Danny Hermans en Rudy Van den Bergh: een uniek dubbelinterview

Twee prille 60-ers over hun ambities en ervaringen

In onze redactieraad zetelen twee gewaardeerde leden die -net als Nelectra- de respectabele leeftijd van 60 jaar bereikt hebben. Beide jonge heren nemen af en toe ook de pen ter hand om de meer technische artikels in ons vakblad vorm te geven. Maar wie zijn Danny Hermans en Rudy Van den Bergh nu echt? Maak kennis met deze technische redacteurs in dit unieke dubbelinterview.

Beide heren kunnen terugblikken op een rijk gevulde carrière (zie kaderstukken op volgende pagina), maar wij vroegen ons af wat zij zich het best zullen herinneren.

Danny Hermans moet niet lang nadenken: “Dat was zonder twijfel Technopolis. Ik was toen aan het werk bij studiebureau Technum en kreeg het project toegewezen. Ik was er verantwoordelijk voor de elektrische installaties, hoogspanning, laagspanning, verlichting èn zelfs de audiovisuele installatie in het auditorium, het opmaken van de lastenboeken, opvolging van de offertes, keuze van de aannemers en de werfopvolging.

Wanneer ik er nu op bezoek ga, dan denk ik met genoegen terug aan die periode. Aan de vele discussies met de bouwheer én aan de vele aanpassingen, waarbij onder meer de volledige verlichting in de ten toonstellingsruimte aangepast diende te worden omdat de architect zomaar de kleur en de vorm van het plafond gewijzigd had…”

Rudy Van den Bergh heeft niet zozeer één gebeurtenis waar hij met tevredenheid en trots op terugblikt, maar wel een periode in zijn leven: hij was 25 jaar vrijwilliger bij het Rode Kruis. “Ik werkte 10 jaar lang mee in het Universitaire ziekenhuis van Antwerpen als vrijwilliger op de ziekenwagendienst,” vertelt hij. “En dit voor 40 oude Belgische franken per nacht (n.v.d.r. voor de jongeren: dat is 1 euro). Ik reed er met de Klini, dat is het voertuig dat naast de MUG en de ambulance ingezet wordt om de patiënt met dokter te vervoeren naar het zieken huis na stabilisatie. Ik werkte er ten tijde van urgentiearts Beaucourt, vooral bekend voor zijn presentaties over de gevolgen van alcohol in het verkeer.

Lekker koken Wij kennen Danny en Rudy vooral van hun interessante teksten in ElektroVisie, maar hoe ziet hun leven er naast hun professionele bezigheden eruit?

Iedereen die Rudy kent weet dat hij graag kookt: “Van kindsbeen af sta ik al in de keuken. Eerst de gewone dagelijkse keuken, maar het was Mieke, mijn echtgenote, die mij aangezet heeft om er verder mee te gaan. Ik ben dan cursussen gaan volgen aan het

PIVA (n.v.d.r.: Provinciaal Instituut voor Voedingsbedrijven Antwerpen). Dat doe ik al 13 jaar lang: eerst hulpkok, dan kok en daarna specialisa tiecursussen (vegetarisch, gastronomisch…). Dat is pure ontspanning voor mij: de ideale manier om mijn hoofd leeg te maken. Ik studeerde ook nog voedingsleer en dieetleer.”

Ondertussen heeft Rudy van zijn lievelingshobby ook zijn bijberoep gemaakt: hij kookt voor 2 personen in een thuissituatie én voor hele grote groepen.

En wat eet hij dan zelf graag, vroegen wij ons af: “Als er lamscarré met look of gamba’s met look op het menu staan….,” glimlacht hij.

Naast deze drukke bezigheden heeft hij nog weinig tijd voor andere hobby’s. Vroeger fotografeerde hij ook graag, maar daar is nu minder tijd voor. Hij fotografeert wel nog zijn gerechten! En hij houdt van bridge en daarvoor heeft hij 2 jaar avondschool gevolgd.

