά ημέρες πριν ο εξαιρετικός αυτός αρθρογράφος; Για να δούμε. «Δεν συμμερίζομαι τους σύγγαυρους εκείνους που μπαίνουν στο... τρυπάκι με το ψευτοδίλημμα: πρωτάθλημα ή Ευρώπη; Ολυμπιακός είσαι, χτυπάς τα πάντα! Πάμε γερά, λοιπόν, να τρελάνουμε την Ευρώπη!» Και να που οι φανατικοί αναγνώστες της “Metropolis” (Ερνέστο Βαλβέρδε, παίκτες και σία), υπό τη θεωρητική καθοδήγηση του Ρωμαίου, απέδειξαν μερικά εικοσιτετράωρα αργότερα απέναντι στη Ρουμπίν Καζάν πως δεν χαμπαριάζουν ούτε από πολικό ψύχος (-12 βαθμοί), ούτε από τα ποτισμένα με βότκα χνότα των Ρώσων που βρίσκονταν στις εξέδρες του μοσχοβίτικου σταδίου. Καλώς τα παιδιά, 0-1, αεροπλάνο, νάνι.

Τι κι αν ο αγώνας διεξαγόταν στις 3 το μεσημέρι (σσ. 1 ώρα Ελλάδος) και, αντί για μπίρες και πίτσες, τον απολαμβάναμε τρώγοντας μπουγάτσα και πίνοντας μίλκο; «Η πρόκριση από το πρωί φαίνεται», όπως λέει και ο θυμόσοφος οπαδός. Θέλω όμως να σταθώ ιδιαίτερα στην ενσάρκωση της ολυμπιακής ψυχής. Στον Ολοφ τον Μέλμπεργκ. Ο παλίκαρος από τη Σουηδία έπαιζε με αμνησία (!) για κάνα πεντάλεπτο. Φήμες που τον θέλουν να ρωτάει τον Μαρκάνο κατά τη διάρκεια αυτών των λεπτών: «Τι κάνω εδώ; Ποιοι είναι αυτοί που κλωτσάνε την μπάλα;» κρίνονται ως αναληθείς. Μετά τον κυριακάτικο αγώνα με τον Πανιώνιο για το πρωτάθλημα (όπου η ομάδα αναμένεται να συνεχίσει την εφαρμογή του επιτυχημένου συστήματος «δυο-γκολ-στο-εικοσάλεπτο-και-άντε-γεια»), οι παίκτες θα κληθούν στον επαναληπτικό της Πέμπτης να δείξουν την απαραίτητη προσοχή, μια και η Ρουμπίν θα κατέβει χωρίς άγχος, για να κάνει το... κομμάτι της και να παίξει την τελευταία της ζαριά. Τι κι αν οι Ρώσοι φημίζονται για τη ροπή τους στα τυχερά παίγνια; Ο πρέσβης (ο γνήσιος, όχι ο σικέ που βγήκε σε πρόωρη συνταξιοδότηση) οφείλει να τους δώσει να καταλάβουν πως δεν σκοπεύει να κάνει καμία απρογραμμάτιστη στάση μέχρι τον τελικό του προορισμό: το Βουκουρέστι. ª ½¸± Àµ ±

«Κλαίνε οι χήρες, κλαίνε κι οι παντρεμένες!» Αυτό ακριβώς σκέφτηκα αντικρίζοντας τον Γιώργο Καραγκούνη την περασμένη Κυριακή να πνέει μένεα εναντίον του προπονητή του. Του απολύτως επιτυχημένου προπονητή του, αν θέλω να είμαι ακριβής, για να μην τον αποκαλέσω «μάγο» και κλάψουν τίποτε κόκκινες καρδιές. Ο Φερέιρα βγάζει λαγούς από το καπέλο και ο Γιώργος βγάζει χολή πράσινη. Προς τι όμως η οργή του διεθνούς αθλητού; Μήπως δεν τον είδαμε τόσες και τόσες φορές σε τόσες και τόσες περιπτώσεις (για τη φετινή σεζόν μιλάω) να χάνει προσωπικές μονομαχίες, να υστερεί στο σπριντ, να σουτάρει στο γάμο του Καραγκιόζη, να μην πέφτει καν σαν Καραγκούνης όταν τον μαρκάρουν με πόδια, χέρια ή βλέφαρα οι αντίπαλοι; Ο προπονητής του φταίει ή το ποδοσφαιρικό γήρας; Τα γράφω όλα αυτά διότι είμαι από τους λίγους που δεν έχουν βρίσει ποτέ τον Γιώργο, ακόμη και όταν η κερκίδα ολόκληρη στρεφόταν εναντίον του. Αδυναμία του είχα και αδυναμία εξακολουθώ να του έχω. Κυρίως για τον τρόπο που αντιμετώπιζε το σπορ και για το ασίγαστο (πώς αλλιώς να το γράψω;) πάθος του. Αλλά, όπως είχε πει και ο μεγάλος σε στιγμές σπάνιας έμπνευσης, εκείνο που σε σώζει μπορεί εύκολα να γίνει εκείνο που σε τρώει. v ® À¯¸ r

