Metropolis 23.09.11 by Metropolis

tÀ*ASONÀ2OSENBAUM

¸ À ¸À rÀ À DAR

»¸ÀÀ ¢ r¡À À ¸ ¸ ® À POP

t À¢½³ À ±¸ ¡À À s ± ¸ Às ±

Í~ z Í Í Í

n¹iÀi²lsi¹iÀ °»iÀ·ªt²uªiÀ sjuª¹ml°À mª¹°l°

lÀm ¸ ®À° ¸ ¬À ¸ À À ³ À À

- ¸À ¬ ¸À À½ ± À ¸À À -ONSIEURÀ-INIMAL

%VER À¸ À À µ À· ¸ xx Í

n¸ ±¸Àm ¸ r

ȂǹȎȅȊ

"'Ͱ 1

Ä Ä

*=9DALQÄ×AL=K Ä £Ä £ ¬ i Ä¬¨§Ä¤ §¨Ä ©¨

ÄÄ Ä

Ä Ä%GFKA=MJÄ%AFAE9DÄ¬¨Ä ¨²¬ ¨

ÄÄ ÄÄ

t£ ¥« ¬ £°Ä¡£ Ä¨§Äx «¨Ä «¥ «¢

¢¡ °Ä Ä ¯¨¡« ¨° Ä

&=OKÄG>ÄLG<9Q Ä¬¨Ä*=%9H

,GÄ\ « ¨Ä¬ §£bÄ¬¨Äx ¦¦ °Ä

Ä+%+Ä¢°Ä ¨i °

« § ±

s²§ ¥ Ä¬ Ä©« ®²« Ä§ ²«£¥ °Ä¥« ¬¢°

®¨©¨£ °Ä¥ £Ä¬¥¢§¨® ¢°

,GÄi¨²¬£¥ Ä¦ ¤£¥ Ä¢°ÄHGH

'£Ä\i « °Ä ²²± °bÄ¢°Ä £¥¨¦ ¬ °Ä « ³¢

<9J ?J

¦£ °Ä¦ ¤ £°

Ä Ä ¨°Ä £ª§ °Ä¥ £Ä Ä¡¥ ³ Ä¨²

y Ä±§ «£ Ä¨²ÄÙA=?GÄ

x¦ § ¢°Ä{® §

ÄÄ ÄÄÄÄÄÄ

{«±£¬ Ä©¨¦¦ Ä ¦¦ Ä ¦ ¯¬ Ä¦ ¡ Ä ¨Ä¢i «¨¦ ¡£ Äi¨²

ȈǼȆȉǼȂǺȇǿȅȊ

ÁÁ Ͱ"-(

::: 0(75232/,61(:6 *5 ::: 0(75232/,61(:6 *5

Τα σύννεφα πάνω από την πόλη έφεραν βροχή και μέτρα...

v v Í v ~ ÍÍÍ

KCRPMNMJGQ KCRPMNMJGQLCUQ EP

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜETROPOLIS EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 O Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης O Project Manager: Βίκτωρας Δήμας Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Νικήτας Καραγιάννης O Ειδικός σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου O Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπακίδης O Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Βλασταρά, Αθως Δημουλάς, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολοκούρης, Κίκα Κυριακάκου, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπόλας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής O Δημιουργικό: Δημήτρης Στεργίου, Θάνος Κατσαΐτης O Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη O Φωτογραφίες: AFP Εκτύπωση: «Η Καθημερινή» Α.Ε.

4 ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

Το περιοδικό “Time” φημίζεται για πολλά πράγματα, μεταξύ αυτών ν και για τα εκάστοτε 100 καλύτερα οτιδήποτε που απαριθμεί, με λίστες που λειτουργούν ως ευαγγέλια. Εσχάτως μάς έδωσε τα 100 καλύτερα μη λογοτεχνικά βιβλία, μια λίστα στα που ανακυκλώθηκε από ό δεκάδες δ άδ ιντερνετικούς ύ τόπους - τώρα ξέρετε ότι είναι του “Time”. Σύμφωνα λοιπόν με τη λίστα, τα μη λογοτεχνικά βιβλία χωρίζονται σε 15 κατηγορίες, όπως είναι οι βιογραφίες ή τα ιστορικά βιβλία, τα δοκίμια, τα επιστημονικά κλπ. Ανάμεσα στις 15 κατηγορίες υπάρχει, αναμενόμενα, και ο όρος “non fiction novel”, μη λογοτεχνικό μυθιστόρημα δηλαδή, ένα είδος που είναι εξ ορισμού κάπως αντιφατικό. Το «Εν ψυχρώ» του Τρούμαν Καπότε, για παράδειγμα, που υπάρχει στη λίστα, ανήκει σε αυτή την κατηγορία, όπως και οτιδήποτε περιγράφει ένα πραγματικό γεγονός με μυθιστορηματικό τρόπο. Ο όρος συχνά συναντάται και ως “faction”, προϊόν των λέξεων “fact” και “fiction”. Η γραφή αυτή στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ήρθε στη μόδα ακόμα και ως μορφή δημοσιογραφίας και θα μπορούσαμε ίσως να πούμε ότι μοιάζει με το “gonzo” που ουσιαστικά εισήγαγε ο Χάντερ Τόμσον με το «Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας». Στην περίπτωση αυτή βέβαια είναι πολύ πιο έντονο το προσωπικό στοιχείο και απουσιάζουν οι πιο κλασικές λογοτεχνικές τεχνικές, κάνοντας τον Τόμσον περισσότερο δημοσιογράφο, ενώ τον Καπότε περισσότερο μυθιστοριογράφο. Τέλος πάντων, στη λίστα των 100, ως on fiction novel υπάρχει ακόμα το “The electric Kool-Aid Test” του Τομ Γουλφ, το “The executioner’s song” του Νόρμαν Μέιλερ και το «Πέρα από την Αφρική» του/της Ισακ Ντίνεσεν (ανδρικό ψευδώνυμο της Κάρεν Μπλίξεν).

REALITY BITES ËÄÑÉÆ ô ÑÏÎô ÆÎÏôÑÒ

ÏôÊÄÉôÑÏô~ÉÄ~ÉÊÑÒÏ

w. re

ali

bit

.co

«Πάντα μισούσα τα κλαμπ», λέει η Κάρι Μάλιγκαν, «και ποτέ δεν μου άρεσε η δυνατή μουσική». Χαμηλών τόνων η 26χρονη Αγγλίδα, όπως προκύπτει άλλωστε και από το girl next door παρουσιαστικό της που δεν συνάδει με το προφίλ μιας νεαρή στάρλετ που έχει υπάρξει από μικρή υποψήφια για Οσκαρ (για το ρόλο της στο “An education”). Σε συνέντευξή της στην εφημερίδα “Telegraph”, η Μάλιγκαν μίλησε εκτός από τη νυχτερινή διασκέδαση και για τη νέα της ταινία, το “Drive”, όπου συμπρωταγωνιστεί με τον Ράιν Γκόσλινγκ. Η ταινία, που προβλήθηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας στην Αθήνα, βγαίνει αυτές τις μέρες και στις βρετανικές αίθουσες. Στο Λονδίνο πάντως, όπως λέει η ίδια, περπατάει στο δρόμο χωρίς να την αναγνωρίζουν. Ισχυρίζεται ότι μια φορά το χρόνο μόνο τη σταματάει κάποιος επειδή κάτι του θυμίζει χωρίς όμως να είναι σίγουρος. Κατά τα άλλα η καριέρα της πάει από το καλό στο καλύτερο, καθώς μετά το εξαιρετικό “Drive” έχει μπροστά της άλλον ένα μεγάλο ρόλο να φέρει εις πέρας. Οπως έχω ξαναγράψει σε αυτή τη στήλη, ο Μπαζ Λούρμαν ετοιμάζει τον «Μεγάλο Γκάτσμπι» του Φιτζέραλντ και η Μάλιγκαν θα είναι η Νταίζη Μπιουκάναν δίπλα στον Λεονάρντο Ντι Κάπριο, σε μια παραγωγή 120 εκατ. δολαρίων.

Θα γράφω για το “Tinker, Tailor, Soldier, Spy” μέχρι να το δω, όσο και αν γίνομαι κουραστικός. Στις ελληνικές αίθουσες θα έρθει μετά τα Χριστούγεννα και, επειδή δεν διαπραγματεύομαι τίποτα λιγότερο για τη συγκεκριμένη ταινία (βλέπε download), είμαι αφενός αναγκασμένος να περιμένω μέχρι τότε και αφετέρου καταδικασμένος να συναντάω διαρκώς σχετικά κείμενα στον αγγλόφωνο Τύπο - στη Βρετανία η ταινία έχει προβληθεί. Ο Ουίλιαμ Μπόιντ έγραψε στον “Guardian” την αλφαβήτα του έργου (αναφερόμενος τόσο στο βιβλίο όσο και στην ταινία), σε ένα κείμενο που αρκεί για να σε καλωσορίσει στον κόσμο του Τζον Λε Καρέ. Οποιος γνωρίζει τα μυθιστορήματα του Βρετανού συγγραφέα θα δει ότι ο Μπόιντ κάνει στα περισσότερα γράμματα την προφανή επιλογή (πχ. στο “c” μάς συστήνει το Circus, στο “g” τον Τζορτζ Σμάιλι, στο “κ” τον Κάρλα). Υπάρχουν όμως και κάποια γράμματα που κρύβουν εκπλήξεις, όπως το “j”, όπου -μη έχοντας μάλλον κάποια καλύτερη ιδέα- ξεκινάει με τον Τζόσεφ Κόνραντ και απαριθμεί συγγραφείς που έχουν καταπιαστεί με την τέχνη του κατασκοπικού μυθιστορήματος, καταλήγοντας στο ότι το “spy genre” είναι πιο δελεαστικό για ένα συγγραφέα, πιο ελκυστικό από το αστυνομικό μυθιστόρημα. Το καλύτερο σημείο, πάντως, είναι στο “t”, όπου διαλέγει τη λέξη “treason” (προδοσία), υπενθυμίζοντάς μας την εμμονή του Λε Καρέ στην υπόθεση του Κιμ Φίλμπι, του διασημότερου δηλαδή διπλού πράκτορα που έδρασε για χάρη της Μόσχας, «δίνοντας» και τον ίδιο το συγγραφέα, που υπηρετούσε στις μυστικές υπηρεσίες. Σύμφωνα με τον Μπόιντ, ο Λε Καρέ πασχίζει να απαντήσει τη θεμελιώδη ερώτηση: «Γιατί να προδώσεις; Γιατί να γίνεις προδότης;» «Δεν είμαι σίγουρος», γράφει, «αν ο Λε Καρέ ξέρει την απάντηση. Στο ‘Tinker, Tailor’ βάζει τον προδότη να πει ‘είναι ένα κριτήριο αισθητικής, λίγο πολύ όπως όλα’». Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη με τίτλο «Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι», ενώ η ταινία, είπαμε, μετά τα Χριστούγεννα.

5 ::: 0(75232/,61(:6 *5

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

ÏÉôËÆÐÆ ôÑÈ ôÄ ÏÎÉÄ ôËÏÒ lÀnivlÀ»tuÀªjuni»t° Με τον τίτλο “The girl in the song”, το μουσικό περιοδικό “NME” παρουσιάζει μια σειρά φωτογραφιών που μας συυστήνουν τις γυναίκες που βρέθηκαν πρωταγωνίστριες, μούσες αν θέλετε, σε μεγάλα τραγούδια της ροκ μουσικής. Εντάξει, οι ιστορίες του “Layla” ή του “Je t’ aime” είναι λίγο-πολύ γνωστές, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα ότι ο Λέοναρντ Κοέν έγραψε το “Chelsea Hotel No.2” για την Τζόπλιν, ούτε ότι το κορίτσι “with the mousy hair” στο “Life on Mars” του Μπάουι είναι γραμμένο για την πρώτη κοπέλα του, κάποια Ερμιόνη Φάρδινγκεϊλ. Πιο πολύ όμως χάρηκα, επειδή έμαθα ποια είναι αυτή η Σαρόνα, η “my Sharona” που έχουμε ακούσει σε όλα τα πάρτι της ζωής μας και που, για να πω την αμαρτία μου, δεν ήμουν καλά καλά σίγου-

Το κείμενο δεν είναι καινούργιο, αλλά τώρα το διάβασα ολόκληρο, όχι επειδή είναι μεγάλο, αλλά επειδή δεν μου φαινόταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Εξηγούμαι. Ο Πολ Λέστερ είναι ένας Αγγλος δημοσιογράφος που γράφει την καθημερινή στήλη “New band of the day” στον “Guardian”. Οπως λέει ο τίτλος, ο Λέστερ παρουσιάζει μια καινούργια μπάντα την ημέρα, εκτός από τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες. Για την ακρίβεια, το κάνει αυτό εδώ και 1.109 εργάσιμες μέρες - τουλάχιστον τόσες είναι οι μπάντες που έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα. Το κείμενο λοιπόν στο οποίο αναφέρομαι δεν είναι κάποιο από αυτά -που συνήθως έχουν πολύ ενδιαφέρον και οι προτάσεις του είναι συχνά πολύ καλές-, όσο

ρος ότι ήταν όνομα κοπέλας. Τέλος πάντων, η Σαρόνα Αλπεριν ήταν μια 17χρονη κοπέλα με την οποία οποί ήταν αθεράπευτα ερωτευμένος ο Νταγκ Φίγκερ, τραγουδιστής των Knack. Με τα πολλά η Σαρόνα ενέδωσε στις πιέσεις του Φίγκερ όταν αυτός έγραψε το τραγούδι για χάρη της - βάζοντάς τη να ποζάρει και στο εξώφυλλο του single. Το κομμάτι έμεινε για έξι εβδομάδες στο Νο1 των αμερικανικών charts και οι δυο τους ήταν ζευγάρι για άλλα τέσσερα χρόνια. Για την ιστορία τώρα, έπειτα από μια μικρή έρευνα, έμαθα ότι η περιβόητη Σαρόνα ζει σήμερα στο Λος Αντζελες, όπου εργάζεται ως μεσίτρια. Η Σαρόνα, η “my Sharona” μεσίτρια. Επίσης, άσχετο, το τραγούδι “My Sharona” ακούγεται και στη σκηνή του σούπερ μάρκετ στην ομώνυμη της στήλης ταινία.

ένα άλλο, το οποίο είχε τίτλο “How New Band of the day ruined my life”. Οπως φανταζόμουν, στο κείμενο αυτό ο Λέστερ μάς λέει πόσο κουράστηκε να ακούει μουσικές που ίσως δεν του αρέσουν, πόση ώρα του παίρνει, πόσο επηρέασε την προσωπική του ζωή και γενικώς πόσο μεγάλη συμφορά τον έχει βρει με το να δουλεύει και

να ζει γράφοντας κείμενα για μουσική που ακούει. Καταλαβαίνετε, νομίζω, γιατί δεν μου φαινόταν ενδιαφέρον. Ωστόσο, ο λόγος για τον οποίο επανέρχομαι -ο λόγος για τον οποίο τελικά διάβασα το συγκεκριμένο κείμενο παραμένει άγνωστος- είναι επειδή υπάρχει ένα σημείο όπου ο Λέστερ αναφέρει ότι γράφοντας αυτή τη στήλη έκανε κάποια χοντρά λάθη. Ενα εξ αυτών, τεράστιο. Είχε ο αθεόφοβος -και προς τιμήν του δεν το έκανε γαργάρα- καταφέρει να γράψει ότι η Lady Gaga «είναι πολύ καλλιτεχνική για να έχει μαζική αποδοχή». Μάθημα για να προσέχουμε τι γράφουμε, για το πόσο υποκειμενική είναι η μουσική και για το πόσο μπορεί να μας εκπλήξει η ποπ κουλτούρα.

«Εχασες που έφυγες χθες, έπεσε ξύλο μετά». Η φράση αυτή ανήκει σε ένα συνάδελφό μου τον οποίο συνάντησα μέσα στη βδομάδα στη ΔΕΗ και, όντας πιο υπομονετικός από εμένα, συνέχισε να περιμένει όταν εγώ εξαντλημένος από την πολύωρη αναμονή εγκατέλειπα την προσπάθεια. Το ξύλο στο οποίο αναφέρθηκε, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενά του, «έπεσε» ανάμεσα στο σεκιουριτά του κτιρίου και τους αγανακτισμένους πολίτες που υπερασπίστηκαν μια γιαγιά που έβαλε τα κλάματα όταν ο σεκιουριτάς θέλησε να τη διώξει. Γιατί ο σεκιουριτάς θέλησε να τη διώξει δεν το γνωρίζω, αλλά νομίζω ότι αυτό είναι μικρό κενό στο ρεπορτάζ. Η ουσία είναι ότι αυτές τις μέρες στα γραφεία της ΔΕΗ σε κάθε περιοχή γίνεται ένας μικρός πανικός. Εκεί χτυπάει σήμερα η καρδιά της Αθήνας, αυτά είναι τα νέα στέκια των Αθηναίων. Οχι στα ταμεία για την αποπληρωμή κάποιου λογαριασμού, αλλά στα γραφεία, εκεί που γίνονται οι διακοπές. Πας να ρωτήσεις έναν υπάλληλο «Πού γίνονται οι...» και σε διακόπτει, ξέρει τι θέλεις. «Στον πρώτο», σου απαντάει. Πέρασα μέσα στη βδομάδα στη ΔΕΗ περίπου δέκα ώρες, σπαστές σε τρία πρωινά, παλεύοντας με το πλήθος μέχρι να καταφέρω να βρεθώ μπροστά σε μια κυρία που υπομονετικά με εξυπηρέτησε. Μέχρι τότε έκοβα βόλτες παρατηρώντας τον κόσμο και άλλοτε καθόμουν σε κάτι σκαλιά έξω από την αίθουσα, κοιτάζοντας τη (συρόμενη) πόρτα του ασανσέρ, η οποία κάποια στιγμή κόλλησε και άρχισε να ανοιγοκλείνει μόνη της για αρκετή ώρα, κάνοντας θόρυβο και προσθέτοντας μια νότα σουρεαλισμού στην τραγωδία. Τα νεύρα γενικώς ήταν τεταμένα και, για παράδειγμα, κάθε φορά που τελείωνε το χαρτί στο μηχάνημα όπου παίρνεις αριθμό προτεραιότητας η διαμαρτυρία προς τους υπαλλήλους ήταν τόσο σφοδρή λες και εντοπίζεται εκεί η εξαπάτηση που υφιστάμεθα. Λες και φταίει το χαρτάκι που τελείωσε και είμαστε τελευταίοι σε προτεραιότητα. Κατά τα άλλα αυτές τις δέκα ώρες κατάφερα να τις βγάλω χάρη σε κάτι υπολείμματα κυριακάτικης εφημερίδας και στο mp3 μου, το οποίο ευτυχώς είχα φορτίσει, κάτι που σπάνια συμβαίνει, καθώς σπάνια βρίσκω πού έχω αφήσει το φορτιστή του. Ακουσα και ξανάκουσα έναν καινούργιο δίσκο, τον οποίο και σας προτείνω να αναζητήσετε. Αν και δεν φημίζομαι για την ταχύτητα με την οποία ανακαλύπτω τη μουσική, ο δίσκος κυκλοφόρησε μόλις πριν από λίγες μέρες, είναι των Girls και λέγεται “Father, Son, Holy Ghost”. Πρώτα ακούστε δυο-τρεις φορές το κομμάτι “Vomit”, μετά τον υπόλοιπο δίσκο και μετά γυρίστε στο “Vomit” που είναι ανεξάντλητο. Μου έδωσε δύναμη σας λέω, δέκα ώρες στη ΔΕΗ σας λέω.

i À¼ ½ r a.dimoulas@metropolisnews.gr

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

µ r Àm¸ ¸ r ÀF J@RS@M@JHR LDSQNONKHRMDVR FQ

b#NM S©RSNO©KHUHMF© XNTQ©CQD@LR© ©CNM S© RSNO©RLHKHMFh ©Ï © pß ©p Ò© á¢ © © ¡ Ò ©cØÒ

ß©p ¡©p © Ò © © ©pÒ © © ¡{Òi © Ô © Ò ©ß © © ä © © ¡

à ©{ ß © © ¡ â© ¡© © Ò © â ©Ï © © â© á © âp © ä

©â © ¡ à© © ä © ä ¡ ©p ¡ Ò© © ,@QHDSS@©%@ENTSH© © ©,NMRHDTQ©,HMHL@K© p © ß © ©É â{ © àp © ¡à© ©{ ä © © ¡©Ð ¡ á ¡© ©É â{ © © ä © p ¡ á© © ä © {á© à © © ©p ©

á ¡ © ©{ © c ¡ Ò© { à© ä i © ©{ á © ¡© Ò ©Óä © p ß ©"NMM W © { ¡© á © ¡ á © © Ï¡ à ©Í© Ò© Ò© © ©pp © p © ä © á © © â © ©É â

{ ©Í © ©

â{ © © ä © Ë{ pß © pÒ © á © p pâå

::: 0(75232/,61(:6 *5

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

μεταφέρει 300 χρόνια πίσω και ανακαλύπτει τις ρίζες του έρωτα και της καταστροφής της. Στο 12ο άλμπουμ της καριέρας της, η Τόρι Εϊμος για πρώτη φορά πατά σε κλασικά μονοπάτια αποτίνοντας φόρο τιμής στους Μπαχ, Σοπέν, Σατί, Σούμπερτ και παρουσιάζει ένα θεματικό έργο, ένα goth παραμύθι που έγραψε για λογαριασμό της Deutsche Grammophon με αποκλειστική χρήση φυσικών οργάνων. Ενα ταξίδι στο χρόνο. Ενα σκοτεινό παραμύθι. Ενα φωτεινό έργο.

Με το που έφτασε στο μέιλ μου η συνεργασία του Ψαραντώνη με τον Αλεξ Καββαδία, τον πρώην τραγουδιστή των Matisse, είχα την περιέργεια και το ενδιαφέρον να δω πώς έγινε αυτό το πάντρεμα των δύο διαφορετικών πολιτισμών. Σε κλάσματα δευτερολέπτου και μέχρι να ανοίξει το mp3 πέρασε από το νου μου το καλλιτεχνικό μεγαλείο του Ψαραντώνη, οι ανοιχτοί του ορίζοντες στη μουσική, η συνεργασία του με τον Νικ Κέιβ, αλλά και το γεγονός ότι ο Αλεξ Καββαδίας υπηρέτησε επάξια το ρόλο του ως frontman των Matisse. Το «The return - Η επιστροφή» είναι ένα δίγλωσσο τραγούδι με ένα light beat και με την κρητική λύρα να φέρνει στο νου το ηχόχρωμα της Κρήτης. Ή τουλάχιστον έτσι θα μπορούσε να είναι. Γιατί, παρόλο που οι συντελεστές προϊδεάζουν για μια ενδιαφέρουσα αν και ετερόκλητη συνεργασία, το τελικό αποτέλεσμα δεν με δικαίωσε. Μάλλον ήθελα μια πιο hard ενορχήστρωση να πλαισιώνει τον Psarantonis και μια άλλη πρώτη συνεργασία για την επιστροφή του Αλέξη.

Ποιος είναι ο κυνηγός και ποιο το θήραμα; Δυο ερωτευμένοι ζουν την εναλλαγή του θύματος και του θύτη. Η δυαδικότητα «κλεισμένη» στα λόγια ενός παραμυθιού, όπως η ηρωίδα του. Μια νύχτα βρίσκεται «κλεισμένη» σε ένα σπίτι γεωργιανού ρυθμού και ένα μαγικό πλάσμα, με τη μορφή ενός παιδιού, τη

Το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου με οδηγό την Ευανθία Ρεμπούτσικα ξεκινάμε ένα ταξίδι στην Ανατολή απολαμβάνοντας ένα μουσικό μωσαϊκό. Από την Αθήνα στην Κωνσταντινούπολη και από την «Πολίτικη κουζίνα» στις μουσικές των τούρκικων ταινιών “Babam ve Oglum” και “Ulak”. Το σημείο αφετηρίας για το ταξίδι είναι το Ευριπίδειο Θέατρο Ρεματιάς στο Χαλάνδρι, ενώ η δημιουργός θα κάνει στάσεις και στα ορχηστρικά της έργα «Το αστέρι κι η ευχή», «Μικρές ιστορίες» και «Μεγάλοι Ελληνες».

