104 JAAR SCHERP IN FOTOGRAFIE
PRAKTIJK
Pixelshift
Betere foto’s dankzij bewegende sensors
Pixel perikelen
Alles over resolutie TEST
Panasonic Lumix GX9 Olympus PEN E-PL9 3 Recente Nikon-objectieven JAARGANG 105
TEST
NATUUR PORTFOLIO’S
Magisch macro van Misja Smits Arie van ’t Riet Anne Noble
4
APRIL 2018
Fujifilm X-H1 Professioneel werkpaard
© Misja Smits
4 jaargang 105 april 2018 € 6,95
PORTFOLIO
Misja Smits Magisch macro Misja (46) fotografeert in feite al haar hele leven. Destijds was het natuurlijk nog analoog, met rolletjes en voornamelijk zwart-wit. Als vanzelfsprekend koos ze op haar 20ste voor de opleiding Fotografische Vormgeving aan de kunstacademie in Den Haag. De studie was echter anders dan ze zich had voorgesteld. We spreken Misja over haar studie en over de betoverende macrofoto’s die ze nu maakt. tekst: Roos Schouw foto’s: Misja Smits
Eyes of a dragonfly.
FOCUS 4 22 APRIL 2018
M
isja vond de opleiding in Den Haag erg interessant en zij heeft er veel geleerd: algemeen inzicht, veel over kunst en natuurlijk wordt er technische kennis bijgebracht. Maar de opdrachten volgden elkaar erg snel op en dat bleek voor haar het moeilijke punt. “Voor die opdrachten moet je een heel traject doorlopen: je moeten dingen bedenken, je moet een thema hebben, een doel, je moet spullen kopen om je doel te bereiken. Er kwam veel planning en organisatie bij kijken. Op een gegeven moment had ik mijn buik vol van al die opdrachten en verloor ik de lol in fotograferen. Het laatste jaar heb ik daarom niet afgemaakt. Ik heb er veel geleerd, ook wat er niet bij mij past en dat is net zo waardevol.” Na de opleiding was het duidelijk dat ze van fotografie niet haar beroep wilde maken en is ze in een fotozaak gaan werken. Dat was waar ze feeling mee had. Na bij diverse zaken te hebben gewerkt, is ze nu ruim zeven jaar bij haar huidige werkgever in Nijmegen aan de slag. Ondertussen bleef zij altijd fotograferen, maar nu zonder druk. En langzaamaan, maar vooral nadat ze haar vriend, professioneel natuurfotograaf Edwin Giesbers, had ontmoet, werd haar interesse in natuurfotografie weer aangewakkerd en legde zij zich voornamelijk toe op macrofotografie. “Dat is een heel ongedwongen proces geweest. Fotografie zit in je hart en gaat er in ieder geval niet uit. Ik had geen enkele drive om later natuurfotografie te doen; ik wilde doen wat ik leuk vond. Mensen vragen mij weleens hoe ik ben begonnen, en dan kan ik eigenlijk alleen maar het eenvoudige antwoord geven dat ik gewoon mijn hart heb gevolgd. Er zat geen enkele druk op. Het moest niet en ik wilde er ook niet mijn geld mee verdienen. Ik wilde het helemaal op mijn eigen manier doen, zonder druk van wie of wat dan ook. En dan is het leuk om achteraf te zien dat dat voor mij heeft gewerkt.”
FOCUS 4 23 APRIL 2018
Op de vraag of ze nu geen fulltime fotograaf zou willen worden, antwoordt Misja volmondig: “Nou nee dus. De onzekerheid die je hebt als fotograaf trekt me totaal niet aan, ik zou me daar ongelukkig bij voelen. Het is een hard bestaan om opdrachten te krijgen en inkomsten te genereren. Ik denk echt dat ik de lol in het fotograferen weer zou verliezen. Ik moet meteen weer denken aan de periode op de kunstacademie. Dan moet ik weer presteren en dat gaat ’m niet worden.” Misja vindt de combinatie zoals zij die nu heeft perfect. “In het begin werkte ik in de verkoop, maar na verloop van tijd vond je me ook steeds meer achter de schermen. Nu werk ik met grootformaat prints en ander printwerk, nog steeds bij dezelfde fotozaak. Zo ben ik juist met die dingen bezig die ik het leukst vind. Ik heb een vast inkomen en verder ben ik helemaal vrij om te fotograferen wat ik wil. Ik zou wel iets meer tijd voor mijn fotografie willen hebben. Niet dat ik professioneler wil worden, maar ik zou er graag meer tijd aan kunnen besteden en het wat relaxter kunnen doen. Nu komt het vaak allemaal aan op mijn vrije donderdag en dat is soms te weinig, maar dat komt wel een keer.”
