Myworld 2014 4

NePAL - Fietsen voor wereldvrede Pagina 03

bIJeeNKOmST - debat over de ‘doe-economie’ Pagina 04

mOZAmbIQUe - Jonge Afrikanen doen het zelf Pagina 12

LIberIA - Verplegen in tijden van ebola Pagina 16

MY WORLD Vakblad voor actieve wereldburgers

nummer 4 / december 2014

TH e M a

ZIJ PRaten OVeR SeKS ZINGeNd, VIA eeN rOLLeNSPeL OF HeeL VOOrZIcHTIG... Pagina 10

Beeld Peter Boer

ld uit Hoe haal je ge kansen de crowd? de le en valkui n.

REDACTIONEEL

Van het web

Beeld Peter Boer

Waar wordt over gepraat in de MyWorld-community? De redactie peilt de stemming.

Mannenzaak

D

e Nederlandse ambas­ sadeur voor vrouwen­ zaken in ontwikkelings­ landen is een man. Hij heet Lambert Grijns, is 52 en voert hartstochtelijk strijd tegen moeder­ sterfte, meisjeshuwelijken en sek­ sueel geweld. Sommige vrouwen vinden dat maar niets, zo’n man die vrouwenkwesties bepleit. Tijdens het MyWorld Event kreeg Grijns dan ook een sneer van een jonge vrouw in het publiek. “Konden ze bij Buitenlandse Zaken soms geen vrouw vinden?”, beet ze hem toe.

Ze had een punt: vrouwen moeten opkomen voor vrouwenzaken, arbei­ ders voor arbeidersrechten, en zo verder. Onderdrukte groepen moe­ ten zelf hun rechten bevechten. Maar hebben ze ook het alleenrecht op die strijd? Grijns vond van niet: juist als man kan hij iets voor vrouwen betekenen. Het zijn immers mannen van vijftig die met een meisje van veertien trouwen. Het zijn mannen die vrouwen mishandelen. En man­ nen luisteren wellicht beter naar andere mannen.

Zo’n mannelijk rolmodel hoeft trou­ wens niet uit Nederland te komen.

02 december 2014 MY WORLD

Grijns bezocht een school in Uganda waar meisjes veel lessen missen: ze blijven thuis tijdens hun menstruatie omdat ze geen maandverband heb­ ben. De school zette toen leerlingen, ook jongens, achter naai­ machines om uitwasbare katoenen lapjes te stikken. De drijvende kracht achter dit initiatief was het schoolhoofd, een grote, forse man. Toen de lapjes klaar waren, demonstreerde hij met een onderbroek hoe je ze moest gebrui­ ken. Zijn mannelijk enthousiasme hielp om het project geaccepteerd te krijgen. Ook in deze MyWorld praten mannelijke rolmodellen over vrouwenzaken (pagina 10).

Het is trouwens de laatste keer dat MyWorld in deze vorm verschijnt.

Vanaf 2015 is het een vast katern in OneWorld. Tien keer per jaar, vier pagina’s per editie. Veel rubrieken gaan online verder, de journalistie­ ke verhalen blijven in het blad. mirjam vossen

Mirjam Vossen is journalist, onderzoeker en sociaal geograaf. Ze was twaalf jaar actief betrokken bij kleinschalige projecten in Malawi.

Verhalenwedstrijd Maar liefst 170 particuliere initia­ tieven deden mee aan de verha­ lenwedstrijd van Partin en Wilde Ganzen. Velen plaatsten hun bijdrage ook op MyWorld.nl.

Benieuwd naar de winnaar en de rest van de verhalen? Kijk op kleinegoededoelen.nl of myworld.nl

Wist je dat…

Er op MyWorld.nl een actuele agenda staat met bijeenkomsten, trainingen, tentoonstellingen en debatten voor actieve wereld­ burgers? In de MyWorld-commu­ nity kun je bovendien je eigen evenement onder de aandacht brengen. community.myworld.nl events

5730

keer werd myworld.nl sinds 2012 bezocht door mensen in het buitenland. Ze logden vooral in vanuit India, Kenia en Ghana.

mYwORK GYan mahaRJan

Beeld Michelle Welsch

belangrijk dat het buitenland ons leert kennen en ons in vrede ontvangt.”

FIeTSen vOOR WeReLDvReDe NePAL - Wie Gyan maharjan (35) Waar Kathmandu, Nepal Werkt voor Horizons expeditions Wat maakt een fietstocht om wereldvrede te bevorderen.

Waarom op de fiets? “Het is de beste manier om een land te ontdekken. De cultuur, de natuur, de mensen, op de fiets ga je erin op. Je raakt het land letterlijk aan en je voelt het met je hele

lijf. Met de auto, of erger, met het vlieg­ tuig, vlieg je er letterlijk aan voorbij.”

Waarom doe je deze moeite? “Ik houd van reizen en ik vind het mooi dat ik dat kan combineren met het uitdragen van mijn boodschap: wereldvrede, liefde en broederschap. Ik heb lang gewerkt als gids voor toeristen in en om Kathmandu. Veel toeristen weten weinig van ons land af. Ik vind het

Waar gaan je reizen naar toe? “Ik maak mijn fietsreis in delen. Zo fietste ik vorig jaar naar China, Hong Kong, Macau, Taiwan en Zuid­Korea. Dat was fantastisch. Mensen ontvangen me heel hartelijk. Ik logeer er vaak bij Nepalezen. Zij kunnen goed het ver­ schil tussen ons land en het andere land duiden.”

Wat is je doel? “In vier jaar tijd wil ik 109 landen bezoeken en daar met politici praten over vrede, en Nepal promoten. Ik heb zelf een informele vredesovereenkomst opgesteld, die ze mogen ondertekenen. Als ik aankom, reageren ze vaak verrast, maar uit­ eindelijk waarderen ze de moeite die ik doe, omdat ik kom voor een goede zaak.”

Hoe bekostig je je reizen? “Ik werk tus­ sendoor als toeristengids en ik probeer fondsen te werven. Daarnaast kunnen bedrijven mij sponsoren, bijvoorbeeld door hun logo op mijn fietsshirt te laten drukken. Ik fiets met dat shirt de hele wereld rond, dus dat is mooie reclame voor hen.” horizonsexpeditions.blogspot.nl marjoLein van WoerKom

alleS over ‘SekS’

fairmail Stopt in india

WereLd - In Zuid­Azië doet 57 procent van de vrouwen aan gezinsplan­ ning. In Sub­Sahara Afrika is het anticonceptiegebruik slechts 26 procent, maar dat is wel dubbel zo veel als in 1990. NCDO verzamelde deze en andere feiten over ‘Seksuele en Reproduc­ tieve Gezondheid en Rechten’ (SRGR) in een

INdIA - Sociale onderne­ ming FairMail heeft de vestiging in India gesloten.