Στα γραφεία μας το ακυκλοφόρητο -μέχρι πριν από λίγες μέρες- “Body and soul’’ ακούγεται συνέχεια. Το τραγούδι που ηχογράφησε λίγο πριν από το θάνατό της η Εϊμι Γουάινχαουζ με τον θρυλικό Τόνι Μπένετ του 1930, είναι ένα από τα 17 τραγούδια που περιέχει το καινούργιο CD του Τόνι Μπένετ “Duets”, το οποίο κυκλοφόρησε τη Δευτέρα. Ηδη το βίντεο του τραγουδιού με πλάνα από την ηχογράφησή του έχει σχεδόν 3 εκατ. θεάσεις, αλλά πάνω από όλα αποκαθιστά την αδικοχαμένη Εϊμι Γουάινχαουζ. Η εικόνα της κατά τη διάρκεια της συνέντευξης στην οποία μίλησε για τον Τόνι Μπένετ και τη συνεργασία τους δείχνει ένα παιδί γεμάτο ενθουσιασμό για τη μουσική. Το ίδιο και η εικόνα της λίγες μέρες πριν από το θάνατό της όταν εμφανίστηκε στη συναυλία της βαφτισιμιάς της Ντιόν Μπρόμφιλντ. Αξίζει να αποκτήσετε το “Body and soul” όχι μόνο γιατί τα έσοδα θα διατεθούν στο Ιδρυμα Amy Winehouse για τα παιδιά, αλλά γιατί κυριολεκτικά η Γουάινχαουζ ερμηνεύει ψυχή τε και σώματι.

ÄÎô ÈËÆÐÄ 26 Σεπτεμβρίου 1957: Το “West Side Story” παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ και ζωντανεύει ξανά την ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας στις φτωχογειτονιές της Αμερικής. Το “West Side Story” ήταν το αποτέλεσμα της γραφής του Aρθουρ Λόρεντς, της μουσικής του Λέοναρντ Μπερνστάιν, των στίχων του Στίβεν Σοντχάιμ και της χορογραφίας του Τζερόμ Ρόμπινς. Για τον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Λόρεντς ήθελε τον Τζέιμς Ντιν, αλλά δυστυχώς πέθανε πριν του το προτείνουν. Αργότερα η μεταφορά του έργου στη μεγάλη οθόνη χάρισε στην ταινία δέκα Οσκαρ από τα 11 για τα οποία είχε προταθεί.

23 Σεπτεμβρίου 1967: Το πενταμελές συγκρότημα των Box Tops από το Μέμφις ανεβαίνει στο Νο1 της Αμερικής με τη μεγαλύτερή του ίσως επιτυχία, το “The Letter”. “Give me a ticket for an aeroplane’’ είναι ο πρώτος στίχος του τραγουδιού, ιδέα που ανήκει στον πατέρα ενός από τα μέλη του συγκροτήματος. Το τραγούδι μέχρι σήμερα έχει διασκευαστεί από διάφορους καλλιτέχνες, αλλά η πιο γνωστή του διασκευή είναι αυτή του Τζο Κόκερ. Αραγε πότε έστειλες ή έλαβες τελευταία φορά ερωτικό γράμμα;

24 Σεπτεμβρίου 1991: Είκοσι χρόνια έχουν περάσει από την κυκλοφορία του “Nevermind” των Nirvana. Το άλμπουμ μπήκε στη θέση 144 στη λίστα με τα πιο εμπορικά άλμπουμ εκείνης της εποχής και χρειάστηκε να περάσουν τέσσερις μήνες μέχρι να ανέβει στο Νο1 της Αμερικής. Ο Κερτ Κομπέιν και η παρέα του φέρνουν την grunge επανάσταση και το “Smells like Teen Spirit” (το “Teen Spirit” ήταν ένα άρωμα που φορούσε η κοπέλα του Κομπέιν) γίνεται τελικά ένα από τα τραγούδια που χαρακτήρισαν μια ολόκληρη δεκαετία.

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

i ³ ¸ Àv¸ ® À@ BG@SYHR LDSQNONKHRMDVR FQ

t¼lµt°ÀÀ { Ào¿»tµªiot°

Ð © ä © Ò© { ß p © á¢ © © p

á ©p © á pp ©Ö ©ß © {Ò p © á © ¡ â© ¡© ä © Ô© â © © á ©b#QHUDh© ¡©Óá © ¡á ©Õ © ¡ ä © © ß © Ò© © ©c ¡ Ò i© ©

á ©Í©¢ à© ¡© © Ò ©â © á © ©É£ ß © © © © ©Ô © á © ©Ò © ©É£ ß © pâ ¡ © â ©{ á © © Ò © © ß © ¡ ©Í© á © {ß

{ © ©Ê á © á © ©{ äp © Ò © ©Ï ©Ö ©Ò © {Ò p © á © ¡ â© ¡©

Ò ¡ ©Ô © ß © Ò © © á ©b3GD©!@MF© !@MF©"KTAh© ¡© á © á © Ò ¡ © ©¢ à© ¡ © © © ß ¡ © © p â ©â © © Ò© â © ¡© p ä ¡©{ ßp ¡© ¡© © ©Óâ ©É à ©Í© á © á¢ © © á ©{ ¡©ß © © ä © Ò © {â© ¡ © ß © ©{ ©{ ß © Ò©{ Ò © Ö © { ß ¡p ©Ë ©{Ò ©{ ¡©{ Ò©ß{ ¢ © ©/K@X© 2S@SHNM© © ©{ á ©b#QHUDQh © © © © â ©Ë © © ©p © ¡ á

Κι όμως είναι ακόμα εδώ κι αυτό το... φθινόπωρο! Καλά νέα για τους φίλους της κωμωδίας και του «Μίστερ Μπιν» Ρόουαν Ατκινσον. Ο δημοφιλής Αγγλος κωμικός επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με την ταινία «Johnny English: Η επιστροφή» του Ολιβερ Πάρκερ. Ο κατάσκοπος, που τα είχε κάνει λαμπόγυαλο πριν από οκτώ χρόνια, καλείται να επιστρέψει στην ενεργό δράση για χάρη των βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών. Σκοπός του; Να πάει ως το μακρινό Χονγκ Κονγκ και να αποτρέψει τη δολοφονία του Κινέζου πρωθυπουργού. Και μόνο το γεγονός ότι πριν από την υπόθεση αυτή ο εν λόγω κατάσκοπος ήταν σε ένα μοναστήρι και δεχόταν εκπαίδευση από μοναχούς τύπου Σαολίν λέει πολλά... Ετοιμαστείτε για τρελό γέλιο! Το “Abduction” του Τζον Σίνγκλετον είναι μία από τις ταινίες που θα περιγράφαμε ξεκινώντας με τη φράση: «Ολα πήγαιναν καλά στη ζωή του, μέχρι που...» Ο Νέιθαν, λοιπόν, ανακαλύπτει ότι μια παιδική φωτογραφία του κυκλοφορεί σε ένα site με αγνοούμενους και διαπιστώνει πως όλη του η ζωή στήθηκε πάνω σε ένα χοντρό ψέμα. Οταν προσπαθεί να ανακαλύψει τι και πώς, πέφτει πάνω σε κάποιους οργανωμένους δολοφόνους. Η κλισέ φράση «θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του» μπαίνει και αυτή για να περιγράψει ακριβώς την περιπέτεια του Νέιθαν Χάρπερ. Αντε και καλή τύχη, Νέιθαν! Το “The Isle of Man Tourist Trophy” αποτελεί έναν από τους πιο δύσκολους και επικίνδυνους αγώνες μοτοσικλετών στον κόσμο. Ο Ρίτσαρντ Ντε Αραγκές μάς παρουσιάζει έναν από τους οδηγούς που παίρνουν μέρος σε αυτούς τους αγώνες, στο ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ του «TT3D: Αδρεναλίνη στο κόκκινο». Η ταινία ουσιαστικά προσπαθεί να ανακαλύψει τι είναι αυτό που ωθεί τους ανθρώπους σε έναν τέτοιου είδους αγώνα, ρισκάροντας τη ζωή τους για τη νίκη. Αποτελεί παράλληλα μία από τις πρώτες που γυρίστηκαν εξ ολοκλήρου με τεχνολογία 3D. Και προσοχή! Μην το δοκιμάσετε στο σπίτι.

Το μπεστ σέλερ μυθιστόρημα της Αλισον Πίρσον διασκευάζει η σεναριογράφος της επιτυχίας «Ο διάβολος φοράει Prada» Αλίν Μπρος ΜακΚένα. Πρόκειται για το «Μα πώς τα καταφέρνει!» σε σκηνοθεσία του Ντάγκλας Μακγκράθ, με πρωταγωνίστρια τη Σάρα Τζέσικα Πάρκερ. Η Κέιτ έχει μια δουλειά, ένα σύζυγο, δυο παιδιά και φαίνεται να τα βολεύει μια χαρά. Οταν όμως οι δουλειές των δύο συζύγων τους αναγκάσουν να βλέπονται λίγο και όταν το νέο αφεντικό της Κέιτ δείξει το ερωτικό του ενδιαφέρον, τότε η κατάσταση θα γίνει γόρδιος δεσμός. Για να δούμε πώς θα τον λύσει η Κέιτ...

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

ËÉÄôÑÄÉÎÉÄôÑÈÎô̕ |ËÏ ÌÊ ̖ôÈËÆÐÄ

::: 0(75232/,61(:6 *5

Αγαπημένη μου αναγνώστρια Πολύμνια. Ξέρω ότι πέρασες πολλά τελευταία. Ηρθε η ώρα, όμως, για μια γιορτή ξεχωριστή. Στις 26 Σεπτεμβρίου θα έρθεις από το σπίτι και, αφού πιούμε δυο ποτάκια να χαλαρώσουμε, θα γιορτάσουμε μαζί την Παγκόσμια Ημέρα Αντισύλληψης. Αν τυχόν στραβώσει η κατάσταση, μπορούμε πάντα να δούμε την ταινία «Ηρώδης ο μέγας» (1959) σε σκηνοθεσία Αρνάλντο Τζενοΐνο, για να θυμηθούμε με ποιους τρόπους αντιμετωπιζόταν κάποτε το φαινόμενο. Η ιστορία είναι γνωστή: «Μωρά υπάρχουν», δήλωσε ο Ηρώδης και δίδαξε -ως σωστός ηγέτης- πώς φέρνεις τα πάνω κάτω. Και να μην ξεχάσω: Χρόνια μας πολλά!

!',̝Ä ÈÎÄ ¹¨ ¸{º ~¹ ¨~¹¼¨ || }²¨»Ð¸¨ {Ð¸ Ηταν πριν από 17 χρόνια όταν το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας εμφανίστηκε και άλλαξε για πάντα το φθινόπωρο της πρωτεύουσας. Ενας από τους δημιουργούς του ήταν ο Γιώργος Τζιώτζιος, τον οποίο το φεστιβάλ τίμησε με την προβολή του ντοκιμαντέρ «Γιώργος Τζιώτζιος: See you in Freedonia» του Αντώνη Κιούκα. Σε αυτό το τεύχος, η στήλη Cin-Αθήνα αφιερώνεται στο μεγάλο εργάτη του ελληνικού σινεμά -που έφυγε από τη ζωή πριν από ένα χρόνο- και φιλοξενεί τον Ρένο Χαραλαμπίδη, έναν από τους αγαπημένους σκηνοθέτες του Γιώργου Τζιώτζιου. «Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1997 στην πρώτη προβολή του ‘No budget story’. Μετά την προβολή ήρθε με μια χαρτοπετσέτα και μου είπε: ‘Θέλω την ταινία σου. Υπόγραψε εδώ πάνω’. Ηταν κάτι που συνέβαινε παλιά στο Χόλιγουντ για να αρπάξουν οι διανομείς γρήγορα τους νέους σκηνοθέτες. Ο Γιώργος, λοιπόν, ήταν αυτός που ανακάλυψε τον κινηματογράφο μου και τον στήριξε μέχρι το τέλος. Διένειμε -μέσω της εταιρείας Nutopia- όλες τις ταινίες μου, εκτός από τα «Φτηνά τσιγάρα», αν και τη λάτρεψε πιο πολύ από όλες. Πάντα με εμψύχωνε, εμμέσως έβρισκε λεφτά για τις ταινίες μου και τις υπερασπιζόταν απέναντι στους κριτικούς όταν χρειαζόταν. Πέρα από αυτά όμως, ο Γιώργος έγραφε εξαιρετικά κείμενα, σαν αυτά που διαβάσαμε στο φεστιβάλ με τη Γιώτα Φέστα. Ηταν από τους λίγους κριτικούς που έγραφαν θεωρητικά κείμενα για τον κινηματογράφο. Το μόνο που κρατάω σαν βάρος στην καρδιά μου ήταν που δεν μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να τον ευχαριστήσω ξεκάθαρα για την αγάπη του και την πίστη του στο σινεμά μου». i ³ ¸ Àv¸ ®

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

´³ ¸À¶ ¸ ¸ r ÀK UK@RS@Q@ LDSQNONKHRMDVR FQ

Ö © ß p{ ©c àp © © àp i© © â © á © ©p{ ä © Ò © © { á© { äp ©p¡ àp © ¡© ß ¡©ÐÒ © É¡ â© ©pß © {â © Ò © © ¡ ß © © © ¡ © ¡ © á ¡ © ¡© © © ¡ © ©p © Ò© {â© ¡ Ò © à ©Í©{ © {â© ¡ ß ©à ©â © © p Ò ©Ð{ Ò ©Ô © ¡©b.ARDQUDQh© © ¡p{ ß © © á ©p © ¡ © ß © ä ¡ © ¡ á © ¡ p ©p¡

pÒ © © â p ©Í© ä © á ©à ©â © © p á © ©Ê á ©b!@RKDQ©9DHSTMFh© © á © © p ä © © ¡ ß © ©{ â ©ß © ¡© ¡ ß ©c { â p © Ò i© © á ©Ï © © ß © © ¡ © © © à© à© á ¡© ©Ê ß © © ß ©ÐÒ © © á © © â © p à ©p © ßp ©c pâ © © á © ©Ë¡ { i © © © Ò © © à ©{â ©Ï ¡ p ß © © { p á© © ¡ â © © © É ß ©Ï p ß © ©Ê á ©Õß p ©Ö Ò ©Öß © © ¡ ß © ß ©â © © © ä ©pß © © á © © á © © { á © © ß © © á ©c á i ©Ëp á © ¡© ¡ âp ©{Ò © ß © © â © ¡ Ò © { à å

::: 0(75232/,61(:6 *5

«Ενας χαμένος ελέφαντας» ονομάζεται το διεθνές συνέδριο που οργανώνει το Μουσείο Μπενάκη με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του Νίκου Γκάτσου. Στο τριήμερο αυτό (23-25 Σεπτεμβρίου), Ελληνες και ξένοι μελετητές του έργου του και της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ποιητές και μεταφραστές, θα προσεγγίσουν την τέχνη του Νίκου Γκάτσου, σκοπεύοντας να ανασυστήσουν το νήμα που ενώνει την ποίηση, το θέατρο και το τραγούδι μέσα στο σύμπαν του δημιουργού, να αναδείξουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του πολυεπίπεδου έργου του, αλλά και να αποτυπώσουν την ευρύτερη συνεισφορά του στην ανανέωση της ποίησης και στη διαμόρφωση του λογοτεχνικού προσώπου της Ελλάδας του 20ού αιώνα. Οι εργασίες του συνεδρίου θα πλαισιωθούν από ένα «στρογγυλό τραπέζι», όπου φίλοι και ομότεχνοί του θα συζητήσουν για τον άνθρωπο και το έργο του, ένα «θεατρικό αναλόγιο» και μία ταινία αφιερωμένη στον Νίκο Γκάτσο. Στις 10 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο του προγράμματος Επιμόρφωση Ενηλίκων του Κολλεγίου Αθηνών, ξεκινάνε τα σεμινάρια λογοτεχνίας με τον Αλέξη Σταμάτη, που θα διαρκέσουν 14 εβδομάδες. Εκτός από τον Αλέξη Σταμάτη, θα παρευρεθούν ως καλεσμένοι οι συγγραφείς: Στέφανος Δάνδολος, Αχιλλέας Κυριακίδης, Δημήτρης Μαμαλούκας, Τεύκρος Μιχαηλίδης, Πέτρος Τατσόπουλος, Θανάσης Χειμωνάς, η κριτικός λογοτεχνίας Τιτίκα Δημητρούλια και ο εκδότης Αργύρης Καστανιώτης.

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

Τις διασκευές τις έχουμε συνηθίσει κυρίως στη μουσική και πολύ λιγότερο στη λογοτεχνία. Ακόμη και όταν αφορούν τη λογοτεχνία, οι διασκευές λογοτεχνικών έργων είναι πολύ πιο συχνές στα μεταφρασμένα έργα παρά στα πρωτότυπα. Παρόλα αυτά, ο εκδοτικός οίκος HarperCollins ετοιμάζει μια σειρά βιβλίων που θα μεταφέρουν τα έργα της Τζέιν Οστεν στη σύγχρονη εποχή. Αξιόλογοι σύγχρονοι συγγραφείς θα αναλάβουν τη μεταφορά των έργων στον 21ο αιώνα. Η αρχή γίνεται με την Τζοάνα Τρόλοπ, η οποία αναλαμβάνει τη διασκευή του «Λογική και ευαισθησία». Αναρωτιόμαστε πώς θα είναι η οικογένεια Ντάσγουν στο σύγχρονο κόσμο! Εργα της Τρόλοπ κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και Ωκεανίδα.

Ανεξαρτήτως από το αν έχεις δίκιο ή άδικο, όποιες και αν είναι οι θέσεις και οι απόψεις σου, δεν είναι γοητευτικό να μπορείς να τις υποστηρίξεις ώστε να πείσεις το συνομιλητή σου για την εγκυρότητά τους; Σε αυτή τη γοητεία στηρίχτηκε ο Αρτουρ Σοπενχάουερ το 19ο αιώνα για να γράψει το εγχειρίδιο «Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο» (εκδ. Πατάκης) ή αλλιώς «Εριστική διαλεκτική», το οποίο δημοσιεύτηκε μετά το θάνατό του. Ο κύριος σκοπός του συγγραφέα, όμως, δεν ήταν να διδάξει στον αναγνώστη μεθόδους ρητορικής ώστε να πείθει τους συνομιλητές του. Αυτό ήταν μόνο η πρόφαση. Βασικός στόχος του ήταν να εξασκήσει τον αναγνώστη του έργου στο να αναγνωρίζει στις ομιλίες των άλλων, των πολιτικών, των δημοσιογράφων, των εμπόρων και των διαφημιστών, τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν και να τα αντιμετωπίζει. Ενα έργο που παραμένει χρήσιμο μέχρι και σήμερα. Σε μία εβδομάδα από σήμερα, την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας και Επιστημών του Ανθρώπου (ΕΚΕΜΕΛ) και τα Ινστιτούτα της Αθήνας -Ελληνοαμε-

ρικανική Eνωση, Ινστιτούτο Γκαίτε, Ινστιτούτο Θερβάντες και Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο- θα απονείμουν τα Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης 2011 σε μεταφραστές της αγγλόφωνης, γαλλόφωνης, γερμανικής, ισπανόφωνης και ιταλικής λογοτεχνίας. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην Ελληνοαμερικανική Eνωση (Μασσαλίας 22, Αθήνα), με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Μετάφρασης. Κάθε βραβείο συνοδεύεται από το χρηματικό ποσό των 3.000 ευρώ και δικαίωμα διαμονής για ένα μήνα στο «Σπίτι της Λογοτεχνίας» στις Λεύκες της Πάρου ή στο «Σπίτι της Λογοτεχνίας» στο Κράσι του δήμου Χερσονήσου Κρήτης. Από τις 21 μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου πραγματοποιείται στην πόλη Λουτσέρα της Ιταλίας το Φεστιβάλ Μεσογειακής Λογοτεχνίας. Φέτος, από τους Ελληνες συγγραφείς συμμετέχει ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος, του οποίου το μυθιστόρημα «Η απίστευτη ιστορία της πάπισσας Ιωάννας» (εκδ. Κέδρος) κυκλοφορεί στα ιταλικά από τις εκδόσεις Crocetti.

Στην τελευταία νουβέλα του Φίλιπ Ροθ «Νέμεσις» (εκδ. Πόλις) δεν θα συναντήσετε οιδιπόδεια συμπλέγματα και ψυχολογικά αδιέξοδα, τα κλασικά θέματα που απασχολούν πολλά από τα βιβλία του Ροθ. Το καλοκαίρι του 1944, λίγο πριν από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ ξεσπάει μια επιδημία πολιομυελίτιδας. Ο 23χρονος Μπάκυ Κάντορ είναι αθλητής και απόλυτα αφοσιωμένος στα καθήκοντά του. Ο μεγάλος του καημός, όμως, είναι το ότι δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τους συνομήλικούς του στο μέτωπο λόγω της κακής του όρασης. Η ανατροπή έρχεται στο δεύτερο μέρος του μυθιστορήματος, όπου ο αναγνώστης -αν δεν έχει ήδη υποψιαστεί τι συμβαίνειζει πλέον τη νέμεση, την τιμωρία που έρχεται να εξαγνίσει τους ενόχους, όπως ακριβώς και στην αρχαία τραγωδία όπου η νέμεσις επακολουθεί της ύβρεως. Οσο για την κάθαρση; Το αν επέρχεται και κατά πόσο αφήνεται στην κρίση του αναγνώστη. Το βιβλίο αποτελεί συνέχεια των τριών προηγούμενων νουβελών του Ροθ «Καθένας», «Αγανάκτηση» και «Ταπείνωση».

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

Ð ©câ ©{ p ä© © ¡

á © ¡ © ä ¡ ©

ä ©{ ¡©¢ äp i© ¡ { á© © pÒ © ¡ à © © á © © { Ò © ©cÖ á © Ò i© ¡©Ï ©Ö à ©{ ¡© á

©{ ¡©ß ©{ p ß © ©Õ © ¡©Ë ä© Ò ¡© ©{ á

p{ à© ¡©Ë ä© Ò

¡© © ©Ë à © pÒ

¡ © © pÒ © ¡ à © © © Ò ©Ó Ò ©c ß © ©{ ßp © © © Ò © Ò

{ ©{ Ò p © Ò© ©{ Ò

ß ©Ô © á © pß

pÒ © ¡ à © © ¡ á¢ © c à © © á ©Ö © á © ¡©Ö à© © á ©

â ©¡{ á © ©

pâ© © á¢ © ©â © ©{ á

i © ©{ Ò ©{

ä © ©Óß ©Ð à ©

ß ©Ï p ä © Ò © Ò

¡ ©ÖÒ ©Ö ä{ © © © â

p © { á

::: 0(75232/,61(:6 *5 s¸ r ¸Àn¸ r À

::: 0(75232/,61(:6 *5

Μια κοπέλα εγκλωβισμένη στο δωμάτιο του σπιτιού της δραπετεύει στον κόσμο του ονείρου. Κάπως έτσι ξεκινάει η παράσταση «Επανάσταση Δωματίου» που παρουσιάζεται στο Booze Cooperative (Κολοκοτρώνη 57) από τις 29 Σεπτεμβρίου. Η κοπέλα (Μαρία Παπαστεφανάκη) συνομιλεί κινησιολογικά με τα έπιπλα του δωματίου και δημιουργεί σχέσεις μαζί τους. Οι σχέσεις γεννούν διάφορους ρόλους, τους οποίους και υποδύεται. Οι επίκτητοι αυτοί ρόλοι αρχίζουν να την κυριεύουν, την εξωθούν στα άκρα, διαλύεται, τους αποποιείται και κατ’ αυτό τον τρόπο λυτρώνεται και η ύπαρξή της αναγεννιέται. Μια performance εστιασμένη στο θέμα «σχέσεις» σε σκηνοθεσία, συγγραφή και παρουσίαση της Μαρία Παπαστεφανάκη.

Σε ένα ειδικά διαμορφωμένο τρίκυκλο θα παρουσιαστεί η παράσταση “Tricky” στο υπόγειο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206). Το Θέατρο Τρίκυκλο είναι εμπνευσμένο από την ιδέα της αυτάρκειας: ένα θέατρο με πλήρη υποδομή σε μικρογραφία πάνω σε ένα τρίκυκλο. Οι πλευρές του αποτελούν κρυμμένες επιφάνειες που ξεδιπλώνονται για να το μεταμορφώσουν. Οι κρυφοί φωτισμοί και μια πληθώρα μηχανισμών τού επιτρέπουν να σταθεί σε οποιονδήποτε χώρο, εσωτερικό ή εξωτερικό ως ολοκληρωμένο σκηνικό. Στην πρώτη παραγωγή του θεάτρου, τρεις γυναίκες ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες της

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

τέχνης (θέατρο, χορός και εικαστικά), αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, ενοποιούνται και διακρίνονται. Τη σκηνοθεσία και τα σκηνικά έχει κάνει ο Γκάυ Στεφάνου και ερμηνεύουν οι: Μαρία Λάππα, Ιωάννα Βασιλακοπούλου, Νάνσυ Μπούκλη. Οι χορευτές Γιάννης Νικολαΐδης και Τάσος Καραχάλιος αποφασίζουν να δημιουργήσουν μόνοι τους το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα χορέψουν. Ενα πλαίσιο ευχάριστο και άνετο. Ενας απλός χώρος τον οποίο ετοιμάζουν μόνοι τους κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στο στούντιο Griffon (Απόλλωνος 23, Σύνταγμα). Ξετυλίγοντας τις σκέψεις, τις ευχές και τις επιθυμίες τους, δημιουργούν ένα αφαιρετικό χορευτικό τοπίο, την παράσταση “Hound Dogs” και εμβαθύνουν στη σχέση τους, με αποτέλεσμα να μην έχει τίποτα αξία παρά μόνο οι δυο τους. Ο Κωνσταντίνος Βήτα τούς αντιμετωπίζει σαν δυο κομήτες που υπάρχουν μαζί ως ένα αυτοτελές σύστημα και γράφει ανεξάρτητα το μουσικό score.

