Burgazada reunion meeting 2012 fb grup yazıları 4. kitap

2014 Aki Çalikis Claudia Karavolas Karam

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları

Engin Aktel

4. Kitap Ghevont Joe Tourian

Gökhan Kırmızıoğlu Jaymi Benbanaste e Maria Harisiadou Nilüfer Uzunoğlu Ömer Küley Raffi Yazarlarımız Jamgoçyan

Page 1 Niko Tsalikis 29/11/2014

Niko Tsalikis 29/11/2014

Bu dördüncü kitabımız da grup arkadaşlarımızın yazdığı çeşit çeşit yazılardan, şiirlerden, anılardan oluşmuştur.

Emeği geçen herkese çok teşekür ederiz ...

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 2

Contents

Aki Tsalikis................................................................................. 5 Yılın dört mevsiminden, adada yaşadağım ilkbahar, yaz ve sonbahardan bir demet anı 5 Yarım asırlık bir anı ................................................ 11 Çöplükte yangın ........................................................... 13 Olmayan istavritler .................................................... 14 Disco "Kuru Kafa" ....................................................... 16 Claudia Karavolas Karam ........................................................ 21 Balık yakalıyacağımız günün anısı ................. 21 Yüzme dersi .................................................................... 25 Engin Aktel .............................................................................. 28 Burgazada tarihi ......................................................... 28 Adı “TARÇIN"dı... ........................................................ 33 Ghevont Joe Tourian ............................................................... 35 Burgazda açlık zor şeydi 1. bölüm- Dimitro’nun tepsisi.................................................................................... 35 Burgazda açlık zor şeydi 2 bölüm - Adada sağlıklı beslenme .............................................................................. 40 Burgazada hastalık .................................................... 43 Burgaz karakolunda alışılmamış davacılar . 45

Yazarlarımız

Page 3

Gokhan Kırmızıoglou ............................................................... 49 Beğeninize ....................................................................... 49 Ayrı Yakışırdı Ağlamak ........................................... 51 Jaymi Benbanaste ................................................................... 52 Uzaydan rapor .............................................................. 52 Ben yine çocuk oldum .............................................. 55 Sevgili Burgaz, .............................................................. 57 Maria Harisiadou .................................................................... 66 Vapur iskelemizde yaşananlardan küçük bir demet... .............................................................................. 66 Nilüfer Uzunuoğlu ................................................................... 69 Evlerini bırakıp anılarıyla yola çıktılar… ... 69 Ömer Küley ............................................................................. 72 Dün akşam ortak bir dostumuza rastladım .. 72 Raffi Jamgoçyan ...................................................................... 77 Kalpazankaya Mağaraları' na baskın .............. 77

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 4

Aki Tsalikis

Yılın dört mevsiminden, adada yaşadağım ilkbahar, yaz ve sonbahardan bir demet anı

By Akis Tsalikis on Sunday, 3 April 2011

Bizim aile 23 Nisandan evvel adaya giderdi. Bu tarihi hatirlamamin sebebi 23 nisanda Rum okulunu ziyaret ederdim, ordan butun talebeler ve ogretmenlerle Turk okuluna giderdik (eski ahsap bina), ordanda hep beraber Ataturkun bustune giderdik. Celenk koyulur, istiklal marsindan sonra siirler okunur ve serbest birakilirdik.

Adada baharin gelisi mimozalardan baslardi. butun ada bir evin salonunda imisin gibi kokardi. Pesinden guller koncalarini acar, mimoza kokusu kaybolana kadar gul kokusu adayi sarardi. Ondan sonra badem, erik ve dut agaclari cicek acar adanin guzelligine guzellik katarlardi. 1 Mayistan sonra pagurya zamani baslardi. Denizlerimizin bereketli zamaninda en iyi paguryalar kalpazankaya kayasindan copluge kadar, Heybelide Stravovoliden Mihalakos koyuna kadar ve Buyuk adada Yoruk Ali plazindan Sedef adasinin kosesine kadar cikardi. Aksam 21de hareket ederdik sabah 6da donerdik dort arkadas Akis Tsalikis

Page 5

paylasir, evimize giderdik. Bizim gibi baskalari da sandalari ile paguryaya cikarlardi.

Nisanin 15 ile Mayisin ilk haftalari arasinda Paskalya (kirmizi yumurta) bayrami vardi. Tum ada vatandaslari bayramlasirdik, hatta bir sene, orfi idare zamani, ayin sirasinda gece 12 de Ay Yianni klisesinin disinda gencler patlayici atmaya baslamistik. Inzibatlar geldi ve durmamizi soylediler. O zamanlar Orhan abinin babasi muhtardi ve kilisenin karsisinda otururdu, cikti evinden inzibatlari azarlayip bize “Devam cocuklar” dedi. Bugune kadar sesini hala duyuyor gibiyim.

Mayis sonlarinda bademler yenecek vaziyete gelirdi.

Baslardik dolasmaya, Papa Kosta’ nin baginda (manastirda) en iyi badem agaclari vardi. Iyi dut agaci Indos yokusuna cikarken, sag kosede balikci Fotinin bos arsasinin hemen yanindaki evin arka kapisindan girerkendi. Erik agaclari butun adada vardi. Butun bu agaclarin ziyaretinden sora artik ufak ufak yaz baslardi.

Babam sandalcilarla konusur, sandalimizin hazirlanip samandraya baglanmasini ayarlardi.

Okular kapanir ada dolar tum cete tamamlanirdi. Her sene, ozellikle 1964 ten sonra, cetenin sayisi bir yandan azalir bir yandanda yeni arkadaslar katilirdi.

Yaz baslardi, yaz aylarinda ASSK kurulmadan once molozun sag tarafindaki kumlukta kum kayasi yakalardik. Seyrek olsa bile kayaliklarin arasinda buyuk kayalar yakaladigimizda olurdu.

Sinema acilir hepimiz alem icin sinemaya giderdik. Bir iki kere tiyatroda gelirdi, bas rolde daima Tevfik Bilge.

Denize girmek icin karpuz kabugunun denize dusmesini beklerdik, cunku annelerimiz karpuz suya dusmezse su Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 6

daha soguk olur derlerdi. Bizde karpuzu beklerken butun adanin ormanina yayilir, tekman diye bir oyun oynardik.

Assk kuruldugunda hepimiz orada toplandik. Ibraim Sulu hocamiz ile antremanimiz bittikten sonra Golyonun tramplen antremanlarini seyrederdik. Biraz buyudukten sonra yelkene basladik. Buyuklerimizden sonra, Culi Kifidis ile ben ufak siniflarda devam ediyorduk.

Musabakalara, Heybeli harp okulundanda tekneler gelir ve baya kalabalik olurduk.

Ag atardik, sonrada baliga giderdik, caparide istavrit ve kolyoz, yemlide kirlangic ve, canli cali karides yemi ile mercan yakalardik, yaz sonundada izmarit.

Sandalimiz 5 metre, 4HP stuart makinaliidi. Butun cete toplanir kizli erkekli Sivrinin iyi zamanlarinda piknige giderdik. Menumuz icin Sivrinin sol tarafindan iyi midyelerden toplar ates yakardik ve sac tenekenin uzerinde pisirirdik. Sonra getirdigimiz limon, tuz, biber ve ekmek esliginde yerdik. Yemekten sonra adayi dolasirdik.

Adada bir kilise kalintisi birde kuyu vardi, hic bir zaman suyun tadina bakmadik. Incir agaclarida vardi. Adada yasiyan canlilar ise: cok iri ada tavsanlari ve ayni boyda farelerdi.

Temmuz bittiginde bizim icin canlar calmaya baslardi, okul zamani yaklasiyordu. Yazin son ayi derlerdi. Bizim aile icin son ay degildi, biz Cumhuriyet bayramindan sonra ilk Pazar inerdik adadan. Tabiki benim asil uzuntum okularin acilmasi idi.

Neyse, 6 Agustosta adada buyuk panayir olurdu. Hristos tepesindeki kilisenin uzum gunu idi. Bu tarihte uzum kilisede okunduktan sonra, baglarda ve bahcelerde Akis Tsalikis

Page 7

uzumlerin toplanma zamani geldi demekti. Ada sakinlerinden buyuk bir kisim, din, irk ayirimi yapmadan tepeye cikardi. Annelerimiz, bir cam agacinin altina masa ortusunu koyar ve uzerine evden hazirlanmis olan yiyecekleri koyarlardi. Kilisenin ayinindan sonra herkes oturup yer, icer ve zangoc Todorinin sirtinda tasidigi Laterna ile eglenirdi. Ben hatirladigim kadar, elime bir dilim ekmek, kizarmis kofte ve haslanmis yumurta alarak buyuklerimizin macini seyreder, siramizin gelmesini beklerdim.

