Metropolis Free Press 25.02.11

Ο «Πελεκάνος» πήγε στο Bios

Φοβού τις μηχανές

Η επόμενη ημέρα…

Επιμένουν ηλεκτρονικά

Η Νατάσσα της καρδιάς μας 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011

Ενα βράδυ γεμάτο ιστορίες

Μας αρέσει η 63η θέση; ΦΥΛΛΟ 932

εφτασε Η ωρα του κυνοδοντα

Ο Γιώργος Λάνθιμος μάς στέλνει Τέσσερις, νέοι σε ηλικία, ηθοποιοί χαιρετίσματα από το Λος Αντζελες. Η δική μας ευχή είναι να σε ένα παλιό σπίτι στο κέντρο της Αθήνας δημιουργούν μία παράσταση γυρίσει με ένα χρυσό αγαλματάκι. από ερωτηματικά για το μέλλον.

ΘΕΜΑ

WWW.METROPOLISNEWS.GR

4

index

Reality Bites: ό,τι διαβάσαμε στον ξένο Τύπο

8

Η Νατάσσα Μποφίλιου στο Μετρό

10

Θείος ή μπαμπάς;

14

Ενα εισιτήριο για Costa Rica

18

Xωρίς αμφιθέατρο

19

Νύχτα-μέρα

23

Ενας «Πελεκάνος» στην Πειραιώς

24

Μας έπεσε ο Κυνόδοντας

26

Μία τελετή, χιλιάδες ιστορίες

30

Ιλιάς Εξ Ακοής

3 25 φεβρουαΡΙΟΥ 2011

edito

WWW.METROPOLISNEWS.GR 12 νοεμβριου 2010

Χρωματιστά βιβλία Μία από τις αγαπημένες συνήθειες των πολιτικών ηγετών, και ειδικά των ισόβιων (και δεν εννοώ την Βασίλισσα της Αγγλίας) είναι να μιλάνε για τον εαυτό τους στο τρίτο ενικό. Προϊόν προφανώς της αίσθησης μεγαλοπρέπειας που αποκτούν και της απόστασης που κρατάνε από το άτομό τους, σαν να πρόκειται για κάποιον ξένο. Θιασώτης αυτής της συμπεριφοράς εδώ και χρόνια είναι ο Μουαμάρ Καντάφι, ο οποίος σήμερα, στα 68 του, με τα μαλλιά του να πετάνε άναρχα από δω και από εκεί και με το μάτι του θολό, ενοχλημένο και βουτηγμένο στη σφαίρα του απόλυτου κακού, μοιάζει λίγο με τον Τζόκερ στην ταινία “Dark Knight”. Ο Καντάφι, λοιπόν, στο διάγγελμά του δεν δήλωσε απλώς ότι «ο Μουαμάρ Καντάφι είναι ο ηγέτης της επανάστασης, είναι συνώνυμος των θυσιών μέχρι το τέλος των ημερών», αλλά κρατούσε, ως επίκληση στην αυθεντία και την ιερότητα των λόγων του, το Πράσινο Βιβλίο. Το οποίο έχει γράψει ο ίδιος. Φωτισμένος σαν τον Μωυσή στο όρος Σινά, που επέστρεψε κρατώντας τις δέκα εντολές. Το Πράσινο Βιβλίο φέρει καταγεγραμμένο το πολιτικό του όραμα, την άμεση και λαϊκή δημοκρατία δηλαδή, άλλο αν στα 40 χρόνια της διακυβέρνησής του υπήρξε συνήθως ο ίδιος, μόνος του, το απόλυτο κέντρο των αποφάσεων. Η επίκλησή του στο Πράσινο Βιβλίο πάει το θέμα της αυτοαναφορικότητας ένα βήμα παραπέρα. Τόσο πολύ, που αυτό το «υποκατάστατο του Συντάγματος» βιβλίο έγινε με τα χρόνια το σύμβολό του. Οι Λίβυοι διαδηλωτές πάνω στην οργή τους το καίνε μαζικά -για όποιον ενδιαφέρεται πάντως, κυκλοφορεί σε αγγλική μετάφραση. Τέλος πάντων, θα είχε ενδιαφέρον να είχαν όλες οι χώρες ένα βιβλίο. Το Κόκκινο ήδη υπάρχει, θα φτιάχναμε εμείς το Μπλε, οι Βρετανοί το Κυανέρυθρο, οι Γάλλοι ένα τρικολόρ, και πάει λέγοντας. Ετσι, σε έναν καμβά χρωμάτων θα καταγραφόταν όλη η πολιτική ιστορία του κόσμου. Και ο καθένας θα έγραφε μέσα ό,τι ήθελε. Οπως νόμιζε. Θα το πίστευε και θα το εφάρμοζε/επέβαλε. Γιατί, τώρα τι γίνεται; Εμμεσες ομοιότητες με το καθεστώς Καντάφι υπάρχουν σε όλα τα κράτη, όπως και ηγέτες που παραληρούν με το δικό τους δυτικό καθωσπρέπει τρόπο. Η βασική διαφορά, πέρα από κάθε άγονη πλάκα, είναι ότι στη Λιβύη μετά τους εκατοντάδες νεκρούς υπάρχουν ακόμα πολίτες που τολμάνε και βγαίνουν στο δρόμο. Λιγότερο ναρκωμένοι, φαίνεται, από τη μαγεία του καναπέ τους.

Αθως Δημουλάς

a.dimoulas@metropolisnews.gr

36

Χίλιες λέξεις

40

Ο 21ος αιώνας και τα γκάτζετ του

44

Ο πυρετός της μπάλας

45

Πλανήτης Αθήνα

46

Αρχισα πολλά αλλά τελείωσα λίγα: το ημερολόγιό μου

Εβδομαδιαία έκδοση

metropolis@metropolisnews.gr

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜETROPOLIS EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 l Σύμβουλος Eκδοσης: Κώστας Τσαούσης l Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Βίκτωρας Δήμας, Αθως Δημουλάς l Στην οργάνωση, παραγωγή και επιμέλεια της έκδοσης συμμετέχουν οι: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Νικήτας Καραγιάννης, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολοκούρης, Αλέξανδρος Παπαδάκης, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Ντίνος Ρητινιώτης, Γιώργος Ρομπόλας, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Βάσια Τζανακάρη, Χρήστος Τσαπακίδης, Αλέξανδρος Χαντζής, Χρήστος Χαντζής, Βαλασία Χαροντάκη l Δημιουργικό: Δημήτρης Στεργίου l Εμπορικός Διευθυντής: Πάνος Πατρίκης l Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη l Φωτογραφίες: Actionimages, AFP, ΕUROKINISSI Εκτύπωση: «Η Καθημερινή» Α.Ε.

NOTEBOOK

4 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011

WWW.METROPOLISNEWS.GR

- Στο εξώφυλλο του περιοδικού Time βρίσκονται επτά νεαροί αραβικής καταγωγής (τρεις κοπέλες και τέσσερα αγόρια), ντυμένοι με δυτικό στιλ και αραβικά διακριτικά. Το μήνυμα είναι σαφές. Μια νέα γενιά του αραβικού κόσμου κοιτάει προς τη Δύση, την αντιγράφει ίσως, διατηρώντας τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φυλής όμως, διαμαρτύρεται για την αυταρχική, παλαιά μορφή και συμπεριφορά των καθεστώτων της. Είναι μια γενιά που αλλάζει τον κόσμο της. Πιθανόν βέβαια όχι μόνο τον κόσμο της, αλλά όλο τον κόσμο. “The generation changing the world”, αναγράφεται με μεγάλα γράμματα στο εξώφυλλο. Αυτή η νέα γενιά είναι αυτή τη στιγμή στους δρόμους των αραβικών χωρών και διαδηλώνει για μια ελευθερία που μόνο τα φρέσκα μυαλά τους μπορούν να κατανοήσουν και να απαιτήσουν. Σύμφωνα με τον Μπόμπι Γκος, που υπογράφει το κεντρικό κομμάτι, «χρησιμοποιούν μοντέρνα εργαλεία, όπως χώρους κοινωνικής δικτύωσης στο ίντερνετ και μηνύματα στα κινητά τους τηλέφωνα, για να οργανώσουν τις διαμαρτυρίες τους» και προσθέτει ότι «σε λιγότερο από δυο μήνες, αυτή η γενιά έχει ήδη προκαλέσει πολιτικές αλλαγές, σε ένα επίπεδο που δεν είχε επαναληφθεί από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και μετά».

Reality Bites ο κα Ματιές στον ξένο τύπ

ι το διαδίκτυο

ww

w. re

ali

ty

bit

es

20

11

.w

or

dp

re

es

.co

m

- Ο Τζέιμς Φράνκο μάς έχει απασχολήσει (μάλλον ξαφνικά) φέτος πάρα πολύ. Για το χειρουργικής ευσυνειδησίας κόψιμο του χεριού του υπό τις προσταγές του Ντάνι Μπόιλ στην ταινία «127 ώρες», για την υποψηφιότητά του για Οσκαρ, για την επιλογή του να είναι (συν)παρουσιαστής της τελετής. Η στήλη τον είχε ξαναφιλοξενήσει, όταν το περιοδικό Time τον είχε ανακηρύξει ως τον πιο cool άνδρα της χρονιάς. Τώρα έρχεται ο Guardian για να μας συστήσει “The many lives of James Franco”, μέσω μιας κουβέντας που έκανε μαζί του η δημοσιογράφος Ελεν Πιντ. Στο βιογραφικό του προστίθεται λοιπόν ο μουσικός Φράνκο, ο συγγραφέας Φράνκο, ο διφορούμενων σεξουαλικών προτιμήσεων Φράνκο, ο εικαστικός και ζωγράφος Φράνκο. Πολλά πρόσωπα για τον 32χρονο υπερδραστήριο και συμπαθέστατο Καλιφορνέζο. Το πιο ενδιαφέρον πάντως είναι οι τόποι από όπου κρατάει η σκούφια του: Πορτογαλία, Σουηδία, Ισραήλ, Ρωσία...

- «Οταν ήμουν νεότερος, η βασική μου επιδίωξη ήταν να γίνω καλός συγγραφέας. Τώρα, λίγο-πολύ θεωρώ την ικανότητά μου στο γράψιμο δεδομένη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πάντα γράφω καλά». Σχετικά εξομολογητικός ο Τζόναθαν Φράνζεν, μίλησε στη φιλολογική/λογοτεχνική εφημερίδα “The Paris Review” σχετικά με το καινούργιο του βιβλίο (το “Freedom”, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ωκεανίδα), σχετικά με το παλιό του βιβλίο (τις αριστουργηματικές «Διορθώσεις») αλλά και σχετικά με ζητήματα γύρω από τη γραφή και την κοσμοθεωρία ενός συγγραφέα. Ο Φράνζεν έχει μιλήσει πολύ τους τελευταίους μήνες και οι συνεντεύξεις του έχουν πάντα ενδιαφέρον. Αλλωστε, αυτός είναι ο νέος (ποιοτικός) σταρ της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

NOTEBOOK

6 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011

WWW.METROPOLISNEWS.GR

Radio Sociale Ανθρωποι και σκουπίδια - Ηχογραφήθηκε το χειμώνα του 1985 και κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1986. Το “Queen is dead” των Smiths είναι ίσως ο πιο σημαντικός βρετανικός δίσκος από την εποχή των Beatles, ένας σταθμός στη θατσερική Αγγλία, μια νησίδα αισθητικής στους τούβλινους τοίχους του Μάντσεστερ. Το περιοδικό Mojo, συνεπές όπως πάντα στο να μην ξεχνάει ποτέ καμία επέτειο, αφιερώνει χώρο (αλλά και το εξώφυλλό του) στα 25 χρόνια από τη δημιουργία και κυκλοφορία αυτού του σπουδαίου δίσκου. Να θυμίσουμε ότι πέρα από το ομώνυμο κομμάτι, στο “Queen is dead” υπάρχει ακόμα το “Some girls are bigger than others” και το εξαιρετικά αγαπημένο “There is a light that never goes out”. Το κομμάτι επιμελείται ο Τζον Σάβατζ, γνωστός και βραβευμένος δημοσιογράφος, η υπογραφή του οποίου τόσο στο Mojo όσο και στον Observer είναι συνήθως εγγύηση.

Reality Bites Ματιές στον ξένο τύπ

ο και το διαδίκτυο

- Προσέξτε αυτό: “10 cartoons who always have been hipsters”. Η Τζούντι Μπέρμαν του Flavorwire έχει μάλλον αρκετό κέφι και ανακαλύπτει στοιχεία hipster στον Πάκμαν, τα Χελωνονιτζάκια και στη Λίσα Σίμπσον. Της βγάζουμε το καπέλο για τον Shaggy (Scooby Doo), ο οποίος πραγματικά θα μπορούσε να πιει ποτό στην πλατεία Καρύτση και να μην τον πάρει χαμπάρι κανείς. «Λεπτός, με ρετρό στιλ ’70s και μιλάει μια κάποια ακατανόητη αργκό». Αναζητήστε την ανάλυση των υπολοίπων, έχει ενδιαφέρον.

ww

w. re

ali

ty

bit

es

20

11

.w

or

dp

re

es

.co

m

Πριν από λίγες μέρες, στο ιντερνετικό ραδιόφωνο radiobubble, ο πρώην δήμαρχος Κερατέας Σταύρος Ιατρού μίλησε στην εκπομπή του Νίκου Ξυδάκη «Βλέμμα σε μια φυσαλίδα». Ο λόγος του εγκλωβίστηκε ελάχιστα σε συνθηματικές φράσεις και υπήρξε γενικά άκρως αποκαλυπτικός και σαφής. Με άλλα λόγια, παρουσίασε στοιχεία τα οποία η στήλη, ως μανιώδης ακροατής ομιλούντων πολιτικών, δεν είναι μαθημένη να συναντά. Ο κ. Ιατρού ξέθαψε τη ρίζα του «προβλήματος των σκουπιδιών» και τη συνέδεσε με την επικράτηση των μικροπολιτικών εις βάρος της επιστήμης. Τόνισε πως όλα τα τελευταία χρόνια αντί να εστιάζουμε (ως χώρα) στη βέλτιστη διαχείριση των απορριμμάτων μας, αναζητούμε απλά σημεία-σκουπιδότοπους. Σημεία τα οποία μπορεί συχνά να συμπίπτουν με την καταγωγική γη επιφανών Ελλήνων και έτσι να αλλάζουν ξανά και ξανά. Συνεχίζοντας την κριτική του, ο πρώην δήμαρχος αποκάλυψε την προώθηση του μονοπωλιακού συστήματος της βιολογικής ξήρανσης και τον επικείμενο τετραπλασιασμό των δημοσίων τελών. Με την ιδιότητα του περιβαλλοντολόγου πρότεινε ως ρεαλιστική λύση του σημαντικού προβλήματος τη μετατροπή ανενεργών λατομείων σε χώρους προσωρινής διαχείρισης απορριμμάτων. Τελικά (και εδώ συμπυκνώνεται το μεγάλο ενδιαφέρον της εκπομπής), με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στην Κερατέα, ο προσκεκλημένος του Νίκου Ξυδάκη ανέδειξε κάποιες από τις παθογένειες του εγχώριου πολιτικού συστήματος.  Ακούστε την εκπομπή:

http://radiobubble.gr/el/

audio/8420/4-radiobubble Χρήστος Χαντζής

8 25 φεβρουαριου 2011

Η Νατάσσα Μποφίλιου είναι εδώ και μερικά χρόνια η αγαπημένη ενός εναλλακτικού κοινού που δεν διστάζει να ακούσει ελληνόφωνη ποιοτική ποπ που λοξοκοιτάζει το έντεχνο. Οι αντιστάσεις ακόμα και των πιο δύσπιστων, πάντως, κάμφθηκαν το 2010 με την κυκλοφορία του δίσκου «Εισιτήρια Διπλά», ενός άλμπουμ γεμάτου αστική ευαισθησία. Αυτή την αστική ευαισθησία θα μας παρουσιάζει η Νατάσσα Μποφίλιου, υπό την «καθοδήγηση» του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και του Θέμη Καραμουρατίδη, στο Μετρό (Γκύζη 47 & Κάλβου 83, Γκύζη) από αυτή την Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου και κάθε Παρασκευή και Σάββατο.

ΜΟΥΣΙΚΗ

WWW.METROPOLISNEWS.GR Βάσια Τζανακάρη

9 WWW.METROPOLISNEWS.GR

 Εχουν σαρώσει τα βραβεία οι Arcade Fire. Μετά το θρίαμβο στα Grammys, ήρθε η σειρά των Brit Awards, όπου η μπάντα από το Κεμπέκ τιμήθηκε με δύο βραβεία, αυτό του καλύτερου διεθνούς γκρουπ αλλά και του καλύτερου διεθνούς άλμπουμ. Την παράσταση πάντως στα Brits έκλεψαν οι επανενωμένοι Take That και η συγκλονιστική ερμηνεία της Adele στο κομμάτι “Someone Like You”, που περιέχεται στο εξαιρετικό φετινό της άλμπουμ με τίτλο “21” (στο οποίο θα επανέλθουμε στο επόμενο τεύχος) και έχει γράψει με το μάστορα του heart breaking τραγουδιού Dan Wilson.  Στο επίσημο site του Rob Zombie έχει ανακοινωθεί η εμφάνισή του επί ελληνικού εδάφους στα πλαίσια του Sonisphere Festival στις 18 Ιουνίου. Ισως θυμάστε την παλιά του μπάντα, τους White Zombie, ίσως και να ανήκετε στους οπαδούς του κυρίου και να σας αρέσει η συνήθειά του να ανακατεύει το industrial με το metal και τα horror films με το soundtrack του “Matrix” (βλέπε “Dragula”). Αν πάλι δεν είχατε την τύχη να συναντηθείτε με τον Rob, αρκεί να σας πω τους τίτλους μερικών δίσκων, για να καταλάβετε τι μας περιμένει: “Hellbilly Deluxe”, “The Sinister Urge”, “Educated Horses”...

 Ισως να ανήκετε και εσείς σε εκείνους που εδώ και αρκετές εβδομάδες λάμβαναν το mail «Απόκριες με τους Wishbone Ash». Και αν ο τίτλος αυτός ακούγεται διασκεδαστικός, το όλο event προβλέπεται κάπως έτσι. Οι Wishbone Ash του Martin Turner θα παρουσιάσουν ολόκληρο το θρυλικό άλμπουμ “Argus” και πολλά άλλα τραγούδια από τη σαραντάχρονη πορεία τους στο progressive rock. Το δελτίο τύπου που έφτασε στα χέρια μας υπόσχεται αποκριάτικη ατμόσφαιρα. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ιδωμεν, στις 27 Φεβρουαρίου στο Gagarin 205 (Λιοσίων 205, Αττική).

25 φεβρουαριου 2011

Yellow brick roads Παρηγοριά στον ακροατή

 Πριν από μερικά χρόνια είχαν κάνει αίσθηση με τις ρετρό διασκευές τους και, εφόσον στην Αθήνα δεν λέμε να χορτάσουμε ρετρό, οι Puppini Sisters επιστρέφουν να μας τροφοδοτήσουν. Φανταστείτε τους Nouvelle Vague με πουά φορέματα, φουρό, τα καλοχτενισμένα τους μαλλιά, jazzy ρυθμούς και κοριτσίστικα νάζια. Οι Puppini Sisters δίνουν τη δική τους διαφορετική ερμηνεία σε κομμάτια των Smiths, Blondie και ούτω καθεξής. Στο Gazarte (Βουτάδων 32-34, Γκάζι) στις 25 και 26 Φεβρουαρίου.  Στη μέση του αργοπορημένου χειμώνα μας έρχεται μια άκρως καλοκαιρινή μπάντα -αν υποθέσουμε ότι για τους περισσότερους από εμάς η reggae είναι συνδυασμένη με καλοκαιρινή μουσική-, για να μας κάνει ένα fast forward λίγους μήνες μετά. Οι Wailers, η θρυλική μπάντα του Bob Marley, θα βρίσκεται στο Fuzz club (Πειραιώς 209 & Π. Ιωακείμ 1, Ταύρος) την Κυριακή στις 27 Φεβρουαρίου, ερμηνεύοντας κομμάτια ορόσημα, όχι μόνο για τη reggae αλλά και για την ιστορία της μουσικής, όπως τα “I Shot the Sheriff” και “No Woman No Cry”.  Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αθήνα, ο Grim Anise, από πολύ μικρός ήρθε σε επαφή με τη μουσική. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, πειραματίστηκε με τη σύνθεση και ξόδεψε πολλές ώρες πάνω από synthesizers. Πρώτος σταθμός στο μουσικό του ταξίδι, ο δίσκος “Broken Virtues and the Secrets of Star Counting”. Οι στίχοι προέρχονται από προσωπικά βιώματα, συνοδευόμενοι από ηλεκτρονικούς ήχους. Το άλμπουμ κινείται μεταξύ ρομαντισμού και επανάστασης, που αν και όροι αντίθετοι, συνδυάζονται με επιτυχία και δημιουργούν ένα ενιαίο σύνολο. (www.grimanise.com)

Γνωστός συγγραφέας είχε γράψει προ πολλού στον τοίχο του στο Facebook (μια και είναι τόσο της μόδας οι τοίχοι), με αφορμή μια δημοσκόπηση εφημερίδας, στην οποία ο Μίκης Θεοδωράκης αναδείχτηκε συνθέτης της χρονιάς, ότι η κοινωνία μας δεν έχει ανάγκη από τέχνη, αλλά από κολακεία και παρηγοριά. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία τότε, εξάλλου ένα ποστ στο Facebook (θα πρέπει να) έχει ελάχιστη βαρύτητα στον πραγματικό κόσμο και σε πολλές περιπτώσεις είναι απλώς απόπειρα εντυπωσιασμού σε έναν κόσμο κολακείας. Ομως, η αναφορά στην παρηγοριά για κάποιο λόγο στριφογυρνούσε στο μυαλό μου αρκετές ημέρες, δημιουργώντας την εύλογη απορία: Είναι η τέχνη το αντίθετο της παρηγοριάς; Δεν διασταυρώνονται πουθενά οι δρόμοι τους; Είτε από την πλευρά του δημιουργού είτε από αυτή του θεατή, η τέχνη που γίνεται σημείο αναφοράς τόσων και τόσων άλλων ανθρώπινων αναγκών δεν δικαιούται να καλύπτει και αυτή την υποτιμημένη, ως φαίνεται, ανάγκη της παρηγοριάς; Μέχρι τώρα, είχα την αίσθηση ότι μια από τις διαστάσεις της τέχνης ήταν και να βοηθάει τους ανθρώπους να ξεπερνούν τα όποια προβλήματά τους, ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό. Μήπως η κυρίαρχη και πολιτικά ορθή προσέγγιση του τι είναι τέχνη επιτάσσει να απομονώνουμε την αισθητική απόλαυση των μετρήσιμων τεχνικών και νοημάτων από τα όσα άλλα αμέτρητα μας προσφέρει; Πιστεύω πως κάτι τέτοιο έχει τόσο νόημα όσο τα like στο Facebook. Δεν μπορώ, άλλωστε, να φανταστώ μεγαλύτερη ικανοποίηση για έναν καλλιτέχνη από το να μπορεί να παρηγορήσει έναν ακροατή αλλά και για έναν ακροατή να βρίσκει παρηγοριά σε ένα στίχο και μια μελωδία. «It’s been a hard day’s night and I ’ve been working like a dog...» Beatles απαρηγόρητοι... Βάσια Τζανακάρη

10 25 φεβρουαριου 2011

ΘΕΙΟΣ Ή ΜΠΑΜΠΑΣ;

Σχέσεις αίματος και συγγένειας μπαίνουν στο εβδομαδιαίο δίλημμα. Από τη μία ο θείος Μπουνμί, από την άλλη ένας εξαφανισμένος μπαμπάς. Στην κατηγορία «θείος» μπαίνει ο Απιτσατπόνγκ ο Ουερασεθακούλ (ναι, copy-paste το έκανα κι εγώ) με την ταινία του «Ο Θείος Μπουνμί Θυμάται τις Προηγούμενες Ζωές του». Με το Χρυσό Φοίνικα Καλύτερης Ταινίας ανά χείρας, ο σκηνοθέτης εστιάζει στις τελευταίες ημέρες του Μπουνμί, ο οποίος ξεκινά με την «αλλόκοτη» οικογένειά του ένα ταξίδι στη ζούγκλα. Στην κατηγορία

σινεμα

WWW.METROPOLISNEWS.GR Αλέξανδρος Χαντζής, a.chatzis@metropolisnews.gr

«μπαμπάς» -και μάλιστα στην κατηγορία «μπαμπάς της πλάκας», που λέει και ένα τραγούδι των Stifler’s Mom- μπαίνει η Ντέμπρα Γκράνικ με την ταινία της «Στην Καρδιά του Χειμώνα». Η σκηνοθέτις ακολουθεί τη 17χρονη Ντόλι στην αναζήτηση του πατέρα της, όταν εκείνος φεύγει από τη φυλακή βάζοντας ως εγγύηση το σπίτι της οικογένειάς του. Ωραίος! Βλέπουμε τον «μπαμπά» φυσικά. Πρώτον, γιατί μας αρέσουν οι Stifler’s Mom και δεύτερον, γιατί αυτή την περίοδο θέλω να γίνω πατέρας. Πειράζει;

11 WWW.METROPOLISNEWS.GR

25 φεβρουαριου 2011

Φάρελ, Μαρκ Στρονγκ, Τζιμ Στέρτζες) αφήνει πολλές προσδοκίες.

