Suara 68: Kop op! by MIssio

Afgiftekantoor: MassPost Hypercentrum Antwerpen X P 508033

WWW.

suara tijdschrift met een missie

Driemaandelijks tijdschrift » Jaargang 17 nummer 68 » juni / juli / augustus 2017

Kop op! » VREUGDEVOLLE KERKGEMEENSCHAP » MISSIO TROK NAAR ZUID-KOREA » STAN VANUYTRECHT: DE HEDENDAAGSE KLUIZENAAR

.be

editoriaal

Stop met jammeren Een volledige Suara rond (levens)vreugde, dat moet kunnen. Maar vooral: dat was nodig. Omdat het maar eens gedaan moet zijn met dat klagen en jammeren, vooral in kerkelijke middens. En dat is oprecht goedbedoeld advies. In kerkelijke kringen wordt er echt wel gejammerd: er komt geen volk meer naar de kerk, jongeren hebben geen interesse meer, niemand neemt de kerk nog serieus, ze hebben de pastoor afgepakt, het kerkgebouw moet sluiten … Enkele voorbeelden uit het leven gegrepen. Zit er waarheid in die klaagzang? Absoluut! Je mag heus treuren. Ga je het tij keren door daar te stoppen? Dacht het niet. Ga voorbij aan alles wat tegenzit! Wentel je niet in zelfmedelijden. Je gaat de zon niet zien schijnen als je de gordijnen dichthoudt. Je gaat niemand aantrekken met een lang gezicht. Probeer nieuwe dingen! Vraag eens aan mensen waarom ze zich niet meer welkom voelen. Verlaag de drempel, zonder de lat te verlagen! En tover eerst een lach op je gezicht, dan ben je zoveel mooier. Jouw lach maakt de kerkgemeenschap meteen aantrekkelijker. Vandaag beginnen we door je een Suara vol vreugde toe te sturen. In onze nieuwe oktobercampagne gaan we dan samen op weg om een vreugdevolle kerkgemeenschap te worden. Daarover later meer.

inhoud suara 68 “Technologie in Zuid-Korea schaadt de relaties tussen mensen, tradities of eerbied niet.” » Lees het artikel op bladzijde 5. “Wat kan me meer vreugde brengen dan met mensen op weg gaan en God dicht bij hen brengen?” » Lees het artikel op bladzijde 7. “De vreugde van de Emmaüsgangers is zo groot dat ze die niet voor zichzelf kunnen houden.” » Lees het artikel op bladzijde 10.

OOK IN DIT NUMMER Vreugdevolle kerkgemeenschap Steun vandaag de priesters van morgen Altijd gelukzoeker zijn Hoe geloof je altijd kracht geeft Terugblik Column

» 3 » 4 » 6 » 9 » 11 » 11

christen zijn vandaag

Vreugdevolle kerkgemeenschap

5Het geloof verspreiden doe je door te lachen.

Een lach is aantrekkelijker dan een boos gezicht. Dat is vanzelfsprekend. Laten we dat dan doortrekken in onze kerkelijke activiteiten. Dan raken mensen geprikkeld en voelen ze zich vast en zeker welkom. Dat is de boodschap die Missio elke dag wilt meegeven en des te meer tijdens de volgende oktobercampagne. »» CATHERINE DE RYCK

Onze campagne gaat dan wel pas na de zomervakantie echt van start, vandaag planten we al graag enkele zaadjes. Samen met jou gaan we op zoek naar een hedendaagse manier om te geloven, dat geloof in gemeenschap te beleven en het door te geven aan anderen. We zijn ervan overtuigd dat dat laatste een opdracht is voor elke gelovige, niet enkel voor een groepje specialisten.

Enthousiaste getuigen

Toch mag dit ons niet afschrikken. Hoewel de opdracht belangrijk is, is ze veel minder moeilijk dan we wel denken. Het enige wat we nodig hebben is een portie vreugde. Die maakt ons enthousiast om naar buiten te

treden en te getuigen van ons geloof. Dat kan in heel kleine dingen, zoals de waarden waarin we geloven of onze inzet voor de meest kwetsbare mensen.

