De muzikale genen van Timothy van Poucke

TIMOTHY VAN POUCKE Timothy van Poucke (1997) werd geboren in Woerden. Vanaf 2003 volgde hij balletlessen bij de Woerdense balletstudio Piccolo Mondo en in 2007 ging hij studeren aan de Nationale Balletacademie Amsterdam. In 2016 werd hij aangenomen bij de Junior Company van Het Nationale Ballet, waar hij in 2018 werd bevorderd naar het corps de ballet. In datzelfde jaar won hij de Alexandra Radiusprijs. Sinds dit jaar is hij tweede solist. Timothy danste onder andere in Notenkraker & Muizenkoning (2011), Het Zwanenmeer (2013), Don Quichot (2018), Romeo & Julia (2019) en Sarcasmen (2021).

Balletdanser Timothy van Poucke (24) groeide op met muziek. Zijn vader is trompettist, zijn moeder altvioliste, zijn zus speelt cello en zijn broer piano. Zelf koos hij voor de klassieke dans. ‘Dansen is een geweldige combinatie van zo veel dingen.’

Of het interview via Skype kan? Natuurlijk kan dat. Dus verschijnt Timothy van Poucke op mijn scherm terwijl hij in een café aan een kop koffie zit. Een bos donkere krullen, zijn blik een beetje naar binnen gekeerd, heel anders dan wanneer hij staat te schitteren op het podium. Gelukkig heeft hij even een moment tussen de bedrijven door, want nu de coronamaatregelen zijn versoepeld heeft hij het plotseling erg druk. Timothy staat weer op de bühne voor Het Nationale Ballet en doet wat hij het allerliefst doet: dansen voor publiek. Blij dat hij is! ‘Het is zo fijn dat er weer mensen naar ons komen kijken. Ze zijn dankbaar dat wij daar nog steeds staan. En ik vind het ook fijn dat ik zelf weer naar voorstellingen toe kan. Corona voelt toch een beetje als een gat in mijn leven.’ Wat dat betreft was het afgelopen jaar niet makkelijk. Het moment waarop alle optredens werden afgelast kan hij zich nog goed herinneren. Ze waren druk aan het repeteren voor Echoes of Tomorrow, de productie was bijna af. ‘Opeens had ik niets meer te doen’, vertelt hij. ‘Ik kreeg een balletvloertje en een barre thuis afgeleverd en dat was het. Al snel bleek dat in mijn eentje bezig zijn voor mij niet echt werkte. Dus heb ik het ballet op een laag pitje gezet. Ergens was dat misschien ook wel een bijzondere kans. Al van jongs af aan ben ik altijd met ballet bezig en nu kon ik mijn lichaam rust geven.’

BLIKSEMCARRIÈRE Timothy groeide op met muziek. Moeder Mercedes Leon trad jarenlang op als altvioliste. Vader Cyrille van Poucke was eerste trompettist in het Radio Symfonieorkest en de Radio Kamer Filharmonie. Timothy’s oudste broer Nicolas is een veelgevraagd concertpianist en zijn zus Ella is succesvol celliste. ‘Het was altijd herrie bij ons thuis’, lacht Timothy. ‘In elke kamer was wel iemand aan het oefenen.’ Vijf was Timothy toen hij voor het eerst balletles kreeg in een amateurdansschool. ‘Mijn broer had de dvd Bad van Michael Jackson, die vond ik zo vet. Die dansjes, die stijl. Ik imiteerde al zijn bewegingen voor de spiegel. Toen ik kort daarna De Notenkraker zag in het Muziektheater (het huidige Nationale Opera & Ballet, red.) wist ik: dat wil ik ook.’ Op school

