43ste jaargang, nr. 3, augustus 1999. Verschijnt 5 x per jaar
Een uitgave van het Nederlands Auschwitz Comité; postbus 74131,1070 BC Amsterdam
Auschwitz Bulletin Het N a t i o n a a l Kransenbeleid Na het lezen staat ik vol ongeloof naat het stapeltje papier op mijn buteau. Nationale Herdenking 2000 heet de nota. Een beleidsstuk en discussienota van het Nationaal Comité 4 en 5 mei. Het leest als een plattelandsklucht. De uitgangspunten van de 'opdracht' wotden uit de doeken gedaan, de huidige situatie wordt doot de werkgroep Kransenbeleid beschteven. Wie leggen er kransen, hoeveel en namens wie? In de inhoudsopgave wordt het voorstel voot een nieuwe situatie parmantig genoemd: 'van 60 naar 4 kransen'. In bijlage 3 is een overzicht te vinden van de indeling der otganisaties pet krans. De krans voor de 'Burgerslachtoffers Europa' blijkt namens 31 organisaties te zijn, van de Stichting Herdenking Februaristaking 1941 tot en met de Vereniging Bevrijdingskinderen. Tussendoor: Natzweiler, Auschwitz, Sachsenhausen, Vught o f joodse oorlogskinderen. Krans twee is voot 'Burgers Azië', van Japanse Vrouwenkampen tot Kinderen uit de Japanse bezettingen de Bersiap 19411949. Dan de krans 'Militairen'waat zon 22 otganisaties ondet vallen en de vietde krans is voor de jeugd. Ook de opschriften op de linten worden in de beleidsnota geregeld: "Voor alle burgers die zijn
omgekomen of vermoord, tijdens de Tweede Weteldootlog in Europa als gevolg van verzet, vervolging, door oorlogsgeweld en uitputting" zal op de krans 'Burgerslachtoffers Europa' komen te staan. De krans dus die mede namens het Nederlands Auschwitz Comité wotdt gelegd. "De voordelen", zo schrijft de weikgtoep Ktansenbeleid, "zijn duidelijk: In vergelijking met de oude situatie, betekent dit dat de eerste generatie ditect betrokkenen ruim 25 minuten eerder aan het défilé kan deelnemen: 15 minuten winst door bekorting van de kranslegging en 10 minuten door als eerste te statten in het défilé ". Het zal u inmiddels duidelijk zijn dat het gaat om de stroomlijning van de 4 mei-herdenking op de Dam te Amsterdam en dat het kennelijk allemaal bedoeld is om de eerste generatie "direct betrokkenen" van dienst te zijn. De wetkgroep heeft namelijk ontdekt "dat alle organisaties die tot heden een krans leggen te verdelen zijn onder drie algemene noemers" en aangezien wij Nederlanders zijn, stroomlijnen we niet alleen de kaattvetkoop bij de Nederlandse Spoorwegen, maar ook de kranslegging bij onze Nationale Herdenking. Immers, alles is kennelijk
onder drie noemers te vetdelen en dat is altijd makkelijker dan op de Dam stoelen neer te zetten voot de "eetste generatie ditect betrokkenen". Nederland gaat slecht om met het duistete vetleden. De afgelopen jaren is keer op keer duidelijk geworden hoe verstopt, verstoft en verwrongen het beeld van oorlog, bezetting, vervolging, verzet en collaboratie is. Maar als de kransen niet eens meer de namen van ons verleden mogen uitschreeuwen, hoe weten dan de volgende genetaties w a a t t o e dat fascisme, die rassenwaan, die minachting voot de ondetliggende heeft geleid? En wat doen we eigenlijk als de "eerste generatie direct betrokkenen" et niet meet is? Doen we het dan maat met één krans af, omdat alles uiteindelijk ook onder één noemer gebracht kan worden? Of gewoon geen krans meer en geen herdenking. Dat is natuutlijk sneller en een stuk makkelijkef. Bij de 'Herdenking 2000' kom ik met een eigen krans en op het lint schrijf ik de dichtregels van Leo Vroman: Kom vanavond met verhalen hoe de oorlog is verdwenen, en herhaal ze honderd malen: alle malen zal ik wenen. Hans Fels