Afgiftekantoor: MassPost Hypercentrum Antwerpen X P 508033
62
suara tijdschrift met een missie
Driemaandelijks tijdschrift » Jaargang 16 nummer 62 » december 2015 / januari / februari 2016
Open Deuren
WWW.
» BARMHARTIGHEID IN COLOMBIA » INZET VAN DE KERK IN DE D.R. CONGO » TEGEN ONVERSCHILLIGHEID IN BELGIË
.be
FOTO: SHUTTERSTOCK / LUXORPHOTO
editoriaal
Wees eens een kleurpotlood Vond je het vreemd dat de cover van deze Suara zo somber is? Dit nummer verschijnt immers in volle kerstperiode. Je verwacht lichtjes, warme kleuren, vreugde. Maar nee, wij geven je een donkere cover met een zwart-witfoto. En een kind met verwonderde blik dat komt piepen. Eigenlijk geven we je gewoon Kerstmis op een andere manier dan je zou verwachten. Het verwonderde kind doet je in deze tijd van het jaar ongetwijfeld denken aan het Kind Jezus. Ik kan er best inkomen dat ook Hij verwonderd om zich heen zou kijken. Wat gebeurt er allemaal in deze wereld? Natuurlijk brengt de komst van een kind, zeker van het Kind Jezus, ons licht en warmte. Maar het zou te makkelijk zijn om enkel naar Hem te kijken om onze wereld te kleuren. Daarom willen wij je oproepen kleur te brengen in deze wereld. Ik vind het meteen een goede manier om te omschrijven wat ‘barmhartigheid’ wil zeggen. Dat is immers zo’n woord dat we graag in de mond nemen, maar niemand kan echt uitleggen wat het betekent. Wel, het is kleur brengen. Rood vooral, de kleur van liefde op alle mogelijke manieren. Maar ook groen, voor hoop. En wat wit, liturgische kleur voor de vreugde. En nog duizend andere kleuren, om er iets moois van te maken.
inhoud suara 62 “We gaan tot in de verste uithoeken van onze parochie om mensen te zeggen dat God hen graag ziet.” » Lees het artikel op bladzijde 3. “Iedere persoon ontdekt in Christus zijn of haar eigen menselijkheid en toekomst.” » Lees het artikel op bladzijde 6. “Christenen kunnen niet onverschillig blijven. Iedereen is met elkaar verbonden. Je staat midden in de werkelijkheid.” » Lees het artikel op bladzijde 7.
OOK IN DIT NUMMER Afrikaanse kerk in de kijker » Colombia in Louvain-la-Neuve » Missionarissen van barmhartigheid » Bijbel | Geven in het verborgene » Terugblik » In memoriam | Piet Neven » Column »
4 5 9 10 11 11 11
Geef kleur aan de wereld rondom je met je warmte en liefde. Wees een kleurpotlood.
FOTO: BORIS G
FOTO: SHUTTERSTOCK / HUDYMA NATALLIA
christen zijn in de wereld
Open deuren in Colombia Het Jaar van de Barmhartigheid (van 8 december 2015 tot en met 20 november 2016) wordt natuurlijk in de hele kerk gevierd. Wij vroegen wat dit Buitengewoon Jubileum betekent voor de parochie van de Onbevlekte Ontvangenis in het bisdom Istmina-Tadó in het westen van Colombia. Je weet immers vast nog dat Colombia ons campagneland is. »» SAMIR GARCÍA VALENCIA
Op 11 april kondigde paus Franciscus het Buitengewoon Jubileum van de Barmhartigheid af met de bul Misericordiae Vultus (Het Gelaat van de Barmhartigheid). Hij zegt in dit document: “Jezus Christus is het gelaat van de barmhartigheid van de Vader. Jezus van Nazareth openbaart met zijn woord, met zijn gebaren en met heel zijn persoon de barmhartigheid van God.”
Ook onze parochie opende op 8 december de deuren voor dit speciale jaar in de universele kerk. Dat deze dag ook het feest van de Onbevlekte Ontvangenis is, maakte het voor onze parochie extra bijzonder. Onze kinderen en jongeren waren de eersten om door de deur van barmhartigheid te stappen. Zij openbaren de zachtheid en liefde van God. Zij kennen geen wrok, haat of wraak, maar staan voor liefde, genegenheid, vergeving en broederlijkheid. Daarom zijn kinderen en jongeren ‘missionarissen van Gods barmhartigheid’.
