Çağdaş 1985 sayı / issue: 18

“Çağdaş1985” Mine Sanat Galerisi’nin Sanat Postasıdır, Para İle Satılmaz / “Contemporary1985” The Free Of Charge Art Mag azine Published By Mine Art Gallery | SAYI / ISSUE: 18 | Ekim / October 2014

MUSTAFA ALTINTAs.

C O S M O S “L’ ORIGINE DU MONDE” 1 7

E K İ M / O C T O B E R

-

1 7

K A S I M / N O V E M B E R

2 0 1 4

A Ç I L I Ş / O P E N I N G : 1 7 E K İ M / O C T O B E R 2 0 1 4 , C U M A / F R I D AY, 1 7 . 3 0 M İ N E A R T G A L L E R Y B O D R U M Y A L I K A V A K P A L M A R I N A M e r k e z / C e n t r e : T e ş v i k i y e , P r o f. D r. M ü f i d e K ü l e y S o k . N o : 1 / 1 D : 5 N i ş a n t a ş ı / İ s t a n b u l Ş u b e / B r a n c h : Ya l ı k a v a k , P a l m a r i n a N o : D 1 0 5 M e r k e z M a h . Ç ö k e r t m e C a d . B o d r u m / M u ğ l a T&F: +90 (212) 232 38 13 | M: +90 (536) 553 50 66 | info@minesanat.com w w w. m i ne s a nat . c o m | b l og . m i ne s a nat . c o m | p o s t ho c . m i ne s a nat . c o m f a c e b o o k . c o m / M i n e S a n a t 1 9 8 5 | t w i t t e r. c o m / M i n e S a n a t | y o u t u b e . c o m / m i n e s a n a t

M U S T A F A

A L T I N T A Ş

Mustafa Altıntaş 15 Haziran 1946’da Akşehir’de doğdu. İlk sanat eğitimini Gazi Eğitim Enstitüsü Resim Bölümü’nde yaptı. 1970 yılında kazandığı bir Fransız bursuyla Paris’e gitmeden bir çok sergi gerçekleştirdi.

Paris’e varışında uluslararası sanatçılar sitesinde “Cite Internationale Des Arts”da bir atölyeye yerleşti ve Paris Güzel Sanatlar Yüksek Okulu’na “E.N.S.B.A.” kayıt olarak, özellikle Gustave Singier ve Jean Bertholle atölyelerinde resim ve anıtsal resim çalışmaları yaptı. 1973 yılında Yüksek Plastik Sanatlar diplomasıyla mezun oldu.

1974-76 yılları arasında ise TRT Ankara T.V.’de kameraman olarak çalıştı. 197080 arasında Sorbonne Üniversitesi Sinema Fakültesi’nde master çalışması yaptı. Ünlü sinema tarihçisi Jean Mitry, Eric Rohmer, Jean Rouch ve Michele Ciment gibi ünlü sinemacıların öğrencisi oldu. Bir çok belgesel ve deneyimsel film gerçekleştirdi. Bu filmlerin bazıları uluslararası festivallare katıldı. Çok disiplinli çalışmalarını uluslararası bienallerde, festivallerde, 1970-90 yıllarında Paris’te özel bir Güzel Sanatlar Okulu’nda resim dersleri de verdi. Şu sıralar İtalya’da (Pietrasanta) uluslararası heykel parkı projesi için 8mt. boyutlarında anıtsal bir heykel projesi üzerinde çalışmaktadır. Sanatçını Fransa, A.B.D., İsviçre, Finlandiya ve Türkiye’de özel ve resmi koleksiyonlarda resimleri bulunmaktadır. İstanbul, Bodrum, Paris arasında yaşayıp çalışmaktadır.