Futbol maclari da yapardik. Adada uc iyi takim vardi, Kartal spor kalecisi abim Dimo o gittikten sonra Ben. Tayfun spor kalecisi Kazim Bicer, Olimpiyat spor kalecisi Andrea Tolaros. Cok guzel maclarimiz olurdu ve baya seyirci toplardik.

15 ve 25 Agustos arasinda ilk gocler leyleklerle baslardi.

Leylekler adanin uzerinde toplanir ve oradan guneye dogru goce baslarlardi.

Cizmelerimizi ve yagmurluklarimizi dolaplardan cikarir, sonbahar hazirliklarina baslardik.

Incir zamani da gectikten sonra 30 Agustos zafer bayrami gelirdi. ASSK kurulmadan once eglence BDKde tertiplenirdi. Tabiki bizi iceri almazlardi ama ben her zaman bir yolunu bulup girerdim. Sahane eglenceler olurdu. ASSK da 1964ten sonra eglence tertiplemeye basladi. Bundan sonra yavas yavas gocler baslardi, her gun ada bosalirdi.

Eylul ayi ile sonbahar gelirdi, lodoslar, yagmurlar, adanin kokusu degisirdi. Ayagimizda tokyodan, cizmelere gecilirdi, Eylul sonlarina dogru da lufere gitmeye baslardik. Hergun Istanbula, okula gidip gelirdik, buyuk Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yaz覺lar覺 (4. Kitap)

Page 8

lodos oldugu zamanda vapur gelmezdi ve o gun bizim icin bayram sayilirdi.

Ayvalar da toplandiktan sonra ufak ufak ormanda dolasip mantar toplamaya baslardik. Her yer koca yemislerden (Kumara) kirmizilasirdi, bambaska bir guzellik.

Eylulden sonra, ve Ekimin ilk haftasi gecer gecmez kus gecisi baslardi, Iskete,Saka ,Florya. Buyuklerimizden, babamin arkadaslarindan bay Izmiridis bunlarin kompetani idi. Ozel olarak hazirladigi okseleri agaca koyar, agacin altina’da altanda kafesleri saklardi. Bizleri kuytu bir yere gonderirdi ve beklemeye baslardik. Adam nerden anliyordu ise, aniden saklanin geliyorlar derdi.

Kafesteki kuslar otmeye baslar ucan kuslarda agaca iner ve okselere yapisirdi. Bay Izmiridis iyi cinsleri ayirip ozel bir kafese koyardi, disileride salardi. Biz oglene dogru eve, yemege giderdik, bay Izmiridis de yemek, yemek icin babami nobette birakirdi. Herkes gittikten sonra babam kafesin kapisini acip kuslari salardi. Aksam Sabrinin kahvesine gelip babami ararlardi, babamda ben acmadim canim, kuslar acmistir derdi, gulup gecerlerdi. Haydi pame pis Andreada bir raki ismarliyayim sizlere derdi (pis Andrea, sucu Aliosmanin yerinde kucuk, ucuz bir lokanta idi).

Eylul ve Ekim ayinda yakamozlu gecelerde palamut volisine cikilirdi. 4 tekne cikardi Sabrinin Orsasi, Vural kardesler, Nazim reis ve Kolombo Kazim. Ben Vural kardeslerle giderdim.

Ayni aylarda (Eylul ve Ekim), Hristos tepesinden kalpazan kayaya kadar, bilen bir kisi ile marti yumurtasi toplamaya giderdik. Her taraf yumurta dolu idi ama biz donlenmis olmiyanlari tanir onlari alirdik.

Akis Tsalikis

Page 9

Sonra kis baslardi, benim akranlarim dan Miculi, Vural kardeslerden Erdogan, Andon kalfa, rahmetli Ali (yarma Ali), Dimadisin oglu Dimitro fiseklerini culluk avi icin doldurmaya baslarlardi.

Ekimin son haftasi, maalesef, annemin son hazirliklari biter cantalar hazirlanir ve vapur saatini beklerdik.

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yaz覺lar覺 (4. Kitap)

Page 10

Yarım asırlık bir anı

By Akis Tsalikis on Sunday, 10 April 2011

BDK Yakimin plazini aldiginda kapisinin hemen yaninda 3 adet salincak koymuslardi, zemin deniz kumu idi.

30 Agustostan sonara serbest giriyorduk, tabi on kapidan degil. Yakimin kismi cekek yeri olarak kulanilirdi. 15 Eylulden sonar dolardi bizde sandallarin uzerinde kovalamaca veya saklambac oynardik. Sandalar cekilene kadar salincaklarda sallanip en yuksek noktaya vardigimizda atlardik, cok tehlikeli bir oyundu.

Bir gun arkadaslardan biri salincak en ust noktaya geldiginde atladi ama kaydi, kolu omuzundan arkaya dogru dondu, “ah kolum arkada kaldi” dedi. Ben saka yapiyor zanettim ve tutugum gibi one cevirdim. One cevirdigimde bilegin ust kismininda sallandigini farkettim ve hemen eczaneye kostuk. Eczaci “cabuk kasap Andona gidin” dedil. Kasap Andonun dukani carsida gazetecinin yaninda idi, evide rahmetli Yurukulumun kaptani Huseyinin evi idi.

O zamanlar adada bu islerin kompetani o idi. Evine gittik bakti, bir sey degil dedi, bi legen icine su, sargi bezi ve alci koydu basladi bilegini oksamaya. Biraz oksadiktan sonra tamamdir dedi ve sarmaya basladi. Bir taraftanda nasil oldugunu sordu. Ben anlatirken, kolunun omuzdan Akis Tsalikis

Page 11

arkaya dogru dondugunu soyledim. O an kasap Andonun gozleri tuhafima gitti, fal tasi gibi acilmisti. Peki nasil geldi on tarafa diye sordu, bende cektim geldi dedim.

Adam hacini yapti ve “oglum bir daha boyle seyler yapma” dedi. Tabi ben ne yapti isem bilmeden yapmistim.

45 gun sonar alciyi cikardilar ve ne bir iz ne bir carpiklik kalmisti arkadasimin elinde. Bugunlerdede ameliatlar, civiler, lamalar, fizik tedavileri, basari oranida 100% degil.

Bu hikayede bahsettigim ARKADASIM KAPTAN SOFODUR. Sofoyu grubumuzda gormuyorum, bu hikayemi okuyanlar arasinda Sofoyu goren olursa ona bu hikayeyi hatirlatsin ve benimde cok cok selamimi iletsin.

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 12

Çöplükte yangın

By Akis Tsalikis on Wednesday, 13 April 2011

Gine yaz gunlerinden bir Cumartesi veya Pazar ogleni, yani babalarimizin evde oldugu gunler, Itfayeler cikti, coplukte yangin var dediler. Her zaman oldugu gibi hepimiz eski Bedfortlarin arkasindan kosar, gerektigi yerde iterdik yangin yerine varsinlar diye.

Bizim gruptan Lambo Tarinas (Jenevin Kocasi) ve ben itfayenin pesine takildik ve dogru copluge. Az bir zaman gectikten sonra arkamizdan bir sert ses Lambo diye bagirdi. Lambo kafayi cevirdi ve “yandim anam” diyerek tazi gibi firladi gitti.

Lambonun babasi idi rahmetli bay Irakli.

O gun Lamboyu gormedik. Ablasini gordugumde Lambo nerde diye sordum. Sorma Aki dedi, annem baliklari kizarti masayi kurdu buzdolabini actiginda rakini bitigini gordu ve Lamboya haydi oglum firla bir raki al da gel dedi (Lambonun evi cingene mahalesinin son evi idi, cimacinin evi). Lambo firinin ilerisinden, Nesinin evinden itfayenin dondugunu gorunce her seyi unutup arkasindan kosmaya basladi gerisi malum, daha detayli anlatmaya hacet yok.