Waar haal je je inspiratie vandaan? “Er is natuurlijk social media en ik kijk veel naar andere fotografen, er is een enorm aanbod. Maar ik kijk niet per se naar één fotograaf, ik zie een foto of een sfeer waar ik op dat moment iets mee heb of kan. Ik houd van kunst, dus daar haal ik ook inspiratie uit. Ik ben erg graag creatief bezig en vind het heerlijk om buiten, in de natuur, te zijn. Dat is ook een inspiratiebron. Ik kijk wat ik tegenkom, of waar mijn hoofd die dag naar staat. Soms kun je dingen van tevoren plannen, maar vaak ook niet. Vroeger ging ik op pad en keek ik wel wat ik tegenkwam. Als ik niks zag ging ik ergens zitten. Je moet rust hebben in je hoofd en geen tijdsdruk. Op die manier kun je met macro, als je een uurtje ergens zit, al zo veel zien.
PORTFOLIO
Misja Smits Magisch macro Misja (46) fotografeert in feite al haar hele leven. Destijds was het natuurlijk nog analoog, met rolletjes en voornamelijk zwart-wit. Als vanzelfsprekend koos ze op haar 20ste voor de opleiding Fotografische Vormgeving aan de kunstacademie in Den Haag. De studie was echter anders dan ze zich had voorgesteld. We spreken Misja over haar studie en over de betoverende macrofoto’s die ze nu maakt. tekst: Roos Schouw foto’s: Misja Smits
Eyes of a dragonfly.
FOCUS 4 22 APRIL 2018
M
isja vond de opleiding in Den Haag erg interessant en zij heeft er veel geleerd: algemeen inzicht, veel over kunst en natuurlijk wordt er technische kennis bijgebracht. Maar de opdrachten volgden elkaar erg snel op en dat bleek voor haar het moeilijke punt. “Voor die opdrachten moet je een heel traject doorlopen: je moeten dingen bedenken, je moet een thema hebben, een doel, je moet spullen kopen om je doel te bereiken. Er kwam veel planning en organisatie bij kijken. Op een gegeven moment had ik mijn buik vol van al die opdrachten en verloor ik de lol in fotograferen. Het laatste jaar heb ik daarom niet afgemaakt. Ik heb er veel geleerd, ook wat er niet bij mij past en dat is net zo waardevol.” Na de opleiding was het duidelijk dat ze van fotografie niet haar beroep wilde maken en is ze in een fotozaak gaan werken. Dat was waar ze feeling mee had. Na bij diverse zaken te hebben gewerkt, is ze nu ruim zeven jaar bij haar huidige werkgever in Nijmegen aan de slag. Ondertussen bleef zij altijd fotograferen, maar nu zonder druk. En langzaamaan, maar vooral nadat ze haar vriend, professioneel natuurfotograaf Edwin Giesbers, had ontmoet, werd haar interesse in natuurfotografie weer aangewakkerd en legde zij zich voornamelijk toe op macrofotografie. “Dat is een heel ongedwongen proces geweest. Fotografie zit in je hart en gaat er in ieder geval niet uit. Ik had geen enkele drive om later natuurfotografie te doen; ik wilde doen wat ik leuk vond. Mensen vragen mij weleens hoe ik ben begonnen, en dan kan ik eigenlijk alleen maar het eenvoudige antwoord geven dat ik gewoon mijn hart heb gevolgd. Er zat geen enkele druk op. Het moest niet en ik wilde er ook niet mijn geld mee verdienen. Ik wilde het helemaal op mijn eigen manier doen, zonder druk van wie of wat dan ook. En dan is het leuk om achteraf te zien dat dat voor mij heeft gewerkt.”
