Suara 77: Onderweg by MIssio

Afgiftekantoor: MassPost Hypercentrum Turnhout P 508033

suara tijdschrift met een missie

Driemaandelijks tijdschrift » Jaargang 20 nummer 77 » september - oktober - november 2019

Onderweg inspireren en verbinden » geloof in Mexico » een nieuwe kerk voor Yalgo (Burkina Faso)

editoriaal

inhoud

suara 77

highlights blz.

Nieuw begin CATHERINE DE RYCK

Er staat een nieuw werkjaar voor de deur. Een soort van nieuw begin dus. Een kans om de dingen anders aan te pakken, beter te doen. Misschien is dat wat paus Franciscus van ons vraagt met de buitengewone missiemaand van oktober 2019. Elk jaar is er een missiemaand, dus da’s niks nieuws. Maar hij vraagt ons er iets buitengewoons van te maken. Misschien een beetje in de stijl van Sint-Jan Berchmans: het gewone buitengewoon doen! Extra in de verf zetten dat elk van ons een leerling van Jezus is, dat elk van ons haast de plicht heeft om bij te dragen aan een warme Kerk die mensen onthaalt, onderwijst, helpt, vreugde en troost schenkt. En om anderen die Kerk, gevoed door het evangelie, te leren kennen. Dat is waar het op neerkomt in deze buitengewone missiemaand. Het is de ultieme kans om naar buiten te treden, van ons te laten horen. Want dat recht hebben we.

“Ik ga het morgen opnieuw proberen en beter doen.” De buitengewone missiemaand wordt zo geen eindpunt waar we naar toewerken. Nee, ook dat wordt een nieuw begin. Een periode om kracht uit te putten en dan vooruit te gaan. Niet meer achterom kijken, maar blijven gaan naar de horizon. Daar is moed voor nodig. Maar moed is niet altijd een brullende stem. Soms is het precies dat kleine stemmetje dat ’s avonds zegt “ik ga het morgen opnieuw proberen en beter doen”. Hoor jij het ook? 

suara

3 blz.

“In onze diversiteit is er voldoende ruimte om samen te werken, samen plannen te maken.” “Zoals in veel landen, is er in Mexico een groot verschil tussen de Kerk als instituut en de ‘Kerk van de basis’.”

blz.

“Meer dan de helft van de gelovigen stond tijdens elke eucharistie buiten.”

ook in dit nummer Project | Straatkinderen van Caracas Op missie in België Column Vooruitblik

» 5 » 10 » 11 » 11

in de kijker

Solidariteit na je dood In het najaar, bij het vallen van de bladeren, staan velen onder ons stil bij de dood. Ook bij ons eigen levenseinde. Weet dan dat jouw dood niet het einde van je solidariteit met de wereldkerk moet betekenen. Het is immers mogelijk Missio op te nemen in je testament, en zo (een deel van) je erfenis aan onze projecten na te laten. Voor een vertrouwelijk gesprek of advies kun je vrijblijvend terecht bij je notaris of bij Michel Coppin, directeur van Missio, op 02 679 06 37 of legaten@missio.be.

inspireren en verbinden

Durven we proberen en vernieuwen, om nieuw leven en enthousiasme in onze Kerk te vinden?

Kerk met toekomst Onze Kerk staat vandaag voor heel wat uitdagingen. Dichtbij huis, maar ook wereldwijd. Wie ‘uitdagingen’ zegt, zegt tegelijk ook ‘kansen’. Tenminste, als we die willen aangrijpen. De buitengewone missiemaand van oktober 2019 is het uitgelezen moment om dat te doen. Omdat die missiemaand voor ons een startpunt is en geen eindpunt, nemen we je vier nummers lang mee op weg.

GEMEENSCHAP

RUBEN BOON & CATHERINE DE RYCK

In onze eigen contreien is het duidelijk dat de Kerk haar luxepositie kwijt is. Ze speelt niet langer een dominante en verheven voortrekkersrol in de samenleving. Wel integendeel, ze moet haar positie delen en op zoek naar een nieuw elan. Waar vanzelfsprekendheid wegvalt, komt plaats voor kritiek en vragen. Maar volgens ons ook voor vernieuwing. BEHOUDEN

Vernieuwing binnen de Kerk is zeker mogelijk, maar niet vanzelfsprekend. Ze vraagt immers een evenwichtsoefening tussen ‘behouden’ en ‘vernieuwen’, willen we het kind niet met

Geïnspireerd door Jezus’ boodschap moeten we durven een nieuwe taal te spreken die muren en grenzen doorbreekt, drempels verlaagt, jong en oud aanspreekt en samenbrengt. Uiteraard moet die nieuwe taal zich ook ver-talen in een vernieuwde, open en doorleefde aanpak en manier van Kerk-zijn.

