Çağdaş 1985 sayı / issue: 12

“Çağdaş1985” Mine Sanat Galerisi’ nin Sanat Postasıdır, Para ile Satılmaz / “Contemporary1985” The Free Of Charge Art Magazine published by Mine Art Gallery

SAYI: 12/NİSAN 2013/ ISSUE: 12/ APRIL 2013

N E S L İ H A N PA L A - “. . . M İ ? ”

M İ N E S A N AT G A L E R İ S İ N İ Ş A N TA Ş I Ş U B E S İ / M İ N E A R T G A L L E R Y N I S A N TA S I B R A N C H

Teşvikiye,Dr.MüfideKüleySokakYaseminApt.No:1Daire5Nişantaşı,İstanbul-TURKEYTel:+902122323813GSM:05365535066www.minesanat.com-e-posta:minegulener@gmail.com

MİNESANATGALERİSİBODRUMŞUBESİ/MİNEARTGALLERYBODRUMBRANCH P a l m a r i n a -Ya ğ h a n e M e k a n ı , M e r k e z M a h . Ç ö k e r t m e C a d . Ya l ı k a v a k - B o d r u m - M u ğ l a / T Ü R K İ Y E G S M : 0 5 3 6 5 5 3 5 0 6 6

1

Editör’ün Bakışı

E d i t o r s

Sevgili Sanatseverler,

Dear Art lovers,

“Figür yorumu sonsuz bir deryadır. Yunan, Mısır,

“Interpretation of figure is an endless sea. Greek,

Hint, Maya gibi uygarlıklar ve kültürler hemen he-

Egyptian, Indian, Mayan civilizations and cultures

men aynı dönemlere denk gelseler de, farklı amaç-

used the scupture almost the same eras but for

lara hizmet eden, farklı mesajlar içeren yorumla-

different purposes and with different messages.

ra sahiptirler. Bugüne gelene kadar da “insan” ın

Until now, although human’s duty and message

heykelde, ve tabi bütün sanat alanlarında görevi ve

changed, their importance didn’t changed. May-

mesajları değişse de önemini hiç yitirmemiştir. İn-

be,the human beings are the most complicated

san, doğanın en karmaşık parçasıdır belki. Jestler

part of

ve mimikler, yani beden dili, ortak bir dil olsa da,

expressions, ie, body language is a common lan-

fiziksel çeşitlilik tükenecek bir şey değildir.” Okudu-

guage, the physical diversity does not run out. “

ğunuz bu açıklamalar değerli sanatçımız ve akade-

These explanations that you read, belongs to pre-

misyen Doç Dr Neslihan Pala’ya aittir. Kendisi her

cious artist and academican Assoc. Neslihan Pala.

fırsatta çeşitlikten yararlandığını vurgulamaktadır

Artist emphasizes that she benefited from diver-

ve insanın hafızasına alınan verilerin çeşitliliği bes-

sity and the datas from the memory of the man

lediğini vurgulamaktadır. Mine Sanat - Nişantaşı

feeds this diversity. Mine Sanat Gallery-Nisantasi

galeri mekânı, 25 Nisan Perşembe – 25 Mayıs Cu-

is hosting a very special and meaningful exhib-

martesi 2013 tarihleri arasında çok yönlü sanatçı

iton of Assoc. Neslihan Pala- a versatile artist

ve Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Heykel

and an academican of Department of Sculpture at

Bölümünde Ögretim Üyesi olan Doç. Neslihan Pa-

Mimar Sinan Fine Arts University-, which called

la’nın “…mi?” isimli çok özel ve anlamlı sergisi-

“...mi?”, between the date of April 25 - May 25

ne ev sahipliği yapıyor. Toplumsal, sosyal, idari ve

Monday, 2013. Communal, social, administra-

siyasi konum, statü ve iktidar yitirme tedirginliği

tive and political position, status, and uneasiness

üzerine yoğunlaşan sergi teması, “kaçınılmaz sonu-

of

nu” deneyimlerken kendi ölümlülüklerinin ve aciz-

it stresses on the loneliness of

liklerinin farkına varan kişilerin, kalabalık içinde

the

dahi hissedilen tek başınalığını da vurguluyor. Top-

they are experiencing the “The inevitable end”

lumumuzda çeşitliliğin bu kadar çok tartışıldığı şu

Diversity is discussed so much in our society at

dönemde her birimizin bu sergideki görsellikten ve

this stage, so I certainly believe that each of us

mesajlardan önemli oranda beslenebileceğine ve

can considerably benefit this exhibition’s visual-

gerek bireysel gerek toplumsal düzeyde cereyan

ity, messages and make inferences in the name

eden varoluş ikilemleri adına çıkarımlarda buluna-

of the dilemmas of existence that took place both

bileceklerine kesinlikle inanıyorum. Aynı zamanda

the individual and societal level. Neslihan Pala

müzik ve resimle yakından ilgilenen Neslihan Pa-

closely interested in music and painting as well

la’nın, her fırsatta çaldığı enstrüman olan çelloyu

and she relates instrument cello that she play

heykel ve desenleriyle ilişkilendiren sanatçımızın

with her drawings and sculptures in every op-

bu özel duygularını bizimle paylaşması için sizleri

portunity. So I invite you exhibiton “...mi?” for

“…mi?” isimli sergisine davet ediyorum.

sharing this artist’s special feelings.

