NL
IN GESPREK MET HANS DEMEULENAERE EN MARC NAGTZAAM
de tekeningen vaak grof uitgeknipt, hebben ze steeds wisselende formaten, toon ik foutjes of zie je bijvoorbeeld kleine vlekken waar ik mijn potlood scherpte. Ook de titels van mijn werken komen eerder gevoelsmatig tot stand. De opeenvolging van series tekeningen is daarbij nooit logisch; ik vind het interessanter om onzekerheid en twijfel toe te laten zodat de reeks steeds op een andere manier gelezen kan worden.
IN M WERKEN JULLIE SAMEN IN EEN DUOTENTOONSTELLING. HOE IS DIE SAMENWERKING EN INTERESSE IN ELKAARS WERK ONTSTAAN?
Hans Ik ben vooral geïnteresseerd in kunstenaars met werk dat het resultaat is van een zelfde traject of proces als het mijne. Het denkproces achter het werk boeit me en wil ik graag kunnen aflezen in wat ik zie. In 2008 zag ik de tekeningen van Marc voor het eerst op een tentoonstelling van hem in Brussel. Zijn werk heeft voor mij tegelijk iets abstract en conceptueel maar ook herkenbaar. In het bijzonder ging mijn aandacht naar zijn tekeningen die zijn eigen tentoonstelling documenteren, hoe hij op die manier de tentoonstellingruimte in beeld brengt. Marc Het samenwerken met iemand anders rond mijn werk, gebeurde vooral bij het maken van publicaties. Terwijl Hans hier in zekere zin een strikte redenering en proces volgde, vond ik het zowel boeiend om hierin mee te gaan, als om hiervan af te wijken en om zijsporen op te zoeken. We vinden het beide belangrijk dat er twee individuele stemmen in de tentoonstelling aanwezig zijn, met autonome kunstwerken, naast het feit dat beide in elkaar haken en je doorheen de tentoonstelling sturen. Het interessante in een samenwerking is dat je gestuurd wordt en input krijgt, dat je instapt in een denkproces en dit overneemt en toch een andere stap kan nemen. WAAROM VERTROKKEN JULLIE JUIST VAN DIE FOTO VAN DE ATHENE TENTOONSTELLING? KON DIT EVENGOED EEN ANDERE, GELIJKAARDIGE FOTO ZIJN?
Hans Op zich kon het een andere foto zijn, een andere ruimte. Het gaat vooral om de schaal, over de condities van deze ruimte. Wat er ontstaat uit de combinaties van verschillende foto’s van die zelfde tentoonstellingsruimte. Voor mij is het ook de eerste keer dat ik een ruimte als uitgangspunt neem die ik nooit fysiek ervaren heb of niet gezien heb. We vertrokken enkel van de afbeeldingen, van de drie oogpunten op die tentoonstellingsruimte.
HANS DEMEULENAERE & MARC NAGTZAAM One Show About One Drawing | 06.10.11 >< 05.02.12 SHOW (2ND ATHENS BIENNALE, 2009) 2011 © MARC NAGTZAAM
KUNNEN JULLIE DE TITEL ONE SHOW ABOUT ONE DRAWING TOELICHTEN?
Marc Het is een fragment uit een tekening van mij. In deze tekening neem en schrijf ik fragmenten over uit tijdschriften. Het geeft ergens aan hoe tentoonstellingen vertaald worden in teksten en weer in nieuwe kunstwerken, en ook omgekeerd.
vast te leggen, het heeft iets immaterieel en je kunt het gemakkelijk herzien. Het gebruiken van specifieke kleuren roept vaak ook bepaalde associaties op die ik wil mijden. Hans In de kleur op de wanden zijn er wel subtiele kleurverschillen die de lichtinval en lichtsterktes oproepen. Om net op die perceptie van dingen te werken, zou kleur afleiden.
ZOWEL DE ARCHITECTURALE ELEMENTEN, DE BESCHILDERING ERVAN, ALS DE TEKENINGEN VAN MARC ZIJN VOORAL MONOCHROOM ZWART-WIT EN HEBBEN WEINIG KLEUR.
JE TEKENINGEN KUNNEN ALS GEOMETRISCH GEZIEN WORDEN, MAAR JE WIJKT HIER OOK VAN AF?
Marc Een potlood is voor mij het meest direct om een tekening mee te maken. Het laat toe om je manier van denken rechtstreeks
Marc Inderdaad, veel zaken lijken zeer direct te zijn en vast te liggen. Tegelijkertijd speel ik ook met een geënsceneerde willekeur. Zo zijn
COAST TO COAST 2011 46,9X36,9 CM © MARC NAGTZAAM