“Vernieuwing in de Kerk is mogelijk, maar niet vanzelfsprekend.” het badwater weggooien. Net zoals Jezus destijds zocht naar nieuwe manieren om te spreken over God, geloof en samenleving, moeten wij dat ook durven doen. We willen getuigen van Jezus en zijn Blijde Boodschap, dus moeten we niet bang zijn om in zijn voetsporen te treden, buiten de reeds gebaande paden te gaan en nieuwe wegen in te slaan.

Het was Jezus’ vernieuwde aanpak die ervoor zorgde dat mensen zich om Hem heen verzamelden. Door zijn benadering slaagde Hij erin een gemeenschap rond Hem te vormen én die gemeenschap te laten uitbreiden over heel de wereld. Daarin ligt vandaag misschien de grootste uitdaging voor onze Kerk: hoe vormen we waarlijk gemeenschap en hoe trekken we nieuwe mensen aan? LOKAAL

Die vraag stelt zich op zowel lokaal als internationaal vlak. Lokaal zien we misschien enkel dat er minder volk in de kerk zit, dat het geloof minder bekend en vanzelfsprekend is geworden. →

inspireren en verbinden Maar zien we ook andere initiatieven, geven we die een kans? Zien en benoemen we de gelovige inspiratie die aan sociaal engagement voor rechtvaardigheid kan liggen? Durven we daar voor onszelf voor uitkomen? Durven we dat voor anderen of beperken we ons vooral tot onze eigen kring? INTERNATIONAAL

Onze Kerk is één van de grootste internationale gemeenschappen ter wereld. Met één God die ons zendt. Maar het lijkt dat we dat vaak vergeten. Vertellen we aan nieuwsgierigen uitdrukkelijk dat alle katholieken ter wereld hetzelfde geloven, dezelfde Bijbelteksten lezen op dezelfde dag, dezelfde gebruiken hebben? Dat besef biedt een groot gevoel van verbondenheid: we zijn niet alleen, we zijn met velen. En die internationale gemeenschap kan ons grenzeloos inspireren. Uit de diversiteit kan een grote rijkdom spreken. ANDEREN

Hopelijk kan onze gedeelde identiteit ons ook aanzetten meer open te staan voor anderen. Een warme ontmoeting en hoopvolle dialoog met andere christelijke geloofsgemeenschappen, culturen en religies kunnen tot mooie dingen leiden. Let wel dat we niet willen spreken om hardhandig te bekeren, maar wel uit te nodigen of vrijblijvend te inspireren. In onze diversiteit is er voldoende ruimte om samen te werken, samen plannen te maken.

Warme ontmoetingen en hoopvolle dialogen kunnen tot mooie dingen leiden. © Lightspring / Shutterstock

Denk je graag mee over een Kerk met toekomst? Kom dan naar de inspiratiedag op 19 oktober 2019, georganiseerd door Damiaan Vandaag en Missio. Wat? Inleiding door jezuïet Nikolaas Sintobin, gevolgd door diverse workshops Wanneer? Zaterdag 19 oktober 2019, van 9.30 u. tot 15.00 u. Waar? Damiaancentrum, Sint-Antoniusberg 5, 3000 Leuven Inschrijven verplicht: www.missio.be – pub@missio.be – 02 679 06 42 Volledig programma op bladzijde 11 van deze Suara of op www.missio.be

Ook onze eigen traditie die we graag willen behouden, biedt ons heel wat inspiratie. We delen die traditie met christenen wereldwijd, dus ze brengt per definitie een gemeenschap samen. Paus Franciscus spoort ons dan ook aan die traditie te herontdekken. Niet enkel de verhalen van Jezus, maar ook die van zijn leerlingen én zovelen die in zijn voetsporen traden. Onze traditie kent heel wat heiligen, missionarissen, martelaren … die voortdurend getuigden van Jezus en de Blijde Boodschap. Wat hebben zij ons vandaag nog te vertellen? Hoe kunnen zij ons tot voorbeeld zijn? En hoe zouden zij het vandaag aanpakken?