Sahibi / Owner: Mine Sanat Galerisi / Mine Art Gallery Genel Yayın Yönetmeni / Editor-in-Chief : Mine Gülener, Nur Gülener Yazı İşleri Müdürü / Managing Editor: Serkan Gülener

2

Mustafa Altıntaş was born in Akşehir/Turkey on 15 June 1946. He began his art education at Gazi Eğitim Enstitüsü teacher training college in Ankara and his works were displayed at a number of exhibitions. In 1970 he won a French scholarship to study in Paris and entered a studio at the CITE INTERNATIONALE DES ARTS. He enrolled at the “E.N.S.B.A” Academy of Fine Arts in Paris and studied painting and monumental painting at the studios of Gustave Singier and Jean Bertholle. Between 1977 and 1980 he studied for his master`s degree at the Faculty of Cinematic Arts at SORBONNE UNIVERSITY and became student of such as famous names as the cinema aestheticist and historian Jean Mitry, Eric Rohmer and Jean Rouch. Some of his many documentary and experimental films were shown at international festivals. His highly disciplined plastic art works have been displayed at international biennials and festivals and at many one man and mixed exhibitions in France and other European countries since 1970.

Altıntaş`s paintings are in private and public collections in France, The United States, Switzerland, Finland and Turkey. Artist shares his times between Paris, İstanbul and Bodrum working at his studios in these cities.

Actually, MUSTAFA ALTINTAŞ work for one monumental sculpture project will including at ‘ INTERNATIONALE SCULPTURES PARC ‘ in PIETRASANTA (ITALY) .

Katkıda Bulunanlar / Contributors: Yusuf Taktak, H. Avni Öztopçu Tasarım / Design: Mustafa Altıntaş, Mine Zereyalp Baskı / Print: Focus Basım, Seyrantepe Mah. Yıldız Sok. No:7 Kat:3 Kağıthane/İstanbul

Yönetim Yeri / Place of Management: Teşvikiye, Prof. Dr. Müfide Küley Sok. No:1/1 Yasemin Apt. D: 5 34365 Nişantaşı / İstanbul | T&F: +90 212 232 38 13 M: +90 536 553 50 66 | info@minesanat.com | minesanat.com

Cosmos [1], 2014, tuval 端zerine akrilik / acrylic on canvas, 120x120cm

3

Ş

İ

İ

R

S

E

L

D

Ü

Ş

L

E

M

Eğer, CHARDONNE`un dediği gibi, “sevi kimi zaman sevi`den öte bir şeyse”, resim sanatı da, zaman zaman, uzantı ve türevlerinin daha başka alanları kucaklayışıyla, resimden çok çok öte bir şeydir. Örneğin Mustafa ALTINTAŞ`ın resmi. Başlangıçta sesli renklerle, kıpır kıpır özdeklerle örülmüş figürlü anlatımı yeğleyen, ardından daha eksiltili (eliptik), silikleştirilmiş, karman çorman edilmiş yığınlarla işlenmiş bir evreye geçen sanatçı, sonunda aşırı kaymaoluşumsal (arşitektonik) adı verilen bir soyutlamaya girişir; bu anlatım, yer katmanlarının doğal akışına epey şey borçludur. POLIAKOFF`un üst üste konmuş uzamlarına yakındır; ayrıca içlerine, alabildiğine denetlenen bir güneşlendirmenin yansıdığı, çıkıp geldiği Anadolu`nun titreşimleri sızar.

Figürlü bir soyut anlatım artık birbirlerinin karşıtı olmadıklarından, 1970`te Paris`e yerleşmesi, ardından kararlıca sürdürdüğü müze gezileri. Ulusal Güzel Sanatlar Okulu`na girişi çizgiden kılgısal olarak geçişini güçlendirir. Ancak, şimdi artık dışgörünüşlerinin haracından duygusal kaygılar yararına, kavramsal bir soyut eklenecek; bu da onu video ya da bilgisayar aracılığıyla oluşturulmuş yapılar, yer yer toplumsal eleştiriye, tarih resmine, söylenceye göz kırpan, sanat`la yaşam`ı atbaşı götüren bir çokaraçlı-iletişim`e götürecektir; bütün bunlar, çoğu kez, günlük yaşamdan alınmış izleklere (temalara) dayandırılacaktır.