Aantrekking

Zo’n concreet engagement zal mensen prikkelen en aantrekken. “Wat voor gemeenschap is dat daar? Waar halen zij de inspiratie om zich zo in te zetten voor anderen? Zou dat ook iets voor mij zijn?” Het geloof verspreiden begint daarom in de eerste plaats met daden, getuigen van een levenshouding. Pas daarna volgen grote woorden en theorieën. Om ons te lanceren, werkte Missio acht concrete pistes uit. Ze kunnen

Loppem Maandag 25 september, 19.30 u, Sint-Martinuskerk, Dorp 12. Leuven Dinsdag 26 september, 19.30 u., Johannes XXIII-seminarie, Lemmensberg 1. Hasselt Vrijdag 29 september, 14.00 u., PIC, Tulpinstraat 75. Postel Zaterdag 30 september, 10.00 u. Na het Missio-campagnemoment ben je van harte uitgenodigd in de eucharistieviering (11.30 u.), Abdij van Postel, Abdijlaan 16. Liedekerke Woensdag 4 oktober, 20.00 u., Parochiehuis, Opperstraat 40. Brasschaat Donderdag 19 oktober, 20.00 u., Parochiaal Centrum ‘Ons Middelheem’, Emmaüszaal, Bredabaan 425. Oosterzele Zondag 29 oktober, 14.00 u., Sint-Gangulphuskerk, Dorp 65. Vooraf eucharistie (10.30 u.) en maaltijd (12.30 u.). Inschrijven voor de maaltijd verplicht: vlaanderen@missio.be. Onze andere activiteiten ontdek je op www.missio.be. ons helpen in onze missie als hedendaagse gelovige. Enerzijds hebben we aandacht voor elke individuele gelovige, anderzijds voor de gemeenschap waarin we ons bevinden. We belichten dit vanuit een lokaal en een wereldwijd perspectief. Binnenkort ontdek je er veel meer over op onze website, in het materiaal voor onze nieuwe campagne en in volgende nummers van Suara.

Samen nadenken

Wil je graag in levenden lijve meer horen over de acht pistes? Wil je graag actief meedenken? Wees dan welkom op één van onze activiteiten na de zomer! •

Catherine De Ryck is Nederlandstalige communicatieverantwoordelijke bij Missio-België.

»3

project

Steun vandaag de priesters van morgen Het aantal priesterkandidaten in België, en bij uitbreiding in West-Europa, daalt zienderogen. We zouden bijna vergeten dat in heel wat landen in Azië en Afrika wel nog jongemannen zijn die priester willen worden.

Aan roepingen is vaak geen gebrek, wel aan financiële middelen. Het grootseminarie van Douala in Kameroen herbergt honderd seminaristen. Ze komen vaak uit arme families, die slechts 150 euro kunnen betalen voor kost en inwoon, gezondheidszorg, onderhoud van het seminarie en leermiddelen. Ruim onvoldoende natuurlijk. Dankzij jouw solidariteit kan Missio 500 euro per seminarist bijleggen, maar ook dat volstaat niet meer.

Boerderij

Daarom vatte rector Ewane het plan op om een boerderijtje te beginnen. Hij startte een varkenskwekerij en een palmboomgaard. Zo kan het seminarie voor een deel in haar eigen noden voorzien en is er meer geld voor de vorming van toekomstige priesters.

Boeken

Om een echte doorstart te kunnen maken, moet nu de seminariebibliotheek geüpdatet worden. De meest recente boeken zijn vijftien à twintig jaar oud en dus achterhaald. Rector Ewane rekent op jouw hulp om zijn studenten recente academische informatie te kunnen geven.

»» EMMANUEL BABISSAGANA

Grenzen 1157 113 215 53

91 153

126 97 91 160

206 224 131 38

In een wereld waar grenzen meer en meer vervagen, hopen we dat de Belgische kerkgemeenschap zich meer dan ooit verbonden voelt met de Kameroense. Help jongemannen priester te worden, zodat zij licht kunnen brengen in hun land en de hele wereldkerk. •

Emmanuel Babissagana is verantwoordelijk voor de steun aan opleidingen van Aziatische en Afrikaanse priesters bij Missio-België.