God ziet je graag
In onze parochie willen we het evangelie tot leven brengen. Dat is volgens ons de beste manier om de Blijde Boodschap te verkondigen. We zien het evangelie in de warmte van elke familie, elk kind, elke jongere en elke volwassene. We brengen het evangelie van
Alles voor iedereen
Als kerkgemeenschap moeten we Gods barmhartigheid zichtbaar en voelbaar maken. Daarom hebben we aandacht voor wie lijdt, weent, alleen is, honger heeft, uitgesloten wordt, gevangen zit … Wij zijn er voor wie alle hoop, bemoediging en enthousiasme verloren heeft. Kortom, we zijn alles voor iedereen (1Korintiërs 9,22). Onze kerkgemeenschap geeft zo antwoord op de oproep van paus Franciscus om “onze ogen te openen om te kijken naar de ellende van de wereld, de wonden van zoveel broeders en zusters die van hun waardigheid zijn beroofd. Laten we ons uitgedaagd voelen om naar hun kreet om hulp te luisteren. Laten onze handen hun handen vastpakken en laten wij hen naar ons toe trekken, opdat zij de warmte van onze aanwezigheid, onze vriendschap en broederschap voelen.” •
Samir García Valencia is priester en directeur van Missio in het bisdom Istmina-Tadó in het westen van Colombia.
FOTO: CAROLINE MEDATS
“Als kerk moeten we Gods barmhartigheid zichtbaar en voelbaar maken.”
Deuren open
huis tot huis, van mens tot mens. Daarvoor gaan we tot in de verste uithoeken van onze parochie. Gewoon om mensen te zeggen ‘God ziet je graag. God vergeeft je. Hij wil dat je gelukkig bent. God is een vriend die je nooit in de steek laat. God is barmhartigheid.’
5 Kinderen en jongeren openbaren de zachtheid en liefde van God.
»3
project
De Afrikaanse kerk in de kijker FOTO: KAREL JOSEPH NOPPE BROOKS
Op 3 januari 2016 gaat de jaarlijkse Afrikadag door. Wereldwijd staan de Afrikaanse kerkgemeenschappen dan in de kijker. Zij geven immers op geheel eigen wijze gestalte aan de Blijde Boodschap. De Belgische kerk heeft een bijzondere band met de kerk in Burundi, de D.R. Congo en Rwanda. Om de eigenheid van de Congolese kerk te leren kennen, zochten we uit hoe zij de deuren van barmhartigheid opent voor de meest kwetsbaren. Opvang en onderwijs
»» JOSEPH KIALA
De Congolese bisschoppen hebben zich het lot van de meest kwetsbaren en meest armen altijd aangetrokken. Binnen de Congolese kerk zijn er minstens een tiental organisaties die zich voor deze doelgroepen inzetten, onder andere dankzij de financiële steun van de Belgische kerk.
“Enkel door barmhartig werk kunnen we de Blijde Boodschap tot leven brengen.”
De Congolese kerk ving in 2015 zo’n 4300 Centraal-Afrikaanse gezinnen op. Liefst van al brengen we hen onder in gastgezinnen, die we ondersteunen met voeding, landbouwwerktuigen en zaden. Daarnaast proberen we onderwijs te bieden aan de meest kwetsbare kinderen, vooral in de regio van Kinshasa. We hebben daarbij bijzondere aandacht voor de meisjes. In Kisantu, Kindu en Kongolo loopt een vijfjarig programma rond voedselveiligheid.
Gezondheid eerst
Ook op het gebied van gezondheidszorg is er veel werk aan de winkel. Mensen die lijden aan tuberculose krijgen bijzondere aandacht, net als kinderen die ondervoed zijn. Door middel van een ziekteverzekering proberen we gezondheidszorg toegankelijker te maken.
Evangelie
Al dit barmhartig werk doet de Congolese kerk vanuit een evangelische inspiratie. Enkel zo kunnen we de liefde van Christus uitdragen en de Blijde Boodschap tot leven brengen. Hopelijk kunnen we daarbij nog lang rekenen op de steun van de Belgische kerk. •
Joseph Kiala is communicatieverantwoordelijke voor Caritas in de Democratische Republiek Congo.