Anlaşılacağı üzere, Mustafa ALTINTAŞ, resimsel yolları bulgulamaya çıkmakla yetinmemiş, soruşturma alanını çağdaşlık-sonrası (post-modern) bir duyarlılığa dek genişletmiştir; böylece anlatım yelpazesini sonuna dek açmış, toplumun evrimini hesabına katmış, çeşitli sahnelerinin yararlandığı sinema gösterimleriyle en son uygulayımsal (teknik) gelişmelerden yararlanmıştır.

Bununla birlikte, resmi bir köşeye atmamıştır; zamanının çoğunu hala ona ayırmaktadır, bir izlekten öbürüne atlayarak, sırtını değişik bir uygulayıma dayayarak, yeniden figür`e, başka türlü dile getirilen, başka bir figürlü anlatıma dönmektedir. Ingres`in “Türk Hamamı”ndan tutun da. Bosch`un “Haz Bahçesi”ne dek pek çok ünlü resmin içeriğini benimser, bir dizi aktarma, simgesel kaymayla, üst üste bindirilmiş örgenbilimsel çizimi, düzlem ve geri-düzlemi sağa sola serpiştirerek, bunları birtakım kesip biçmelerle biçimlendirip sınırlandırarak, yanlarına yörelerine saydam renkler serpiştirerek yeniden yoğurur. Bedensel tasarımlarında ya da çizgisel imgeyi canlandırışında, gerçekçiliği düş`ün taşıdığı güçlerle besler, devingen, karşıtlıklarla dolu, simgesel bir anlatıya dönüştürür.

Yeni bir bireşime kavuşturulmuş bir dizi alıntı sanatı demek olan, zaman zaman öykünmeyi andıran kurgu-bilim, hayvansal anıştırmalar ya da üstü kapalı bir sevisellik (erotizm) içeren bu resimsel yazı zaman zaman herkese seslenen sanatın (Pop`un), kimi zaman da Aşırıgerçekçiliğin izlerini taşır. Bununla birlikte, Çin`den gelmiş, XV. Yüzyıl Osmanlı çinilerinden koparılmış, genellikle resmin yukarı kesimlerinde bir yere oturtulmuş, hep yatay duran yinelenmiş, bezemsel öğe, lal renkli dalgalı biçimini çağrıştırdığı imgeye ekler. Ağırlığı olan böyle bir im`in yarattığı tensel etki, o kaygan evrene böyle garip biçimde burnunu sokuşu açık seçik değil, daha çok gizemseldir. Nitekim, BRAQUE bize şunu anımsatır: “Gerek görsel sanatlarda gerek şiirde, önemli olan, açıklanamayan`dır.”

Geçmişin, şimdiki zamanın ve geleceğin aynı akışkan, yüzer göçer karaltıların yıldızlarla yaprağı andıran dallar arasına serpiştirilmiş olarak yan yana buldukları şu son on yılın yapıtlarında, artık bir deniz kozalağı ya da bir tür yanardağ, birtakım meyveler ya da tanıdık bir nesne, örneğin bir ev eşyası ardında koşmaz ALTINTAŞ, sürekli olarak, enerjilerin ölçüsü ayarlanmış dolaşımını, ana eksenin yer değiştirmesini, boş bölgelerin soluk alışını, karşıtlar arasındaki bireşimi, kimi devindirici ögelerin birbirinin içinde eritilmesini, genleşip büyümesini, alev aşev yanan bir ışığın resmin her yanına dağıtılmasını, usla tutku arasındaki dengeyi arar.

