20 paidia diigountai

20 παιδιά διηγούνται…

Εργασία των μαθητών της Ε’ Δημοτικού των Εκπαιδευτηρίων «Η Θεομήτωρ»

Αθήνα, 2018

Ήταν ένα χειμωνιάτικο και κρύο βράδυ όπως πάντα. Η μικρή Άλις στεκόταν πάλι δίπλα στο παράθυρό του ορφανοτροφείου κοιτάζοντας το μικρό αστέρι που συχνά χάζευε στον ουρανό. Το κοριτσάκι ένιωθε πως αυτό το αστεράκι ήταν ο μόνος της φίλος, γονείς δεν είχε ποτέ γνωρίσει. Αχ, πόσο ήθελε να ήταν κι αυτή ένα αστεράκι ξέγνιαστο στον ουρανό! Να μην τη νοιάζει αν κάνει καμιά ζημιά και μπει τιμωρία από την κακιά μις Άμπριτζ την υπεύθυνη του ορφανοτροφείου. Βυθισμένη μες στις σκέψεις της δεν άκουσε πως κάποιος την καλούσε « Άλις , Άλις» «Ποιος είναι;» αναφώνησε. «Είμαι το αστέρι στον ουρανό, ο μοναδικός σου φίλος , θυμάσαι; Διάβασα τις σκέψεις σου και βρήκα τρόπο να σε κάνω χαρούμενη! Λοιπόν άκου τι θα κάνεις ! Αύριο θα σηκωθείς και θα με ακολουθήσεις σε ένα μυστικό κόσμο. Εκεί θα πρέπει να περάσεις κάποιες μαθηματικές δοκιμασίες.

-Μετά επιτέλους θα βρεις την ευτυχία, τελείωσε το αστεράκι.

Μετά η Άλις αποκοιμήθηκε. Το επόμενο πρωί, βρήκε ένα πακέτο χαρτιά στο πάπλωμα της που είχαν γραμμένες μερικές εξισώσεις. Οι εξισώσεις ήταν x-2=5, 7x+1=0, 3x-1/4=0, 2*2+3x+5=0, x-1=0, 3x+7=0, 2x-8=0 και 5*7+35=0. Η μικρή Άλις έκρυψε το πακέτο με τις εξισώσεις αφού πρώτα τις έλυσε. Το βράδυ πήγε να δει αν το πακέτο ήταν στη θέση του. Όμως δεν το βρήκε και ανησύχησε. Πριν κοιμηθεί μπήκε σε σκέψεις. Έτσι βρήκε τρεις πιθανούς ύποπτους: Τον Κέβιν που την πείραζε, την Αμαλία που την κορόιδευε και τη Μις Άμπριτζ.

Το άλλο πρωί πήγε και ρώτησε τον Κέβιν που ήταν χθες. Ο Κέβιν της απάντησε πως ήταν με τον φίλο της Βασίλη που τον αγαπούσε. Τότε η Άλις για να είναι σίγουρη ρώτησε και τον Βασίλη . Εκείνος της απάντησε ότι ήταν με τον Κέβιν και έπαιζαν επιτραπέζια παιχνίδια. Η Άλις μετά πήγε στη μις Άμπριτζ και την ρώτησε που ήταν χθες το βράδυ. Εκείνη της είπε ότι απαγορεύεται να ρωτάει έναν μεγαλύτερο που ήταν. Έτσι στεναχωρημένη έφυγε. Σκέφτηκε ότι για να μην απαντάει η μις Άμπριτζ.

Τότε θα πρέπει εκείνη να έχει κλέψει τις εξισώσεις. Μόλις ήρθε το αστέρι , το ρώτησε τι έγινε με τις εξισώσεις. Το αστέρι της απάντησε ότι τις είχε πάρει ο Μέγας μαθηματικός για να τις διορθώσει.

-Πότε θα γυρίσει, ρώτησε η Άλις.

-Άμα ήξερα θα σου έλεγα αμέσως , αλλά δεν ξέρω.

-Κρίμα, μην ανησυχείς , θα προσπαθήσω να μάθω.

-Σε ευχαριστώ πολύ !!! Η Άλις κοιμήθηκε και ονειρεύτηκε ότι πατούσε την μις Άμπριτζ και χαιρόταν πολύ. Την ξύπνησε μια φωνούλα . Η ώρα ήταν 6 : 00. Δεν ήταν για να πάω σχολείο σίγουρα . Μια σκέψη. Έτρεξε στο παράθυρο και κοίταξε τον ουρανό. Ναι ,το αστέρι τη φώναζε.