GEEF HEN EEN DUWTJE IN DE RUG Geef de kerkgemeenschappen van Burundi, de Democratische Republiek Congo en Rwanda een duwtje in de rug. Steun hen via Missio:
IBAN BE19 0000 0421 1012 • BIC BPOTBEB1 (mededeling: “Suara Afrikadag”) of op www.missio.be Omdat wij pastorale projecten steunen, mogen wij van de overheid geen fiscale attesten afleveren.
laat je solidariteit voortleven We denken liever niet aan de dag dat we er niet meer zijn. Toch is het zinvol om dat wel te doen. Bijvoorbeeld om je solidariteit niet te laten stoppen bij je dood. Door Missio op te nemen in je testament, kun je een deel van je erfenis aan Missio schenken en zo christenen wereldwijd blijven steunen. Wat je Missio nalaat, kies je volledig zelf. Dat kan roerend of onroerend goed zijn. Interesse? Vraag raad aan je notaris of neem vrijblijvend contact op met Michel Coppin, directeur van Missio, op 02 679 06 30 of via michel.coppin@missio.be. 4»
suara 62
missio achter de schermen
Colombia in Louvain-la-Neuve Elke vrijdagavond zetten de zusters van Don Bosco in Louvain-la-Neuve de deuren van hun huis wagenwijd open voor een jongerenavond. Een twintigtal jongeren tussen 12 en 17 jaar doen daar aan mee. Op 2 oktober stond zuster Gladys, de Colombiaanse gaste van Missio, centraal.
Ontmoeting
“De getuigenis van zuster Gladys leerde me dat Colombia op zich geen arm land is, maar dat de rijkdom er erg ongelijk verdeeld is. Dit heeft me verrast.” • Baptiste De vrijdagavonden gaan er erg gemoedelijk aan toe. Iedereen doet alsof hij of zij thuis is. Enkele jongeren praten gezellig in het salon, een andere neemt een boek ter hand, nog andere jongeren spelen een gezelschapsspel en nog anderen helpen liever zuster Annie in de keuken. Nadien volgt er een drukke avond.
FOTO: MISSIO
»» ANNE DUPONT
Ondertussen komt ook zuster Gladys aan. Tijd om elkaar te ontmoeten rond een gedekte tafel en te genieten van een lekkere maaltijd. We doen er de nodige energie op voor een rollenspel, geleid door zuster Gladys. In het spel leren de jongeren samenwerken en naar elkaar luisteren. Daarna vertelt zuster Gladys uitgebreid over haar werk met kansarme jongeren en kinderen in de sloppenwijken van Medellín. Het doet de aanwezige jongeren nadenken over hun eigen engagement. De hele avond stond in het teken van een warme ontvangst. Zelfs vóór zuster Gladys lekkere Colombiaanse chocolaatjes bovenhaalde! • Anne Dupont is Franstalige vormingsverantwoordelijke voor Missio-België.
gebed, nodigt de jongeren uit een stuk van het evangelie volgens Lucas na te spelen. Ze zetten het roepingsverhaal van de apostelen om naar deze tijd.
Gebed
“Zuster Gladys sprak over haar engagement. We zijn er ook van overtuigd dat jongeren zich moeten inzetten. Wie dat wil, kan dat. En het zit in kleine, dagelijkse dingen.” • Louna en Noé
FOTO: CAROLINE MEDATS
Helaas dreigen de Belgische files op 2 oktober roet in het eten te strooien. Geen paniek, dan veranderen we gewoon de volgorde van de avond! De jongeren trekken dan maar eerst naar de kapel. Gebed hoort immers bij deze activiteit. Priester Salvator die voorgaat in het
5 Zuster Gladys bij enkele van ‘haar’ jongeren in Colombia.
»5
achtergrond
Open ogen Het Jaar van de Barmhartigheid vraagt niet enkel om onze deuren te openen. We moeten ook onze ogen openen. Paus Franciscus roept ons daartoe op in de bul waarmee hij dit bijzondere jubeljaar afkondigde, maar deze oproep zit ook in het logo dat voor deze gelegenheid werd ontworpen. En in dat logo zit nog veel meer diepgang.