Trappisten en wandelen Danny is een grote wandelliefhebber. Hij gaat zelf op zoek naar mooie wandelingen via GPS: “De afgelopen tijd heb ik een aantal mooie wandelingen gedaan in de Voerstreek en het Land van Herve.”

Het gaat -zo blijkt- over stevige wandelingen van om en bij de 20 kilometer. Daar horen een rugzak en een picknick bij: “Heerlijk zo’n picknick op een bankje met een prachtig uitzicht.”

Danny werkt ook heel graag in de tuin èn hij geniet van de betere biersoorten. “Ik drink inderdaad graag van een goeie trappist,” glimlacht hij. “Vooral Orval, want ik hou van de bittere smaak én het is niet al te sterk; je kan er een paar van drinken. Maar ik hou van veel lekkere bieren en koop ze overal. Onlangs was ik nog in café De Vrede te Westvleteren, zowat het bekendste trappistenbier ter wereld en daar heb ik alles wat ik mocht/kon meebrengen mee naar huis gesleept.” Pensioen in zicht? Als we Danny vragen naar zijn plannen bij zijn pensioen, dan kijkt hij ons verbaasd aan: “Daar ben ik echt nog niet mee bezig. Als ik gezond mag blijven, dan is 65 zeker geen einddatum. Ik heb een grote vrijheid op het werk en dat is een motivatie om nog wat te blijven werken.”

Ook Rudy is niet van plan om te stoppen. Hij zou in principe al volgend jaar met pensioen kunnen, maar heeft al aangekondigd om er zeker nog 2 jaar bij te doen: “Net als Danny ben ik vrij in mijn werk en dat geeft goesting om door te doen,” besluit hij op een positieve noot.

En zo is ook ElektroVisie verzekerd van nog heel wat jaren van hun inzicht en expertise.

Wie is Danny Hermans? Danny werd geboren op 16 februari 1960. Hij schrijft artikels voor ElektroVisie sinds 2010, als opvolger van zijn gewaardeerde collega Paul De Potter.

Hij studeerde af als industrieel ingenieur elektriciteit. Zijn eerste werkgever was PRB, de bommen- en granatenfabriek te Balen. Na een tussenstop als ploegleider in een meubelfabriek, trok hij naar Turnhout en Eindhoven om in de R & D afdeling van Philips Lighting de pilootproductie van hogedruk gasontladingslampen voor auto’s op te zetten. Hij was daar actief tot begin jaren ’90. Vervolgens werkte Danny als lesgever. Onder meer bij Groep T te Leuven, een hoge school die ondertussen onder de koepel van KU Leuven zit. “Ik gaf er les aan industrieel ingenieurs,” vertelt hij. “Eén van de vakken was het AREI, een ander ‘labo elektrische machines’.”

Tegelijkertijd was ‘meester Hermans’ ook aan het lesgeven in bedrijven. Monsanto en BASF behoorden onder meer tot de geluk kigen: “Mijn leerlingen waren heel enthousiast, omdat ik vanuit de praktijk veel voorbeelden kon geven.”

Danny werkte graag in het onderwijs, maar hij had te weinig anciën niteit opgebouwd toen de hogeschool in de universiteit geïntegreerd werd en dus moest hij noodgedwongen op zoek naar een andere job. Die vond hij snel als keurder. “Ik heb er maar één jaar gewerkt, maar de keuringen in de gevangenis van Merksplas en in de operatiekwartieren van ziekenhuizen, waren bijzondere ervaringen,” weet hij nog.

Bij het studiebureau Technum -zijn volgende werkgever- begeleidde hij het bijzondere Technopolis project alsook het VAC te Hasselt.

Vanaf 2000 ging hij aan de slag in de engineeringafdeling van EMGO (Europese Maatschappij voor Glazen Onderdelen, een joint-venture van de verlichtingstakken van Philips en Osram, gesloten door de opkomst van de led-verlichting), omwille van zijn interesse in PLCsturingen en computergestuurde video-inspectiesystemen.