Το σόου των μοναχών Shaolin Kung Fu Masters θα παρουσιαστεί στη σκηνή του Θεάτρου Badminton αύριο Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου. Πετάνε στον αέρα, εντυπωσιάζουν με τα σπαθιά τους, σπάνε πέτρες στο σώμα ή το κεφάλι τους, ακουμπάνε τα σώματά τους πάνω σε λόγχες και όλα αυτά σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα με αναμμένα κεριά και εντυπωσιακά σκηνικά. Δεκαπέντε μέλη από την αυθεντική ομάδα μοναχών Σαολίν ταξιδεύουν και πάλι από το ναό των Σαολίν στην Κίνα προς την Ευρώπη για να αφήσουν άναυδο το κοινό με τα κατορθώματά τους. Η «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη θα παρουσιαστεί την Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή (28,29,30 Σεπτεμβρίου αντίστοιχα) στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206). Ενα από τα πιο διάσημα έργα του συγγραφέα, ουσιαστικά τη βίβλο των ιδεών του, προσάρμοσε σε θεατρική μορφή ο

σκηνοθέτης Πάνος Αγγελόπουλος. Η παράσταση αποτελεί μια τολμηρή απόπειρα να παρουσιαστεί ο φιλοσοφικός λόγος του συγγραφέα με δραματική μορφή, ώστε ο θεατής να έχει μια διαφορετική, ουσιώδη και ξεκάθαρη επικοινωνία με τις μεγάλες αγωνίες και τα ιδανικά του Νίκου Καζαντζάκη. Η θεατρική ομάδα «Αστροναύτες» παρουσιάζει στο Φούρνο (Μαυρομιχάλη 168) μια νέα παιδική παράσταση για παιδιά τεσσάρων έως εννέα ετών με τίτλο «Το μαύρο ψαράκι». Το παραμύθι του μεγάλου Ιρανού παιδαγωγού και συγγραφέα Σαμάντ Μπεχραγκί αφηγείται την ιστορία

ενός ήρωα που ενέπνευσε τους δημιουργούς του πασίγνωστου Νέμο. Στην παράσταση τα παιδιά θα δουν τις περιπέτειες που περνάει το ψάρι «του γλυκού νερού» μέχρι να φτάσει στον ωκεανό, ενώ ταυτόχρονα και με χιούμορ θα παρακολουθήσουν μια αλληγορία για το φόβο, τον κίνδυνο, τα όνειρα του ανθρώπου και τη διαδικασία ενηλικίωσής του.

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

u | | t v | | ::: 0(75232/,61(:6 *5

m± ¸Àm ¸ r ÀJ JXQH@J@JNT LDSQNONKHRMDVR FQ

Í©{ © p à© ß © ¡© Ò

p{ ©Êâ p £ © ©É à ©p © á ©b-DVR©NE© SNC@X ©#HD©EDDKHMFh© { ¡ Ò¢ © © á©3GD© !QDDCDQ© ÎÒ © ©Ð ¡ á © .© p â ©

ß © ©{ á © ¡©1D,@O© ©

p ¡ á©p © Ò© {â© Ò¢© p{ ¡

pß © {â© ß © ¡ á © ä

©â{ © ¡ ß © { ¡© ¡ Òp © © ß © © ä © Ï p © ©Ë © á ©Ø p {

Ò ©p ä© ¡© p ä© ¡© ¡

pß ¡©¡ ä© © © p

à © à © ¡© ß ¡© ¡ ©,ß © {â© Ò© á © ¡p â © © ©¢ à © © ¡ Ò© p

à© ¡©{ à© © p ¡ á©ß © ß ©Ò © { á ©p

ä©{ â © © { â ©Í©ß © á©pß © © © Ô á ¡ ©

::: 0(75232/,61(:6 *5

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

150 χρόνια design, από τον Αντόνι Γκαουντί ως τον Φιλίπ Σταρκ, είναι το θέμα της δεύτερης έκθεσης με τίτλο “Design for life”. Η διοργάνωση αποτίνει φόρο τιμής στο σύγχρονο design και σε μεγάλους δημιουργούς του 20ού αιώνα, καθώς και σε Ελληνες σχεδιαστές που έχουν διακριθεί στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς. Από τις 23 μέχρι τις 25 Σεπτεμβρίου θα παρουσιαστούν στο πολιτιστικό κέντρο «Μελίνα» (Ηρακλειδών 66 και Θεσσαλονίκης, Θησείο) σημαντικά εκθέματα Ελλήνων και ξένων αρχιτεκτόνων και designer από μουσεία, γκαλερί και ιδιωτικές συλλογές από όλο τον κόσμο. Η έκθεση περιλαμβάνει αφιέρωμα σε επιδραστικά κινήματα design και αρχιτεκτονικής του 20ού αιώνα, όπως τα “Memphis”, “Alchimia” και “De stijl”, την ενότητα “Museum classics”, αλλά και μια ενδιαφέρουσα ημερίδα με τίτλο «Το design για έναν κόσμο που αλλάζει». Την επιμέλεια και διοργάνωση της έκθεσης έχουν αναλάβει η Αγγελική Φιλανδριανού και η ομάδα της AF DF.

Η ομάδα Φιλοπάππου, δέκα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίασή της στα πολιτιστικά δρώμενα, διοργανώνει μια έκθεση-έρευνα αφιερωμένη στις δράσεις της από το 2001 μέχρι σήμερα. Με αναφορές στα έργα της “Solus locus” (Gazonrouge, 2003), «Και εγώ στην Αρκαδία» (2η Μπιενάλε της Αθήνας, 2009) και σε άλλες εκθέσεις και δράσεις της, η ομάδα Φιλοπάππου ερευνά τους όρους της δημιουργικής διαδικασίας μέσα από την παρουσίαση αυτή. Ταυτόχρονα, βρίσκεται σε εξέλιξη το project της καλλιτεχνικής ομάδας με τίτλο «Αλέξανδρος Ιόλας», που αφορά την ενεργοποίηση της Βίλας Ιόλας, της εγκαταλειμμένης κατοικίας του σημαντικού Ελληνα συλλέκτη που φιλοξένησε μία από τις μεγαλύτερες συλλογές έργων τέχνης παγκοσμίως. Η έκθεση της ομάδας Φιλοπάππου θα παρουσιάζεται στο Taf (Νορμανού 5, Μοναστηράκι) μέχρι τις 2 Οκτωβρίου, ενώ παράλληλα θα διατίθεται το δίγλωσσο βιβλίο με τίτλο «Ομάδα Φιλοπάππου-Καταγραφές 01-11», με κείμενα Φαίης Ζήκα, Χριστόφορου Μαρίνου, Θεόφιλου Τραμπούλη, Χαρίκλειας Χάρη και Κώστα Χριστόπουλου από τις εκδόσεις Ευρασία.

Η γκαλερί AMP/Helena Papadopoulos (Κεραμεικού 43, Μεταξουργείο) παρουσιάζει τη νέα φωτογραφική δουλειά της Michele Abeles από τη Νέα Υόρκη στο πλαίσιο του ReMap 3. Η καλλιτέχνιδα, αποφεύγοντας να χαρακτηρίσει και να κατηγοριοποιήσει τη δουλειά της, έχει αναπτύξει «ένα αινιγματικό όμως παράξενα αναγνωριστικό λεξιλόγιο αντικειμένων. [...] Οι φωτογραφίες μοιάζουν να παίζουν αμφίσημα μεταξύ μιας τρυφερής, ειρωνικής εμπλοκής με κουρασμένα τεχνάσματα και low-tech κόλπα», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Κρις Γουίλεϊ (Artforum, Μάιος 2011). H έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Οκτωβρίου.

Το Σάββατο 24 και την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου λαμβάνει χώρα το πρώτο φεστιβάλ εφήμερης ζωγραφικής με τίτλο «Κ.I.Μ.Ο.L.I.A. Τέχνη του δρόμου» στην πλατεία Κοτζιά. Στη συγκεκριμένη πρωτότυπη καλλιτεχνική δράση συμμετέχει μια σειρά από σύγχρονους καλλιτέχνες και εικαστικούς, όπως οι Aλέξανδρος Αβρανάς, Απόστολος Γεωργίου, Γιάννης Γρηγοριάδης, Γιώργος Γυπαράκης, Θοδωρής Ζαφειρόπουλος, Λίνα Θεοδώρου, Νίκος Καναρέλης, Ειρήνη Καραγιαννοπούλου, Αλέξανδρος Λάιος, Παναγιώτης Λιανός, Μάρω Μιχαλακάκου, Iωάννα Μύρκα, Nίκος Παπαδόπουλος, Αρτεμις Ποταμιάνου, Ράνια Ράγκου, Στέφανος Ρόκος, Γιάννης Σαββίδης, Δημήτρης Τάτταρης, Πάνος Φαμέλης, Δημήτρης Χρηστίδης και Αλέξανδρος Ψυχούλης. Το φεστιβάλ έχει στόχο να έρθουν σε επαφή παιδιά και έφηβοι με το έργο σύγχρονων ομάδων και εικαστικών και να παρακολουθήσουν ζωντανά τη διαδικασία παραγωγής ενός έργου. Παράλληλα, οι μικροί επισκέπτες θα μπορούν να συμμετάσχουν σε αυτό το διήμερο που είναι αφιερωμένο στην τέχνη από κιμωλία και μέσα από εργαστήρια που θα τους επιτρέψουν να παρέμβουν δημιουργικά σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο της πλατείας.

16 ȈǼȆȉǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

SMS τα μηνύματα της εβδομάδας

À»r À² À TERRA?GELIDA HOTMAIL COMÀ

Στο τσαφ γλιτώσαμε τις ομαδικές αυτοκτονίες στο Βεάκειο. Μια μέρα πριν από την ανακοίνωση των νέων μέτρων, ο Γιάννης Κότσιρας τραγούδησε τις διαχρονικές επιτυχίες του. Πάντα στο σωστό timing αυτό το παιδί! Λεφτά υπάρχουν... Η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου -όπως μαθεύτηκεενισχύει οικονομικά το Ιδρυμα Κλίντον. Οταν η Κατερίνα Παπουτσάκη εμφανίστηκε σε συναυλία της Λαϊκής Ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης», ήξερε ότι δεν είναι αυτός ο συνθέτης που έγραψε το «Νιάου νιάου βρε γατούλα»; Ο Θάνος Σαμαράς ανυπότακτος καταδιωγμένος αντάρτης του ΕΛΑΣ; Δεν θα το αντέξω... Η Τατιάνα -δεν θέλω αμφισβητήσεις- Στεφανίδου θυμώνει που «ο κάθε πικραμένος γράφει ό,τι θέλει στα μπλογκ». Ο λόγος του θυμού της προφανής. Δεν απομένουν αρκετοί πικραμένοι για να εμφανιστούν στην εκπομπή της. Αληθεύει ότι ο Γιώργος Πυρπασόπουλος διαθέτει πλούσια τα ελέη του Θεού ως προς τα ανατομικά του προσόντα, τα οποία και επιδεικνύει φόρα-παρτίδα στην πρώτη ταινία που ο ίδιος σκηνοθετεί και παίζει; Οπως είπε και ο επιθεωρητής Κάλαχαν, οι

τα έχει ς η τ θέ με τη κηνο ει ταινία σ ς Ποιο να γυρίσ μιάδη; ω ια σ τ ό κ άκη Ψ Μ υ ο ζωή τ

απόψεις είναι σαν την υφαλοκρηπίδα. Ολοι έχουμε από μία. Το κάπνισμα εξετάζεται η πιλοτική διανομή δωρεάν τσιγάρων στους ψηφοφόρους... Τρέξτε, προλάβετε, ενισχύστε! Μετά τη δήλωση του Γιώργου Θεοφάνους -«Και ποιος θα πληρώσει τα δάνειά μου;»- είναι καιρός να αναλάβει ο καθένας μας τις ευθύνες του. Αν γράψω το σπίτι μου στην Εκκλησία, θα γλιτώσω το τέλος ακινήτων που θα έρθει με το λογαριασμό της ΔΕΗ; Αληθεύει ότι στα φιλανθρωπικά talent show των καναλιών οι διαγωνιζόμενοι παίρνουν κανονικό μεροκάματο προκειμένου να ...πέφτουν στα πατώματα; Ποιος σκηνοθέτης έχει τα κότσια να γυρίσει ταινία με τη ζωή του Μάκη Ψωμιάδη; Ποιος μεγαλοπαρουσιαστής ειδήσεων αγόρασε σπίτι στη -μιας βραδιάς φίλη του- σταρ των ριάλιτι και των μπουζουκιών, όταν έμαθε ότι είναι έγκυος, προκειμένου εκείνη να σταματήσει να είναι έγκυος; «Sex and Zen 3D, Απόλυτη Εκσταση», η πρώτη ερωτική τρισδιάστατη ταινία από τη μακρινή Κίνα. Η ταινία προβλέπεται να έχει επιτυχία στα μέρη μας, γιατί όταν ο Ελληνας δεν, ο Κινέζος σεξ και ζεν. Οι υπό απόλυση εργαζόμενοι της ΕΤ1 στέλνουν κωδικοποιημένα SOS στη ΝΕΤ. Στην εκπομπή «Μένουμε Ελλάδα» της Πέμπτης, στη ροή μηνυμάτων στο κάτω μέρος της οθόνης εμφανίστηκε το μαγικό «Ελάτε όλοι στη Σκιάθο για τρελό γυμνισμό».

προκαλεί ατροφία της μνήμης. Σε περίπτωση πρόωρων εκλογών Äy}

| x }

{

} { j ½³ ¸ À ¸ ± À s ® ¸ Àm¸ ¸ r

Bike1 Παρασκευή απόγευμα βρεθήκαμε στην Τεχνόπολη για το 2ο Athens Bike Festival με τον Ντίνο και τον Αντρέα, λίγο πριν οι τέσσερις νεαροί Γερμανοί δεξιοτέχνες του ποδηλάτου, οι “Adiridas”, αρχίσουν το σόου τους. Ηλικίας 18-24, οι καταπληκτικοί Μάριος, Λούντβιχ, Πίτερ και Μαρκ ταξιδεύουν τον κόσμο σκορπώντας απανωτά εγκεφαλικά στους θεατές που τους παρακολουθούν άναυδοι. Μετά το εντυπωσιακό σόου αισθάνθηκα γέρος και ανήμπορος, σκουριασμένος και ξεπερασμένος, έτοιμος να αγοράσω ένα «Π» αντί για νέο ποδήλατο. Πού πουλάνε νιότη, ρε παιδιά;

18 ȈǼȆȉǼȂǺȇǿȅȊ

Bike2 «Τα θέλω όλα», ήταν η πρώτη μου φράση μόλις είδα τα νέα μοντέλα. «Είδες τις τιμές;» με ρώτησε με νόημα ο Αντρέας. Είδα, αναστέναξα και προχώρησα ευχαριστώντας νοερά τον ανιψιό μου που μου έχει χαρίσει το παλιό του ποδήλατο. Κάπου στα μέσα της βόλτας μας σε αυτή την αναζωογονητική γιορτή του ποδηλάτου αναλογίστηκα επίσης την κατάσταση στους αθηναϊκούς δρόμους, με τους Νεοέλληνες κάφρους-οδηγούς αυτοκινήτων, φορτηγών και μοτό που με προσπερνούν με χίλια περιφρονώντας το φτωχό και μόνο ποδηλάτη της πόλης. Μετά, αναλογίζομαι και το status των ποδηλατιστών σε άλλες πόλεις του κόσμου και θυμάμαι ότι εδώ είναι Ελλάδα και όχι παίξε-γέλασε.

Á ::: 0(75232/,61(:6 *5

THE VIEW n ³ ¸À»³

i ¸ Àn ± À ·¸ ¸ ®À À° ½© ±

µ ¸À Àmr ¸ Προαύλιος χώρος του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και το δειλινό βιάζεται να σκεπάσει τις σκιές με τα γυάλινα μάτια που αναζητούν μια δόση απελπισίας στη διπλανή οδό Τοσίτσα. Το αφιέρωμα στη Μαρία Κάλλας που διοργάνωσε η Εθνική Λυρική Σκηνή με τη συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού και του δήμου Αθηναίων διέλυσε για λίγο την αποπνικτική ατμόσφαιρα της γειτονιάς, θυμίζοντας σε Ελληνες και ξένους πως αυτή η χώρα κάποτε γεννούσε αληθινό πολιτισμό και πως το μουσείο δεν είναι μόνο τόπος συνάντησης των ντίλερ. Εν μέσω ενός απίστευτου κοινωνικού αλαλούμ, οι καλλιτεχνικές δράσεις στην Αθήνα καταφέρνουν να αφήνουν τις καλύτερες εντυπώσεις.

7AITÀFORÀME Τα ταμπούρλα ακούγονταν από τη μία ως την άλλη άκρη του πεζόδρομου της Ερμού. Μια παρέα μουσικών και ονειροπόλων χόρευε σε εξωτικούς ρυθμούς που παρέπεμπαν σε άλλες μακρινές γωνιές του πλανήτη, εκεί που η ζωή κυλά χωρίς ΔΝΤ, χωρίς τρόικες, εργασιακές εφεδρείες και απολύσεις. Από πού έρχονται αυτά τα γοητευτικά, ρομαντικά πλάσματα και πού πάνε; Γιατί θέλω να πάω μαζί τους;

Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του ReMap3, κατά τη γνώμη μου, είναι εκείνο που φιλοξενείται στις γειτονιές του Μεταξουργείου, κοντά στα πορνεία του. Αντρες με αναψοκοκκινισμένα πρόσωπα, αχνά φωτισμένα από τα κίτρινα φώτα των δρόμων και κορμιά που ψάχνουν λίγη ηδονή κοντοστέκονται μπροστά στις εισόδους των γκαλερί αναζητώντας ένα σιωπηλό μήνυμα ότι πρόκειται για ένα καινούργιο «σπίτι». Παρέες αγοριών παρατηρούν γυναικείες φιγούρες ντυμένες σε φελινικούς τόνους και με ταμπεραμέντο που περισσεύει κάτω από το μακιγιάζ τους να χάνονται πίσω από βαριές πόρτες αγκαζέ με συνοδούς εκλεπτυσμένων γούστων. «Ασε, δικέ μου, μαγαζί είναι», ψιθυρίζουν μεταξύ τους οι αρσενικοί και προχωρούν στην παραδίπλα είσοδο που είναι πιο εμφανώς σταμπαρισμένη με ένα φωτάκι. Λίγα μέτρα πιο κάτω, δύο πρεζόνια μοιράζονται ευλαβικά τη δόση τους στο κατώφλι ενός ερειπίου, έχοντας κλειδώσει ερμητικά έξω από τη ζωή τους τους υπόλοιπους περαστικούς, αφού και εκείνοι τους έχουν απομονώσει από το οπτικό τους πεδίο εδώ και καιρό. Και μέσα σε όλο αυτό το σουρεαλιστικό σκηνικό, η αιώνια Τέχνη. Η μεγάλη Μητέρα που ξέρει όχι μόνο να συγχωρεί, αλλά και να προστατεύει το παράδοξο, το ξένο, το περιθώριο που δεν χωράει πουθενά αλλού. Το μήνυμα του Remap είναι, νομίζω, ξεκάθαρο. Ο χάρτης της ύπαρξής μας, των επιθυμιών και των αναγκών μας έχει αλλάξει και καλά θα κάνουμε να το καταλάβουμε. Το χθες έχει χαθεί, ακόμα και από τα «αγαπημένα» του μυαλού μας και πασχίζει να εξαφανιστεί από τον κάδο ανακύκλωσής του μια για πάντα. Ακόμα και οι όμορφες αναμνήσεις σε κάθε ξύπνημά τους δεν φέρνουν χαμόγελα, αλλά πολλά «γαμώτο». Αντιθέτως, το σήμερα, όσο παρανοϊκό και να φαίνεται, έχει την καύλα του καινούργιου. Σαν την καινούργια πόρνη που ακόμα δεν έχεις γευτεί την τέχνη της και καίγεσαι από την περιέργεια να τη δοκιμάσεις. Ν Àm¸ ¸ r

20 ȈǼȆȉǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

FACE OFF Good times Εχει περάσει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα σπουδάζοντας στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανίων, μέσα σε εργαστήρια που προσπαθούσαν να της αποσπάσουν την προσοχή από τις παραλίες και το βασιλιά Ηλιο της Κρήτης. Η Μανταλένα Σεγκάνη, από Ελληνίδα μητέρα και Σκοπιανό πατέρα, μόλις ολοκλήρωσε τις σπουδές της και το γιόρτασε στην Κω δουλεύοντας σε ένα παραλιακό μπαράκι πριν φύγει προς αναζήτηση μεταπτυχιακού. Τι θέλει να κάνει; «Σίγουρα να ξαναγυρίσω κάποτε στην Ελλάδα, διότι τη λατρεύω. Ομως, τώρα πρέπει να ολοκληρώσω τον κύκλο των σπουδών μου και πολύ φοβάμαι ότι θα αναγκαστώ να πάω στη Γερμανία», μου είπε ένα απόγευμα στο Six D.o.g.s. «Δεν γουστάρω καθόλου, μα καθόλου, το κρύο και τον τρόπο σκέψης των Βορειοευρωπαίων, αλλά δεν έχω πολλές επιλογές». Οπως μου εξήγησε, προτιμάει τα μεγάλα διαλείμματα με λιακάδες και δυνατή χορευτική house μουσική. Εχει πάντα μαζί της αρκετές dance συλλογές και όρεξη για ένα ποτό επιπλέον. «Από μικρή ηλικία ήμουν συνεχώς με φοβερές παρέες που άκουγαν πολύ καλή ηλεκτρονική μουσική και μαζί τους έμαθα να το γλεντάω πραγματικά και χωρίς όρια», συμπλήρωσε χαμογελώντας. Οσο για τον έρωτα; Δεν κολλάει όταν αποφασίσει ότι θέλει κάτι πραγματικά, «κάτι όμως που λίγοι άντρες καταλαβαίνουν». Ανάβει τσιγάρο και φοράει στα λόγια της ένα πλατύ, βαθύ χαμόγελο όταν μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις. «Τα πράγματα είναι πολύ απλά, αλλά εμείς τα κάνουμε να φαίνονται δύσκολα. Το θέμα είναι να ξέρουμε μέσα μας τι θέλουμε και να μην έχουμε αναστολές. Πίστεψέ με, δεν έχουμε καιρό για χάσιμο σε σχέσεις που δεν βγάζουν πουθενά ή που πιστεύουμε ότι δεν θα μας οδηγήσουν κάπου. Το παν είναι να περνάμε καλά, διότι μόνο έτσι θα περάσουν ωραία μαζί μας και εκείνοι που αγαπάμε. Κάτι που δεν αντέχω είναι η ζήλεια και η κτητικότητα. No time for that!» s Àm¸ ¸ r

m¸ ³ À À ¸ r Αυτός ο τόπος χρειάζεται να βρει νέους τρόπους για να βγάζουμε χρήματα. Αυτό θα μπορούσε να είναι και ένα μότο για την κοινότητα του OpenCoffee.gr, που καλύπτει τις εξελίξεις στα ελληνικά start-up. Στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς οι «πιστοί» ανέπτυξαν θέματα γύρω από επιχειρήσεις και νέες τεχνολογίες, πίνοντας καφέ σε ένα περιβάλλον άκρως τεχνοκρατικό, ενώ στο προαύλιο οι συζητήσεις μπροστά από τις αφίσες προσεχών εκδηλώσεων ήταν σαφώς πιο χαλαρές.