Een detail in het logo is het vermelden waard: Jezus’ oog loopt over in dat van de man op zijn schouders. Christus kijkt met de ogen van Adam en Adam met de ogen van Christus. Iedere persoon ontdekt in Christus, de nieuwe Adam, zijn of haar eigen menselijkheid en toekomst. Bovendien betekent ‘kijken door de ogen van iemand anders’ dat je je in de plaats van de ander stelt: Jezus identificeert zich met de mens. Dat is net waar het in de menswording om draait. Paus Franciscus schrijft in zijn bul: “In de barmhartigheid hebben wij het bewijs van hoe God liefheeft. Hij geeft zichzelf geheel, voor altijd, gratuit en zonder iets daarvoor terug te vragen.”
»» PROMILDON LOBO
God is liefde en schiep de mens als zijn beeld (Genesis 1,27). Dat beeld moeten we elke dag waarmaken en tonen. Daarom is het motto van het Jaar van de Barmhartigheid ‘Barmhartig zoals de Vader’, daarmee teruggrijpend naar de Bijbel: “Wees barmhartig, zoals jullie Vader barmhartig is” (Lucas 6,36).
“Volg het barmhartige voorbeeld van de Vader: schenk liefde en vergiffenis zonder maat.”
“In Christus ontdekt iedereen zijn of haar menselijkheid en toekomst.”
Weg van zonde
Het logo van dit jubeljaar gaat terug op de iconografie van de Oudheid en de Middeleeuwen, door een afbeelding in een mandorla – een amandelvormige figuur – te plaatsen. Het logo toont de twee naturen van Christus, de goddelijke en de menselijke. De drie ovalen op de achtergrond, die lichter van kleur worden naar buiten toe, stellen voor hoe Jezus de mens uit het donker van zonde en dood draagt.
Volg Mij is een uitnodiging om het barmhartige voorbeeld van de Vader te volgen: niet oordelen of veroordelen, maar liefde en vergiffenis schenken zonder maat.
Liefde en vergiffenis
Omgekeerd staat de donkere kleur voor de onverbreekbaarheid van Gods liefde. We zien hoe Jezus een verloren man op zijn schouders draagt: Christus’ liefde brengt het mysterie van de menswording tot voltooiing. Het logo is zo ontworpen dat de Goede Herder het menselijke vlees raakt met een liefde die iemands leven kan veranderen. Het motto ‘Barmhartig zoals de Vader’ 6»
suara 62
“Gods liefde is onverbreekbaar.”
Voor paus Franciscus persoonlijk is barmhartigheid ook een belangrijk thema. Als bisschopsmotto koos hij bijvoorbeeld voor “Hij keek me liefdevol aan en riep mij.” Daarmee verwijst hij naar het roepingsverhaal in het evangelie volgens Matteüs (Matteüs 9,9-13). • Promildon Lobo is een priester van het bisdom Tuticorin in het zuiden van India. Momenteel is hij doctoraatsstudent aan de KU Leuven. Hij is verbonden aan de Engelstalige Onze-Lieve-Vrouw der Genadeparochie in Ukkel en verantwoordelijk voor de projecten van Missio-België in Azië.
kerk vormen in belgië
Pierre Teilhard de Chardin FOTO: ON BEING
Neen aan de onverschilligheid Dagelijks zet ik me in als militair aalmoezenier en diaken. Recentelijk engageer ik me ook voor het onthaal van vluchtelingen en het interreligieuze vraagstuk dat daarbij komt kijken. Elke dag weer zet ik mijn deur en bovenal mijn hart open. Voor mij is dit een antwoord op mijn christelijke roeping. Als christen kan ik niet onverschillig toekijken. Maar waar blijf ik daarvoor motivatie, inspiratie en steun vinden? Hoe kan ik dit blijven volhouden? »» ERWIN VILAIN
Ik put inspiratie en steun uit het leven en de werken van verschillende personen. Zij kunnen beter dan ik uitdrukking geven aan de spirituele weg die ik bewandel, aan mijn herontdekking van Christus. In militaire termen zijn zij mijn Real Live Support.
Provocatie
Pierre Teilhard de Chardin is voor mij bijvoorbeeld een erg belangrijke figuur.
Misschien omdat hij ook het militaire en het religieuze leven probeerde te combineren? Omdat hij te midden van oorlogssituaties op zoek ging naar God? Omdat hij altijd bleef geloven in het positieve in de wereld, het goede rondom hem en in elke mens? Of omdat hij ook steeds de platgetreden paden verliet en een provocatie van tijd tot tijd niet schuwde? Tot God hem zelf uitdaagde. En hij de handen uit de mouwen stak, overging tot actie.