FOCUS 4 23 APRIL 2018
Op de vraag of ze nu geen fulltime fotograaf zou willen worden, antwoordt Misja volmondig: “Nou nee dus. De onzekerheid die je hebt als fotograaf trekt me totaal niet aan, ik zou me daar ongelukkig bij voelen. Het is een hard bestaan om opdrachten te krijgen en inkomsten te genereren. Ik denk echt dat ik de lol in het fotograferen weer zou verliezen. Ik moet meteen weer denken aan de periode op de kunstacademie. Dan moet ik weer presteren en dat gaat ’m niet worden.” Misja vindt de combinatie zoals zij die nu heeft perfect. “In het begin werkte ik in de verkoop, maar na verloop van tijd vond je me ook steeds meer achter de schermen. Nu werk ik met grootformaat prints en ander printwerk, nog steeds bij dezelfde fotozaak. Zo ben ik juist met die dingen bezig die ik het leukst vind. Ik heb een vast inkomen en verder ben ik helemaal vrij om te fotograferen wat ik wil. Ik zou wel iets meer tijd voor mijn fotografie willen hebben. Niet dat ik professioneler wil worden, maar ik zou er graag meer tijd aan kunnen besteden en het wat relaxter kunnen doen. Nu komt het vaak allemaal aan op mijn vrije donderdag en dat is soms te weinig, maar dat komt wel een keer.”
Waar haal je je inspiratie vandaan? “Er is natuurlijk social media en ik kijk veel naar andere fotografen, er is een enorm aanbod. Maar ik kijk niet per se naar één fotograaf, ik zie een foto of een sfeer waar ik op dat moment iets mee heb of kan. Ik houd van kunst, dus daar haal ik ook inspiratie uit. Ik ben erg graag creatief bezig en vind het heerlijk om buiten, in de natuur, te zijn. Dat is ook een inspiratiebron. Ik kijk wat ik tegenkom, of waar mijn hoofd die dag naar staat. Soms kun je dingen van tevoren plannen, maar vaak ook niet. Vroeger ging ik op pad en keek ik wel wat ik tegenkwam. Als ik niks zag ging ik ergens zitten. Je moet rust hebben in je hoofd en geen tijdsdruk. Op die manier kun je met macro, als je een uurtje ergens zit, al zo veel zien.
Supernatural.
Mystical blues.
FOCUS 4 24 APRIL 2018
Alive.
FOCUS 4 25 APRIL 2018
Supernatural.
Mystical blues.
FOCUS 4 24 APRIL 2018
Alive.
FOCUS 4 25 APRIL 2018
One way down.
Breathless.
FOCUS 4 26 APRIL 2018
Gotcha.
FOCUS 4 27 APRIL 2018
One way down.
Breathless.
FOCUS 4 26 APRIL 2018
Gotcha.