·´isl»l°Ài²lsi Η καθημερινότητά σου σε πνίγει, Κριέ, με συνεχείς προκλήσεις και απαιτήσεις και συντμήσεις και ιδέες και λύσεις. Αυτό που κρύβεται όμως κάτω από την επιφάνεια και που σύντομα θα εμφανιστεί είναι η τάση σου για το μυστικό, για την εξερεύνηση του συνειδητού σου, για ώρες ατελείωτες μπροστά στο ρυάκι. Φοβερή βδομάδα, Ταύρε, γεμάτη λυρικότητα και συγκινήσεις. Αν είσαι δεσμευμένος, με το ζευγάρι σου θα μοιράσετε τους ρόλους της Μάρθας Βούρτση και του Ασημάκη Καΐλα, αν όχι, περίμενε το ίδιο θέατρο του παραλόγου με κάποιο φίλο. Τουλάχιστον φρόντισε όλα αυτά να γίνουν μπροστά σε κόσμο, μπας και σε προτείνουν και για κανένα Oσκαρ. Είναι καιρός να κοιτάξεις και λίγο το μέλλον σου, Δίδυμε. Τόσες δουλειές υπάρχουν εκεί έξω, τόσες ευκαιρίες σε προσπερνούν, τόσα χαλιά σού απλώνουν για να περάσεις, κι εσύ κάθεσαι βολεμένος στη μέτρια συμπαθητική προσομοίωση καριέρας. Βγες εκεί έξω και δες τι αξίζεις. Κι όταν λέω εκεί έξω, εννοώ το υπερπέραν. Εχει παζάρι βλακείας στην πλατεία Κοτζιά, Καρκίνε, μην ξεχάσεις να περάσεις να πάρεις τη δόση σου. Με τόσες που κάνεις τελευταία, οι μαγαζάτορες σε ξέρουν με το μικρό σου όνομα και σου δίνουν τα καλύτερα κομμάτια. Μήπως όμως να άλλαζες γειτονιά; Δεν έχεις αρκετό στοκ ακόμα; Τα άστρα φωνάζουν μερικές λέξεις-κλειδιά, Λέοντα, εσύ το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να ανοίξεις τις κεραίες σου, να ακούσεις και μετά να ακολουθήσεις πιστά τις οδηγίες. Ποιες είναι αυτές; Γέννηση, σεξ, ανανέωση, ρομαντισμός, ανοιχτά συναισθήματα. Πρόσεχε την Τετάρτη, μια ελαφριά εμμονή που έχεις μπορεί να γίνει κάτι περισσότερο. Πήγαινε λίγο πιο αργά, Παρθένε, υπάρχει φόβος να χτυπήσεις τοίχο και όσο πιο αργά πας τόσο λιγότερο θα πονέσει. Ασε που τόσο γρήγορα που κινείσαι οι χειρισμοί είναι δύσκολοι, ιδιαίτερα με την πισωκούνα που κυκλοφορείς. Αν λάβουμε υπόψη και τους δρόμους που διαλέγεις, άσε να μην το πιάσουμε καθόλου το θέμα.