5Dankzij jouw steun heeft Missio al veel jongemannen een goede priesteropleiding gegeven.

STEUN VANDAAG DE PRIESTERS VAN MORGEN Help jongemannen hun roeping waar te maken. Help hen een goede priestervorming te geven, zodat ze een gezicht kunnen geven aan de kerk en Gods liefde. Stort je bijdrage op de rekening van Missio vzw:

IBAN BE19 0000 0421 1012 • BIC BPOTBEB1 (mededeling ‘108 Seminaries’) of op www.missio.be Omdat wij pastorale projecten steunen, mogen wij van de overheid geen fiscale attesten afleveren.

Laat je solidariteit voortleven We denken liever niet aan de dag dat we er niet meer zijn. Toch is het zinvol om dat wel te doen. Bijvoorbeeld om je solidariteit niet te laten stoppen bij je dood. Door Missio op te nemen in je testament, kun je een deel van je erfenis aan Missio schenken en zo christenen wereldwijd blijven steunen. Wat je Missio nalaat, kies je volledig zelf. Dat kan roerend of onroerend goed zijn. Interesse? Vraag raad aan je notaris of neem vrijblijvend contact op met Michel Coppin, directeur van Missio-België, op 02 679 06 37 of via legaten@missio.be. 4»

suara 68

missio achter de schermen

Kamsa hamnida, dank je! In april trok ik op werkreis naar Zuid-Korea, ons nieuwe campagneland. Wat een boeiende en leerrijke reis. Tijdens onze campagne vertel ik je graag meer over de kerk in Zuid-Korea en haar boeiende geschiedenis, vandaag wil ik eerst enkele spontane indrukken met je delen. Want indruk heeft Zuid-Korea zeker op me gemaakt. »» ELLY MATTHEUS

Het is nochtans moeilijk om een goed reisverslag te maken. Ik kan vertellen over wat ik zag en wie ik ontmoette, maar mijn persoonlijke ervaring is moeilijker onder woorden te brengen. Maar wie niet waagt, niet wint!

dat ik zoveel Koreaans heb gesproken. Bisschop Luc Van Looy was immers mee. Hij heeft twintig jaar in ZuidKorea gewoond en gewerkt en spreekt dus vlot Koreaans. Maar ‘dank je’ wou ik toch altijd zelf zeggen.

Vind je dat mensen in België te veel met hun smartphone bezig zijn, dan ben je nog niet in Zuid-Korea geweest. In Seoul is iedereen bezig met zijn of haar smartphone. Maar niet op een asociale manier. Dat toestel is gewoon een deel van het dagelijks leven. Visitekaartjes neem je er niet enkel met beide handen aan, je digitaliseert ze ook meteen met je smartphone. Ook in huizen, gebouwen, universiteiten … zitten technologische hoogstandjes overal.

Traditie

Al die technologie schaadt de relatie tussen mensen, tradities of eerbied niet. Want dat dragen de Zuid-Koreanen hoog in het vaandel. Door de schoenen uit te doen wanneer je een huis of restaurant

betreedt bijvoorbeeld. Logisch dat ze er bijna allemaal schoenen zonder veters dragen. Dan gaat het snel vooruit. Want snelheid is belangrijk. Overal hoor je ‘pale, pale’: ‘vlug, vlug’. Bijvoorbeeld wanneer er te weinig zitplaats is: snel, snel nog krukjes bovenhalen. Want het kan niet dat iemand moet blijven rechtstaan. Zo zorgzaam, de Zuid-Koreaanse bevolking. Ook voor ons. We waren ‘vreemdeling’ in hun land, maar zo hebben we ons nooit moeten voelen. We waren vooral gasten waar voor gezorgd werd. Daarom: kamsa hamnida. •

Elly Mattheus is Nederlandstalige vormingsverantwoordelijke bij Missio-België.

“Technologie schaadt de relatie tussen mensen, tradities of eerbied niet.”