was Timothy de enige jongen die met dans bezig was, maar hij werd wel geaccepteerd. Toen hij op zijn tiende werd aangenomen op de Nationale Balletacademie Amsterdam ontdekte hij dat er veel meer jongens bestaan zoals hij. ‘Iedereen was daar met hetzelfde bezig. Ik heb daar vrienden voor het leven gemaakt.’ Ook leerde hij op de balletacademie al jong hoe het is als anderen een mening over je hebben: ‘Na mijn eerste jaar vond de directeur dat ik niet geschikt was voor klassieke dans. Mijn benen waren te kort, mijn bovenlijf te lang en mijn plié was niet goed genoeg. Gelukkig waren er ook docenten die het daar niet mee eens waren. Zij namen het voor me op en toen mocht ik blijven.’ Na de balletacademie kon Timothy aan de slag bij Het Nationale Ballet, waar hij een stormachtige carrière doormaakte. Hij startte als élève, groeide door naar coryphée en grand sujet, om dit jaar te worden bevorderd tot tweede solist. ‘Ja, dat is allemaal heel snel gegaan’, lacht hij bescheiden. ‘Hoe dat komt? Er is mij best veel gegund en zo heb ik veel podiumervaring opgebouwd. Daardoor stond ik steeds vaker vooraan. En ik heb natuurlijk ook wel heel hard gewerkt.’

BALANS En daar is niets aan verzonnen: het leven van Timothy staat volledig in het teken van dansen. Hij traint vijf tot zes dagen per week. ‘We starten om 10.00 uur met techniek en etudes. Daarna repeteren we tot 18.00 uur voor het programma waar we op dat moment mee bezig zijn.’ Als de première nadert, komen daar ook toneelrepetities bij, samen met het orkest en de mensen die achter de schermen werken. ‘Het kan zwaar zijn, zeker fysiek. Maar het is ook gewoon noodzakelijk om zo intensief te trainen. En het is ook weer niet zo dat ik geen sociaal leven heb, hoor. Ik ga regelmatig uit eten of naar de film met mijn broer of zus. Ik ga graag naar concerten – ik houd zowel van klassieke

muziek als van popmuziek. En binnen het gezelschap is de sfeer ook heel sociaal en gezellig. Ik ben ervan overtuigd dat een goede balans tussen werk en privé heel belangrijk is. Sterker nog, het kan je dans zelfs meer diepte geven.’

CHARISMA Maar naast zijn perfecte techniek en zijn tomeloze inzet moet er toch ook iets anders zijn wat Timothy zo bijzonder maakt? Niet voor niets valt hij op en krijgt hij de mooiste rollen. Anderen typeren hem als een talent, iemand met groot charisma en innemende toneelprésence. Zelf is hij er vrij nuchter over: ‘Ik dans het liefst solo’s, dat past bij me. Veel mensen willen dat, maar het is niet iedereen gegeven. Als ik een andere persoon uitbeeld op het toneel probeer ik er altijd iets van mezelf in te stoppen. Het is een uitgelezen kans om mijn eigenheid te laten zien. Wat dat dan precies is… even denken. Ik denk dat ik een dans niet te academisch wil neerzetten, maar juist menselijk. En ik luister altijd goed naar de muziek en probeer zo mijn dans te verbeteren. Uiteindelijk is dat persoonlijke toch waar je je mee kunt onderscheiden.’

METERSHOOG Natuurlijk kijkt Timothy ook naar andere dansers en laat hij zich inspireren door hún persoonlijkheid. ‘De Letse danser Michail Barysjnikov spreekt mij heel erg aan. Hij is ongelofelijk, hij kan metershoog springen en lijkt dan bijna te zweven. Ook Roedolf Noerejev was fantastisch, hij heeft zo veel betekend voor mannelijke dansers. Verder vind ik het leuk om te kijken naar collega’s uit andere landen, daar leer ik veel van.’ Waar Timothy zichzelf ziet over tien jaar? ‘Geen idee eigenlijk. Ik wil zo veel mogelijk rollen dansen – het liefst hoofdrollen – en heel veel optreden in alle delen van de wereld.’ Voorlopig zit hij nog goed bij Het Nationale Ballet. ‘Ik ben zo blij hier, ik dans zo graag. Het is een geweldige combinatie van bewegen, het analyseren van je bewegingen, muziek, creatief bezig zijn, interactie met anderen. Leren en me verder ontwikkelen gaat hier bijna vanzelf.’

Tekst: Annemiek de Gier Fotografie: Bart Hess, Altin Kaftira, Hans Gerritsen