nederlands auschwitz comité
22e jaargang, nr. 8-9-10, aug./sept./okt. 1978
Secr.: E. Furth, Diemerkade 43, Dienen, tel. 020-905310 Bankrek.: AMRO Bank, bijk. Van Baerlestr., Amsterdam-Z. Gemeente Giro N 5500 N.A.C. Postgiro nr. 293087 Redaktie: E. Tas, Amsteldijk 23, Amsterdam-Z, tel. 795716 Administratie: telefoon 020—184159
de officieel gezochte personages. Die Nederlandse instanties hebben kennelijk niets gedaan, behalve of hun neus bloedt. De Nederlandse justitie heeft evenmin bij haar Duitse evenknie aan de bel getrokken als deze zich iets aantrok van de lijst van oorlogsmisdadigers die twaalf jaar geleden naar Bonn is gestuurd. Sindsdien heeft geen mens daar meer van gehoord.
Bruins, Bos, enz. enz.
Met deze rugzakken trokken Japanse pelgrims van Hirosjima naar Auschwitz bezochten zij ook Nederland.
en
LICHT EN DONKER Een lichtstraal lijkt te gloren nu er voor het Midden-Oosten een enkel verdrag is getekend. Een lichtstraal waar miljoenen naar smachten. Een hoopvol bericht voor ons kwam dezer dagen uit Japan: een tentoonstelling over Anne Frank, haar dagboek en de achtergrond van 'Het achterhuis' trok in Tokio tienduizenden mensen en leidde tot tal van verheugende reacties. Wijzelf herinneren ons hoe wij al jaren geleden een groep pelgrims ontvingen die Hirosjima en Auschwitz in hun protestmars verbonden. Aan Auschwitz is trouwens in Tokio al e e r d e f een soortgelijke tentoonstelling gewijd. Minder inspirerende stof voor de nieuwe jaargang van ons blad behoeft men niet lang te zoeken. De ene oorlogsmisdadiger stond deze zomer nauwelijks op de voorpagina, of de volgende diende zich al aan. En ook Menten is weer in hoofdletters
verschenen. Eindelijk is niet alleen de Westduitse, maar ook de Nederlandse justitie ontwaakt om veroordeelden te vatten. Opnieuw zijn het journalisten, particulieren dus, die vruchtbaar speurwerk hebben verricht. Al of niet op aanwijzing van Wiesenthal, wat op zichzelf al een schande voor het hele justitiële en politie-apparaat is, want ook Wiesenthal is niet in dienst van enig ministerie of staatsinstelling. Hij is maar een particulier. Lieden zoals Bruins, zijn hem, ongetwijfeld met vriendenhulp, gesmeerd. Zij zijn bij verstek veroordeeld. Zij hebben zich weten te onttrekken aan de justitie, maar niet aan de blikken van hun slachtoffers en hun kring. Vlak over de grens van Groningen, waar zij hun misdaden begingen, kon een driespan worden gepakt. Ook zonder navraag bij de bevoegde instanties is het duidelijk dat deze meermalen attent zijn gemaakt op de verblijfplaats van
Er is enige deining gebracht onder de rustende en ongestrafte beulen. Terwijl Siert Bruins werd opgepakt te Beckerfeld in het Ruhrgebied, vlakbij Nederland dus, werd eindelijk Kurt Lischka, de bloedige Gestapochef van Lyon, eindelijk in staat van beschuldiging gesteld. Al die jaren had hij kalmpjes te Keulen zaken gedaan. Bruins, 'het beest van Appingedam', werd sinds 1971 'gezocht' als getuige tegen zijn medebandiet Neuhauser. Bruins was Bruns geworden en die ene letter zou hem onvindbaar hebben gemaakt! Hij veranderde overigens na enkele weken van voorarrest op bevel van een rechter in Hamm en op grond van een Hitlerbesluit uit 1943. Hij zou nu wel eens de Duitse nationaliteit kunnen hebben. En daarom niet uitgeleverd kunnen worden. Nog steeds niet. Alsof bij het verdrag van Potsdam niet alle naziwetten, de Führererlasse inbegrepen, nietig zouden zijn verklaard! Inderdaad wordt er bij de Westduitse rechtbanken deze dagen nog breedvoerig gedelibereerd over nazitermen in nazi-'wetten'. Meer dan ooit zelfs en met frisse moed; Nederlandse SS-ers zijn daar nooit eerder tot Duitsers uitgeroepen. Intussen is Bruins/Bruns zowaar vrijgelaten!