Serkan Gülener

Serkan Gülener

v i e w

the nature.Though, gestures and facial

losing power is the theme of exhibiton also people even in

crowd realizes their ineffectualness, when

25 NİSAN 2013 - 25 MAYIS 2013 // 25 APRIL 2013 - 25 MAY 2013

Açılış Kokteyli: 25 Nisan Perşembe 2013 saat 18.30 - 20.30 // Opening Cocktail: 25 April Thursday 2013 at 18.30 - 20.30

Sahibi: Mine Sanat Galerisi

/ Genel Yayın Yönetmeni: Mine Gülener - Nur Gülener / Yazı İşleri Müdürü: Serkan Gülener / Grafik Tasarım:

Melike Tomris Önder / Grafik Uygulama: Suat Şahin / Çeviriler:

Melike Tomris Önder / Katkıda Bulunanlar: Yusuf

Taktak - H. Avni Öztopçu / Baskı: Focus Basım

Mine Sanat Galerisi Avrupa Şubesi / Dr. Müfide Küley Sok. Yasemin Apt. No: 1 D: 5 Nişantaşı/İstanbul - Tel: 0212 232 38 13 - Gsm: 0536 553 50 66 web: www.minesanat.com / e-posta: minegulener@gmail.com

2

“..Mİ ..MI ..MU” “..Mİ ..MI ..MU” Her ne kadar kişi, kendini, konumunu, gücünü (erk) garanti altında hissetse de, sol beyin lobunun en dip köşelerinden gün yüzüne çıkartmaya cesaret edemediği, kaçınılmaz gerçeklerin yattığının farkına varmasıyla bir tedirginlik baş gösterir.

Belirsizlik çöker, ilkelleşir bakışlar..bilir ki, basite alınmayacak bir gerçek var havada. “Son” kavramını algılar, kavradığında acizleşir, yalnız olduğu gerçeğiyle yüzleşir.

“Ayak sesleri” piano, forte ve crescendo ayarında yaklaşırken, gözlerine yansır tedirginlik ve “mi’ler mı’lar” ekleri alan sözcükler uçuşur zihinlerde..sonra da içine gömüldüğü o rahat koltuk, kaçış için destek alınan bir nesneye dönüşüverir.

Kişinin, yaşantısının çeşitli evrelerinde, konumların ve üzerine çöreklenilmiş gücün, o kadar da sağlam zeminler olmadığına dair bir ışık yanar tepesine..o ışık yüzüne vurduğunda, erk sahibi, ilkel, sıradan, aciz, küçücük bir varlık olduğunu algılar.. sırasını bekleyen bir varlık.

Hastalanır, acıkır, uyur, öksürür, tıksırır, kaşınır, yutkunur, tükürür, koku alır, tat alır..en nihayetinde erk kaybı kaygısıyla birlikte, kişi ölümlü olduğunu hatırlar ve gözlerinde mutlaka o sorulardan biri vardır: “Buraya kadar mı? Geldi mi? Bitti mi? O mu? Şimdi mi? Sonum mu? ”

People, most of time, feels that their positions,powers and they, themselves are under quaranteed but then she/he realized that there are some inevitable truths in the deepest cornes of the left lobe of the brain that we can not venture to face and an anxiety appears.

Uncertainty crashes, glance of eye become primitive.. Knows that there is a reality in the air that can not be simplified.

People undertands the concept of “the end” and they become incapable and confronts his/ her loneliness.When “Footsteps” approaches in the tune of piano, forte and crescendo, uneasiness is reflected in the eyes and the words ended with affix “mi?mı?” throng around someone’s brain...and then comportable seats that use for relaxing, turns into an object to take support for escape.

A light flashes on the top of the people’s head. This is about unstability, unreliability of the positions and the power settled down inside of it. When the light hit the faces, owner of the power detects its primitive, ordinary, helpless,tiny being...

The being awaits for its turn...

It sleeps,coughs,itches,swallows,spits,smells,tastes, gets sick and hungy...Ultimately, people remember its being mortal with the loss of power and there is one of that question in their eyes: “ Is it so far?