Dank je

Wat me het meest bijblijft, is een woord. Zo simpel is het. Het eerste woord Koreaans dat ik leerde dan nog: kamsa hamnida. Het betekent ‘dank je’. Wanneer een Zuid-Koreaan kamsa hamnida zegt, klinkt het zangerig, waardoor het nog mooier wordt dan door de betekenis alleen. Dit woord heb ik het meest in het Koreaans gezegd tijdens de reis. Niet

5Je schoenen uitdoen is in Zuid-Korea een traditie. Het toont eerbied en respect.

»5

opinie

Altijd gelukzoeker zijn Op een dag overvalt tegenslag ieder van ons. Het leven is niet altijd een lachertje. Maar dat betekent niet dat het lachen ons voor altijd moet vergaan. Laten we altijd gelukzoekers zijn, in de positieve zin van het woord. Dan ontdekken we honderden redenen en manieren om goedgemutst in het leven te blijven staan. »» COLETTE NYS-MAZURE

De deugd van de vreugde is dan ook bewonderenswaardig. Wat mooi om te zien hoe iemand de straat oversteekt om in de zon te kunnen wandelen!

Onverschilligheid

Vrolijke mensen slagen erin het hoofd te bieden aan tegenslagen, zonder daarbij te verglijden in onverschilligheid. Ze weigeren toe te geven aan de donkerheid die bij het leven hoort, weigeren te verzwelgen in somberheid. Zo’n mensen staan met beide voeten in het leven, in verbondenheid met anderen en de Andere.

“Het gevoel geliefd te zijn geeft ons verbazingwekkende vreugde.”

ren, heeft aandacht voor kruiden en heerlijk fruit op haar pad. Ze weigert te zitten mokken in een hoek. Kunnen wij die kindsheid in ons weer naar boven brengen? Ons zo licht bewegen als champagnebubbels?

Breien

Kindsheid

Waarom nemen we geen voorbeeld aan het meisje dat een hinkelspel speelt? Ze ontmoet blijmoedig vriendjes en die-

Natuurlijk is het leven een avontuur, met allerlei obstakels. Maar we moeten vooruit, vertrouwen hebben in het geluk dat ons wordt aangeboden als een geschenk. Gewoon bestaan is niet voldoende. We moeten onophoudelijk breien aan draden van verbondenheid.

Feestvreugde

We zijn zelf verantwoordelijk om het geschonken geluk te ontdekken en te aanvaarden: een uitnodiging, vergeving, een schaterlach, een wandeling in openlucht, een bezoek, de bewondering voor een gedicht, een goed boek, een schilderij of een film. Er zijn zo veel vormen van schoonheid, in de natuur en in onze cultuur. Ze oriënteren ons naar eeuwige feestvreugde.

Liefde

Als we zo in het leven kunnen staan, stoppen we vanzelf met anderen kwalijk te nemen dat ze ons niet alles schenken wat we willen. Dan beseffen we dat de liefde die we missen, de liefde is die we zelf niet geven (Henry Bauchau). Laten we die verbazingwekkende vreugde ontdekken: het gevoel geliefd te zijn, de diepe overtuiging dat onze naam in Gods handpalm staat geschreven en dat Hij ons nooit vergeet. • Colette Nys-Mazure is auteur.

“Het stijgt steeds opnieuw als een kleine, verwarmende golf in me op, steeds weer, ook na de moeilijkste ogenblikken: wat is het leven toch mooi. Het is een onverklaarbaar gevoel.” ETTY HILLESUM

6»

suara 68

kerk vormen in oostenrijk

5De nieuwe thuis van Stan Vanuytrecht.

De hedendaagse kluizenaar Met de zomervakantie in het vooruitzicht, kijken we allemaal uit naar een periode van rust. Even weg uit het drukke leven, tijd nemen voor leuke dingen, onze dierbaren en onszelf. Voor de één is dat in eigen tuin, voor de ander aan een zonovergoten zwembad en voor nog een ander een rustige reisbestemming in de natuur. En dan zijn er mensen als Stan Vanuytrecht (58), die binnenkort begint aan een kluizenaarsbestaan. En niet voor een korte vakantieperiode. »» ELLY MATTHEUS

