Șükür

M. Fethullah Gülen Görülen herhangi bir iyiliğe karşı gösterilen memnûniyet ve minnettarlık mânâlarına gelen şükür; ıstılahta(1), insana bahşedilen duygu, düşünce, âzâ(2) ve cevârihi(3) yaratılış gâyeleri istikametinde(4) kullanmaya denir ki; kalble, lisânla(5) îfâ(6) edilebileceği gibi bütün uzuvlarla(7) da yerine getirilebilir.

Lisânla(5) şükür; vehmî(8) bütün güç, kuvvet ve ihsan kaynaklarını nefyederek(9) her türlü lütuf ve nimetlerin Allah’tan geldiğini kabul ve itirafla gerçekleşir. Evet, bütün iyilikleri, güzellikleri kısmet eden ve mebde’den(10) müntehâya(11) sebeplerini hazırlayan O olduğu gibi, vakt-i münasibinde gönderen de yine O’dur. Takdir ve taksim eden, vakti gelince yaratıp semâvî sofralar halinde önümüze seren O olduğu için neticede minnet ve şükran da O’nun hakkıdır. O’nu görmezlikten gelerek sebeplere takılmak, hatta onlara serfürû(12) edip minnettarlıkta bulunmak; hazırlanıp ayağımızın ucuna kadar getirilen bu sofranın, hazırlanışını ve hazırlayanını nazara almadan, getirip önümüze koyan tablacıyı(13 bahşişlere boğmaya benzer ki: َنولفاغ مه ةرخلآْا نع مهو ايْندلاةايحلا نم ارهاظ َنوملعي “Onlar, dünya hayatının sadece kendilerine bakan dış yüzünü bilirler, ahirete bakan yönünden ise bütün bütün gafildirler(14).”[1] Evet bunlar, sırf sebeplere bakıp ilim ve mârifet itibarıyla daha ilerisini göremeyen cahiller, nâkıslar(15) ve nankörlerdir. Kalble şükür; zâhir(16) ve bâtın(17) bütün nimetleri ve bu nimetlerden yararlanmayı Allah’tan bilip hayatın bu anlayışa göre yönlendirilmesi, şekillendirilmesidir ve aynı zamanda lisânve cevârihle yapılan şükrün de

1-Istılah: Bir kelimeyi sözlük manasının dışında kullanmak. Kelimeye yüklenen özel anlam. 2- Zâ : Uzuvlar, organlar 3-Cevârih: El, ayak gibi vücud azaları 4-Îstikamet: Yön, doğru yolda olma. 5-Lisân: Dil, konuşma dili, lehçe. 6-Îfâ: Yerine getirmek. Kılmak. Yapmak. 7-Uzuv: Organ 8-Vehmî: Varsayılan, olmadığı halde var kabul edilen. 9-Nefyetmek: İnkâr etmek, reddetmek 10-Mebde: Başlangıç

esasını teşkil eder ki: ةنطابو ةرهاظ همعن مُكيلع َغبسأو “O, gizli-açık nimetlerini bol bol size ihsan etmiştir.”[2] beyânı onun keyfiyet buudlarına; اهوصحُت َلا هللا ةمعن اودعَت ْنإو “Allah’ın nimetlerini saymaya kalksanız da saymakla bitiremezsiniz.”[3] fermân-ı sübhânîsi(19) de kemmî sonsuzluğuna işaret etmektedir.

Cevârih(3) ile şükre gelince, o, her uzuv(7) ve her lâtîfeyi(21) yaratılış gâyesi istikametinde kullanmak ve onlara mahsus(22) kulluk vazifelerini yerine getirmekten ibaret sayılmıştır.

Ayrıca, lisânın şükrünü evrâd ü ezkâr, kalbin şükrünü yakîn ve istikamet, cevârihin şükrünü de ibadet ü tâat şeklinde yorumlayanlar olmuştur. Onun böyle bütün bir iman ve ibadete taallukundan(23) ötürüdür ki, büyükler ona imanın yarısı nazarıyla bakmış, kendi şümûlü(24) içinde sabırla müşterek(25) mütâlaa(26) etmişlerdir.