Aanleiding voor het besluit is een uit de hand gelopen familievete waarbij enkele FairMail­tieners betrokken zijn. Door de oplopende spanning werd de situatie onwerkbaar en gevaarlijk voor het team. FairMail maakt wenskaarten met tienerfotografen uit ont­

handig overzicht. SRGR gaat over zaken als anticonceptie, beslissen over zwangerschap en seks, en zorg tijdens de bevalling. Volgens het document wordt op veel terreinen flinke vooruit­ gang geboekt, al blijft het terugdringen van moeder­ sterfte wat achter. Het overzicht is te downloaden weten via ncdo.nl

wikkelingslanden, die met de opbrengst hun studie betalen. De verkoop van kaarten gaat gewoon door, zodat de Indiase tieners in hun opleiding kunnen blijven investeren. “Een moeilijke beslissing en een groot verlies”, zeggen oprichters Peter den Hond en Janneke Smeulders.

Een uitgebreid interview vind je op myworld.nl

MY WORLD december 2014 03

VOOR Je GeleZen

De bIJeenKOmSt mYwORlD eVent

nIeUWe veRBInDIngen NederLANd - Een ontmoetingsdag voor particuliere initiatieven, met discussietafels, themasessies en een informatiemarkt. Het was druk op het MyWorld Event 2014 in Utrecht. Er werd gedebatteerd over de doe-democratie, film gekeken, genetwerkt en geluisterd. Wat vonden de bezoekers ervan?

NederLANd - Denk eerst goed na

vóór je een project opzet met de lokale gemeenschap, zegt onderzoeker Luuk van Kempen. De ‘participatie’ vergt ook tijd van de armsten. Zij hebben wel wat anders aan hun hoofd dan zitting nemen in nóg een spaargroep, hiv-club of watercomité.

v

an Kempen schreef een prikkelende bijdrage in Hoe nu verder?, een boek ter ge­ legenheid van de 65ste verjaardag van de Nederlandse ontwikkelings­ samenwerking. In het boek laten maar liefst 46 auteurs hun licht schijnen op de strijd tegen armoede en ongelijkheid.

MyWorld ging op zoek naar interes­ sante hoofdstukken voor particu­ liere initiatieven (pi’s). Zo schreef onderzoeker Sara Kinsbergen een verhaal over de ongemakkelijke verhouding tussen pi’s en de geves­ tigde orde. Ontwikkelingseconoom Erwin Bulte vertelt wat beter werkt: een lokaal project laten uitvoeren door de chief of een dorpscomité.

Denk niet te snel dat het comité het altijd wint. Journalist Han Koch laat een aantal ‘mislukkingen’ de revue passeren waar de sector naar zijn idee onvoldoende van heeft geleerd.

De ‘hoofdprijs’ in zijn reeks is voor een particulier initiatief dat na de tsunami een zending knuffels naar India stuurde.

Hoe nu verder? Stefan Verwer, Lau Schulpen, Ruerd Ruben (red) € 17,50 lmpublishers.nl

04 december 2014 MY WORLD

TreeS VAN rIJSeWIJK (63), directeur van Stichting Tamsarya “Ik ben hier niet zozeer om te netwerken, maar om mijn geest scherp te houden en mijn visie bij te stellen. Ik heb net een film over vrijwilligers in weeshuizen ge­ zien. Het is een fenomeen waar ik erg op tegen ben, omdat vrijwilligers niets bijdragen aan een project. Ze komen alleen voor zichzelf. Het is goed dat daar nu eens discussie over ontstaat.”

JerOeN AArTS (55), oprichter van de binty Foday Foundation “Ik wil vandaag graag informatie en ervaringen uit­ wisselen met andere particuliere ini­ tiatieven. Ook zoek ik contact met ontwikkelingsorganisaties. Als je nog niet veel kunt laten zien, is het moei­ lijk voor een kleinschalige stichting om hulp van hen te krijgen. Dat vind ik althans, maar daar waren de ont­ wikkelingsorganisaties het niet mee eens.”

mIrNA VAN VeeN (36), initiator van IFO Fairtravellers “Ik ben hier om te net­ werken en om de documentaire over vrijwilligers te zien. Hier zijn de men­ sen die de projecten runnen. Ik hoor­ de veel zinvolle uitspraken. Zoals de Afrikaanse vrouw die zich afvroeg wat een tienermoeder heeft aan al dat ondernemerschap. Ze moet eerst on­ derdak en eten hebben, voordat ze aan een opleiding kan denken. Dat vond ik heel relevant.” eDiTh TULP

leZeRSVRaaG aDmInIStRatIe cHArLOTTe VOLLAArd, STIcHTING eUrOPeAN-PALeSTINIAN YOUTH cOmmUNITY (ePYc)

“Wie kent een goedkoop of gratis programma om eenvoudig een mailinglist en de ledenadministratie bij te houden?”

HerberT VAN LOON, Stichting Help Flores “Wij gebruiken mail­ chimp.com voor onze mailinglist en nieuwsbrief. Als kleine stichting doen we onze ledenadministratie en financiën nog in Excel. Onze accountant heeft hier geen problemen mee. Succes!”

Ook een vraag? plaats ’m op myworld.nl

KORt beRICht wIlDe GanZen

vertel je verhaal NederLANd - Beeldvorming over ontwikkelingssamen­ werking is een trending topic. Wilde Ganzen trainde afgelopen jaren tientallen particuliere initiatieven in het aansprekend vertellen van hun verhaal. Vorig jaar initieerden Wilde Ganzen en vakblad ViceVersa bovendien een online debat over het onderwerp.

Dat krijgt nu een vervolg in de vorm van een boek, Reframing the message,

dat begin december ver­ schijnt. Het boek legt uit wat framing is, bevat interviews met experts en neemt een aantal onder­ werpen onder de loep, zoals het betrekken van donateurs en de rol van de media. Het eindigt met praktische testen waarin je zelf kunt toetsen welke frames bij jouw organisatie passen. Een exemplaar aanvragen kan per e­mail: reframing@wildeganzen.nl

leZeRSFOtO

Met deze foto won Stichting Niños de fotowedstrijd van Partin en Wilde Ganzen. Niños organiseert dagopvang voor straatkinderen in Cusco, Peru. Ze poetsen na de maaltijd hun tanden met hun eigen tandenborstel. Meer inzendingen bekijken? Ga naar kleinegoededoelen.nl

MY WORLD december 2014 05

thema CROwDFUnDInG

De KRaCht Van De CROwD Wie geld wil inzamelen voor een school in Zambia of een waterproject in bolivia hoeft niet alleen te vertrouwen op familie of vrienden. Particuliere initiatieven maken steeds vaker gebruik van crowdfunding. Is online geld ophalen een gouden kans voor kleinschalige projecten? myWorld brengt de kansen en valkuilen in kaart. miCheL KnaPen

M

et crowdfunding haal je online geld op bij een grotere groep mensen, die doorgaans een klein bedrag schenken.

In Nederland leverde crowdfunding vorig jaar 32 miljoen euro op. Steeds meer particuliere initiatieven ontdekken crowdfunding.

Maar wie erin stapt merkt dat er nogal wat voorwaarden aan zijn verbonden. Is crowdfunding iets voor jou?