De Diestse diaken trekt binnenkort in de Sankt-Georghermitage in Saalfelden, in het noordwesten van Oostenrijk. Hoewel hij overrompeld is door alle persaandacht, maakte hij net voor zijn vertrek nog tijd vrij voor Missio. Hoe kom je erbij als kluizenaar in Oostenrijk te gaan wonen? “Zoals vaak, speelt toeval een grote rol. Ik botste online op de vacature. Eerst

kreeg ik geen antwoord op mijn kandidaatstelling. Via-via vernam ik dat de vacature eigenlijk bedoeld was voor lokale kandidaten. Ik had er dus al vrede mee genomen dat ik uit de boot viel.”

Klik

“Toen ik later met mijn broer op reis was in de streek, was ik toch benieuwd naar wat ik moest missen. We gingen een kijkje nemen en ontmoetten de

“Ik heb altijd al vanalles gedaan en geprobeerd.”

burgemeester en de pastoor. Het klikte tussen ons. We kijken op dezelfde manier naar de wereld en het leven. Het was gezellig, maar ik verwachtte niets meer. De verrassing was dus groot toen ik een tijdje later telefoon kreeg: of ik nog interesse had om in de SanktGeorghermitage te wonen? En of!” Kwam je keuze als een verrassing voor mensen? “Dat zou je aan hen moeten vragen. Tijdens mijn leven heb ik al wel vanalles gedaan en geprobeerd. Na de middelbare school ging ik bijvoorbeeld industrieel ingenieur studeren, maar dat was niks voor mij. Mijn legerdienst deed ik als officier in Duitsland. Daar werd ik dan landmeter. En ik leerde er Duits, wat me nu goed van pas komt.” 4

»7

kerk vormen in oostenrijk Ook in je privéleven doorzwom je verschillende watertjes. “Absoluut, zeer mooie en minder mooie. Ik trouwde en samen hebben we twee prachtige kinderen. Jammer genoeg strandde dat huwelijk in een pijnlijke scheiding. Ik zat er echt van in de put: fysiek en psychisch was is een wrak. Daar bovenop kwam nog eens heel wat financiële ellende. Het was hard, maar ik heb eruit geleerd. Die ellende heeft me doen inzien dat er in de wereld meer is dan je met het oog kunt zien. Ook in mijn werk met kwetsbare mensen, zoals mensen met een drugsverslaving of gevangenen, ontdekte ik een diepere werkelijkheid.”

Liefde

Waaruit bestaat die diepere werkelijkheid voor jou? “Mijn ervaring daarover valt in twee delen uiteen. Enerzijds heeft ellende me doen inzien dat er veel mooie dingen zijn in het leven. Het klinkt melig en clichématig, maar als je pijn hebt gekend, ga je schoonheid en geluk meer waarderen. Ik geniet nu heel bewust

8»

suara 68

van een wandeling met mijn hond of de schoonheid van een meer. Anderzijds ervaar ik op zo’n momenten God dichtbij me. Het feit dan we zoveel schoonheid gratis en voor niks krijgen, betekent toch dat Hij ons heel graag moet zien. Die liefde moeten wij doorgeven aan elkaar. Dat is voor mij de ware betekenis van ‘Bemin God en uw naaste als uzelf’.” Zijn we dat niet wat vergeten in ons drukke leven? “Absoluut. Als je zo’n schoonheid aanschouwt, is stil worden het beste wat je kunt doen. Gewoon de schepping ontvangen en toelaten. Dat lijken we kwijt te zijn. En toch zijn veel mensen op zoek naar ‘iets meer’. Ze voelen op een bepaalde manier dat er iets is dat ze niet kunnen benoemen of beredeneren. Dat zoeken is geen makkelijk proces. Gods geschenk, diepe vreugde, ontvangen en doorgeven is niet vanzelfsprekend. Het is een moeilijke opdracht voor elke gelovige of zoeker.”