Allah, kelâmında pek çok defa şükrü emretmiş ve onu, [4] نورُكْشَت مُكلعل ve [5] نيركاَّشلا هللا يزجيسو gibi âyetleriyle emrin ve halkın gâyesi göstermiş; göstermiş ve: ديدَشل باذع َّنإ مُترفَك ئلو مُكَّنديِزلأ مُترَكش ئل “Eğer şükrederseniz ben de nimetimi artırırım; şayet nankörlük yaparsanız, biliniz ki azabım çok şiddetlidir.”[6] fermanıyla şükredenlere mükâfat vaadinde, küfrân-ı nimette bulunanları da cezalandıracağı tehdidinde bulunmuştur. Bundan başka O, kendisine “Şekûr” demiş[7] ve bütün nimetlerin asıl kaynağına ulaşma yolunu da şükre bağlamıştır; bağlamış ve bu mevzuun doludizgin şehsuvarlarından(27) Hz. İbrahim’i: همعْنلأ اركاش “O’nun nimetlerine karşı şükürle gerilmiş”[8] sözüyle; Hz. Nuh’u da: اروُكش ادبع َناَك هَّنإ “Şüphesiz, o, şükürle oturup kalkan sadık bir bende idi.”[9] beyânıyla tebcil(28) ve takdir etmiştir.

Şükür önemli bir amel ve kıymetli bir sermaye olmasına rağmen, روُكَّشلا يدابع نم ٌليلقو“Kullarımdan şükredenler pek azdır.”[10] fehvâsınca, hakîki mânâda âmili fazla olmayan bir ameldir. Gerçi, اروُكش ادبع ُنوُكأ َلافأ “Rabbime çok şükreden bir kul olmayayım mı!”[11] duygusuyla kıvrım kıvrım kıvrananlar ve bütün ömürlerini şükür kuşağında geçirenler de vardır ama, yine de bunların sayıları oldukça azdır.

Evet, İnsanlığın İftihar Tablosu(29) Şükür Kahramanı, değeri çok yüksek, âmili(30) çok az bu önemli amelin en önde geleniydi. O, otururkalkar şükreder ve yanına gelenlere de şükür tavsiyesinde bulunurdu.

"Kalble şükür; zâhir ve bâtın bütün nimetleri ve bu nimetlerden yararlanmayı Allah'tan bilip hayatın bu anlayışa göre yönlendirilmesi, şekillendirilmesidir. "

11-Müntehâ: Son. 12-Serfürû: Boyun eğme 13-Tablacı: Tezgâhtar, sunucu 14-Gafil: Gaflette olan. Allahü teâlâyı, emir ve yasaklarını unutan kimse. Dikkatsiz, iyi düşünmeyen, uyanık olmayan 15-Nâkıs: Noksan, eksik. Tamam olmayan 16-Zâhir: Görünen, âşikâr olan. Açık, belli 17-Bâtın: iç yüz, gizli, sır 18-Buudlarına: Boyut: dereceleri, boyutları 19-Fermân-ı Sübhânîsi: Subhan (Eksikliklerden uzak ve mükemmel sıfatlar sahibi olan Allah) Allah’ın emirleri Sübhân: Eksikliklerden uzak ve mükemmel sıfatlar sahibi olan Allah. 20- Kemmî: Miktar 21- Lâtîfe: Duygu, his; insanın mânevi yapısında bulunan ince duygular 22- Mahsus: Özel 23- Taalluk: İlgili olma, münasebet, sevme 24- Şümûl: Kapsam, içine almak 25- Müşterek: Birlikte, beraber, ortak 26- Mütâlaa: Bir işi etraflıca düşünmek, dikkatle okuma, inceleme 27- Şehsuvarlar: Sûvari, en iyi (at) binicisi 28- Tebcil: Yüceltme, saygı gösterme 29- İnsanlığın İftihar Tablosu: Hz. Muhammed (S.A.V.)

كتدابع نسحو كرْكشو كرْكذ لع ينعأ مهللَا “Allahım! Seni anmam, Sana şükredebilmem ve Sana ibadetlerin en güzeliyle yönelebilmem için bana yardım et.”[12] O’nun sabah akşam dilinden düşürmediği nurlu sözlerdendi.

Evet, eğer şükür, nimete mazhar olanın onu verene karşı iki büklüm olması, sevgi ve alâka ile O’na yönelmesi, bütün mazhariyetlerini itiraf etmesi ise, yukarıdaki peygamber sözü bu hususların en kestirmeden ifadesi sayılır. Kimi aşa-ekmeğe, evlâd ü ıyâle ve barınacağı mekâna; kimi bunlarla beraber varlığa, sıhhate ve afiyete; kimi bir adım daha ileri atarak imana, irfana, rûhânî zevklere ve itminâna; kimi de hamd ve minnet şuuruna şükreder.