ON THE ROAD

· ½³ À À À½ ¬

´ ³ À¹ ± Τι χρειάζεται η Τέχνη για να ανθίσει; Φαντασία, δουλειά, αλλά και θράσος. Ενίοτε χρειάζεται και κανένα σπόνσορα, αλλά όταν τα ανωτέρω υπάρχουν στη συνέχεια «τσιμπάει» και αυτός. «Να πατήσω εδώ ή θα πέσει το πάτωμα;» ρωτούσε ο Κώστας τη Νατάσα κάθε φορά που έμπαιναν σε ένα δωμάτιο του παλιού ξενοδοχείου «Γαλήνη» στην οδό Γιατράκου, που φιλοξενεί έργα στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Remap. Η Τέχνη, ανάμεσα σε άλλα σπουδαία και μεγάλα, σου διδάσκει επίσης πώς να ξεπερνάς τους ρηχούς φόβους σου προκειμένου να εστιάσεις στην ουσία της, ακόμα και με κίνδυνο να σαβουρδιστείς.

Την πρώτη φορά που μου ήρθε νερό από μπαλκόνι δεν έδωσα και πολλή σημασία. Σήκωσα το κεφάλι σχεδόν μηχανικά. Κάποιος αγενής πότιζε σε ώρα που τα πεζοδρόμια είναι πολυσύχναστα. Μόλις ξεκινούσε το καλοκαιράκι. Ημουν χαρούμενη. Είχα αντοχές. Για την αγένεια. Μερικές ημέρες αργότερα μου συνέβη και πάλι. Μακριά από τη γειτονιά μου. Αγενείς υπάρχουν παντού. Η συχνότητα πύκνωσε. Εβλεπα μπαλκόνια να στάζουν οπουδήποτε, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Λες και αιφνιδίως απελευθερώθηκαν οι νοικοκυρές από το βραχνά του κανόνα να σέβονται τον άλλο και ξεσάλωσαν. Σιγά σιγά άρχισα να παρατηρώ ότι και έξω από τους κάδους των σκουπιδιών φιγουράριζαν σακούλες ξέχειλες, γιατί κάποιος είτε βαρέθηκε είτε σιχάθηκε να σηκώσει το καπάκι. Πάνω που είχε εξαλειφθεί το φαινόμενο. Πάνω που είχαν αρχίσει να ντρέπονται οι γονείς να πετάξουν χαρτί στο δρόμο κάτω από το επιτιμητικό βλέμμα του βλασταριού τους, που καμάρωνε για τη συμμετοχή του στις οικολογικές ομάδες του σχολείου του. Κάπως έτσι είχαν σταματήσει ένοικοι να σουτάρουν και τη σακούλα των σκουπιδιών από τον τρίτο σημαδεύοντας τον κάδο και χάνοντας εννιά στις δέκα το στόχο (πολύ «μόδα» στη δεκαετία του ’90). Είχαν αρχίσει να έχουν και ειδικές τσάντες ανακύκλωσης στο σπίτι, αλλού τα χαρτιά, αλλού τα γυαλιά, αλλού τα πανιά κλπ. Ντρέπονταν τα παιδιά τους. Και ξαφνικά άρχισαν οι... γαϊδουριές. Τέρμα οι ντροπές. Κάτι σαν ο σώζων εαυτόν σωθήτω στο πιο βαρβαρικό του, δηλαδή ο πιο «μάγκας» επιβάλλει το «δίκιο» του. Πίσω πάλι. Κι όμως είχα την αίσθηση ότι η οικονομική κρίση θα μας έκανε πιο ανθρώπινους, πιο συνετούς, θα ισορροπούσαμε την υλική ποιότητα ζωής που χειροτέρευε με μια ηθική και συναισθηματική. Κι όμως. Η ξαφνική στέρηση του περιττού, που ήταν η μεγάλη προσφορά των εποχών της ευμάρειας και της ξέφρενης κατανάλωσης, σαν να έδωσε και το σύνθημα να ξανακυλήσουμε σε εκείνη την ελληναράδικη τσαμπουκαλίδικη επιβεβαίωση του Εγώ. Θέλω να ποτίσω; Δεν θα δώσω λογαριασμό. Θέλω να πετάξω τα σκουπίδια; Οπου βρω. Μια θλιβερή εγκατάλειψη στη βαρβαρότητα σαν να είναι αυτή το νέο «περιττό» ενός κόσμου που αρχίζει να μην πιστεύει σε τίποτε, ούτε στον εαυτό του. Σκόνταψα σε μια σακούλα καθώς το λεωφορείο της Λυρικής περνούσε πλάι μου. Λίγο πιο κάτω σταμάτησε για να προσκαλέσει τους ξαφνιασμένους περαστικούς σε ένα λυρικό δρώμενο. Οι αφίσες για τις Νύχτες Πρεμιέρας μπόλιαζαν με ελπίδα το τοπίο και ήδη οι ουρές των νεαρών σινεφίλ στις αίθουσες των προβολών επιβεβαίωναν ότι η πόλη προτείνει τρόπους αντίστασης στο νεοβαρβαρισμό και αναδεύεται με ελπίδα κάτω από το βαρύ του πάπλωμα. Ας ξυπνήσει γρήγορα! i rÀ¼ r

o À° ¸¬ À·

ÑÄô ÑÄôÑÈ ô Ï È

o À·¸ ¸ Àk³

Ð¨µ¼º´ º½Ð¨·´ ¨

· ½ ¬ ¸À ¸À ½ ³ Θα έλεγε κανείς, πολύ χαλαρά, ότι αυτές τις νύχτες η Αθήνα ζει και αναπνέει για τον κινηματογράφο. Ακόμα και μέσα από το Facebook φίλοι και γνωστοί ανταλλάσσουν ιδέες για το ποια ταινία αξίζει να δουν, ποιος έχει και πόσες προσκλήσεις, ενώ στα μπαράκια γύρω από τους κινηματογράφους γίνεται χλαπαταγή και οι γνώμες/κριτικές πέφτουν βαριές κι ασήκωτες. Α ναι, και πολλά aftershow πάρτι με μικρά ή μεγάλα αφιερώματα που στοχεύουν στο να μας θυμίσουν πως η περιπέτεια συνεχίζεται και εκτός μεγάλης οθόνης. Το κάστινγκ για τους ρόλους συνεχίζεται.

o Ài À» r

o À¶¸ ³ À· ¸ r

Στη σκηνή -προς το τέλος της ταινίας του Κώστα Χαραλάμπους «Δεμένη κόκκινη κλωστή»- που ο Θάνος Σαμαράς (ο καταδιωγμένος, αλλά ανυπότακτος παλιός ελασίτης) κραδαίνοντας το κουμπούρι του δίνει την εντολή στη γυναίκα του Τάσου Νούσια (ο επικεφαλής της ένοπλης παρακρατικής ομάδας των εθνικοφρόνων της περιοχής) να καρφώσει με τα καρφιά τα χέρια του άνδρα της στο πάτωμα, έσκυψα το κεφάλι, κοίταξα το πάτωμα και ντράπηκα... Το γιατί το συνειδητοποίησα περπατώντας στη βρεγμένη Σταδίου. Η ντροπή, λοιπόν, είχε να κάνει με την αναγνώριση της αναπηρίας της δικής μου μεταπολιτευτικής γενιάς να μιλήσει δίχως περιστροφές για τη βία του «Δεκέμβρη» με την ίδια άνεση που μιλούσε για τις ακρότητες των παρακρατικών ενόπλων στη Θεσσαλία και την Πελοπόννησο, αλλά και για τους χιλιάδες μικρούς εμφύλιους πριν και μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς. Μια αναπηρία που συνδέεται με τα πολλαπλά ελλείμματα μιας ιστορικής αφήγησης που υπερβαίνει τις σχηματοποιήσεις και τους μύθους. Πριν από λίγο καιρό ξαναπαίχτηκε στους αθηναϊκούς κινηματογράφους το «Μπλόκο», μια ταινία του Αδωνι Κύρου - γόνος της εκδοτικής οικογένειας της εφημερίδας «Εστία». Οι θετικές κριτικές για αυτή την ασπρόμαυρη ταινία των αρχών της δεκαετίας του ’60 με προβεβλημένη την παρουσία των ηθοποιών που ανήκαν στις οργανώσεις της ΕΔΑ μού προκάλεσε αλγεινή εντύπωση. Το ίδιο μού προκάλεσε και η ανυπαρξία οποιασδήποτε αναφοράς στην επιβεβαιωμένη εμπλοκή του νεαρού κόκκινου αστού στην υπόθεση της πολιτικής δολοφονίας ενός πρώην επονίτη που αλλαξοπίστησε και έγινε ηγέτης των εθνικιστικών οργανώσεων στο χώρο των Ανωτάτων Σχολών, του Κίτσου Μαλτέζου. Αλλά ας επιστρέψουμε στα της ταινίας του Χαραλάμπους, όπου η αυτονομημένη βία κυριαρχεί από την αρχή μέχρι το τέλος. Μια κυριαρχία που με λυπεί και με τρομάζει, γιατί πιστεύω πως η προσφυγή στη μέθοδο Ταραντίνο δεν αποκαθιστά και δεν επιλύει τα ελλείμματα και τις εκκρεμότητες αυτής της αφήγησης - ούτε καν σε κινηματογραφικό μέτρο... µ m Àm¸ ¸ r

¬¥£ Ò¢¢ ~ « ¢Ò ¬ Ó¡

©§£ ¥Ò ¦ Ó ¢ ¦§£ ¦§ Ò¥ £

Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Μικρού Παλλάς, η ερωτευμένη γραμματέας των «Υπέροχων πλασμάτων» και η Αστερόπη του «Μίλα μου βρώμικα».

s { {Ä

°»iÀ·ªt²uªiÀ sjuª¹ml°Àmª¹°l° µ r À Àn¸ ±¸Àm ¸ ¸ r À À½ ¸À ³¸À Àj ±¸ Ài ¸± o ¸ ± Às ® ¸ Àm¸ ¸ r

24 ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

Info '©Ð á ©Ï Ò © © p á¢ © {â© © © Ô á ¡© ©{ Ò © c ¡ á © ©{ â ¡ © ¡ à © á i© © á © Ò ©Ï ß ©p ¢á© p © ¡ © p Ò ©Ï ä © É ß ©Ð ¡ ä ©Ó ß © { p á ¡ © â{ © ä ©Êá ¡© ¡ { ä ¡ ©Ïáp © ß © É © Ò ©Ê ß © Ø ¢ Ò ¡ ©É{â©Ö Ò © ß ©Ï¡ à© ©Ð â© Ò © "HSX©KHMJ ©Ép à © © © Ò© {¡ pà ¡

ΠΛΑΝΟ 1ο

ΠΛΑΝΟ 3ο

ΠΛΑΝΟ 4ο

Αθήνα του 2011. Λεωφόρος Αλεξάνδρας. Μέσα Σεπτεμβρίου με καιρό (ακόμα) καλοκαιρινό. Ξημερώματα Τρίτης. Ωρα 5:45 πρώτα λεπτά. Το ξυπνητήρι του κινητού χτυπάει αδιάκοπα. Οχι, σταμάτα! Δεν θέλω να ξυπνήσω. Και αν ξυπνήσω, δεν θέλω να βρεθώ στο σπίτι στην Αλεξάνδρας με τα ντουβάρια να ζεματάνε, θέλω να βρεθώ ξημέρωμα σε ένα νησί να τελειώνουμε το τέταρτο mohito και να παραγγέλνουμε κρέπα σοκολάτα, έτσι για τη λιγούρα μετά το ποτό. Μην παρεξηγηθώ. Αγαπώ την Αθήνα. Αγαπώ το Κέντρο. Αγαπώ τη βαβούρα της. Αγαπώ τα Εξάρχεια. Αγαπώ την πρώτη νυσταλέα καλημέρα που λέω στον Θανάση με το φαναρτζίδικο απέναντι από το σπίτι μου, κι ας έχω βαρεθεί τόσα χρόνια να τον βλέπω με την ίδια μπλε φόρμα. Μόνο που μερικές φορές με φέρνει στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Οχι ο Θανάσης. Αυτή η πόλη...

Φτάνω ασθμαίνοντας στο μετρό. Στάση Αμπελόκηποι. Ζητάω εισιτήριο και βλέπω την ανακοίνωση που με φέρνει στα πρόθυρα. «Σας ενημερώνουμε ότι τα δρομολόγια προς αεροδρόμιο δεν θα πραγματοποιηθούν κατά τη διάρκεια της ημέρας λόγω βλάβης». ΕΓΩ: Συγγνώμη, δεν πραγματοποιούνται τα δρομολόγια προς αεροδρόμιο; ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ: Αυτό δε λέει; ΕΓΩ: Πότε έγινε αυτό; ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ: Τι να σας πω; Δεν έχω ιδέα. ΕΓΩ: Και πόσες μέρες θα διαρκέσει αυτό; ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ: Τι να σας πω; Δεν έχω ιδέα. Θέλω τόσο πολύ να βρίσω την υπάλληλο. Λίγο πριν ξεστομίσω το πρώτο μου μπινελίκι, την κοιτώ στα μάτια. Είναι προφανές. Κι αυτή στα πρόθυρα είναι. Είμαι ενδεχομένως ο 38ος άνθρωπος από την αρχή της βάρδιάς της που έχει κάνει τις ίδιες ανόητες ερωτήσεις και θέλει απεγνωσμένα να ξεσπάσει πάνω της. Κάνω μεταβολή, βρίζω την υπάλληλο από μέσα μου, το μετρό, το δημόσιο (άραγε όσοι εργάζονται στο μετρό ανήκουν στο δημόσιο;), τους πολιτικούς, αυτούς που οδηγούν όπως τους καπνίσει και βλέπω καθημερινά το Χριστό φαντάρο πάνω στο μηχανάκι, τον καιρό που δεν ξέρει τι του γίνεται και τώρα φοράω κοντομάνικο και θα το δαγκώσω πάνω στο μηχανάκι για να πάω Κορωπί. Εχω αναφέρει πιο πριν ότι είμαι στα πρόθυρα, έτσι; Σκατά.

Στον αέρα του VFM! Ωρα 8:35 πρώτα λεπτά. Διαβάζω είδηση που με κάνει να νιώσω καλύτερα... Αθηναία που διαφωνούσε με διαμαρτυρόμενους έκανε φανερή τη δυσαρέσκειά της δαγκώνοντας τους διαδηλωτές. Κι όλα αυτά στο κέντρο της Αθήνας. Χα! Καλέ, ποια πρόθυρα; Κάποιες από εμάς τα έχουν περάσει προ πολλού!

ΠΛΑΝΟ 2ο Βουρτσίζω τα δόντια μου. Το βλέμμα μου πέφτει στα άπλυτα ρούχα. Τα μυαλό μου ταξιδεύει δυο δωμάτια πιο δίπλα, στα ασιδέρωτα ρούχα. Και κανονικά πρέπει να μαγειρέψω. Ναι, αλλά το ψυγείο είναι άδειο. Οπότε πρέπει να πάω σούπερ μάρκετ και να πληρώσω και τη ΔΕΗ και έχει λήξει και ο λογαριασμός του κινητού και η μαμά γκρινιάζει που δεν την έχω δει μία ολόκληρη βδομάδα, αλλά μήπως να περάσω μία από Κυψέλη να τη δω, να πάρω και κανένα πιάτο φαΐ; Δεν είναι κακή ιδέα. 6:02 πρώτα λεπτά; Θα χάσω το μετρό.

ΠΛΑΝΟ 5ο Ωρα 12:45 πρώτα λεπτά. Επιστροφή στο κέντρο της Αθήνας. Το οποίο υποφέρει από δύο διαδηλώσεις. Ταυτόχρονες. Εγώ υποφέρω από τη ζέστη πάνω στο μηχανάκι. Σαχάρα έχουμε γίνει. Επίσης υποφέρω γιατί δεν βρίσκω να παρκάρω. Με το μηχανάκι! Χα! Η Δημοτική Αστυνομία κόβει κλήσεις στα παρκαρισμένα μηχανάκια στο πεζοδρόμιο και εγώ ρωτάω με ύφος δήθεν αθώο και με φωνή δυο τόνους ανεβασμένη από

25 ::: 0(75232/,61(:6 *5

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

το κανονικό (στα πρόθυρα δηλαδή). ΕΓΩ: Και πού να το βάλω για να μη με γράψετε; Ο δημοτικός αστυνόμος με κοιτάει με ύφος «Θα σου ’λεγα τώρα» και στο βλέμμα του βλέπω όλες τις μειώσεις μισθών που έχει υποστεί μια τάξη εργαζομένων. Καταλήγουμε να κοιταζόμαστε με κατανόηση, ενώ επιστρέφει ο πόνος στα ούλα που με ταλαιπωρεί εδώ και μέρες. Ή μου πέφτουν τα δόντια ή είναι ψυχοσωματικό. Καταλήγω στο δεύτερο, γιατί δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ ότι θα πρέπει να τα σκάσω στον οδοντίατρο για μασέλα. Ασε που μάλλον αυτός ο πόνος συνδυάζεται με το νευρόπονο στο στήθος και τις ημικρανίες μου. Πώς το έλεγε ο Αλμοδόβαρ; «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» και αναφερόταν στη Μαδρίτη του 1987; Ναι καλά, για έλα στην Αθήνα του 2011, Πέδρο μου, και μετά το ξανασυζητάμε.

σκηνή, ο Κακλέας την καθοδηγεί και, από εκεί που είχαμε βαλαντώσει, τώρα κλαίμε από τα γέλια. Α ρε Πέδρο μάστορα, πώς το αλλάζεις από το μελό στην τρελή κωμωδία.

ΠΛΑΝΟ 8ο Ωρα 21:17 πρώτα λεπτά. Βάζω το κλειδί στην πόρτα. Είμαι κομμάτια και πρέπει να διαβάσω και να βγάλω και θέματα για το ραδιόφωνο. Αλλά πιο πριν θέλω να του πω ότι φταίω και εγώ κι αυτή η πόλη. Οτι έχω γίνει πια νευρωτική και, πέρα από το χαλασμένο DNA μου, ευθύνεται και η ρημαδο-Αθήνα που με ξεζουμίζει, μου παίρνει την ενέργεια. Οι μουρτζούφληδες Αθηναίοι φταίνε, το πρωινό μου ξύπνημα, η Μέρκελ και τα νέα μέτρα του Βενιζέλου. Φρικάρω που δεν βλέπω πράσινο και μπλε και ετοιμάζομαι να παίξω το τελευταίο μου χαρτί. «Θες να φύγουμε; Να πάμε στο νησί, να τρώμε σύκα και έρωτα και να μην ξαναδούμε την Αθήνα παρά μόνο σε καρτ-ποστάλ; Θες; Πες το κι έγινε».

ΠΛΑΝΟ 6ο Ωρα 12:57 πρώτα λεπτά. Κατεβαίνω τα σκαλιά στο Μικρό Παλλάς. Η ενέργεια αλλάζει. Το γκρίζο της Αθήνας εξατμίζεται και χρώματα παίρνουν τη θέση του. Μιας άλλης εποχής, μιας άλλης πόλης, μιας άλλης διάθεσης. Εκεί και τότε που δεν υπήρχαν ΔΝΤ και τρόικα, ούτε αγανακτισμένοι στις πλατείες ούτε μετανάστες σε κάθε φανάρι. Εκεί και τότε που δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα και όλοι πεθαίναμε ακόμα από και για έρωτα, εκεί και τότε που η Sabrina με ψηλοκάβαλο κορμάκι και μαλλιά χαίτη τραγουδούσε “Boys, boys, boys” και όλοι παθαίναμε πλάκα με την κομματάρα. Περίεργο, ε; Αν και είναι υπόγειο έχει πιο πολύ αέρα από έξω.

ΠΛΑΝΟ 7ο Ωρα 13:45. Η Σμαράγδα και ο Αντώ-

ΠΛΑΝΟ 9ο

νης ανεβαίνουν στη σκηνή για πρόβα. ΙΒΑΝ: Πες μου κάτι όμορφο... ΠΕΠΑ: Σαν τι να πω; ΙΒΑΝ: Πες μου ψέματα. Πες μου πως πάντα με περίμενες. Πες το. ΠΕΠΑ: Πάντα σε περίμενα. ΙΒΑΝ: Πες μου πως θα πέθαινες αν δεν γυρνούσα.

ΠΕΠΑ: Θα πέθαινα αν δεν γυρνούσες. ΙΒΑΝ: Πες μου πως ακόμα με αγαπάς όσο εγώ εσένα. ΠΕΠΑ: Ακόμα σ’ αγαπώ. Οσο εσύ εμένα. ΙΒΑΝ: Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ πολύ. Πρέπει να φύγω. Ενας έρωτας στη σκηνή του Μικρού Παλλάς, εκεί στο κέντρο της πόλης, πεθαίνει. Μήπως όλοι οι μεγάλοι έρωτες κάποια στιγμή δεν φθείρονται από αυτή τη διαολεμένη καθημερινότητα; Ολες οι γυναίκες του θιάσου μυξοκλαίμε. Κάτι θυμηθήκαμε, η καθεμία το δικό της δηλαδή. Ενστικτωδώς κοιτάω το τηλέφωνό μου. Καμία κλήση, κανένα μήνυμα. Μάλιστα. Να στείλω εγώ; Να πω: «Μωράκι μου, μάλλον εγώ φταίω, προφανώς δηλαδή μάλλον είμαι στα πρόθυρα και σε ποιον να ξεσπάσω. Δεν είχαμε πει ότι θα ήμασταν ο σάκος του μποξ ο ένας για τον άλλον;» Τα γέλια με επαναφέρουν στην πρόβα. Η Βίκυ έχει ανέβει στη

Ωρα 21:18 πρώτα λεπτά. Γυρίζω το κλειδί στην πόρτα και μπαίνω στο σπίτι. Με περιμένουν μια ζεστή αγκαλιά και ένα φιλί. Και μια διαβεβαίωση ότι όλα θα πάνε καλά αρκεί να είμαστε μαζί. Και ξαφνικά η πόλη γίνεται λίγο πιο όμορφη. Εχουν χαμηλώσει εξάλλου και τα φώτα της και το ημίφως σχεδόν πάντα αμβλύνει τις ατέλειες. Και πώς να μην παραμείνεις ερωτευμένος σε αυτή την πόλη όταν είσαι ούτως ή άλλως ερωτευμένος. Με αυτή την πόλη που ξέρει πάντα πώς να σε καψουρεύει και εσύ ξέρεις πάντα πώς να τη συγχωρείς και να θες κι άλλο. Με αυτή την πόλη που σε ανεβάζει στα ουράνια όταν τις καλές μέρες ο ήλιος σού καίει τα μάτια και σε ρίχνει στα Τάρταρα, όταν τις κακές μέρες δεν μπορείς να αναπνεύσεις από τα δακρυγόνα. Αγαπώ, αγαπώ αυτή την πόλη! Και λατρεύω τις νευρώσεις μου. Γιατί απλά είμαι εγώ.