Hebben niet-gelovigen het dan makkelijker? “O nee, integendeel volgens mij. Een niet-gelovige legt veel verantwoordelijkheid bij zichzelf. Hij of zij is zelf voor alles verantwoordelijk: voor wat lukt én voor wat faalt. Als gelovige kun je rekenen op Gods steun of net eens hard vloeken, omdat je kwaad bent op Hem. Maar je kunt ook altijd alles in zijn handen leggen, zodat je niet alles alleen moet dragen. Dat is de genade die je als gelovige mag ontvangen en ervaren. Dat is toch prachtig! Ongelooflijk bijna!”

Thuiskomen

Wat zal je in Oostenrijk precies doen? “Precies die vreugde ervaren en doorgeven. Mijn leven in Oostenrijk zal de ultieme combinatie van bezinning en dienstverlening zijn. Ik zal veel tijd besteden aan stilte en gebed, maar ook aan andere mensen. De moderne kluizenaar zit niet meer godganse dagen alleen in een cel. Wandelaars en toeristen zullen bij mij terecht kunnen

“Als je pijn hebt gekend, ga je schoonheid en geluk meer waarderen.”

voor een (pastoraal) gesprek. Mensen kunnen daar veel aan hebben, ook al leidt zo’n gesprek niet altijd tot de oplossing van een probleem. Dat moet ook helemaal niet. We moeten die drang om alles te willen oplossen opgeven. Als diaken streef ik ernaar mensen nabij te zijn, met hen op weg te gaan. Ik ben er in goede tijden en in slechte tijden. Eigenlijk breng ik gewoon God heel dicht bij de mensen. Is er iets dat me meer vreugde kan brengen?” Ben je niet bang van de sprong in het onbekende? “Het is helemaal geen sprong. Het is thuiskomen.” •

Het betekent alles voor me. Het geeft me diepe vreugde, kracht, doorzettingsvermogen. Mijn geloof spoort me aan niet weg te lopen van problemen, maar te werken aan een oplossing. Mijn geloof is mijn diepste inspiratiebron om elke dag te beste van mezelf te geven: in mijn werk als leerkracht en in talrijke sociale engagementen.

Verzet

Doorheen de jaren ben ik me sociaal steeds meer gaan inzetten. Ik kan niet aanzien dat mensen die lager op de sociale ladder staan, geen kansen krijgen. Of dat vrouwen niet gehoord of gezien worden. Ik verzet me ook tegen alles wat sociale gelijkheid ondermijnt of een gevaar voor mensen betekent. Zo tekende ik verzet aan tegen multinationals, die het milieu en mensen kapot maken. 5Straatveger in India. Fatima Babu zet zich in voor meer sociale rechtvaardigheid en gendergelijkheid.

“Ik sta er niet bij stil dat mijn verzet me zuur kan opbreken. Ik vertrouw in God.”

achtergrond

Hoe geloof je altijd kracht geeft Geluk en verdriet wisselen elkaar razendsnel af in het leven. Het één kan makkelijk omslaan in het ander. Soms denk je gelukkig te zijn, maar moet je inzien dat je het niet echt bent. Een andere keer doet een leuke herinnering je glimlachen terwijl je tranen met tuiten huilt. Maar het leven heeft meer te bieden. Echte vreugde bijvoorbeeld.

Zo’n verzet komt uit het diepste van mezelf. Ik denk er niet te veel bij na. Zo besef ik niet altijd dat mijn verzet me zuur kan opbreken, dat ik mezelf soms zelfs in gevaar breng. Omdat ik vertrouw in God. Als ik vecht voor de waarheid en voor rechtvaardigheid, voel ik Hem nabij. Ik weet dat ik meewerk aan zijn plan voor de toekomst. Zonder Hem zou ik dit alles niet volhouden. Mijn geloof brengt me zo niet enkel kracht, maar ook diepe vreugde. Weten dat iemand mij bemint, over mij waakt en mij nodig heeft. •

»» FATIMA BABU

Tijdens het opgroeien heb ik die vreugde ontdekt. Als tiener zocht ik geluk, als vrouw ontdekte is dat vreugde mijn leven vorm geeft. En dat die vreugde niet zo makkelijk uit te doven is als een gelukzalig moment.