Son olarak, genellikle boya püskürtücüyle oluşturduğu resim dilini geliştirmek üzere, aynı anda, çok keskin çizgili renkçilikle soğuk renkleri, üstü örtülü kesimlerle çok daha somut bölgeleri kullanır. Özdeğin (maddenin) etkilerini elinin tersiyle itip düzen verici bir çizgiciliğin kıvrımlarına ağırlık verir; yılan gibi dolana dolana giden bu çizgiler hem masalsı bir yalnızlığın göbeğine oturtulmuş, hem de ince bir gülmeceyle bezenmiş kişilerini betimler. Bir ekin adamı olarak Doğu`yla Batı`nın en uç anlatım biçemleriyle yoğrulmuş ALTINTAŞ, en uygun düzenlemeyle yetinmez; gerçek`in önilkelerine (postulatlarına) ancak üzerlerine kendi damgasını vurmak üzere, onları aşmak için yaslanır.

Bugün artık tam bir olgunluğa ulaşmış bulunan, kimi zaman özentisiz, kimi zaman da iyice göze alan, alıcıya hem uzak, hem de iyice yakınındaki yapıtı bütünüyle kendisine özgü bir şiirsel düşlemi sürdürür.

Gerard Xuriguera

4

P O E T I C A L

I M A G I N A T I O N

If “love is sometimes beyond love”, as CHARDONNE stated, then the art of painting is, from time to time, far beyond painting where the extension and its derivatives meet at different fields. For example: the painting of Mustafa ALTINTAS. The artist who preferred initially expressions by figures plotted with lively substances in sound colours, then passing onto a period embroidered by mingled heaps of more elliptic in indistinet, then finally goes into an abstraction called extreme architectonic; this way of expression owes a lot to the natural flow of ground layers, close to POLIAKOFF,s spaces piled on one another. And also the vibrations of Anatolia infiltrates onto them as sunbeams under extreme control.

Since the figured and abstract expressionisms are no longer contrary to each other, his settling down in Paris in 1970 followed by persistent visits to Museums and his entrance to the National Fine Arts School strengthend gis applied passage over the line. At last, as now he is completely free from the sanctions of apperances, a conceptual abstract will be added in favour of his fine sensorial anxieties in search of shapes in depth that would take him to a communication of multi-tools dragging art and life together giving way to legendsi picture of history and social criticism and constructions formed by video and computers; all these, mostly, will be depending on the themes drived from daily life.

As can be understood, Mustafa ALTINTAS, was not content with the search of picturesque ways, he enlarged his search area to a post-modern sensitiveness; thus opened up his scale to the limits, considered the social evolution, used the latest application techniques by showing movies in various stages.

But he did not leave aside painting; still he saves most of his time to painting, jumping from one observation to another, leaning on a different application, back to the figure, going back to another figurative expression in another way. He appropriates contents of many famous paintings, from the “Turkish Bath” of Ingres to the “Pleasure Garden” of Bosch, he kneads them again by way of a couple of transfers, symbolics slides, organscientifle overlapping drawings, scattering planes and back planes over, limiting and reshaping them by cuttingi placing transparent colours on and around them. In his bodily designs or animations of linear images he feeds the realism with the forces carried by imagination and turns into a dynamic symbolic expression full of contrasts.

Science-fiction which is an art of newly united quotations sometimes resem bles mimics, with animal resemblances or hidden erotism sometimes carry the traces of Pop addressing everyone, and sometimes the traces of over realism. Nevertheless, the decoration element from China, picked from the 15th century Ottoman tiles usually situated at the top part, always at a horizontal position, adds to the object it resembles by its ruby coloured wavy shape. The bodily effect created by such a sign with weight, poking into the slippery universe in such a strange manner is not clear but more mystical. Just as BRAQUE reminds us: “Both in visual arts and in poetry the unexplained is important.”

At the works of these last ten years where the flowing, floating and running ailhouettes of the past, present and future can be found together scattered among the stars and branches resembling the leaves, ALTINTAS no more runs after sea cocoons or a kind of a volcano or some fruits or a familiar object, for example a home furniture; he continuously looks for the balance between the mind and passion, circulation of set energies, changing place of the main axis, breathing of the empty areas, synthesis of contrasts, melting of some dynamic elements in one another or expansion of them, scattering of a flamy light all over the painting.