Met lichaam en geest
Je engageren doe je met je hele lichaam en geest. Je zet je fysiek en spiritueel ergens voor in. Je engageren betekent dat je je laat beroeren door medeleven en het opneemt tegen onverschilligheid. Niemand mag onverschillig blijven bij het leed in de wereld. En dat kunnen we in vertrouwen doen, omdat er Iemand bij ons is die zegt: “Ik zal er zijn voor u”. Vooral in het licht van de
recente gebeurtenissen in onze wereld kun je als christen niet onverschillig blijven. Iedereen is immers met elkaar verbonden. Je staat er willens nillens middenin. Daarom moet je je over je eigen grenzen heen durven verplaatsen in de ander, zijn of haar waarheid proberen te begrijpen. Edith Stein formuleerde het als volgt in een brief aan zuster Adelgundis Jaegerschmid in 1934: “Het enige wat we kunnen doen is het leven dat we gekozen hebben zo trouw en puur mogelijk leven. Zo kunnen we het ten dienste stellen van iedereen waarmee we verbonden zijn.”
God toelaten
Eén van de brieven van Teilhard de Chardin is mijn favoriete inspiratiebron om dit te kunnen doen. Het gaat om een brief waarin hij oproept om God toe te laten in je leven en je wezen. 4
»7
kerk vormen in belgië Neem even de tijd om dit citaat uit zijn brief te lezen en te begrijpen:
“Volgens mij is het niet juist om, zoals jij, te zeggen dat mensen in het religieuze leven meer zekerheid zoeken door hun activiteit te verminderen. Het is erg jammer als ze dat zouden geloven en het zou geen compliment zijn voor de goddelijke voorzienigheid. Nee, iets in goede banen leiden staat niet gelijk aan het verminderen. Dit moet je als principe aannemen en iedereen rondom je aanraden: het duidelijkste teken van de waarheid van religie op zichzelf en in ieders geest, is de mate waarin ze aanzet tot actie. Vanuit je binnenste moet religie een energie en inspanning in je opwekken. Actie en heiliging gaan hand in hand, ze ondersteunen elkaar. Wil je je meer in evenwicht voelen te midden van je drukke leven? Krik dan je persoonlijke stuwkracht op, die je in de richting van het goede rondom je drijft. (…) De eeuwigheid komt ons bestaan binnen van zodra we ‘koers zetten naar God’. Voor jou betekent dat vanaf nu. Je zal nooit volledig afstand kunnen doen van de ontelbare schommelingen die je alarmeren omdat ze je doen zigzaggen in het leven; maar ze zullen wel verminderen dankzij de actie die je onderneemt in de lijn van Gods wil.” - Pierre Teilhard de Chardin, Brieven 1914-1919
FOTO: THOMAS HAWK
8»
suara 62
Spiritueel voedsel
Deze brief voorziet me telkens weer van spiritueel voedsel. Ik put er drie belangrijke ideeën uit voor mijn spirituele leven en het engagement dat ik elke dag weer opneem. Ten eerste dat je je engagementen niet moet afbouwen om meer zekerheid te vinden in het leven. Ten tweede dat religie je opwekt en aanzet tot handelen en ten slotte dat je een koers nodig hebt in je leven. Je moet een doel voor ogen hebben en voor mij is dat God, die samen met mij – en ons – wil bouwen aan een betere wereld.
God in mij
Ik ben heus niet geboren met de overtuiging of ervaring dat God en mens partners zijn in deze wereld. Ik heb het pas (her)ontdekt door me te verdiepen in de monotheïstische godsdiensten. De interreligieuze dialoog met moslims heeft mijn inzichten verdiept. Ja, ik heb God en godsdienst herontdekt in mijn leven. Later ontdekte ik dat ook Edith Stein dit heeft meegemaakt. Ook zij zei godsdienst eerst vaarwel, maar ontdekte nadien weer God in haar leven. Ze ontdekte Hem in haar diepste zelf. “Ik ontdekte in mijn wezen een ander Wezen, dat niet het mijne was. Het was de steun en het fundament van
mijn eigen wezen. In het diepste van mijn wezen, daar waar ik mezelf ontmoet, ontdek ik het eeuwige Wezen”, schrijft Edith Stein. God gaat niet alleen met ons op weg, Hij leeft in ons en is werkzaam door onze handen en voeten. Hoe kunnen we dan onze deuren en onze harten niet openen?