FOCUS 4 27 APRIL 2018
PORTFOLIO
Een ander zal dat ontgaan, omdat je er makkelijk langsloopt. De laatste tijd, misschien omdat ik het al een tijdje doe, heb ik al een beeld in mijn hoofd en probeer dat in het veld te realiseren. Of ik ga op zoek naar een specifiek insect of een bepaalde bloem. Dat vraagt ook om een goede voorbereiding, want je moet uitzoeken waar en wanneer dat insect voorkomt. Tegelijk is het ook de kunst om met een idee het veld in te gaan, en dat idee weer los te laten. Om open te staan voor andere dingen, die je niet van tevoren had bedacht. Mensen zien natuurlijk alleen het eindresultaat, niet het werk dat eraan vooraf is gegaan. Bij het fotograferen van insecten bijvoorbeeld is het een hele studie om erachter te komen welk beestje in welk jaargetijde waar te vinden is. Op een gegeven moment weet je wel ongeveer wat waar zit, maar je moet de avond tevoren toch plannen: hoe is het weer, hoe laat gaat de zon op, gaat het waaien. En je moet op tijd opstaan, vaak om vier uur ’s ochtends. Het vroege licht is het mooist, en bovendien worden de beestjes dan net wakker en kun je ze gemakkelijk fotograferen. Bij zonsondergang kun je ook gaan, maar dan zijn beestjes nog wat beweeglijker en is het lastiger. Overdag kun je met insecten over het algemeen weinig doen. Dan is er teveel activiteit en het licht is te hard, daar kan ik niet veel mee. Ik heb liever zacht licht of schaduw op mijn hoofdonderwerp, en zon op de achtergrond. ’s Ochtends vroeg zitten die insecten echt nog op hun slaapplek en kun je ze eenvoudig benaderen. Dan heb je heel mooi licht. Het zijn mooie momenten, maar je moet er wel iets voor over hebben. En dan lukt het ook nog niet eens allemaal. Je ziet alleen het resultaat van wat lukt. Soms is dat best frustrerend. Regen en wind zijn stoorzenders. In de regen kan ik weinig uitrichten, het vocht tast de apparatuur ook makkelijk aan. En macrofotografie en de wind is ook een pittige combinatie. Je krijgt niks scherp voor je lens – en het waait natuurlijk vaak. Dat is ook het voordeel van de vroege ochtend, dan is het vaak iets windstiller. Zodra de zon opkomt gaat het meestal ook wat meer waaien. De lente is voor mij het beste jaargetijde om werk te maken. Dan zijn er de meeste insecten en bloemen te vinden.”
En als je dan een orchidee fotografeert, wil je dan daarna ook alle soortgenoten vastleggen? “Dat niet, maar ik ben wel een paar jaar geleden naar Kreta geweest, speciaal om de orchideeën te fotograferen. Heel leuk, ook in de voorbereiding. Ik ga op zoek naar een exemplaar dat er mooi uitziet. Hij moet onbeschadigd zijn, en hij mag niet verdroogd of verdord zijn. Ik kijk of de omgeving waar hij
staat mooi is. Omgeving of voor- en achtergrond is voor mij heel belangrijk. Zo kan ik soms uren met één zo’n plantje bezig zijn. Er kunnen dan misschien nog vijftien andere soorten te zien zijn, maar die zijn dan niet mooi genoeg en bovendien heb ik daar dan geen tijd meer voor. Soms moet één enkele plant urenlang voor mij poseren. Soms kom ik thuis en baal ik weleens dat ik maar een paar soorten heb geschoten, maar andersom is het jagen op soorten voor mij gewoon niet haalbaar. Het zou ten koste van mijn fotografie gaan. Het gaat mij puur om het esthetische resultaat en niet om hoeveel verschillende soorten ik heb. Nu kan ik de rust en de tijd vinden om het beeld te maken dat ik wil.” Misja werkt met een Nikon D610, een fullframe camera met een Tamron F2,8/90 mm macro-objectief. Ze werkt graag uit de hand, en met een full-frame camera blijft er zo meer detail over in de hogere iso-waarden. Soms werkt ze met een statief, maar het liefst uit de hand, omdat het beeld dan veel minutieuzer bepaald kan worden. Dat is bij macro, vooral dicht bij de grond, heel belangrijk. “Als je je camera maar twee of drie centimeter verschuift krijg je al een compleet ander beeld. Dat geldt vooral voor de achtergrond, bij mij luistert dat heel nauw. Een statief beperkt me alleen maar. Dan ben ik uren bezig om het op de juiste plek te krijgen en dan is het insect alweer weg. Soms ontkom ik er niet aan hoor, maar uit de hand fotograferen is gewoon sneller en makkelijker. De macrolens bevalt heel goed, omdat hij nog redelijk licht van gewicht is en gewoon een supergoede lens is. Voor mij is het belangrijk dat het allemaal niet teveel gaat wegen. Doordat ik zolang bezig ben om een foto te maken, wordt het op een gegeven moment echt zwaar. Soms wil ik ook grassprietjes op de voorgrond wegduwen en met mijn andere hand de camera vasthouden. Als je dat minutenlang moet doen, dan ga je dat echt wel voelen.” Ondanks haar vaste, lichtgewicht combinatie gaat er toch nog een grote zware tas mee. Daarin zit onder andere een hoekzoeker voor de lage standpunten, omdat ze op grond ligt en haar nek niet altijd in de juiste hoek kan draaien; haar camera heeft nog geen kantelbaar scherm. Ook neemt ze andere objectieven mee die maar zelden gebruikt worden. Maar Misja moet er niet aan denken dat er iets bijzonders te zien is dat ze niet kan fotograferen, omdat de juiste lens nog thuis ligt. Verder zit de tas vol met een heleboel accessoires: doekjes, kwastjes, een schaartje en een parapluutje, waarmee het zonlicht van het onderwerp weggehouden kan worden. “Zonlicht maakt vaak hard, en met een parapluutje kan ik
FOCUS 4 28 APRIL 2018
The look.