-Τι έγινε; - Ξέρω που είναι ο Μέγας Μαθηματικός.

- Φύγαμε!!

Τότε το αστέρι και η Άλις ξεκίνησαν το μακρινό ταξίδι τους. Ξαφνικά όπως έψαχναν τον Μεγάλο Μαθηματικό βρήκαν στον δρόμο την Αμαλία που τους πρότεινε να έρθουν σπίτι της .Η Άλις της είπε ότι δεν μπορούνε να πάνε γιατί έχουν σημαντική δουλειά .Τη ρώτησε όμως αν ήθελε να την βοηθήσει, για να δει αν είναι φίλη της. Ναι θέλω να σας βοηθήσω είπε η Αμαλία. Ξεκίνησαν όλοι μαζί για να πάνε στον Μεγάλο Μαθηματικό που ήταν στο διάστημα. Όταν έφτασαν χτύπησαν την πόρτα. Αυτός τους άνοιξε. Αφού μπήκαν μέσα τους είπε.

-Καλησπέρα τι κάνετε ; - Καλησπέρα. Έχουμε κάποια πράγματα να πούμε.

-Εντάξει λοιπόν ξεκινάμε. Ο Μαθηματικός αμέσως τους είπε ότι η εργασία τους ήταν όλη σωστή. Εκείνοι ξεφύσηξαν. Ευτυχώς είπαν που έγινα έτσι τα πράγματα.

-Μη βιάζεστε ,τους είπε ο Μαθηματικός. Για να βρει η μικρή Άλις την ευτυχία δεν φτάνουν τα απλά Μαθηματικά. Χρειάζεται να λύση την εξίσωση της αγάπης!

-Της αγάπης ; είπε η Άλις κοιτάχτηκαν με την Αμαλία και το αστέρι. Υπάρχει τέτοια εξίσωση; -Περιμένω τη λύση ,είπε χαμογελώντας ο Μέγας Μαθηματικός και τους πήγε στην εξώπορτα.

Στο δρόμο του διαστήματος κοίταζαν όλοι την εξίσωση. Είχε γράμματα αριθμούς και σύμβολα. Δεν καταλάβαιναν τίποτα.

-Προτείνω να προσπαθήσουμε απόψε και να συναντηθούμε αύριο να δούμε αν μπόρεσε να το λύσει κανείς από μας, είπε η Άλις. Το αστεράκι και η Αμαλία συμφώνησαν. Την άλλη μέρα ξημερώματα βρέθηκαν στο δωμάτιο της Άλις: κανείς δεν είχε καταφέρει τίποτα!!! Όλοι απογοητεύτηκαν και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Εκείνη τη στιγμή μπήκε μέσα η μις Άμπριτζ και τους ρώτησε τι κάνουν εκεί. Ακολούθησε μια σιωπή. Θυμωμένη ξαναρώτησε νευριασμένα. Τα παιδιά της απάντησαν ότι προσπαθούσαν να λύσουν μια εξίσωση αγάπης. Η μις Άμπριτζ ξέσπασε στα γέλια. Της εξήγησαν ότι έλεγαν την αλήθεια. Αυτή τη φορά προσπάθησε να τους βοηθήσει. Πήρε τα χαρτιά αλλά δεν βρήκε τίποτα. Τότε η Άλις τους φώναξε όλους και είπε: -Κατάλαβα τι πρέπει να κάνουμε. Θα τα καταφέρουμε αν ενωθούμε και να συμφιλιωθούμε. Αγκαλιάστηκαν και ένιωσαν όλοι μια θαλπωρή. Είχαν λύσει την εξίσωση.

Μετά από λίγο ο Μέγας Μαθηματικός πήγε κοντά στην μικρή Άλις και της αποκάλυψε ότι της έβαλε την εξίσωση της αγάπης επειδή ήθελε να είναι πιο κοντά της. «Μα γιατί;», ρώτησε η Άλις. Εκείνος με δάκρυα στα μάτια της αποκρίθηκε πως ήταν ο πατέρας της. Πρόσθεσε πως η μητέρα της την είχε πάει από μικρό παιδί στο ορφανοτροφείο γιατί, είχε μια βαριά αρρώστια και δεν ήθελε να πεθάνει μπροστά στα μάτια της. Με τη βοήθεια του αστεριού κατάφερε εκείνος να τη βρει! Η Άλις έτρεξε στον πατέρα της και πήγαν μαζί σπίτι τους. Είχαν πολλά να πουν. Τελικά το όνειρό της μικρής Άλις έγινε πραγματικότητα. Έγινε ένα αστεράκι πάνω στον γαλαξία. ΤΕΛΟΣ!!!