Is it come? Is it over? Is this it? Now? Is this my end? “ DOÇ. NESLİHAN PALA

3

Neslihan Pala ile Söyleşi Neslihan Pala ile Söyleşi Neslihan Pala ile Söyleşi Neslihan Pala ile Söyleşi Neslihan Pala ile Söyleşi Ama esas gerçek insan oluşumuzdur. Her an herşeyin olabileceğinin farkındadır insan. Aciz bir varlıktır. Doğanın gücüyle karşılaştığımızda, erk sahibi daha büyük bir erk sahibiyle karşılaştığında.., ölümle karşı karşıya kaldığımızda, küçücük ve çaresiz olduğumuzun farkına varırız. Tedirginlik gözlerimizde okunur. Kaçacak yerimiz yoktur. Ve bu istisnasız herkesin başına gelebilecek bir durumdur. İşte o tedirginlik ve acizlik serginin ana fikridir. Çok yönlü sanatçı kimliğinizin (heykel, resim, müzik) yanında aynı zamanda Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’nde uzun yıllardır süregelen bir akademik geçmişiniz var. Çok yakında da Profesör olacaksınız. Öncelikle bize biraz bu eğitimci yanınızdan bahseder misiniz?

You are a versatile artist(sculpture, painting, music). At the same time, you have a long-standing academic history in Mimar Sinan University of Fine Arts. Furthermore, you will be a professor very soon.

First of all, could you tell us about your educator side.

Akademik sürecim 1993 yılında başladı. Eğitimci olmak heykel sanatcısı olamanın yanı sıra daha büyük bir sorumluluktur. Gelecek nesillere etki edecek bir sorumluluk.

Tabi bir o kadar da tatmin edici bir görev. Hem öğrencilere yollarında eşlik etmek, hem de gelişimlerini izlemek büyük bir mutluluk. Sadece biz öğretmiyoruz, ben kendi adıma öğrencilerden de çok şey öğrendiğimi söyleyebilirim.

Yeni neslin olaylara bakış açısı, çözüm önerileri, teknoloji konusunda donanımları ilgi çekici. Bu röportajı okurlarsa eğer fazla da şımarmasınlar gerçi, çünkü olumsuz tarafları da var bu çağın. Alınmak gücenmek yok çocuklar.., kendi oğlumdan da biliyorum, herşeyin ne kadar çabuk edinilip tüketildiğini üzülerek izliyoruz. Ama geçiştirmeyen ve bu edinimi yetenekleri ile birleştiren çok fazla öğrencimiz de var. Gurur duyar, saygılar sunarım. Tabi ki hepsiyle gurur duyuyorum. Bir kere sadece böyle bir yola baş koydukları için şapkamı da çıkartırım, önlerinde de eğilirim. Aramızda kalsın ama, çok zor bir yoldur bu yol..

My academic process began in 1993. Being an educator is a bigger responsibility than being an sculptor artist. A responsibility that will affect future generations and of course, a task that is so satisfying. Both accompanying the students on their ways and witnessing their process of improvement is a great pleasure.

I do not only teach, I would say, I’ve also learned so many things from my students as well. Perspective of new generations to the events, their proposal for solutions and equipments on technology are so interesting.

I wish my students are not gonna spoilt when they read this. Because there are negative sides of this era as well. Guys...Please no taking offense! I also know this from my son. We are regretfully seeing how much can everything easily obtained and consumed but we have o lot of students that are not ignore all of this and combine to this act with their capabilities. Of course I’m proud all of them and send my best regards to them.First of all, I will take off my hat and revere to them. Between you and me, this is a very difficult way.

“İnsana dair her tür fiziksel, davranışsal, kişisel veri benim üretim kaynağımın bir parçasıdır” diyorsunuz ve figürleri deforme ederek yorumluyorsunuz. Bu aslında örneğin Grek Sanatı heykelinin tam zıttı bir şey. Çünkü orada öne çıkarılmak istenen ideal ölçülere dayanan bedenler ve önemli olan vücudun bu ideal detaylarını göstermek.Bu sebeple duygu aktarımının görülmediği yüzlere ve bedenlere rastlıyoruz bu dönemde.

Sizde bu tam tersi denilebilir mi ve eserlerinizin içeriği ve uslübunuzla ilgili böyle bir ilişki kurulabilir mi?

Figür yorumu sonsuz bir deryadır. Yunan, Mısır, Hint, Maya gibi uygarlıklar ve kültürler hemen hemen aynı dönemlere denk gelseler de, farklı amaçlara hizmet eden, farklı mesajlar içeren yorumlara sahiptirler. Bugüne gelene kadar da “insan” ın heykelde, ve tabi bütün sanat alanlarında görevi ve mesajları değişse de önemini hiç yitirmemiştir. İnsan, doğanın en karmaşık parçasıdır belki. Jestler ve mimikler, yani beden dili, ortak bir dil olsa da, fiziksel çeşitlilik tükenecek bir şey değil.