Akis Tsalikis

Page 13

Olmayan istavritler

By Akis Tsalikis on Wednesday, 10 May 2011

Argirle ben her Cumartesi aksama dogru Indostan (kondosun magarasindan) baslayip kumbarosun yakinlarina kadar aglarimizi birakirdik.

Pazar sabahi da saat 5e dogru Sabrinin kavesinde herkes cayini icer, sandalina biner ve baliga giderdi.

Biz aglari toplayip temizlerdik, iki tavalik cesit garanti vardi, sonrada kirlangica giderdik.

O sene yem icin istavrit yoktu ama aglardan daima 5-6 adet istavrit cikardi.

Bir gun bir baktim uzaktan musiu Garbis, matbaaci Koco ile bize dogru geliyorlar. Argire tak istavrileri capariye sal denize dedim, epey yaklastiklarinda haydi simdi cek dedim. Argir basladi cekmeye, bunlar yan gozle bakiyorlardi, Argir cekti capariyi bunlar istavritleri gorunce hemen saldilar caparilerini. 20-25 dakika sagladiktan sonra, gelin dedik geldiler istavritleri verdik haydi sizde keyfinizi yapin dedik. Peki siz nasil yakaladiniz sorduklarinda aglarla dedik.

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yaz覺lar覺 (4. Kitap)

Page 14

Musiu Garbis, "Ulan pezevenk yarim saat neden bizi uyrastirdiniz simdide bize veriyorsunuz istavritleri" diye sordu. Abi biz sizi seyrettikce keyfimizi yaptik dedik ve uzaklastik. Fark edebildigimiz kadar arkamizdan soyleniyorlardi.

Bu olaydan sonra, Musiu Garbis Arapoglunun alt katinda sezlonkta oturup bulmaca cozerken, her gectigimde kafasini saglardi.

Akis Tsalikis

Page 15

Disco "Kuru Kafa"

By Akis Tsalikis on Wednesday, 12 June 2011

Yil 1971-1972, Bir gun isten donerken, adaya vardigimda iskelede butun arkadaslarin beni beklidigini gordum. Oh bir bok var gine diye dusundum .

Hepsi tek agizdan Aki bir dusuncemiz var dediler, hayirlisi ile bir diskotet acacaz. Nerde acacaz dedigimde, grubumuzda bulunan Medeni beyin oglu Rahmetli Mehmet atildi, bizim kayikhanede dedi. Oglum git ilk basta bizi karistirmadan babanla anlas dedim. Babama soyledim ve ne isterseniz yapin dedi. Ben pek inanmadim cunku Mehmetin babasi cok sert gorunumlu bir adamdi.

Sonradan anladik ki aslinda cok yumusak ve iyi kalpli bir kisi idi (gorunuse aldanmamak lazim).

Kollari sivadik, ve al anahtarlari gidip bir gorelim dedik.

Anahtarlar bende dedi ve gidip actik. Perisan bir vaziyette idi, yerler toprakti, hepimizi bir karamsarlik sardi.

Arkamizdan bir ses “ben yarin aksama kadar burasini cimento yaparim” dedi. Mehmetin babasi idi. Gunlerden Sali idi ve biz onbes gun icinde discoyu acmaya karar verdik. Ben Mehmetin babasina, mumkunse cimentonun

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 16

icine renk katarsaniz boyamaya ihtiyac olmaz dedim. Bize yan yan bir bakti ama istedigimizi yapti.

Aksamlari yemekten sonar Ay Yianni kilisesinin onunde toplanir, sabahlara kadar oturup sohbet eder, diskotek icin planlarimizi yapardik.

Ilk basta otulacak yerleri ayarlamaliydik. Ormana cikip ne kadar kalin odun ve agac kokleri bulduysak, bakaldan aldigimiz bir arabaya yukleyip Mehmetin bahcesine tasidik. Kesilecek kisimlarini kestik, vernikledik ve hazir vaziyete getirdik. Belgi bugune kadar birkac numune bulunabilir oralarda.

Ikinci is elektrik tesisati idi, onuda isim oldugu icin ben ustlendim. Bahce girisinin yaninda bir kara kutu vardi, ordan bir hat cektim. Sonra sira lambalara geldi, eski camdan olan su siselerini kullanmayi dusundum. O siselerin diplerini cikarmak icin benim bir yontemim vardi. O yontemle siseleri hazirladik ve iclerine renkli lambalar koyarak astik. Butun bu tesisati bir kabloya baglayip disk cokeyin yanina kadar cektik ve bir dugmeye bagladik. Boylece eglence sirasinda isiklari sondurup acarak hava yaratirdi. Disk cokeyin bolumunu de eski aglarla susledik ve sira geldi esas dekora‌ 2 kuru kafa nasil buluruz diye sordum takima. Kosta (palet) ve Yani (mezarci ) “sen merak etme biz halederizâ€? dediler. Oteki gun, Karakoydeki is yerimde Yani ile Kosta gozuktuler ve ne oldu diye sordugumda elleri ile okey isaretini yaptilar. Ne demek istediklerini ilk basta anlamadim ama cantayi actiklarinda, ben dahil, dukani Akis Tsalikis

Page 17

terk ettik. Nasil becerdiniz diye sordugumda, “Sisli mezarligina gittik, terkedilmis kisma vardigimizda bizi bir papaz farketti, ve birsey mi istiyorsunuz diye sordugunda, olulerimize bir dua okumanizi istiyoruz dedik. Papaz, soyleyin isimleri okuyayim dedi, ne yapacagimizi bilmedigimizden butun grubun isimlerini soyledik oda okudu. Kuvetli bir bahsisten sonar uzaklasti, bizde indik mahsene sectik iki tane, koyduk cantaya ve mezarliktan ayrildik”. O aksam bindik vapura ve adaya ciktik. Ilk isimiz dogru diskotegin onunde, denize girip kurukafalari yikamak oldu. Ikisini de piril piril yikarken baktik ki bir tanenisi suyun uzerinde duruyor digeri batiyordu. Birbirimize hayretle bakarken, aramizdan bir sivri zeka “bu yuzmesini bilmiyordu” dedi ve olduk gulmekten.

Neyse, hazirliklar devam ediyordu. Her tarafi bir guzel yikadik, orumcekleri topladik, tas duvarlari vernikledik.

Bar kismini demir kapinin onune yaptik, girisimiz bahce kapisindan olacakti cunku polis izinsiz kimsenin evine giremez diye dusunduk. Tabiki bizim unutugumuz teferuat, o zamanlar siki yonetim oldugu idi.

Hazirliklarimizi gorenler once sasiriyor sonra tebrik ediyordu. Son olarak ta guzel bir kutuge kuru kafalari koyduk, iclerine mum yaktik ve is dagitimini yaptik.

Garsonlar, barman, disk cokey, giris controlu vs.

Onumuzdeki Cumatresi icin hersey hazirdi ve reklamini yapmaya basladik.

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 18

Cumartesi actik, sasilacak bi kalabalik, ne oturacak yer kaldi ne bardak kaldi, ayakta bile durulacak yer yoktu.

Tek bos yer kuru kafalarin etrafi idi.

Muthis bir eglence oldu, biz bile inanamiyorduk.

Basarimiz 2-3- saat surdu. Sonar 2 polis ve bir izibat geldi, ne oluyor burda diye sordular, “evimizde arkadasimizin yas gununu kutluyoruz” dedik. Izibat one gecti “Kadikoy siki yonetime ihbar var” dedi ve beni ve Antonyoyu karakola aldilar. Biz karakolda iken eglence devan ediyordu. Diger arkadaslarimiz merak icinde idiler.

Mehmetin babasi yukardan seyrediyordu ve galiba kadikoydeki siki yonetime o telefon edip isi haletti. Yalniz ihbar var diye ifadelerimiz alindi ve saldilar bizi. “Bugun son, yarin olmiyacak” dediler, bizde harfiyen uyduk. Bize bu kadar iyilik yapan adamin basini belaya sokamazdik.

Eglence sabaha kadar devam etti, icki satisi durdugunda artan ickileri biz ictik. Sabah uyandigimizda, ben diskotegin ust tarafinda yatiyordum. Fokionu Ablasi deniz kiyisindan topladi, mezarci Yani ve tavuk si.en Nikoyu kuru kafalarin kutugunde sarili buldular. Geri kalanlar icerde yattilar. Odeyen odedi odemiyenin cani sag olsun dedik.