Zouden zij vandaag de moderne middelen gebruiken die wij ter beschikking hebben? Denk maar aan internet of sociale media. Zouden ze die gebruiken in hun verkondigingswerk, om te getuigen van het evangelie en het Woord verder te verspreiden? Wij schuwen die media vaak wanneer het op geloof of Kerk aankomt. Een gemiste kans of hebben we er goede redenen voor? REFLECTIE

Je ziet, er komen heel wat vragen kijken bij de droom van een open, gastvrije, warme Kerk met toekomstperspectief. Dat is normaal, als je beseft hoe baanbrekend het evangelie dat we wereldkundig willen maken, is. Gelukkig groeien er binnen onze Kerk en samenleving heel wat initiatieven die hiermee bezig zijn. We stellen er graag enkele aan je voor in de volgende nummers van Suara. 

GEEF DE STRAATKINDEREN EEN TOEKOMST BE19 0000 0421 1012 Mededeling: 207 Straatkinderen Venezuela

Straatkinderen moeten vaak vrede, waardigheid en respect (her)ontdekken. Voor zichzelf en voor anderen. © Xavier Donat

project

De straatkinderen van Caracas Met het nieuwe werkjaar, een nieuwe jaargang van Suara en een nieuwe campagne zetten we ook een nieuw land in de kijker. Dat is deze keer Venezuela. Een land in Zuid-Amerika, in de actualiteit door een woelige politieke en sociale situatie. Dat zie je ook rond de hoofdstad Caracas, in overbevolkte voorsteden en sloppenwijken. CATHERINE DE RYCK

De arme wijken van Caracas vind je vooral op de steile hellingen die de stad omringen. Laat de woningen met prachtige kleuren je niet misleiden: de bewoners leven in barre omstandigheden. RECHT VAN DE STERKSTE

Niet alleen zijn de bewoners zelf arm, hun buurt is vaak in de greep van misdadigers. Zij werken volgens het recht van de sterkste. Armoede, misdaad, geweld, drugstrafiek … Je vindt het er allemaal. Net als erg kwetsbare mensen. OP STRAAT

En dan zijn er nog de mensen die geen dak boven het hoofd hebben en op straat leven. Ook kinderen. De oorzaken zijn divers. Sommigen moesten thuis geweld ondergaan

terecht, in Het Roer jongens tussen 15 en 21 jaar. In de opvanghuizen kunnen de jongens tot rust komen, studeren en een familiale omgeving vinden. Ze (her)ontdekken er de christelijke waarden van vrede, waardigheid en respect. Voor zichzelf én voor anderen. UITBREIDING

en konden dat niet meer aan, anderen hadden thuis niet voldoende te eten, nog anderen werden in de steek gelaten … Eén factor hebben ze gemeenschappelijk: ze zijn kwetsbaar en dus een gemakkelijke prooi voor bendes.

“We willen straatkinderen een familiale omgeving bieden.” De religieuze gemeenschap van salvatorianen trekt zich het lot van de straatkinderen aan. In Catia, één van de armste wijken, opende ze twee opvanghuizen. In opvanghuis De Ontmoeting kunnen jongens van 4 tot 14 jaar

Het aanbod van de twee opvanghuizen voldoet echter niet aan de vraag. De salvatoriaanse gemeenschap wil uitbreiden. Eerst en vooral is er ook nood aan een opvanghuis voor meisjes. Daarnaast droomt de gemeenschap van een programma rond sport en cultuur voor de jongeren. Ze kan daarvoor terecht in de kerk van Santo Cristo in de sloppenwijken van Catia. Priester Luis Domingo Díaz is bereid er allerlei workshops te geven. GROEIEN

Doorheen sport, dans, kunst, muziek, theater … kunnen de kinderen en jongeren zich volop ontwikkelen. Ze ontdekken hun talenten, leren zich uitdrukken, groeien als mens. Hun zelfvertrouwen en zelfrespect zullen toenemen. En natuurlijk houdt dit programma hen ook van de straat. 

uitgelicht

Geloof in Mexico Wie Latijns-Amerika als één grote eenheid beschouwt, is eraan voor de moeite. Ondanks een groot stuk gemeenschappelijke geschiedenis rond de zestiende eeuw, heeft elk land er zijn eigenheid. Net als elders ter wereld. Vandaag nemen we je mee naar Mexico, in Centraal-Amerika. ERIK DE MAEYER

het op voor de inheemse bevolking. Zijn geloof bracht hem tot een verdediging van mensenrechten, niet tot bekering met ijzeren hand. Uiteindelijk vond het katholicisme op enkele tientallen jaren op veel plaatsen ingang. Enkel in erg afgelegen gebieden hield men vast aan het eigen geloof en vond het katholicisme geen ingang. EUROPA