HOe beGIN Je AAN crOWdFUNdING? De meest logische manier is om aan te kloppen bij een crowdfundingplatform – daarvan zijn er vele. Op zo’n online platform presenteren zich meerdere, soms ruim honderd projecten die allemaal dingen naar de gunsten van donateurs. Meestal kun je je bij zo’n platform een­ voudig aanmelden: je beschrijft het project en voegt foto’s toe. Donateurs die het project zien zitten, geven een bedrag aan het platform, dat het vervolgens door­ sluist naar jouw organisatie.

WeLK PLATFOrm KIeS Je? Er zijn platforms die openstaan voor ieder ‘goed doel’, zelfs voor de student die geld vraagt voor een reis en de alleenstaande moeder die een koelkast nodig heeft. De kans dat je ontwikkelingsproject dáár succesvol wordt gefinancierd, is niet groot. Beter is het om je project onder te brengen bij een platform dat zich bezighoudt met internationale samenwerking. Je project moet dan concurreren met vele andere, maar zo’n platform trekt

06 december 2014 MY WORLD

wel extra gemotiveerde bezoekers. Voorbeelden van platforms in Nederland zijn Pifworld, Get It Done, 1%Club, World of Crowdfunding, GiffDiff, Oneplanet­ crowd, Symbid en Lendahand.

Het loont de moeite om hun websites te vergelijken, want de verschillen zijn groot. Bij het ene platform kun je geld ophalen, bij het andere vind je mensen met bepaalde vaardigheden, een derde platform is alleen bedoeld voor leningen aan sociale bedrijven. Het gebruik van een plat­ form is vrijwel nergens gratis en de kosten lopen soms op tot 12 procent van het opgehaalde bedrag. Ook de tijd dat je project op de website mag staan verschilt, net als het moment waarop je het opgehaalde bedrag krijgt en de manier waarop je project wordt gecontroleerd.

WAT KOST crOWdFUNdING? Crowdfundingplatforms zijn commerciële ondernemin­ gen die onkosten hebben (personeel, website) en winst willen maken. Sommige platforms romen een deel van het opgehaalde bedrag af, andere werken met een vast tarief. Zo hanteert Pifworld een lidmaatschapsmodel en is de contributie afhankelijk van de grootte van de organisatie. Het goedkoopste lidmaatschap kost jaarlijks 285 euro. Dan gaat wel 100 procent van het opgehaalde geld naar het project. World of Crowdfunding houdt 6 procent van het gedoneerde bedrag in, en daarbovenop komen nog de bankkosten. Bij JustGiving is dat 5 procent.

Meer dan alleen geld

Beeld Bouwe van der Molen

1%Club houdt 7 procent van de donaties in, mits het streefbedrag wordt gehaald. Wordt er te weinig opge­ haald, dan roomt 1%Club 12 procent af. Oneplanetcrowd rekent 200 euro per project en 7 procent van het op­ gehaalde bedrag. Iedere donateur betaalt daarbij 90 cent aan transactiekosten. Het goedkoopst is Get It Done: dat rekent alleen de bankkosten en houdt verder niets in. De eigen kosten betaalt Get It Done via sponsoractiviteiten en subsidie.

WeLKe PrOJecTeN KAN IK AANmeLdeN? Een waterpomp, een stel geiten, lesmateriaal voor een school, een onderwijsprogramma voor dove kinderen, naaimachines voor weduwen, nieuwe visnetten – al deze projecten zijn te vinden op crowdfundingplatforms.

Crowdfunding is dus projectfinanciering. Het is niet bedoeld om je lopende begroting op orde te krijgen.

Het gaat dan om projecten met een duidelijke eindter­ mijn en een heldere begroting. Platforms vragen daar doorgaans ook om. Een project mag enkele maanden tot maximaal een jaar op een platform staan en in die tijd moet het geld zijn opgehaald. De projectbegroting moet bij het platform worden ingeleverd. Sommige projecten plaatsen die ook op hun website.

De gevraagde bedragen lopen nogal uiteen. Er zijn veel kleine projecten, die doorgaans niet meer dan 5000 euro willen ophalen. Er zijn ook grotere projecten, van 20.000

Vast bedrag, investering of percentage

of soms wel 50.000 euro. Sommige platforms hanteren een maximumbedrag, zoals Get It Done (10.000 euro).

WAT dOeT HeT PLATFOrm Om mIJN PrOJecT Te PrOmOTeN? Platforms adviseren vooral over wat je zélf moet en kan doen: zet je eigen netwerk in, gebruik je eigen sociale media, schrijf nieuwsbrieven en blogs, ga naar scholen voor acties – en lok al die mensen naar het platform. Plat­ forms zijn, en dat zeggen ze soms letterlijk, vaak niet veel meer dan eenvoudige betaalsystemen. Soms doen ze meer, zoals reclame maken voor jouw project via hun

“een StaPPenPlan VOOR DUmmIeS” Organisatie: Stichting SADO Crowdfundingplatform: meerdere Hilde Eijgenhuisen, penningmeester van SADO: “Voor een moeder en kind-kliniek in de Somalische hoofdstad Mogadishu wilden we in één jaar 10.000 euro ophalen. Dat probeerden we eerst via 1%Club, daarna bij GeefGratis en vervolgens bij Get It Done. We zijn steeds afgehaakt omdat ze niet aan onze verwachtingen voldeden.

Crowdfundingplatforms trekken je binnen met mooie beloften en hun grote netwerk. In het begin steken ze tijd in de presentatie op de website, je verhaal staat er keurig op. Maar daarna: radiostilte. Wij zijn een kleine stichting, onze medewerkers zijn wat ouder

en hebben behoefte aan ondersteuning: hoe moeten we verder, wat moeten we doen? We wilden een stappenplan voor dummies.

Dat kregen we niet. Zelfs als we zelf geld ophaalden, hield het platform een percentage in. Al dat uitzoeken kostte ons veel energie, die we liever in iets anders staken. We doen het nu weer zelf. We staan open voor nieuwe ideeën, maar die moeten voor ons wel uitvoerbaar zijn.

Crowdfunding is misschien een mogelijkheid voor jonge, hippe mensen met een groot netwerk.

Voor stichtingen met oudere vrijwilligers is het naar ons oordeel niets. Om crowdfunding tot een succes te maken, heb je bijvoorbeeld een media-expert nodig. Van het platform hoef je die hulp niet te verwachten.”

MY WORLD december 2014 07

WAT KAN IK VrAGeN?

WAT KOST HeT

WANNeer KrIJG IK HeT GeLd?

PIFWOrLd

meteen

GeT IT dONe

alS doelbedrag iS gehaald

1%cLUb

( 7 - 12% )

aan het eind van de looptijd

JUSTGIVING

( 5% )

meteen

GIFFdIFF

meteen

ONePLANeTcrOWd

( 7% )

eigen nieuwsbrief, of het verzorgen van de inkomsten­ administratie.