Guzel bir macera idi. Bakal Necmiden almis oldugumuz ickileri taksitle odedik. Bizi yolda gorenler, devam etmemiz icin yalvariyorlardi. Bazilari yas gunu partisi icin, bazilari eglence tertiplemek icin istiyorlardi. Biz deniz tarafindaki kapiya bir masa koyup pispirik oynamaya basladik. Ordan gecen iki yasli kadin, “bir iki masa daha koyun bizde gelip oyniyalim” dediler.

Akis Tsalikis

Page 19

Kuru kafalarinda isi bitmisti artik, hep beraber bir karar verdik ve Mehmet ile Mihal tepedeki Hristos mezarligina gidip kuru kafalari gomduler.

Tabiki bizi ihbar eden kisiyi mutlaka bulmak istiyordum ve buldum. Onun olduguna uzuldum ama Burgazcada denildigi gibi “Perasmena Ksehasmena” cani sag olsun …

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 20

Claudia Karavolas Karam Balık yakalıyacağımız günün anısı

By Claudia Karavolas Karam on Saturday, 12 February 2011

Sicak bir gun.

Babam, annem, Omamam ile Kalpazana gelmisiz.

Hafta arasi pek kimseler yok.

Babam kardesimle beni kayalara oturtuyor.

Bugun oltayla balik tutacagiz. Buyuk heycan. Babam hep snorkel ile yuzer, dalar, deniz tufegi ile ya karagoz, vurur,ya da bize uzun uzun baligin nasil bu kayanin arkasina soyle boyle gitmis de, babam arkasindan yuzmust de, iste tufeginin tetigini cekince, o namussuz balik nasil gitmis o yosunlarin arkasindan "zip" diye kayboluvermis...Iste..bizede balik tutmak istiyoruz.Balik tutmak adeta bir buyuk marifet , nerdeyse kahramanlik sevyesine yukseltilmis bir olduguna ikna olmussuz.

Babamizin cocuklari sifatini kazanmak icin, biz de balik tutabilmeliyiz. Firsat bu ! Ancak tufekle denizde degil.

Sahilde olta ile tutmamiz lazim. Tabi.

Kayalar sicak, gunes kuvvetli....yerlesiyoruz yerimize.

-Papi, oltaya baliklari tutmak icin ne koyacagiz ?

-Iste bak, denizden size midye getirdim.

-Ama bunlari nasil acacagiz..?

-Tas da getirdim, tasla kirip acacaksiniz.

-Ama bu zor!

Claudia Karavolas Karam

Page 21

-Size kolay oldugunu kim soyledi?

-Papi ! Vurunca kayiyolar !

-Evladim, sunu bir elle tut, obur elinle tasla kiriver. Bak soyle...

Tak, tak, tak..midye kiriliyor.

-Ay cok sumuklu duruyor!

-Sumuk degil o, su..bak ne guzel midye.

-Hepsini mi koyacagiz?

-Yok canim..bir parcasini. Bak kabugunu tut, soyle kesiver, ha, iste oyle.

Kirt, kirt, kirt midyeler kesiliyor.

-Papi ! Bu koku hic guzel degil. Baliklar bunu yemez -Yok kizim yer yer, merak etme.

Bu arada kardesim, belki 3-4 yasinda hic konusmadan , guzel guzel midye parcalarini oltaya takiyor, oltayi bir guzel suya indiriyor guzelcene oylaniyor.

Ben 9-10 yasindayim. Midyeleri burnumu kiristira kiristira halkacigima yerlestiriyorum. Ellerimi ikide bir yikiyor, ve kokluyorum. Bana gore hic degil bu merasim...

Ustelik..bir tane balik yakalamiyorum. Gunes gitgide gokte yukseliyor. Kardesimin kovasinda suda bir suru mide var.. Sabirla midye kirip parcalama fasli devam ediyor.

Babam bu arada bizi birakmis, denize snorkel ve paletleri ile dalmis gitmis. Sahilde annem Omamam ile sohbetteler.

- Mama ! Bir yardim edebilirmisin ?

-Aaa kizim bu isten anlamam ben.

-Omama, ya sen ?

-Schatzilein, benim boyle seylere sabrim yok.

-Peki, balik tutamiyorum.

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yaz覺lar覺 (4. Kitap)

Page 22

-Christian, bak ne guzel tutuyor...

-Bir tane tuttu ancak !

-Sabir ister cocugum, sabir.

Aslinda Christianin tutugu balik oltayi yutuktan sonra bir yukari cekiliyor, bir batiriyor..guzel eglence. Zavalli mahlukl oltadan ben cikarmak istedigimde, inadi basiyor...

-Yok, bu BENIM BALIGIM ! diye inliyor.

-Ne le tiranize pas !( Ona iskence yapma !) Annem bagriyor.

-Ben tiranize etmiyorum, asil baliklari o tiranize ediyor...!!

-Uslu uslu balik tutun bakayim ! (Annem) Boylece bir kac saat, sicak guneste, balik yakalama iskencesi yasiyorum.

Midyayi kir, taslarin ustunde kabugu ile kesmeye ugras, hayvani kepaze et, oltaya koy, denize at..bekle, bekle yukari cek..ha yok olmus gine. Iyi peki kirmizi top suyun altina hic gitmemis. Bu baliklar nasil kacirmislar yemi?

-Mama ! Yetermi artik ? Balik tutamiyoruz...

-Guzel guzel devam edin bakalim, Papi birazdan sudan cikacak, o zaman siz de yuzmeye gidersiniz.

Hayde gine devam. Gunes hakikatten cok sicak. Kardesim halen ayni baligi suda surukluyor.

-Gel cikarayim diyoru halkadan.

-Yoook !

-Peki, peki !

-Cocugu bagirtma Claudia ! Rahat birak...

Midye kirmaya devam. Kayalar simdi fena kokmaya basladi. Martilar da ustumuzde habire yaklasip uzaklsiyorlar.

Claudia Karavolas Karam

Page 23

Bu balik avlamanin zevki kacti.

Ufuga bakiyorum..snorkelin ucunu goremiyorum..Babam bizi bu kayalara birakmis. Balik tutmaya mahkumuz, ve baliklar gelmiyor. Gunes tepede, bayildim, bayilacagim...

Nihayet, ah ! Ne bu, oltami suda bir seyler cekiyor.

Kirmizi top bati, cikti, batti gine !!

-Mama ! Galiba bir balik var !

-Bravo, Cok guzel.

-Mama gel, gel..Disari cekelim, halkayi agizindan almaliyiz.

-Simdi gelemem. (Annem yuz ustu havlunun ustunde uzanmis- dopyesinin ustu acik..hic kalkarmi !

-Omama ! Komm Bitte !! ( Anneanne lutfen gel !)

-Mein Guter engel, ich kann Dir nicht helfen ! ( Melegim, sana yardim edemem) Neyse baligi guc bela kayalara cikarttim. pek cirkin bir sey. Koca kafali, garip agizli, kanatli bir sey...

Sahilde babam gorundu...geliyor !

-Papi, Papi ! Bak bak !! Balik yakaladim !

-A ne guzel ! Bakayim , ne baligi ?

Sessizlik.

-Ne oldu Papi? Guzel balik degil, ama balik...

-Evek sekerim balik. Ama bu yenmez.

-Neden?

-Bu balik Horospina !

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yaz覺lar覺 (4. Kitap)

Page 24

Y端zme dersi

By Claudia Karavolas Karam on Thursday, 24 March 2011

Kucukum.. elimden tutuyorlar.. onumde kocaman bir ucurum.

Yavas yavas sandaletlerim ayagimda, iclerine tasciklarin girmemesi icin dikkat ediyorum.

Yokusta ayagimdan cikacaklar diye korkuyorum.

Aglasam da para etmez. Uzun bir yuruyusten sonra buraya vardik. Bir ara beni sirtina Onkel Izak aldi, daha sonra Onkel Memi beni tasidi. Arada bir Tante Bellanin elini tutarak yurudum.Simdi vardik galiba. Masalar, sandalyeler, bir ucurum, bir koy, koca bir kaya, deniz...

Sirayla herkes gazinoya yerlesmis. Chez longuelarini secmis. Cantalarindan havlulari acmis sermis. Mayolarini giyimis, simdi sahile iniyorduk. Taslar da pek buyuk, sandaletlerimi cikardilar.

Beni suya dogru goturuyorlar. Kucuk bir mayocugum var.