De Kerk in Mexico is lang verbonden gebleven met Spanje en Europa in het algemeen. Ook na de onafhankelijkheid in 1855, toen men een absolute scheiding van Kerk en Staat zou ingevoerd hebben. Er is veel wat herinnert aan de Europese overheersing en herkomst van het geloof.

Twee typerende kenmerken voor Mexico: de verering van Maria en de gehechtheid aan het eigen land. © Jose Antonio Gelado

Hernán Cortés veroverde tussen 1519 en 1521 grote stukken van wat we nu kennen als Mexico. Hij ontmoette er vooral Maya’s in het zuiden en Azteken in het noorden. Zoals zoveel landen, maakte Mexico kennis met het katholieke geloof door toedoen van zo’n Spaanse veroveraars. BEGINPUNT

Religieuzen die de conquistadores vergezelden, droomden ervan het katholieke geloof inbreng te laten vinden in ‘de Nieuwe

suara

Wereld’. Voor Mexico waren dat vooral franciscanen. Onder hen ook Belgen, denk maar aan pater Peter van Gent (geboren als Peeter van de Moere en vooral gekend onder zijn Spaanse naam Pedro de Gante). BEKERING

Jammer genoeg weten we allemaal dat er veel bekeringen onder dwang plaatsvonden. Toen al was niet iedereen het daarmee eens. Spanjaarden als de dominicaan Bartolomé de las Casas pakten het anders aan. Zij namen

“De Kerk in Mexico is lang verbonden gebleven met Spanje." BEVRIJDING

Die band met Europa zorgt er misschien ook voor dat Mexico minder betrokken is op de rest van Latijns-Amerika. Enerzijds kijkt Mexico sterk naar de Verenigde Staten van Amerika, anderzijds blijft het land gericht op Spanje. De Mexicaanse bisschoppen werken daarom niet bijzonder nauw samen met hun Latijns-Amerikaanse collega’s. Zelfs de bevrijdingstheologie heeft minder invloed gehad in Mexico dan je zou denken, al was ze natuurlijk wel aanwezig.

GELD

Ten eerste is het de Kerk aan de basis, niet de officiële Kerk, die zich het lot van deze mensen aantrekken. De levende Kerk en basisgemeenschappen bieden hulp waar ze kunnen. Ten tweede, en dat is nog erger, spreekt de officiële Kerk zich onvoldoende krachtdadig uit tegen deze misdadigers. Soms lijkt de drang naar geld ook voor de Kerk groter dan de drang naar rechtvaardigheid… GEMEENSCHAP

Vluchtelingen vormen de meest kwetsbare groep in Mexico.

Veel mensen denken al snel dat men in Latijns-Amerika massaal het katholicisme mengt met het oude, traditionele geloof. Dat gaat echter helemaal niet op voor het mainstream katholicisme in Mexico, misschien in beperkte mate voor enkele autochtone bevolkingsgroepen. HEILIGEN TROEF

Het algemene katholicisme wordt vooral getypeerd door de grote Mariadevotie, zoals in de rest van Latijns-Amerika. OnzeLieve-Vrouw van Guadalupe, de beschermheilige van Mexico, is daar een mooi voorbeeld van. Maar alle heiligen kunnen rekenen op de nodige verering. Elke parochie zet zelfs eigen heiligen in de kijker. Zoals in veel landen, is er in Mexico een groot verschil tussen de Kerk als instituut en de ‘Kerk van de basis’. In de dorpen is er een sterke Kerk, gemaakt door een hechte gemeenschap. Als instituut staat ze helemaal niet zo sterk als we spontaan zouden denken. Een tekort aan lokale priesters speelt hierbij mee. Ondanks hun grote aantal, kunnen ze de uitgestrekte parochies onvoldoende bedienen. Eén parochie telt soms wel vijftig dorpen. De priesters rekenen daarom op de inzet van diakens, maar ook vrouwelijke religieuzen en leken. Die vrouwelijke inzet wordt echter niet altijd officieel erkend door de Kerk als instituut. En toch zouden er zonder die vrouwen niet zo’n levende basisgemeenschappen zijn!