Æ Επτά χρόνια μετά την τελευταία του ταινία, το “Master and Commander”, επιστρέφει στην ενεργό δράση ο Πίτερ Ουίρ. Πρόκειται για το σκηνοθέτη των ταινιών “The Truman Show” και «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών», που έχει προταθεί έξι φορές για Οσκαρ, μη καταφέρνοντας να κερδίσει ούτε μία φορά. Το νέο του πόνημα λέγεται “The Way Back” και βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Πρόκειται για το ταξίδι της επιστροφής μια ομάδας στρατιωτών, όταν εκείνοι απέδρασαν από ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στη Σιβηρία το 1942. Το εξαιρετικό καστ (Εντ Χάρις, Κόλιν

Æ Μετά τον εξαιρετικό δραματικό «Μαύρο Κύκνο», που λογικά θα καταλήξει σε Οσκαρ, η Νάταλι Πόρτμαν επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με κάτι εντελώς διαφορετικό. Πρόκειται για την αισθηματική κομεντί (!) «Μόνο το Σεξ δεν Φτάνει» του Αϊβαν Ράιτμαν. Το πραγματικά μοντέρνο ερώτημα (ίσως πιο μοντέρνο δεν υπάρχει): «Το σεξ ανάμεσα σε δύο φίλους μπορεί να οδηγήσει σε έρωτα ή σχέση;» θίγει η ταινία, με τον Αστον τον Κούτσερ στο ρόλο του παρτενέρ. Κάνε μας τη χάρη, ρε Αστον, που θες και αγαπητιλίκια με την Πόρτμαν...

Æ Και για τους μικρούς μας φίλους έχουμε ταινία αυτή την εβδομάδα. Ε, πώς να γίνει δηλαδή, όλο ταινίες με γυμνούς και παλιοκουβέντες θα βλέπουμε; Ο αρκούδος ο Μπουγκ είναι πρωταγωνιστής στην ταινία «Οι Ηρωες του Δάσους: Περιπέτεια στο Τσίρκο» του Κόντι Κάμερον. Οταν το κολλητάρι του, ο Ελιοτ το ελάφι, «χιώνει» τον Μπουγκ, ο τελευταίος ξεκινάει μόνος του το καθιερωμένο ταξίδι αναψυχής που τον οδηγεί σε ένα τσίρκο. Æ Το επιτυχημένο δίδυμο Μάρτιν Σκορσέζε-Λεονάρντο Ντι Κάπριο ετοιμάζεται για μία ακόμα κοινή παρουσία στον κινηματογράφο. Πρόκειται για την ταινία “The Wolf of Wall Street” και θα είναι η πέμπτη συνεργασία του ζευγαριού, μετά τις ταινίες: «Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης», “The Aviator”, «Ο Πληροφοριοδότης» και «Το Νησί των Καταραμένων». Αναμένεται να βγει στις αίθουσες το 2013. Æ Το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα είχε η συνεργασία Ελλάδας-

Αλβανίας, μια και η ταινία «Αμνηστία» του Μπουγιάρ Αλιμάνι απέσπασε το βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Αιθουσαρχών Τέχνης του Φεστιβάλ Βερολίνου. Θυμίζουμε ότι η ταινία συμμετείχε στο τμήμα Φόρουμ του Φεστιβάλ και είναι μια ελληνοαλβανική παραγωγή. Είναι μάλιστα η πρώτη φορά που αλβανική ταινία συμμετέχει στο συγκεκριμένο φεστιβάλ.

Æ Με τη Χρυσή Αρκτο έφυγε τελικά η ιρανική ταινία «Ναντέρ και Σιμίν: Ενας Χωρισμός» του Ασγκάρ Φαραντί, που θεωρούνταν από πολλούς και το φαβορί του Φεστιβάλ. Η ταινία κέρδισε και τις Αργυρές Αρκτους για τον καλύτερο γυναικείο και καλύτερο ανδρικό ρόλο. Την Αργυρή Αρκτο Σκηνοθεσίας απέσπασε ο Γερμανός Ούλριχ Κόλερ για την ταινία «Κοιμώμενη Ασθένεια».

cin-ΑΘΗΝΑ «Σκοτώνοντας αγαπητικούς» στη Στοά του Βιβλίου

Μια ταινία την (παγκόσμια) ημέρα Μπράβο στον Οδυσσέα Π., που σε μέιλ του μάντεψε σωστά ποια ταινία θα δούμε αυτή την εβδομάδα. Αφορά την Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης για τον Αυτοτραυματισμό (1 Μαρτίου) και βλέπουμε την ταινία “Girl, Interrupted”, ελληνιστί «Το κορίτσι που άφησα πίσω» (1999).

Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της Σουζάνα Κέισεν (Γουϊνόνα Ράιντερ), που οδηγήθηκε οικειοθελώς σε μια ψυχιατρική κλινική ύστερα από απόπειρά της να αυτοκτονήσει. Η ταινία του Τζέιμς Μάνγκολντ χάρισε στην Αντζελίνα Τζολί το Οσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου, για την ερμηνεία ενός χαρακτήρα που αρέσκεται σε αυτό που γιορτάζουμε. Και μην ξεχάσω: Χρόνια μας Πολλά!

Τη φράση από την Κάρμεν «Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου» μεταφέρει στον κινηματογράφο ο Νίκος Παναγιωτόπουλος στην ομότιτλη ταινία του (2002). Ηρωάς του ένας εκδότης, ο Θεόφιλος Παλιός (Νίκος Αρβανίτης), ο οποίος ερωτεύεται μια τραγουδίστρια των μπουζουκιών, βλέποντας παράλληλα την εταιρεία του να βυθίζεται στα χρέη μέρα με τη μέρα. Ο Παναγιωτόπουλος φιλμάρει τη Στοά του Βιβλίου και τη γύρω περιοχή, ακολουθώντας τον Παλιό σε κάθε του κίνηση. Οδός Σταδίου, πλατεία Κοραή, το καφέ «Πόλις» πάνω από τη Στοά, το τυπογραφείο, ο εκδοτικός οίκος. Οσο για την τραγουδίστρια (Θεοφανία Παπαθωμά), αυτή κινείται στο δικό της χώρο: ένα κέντρο διασκέδασης, ο Γιώργος Μαζωνάκης (ο οποίος ερμηνεύει εξαιρετικά το «Ξημερώνει πάλι» του Σταμάτη Κραουνάκη), τα ακριβά αμάξια, η «παράνομη» επίσκεψη στο σπίτι ενός ντετέκτιβ κοντά στον κινηματογράφο «Γαλαξίας». Ο φόνος της θείας του Παλιού (Μπέττυ Αρβανίτη) μπλέκει τον συγκεκριμένο ντετέκτιβ (Ακύλας Καραζήσης), λάτρη των αστυνομικών μυθιστορημάτων, στα βήματα του Παλιού. Το περίεργο ερωτικό τρίγωνο που δημιουργείται λύνεται βίαια στο αεροδρόμιο της Αθήνας. Στην τελική σκηνή της ταινίας, οι δύο από τους τρεις ήρωες συναντιούνται στη φυλακή. Μια ακόμα ευκαιρία για να ξανακουστεί το δημοφιλές «Μινουέτο» του Μποκερίνι, το οποίο συνοδεύει όλη την ταινία με διάφορους τρόπους. Αλέξανδρος Χαντζής

12 25 φεβρουαριου 2011

βιβλιο

WWW.METROPOLISNEWS.GR

Ηλίας Κολοκούρης

Στο τελευταίο του μυθιστόρημα “Solar” (εκδόσεις Πατάκη), ο Ιαν Μακγιούαν δεν μασάει τα λόγια του. Καταπιάνεται με το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής, με μια γραφή άκρως ειρωνική και δηκτική. Ο ήρωάς του είναι ο Μάικλ Μπίαρντ, ένας επιφανής πενηντάρης φυσικός, βραβευμένος με το βραβείο Νομπέλ, που αδιαφορεί εντελώς για την επιστήμη του, για τους ανθρώπους, για οτιδήποτε τον περιτριγυρίζει. Ενα περίεργο ατύχημα κάνει τον Μπίαρντ να αλλάξει ζωή και να αποφασίσει κάτι πραγματικά μεγάλο: να σώσει τον κόσμο από την οικολογική καταστροφή. Το ίδιο εύγλωττος υπήρξε ο Μακγιούαν και κατά την πρόσφατη βράβευσή του με το Διεθνές Λογοτεχνικό Βραβείο της Ιερουσαλήμ, ενώπιον μάλιστα του Σιμόν Πέρες, πρώην προέδρου του Ισραήλ. Μίλησε για το μηδενισμό που δείχνουν και οι δύο συγκρουόμενες πλευρές στο Ισραήλ, ενώ δεν παρέλειψε να κατονομάσει αφενός την Χαμάς ως οργάνωση που εναγκαλίζεται από βομβιστές αυτοκτονίας, απέναντι σε ένα μηδενιστικό βομβαρδισμό μια «μεγάλη αδικία» που γίνεται εις βάρος των Παλαιστινίων. «Πρέπει να τελειώνουν οι καταπατήσεις των Παλαιστινιακών εδαφών», φέρεται να είπε ο Βρετανός συγγραφέας, που έδωσε τα λεφτά του βραβείου του στην οργάνωση «Μαχητές για την Ειρήνη».

13 WWW.METROPOLISNEWS.GR

25 φεβρουαριου 2011

✒ Οι εκδόσεις Κέδρος προκήρυξαν διαγωνισμό με θέμα το σχεδιασμό εξωφύλλου για το νέο βιβλίο του Αρη Σφακιανάκη «Ου μπλέξεις». Ζωγράφοι, γραφίστες, φωτογράφοι και δημιουργοί των εικαστικών τεχνών καλούνται να παραβούν αυτή την ενδέκατη εντολή και να μπλέξουν στη δημιουργία ενός εξωφύλλου. Την επιτροπή που θα κάνει την τελική επιλογή θα αποτελούν στελέχη του εκδοτικού και ο ίδιος ο συγγραφέας. Τέλος, έχει προβλεφθεί έπαθλο για το νικητή, ύψους 500 ευρώ. Για όσους επιθυμούν περαιτέρω πληροφορίες καθώς και μια πρώτη περίληψη του βιβλίου, στην ιστοσελίδα www.kedros.gr.

✒ Ο Ρέιμοντ Τσάντλερ ξεκίνησε να γράφει μεγάλος, 45 ετών, για λόγους βιοποριστικούς, μια και βρέθηκε άνεργος και αλκοολικός. Αυτές οι πρώτες ιστορίες του δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Black Mask από το Δεκέμβριο του 1933 και κάποιες ανθολογούνται στη νέα έκδοση από τον Κέδρο «Νουάρ Ιστορίες τόμος Α΄». Οι ήρωες του Τσάντλερ θυμίζουν και εδώ τον υπόγειο κόσμο που πρωταγωνιστεί στα μυθιστορήματά του, μοναχικοί ντετέκτιβ (μόνον ο Μάλορι των «Εκβιαστών» δεν μεταμορφώθηκε) που μετασχηματίστηκαν στο γνωστό Φίλιπ Μάρλοου, διεφθαρμένοι και αδιάφθοροι αστυνομικοί, πολιτικοί, γυναίκες, εγκληματίες. Οι γνωστοί ήρωες του «Μεγάλου Υπνου» (που επίσης κυκλοφόρησε από τον Κέδρο πρόσφατα στη σειρά Μαύρο Βελούδο). Ενα σκοτεινό σύμπαν ανθρώπων που ο ίδιος ο συγγραφέας «κανιβάλισε» σύμφωνα με την κριτική, για να γράψει τα αριστουργηματικά μυθιστορήματά του, σε μια μορφή πιο πυκνή, όπως το διήγημα.

✒ Οι εκδόσεις Μεταίχμιο για το πρώτο εξάμηνο του 2011 προγραμματίζουν στον πολυχώρο τους (Ιπποκράτους 118) ένα πλούσιο πρόγραμμα σεμιναρίων για ποικίλα ενδιαφέροντα σχετικά με το χώρο του βιβλίου. Συγκεκριμένα, γίνονται σεμινάρια Κατάρτισης ΕπιμελητώνΔιορθωτών Κειμένων και Επιμέλειας Λογοτεχνικών Κειμένων (διδάσκει η Αννα Ιορδανίδου, καθηγήτρια γλωσσολογίας), καθώς και σεμινάρια Ανάλυσης και Συγγραφής Δημοσιογραφικών Κειμένων και Συγγραφής Σεναρίου. Ακόμη, γίνονται μαθήματα δημιουργικής γραφής για παιδιά με υπεύθυνη τη βραβευμένη συγγραφέα και εκπαιδευτικό Ελενα Μαρούτσου, καθώς και το σεμινάριο «Από το μελάνι στο σανίδι και από το χαρτί ως το παιχνίδι: Δημιουργώντας κείμενα και δρώμενα για παιδιά και νέους», της Ελένης Σβορώνου. ✒ «Πρόγκες» αποκαλούνταν από τους φανατικούς οπαδούς των ομάδων κατά τη δεκαετία του 1930 οι οργανώσεις οπαδών που «πρόγκαραν», δηλαδή πείραζαν και χωράτευαν εις βάρος των οπαδών αλλά και της ίδιας της αντίπαλης ομάδας. Στους «Κόκκινους Βαρκάρηδες» (εκδόσεις Τόπος), ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Θανάσης Σκρουμπέλος των «Μπλε Καστόρινων Παπουτσιών» και της «Χαβάης», καταπιάνεται με τις δύο αιωνίως αντίπαλες ομάδες, γράφοντας μια διαφορετική ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου στο μεσοπόλεμο. Ενας φανατικός οπαδός του Θρύλου, μέλος της πρόγκας της κόκκινης, ερωτεύεται μια οπαδό της πρόγκας της πράσινης. Αυτό ήταν. Αδελφή

και του αρχηγού των Πρασίνων. Σύγκρουση αναπόφευκτη. Σήμερα ίσως να έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι, κάποιοι θεωρούν πως δεν υπάρχει ταξική ένδειξη στην υποστήριξη της ομάδας, τότε όμως τα πράγματα ήταν σαφή. Οι «αριστοκράτες» Πράσινοι αποκαλούσαν τους Ολυμπιακούς «βαρκάρηδες». Τουλάχιστον έτσι μας τα παρουσιάζει ο συγγραφέας, και δεν έχουμε παρά να τον πιστέψουμε, καθώς επιτυχημένα αναπλάθει αυτές τις πραγματικές «θρυλικές» ιστορίες στη σειρά Ballpen των εκδόσεων Τόπος.

✒ Σήμερα, Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου, παρουσιάζεται στη Στοά του Βιβλίου το βιβλίο «Ξεπετάξτε το διάβασμα» των συγγραφέων Θεοφάνη Μπούκα, Δημήτρη Μπούκα και Ροδιανής Βορεάδου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταμόρφωσις Συμβουλευτική. Βασισμένο στο Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό (NLP), το βιβλίο, χρησιμοποιώντας τα πορίσματα της σύγχρονης έρευνας στον τομέα της ψυχοθεραπείας, δίνει απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα, όπως λόγου χάρη: «Πώς να τελειώνω γρήγορα τα μαθήματα;» ή «Πώς θα κόψω κάποιες συνήθειες που με παρασύρουν από τη μελέτη;» και «Πώς θα απαλλαγώ από την αναβλητικότητα;». Οι συγγραφείς, με ειδίκευση και ερευνητικό έργο στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, μέσα από πρακτικές εφαρμογές και παραδείγματα, δίνουν ένα βιβλίο που σε μαθαίνει πώς να μαθαίνεις. Ασκήσεις μνήμης και συγκέντρωσης, πρακτικές ηρεμίας βασισμένες στο συμπεριφοριστικό μοντέλο ψυχοπαιδαγωγικής ή -για να το πούμε με δυο λόγιαεκλαϊκευτική ψυχολογία εκπαιδευτικής καθημερινότητας.

14 25 φεβρουαριου 2011

θεατρο

WWW.METROPOLISNEWS.GR

Νατάσα Μαστοράκου

Ο προορισμός έχει οριστεί, τα πράγματα έχουν πακεταριστεί, οι βαλίτσες έχουν σχεδόν κλείσει. Το μόνο που χωρίζει την Ρόζυ από την “Costa Rica” είναι ένα κλικ στον υπολογιστή. Ένα κλικ που θα της χαρίσει εκτός από το online εισιτήριο και την ελευθερία της. Τίποτα όμως δεν μοιάζει τόσο απλό. Το τηλέφωνο χτυπάει, το ίντερνετ κόβεται, το φορτηγό δεν έρχεται, οι τράπεζες την καταδιώκουν, οι άντρες της ζωής της την αναζητούν, η μαμά της αφήνει μηνύματα στον τηλεφωνητή, ο αδερφός χτυπάει την πόρτα. Θα τα καταφέρει άραγε η Ρόζυ; Η απάντηση θα δίνεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στο 104 Θέατρο Κέντρου Λόγου και Τέχνης (Θεμιστοκλέους 104).

15 WWW.METROPOLISNEWS.GR

25 φεβρουαριου 2011

Τα φώτα της πόλης Η δική μας Χαβρίου

Æ Τι κοινό μπορεί να έχει ο Τζιάνι Βερτσάτσε, οι Queen και ο Μότσαρτ; Ολοι θα συναντηθούν στη σκηνή του Θεάτρου Badminton (Ολυμπιακά ακίνητα Γουδή) από σήμερα (25/2) και για τέσσερις βραδιές. Το “Ballet for life” θα παρουσιάσει μια συναρπαστική χορογραφία, με κοστούμια σχεδιασμένα από τον Βερσάτσε, την οποία εμπνεύστηκε ο Beart από τις ζωές του Freddie Mercury και του Jorge Donn (πρώην χορευτή του Bejart) που πέθαναν από AIDS. “It’s a Beautiful Day” στο ξεκίνημα, “I Want to Break Free” στη συνέχεια από το άλμπουμ Live At Wembley (1986), και χάρη στο συνδυασμό της φωνής του Freddy με το χορό του Jorge, η συναισθηματική ατμόσφαιρα αγγίζει μεγαλύτερα ύψη. Æ Τι σχέση έχει η Ευα με την Ντέμπορα Νταρκ, ο Ανταμ με τον Αρτσι Γουάιτμιλλερ και η Αβα με την Σούζι Μπόλ; Η Εδεμ με την New York; Πόσο γρήγορα μπορούν να αλλάξουν όλα! Πόσο εύκολα μπορούμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής και συνήθειες! Για μια νύχτα στον παράδεισο (“One night in heaven”) κάθε Δευτέρα στο “Le Cafe de l’ Art”. Σκηνοθεσία-κείμενο-μουσική: Μεράβογλου Εφη. Æ Δύο γκέι ζευγάρια εμπλέκονται σε ένα περίπλοκο ιστό σχέσεων στο “Fucking Games” του Grae Cleugh που ανεβαίνει στο Θέατρο Βικτώρια (Μαγνησίας 5 & Γ. Σεπτεμβρίου 119) από την ερχόμενη Πέμπτη (3/3). Το καυστικό και ειρωνικό πορτρέτο των σχέσεων περιλαμβάνει συγκρούσεις, υπονοούμενα, χτυπήματα κάτω από τη μέση ανάμεσα σε απόψεις για το σεξ, την απιστία, την αγάπη, την εμπιστοσύνη και τη μοναξιά. Τι γίνεται όμως με ένα μυστικό που δεν μπορεί να ειπωθεί ανοιχτά; Η σκηνοθεσία ανήκει στον Δημήτρη Κομνηνό και παίζουν οι Γιώργος Γιαννακάκος, Μάνος Κανναβός, Χάρης Μπόσινας και Μαρίνος Παναγιωτάκης.

Æ Μία διαφορετική performance, ένας χάρτης, είναι η παράσταση «Εντεκα» που παρουσιάζεται από την ομάδα Mkultra στο Bios (Πειραιώς 84) από αυτή την Πέμπτη (3/3). Η ιστορία των γονέων μας, η ιστορία του έθνους μας γίνεται μια σύντομη διαδρομή που οδηγεί τα βήματά μας σήμερα. Η παράσταση γίνεται η στιγμή που μαζευόμαστε όλοι γύρω από ένα τραπέζι, στο κρύο, στη βροχή, κάτω από τα αστέρια της πόλης και προσπαθούμε να βρούμε ο ένας τον άλλο.