WAT GebeUrT er ALS HeT bedrAG NIeT OP TIJd bINNeN IS? Ook dat verschilt per platform. Pifworld stort iedere donatie direct op de rekening van de organisatie. World of Crowdfunding en 1%Club betalen het gedoneerde bedrag pas als de einddatum is verstreken. Get It Done werkt weer anders: als je het streefbedrag niet haalt, dan verdelen ze het gedoneerde bedrag over andere orga­ nisaties die op het platform staan. De donateurs mogen

“het VlIeGwIel te PaKKen KRIJGen” Organisatie: Solar for Sub-Saharan Schools and Communities (S3C) Crowdfundingplatform: Symbid Jeroen Pool, directeur van S3C: “We zochten mensen die geld willen investeren in het opzetten van kleine bedrijven voor zonne-energie in Kenia. Via via kwamen we terecht bij Symbid. Anderen hadden daar goede ervaringen mee.

We hadden minimaal 50.000 euro nodig. In het begin liep het nog niet zo hard, maar toen we boven een bepaalde grens kwamen, ging het heel snel.

Als er weinig op de teller staat, hebben mensen nog niet zoveel vertrouwen. Maar als er al meer is geïnvesteerd, trekt dat weer

anderen aan. De kunst is om dat vliegwiel te pakken te krijgen.

Die eerste inleg haalden we vooral op van de ‘4f-donoren’: founders, friends, family en fools. Dat gaf ons een goede start, die we later hebben uitgebouwd. Uiteindelijk hebben we het bedrag in tien weken opgehaald. Dat de kerstperiode daarin viel, heeft daar zeker aan bijgedragen.

Symbid communiceerde goed met ons en zette ook de eigen sociale media en nieuwsbrieven in om ons project onder de aandacht te brengen. Zelf deden we dat ook. Wel was er op het eind onduidelijkheid over de success fee van 5 procent die we moesten betalen. Maar na een goed gesprek is dat weer gladgestreken.”

08 december 2014 MY WORLD

alS doelbedrag iS gehaald

bepalen wie hun bijdrage dan krijgt. Bij het christelijke platform ActHope en bij Oneplanetcrowd krijgen de donateurs hun geld terug als het streefbedrag niet wordt gehaald.

WOrdT mIJN PrOJecT GecONTrOLeerd?

Soms wel, soms niet. Pifworld zegt te geloven in de ‘kracht van de crowd’. Als de massa denkt dat een project goed en betrouwbaar is, zullen mensen geld doneren.

World of Crowdfunding en 1%Club controleren een project wel, om zeker te zijn dat het niet in strijd is met hun voorwaarden. Get It Done volgt de voortgang van een project: opgehaald geld wordt pas gestort als er voldoende vooruitgang is geboekt.

WIe ZIJN de dONATeUrS? Het grootste deel van het geld dat je via een platform ophaalt, komt nog steeds van familie, vrienden en fans.

Vervolgens haken vreemden aan die sympathie hebben voor het project én die zien dat anderen ook hebben betaald. Verwacht echter niet dat je een compleet nieuw netwerk aanboort – uitzonderingen daargelaten. bIJ WeLKe PLATFOrmS IS de SLAGINGSKANS HeT GrOOTST? Een aardige graadmeter is de succesratio van een plat­ form: hoeveel procent van de aangemelde projecten haalt aan het eind van de termijn het streefbedrag?

Slechts een enkel platform is daar open over. Zo zegt World of Crowdfunding dat ongeveer 20 procent van de indieners het benodigde geld ophaalt. Bij andere plat­ forms geven lopende projecten een indruk geven van de slagingskans. Zo staan op de website van Fairfriends twaalf ontwikkelingsprojecten, waarvan de meeste hoog­ uit enkele tientjes ophaalden. Slechts één project heeft de gevraagde 1370 euro binnen. De variëteit is dus groot, maar goed vergelijken is moeilijk.

= donatieS = tijd = kenniS

oe

r

= vaSt bedrag rB

= inveSteringen Be

= banktranSactiekoSten

1

Steek tijd en energie in het vergelijken van meerdere crowdfundingplatforms. De verschillen zijn groot.

2

Een ontwikkelingsproject staat tussen soms wel tientallen andere projecten die allemaal dingen om de gunsten van donateurs: je project moet eruit springen. Schrijf wervende teksten en plaats mooie foto’s of video’s.

3

Donateurs moeten vertrouwen hebben in het project. Referenties kunnen helpen, een goed businessplan en een correcte projectbegroting ook.

4

Laat familieleden en vrienden liever 25 dan 10 euro betalen. Anderen zien dat en zijn dan eerder geneigd om ook 25 euro te betalen.

5

Een project aanmelden op een crowdfundingplatform is niet het einde, maar juist het begin. Zet sociale (en lokale) media in. Houd je pagina actueel. Het meeste moet je nog steeds zelf doen!

6

Crowdfunding kost tijd en energie.

Het is de vraag of die inzet zin heeft als je slechts een klein bedrag nodig hebt voor een klein project.

7

Laat je niet afschrikken door het feit dat veel projecten na maanden niet meer hebben opgehaald dan enkele tientjes. Dat moet jij beter kunnen!

8

Stop je actie niet te snel. Zelfs als de officiële termijn is afgelopen, kan nog geld binnenkomen – mits je project op de website mag blijven staan natuurlijk.

Pe

te

hERMAN VUIjsjE

= percentage

tipS

el d

Herman Vuijsje is socioloog, journalist en schrijver. Hij schrijft over veranderingen in ons land op sociaal, moreel en politiek gebied.

R

EILANDERs

uimteschip aarde. Global village. Dat zijn de meest­ gebruikte beelden om de aarde uit de verte te beschrijven.

Het ruimteschip om onze nietig­ heid en kwetsbaarheid te bena­ drukken. Het werelddorp om uiting te geven aan de hoop dat we het, op elkaar aangewezen, toch zullen rooien met z’n allen.

Hoe? Om die vraag onder ogen te zien, stel ik een derde vergelijking voor: de aarde als eiland – een afge­ legen stuk land in de grote, wijde zee. Dat beeld drong zich op toen ik deze zomer de Scilly Isles bezocht, in de Atlantische Oceaan voorbij Cornwall. De straatarme bewoners hadden vroeger een systeem waarbij ieder huishou­ den eens per jaar een varken slachtte, dat dan ten goede kwam aan het hele eiland.

Het herinnerde me aan soort­ gelijke uitingen van shared poverty op andere eilanden waar ik ooit was. Ook de Faeröer tussen Schotland en IJsland waren arm. ’s Winters was gedroogd walvis­

vlees het belangrijkste voedsel.

Strandde er een school grienden, kleine walvissen, dan snelde iedereen toe om ze met vereende krachten een baai in te drijven, waarna alle gezinnen een gelijke portie vlees kregen toebedeeld.

Tory Island, voor de Ierse kust: hetzelfde verhaal. Straatarm en de enige hulpbron die ze hadden was kelp: zeewier.

Ieder gezin kreeg, naar rato van het aantal kinderen, een stukje kust toegewezen waar het kelp mocht oogsten.

Stop. Nog vijftig woorden en dan is mijn laatste column voor deze MyWorld klaar. Weer geen antwoord gevonden. Wel vragen gesteld die misschien een duwtje in een denkrichting geven.