Finally, to develop the language of his paintings usually formed by paint sprayer, he uses cold colours at very sharp lines and much more abstract areas in covered parts at the same time. For example, he neglects deliberately the effects of the object and intensely uses the curls of harmonic linearism; these lines curling like a snake are situated in the core of a fantastic solitude and also describe his people with refined humour. As a man of culturei ALTINTAS, has been kneaded with the extreme expression styles of East and West, is never content with the best arrangement; only leans on the postulates of reality to overcome and seal them with his own stamp. Reaching to a full maturity today, sometimes careless and sometimes risky, far away from the receiver and also very close to the work lives with his unique poetical imagination.

Gerard Xuriguera

Cosmos [2], 2014, tuval 端zerine akrilik / acrylic on canvas, 120x120cm

5

İ

L

H

A

N

B

E

R

K

Mustafa Altıntaş’ın bütün çalışmalarında bizi ilgilendiren temel etken, benzeştirmeli estetik (alegori) gerçeğinden kaynaklandığı için burada karşımıza çıkan olgular bu anlamda şaşırtıcı olmayacaktır. Değerli taşlarda tanık olduğumuz “iç ışık’’ gibi, bu resimlerde karşımıza çıkan ışık da, sıradan bir ışık değil. Sanat yapıtının, bu bağlamda salt “temsili’’ olma özelliğinin ötesine geçerek anlamsallığa tekabül eden içeriksel olguyu yakalaması halinde, sıradan temsili aşma süreciyle ilgili bir olgudur bu. Platon’un diliyle söylersek, kurgusal bir dünya (“diegesis) Altıntaş’ın öteki resimlerinde olduğu gibi, bu yeni resimlerinde de izleyiciyi etkileyen temel unsurdur.

Mustafa Altıntaş‘ın resimleri pek çok tatlara açık bir görünüm sergiliyor. Bu, kuşkusuz, onun çalışmalarının çağına açık olmasından kaynaklandığını gösterir. Belki bu yüzden de etkilere açıktır. Etkilerden korkmadığı da görülüyor. Gene bu yüzden olacak, ben onu pop-art’çılara yakın görüyorum. Hiç değilse benim için gizli bir popçu o. Özellikle mekan düzenlemelerinde fonsuzluk tutkusunda, biçime göre resmi kesmelerde, temalar ressamı olmada, mimariye yaslanış biçiminde, düz yüzey mekanlarında, asıl da figür anlayışında Tom Wesselmann sevgisinin büyük olduğu vurgulanıyor. Çok kendine has olan gerçek üstücü, simgeci yönü ise hemen hemen her çalışmalarda alt çizgilerde de olsa derinden derine vuruyor. Gene resim anlayışına bağlayabileceğimiz kitle iletişim araçlarının- afiş, sinema,tv, grafik,vb.- etkisi sonucu (Kim onlardan uzak kalabilir?) yeniliklere açık olması (Roy Lichenstern, WarhOl), bizim Mustafa Altıntaş’ın sanatını sevmenizin nedeni olmalı.

Mustafa Altıntaş’s paintings give the appearance of being exposed to many flavours. This undoubtedly shows that his work is open to his own age. Perhaps for this reason they are open to influences. Nor is he afraid of influences. For this same reason I consider that he has a close affinity with pop-art. For me at least,he is a secret poph artist. Particularly in his spatial composition, his elimination of background, his formal interruptions, the fact that he is an artist of themes, his tendency to the architectural, his love of flat surfaces, and above all in his attitude to the figure his great love of Tom Wesselmann is underscored. His unique brand of surrealism and symbolism is emphasised at a profound level in every work, even if only in the subordinate lines. His acceptence of different flavours ( Roy Lichtenztern, Warhol), due to the influence (who can stay aloof from them?) of the vehicles of mass communication (posters,cinema,television,graphics etc.) which we can link to his artistic approach should be the reason for our appreclation of Mustafa Altıntaş’s art.