Ben de bu çeşitlikten yararlanıyorum. Sanırım hafızaya almış olduğum veriler var, ve bu verileri deforme ederek, soyutlayarak, çeşite çeşit katmaya çalışıyorum. Fiziksel farklılıklara bir de karakter ve davranış çeşitliliği katarsak, üretimimde tükenmek için belki beş kere enkarne olmam gerekir.

Yapıtlarınızda genel tının dışavurumcu

olanın değil bir ifadesi

de var

ayrıngibi…

Evet, ayrıntılara takılırım. Ama bu genel olarak yaşamın ayrıntılarına takılmaktır aslında. Demin de dediğim gibi, insan tükenmeyecek bir kaynak. Ben de bu özellikleri parmak uçlarına kadar kullanma ihtiyacı içindeyim. Bu benim dilim. Bu dili kullanan binlerce sanatçı da var, ama yorum el yazısı gibidir. Aynı sözcükleri yazıyoruz ama herkesin el yazısı farklıdır.

Biraz müzisyen kimliğinizden ve müziğe olan tutkunuzdan bahsedelim. Müzik ve heykel iki ayrı disiplin ama özellikle 19.yy 20.yy sanatında iki alanı ilişkilendiren sanatçılar görmek mümkün. Picasso, Kandisky vb gibi.Örneğin Picasso çoğu zaman müzik aletlerini yaşama tutunma aracı olarak görmüş, yapıtlarından çok fazlaca kullanmış, onlara adeta canlılık atfetmiştir. “İhtiyar Gitarcı” yapıtında olduğu gibi. Siz de aynı zamanda çello çalıyorsunuz. Desenlerinizde, heykellerinizde müzik aletleri ile heykeli bir araya getiren öğeler sıkça rastlanıyor. Müzik ve heykelle kurduğunuz ilişkiden bize biraz bahsedebilir misiniz?

You say that “Any kind of physical, behavioral, personal data belongs to human is a part of my production source.” and you interpret the figures by deforming.

This is, in fact, for example, the exact the opposite of the Greek Statue. Because, what is bringing forward is the bodies that based on the ideal measures and the point is to show ideal details of bodies. For this reason, we see the faces and bodies that are observed from the transfer of emotion. Can we say that this is the exact the opposite of this style and can we establish such a relationship between your work’s style and content?

Interpretation of figure is an endless sea. Greek, Egyptian, Indian, Mayan civilizations and cultures used the scupture almost the same eras but for different purposes and with different messages.Until now, although human’s duty and message changed, their importance didn’t changed. Maybe,the human beings are the most complicated part of the nature.Though, gestures and facial expressions, ie, body language is a common language, the physical diversity does not run out.

I also benefit to this diversity. I guess, there are some datas that I have stored in my brain, and I’m trying to add new diversities to diversities by deforming and abstracting to these datas. İf we add different characters and behaviors to this physical differences, maybe I will need five times incarnate for something running out production.

I think that there is an expressive expression of the detail in your works rather than being general.

Yes, I am attached with details. But this is also sticking on the details of life in general as well .As I said before, the human is an inexhaustible resource and I am in need to use these features up to the end.This is my style. There are thousands of artists use this language but the interpretation is like finger prints. we write same words but everybody’s handwriting is different.

Let’s talk about the musician side of you and your passion on music. Music and sculpture are two seperate disiplines but especially in 19th and 20th century,it is possible to see many artists who linked to these fields with each other: Picasso, Kandinsky, many futurist artists etc. For example, Picasso considered musical instrument as a means for holding on life. He used and attributed vitality to them in their works such as “The Old Guitarist”. You also play the cello. Many elements are frequently found combines statue and music in your drawings, statues.Could you tell us about the cor relation that you establish between statue and music?

Röportaj: Melike Tomris Önder

4

Interview with Neslihan Pala Interview with Neslihan Pala Interview with Neslihan Pala Interview with Neslihan Pala But the main reality is our being human. The human is aware of everything can happen at any moment. It is an impotent being. When we faced with the power of nature or death, the owner of power encounters the bigger owner of power, we become aware of our tinyness and hopelessness.Nervousness can be seen in our eyes.

There is no place to run. And this is a situation that can happen to everyone, without exception. Anxiety and helplessness.That’s the main idea of the exhibition.