Σε φωτίζει ο θείος Αρης από ψηλά, Ζυγέ, κάνοντας το μονοπάτι σου λιγότερο δύσβατο, ενώ εσύ δέχεσαι τη φώτιση και γίνεσαι λίγο πιο ευαισθητοποιημένος για τα πράγματα γύρω σου. Δώσε έμφαση σε ό,τι σε γεμίζει και ό,τι θεωρείς ωφέλιμο και σκέψου ξανά την καθημερινότητά σου. Η ερωτική σου ζωή δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια, Σκορπιέ. Ο Βαλεντίνος σε σημάδεψε αυτόν το χρόνο με πιο εσωτερικό τρόπο από όσο μπορείς να καταλάβεις με την πρώτη. Η σχέση σου με το άλλο φύλο μπαίνει στο μικροσκόπιο, άσχετα με το αν εσύ μπορείς να χρησιμοποιήσεις κάτι τόσο περίπλοκο όσο ένα μικροσκόπιο. Πού βρέθηκαν κάονες στη Διδότου, Τοξότη; Και γιατί τους κυνηγάς παντού; Εχεις κάποια κακή ανάμνηση από την παιδική σου ηλικία; Ασε τους κάονες ήσυχους, γιατί οι φιλοζωικές έχουν γίνει πολύ σκληρές τελευταία. Ασχολήσου καλύτερα με τα οικονομικά σου, που παίρνουν την κάτω βόλτα. Θα ενθουσιαστείς αυτή τη βδομάδα με το πόσο καλά μπορείς να χρησιμοποιήσεις τη δημιουργικότητά σου σε πράγματα που δεν έχεις ξαναδοκιμάσει, Αιγόκερε. Κι αυτό μπορεί να είναι ποίηση ή επισκευές αυτοκινήτων ή η τέχνη του να λες αυτό που νιώθεις χωρίς υπεκφυγές και αντιπερισπασμούς. Εχεις το βλέμμα στραμμένο στα οικονομικά σου, τόσο έντονα κι επίμονα, που τα έχεις ματιάσει και τα έχεις ρίξει στο κρεβάτι με πονοκεφάλους, βουλωμένα αφτιά, μύτη που τρέχει και όλα τα συναφή. Πάρε το λίγο πιο χαλαρά και λύση θα βρεθεί, Υδροχόε. Εκτός αν πιστεύεις ότι έχεις προσωπική βεντέτα με τα οικονομικά σου, οπότε συνέχισε. Η ζωή είναι ωραία, Ιχθύ, μην το ξεχνάς. Πάρε τη για καφέ, μίλησέ της γλυκά, κάλεσέ τη για ποτό σπίτι, κάνε της γλυκό έρωτα, μην κοιμηθείς αμέσως, μην καπνίσεις στο υπνοδωμάτιο, θυμήσου να βγάλεις τις κάλτσες σου. Επανάλαβε. Πες της ότι θα είναι για πάντα και εννόησέ το, όχι για τη ζωή, για σένα. m ¸ ± À° r ¸

::: 0(75232/,635(66 *5 ĭǼǺȇȅȊǹȇǿȅȊ

j¯u·lªj»l°lÀi·tÀi·t°»i°l Το “Cosmote Live on Screen”, που επιτρέπει τη διαχείριση προβλημάτων και ρυθμίσεων για smartphones, υπολογιστές και tablets μέσω απομακρυσμένης πρόσβασης, εγκαινίασε η Cosmote. Μέσα από την υπηρεσία, που παρέχεται δωρεάν, εξειδικευμένα στελέχη της εξυπηρέτησης πελατών της εταιρείας έχουν τη δυνατότητα απομακρυσμένης πρόσβασης στο κινητό τηλέφωνο ή στον υπολογιστή σου, καθώς και απευθείας συνομιλίας μαζί σου μέσω Live Chat. Μπορούν έτσι να διαχειρίζονται από την οθόνη του υπολογιστή τους τη συσκευή σου, σαν να την είχαν στα χέρια τους.

mi´i²¹iÀiµi·l°

sjj°À̂io¹¯j¹°̃

Συνολικά 21.700 ευρώ συγκέντρωσαν ο Θοδωρής Παπαλουκάς και ο Δημήτρης Διαμαντίδης στο πλαίσιο της κοινωνικής εκστρατείας της Wind «Τα παιδιά νικάνε». Τα έσοδα θα διατεθούν στο Παιδονευρολογικό Τμήμα Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης και στην Εταιρεία Προστασίας Ατόμων με Αυτισμό Νομού Καστοριάς. Κατά το δεύτερο μισό της σεζόν 2010-11 οι δύο Ελληνες μπασκετμπολίστες σημείωσαν 217 καλάθια, με τη Wind Ελλάς να πριμοδοτεί με 100 ευρώ κάθε ελεύθερη βολή, δίποντο ή τρίποντο. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης πέτυχε 157 καλάθια συγκεντρώνοντας 15.700 ευρώ και ο Θοδωρής Παπαλουκάς 60, μαζεύοντας 6.000 ευρώ.

Δύο νέα καταστήματα εγκαινίασε το εμπορικό κέντρο Αthensheart, ανταποκρινόμενο στις ανάγκες των πελατών του. Πρόκειται για το Φίνο Καλαμάκι και το Sublime Store, τα οποία άνοιξαν ήδη τις πόρτες τους. Το Φίνο Καλαμάκι προσφέρει ό,τι πιο «φίνο» σε ποιότητα και γεύση. Σε συνδυασμό με τις προνομιακές τιμές του, αποτελεί το ιδανικό μέρος για ένα γρήγορο σουβλάκι ή και για ένα λαχταριστό γεύμα με φίλους, έπειτα από μοναδικές στιγμές shopping στο Αthensheart. Το Sublime Store απευθύνεται στους fans των action sports, αλλά και του street culture. Διαθέτει top skate, snowboard και surf gear, μαζί με τα πιο εξειδικευμένα και stylish ρούχα και αξεσουάρ, προσφέροντας επιλογές από όλα τα αγαπημένα brands, όπως Burton, Volcom, DC, Carhartt, Stussy, Analog, Etnies και Gravis.