ΠΛΑΝΟ 10ο Ωρα 23:47. Τσεκάρω το ξυπνητήρι για αύριο και πέφτω για ύπνο. Τελευταίες σκέψεις της ημέρας... Να δοκιμάσω αύριο το μετρό; Και να πάω σούπερ μάρκετ! Και να πληρώσω τη ΔΕΗ. Και και και... Γυναίκα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης στην Αθήνα του 2011! Ε και; Εξάλλου και η Αθήνα γένους θηλυκού δεν είναι;

26 ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

n·ªt°»iÀmi¹À·¹°¿ i·tÀ»lsÀminjªi

tÀµ À· ¸ À ¸ À Àt ³ Ài ¸r À ¸ À ® À Às¬ À · ½ ³ ¸ À#ONN XÀ À © ® À À ¸ ±¸À jVER ÀÀ

Σε ρόλο σκηνοθέτη μπαίνει για πρώτη φορά ο ηθοποιός Γιώργος Πυρπασόπουλος στην ταινία του με τίτλο “4Εver”. Ài ³ ¸ À v¸ ® a.chatzis@metropolisnews.gr

Μία από τις εκπλήξεις του φετινού Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x ήταν και η παρουσία της ταινίας “4Ever”, που αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γιώργου Πυρπασόπουλου. Συναντήσαμε το δημοφιλή ηθοποιό και μιλήσαμε για το θεατρικό που έγινε επιθυμία, για την επιθυμία που έγινε ταινία και για τις ανθρώπινες σχέσεις που πάντα μας προβληματίζουν. Το “4Εver” ουσιαστικά αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου του Γιώργου Ηλιόπουλου, το οποίο ασχολείται με ένα φαινομενικά τέλειο ζευγάρι. Μέσα σε μία ημέρα όμως -και με μια ασήμαντη αφορμή- θα οδηγηθεί στη ρήξη, στο χωρισμό και σε μεγάλες δόσεις αγάπης, μίσους και σκληρών αποκαλύψεων. «Το συγκεκριμένο θεατρικό έργο το είχα δει στο Λονδίνο το 2004 και από τότε μπήκε στο μυαλό μου να το μεταφέρω στο σινεμά», λέει ο Γιώργος Πυρπασόπουλος. «Το είχα συζητήσει με φίλους σκηνοθέτες, αλλά ποτέ δεν προέκυψαν οι συνθήκες για να γίνει και μέσα στα χρόνια ξεχάστηκε». Τα πράγματα για τον Γιώργο όμως άλλαξαν πέρυσι το καλοκαίρι, όταν, έπειτα από μια ματαίωση ενός

project, αποφάσισε να κάνει κάτι άλλο και τότε επέστρεψε το “4Εver”. Στη συγκεκριμένη ταινία, ο Γιώργος Πυρπασόπουλος -πέρα από το υποκριτικό και σκηνοθετικό κομμάτι- έχει αναλάβει και την παραγωγή, η οποία, όπως λέει και ο ίδιος, του αύξησε το άγχος. «Η ταινία προσφέρεται για μια low budget παραγωγή, μια και όλο το έργο διαδραματίζεται σε ένα μόνο χώρο», εξηγεί και συνεχίζει: «Σκηνοθετικά ήταν μια πρόκληση, αφού όλη η ταινία διαδραματίζεται μεταξύ δύο ανθρώπων και μέσα σε ένα χώρο. Οπότε έπρεπε να μην γίνει βαρετό. Ηθελα όμως τόσο πολύ να γυρίσω αυτή την ταινία, που δεν τα πολυσκέφτηκα όλα αυτά. Εκανα βέβαια την κατάλληλη προετοιμασία και τα πράγματα συνέβησαν από μόνα τους». Οσο για την κινηματογραφική συνεργασία με τη Μόνικα ΜακΣέιν -με την οποία συμπρωταγωνιστούν στην ταινία και είναι ζευγάρι και στη ζωή-, ο Γιώργος τονίζει πως με το “4Εver” τούς δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψουν μαζί στο σινεμά, το οποίο πάντα ήθελαν. «Υποκριτικά πάντως νομίζω ότι ήταν πιο εύκολο. Ενα κομμάτι επικοινωνίας ήταν ήδη κατακτημένο και αυτό

βοήθησε στις συζητήσεις για το πώς θα γίνει το όλο πράγμα». Βασικό θέμα του “4Εver”, το οποίο θα βγει στις αίθουσες την άνοιξη, είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και συγκεκριμένα οι ερωτικές, θέμα που -όπως μου λέει και ο Γιώργος- τον αφορά άμεσα. «Εχω καταλήξει στο ότι γενικά είναι πολύ δύσκολο να νιώθεις ελεύθερος και παράλληλα να είσαι σε μία σχέση», συμπληρώνει ο Γιώργος, δίνοντας ως παράδειγμα το ζευγάρι της ταινίας. «Και για μένα πάντως όλα αυτά είναι ερωτηματικά. Το θέμα είναι μάλλον να βρεις τις ισορροπίες. Αυτό είναι και το πιο δύσκολο στις σχέσεις, να δημιουργήσεις τις δικές σου ισορροπίες, ώστε να μην νιώσεις καταπιεσμένος και να μην συμβιβάζεσαι, που είναι το ίδιο πράγμα». Οσο για το μέλλον, θα έχουμε την ευκαιρία να τον δούμε από τις 20 Οκτωβρίου και για ένα μήνα στον «Ελληνικό Κόσμο» του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού στην παράσταση «Μια τεράστια έκρηξη» του Βασίλη Μαυρογεωργίου, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου και Κώστα Γάκη.

·ªt°·i²¿s»i°À siÀµ¹sj¹°Àj´´lsi°... Ο λόρδος Μπάιρον, η Λαίδη Eλγιν, ο Χανς Κρίστιαν Aντερσεν, ο Φλομπέρ, ο Σατομπριάν, ο Χένρι Μίλερ, ο Κόκερελ, ο Λακαριέρ συναντιούνται και συζητούν για την Ελλάδα στο πλαίσιο της παράστασης “Dance me to the end of Greece #1”. Εμείς βρήκαμε τη σκηνοθέτιδα Κυριακή Σπανού και μιλήσαμε μαζί της. À´r½ Ài ¸ r À larapakos.blogspot.com

Η έννοια του Ελληνάρα «Νομίζω ότι έχουμε μυθοποιήσει και κολακέψει την έννοια του Ελληνάρα -χωρίς αυτογνωσία- και αυτό δημιουργεί προβλήματα. Θεωρώ πως δεν έχουμε δει την πορεία μας στο χρόνο. Με την παράσταση αυτή επιστρέφουμε στο χρόνο και αυτή η επιστροφή μάς βοηθάει να μπούμε αρμονικά στη ροή του κόσμου».

Συλλογικές διαδικασίες

Τα κείμενα ξένων περιηγητών-ταξιδιωτών που ήρθαν στην Ελλάδα κυρίως το 19ο αιώνα γίνονται αντικείμενο μελέτης, έρευνας και... παράστασης. Οι περιηγητές -ως καλλιτέχνες celebrities της εποχής τους- έψαχναν στην Ελλάδα έναν ιδανικό τόπο για να νιώσουν την ελευθερία της ηδονής και παράλληλα να γνωρίσουν την ευαισθησία και την αλήθεια. «Οι περιηγητές όταν γνώρισαν την Ελλάδα είχαν αντικρουόμενες απόψεις. Για το λόγο αυτό η παράσταση ξεκινάει με μια επίδειξη αντιφατικών γνώσεων. Για παράδειγμα, κάποιος περιηγητής αναφέρει ότι οι Ελληνες είναι γρήγοροι στην αντίληψη και φλογεροί στην εκτέλεση των έργων, ενώ ένας άλλος λέει ότι οι Ελληνες είναι άπληστοι και, ενώ αγαπούν το χρήμα, σιχαίνονται τη χειρωνακτική εργασία. Πάντως, τα αρνητικά και τα θετικά για τη χώρα μας ισχύουν μέχρι και σήμερα», αναφέρει η σκηνοθέτιδα. Την κρίσιμη περίοδο κατασκευής της εθνικής μας ταυτότητας ήρθαν οι περιηγητές στην Ελλάδα από προσωπικές τους εμμονές. Είχαν βαθιά γνώση για τη χώρα, ενώ κάποιοι από αυτούς ήξεραν και αρχαία ελληνικά. Εκλεψαν αρχαία, διότι πίστευαν ότι με αυτό τον τρόπο τα σώζουν ή γιατί ήθελαν να φτιάξουν μια Αθήνα στον τόπο τους.

«Ηταν τρομερό το γόητρό τους όταν έπαιρναν τους θησαυρούς αυτούς από τη χώρα μας». Από τη συζήτηση με τη κ. Σπανού καταλαβαίνω ότι η παράσταση βασίζεται περισσότερο στην αφήγηση, παρά στην αναπαράσταση. Εχει τη φόρμα του βήματος, ενός συναυλιακού forum. «Είναι ένα βήμα όπου καλούμε τους θεατές για να ακούσουμε μαζί τι είπαν οι άλλοι για εμάς». Παράλληλα, παρουσιάζεται και το κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη «Εμείς και οι Ελληνες», στο όποιο τίθεται το ερώτημα «Πώς μπορούμε να γίνουμε Ελληνες;». «Ο Δημητρίαδης αναφέρει ότι δεν είμαστε Ελληνες, είμαστε κάτοικοι αυτής της γεωγραφικής περιοχής και δεν είμαστε Ελληνες, γιατί πιστεύουμε ότι είμαστε Ελληνες, δεν προσπαθούμε να γίνουμε. Αυτό το κείμενο του Δημητριάδη αποτέλεσε μια σημαντική αιτία για να γίνει η παράσταση», αναφέρει η σκηνοθέτιδα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το “Dance me to the end of Greece #1” αποτελεί το πρώτο μέρος του μεγάλου project που θα συνεχιστεί με διαφορετικές σκηνικές συνθέσεις πάνω σε διαφορετικά κείμενα ξένων περιηγητών ανάλογα με το χώρο, το θέμα και τις εκάστοτε συνθήκες.

«Η κρίση αυτή τη στιγμή είναι τρομακτική. Είμαστε μια κοινωνία διαλυμένη και παντού υπάρχει μια τρομερή δυσπιστία. Η πολιτική ηγεσία των τελευταίων 30 ετών είναι προδοτική. Ο τόπος μας δεν την ενδιαφέρει, την έχουμε ακολουθήσει κατακερματίζοντας οποιοδήποτε κοινωνικό ιστό μάς συνδέει. Και είναι δύσκολο από τις διαδικασίες αυτές να προκύψουν καινούργιες συλλογικές διαδικασίες που έχουμε ανάγκη. Με αυτά τα πολιτικά κόμματα δεν πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση».

)NFOÀ b#@MBD©LD©SN©SGD©DMC©NE©&QDDBD© h© © á © ¡©Ë{ ä©Ð ¡ á ¡© Ö á © © © © © © © { p á ¡ © © { á © ¡© p ä©cË¡ { £ ß ©Ípß © à ©Ï p Ò i © Ëá © ä

28 ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

lÀi²lsi¾mlÀ0/0 i·jm»l°j

»tÀ,%8)#/.À»l°

Μια παρέα πέντε νέων παιδιών υπό το κωδικό όνομα «Λεξικά», έχοντας ήδη ένα δίσκο στο ιστορικό της, ετοιμάζεται για τον επόμενο και κάνει συναυλίες μαζί με τους μουσικούς που θαυμάζει. Ο Μιχάλης Κεχαγιάς, που κατά γενική ομολογία θυμίζει κάτι από Χαβιέ Μπαρδέμ, και οι Lexicon Project με το βρετανικό τους στιλ συγκεντρώνουν επιρροές και ακούσματα και μας προσφέρουν μια νέα άποψη για την εγχώρια ποπ. Àj ® À° ¸r

Κάποιοι είχαν συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν, άλλοι γνωρίζονταν από το σχολείο και άλλοι συναντήθηκαν στην πορεία. Ο Πάνος Χαραλαμπίδης και ο Γιάννης Κοκκώνης έπιασαν τις κιθάρες τους, ο Τάσος Κακογιάννης το μπάσο και ο Μιχάλης Κεχαγιάς το μικρόφωνο. Ο Κοσμάς Μπρούσαλης κάθισε στα τύμπανα και ο Τάκης Μουζάκης της Musicom έχει μπροστά του μια μπάντα που του θυμίζει αγγλική ποπ με ελληνικό στίχο. Ετσι, τους βαφτίζει «Λεξικά». Και εγένετο Lexicon Project. «Αφορμή για αυτή τη μουσική συνάντηση αποτέλεσαν κάποια τραγούδια που είχαμε στο ράφι και είπαμε να αρχίσουμε να δουλεύουμε, καθώς και τα κοινά μας γούστα όσον αφορά τη μουσική», εξηγεί ο Μιχάλης και ο Κοσμάς τον συμπληρώνει: «Ετσι γύρω στα τέλη του 2009 μπήκαμε στο στούντιο και ξεκινήσαμε τις ηχογραφήσεις, ενώ στη συνέχεια αρχίσαμε να εμφανιζόμαστε στις διάφορες μουσικές σκηνές». Ηδη το όνομά τους συζητιέται πολύ και τα τραγούδια τους ακούγονται όλο και συχνότερα στο ραδιόφωνο. «Νομίζω ότι υπάρχει ένας πυρήνας ανθρώπων», αναφέρει ο Τάσος, «που ενδιαφέρεται σταθερά για τη μουσική μας, έρχεται στις συναυλί-

ες και κάποιοι έχουν μπει στον κόπο να μας ακούσουν από το ίντερνετ ή να αγοράσουν το άλμπουμ μας». Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι οι άνθρωποι αυτοί να γίνονται περισσότεροι. Σε γενικές γραμμές είναι ικανοποιημένοι με την έως τώρα πορεία τους, αλλά θεωρούν πως είναι πολύ νωρίς για να επαναπαυθούν σε αυτή. Δεν πιστεύουν πως έχουν ακόμα κατακτήσει μια θέση στην ελληνική μουσική σκηνή, αλλά ότι απλώς έχουν καταφέρει κάποια πράγματα στη μικρή τους πορεία και ένα από αυτά ήταν η κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ -που φέρει το όνομά τουςαπό τη Warner. «Αυτό είναι μια μικρή επιβεβαίωση για ένα νέο δημιουργό», λέει ο Γιάννης. Ωστόσο δεν αρκούνται στις καλές κριτικές και τα κολακευτικά σχόλια που συχνά εισπράττουν από τους ανθρώπους της ποπ και ροκ σκηνής. «Σημαντική κατάκτηση για μια μπάντα είναι να καθιερωθεί το όνομά της και να γίνει αναγνωρίσιμος ο ήχος της στο αυτί του κοινού. Αυτό είναι που κυρίως επιζητούμε κι εμείς, αλλά και κάθε καλλιτέχνης που παρουσιάζει στον κόσμο το έργο του», παρατηρεί ο Κοσμάς. Στις ζωντανές εμφανίσεις τους στις μουσικές σκηνές της Αθήνας έχουν συνεργαστεί με καλλι-

τέχνες όπως ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Βαγγέλης Μαρκαντώνης, οι Οναρ, η Joanna Drigo. «Εχουμε πολλές καλές και κακές αναμνήσεις από τις συνεργασίες μας», δηλώνει ο Πάνος, και ο Μιχάλης -που του αρέσει να τον συμπληρώνει- προσθέτει: «Πέρα όμως από τις εμπειρίες που αποκομίσαμε εμείς, θέλουμε να πιστεύουμε ότι και αυτοί με τη σειρά τους πήραν ίσως μερικά πράγματα από εμάς». Παιδιά της πόλης μας, θα τους συναντήσουμε για ακόμα μία χρονιά στις αθηναϊκές σκηνές. Ζητήσαμε από τον καθένα ξεχωριστά να μας δώσει με λίγες λέξεις την εικόνα που έχει για την Αθήνα. «Αγαπάμε την Αθήνα», ξεκινάει ο Μιχάλης, «παρά

29 ::: 0(75232/,61(:6 *5

το γεγονός ότι ταξιδεύοντας σε άλλες πόλεις, κυρίως ευρωπαϊκές, και συγκρίνοντάς τη με εκείνες καταλαβαίνει κανείς πόσο άσχημη και ταλαιπωρημένη είναι - με εξαίρεση κάποιες συνοικίες». Ο Πάνος εκφράζει την ίδια απογοήτευση: «Χωρίς σχεδιασμό και με κοντόφθαλμη ματιά μπαζώσαμε τα ποτάμια, κάψαμε τα λιγοστά δέντρα σε μεγάλη ακτίνα, χτίσαμε τα τέρατα που μας φιλοξενούν και χάσαμε κάθε αισθητικό κριτήριο». Αντίθετα, ο Τάσος βλέπει τα πράγματα με μια πιο αισιόδοξη ματιά. «Παρά τη βρομιά, την έλλειψη καλαισθησίας, το μποτιλιάρισμα, το υποβαθμισμένο βιοτικό επίπεδο και όλα αυτά που ξέρει κάθε Αθηναίος, υπάρχουν και κάποια θετικά στοι-

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

χεία, όπως το ότι είναι μια πόλη ζωντανή και η τρέλα που κουβαλάει ο κόσμος της είναι διασκεδαστική, αν δεν την πάρεις στα σοβαρά». Ο Κοσμάς θεωρεί πολύ σημαντικό το κομμάτι του πολιτισμού και πιστεύει πως δεν θα έπρεπε να το θεωρούμε αμελητέο. «Είναι εκ των πραγμάτων μια πολιτιστική πρωτεύουσα για την Ελλάδα, γεγονός που σημαίνει πολλά για τους ανθρώπους που ασχολούνται με τα γράμματα και την τέχνη». Τέλος, ο Γιάννης είναι -καθώς φαίνεται- ο ρομαντικός της παρέας. «Μας αρέσουν ιδιαίτερα οι νύχτες στην Αθήνα. Νομίζω πως οι βραδινές ώρες στην ευρύτερη περιοχή του Κέντρου ασκούν μια ιδιότυπη γοητεία».

Info º Ê á ©à © © ä © © ä © © ä © ppÒ ©{ ¡© © { ß ¡ © © ß © ¡ © ¡ Ò © © ¡ © ¡{âp ¡ © © ß © { p á ¡© © ¡ à © ©CHFHS@K©RHMFKD© © ä ©c © á © © â p © © ß i º É ä © ¡ © ©,XRO@BD ©www.myspace.com/ lexiconproject,© ¢ à © ©NȱBH@K©UHCDN©BKHO©cÉ © Ò ¡p © © ä ©pß i© ©8NT3TAD© © á © ¡ © ©%@BDANNJ© p © ©â pÒ© ¡ º É{â© © ©Ô á ¡© © Ò ©Ï¡ à© © á © ©c ¡ â© ¡©Óâ ¡i© ¢à© © ä{ ¡© © © Óß ©Ïâ p

30 ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

t´iÀµuª¿À°¹sjniÀ»iÀ¶´j·¿ Λίγες μέρες πριν το 17ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x κλείσει τις μηχανές προβολής, θυμόμαστε στιγμές και πρόσωπα από τις ελληνικές ταινίες που προβλήθηκαν.

nr À¹ r À &ISHÀN À#HIPS

Είναι Τρίτη και περιμένω μια φίλη έξω από το σινεμά Απόλλων στη Σταδίου. Θα δούμε την ταινία του Κώστα Χαραλάμπους «Δεμένη κόκκινη κλωστή». Στέκομαι μπροστά από το περίπτερο, που αποτελεί μία από τις καθιερωμένες θέσεις όπου όλοι περιμένουν κάποιον. Δίπλα μου στέκεται και ένας άλλος τύπος. Κάποια στιγμή, γυρίζει και με ρωτάει: «Συγγνώμη, να σε ρωτήσω κάτι; Γιατί έχει τόσο κόσμο;» Αγνοώντας τι ακριβώς περιμένει να ακούσει και απορώντας που δεν ξέρει γιατί έχει τόσο κόσμο, του απαντάω: «Ξέρεις, είναι το φεστιβάλ... Οι Νύχτες Πρεμιέρας. Τι θα δεις;» «Το ελληνικό. Απλά έρχομαι πρώτη φορά και αναρωτιέμαι αν γίνεται αυτός ο χαμός κάθε μέρα. Εχω εντυπωσιαστεί», μου απαντάει αναφερόμενος στον κόσμο που για ένα ακόμα βράδυ έχει κλείσει το πεζοδρόμιο έξω από τους δύο κινηματογράφους. Φέτος, το «ελληνικό», όπως το αποκάλεσε και ο φίλος, έκανε την εμφάνισή του πολλές φορές και σε διαφορετικά είδη. Μυθοπλασία, ντοκιμαντέρ, ακόμα και μικρού μήκους. Ταινίες από διαφορετικούς σκηνοθέτες, διαφορετικών ηλικιών, πεποιθήσεων, ειδών, στόχων. Ταινίες που προσπαθούν όλο και πιο πολύ να πετάξουν από πάνω τους τον ακατανόητο χαρα-

κτηρισμό «ελληνικό» -λες και αποτελεί είδος- και να μείνουν μόνο με τη λέξη «ταινία». Ταινίες για νέες γυναίκες που ωριμάζουν απότομα (σαν τις τρεις πρωταγωνίστριες του «Τρεις μέρες ευτυχίας» του Δημήτρη Αθανίτη), ταινίες για ζευγάρια που καταπιέζονται και χωρίζουν (όπως οι ήρωες του “4Εver” του Γιώργου Πυρπασόπουλου), ταινίες για ανθρώπους που αναζητούν αλλαγές (σαν την οικογένεια του Μάριου Ιωάννου στο “Fish n’ Chips” του Ηλία Δημητρίου) ή ταινίες για ανθρώπους που αναζητούν ευκαιρίες (όπως η Αλεξία Τερεζάκη στην ταινία της Ελισάβετ Χρονοπούλου «Ο Αννίβας προ των πυλών»). Ταινίες που έρχονται από μεγάλα φεστιβάλ (η «Αμνηστία» του Μπουγιάρ Αλιμάνι που βραβεύτηκε στο προηγούμενο φεστιβάλ Βερολίνου) και ταινίες που σίγουρα θα πάνε σε μεγάλα φεστιβάλ. Ταινίες από πρωτοεμφανιζόμενους (όπως ο Στέλιος Καμμίτσης και η ταινία «Κωλόπαιδα»), αλλά και ταινίες από ήδη γνωστούς σκηνοθέτες. Σκηνές που πάγωσαν τους θεατές (σαν την τελευταία σκηνή μεταξύ Θάνου Σαμαρά και Τάσου Νούσια της σκληρής ταινίας «Δεμένη κόκκινη κλωστή» του Κώστα Χαραλάμπους) και σκηνές που τους συγκίνησαν. Σενάρια πρωτότυπα, αλλά και

²r À°¸½¸ r À ¢¼ ½³ À À ®¡ÀÀ

βασισμένα αλλού (όπως το «Γάλα» του Γιώργου Σιούγα, που βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Βασίλη Κατσικονούρη). Τέλος, ταινίες που γυρίζονται και δημιουργούνται σε μια πραγματικότητα όλο και πιο δύσκολη για τους Ελληνες δημιουργούς. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό. Πέρα, όμως, από τις ταινίες αυτές καθ’ αυτές, για ένα ακόμα φθινόπωρο το φεστιβάλ κράτησε τους ανθρώπους κοντά. Κοντά στο σινεμά, με το οποίο όλο το χειμώνα η σχέση μας χαλαρώνει -σαν κουρασμένος γάμος- και αναθερμαίνεται κάθε Σεπτέμβριο, αλλά και κοντά στους ανθρώπους. Καθημερινές μικρές ιστορίες σαν την παραπάνω, γνωριμίες που κρατάνε όσο μια προβολή, βλέμματα ικανοποίησης ή απόγνωσης, αναζητήσεις θέσεων στα σκοτάδια, κρυφά κοιτάγματα λίγο πριν κλείσουν τα φώτα και μια νεκρική -άκρως φεστιβαλική- σιωπή κατά τη διάρκεια των προβολών. Ακόμα και οι πιθανές αναποδιές, όπως οι αλλαγές ταινιών, οι μεγάλες ουρές ή οι καθυστερήσεις, ανήκουν στο φεστιβάλ και αντιμετωπίζονται με υπομονή. Και είναι ακριβώς αυτά που κάνουν όλους εμάς να μετράμε αντίστροφα μέχρι τον επόμενο Σεπτέμβρη και τις επόμενες Νύχτες Πρεμιέρας. Μένουν 12 μήνες. Σωστά; i v

31 ::: 0(75232/,61(:6 *5

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

/Àj ± À´± À ¸ À Às ± ¸Às ±

À ®À¸ À À ¸ ±¸À¢» À½³ À ±¸ ¡ À

Στην καινούργια ταινία του Δημήτρη Αθανίτη «Τρεις μέρες ευτυχίας» η Ιρίνα ετοιμάζεται να φύγει για τον Καναδά. Εκτός μεγάλης οθόνης, η Νικολίτσα Ντρίζη που την υποδύεται μας μιλάει για τις δικές τις μέρες ευτυχίας στην Αθήνα. Ài ³ ¸ À v¸ ®

°»¹µnj°Àju»uv¹i° À °»iÀ·j»ªi´¿si Κάθε συνάντηση στα Πετράλωνα είναι και μια στιγμή ευτυχίας. Αν αυτό συνδυάζεται με πρωινό καφέ στην πλατεία Μερκούρη, με ήλιο και συζητήσεις για σινεμά, τότε η ευτυχία μπορεί να κρατήσει μέχρι και... τρεις ολόκληρες μέρες. Με την ηθοποιό Νικολίτσα Ντρίζη συναντηθήκαμε υπό αυτές τις υπέροχες συνθήκες και μιλήσαμε, μεταξύ άλλων, για την καινούργια ταινία του Δημήτρη Αθανίτη «Τρεις μέρες ευτυχίας», στην οποία πρωταγωνιστεί μαζί με την Κατερίνα Φωτιάδη και την Αλεξάνδρα Αϊδίνη. Στην ταινία, που παρακολουθήσαμε σε πρώτη προβολή στο 17ο Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x, η Νικολίτσα υποδύεται την Ιρίνα, μια νεαρή κοπέλα που θέλει να φύγει για τον Καναδά μακριά από τους ανθρώπους που την εκδίδουν. Από την ταινία και τα δύσκολα γυρίσματά της (πολλές σκηνές βίας) ξεκίνησε και η κουβέντα μας. «Αυτό που αισθάνθηκα ότι έγινε με αυτή την ταινία -μέσα από τις πολλές πρόβες και συζητήσεις με τον Δημήτρη Αθανίτη- είναι ότι έφτασε μια στιγμή που ξέραμε και οι δύο ότι διαβάζουμε το

ίδιο σενάριο. Δεν είχε ο καθένας άλλο πράγμα στο μυαλό του. Είχαμε μια κοινή ματιά απέναντι σε αυτό που κάναμε, το οποίο βοήθησε πάρα πολύ», αναφέρει η Νικολίτσα, συμπληρώνοντας πως έτσι η μετάβαση από τις πρόβες στα γυρίσματα υπήρξε πάρα πολύ καλή. Στην ταινία, η Ιρίνα συνδέεται άθελά της με τις άλλες δύο γυναίκες της ταινίας και οδηγούνται όλες μαζί απότομα στην ωριμότητα. «Ενα από τα πράγματα που δείχνει αυτή η ταινία είναι πως ένας άνθρωπος, τον οποίο πιθανόν να μην ξέρεις καθόλου, μπορεί να επηρεάσει και να αλλάξει τη ζωή σου». Με θητεία στο “The last porn movie” του Κώστα Ζάπα, αλλά και στο «Μαχαιροβγάλτη» του Γιάννη Οικονομίδη, τη ρωτάω αν νιώθει ότι επιλέγεται από σκηνοθέτες για δύσκολους ρόλους και δύσκολες ταινίες. «Κατ’ αρχάς, κάθε ρόλος έχει τις δυσκολίες του», διευκρινίζει. «Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να κρίνω αν ο ρόλος είναι εύκολος ή δύσκολος. Συγκεκριμένα, με το ‘Τρεις μέρες ευτυχίας’ υπήρξε τόσο καλή η συνεργασία με τον Δημήτρη και τους άλλους ηθοποιούς, που

οι δύσκολες σκηνές βγήκαν αβίαστα, παρά τους αρχικούς μου φόβους. Αισθανόμουν ασφαλής με όλους τους συνεργάτες μου». Οπως και οι άλλες ταινίες του σκηνοθέτη, έτσι και αυτή έχει φόντο την Αθήνα. Μια Αθήνα που, όπως και οι ψυχές των κατοίκων της, έχει όλους τους τόνους του μπλε χρώματος και φαίνεται να υπομένει τα πάντα. «Η Αθήνα είναι άσχημη πόλη», αρχίζει να λέει η Νικολίτσα, αλλά αμέσως διευκρινίζει πως την αγαπάει περισσότερο από τον τόπο καταγωγής της, την Πάτρα. «Εχω συνδέσει την Αθήνα με πράγματα που ήθελα να κάνω και ανθρώπους που γνώρισα. Εχει πολύ ωραία σημεία, όπως τα Πετράλωνα ή κάποια πάρκα, αλλά είναι πολύ σκληρή πόλη. Το πιο δύσκολο είναι η καθημερινότητα, που σου επιβάλλει ρυθμούς που δεν αντέχεις σωματικά. Κάθε μέρα πρέπει να κάνεις μια μικρή υπέρβαση. Παρόλα αυτά, την αγαπώ». Η ώρα περνάει και φτάνει ο αποχαιρετισμός. Αλλη μια στιγμή ευτυχίας στα Πετράλωνα έφτασε στο τέλος της.