“Zonder vrouwen zouden er niet zo’n levendige basisgemeenschappen zijn.” Mexico: vluchtelingen. Het zijn vaak mensen uit Honduras, Guatemala of Mexico zelf die bovenop een goederentrein in de Verenigde Staten van Amerika hopen aan te komen. Die mensen zijn vaak slachtoffer van mensenhandelaars of grote drugsbaronnen die hen afmaken en dumpen in een massagraf.

Wat kunnen we nu leren van de Mexicaanse Kerk? Wellicht het vormen van een warme, hechte gemeenschap. In Mexico zijn mensen bereid elkaar te helpen en zelf iets te maken van de toekomst. Dat gaat alleen als je de handen in elkaar slaat, er samen het beste van maakt en niet afwacht tot er hulp van buitenaf komt. Als dat betekent dat je oude, of zelfs verouderde, structuren overboord moet gooien, dan moet dat kunnen. REDE

Omgekeerd kunnen de Mexicanen van Belgen wat meer doordachtzaamheid leren. In Mexico lopen de emoties hoog op en spelen die ook een grote rol in de Kerk, in beslissingen, in de samenleving. Soms mag het hoofd ook eens praten en moet rede een plaats krijgen. Een goede studie of goede argumenten moeten ook aan de basis liggen van wat men gelooft en doet. 

VLUCHTELINGEN

Als instituut spreekt de Kerk zich soms te weinig uit. Neem nu de meest kwetsbare groep in

Het belang van vrouwen in het gemeenschapsleven en de Kerk mag niet onderschat worden. © Leon Rafael / Shutterstock

bedankt

Een nieuwe kerk voor Yalgo Dankzij jouw steun kan Missio heel diverse projecten een duwtje in de rug geven. We steunen kerkelijke projecten die de verkondiging of beleving van het evangelie mogelijk maken. De bouw van kerken hoort daar ook bij. Want een levendige kerkgemeenschap moet zich kunnen verzamelen rond het Woord en de tafel van de Heer. Daarom hielpen we de parochie van Yalgo, in het noordoosten van Burkina Faso. We spraken met Sylvère Nabaloum, pastoor in Yalgo. ARMELLE GRIFFON

Kun je wat meer vertellen over Yalgo? Yalgo is geen onbelangrijke handelsstad voor de regio. Onze bevolking leeft vooral van landbouw, visvangst en het kweken van dieren. Of toch de oudere generaties. Veel jongeren werken in de mijnindustrie of de goudwinning. Ze doen er gevaarlijk werk voor een veel te laag loon. Hoewel het christendom een minderheidsreligie is in onze regio (met zo’n 15 % van de bevolking), heeft Yalgo al jarenlang een dynamische geloofsgemeenschap. Mensen uit verschillende etnische groepen leven, werken en vieren er samen. Onze geloofsgemeenschap telt vooral Moosés en Gourmatchés, maar ook kleinere etnische groepen zijn vertegenwoordigd. We zijn blij dat jongeren een groot deel van onze kerkfamilie uitmaken.

Hoe startte het georganiseerde geloofsleven in Yalgo? Zo’n dertig jaar geleden bouwden christenen een kapel in Yalgo, waar mensen samenkwamen om te vieren, te luisteren naar het Woord van God en aan te schuiven aan zijn tafel. Alleen werd die kapel veel te klein. Meer dan de helft van de gelovigen stond tijdens elke eucharistie buiten. Je kunt je voorstellen dat die groep buiten enkel groeide op grote feestdagen als Kerstmis en Pasen. Ook de infrastructuur van de kapel kon de toeloop niet meer aan. En onze gemeenschap blijft maar groeien! Toen Yalgo in 2012 officieel een parochie werd, groeide meer dan ooit de droom van een nieuwe kerk. Daarom dienden we in 2014 een projectaanvraag bij Missio in.

suara

Staat de kerk er intussen? De effectieve bouw ervan is pas van start gegaan in maart 2018. Op 13 augustus 2018, een maand na mijn benoeming als pastoor, kwam ik in Yalgo aan en was de bouw ongeveer halfweg. Het was toen mijn droom om Kerstmis 2018 te vieren in onze nieuwe kerk. Helaas is dat niet gelukt, maar op 30 december 2018 vierden we er toch voor de eerste keer eucharistie. Jammer genoeg was dat nog steeds niet in een voltooid gebouw. Sterker nog, de werkzaamheden liggen sindsdien stil. We hebben onvoldoende financiële middelen om alles af te werken. Materialen en werkuren zijn de laatste jaren duurder geworden. Het hoogkoor is nog niet af en er moet nog heel wat afwerking gebeuren: plaaster-