Basmadan bir bikinicik. Anneannem, Omamam, yapmis.

Su bana soguk geliyor,usuyorum. Taslarda da ayaklarim aciyor.... Babam havaya kaldiriyor beni. Omuzuna tutunuyorum, vucudu sicacik, usumuyorum simdi.

Yukardan suya bakiyorum, Parliyor. Taslari goruyorum, birer birer tane tane. Su babamin beline gelmis, benim ayaklarima deyiyor.. gine biraz soguk ama alismaya basliyorum. Daha derine yuruyor babam...uuu.. su dizlerimi asmis.. popoma geliyor.. babama daha siki sariliyorum, ve birden.. ah ah.. boynuma kadar sudayim...

Claudia Karavolas Karam

Page 25

Babamin

omuzuna

maymuncuk

gibi

sariliyorum

- Dur kizim, beni bogma, omuzumu tut , diyor babam.

Birden yuzmeye basliyor, ve ben de bacaklarimi salliyorum. Kurbaga yavrusu gibi. Ama bir elle sirtini tutuyorum babamin. Nefes nefeseyim, cunku babam sahilden uzaklasiyor, ben de onunla. Kollarimi ayaklarimi cirpa cirpa...

- Hadi yuz bakalim, diyor babam.

Birden daliyor.. Elim sirtindayken birden denizin soguk maviliginde, bir sivi boslukta cirpiniyor...

Bir ciglik! Kalpazanin kayalari cinliyor! Batacagim korkusuyla kosma hareketleri yapiyorum suyun icinde.

Ellerim, kollarim kanat gibi yukari asagi... Babam su ustune cikitor, hemen sariliyorum.

-Korktum Papi! diyorum. Korkma diyor. Gel yuzunu suya koy. Nefesini tut, ve asaya bak. Baliklari goruyormusun ?

Bak kendini rahatlat.. en iyisi, pipin var mi ? Evet. Hemen pipi yap. Yapiyorum. Birden batmak korkusu gidiyor.

Bir elim babamin omuzunda, oburu ile yuzme harekeleri.. aaa.. aaa.. yuzuyorum ...

Suda cok kaldik. Cikinca dislerim zangir zangir birbirlerine carpiyor. Sirtima bir havlu sariliyor. Hayde o indigimiz yokustan yukari cikiyoruz. Sandaletlerime taslar kaciyor, ay ay.. toz giriyor, ayaklarim kirmizimsi bir renk aliyor. Anneanemin yanina goturuyor babam.

Omama beni iyicene kuruluyor. Ayaklarimi bir badak su dokerek yikiyor.

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yaz覺lar覺 (4. Kitap)

Page 26

- Kulagima su kacmis diyorum.

- Al bu yassi tasi, bak basini yana koy, bir tas ile vuracagim yassi tasi ve goreceksin sular cikacak.

Tak, tak, tak.. birden yassi tas islaniyor.. sullar cikiyor.

Kuru bir bluz ve short giydiriyor Omama. Sandalyeye oturtup soguk koftecikler, ve kitir kitir ucgen borekcikler veriyor bana yemek icin.

-O ne ? diyorum -Ciroz salatasi diyor Omama.

-Ben de isterim, diyorum -Peki, az bir sey diyor Omama, Bu cocuklar icin degil.

-Ama cok guzel...

-Hadi bukadar diyori.

Babam bana birasinda biraz veriyor. Niyetleri beni uykuya yatirip keyf yapmak.

Yemekten sonra, camlarin altina kocaman bir chez longe'a yatiriyorlar. Golgedeyim, martilari dinliyorum Annem, Babam, Tante Bella, Tante Nini, Onkel Izak, Memi ve Fanika, Omamam keyfle yemek yiyorlar, guluyorlar, sakalasiyorlar.... yere dusmus cam ignelerinden gelen koku hem tatli hem icimi isitiyor. Gozlerim cok agirlasti... mm kollarimda ve bacaklarimdan taze bir Nivea kokusu geliyor. Islak saclarim isiniyor. Martilar geliyor gidiyor, gunes sicak, sesler uzaklasiyor....

Tatli bir uykuya daliyorum.

Claudia Karavolas Karam

Page 27

Engin Aktel

Burgazada tarihi

By Engin Aktel on Friday, 29 April 2011

Bizans imparatorları zamanında pek konuksever sayılamayacak bu dört ada, meşhur bahtsızlara sürgün ya da esaret yeri işlevi görüyordu.

Bu sürgünlerin arasında çok sayıda taç giymiş insanın yer alması nedeniyle, bu kayalıklara Prens adaları adı verildi; daha sonra bu isim küçük takımadaların bütünü için kullanıldı. Bu takımadaların en büyük ve en güzel iki adası olan Büyükada ve Heybeli'nin prenslerin düşmanlıklarından çok görkemlerine tanık oldukları doğrudur. Çünkü bu adalar Bizans imparatorlarının yazlıklarıydı ve onların şatolarıyla güzelleştirilmişti.

Ancak o zamanlar, hükümdarlar, bugünkünden daha hızlı bir biçimde saraydan zindana geçtikleri ve bu adalarda bahtı açık olanların ve çile çekenlerin konutları iç içe olduğu için, aynı adın bütün adalar için kullanılmasından daha doğal bir şey yoktur. Çünkü bugün bir adada oturanın ertesi gün bir başka adaya çok farklı bir konumda geçmesine alışılmıştı. Demek ki bu adalar halkın gözünde insan yaşamının en şiddetli karşıtlıklarının simgesi, gururla küçük düşmenin büyüklükle hiçliğin, mutlulukla sefaletin, birbirine karıştığı bir yerdi: tek kelimeyle, bunlar gerçekten sürgün Prenslerin adalarıydı !

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 28

Burgazada,iki kilometre kare alanında yuvarlak bir ada olup, İstanbul’dan gelinirken ikinci adadır. 400 metre karşısında Kaşık Adası, doğusunda ise Heybeliada bulunur. Heybeliada ile aralarındaki sığ kanalın genişliğin 600-700 metredir. Böylece adanın önünde korunaklı bir liman oluşmuştur. Bu nedenle, ilk çağlarda emin liman anlamına gelen"Panormos" denilmiştir.

Tarihçi Hammer'de bu adın bir zamanlar burada mevcut kaleden (Dimitrios Poliorkites'in babası adına yaptırdığı kale veya şato) Panormum Kastrum'dan (yani Panormos adası şatosu) geldiğini savunur, bazende boğazlı ada diye sözeder. Bu kalenin kuzey kapısında çift başlı bir kadın heykeli bulunuyordu ki, İranlı Hüsrev Bizans'a yaptığı saldırılarda burayı talan edince bu heykeli de alıp İran'a götürmüştür ve bu kalenin kalıntıları muhtemelen sahilde Aya Yorgi Kilisesinin altındadır. Daha sonraları "Antigone" olarak anılan Burgazada İskender'in eski generali ünlü Antigonos'tan aldığı anlaşılmaktadır. Oğlu Demetrios Poliyorketes İ.Ö. 298'de boğazların serbestliğini sağlamak ve dünya imparatorluğunu ele geçirmek üzere Trakyalı Lisimahos ve Makedonyalı Kasandros ile savaşmak için Marmara Denizine gelmişti. ve bu adaya babasının adını vererek onu ölümsüzleştirmek istedi.

Fetih'ten sonra Türkler buraya rumca "Kale Burcu" anlamına gelen Pyrgos=pirgos'dan bozma olarak Burgazada adını vermişlerdir. Piri Reis 'in "Kitabü'l Bahriyye' sinde Burgazlu olarak geçmektedir. Burgazadası da diğer adalar gibi Osmanlı döneminde Kaptan Paşa hassı idi. Evliya Çelebi 1641'de Bursa'ya giderken Adalar'a uğradığında "Burgazası'nda buraya adını veren deniz kenarında yalçın kayalar üzerinde şeddadi(dört köşe) küçük bir kale" henüz duruyordu.Bu kalenin İstanbul'un fethi sırasındaki rolü bilinmemektedir.Adanın Osmanlıların eline geçmesi F.S. Mehmet'in İstanbul' u fethinden altı hafta önce 17 Nisan 1453' te Başkaptan Engin Aktel

Page 29

Baltaoğlu Süleyman Bey tarafından gerçekleştirilmiş, ada halkına dokunulmayarak olduğu gibi bırakılmıştır. O tarihte Adalar'da devleti bir yeniçeri yasakçısı temsil ediyordu. Bazı yabancı gezginlerin yazdıklarına göre Burgaz da diğer Adalar gibi XIX. yy'da yerli Rumlarla İstanbul' daki yabancıların sayfiye yeri olmuş, bu sıralarda Türklerden de gizlice içki içmek için buraya gelenler görülmüştür. Burgazada' ya vapur ile yaklaşırken denizden biraz uzaktaki büyük Aya Yorgi manastırının önünden geçilir. Manzarası pek hoş olan bu manastır, Peloponez'deki ünlü Megaspilon Manastırına bağlı bir kurumdur. Bu dirliğin işletmesi merkezdeki başrahibin temsilcisi olan bir din adamı yürütmektedir. Prens adalarında artık hiçbir keşiş tarikatı kalmamıştır.