Zoals deze: wat zijn de overeen­ komsten en verschillen tussen ons wereldbewoners en die eilandbewoners? Kunnen we dat eilandbesef aanmoedigen?

En wat is daarvoor nodig?

Dit was de laatste column van Herman Vuijsje. MyWorld bedankt hem voor zijn bijdragen!

Elk gezin kreeg een stuk kust

MY WORLD december 2014 09

aCtUeel JOnGeRen en SeKS

I

n Nederland is het normaal om als meisje of vrouw zelf te bepalen wanneer je aan seks begint, wat je seksuele voorkeuren zijn en wanneer je kinderen krijgt. In veel ontwikkelingslanden en binnen migrantengroepen in Nederland is dat minder vanzelfsprekend. Seks heb je, maar je praat er niet over. Verschillende organisaties doen hun uiterste best om dit taboeonderwerp bij jongeren op de agenda te krijgen, ze roeien vaak tegen de stroom in. Hoe pakken ze dit aan?

We spraken Syed uit Bangladesh, Winnifred en Humphrey uit Uganda, Meskerem uit Ethiopië en Soerin uit Den Haag.

“Als één 15­jarig meisje tegen haar vader durft te zeggen dat ze te jong is om te trouwen en kinderen te krijgen, dan is onze voorlichting al geslaagd.” De verhalen van Soerin en Humphrey vind je op MyWorld.nl.

“Eerst liefdesliedjes zingen”

Beeld Peter Boer

SYed NUrUddIN SAKHAWAT (34), coördinator bij Population Services & Training center (PSTc) Waar: bangladesh Wat: groepsgesprekken en computerprogramma me and my World

10 december 2014 MY WORLD

“In Bangladesh zijn meisjes niet gewend om over seksualiteit te praten. Ze zijn heel onwetend en onzeker over alles wat met dit onderwerp te maken heeft.

In een maatschappij waarin mannen de dienst uitmaken, zijn meisjes behoorlijk kwetsbaar. Met seksuele voorlichting willen we ze weerbaarder maken.

Me and My World is een computerprogramma dat pubers langs allerlei thema’s leidt. Via computeranimaties zien ze bijvoorbeeld hoe hun lichaam verandert.

We leiden de groepsgesprekken over

seksualiteit heel subtiel in, we praten bijvoorbeeld over een film of een boek, of zingen een liefdesliedje. Dan vraag ik of ze zelf wel eens verliefd zijn geweest.

En hoe dat werkt. De meeste jongeren zijn heel nieuwsgierig. Ze willen weten wat het verschil is tussen vriendschap en een relatie.

Je zou denken dat het voor een man lastig is om met meisjes over seksualiteit te praten. Maar als je laat merken dat je hun mening respecteert, accepteren ze je. Het verbeteren van de seksuele gezondheid en rechten in Bangladesh is een langzaam proces. Maar als één 15-jarig meisje tegen haar vader durft te zeggen dat ze te jong is om te trouwen en kinderen te krijgen, dan is onze voorlichting al geslaagd.”

Met dank aan Rutgers WPF

LeT’S TaLK aBOUT SeX

Let’s talk about sex baby, let’s talk about you and me. Let’s talk about all the good things and the bad things that may be.

Hiphopformatie Salt-N-Pepa wist het in de jaren ’90 goed te verwoorden in hun hit Let’s talk about sex. Praten over seks, over de goede én de slechte kanten daarvan, is belangrijk. maaiKe GroeneveLD

WINNIFred AKeSO (30), teamleider bij Schoolnet Waar: Uganda Wat: computerprogramma The World Starts With me (TWSWm), rollenspellen, storyboards

geen script. De studenten krijgen een rol en bepalen zelf wat ze doen en zeggen.

Hoe vertel je bijvoorbeeld iemand dat je hiv-positief bent? Een ander hulpmiddel is het maken van een storyboard. Met tekeningen schetsen leerlingen lastige situaties die ze in het dagelijkse leven kunnen meemaken.

Wij trainen leerkrachten om jongeren te leren om feiten, meningen en culturele opvattingen van elkaar te onderscheiden. Zo geloven sommige jongeren dat ze door drugs te gebruiken hun bedprestaties verbeteren. We vragen ze om zelf na te denken en niet klakkeloos hun klasgenoten of ander mensen te geloven. Het is voor de leraren niet gemakkelijk om over seks te praten. Wij stimuleren ze daarom om feiten, onderzoeksresultaten en cijfers te gebruiken.”

“Het is niet meer zo dat leerlingen alleen maar luisteren naar een leraar die ze alle stof dicteert. Jongeren willen participeren, geprikkeld en betrokken worden. Met The World Starts With Me stimuleren we die interactie. Het is een programma waarin seksuele voorlichting wordt gecombineerd met het leren van ICTvaardigheden. Sommige jongeren kunnen al goed overweg met computers, maar op het platteland komt het nog wel voor dat we ze moeten leren hoe ze een computer aanzetten.

Om taboeonderwerpen bespreekbaar te maken, doen we rollenspellen. Er is

Beeld Peter Boer

“Taboes bespreken via rollenspel”

“Ook ouderen aan de praat krijgen”

Beeld Peter Boer

meSKerem dAmeNe (27), coördinator development expertise center Waar: ethiopië Wat: leerkrachten en gemeenschapsleiders trainen

“We praten in Ethiopië niet over seks.

Zelfs een onderwerp als je eerste menstruatie is al taboe. Onze groepsgesprekken beginnen we dus met lichte onderwerpen. Wat is liefde? Wat is een relatie? Langzaamaan kun je meer de diepte ingaan en uiteindelijk vertellen de jongeren wel wat ze op seksueel gebied doen. Zo hoorden we dat ze veel aan brush sex doen. Ze wrijven hun naakte geslachtsdelen tegen elkaar aan zonder penetratie, maar wel met als doel een orgasme te krijgen. Ze weten vaak niet dat ze zo ook zwanger kunnen raken.

Veel ouderen ontkennen dat de jeugd aan seks denkt of doet. We gaven een vierdaagse training over seksuele voorlichting aan een groep religieuze mensen. De eerste dagen stuitten we alleen maar op weerstand. Wie ben jij om te vertellen dat de jongeren uit mijn dorp seks hebben? Toen speelden we het carrouselspel. Deelnemers zitten dan in twee kringen. Elke deelnemer had kaartjes met expliciete vragen die ze aan elkaar moesten stellen, zoals ‘hoe ziet jouw seksleven eruit?’ De deelnemers voelden zich zo veilig dat ze zich open durfden te stellen. Sterker nog, ze vonden het fantastisch! Ik wist niet wat ik meemaakte. Zoiets lijkt misschien geen grote stap, maar openheid is een begin van verandering.”

MY WORLD december 2014 11

RePORtaGe XXX IDealISten In mOZambIQUe

De nIeUWe LICHTIng Jeanny en Luchy Rashid.