Vertrouwen in God

Voor die diepe vreugde moet ik mijn moeder dankbaar zijn. Niet enkel omdat ze altijd mijn rots in de branding was, maar omdat het geloof me die vreugde geeft. En dat geloof kreeg ik van mijn moeder. Had ik zelf soms periodes van

geloof en ongeloof, het geloof van mijn moeder was standvastig en inspirerend.

Standvastig geloof

Nu ik ouder ben, heb ik het standvastige geloof van mijn moeder overgenomen.

Fatima Babu woont in Tuticorin, in het zuiden van India. Ze is professor, mensenrechtenactivist en milieuactivist. Daarvoor kreeg ze al meerdere prijzen.

»9

bijbel

Vreugde op weg naar Emmaüs Messias

De leerlingen verwachtten een Messias die hen zou bevrijden van de Romeinse overheerser. Vol vreugde ontdekken ze nu een nog grotere Messias: één die de dood overwon, een getuige van Gods liefde voor iedereen.

Brood breken

Zijn woorden bereiden hen voor om Jezus te herkennen bij het breken van het brood. In de joodse traditie breekt het hoofd van de familie het brood om het uit te delen. Tijdens het Laatste Avondmaal deed Jezus hetzelfde. Hem nu hetzelfde zien doen, opent de ogen van de leerlingen en vervult hen met vreugde. Ze vieren nu samen de dood én verrijzenis van de Heer, het avontuur dat God en mens samen aangaan.

De verhalen uit het evangelie, de Blijde Boodschap, bruisen van vreugde. De evangelist Lucas steekt daar met kop en schouders boven uit. Het verhaal van de leerlingen die op weg zijn naar Emmaüs, is een goed voorbeeld. »» PAULIN POUCOUTA

Deze leerlingen raken helemaal vervuld van vreugde wanneer ze beseffen dat de Verrezen Jezus met hen meegaat. Ze herkennen Hem in kleine dingen: zijn woord, het breken van het brood en de zending die Hij hen meegeeft. Dat vreugdevol verhaal speelt zich af op het moment dat de leerlingen diep teleurgesteld zijn. Hun hoop dat Jezus Israël zou bevrijden 10 »

suara 68

(Lucas 24,21) is net verbrijzeld. In het evangelie volgens Lucas stelt de weg het dagdagelijkse voor. In het geval van de Emmaüsgangers is het een weg vol lastige vragen, verleidingen, slecht nieuws, verdeeldheid, haat, geweld en zelfs dode dieren. Wanneer ze de Verrezen Heer herkennen, verandert dat perspectief: de weg van de dood, wordt nu een weg van leven.

Bekering

Wanneer Jezus zich bij de leerlingen aansluit, beluistert Hij hun angsten. Hij bereidt alles voor om hen mee te nemen op het pad van de bekering. Hij legt hen de zin van zijn dood uit aan de hand van de traditie van de lijdende dienaar: “Moest de Messias niet zo lijden en dan zijn heerlijkheid binnengaan?” (Lucas 24,26).

“Ze vieren de dood en verrijzenis van Jezus, het avontuur dat God en mens samen aangaan.”

Vreugde van het evangelie

De vreugde van de leerlingen is zo groot, dat ze die niet voor zich kunnen houden. Ze schuiven hun vermoeidheid aan de kant, schudden de verwarring en angst van zich af en gaan op weg. Midden in de nacht vertrekken ze naar Jeruzalem om de vreugde van de verrijzenis met de apostelen te delen. Is dat niet de vreugde van het evangelie waarvan wij moeten getuigen in het dagelijkse leven? •

Paulin Poucouta is een Congolese priester. Momenteel is hij professor in de Bijbelwetenschappen aan de katholieke universiteit van Yaoundé, Kameroen.

column

TERUGBLIK

3Van 21 april tot en met 6 mei ging

de 22e editie van het Afrika Filmfestival door. Missio is al jarenlang trouwe partner van dit filmfestival. Op 5 mei waren vrijwilligers en sympathisanten van Missio bijzonder te gast. © STEFAAN CORDIER

5De Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartparochie van De Klinge is al sinds 2015 een

door Missio erkende missionaire gemeenschap. Op 22 mei werd hun engagement in 2016 formeel bevestigd, door de uitreiking van een nieuw jaarplaatje. Intussen wordt al hard gewerkt aan de verlenging van de erkenning in 2017. © MISSIO

in memoriam

Bisschop Leon Lemmens Op 2 juni overleed bisschop Leon Lemmens op 63-jarige leeftijd, na een lange strijd tegen een levensbedreigende ziekte. Naast hulpbisschop voor het vicariaat Vlaams-Brabant & Mechelen, was hij ook referendaris voor onder andere Missio. Zijn plotse heengaan is een groot verlies voor onze kerkgemeenschap.