Müzik her zaman önemliydi. Önemini zamanla ön sıralara kaydırdı hayatımda. Bir dönem (1988-1993 arası) Yeshua Aroyo Madrigal Korosu’nun bir üyesiydim. Güzel yerlerde çok güzel konserler verdik. Büyük bir haz ve tatmindi. Solfej dersleri o dönemlerde almıştım. Yaklaşık 25 yıl önce de umutsuzca çelloya sevdalandım, sesini duymakla yetiniyordum, platonikti. Olmadı, kavuşamadık uzun yıllar. Ta ki iki sene öncesine kadar. Doğru zamanda, doğru yerde karşılaştık. Derin, saf bir beraberliğimiz var şimdi...birbirimize yetiyoruz.

Gerçeğe dönersek.. duygu yönüne bakmadan söyleyeceklerim şunlardır: Kendimi asla çellist olarak tanımlamam, çünkü haddimi bilirim. Yıllarını ve hayatlarını çelloya adamış sanatçıların yüzne baka baka “ben de çellistim” asla demem, kendime de demem. Herşeyden önce utanırım, hatta kendi çapımda çaldığımdan bile bahsetmem. Emeğe, adamaya sonsuz saygım vardır çünkü. Ben hayatımı heykele adamış bulunuyorum. Pardon öncelikle oğluma adadım hayatımı, sonra heykele. Duygusal yönden çello şu aralar ağır bassa bile, heykel sanatına yıllarımı vermiş olmanın ağırlığı var.

Müziği ve çelloyu heykele dahil etmemin bir sakıncası yok tabi. Bazı çalışmalarım doğrudan çello ve çellisti konu alırken, bazılarının da üretme süreci bir beste oluşturma süreci gibi gelmiştir bana. Volüm, ritm, es’ler, minör, majör, piano, crescendo gibi kavramları görselleştirmek gibi bir iddiada bulunuyorum kendi kendime. Üretirken müziği duyduğumu bile savunabilirim. İşitseli görselleştirmek gibi gelir bana.

Music was always important. I slid the forefront its importance in my life. I was a member of Yeshua Aroyo Madrigal Choir in between 1988-1993. We made nice concerts in beautiful places. It was a great pleasure and satisfaction. I took solfege lessons at that time and I fell in love with cello desperately, approximately 25 years ago. I contented myself just hearing its voice, it was platonic. We didn’t come together for many years, It did not happen. Until two years ago...

We came together in right time, right place. Now, we have a deep and pure relationship...We get along well with each other.

Coming back to reality, my words are, without looking at the direction of emotion,just as follows: I never define myself as a cellist, Because I know my place. I can never say “I’m a cellist” when I’m staring at the face of artists who devoted themselves to the cello,and even to myself. First of all, I embarrass myself and I cannot even say “I can play”. Because, I have an infinite respect to the devotion and exertion. I have been dedicating my life to the sculpture. I’m sorry...first of all, to my son. Even if I’m giving a little bit more importance to playing cello nowadays, I have a fundemental priority to art of sculpture. Because I gave so many time of my life to it.

Of course, i have no problem with association of music, cello with sculpture. Some of my works are about directly cello and cellist and some other’s production process felt like a process of creating a song for me. I asserted myself to visualize concepts such as volume, rhythm,es’s, minor, major, piano, crescendo. I can even claim that I hear music when I’m working. It seems to visualize the auditory as for me.

Mine Sanat Galerisi’nde açılacak olan “…mi? ” sergisine gelecek olursak; var olmak, hiçe doğru yol almak, bunun her an “herkes için”olanaklılığı üzerine kurulan bir tema sanırım. Fazlasıyla humanist de bir içeriği var.

Genel olarak bize bu yeni serginizden bahsedebilir misiniz ve böyle bir sergi fikrinin ortaya çıkışı nasıl oldu?

Shall we mention a little bit about your personal exhibition “...mi?” which is going to open Mine Art Gallery. I think the concept of exhibition is about “being”, being towards “nothing” and its eartliness and possibility “for everbody” at any time. It has got exceedingly humanistic content as well.Could you talk about in this exhibition in general and how did the idea of such an exhibition first arised?

Genel bir huzursuzluk var dünyada, Türkiye de, kısaca insanlarda. Diğer açıdan da bazıları erk ve koltuk sahibi olarak huzursuzluk yaratır. Çoğumuz tedirginliğimizi dışa vururuz, bazılarıda içlerinde yaşar, farkında bile değildir.. bilinçaltında saklıdır. Ama vardır. Zaten korku savunma mekanizmasını devreye sokar, saldırganlaştırır. Saldırı dışadır, fasatdır. Ama esas gerçek insan oluşumuzdur. Her an herşeyin olabileceğinin farkındadır insan. Aciz bir varlıktır. Doğanın gücüyle karşılaştığımızda, erk sahibi daha büyük bir erk sahibiyle karşılaştığında, ölümle karşı karşıya kaldığımızda, küçücük ve çaresiz olduğumuzun farkına varırız. Tedirginlik gözlerimizde okunur. Kaçacak yerimiz yoktur. Ve bu istisnasız herkesin başına gelebilecek bir durumdur. İşte o tedirginlik ve acizlik serginin ana fikridir.