Heybeliada'nın Güzel manastırları Rum Milletine ait okullara dönüştürülmüş, diğer adalarda yer alanlar ise ya Yunanistan'daki, yada Sina'daki büyük manastırlara bağlı kuruluşlar haline gelmişlerdir, binaların çoğu en mütevazı burjuva ailelerinin kiraladığı lojmanlara dönüştürülmüştür. Toprakları ise ana malikanenin gönderdiği din adamları denetimi altında işlemektedir.

Burgazada'n ın piramit şeklindeki zirvesinde de tıpkı Kınalıada'da olduğu gibi büyük bir Suret Değişimi manastırı vardı. Bu manastır fetih döneminde yıkılmıştır.

Daha sonra Yunan bağımsızlık savaşının adaya çekilmiş ihtiyar bir kahramanının işgüzar gayretleri ile son kalan heybetli kalıntılarda kaldırılıp yerine üslupsuz küçük bir ibadethane yapılmıştır.

TÜRK İYE’NİN İLK SANATORYUMU Türkiye’de ilk sanatoryum 1928 y ılında Burgazada’da Doktor Medeni Akman tarafından kuruldu. Halen Medeni Bey Burnu olarak bilinen vapur iskelesinin sağındaki burnun üstünde bulunan bina ve onun arazisinde kurulmuş olan sanatoryum 1942 yılına kadar hizmet verdi. Burgazada yerle şim yeri içinde olan sanatoryum 14 yıl verem ve göğüs hastalarına hizmet Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 30

veren ünlü bir hastaneydi. 1942 yılında Heybeliada sanatoryumunun açılmasıyla Burgazada sanatoryumu kapatıldı. Halen Medeni Akman varislerinin mülkü olan binalar, yazlıkçılara sezonluk olarak kiralanmaktadır.

Ada’n ın şöhretini sağlayanların en önemlilerinden birisi de "Günah çıkarıcı" lakabıyla tanınan patrik Methodios'tur.

Kendisi, ikonoklast imparatolar döneminde uğradığı eşi görülmemiş işkenceler nedeniyle Yunan kilisesi tarafından martir mertebesine çıkarılmıştır.

Methodios Sicilya'nın Siraküza kentinde soylu bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Büyük ailelerin saraya girmeyi arzulayan küçük oğullarının akın ettiği Kostantinapolis'e geldi, burada kendisini, bütün servetini fakirlere bağışlayarak manastıra katılmaya ikna eden bir din adamı ile karşılaştı. Methodios tasvirlere tap ınmanın amansız düşmanı Ermeni Leon'un iktidarının başlangıcındaki müthiş zulüm sırasında İtalya'ya çekildi. İmparatorun katlinden ve Kekeme Mikhail'in tahta çıkmasından sonra, sürgündeki papazlar ve "günah çıkarıcılar" geri çağırıldı. Methodios bu sırada Roma'daki papanın yeni bazileus'a hitaben yazdığı bir mektupla geri döndü. Aksi yöndeki bütün yeminlerine rağmen Mikhail' inde tasvirlerden fanatik selefi kadar nefret ettiği kısa zamanda anlaşıldı. Papalık mektubunu küçümseyerek kabul etti, tutuklanan Methodios'a yedi yüz kırbaç vuruldu. Taraftarları müthiş işkencelere uğradı, kendisi de can çekişir halde götürüldü. Burgazada’da daha önce mezar olarak kullanılan küçük bir mahzene kapatıldı, kendisine eşlik etmek üzere iki yol kesen haydut verildi.

Rivayetlere göre bu minyatür cehennemde yedi yıl yaşadığı söylenmektedir ki, buna inanmak zordur. Pek safiyane bir efsaneye göre bu tasviri imkansız barınağa birkaç ışık hüzmesi düşüren lamba için gerekli yağı martir'e her hafta sefil bir balıkçı getiriyordu. Daha sonra babas ı mikhail'in yerine geçen oğlu Theoplios tarafından Engin Aktel

Page 31

okuduğu kitaplarda yer alan bir sorunu açıklaması için saraya çağrılan Methodios kitabın karmaşık bölümlerini açıklar ve bunlardan büyülenen Theoplios kendisini yanında alıkoyar. Thoplios'un ölümünden sonra Oğlu Michail'in yerine naibe olan Thedora tarafından patrik olarak atanır, ve 846 Mayıs'ında öldüğü zaman Yunan kilisesi tarafından daha fazla saygı gösterilen bir aziz yoktur. Burgazaada'da aziz Methodios'tan geriye kalan tek anı Aziz vaftizci Yahya' ya (Ioannes Prodromos) adanan küçük kilisedir.Ancak bu kilise özellikle adalarda büyük hasara yol açan 10 Temmuz 1894 depremi sonucu kullanılamayacak kadar harap olmuştur. Yeni kilise (1896) Methodios'un 7 yıl hapis yattığı mahzenin tam üzerine yapılmıştır. Bugün aziz Methodios'un zindanı denilen hücreye 11 basamakla inilmektedir.Burası 3.5 X 1.75 m. boyutlarında 2 m yüksekliğinde taştan bir odadır, tavandan içeriye yiyeceklerin atıldığı iki delik bulunmaktadır. Türkiye’nin ilk sanatoryumlar ından biri 1928 yılında Burgazada’da kurulmuştur. Adada 1953 yılına kadar cami yapılmamıştır. Fethin 500. Yıldönümü dolayısıyla 1953’te belediyenin verdiği bir arsaya küçük bir cami inşa edilmiştir. Türkiye’nin ilk özel hayvanat bahçelerinden biri de Burgazada’da açılmıştır.

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 32

Adı “TARÇIN"dı...

By Engin Aktel on Friday, 30 May 2011

Köşeyi döner dönmez şımarık adımlarla bana doğru koştu.

Yüzüne düşen kar tanelerinden rahatsızdı.

Başını sağa sola seri hareketlerle çevirip, düşen karları yakalamaya çalışıyordu. Tam önümde oturdu ve buğulu gözlerini gözlerime dikti.

“Nereye?” diye soruyordu bakışlarıyla.

“Hiç” dedim. “Şöyle bir çıktım…”

Oturduğu yerden, ön ayaklarının gücü ile vücudunu çekerek daha da yaklaştı.

“Hava soğuk, karnım aç… Bugün poğaça yok mu?” diye utanarak sordu.

Haklıydı….

Hemen her sabah Ergün Pastanesinin önünde bekler, gelen geçenden sabah rızkını çıkarırdı. Kış gelince, el ayak adadan çekilince, açlıkla baş başa kalmıştı. Yalnız o mu?

Hayır... Tanımadığım, görmediğim bir sürü kedi ve köpek kaderleri ile baş başa kalmışlardı.

Açlık!.. Ne kötü şey.

Engin Aktel

Page 33

“Gel bakalım” dedim. Gözlerinin içi güldü, yerinden fırladı ve kuyruğunu sevinç içinde sağa sola sallamaya başladı. Pastanenin önüne kadar her adımımı kollarcasına birlikte yürüdük. Ben kahvemi içerken, o poğaçalarını yiyordu. Dünya umurunda değildi, karnı doyuyordu.

Arada bir gözlerimin ta derinliklerine kadar uzanan, parlak, ürkek ve buğulu gözlerini dikip mırıldandı.

“Teşekkür ederim…”

O bir köpekti. Hani sinirlendiğimiz zaman karşımızdakini nitelediğimiz bir sıfattı onun genel adı. İt… Köpek!..