In het noorden van mozambique leiden jonge, idealistische Afrikanen een kleinschalig ontwikkelingsproject. Ze houden ons een pijnlijke spiegel voor: gaan wij westerlingen niet te ver mee in de ‘Afrikaanse cultuur’? raLF BoDeLier

I

k lunch samen met eigena­ ren Lucky, zijn vrouw Susan en zus Jeanny en vijftien werknemers van boerderij Malo Ga Kujilana (Plek van Verzoening) in Lichinga, in het hoge noorden van Mozambique. Na de lunch spelen we kaart. Onderwijl informeren de eigenaren naar het welzijn van hun kok, hun boekhou­ der, hun herders, hun landbouwers, hun sjouwers en hun tractorchauf­ feur. Eens per maand, op vrijdag, is er een uitgebreid gesprek rond thema’s als ‘hoe verwek je niet meer kinderen dan waarvoor je kunt zorgen?’ Later die avond zie ik het drietal op internet websites navlooien over gespreks­ technieken, de aanleg van rioleringen en de behandeling van brandwonden.

Ze zijn Mozambikaan, jong en barsten van de energie: Lucky Rashid (33),

12 december 2014 MY WORLD

Lokale boerin teelt sierplanten.

initiator en drijvende kracht achter het project, zijn vrouw Susan (32) en zijn zus Jeanny (25). Deze Afrikaanse ont­ wikkelingswerkers volgden opleidingen in business administration, bankieren

Ze zijn jong, goed opgeleid en barsten van de energie en landbouw, en weten hoe je een orga­ nisatie moet runnen. De boerderij houdt en verkoopt geiten, koeien, kip­ pen en honingbijen. Ze telen land­ bouwgewassen en medicinale kruiden.

Ze beheren een maïsmolen, een droog­ installatie voor koffie en bananen en een groothandel voor kippenvoer. Ze verhuren zowel hun kleine vracht­ wagen en hun tractor met aanhanger als de eigen personenauto. Hoge kosten van kunstmest sparen ze uit door hun eigen uitwerpselen samen met de mest van het vee te composteren. Alleen de dure waterpompen worden nog extern gefinancierd. Hun winst investeren ze

Het team van Malo Ga Kujila.na

zowel in het bedrijf als in het ontwik­ kelen van arme lokale gemeenschap­ pen in de buurt.

GOed GeTrOFFeN Ik ken Lucky en Jeanny sinds ze kinde­ ren waren. Vijftien jaar geleden maak­ ten ze deel uit van een kleinschalig ontwikkelingsproject voor scholieren op minder dan een dag rijden vanaf Lichinga. Dat project had ik zelf mee opgezet. Wij betaalden schoolgelden, gaven kleine studiebeurzen en organi­ seerden schoolvoedselprogramma’s.

Nu bekommeren de jongeren van toen zich om de mensen van nu die een zetje in de goede richting nodig hebben. Beter kun je het als Hollandse doe­het­zelf ontwikkelingswerker niet treffen. En ik beken: ze doen het alweer een stuk beter dan wij het deden. Terwijl wij ons geld ophaalden bij vrienden en kennissen, verdienen zij het zelf. Ook opereren ze veel trans­ paranter en democratischer dan wij ooit deden.

Dit is wat ze doen: wekelijks praten ze uitgebreid met geselecteerde groepen bewoners in de dorpen rondom de boerderij. Daarna gaan ze samen aan het werk. Samen slaan ze nieuwe,

Beelden Ralf Bodelier

Lucky geeft uitleg over de medicinale planten die op de boerderij worden geteeld.

diepe, waterputten en organiseren ze het onderhoud ervan. Samen graven ze latrines die je weer leeg kunt halen.

Ze leren de dorpelingen om van hun uitwerpselen compost te maken. Met de winst van hun bedrijf verstrekken ze microkredieten. Ze voeren groeps­ gesprekken over hiv/aids en moedigen mensen aan om zich te laten testen en aidsremmers te slikken. Ze leren de bewoners dat je malaria krijgt van muggen en niet van heksen. Ze ver­ zorgen kinderen met brandwonden met puree van aloë vera. “Opname in een ziekenhuis is voor deze mensen niet te betalen”, zegt Lucky. “Maar aloë vera groeit in hun achtertuin.”

SIerPLANTeN Met Jeanny bezoek ik boeren die tot enkele jaren geleden nog maar net voldoende voedsel verbouwden om niet te verhongeren. Die tijd is voorbij, want Jeanny en Susan instrueerden hen om hun land zo te gebruiken dat ze nu ook kunnen oogsten in de droge tijd. En meer dan dat: ze leerden hen om sierplanten te telen die ze nu op de markten van Lichinga verkopen en waarmee ze, wellicht voor het eerst in hun leven, een fatsoenlijk inkomen

verdienen. Wanneer we naar de pro­ jecten toe rijden, stappen we ruim van tevoren uit en lopen de laatste kilometers. Want volgens Jeanny is het niet goed om met een auto aan te komen in een dorp waar niemand

“Wie met twee vrouwen is getrouwd, mag niet meedoen” zo’n ding kan betalen.

Vanuit het dorp lopen we met een groepje mannen en vrouwen naar een veld, waar in kleine zwarte zak­ jes honderden sierplantjes groeien.

Een stel heeft van het verdiende geld al een motorfiets gekocht. Eén meelopende man blijft wat achter bij de groep. Hij is met twee vrouwen getrouwd. En daarom mag hij niet meedoen met Malo Ga Kujilana.

Dit is wat het drietal erover zegt.

Lucky: “Bij ons draait alles om gelijk­ waardigheid, openheid, transparan­ tie, scheiding van bevoegdheden en

non­discriminatie. Met het hele team stellen we daar regels voor op, en allemaal houden we ons daaraan.

Alleen dorpelingen die deze principes onderschrijven mogen meedoen.”

Volgens Susan is non­discriminatie een van de belangrijkste regels. “Een werknemer of een deelnemer van onze dorpsprojecten die iemand met een handicap negeert, doet niet meer mee. Een man die twee vrouwen trouwt evenmin. Want blijkbaar vindt hij zichzelf dubbel zo veel waard als een vrouw. Ook roddelen accepteren we niet. Je moet de moed opbrengen om je grieven te uiten tegen de per­ soon zelf, ook wanneer het je leiding­ gevende is.”

“We zijn volledig open over wat ieder­ een verdient”, zegt Jeanny. “En we houden de mensen voor dat zij, wanneer zij net zo hard werken en net zoveel studeren als wij, hetzelfde kunnen verdienen.” Lucky: “Wij eer­ biedigen de lokale cultuur van men­ sen. Tenzij die hun ontwikkeling in de weg staat, dan proberen we iets te veranderen. In veel dorpen hebben vrouwen vrijwel niets te zeggen. Dat werkt dus niet.” Susan: “Hier op de boerderij is Lucky de baas. Maar als hij een krop sla wil nemen uit de tuin, moet hij toestemming vragen aan de werknemer die voor de tuin verant­ woordelijk is.” Lucky: “Wij maken nieuwe plannen, die kunnen we echter alleen uitvoeren wanneer de meerderheid van ons team ze ook steunt. Over alle grote veranderingen wordt dus uitgebreid gesproken. Dat kost veel tijd, maar iedereen raakt wel betrokken en voelt zich ook verant­ woordelijk.” “We zijn niet gelijk, maar gelijkwaardig”, zegt Jeanny. ”Iedereen moet vuile handen maken. Ook Lucky en Susan graven mee aan de latrines of helpen met de oogst.”

