48ste j a a r g a n g , nr. 1, april 2 0 0 4 . Verschijnt 4 x per jaar
Een uitgave van het Nederlands Auschwitz Comité; postbus 74131,1070 BC Amsterdam
Auschwitz Bulletin Vandaag Wat heb ik vandaag gedaan? Ik zal het u zeggen. Vandaag heb ik met Port-au-Prince, H a ï t i , gebeld en gesproken met een oude vriend van me die burgemeester van die stad is. Het is er nog erg onveilig en het stadhuis is gesloten. Vandaag kreeg hij een telefoontje van de Amerikaanse commandant van de troepen daar met het vriendelijke verzoek of hij telefonisch het gemeentepersoneel opdracht wil geven de lijken die overal verspreid door de stad liggen, te laten ophalen. "Liggen er veel? informeerde ik. "Ja, het zijn er veel". Vandaag heb ik ook met mijn vriend Eitan gebeld, in Israël. Vanmorgen om precies te zijn. We hadden elkaar lang niet gesproken. Ergens volgende maand vliegt hij naar Chicago en nij wil een paar dagen in Nederland net mij doorbrengen. "Maar dan )en ik in Frankrijk", zeg ik in mijn genda kijkend en stel hem voor ïaar la douce France te komen. Het 5 even stil aan de andere kant en an zegt-ie: "Ik voel me niet veilig ï Frankrijk". andaag heb ik nog een keer met itan gebeld, vanavond om precies zijn. Ik bel altijd als er weer een im is ontploft. Even informeren i een hart onder de riem steken.
"Nee, gelukkig niemand die we kennen". Vandaag heb ik ook naar de televisie gekeken: In Spanje ontploffen heel veel bommen, heel veel doden en de politici spelen een spelletje met de doden en gewonden. Vandaag ontplofte nog een bom, de zoveelste, de zoveelste doden in Irak. Heb ik ook gezien, op C N N . Vandaag werd er weer gejaagd op Karadzic, de hogepriester van de etnische zuiveringen. Hij was onvindbaar want de plaatselijke bevolking beschouwt hem als held, verstopt hem, koestert hem. Wat heb ik vandaag eigenlijk nog meer gedaan? Ik heb me geërgerd aan het feit d a t het historisch bewustzijn een spanwijdte van een paar jaar heeft bereikt. Alle journalisten hebben het over "de grootste massamoord uit de Spaanse geschiedenis" want Guernica met zestienhonderd doden is teveel verleden. Vandaag volgde ik op de radio een debat over de uitzetting van uitgepcocedeerden en las zowaar in een van de Amerikaanse kranten - voor
wie Nederland eigenlijk nauwelijks bestaat - een heel artikel over ons draconische vreemdelingenbeleid. Toch mooi dat we eens de voorpagina halen. Vandaag schreef ik ook dit stukje. U zult merken dat ik steeds vaker hetzelfde stukje schrijf. U zult wellicht begrijpen wat ik schrijf, het met me eens zijn. Wat hebt u er aan? En ik? Ik zal morgen wel weer het zelfde meemaken. Hans Fels