Yalgo

Burkina Faso

HELP DE KERK TE VOLTOOIEN Doe een gift op de rekening van Missio BE19 0000 0421 1012 Mededeling 207 Kerk Yalgo

Yalgo is een stad in het departement Kongoussi, in de provincie Bam in het noordoosten van Burkina Faso. © Google Maps

werk, schilderwerk, water- en elektriciteitsleidingen, meubels … We hopen daarom om nog één keer steun te krijgen van weldoeners uit België en andere landen. Hoe ziet de structuur van jullie kerkgemeenschap eruit? Christelijke basisgemeenschappen zijn het fundament voor onze Kerk, zoals in heel Burkina Faso. We hebben daarbij aandacht voor nabijheid en broederschap, zodat we een echte Kerkfamilie vormen. Een christelijke basisgemeenschap bestaat uit meerdere kleine kerkgemeenschappen. Zo’n kleine kerkgemeenschap bestaat dan weer uit twaalf ‘families’, naar analogie met de twaalf stammen van Israël en de twaalf eerste apostelen van Christus. Verschillende basisgemeenschappen vormen een kerkelijke sector en meerdere sectoren vormen onze parochie. Je moet immers weten dat onze parochies veel uitgestrekter zijn dan in België. Overal zijn priesters en catechisten actief. We betrekken jongeren actief bij onze werking door jeugdbewegingen voor verschillende leeftijden, voor jongens en meisjes.

Zorgt de parochie van Yalgo ook voor onderwijs? Vanaf de start van onze parochie zetten we sterk in op onderwijs. Met steun vanuit Italië konden we starten met een kleuterschool, een lagere school en een middelbare school. De kwaliteit van ons onderwijs is hoog, zodat we bijdragen aan een sterke ontwikkeling van onze kinderen en jongeren. Met een medisch centrum helpen we bovendien ook de rest van de bevolking. Zo kunnen we als parochie echt ten dienste staan van mensen, vanuit onze evangelische bewogenheid. We horen helaas vaak over religieus terrorisme in Burkina Faso. Beïnvloedt dit jullie parochie? Het terrorisme vindt vooral plaats en het oosten en centrumnoorden van Burkina Faso. Ondanks operaties van de regering en veiligheidstroepen blijkt het moeilijk dit de kop in te drukken. Onze parochianen krijgen hierdoor inderdaad angst. Zeker omdat op 12 mei 2019 een aanslag plaatsvond in ons bisdom, het komt zo erg dichtbij. Na een aanslag blijven veel gelovigen weg uit de kerk, uit angst dat er ook hier iets zou gebeuren. Daarom nemen

De eerste viering in de nieuwe kerk van Yalgo, op 30 december 2018.

De huidige staat van de nieuwe kerk langs de buitenkant.

De nieuwe kerk aan de binnenkant, zoals ze er vandaag uitziet. De parochie rekent op jou voor de verdere afwerking.

we bijkomende veiligheidsmaatregelen. Maar toch zien we ook positieve evoluties. De onderlinge verbondenheid en solidariteit worden groter. Mensen zoeken en vinden steun bij elkaar en bij God. Je mag de kracht van het gebed om vrede niet onderschatten. We bidden ook dagelijks voor mensen die het leven lieten voor hun geloof. Ten slotte halen we ook de banden met onze moslimbroeders aan. We nemen deel aan elkaars religieuze feesten, we zoeken naar manieren om samen te leven en samen te werken. Het terrorisme van enkelingen kan ons niet tegen elkaar opzetten. Voelen jullie zich verbonden met de wereldkerk? Absoluut. De Kerk heeft wereldwijd heel wat uitdagingen, maar samen staan we sterk. We bidden voor elkaar en hebben veel steun aan jullie gebed voor ons. Die spirituele verbondenheid is van grote waarde en draagt een grote kracht in zich. Samen getuigen we van de barmhartigheid en liefde van God. We moeten ze elke dag weer zichtbaar maken. Bovendien zullen we nooit vergeten dat de schat van het geloof ons gebracht werd door Europeanen. 