Æ Εξι ώρες, 30 ερμηνευτές και ένα project που θα συζητηθεί. Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου καινοτομεί κάνοντας τη σκηνή του Παλλάς (από τις 13 Απριλίου) ένα υπνοδωμάτιο στο οποίο εκτυλίσεται μια ιστορία που ανακυκλώνεται συνεχώς, ενώ διατηρεί τα ίδια υλικά. Στο «Μέσα» μπορείς να μπεις όποτε θέλεις, να καθίσεις όπου θέλεις, να παρακολουθήσεις όσο εσύ θέλεις. Να βγεις και να ξαναμπείς. Ολες οι πληροφορίες για το project περιλαμβάνονται στην ιστοσελίδα www.mesaproject.gr.

Η ομάδα των τεσσάρων -νέων σε ηλικία- ηθοποιών (Υβόννη Τζάθα, Μιχάλης Κουμαριανός, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Δημήτρης Πασσάς) που συμμετέχουν στην παράσταση «Και τώρα, τι κάνουμε;» που παίζεται στην απογυμνωμένη από κάθε περιττό στολίδι πρώην σαλοτραπεζαρία ενός δίπατου αστικού διαμερίσματος στο στενάκι της Χαβρίου (μεταξύ της Πραξιτέλους και της Κολοκοτρώνη, στο ύψος της πλατείας Καρύτση), εξακολουθούν σε πείσμα της (φετινής) τύχης τους να ανήκουν στη στρατιά των «άστεγων» καλλιτεχνών. Τη μεγάλη στρατιά που αποτελεί την πραγματική τροφοδοτική δύναμη της αθηναϊκής urban culture σκηνής. Μία από τις δεκάδες ή εκατοντάδες ομάδες αυτής της θεατρικής μητρόπολης του ευρωπαϊκού Νότου που διεκδικούν, χωρίς οικονομική ανταμοιβή τις περισσότερες φορές, μια θέση αλλά και ένα μερίδιο στο χάρτη της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Μια διεκδίκηση με αξιώσεις. Δίχως διαμεσολαβητές και παρατρεχάμενους. Σε απευθείας συνομιλία με το κοινό. Με τους θεατές -συνήθως νέοι και εκείνοι σε ηλικία- σε ρόλο αποκλειστικού χρηματοδότη, και δη εθελοντικά προσελθόντα! Ολες αυτές οι ομάδες, που ψάχνουν τη δική τους Χαβρίου ως μια άλλη ομηρική Ιθάκη που αλλάζει συνεχώς τις γεωγραφικές συντεταγμένες της, παράγουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα από εκείνη που συντηρεί δεκαετίες τώρα πια ο κόσμος του κρατικοδίαιτου θεάτρου. Και μια τέτοια εικόνα, μαζί με τις αντιλήψεις και τις συμπεριφορές που την συνοδεύουν και την συμπληρώνουν, την έχουμε πραγματικά ανάγκη στις ημέρες μας. Γι’ αυτό απαιτείται να μην παραμείνουμε άλλο απαθείς, ούτε και να κλαίμε στα ερείπια του καθεστώτος των επιχορηγήσεων... Φτάνει πια. Οι ομάδες των νέων Αθηναίων δημιουργών χρειάζονται δύο πράγματα: α) τη δημόσια, ηθική κατά βάση, επιβράβευση του έργου τους μέσα από διαδικασίες που εγγυώνται την αξιοκρατία και τη διαφάνεια, και β) την ελεύθερη και ισότιμη πρόσβαση σε υφιστάμενες υποδομές που έχουν χρηματοδοτηθεί δεκαετίες τώρα με τα χρήματα των Ελλήνων. Γ.Κ. Καρατζάς

16 25 φεβρουαριου 2011

εκθεσεισ/εκδηλωσεισ WWW.METROPOLISNEWS.GR

Μαργαρίτα Πουρνάρα

Σε άσπρο μαύρο. Η ζωή δεν είναι μόνο άσπρη-μαύρη. Η ζωγραφική όμως μπορεί. Η έκθεση που εγκαινιάζεται στις 2 Μαρτίου στο Μουσείο Φρυσίρα (Μονής Αστερίου 3, Πλάκα) είναι η καλύτερη απόδειξη για τη γοητεία των άκρων. Ο συλλέκτης βγάζει 200 έργα από τα ντεπό του, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν έχουν παρουσιαστεί ξανά στο ελληνικό κοινό και μας παρουσιάζει έργα σε μαύρο – άσπρο. Εξηνταοκτώ σπουδαίοι Ευρωπαίοι ζωγράφοι, όπως ο Ντέιβιντ Χόκνεϊ, ο Βαλέριο Αντάμι, ο Ζαν Ρουστέν, η Πάολα Ρέγκο και ο Αντρέα Μαρτινέλι μαζί με εμβληματικούς Ελληνες συναδέλφους τους (από τον Στέφανο Δασκαλάκη και τον Ξενοφώντα Μπήτσικα ως τον Χρόνη Μπότσογλου), αποδεικνύουν πως η ζωγραφική με περιορισμένη χρωματική παλέτα, κρύβει εκπλήξεις, εντάσεις και ανατροπές. Σε μια εποχή όπου κυριαρχεί το χρώμα και η αισθητική της διαφήμισης και των ιλουστρασιόν εντύπων, η διοργάνωση μιας έκθεσης, όπως το «Ασπρο Μαύρο», αποσκοπεί στην εξύμνηση της εικαστικής οικονομίας, της καλλιτεχνικής αυτοσυγκράτησης και του εκφραστικού ασκητισμού. Πατώντας στο τεντωμένο σχοινί του άσπρου και του μαύρου, οι καλλιτέχνες ισορροπούν με το δικό τους τρόπο και μας βάζουν να δούμε την τέχνη από μια διαφορετική απροσδόκητη σκοπιά. Ακόμα και ζωγράφοι που καθιερώθηκαν για τη χρήση του χρώματος, απογυμνώνονται και μας δείχνουν τα μύχια της τέχνης τους.

17 WWW.METROPOLISNEWS.GR

25 φεβρουαριου 2011

• Διπλά εγκαίνια. Στις 3 Μαρτίου ανοίγουν δύο εκθέσεις στην Αίθουσα Τέχνης «Αστρολάβος δεξαμενή» (Ξανθίππου 11, Κολωνάκι), με τίτλο: «11 +-./...μια ιστορία αγάπης στον Ενδιάμεσο Χρόνο./» της Ελλης Γρίβα και η έκθεση ζωγραφικής του Γιώργου Πρασσά, με τίτλο: «Ιχνογραφώντας το Toπίο». Η Γρίβα, με την εξπρεσιονιστική γραφή των ζωγραφικών της έργων, παρουσιάζει δημιουργίες με διαφορετικά μέσα και ύλες (σχέδιο, ζωγραφική, γλυπτικές κατασκευές και εγκατάσταση). Ο Πρασσάς αποτυπώνει μέσα από το μινιμαλιστικό ύφος και τη γεωμετρία που χαρακτηρίζει τις συνθέσεις των έργων του, τοπία και εσωτερικούς χώρους. Πρόκειται για μια συλλογή από εικόνες με απλά μοτίβα, αποδομένα με έντονα πλακάτα χρώματα. Οι εκθέσεις θα διαρκέσουν έως τις 2 Απριλίου.

• Ρυθμικό σύμπαν. Η γκαλερί BernierEliades (Επταχάλκου 11, Θησείο) παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση του Stephane Calais, την Πέμπτη 3 Μαρτίου. Συνθέσεις ρεαλιστικές και ιδεατές είναι το επίκεντρο της πρακτικής του γεννημένου το 1967, Γάλλου καλλιτέχνη. Η πρακτική του περιλαμβάνει εγκαταστάσεις μεικτής τεχνικής, ζωγραφικά έργα, γλυπτά και σχέδια που χαρακτηρίζονται από στιγμιαίες, εφήμερες και ανοργάνωτες φόρμες. Ο Calais έχει αναπτύξει μία πλατφόρμα όπου γλυπτική και σχέδιο συνδυάζονται. Το σχέδιο δί-

Συνεχίζονται

• Μέχρι τις αρχές Απριλίου διαρκεί η ενδιαφέρουσα έκθεση «Εμμονές και Οικειότητα» στο Ιδρυμα Θεοχαράκη (Βασιλίσσης Σοφίας 9 & Μέρλιν 1) που παρουσιάζει στο ελληνικό κοινό, σχέδια 12 σύγχρονων Αυστριακών καλλιτεχνών, που εστιάζουν στη γοητεία των εμμονών, των καταστροφών, της οικειότητας, των συνευρέσεων.

νει ώθηση στη γλυπτική και αντίστροφα, δημιουργώντας ένα δυναμικό και ρυθμικό σύμπαν, όπου φαντασίωση και πραγματικότητα συμπίπτουν.

• Η δύναμη της Εικόνας. Από τις 26 έως τις 28 Φεβρουαρίου, το Κέντρο Τέχνης & Πολιτισμού Beton7 (Πύδνας 7, Μεταξουργείο) παρουσιάζει έκθεση βίντεο με επιλεγμένα έργα που έχουν προβληθεί στο πλαίσιο του “Rencontres Internationales Παρίσι/Βερολίνο/Μαδρίτη”, ενός από τα μεγαλύτερα και εγκυρότερα διεθνή φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης και πειραματικού κινηματογράφου της Ευρώπης, το οποίο πραγματοποιείται κάθε χρόνο σε τρεις ευρωπαϊκές πόλεις: στο Παρίσι, “Pompidou Centre”, Βερολίνο “Haus der Kulturen der Welt” και στη Μαδρίτη “Τhe Reina Sofia National Museum” και την ισπανική Ταινιοθήκη “Spanish Cinemathèque”. Το φεστιβάλ διερευνά τις πρακτικές του κινηματογράφου και της σύγχρονης τέχνης, λειτουργώντας ως πλατφόρμα που συγκεντρώνει 150 έργα τέχνης από 50 χώρες. Εργα αναγνωρισμένων καλλιτεχνών και κινηματογραφιστών της διεθνούς σκηνής συναντιούνται και προτείνονται να ιδωθούν μαζί με έργα ανερχόμενων νέων καλλιτεχνών. Συμμετέχουν οι Denis-Paul Beaubois, Patrick Bernatchez, Harun Farocki, Nate Harrison, Erik Moskowitz and Amanda Trager, Antoni Muntadas και Γιώργος Ταξιαρχόπουλος.

θεμα

18 25 φεβρουαριου 2011

WWW.METROPOLISNEWS.GR

Χωρίς Αμφιθέατρο Της Αργυρώς Μποζώνη Η γενιά μου μεγάλωσε με το Αμφιθέατρο. Για την τάξη του ’79, το Αμφιθέατρο ήταν το καινούργιο θέατρο της πόλης με παραστάσεις που δεν είχαμε ξαναδεί. Η επιλογή των έργων, η αισθητική, τα προγράμματα -σχήμα και περιεχόμενο-, οι ηθοποιοί που πρότεινε ο Σπύρος Ευαγγελάτος, δημιουργούσαν ένα κλίμα νεωτερικό σε μια Αθήνα που είχε τότε αληθινά ανάγκη να πάρει μέρος στα καινούργια πράγματα. Η ιστορία του Αμφιθεάτρου ακολούθησε τη φυσική φθορά του χρόνου. Δεν έχω καμία πρόθεση να κρίνω το θέατρο και την πορεία του καλλιτεχνικά, αλλά σε επίπεδο λειτουργίας. Η ιστορία δείχνει ότι η ανανέωση σε ένα σχήμα καλλιτεχνικό, αν δεν επιχειρηθεί εγκαίρως, το οδηγεί γρηγορότερα σε μια φθίνουσα πορεία. Ο Σπύρος Ευαγγελάτος φτάνει σήμερα και αναστέλλει τη λειτουργία του θεάτρου του διαμαρτυρόμενος -δικαίως-, γιατί όπως θα μπορούσα να το διατυπώσω λαϊκά, έτσι έμαθε. Και έτσι πορεύτηκε μέχρι τώρα. Δεν φταίει καθόλου ένας σκηνοθέτης ή ένας καλλιτεχνικός διευθυντής που διεκδι-

κεί για άλλη μια χρονιά την επιχορήγησή του από ένα κράτος που για περισσότερα από είκοσι χρόνια επιλέγει να δημιουργεί ένα θολό τοπίο σε ένα θέμα που μάλλον δεν το θεώρησε ποτέ κρίσιμο. Είναι όμως αυτό ακριβώς το θέμα που όχι μόνο δείχνει μια πολιτική, αλλά και διατυπώνει το πόσο σύγχρονη μπορεί να είναι η αντίληψη μιας πολιτείας στο να βοηθά τους δημιουργούς. Για δεκαετίες το κράτος επιχορηγεί περισσότερο προσωπικότητες παρά σχήματα. Για δεκαετίες το κράτος χρωστά δόσεις επιχορηγήσεων, ξεχωρίζει μια λίστα, απορρίπτει μια άλλη, δημιουργεί εντάσεις και διαμαρτυρίες με ένα ασθενές σκεπτικό. Για δεκαετίες το κράτος δεν βάζει κανόνα. Κανείς δεν ξέρει αν δεν μπορεί να τον βάλει, δεν θέλει να τον βάλει ή απλώς το αποφεύγει. Και τώρα σιωπά. Προφανώς σκέπτεται. Ξαφνικά, ίσως αύριο σταματήσει να επιχορηγεί τα θέατρα όπως έκανε επί δεκαετίες και τότε τη μοίρα του Αμφιθεάτρου θα ακολουθήσουν και άλλα. Ολα σχεδόν τα ομοειδή του. Και θα φανεί άδικο. Γιατί η αίσθηση της αδικίας είναι στενά συνδεδεμένη με το αιφνίδιο και τη σιωπή. Το κράτος όφειλε να ελέγχει αποτελέσματα, πράγμα το οποίο δεν έκανε ποτέ. Απλώς επέλεξε να μοιράζει τα χρήματα ενός κωδικού. Δικαίως ή αδίκως. Κανονικά, μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια ένα θέατρο θα έπρεπε να μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του, και μιλώ πάντα για τα θέατρα αυ-

τής της κατηγορίας. Αν δεν μπορεί να το πράξει και να συντηρηθεί, αυτό μπορεί και να σημαίνει ότι το καλλιτεχνικό σήμα που εκπέμπει δεν είναι επαρκές ή αρκετά ισχυρό ή δεν αφορά το κοινό. Ετσι, όμως, θα πρέπει να προχωρήσει -προκειμένου να επιβιώσει- σε αλλαγές/τομές. Συναντήσεις ή συμπράξεις ή συστεγάσεις. Ή σε πιο προχωρημένες λύσεις. Γιατί, ας πούμε, αυτοί που έκαναν με κρατικά χρήματα ιδιόκτητες θεατρικές στέγες δεν υποχρεώνονται να τις παραχωρούν σε άλλους που δίνουν τη μισή τους επιχορήγηση σε ενοικίαση στέγης; Αλλωστε το κράτος αυτό το ρόλο παίζει; Πληρώνει για ντουβάρια ή για παραστάσεις; Επιχορηγεί για πέντε, για δέκα χρόνια ή ισοβίως; Ξεκαθαρίζει τη στρατηγική του, την πολιτική του και τις προθέσεις του ή σιωπά και κάποιος άλλος κάποτε θα κληρονομήσει μια νόθα κατάσταση, για να μην βγάλει και αυτός ποτέ -με τη σειρά του- τα κάστανα από τη φωτιά; Το κράτος δημιούργησε με τα θέατρα μια σχέση «υπαλληλικής» εξάρτησης, που εμπεριέχει μια τρομακτική διάσταση: Σου δίνω και σε συντηρώ, αν δεν σου δώσω, δεν συντηρείσαι και πεθαίνεις. Η αποδοχή και μόνο αυτής της εξίσωσης ισοδυναμεί με έναν καλλιτεχνικό θάνατο. Αν η κατάσταση σήμερα θεωρείται οριακή, αυτό συμβαίνει γιατί όλα μέχρι τώρα ήταν άνευ ορίων. Φυσικά, με συναινέσεις και σιωπή από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Και με ένα «άστο και θα δούμε για του χρόνου», που δουλεύει και διαβρώνει ύπουλα τη ραχοκοκαλιά μέχρι να τη διαλύσει.

Η αδυναμία επιβίωσης του Αμφιθεάτρου του Σπύρου Ευαγγελάτου ανοίγει μια συζήτηση για τη σχέση εξάρτησης του θεάτρου από το κράτος, που συνεπάγεται τελικά έναν καλλιτεχνικό θάνατο.

Νύχτα

ΜΕΡΑ Επιμέλεια, φωτογραφίες: Νικήτας Καραγιάννης

Barazz – Crisis Free Zone

Κάθε Τετάρτη το μπαρ Barazz (Βρεσθένης 61 & Φραντζή) στο Ν. Κόσμο χαρακτηρίζεται «αποκρισικοποιημένη» ζώνη. Σε μια πολύ καλή κίνηση, εμπνευσμένη από την ταινία “Big Lebowski” και το ομώνυμο μπαρ της Πράγας το οποίο έκανε πράξη την ιδέα, δεν υπάρχει συγκεκριμένη τιμή για το ποτό! Την τιμή την καθορίζουν οι πελάτες και αφήνεται στην κρίση τους να πληρώσουν όσα θέλουν για τα ποτά που καταναλώνουν, χωρίς μάλιστα minimum όριο. Πρόκειται για μια έξυπνη πρωτοβουλία, η οποία προβλέπεται να εκτιμηθεί δεόντως από το κοινό, που απαλλάσσεται έτσι από το άγχος των εξόδων, ενώ διασκεδάζει με πολύ καλές μουσικές επιλογές και σωστά ποτά, που έχουν ήδη κάνει αγαπητό αυτό το cool αθηναϊκό στέκι. Ραντεβού εκεί! www.barazz.gr

μερα νυχτα

20 25 ΦΕΒΡΟΥαριου 2011

WWW.METROPOLISNEWS.GR

Ο Αίσωπος στο Εθνικό Η ομάδα Oper(ο) βρέθηκε την περασμένη Παρασκευή στο Music Box του Εθνικού Θεάτρου και εντυπωσίασε τραγουδώντας μύθους του Αισώπου. Ωραία ιδέα, ωραία εκτέλεση. Ν.Μ. Φωτογραφία: Πέτρος Παπαπέτρος

Funky Εφορεία Legend! Ο Γιάννης Κλεισούρας, θρύλος της νυχτερινής Αθήνας και της Μυκόνου από τα ’70s μέχρι σήμερα, έχει πάντα πολλά να «σχολιάσει», συνοδεία ζεστού κρασιού δικής του συνταγής, στο Γκαζάκι.

Η Γ΄ Εφορεία Προϊστορικών & Κλασικών Αρχαιοτήτων Αθηνών στην Πλάκα, μετά την αισθητική παρέμβαση των γκραφιτάδων στην πρόσοψη του νεοκλασικού κτιρίου στο οποίο στεγάζεται, ίσως είναι πλέον η πιο... funky δημόσια υπηρεσία της Αθήνας. Πρόταση για τους αρμοδίους;

21 WWW.METROPOLISNEWS.GR

25 ΦΕΒΡΟΥαριου 2011

Light up Dress up

Τα βεστιάρια της Αθήνας λόγω Αποκριάς έχουν αυτό τον καιρό την τιμητική τους, προσαρμόζοντας, μάλιστα, την οικονομική κρίση στις ιδέες αλλά και τις τιμές τους. Ολοι χρειαζόμαστε επειγόντως κάτι για να ξεχαστούμε...

Το εστιατόριο Breeder Feeder στον τελευταίο όροφο της γκαλερί The Breeder της οδού Ιάσωνος στο Μεταξουργείο, έχοντας προνοήσει για τους πελάτες καπνιστές, δημιούργησε έναν από τους πιο ζεστούς και διακριτικούς χώρους για κάπνισμα. Thanks, guys...

The Art of Sushi Το ανανεωμένο Sushi Bar της οδού Ατλαντος στο Παλαιό Φάληρο, που εγκαινιάζει μια σειρά από happenings, ανέθεσε στον καλλιτέχνη του τατουάζ Mike, διάσημο για τα σχέδιά του που είναι εμπνευσμένα από την ιαπωνική κουλτούρα, να σχεδιάσει ένα έργο τέχνης ειδικά για το χώρο. Design, καλό φαγητό και τέχνη συμβαδίζουν εδώ!

Παζάρι τέχνης και μόδας Οι επιβάτες του μετρό είδαν τον κόσμο της μόδας αλλά και καλλιτέχνες να τους κάνουν προσφορές στο μετρό του Συντάγματος, με σκοπό την ενίσχυση των παιδικών χωριών SOS. Ωραία πρωτοβουλία σε μια εποχή που και η τελευταία δεκάρα μετράει.

22 25 ΦΕΒΡΟΥαριου 2011

μερα νυχτα WWW.METROPOLISNEWS.GR

Βραδιά ανάγνωσης Ο Σαμψών Φύτρος, ο Γιώργης Χριστοδούλου, η Μαριάνθη Φωτάκη, ο Δημήτρης Χαλιώτης, ο Enke Fezollari, η Ελένη Μολέσκη, η Λίνα Καλπαζίδου και η Ελένη Παργινού βρέθηκαν το βράδυ της περασμένης Παρασκευής στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης, για να διαβάσουν ιστορίες. Και για την ακρίβεια, ιστορίες που έχουν δημοσιευτεί στα τεύχη των «Μητροπολιτικών Ιστοριών». Το κέρδος της βραδιάς ήταν διπλό. Αφενός συνειδητοποιήσαμε ότι εδώ και 2,5 χρόνια τα τεύχη των «Μητροπολιτικών Ιστοριών» είναι γεμάτα εξαιρετικά κείμενα, και αφετέρου ότι τα κείμενα αυτά μπορούν να ξεφύγουν από τα στενά όρια των σελίδων τους και να γίνουν προφορικές αφηγήσεις που αφορούν ένα ευρύτερο κοινό. Α.Δ.

θεμα

23

WWW.METROPOLISNEWS.GR

25 φεβρουαριου 2011

Στο υπόγειο του Bios δύο νέοι ηθοποιοί παρουσιάζουν την τραγική ιστορία μιας οικογένειας. Δύο ορόφους πιο πάνω, στο καφέ, συνάντησα τη Σύλβια Λιούλιου και μου εξήγησε γιατί διάλεξε τον «Πελεκάνο» να τη συντροφεύσει στην πρώτη της σκηνοθετική απόπειρα.