32 ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

...DAR.GR

Μέχρι πριν από 11 χρόνια οι γκέι έκαναν γνωριμίες στα μπαρ, στα πάρκα και στους δρόμους. Το σκηνικό ήταν όντως διαφορετικό, όπως και πολλές άλλες πτυχές της ζωής μας. Τότε όμως ο κόσμος άλλαξε και γεννήθηκε η διαδικτυακή υπηρεσία γνωριμιών Gaydar.com, που άνοιξε τις «ντουλάπες» για εκατομμύρια ομοφυλόφιλους, που βρήκαν έτσι την ευκαιρία να βγουν προς τα έξω, έστω και... μέσα από τον υπολογιστή τους. Ο 30χρονος Τζέισον Ρόζενμπαουμ, Global Marketing Manager της QSoft Consulting, της εταιρείας που διαχειρίζεται το Gaydar.com, μιλάει για την ελληνική έκδοση, το Gaydar.gr, τους στόχους του και τη σημερινή εικόνα της γκέι πραγματικότητας. Às ® ¸Àm¸ ¸ r

Μέχρι πριν από 11 χρόνια, ο κανόνας για να βρει ένας γκέι άντρας παρέα -ήτοι ερωτική συντροφιάήταν να πάει σε μπαράκια, να πιει, να χορέψει και να φλερτάρει με την ελπίδα ότι στο τέλος της βραδιάς δεν θα γυρίσει μόνος στο σπίτι. Πολλοί ξημεροβραδιάζονταν και στα πάρκα, τα οποία τότε γνώριζαν μεγάλες δόξες. Ναι, ισχυρίζονται οι νοσταλγοί εκείνης της εποχής, οι γνωριμίες τότε ήταν πιο άμεσες, πιο ουσιαστικές, παρόλα αυτά τώρα, στην εποχή του ίντερνετ, τα πράγματα έχουν αλλάξει και, εκτός και αν καταστραφεί ο κόσμος οπότε δεν θα έχουμε ούτε διαδίκτυο ούτε τίποτα, οφείλουμε να πορευτούμε με αυτά που έχουμε, δηλαδή με την τεχνολογία. Συμφωνώ ότι οι διαδικτυακές γνωριμίες κρύβουν πολλούς κινδύνους του τύπου συναντάς το πρόσωπο με το οποίο συνομιλούσες καιρό και βλέπεις ότι καμία σχέση δεν έχει στην πραγματικότητα με τη φωτογραφία που σου είχε στείλει (“ah, this, last year”) ή δεν το συναντάς ποτέ, διότι το αποφεύγει όπως ο γκέι διάβολος τη φτηνή κολόνια. Επιστρέφοντας λοιπόν στο Gaydar, βλέπουμε ότι με

μότο «αυτό που θέλεις όταν το θέλεις» -που μιλά κατευθείαν στην ψυχολογία των αντρών ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού- εξακολουθεί να δίνει ευκαιρίες σε όσους γκέι ψάχνουν για τον έρωτα της ζωής τους (υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες ιστορίες σύμφωνα με τον Τζέισον), για μια εφήμερη γνωριμία ή απλά για νέους φίλους (λέμε τώρα...). Ο Τζέισον επισκέφτηκε την Ελλάδα για πρώτη φορά φέτος με αφορμή τους εορτασμούς του αθηναϊκού Gay Pride και, όπως λέει, ένιωσε κεραυνοβόλο έρωτα τόσο για τη χώρα μας όσο και για τους ανθρώπους της. «Βλέπεις, μου αρέσουν οι μεγαλουπόλεις που εκτείνονται μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι - ίσως γι’ αυτό νιώθω τόσο άνετα και στο Λονδίνο», μου λέει. «Ανέβηκα όμως στην Ακρόπολη λίγο πριν ξεσπάσει καταιγίδα! Μάλλον πρέπει να θύμωσα τους θεούς εξαιτίας της συμπεριφοράς μου στο Gay Pride!» Δεν τον ρώτησα λεπτομέρειες περί αυτού, καθότι μπορώ εύκολα να φανταστώ. Ημουν και εγώ εκεί παίζοντας μουσική στο ελληνικό άρμα, έχοντας πανοραμική θέα σε όσα συνέβαιναν κάτω.

33 ::: 0(75232/,61(:6 *5

Το ελληνικό Gay Pride, αν και πολύ φτωχότερο σε σχέση με άλλα ευρωπαϊκά, ήταν τελικά μια ωραία εμπειρία για τον Τζέισον. Το Gaydar στεγάστηκε μάλιστα στο ίδιο περίπτερο με το περιοδικό “AntiVirus”. Ο Τζέισον μοίρασε δωρεάν ενημερωτικό υλικό και διάφορα δώρα στους παρευρισκόμενους, βρίσκοντας έτσι την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τον κόσμο. «Παραβρέθηκα σε ένα πολύ καλό πάρτι, στο XLSIOR, αλλά πήγα και σε γκέι μπαρ και κλαμπ που ήταν γεμάτα φιλικά και ελκυστικά πρόσωπα - γι’ αυτό και πιστεύω ότι τελικά η δουλειά μου δεν είναι και τόσο άσχημη», σχολιάζει για την επίσκεψή του. Τον ρωτάω αν έκανε έρευνα στην αγορά του ελληνικού ίντερνετ πριν αποφασίσει να ξεκινήσει την ελληνική υπηρεσία του Gaydar.com. «Ο εκδότης του ‘AntiVirus’ Γιάννης Παπαγιαννόπουλος είναι ο αποκλειστικός συνεργάτης μας στο μάρκετινγκ για ολόκληρη την Ελλάδα», μου εξηγεί. «Είχε λοιπόν ήδη μια καλή εικόνα για την ελληνική αγορά. Η βοήθειά του στο Gaydar.gr είναι πολύτιμη, αφού δεν είναι δυνατόν

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

να ελέγχουμε τη διεθνή αγορά από τη βάση μας στο Λονδίνο. Πρέπει να έχουμε αντιπροσώπους εκεί που έχουμε βάσεις». Το Gaydar.gr έχει μέχρι σήμερα 80.000 εγγεγραμμένους χρήστες στην Ελλάδα, ενώ σύντομα θα ανεβάσει την ελληνική έκδοση, που θα αποτελεί και την πρώτη νέα γλώσσα στο site τα τελευταία δέκα χρόνια! Η πιο δημοφιλής εφαρμογή του Gaydar ανάμεσα στους Ελληνες είναι οι ταξιδιωτικές πληροφορίες, κάτι που ήταν ίσως αναμενόμενο, καθότι γκέι και ταξίδια πάνε πακέτο. Μιλώντας για τον ανταγωνισμό που έχει το site με άλλες ανάλογες ιστοσελίδες γνωριμιών, ο Τζέισον επισημαίνει πως το Gaydar βιώνει μια δεύτερη «άνοιξη» με 50.000 νέα μέλη κάθε μήνα. «Επενδύσαμε πολύ στη βελτίωση του προϊόντος μας, ενώ προγραμματίζουμε νέες, θαυμάσιες αλλαγές που θα κερδίσουν το ενδιαφέρον των χρηστών. Είμαστε Νο1 στη Βρετανία, πολύ γνωστοί σε Αυστραλία και Ευρώπη και βλέπουμε φοβερή ανάπτυξη στις χώρες της Αμερικής». Ανάπτυξη μά-

λιστα σημειώνει και το Gaydar Radio, ενώ η υπηρεσία Gaydar Girls που απευθύνεται σε λεσβίες πρόκειται να ανανεωθεί εντελώς και μάλιστα πολύ σύντομα. «Πιστεύουμε ότι κακομαθαίνουμε τους χρήστες μας», προσθέτει, «αλλά το αξίζουν». Πρόσφατα στο site προστέθηκαν εφαρμογές για iPhone και Android, με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότεροι να «μπαίνουν» από τα κινητά τους, δίνοντας προφανώς νέο νόημα στο μότο της εταιρείας. Το ελληνικό Gaydar.gr έχει μόλις απογειωθεί και η ανταπόκριση είναι μεγάλη. «Περάσαμε μήνες δουλειάς και συνεργαστήκαμε με ένα πανεπιστημιακό εργαστήριο του Λονδίνου προκειμένου να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του κοινού», επισημαίνει ο συνομιλητής μου με εμφανή περηφάνια για το αποτέλεσμα. Ο ρόλος του Gaydar.com, όμως, προχωράει πέρα από τις γνωριμίες, υιοθετώντας ένα έντονα κοινωνικό προφίλ με πρωτοβουλίες σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις κοινωφελών οργανισμών κά. (περισσότερες πληροφορίες στο www.gaydarblog.com).

34 ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

is»¹mj¹njs¹mt»l»iÀ mi¹À¼lnt°¹tµªio¹i À ¹ t ´ ¹ o À i ¹ tv¹À· Ποιος είπε ότι το κοινό διψάει για αντικειμενική δημοσιογραφία και αμερόληπτους ρεπόρτερ; Οχι πάντως ο ‘‘Economist’’, ο οποίος ανατρέπει τα δεδομένα και στέλνει την αρχή της ουδετερότητας στα... δημοσιογραφικά τάρταρα.

Às ± Àª

Κερδίζοντας ολοένα και περισσότερο την εμπιστοσύνη του κοινού έναντι των συμβατικών ειδησεογραφικών οργανισμών, η εναλλακτική δημοσιογραφία του διαδικτύου σπρώχνει την αντίστοιχη παραδοσιακή σε πρωτόγνωρα μονοπάτια. Σε μονοπάτια όπου, σύμφωνα με το αφιέρωμα του περιοδικού, ο δημοσιογράφος θα πρέπει να πάψει να αντιμετωπίζει την ουδετερότητα και την αντικειμενικότητα ως ύψιστες και απαράβατες αρχές. Ας δούμε πώς ξετυλίγεται αυτό το -αν μη τι άλλο αιρετικό- σκεπτικό. Η έννοια της αντικειμενικότητας, η οποία όπως διαβάζουμε στο αφιέρωμα θα αποτελέσει σύντομα την εξαίρεση στον κανόνα, είναι δημιούργημα μιας άτυπης συμφωνίας που έλαβε χώρα στις αρχές του 20ού αιώνα. Τότε που στο μεγάλο παζάρι ανάμεσα σε εκδότες, διαφημιστές και δημοσιογράφους οι τελευταίοι συμφώνησαν να αποφεύγουν να δημιουργούν εχθρούς, ώστε οι διαφημιστές να μπορούν να απευθύνονται στους πάντες. Μπορεί οι αμερόληπτοι δημοσιογράφοι να απέκτησαν με αυτό τον τρόπο σταθερή εργασία, έχασαν όμως τη φωνή τους. Εναν αιώνα αργότερα περίπου, η αμερόληπτη δημοσιογραφία, με ευνουχισμένη την κριτική της διάθεση, βρίσκεται αντιμέτωπη ακόμα και με το ενδεχόμενο να χάσει το μερίδιο που της αναλογεί στην αγορά εργασίας. Στην εξέλιξη αυτή συμβάλλει σημαντικά το διαδίκτυο. Προσφέροντας άφθονη πληροφόρηση και καλύπτοντας όλα τα γούστα και τις απόψεις, έχει καταφέρει να καρπωθεί ήδη μεγάλο μέρος από τη διαφημιστική πίτα. Το μέλλον του φαντάζει ευοίωνο, μια και ολοένα περισσότεροι στρέφονται προς αυτό για την ενημέρωσή τους. Την ίδια στιγμή, οι ίδιοι γυρίζουν την πλάτη τους στις εφημερίδες και στα κανάλια που επιμένουν να διατηρούν ένα ουδέτερο και αμερόληπτο προφίλ και δεν λένε να κατανοήσουν πως το σύγχρονο κοινό αναζητά ξεκάθαρες θέσεις, απόψεις και σχολιασμό που θα φιλτράρουν κατά κάποιον τρόπο την ασταμάτητη ροή πληροφοριών από το χαοτικό διαδίκτυο. Αναζητά επιτέλους απόψεις που θα συμβαδίζουν με τα προσωπικά του

«πιστεύω», όποια και αν είναι αυτά. Είτε αποτελείται από αναγνώστες είτε από τηλεθεατές, όλοι στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τους συμβατικούς δημοσιογράφους: η αμεροληψία, η ουδετερότητα και η απλή καταγραφή δεν αποτελούν πλέον τον επιθυμητό τρόπο κάλυψης των γεγονότων. Αυτό που ζητούν είναι δημοσιογραφία με άποψη. Τις φωνές αυτές τις έχουν ήδη αφουγκραστεί μερικοί από τους κολοσσούς της ενημέρωσης. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων, το αμερικανικό ειδησεογραφικό κανάλι Fox News. Με κέρδη μέσα στο 2010 που ξεπερνούν τα 800 εκατ. δολάρια, το συγκεκριμένο κανάλι από την πρώτη ν ημέρα λειτουργίας του δεν έκρυψε τα δεξιά αντανααας κλαστικά του, κερδίζοντας έτσι την εμπιστοσύνη του ου -ούτως ή άλλως πολυπληληθούς- συντηρητικού κοινού νού της χώρας. Το δρόμο της μη ουδετερότητας ακολουθεί υθεί και το αραβικό Al Jazeera, eera, το οποίο εξαρχής υποστήριξε ήριξε τις εξεγέρσεις στον αραβιαβικό κόσμο και τις μεταρρρυθμιστικές διαδικασίεςς που ακολουθήθηκαν. Ο αγγλοσαξονικός Economist διατηρεί τα πρωτεία του, υπερασπίζοντας ξεκάθαρα το φιλελεύθερο προφίλ του, τη στιγμή που το αμερικάνικο κανάλι MSNBC κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος προσεγγίζοντας το μέρος εκείνο του κοινού που τοποθετείται αι στην αριστερή πλευρά του πολιτικού τόξου. Αντίθετα, α, το πιμένει CNN, που συνεχίζει να επιμένει στο πρότυπο του «αποστασιοποιστασιοποι-

ημένου παρουσιαστή», φαίνεται να χάνει έδαφος έναντι των ανταγωνιστών του. Και για όσους συνεχίζουν να τάσσονται υπέρ της αρχής της αντικειμενικής δημοσιογραφίας με θρησκευτικό φανατισμό, το αφιέρωμα έρχεται να τους προτείνει μια νέα -περισσότερο αποτελεσματική- θεότητα. Η θεότητα αυτή ονομάζεται «διαφάνεια». Διαφάνεια του ήθους και του πόθεν έσχες των δημοσιογράφων. Διαφάνεια στις διασυνδέσεις τους. Διαφάνεια ακόμα και στα της προσωπικής τους ζωής, αν χρειαστεί. Η δημοσιοποίηση όλων των στοιχείων που αφορούν το άτομό τους θα αποτελέσει το νέο θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο θα οικοδομηθεί μια νέα σχέση εμπιστοσύεμπιστοσύ νης των δημοσιογράφων με το κοινό. Μια σχέση που (ιδιαίτερα στην Ελλάδα των τελευταίων μηνών) κλυδωνίζεται και είναι δεδομένο ότι χρίζει άμεσης αναθεώρησης.

::: 0(75232/,61(:6 *5

ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2<

iniª»¿´lÀ ·t´l ¼ rÀ À¸ ¸ ® À i ³ ¸ À·¸ ¸r X Επί εννέα ώρες η κυβερνητική επιτροπή αποφάσιζε για τα μέτρα που είχαν ήδη αποφασιστεί; Μάλλον είναι δύσκολο να το πιστέψουμε. Διότι, όταν οι αποφάσεις προέρχονται από την τρόικα, όταν ο Βενιζέλος έχει βάλει την υπογραφή του και οι υπουργοί ξέρουν από προχθές τι θα γίνει, τότε δεν έχει λόγο να κρατήσει τόση ώρα η κυβερνητική επιτροπή. Επομένως, αν δεν έπαιζαν… μπιρίμπα, σίγουρα συζητούσαν για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, που είναι μαύρο... X Ο Αϊνστάιν ζήτησε συγγνώμη για την πυρηνική ενέργεια. Ο Νόμπελ για τη δυναμίτιδα. Ο εφευρέτης της τηλεδιάσκεψης δεν είδε ακόμη πλάνα Βενιζέλου. X Μεγάλος ντόρος γίνεται για τα ακίνητα της Εκκλησίας και για την εξαίρεσή τους από το χαράτσι. Oποιος υποκινεί αυτές τις συζητήσεις είναι άνθρωπος του Εως-φόρου. X Στα χαρακώματα δεν υπάρχουν άθεοι, είπε ο Αντώνης. Και η Εκκλησία εξαιρείται από: φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, φόρο δωρεάς, φόρους για κληροδοτήματα, φόρους μεταβίβασης, μισθούς εργαζομένων (λέγε με κληρικό)... Ακόμα και τα άυλα τα καθορίζουν οι υλικοί όροι ζωής. Ναι, έτσι και εγώ «πιστεύω»... X Οι πληροφορίες που ήθελαν τον Γιώργο να μένει στο Λονδίνο προκειμένου να δει την τελευταία παράσταση του Κέβιν Σπέισι ελέγχονται ως ανακριβείς. Ή την κόρη του θα είδε που σπουδάζει ή τον αγώνα ΤσέλσιΜάντσεστερ. X Αλλος για το γεωτρύπανο; Η απάντηση για τις εξελίξεις στην Κύπρο κρύβεται στην ταινία ‘‘Fish n’ chips’’. X Τα μέτρα, φίλε, τα παίρνεις από πάθος ή από εμμονή; Γιατί υπομονή δεν υπάρχει πια...

X Το κίνημα «Αγανακτισμένοι ΦοιτητέςΟχι στις καταλήψεις», που ξεκίνησε στο Facebook και εδραιώνεται σιγά σιγά σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, εμφανίζεται πλέον αποφασισμένο να αποβάλει από πάνω του το... νταβατζιλίκι από τις καθοδηγούμενες αλλά δυναμικές μειοψηφίες. Καλή τους επιτυχία! X Από τα Τρίκαλα κατάγεται η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Σούλα (Μερεντίτη) που έκανε σαματά στον κ. Ηλία Μόσιαλο, επειδή είχε το θράσος να μιλήσει για τα υπερβολικά προνόμια των βουλευτών. Μπράβο στον κυβερνητικό εκπρόσωπο -σημειωτέον είναι από τα Τρίκαλα- που είχε να αντιμετωπίσει την οργή βουλευτών της έσω αντιπολίτευσης του βαθέος κόμματος... X Ατυχείς οι συγκρίσεις ΕλλάδαςΑργεντινής λέει η Λαγκάρντ. Προφανώς. Εμείς δεν έχουμε Μέσι και αυτοί δεν έχουν Ψωμιάδη...