Transformatie
Een ander lichtend voorbeeld voor mij is Charles de Foucauld. Zijn concrete engagement maakte van hem een ander mens, gedragen door de Geest. Zijn engagement speelde zich af in de twintigste eeuw, maar het is ook vandaag nog razend actueel. Hij was iemand die zich volledig gaf. Hij stond met beide voeten op de grond. Dat is wat we vandaag allemaal moeten doen: ons leven wijden aan anderen en in het bijzonder aan wie we liefhebben, God toelaten in ons leven, toelaten dat religie ons opwekt en aanzet tot handelen. Kortom, aandachtig blijven voor wat er rondom ons gebeurt en er voor anderen zijn. • Erwin Vilain is militair aalmoezenier bij het Belgisch leger, permanent diaken in het bisdom Brugge en vader van vijf kinderen.
achtergrond
Missionarissen van barmhartigheid Op 8 december, het feest van de Onbevlekte Ontvangenis, opende paus Franciscus in Rome de Heilige Deur voor het Jaar van de Barmhartigheid. Wat betekent dit voor de universele kerk? Voor onze parochies? Voor mensen als jij en ik? »» ANASTAS SABWE KALENDA
Voor paus Franciscus draait het Jaar van de Barmhartigheid om liefde. Hij schrijft hierover in zijn bul: “Na de zonde van Adam en Eva heeft God de mensheid niet alleen willen laten, ten prooi aan het kwaad. Daarom heeft Hij Maria, heilig en vlekkeloos in de liefde (Efeziërs 1,4), gedacht en gewild, opdat zij de Moeder van de Verlosser van de mens zou worden. Op de ernst van de zonde antwoordt God met de volheid van de vergeving.” De paus opent dus een deur van de barmhartigheid zodat iedereen de liefde van God zou ervaren. Zijn liefde onthaalt, troost en vergeeft.
Rechtvaardigheid
Barmhartigheid is Gods ultieme toenadering tot de mens. God is zonder grenzen en roept ons op om universele broeders en zusters te worden. Barmhartigheid bruist van vreugde, sereniteit en vrede – zaken waaraan de wereld vandaag ontzettend veel nood heeft. Het Jaar van de Barmhartigheid wil de aandacht vestigen op het sacrament van de verzoening en ons engagement om te werken aan rechtvaardigheid. Daarom wordt de veertigdagentijd in 2016 een zeer sterkte tijd in het jubeljaar.
Universeel
In deze periode wil paus Franciscus priesters uitzenden als ‘missionarissen van barmhartigheid’.
Bisschoppen van over de hele wereld zullen hen ontvangen. Wij worden opgeroepen om van onze parochies oases van barmhartigheid te maken, die voor iedereen openstaan. Daarom vraagt de paus dat niet enkel de Heilige Deur in Rome wordt geopend, maar dat elke kathedraal en elk belangrijk heiligdom een deur van barmhartigheid opent. Zo benadrukt hij bovendien de universaliteit van dit gebeuren.
Gods voorbeeld
De kerk verkondigt de barmhartigheid van God die zich openbaarde in de gekruisigde en verrezen Jezus, op verschillende manieren. Ze nodigt ons uit om zelf barmhartigheid uit te dragen, om zo te werken aan een betere wereld. We doen dit naar Gods voorbeeld: ‘Barmhartig zoals de Vader’, dat is het motto van dit jubeljaar. Dit jaar dat loopt tot 20 november 2016, het feest van Christus Koning, moet ook een gelegenheid vormen om toenadering te zoeken tot joden en moslims, die barmhartigheid ook centraal plaatsen in hun geloof. • Anastas Sabwe Kalenda is van Congolese origine. Hij is priester van het bisdom Namen en pastoor van de pastorale eenheid van Gedinne.
3 Deze Heilige Deur van de Sint-Pietersbasiliek werd op 8 december geopend door paus Franciscus. In Rome werden meerdere Heilige Deuren geopend. Paus Franciscus roept op om wereldwijd overal ‘deuren van barmhartigheid’ te openen. FOTO: DNALOR01
»9
Hij zei: “Het is beter de waardigheid van deze persoon te sparen door dat geld niet te geven.” Enkel een gift die mensen dichter bij elkaar brengt en die rekening houdt met de gevoeligheden van mensen in armoede is volgens het jodendom een echte aalmoes en een teken van rechtvaardigheid. Natuurlijk kan de praktijk van giften in het verborgene leiden tot misverstanden. Daarvan getuigt volgend verhaal.