“Als je je camera maar twee of drie centimeter verschuift, krijg je al een compleet ander beeld.”
zorgen dat het onderwerp beschermd wordt en de zon op de voor- of achtergrond schijnt. Zo kan ik, heel specifiek, de kleuren en tinten beïnvloeden. Dus de zon is heel belangrijk voor mij.”
Beeldbewerking “Filters gebruik ik eigenlijk helemaal niet. Als mensen mijn foto’s zien, denken ze vaak wel dat ik óf filters heb gebruikt, óf heel veel in Photoshop heb gedaan, maar nee (lacht). Ik vind het altijd dubbel, want aan de ene kant is het een compliment. Maar aan de andere kant... ik heb er zóveel moeite voor gedaan om dit resultaat te krijgen in het veld, zonder gekke dingen eraan toe te voegen. Dat is voor andere mensen blijkbaar moeilijk te bevatten. Ik heb echt alles buiten, in het veld, gemaakt. Zonder filters of kunstgrepen. Bewerking is voor mij heel belangrijk, maar
niet die bewerkingen die de meeste mensen denken dat ik toepas. Alleen het rawbestand optimaliseer ik, meer niet. Op alle kleuren en effecten die je ziet, heb ik in het veld mijn best gedaan. Als je op hogere iso’s werkt moet je soms ook wat ruis wegwerken, maar dat is het. Verder tast ik de plekken waar ik de foto’s maak niet aan. Ik haal niet meer dan wat grassprietjes weg, want als natuurliefhebber houd ik mij mij aan de regels. Maar die sprietjes zijn wel erg van belang voor de foto. Wanneer je je camera op de grond legt, maakt het een groot verschil of je grassprietjes op de voorgrond hebt of niet. Dat maakt een foto of niet voor mij. In de herfst is het ook heel leuk om blaadjes voor de lens te leggen, zodat je in de voorgrond mooie kleuren krijgt. Dat zijn de ingrepen die ik doe.”
FOCUS 4 29 APRIL 2018
Wat wil je laten zien met je werk? “Het is mijn uitdaging om creatief te blijven, om uitdagend beeld te blijven maken waarbij ik mijn creativiteit de vrije loop kan laten. Het is ook een zenmoment in de natuur en daar geniet ik van. Dat wil ik overbrengen met mijn foto’s. Als andere mensen dat leuk vinden, dan is dat mooi meegenomen, maar ik doe het eigenlijk puur voor mijzelf. Ik ga geen foto maken met in mijn achterhoofd wat andere mensen misschien mooi zouden vinden. Daar ben ik geen milliseconde mee bezig. Het is ook niet mijn streven om te laten zien hoe mooi de natuur is. Het is leuk als mensen dat erbij denken, maar dat is niet mijn doel. Fotografie is mijn creatieve uitlaatklep.”