Ενας Πελεκάνος στην Πειραιώς Της Νατάσας Μαστοράκου

Ο «Πελεκάνος» ήταν το πρώτο έργο που διδάχτηκε η Σύλβια στη σχολή και ήταν σημείο αναφοράς για τη γνωριμία της με τον Ογκουστ Στρίντμπεργκ. Γι’ αυτό και το επέλεξε για να αρχίσει τη δική της πορεία στη σκηνοθεσία. Πριν από αυτό είχε βρεθεί στο πλευρό του Δημήτρη Λιγνάδη και του Γιάννη Χουβαρδά, ενώ πέρυσι επιμελήθηκε ένα θεατρικό αναλόγιο βασισμένο στο έργο «Πέφτοντας από τις σκάλες» του Χαράλαμπου Γιάννου. Οσο και αν η ίδια δεν θέλει να αυτοαποκαλείται σκηνοθέτιδα, με σπουδές στη Θεατρολογία Αθηνών, στο Royal Holloway University of London, στη δραματική σχολή του Γιώργου Κιμούλη, στη Royal Academy of Dramatic Art και με συνεργασίες με σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου, είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πρόσωπα που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον. Στην αρχή της συζήτησής μας τη ρωτάω πώς νιώθει που πρώτη φορά έχει αναλάβει την παραγωγή μιας παράστασης. «Είναι πολύ δύσκολο», μου απαντάει, «γιατί ο βαθμός του άγχους και της έκθεσης είναι μεγάλος. Οταν παίρνεις την ευθύνη στα χέρια σου και υπογράφεις κάτι με το όνομά σου, υπάρχει τεράστιος φόβος, αλλά για μένα ήταν πια μονόδρομος. Δεν υπήρχε δικαιολογία να αναβάλλω αυτό που είχα αποφασίσει από πολύ μικρή ότι θα κάνω στη ζωή μου». Ζητάω διευκρινίσεις για το πόσο μικρή αποφάσισε ότι θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο. «Από όταν άρχισα να συμμετέχω στο θεατρικό όμιλο του Αρσακείου, όπου πήγαινα σχολείο. Ημουν περίπου 12 χρόνων. Ο Δημήτρης Λιγνάδης είδε πρώτος την έφεσή μου στη σκηνοθεσία. Στο σχολείο έκανα και την πρώτη μου σκηνοθεσία, αλλά δεν πολυκαταλάβαινα τότε. Δεν ήταν στο συνειδητό επίπεδο όλο αυτό. Ακόμα είναι για μένα υπέρβαση να λέω ότι εί-

μαι σκηνοθέτιδα». Αρκετά χρόνια ύστερα από εκείνη την πρώτη παράσταση, η Σύλβια, που είναι σήμερα 30 χρόνων, ανέλαβε να δείξει στο αθηναϊκό κοινό τη δική της οπτική πάνω στον «Πελεκάνο» του Στρίντμπεργκ. Οπως ανακάλυψε αργότερα, αυτό το έργο εγκαινίασε τη θεατρική γραφή του συγγραφέα και ήταν το πρώτο που σκηνοθέτησε ο Μπέργκμαν όταν άρχισε να ασχολείται με το θέατρο. «Ολα αυτά, βέβαια, τα έμαθα μετά την επιλογή μου. Εγώ απλώς αγαπούσα πολύ αυτό το έργο, γιατί θεωρώ ότι κωδικοποιεί τον ενδοοικογενειακό πυρήνα. Εξηγεί τις μύχιες σκέψεις των ανθρώπων που συνυπάρχουν σε μια οικογένεια». Βασικό στοιχείο της παράστασης είναι η επιλογή της Σύλβιας να μας παρουσιάσουν το έργο μόνο δύο ηθοποιοί, σε αντίθεση με παρόμοιες προσπάθειες του παρελθόντος που επιλέχτηκε πλήρης θίασος. Εκφράζω την απορία μου για την επιλογή της και η Σύλβια είναι αφοπλιστικά ειλικρινής. «Η δυνατότητα να κάνεις τον ‘Πελεκάνο’ σε πλήρη διανομή σημαίνει ότι έχεις πίσω σου μια παραγωγή. Οταν δεν συμβαίνει αυτό, μοιραία δεν κάνεις πολυπρόσωπο έργο και επιλέγεις ένα συμβιβασμό. Αυτό το συμβιβασμό εγώ δεν μπορούσα να τον κάνω. Να απορρίψω δηλαδή το έργο λόγω έλλειψης παραγωγής. Και η εκπαίδευσή μου στην Αγγλία ήταν προς αυτή την κατεύθυνση. Καταρχάς να υπηρετείς το κείμενο. Εφευρίσκεις λοιπόν μια παραστατική φόρμα». Και γιατί άνδρες ηθοποιοί, ενώ τα πρόσωπα του έργου είναι η μητέρα, η κόρη, ο γιος και ο γαμπρός; «Οι άνδρες ηθοποιοί συμβολίζουν τον πατέρα και τον ίδιο το συγγραφέα. Ο πατέρας, αν και απών, είναι βασικό πρόσωπο του έργου και ο συγ-

γραφέας είναι πάντα πίσω από την πλοκή, καθώς ο Στρίντμπεργκ γράφει πάντα βιωματικά». Στην ουσία η παράσταση συνομιλεί πολύ με την αφήγηση. Είναι σαν να έχει τελειώσει η ιστορία του ‘Πελεκάνου’ και οι δύο ηθοποιοί ανεβαίνουν στο βάθρο τους για να την εξιστορήσουν. Το ρόλο των αφηγητών έχουν αναλάβει ο Λαέρτης Βασιλείου και ο Μίλτος Φιορέντζης. «Είναι δύο άνθρωποι που αγαπώ πάρα πολύ. Η επιλογή τους έγινε με αυτοματισμό. Τη δεδομένη στιγμή, άλλωστε, το έβρισκα πολύ επηρμένο να κάνω ακρόαση. Είναι πολύ σημαντικό στην πρώτη σου δουλειά να έχεις δίπλα σου ανθρώπους, οι οποίοι a priori σε εκτιμούν και σε στηρίζουν».

Info:

Kάθε Δευτέρα και Τρίτη στο υπόγειο του Bios. Μετάφραση: Ερι Κύργια, σκηνικά-κοστούμια: Aγγελος Μέντης, μουσική: Δημοσθένης Γρίβας, video: Χρήστος Δήμας

θεμα

24 25 φεβρουαριου 2011

WWW.METROPOLISNEWS.GR

μασ επεσε ο κυνοδο Η ΤΕΧΝΗ ΟΦΕΙΛΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΟΧΛΕΙ Είναι λοιπόν ο Κυνόδοντας μια ακόμα «ελληνική ταινία»; Ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου είναι η απάντηση μιας ολόκληρης μεταπολιτευτικής γενιάς, που μεγάλωσε με την τηλεόραση στο ρόλο της οικογένειας και τα διαφημιστικά σποτ στη θέση της πραγματικής ζωής. Και γι’ αυτό ενοχλεί τόσο πολύ και τόσο ακραία. Γιατί περιγράφοντας τον αυτισμό και την πτώση της πυρηνικής οικογένειας, ένα παγκόσμιο πλέον φαινόμενο που ακόμη θεωρείται θέμα ταμπού, καταγράφει ουσιαστικά και σε πολλές σκηνές της με επώδυνο χιούμορ το αποτέλεσμα μιας νέας τάξης πραγμάτων, χωρίς το φόβο της αντίπαλης ιδεολογίας που έχει καταρρεύσει από το 1989. Είναι λοιπόν μόνο ελληνική; Φυσικά και όχι. Γι’ αυτό και η παγκόσμια απήχηση του φιλμ. Μέσα από την -σε πρώτη ανάγνωση παράλογη- αλληγορία της μας ρίχνει κατά μέτωπον μπουνιές αντοχής, όπως ο πατέρας πετάει το dvd στη σεκιουριτού, καθιστώντας μας πλέον γνώστες του τέλους του κόσμου, όπως τον ξέρουμε. Καλό θα είναι να μην περιμένουμε από κανέναν παρά μόνο από το δικό μας ένστικτο αυτοσυντήρησης να μας πει πότε είναι ο σωστός καιρός να βγάλουμε τον κυνόδοντά μας. Πότε επιτέλους να διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας στη ζωή και όχι απλά στην επιβίωση. Αλήθεια, πόσοι πραγματικά αντέχουμε αυτό το ξεβόλεμα; Οχι πάντως οι πολέμιοι του φιλμ, που μέσα σε όλα τα άλλα βολέματά τους θα ήθελαν οι ταινίες απλά να διασκεδάζουν και να μην ενοχλούν. Ομως, η τέχνη οφείλει και να ενοχλεί. Γιατί μόνο έτσι ξυπνάει τις από καιρό κοιμισμένες ανάγκες μας για το καλύτερο. Τολμώ να πω ότι ο «Κυνόδοντας» είναι για μένα η καλύτερη σύγχρονη ελληνική ταινία, εξαιρετικά πετυχημένο και σαρκαστικό σχόλιο για τα χρόνια της μεταπολίτευσης και τις νέες αξίες-ορολογίες που προσθέσαμε στο λεξιλόγιό μας, για να συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε, κάτι που συμβαδίζει απολύτως ισότιμα με την παγκόσμια τάση για επανακαθορισμό των πάντων. Μία ταινία μοντέρνα, πολλαπλών αναγνώσεων και -γιατί όχι;- ένας σταθμός του πριν και του μετά του ελληνικού κινηματογράφου. Δικαιώνοντας το θεώρημα ότι δεν υπάρχει πιο αυστηρά πολιτικό από το απολύτως ιδιωτικό. Δικαίως, λοιπόν, έφτασε ως την πεντάδα των ξενόγλωσσων Οσκαρ. Τέλλος Φίλης

AΠO TΟ ULTREX ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ Από τις διαφημίσεις για σαμπουάν και τα βιντεοκλίπ του Σάκη Ρουβά μέχρι τα Οσκαρ. Ενα ψηλό αγόρι, 38 χρόνων σήμερα, που ο μπαμπάς του ονειρευόταν να τον δει μεγάλο μπασκετμπολίστα, όπως ήταν και ο ίδιος, προτίμησε να ρίξει τρίποντο στον κινηματογραφικό φακό. Γιος του βιρτουόζου μπασκετμπολίστα του Παγκρατίου και της Εθνικής, Αντώνη Λάνθιμου, ο Γιώργος αγάπησε από πολύ μικρή ηλικία όσο και ο πατέρας του το μπάσκετ, αλλά μετά το θάνατο της μητέρας του, στα 19 του χρόνια, αποφάσισε να εστιάσει στο πραγματικό του πάθος, το σινεμά. Πέφτοντας πάνω στο πάντα διορατικό βλέμμα του μέντορά του, Λάκη Λαζόπουλου, τυχαία πριν από χρόνια, όταν σε μια κοινή τους βόλτα με το αυτοκίνητο ο Λάνθιμος ξαφνικά άρχισε να κινηματογραφεί από τα παράθυρα τα ελαιόδεντρα στην άκρη του δρόμου, εντυπωσιάζοντας με το πάθος του και την οπτική του τον Λάκη. Ή τουλάχιστον έτσι λέει ο αστικός θρύλος. Το αποτέλεσμα ήταν, με την παρότρυνση του τελευταίου, ο Λάνθιμος να βρεθεί στη σχολή

Σταυράκου, παρακολουθώντας μαθήματα σκηνοθεσίας και από εκεί στο πλατό των «10 Μικρών Μήτσων» ως βοηθός σκηνοθέτη. Η στενή φιλική σχέση των δύο ανδρών και τα εντυπωσιακά αποτελέσματα της δουλειάς του Λάνθιμου στη διαφήμιση και το βιντεοκλίπ (έχει σκηνοθετήσει κλιπ για την Aegean, τη Nova, την Εμπορική, το Conn-X, την Toyota, το Ultrex, όσο και για το χώρο του τραγουδιού, οπτικοποιώντας από το «Αντεξα» του Σάκη Ρουβά μέχρι το τραγουδιστικό οπλοστάσιο της Χάρις Αλεξίου και της Ελλης Πασπαλά) έπεισε τον Λαζόπουλο να του εμπιστευτεί το τεχνικό μέρος (και τη συσκηνοθεσία στα credits) της τολμηρής ερωτικής κωμωδίας και ξεκάθαρα εμπορικών προθέσεων ταινία του, «Ο Καλύτερός Μου Φίλος». Ταυτόχρονα, ο Λάνθιμος, αν και αντικοινωνικός όπως περιγράφεται από το στενό του περιβάλλον, κατορθώνει να βρει κοινά σημεία ευαισθησίας και αισθητικών αναφορών με τη χρυσή εκδοχή της ελληνικής avant garde καλλιτεχνικής κοινότητας, όπως ο Δημήτρης Παπαϊωάννου και η ομάδα διοργάνωσης της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Η πρώτη του μεγάλου μήκους

25 WWW.METROPOLISNEWS.GR

25 φεβρουαριου 2011

δοντασ

ταινία «Κινέτα» (2005) αντιμετωπίζεται με καχυποψία από την πλειοψηφία των κριτικών, όμως ο ίδιος πεισμωμένος, προχωράει στον πασίγνωστο πλέον «Κυνόδοντα», με το θρίαμβό του στις Κάννες και εν συνεχεία στο Σαράγεβο, το Σίτζες, το Μόντρεαλ, το Μονπελιέ, τη Στοκχόλμη, την Τριέστη, το Δουβλίνο, κερδίζοντας μια αναγνώριση που δημιουργεί πόλωση και αντιπάθειες. Παραμονές των περυσινών πρώτων κινηματογραφικών βραβείων της νεοσύστατης Ελληνικής Κινηματογραφικής Ακαδημίας, κυκλοφορεί ανώνυμα στο Youtube βιντεάκι με μονταρισμένα αποσπάσματα της ταινίας, σε αντιπαραβολή με αποσπάσματα μιας μεξικάνικης ταινίας του 1973, από τον Αρτούρο Ριπστάιν του “El Castillo della Purenza”, σε ένα μοντάζ που υπερθεματίζει στην ομοιότητα σκηνών και ιδεών ανάμεσα στις δύο ταινίες και υπονοεί αθέμιτο «δανεισμό». Ζευγάρι στη ζωή με τη βραβευμένη στη Βενετία ηθοποιό Αριάν Λαμπέντ, μοιράζονται μια γυμνή ερωτική σκηνή στο κρεβάτι της ταινίας “Attenberg” της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη, ενώ στη συνέχεια σκηνοθετεί ο ίδιος τη μούσα του σε μια μοντέρνα διασκευή του αριστουργήματος

50.000 εισιτήρια είναι αρκετά; Μια μικρή συζήτηση με την Ειρήνη Σουγανίδου, γενική διευθύντρια της Feelgood Entertainment, εταιρείας διανομής του Κυνόδοντα.

του Τσέχοφ «Πλατόνοφ», που παίζεται αυτό τον καιρό στο Εθνικό Θέατρο σπάζοντας τα ταμεία, αλλά αποσπώντας αντιφατικές κριτικές. Με κύριο αρνητικό σχόλιο την εστετίστικη ψυχρότητα -σήμα κατατεθέν της σκηνοθετικής του ματιάς-, αλλά και τη συμπεριφορά του, εφόσον ούτε στην πρεμιέρα δέχτηκε να βγει στη σκηνή μαζί με τους ηθοποιούς του ούτε μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα Οσκαρ δέχτηκε να δώσει συνεντεύξεις, με συγκεκριμένες εξαιρέσεις ανθρώπων του ελέγχου και του χώρου του. Τάσος Θεοδωρόπουλος

Πολύ πριν ο «Κυνόδοντας» καταφέρει να φτάσει στη βραδιά των Οσκαρ, ένα μεγάλο μέρος του αθηναϊκού κοινού τον είχε ξεχωρίσει και είχε σπεύσει στο Αστυ ή το Μικρόκοσμο, για να παρακολουθήσει αυτή την ιδιόμορφη ελληνική οικογένεια. Πώς όμως φτάσαμε από τον Οκτώβριο του 2009 στο Φεβρουάριο του 2011; Αυτή και άλλες απορίες μού έλυσε η Ειρήνη Σουγανίδου, γενική διευθύντρια της Feelgood Entertainment. Η εταιρεία που είναι υπεύθυνη για τη διανομή του «Κυνόδοντα» σε Ελλάδα και Κύπρο εξέφρασε τη χαρά και την τιμή που μια τέτοια ταινία τούς εμπιστεύτηκε και μάλιστα στον πρώτο χρόνο λειτουργίας τους. Οπως ανέφερε η κ. Σουγανίδου: «Οι συζητήσεις για τη διανομή είχαν ξεκινήσει από το Μάιο του 2009. Μέχρι τον Οκτώβριο που ξεκίνησε η διανομή, η ταινία είχε βραβευτεί στο Φεστιβάλ των Καννών. Είχε ήδη μια πολύ γερή προίκα που λειτούργησε υπέρ της». Την ρωτάω αν από την πρώτη στιγμή είχαν καταλάβει την εξέλιξη που θα είχε η δημιουργία του Λάνθιμου. «Είχαμε αντιληφθεί ότι πρόκειται για κάτι πολύ ιδιαίτερο και ελπίζαμε να πάει καλά. Σε καμία περίπτωση, παρόλα αυτά, δεν περιμέναμε να φτάσει μέχρι τα Οσκαρ. Δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε τέτοια επιτυχία». Και με τα εισιτήρια τι έγινε; «50.000 για μια art house ταινία είναι πάρα πολλά. Τώρα γίνεται επανέκδοση, για να την δει και ο κόσμος που δεν κατάφερε τότε». Οπως μου εξηγεί η κ. Σουγανίδου, οι art house ταινίες, αυτές δηλαδή που δεν στοχεύουν στην εμπορική επιτυχία και προέρχονται κυρίως από νέους δημιουργούς, σπάνια πάνε τόσο καλά στην Ελλάδα. Ο «Κυνόδοντας» παρόλα αυτά μόνο με 4 κόπιες και δύο αίθουσες να τον προβάλλουν απέκτησε τη δική του φήμη στόμα με στόμα. «Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο στο σινεμά. Αυτό είναι που πρέπει να κρατήσουμε από την ιστορία με τον ‘Κυνόδοντα’. Πρέπει να πιστεύουμε σε αυτό που κάνουμε και να στηρίζουμε τους Ελληνες δημιουργούς. Η στρατηγική της Feelgood περιλαμβάνει τη στήριξη στη νέα γενιά σκηνοθετών. Αλλωστε, η συνταγή-επιτυχία στο σινεμά δεν έχει βρεθεί ακόμα». Τελειώνοντας ρωτάω την κ. Σουγανίδου αν οι Ελληνες προτιμούν να δημιουργούν εμπορικές ταινίες ή όχι; «Δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Οπως και σε όλο τον κόσμο έτσι και στη χώρα μας, δεν υπάρχουν προτιμήσεις. Οι επιλογές αγγίζουν όλη την παλέτα. Ο καθένας κάνει, και πρέπει να κάνει, αυτό που τον εκφράζει». Ν.Μ.

Μια τελετή, χιλιάδες ιστορίες Κάποτε ο Μάρλον Μπράντο έστειλε μια Iνδιάνα να παραλάβει το Οσκαρ του. Τα βραβεία καταξιώνουν τους νικητές, αλλά οι βραδιές των τελετών είναι το αλατοπίπερο της μυθολογίας του σινεμά. Το λαμπερό κόκκινο χαλί του Χόλιγουντ θα γεμίσει και πάλι σε δύο μέρες από σήμερα. Ας συντονιστούμε. Του Αλέξανδρου Χαντζή

Ηταν πριν από περίπου δέκα χρόνια, όταν στο σπίτι μου στο Αγρίνιο βάλαμε τον αποκωδικοποιητή της συνδρομητικής τηλεόρασης, που μετέδιδε ζωντανά την απονομή των Βραβείων Οσκαρ. Η μακρόχρονη και περίεργη επιθυμία μου να παρακολουθήσω την απονομή (περίεργη, μια και στο Αγρίνιο ελάχιστες ταινίες είχαν προλάβει να προβληθούν) έγινε πραγματικότητα. Και είμαι σίγουρος πως την ίδια περιέργεια θα είχαν και οι καθηγητές, όταν την επόμενη ημέρα με είδαν με πρησμένα μάτια και έτοιμο να κοιμηθώ. Το 2003 ήταν και η μόνη χρονιά που παρακολούθησα την τελετή και αυτό το μικρό περιστατικό μπήκε στη νοητή παγκόσμια βιβλιοθήκη ιστοριών που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τα Οσκαρ. Ας δούμε μαζί κάποιες από αυτές, λίγες ημέρες προτού ακουστεί ξανά η φράση “And the Oscar goes to...” Μια κάποια περιέργεια λοιπόν, σαν αυτή των καθηγητών μου, πρέπει να ένιωσε η Αλις Μπρέιντι το 1937, όταν είδε από την τηλεόρασή της, μπροστά από την οποία καθόταν με σπασμένο αστράγαλο, να βραβεύεται και να παραλαμβάνει το Οσκαρ εκ μέρους της ένας άσχετος τύπος. Ο μυστηριώδης κύριος

και το αγαλματίδιο δεν βρέθηκαν ποτέ. Οχι, κορόιδο ήταν... Τι να πει βέβαια και ο Πολωνός Ζμπίγκνιου Ριμπουτσίνσκι, όταν το 1983, μετά τη βράβευσή του για την καλύτερη μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων, αποφάσισε να ανάψει ένα τσιγάρο. Στην αίθουσα δεν ξαναγύρισε ποτέ, αφού στην προσπάθειά του να ξαναμπεί, οι υπεύθυνοι ασφαλείας τον εμπόδισαν. Ο λόγος; Φορούσε ελβιέλες και δεν μιλούσε καλά αγγλικά. Μια κλωτσιά σε ένα φύλακα τον οδήγησε στο κελί, όπου πέρασε το υπόλοιπο της βραδιάς. Τα αυγά και τα πασχάλια έχασαν οι υπεύθυνοι το 2000, όταν τα 55 αγαλματίδια έκαναν φτερά μια εβδομάδα πριν από την απονομή των βραβείων. Ηρωας της τελετής έγινε ο Ουίλι Φούλγκιαρ, κάτοικος του Λος Αντζελες, που ανακάλυψε τα αγαλματάκια στα σκουπίδια του σπιτιού του και τα πήγε στην Ακαδημία εντός χρόνου. Αργότερα αποδείχτηκε ότι τα είχε κλέψει ο αδελφός του και τα είχε πετάξει. Τι να πεις; Εκτός από αυτές τις χιλιάδες μικρές ιστορίες, την παράσταση κλέβει συχνά η αντίδραση των ηθοποιών που βραβεύονται. Ετσι, είναι αδύνατο να ξεχάσουμε τη χρονιά του 1997, όταν δυο φίλοι από την Βοστώνη, ο Μπεν Αφλεκ και ο Ματ Ντέιμον, κέρδισαν το Οσκαρ Καλύτερου

Σεναρίου για την ταινία «Ο ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ». Γύρω στα 20 και οι δύο, συνοδευόμενοι στην τελετή από τις μαμάδες τους, έκαναν τον κόσμο άνω κάτω με τις φωνές και τα εφηβικά «ευχαριστώ» τους. Την ίδια χρονιά ο σκηνοθέτης του «Τιτανικού», Τζέιμς Κάμερον, αναφωνούσε την ατάκα “I’m the king of the world”, μια και η ταινία του κατάφερε να μαζέψει έντεκα Οσκαρ (όσα και το «Μπεν Χουρ» και μετέπειτα «Ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά»). Αξέχαστη θα μείνει όμως και η βράβευση του Ρομπέρτο Μπενίνι το 1998 για το αριστούργημά του «Η Ζωή Είναι Ωραία». Η Σοφία Λόρεν, που απένειμε το Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, προσπέρασε κάθε τυπι-

κότητα και απλά φώναξε «Ρομπέρτο!» με τον Ιταλό σκηνοθέτη να ανεβαίνει στα καθίσματα του θεάτρου και να περπατάει πάνω τους για να ανέβει στη σκηνή. Οσο για το «δικό μου» 2003, την παράσταση έκλεψε ο Μάικλ Μουρ (Οσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ για το «Ακήρυχτος Πόλεμος»), που «τα έχωσε» στον Πρόεδρο Μπους για τον πόλεμο στο Ιράκ, με το κοινό να επευφημεί και να γιουχάρει παράλληλα. Την ίδια χρονιά δόθηκε και το μεγάλο φιλί από τον Αντριαν Μπρόντι στη Χάλι Μπέρι, μια σκηνή που έχει μείνει στην ιστορία. Ο πρωταγωνιστής του «Πιανίστα», βραβευμένος μόλις με το Οσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου, αποφάσισε να μοιραστεί τη χαρά του με την Μπέρι, που του απένειμε το βραβείο, με αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο. Οσο για την τελετή αυτή καθ’ αυτή, ετοιμάζεται μήνες ολόκληρους και η ημερομηνία

της έχει αναβληθεί μόνο σε τρεις περιπτώσεις. Το 1938, όταν καταστροφικές πλημμύρες έπληξαν το Λος Ατζελες και καθυστέρησαν την τελετή για μια εβδομάδα. Το 1968, όταν η κηδεία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ μετακίνησε την τελετή δυο ημέρες αργότερα από το προκαθορισμένο. Το 1981, όταν η τελετή άργησε ένα εικοσιτετράωρο λόγω της απόπειρας δολοφονίας του Προέδρου Ρίγκαν. Τέλος, το 2003, η τελετή αναγκάστηκε να τροποποιηθεί, όταν λίγες ημέρες νωρίτερα ο αμερικανικός στρατός είχε εισβάλει στο Ιράκ. Και αν όσοι κερδίζουν μένουν στην ιστορία του κινηματογράφου ως οι καλύτεροι του είδους τους, υπάρχουν και άλλοι τόσοι που θεωρούνται αδικημένοι. Σε μια τέτοια ψηφοφορία έβαλε η εταιρεία διαφήμισης κινηματογράφου Pearl & Dean τους διαδικτυακούς

αναγνώστες της, όπου τους κάλεσε να ψηφίσουν τις δέκα πιο αδικημένες ταινίες στη ζωή των Οσκαρ. Την πρωτιά κέρδισε η ταινία «Τελευταία Εξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ» (1994), ενώ ακολουθούν οι ταινίες: «Η Εκτη Αίσθηση» (1999), Fight Club (1999), «Μπλέιντ Ράνερς: Ομάδες Εξόντωσης» (1982), «Μια Υπέροχη Ζωή» (1946), «Η Μεγάλη Απόδραση» (1963), «Ο Ταξιτζής» (1976), «Ψυχώ» (1960), «Τραγουδώντας στη Βροχή» (1952), «ΣΟΣ: Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα» (1964). Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα βραβεία Οσκαρ έχουν καταφέρει να αποτελούν την ανώτατη διάκριση μιας ταινίας και κάθε χρόνο να εμπλουτίζουν την ιστορία τους με δεκάδες μικρά περιστατικά. Εξάλλου, όπως είπε και ο Φεντερίκο Φελίνι, «το Οσκαρ είναι η ανώτατη διάκριση στη μυθολογία του κινηματογράφου».