ÑÐåªÐåÍªÇÌ|ÎË | ª |ÇÍªÊ Ð ÇÏ ªÍ ªÐÇ~ÇÉ

Την παρακολούθηση όλων των διαλόγων στην παράσταση «Αδερφές» στο Δώμα του Θεάτρου Χώρα. Οι ατάκες διαδέχονταν η μία την άλλη και πρέπει κανείς να λάβει υπόψη του ότι στη σκηνή βρίσκονταν ένας γκέι Κύπριος, μια ψηλομύτα Ελληνογαλλίδα, μια τρελή Ελληνοαμερικανίδα, μια καλόγρια, μια Βλάχα και μερικοί άλλοι. Ο Ιανος Σβάρνας, που έχει γράψει το κείμενο της παράστασης (και παίζει) είναι σίγουρα φανατικός θαυμαστής των τηλεοπτικών σίριαλ που στηρίζονται στις αφοπλιστικές συνεχόμενες ατάκες. Ετσι, μετά τη μέση της παράστασης, ρωτάγαμε συνέχεια ο ένας τον άλλον τι είπε η μία αδερφή και τι απάντησε η άλλη. Ευτυχώς, πάντα κάποιος βρίσκεται να είναι πιο συγκεντρωμένος από εσένα και στο σύνολο δεν πρέπει να χάσαμε και πολλά. Γελάσαμε πάντως πολύ!

Την ξενάγηση στα καινούργια γραφεία της Microsoft στην Ελλάδα. Δεν είμαι ακόμα σίγουρη αν η εταιρεία μάς κάλεσε για να δείξει το νέο τρόπο που έχει επιλέξει για να δουλεύουν οι υπάλληλοί της ή για να μας στεναχωρήσει που οι υπόλοιποι δεν δουλεύουμε σε χώρους με πολύχρωμα πουφ και αναπαυτικούς καναπέδες. Αλλά την άποψή μου για αυτά μπορείτε να τη διαβάσετε σε προηγούμενες σελίδες. Εδώ ήθελα απλώς να γκρινιάξω επειδή, παρά τα χρώματα και το μοντέρνο σχεδιασμό των γραφείων της εφημερίδας, δεν έχω προσωπικό ντουλαπάκι που να μπορώ να το ζωγραφίσω απέξω όπως θέλω εγώ. Αυτό είναι το μεγάλο μου παράπονο. Γιατί και πορτοκαλί καρέκλα έχω και πολύχρωμους τοίχους και κίτρινο πλεξιγκλάς και εντυπωσιακή αίθουσα συσκέψεων. Ντουλαπάκι όμως δεν έχω!

Την ανάγνωση της αγαπημένης μου επιστημονικής είδησης. Αφορούσε τον σταχτοπετρόκλη, ένα μεταναστευτικό πουλί που εντυπωσίασε τους ορνιθολόγους με την αντοχή του. Αυτός ο μικρούλης μπορεί να πετάξει από την Αρκτική μέχρι την Αφρική και πάλι πίσω, ένα ταξίδι δηλαδή συνολικής απόστασης 29.000 χιλιομέτρων! Τι κι αν είναι μικρότερος από καχεκτικό σπουργίτι και ζυγίζει μόλις 25 γραμμάρια, δύο φορές το χρόνο πάει κι έρχεται από τη μία ήπειρο στην άλλη. Μέχρι εδώ όλα καλά, μετά η είδηση έλεγε ότι οι επιστήμονες έχουν βάλει κάτι ραδιοπομπούς στα πόδια του σταχτοπετρόκλη για να μελετήσουν το ταξίδι του. Αν είναι δυνατόν! Ούτε ένα ταξίδι με την ησυχία του δεν μπορεί να κάνει κανείς!

Το τραγούδισμα των στίχων του αγαπημένου μου τραγουδιού «Τυχερό αστέρι» του Γιάννη Παλαμίδα. Μέχρι τώρα είχα συνηθίσει να τραγουδάω τους στίχους όταν το άκουγα στο ραδιόφωνο ή στο CD player. Αυτή η φορά όμως ήταν διαφορετική. Ο Γιάννης Παλαμίδας ήταν εκεί ζωντανός μπροστά μου και το τραγουδούσε «Για μένα». Η Ηρώ Σαΐα ήταν καθισμένη στο παγκάκι του σκηνικού και τον απολάμβανε, όπως και όλοι όσοι βρεθήκαμε στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Γιατί ένα υπέροχο τραγούδι όπως είναι αυτό, με την υπέροχη μελωδία του Κωνσταντίνου Βήτα χρειάζεται μια εξίσου υπέροχη ερμηνεία για να απογειωθεί. Και ο Γιάννης Παλαμίδας δεν μας απογοήτευσε. Ευχαριστούμε!

s¸ r ¸Àn¸ r N MASTORAKOU METROPOLISNEWS GR