Mustafa Altıntaş “Saraydan Kız Kaçırma Mozart” Aksanat Katalog Yazısından Alıntı.

Cosmos [3], 2014, tuval üzerine akrilik / acrylic on canvas, 150x100cm

B

İ

R

O

D

A

K

L

A

N

M

A

N

C o s m o s [ 4 ] , 2 0 1 4 , t u v a l ü z e r i n e a k r i l i k / a c r y l i c o n c a nv a s , 1 5 0 x 1 0 0 c m

I

N

O

R

G

A

N

İ

K

A

K

I

Ş

I

1970’li yıllardan bu yana uzanan enstalasyon,happening ve öteki projelerinde, litografi çalışmalarında ise bu imgesel dökümleri açar, geniş mekanlarda uygulanabilirlik olanaklarını araştırır. Özellikle litografi çalışmalarında, çintemani ve kiraz motiflerini bir kez daha ilişkilendirir. “İsimsiz’’ portreler dizisine gelince, bu diziyi oluşturan resimlerde portre, “anonim’’ bir karakterler koridoru üzerinde Freudist teşhisleri anımsatan yeni bir gözterge anlamı kazanır. İstanbul ve Paris gibi iki kültür ve tarih kenti arasında gidip gelmenin doğal bir sonucu olarak, Altıntaş’ta tanık olduğumuz bütün bu göstergesel motifler aslında bir kimlik arayışının doğal bir sonucudur. Şöyle de denebilir: Mustafa Altıntaş, bağımsız bir sanatçı olarak ne yapabileceği, hangi sanatsal sorunlar üzerinde odaklanabileceği konusunda dirençli çalışmanın semeresini toparlamaktadır son çalışmalarıyla. Bu noktada, iki ayrı mekanda sergileme uğraşının yoğun çalışmalarına kendini kaptırdığı bir aşamada, yeni bir temaya yönelik işlere de yer ayırmaktadır şu günlerde. Evrenin oluşumundan önceki sonsuz boşluk (Khaos) kavramı, onu bu kez söz konusu boşluğun anlamı üzerinde düşünmeye yöneltmektedir. Bu boşluğun resimsel düzlemde karşılığı “ışık’’ olacaktır. Resmin yüzeyini kaplayan dönencesel leke ve çizgiler, onların arasında dolaşan ışığı işaret eder. Boşluğun içine zar biçiminde çoğu zaman üçlem (“trinite’’) olgusuna anıştırma yaparcasına atılmış parçacıklar ise, evrenin oluşumunda işlev üstlenen gezegenleri düşündürür.

Altıntaş’ın bütün çalışmalarında bizi ilgilendiren temel etken, benzeştirmeli estetik (alegori) gerçeğinden kaynaklandığı için burada karşımıza çıkan olgular bu anlamda şaşırtıcı olmayacaktır. Değerli taşlarda tanık olduğumuz “iç ışık’’ gibi, bu resimlerde karşımıza çıkan ışık da, sıradan bir ışık değil. Sanat yapıtının, bu bağlamda salt “temsili’’ olma özelliğinin ötesine geçerek anlamsallığa tekabül eden içeriksel olguyu yakalaması halinde, sıradan temsili aşma süreciyle ilgili bir olgudur bu. Platon’un diliyle söylersek, kurgusal bir dünya (“diegesis) Altıntaş’ın öteki resimlerinde olduğu gibi, bu yeni resimlerinde de izleyiciyi etkileyen temel unsurdur.

Kaya Özsezgin 6

C o s m o s [ 5 ] , 2 0 1 4 , t u v a l 端 z e r i n e a k r i l i k / a c r y l i c o n c a nv a s , 1 2 0 x 1 2 0 c m

7

Cosmos [6], 2014, tuval 端zerine akrilik / acrylic on canvas, 100x150cm