Milyarlarca insan denen yaratıktan daha yüce bir karaktere sahip, daha onurlu ve daha kıymet bilen bir canlı, bir köpekti o…

Karnı doymuştu, kuru ve kuytu bir köşeye kıvrıldı. Ön patalarının üstüne başını koyup gözlerini bana dikerek yatıyordu. Bir sigara yaktım. Kahvemdeki son yudumu alıp, limana doğru yürümeye başladım. Gözleri ile beni takip ediyordu. Kalın sesi ile iki kez “Hav… Hav.” Diye bağırdı. Bir kez daha teşekkür ediyordu. Yordan’ın köşesini dönene kadar, gözlerinin peşimden geldiğini hissediyordum.

Adı “TARÇIN"dı...

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 34

Ghevont Joe Tourian

Burgazda açlık zor şeydi 1. bölüm- Dimitro’nun tepsisi

By Ghevont Joe Tourian on Wednesday, 13 April 2011

Bu aniyi sevgili arkasim Atilla Demiriz’in istegi uzerine yazdim.

1975 yillari adada 2 Dico var ama sabaha dogru disco cikisi ,ickiden ve vaktin gec olmasindan dolayi ac olanlar icin 1 tek acik dukkan yoktu.

Disco mudavimleri de “aciz evlatlarim aciz yine “diye feryat ederek dertlerine muhtelif cozumler ararlardi.

O C.tesi’lerin birinde arkadaslarim Teno ve Laki ile acligimizi nasil dindirecegiz diye kara kara dusunerek ilerliyoruz .Teno ben dayanamiyorum Joe acliktan miden gurul gurul ediyor diye dert yaniyor. Teno ben de ayni durumdayim derken Ideal’in onune varmisiz.Bu hal boyle devam edemez dusuncesi ile kapiya bir omuz dogru iceri.

O zamanlar Kazim abi orda garson olarak calisiyordu.

Zavalli adam sabahin korunde patirdidan uyanip merakla ne istedigimizi soruyor. Biz acikli bir sesle Kazim abi aci bize yiyecek bir sey ver diyoruz.

- Yahu gidin basimdan sabah sabah ,bu aksam o kadar yediginiz yetmedi mi? diyi zavalli o ac ve masum !Burgaz delikanlilarini hunharca ! kovuyor. (Kalpsiz gaddar Ghevont Joe Tourian

Page 35

Kazim abi !! kulaklarin cinlasin ).Biz yurumeye devam nexy station Koco’nun firini .Kapiya yuklen yuklen bir turlu acilmiyor ne kapiymis o ? Tam sukutu hayale kapilacakken gozlerimiz parliyor.Bizim Dimitro’nun kantini.hafif bir omuz darbesi dogru iceri.Ertesi gun Pazar full is gunu.geceden Dimitro dukkani doldurmus,tostlar ,yengenler,krem shokolalar.tepsi tepsi her cesit salatalar,vs.vs. Allah tam bir HAZINE .Karanlikta ye yiyebildigin kadar.Bu arada ac acin halinden iyi anlar misali,ordan gecen arkadaslari gizlice iceri yemege davet ediyoruz tabii ki bizim Atilla’yi da. ( Insancil ve kibar olmak baska sey !!!!) Bir ara bizim B. abi de geliyor kiz arkadasi ile .Burasi karanlik goremiyorum diyip isigi yakmaz m ?Bir anda isigi gorenler sivrisinek gibi dadaniyor dukkana. Yiyen yiyene.

Bu patirdida bizim B. abi kiz arkadasinin ailesine jest yapsin diye 1 tepsiye 6 krem shokola koyup bunlari eve gotur, ailene de bende selam soyle diyip kizin eline tepsiyi veriyor.O geceni karanliginda zavalli kizin sahil yolu ortasinda elinde krem shokola tepsisi ile gidisini gormenizi isterdim unutulmaz Instantanelerdendi. Neyse kantinin mallarini iyice supurdukten sora, isigi ve kapiyi efendi efendi !! (huyumuz kurusun ) kapayip.Allaha sukur ederek sabahin karanliginda yatmaya gittik.

Ertesi sabah kahvemizi icmek icin arka yollardan Teras’a giderken karsimiza Dimitro’nun ciragi cikiyor (Hatirliyanlara , o cocuk ta baska bir tipti,ne duyarsa devamli tekrarlardi papagan gibi”.Dimitro bir tost ver “derdik o da kendi kendine “Dimitro bir tost ver “diye tekrarlar Dimitro’yu sinir ederdi ). Biz hic bozuntuya vermeden ne haber diye sorduk.

Brak abi cok kotu, dun bizim dukkani soydular.

Yapma ya zarar buyuk mu ?

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 36

5 bine yakin ama abi bunlar tuhaf hirsizlardi, dukkanda ne var ne yoksa hepsini yediler ama ne transistorlu radyoyu ne de kasadaki parayi aldilar. !!

Gecmis olsun diyip Terasa gittik.

Kahve donusu Dimitro’ya gecmis olsuna gittik,bir daha butun olanlari bize detayli anlatti.,giderkende.bir bahane bularak zararini karsiligini brakip gittik.Megersem para birakan bir tek biz degilmisiz. O gece orda olan arkadaslarin cogu bir sey yediklerinde 5 yerine 10-20 -50 lira brakip gidiyorlarmis.Boylece Dimitro para verenlerin yalniz biz olmadigimizdan bizden hic shupelenmedi.

Burgazli genclerin onu destekledigine inandi.

Sonuctan tabii ki hic de zarali cikmadi o gun cifte hasilat yapti 1 Gece yarisi self servis satisindan 2 Pazar gunku full satisindan. O memnun biz memnun heresey yolunda.

Ertesi C.tesi biz Dimitro’ya gelmeden kantinin onu miting alani gibi dolu ,herkes bizi bekliyor.Haydi yine iceri ,bu sefer daha rahat ve tecrubeli !oldugumuzda isiklari da yaktik.Dukkanin ici disi karinca yuvasi.Yemegini kapan disari cikp yiyor.Kalabaligi goren ada bekcileri yanasiyor.” Allah yandi gulum keten helva “,bir geceyi daha karakolda gecirecegiz korkusu ile biz saklandik.

Bekci abilerimiz ne oluyor burda diye sormaya basladilar.

Dukkanin ici disi dolu oldugundan fazla yaklasip durumu goremiyorlar, Ayrietten herkes gayet rahat tostunu,kremsokolasini yiyor ,Butun yuzler tanidik hepsi adanin iyi aile cocuklari !!!!Supheli bir durum yok.Disardaki arkadaslardan biri gayet rahat”hic Bekci abi kantin acik biz de yemek yiyoruz cevabini veriyor.Adamlarin tabii ki akillarinin ucundan gecemiyor hakikate olanlar . A oyle mi affiyet olsun ama fazla gurultu yapmayin diyip gidiyorlar.OH derin bir nefes aldik.

Ghevont Joe Tourian

Page 37

Yemek bitti ,yine kibarca isik ve kapiyi kapatip herkes yatmaya gitti.

Ertesi gun yine herkes kantinden gecip bir yolunu bulup tazminatini odedi. Bu boyle haftalarca devam etti .Zamanla Dimitro da bizim oldugumuzu anladi.

Gunun birinde Dimitro yeni ve saglam bir kapi yapmaya karar verdi. Butun hafta isten dondugumuzde Dimitro’ya oglum bosuna para harciyorsun kale kapisi bile yapsan C.tesi gunku bizim acligimiza dayanmaz o kapi yine kirilir diye dalga gectik.

Ctesi geldi biz arkadaslarla aksam yemegi icin Ideal’deyiz.Saat 11.30 -12 sularinda Dimitro giriyor, benle Teno’ya yanasip bir anahtar uzatiyor.Aman arkadaslar alin bu anahtari acin kapiyi ne yerseniz yiyin ama lutfe yeni kapimi kirmayi diye.Allah sukur hepimizin evinde yemek var,anahtarla acip Dimitro’da yiyecegimize bizim evde yerdik.Sizin anliyacaginiz isin butun tadi kactigindan anahtari da almadik.

Zavalli Dimito’ya sonra biz sitem ettigimizde “bizden daha iyi musteri nerden bulacaksin bize bunu niye yaptin da keyfimizi kacirdin (hem suclu hem guclu ) Sordugumuzda .Bizden “bir sikayeti olmadiginin !!”ama olay adada cok konusuldugunu korkusunun da sorumsuz birilerinin ayni seyi tessebus etmeleri oldugunu anlatti.