Bu sonuncusuyla insan, acz, fakr ve yetersizliklerini birer sermaye olarak kullanabilir de teşekkür devr-i dâimleri (salih daireleri) içine girerse, gerçek şâkirînden(31) olur.

Bir hadiste ifade buyrulduğu gibi, Dâvud aleyhisselâm, Cenâb-ı Hakk’a: “Yâ Rab! Senin şükrünü nasıl edâ edebilirim ki, Sana şükür etmem dahi üzerimde şükrü gerektiren ayrı bir nimettir!” deyince, Cenâb-ı Hak: “İşte şimdi tam şükrettin.”[13] buyururlar ki, zannediyorum روُكْشم اي كرْكش قح كاَنرَكش ام“Ey her dilde meşkûr olan Allahım, Sana hakkıyla şükredemedik.” sözüyle anlatılmak istenen de budur. "Hakîkî şükür, nimetin tam bilinmesiyle gerçekleşir; zira nimetin kaynağı ve onu verenin takdir edilmesi, büyük ölçüde nimetin

Nimetin bilinmesinden kabûlüne, ondan da bilinmesine bağlıdır. "

Cenâb-ı Hakk’a yönelmeye uzanan çizgide iman ve İslâm’ın hazırlayıcılığı, Kur’ân’ın belirleyiciliği üzerinde her zaman durulabilir.

Evet, Allah’ın üzerimizde olan lütufları imanın ışığı altında ve İslâm’ın emirlerini yaşarken daha bir belirginleşir, netleşir, duyulurhissedilir hâle gelir ve Allah tarafından aczimize, fakrımıza merhameten ve ihtiyaçlarımıza binâen, hem de karşılıksız olarak verildiği görülür ki; bu da, o ihsan ve lütufları bahşeden Zât’a karşı bizde senâ hislerini coşturur; coşturur ve ثدحف كبر ةمعنِب امأو “Şimdi gel Rabbinin nimetini anlat da anlat!”[14] gerçeğine uyanarak, emrolunduğumuz minnet ve şükran vazifesini rûhumuzun derinliklerinden fışkıran bir heyecanla yerine getiririz.

Aslında her insanda, nimete ve nimet verene karşı perestiş(32) hissi vardır. Ama bu hissin uyarılacağı, uyarılıp yönlendirileceği âna kadar, tıpkı deryâda yaşayan mâhîler(33) gibi, başından aşağıya yağan nimetleri ne duyar ne de hisseder. Dahası, çok defa onları çevresindeki basit

30-Mil: Bir isi yapan. 31-Şâkirînden: Allah'a şükredenler. 32-Perestiş: Taparcasina çok sevmek. Hürmet etmek. 33-Mâhî: Balık. 34-İnhiraf: Doğru yoldan sapma. 35-Tevhid: Allah’ın birliğine inanma, Lâ ilâhe sözünü tekrarlama. 36-İhtar: Hatırlatma, uyari 37-Muttali: Meseleyi bilen, konuya hakim olan, anlayan. 38-Televvün: Renklenme 39-Mahbûbiyet: Sevgili olma; Allah'ın muhabbetine erişme. 40-Lütuf: İyilik, ihsan, bağış. 41-Şuhûd: Görme, şahid olma. 42-Engin: derin, uçsuz bucaksız, çok geniş 43-Mefkud: Elde bulunmayan, kaybolmuş olan. 44-Mukaddes: Her türlü çirkinlik ve eksiklikten arınmış, Kutsal olan. 45-Akdes: En kudsi. En mübarek 46-Feyiz: Bolluk, bereket, lütuf. 47-Nazar: Bakış, görüş, göz değmesi. 48-Vârid: ilham