Regelmatig trekken westerlingen op avontuur bij gemeenschappen in het Zuiden. Wie dat geëngageerd doet, wordt vaak geconfronteerd met schrijnende armoede. Soms groeit er een klein project, of zelfs een ngo, om het lot van deze armoedige gemeenschappen te verbeteren. Maar wat nog meer bijblijft, is deze getuigenis: “Die mensen leven in zo’n armoede, maar ze blijven lachen”. Ondanks armoede, blijven ze levensvreugde behouden. Maar hoe moeten we die lach precies verstaan? Een voor de hand liggende verklaring is het klimaat. Wanneer de zon schijnt, zijn we allemaal wat beter gezind. In het Zuiden is er doorgaans meer zon. Da’s een makkelijke uitleg, misschien wel iets té makkelijk. Achter de lach van de zuiderling schuilen immers een hele filosofie en identiteit. Achter de brede glimlach schuilt een gevoel van toebehoren. Deel uitmaken van een familie, groep of gemeenschap brengt hen diepe vreugde, die materieel bezit hen niet zou kunnen brengen. Wanneer iemand je op die manier toelacht, vraagt hij of zij of jij daar ook deel van wilt uitmaken. Wil je mee gemeenschap vormen, lief en leed delen, spirituele en materiële rijkdom uitwisselen? De lach van mensen in het Zuiden beantwoord je niet enkel met een fondsenwervend project of materiële steun. Het gaat ook om luisteren naar levensverhalen en geloofsverhalen, samen bidden tot de god die hen het leven gaf en behoedt. En die lach vraagt dat je hem overneemt, dat jij ook werkt aan het ‘wij-gevoel’. In het Westen hebben we daar nog veel werk mee. Kan de aanstekelijke lach uit het Zuiden ons weer verbinden met anderen en de Andere? Vinden we zo weer een houvast, dankzij een verankering in onze gemeenschap en ons geloof? Laten we blijven glimlachen naar elkaar, ondanks alles wat ons verdeelt, ondanks ons eigen verdriet.

Directeur van Missio-België

Missio biedt haar oprechte deelneming aan aan zijn familie, vrienden, medewerkers en naasten. Moge hij rust vinden bij de hemelse Vader, op wie hij altijd is blijven vertrouwen.

» 11

colofon Hoofdredactie: Kenny Frederickx Eindredactie: Catherine De Ryck Werkten mee aan dit nummer: Emmanuel Babissagana, Michel Coppin, Elly Mattheus, Colette Nys-Mazure, Paulin Poucouta, Stan Vanuytrecht Foto’s: Zvonimir Atletic, Paul B., Yevgen Belich, Stefaan Cordier, Geinz, LiuSol, Missio, Guy Puttemans, Roehan Rengadurai, Saalfelden Leogang Touristik, solominviktor Lay-out en drukwerk: Halewijn nv Verantwoordelijke uitgever: Michel Coppin, Vorstlaan 199, 1160 Brussel

Contact Vorstlaan 199, 1160 Brussel 02 679 06 30 info@missio.be www.missio.be Adreswijziging of uitschrijving suara@missio.be

Reacties en suggesties pub@missio.be Vormingswerk Missio-Vlaanderen vlaanderen@missio.be 02 679 06 34

BE19 0000 0421 1012

Suara is het Indonesische woord voor ‘stem’. Suara wil de stem zijn van de wereldkerk. Suara brengt je levensechte verhalen, dromen en verlangens van christenen wereldwijd. Zo wil Suara ook een stem geven aan Gods aanwezigheid in deze wereld. www. .be