op missie in België

Van missiegebied naar… missiegebied De wereld lijkt steeds kleiner te worden, de diversiteit in onze samenleving des te groter. België zond jarenlang missionarissen uit, nu komt de wereldkerk steeds meer binnen in de Belgische kerkgemeenschap. Tientallen priesters van buitenlandse origine nemen hier een taak op, waaronder ik. Vandaag ben ik actief als priester in de pastorale eenheid van Malmedy en deken van de Ardennen. VITAL NLANDU

Ik ben afkomstig uit de Democratische Republiek Congo, maar ben al 25 jaar in België waarmee ik al lang een band had. MISSIEGEBIED

Een groot deel van mijn vorming in de Democratische Republiek Congo genoot ik immers bij de paters scheutisten. Door de Belgische oorsprong van deze congregatie, zag ik België als een christelijk land. Was dat even schrikken toen ik hier in 1995 aankwam! Het proces van de secularisatie was toen immers al begonnen. Het Europa dat ons missionarissen had gezonden, werd stilaan zelf missiegebied! VROUWEN

Deze ontwikkeling in de samenleving heeft zeker ook invloed op de Kerk en

“Religie lijkt gevoelig te liggen in België.” hoe zij functioneert. De maatschappelijke context heeft bijgedragen aan het open karakter van de Belgische Kerk, waarbij gewerkt wordt in teamverband en de verantwoordelijkheden gedeeld worden. Leken nemen hierbij heel wat taken op zich, vrouwen leiden niet zelden alles in goede banen. Moesten de vrouwen op een dag staken, onze geloofsgemeenschappen zouden instorten! EMOTIE

In België ontdekte ik ook een andere manier van leven, misschien zelfs een andere geloofsbeleving dan in Afrika. Belgen zijn altijd druk bezig, gestresseerd. Afrikanen zijn rustiger, spontaner. Daardoor hebben Afrikanen misschien een meer mystieke geloofsbeleving, een

suara

meer emotionele band met de natuur om ons heen. Terwijl Europeanen eerder het intellectuele naar voor schuiven. GEVOELIG

Toch valt het me op hoe gevoelig religie hier in België ligt. Enerzijds is er een onverschilligheid, anderzijds lijkt er soms een afkeer te zijn. Daardoor word je soms bang om echt te spreken over Jezus in bijvoorbeeld de jeugdbeweging. Je wilt niet op tenen trappen of het gevoel geven je op te dringen. Maar tegelijk is mijn aanwezigheid als priester al een getuigenis en die wordt gelukkig wel aanvaard. STEUN

In Boma, het bisdom waar ik vandaan kom, heb ik met eigen ogen gezien hoe belangrijk de steun van Missio is voor onze projecten. De vorming van kerkelijke verantwoordelijken, de aankoop van een voertuig voor priesters in een uitgestrekte parochie, kleine projecten om op eigen benen te kunnen staan … Het was enkel mogelijk dankzij steun van Missio, van jou. 

column

MICHEL COPPIN - DIRECTEUR MISSIO-BELGIË

De eucharistie is een uitgelezen kans om in contact te komen met de Blijde Boodschap van Jezus Christus. Maar we beperken ons daar wel telkens tot één stukje. Het loont daarom zeker de moeite zelf eens een volledig evangelie te lezen, zodat je de dynamiek van het volledige verhaal ontdekt. Paus Franciscus roept ons daartoe op in de buitengewone missiemaand (oktober 2019). Ik bekijk vandaag het Lucasevangelie met je.

Vooruitblik

De zending van Jezus wordt in het Lucasevangelie al snel duidelijk. In het vierde hoofdstuk blijkt al dat Hij Gods liefde wilt uitleggen en tastbaar maken. Een hoofdstuk later kiest Jezus zijn volgelingen, de vissers van mensen. Hij biedt hen een soort catechese aan en leert hen barmhartig omgaan met wie verstoten wordt. In het negende hoofdstuk van het Lucasevangelie, niet zo lang na hen uit te kiezen, zend Jezus hen al op weg. En dat doet hen deugd, want ze keren later erg blij terug. Even later breidt Jezus de zending uit: 72 mensen worden uitgekozen, joden en niet-joden. En ook zij raken erdoor vervuld van vreugde.

zaterdag 19 oktober 2019

Deze dynamiek leert ons dat niemand onbewogen blijft bij de zending die Christus geeft. Mogen handelen volgens de Blijde Boodschap en dat wonderlijke verhaal mogen doorgeven aan anderen, is een bron van vreugde. Misschien kunnen we in het Westen hier iets uit leren. Het kan immers een antwoord zijn voor ons zoeken naar zin, voor het omgaan met leven en dood zelfs. Maar dan moeten we er wel voor openstaan om dit in gemeenschap te beleven, in plaats van alles terug te dringen naar de privésfeer. Volgens mij is daar een grote behoefte aan. Laten we daarom opnieuw de vreugde van het evangelie ontdekken. Dan kunnen we weer leefbare gemeenschappen opbouwen, waar ook ter wereld. 