SILIcON VALLeY Dit is intrigerend. Hoe Afrikaans ook, Malo Ga Kujilana lijkt op een hippe ICT­start­up in Silicon Valley. En, fasci­ nerender nog: de heersende waarden lijken direct terug te gaan tot het

MY WORLD december 2014 13

Facebook

Malo Ga Kujilana

en jij?

Hoe ga jij om met de mensen in ‘het Zuiden’ met wie en voor wie je werkt? Net als met je collega’s in Nederland? En wat vind je van de ‘westerse’ manier waarop Malo Ga Kujilana wordt bestuurd? Kunnen wij er iets van leren? Discussieer mee op MyWorld.nl

14 december 2014 MY WORLD

even Bellen met…

Sjierly Rodrigues Pereira realiseerde haar droom: haar eigen organisatie Schooling for Life opzetten in Sierra Leone. Jongeren helpen met beurzen en life skills-trainingen.

Deze keer aflevering 13, waarin Sjierly terugkeerde naar Nederland vanwege ebola.

Bang voor ebola Waar ben je nu? “In Amsterdam, bij mijn moeder. Sinds september.”

Er viel niet meer te werken in Sierra Leone? “De scholen zijn gesloten, er is een verbod op samenkomst. Mijn programma ligt dus ook stil. En het kost me mijn budget als ik wel kosten maak, maar geen output heb.

Een paar dagen nadat ik mijn ticket had geboekt, kondigde de Nederlandse ambassade code rood af. Dan ben je officieel gewaarschuwd en kun je ook problemen krijgen met de verzekering als je ziek wordt.”

Lag het land helemaal plat?

“Het leven gaat door, mensen gaan nog naar hun werk. Maar de sfeer is grimmiger. Zelfs in de buurt van mijn werk braken rellen uit. Mensen werden onrustig omdat lijken soms drie dagen op straat lagen. Niemand wil nog naar het ziekenhuis, bang dat ze daar ebola oplopen.

Zelf vond ik het vreemd dat ik niemand meer kon aanraken.

Ik nam niemand meer mee in de auto, ging niet meer naar de markt maar naar supermarkten met brede gangpaden.”

Hoe reageerde je omgeving in Nederland? “Sommige mensen wilden me niet zien. Ze verlang­

den dat ik de 21 incubatiedagen uitzat. Dat gaf ongemakkelijke situaties. Ik heb vier maanden in een ebolaland geleefd, je hoeft mij niet uit te leggen hoe je besmetting voorkomt. De griep is trouwens veel besmettelijker en maakt meer slachtoffers.”

Heeft ebola je kijk op Sierra Leone veranderd? “Corruptie laat zijn lelijke gezicht nu weer zien.

Ministers die geld voor voorlich­ ting in een mooie auto steken, begrafenisteams die aan de verwanten van slachtoffers hoge bedragen vragen om de doden mee te nemen. Die schaamte­ loosheid maakt me kwaad.”

Hoe moet het verder met Schooling for Life nu jij hier bent?

“Voor het programma is het buitengewoon vervelend. Ik was bezig met een nieuwe sponsor, maar die haakte af vanwege de crisis. Dit schooljaar is verloren, voor alle jongeren in Sierra Leone. Hopelijk kunnen we in september weer verder. En ik maak me zorgen om twee medewerkers die in Freetown wonen. Er is een – cynisch – voor­ deel: ebola heeft het land wel op de kaart gezet.” hans ariëns Sjierly zoekt nieuwe vrijwilligers: schoolingforlife.net

Beeld Peter Boer

adagium ‘vrijheid, gelijkheid en broe­ derschap’ uit de Europese Verlichting.

Hoe anders pakten wij het tien jaar ge­ leden aan. Hoe anders gingen wij om met onze werknemers en met de mensen die van onze inzet moesten profiteren. Onze voorstellen, bedacht aan Nederlandse keukentafels, bespra­ ken we uitgebreid met de lokale uit­ voerders. Maar nooit met de mensen die ervan moesten profiteren. En ter­ wijl wij transparantie eisten van hén, waren we zelf vaag over het geld dat we in Nederland wisten op te halen.

Zonder dat we er diep over nadachten, respecteerden we de lokale cultuur.

We accepteerden het feit dat Afrikanen hun ouders, leraren of bazen nooit tegen mogen spreken. Ons doel was om kinderen naar school te laten gaan. Al­ leen daarom al vermeden we conflicten met hoofdonderwijzers en ambtenaren op het ministerie van Onderwijs.

Ik leg Lucky mijn vertwijfeling voor: “Wie zijn wíj, blanken, om júllie cul­ tuur ter discussie te stellen? Hadden wij kunnen eisen dat er niet werd ge­ discrimineerd, geroddeld of getrouwd met twee vrouwen? Hadden wij daar tegenin moeten gaan en ónze waar­ den moeten opleggen?”

Lucky denkt na. “Je noemt een aantal problematische aspecten van onze cultuur. Inderdaad hadden jullie je daar niet bij moeten neerleggen.

Waarschijnlijk accepteerden jullie veel te gemakkelijk de traditionele machtsverhoudingen, of het feit dat gehandicapten per definitie niet mee­ doen. Zouden jullie zoiets in Neder­ land ook accepteren? Jullie moeten in Afrika geen principes schenden die voor jullie in Europa heilig zijn.”

Deze reportage kwam tot stand dankzij een bijdrage uit het Postcode Loterij Fonds van Free Press.

het DIlemma VRaaG aan leZeRS

Beeld Stichting Ramro

MOeTen We WaCHTen TOT De nePaLeZen MeT PLannen KOMen?

“S

tichting Ramro hielp de afgelopen jaren ongeveer duizend gezinnen in afgelegen bergdorpen in Nepal aan een biogas­ installatie. Steeds weer vertelden wij men­ sen over de positieve effecten van biogas: het is beter voor de gezondheid, beter voor het milieu en de vrouwen die koken, houden bovendien tijd over. De Nepalezen deden het zware werk. Ze groeven putten en transpor­ teerden zand, cement en water. Ze organiseerden zichzelf in comités en werden zich zo steeds meer bewust van nut en noodzaak van een voorziening als deze.

Toch stellen we onszelf kritische vragen. Dragen we daadwerkelijk bij aan ontwikkeling, of zijn we te veel aanbodgestuurd? Zou het niet beter zijn om pas bij te springen wanneer Nepalezen zelf een project hebben geformuleerd, in plaats van dat zij wachten tot wij hen voorzien van een biogasinstallatie? Het zijn vragen die ons bezighouden en waarop we graag pasklare antwoorden zouden zien. Welke lezers herkennen dit dilemma?”

Stichting Ramro deed mee aan de verhalen- en fotowedstrijd van Partin en Wilde Ganzen. Hun hele bijdrage is te lezen op tiny.cc/biogas Heb je advies of wil je reageren? Of heb je zelf een dilemma?