Gierig
FOTO: STEVEN DEPOLO
Grote weldoener
bijbel
Geven in het verborgene Bij barmhartigheid hoort ook delen met anderen. De Tora roept ons op aan armen te geven. Onze voorouders gingen hier spontaan op in, maar de jongere generatie lijkt er steeds meer van te vervreemden. Nochtans heeft dit gebod bijgedragen tot de eer van het joodse volk dat bewonderd wordt om haar solidariteit tegenover mensen in nood. »» ALBERT GUIGUI
Geven volgens het gebod uit de Tora beperkt zich niet tot een eenmalige gift. Wie leeft volgens dit gebod geeft niet één keer, maar honderd keer als het moet. Bovendien gaat het niet enkel om een materiële of financiële ondersteuning. 10 »
suara 62
In een klein dorp woonde Hershel. Hij was schilder, was niet getrouwd en had geen kinderen. Hershel verdiende goed zijn brood. Van zijn bezit had Hershel echter nog nooit iets als aalmoes gegeven. Wanneer men hem erop aansprak, antwoordde hij dat hij geen geld had. Hershel leefde erg sober en gaf zo weinig mogelijk geld uit. Niemand begreep zijn gedrag en iedereen vroeg zich af wat hij dan deed met al het geld dat hij verdiende als schilder.
In het verborgene
Bovenal moet onze gift bijdragen tot de waardigheid van een persoon en schenken we hem of haar in de eerste plaats ons respect. Daarom voorzag men vroeger in de tempel een systeem
waarbij weldoeners een gift achterlieten en mensen in nood deze achteraf, anoniem, konden oppikken. De joodse traditie vertelt in dat kader hoe rabbijn Yannai reageerde op iemand die een aalmoes in het openbaar wou geven.
Anderzijds woonden er in het dorp Gabriël, een slager, en Chemariahou, de kruidenier. Elke donderdag en vrijdag konden armen bij hen eten komen halen. De twee weldoeners schreven op wat de armen meenamen.
Spijt
Op een dag trof men Hershel dood aan in zijn kamer. Omdat hij nooit iets aan anderen had gegeven, wou niemand zich om hem bekommeren, maar men kon niet anders dan hem begraven. Op zijn begrafenis werd enkel slecht van hem gesproken. Op donderdag, wanneer de armen zich willen bedienen bij de slager en kruidenier, was er niets voor hen. Hershel betaalde immers alles. Hij wou nooit dat iemand dit wist, omdat hij niet opgehemeld wilde worden voor zijn liefdadigheid en zo misbruik maken van de armen die hij hielp. Laten we dus barmhartig zijn en ons bezit delen met wie het nodig heeft. In alle stilte. En zonder over een ander te oordelen, zoals met Hershel gebeurde. Wat in het verborgene is, kunnen wij immers niet zien. Enkel God kan dat en zal oordelen. • Albert Guigui is opperrabbijn van België.