Bu sergideki figürlerin hepsi birbirinden çok farklı. Hepsi farklı tiplemeler. Ayrı sosyal konumu, farklı kişiliği var(üstelik ünlü isimler bile var) ama aynı zamanda da mahşer yerindelermiş gibi de hepsi tek bir yerde, eşit konumda toplaşmış sanki. Bir de tümünde ortak olan “yukarıya bakış” var. Bunun nedeni nedir?

Yukarıya bakmak beden dilinde bana göre yine saygı duymayı, hatta acizliği simgeler. Tanrıya yakarışta yukarıya bakılır çoğunlulukla. Yüksek ve yukarıda olan heybetlidir, tehditkardır. Mimaride, heykelde monumental yapılar saygı uyandırır. Mimaride yapılar küçüldükçe şirinlik, sevimlilik etkisi artar. Monumental heykellerin dışında, tarih öncesi heykel sanatında, aynı yapıtta yer alan büyük ve küçük figürlerin, hiyerarşik sıralamayı simgeledikleri bilinir.

Desenlerinizde, heykellerinizin bir çoğunda ve bu sergideki yapıtlarınızda da dikkatimi çeken bir unsur da kalabalık. Fakat bu kalabalığın yine daha çok mahşerimsi bir oluşumu var. Yani aslında insanın tek başınalığı daha çok ortaya çıkıyor gibi…Yanılıyor muyum?

Evet, çok figür bir arada kullanma eğilimim vardır. Bunu nedenini fazla irdelemedim. Kalabalığı hiç de sevmem, hatta kaçarım bucak bucak. Ve hatta korkarım da. Belki kendim hakim olabileceğim bir kalabalık yaratıyorumdur.Düzenini benim oluşturabileceğim bir kalabalık. Kalabalığın kompozisyonunu kuruyorum sanırım.

Ayrıca plasik öge olarak çeşitliliğin imkanı beni çekiyor.

There is an overall restlessness in the world, in Turkey, in short, in humans.In other respects, some of them as the owner of the seat of power and creates unrest.In other respects, some of them as the owner of goverment cause discomfort.Most of us can externalize our anxiety, some people lives it inside and they are not even aware of that. It is subconsciously reserved but there are. Fear activates defense mechanism and it makes aggressive. The attack is against the outside, it is facade.

But the main reality is our being human. The human is aware of everything can happen at any moment. It is an impotent being. When we faced with the power of nature or death, the owner of power encounters the bigger owner of power, we become aware of our tinyness and hopelessness.Nervousness can be seen in our eyes.There is no place to run. And this is a situation that can happen to everyone, without exception.

Anxiety and helplessness.That’s the main idea of the exhibition.

The figures in this exhibition are all very different from each other. Different typecastings...They have own personalities, social positions (some of them are famous names) but at the same time they all clustered in one place in an equal position. In addition to that a “looking up” position is common to all of them. What is the reason for this?

According to me, “looking up” symbolize respect or even weakness in body language. We always look up in our prayings to God. What is above and high, it is menacing.Monumental structures arouse respect in architecture, sculpture. The smaller architecture structure enhances the effect of sweetness. Apart from that in prehistoric art of sculpture, large and small figures symbolize the hierarchical sequence.

A detail attract my attention: it has been seen a crowd in your drawings,previous works and the works that belongs to this exhibiton.However, the crowd again has a “last judgement” way of formation. In other words, I feel that loneliness of people arises more strongly...Am I wrong?

Yes,I have a tendecy to combine so many different figures with each other. I did not examine what causes of this. By the way, I do not like crowd, I always run away and also afraid of it, Maybe I create a crowd for myself and rule over it. A crowd that are established by me..I think, I establish the composition of crowd. In addition to that,possibility of diversity as a plastic element attracts me so much.

Röportaj: Melike Tomris Önder

5

“SENFONİKMETAL”(MÜZİĞİGÖRMEK)SYMPHONICMETAL(SEEINGTHEMUSIC) Bursa Nilüfer Belediyesi’nin iki yılda bir olmak üzere düzenlediği “Uluslararası Kuzgun Acar Heykel Sempozyumu ‘2011” de katılarak gerçekleştirdiğim “Senfonik Metal” adlı Metal Heykelim, uygulamalarım arasında en önemli saylabilecek deneyimimdir. Gerek çalışma yöntemi ile, gerekse boyutsal meydan okumayla yeni ve zorlayıcı bir deneyim kazandırmıştır bana. “İnsan”ın aktardığı her çeşit veri (davranışsal, fiziksel, kişisel ) benim başlıca üretim kaynağımdır.