Δικτυωμένος με την τρόικα

v¹´¹j°ÀÀ

Æ¨µÇ w¨»ÅÆ ¨ ¨¸Æ ÉÆ ¨ È ¨ Ç ¨Ç ¨ wÊ¨ ¨·Æ È¨ ÑÆwÆ ÆË ¨ È¨ w Ê ¨w Æ ÑÇ Æ ¨ ¨ Ñ ÆË ¨ ¨ ¨ Ç ¨ È ¨ Æ ¨ ÊÑÆ ¨ Å ¨ Æ¨TRA˜CKING ¨

µÆ Å¨ ¨ Ë Æ ¨ ¨wÊ ¨ º ÑÅ ¨ ¨ ¨ ´ Æ ÈÑ ¨´ ÆÉ¨ ¨ É Æ ¨ ¨ w È ¨ ¨É ¨ ÑÈ¨ wÆ ¨ É Æ¨w Æ¨ Ñ Å¨~ É Æ ¨ w É Æ ¨ ¨w ÆwÊ ÑÆ ¨

¹¨~Åw ¨· Ç Æ ¨Æ¨ Æ ¨ ¨ Æ Ê¨ Æ ÉÆ¨ w Å ¨Ñw Æ Å¨ wÊ¨ ¨ wË ¨ Æ ¨· Ñ ÆË Æ ¨ ¹ ¨ Æ É ¨ É ¨ ¨ Æ ÆË ¨Ñ ¨ ¨ w Ê ¨ w ¨ ¨Ç ¨ Ç Æ¨ÆÑÆÉ Ñ

À´j¯j¹°

Às ± Àª nritiniotis@metropolisnews.gr

d~ ÆwÇ ¨ Æ ¨ wÆ ÆË ¨ ¨ Æ ¨ w É j ¨ Ç ¨ Æ¨w Ê wÆ¨w Å ¨ Æ ¨ w ÆË¨ ¨ ¶ É ¨wÆ ¨ Ñ Ë ¨ ¨ ¨ wÆ È¨ Ê ¨wÆ ¨ ÑÊ ¨ ¨ Ç ¨ Æ¨ w Ê¨ Ë Ñ ¨ ¨ ¨

µ ÑÇ Æ ¨ ÅÑ ¨ ¨½É ¨µ É Æ ¨ ¨¸ Æ Å¨ Æ É ¨Æ¨~ Ê Æ ¨ ¨Ð~ ¨ ÑÆ Å ¨ Æ¨ Æ Ê¨ Ê¨ É Æ¨w ¨ wÊ¨ ¨Ç ¨ ¨ ¨ ¨ w ÆwÈ ¨ ¨ ¨| Ë

38 38

lÀtntªotmm´l°¹iÀ·tuÀjµ¹sjÀµi´i»°¹ÀÀ

πό τότε που γεννήθηκα μένω στην ίδια γειτονιά. Σε αυτή που κάπου, κάπως, κάποτε, κάποιο λάθος έγινε και την ονόμασαν Γαλάτσι! Μα είναι όνομα αυτό; Θυμάμαι ακόμη τις παιδικές μας λεξιπλαστικές προσπάθειες να αντικατασταθεί μια για πάντα αυτό το διόλου εύηχο λάθος. Ολες, όπως ήταν φυσικό, έμειναν για πάντα στον πάτο της κολυμπήθρας. Βέβαια, παλιότερα το Γαλάτσι ονομαζόταν «Εύμορφη εκκλησιά» ή «Ομορφοκκλησιά», από τον ομώνυμο ναό της περιοχής. Καλύτερο; Χειρότερο; Για μένα, καμία τύχη στις νουνάδες αυτό το προάστιο! Η γειτονιά μου, λοιπόν, έχει πολλές μικρές πλατείες με κακόγουστα σιντριβάνια, έμπνευση κάποιου τέως δημάρχου που ήθελε να δείξει στους δημότες του ότι κάτι έκανε και αυτός. Σε μια από αυτές τις πλατείες, ένα τετράγωνο πίσω από το σπίτι μου, βρίσκονται τα «κατηφορικά», ένα δημοφιλές σημείο συνάντησης. Τα «κατηφορικά» δεν είναι τίποτε άλλο από παγκάκια τοποθετημένα σε μια μικρή κατηφοριά της πλατείας. Αν και αδιάφορα με την πρώτη ματιά, φιλοξένησαν και φιλοξενούν γενιές και αναμνήσεις. Η γειτονιά μου έχει επίσης καφετέριες. Λογικό. Ναι, το δέχομαι. Το παράλογο είναι -και ντρέπομαι που πρέπει να το παραδεχτώ δημοσίως- πως είναι όλες αξιοθρήνητα απαράδεκτες. Από την άλλη, το καλό με τη γειτονιά μου είναι ότι μερικά πράγματα υπάρχουν σε αφθονία! Σου τέλειωσε το σιρόπι του παιδιού; Ξέχασες να αγοράσεις αλάτι και αύριο είναι Κυριακή; Don’t worry, υπάρχουν φαρμακεία και ψιλικατζίδικα παντού, σε απόσταση αναπνοής τόσο από το σπίτι σου όσο και μεταξύ τους. Και από σουβλατζίδικα βέβαια άλλο τίποτα, απόδειξη ότι οι Γαλατσιώτες ξέρουν να το τιμούν το πιτόγυρο! Η γειτονιά μου έχει επίσης ένα ακίνητο, πεσκέσι από τους Ολυμπιακούς. Σωστό μήλον της έριδος. Αλλοι, βλέπετε, θέλουν να το κάνουν “Mall”, άλλοι απαιτούν να αξιοποιηθεί σε γήπεδα για τις τοπικές ομάδες παίδων και εφήβων. Η γειτονιά μου έχει και μετρό-φάντασμα! Τέλειο; Ολοι το έχουν ακούσει, αλλά κανείς ποτέ δεν το έχει δει! Ξέρετε, από αυτά τα έργα που θα ξεκινούσαν το 2008 και θα άνοιγαν στο κοινό το 2010 και θα... θα... Ναι αμέ, ένα τέτοιο έχουμε. Το Γαλατσάκι μας έχει επίσης τα Τουρκοβούνια, που με τη σειρά τους έχουν δύο άλση, το Αττικό και το Βεΐκου. Το πρώτο, αν και τόσο άδικα, ανήκει στο δήμο Αθηναίων. Το δεύτερο είναι ολόδικό μας και καμάρι μας. Με τις παιδικές χαρές του, το θερινό σινεμά του, το θεατράκι του, τα γήπεδά του, τα φεστιβάλ του, με τα όλα του, σας λέω. Μα το καλύτερο το άφησα για το τέλος. Η γειτονιά μου έχει πολύ όμορφα κορίτσια. Και αγόρια, δεν λέω, αλλά τα κορίτσια άλλο πράμα! sr ¸Àm¸ ®

:: ::: 0(75232/,61(:6 *5 :: : 0( 0(75 7523 23 32/ 2 ,6 61 1( (:6 * *5

i´´tuÀ·i»i°À& i´´tuÀ¶ª¹°mj°i¹ À

ȂǹȎȅȊ ȈǼȆȉǼȂǺȇǿȅȊ ȂǹȎ ǹȎȅȊ ȅȊ ȅȊ

¶ªj»is¹miÀ·tª»tmi´¹iÀ

Μέρλιν, ένα όνομα συνυφασμένο με διαφορετικά πρόσωπα. Συγκεκριμένα όποιος αλαφροΐσκιωτος επισκεφτεί το Ιδρυμα Θεοχαράκη στην ομώνυμη οδό κοντά στη Βουλή φέρνει στο μυαλό του το χαρακτήρα του αρθουριανού μύθου. Σκαλίζοντας, βέβαια, λίγο την Ιστορία βρίσκουμε πως δεν είχε μονάχα ο μάγος του παραμυθιού γοητευτικές ιστορίες. Αλλά και ένας άλλος πιο «Αθηναίος» συνονόματός του. Και το όνομα αυτού Σίδνεϊ Μέρλιν, της οικογενείας των Μέρλιν, Βρετανών που ήδη από τη δεκαετία του 1830 κατοικούσαν στην Ελλάδα. Ο ίδιος αθλητής, κάτοχος τεράστιας ακίνητης περιουσίας και βοτανολόγος. Γεννιέται στον Πειραιά, παντρεύεται την κόρη του πρωθυπουργού Γεώργιου Θεοτόκη, παίρνει μέρος στις πρώτες δύο ολυμπιάδες, αλλά δεν τα καταφέρνει. Από τη μεσο-ολυμπιάδα του 1906 όμως θα φύγει έχοντας κατακτήσει το πολυπόθητο χρυσό στη σκοποβολή. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος θα τον βρει να καταφεύγει σε ένα από τα -πολλά- αρχοντικά που κατείχε εντός των ελληνικών συνόρων στην Κρήτη. Το εν λόγω κτίσμα θα φιλοξενήσει τον Βασιλιά Γεώργιο Β΄ και το υπουργικό συμβούλιο για μήνες. Ο ήρωάς μας θα γλιτώσει, τελικά, από τα νύχια των Ναζί στο παρά τσακ. Και όμως δεν θα μείνει γνωστός εν Ελλάδι για κάτι από αυτά. Αλλά για τα εσπεριδοειδή. Για την ποικιλία πορτοκαλιών “Washington Navel” που έφερε στην Κέρκυρα, τα γνωστά και ως «Μέρλιν». Α! Να μην ξεχάσουμε πως και τα κουμκουάτ αυτός τα εισήγαγε. Πράγμα περίεργο η υστεροφημία πραγματικά... À µ Àª ½ ¸

x t v ::: 0(75232/,61(:6 *5

39 ȈǼȆȉǼȂǺȇ,2Ȋ

APPS µ¹iÀ·t¼l´i»j° Οι εποχές όπου το μόνο αξεσουάρ που χρειαζόταν ένας ποδηλάτης ήταν το παγούρι για το νερό έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Στις μέρες μας η ποδηλασία έχει εξελιχθεί σε ολόκληρη κουλτούρα και αυτό επαληθεύεται από τις αμέτρητες εφαρμογές που έχουν δημιουργηθεί για iPhone, iPod και iPad. Επειδή, λοιπόν, ο ποδηλάτης πέρα από το νεράκι του θέλει πλέον και το... application του, η στήλη σάς παρουσιάζει μερικά από τα πλέον χρήσιμα και δημοφιλή εξ αυτών. Το “Bike Repair HD” περιέχει βήμα προς βήμα οδηγούς επίλυσης για περισσότερα από 50 πιθανά προβλήματα που μπορεί να παρουσιάσει ένα ποδήλατο. Επιπλέον, μπορεί να σας εξηγήσει τα αίτια για κάποια τυχόν ενόχληση ή πόνο που νιώθετε εξαιτίας της ποδηλασίας. Κάτι σαν μικρός μηχανικός ποδηλάτων δηλαδή που χωράει στην τσέπη σας, αλλά έχει κάνει και το μεταπτυχιακό του στην ιατρική. Εφαρμογή με ανάλογες δυνατότητες είναι και το “Bike Doctor”, το οποίο είναι τόσο λεπτομερές, που φτάνει στο σημείο να δίνει οδηγίες ακόμα και για τον καταλληλότερο τρόπο πλυσίματος του ποδηλάτου, ώστε να μην προκαλούνται φθορές. Μια ακόμα χρήσιμη εφαρμογή ακούει στο όνομα “iBiker”, η οποία βοηθάει να ελέγχετε τους καρδιακούς σας παλμούς, παρέχοντας πρόσβαση σε περισσότερα από 80 είδη αισθητήρων που αναλύουν τα

πάντα για τα επίπεδα της φυσικής σας κατάστασης. Εάν λατρεύετε να κοιτάτε την οθόνη του διαδρόμου όσο τρέχετε στο γυμναστήριο, τότε είναι σίγουρο πως θα λατρέψετε και το “The Bike Computer”, που καταγράφει την ταχύτητα και τα χιλιόμετρα που διανύετε όσο εσείς «τραβάτε πετάλι». Πιο προηγμένη εφαρμογή με ακόμα περισσότερες δυνατότητες είναι το “Cystatic”, που μοιάζει με προσωπικό βοηθό εκγύμνασης. Καταγράφει χρόνους, ταχύτητες, αποστάσεις, όπως επίσης και τις καύσεις που κάνετε κατά τη διάρκεια της διαδρομής, ενώ διαθέτει και λειτουργία GPS, που σας δείχνει πού βρίσκεστε ανά πάσα ώρα και στιγμή επάνω στον ψηφιακό χάρτη της συσκευής. Με την εφαρμογή αυτή μπορείτε επίσης να αποθηκεύσετε και το ιστορικό των διαδρομών σας. Εάν θέλετε να μοιραστείτε όλα τα παραπάνω στοιχεία με τους γνωστούς σας, τότε μπορείτε να τα κάνετε “share” στο Facebook ή στο Twitter. Εάν όμως οι φίλοι σας δεν είναι... μούχλες και σας ακολουθούν στις ποδηλατικές σας περιηγήσεις, η εφαρμογή δίνει στην παρέα τη δυνατότητα για πολλές χρονομετρημένες κόντρες. s ª

21 |Á |

40 ȈǼȆȉǼȂǺȇǿȅȊ

misi·j°˹ TRANSFORMER Οι χρήσεις ενός καναπέ είναι απεριόριστες. Μπορείς να καθίσεις πάνω του για να διαβάσεις ή να δεις τηλεόραση, να ξαπλώσεις για να ξεκουραστείς, να φας, να παίξεις videogame. Ο Cay Sofa, ωστόσο, του Ελβετού σχεδιαστή Αλεξάντερ Ρεν προσφέρεται για ακόμα περισσότερες χρήσεις, καθώς μπορεί να πάρει οποιοδήποτε σχήμα θέλεις. Οι οκτώ διαφορετικές επιφάνειες από τις οποίες αποτελείται συνδέονται μεταξύ τους χωρίς μηχανισμό, απλά με ορισμένους μεντεσέδες που έχουν τοποθετηθεί έξυπνα. Εχεις τη δυνατότητα έτσι να τον προσαρμόζεις ανάλογα με τις ανάγκες σου και ταυτόχρονα να αλλάζεις το ντιζάιν του σαλονιού σου. Τον θέλω! www.alexanderrehn.com

imtuÀmi´i Δίνοντας μεγάλο βάρος στον ήχο, η ταϊβανέζικη HTC παρουσίασε το νέο της smartphone Sensation XE. Η συσκευή εισάγει μια νέα τεχνολογία της εταιρείας, το Beats Audio, που σου επιτρέπει να ακούς μουσική με μεγάλη πιστότητα, όπως ακριβώς την έχει σχεδιάσει ο καλλιτέχνης. Κατά τα άλλα η οθόνη παραμένει στα στάνταρ των 4,3 ιντσών και η κάμερα στα 8 μεγαπίξελ με δυνατότητα εγγραφής HD βίντεο 1080p. Ο επεξεργαστής είναι διπύρηνος στο 1,5 GHz, ενώ η διάρκεια της μπαταρίας έχει επιμηκυνθεί για να στηρίξει τις multimedia λειτουργίες της συσκευής. Διαθέτει ακόμη ραδιόφωνο, Bluetooth 3.0, WiFi, GPS και θύρα micro-USB. Οσον αφορά την τιμή, δεν έχει γίνει ακόμα γνωστή, δύσκολα όμως θα ξεφύγει από το εύρος των 500 με 600 ευρώ. www.htc.com

::: 0(75232/,61(:6 *5

̂µjouªĩÀ¼j¼tnjs¿s Χρησιμοποιείς έναν υπολογιστή στη δουλειά και έναν στο σπίτι και θέλεις να διαμοιράζεις αρχεία μεταξύ τους εύκολα, γρήγορα και με ασφάλεια. Η καλύτερη μέθοδος για να το καταφέρεις λέγεται iTwin και πρόκειται για το φλασάκι της φωτογραφίας. Συνδέεις τα δύο μέρη του σε ισάριθμα κομπιούτερ, μπαίνεις στο ίντερνετ και αμέσως έχεις τη δυνατότητα να επεξεργαστείς και να ανταλλάξεις αρχεία χωρίς κανέναν περιορισμό μεγέθους, όπως θα συνέβαινε για παράδειγμα με μία υπηρεσία cloud. Επιπλέον, δεν χρειάζεται να μπλέκεις με «στήσιμο» δικτύου VPN, ενώ είναι συμβατό τόσο με Windows όσο και με Mac OS X. Κοστίζει 109 δολάρια μαζί με τα μεταφορικά (κάτι λιγότερο από 80 ευρώ) και είναι διαθέσιμο σε λαχανί και γκρι χρώμα. www.itwin.com

sjmªt°ÀlÀk¿s»ist°

Πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία της τελευταίας του συνέχειας, το Dead or Alive φαίνεται πως επιστρέφει δυναμικά. Η ομάδα που αναπτύσσει το παιχνίδι, η Team Ninja, αποκάλυψε κατά τη διάρκεια του Tokyo Game Show 2011 ένα εντυπωσιακό τρέιλερ της pre-alpha έκδοσης. Πιστό στη λογική «απλό και γρήγορο fighting game», έχει εντυπωσιακά γραφικά και κίνηση που μας γέμισαν προσδοκίες για το τελικό αποτέλεσμα. Τα ευχάριστα νέα ωστόσο δεν σταματούν εδώ, μια και έγινε γνωστό ότι ο τίτλος θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2012 όχι μόνο για το Xbox 360, αλλά και για το PlayStation 3. Αν λοιπόν θέλεις να αλλάξεις για λίγο παραστάσεις από το Tekken και το Soul Calubur, σύντομα θα έχεις την ευκαιρία. teamninja-studio.com

¶ªj°À»tÀmtun·¹À»tu Απευθυνόμενη αποκλειστικά σε απαιτητικούς gamer, η Corsair δημιούργησε το πληκτρολόγιο Vengeance K60. Με ειδική αντιολισθητική επιφάνεια στα πλήκτρα WASD και στα νούμερα 1 έως 6, είναι βέβαιο πως δεν θα χρειαστεί να χάσεις πολύτιμο χρόνο ψάχνοντας το σωστό κουμπί όταν παίζεις. Η τεχνολογία anti-ghosting εξασφαλίζει απόκριση χωρίς καθυστέρηση, ακόμα και όταν πατάς πολλά κουμπιά ταυτόχρονα, τη στιγμή που η βάση για τον καρπό σε βοηθάει να παίζεις για ώρες χωρίς να κουράζεσαι. Διαθέτει επίσης πλήκτρα για εύκολη πρόσβαση στα προγράμματα μουσικής και κατασκευή σκελετού από αλουμίνιο για να αντέχει περισσότερο στο χρόνο. Μπορείς να το κάνεις δικό σου με 110 δολάρια και λίγη υπομονή, αφού έχει εξαντληθεί προσωρινά. www.corsair.com

j ½³ ¸ Ài ³¸ Àµ ¸ ÀÀÀÀÀagiannopoulos@metropolisnews.gr ::: 0(75232/,61(:6 *5

ȈǼȆȉǼȂǺȇǿȅȊ

mu¶¹mlÀ´tµ¹ml Τι μπορείς να κάνεις με έναν κύβο που αποτελείται από 125 μικρότερους μαγνητικούς κύβους; Να περάσεις την ώρα σου, φυσικά, παίζοντας μαζί του στο γραφείο, στο σπίτι ή περιμένοντας στη στάση του λεωφορείου. Κατασκευάζεται από την ίδια εταιρεία που έφτιαξε και τα Buckyballs, ένα εθιστικό γκάτζετ που έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλές στην Αμερική. Ο τρόπος λειτουργίας του είναι εξαιρετικά απλός, καθώς οι μαγνήτες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και σου επιτρέπουν να φτιάξεις οποιοδήποτε σχήμα, από αστέρια μέχρι πολυκατοικίες. Λέγεται Buckycubes και οι δημιουργοί του το περιγράφουν ως μία ένωση του Tetris, του Origami και μιας Stress Ball, αλλά συνιστούν να το κρατήσεις μακριά από παιδιά λόγω του μεγέθους του. Κοστίζει 25 δολάρια (περίπου 18 ευρώ) και σίγουρα θα κολλήσεις μαζί του για πολύ καιρό. www.buckycubes.com

njÀ»tÀ°»tniÀist¹v»t

Υπάρχουν φορές που ό,τι και να γράψεις για μερικά αυτοκίνητα απλά δεν είναι αρκετό. Κάτι τέτοιο ισχύει και για τη Ferrari 458 Spider, που τράβηξε πάνω της όλα τα φλας κατά τη διάρκεια της διεθνούς έκθεσης αυτοκινήτου στη Φρανκφούρτη. Το νέο μοντέλο διαθέτει ανοιγόμενη μεταλλική οροφή που ζυγίζει 25 κιλά και «μαζεύει» μέσα σε 14 δευτερόλεπτα χωρίς να επηρεάζει την αεροδυναμική του αυτοκινήτου. Οπως υποστήριξαν εξάλλου οι μηχανικοί της εταιρείας, οι επιβάτες μπορούν να συζητούν σε φυσιολογική ένταση (με ανοιχτή την οροφή) ακόμα και σε ταχύτητες άνω των 200 χλμ. Εξίσου εντυπωσιακός είναι και ο κινητήρας των 4.500 κυβικών, ικανός να αποδώσει 570 ίππους και να επιταχύνει από τα 0 στα 100 χλμ. σε 3,4 δευτερόλεπτα. Στο εσωτερικό, τέλος, όλα είναι χειροποίητα, με το τιμόνι να προέρχεται απευθείας από τη F1. Καταραμένη κρίση... www.458spider.com

²jªnis°l njÀ°»¹´ Με την τιμή που έχει φέτος το πετρέλαιο θέρμανσης, μάλλον θα πρέπει να ξεχάσουμε τι σημαίνει καλοριφέρ και να αναζητήσουμε εναλλακτικούς τρόπους για να ζεσταθούμε. Ενας αξιόλογος είναι ο ανεμιστήρας θέρμανσης Dyson Hot, που λειτουργεί χωρίς έλικες! Τραβάει τον αέρα από τη βάση του και τον διοχετεύει παντού μέσα στο δωμάτιο, διατηρώντας τη θερμοκρασία σταθερή χάρη στον ενσωματωμένο θερμοστάτη. Κανένα από τα μέρη της θέρμανσης δεν είναι εκτεθειμένο, καθιστώντας τον απόλυτα ασφαλή και βολικό στο καθάρισμα, τη στιγμή που το κομψό ντιζάιν του σου επιτρέπει να τον τοποθετήσεις σε οποιοδήποτε δωμάτιο. Η τιμή του πάντως είναι ανάλογη του σχεδιασμού του και φτάνει τα 400 δολάρια. www.dyson.com

Futurama o r À À&ACEBOOKÀ ¸À½³ ¸À Προχωρώντας σε μια ριζική ανανέωση των ρυθμίσεων απορρήτου του, το Facebook παρουσίασε πρόσφατα το κουμπί Subscribe. Από τη στιγμή που ένα μέλος της σελίδας ενεργοποιήσει τη συγκεκριμένη λειτουργία στο προφίλ του, έχεις τη δυνατότητα να παρακολουθείς τα public update του ακόμα και αν δεν είσαι φίλος του. Κάτι σαν το like στις fanpage δηλαδή ή το follow στο Twitter. Οσον αφορά τους φίλους που έχεις ήδη, η σελίδα θεωρεί πως είσαι εξ ορισμού “subscribed” σε αυτούς. Σου επιτρέπει όμως πλέον να διαχειρίζεσαι τις πληροφορίες που θα βλέπεις, οπότε θα μπορείς να αγνοείς μηνύματα που αφορούν παιχνίδια, status update ή φωτογραφίες. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι μια κεντρική σελίδα χωρίς spam, με ενημερώσεις που πραγματικά σε αφορούν. Αν στα παραπάνω προσθέσεις και τις λίστες φίλων, που πρόσφατα έγιναν πιο εύχρηστες δίνοντάς σου τη δυνατότητα να κάνεις update που εμφανίζονται μόνο σε συγκεκριμένες ομάδες, έχεις ένα Facebook που επιτέλους δίνει βάρος στην προστασία της ιδιωτικότητας. Μια αλλαγή, η οποία ναι μεν οφείλεται στο πάγιο αίτημα των χρηστών του, αλλά έγινε επιτακτική με την εμφάνιση του Google+. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο παράδοξο: το πιο σημαντικό μέχρι στιγμής επίτευγμα του κοινωνικού δικτύου της Google είναι ότι... έκανε τον ανταγωνιστή του καλύτερο. Α.Γ.

tÀ·uªj»t°À»l°Àn·i´i° tL M I¸K SÀ Στον αγώνα με την Ξάνθη, ο Ολυμπιακός του β' ημιχρόνου από ένα σημείο και μετά δεν διέθετε κανέναν Ελληνα στην εντεκάδα. Ισπανοί, Αργεντινοί, Αλγερινοί, Γάλλοι, Σέρβοι έτρεχαν πάνω-κάτω στο χορτάρι και ο κόσμος -που βρήκε μια ακόμη αφορμή για μουρμούρα- λίγο έλειψε να αρχίζει να φωνάζει «Βα-βελι-α-κός Βα-βε-λι-α-κός!». Εντάξει, είναι χιλιοειπωμένο. Ο Ολυμπιακός στήριξε την επιτυχία της τελευταίας 15ετίας ΚΑΙ στο πάθος που έβγαζε στο γήπεδο ένας κορμός γηγενών παικτών. Πλέον, όμως, κάτι τέτοιο δεν γίνεται για αρκετούς λόγους. Θα μείνω στους δύο πιο βασικούς. Ο πρώτος έχει να κάνει με το ότι δεν υπάρχουν Ελληνες που θα μπορούσαν να μπουν με τη μία στον ψυχωτικό ρυθμό του μόνιμου πρωταθλητισμού. Σαν κι αυτό που ακολουθεί πιστά εδώ και χρόνια η ομάδα. Ελληνόπουλα που δεν είναι είναι ήδη «ψημένα» δύσκολα μπορούν να ακολουθήσουν αυτή τη λογική και ακόμα πιο δύσκολα μπορούν να καθιερωθούν. Το βλέπουμε και στην περίπτωση του Φετφατζίδη: αν και «το έχει», αγκομαχά για να καθιερωθεί. Πιο σημαντικός, όμως, είναι ο λόγος που ακούει στο όνομα Βαλβέρδε. Με ημερομηνία λήξης στον πάγκο της ομάδας (συμβόλαιο που λήγει στο τέλος της σεζόν), αυτό που επιδιώκει είναι να χτίσει ακόμα καλύτερα το brand name του και να γυρίσει στην Πριμέρα. Κάτι που είναι εφικτό μόνο μέσα από τη δημιουργία μιας «ομάδας προκάτ» από έτοιμους ξένους μιας κάποιας ηλικίας και όχι κάνοντας παιδομάζωμα ελληνικών ταλέντων, όπως έκανε στην αρχή της παντοδυναμίας το δίδυμο Μπάγεβιτς-Κόκκαλη. Το όραμα του Μαρινάκη να δει μια εντεκάδα γεμάτη Ελληνες μπορεί να περιμένει. Μέχρι τότε ο Ιμπαγάσας, ο Μοντεστός, ο Τζιμπούρης και ο... Παντελίτσης φαίνεται πως αποτελούν άκρως αποτελεσματικά υποκατάστατα. ª ½¸± Àµ ±

lÀ ± ¸À À ¸ ¬

j ½³ ¸ Ài ³¸ Àµ ¸ ÀÀÀ ÀÀagiannopoulos@metropolisnews.gr

° ¸À r ¸ Às ³ Πώς από την αφάνεια της τρίτης κατηγορίας της Ιταλίας, η Νάπολι αναγεννήθηκε και βρέθηκε μέσα σε επτά χρόνια να θεωρείται ένα από τα φαβορί για το φετινό σκουντέτο. Είκοσι δύο χρόνια. Τόσος καιρός έχει περάσει από την τελευταία φορά που η Νάπολι κατέκτησε το πρωτάθλημα Ιταλίας. Τότε με ηγέτη τον Ντιέγκο Μαραντόνα τερμάτισε στην πρώτη θέση της Serie A, αφήνοντας πίσω της Μίλαν, Ιντερ και Γιουβέντους. Φέτος, για πρώτη φορά φαίνεται ικανή να διεκδικήσει ξανά το σκουντέτο παρουσιάζοντας ένα πολύ δυνατό ρόστερ. Το μεγάλο αστέρι του συλλόγου δεν είναι άλλο από τον Εντίνσον Καβάνι, τον Ουρουγουανό επιθετικό που την προηγούμενη σεζόν αναδείχτηκε δεύτερος σκόρερ στο πρωτάθλημα με 26 γκολ. Συνεχίζοντας στους ίδιους ρυθμούς με πέρυσι, την περασμένη Κυριακή πέτυχε και τα τρία τέρματα στη νίκη με 3-1 επί της Μίλαν, ενώ λίγες μέρες νωρίτερα σκόραρε και μέσα στην έδρα της Μάντσεστερ Σίτι για το Champions League. Αξιοι συμπαραστάτες του στην επίθεση είναι ο Αργεντινός Εζεκίελ Λαβέτσι, ο οποίος μετράει 15 συμμετοχές με την εθνική ομάδα της χώρας του, και ο Σλοβάκος επιθετικός μέσος Μάρεκ Χάμσικ. Στο ρόστερ υπάρχουν επίσης οι ιδιαίτερα αξιόλογοι Πάολο Καναβάρο (αδερφός του Φάμπιο), Γκόραν Πάντεφ (αποκτήθηκε με δανεισμό από την Ιντερ), Γκοκχάν Ινλέρ (η μεταγραφή του από την Ουντινέζε κόστισε 15 εκατ. ευρώ), Γουόλτερ Γκαργκάνο (το ονομά του ακουγόταν έντονα το καλοκαίρι για τον Ολυμπιακό) και Αντρέα Ντοσένα (ήρθε τον Ιανουάριο του 2010 από τη Λίβερπουλ). Η αναγέννηση βέβαια του συλλόγου δεν θα γινόταν ποτέ πραγματικότητα αν το 2004 δεν ανα-

i ³ Às À´¸ ³ λάμβανε την προεδρία ο Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις. Γνωστός για τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του, ο Ιταλός παραγωγός ταινιών πήρε την ομάδα από τη Serie C1 και μέσα σε τρία χρόνια την ανέβασε στην πρώτη κατηγορία. Στη συνέχεια ενίσχυσε σημαντικά το ρόστερ της και τελικά πέρυσι η Νάπολι τερμάτισε στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος μπαίνοντας απευθείας στους ομίλους του Champions League. Οση εντύπωση προκαλούν πάντως οι πράξεις του Λαουρέντις, άλλη τόση προκαλούν και τα χρήματα που ξοδεύει. Το περασμένο καλοκαίρι έδωσε