column
TERUGBLIK FOTO
: M IS S
IO
We kijken tevreden terug op het bezoek van priester Mario en zuster Gladys uit Colombia, hier te zien tijdens een afscheidsdrink. Twee weken lang vertelden ze vele geïnteresseerden over de kerk in hun land. Ze hadden daarbij extra aandacht voor de kerkelijke inzet voor vred e en armoedebestrijding. Zo trokken ze onze campagne op gang. SS ON FO TO : SA RA H MA
nde editie 15 ging de tie ’n 2000 20 r be to ok 3 in Halle. Zo Op zaterdag n kleuren’ door le al in o ant & Mechele si is van ‘M at Vlaams-Brab gang. ria ca vi t he t vormelingen ui armee hun catechesejaar op trapten da
In het kader van de barmhartigheid kan ik niet anders dan spreken over dat brandend actuele thema: de niet aflatende vluchtelingenstroom. Aan de basis hiervan liggen staatsleiders die leven bij gratie van grootmachten. Deze laatsten verdedigen vooral hun eigen belangen in de landen waar nu zo veel mensen op de vlucht slaan. Het gaat om landen die heel wat wapens produceren en machtige lobbygroepen in hun middens hebben. Die gebruiken ze om lokale leiders te bewapenen en zo hun concurrenten voor het beheer van grondstoffen uit te schakelen. Het spel wordt door velen vuil gespeeld. Bevolkingsgroepen, zoals sjiieten en soennieten, worden tegen elkaar opgezet om beslag te kunnen leggen op oliebronnen. Godsdienst wordt gebruikt om macht te verwerven. Nochtans druist dit in tegen alles waar godsdienst voor staat. Kent godsdienst macht niet net toe aan God in plaats van aan stervelingen? Wie zich oprecht tot God richt, wil zelf geen godheid worden. Een oprechte, diepe band met God is een remedie tegen oorlog. Christenen, joden of moslims die hun geloof met diepgang beleven, maken het de mensen die zichzelf tot god willen bombarderen erg moeilijk. Zij kunnen misschien eerst terreur zaaien en zich opdringen, maar de geschiedenis leert ons dat hun rijk van korte duur zal zijn. Onlangs bezocht ik een vluchtelingenkamp in Spa. Er was een grote taalkloof tussen mij en de mensen die daar werden opgevangen, maar toch konden we communiceren. Tijdens een potje voetbal voelde ik een deel van hun vreugde. En opluchting, omdat er eindelijk geen bommen en granaten meer om hun oren suizen. In mijn contact met hen, merkte ik dat velen diep religieus zijn en vooral ontzettend dankbaar voor onze gastvrijheid. Het is de kwaliteit van ons onthaal dat hen op lange termijn tot onze vrienden maakt, of tot te duchten vijanden. Maar toch, hoe dankbaar ze ook zijn: liefst van al keren ze morgen terug naar hun eigen land. Als alles rustig zou worden...
IN MEMORIAM | PIET NEVEN Op 18 oktober 2015, Missiezondag, overleed Piet Neven op 77-jarige leeftijd. Piet Neven zette zich jarenlang in voor Missio en het missiegebeuren in Limburg. Piet Neven was kruisheer en lang werkzaam in de Democratische Republiek Congo, onder andere in Nkolo, Bondo en het bisdom Butemno-Beni. Na zijn terugkeer in 1999 zette hij dit missionair engagement verder voor Missio en de Limburgse missionaire organisatie Stelimo. Daarnaast was Piet
Neven meewerkend priester in RunkstHasselt en was hij tot 2005 overste van de kruisherengemeenschap van Hasselt. De laatste drie jaren van zijn leven was hij lid van de gemeenschap van Maaseik en ging hij voor tijdens vieringen in de woonzorgcentra van Maaseik en Neeroeteren. •
Directeur van Missio-België
Alle Missio-medewerkers wensen je een zalig kerstfeest en een gezegend nieuw jaar.
WWW.
.be
» 11
colofon Hoofdredactie: Kenny Frederickx Eindredactie: Catherine De Ryck Werkten mee aan dit nummer: Mario Alvarez Gomez, Emmanuel Babissagana, Michel Coppin, Anne Dupont, Samir García Valencia, Armelle Griffon, Albert Guigui, Joseph Kiala, Promildon Lobo, Anastas Sabwe Kalenda, Erwin Vilain Foto’s: Steven Depolo, Dnalor01, Geinz, Thomas Hawk, Sarah Masson, Caroline Medats, Missio, Karel Joseph Noppe Brooks, On Being, Shutterstock / Hudyma Natallia, Shutterstock / luxorphoto Lay-out en drukwerk: Halewijn nv Verantwoordelijke uitgever: Michel Coppin, Vorstlaan 199, 1160 Brussel
Info en contact Vorstlaan 199, 1160 Brussel 02 679 06 30 info@missio.be www.missio.be Adreswijziging of uitschrijving suara@missio.be
Reacties en suggesties pub@missio.be Vormingswerk Missio-Vlaanderen vlaanderen@missio.be 02 679 06 34
Suara is het Indonesische woord voor ‘stem’. Suara wil de stem zijn van de wereldkerk. Suara brengt je levensechte verhalen, dromen en verlangens van christenen wereldwijd. Zo wil Suara ook een stem geven aan Gods aanwezigheid in deze wereld.
www. .be WWW. .be