VINIETA

28 18 ΦΕΒΡουαριου 2011

WWW.METROPOLISNEWS.GR

φΑΒΟΡΙ ΚΑΙ ΑΟΥΤΣΑΙΝΤΕΡ Μια ματιά στα φαβορί και τα αουτσάιντερ της φετινής τελετής των Οσκαρ, με άξονα βέβαια την τρομερή ιδιαιτερότητα του δικού μας «Κυνόδοντα».

Τα φετινά Οσκαρ, πέρα από το συνηθισμένο ενδιαφέρον, παρουσιάζουν για εμάς τους Ελληνες κινηματογραφόφιλους μια πολύ συγκεκριμένη ιδιαιτερότητα. Αυτή λέγεται «Κυνόδοντας» και είναι η ελληνική υποψηφιότητα για το Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Τα στοιχήματα στο διαδίκτυο δίνουν και παίρνουν με την ταινία “Biutiful” του Αλεχάντρο Γκονζάλεζ Ιναρίτου να κερδίζει στα προγνωστικά. Επίσης, μεγάλες πιθανότητες δίνουν οι μπούκερς στην ταινία “In a Better World”, εκπρόσωπο της Δανίας, σε σκηνοθεσία Σούζαν Μπιέρ. Βέβαια όλα αυτά στα χαρτιά, μια και συχνά τα μέλη της Ακαδημίας αρέσκονται σε εκπλήξεις. Οσο για τις άλλες κατηγορίες, η μάχη προσανατολίζεται σε συγκεκριμένες κατηγορίες, αφού αρκετά βραβεία θεωρούνται κλειδωμένα. Κάποια από αυτά είναι τα Βραβεία των Ερμηνειών. Οπως όλα δείχνουν, ο Κόλιν Φερθ θα είναι ο εκλεκτός της Ακαδημίας για τον Α΄ Ανδρικό Ρόλο, αφήνοντας πίσω το βγαλμένο χέρι του Τζέιμς Φράνκο («127 Ωρες»), τη δύσκολη πληροφορική του Τζέσε Αϊζενμπεργκ (“The Social Network”), τα πιστόλια του Τζεφ Μπρίτζες («Αληθινό Θράσος») και την ελεύθερη πτώση του Χαβιέ Μπαρδέμ (“Biutiful”). Οσο για το Βραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου, εκεί η

Νάταλι Πόρτμαν («Μαύρος Κύκνος») λογικά θα κάνει περίπατο. Αφωνη άφησε τη συγκεκριμένη στήλη η συνεχόμενη μη επιλογή της Εμα Γουάτσον (ξέρετε, η Ερμιόνη της σειράς ταινιών «Χάρι Πότερ») για τις φετινές υποψηφιότητες -δεν πειράζει, Εμα, ξέρεις ότι εμείς σε λατρεύουμε. Οσο για τους Β΄ Ρόλους, εκεί μάλλον θα λάμψουν τα αστέρια των Κρίστιαν Μπέιλ και Μελίσσα Λίο της ταινίας “The Fighter”. Τώρα, αν τύχει να κάνουμε και κανένα λάθος στα στανταράκια, συμπαθάτε μας. Το πράγμα ξεκινάει να γίνεται δύσκολο για τις «καυτές» κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας. Στη θέση σας δεν θα τα ακούμπαγα με τίποτα. Οι καιροί είναι δύσκολοι και ένας επερχόμενος κουβάς σίγουρα δεν θα ήταν και ό,τι καλύτερο. Στο Καλύτερης Ταινίας, οι μπούκερς δείχνουν «Ο Λόγος του Βασιλιά», αλλά το “The Social Network”, ο «Μαύρος Κύκνος» και το «Αληθινό Θράσος» δεν θα είναι αμελητέοι αντίπαλοι. Στο Σκηνοθεσίας, το φαβορί Ντέιβιντ Φίντσερ (“The Social Network”) δεν μοιάζει τόσο ανίκητο όσο νομίζαμε στην αρχή, με τον Τομ Χούπερ («Ο Λόγος του Βασιλιά») να κερδίζει συνεχώς έδαφος. Οσον αφορά τα εξω-βραβευτικά στοιχεία της βραδιάς, ενδιαφέρον θα έχει η χημεία του ζευ-

γαριού Αν ΧάθαγουεϊΤζέιμς Φράνκο, που έχουν αναλάβει την παρουσίαση της βραδιάς. Εκεί πάντα πλανάται το φάντασμα του Μπίλι Κρίσταλ, του πιο επιτυχημένου παρουσιαστή των Οσκαρ. Ευτυχώς όμως δεν υπάρχει βραβείο γι’ αυτό. Επίσης, η εμφάνιση ή μη του δημοφιλούς street artist Banksy είναι ένα από τα πικάντικα σημεία της βραδιάς. Ο σκηνοθέτης του υποψήφιου ντοκιμαντέρ “Exit Through the Gift Shop” δεν εμφανίζεται ποτέ δημόσια με ακάλυπτο το πρόσωπό του και η πιθανότητα να σκάσει μύτη με μάσκα είναι άκρως ενδιαφέρουσα. Ολες αυτές οι προβλέψεις και οι εικασίες θα γίνουν παρελθόν, βέβαια, όταν τα φώτα ανάψουν και άλλη μία τελετή της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου ξεκινήσει. Και όπως έλεγε και η Δάφνη Μπόκοτα στους διαγωνισμούς της Eurovision λίγο πριν μπει η ελληνική συμμετοχή: «Καλή επιτυχία, Γιώργο!» Α.Χ.

θεμα

30 25 φεβρουαριου 2011

Κείμενο: Ηλίας Κολοκούρης Σκίτσο: Τιμολέων Μπατσαούρας

Το φθινόπωρο που μας πέρασε, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αγρα η μετάφραση του Δ. Ν. Μαρωνίτη. Από άποψη ύφους και στίχου παρακολουθεί τη νεωτερική ποίηση. Διακρίνει κανείς το λόγο του Μίλτου Σαχτούρη, του Γιώργου Χειμωνά και του Τίτου Πατρίκιου. «Η πρότασή μου με την Ιλιάδα ήταν αντί του εξωτερικού ρυθμού να φτάσουμε σε έναν ελεύθερο στίχο, με δικό του ρυθμό, εσωτερι-

24 Ελληνίδες πρωταγωνίστριες διαβάζουν ισάριθμες ραψωδίες της Ιλιάδας. Σε καινούργια μετάφραση του Δ. Ν. Μαρωνίτη. Νέα πρόσωπα γεμίζουν την αίθουσα εκδηλώσεων του Εθνικού Θεάτρου. Αυτή η απόλαυση της ακρόασης αποτέλεσε αφορμή για μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον κορυφαίο μεταφραστή.

WWW.METROPOLISNEWS.GR

Ιλιάς Εξ Ακοής κό». Και όντως αυτό συμβαίνει, πολύ περισσότερο αν δεις επί σκηνής την Ιλιάδα. Μια σκηνική μυσταγωγία συμβαίνει κάθε Πέμπτη. Παρακολουθείς την ανάσα του λόγου, το κόμπιασμα, την αναστολή της εκφοράς. Διαφορετικό ρυθμό βγάζει μια ραγδαία πολεμική σύγκρουση και μια ειρηνική σκηνή, όπως είναι ο σπαρακτικός διάλογος Εκτορα και Ανδρομάχης στην Ζ’ ραψωδία -που ανέγνωσε η Φιλαρέτη Κομνηνού. Η Λένα Κιτσοπούλου συνδύασε τρομερά το τραγούδι «Θα με δικάσει» του Δημήτρη Λάγιου με ρεμπέτικα, στη θρηνητική ραψωδία Ρ. Ένα ύφος κυμαινόμενο ανάμεσα στο υψηλό και το νατουραλιστικό. «Τα πράγματα αγγίζουν το χώμα, τον πηλό. Αυτού του είδους τη διακίνηση, την ένταση ανάμεσα στους δύο τρόπους προσπάθησα να προσδώσω στη μετάφραση», μας είπε ο ομότιμος καθηγητής Δημήτρης Μαρωνίτης. «Ενα μοντέρνο και μεταμοντέρνο έπος, παραβατικό εν πολλοίς σε σχέση με αυτό που φανταζόμαστε ότι ήταν τα έπη που συγκροτούσαν τον Τρωικό Πόλεμο». Ωστόσο, η νεωτερική ποίηση προκύπτει φυσικά και αβίαστα, διόλου κουρντισμένα, σχεδόν απρόβλεπτα. Ο λόγος ρέει φυσικά (ενώ είναι τεχνητός) συνάδοντας προς τον ακροαματικό χαρακτήρα της μετάφρασης.

Μια Ιλιάδα διαθέσιμη, απολαυστική «Πάει κανείς να διαβάσει το πρωτότυπο κείμενο και το ακούει!» μας εξηγεί ο κ. Μαρωνίτης. Και αυτή η διαθεσιμότητα μέσα από την ακρόαση έχει ελκύσει πολύ κόσμο στις αναγνώσεις που γίνονται κάθε Πέμπτη. Παιδιά ενθουσιασμένα αλλά και φοιτητές γεμίζουν με προσήλωση την αίθουσα εκδηλώσεων. «Το ετερόκλιτο κοινό που βλέπεις, ξαφνικά σαν να ανοίγει τα αυτιά του. Ανακαλύπτουν την απόλαυση της ακροαματικότητας, τολμώ να πω ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος για μένα». Αλλωστε, δεν είναι διατακτική η κατάσταση, δεν υπάρχει κάτι το υποχρεωτικό. «Εχω την εντύπωση ότι είναι περισσότερο μια ανώνυμη μετάφραση παρά επώνυμη, από την άποψη ότι αφήνει το ίδιο το κείμενο να προβληθεί ως αποτέλεσμα», καταλήγει ο κ. Μαρωνίτης. Μια ελευθερία φαντασιακή ενεργοποιείται με την ακρόαση, δίχως κανόνες οπτικοποίησης. «Ενα έπος το οποίο στη σύνταξή του είναι ανοιχτό. Ανοιχτό αν θέλεις στα δύο όριά του. Η αρχή του είναι εντελώς περιστατική, ένας περίεργος καβγάς -δεν καταλαβαίνει κανείς-, είναι δυνατόν από εκεί να ξεκίνησε ο περίφημος Τρωικός Πόλεμος; Τι κόλπο είναι αυτό με το γυναικοκαβγά του Αγα-

31 WWW.METROPOLISNEWS.GR

μέμνονα και του Αχιλλέα; Ασυντέλεστο το τέλος, δεν ολοκληρώνεται μαζί με τον Τρωικό Πόλεμο. Κόβεται ουσιαστικά, τελειώνει και δεν τελειώνει». Και όντως, αυτή η ελεύθερη ανάγνωση δένει με την ελευθερία που σου δίνει η ίδια η Ιλιάδα στη δομή της. Τα μεγάλα θέματα του Τρωικού Πολέμου μένουν ανοιχτά, εκκρεμούν. Λείπει η άλωση της Τροίας, λείπει ο θάνατος του ίδιου του Αχιλλέα. Είναι ένα έπος που οδηγεί σε μια προσοικείωση άλλου τύπου απ’ ό,τι συμβαίνει συνήθως με τα λεγόμενα κλασικά έργα, που μάλλον τα αισθανόμαστε σε μια απόσταση από εμάς. Απόδειξη αυτού και η ατάκα μικρού μαθητή που έπιασε το αυτί μου: «Μου άρεσε, δεν βαριόμουν όπως στο σχολείο».

Η Ιλιάδα και οι νέοι Η προσοικείωση του κλασικού από τους νέους τι αντιδράσεις προκαλεί στο μεταφραστή που έδωσε δωρεάν την Ιλιάδα του για να παιχτεί επί σκηνής; «Και οι συντελεστές και οι ηθοποιοί δωρεάν συμμετέχουν. Με συγκίνησαν ιδιαίτερα τα παιδιά στο κοινό. Προσήλθαν με μία απίστευτη προσήλωση και σιωπή», απαντά ο κ. Μαρωνίτης. «Παιδάκια που αλλιώς θα μπορούσαν να δυσφορούν και να αρχίζουν τα παιχνίδια μεταξύ τους. Ας μην προσπαθήσουμε να το εξηγήσουμε με ένα σχολαστικό ορθολογισμό. Θαρρώ πως οφείλεται σε αυτόν τον εντελώς ιδιαίτερο χαρακτήρα του ιλιαδικού έπους. Ωρες-ώρες το πράγμα μοιάζει να αγγίζει τα όρια της αφέλειας. Μιας αγνότητας που μας πάει λίγο στο παραμύθι. Το παραμύθι το αγαπάνε τα

25 φεβρουαριου 2011

παιδιά. Λίγο λοξά, παραπλανητικά, σε νεότερους ακροατές ανοίγει μια πόρτα άλλη, απελευθερωτική σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο προσλαμβάνουν αυτό το ποίημα. Αυτό είναι το άλλοθι της Ιλιάδας, το αφελές σχεδόν στοιχείο. Αποκαλύπτεται ότι τα φαινόμενα δεν είναι καθόλου έτσι. Καθ’ οδόν εκβάλλουν πάντα σε κάτι τραγικό. Εναν πόλεμο όπου θύτες και θύματα διαδέχονται ο ένας τον άλλο με ταχύτητα, αυτός που ήταν θύτης πριν από δέκα στίχους γίνεται θύμα τώρα. Επομένως, το άλλο όριο είναι μία στοχαστική ωριμότητα για την οποία φαίνεται ότι σε μία ορισμένη ηλικία δεν χρειάζεται εκλογίκευση. Ποίηση είναι, μυθοπλασία, ένας περίεργος πόλεμος χωρίς νικητές και ηττημένους. Τι σόι πόλεμος είναι αυτός; Ενας πόλεμος ο οποίος καταλήγει σε διπλό πένθος, που μοιράζεται ισότιμα ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα». Αλλωστε, η Ιλιάδα στη δομή της έχει κάτι το κινηματογραφικό ίσως. Υπάρχουν μαρτυρίες πως μέχρι και ο Αϊζενστάιν άντλησε από τις τεχνικές της. Ο κ. Μαρωνίτης γοήτευε τους φοιτητές του στο ΑΠΘ. Τον ρωτάω αν θα ήθελε να κάνει λίγο μάθημα όταν τελειώνει η επί σκηνής ανάγνωση. «Και ναι και όχι», απαντά. «Θα κάνω τώρα κατ’ ανάγκη το κλείσιμο, το οποίο θα είναι ένα μεικτό πράγμα. Μια απελευθερωμένη μορφή μικρής διδασκαλίας. Σε μια εφαρμογή, η οποία ουσιαστικά θα περιστρέφεται γύρω από το ζεύγος αίσθηση και παραίσθηση». Αλλά δεν μας λέει περισσότερα, «μην χαλάσω την έκπληξη που κρατώ για τις 7 Απριλίου».

Το υποσυνείδητο μέσα στη μετάφραση Πριν αφήσω τον κ. Μαρωνίτη να συνεχίσει τον Αίαντα του Σοφοκλή που ετοιμάζει, τον ρωτάω συγκεκριμένα για την εμπειρία της μετάφρασης. «Βγήκαν στην επιφάνεια αντιδράσεις και υποσυνείδητες και ασυνείδητες. Με εξάντλησε μέχρι επικίνδυνου σημείου η μετάφραση της Ιλιάδας, επειδή καθ’ οδόν, χωρίς να το καταλαβαίνω, δεν έφταναν τα συνειδησιακά μου αποθέματα. Το κείμενο με τραβούσε κανονικά. Και στο υποσυνείδητο και στο ασυνείδητο. Πολύ απότομες κάποτε προσγειώσεις σε χυδαίες σχεδόν λέξεις βγήκαν από αυτό το υπέδαφος. ‘Ο νόστος μας πάει περίπατο’: Θα έβαζα αυτήν τη φράση; Υπάρχουν λέξεις-σήματα, η προσφώνηση της Θέτιδας στον Αχιλλέα. ‘Αγόρι μου’, του λέει, μια προσφώνηση ακατανόητη αν δεν σκεφτεί κανείς την κρυμμένη στο υποσυνείδητο εμπειρία ζωής που παρεισέφρησε ενώ μετέφραζα. Και μπορώ να σε βεβαιώσω ότι υπάρχει. Εκ των υστέρων την ανακάλυψα. Ηταν η τρυφερότερη προσφώνηση της μάνας μου. Ολα αυτά γίνονταν καθ’ οδόν, χωρίς να τα καταλαβαίνω. Νομίζω ότι είναι στοιχεία τα οποία ίσως εξηγούν τη σημερινή πια απήχηση που μπορεί να έχει το έργο αυτό».

Θεμα

32 25 φεβρουαριου 2011

WWW.METROPOLISNEWS.GR

Ξεπερνώντας τα φαντάσματα της Ειρήνης Σουργιαδάκη

Αρτι αφιχθέν και έτοιμο για «κατέβασμα». Το νέο άλμπουμ των Radiohead, το “The King of Limbs”, είναι εύκολο να το βρεις, να το ακούσεις, να το απολαύσεις. Η πολιτική τους είναι συνεπής με τη μόδα της ελεύθερης διακίνησης μουσικού υλικού και το όνομά τους αρκετά βαρύ για να σφραγίσει αυτή την τάση. Για δεύτερη φορά.

Την κυκλοφορία του νέου δίσκου των Radiohead την πληροφορηθήκαμε λίγες μόλις ημέρες προτού πραγματοποιηθεί. Κυκλοφορία αρχικά ηλεκτρονική -κατά τις επιταγές της εποχής- την οποία θα διαδεχτεί έκδοση σε CD και βινύλιο, που μπορεί κανείς να προ-παραγγείλει μέσω του επίσημου site του γκρουπ, αφού δεν αναφέρεται πουθενά εταιρεία παραγωγής ή διανομής. Εναντι λίγων δολαρίων -και άρα ακόμα λιγότερων ευρώ- μπορεί κανείς να κατεβάσει τα οχτώ τραγούδια του “The King of Limbs” στον υπολογιστή του. Η πρακτική αυτή δεν είναι κάτι νέο, δεν είναι πλέον κάτι επαναστατικό στην αγορά της μουσικής βιομηχανίας. Είναι όμως κατά κοινή παραδοχή μια προσαρμογή στις νέες απαιτήσεις των καταναλωτών-ακροατών. Και είναι ένας τρόπος να διαχειρίζονται πλέον τα γκρουπ το υλικό τους χωρίς διαμεσολαβήσεις, να το διαθέτουν κατά βούληση και επιθυμία έναντι του αντίτιμου που θα ορίσουν. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας των συγκροτημάτων με το κοινό τους πιο άμεσος, που αρχίζει μάλλον να γενικεύεται τώρα πια που το διαδίκτυο και οι νέες τεχνολογίες μικραίνουν τις αποστάσεις που χωρίζουν τον κόσμο. Σε μια εποχή όπου το βινύλιο, το CD, το βιβλίο και ακόμα περισσότερο τα DVD ή οι βιντεοκασέτες αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα φετίχ και αντικαθίστανται από τις αντίστοιχες άυλες και ηλεκτρονικές μορφές τους, το νόημα επιστρέφει ξανά στην ουσία, όλα τα άλλα είναι πολυτέλεια. Επιστρέφουμε στην επιθυμία της απόλαυσης

που προκύπτει από εμπειρία της καλλιτεχνικής δημιουργίας και όχι από την απόκτηση. Αλλά, επειδή ως άνθρωποι -όντα με αδυναμίες- δεν είναι πάντα εύκολο να αποχωριστούμε τα αντικείμενα που έχουμε νοητικά και συναισθηματικά συνδέσει με αυτές τις απολαύσεις, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για όλους. Εκτός από το downloading, η προπαραγγελία αφορά ίσως το πρώτο (όπως αναφέρει το site) Newspaper Album, το οποίο πε-

ριλαμβάνει δύο 10ιντσα βινύλια, ένα CD και ένα ψηφιακό download, συμβατό με όλα τα καλά players. Σχετικά με το artwork τώρα, στην ίδια συσκευασία περιλαμβάνονται αρκετά μεγάλα κομμάτια και 625 πολύ μικρά, μέσα σε ειδική θήκη. Η ουσία όμως της ηχητικής εμπειρίας βρίσκεται στις ενδιαφέρουσες και μελωδικές ηλεκτρονικές συνθέσεις, στις προσεγμένες ενορχηστρώσεις, στην κατά περιστάσεις jazzy ή σπαρακτική φωνή του Thom Yorke, και ακόμα στα πιο κλασικά κομμάτια με τις rock εμμονές τους, στις παύσεις, στους σταθερούς ήχους και στις επαναλήψεις, που ξέρουν τόσο καλά να χρησιμοποιούν για να γοητεύσουν. Σε μια ακουστική κιθάρα με φωνή, σε ένα πιάνο μόνο. Και όλα αυτά συντίθενται σε ένα αισθητικό αποτέλεσμα που σε αφήνει λίγο με το χέρι απλωμένο. Για επαφή, για βοήθεια, για συνέχεια, για ένα άγγιγμα που θα μας πάει παρακάτω. Εχω την εντύπωση πως κανέναν δεν θα απογοητεύσουν οι Radiohead με αυτόν το δίσκο, τόσο στο επίπεδο της πολιτικής τους όσο και μουσικά. Με έντονο το ηλεκτρονικό στοιχείο που εισήγαγαν με το “Kid A” μία δεκαετία νωρίτερα, ακολουθούν δρόμους πειραματισμού, αλλά και κλασικές τους συνταγές, ωστόσο η φωνή του Thom Yorke με τις εναλλαγές της από κομμάτι σε κομμάτι σε κάνει να μην θέλεις να τελειώσει η ακρόαση. Ολα φρέσκα κομμάτια και όλα ξεχωριστά, προσωπικά αγάπησα χωρίς δεύτερη σκέψη το “Give Up the Ghost”.