Φέτος δεν έχει ούτε εντυπωσιακά καρφώματα ούτε «κατοστάρες» στα κεφάλια των αντιπάλων. Αιτία, το περίφημο lockout στο NBA ή αλλιώς η άρνηση των ιδιοκτητών των ομάδων να επιτρέψουν στους αθλητές να παίξουν μπάσκετ. Η ρίζα της διαμάχης βρίσκεται στα ποσοστά που εισπράττουν οι μπασκετμπολίστες από τα συνολικά έσοδα των συλλόγων και τα οποία ανέρχονται στο 57%. Οι ομάδες βάζουν στα ταμεία τους το υπόλοιπο 43% και τώρα διεκδικούν η αναλογία αυτή να γίνει 50-50, καθώς μόνο την προηγούμενη χρονιά οι ζημιές ανήλθαν σε 300 εκατ. δολάρια. Προς το παρόν οι δύο πλευρές δεν φαίνεται να έχουν κοινό σημείο επαφής, η κοινή λογική ωστόσο λέει πως σύντομα θα καταλάβουν ότι τα κλειστά γήπεδα δεν ωφελούν κανένα. Δεν αποκλείεται επομένως να έχουμε μια επανάληψη της περιόδου 1998-1999, όταν έπειτα από μια αντίστοιχη διαμάχη το πρωτάθλημα άρχισε έστω και κουτσουρεμένο στις 5 Φεβρουαρίου. Μέχρι τότε, η σημαντικότερη είδηση από το... μαγικό κόσμο του ΝΒΑ θα είναι η αλλαγή του ονόματος του Ρον Αρτέστ των Los Angeles Lakers σε Metta World Peace. v ® À» ¸ ¸ ±

43 ȈǼȆȉǼȂǺȇǿȅȊ

°¸ r½À¸ ³ ½

Τελικά αυτή η ιστορία με τον Αραβα πρίγκιπα των 300 διαφορετικών ονομάτων στον Παναθηναϊκό έχει πολλή πλάκα. Οπως και αυτή του εκπροσώπου του, Βλάση Τσάκα, που πήγε στο ΔΣ της ομάδας με ταξί και στην Τζέντα κάνοντας στάση στην Κωνσταντινούπολη για δηλώσεις. Αλήθεια, ο κύριος με τον οποίο όλοι ασχολούνται εδώ και τρεις ημέρες τι ακριβώς επαγγέλλεται;

!LLÀTIMEÀCLASSIC

58,3 εκατ. ευρώ για μεταγραφές, όταν το μπάτζετ της Μίλαν ήταν 45 εκατ. και της Ιντερ 32,5 εκατ. Τα αποτελέσματα ωστόσο είναι ορατά και τα αναγνώρισε μέχρι και ο πολύπειρος Μαρσέλο Λίπι: «Η Νάπολι μπορεί να κατακτήσει το πρωτάθλημα, ακόμη και αν στο σύλλογο είναι προληπτικοί ή προτιμούν να μην μιλούν για αυτό. Ξεχωρίζουν φέτος και κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί. Οταν μια ομάδα πηγαίνει στην έδρα της Μάντσεστερ Σίτι και παίζει με αυτό τον τρόπο, μετά κερδίζει τη Μίλαν και δεν αμύνεται, τότε σίγουρα είναι φαβορί για τον τίτλο».

Ο Αγγελος Αναστασιάδης είναι κάτι σαν την Coca Cola: ταιριάζει παντού και με όλα. Σύμφωνα λοιπόν με τις τελευταίες πληροφορίες, βρίσκεται ένα βήμα πριν αναλάβει την τεχνική ηγεσία του Αστέρα Τρίπολης, ο οποίος έχει μείνει χωρίς προπονητή μετά την απόλυση του Οσκαρ Φερνάντεθ. Να ετοιμάζονται τα μοναστήρια του νομού παρακαλώ!

· ¸ ¸ Μετά τα οκτώ γκολ επί της Αρσεναλ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ νίκησε και την Τσέλσι με 3-1 και μετράει πέντε νίκες σε ισάριθμες αγωνιστικές στο πρωτάθλημα. Δεν ξέρω αν η Μάντσεστερ Σίτι θα καταφέρει να την κοντράρει, κάτι μου λέει όμως πως η ομάδα του Σερ Αλεξ Φέργκιουσον θα πάρει το φετινό πρωτάθλημα περπατώντας.

tÀi ³ À À ³ Ειλικρινά δεν έχω ιδέα τι ψάρια θα πιάσει ο Ολυμπιακός στο Emirates. Είναι τόσο απρόβλεπτη φέτος η Αρσεναλ, που ακόμη και αυτή η αλλοπρόσαλλη αρμάδα του Βαλβέρδε μπορεί να αποσπάσει θετικό αποτέλεσμα την ερχόμενη εβδομάδα. Πάνε πια οι εποχές που κυριαρχούσε το σύνθημα “Arsene knows” για τον πολυπράγμονα προπονητή του λονδρέζικου συλλόγου. Τώρα πια οι μάζες των φιλάθλων (ο «χοντρός λαός», που λέγανε κάποτε στην Ελλάδα) αναρωτιούνται αν ο Βενγκέρ γνωρίζει περισσότερα από λογιστική και λιγότερα από προπονητική. Εξ ου και το σχετικό ανέκδοτο που αλίευσα από το βρετανικό GQ: «Γύρισε η γυναίκα μου και μου είπε: ‘Τώρα που είδα το Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών, νομίζω ότι θα αρχίσω να παρακολουθώ από κοντά το γυναικείο ποδόσφαιρο’. Οπότε τι να κάνω κι εγώ, της αγόρασα ένα διαρκείας για την Αρσεναλ!» Αυτά συμβαίνουν όταν προσπαθείς να διδάξεις μπάλα σε πιτσιρίκια χωρίς τη βοήθεια του ευφυέστατου Τιερί Ανρί και του αμάσητου Ντένις Μπέργκαμπ. Σου ρίχνει τεσσάρα η Μπλάκμπερν και αναρωτιέσαι ύστερα τι συνέβη. Αναρωτιέσαι αν ο Βενγκέρ θα καταφέρει να βγάλει μερικούς ακόμη λαγούς από το καπέλο ή αν θα τον δέσει φιόγκο ο Βαλβέρδε στο ίδιο του το γήπεδο. v ® Ào ¸ r

44 ȈǼȆȉǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,61(:6 *5

»l´jo¿stÀv¿ª¹°À°ustªi Τρία νέα πακέτα για τις επιχειρήσεις που επικοινωνούν με διεθνείς προορισμούς παρουσίασε και προσφέρει ο ΟΤΕ. Το πρώτο, «ΟΤΕ Business Διεθνή - Πακέτα Χρόνου», αφορά κλήσεις σταθερής τηλεφωνίας προς συγκεκριμένες ζώνες εντός και εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης και προσφέρει προπληρωμένο χρόνο ομιλίας 50, 100, ή 200 λεπτών κάθε μήνα. Μια δεύτερη επιλογή είναι το «ΟΤΕ Business Διεθνή - Πακέτα Χωρών», που σου δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις 6, 12 ή 18 χώρες και να γίνει έκπτωση στο σύνολο του λογαριασμού ανάλογη με το σύνολο των μηνιαίων χρεώσεων. Το τρίτο, τέλος, πακέτο είναι το «ΟΤΕ Business Διεθνή - Συνολικό Εκπτωτικό Πακέτο», που αφορά όλους τους διεθνείς προορισμούς και προσφέρει έκπτωση η οποία κυμαίνεται ανάλογα με το ύψος του μηνιαίου λογαριασμού για διεθνείς κλήσεις. Περισσότερες πληροφορίες θα βρεις στο 13818 και στο www.otebusiness.gr.

sjt°À̂·´isl»l°̃Àiµtª¿s Το πρώτο Carrefour Planet εγκαινίασε ο όμιλος Carrefour Μαρινόπουλος στην περιοχή του Γέρακα με στόχο να δώσει στους καταναλωτές μια ξεχωριστή εμπειρία αγορών. Με φιλικό σχεδιασμό προς τον επισκέπτη, μελετημένη διαμόρφωση των χώρων του και πληθώρα προϊόντων και εξειδικευμένων υπηρεσιών σε πολύ ελκυστικές τιμές, το νέο κατάστημα ήρθε να αλλάξει τα δεδομένα των καθημερινών αγορών. Η πρωτοποριακή κατηγοριοποίηση των προϊόντων, οι καινοτόμες υπηρεσίες, η ευκολία στις αγορές, το ευχάριστο περιβάλλον, η τεράστια ποικιλία των ειδών και ο συνδυασμός χαμηλών τιμών και μοναδικών προσφορών αποτελούν τα βασικά του χαρακτηριστικά. Ολα εξάλλου έχουν σχεδιαστεί προς όφελος των πελατών, οι οποίοι για πρώτη φορά μπορούν να περιηγηθούν σε εννέα ξεχωριστά τμήματα ειδικά διαμορφωμένα για κάθε κατηγορία προϊόντος που φιλοξενούν. Μην χάσεις την ευκαιρία να το επισκεφθείς!

t´t¹Ànik¹Àµ¹iÀ»lsÀuµj¹i

Σε μια προσπάθεια να βρίσκεται διαρκώς δίπλα στις σύγχρονες αλλά και παραδοσιακές γυναίκες που θέλουν την τέλεια καθαριότητα στο σπίτι, η Vileda έγινε επίσημος χορηγός στον αγώνα Greece Race for the Cure. Πρόκειται για τη διοργάνωση που πραγματοποιεί ο μηκερδοσκοπικός Πανελλήνιος Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο του Μαστού «Αλμα Ζωής» σε συνεργασία με την οργάνωση Susan G. Komen for the Cure ενάντια στον καρκίνο του μαστού στις 2 Οκτωβρίου στις 11:00 πμ. στο Ζάππειο. Ολοι οι υπάλληλοι της εταιρείας θα τρέξουν μαζί με φίλους και συγγενείς, συνεισφέροντας στην προσπάθεια του συλλόγου τόσο για σωστή πρόληψη της ασθένειας, όσο και την ενημέρωση αλλά και ψυχοκοινωνική στήριξη στις γυναίκες που έχουν νοσήσει. Απευθύνει μάλιστα πρόσκληση σε όλους του φίλους της Vileda να γραφτούν στην ομάδα και να ενισχύσουν περαιτέρω την όλη προσπάθεια.

·is»iÀ »lsÀ»j»iª»l Ενα νέο θεσμό, τις “Crazy Wednesdays”, εγκαινίασε η Vodafone από τις 21 Σεπτεμβρίου, προσφέροντας κάθε Τετάρτη smartphone και tablet σε πραγματικά χαμηλές τιμές. Για να επωφεληθείς και εσύ από την προσφορά θα πρέπει να μπαίνεις στο site της εταιρείας στη διεύθυνση www.vodafone. gr και εκεί θα βρίσκεις μια μοναδική έκπληξη να σε περιμένει, η οποία θα διαρκεί μόνο λίγες ώρες. Πρώτο κινητό που δόθηκε σε χαμηλή τιμή ήταν το HTC Evo 3D, το οποίο μπορούσαν να αποκτήσουν όλοι οι επισκέπτες της ιστοσελίδας μόνο με 99 ευρώ με σύνδεση στα προγράμματα Vodafone Unlimited 75 και άνω. Το τηλέφωνο της HTC με διπύρηνο επεξεργαστή και λειτουργικό σύστημα Android σού δίνει τη δυνατότητα να απολαύσεις τρισδιάστατες φωτογραφίες και βίντεο χωρίς τη χρήση ειδικών γυαλιών. Περισσότερες πληροφορίες μπορείς να βρεις στο www.vodafone. gr/CrazyWednesdays.

·´isl»l° i²lsi Τα βρίσκουμε σκούρα, Κριέ; Η ζωή είναι ωραία, μην το ξεχνάς. Μπορεί να πελαγώνεις τώρα στη δουλειά, αλλά αν διώξεις το άγχος θα δεις ότι το πράγμα κυλάει το ίδιο καλά. Ζήτα τη βοήθεια ενός κοντινού σου προσώπου, ξέρεις ποιου, αυτού που είναι έτοιμου ανά πάσα στιγμή να κάνει τα πάντα για να σε βοηθήσει. Και κάθεσαι, Ταύρε, ωραία και ήσυχα στο τραπεζάκι σου στην Καρύτση, μέχρι που ξαφνικά το παρελθόν σου έρχεται φέρνοντας σφηνάκια. Μην πανικοβάλλεσαι. Για καλό είναι κάτι τέτοια, ευκαιρία να κάνεις αυτή την πολυπόθητη ανακωχή με θέματα που σε βασανίζουν καιρό. Τα άστρα πάνω από το κεφάλι σου έχουν στριμωχτεί περίεργα και σε κοιτάνε με μισό μάτι, Δίδυμε. Ολα καλά; Μήπως ξέχασες να κάνεις κάτι; Μήπως έχεις παραμελήσει κάποιον τομέα της ζωής σου και σε τραβάει αυτό πίσω και στα υπόλοιπα; Τσέκαρε την ατζέντα σου -αν έχεις- και σίγουρα κάτι θα βρεις εκεί μέσα αραχνιασμένο. Η διακριτικότητα είναι η λέξη-κλειδί για σένα αυτές τις μέρες, Καρκίνε. Οι τουρμπίνες σου μπορεί να δουλεύουν στο φουλ, προσπάθησε όμως να βάλεις σιγαστήρα, γιατί αλλιώς θα βρεις εμπόδια μπροστά σου που δεν τα περίμενες, ούτε όταν έκανες τα πιο idiot-proοf σχέδια. Η κοινωνική σου ζωή φτάνει στο ζενίθ, Λέοντα, έτσι στα καλά καθούμενα. Ετοιμάσου να καταχραστείς αλκοόλ μεσοβδόμαδα, να δεχτείς προτάσεις για τα πιο περίεργα πράγματα, να ξεχάσεις ότι δουλεύεις ή διαβάζεις και να γίνεις γκουρού του πάρτι. Την επόμενη εβδομάδα ο απολογισμός θα είναι κάπως περίεργος. Το πώς θα χειριστείς το χρόνο σου θα γίνει μείζον θέμα αυτή την εβδομάδα, Παρθένε. Ή που θα τρέχεις και δεν θα φτάνεις ή που θα συνειδητοποιήσεις ότι κάποιες δραστηριότητές σου θέλουν περισσότερη προσοχή για να αναπνεύσουν και να ανθίσουν. Νέες ισορροπίες έρχονται, δώσε τους προσοχή και δεν θα χάσεις. Ετοιμάσου για ταξίδι, Ζυγέ, αλλά για ταξίδι

βαρβάτο! Από αυτά που δεν κάνεις χαλαρά και με το πάσο σου, από αυτά που θέλουν όλη την προσοχή σου, όλη την ώρα. Αυτό σημαίνει ότι είτε θα είναι επαγγελματικό με πολλά θέματα για λύσιμο ή τουρισμός βαριάς μορφής, όχι φλώρικα πράγματα. Ας ελπίσουμε ότι είναι το δεύτερο. Μην αργοπορήσεις ούτε στιγμή, Σκορπιέ. Οταν εμφανιστεί η ευκαιρία μπροστά σου, θα είναι τόσο βιαστική όσο ένας Αγγλος μέσα στο αθηναϊκό χάος. Και ξέχνα τα ερωτικά σου, τα οικογενειακά σου, τα χόμπι σου, γιατί στη δουλειά πρέπει τώρα να δοθεί τόση προσοχή όσο ποτέ. Πάρε τον πρώτο δίσκο των Led Zeppelin, Τοξότη, βάλε το τρίτο κομμάτι της δεύτερης πλευράς και μετά βρες τρόπο να παίζει σε λούπα όλη την εβδομάδα, γιατί είναι το τραγούδι που θα σε χαρακτηρίζει όσο κανένα άλλο. Και μετά λες ότι είσαι επικοινωνιακός... Ετοιμάσου να πάρεις μια ανάσα αισιοδοξίας από Δευτέρα, Αιγόκερε. Ενα από τα μύρια μέτωπα που έχεις ανοίξει θα αρχίσει να δουλεύει προς όφελός σου επιτέλους και το μυαλό σου θα μπορέσει να ξεκαθαρίσει για να αρχίσεις να λύνεις και τα υπόλοιπα. Μήπως ένα ποτάκι στο Θησείο να το γιορτάσεις; Το χιούμορ είναι μεγάλο όπλο για να αντιμετωπίσεις τα διάφορα περίεργα της ζωής, Υδροχόε. Βάλε αυτό στο μυαλό σου καλά, γιατί θα βρεις τέτοια ευτράπελα μπροστά σου αυτή την εβδομάδα, που θα πρέπει να κάνεις τον Χάρρυ Κλυν να φαίνεται σαν Σεφερλής. Και μην ξεχνάς να τηλεφωνείς συχνά στο ζευγάρι σου, όλο το ξεχνάς αυτό. Είσαι ο άνθρωπος-λάστιχο, Ιχθύ. Το να αποφεύγεις τις οβίδες της ζωής από ψηλά και τις ζάμπες στα πόδια σου την ίδια στιγμή δεν είναι για τους απλούς ανθρώπους. Δώσε βάση όμως και στα μακροπρόθεσμα σχέδιά σου, οι προσωρινές δυσκολίες δεν είναι να σε πηγαίνουν πίσω σε αυτό. m ¸ ± À° r ¸

46 ȈǼȆȉǼȂǺȇǿȅȊ

| |

::: 0(75232/,61(:6 *5

ÑÐåªÐåÍªÇÌ|ÎË | ª |ÇÍªÊ Ð ÇÏ ªÍ ªÐÇ~ÇÉ

Το καθημερινό πέρασμα από το Facebook. Ηταν Τετάρτη πρωί όταν μπήκα περιχαρής να χαζέψω τα σχόλια των φίλων, τις φωτογραφίες τους, να ακούσω κάνα τραγουδάκι που δεν ξέρω και γενικά να περάσω την ώρα μου. Δυστυχώς έκανα τόση ώρα να καταλάβω τι γίνεται, που δεν κατάφερα να χαζέψω. Πάει το Profile, πάνε τα News feed. Ολα έγιναν κάτι σαν αυτά. Πιο άμεσα και πιο αγχωτικά. «Real time activity sidebar στο Facebook; Εξαιρετική προσθήκη. Πάλι καλά που δεν μας ανοίγει την κάμερα αυτόματα με κάθε κίνηση», έγραψε ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος και έσπευσα να συμφωνήσω. «Μάλλον αυτή είναι η επιτυχία του. Ολο το βρίζουμε που αλλάζει, αλλά δεν ξεκολλάμε», σχολίασε o Ντίνος από το απέναντι γραφείο και μάλλον έχει δίκιο. Σε λίγες ώρες είχα πια συνηθίσει την αλλαγή και συνέχιζα να σουλατσάρω διαδικτυακά. Εχασα κάποια νέα βέβαια, αλλά δεν βαριέσαι!

Την αναζήτηση πληροφοριών στο Google για τη διάλυση των REM, για την οποία πληροφορήθηκα από το Facebook. Μια μπλε γραμμή πάνω δεξιά στη σελίδα με ξάφνιασε και με ανάγκασε σχεδόν να την ακολουθήσω. Στόχος της ήταν να μου θυμίσει να μπαίνω στο Google+, στο οποίο -μεταξύ μας- έχω να μπω πάρα πολύ καιρό. Σε λίγο θα ανάβουν λαμπάκια πάνω από την οθόνη να μας θυμίζουν σε ποιο κοινωνικό δίκτυο δεν έχουμε μπει για πολύ καιρό. Πάνε οι εποχές που με ένα απλό msn την κάναμε τη δουλειά μας...

Το κείμενο αυτής της σελίδας. Λίγο μετά τις 10 και ενώ στο γραφείο είχαμε απομείνει τρεις κι ο κούκος, ο Χρήστος με παρότρυνε να απομακρυνθώ από το γραφείο μου. Επειδή γνωρίζει την απέχθειά μου για τις κατσαρίδες, υποπτεύθηκα το πρόβλημα και άρχισα να τρέχω. Δυστυχώς στο δωμάτιο που αποφάσισα να μπω, ήρθε και δεύτερο «κατοικίδιο» που είχε εισβάλει στο χώρο. Πέντε λεπτά μετά με έπεισαν να κατέβω από το γραφείο όπου είχα ανέβει, αφού το ένα ζώο είχε δολοφονηθεί και το δεύτερο αγνοείτο. Φυσικά έφυγα από τη δουλειά σε χρόνο ρεκόρ και συνέχισα τη συγγραφή του κειμένου στο σπίτι. Ηθικό δίδαγμα: Μην ανοίγετε ακόμα τα παράθυρα. Ο καιρός είναι ζεστός και οι κατσαρίδες δεν έχουν -ακόμα- κρυφτεί.

Την ενημέρωση για το απεργιακό δελτίο της ερχόμενης εβδομάδας. Λίγο πριν πατήσω στο σχετικό άρθρο, το μάτι μου έπεσε σε κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον. «Ακτίνες Χ αποκαλύπτουν κρυμμένο πίνακα του Γκόγια», έλεγε η είδηση και δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Με τη χρήση ειδικών ακτίνων, λοιπόν, επιστήμονες ανακάλυψαν κάτω από το πορτρέτο του δικαστή Δον Ραμόν ένα δεύτερο πορτρέτο Γάλλου στρατηγού. Σύμφωνα με πληροφορίες το ατελές έργο μπορεί να απεικονίζε τον αδερφό του Ναπολέοντα, Τζόζεφ, και ο καλλιτέχνης να το κάλυψε για πολιτικούς λόγους. Μπορεί να μην ξέρω αν την επόμενη εβδομάδα θα λειτουργούν τα λεωφορεία ή τα τρένα, αλλά έμαθα κάτι πιο χρήσιμο.

Την αποστολή του Αλέξανδρου στην Ιταλία για να συναντήσει τον έρωτά του. Η ιδέα του Δημήτρη για την επίδειξη μόδας στο Μιλάνο ήταν μια καλή αρχή, αλλά περιμένω περισσότερα από εσάς. Οργανωθείτε, γιατί έχω και άλλους πονεμένους φίλους να σώσω!

s¸ r ¸Àn¸ r n.mastorakou@metropolisnews.gr