Damiaancentrum, Sint-Antoniusberg 5, 3000 Leuven

Inspireren en verbinden. Kerk met toekomst → → → →

Hoe breng je vandaag geloof ter sprake? Hoe trek je mensen aan tot de Kerk? Hoe zorg je voor een warme kerkgemeenschap? Hoe houd je tradities in ere, maar kun je ook vernieuwen?

We ontdekken het samen. Nikolaas Sintobin zet ons op weg. Daarna gaan we zelf aan de slag tijdens verschillende workshops.

PROGRAMMA 9.30 u. 10.00 u. 10.10 u. 11.00 u. 11.15 u. 12.00 u. 13.00 u. 13.45 u. 14.00 u. 14.45 u.

Onthaal Welkom Inleiding door Nikolaas Sintobin Pauze Workshop 1 (te kiezen uit onderstaande lijst) Lunch (vooraf inschrijven) Workshop 2 (te kiezen) Pauze Gezamenlijke workshop Slotmoment

KEUZELIJST WORKSHOPS

• YOT geeft een workshop rond het Vredeslicht, dat in de Geboortegrot te Bethlehem ontstoken wordt en dan de wereld rondreist. YOT is een labo voor levensbeschouwing en ruimte voor perspectief, gevestigd in Brugge.

• Nikolaas Sintobin: Kerk met toekomst en nieuwe media • De Inspiratiekaravaan zet ons aan het werk rond nieuwe vormen van kerk-zijn en gemeenschap vanuit de toekomst. Anja T’Kindt is bezieler van De Inspiratiekaravaan, in Gent. • Bart Geryl helpt ons gemeenschap vormen rond inspirerende figuren, in het bijzonder de figuur van Constant Lievens. Pater Lievens zette zich in India in voor de meest kwetsbaren. Bart Geryl droeg het proces voor zijn zalig- en heiligverklaring. • Het Gentse i-Lab, verbonden aan de Clemenspoort van Gent, zorgt voor een workshop rond ‘geloofscirkels’. Tijdens deze workshop denken we na over hoe we mensen op een eigentijdse manier kunnen verzamelen rond het evangelie. GEZAMENLIJKE WORKSHOP: I -WAVE ( DOOR I - LAB )

De missie van dit project is een golf laten ontstaan van mensen die elkaar vinden in het zich positief inzetten om onze samenleving warmer, zorgzamer en duurzamer te maken. Figuren als pater Damiaan zijn hierbij onze inspiratiebron.

INSCHRIJVEN Vooraf inschrijven is verplicht en kan op www.missio.be, pub@missio.be of 02 679 06 42.

Een samenwerking van

colofon Hoofdredactie Michel Coppin Eindredactie Catherine De Ryck Werkten mee aan dit nummer Ruben Boon, Michel Coppin, Erik De Maeyer, Armelle Griffon, Sylvère Nabaloum, Vital Nlandu Foto’s Xavier Donat, Jose Antonio Gelado, Google Maps, Vic Hinterlang / Shutterstock, TanyaJoy / Shutterstock, Lightspring / Shutterstock, Sylvère Nabaloum, Leon Rafael / Shutterstock, Vasilyev Alexandr / Shutterstock Lay-out en drukwerk Halewijn nv Verantwoordelijke uitgever Michel Coppin, Vorstlaan 199, 1160 Brussel Contact Vorstlaan 199, 1160 Brussel, 02 679 06 30 info@missio.be, www.missio.be, www.facebook.com/MissioBelgie KBO: 0410 647 718 Adreswijziging of uitschrijving suara@missio.be Reacties en suggesties pub@missio.be Vormingswerk Missio-Vlaanderen vlaanderen@missio.be, 02 679 06 34

BE19 0000 0421 1012

www.

.be