θεμα

33

WWW.METROPOLISNEWS.GR

4 φεβρουαριου 2011

Ανθρωποι-μηχανές: 0-2 Η τεχνητή νοημοσύνη δεν περιορίζεται πλέον στο να κερδίζει τον Κασπάροφ σε μερικές παρτίδες σκάκι. Τα βάζει με τους ανθρώπους στα πιο περίπλοκα τηλεπαιχνίδια γνώσεων και τους κερδίζει με ευκολία. Του Ανδρέα Γιαννόπουλου

Την προηγούμενη εβδομάδα ο υπερυπολογιστής Watson της IBM κέρδισε τους δύο καλύτερους παίχτες του αμερικανικού τηλεπαιχνιδιού γνώσεων ονόματι “Jeopardy!”. Εγινε έτσι το δεύτερο κομπιούτερ που καταφέρνει να νικήσει τον άνθρωπο, αφού πρώτα ο Deep Blue είχε επιβληθεί το 1997 του Γκάρι Κασπάροφ στο σκάκι. Βασική διαφορά πως τώρα είχε την ικανότητα να καταλαβαίνει και να απαντά στον ανθρώπινο λόγο, διαδικασία που απαιτεί υψηλή τεχνητή νοημοσύνη. Ο τρόπος που παίζεται το “Jeopardy!” είναι απλός. Ο παρουσιαστής της εκπομπής δίνει μία λέξη ή φράση και οι παίχτες πρέπει να βρουν την ερώτηση. Για παράδειγμα, σε ένα γύρο η απάντηση ήταν: «Tα βεδικά, που χρονολογούνται τουλάχιστον 4.000 χρόνια πριν, ήταν η πρώτη διάλεκτος αυτής της παραδοσιακής γλώσσας της Ινδίας», και ο Watson βρήκε πρώτος την ερώτηση: «Tι είναι τα σανσκριτικά;» Σε έναν άλλο γύρο, η απάντηση ήταν: «Aυτά που κατηγορεί ένας φτωχός εργάτης», και η ερώτηση που πάλι βρήκε ο υπολογιστής ήταν: «Tι είναι τα εργαλεία;» Η δεύτερη περίπτωση είναι και η πιο δύσκολη να απαντηθεί από ένα κομπιούτερ, που έχει συνηθίσει να του «μιλάνε» σε κωδικοποιημένες γλώσσες χωρίς λογοπαίγνια, υπαινιγμούς, ειρωνείες κλπ. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησαν οι προγραμματιστές της εταιρείας στα τέσσερα χρόνια που ανέπτυσσαν το πρόγραμμα: να κάνουν μία μηχανή να έχει εγκυκλοπαιδικές γνώσεις σε πολλούς διαφορετικούς τομείς, να καταλαβαίνει σχήματα λόγου, να τα επεξεργάζε-

ται γρήγορα και με ακρίβεια και να απαντά άμεσα. Και τα κατάφεραν πολύ καλά, αφού ο Watson κέρδισε με ευκολία τους δύο καλύτερους παίχτες στην ιστορία του διαγωνισμού, τους Ken Jennings και Brad Rutter. Για να πετύχουν το στόχο τους χρησιμοποίησαν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Ο Watson, που έχει το μέγεθος ενός μικρού δωματίου, αποτελείται από 90 servers με συνολικά 2.880 επεξεργαστικούς πυρήνες, 16 TBytes μνήμης και 200 εκατ. αποθηκευμένες σελίδες. Οταν κληθεί να απαντήσει σε ένα ερώτημα, το σύστημα παράγει αναρίθμητα εναλλακτικά σενάρια, τα οποία βαθμολογεί με μια αντίστοιχη πιθανότητα επιτυχίας. Η τελική απάντησή του είναι αυτή που συγκεντρώνει το υψηλότερο σκορ. Οπως είναι φυσικό, η διαδικασία παράγει και λάθη και ο Watson έκανε αρκετά. Η νίκη του, ωστόσο, δικαιώνει την προσπάθεια των επιστημόνων να αναπτύξουν την τεχνητή νοημοσύνη προς όφελος του ανθρώπου. Οι απλοί μαθηματικοί υπολογισμοί που πριν από 14 χρόνια κέρδισαν τον παγκόσμιο πρωταθλητή στο σκάκι έγιναν ικανότητα κατανόησης της ανθρώπινης γλώσσας. Η μέρα που θα συζητάμε με ένα ρομπότ στο σαλόνι μας μπορεί να αργεί πολύ ακόμα, όμως μία μηχανή αναζήτησης στο ίντερνετ που θα δίνει πάντα τη σωστή απάντηση σε ό,τι ψάχνουμε είναι αρκετά πιο εφικτή. Οπως και ένα εργαλείο που θα βοηθάει επιστήμονες να κάνουν πιο σωστά τη δουλειά τους. Αυτή θα είναι εξάλλου και η τύχη του Watson: θα δωριστεί σε ιατρικές σχολές, για να βοηθήσει μεταξύ άλλων στην καλύτερη διάγνωση των ασθενειών.

θεμα

34 25 φεβρουαριου 2011

WWW.METROPOLISNEWS.GR

Πορτοκαλί κορδέλα

Του Αλέξανδρου Χαντζή

Η 1η Μαρτίου είναι μια ημέρα αφιερωμένη στην ενημέρωση για μια ψυχική ασθένεια που αποτελεί ταμπού στο δυτικό κόσμο. Που εξισώνεται με την αυτοκτονικότητα. Που καταδικάζεται κοινωνικά χωρίς να εστιάζει κανείς στη σημασία και την επικινδυνότητά της. Το όνομα αυτής: αυτοτραυματισμός. Τι είναι αυτό που συνδέει τον Τζόνι Ντεπ με την Πριγκίπισσα Νταϊάνα, την Αντζελίνα Τζολί με τον Κόλιν Φάρελ και την Κριστίνα Ρίτσι με την Εμι Γουάινχαουζ; Εχουν όλοι τους δηλώσει ανοιχτά πως σε κάποια φάση της ζωής τους αυτοτραυματίζονταν. Η σύγχρονη ψυχική ασθένεια που λέγεται «αυτοτραυματισμός» έχει τη δικιά της ημέρα. Λέγεται Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης για τον Αυτοτραυματισμό (Self-injury Awareness Day) και έχει την τιμητική της την 1η Μαρτίου. Εχει ως στόχο την ενημέρωση όλων όσοι έχουν στερεοτυπικές αντιλήψεις και είναι προκατειλημμένοι με τους ανθρώπους που αυτοτραυματίζονται. Αν δείτε ανθρώπους να φορούν το κλασικό πορτοκαλί βραχιόλι στο χέρι, μην αναρωτηθείτε γιατί. Για το ζήτημα του αυτοτραυματισμού δέχτηκε να μας μιλήσει ο δρ. Κωνσταντίνος Κοντοάγγελος, ψυχίατρος και διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ξεκινήσαμε καταρχάς με την έννοια του «αυτοτραυματισμού». «Η παρα-αυτοκτονική συμπεριφορά έχει οριστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως μια πράξη χωρίς θανατηφόρο αποτέλεσμα, κατά την οποία το άτομο εμφανίζει μία μη συνήθη συμπεριφορά χωρίς την παρέμβαση άλλων. Αυτή προκαλεί αυτοτραυματισμό ή χαρακτηρίζεται από τη λήψη φαρμακευτικής ουσίας σε πολύ μεγαλύτερη από τη θεραπευτική δόση. Εχει μάλιστα ως στόχο την επίτευξη αλλαγών που το άτομο επιθυμεί μέσω των πραγματικών ή των αναμενόμενων σωματικών επιπτώσεων-βλαβών». Αν και πολλοί άνθρωποι που αυτοτραυματίζονται δηλώνουν πως δεν θέλουν να αυτοκτονήσουν, ο αυτοτραυματισμός συμπεριλαμβάνει και την απόπειρα αυτοκτονίας. «Ωστόσο, ο όρος ‘παρα-αυτοκτονία’ συνήθως χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη συμπεριφορά ασθενών που αυτοακρωτηριάζονται ή αυτοτραυματίζονται, χωρίς να υπάρχει πάντα πρόθεση θανάτου», εξηγεί ο κ. Κοντοάγγελος, για να συμπληρώσει

πως «αυτή η συμπεριφορά είναι συχνότερη στις μικρές ηλικίες (στην εφηβεία ή την πρώιμη ενήλικη ζωή) και είναι συχνότερη στις γυναίκες». Ψάχνοντας πληροφορίες σχετικά με το ζήτημα του αυτοτραυματισμού, θα διαπιστώσει κανείς πως ελάχιστα πράγματα είναι γραμμένα στο ελληνικό διαδίκτυο. Το θέμα από ό,τι φαίνεται παραμένει ταμπού είτε γι’ αυτόν που αυτοτραυματίζεται είτε για τους συνανθρώπους του. Για ποιο λόγο όμως ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει στον αυτοτραυματισμό; Ο κ. Κοντοάγγελος απαντά πως μέσα από πολύχρονες έρευνες έχουν διαπιστωθεί διάφοροι βασικοί λόγοι για τους οποίους κάποιος αυτοτραυματίζεται. «Οι βασικότεροι είναι η έκφραση συναισθημάτων, η αίσθηση ελέγχου του σώματος, η επικοινωνία των αναγκών, ο ψυχολογικός καθαρισμός, η αναβίωση ενός τραύματος ως ένας τρόπος για να ξεπεραστεί, η δημιουργία εμφανών πληγών που αναπαριστούν συναισθηματικές ή ψυχικές πληγές, η ανακούφιση από τον πόνο, η αυτοτιμωρία, η κάλυψη ενός ψυχολογικού κενού, ο χειρισμός άλλων, η έκφραση θυμού (στα πλαίσια της παρορμητικότητας) και τέλος η ανάγκη για κάτι προσωπικό, κάτι που ανήκει μόνο στο άτομο και δεν παρεμβαίνει κανείς. Πολύ συχνά, άνθρωποι που αυτοτραυματίζονται μεγάλωσαν σε ένα απαξιωτικό περιβάλλον ή σε οικογένεια με υπερβολικά μεγάλες προσδοκίες και απαιτήσεις. Η απαξίωση δεν γίνεται απαραίτητα επίτηδες, και συχνά το άτομο με την απαξιωτική συμπεριφορά έχει τις καλύτερες προθέσεις». Οσο για τα είδη του αυτοτραυματισμού, αυτά είναι πάρα πολλά και διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Κόψιμο, χαράκωμα, έγκαυμα, χτύπημα, ξύσιμο, υπερβολικό δάγκωμα νυχιών, ξερίζωμα μαλλιών, σπάσιμο οστών είναι κάποια από τα διαφορετικά είδη που δοκιμάζουν άνθρωποι με τάσεις αυτοτραυματισμού. «Σημασία έχει να καταλάβει κανείς γιατί το κάνει, πότε νιώθει τη μεγαλύτερη ανάγκη να το κάνει και σε τι τον εξυπηρετεί, ώστε να αναπτύξει στη συνέχεια εναλλακτικούς τρόπους να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις», αναφέρει ο κ. Κοντοάγγελος και τονίζει πως «ο αυτοτραυματισμός, παρόλο που κάποιες φορές μπορεί να είναι -ή να μοιάζει- πολύ αποτελεσματικός ως προσωρινή λύση σε κάποια προβλήματα, αποτελεί και ο ίδιος ένα πρόβλημα. Μπορεί να πληγώσει άσχημα και να αφήσει ουλές πολύ βαθύτερες και σοβαρότερες από αυτές που φαίνονται πάνω στο σώμα».

35 WWW.METROPOLISNEWS.GR

25 ΦΕΒΡουαριου 2011

ΚΑΝ’ ΤΟ ΟΠΩΣ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Του Χρήστου Τσαπακίδη

Από τον Ατλαντικό Ωκεανό έως τον Περσικό Κόλπο, ο αραβικός κόσμος ζει στον πυρετό της επανάστασης με πολλά επίθετα. Ποιο πρότυπο θα ακολουθήσουν οι χώρες που θα καταφέρουν να ανατρέψουν τους επί μακρόν δυνάστες τους; Αυτή την εποχή, η Μέση Ανατολή μοιάζει με μία βάρκα, στην οποία μόλις καταφέρουν οι ναυτικοί της να βουλώσουν τη μία τρύπα που άνοιξε στο πάτωμα, ξαφνικά ανοίγουν άλλες. Η αντιμετώπιση των πρωτοφανών διαδηλώσεων δεν είναι παντού η ίδια: στο Μπαχρέιν ο πρίγκιπας του στέμματος συμφώνησε να συνομιλήσει με τους διαδηλωτές, ενώ στη Λιβύη ο “mad dog” Καντάφι αποφάσισε να τους βομβαρδίσει με τα (“made in the EU”) αεροσκάφη που αγόρασε με τα άφθονα ευρώ που κέρδισε από τις πωλήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Από τον Ατλαντικό ωκεανό έως τον Περσικό Κόλπο, έχει ξεσπάσει μία «αραβική δημοκρατική επανάσταση», όπως επισημαίνει ο Ζιλ Κεπέλ, ειδικός σε θέματα ισλαμικού κόσμου. Μέσα σε αυτές τις «φλόγες», άλλα καθεστώτα κατέρρευσαν ήδη, άλλα πρόκειται να καταρρεύσουν, και κάποια πρόκειται να γλιτώσουν, αν και όχι αλώβητα. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι ποιο θα είναι το μέλλον των νέων καθεστώτων. Οπως σημειώνει ο Ντέβιντ Χιρστ σε σχετικό του άρθρο στον Guardian (“Gaddafi cruelly resists, but this Arab democratic revolution is far from over”, 20.02.2011), από τις χώρες στις οποίες πρόκειται να εγκαθιδρυθεί δημοκρατικό καθεστώς, δεν πρόκειται να απουσιάσουν χαρακτηριστικά, τα οποία προβλημάτιζαν και παλαιότερα τη Δύση: το Ισλάμ και ο εθνικισμός. Σε αυτό το πλαίσιο, η Τουρκία ενδέχεται να «αυτοπροσκληθεί» (όπως κάνει συχνά τον τελευταίο καιρό), για να αναλάβει ρόλο καθοδηγητή. Δεν ήταν, άλλωστε, τυχαία η παραίνεση του Τούρκου πρωθυπουργού Ερντογάν -με το γνωστό συγκαταβατικό του ύφος- στον Χόσνι Μουμπάρακ να

αποχωρήσει από την ηγεσία της Αιγύπτου, λίγο αφότου η Μουσουλμανική Αδελφότητα προσχώρησε στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Ανάλογη συμβουλή έδωσε την περασμένη Τρίτη και στον κ. Καντάφι. Παρά τις επιλεκτικές παρεμβάσεις του κ. Ερντογάν (ο ίδιος είχε παραβλέψει το 2009 τη νοθεία που συντελέστηκε στις ιρανικές εκλογές, σπεύδοντας να συγχαρεί τον κ. Αχμαντινετζάντ για την επανεκλογή του), το παράδειγμα του κόμματός του, AKP, ως ενός μετριοπαθούς ισλαμικού κόμματος που έχει σαν πρότυπο τους ευρωπαϊκούς χριστιανοδημοκρατικούς σχηματισμούς, δεν είναι και τόσο άσχημο για τη νέα πολιτική πραγματικότητα στον αραβικό κόσμο. Ενα πρώτο πείραμα θα γίνει με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, τον πιο οργανωμένο κοινωνικοπολιτικό σχηματισμό στην Αίγυπτο. Η Αδελφότητα είναι εξαιρετικά δημοφιλής εξαιτίας του θρησκευτικού χαρακτήρα της και του ευρύτατου φιλανθρωπικού έργου που έχει αναπτύξει και είναι πολύ δύσκολο να παραγκωνιστεί στη μετα-Μουμπάρακ εποχή. Ηδη, άλλωστε, συμμετέχει με ένα μέλος στην επιτροπή για την κατάρτιση του νέου Συντάγματος. Κάποιες θέσεις της, όπως η επιβολή του ισλαμικού νόμου, αποτελούν εστία προβληματισμού για την ατζέντα της, ωστόσο, η Αδελφότητα προβάλλει σε όλους τους τόνους το μετριοπαθές της προφίλ. Εφόσον μείνει συνεπής σε αυτό, η Μουσουλμανική Αδελφότητα θα μπορούσε να συμβάλει εποικοδομητικά στον εκδημοκρατισμό και τον εκσυγχρονισμό της Αιγύπτου. Και δεδομένου ότι η χώρα των Φαραώ αποτελεί πρότυπο για όλο τον αραβικό κόσμο, αυτή η εξέλιξη θα μπορούσε να είναι ευεργετική και για τα υπόλοιπα νεοφώτιστα καθεστώτα της περιοχής.

Μία γυναίκα από την Τυνησία διαδηλώνει μπροστά από την πρεσβεία της Λιβύης εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά της για τον Μουαμάρ Καντάφι. Ο Λίβυος ηγέτης, πάντως, δηλώνει πως δεν παραιτείται και κάνει λόγο για διαστρεβλωμένη εικόνα της χώρας του στο εξωτερικό.

χιλιεσ λ

Η ιρανική φρεγάτα Alvand διασχίζει τη Διώρυγα του Σουέζ με κατεύθυνση τη Μεσόγειο. Είναι η πρώτη φορά από το 1979 που ιρανικά πλοία διέρχονται από την περιοχή, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του Ισραήλ, το οποίο μιλά για «πρόκληση».

σ λεξεισ

του Ανδρέα Γιαννόπουλου

Φορώντας πολύχρωμα κοστούμια, δύο γυναίκες παίρνουν μέρος στην παρέλαση για το 127ο καρναβάλι της Νίκαιας στη Γαλλία. Οι εορτασμοί στην πόλη θα διαρκέσουν μέχρι και τις 8 Μαρτίου με κεντρικό θέμα τον «Βασιλιά της Μεσογείου».

Ενα μνημείο στέκεται μπροστά από τον πυρηνικό αντιδραστήρα του Τσέρνομπιλ στη μνήμη των νεκρών της πόλης. Στις 26 Απριλίου συμπληρώνονται 25 χρόνια από το τραγικό δυστύχημα και τώρα οι ουκρανικές αρχές σκέφτονται να ανοίξουν την περιοχή για τους τουρίστες.

Διασώστες ψάχνουν για τυχόν επιζώντες στο Κράιστσερτς, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Νέας Ζηλανδίας, η οποία χτυπήθηκε από σεισμό 6,3 Ρίχτερ. Το εστιακό βάθος του Εγκέλαδου, μόλις στα τέσσερα χιλιόμετρα, προκάλεσε ανυπολόγιστες καταστροφές και άφησε πίσω του εκατοντάδες νεκρούς.

αποψη

38 25 φεβρουαριου 2011

WWW.METROPOLISNEWS.GR

Αμαρτωλή Πόλη  Τρεις αντιδήμαρχοι υπέβαλαν αυτήν την εβδομάδα τις παραιτήσεις τους -για τους μετανάστες... Ως γνωστόν, οι αντιδήμαρχοι ορίζονται από τον ίδιο τον δήμαρχο. Ετσι και οι συγκεκριμένοι ορίστηκαν από τον Γιώργο Καμίνη προσωπικώς. Γύρω από τον οποίο και με αναφορά σε αυτόν συγκροτείται και η σημερινή πλειψηφία του δημοτικού συμβουλίου. Ερώτημα: αν δεν υπήρχε ο Γιώργος Καμίνης, θα υπήρχε πλειοψηφία; Γιατί και σε άλλες εκλογές υπήρξαν «κοκκινοπράσινες» συνεργασίες, αλλά δήμος γιοκ.

Διά της αντιγραφής Αλέξανδρος Παπαδάκης

 Τώρα αναφορικά με τους μετανάστες του Μεγάρου Υπατία, ας πάνε να τα βρουν με τις συνιστώσες και τον μπάρμπα- Αλέκο.

 Και επειδή είπαμε συνιστώσες, αυτόπτες μάρτυρες υποστηρίζουν ότι στη διαδήλωση ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν διασπασμένος στα τρία. Το πρώτο κομμάτι, που επιθυμεί τη μετονομασία της πλατείας Συντάγματος σε πλατεία Ταχρί, ήταν στο Μουσείο. Το δεύτερο, που προτιμά το «Τιέν ΑνΜεν», ήταν στην Κλαυθμώνος. Και το τρίτο, που προτιμά το «πλατεία Καρύτση», ήταν στο Πεδίο του Αρεως.

