nederlands auschwitz comité
18de secr.
jaargang, februari 1974
victorieplein 3 2 ' . amsterdam-z., postgiro 293087
bankrek.: AMRO. bijk. van b a e r l e s t r a a t , a m s t e r d a m - z . gem.giro N 5 5 0 0 N.A.C. red.:
amsteldijk 23. amsterdam-z.
Wij zijn e r n o g n i e t De
Auschwitz-herdenking
hoogtepunt
geworden.
is
weer
Dank
zij
een
de
toe-
gaan
Voormalig
de sociale
Verzet
dienst v a n
en
Slachtoffers,
de g e m e e n t e
Am-
loop, uit B r u s s e l of B u s s u m , c e g r o t e
in-
sterdam, van de A n n e Frankstichting
zet
hc,
van
van
al
onze
mensen,
spel en de voordracht, harte rijn Joods
Cultureel
niet en
geseven.
te het
hun naar ook
die zo v a n
Centrum waar
onderling
contact
en
kwa.ïien. oudere
Bijzonder
groot
was
een
Iecer
jaar
werk
kort
sterker
door
de
mensen
van
zovelen.
dacht Dit
jaar
Meijer op
houders leden, raad
tot
waren stellig gaan.
opkomst
op
sprak
Daarnaast
de
Frits
evenals
heer
zijn
Amsterdam, van
en de Stichting
tegenwoordigers
van
van
de
aan-
besteedt.
staatssecretaris
Versteeg,
bestuurders
ons
inspanningen door
open er
oor
meer
niet
volgen
het
Kamer-
Centraal
hebben die
mevrouw Jos
verOr-
en
zijn
qie
wel
van
Ed Mies
Hebreeuwse
de
Furth de
was,
ze
de
herdenking bijwonen
woorden
van
Comité,
uitsprak.
weer
u allen hartelijk voor de
overweldigende van meeleven.
nummer gen
is e v e n e e n s
en verbreid.
bijeenkomst
gingen met
wij
niet.
en zijn
Het
zeer
nog
Overlevenden
door
weinigen
de en
nazi's al
te
en
herdenkingsgoed
zegt,
gehele er
wer-
belangstelling Ons
ontvan-
evenals
onze
optreden
twee
en
wij
van
de
vervol-
zijn
zijn
er
nog
dikwijls
precaire toestand. Wij hebben met o m ons heen onze boodschap
er 29
Auschwitz, zijn.
Wrj
nog jaar
niet. na
getoond zullen
dat
februari, 33 j a a r n a
Wij
hebben
op
de
bevrijding
dat
en
weer de
27 van
hoe
wij
er
epen
op
25
Februaristaking.
Zoals wij al op de 27ste z e i d e n : w a t
gis-
t e r e n g e b e u r d e zullen wij o o k d a n in h e t heden gedenken
om te w a a r s c h u w e n
te v o o r k o m E n w a t m o r g e n g e b e u r e n
en
kan.
spreker actief
kelijk
wij
januari,
de
daarom
het
v e e l b e t e r . H i j is a l w e e r t e n d e l e
tekens
zijn
en
zoals
gelukkig
en dankt
het
en solidariteit uitgedragen:
g e v a r e n zijn niet v e r d w e n e n
Voorzitter
aangekondigde
maakt
een
Aangezien
konden
Auschwitz
en
weten
evenals
mond
gevonden.
ze
Slagter,
dingen:
Uitkerings-
de
Jiddische
hierachter
nog
40—45 m e t de
de
lezers
dan
twee
wet-
woorden, uit
Wij
liederen en Schuberts Klavierstücke
steunpilaar
twee de
onze verzen
Nederlands
allereerst
eraan
wij
van
situatie
de
overheid
dat
die ziek
schrijnende
gast,
van
goed
cud-kampge-
betekenis
ondanks
de
de
even
hier
de
hadden
te
CRM,
Bouhuys,
programma
onderstreept
vaak
die
Buitenveldert
woord.
wordt
onze
Hoorniks
konden
de
Oosterbegraafplaats; Degen
zeker
h:t
getrokken
zij o v e r d a g
verzetsorganisaties.
in
het
Vele
alle
ganser
nabestaanden
Buitenveldert omdat
zanj,
De ontvangst
vergeten,
recht
noten
de
zaamheid
van
in
er — een
velen
FEBRUARIHERDENKING 1974 Het N.A.C. roept ieder op deel te nemen aan het défilé langs de dokwerker op maandag 25 februari a.s. ter herdenking van de Februaristaking van 1941. Het défilé begint om 5 uur. U wordt opgeroepen, zoals het Februaricomité het uitdrukt, in de geest van de Februaristaking-1941, toegepast op vandaag. Het N.A.C. zal bloemen leggen. Komt allen! Zegt het voort! (zie
verder pag. 3 )
waak-
Tot alle concentratiekampen musea zijn Herdenkingsrede van Eva Furth-Halverstad. Dames en heren, beste vrienden, Opnieuw herdenken wij de bevrijding van het vernietigingskamp AuschwitzBirkenau, vandaag precies 29 jaar geleden. De bevrijders, het Rode Leger, troffen er nog slechts een zielig hoopje stervende mensen aan. Alle gevangenen die nog enigszins konden bewegen waren het kamp uitgedreven. De S.S. bewaking had n.1. gedreigd alle achtergeblevenen te zullen doodschieten. De beruchte "transporten" die de nazi's in hun val meesleepten waren begonnen.
Meesleepten in de letterlijke zin van het woord, van het éne kamp naar het andere, van het éne dorp naar het andere! Duizenden stierven langs de weg door uitputting, honger en dorst, terwijl de bevrijding in het zicht was. Vrij zijn! Weer leven! Dat is wat ons staande hield, wat ons de moed gaf om door te zetten, de alles overheersende wil om te overleven. Het was een verschrikkelijke ervaring, dat wij, bij onze terugkeer, soms de enige van onze familie waren die de ramp overleefd hadden. Maar toch, we waren jong, het leven ging verder, wij kwamen bij elkaar, stichtten nieuwe ge-
zinnen en wilden zo vlug mogelijk vergeten . . . . We wilden wel, maar konden niet . . . . Eerst was er die grote teleurstelling dat er van onze idealen; vrijheid, recht en vrede zo weinig verwezenlijkt was. Recht was een holle frase, berechting van oorlogsmisdadigers een lachertje. Reeds in 1951 gingen wij de straat op om te protesteren tegen de voorgenomen vrijlating van Lages en consorten. Toen werden ook de eerste contacten gelegd voor een comité. Aanleiding voor de oprichting van het Ned. Auschwitz comité was, in het n a jaar van 1956, een op handen zijnd pro-