sebeplere bile verebilir. Eğer biz, etrafımızdaki nimetleri görmemeye körlük, sağırlık ve duygusuzluk diyeceksek, mazhar olduğumuz bunca şeyi kör, sağır ve duygusuz sebeplere havâle etmenin de inhiraf(34) olduğunda şüphe yoktur. يرثَكلا رُكْشي مل َليلقلا رُكْشي مل نم “Aza şükretmeyen çoğa da şükretmez.”;[15] veya: رُكْشي مل سانلا رُكْشي مل ْن هللا “İnsanlara karşı şükran ve minnet hissi taşımayan Allah’a da şükretmez.”[16] sözleri, birinci şıkka bakar ve mutlak şükrün önemini hatırlatır. نورفْكَت َلاو ل اورُكشاو“Sadece Bana şükredin ve zinhâr nankörlükte bulunmayın.”;[17] veya هل اورُكشاو هودبعاو "Yalnız O’na kullukta bulunun ve O’na şükredin.”[18] gibi âyetler de ikinci şıkkı nazara verir ve hakîkî tevhidi(35) ihtar(36) eder. " İnsanlara karşı şükran ve minnet hissi taşımayan Ayrıca şükrün esasını teşkil eden hususlar "Allah’a da şükretmez. itibarıyla onu şu üç bölüm içinde mütâlaa etmek mümkündür:

1. Herkes tarafından nimet olduğu kabul edilen, avam-havâs, müslim-gayr-i müslim herkesin sevip arzu ettiği nesnelere karşı şükür ki açıktır, üzerinde fazla durmaya değmez. 2. Zâhiren bir kısım sevimsiz şeylere karşı şükür ki, dış yüzü itibarıyla ağır, îfâsı(6) zor ve ancak hadiselerin perde arkasına muttali(37) olanlara Allah’ın lütfudur ve rızâ televvünlüdür(38) .

3.Hayatlarını mahbûbiyet(39) yörüngesinde sürdürenlerin şükrüdür ki, nimetlere hep nimeti veren açısından bakar, O’nun büyüklüğüyle lütufları(40), ihsanları duyar ve ömürlerini şuhûdun(41) engin(42) hazları içinde geçirirler.. kullukları ayrı bir zevk zemzemesi, gönül hayatları ayrı bir aşk u şevk tûfânı ve Hak’la münasebetleri de ayrı bir temkin disipliniyle, şuhûdun engin hazları içinde.

Böyleleri, sürekli mevcudu bağlama ve mefkudu(43) avlama peşindedirler. Elde ettikleri mukaddes(44) ve akdes(45) feyizlerle(46) her an daha bir renklenip, derinleşip yollarına devam ederken, nazar(47) ağları da her an ayrı ayrı vâridlere(48) serilir, avlar, dolar ve taşar...

ينِبرقملا ينِبوبحملا ينصلخملا كدابع نم انلعجا مهللَا ينِبرقملا ينِبوبحملا ينصلخملا ديس لع هللا لصو

gh

[1] Rûm sûresi, 30/7 [2] Lokman sûresi, 31/20 [3] İbrahim sûresi, 14/34 [4] "Umulur ki şükredersiniz" (Bakara sûresi, 2/52, 56, 185; l-i İmran sûresi, 3/123; Mâide sûresi, 5/6, 89; Enfâl sûresi, 8/26; Nahl sûresi, 16/14, 78; Hac sûresi, 22/36; Kasas sûresi, 28/73; Rûm sûresi, 30/46; Fâtır sûresi, 35/12; Câsiye sûresi, 45/12) [5] "Allah, şükredenleri mükâfatlandıracaktır." ( l-i İmran sûresi, 3/144) [6] İbrahim sûresi, 14/7 [7] Bkz. Fâtır sûresi, 35/30, 34; Şûrâ sûresi, 42/23; Tegâbün sûresi, 64/17 [8] Nahl sûresi, 16/121 [9] İsrâ sûresi, 17/3 [10] Sebe sûresi, 34/13 [11] Buhârî, teheccüd 6; Müslim, münâfıkîn 79-81; Tirmizî, salât 187 [12] Nesâî, sehv 60 [13] İbn Ebi'd-Dünya, Kitabü'ş-şükr s.7; İbn Ebî sım, Kitabü'z-zühd 1/72; el-Beyhakî, Şuabü'l-îmân 4/100-101; el-Kurtubî, el-Câmi' li Ahkâmi'lKur'ân 1/398, 9/343; İbn Kesîr, Tefsiru'l-Kur'âni'l-azîm 2/541, 3/530. [14] Duhâ sûresi, 93/11 [15] Ahmed b. Hanbel, Müsned 4/278, 375 [16] Ebû Dâvûd, edeb 11; Tirmizî, birr 35; Ahmed b. Hanbel, Müsned 2/258, 295, 388, 3/32, 74 [17] Bakara sûresi, 2/152 [18] Ankebût sûresi, 29/17