Ga naar myworld.nl of mail naar redactie@myworld.nl

De OPlOSSInG aDVIeS Van leZeRS VOrIGe Keer

HOe HeRSTeL IK veRTROUWen TUSSen MIJ en MIJn neeF?

AdVIeS

MaaK KLeIneRe BeDRagen OveR

Daniel Elom stuurt, via zijn neef, geld naar zijn oma in Togo. Sinds hij ontdekte dat het geld voor oma niet altijd bij haar terechtkwam, is het vertrouwen tussen hem en zijn neef geschaad. Wat kan Daniel doen volgens de lezers van MyWorld?

H

et werkelijke probleem is niet het verlies aan geld, maar het verlies aan vertrouwen, zegt Yvonne van Driel. En voor het herstel van vertrouwen, zijn er twee die een stap moeten ondernemen, stelt Hub Severiens. Of Daniël ooit aan zijn neef heeft gevraagd waarom hij het geld voor hun oma achterhield, vraagt hij zich af. Helaas lukt het MyWorld niet om dat aan Daniël te vragen: ondanks herhaaldelijk mailen, bellen en inspreken krijgen we hem niet meer te pakken. Van een vriend horen we dat hij bij nader inzien niet meer wil meewerken aan een ‘clichébeeld van de Afrikaan die geld naar huis stuurt om zijn arme familie te onderhouden’.

Jammer, want lezer Tonja van Gorp komt met een interessante reactie: “De neef die het contact met hun oma onderhoudt, ziet niet vaak zo veel geld tegelijk. De verleiding is dan erg groot om af en toe iets ervan voor een ander doel te gebruiken.” Ze adviseert Daniel om gebruik te maken van het nieuwe softwareprogramma CAPaz, waarmee hij goedkoop kleine bedragen naar Togo kan sturen. Hij zou ervoor kunnen kiezen om het geld voortaan rechtstreeks naar zijn oma over te maken.

Of hij stuurt in het vervolg kleinere bedragen naar zijn neef, die dan wellicht minder snel de verlokking voelt om het ergens anders voor te gebruiken. Zo ontstaat er hopelijk nieuw vertrouwen. De adviezen zijn naar Daniel gestuurd. janneKe jUFFermans

MY WORLD december 2014 15

mY eXPeRIenCe alPhOnSO KOFa

mYwORlD aGenDa

Loyale verpleger LIberIA – Alphonso W. Kofa (32) is verpleger. Afgelopen jaar volgde hij een masteropleiding public health aan het Koninklijk Instituut voor de Tropen (KIT). Nu werkt hij in zijn thuisland Liberia als gezondheidswerker.

Hoe was het om terug te komen in Liberia?

“Gek, want toen ik wegging was daar nog geen ebola. Tijdens mijn opleiding aan het KIT brak die ziekte uit. Acht van mijn collega’s in Liberia stierven.

Ik vond het vreemd om zo ver weg te zijn. Ik wilde graag terug om te helpen.”

Niet getwijfeld? “Nee. Mijn medecursis­ ten waren wel bezorgd. Die vroegen: zou je dat nou wel doen, Alphonso? Je loopt zelf ook risico. Maar ik ben geen verpleger geworden om weg te blijven als het echt ernstig wordt.”

loop zelf overigens geen direct gevaar, behalve als verplegers de voorschriften niet goed in acht hebben genomen.”

Is het vechten tegen de bierkaai?“Volgens de statistieken neemt het aantal ebola­ slachtoffers in Bong af. Daar ben ik heel blij om. We hebben ons vooral gericht op voorlichting, zodat ook in de dorpen iedereen weet wat hij of zij moet doen als iemand besmet raakt.” dat moet voldoening geven. “Ja. Ik zou het anders ook niet goed kunnen. Je hebt resultaten nodig om het vol te blijven houden. Weet je, ik denk dat er allerlei positieve hervormingen gaan plaatsvinden in de gezondheidszorg in Liberia, als gevolg van de ebolacrisis.

Na ebola zal het land niet meer het­ zelfde zijn.” janneKe jUFFermans

Hoe is het met jou en je vrienden en familie? “Vanochtend hoorde ik dat mijn oom is overleden aan ebola. Hij woonde in de hoofdstad Monrovia. Ik had hem nog niet gezien sinds ik terug ben uit Nederland.”

Wat doe je precies in Liberia? “In Bong, een zeer dichtbevolkt gebied met vier­ honderdduizend inwoners, geef ik lei­ ding aan verplegers en gezondheids­ werkers. Ik zorg ervoor dat ze de protocollen goed kennen, coördineer het werk in de gemeenschappen en regel dat overal genoeg materiaal is. Ik

MyWorld biedt inspiratie en gespreksonderwerpen voor iedereen die actief is in of betrokken is bij particuliere initiatieven. Meningen in MyWorld worden niet noodzakelijkerwijs door de uitgevers onderschreven.

Uitgevers: ncdo.nl / wildeganzen.nl / cordaid.nl / impulsis.nl Wilde Ganzen steunt wereldwijd kleinschalige projecten, opgezet door mensen ter plaatse én bevlogen Nederlanders. Cordaid geeft financiële steun, begeleiding en advies

aan stichtingen en serviceclubs met een eigen project in een ontwikkelingsland. Impulsis is betrokken partner van particuliere initiatieven in ontwikkelingssamenwerking. Redactie: Hans Ariëns, Carolien Cuypers, Annemiek Huijerman, Trisha Goossens, Mirjam Vossen, Sanne Terlingen Redactieraad: MarieAntoinette Kroone (Impulsis), Renata Ranchor (Cordaid), ErnstJan Stroes (NCDO), Linda Muskens (Wilde Ganzen)

16 december 2014 MY WORLD

De partners van MyWorld organiseren trainingen en bijeenkomsten voor mensen die betrokken zijn bij projecten in internationale samenwerking. mYcAPITAL Ben je op zoek naar financiering voor je project en wil je aanklop­ pen bij vermogensfondsen?

In MyCapital leer je hoe deze fondsen in elkaar steken. Aan het eind van de training ben je gewapend met een concreet plan en een kant­en­klare pitch. myworld.nl/training 13 december, den bosch cOrdAId SOcIAL AdVeNTUre Een netwerkevent voor sociaal ondernemers en particuliere initiatieven die benieuwd zijn naar de mogelijkheden van sociaal ondernemen. Finalisten van de Social AdVenture­ wedstrijd presenteren hun plan en Bas van Abel vertelt het verhaal van de Fairphone. De dag wordt georganiseerd door Cordaid, Enviu en Tiluan Adviesbureau. cordaidsocialadventure.nl 11 december, den Haag

meer lezen of je aanmelden?

Ga naar myworld.nl/training

Aan dit nummer werkten mee: Ralf Bodelier, Peter Boer, Maaike Groeneveld, Janneke Juffermans, Michel Knapen, Edith Tulp, Herman Vuijsje, Marjolein van Woerkom Basisontwerp & Vormgeving: Bouwe van der Molen Contact: redactie@myworld.nl www.myworld.nl Abonneren, opzeggen of wijzigen: www.oneworld.nl/magazine