Και τώρα το κίνημα «Δεν ξαναβλέπω ελληνικό ποδόσφαιρο…»

 Η προσπάθεια φιλικής συγχώνευσης της Εθνικής Τράπεζας με την Alpha δεν κατέληξε σε γάμο. Η πρώτη τράπεζα της χώρας προσέφερε το δαχτυλίδι απλόχερα, αλλά ανταπόκριση δεν υπήρξε. Μήπως να το αναλάβει η Αννα (Διαμαντοπούλου) που προχωρά με γοργά βήματα τις συγχωνεύσεις σχολείων; Μήπως;

θεμα

39

WWW.METROPOLISNEWS.GR

25 φεβρουαριου 2011

Αθήνα: Πόλη για να ζεις; Του Ντίνου Ρητινιώτη

Η ετήσια λίστα που απαριθμεί τις καλύτερες πόλεις για να ζεις, επέλεξε (και φέτος) ως πρώτη το Βανκούβερ του Καναδά. Η Αθήνα, φτωχός συγγενής, βρίσκεται στην 63η θέση, έχοντας πολλά ακόμα να λύσει.

Είναι δεδομένο πως η σχέση της Ελλάδας με τις εκθέσεις και τις διάφορες λίστες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας κατά καιρούς, δεν είναι καλή. Κάθε λίγο και λιγάκι, διεθνείς οργανισμοί και δεξαμενές σκέψεων προχωρούν σε κατατάξεις οι οποίες έρχονται να επαληθεύσουν όλα όσα εμείς οι ίδιοι βιώνουμε στην καθημερινότητά μας. Ακροβατώντας συνήθως ανάμεσα στη μετριότητα και στο μη υποφερτό, η χώρα μας σπανίως βγαίνει κερδισμένη σε οποιαδήποτε κατάταξη. Η λίστα που συνέταξε και δημοσιοποίησε πρόσφατα το Economist Intelligence Unit (EIU), έρχεται να επιβεβαιώσει όλα τα παραπάνω. Οπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, το EIU δημοσιοποίησε μία λίστα στην οποία συμπεριλαμβάνονται 140 πόλεις. Με βάση μια σειρά από 30 ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια τα οποία εντάσσονται σε 5 ευρύτερες κατηγορίες (σταθερότητα, υγειονομική περίθαλψη, πολιτισμός- περιβάλλον, εκπαίδευση, και υποδομές), οι πόλεις αυτές βαθμολογούνται από το 1 έως το 100 για τις συνθήκες διαβίωσης που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι στην καθημερινότητά τους. Το 1 αντικατοπτρίζει συνθήκες που θεωρούνται «ανυπόφορες», ενώ το 100 τις «ιδανικές». Για το 2011, οι αγγλοσαξονικές πόλεις έχουν την τιμητική τους, μιας και στην πρώτη δεκάδα οι επτά ανήκουν στον Καναδά και την Αυστραλία. Το Βανκούβερ (98%) θεωρείται η πλέον ιδανική πόλη για να ζει κανείς, ενώ ακολουθούν η Μελβούρνη (97,5%) και η Βιέννη (97,4%). Στον αντίποδα, οι ουραγοί της λίστας είναι χώρες της Αφρικής και της Ασίας, με την πρωτεύουσα της Ζιμπάμπουε, Χαράρε (37,5%), να είναι αυτή που καταλαμβάνει την τελευταία θέση του καταλόγου. Οσο για την Αθήνα, αυτή φιγουράρει στην

63η θέση, συγκεντρώνοντας 81,2%. Εάν θέλουμε να παρηγορηθούμε, μπορούμε να κοιτάξουμε μόλις 7 θέσεις προς τα πάνω όπου θα συναντήσουμε τη Νέα Υόρκη ή ακόμα και να χαμογελάσουμε επιδεικτικά κοιτώντας την… ξεπεσμένη στην 110η θέση Κωνσταντινούπολη. Ωστόσο, η αλήθεια της λίστας αναφέρει πως η πρωτεύουσά μας αποτελεί τη χειρότερη ευρωπαϊκή μητρόπολη για να βιώνει κανείς την καθημερινότητά του. Αγγίζοντας το όριο του 80%, κάτω από το οποίο οι συντάκτες της έρευνας θεωρούν πως η διαβίωση αρχίζει να καθίσταται προβληματική, η πόλη μας εμφανίζεται ως αρκετά προβληματική στον τομέα των υποδομών και της εκπαίδευσης. «Οι μεσαίου μεγέθους και σχετικά αραιοκατοικημένες πόλεις στις ανεπτυγμένες χώρες, συνήθως καταλαμβάνουν καλές θέσεις στη λίστα, καθώς διαθέτουν πολιτισμικά πλεονεκτήματα και κατάλληλες υποδομές, ενώ παράλληλα δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα, όπως η εγκληματικότητα και ο συνωστισμός». Οταν η Αθήνα δεν πληροί καμία από τις -υπογραμμισμένες- παραμέτρους που θέτει ο συντάκτης της έκθεσης Jon Copestake για το πρότυπο μιας βιώσιμης πόλης, παρά μόνο «υιοθετεί» τις αρνητικές μεταβλητές που αναφέρει (αν και μάλλον τα στοιχεία της εγκληματικότητας και του συνωστισμού αποτελούν την… ουρά των αθηναϊκών μειονεκτημάτων), τότε γίνονται ακόμα πιο ξεκάθαροι οι λόγοι για τους οποίους βρίσκεται τόσο χαμηλά στην κατάταξη. Ας τον ευγνωμονούμε τουλάχιστον, που δεν συμπεριέλαβε παράγοντες όπως το ΑΕΠ ανά Αθηναίο κάτοικο, την ύπαρξη πρασίνου, την καθαριότητα, την… την… την… Ισως τότε το Χαράρε της Ζιμπάμπουε θα έπρεπε να νιώθει πως απειλείται για την «πρωτιά» του.

Η κορυφή και ο... πάτος 1. Βανκούβερ – Καναδάς (98%) 2. Μελβούρνη – Αυστραλία (97,5%) 3. Βιέννη – Αυστρία (97,4%) 4. Τορόντο – Καναδάς (97,2%) 5. Κάλγκαρι – Καναδάς (96,6%) 6. Ελσίνκι – Φινλανδία (96,2%) 7. Σύδνεϋ – Αυστραλία (96,1%) 8. Περθ – Αυστραλία (95,9%) 9. Αδελαΐδα –Αυστραλία (95,9%) 10. Οκλαντ – Νέα Ζηλανδία (95,7%) 63. Αθήνα – Ελλάδα (81,2%) 131. Κολόμπο – Σρι Λάνκα (48,5%) 132. Ντακάρ – Σενεγάλη (48,3%) 133. Τεχεράνη – Ιράν (45,8%) 134. Ντουάλα – Καμερούν (44%) 135. Καράτσι – Πακιστάν (40,9%) 136. Αλγέρι – Αλγερία (39,4%) 137. Λάγος – Νιγηρία (39%) 138. Πορτ Μορέσμπι – Ν. Γουινέα (38,9%) 139. Ντάκα – Μπαγκλαντές (38,7%) 140. Χαράρε – Ζιμπάμπουε (37,5%)

21ΟΣ ΑΙΩΝΑΣ

40 25 ΦΕΒΡουαριου 2011

WWW.METROPOLISNEWS.GR

Τάξη και ασφάλεια Δεδομένα on the road Εχοντας την επίσημη αδειοδότηση της Mini Cooper, η Zero Basic κατασκεύασε ακριβή αντίγραφα του θρυλικού αυτοκινήτου και τα έκανε φλασάκια USB. Με διαφανή παράθυρα, τροχούς που στρίβουν και φώτα που ανάβουν όταν συνδέονται στη θύρα του υπολογιστή, τα μοντέλα είναι όντως προσεγμένα μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια. Η χωρητικότητά τους ποικίλει στα 1, 2, 4 και 8GB, όπως και τα σχέδια και τα χρώματά τους, ώστε να ανταποκριθούν σε όλα τα γούστα. Είναι συμβατά με Windows και Mac με την ταχύτητα μετάδοσης δεδομένων να φτάνει μέχρι τα 480Mbit το δευτερόλεπτο. Αν λοιπόν ήθελες να ξεκινήσεις μία συλλογή και δεν ήξερες τι ή -ακόμα χειρότερα- αν πάντα σου άρεσε το πραγματικό αυτοκίνητο αλλά δεν έχεις τα λεφτά να το αγοράσεις, τότε μόλις βρήκες κάτι να το αντικαταστήσει. www.zerobasic.com

Παιχνιδο τηλέφωνο Συνδυάζοντας κινητό τηλέφωνο και φορητή παιχνιδομηχανή, η Sony Ericsson παρουσίασε μετά από πολύμηνη αναμονή το Xperia Play. Το Playstation Phone, όπως ονομαζόταν ανεπίσημα μέχρι την κυκλοφορία του, έχει LCD οθόνη 4 ιντσών με ανάλυση 854x480 και 60 fps, επεξεργαστή 1GHz Snapdragon, κάμερα 5megapixel με αυτόματο focus και LED flash, στερεοφωνικά ηχεία, Bluetooth και WiFi. Στο πίσω μέρος της συσκευής υπάρχει συρόμενο πληκτρολόγιο με τα χειριστήρια του PlayStation Portable και στο κάτω μέρος της οθόνης τα τέσσερα κλασικά κουμπιά του Android, αφού το λειτουργικό του σύστημα είναι το Gingerbread. Προγραμματίζεται να κυκλοφορήσει μέσα στο Μάρτιο μαζί με κλασικά παιχνίδια του Android και του PSP, όπως τα Asphalt 6: Adrenaline, The Sims 3 και Tetris. Ελπίζω μόνο να υπάρχει και ειδική λειτουργία που όταν θα είσαι έτοιμος να περάσεις πίστα δεν θα επιτρέπει να σε πάρουν τηλέφωνο... www.sony.com

Πριν από μερικά χρόνια το να χάσεις το 64MB USB φλασάκι σου ήταν μικρό κακό μια και το πολύ να χωρούσε μέσα μερικές φωτογραφίες. Σήμερα, όμως, που η χωρητικότητά τους συχνά ξεπερνάει τα 50giga και πολλοί τα χρησιμοποιούμε για back-up, το να μην πέσουν σε λάθος χέρια είναι παραπάνω από σημαντικό. Το Crypto Adapter της νορβηγικής hiddn αναλαμβάνει αυτήν ακριβώς τη δουλειά κρυπτογραφώντας όλα τα δεδομένα σου. Συνδέεται ανάμεσα στον υπολογιστή και τη USB συσκευή που θέλεις και την ασφαλίζει με αλγόριθμο AES 256-bit, κωδικό pin αλλά και κάρτα. Τα «κλειδιά» μάλιστα δεν αποθηκεύονται στο USB, κάνοντας σχεδόν βέβαιο πως κανείς δεν θα έχει πρόσβαση σε αυτό εκτός από εσένα. Ιδανική λύση αν μεταφέρεις σημαντικά έγγραφα της δουλειάς σου από το γραφείο στο σπίτι ή αν ταξιδεύεις με σημαντικά δεδομένα. www.hdd.no

Στιλάτο και προσιτό Κατά τη διάρκεια του Mobile World Congress στη Βαρκελώνη, η κινεζική Huawei παρουσίασε τη δική της πρόταση στα smartphone, το IDEOS X3. Με όμορφο ντιζάιν, οθόνη αφής HVGA 3,2 ιντσών, φωτογραφική μηχανή 3,2megapixel και -το σημαντικότερο- τιμή 200 δολαρίων σίγουρα δεν πρόκειται να περάσει απαρατήρητο. Στα θετικά συγκαταλέγεται και το λειτουργικό του σύστημα, που είναι το Android 2.3 Gingerbread, κάνοντας σίγουρο πως δεν θα έχεις να κάνεις με κάτι άγνωστο ή μη πρακτικό. Σε περίπτωση λοιπόν που θέλεις να μπεις στον κόσμο των smartphone χωρίς όμως να χαλάσεις έναν ολόκληρο μισθό, σύντομα θα έχεις μπροστά σου μία αξιόλογη εναλλακτική οδό. Αρκεί βέβαια να βρεθεί και κάποια εταιρεία να το φέρει στην Ελλάδα έστω και με ισοτιμία 1:1. www.huawei.com

Ωρα για βραχιόλια Ενα από τα πιο πρωτότυπα ρολόγια που έχουν σχεδιαστεί τον τελευταίο καιρό είναι σίγουρα το Revolve του ρωσικού στούντιο Podvaal. Αποτελείται από τρία βραχιόλια, με το πρώτο να δείχνει τις ώρες, το δεύτερο τα λεπτά και το τρίτο τα δευτερόλεπτα. Τα φοράς στο χέρι και μένουν μαζί χάρη στους μαγνήτες με τους οποίους είναι εξοπλισμένα. Φυσικά, μπορείς να παίξεις μαζί τους και να τα βάλεις σε όποια σειρά θέλεις, έχοντας υπόψη βέβαια πως θα δυσκολεύεσαι λιγάκι να διαβάσεις την ώρα. Το μόνο τους μειονέκτημα είναι πως παραμένουν ακόμα σε concept στάδιο, δηλαδή δεν έχουν βγει στην παραγωγή. Αυτό, ωστόσο, δίνει τη δυνατότητα στην εταιρεία που θα τα κατασκευάσει να τα υλοποιήσει με διαφορετικά υλικά και χρώματα. Και με την ανταπόκριση που έχουν μέχρι στιγμής στο ίντερνετ είναι σίγουρο πως η κυκλοφορία τους δεν θα αργήσει. www.behance.net/podvaal

Επιμέλεια: Ανδρέας Γιαννόπουλος

41

agiannopoulos@metropolisnews.gr

WWW.METROPOLISNEWS.GR

25 ΦΕΒΡουαριου 2011

Κατά συρροή δολοφόνος

Με τη δύναμη του αέρα

Εχοντας πουλήσει περισσότερους από 6,5 εκατ. τίτλους σε όλο τον κόσμο μέσα σε μόλις τέσσερις μήνες κυκλοφορίας του στις κονσόλες, το Assassin’s Creed Brotherhood «μετακομίζει» και στους υπολογιστές. Οπως ανακοίνωσε η Ubisoft, η οποία αναπτύσσει το παιχνίδι, η πολυαναμενόμενη έκδοση για PC θα είναι διαθέσιμη στις 17 Μαρτίου στην Αμερική και μία ημέρα αργότερα στην Ευρώπη. Οι απαιτήσεις του δεν θα είναι ιδιαίτερα υψηλές, καθώς θα «τρέχει» σε συστήματα που θα έχουν τουλάχιστον επεξεργαστή Intel Core 2 Duo 1,8GHz ή AMD Athlon X2 64 2,4GHz, μνήμη 1,5GB για Windows XP ή 2GB για Windows Vista και 7 και κάρτα γραφικών 256MB. Αναμένουμε με το ποντίκι στα χέρια, λοιπόν, και αυτό και το επόμενο επεισόδιο της σειράς που θα ανακοινωθεί το Μάιο. www.ubi.com

Ψάχνεις εδώ και καιρό μία θήκη για τον υπολογιστή-ταμπλέτα σου, αλλά σου φαίνονται όλες τετριμμένες; Η λύση της εταιρείας Ozaki θα σε βγάλει από τον προβληματισμό με το iCoat Bubble, που χρησιμοποιεί τον αέρα για προστασία. Πρόκειται για τις περίφημες φουσκάλες στις οποίες τυλίγονται τα εύθραυστα προϊόντα και κανείς δεν αντέχει να μην σκάσει, σε μία όμως πιο ανθεκτική εκδοχή, για να κρατάνε μακριά σκόνη, γρατζουνιές και νερό. Οι σχεδιαστές της την προορίζουν για το iPad, παρέχοντας εισόδους για να το φορτίζεις και να το συγχρονίζεις με τον υπολογιστή χωρίς να το βγάζεις από μέσα. Ταιριάζει όμως και με όλες τις υπόλοιπες ταμπλέτες με παρόμοιες διαστάσεις (24,2x18,9x13,4 εκ.). Η τιμή της είναι 35 λίρες ή περίπου 42 ευρώ και μπορείς να την παραγγείλεις online από το site της εταιρείας σε τέσσερις αποχρώσεις του γκρι. www.ozaki.co.uk

Διαστημικοί δίσκοι

Δυνάμωσέ το Το foxL v2 της Soundmatters, μιας αμερικανικής εταιρείας που έχει ιδρύσει πρώην μηχανικός της NASA, είναι ένα φορητό ηχείο που συνδέεται ασύρματα με όλες τις Bluetooth συσκευές. Οταν είσαι έξω από το σπίτι και η ένταση της μουσικής του κινητού, της ταμπλέτας ή του λάπτοπ σου δεν σου φτάνουν, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι pair τις δύο συσκευές. Οι επιδόσεις του είναι εντυπωσιακές για το μέγεθός του (μόλις 14x5,5x3,5 εκ.), ενώ η επαναφορτιζόμενη μπαταρία του κρατάει πέντε ώρες. Επιπλέον, διαθέτει και ενσωματωμένο μικρόφωνο με απομόνωση θορύβου, για να παίρνεις συνεντεύξεις ή να ηχογραφείς ό,τι άλλο θες, όπως συναυλίες. Μοναδικό αρνητικό η σχετικά ακριβή τιμή του στα 199 δολάρια, αλλά αν θέλεις υπάρχει και η ενσύρματη έκδοση που είναι λίγο φθηνότερη στα 169 δολάρια. www.soundmatters.com

Απευθυνόμενη κατά κύριο λόγο σε επαγγελματίες, gamers και λάτρεις των υψηλών επιδόσεων, η Intel θα κυκλοφορήσει την Τρίτη (1η Μαρτίου) τους νέους της δίσκους Solid State Drives (SSD) της σειράς 510. Γνωστοί και με το όνομα Elm Crest, θα είναι διαθέσιμοι σε μέγεθος 2,5 ιντσών με χωρητικότητα 120GB και 250GB. Οι επιδόσεις τους είναι εντυπωσιακές, καθώς σε σύγκριση με τους X25-M G2 SSDs η ταχύτητα ανάγνωσής τους θα φτάνει τα 470MB/s αντί 250MB/s, ενώ η ταχύτητα εγγραφής τους τα 315MB/s αντί 100MB/s. Στην πράξη τα νούμερα αυτά μεταφράζονται σε πιο γρήγορο άνοιγμα των εφαρμογών του υπολογιστή, πιο γρήγορη εκκίνηση του συστήματος εν γένει και καλύτερη διαχείριση των δεδομένων. Αν πάντως δεν ανήκεις στην κατηγορία «γκατζετάκιας» σκέψου το καλά πριν δώσεις 280 δολάρια για το μοντέλο των 120GB και 580 δολάρια για το μοντέλο των 250GB. www.intel.com

Τηλεφακός τσέπης Η ήδη εντυπωσιακή κάμερα του iPhone σου μπορεί να γίνει καλύτερη με ένα απλό εξάρτημα: τον τηλεφακό που επιτρέπει να βγάλεις φωτογραφίες με οπτικό ζουμ μέχρι 8x! Ετσι, την επόμενη φορά που θα δεις κάποιον διάσημο στην παραλία και θα ξυπνήσει ο παπαράτσι μέσα σου δεν θα χρειαστεί να τον πλησιάσεις για να τον απαθανατίσεις. Παρόμοιες χρήσεις μπορείς να κάνεις και από το παράθυρο του σπιτιού σου, βγάζοντας φωτογραφίες τους περαστικούς και τους γείτονες, προσέχοντας όμως μην σε καταλάβουν και σε περάσουν για κατάσκοπο. Στο πακέτο περιλαμβάνεται επίσης ένα μίνι τρίποδο για πιο σταθερές λήψεις -ειδικά το βράδυ- και μία θήκη για το τηλέφωνο πάνω στην οποία στηρίζεται ο φακός. Κοστίζει 35 δολάρια και είναι συμβατό τόσο με το iPhone 3 όσο και με το iPhone 4. photojojo.com

αγορα

42 25 φεβρουαριου 2011

WWW.METROPOLISNEWS.GR

Προσφορά αγάπης Το ποσό των 200.000 ευρώ δώρισε ο ΟΤΕ σε εκπροσώπους σωματείων που πραγματοποιούν δράσεις για παιδιά που έχουν ανάγκη, με στόχο να καλυφθεί ένα ευρύ φάσμα των δραστηριοτήτων τους. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται: α. η ένωση «Μαζί για το Παιδί», στην οποία συμμετέχουν δέκα διαφορετικά σωματεία: Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών, Ιδρυμα «Η Παιδική Στέγη», Ιδρυμα Κοινωνικής Εργασίας «Χατζηπατέρειο» ΚΑΣΠ, Κέντρο Ειδικών Ατόμων «Η Χαρά», Οι Φίλοι της Μέριμνας, Οι Φίλοι του Παιδιού, Παιδικά Χωριά SOS, Πανελλήνια Ενωση Αγώνα κατά του Νεανικού Διαβήτη (ΠΕΑΝΔ), ΠΝΟΗ - Φίλοι Εντατικής Θεραπείας Παιδιού, Σωματείο «Φίλοι του Θεοτόκος», β. το MDA Ελλάς, Σωματείο για τη φροντίδα των ατόμων µε Νευροµυϊκές Παθήσεις και γ. ο σύλλογος «το Χαµόγελο του Παιδιού». Τα ποσό συγκεντρώθηκε στο διάστημα από 20 Δεκεμβρίου 2010 μέχρι και 20 Ιανουαρίου 2011 με τον ΟΤΕ να προσφέρει 85 λεπτά για κάθε αγορά που πραγματοποιήθηκε στα OTESHOP, το 13888 ή το oteshop.gr.

Μοναδικές εκπτώσεις Καφές με την... Pixie Λατρεύεις τον ποιοτικό καφέ και έχεις την απαίτηση η μηχανή σου να μην κάνει απλά τη δουλειά της; Τότε ετοιμάσου να λατρέψεις την Pixie της Nespresso, τη μικρότερη μηχανή καφέ που έχει κατασκευαστεί ποτέ από την εταιρεία, χάρη στην επαναστατική τεχνολογία που εφαρμόζεται για την κατασκευή της. Προθερμαίνεται σε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα και απενεργοποιείται αυτόματα σε εννιά λεπτά, ενώ καταναλώνει 40% λιγότερη ενέργεια από τη μέση συσκευή ενεργειακής κλάσης A. Η Pixie διαθέτει backlights που αλλάζουν χρώματα, μέσω των οποίων σε ενημερώνει πότε είναι έτοιμη για εκχύλιση ή πότε το δοχείο νερού χρειάζεται γέμισμα. Η εισαγωγή της αγαπημένης κάψουλας γίνεται επίσης με πολύ βολικό τρόπο, καθιστώντας την απόλυτα εργονομική και διαθέτοντας τρεις φορές λιγότερη ανάγκη αφαλάτωσης και αυτόματο έλεγχο έντασης. Θα κυκλοφορήσει το Μάρτιο του 2011 με αρχική τιμή στα 149 ευρώ.