Yorumlama biçimi olarak kaçınmadığım ve kaçınmak istemediğim deformasyonla, “insan bedeni estetiği”ne bağlı kalmadığım açıktır. Genel komposizyon ve siluet dışında esas olarak ayrıntının güçlü ifadesine odaklanır ve çeşitlemeyi tercih ederim. Bu çalışmanın genelinde lekesel ve dramatik bir etki baskın olsa da, esas ifadelerin, her zaman olduğu gibi, ayrıntılarda seçilmesini amaçlıyorum. Hacmin boşluklarla oluşturulması, yani, espasa da kütle kadar görev yüklenmesi, gerekli gördüğüm ve sıkça kulladığım bir yöntemdir. Bu verileri ve özellikleri, Yüksek Lisans ve Sanatta Yeterlik çalışmalarımda da olduğu gibi müzik ile ilişkilendirmekteyim. Daha önceki çalışmalarım, tema olarak müziği barındırmaktadır. Ancak “Senfonik Metal” Heykelin, oluşturulmasını bir beste oluşturma yöntemi ile bağdaştırmaktayım. Minör, Majör, Crescendo, Piano, Es, Andante gibi müzik terimlerini bu durumda kullanmak yanlış gelmemektedir bana. Müzikdeki volüm yükselmesi, temponun hızlanması, “es”ler gibi işitsel duyumuza hitab eden verilerin, “Senfonik Metal” adlı heykelimin biçimsel özellikleri ile paralellikler taşıdığı ve işitselin görsele uyarlanabilmesiı yönünde, bir iddiada bulunmak istedim. İzleyicinin algısına terk ettiğim yapıtla, “müziğin görülebilir” olduğunu hissettirip, bakan her gözün kendi senfonisini duyabilmesini amaçlamaktaydım.

6

Bursa Nilufer Municipality bienniall y org anizes “International Kuzgun Acar Sculpture Symposium”. I attended this symposium in 2011 with “Symphonic Metal”.

This work can be counted as one of the most important experince for me. It brought new and challenging experience with Its working method and dimensional challenge.

All kinds of data (behavioral, physical, personal) that comes from human is my main source. I do not want avoid deformation as a style and I don’ t avoid it. It is clear that I do not adhere to “aesthetics of the human body”. I prefer to focus on strong expression and variation of detail rather than general compositon and silhouette.

Although dramatic, stained effects are dominant to this work, I intended to show the main expressions in the details. I think that creating volume in spaces, in other words, loading with charge to the space is a method that is required and I currentl y use this.

I incorporates this data and feature with music just as in my Master’s Degree and Proficiency works. My previous works contain music as themes. However, I associate this work’s creation process with creation method of a music.In this case, ıt can not be wrong to use musical terms such as Minor, Major, Crescendo, Piano,Es,Andante. I claim that what is auditory, such as increase in the volume of music, tempo, acceleration, “es” s... can be appealled to visual and these datas and properties have some parallelism with my “Symphonic Metal” work’s formal features. İn this work that I left the viewer’s perception, I intended to make feel to the viewer “music can be seen” and make hear each eyes to their own symphony.

DOÇ. NESLİHAN PALA

7

Neslihan Pala - Biyografi 1969- 1984 arası Almanya’ da yaşadı 1986-1992 Mimar Sinan Üniversitesi Heykel Bölümü Lisans Programını tamaladı 1993 Aynı kurum ve bölüme Araştırma Görevliliği ataması yapıldı 1993-1998 Mimar Sinan Üniversitesi Heykel Bölümü Yüksek Lisans Programını, ve 1999-2005 Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Heykel Bölümü Sanatta Yeterlik Programını bitirdi Halen aynı kurumda Doçent olarak görev yapmaktadır.

Kişisel Sergiler: 4-14 Aralık 2006 İstanbul Yeminli Mali Müşavirler Odası Sanat Platformu, Heykel ve Desen Sergisi 6 Ekim-6 Kasım 1989 Yonca Sanat Galerisi, Heykel ve Desen Sergisi