•
www.misjasmits.com
PORTFOLIO
Een ander zal dat ontgaan, omdat je er makkelijk langsloopt. De laatste tijd, misschien omdat ik het al een tijdje doe, heb ik al een beeld in mijn hoofd en probeer dat in het veld te realiseren. Of ik ga op zoek naar een specifiek insect of een bepaalde bloem. Dat vraagt ook om een goede voorbereiding, want je moet uitzoeken waar en wanneer dat insect voorkomt. Tegelijk is het ook de kunst om met een idee het veld in te gaan, en dat idee weer los te laten. Om open te staan voor andere dingen, die je niet van tevoren had bedacht. Mensen zien natuurlijk alleen het eindresultaat, niet het werk dat eraan vooraf is gegaan. Bij het fotograferen van insecten bijvoorbeeld is het een hele studie om erachter te komen welk beestje in welk jaargetijde waar te vinden is. Op een gegeven moment weet je wel ongeveer wat waar zit, maar je moet de avond tevoren toch plannen: hoe is het weer, hoe laat gaat de zon op, gaat het waaien. En je moet op tijd opstaan, vaak om vier uur ’s ochtends. Het vroege licht is het mooist, en bovendien worden de beestjes dan net wakker en kun je ze gemakkelijk fotograferen. Bij zonsondergang kun je ook gaan, maar dan zijn beestjes nog wat beweeglijker en is het lastiger. Overdag kun je met insecten over het algemeen weinig doen. Dan is er teveel activiteit en het licht is te hard, daar kan ik niet veel mee. Ik heb liever zacht licht of schaduw op mijn hoofdonderwerp, en zon op de achtergrond. ’s Ochtends vroeg zitten die insecten echt nog op hun slaapplek en kun je ze eenvoudig benaderen. Dan heb je heel mooi licht. Het zijn mooie momenten, maar je moet er wel iets voor over hebben. En dan lukt het ook nog niet eens allemaal. Je ziet alleen het resultaat van wat lukt. Soms is dat best frustrerend. Regen en wind zijn stoorzenders. In de regen kan ik weinig uitrichten, het vocht tast de apparatuur ook makkelijk aan. En macrofotografie en de wind is ook een pittige combinatie. Je krijgt niks scherp voor je lens – en het waait natuurlijk vaak. Dat is ook het voordeel van de vroege ochtend, dan is het vaak iets windstiller. Zodra de zon opkomt gaat het meestal ook wat meer waaien. De lente is voor mij het beste jaargetijde om werk te maken. Dan zijn er de meeste insecten en bloemen te vinden.”
En als je dan een orchidee fotografeert, wil je dan daarna ook alle soortgenoten vastleggen? “Dat niet, maar ik ben wel een paar jaar geleden naar Kreta geweest, speciaal om de orchideeën te fotograferen. Heel leuk, ook in de voorbereiding. Ik ga op zoek naar een exemplaar dat er mooi uitziet. Hij moet onbeschadigd zijn, en hij mag niet verdroogd of verdord zijn. Ik kijk of de omgeving waar hij
staat mooi is. Omgeving of voor- en achtergrond is voor mij heel belangrijk. Zo kan ik soms uren met één zo’n plantje bezig zijn. Er kunnen dan misschien nog vijftien andere soorten te zien zijn, maar die zijn dan niet mooi genoeg en bovendien heb ik daar dan geen tijd meer voor. Soms moet één enkele plant urenlang voor mij poseren. Soms kom ik thuis en baal ik weleens dat ik maar een paar soorten heb geschoten, maar andersom is het jagen op soorten voor mij gewoon niet haalbaar. Het zou ten koste van mijn fotografie gaan. Het gaat mij puur om het esthetische resultaat en niet om hoeveel verschillende soorten ik heb. Nu kan ik de rust en de tijd vinden om het beeld te maken dat ik wil.” Misja werkt met een Nikon D610, een fullframe camera met een Tamron F2,8/90 mm macro-objectief. Ze werkt graag uit de hand, en met een full-frame camera blijft er zo meer detail over in de hogere iso-waarden. Soms werkt ze met een statief, maar het liefst uit de hand, omdat het beeld dan veel minutieuzer bepaald kan worden. Dat is bij macro, vooral dicht bij de grond, heel belangrijk. “Als je je camera maar twee of drie centimeter verschuift krijg je al een compleet ander beeld. Dat geldt vooral