Με τη διοργάνωση ενός μεγάλου bazaar που ξεκίνησε χθες και θα ολοκληρωθεί στις 5 Μαρτίου με εκπληκτικές προσφορές έως και -80% αποχαιρετά το εμπορικό κέντρο athensheart την περίοδο των εκπτώσεων. Μια τεράστια ποικιλία επώνυμων προϊόντων από το χώρο της μόδας, της ομορφιάς, των ειδών σπιτιού και της τεχνολογίας σε περιμένει. Παράλληλα, με κάθε αγορά συμμετέχεις σε κλήρωση που θα αναδείξει 60 τυχερούς! Δέκα τυχεροί κερδίζουν δύο διανυκτερεύσεις για δύο άτομα στο ξενοδοχείο Grand Vytina στη Βυτίνα, ενώ 50 ακόμα άτομα κερδίζουν δωροεπιταγές των 30 ευρώ. Επιπλέον, μπορείς να συνδυάσεις έξυπνα τις αγορές σου με καφέ ή φαγητό, κάτω από την εντυπωσιακή οροφή του εμπορικού κέντρου και να περάσεις ξέγνοιαστες στιγμές με τα παιδιά σου στις «μαγικές» παιδικές δραστηριότητες στην παιδική γωνιά.

Για τα μάτια σου μόνο Επειδή τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια, η περιποίησή τους θα πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς σου. Γι’ αυτό, η Nivea Visage Q10 Plus δημιούργησε ένα νέο προϊόν που θα τους δώσει τη λάμψη που τους αξίζει! Το νέο Nivea Visage Eye Roll-On Q10 Plus είναι το ιδανικό προϊόν για όλες τις γυναίκες που ζητούν ξεκούραστα μάτια και λαμπερό βλέμμα, αφού θα αναζωογονήσει στη στιγμή την περιοχή των ματιών αφήνοντας μια ευχάριστη αίσθηση δροσιάς. Για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα, ενάντια στα πρηξίματα και τους μαύρους κύκλους, μπορείς να το συνδυάσεις με την Nivea Visage Q10plus Κρέμα Ματιών και να κάνεις τα μάτια σου το πιο δυνατό σημείο της εμφάνισής σου. Το νέο αντιρυτιδικό roll-on, όπως και όλα τα προϊόντα της σειράς, περιέχουν το φυσικό συνένζυμο Q10, το οποίο προσφέρει στην επιδερμίδα τη νεανική απαλότητα που χάνεται σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου.

Κορυφαία διάκριση Με τη διάκριση του «Κατασκευαστή της Χρονιάς» τιμήθηκε η HTC Corporation από την GSMA στην τελετή των Global Mobile Awards στη Βαρκελώνη. Η επιλογή έγινε ανάμεσα σε τρεις τελικές υποψήφιες εταιρείες, που συμπεριελάμβαναν τις Apple και Samsung. Σύμφωνα με την HTC, το βραβείο έρχεται ως φυσική συνέχεια της πορείας της όλη τη χρονιά, κατά τη διάρκεια της οποίας λάνσαρε μία εκτεταμένη γκάμα προϊόντων που κυριάρχησαν στην αγορά, όπως το HTC Desire. Η HTC έχει βραβευτεί στο παρελθόν και για το HTC Hero, με το έπαθλο του «Καλύτερου Κινητού Τηλεφώνου για το 2010». Η επιτροπή των κριτών που αποφασίζει για τα GSMA Awards αποτελείται από αναλυτές του χώρου, σύμβουλους, εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, εκπαιδευτές και άλλους πρωτοπόρους στο κομμάτι της κινητής τηλεφωνίας.

43

Επιμέλεια: Ανδρέας Γιαννόπουλος 25 φεβρουαριου 2011

Είναι το καλύτερο Το βραβείο καλύτερου καταστήματος ηλεκτρικών ειδών στην Ελλάδα για το 2010 πήρε το μαγαζί της Saturn στη Λεωφόρο Συγγρού. Η απονομή των συγκεκριμένων βραβείων, που πραγματοποιήθηκε για τρίτη χρονιά από το Σύνδεσμο Βιομηχανιών και Επιχειρήσεων Ηλεκτρικών Συσκευών, έχει ως στόχο την ανάδειξη των χώρων λιανικού εμπορίου με την καλύτερη οργάνωση και την αρτιότερη εξυπηρέτηση των καταναλωτών. Το κατάστημα στην Καλλιθέα αποτελεί πρότυπο εμπορικού χώρου, διαθέτοντας συνολική έκταση 9.200 τετ.μ., σύγχρονη αισθητική και εσωτερική διαρρύθμιση που διευκολύνει την αναζήτηση προϊόντων, καθιστώντας την επίσκεψη μια άνετη και ευχάριστη εμπειρία. Εκεί θα βρεις τις λύσεις που ανταποκρίνονται καλύτερα στις ανάγκες σου, έχοντας στη διάθεσή σου μια μοναδική ποικιλία επώνυμων προϊόντων τελευταίας τεχνολογίας σε ασυναγώνιστα χαμηλές τιμές, καθώς και υψηλής ποιότητας υπηρεσίες.

Ενα για όλους Δωρεάν επικοινωνία προς όλα τα δίκτυα είναι η λογική των νέων προγραμμάτων συμβολαίου της Wind. Τα Wind to all, όπως λέγονται, σου δίνουν τη δυνατότητα να απολαμβάνεις επικοινωνία προς όλους, καθώς ο ενσωματωμένος δωρεάν χρόνος ομιλίας ισχύει σε κάθε εθνικό δίκτυο κινητής και σταθερής τηλεφωνίας χωρίς καμία διάκριση. Επιπλέον, έχεις τη δυνατότητα να ορίσεις ανώτατο ύψος στο λογαριασμό σου, ώστε να μην ξεπερνά ποτέ το ποσό που θες. Και στην περίπτωση που αλλάξεις γνώμη, μπορείς απλά να καλέσεις δωρεάν στο 1270 και να επεκτείνεις το χρόνο σου. Τα πακέτα ξεκινούν από τα 15 ευρώ και αντιστοιχούν σε 50 λεπτά ομιλίας, στα 25 ευρώ προσφέρουν 150 λεπτά, στα 35 ευρώ 250 λεπτά, στα 45 ευρώ 350 λεπτά, στα 55 ευρώ 450 λεπτά, στα 65 ευρώ 550 λεπτά, στα 75 ευρώ 650 λεπτά και στα 85 ευρώ 850 λεπτά.

Συνεργασία ενημέρωσης Μνημόνιο συνεργασίας υπέγραψαν το DEREEThe American College of Greece και το Anatolia College της Θεσσαλονίκης με το Ιδρυμα Fulbright, ώστε το τελευταίο να ενημερώνει το ελληνικό κοινό για τις εξετάσεις γλωσσομάθειας στην αγγλική γλώσσα. To DEREE και το Anatolia, τα δύο παλιότερα και μεγαλύτερα μη-κερδοσκοπικά αμερικανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Ευρώπη, προσφέρουν κατ’ αποκλειστικότητα τις εξετάσεις του Michigan State University στη Νότια και στη Βόρεια Ελλάδα αντίστοιχα. Οι εξετάσεις του MSU δίνονται κάθε Μάιο και Δεκέμβριο και σχεδιάστηκαν ειδικά για τις ανάγκες του ελληνικού κοινού, με ευαισθησία τόσο προς τις πολιτιστικές ιδιαιτερότητες των Ελλήνων όσο και την ηλικιακή σύνθεση των διαγωνιζομένων. Είναι εξάλλου αποδεκτές από το ΑΣΕΠ σαν τεκμήριο γνώσης της αγγλικής γλώσσας κατά την πρόσληψη στο ελληνικό δημόσιο και τους οργανισμούς του.

44

Επιμέλεια: Αθως Δημουλάς a.dimoulas@metropolisnews.gr

25 φεβρουαριου 2011

Δωματιο αγοριων WWW.METROPOLISNEWS.GR

Φάουλ σαν πέναλτι

Αντιστοιχία Το γκολ του Μουσλίμοβιτς στη Μόσχα μού θύμισε έναν άλλο σέντερ φορ που είχε ο ΠΑΟΚ παλιά, που ήταν αργός και αυτός, με εξαιρετική τεχνική, που αν και σκόραρε λίγο, κατάφερνε να σου γεμίζει το μάτι. Θυμήθηκα ότι είχε βάλει και εκείνος ένα γκολ κάποτε εκτός έδρας, στο Λονδίνο, που σήμαινε πρόκριση για τον ΠΑΟΚ. Κρίμα, πολύ κρίμα, που δεν ολοκληρώθηκε η αντιστοιχία.

Κερδίζει φάουλ έξω από την περιοχή η Λυών στο παιχνίδι με τη Ρεάλ και σκέφτομαι: «Ωραία, 1-0», ξεχνώντας ότι ο Ζουνίνιο Περναμπουκάνο δεν βρίσκεται πια στην εντεκάδα της. Ασυναίσθητα είχα συνδυάσει τα φάουλ της Λυών με σίγουρα γκολ. Λείπουν γενικώς από το ποδόσφαιρο παίκτες με ειδικά χαρακτηριστικά, κατέληξα.

Ο πυρετός της μπάλας Κάθετα

Μεθεόρτια

Με εντυπωσιάζουν συχνά τα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Τα γεμάτα χιλιάδες κόσμο στην Ισπανία, οι καυτές τουρκικές ή ελληνικές έδρες, τα κουκλόσπιτα των Βρετανών. Δεν με εντυπωσιάζει όμως τίποτα περισσότερο από τα πέταλα που είναι σχεδόν κάθετα βαλμένα πίσω από το τέρμα, προκαλώντας δέος στον αντίπαλο, έτοιμα να πέσουν πάνω του -όπως το αριστερό πέταλο του Βεστφάλεν, για να καταλάβετε. Το θυμήθηκα προχθές, στο Μαρσέιγ-Γιουνάιτεντ, χαζεύοντας τη σπάνια αρχιτεκτονική του αχανούς Βελοντρόμ.

Εντυπωσιακό. Τελικά, στον Παναθηναϊκό χρειαζόταν αυτή η παραγοντική και διαιτητική χυδαιότητα, για να συσπειρωθεί επιτέλους η ομάδα. Εχθρός πια δεν είναι ούτε ο Τζίγκερ ούτε ο Βγενόπουλος, ούτε ο Βύντρα ούτε ο Κατσουράνης. Εχθρός είναι ο Ολυμπιακός. Καιρό είχαμε να το δούμε αυτό. Το ΟΑΚΑ στο ματς με τον Ατρόμητο θα είναι γεμάτο και ο Παναθηναϊκός θα παίξει ελεύθερα νιώθοντας ότι είναι ηθικά πρωταθλητής. Την ίδια στιγμή, στον Ολυμπιακό υγιείς φίλαθλοι σκίζουν τα διαρκείας τους και αρκετοί ακόμα δεν πρόκειται

Μου έχει λείψει...

ο Μίρσα Βαρεσάνοβιτς

«Είναι αξιόλογος ποδοσφαιριστής και νομίζω ότι θα βοηθήσει τον Ολυμπιακό», δήλωσε το 1996 ο Μπάγεβιτς φέρνοντας στον Ολυμπιακό τον Βόσνιο Μίρσα Βαρεσάνοβιτς. Ο δεξιός μπακ, ωστόσο, δεν ήταν ακριβώς ο φόβος και ο τρόμος των αντίπαλων χαφ και αν τον θυμούνται για κάτι στο «λιμάνι», είναι το αυτογκόλ που πέτυχε απέναντι στη Φερεντσβάρος και σήμανε τον αποκλεισμό της ομάδας του από την Ευρώπη. Με το ταλέντο του να μένει καλά κρυμμένο στα δύο

χρόνια που έμεινε στον Πειραιά, ακολούθησε το δρομολόγιο Μπουρασπόρ - Αούστρια Βιέννης - ΦΚ Σαράγεβο - Μπουρασπόρ - ΦΚ Σαράγεβο, για να αποσυρθεί στα 32 του από το επάγγελμα. Τότε άλλαξε και προτεραιότητες, προσπαθώντας να εκλεγεί βουλευτής στη χώρα του χωρίς όμως να τα καταφέρει. Γύρισε έτσι σε γνώριμα εδάφη και σήμερα είναι προπονητής της -ποιας άλλης;- ΦΚ Σαράγεβο. Θα σε θυμόμαστε για πάντα, Μίρσα Βαρεσάνοβιτς.

να χαρούν το πρωτάθλημα. Λογικό μεν αλλά και κάπως παράδοξο, γιατί μιλάμε για μια ομάδα που είναι (τελικά) δέκα βαθμούς μπροστά και που με αγωνιστικούς όρους ήταν φέτος η καλύτερη στην Ελλάδα. Εν τω μεταξύ, στο αντίστοιχο ντέρμπι της δεύτερης κατηγορίας, ο ΠΑΣ ισοφάρισε τον Παναιτωλικό με ένα εντελώς unfair γκολ. Να θυμίσω ότι κάποτε στην Ολλανδία είχε γίνει το εξής: ομάδα σκοράρει μην τηρώντας το fair play, δεν το έχει συνειδητοποιήσει, ζητά συγγνώμη και βάζει αυτογκόλ. Υπάρχουν και μη εκ των υστέρων λύσεις.

πλανητησ αθηνα Πρόσεξε αυτήν τη Δευτέρα, Κριέ, γιατί αυτοί που δεν θέλουν το καλό σου αλλά δείχνουν το αντίθετο θα προσπαθήσουν να σε βγάλουν από το δρόμο σου. Εσύ όμως ξέρεις πνευματικό καράτε και δεν μασάς, ε; Ανοιξε τις κεραίες σου λίγο ακόμα και η διαίσθησή σου θα σε βοηθήσει. Κι εσύ, Ταύρε, να έχεις στο νου σου ότι θα υπάρχουν πολλά παράσιτα στην ατμόσφαιρα. Εσύ θα προσπαθείς να βρεις την αναγκαία ηρεμία και ισορροπία, τα σχέδιά σου όμως θα πάνε προς τα πίσω κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Απόφυγε την Πανόρμου και το Θησείο το Σουκού, αν δεν θέλεις ανεπιθύμητες συναντήσεις. Πιο καλά τα νέα για σένα, Δίδυμε. Ο Ερμής μπαίνει στον Ιχθύ! Καιρό είχα να συγκινηθώ έτσι. Δημιουργικότητα, έμπνευση και σφηνάκια στο Νάνο στη Θεμιστοκλέους διαφαίνονται μέσα στην ομίχλη του Μέλλοντος. Τα πράγματα μπορεί να μην φέρουν τα αποτελέσματα που ήθελες, αλλά άλλα και καλύτερα. Σκέφτεσαι να μετακομίσεις, Καρκίνε, μέσα σε μια γενικότερη επιθυμία να βελτιώσεις και να αλλάξεις τη ζωή σου. Μην καθυστερείς! Οι ευκαιρίες αυτό τον καιρό δεν επιστρέφουν. Μήπως όλα αυτά όμως σημαίνουν ότι αυτό που πραγματικά θέλεις είναι ένα μακρινό ταξίδι; Ο Λέοντας από την άλλη θα μπλέξει μέσα στο σπίτι, σε επιδιορθώσεις και καθαρίσματα βγαλμένα από την Κόλαση. Εκμεταλλεύσου τις ώρες ξεκούρασης, είναι πολύτιμες. Και δώσε προσοχή στις γωνίες που πρέπει να ξύσεις την μπογιά, μια φορά θα το κάνεις. Και σίγουρα θα έχεις έναν Παρθένο να σε επιβλέπει, δηλαδή να λουφάρει, με όλες αυτές τις τάσεις του να θέλει να δει τα πράγματα από μια απόσταση, για να συλλάβει την ολότητά τους. Ο Παρθένος δεν θέλει χειρωνακτική εργασία, θέλει μακροπρόθεσμα σχέδια και δύσκολα προβλήματα για να ρίξει όλη αυτήν τη

βόμβα ευφυΐας που έχει συσσωρεύσει. Μην σπάζεσαι, Ζυγέ. Ο θυμός δεν θα οδηγήσει πουθενά, αλλά θα σε περιτριγυρίζει όλη την εβδομάδα. Στη δουλειά θα σε χτυπάνε εκεί που πονάει, και μόνο η ψυχραιμία σου θα σε βοηθήσει να ελέγξεις την κατάσταση. Κράτα γερά μέχρι την Πέμπτη που θα ακούσεις καλά νέα. Και για σένα, Σκορπιέ, ήρθε η ώρα να ξεκινήσεις ή να ολοκληρώσεις το magnum opus σου, αυτό το δημιούργημα που έχεις στα σκαριά και θα χαράξει για πάντα εσένα και μετά την ανθρωπότητα. Δεν θα μένεις ικανοποιημένος με τίποτα στην αρχή, αλλά όλα είναι μέρος της διαδικασίας της δημιουργίας. Τοξότη, δείχνεις το πιο αισιόδοξό σου πρόσωπο, κοίτα όμως μην καταλήξεις να χάνεσαι από την πραγματικότητα. Δεν πρέπει να ξεφεύγεις ποτέ από την πρακτική σου ματιά, είναι αυτό που θα σε κρατήσει σταθερά στο έδαφος, ενώ το πνεύμα σου πετάει. Κι εσύ, Αιγόκερε, είσαι έτοιμος να ρίξεις ατομική βόμβα ευφυΐας στον κόσμο. Να είσαι έτοιμος για τις συνέπειες όμως, γιατί όπως με όλες τις βόμβες, όλα γύρω σου μετά πάνε στο διάολο. Και να περιμένεις νέες αποκαλύψεις μέσα στην εβδομάδα, η πληροφορία είναι το κλειδί και το ξέρεις καλά. Ενα θα σου πω, Υδροχόε: Μην τα κάνεις θάλασσα. Μην λάβεις αποφάσεις μέχρι να καθίσουν όλα μέσα σου. Και πρόσεχε τα νώτα σου. Η ασφάλεια είναι ένα θέμα αυτό τον καιρό. Κλείσε πόρτες και παράθυρα, αλλά περίμενε και επέλαση από τα Βόρεια (Προάστια). Κι εσύ, Ιχθύ, σταμάτα πια να ονειροπολείς. Εχει βαρεθεί ο κόσμος να σε βλέπει να περπατάς σκεφτικός στην Πατησίων και να σκουντουφλάς συνέχεια στα σπασμένα πλακάκια. Ξεκίνα να εστιάζεις σε πιο πρακτικά πράγματα, αυτά έχουν σημασία αυτήν τη στιγμή. Κωνσταντίνος Σινάτρα

46 25 φεβρΟΥΑΡΙΟΥ 2011

ΣΤΑΣΗ

WWW.METROPOLISNEWS.GR

Αυτή την εβδομάδα δεν κατάφερα να τελειωσω...

Tην ακρόαση της εκπομπής του Χρήστου Παπαμιχάλη στο ραδιοφωνικό σταθμό Μελωδία. To απόγευμα της Πέμπτης ο αγαπημένος παραγωγός μεταφέρθηκε μέχρι το Γκύζη για χάρη της Νατάσσας Μποφίλιου και της παρέας της. Από τη σκηνή του Μετρό μίλησε με τον Θέμη Καραμουρατίδη, τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο και την Νατάσσα Μποφίλιου, ενώ η τραγουδίστρια χάρισε ζωντανά στους ακροατές κάποιες από τις επιτυχίες της. Μέχρι τις 6.30 που πρόλαβα να ακούσω, δεν είχε ερμηνεύσει ακόμα το αγαπημένο μου «Κοίτα εγώ». Ελπίζω, όταν πάω στο Μετρό, να φανώ πιο τυχερή! «Εγώ αν θες να ξέρεις, είμαι όλα αυτά που αναφέρεις».

Την ερώτηση προς την μαμά μου για την ώρα που θα έπρεπε να πάω στο αποκριάτικο πάρτι γενεθλίων του Θοδωρή. «Κάτσε να δούμε αν θα γίνει το πάρτι», άκουσα από την άλλη άκρη της γραμμής. «Η Δήμητρα χτύπησε το πόδι της και είναι στο ΚΑΤ». Αυτές τις ημέρες όλο ακούω για ατυχήματα και μικροτραυματισμούς, αλλά να ετοιμάζεις στον γιο σου πάρτι και να χτυπάς στις σκάλες ξεπερνάει κάθε προηγούμενο ατυχίας. Ελπίζω, όταν διαβάζετε αυτές τις γραμμές, το πόδι της Δήμητρας να είναι καλύτερα και το πάρτι να έχει γίνει με επιτυχία.

Το άρθρο στο περιοδικό “Time” με τίτλο: «Είναι ο εθισμός στο σεξ αληθινή ασθένεια ή δικαιολογία;». Διαβάζοντας ιστορίες ανθρώπων που συμμετέχουν στους «Ανώνυμους Σεξουαλικά Εθισμένους» για πάνω από 20 χρόνια, άρχισα να απορώ με ανθρώπους που ρισκάρουν τα πάντα, για να ικανοποιήσουν τις ορμές τους. Κάπου εκεί μου ήρθε στο μυαλό παλιό σύνθημα σε τοίχο της Αθήνας: «Οι μισοί άνθρωποι είναι εθισμένοι στο σεξ και οι υπόλοιποι απλώς μας ζηλεύουν». Ντράπηκα και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να ζήλευα τον 59χρονο, σήμερα, Neil Melinkovich, ο οποίος έκανε σεξ με κοπέλα που μόλις είχε γνωρίσει στις τουαλέτες ενός βενζινάδικου, και σταμάτησα να διαβάζω. Παρόλα αυτά, έχω κρατήσει το λινκ σε περίπτωση που αλλάξω γνώμη.

(http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,2050027,00.html)

Δημοσίευμα στο www.skai.gr σχετικά με τον Μουαμάρ Καντάφι. Ο Λίβυος ηγέτης εξαπέλυσε βολές κατά πάντων. Ολοι φταίνε εκτός από αυτόν. Οι νεκροί στη χώρα συνεχίζουν να αυξάνονται, ενώ ο ηγέτης σε τηλεοπτικό του διάγγελμα δεν υποχωρεί ούτε στο ελάχιστο. Παροτρύνει απλώς τους γονείς να μαζέψουν τα παιδιά τους από το δρόμο, γιατί έχουν υποκύψει σε καταχρήσεις, όπως το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.

Ούτε μια ερώτηση σχετική με το ντέρμπι του Σαββάτου στο φίλο και Παναθηναϊκό, Μιχάλη. Εγώ τον πήρα τηλέφωνο να ρωτήσω αν ήταν offside ή όχι το γκολ που ακυρώθηκε, αλλά εκείνος ήταν αδύνατον να μιλήσει. Μόλις είχε τελειώσει ο αγώνας και ήταν έξαλλος με τον διαιτητή, με τους φιλάθλους, με όλους. Εγώ, λιγότερο μυημένη, δεν είχα πάρει χαμπάρι για τις περισσότερες «αμφισβητούμενες φάσεις», αφού οι δημοσιογράφοι της ΝΕΤ δεν είχαν αναφέρει τίποτα σχετικό. Γιατί πρέπει να κυκλοφορώ με αθλητικό λεξικό και να συνομιλώ με ειδήμονες, για να μπορώ να παρακολουθήσω έναν απλό αγώνα; Είναι τόσο δύσκολο ο διαιτητής να τηρεί τους κανόνες, για να μην χρειάζεται να ακούω 50 διαφορετικές απόψεις για τους 2, 3, 1.003 παίκτες που κάλυπταν τον Κατσουράνη;

Νατάσα Μαστοράκου

n.mastorakou@metropolisnews.gr