Karma Sergiler: 2012 16 Mart-16 Nisan “ Zaman aşımı” Karma Resim ve Heykel Sergisi 2012 30 Mayıs-15 Ağustos “Kadına Dair” Karma Sergi Mine Sanat Galerisi 2011 Sanat Akmerkez’de 7 Sergisi 2011 29 Ekim Cumhuriyet Sergisi 2011 “We Are Allone” Resim ve Heykel Sergisi 2009 Aralık-2010 Ocak “Transform” Sergisi, MSGSÜ Kültür ve Sanat Merkezi, Tophane-İ Amire Binası, Tophane 2005 Eylül “Sanat Akmerkez’d3e 3” Karma Sergi 2004 Ekim MSGSÜ, G.S.F. Resim-Heykel Bölümleri Öğretim Elemanları Sergisi 2003 Eylül Çağdaş Türk/Japon Heykel ve Seramik Sanatçıları ‘Karşılaşmak’ ‘İnteraction’ Sergisi, Kyoto Seika üniversitesi, Japonya 2003 Haziran MSGSÜ Öğretim Elemanları Karma ‘Siyah-Beyaz’ Desen Sergisi, Tophane-i Amire Kültür ve Sanat Merkezi

Sempozyumlar: 2011 05 – 23 Eylül Kuzgun Acar Heykel Sempozyumu, Bursa Nilüfer Belediyesi 2011 10 Haziran- 13 Temmuz Hattuşa I. Heykel Sempozyumu, Çorum 2010 19 Eylül-17 Ekim Çanakkale Taş Heykel Çalıştayı, Dardanos Yerleşkesi, Çanakkale 2010 Haziran Uluslar arası Metal Sempozyumu, Beşiktaş İstanbul 2009 Eylül Uluslar ararsı Ahşap Sempozyumu, Ahtopol, Bulgaristan 2008 Haziran 1. Uluslar arası Taş Heykel Sempozyumu, Beşiktaş, İstanbul 2005 III. Uluslar arası Fındıklı Mermer Sempoyumu 1993 Zühtü Müridoğlu 1. Ahşap Heykel Sempozyumu, Değirmendere, İzmit Ödüller : 2010 70. Devlet Resim ve Heykel Yarışması, Başarı Ödülü 2004 65. Devlet Resim ve Heykel Yarışması, Başarı Ödülü 2002 Beşiktaş Köyiçi Meydanı, Açık Alan Heykel Yarışması 1. Ödülü

Heykel Uygulamaları: 2012 Ömer Büyüka Büstü, Abhazya 2012 Çellist Benyamin Sönmez Büstü Fethiye 2009 Ocak, Asım Bezirci Heykeli, Beşiktaş Belediyesi, Abbas Ağa Parkı, Beşiktaş 2008 Ekim, Süleyman Seba Heykeli, Beşiktaş Belediyesi, Vişnezade Parkı, Maçka 2007 Şubat, Zeynep Mutlu Eğtim Vakfı & Kemer Koleji için Nazım Hikmet Büstü 2005 Nisan, Şişli Terakki Vakfı için Bedia Muvahhit Büstü 2003 Beşiktaş Kartal Heykeli uygulanması, Beşiktaş Köyiçi Meydanı 2002 Açık Alan Heykeli, Koza, Bursa 1998 Türkiye Futbol Federasyonu için Atatürk Kupası 1993 Ulusoy Genel Müdürlük Binası için ‘Amazon’ heykeli

Lived in Germany between 1969- 1984 Studied Sculpture between 1986-1993 at Mimar Sinan University Master degree of Sculpture from 1993-1998, Mimar Sinan University, 1999-2005 completed the Proficiency Program in Art (doctorate) , at the Mimar Sinan Fine Arts University Sculpture Department.

Currently working in the same institution as an Associate Professor.

Solo Exhibitions: 4 /14 December 2006 Istanbul Chamber of Certified Public Accountants Art Forum, Sculpture and Drawing Exhibition 6 October to 6 November 1989 Clover Art Gallery, Sculpture and Drawing Exhibition Selected Group Exhibitions: December 2009-January 2010, “Transform” Exhibition, Mimar Sinan University of Culture and Art Center, April 2005, Painting and Sculpture Exhibition of Teaching Staff, Kadir Has University, September 2005, “Art in Akmerkez 3” Exhibition October 2004 Mimar Sinan University, Faculty of Fine Arts Departments of Painting and Sculpture, September 2003 Contemporary Turkish / Japanese Sculpture and Ceramic Artists ‘Meeting’ ‘Interaction’ Exhibition, Kyoto Seika University, Japan, June 2003, Mimar Sinan University Faculty Member Karma ‘Black-White’ Drawing Exhibition, October 2001 Akbank Culture and Art Center in, Society of Sculptors ‘Meeting’ Sculpture Exhibition, 1999 Art Gallery Moda, “Mother Artists” Exhibition of Painting and Sculpture Awards: 2010, 70. State Painting and Sculpture Competition, Achievement Award 2004, 65. State Painting and Sculpture Competition, Achievement Award 2002 Köyiçi Beşiktas Square, Outdoor Sculpture Competition 1 Award