voor de achtergrond, bij mij luistert dat heel nauw. Een statief beperkt me alleen maar. Dan ben ik uren bezig om het op de juiste plek te krijgen en dan is het insect alweer weg. Soms ontkom ik er niet aan hoor, maar uit de hand fotograferen is gewoon sneller en makkelijker. De macrolens bevalt heel goed, omdat hij nog redelijk licht van gewicht is en gewoon een supergoede lens is. Voor mij is het belangrijk dat het allemaal niet teveel gaat wegen. Doordat ik zolang bezig ben om een foto te maken, wordt het op een gegeven moment echt zwaar. Soms wil ik ook grassprietjes op de voorgrond wegduwen en met mijn andere hand de camera vasthouden. Als je dat minutenlang moet doen, dan ga je dat echt wel voelen.” Ondanks haar vaste, lichtgewicht combinatie gaat er toch nog een grote zware tas mee. Daarin zit onder andere een hoekzoeker voor de lage standpunten, omdat ze op grond ligt en haar nek niet altijd in de juiste hoek kan draaien; haar camera heeft nog geen kantelbaar scherm. Ook neemt ze andere objectieven mee die maar zelden gebruikt worden. Maar Misja moet er niet aan denken dat er iets bijzonders te zien is dat ze niet kan fotograferen, omdat de juiste lens nog thuis ligt. Verder zit de tas vol met een heleboel accessoires: doekjes, kwastjes, een schaartje en een parapluutje, waarmee het zonlicht van het onderwerp weggehouden kan worden. “Zonlicht maakt vaak hard, en met een parapluutje kan ik
FOCUS 4 28 APRIL 2018
The look.
“Als je je camera maar twee of drie centimeter verschuift, krijg je al een compleet ander beeld.”
zorgen dat het onderwerp beschermd wordt en de zon op de voor- of achtergrond schijnt. Zo kan ik, heel specifiek, de kleuren en tinten beïnvloeden. Dus de zon is heel belangrijk voor mij.”
Beeldbewerking “Filters gebruik ik eigenlijk helemaal niet. Als mensen mijn foto’s zien, denken ze vaak wel dat ik óf filters heb gebruikt, óf heel veel in Photoshop heb gedaan, maar nee (lacht). Ik vind het altijd dubbel, want aan de ene kant is het een compliment. Maar aan de andere kant... ik heb er zóveel moeite voor gedaan om dit resultaat te krijgen in het veld, zonder gekke dingen eraan toe te voegen. Dat is voor andere mensen blijkbaar moeilijk te bevatten. Ik heb echt alles buiten, in het veld, gemaakt. Zonder filters of kunstgrepen. Bewerking is voor mij heel belangrijk, maar
niet die bewerkingen die de meeste mensen denken dat ik toepas. Alleen het rawbestand optimaliseer ik, meer niet. Op alle kleuren en effecten die je ziet, heb ik in het veld mijn best gedaan. Als je op hogere iso’s werkt moet je soms ook wat ruis wegwerken, maar dat is het. Verder tast ik de plekken waar ik de foto’s maak niet aan. Ik haal niet meer dan wat grassprietjes weg, want als natuurliefhebber houd ik mij mij aan de regels. Maar die sprietjes zijn wel erg van belang voor de foto. Wanneer je je camera op de grond legt, maakt het een groot verschil of je grassprietjes op de voorgrond hebt of niet. Dat maakt een foto of niet voor mij. In de herfst is het ook heel leuk om blaadjes voor de lens te leggen, zodat je in de voorgrond mooie kleuren krijgt. Dat zijn de ingrepen die ik doe.”
FOCUS 4 29 APRIL 2018
Wat wil je laten zien met je werk? “Het is mijn uitdaging om creatief te blijven, om uitdagend beeld te blijven maken waarbij ik mijn creativiteit de vrije loop kan laten. Het is ook een zenmoment in de natuur en daar geniet ik van. Dat wil ik overbrengen met mijn foto’s. Als andere mensen dat leuk vinden, dan is dat mooi meegenomen, maar ik doe het eigenlijk puur voor mijzelf. Ik ga geen foto maken met in mijn achterhoofd wat andere mensen misschien mooi zouden vinden. Daar ben ik geen milliseconde mee bezig. Het is ook niet mijn streven om te laten zien hoe mooi de natuur is. Het is leuk als mensen dat erbij denken, maar dat is niet mijn doel. Fotografie is mijn creatieve uitlaatklep.”
•
www.misjasmits.com