Tot slot ging hij eind 2009 aan de slag bij het VEI, dat ondertussen in Volta geïntegreerd werd.

Wie is Rudy Van den Bergh? Rudy werd geboren op 29 december 1959. Hij schrijft artikels voor ElektroVisie sinds 2005 en daarnaast fungeert hij ook al 20 jaar als lesgever voor de infosessies van Nelectra.

Rudy studeerde af op 17-jarige leeftijd (A2 elektriciteit). Zijn eerste job kreeg hij bij wegenbouw Blondé en Van Steenbeeck als onderhoudselektricien. Na het faillissement van dit bedrijf kon hij aan de slag bij bouwbedrijf Cosimco voor 2 jaar. In 1990 startte hij bij AIB -dat later AIB Vinçotte werd- als keurder. Ondertussen werkt hij nu 7 jaar bij Electro-Test.

Rudy Van den Bergh is ondertussen al 30 jaar werkzaam in de sector van de controle-organismen. Een beroep dat hij -met zijn diploma A2 elektriciteit- normaal gezien niet kon uitoefenen. Toch heeft hij dit voor elkaar gekregen: “Ik heb mij het eerste jaar via zelfstudie vastgebeten in de wetgeving en heb mij het AREI eigen gemaakt,” graaft hij in zijn geheugen.

Voor de proef om toegelaten te worden bij AIB heeft hij ook psycho technische proeven ondergaan, waar hij heel sterk uit kwam. “Ik hou erg veel van dit soort dingen en scoor er doorgaans heel goed in,” verklaart hij. De combinatie van zijn goede psychotechnische proeven en de belofte om te blijven studeren, kon hij aan de slag als keurder bij AIB.

De mens achter….

Bart De Bruyne Managing Director Obo Bettermann België en Luxemburg

Op deze pagina willen wij bekende en niet-zo-bekende mensen uit de elektrosector een aantal minder evidente vragen stellen. Privé-vragen, die de mens achter de professional laten zien. Deze maand is het de beurt aan Bart De Bruyne.

Welke serie heeft de afgelopen tijd indruk op u gemaakt? Waarom? De reeks ‘The bridge’ (op Canvas) vond ik goed. Vooral ‘Saga’ (de detective) vond ik top!

Hoe brengt u graag uw vrije tijd door? Ik zit niet graag stil, dus heb ik diverse vrijetijdsbestedingen die ik probeer te combineren. Gepassioneerd door tweewielers staan zowel motorrijden als fietsen bovenaan mijn lijstje

Op welke verwezenlijking bent u trots? Het feit dat ik het energielandschap mee heb helpen veranderen naar aanleiding van de liberalisering van de energiemarkt. Ook de ‘change’ in de organisatie (Electrabel) die daar een belangrijk aandeel in had, heb ik helpen vormgeven.

Wat wilde u worden toen u klein was? Benzinepomphouder. Had wellicht te maken met het feit dat ik graag met mensen in contact kom.

Wat is uw levensmotto? “Kies en zie niet om”. Het verleden is wat het is. Daar kan je niets meer aan veranderen. Kijk vooral naar wat er nog voor je ligt.

Wanneer krijgt u uw beste ideeën? Dat kan op elk moment van de dag zijn. Ik gebruik regelmatig een app (Braintoss – een aanrader) om mijn ideeën aan mezelf door te geven.

Wat was de moeilijkste keuze/beslissing die u in uw carrière hebt moeten maken? Een keuze maken is eigenlijk niet moeilijk, want dat heb je zelf in de hand. De fases die voorafgaan aan een keuze, zijn wel bepalend en die zorgen wel voor enige (positieve) stress

En in het kader van 60 jaar Nelectra: waar wil u staan op uw 60 jaar? Ik leef in het nu en ben niet echt bezig met waar ik wil staan over 5 jaar. In ieder geval iets wat ik graag doe en waar ik energie uit haal. En dat kent geen (eind)datum…