Cok hakli bulup “Affetik !!”.

O kadar olaylardan sonra Dimitro’nun 3 tepsisi kayboldu.

1tanesini kiz geri getirdi 2csini dar sokagin solundaki bir arsada bulduk 3 u tepsi yok Gunlerce sor, sor,ara,ara, bualmiyoruz.Her gidisimizde o tepsiyi sorup dir dir Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 38

ederdi.Parasini verelim yok istemiyor illahi de o tepsi. takti kafaya.

Gunlerden bir gun Terasta Atilla ile beraberiz.Teno ile bu tepsi olayindan nasil kurtulacagiz diye konusurken Atilla atiliyor “ o tepsi benim evde demez mi ! “Megersem o gecelerin birinde almis Italyan salatasi tepsisini yiye yiye eve gidip orda unutmus. Bizim icin kurtulus umidi. Ben onu yarin getirir veririm diyip bizi rahatlatti.

Ne mi oldu ??? Gecen yazima bana mesaj yazdi . Tepsinin durumunun iyi oldugunu ona iki gozu gibi dikkat ettigini ve Atina’ya geldiginde Dimitro’ya teslim edecegine soz verdi.

Sevgili Atilla’cigim seni bekliyorum Insallah aradan yine 35 sene gecmez !!!

Ghevont Joe Tourian

Page 39

Burgazda açlık zor şeydi 2 bölüm - Adada sağlıklı beslenme

By Ghevont Joe Tourian on Tuesday, 19 April 2011

Eskiler hatirlar ,kuluplerden carsiya girerken solda kosede bir manav dukkani vardi.2 kardes isletirdi 1 ogullari da vardi galiba.Kardeslerden biri de kafasini hep dazlak tras eder.Adanin Yul Brynner’i lakabini almisti.

Dimitro’nun tadi kacti ,fazla umut yok C.tesi gecesi bizler “yine aciz aciz evlatlarim “ rolundeyiz. Dico’dan carsiya dogru ilerlerken o manav dukkaninin onunde buyukce bir grup.Tabii herkes tanidik veya arkadas (Ne yazik ki o arkasalardan 1tanesi aramizda yok artik..Nur icinde yatsin –Kusura bakmayin ama bunu yazamadan devam edemezdim ) .

Herkes meyva yiyor ,meyva mi meyva zaten baska caremiz yok ustelik sandwich ve krem shokoladan daha saglikli beslenmedir dusuncesi ile biz de gruba katildik.

Dukkanda kepenk yoktu iki ucunda tutulmus bir hasirla kapaniyordu, meyvalarda saman ustunde sergileniyordu.

Hasiri kaldirp sezona gore, kavun, karpuz alip Arapoglunun’nun evinin kaldiriminin kosesine vurup parcalayip, paylasip,yiyorduk.Giderken de herkes o samanlarin icine bir para brakiyordu. (muziplik veya yaramazlik yaramazlikti ama kimseye madii zarar veya Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 40

kelek yapmak kimseni lugatinde yoktu. Bu da Burgaz insaninin daima takdir edilecek buyuklugu ve ozelliklerindendi ).

Bu boyle haftalarca devam etti.Bu arada biz de saglikli beslenmeye alistik hersey yolunda.

Mahalesef son C.tesi arkadaslardan biri dalginligindan para brakmayi unuttu.Digeri cimri herif niye para birakmadin diye sitem etti.O da kizginliktan elini cebine soktu kac tane bozuk parasi vardi ise samanin ustune birakacagina hook shot atisi gibi bozuklari hasirin ustunden iceriye savurdu.Megersem kardesler tezgahin arkasinda yerde yatiyorlarmis.Bozuk paralar sangir sungur kafalarina.Uyanip kufur ede ede bagirmaya basladilar. Bizler kacan kacana .

Ertesi C.tesi yine bulusma yeri Arapoglu’nun kosesi. 25 30 kisiye yakiniz.arkadaslardan biri hasiri kaldirip bize birinci karpuzu uzatiyor.1ci karpuz kime yeter sira 2cisinde. 2ci karpuzu cekiyor cekiyor gelmiyor, bize donup .

Ulan bu karpuz yerinden sallanmiyor diyor.

Bizler oglum sarhos musun olur mu boyle sey takilmistir biraz kuvvetlice cek diyoruz.O da butun kuvveti ile asiliyor karpuza. Birdenbire o karpuz ana avrat kufur etmeye baslamaz mi !!!. Biz ne oldugunu anlamadan kacan kacana dagildik.

Ertesi gun ada dedikodularindan ne oldugunun farkina vardik.

Iki kardes onceki hafta birilerinin� geceleri meyva alisverisi yaptiginin farkina varmislar.Bu istenmeyen Ghevont Joe Tourian

Page 41

musterileri yakalamak icin dazlak kardes tezgahin ustunde pusuya yatmis. ( tovbe tovbe musteriye oyle davranilir mi ?? neyse ) Bu arada gunluk yorgunlgundan da orda uyuyakalmis.Megersem cek cek gelmeyen ustelik bize kufur eden kustah karpuz dazlak kardesin KAFASI imis.

Bu kotu gelismeden sonar da bizim saglikli beslenmemiz de sona erdi.

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yaz覺lar覺 (4. Kitap)

Page 42

Burgazada hastalık

By Ghevont Joe Tourian on Saturday, 7 May 2011

Ah ANNELER ANNELER neler yasattik o ANNELERIMIZE iste hos ve degisik bir ornek.

Butun Annelere saglik ve mutluluklar.Aramizda olmiyanlara da TESEKKURLER .

Cocukluktan delikanliliga gecis yillari.Hepimiz bu zamanlari gecirdik, Tabii ki bazi ihtiyaclarimiz olmaya da basliyor.Arkadaslarimizdan biri ihtiyacini karsilamak icin bir evi ziyaret ediyor. Kor talih bel sogukluguna yakalaniyor. Gizlice doktora gidip tedaviye basliyor, bu yuzden evin’de daha fazla vakit geciriyor. Annesi durumu farkedip, ikide bir neyin var neyin var diye soruyor o da gizliyor, bir seyim yok diye. Ama Anne bu yer mi ?

Gunun birinde annesinin soru baskisina dayanamayip, Mama soyliyecegim ama Baba’ma ne de baska kimseye soylemiyecegine soz verirsen.

- Ne, Agorakimu ne, den tha to po se kanenan (tabii, soz oglum kimseye soylemeyecegim) - Mama ben bel soguklugu kaptim.

- Vah, vah ne yapacagiz simdi.

- Sen merak etme Mama, ben doktora gittim ilac verdi, tedavi yapiyorum 10 -15 gun’de gececek dedi.

- Kala pedakimu kala (iyi oglum iyi)

Ghevont Joe Tourian

Page 43

Anne de hasta ogluna daha itinali bakmaya basliyor, her gun portakalsuyu, sut, bal, recel vs. vs. veriyor. Her seferinde de arkadas uyuya kalsa, o yazin sicaginda, evde kac tane yorgan battaniye var ise ustunu ortuyor.

Ada’da annelerimiz sabah islerini bittirdikten sonra mahallenin komsulari ve arkadaslari ile bir evde toplanir kahvelerini icerler, gunun mevzulari veya dedikodularini yapar sonra denize giderlerdi.

Sira komsularin bizim arkadasin evinde toplanma gunu.

Butun hanimlar orda kahvelerini icerken, bir hanim bizim arkadasin evde oldugunu farkediyor (o saat’te kimsemiz evde olmazdik).

Annesine cocugun bu saat’te evde ne isi var diye soruyor.

Anne de oglum Hasta diyor.

- Vah vah nesi var diye soruyor.

Anne de – Kale bu zamanin cocuklari laf anlamiyorlar cok yaramaz, butun gun sokaklarda, top oynuyor terliyor sonra denize giriyor ,kendisine dikkat etmiyor, iste boyle olunca da benim cocuk (kriose tin mesi tu) BELINI USUTTU ! demez mi.

NOT: Yunan’cada (Rumca) Bel soguklugu Glenoria olarak bilinir.

BUTUN VEFAKAR ANNELERE TEKRAR TESEKKURLER VE NICE MUTLU YILLARA…

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 44

Burgaz karakolunda alışılmamış davacılar

By Ghevont Joe Tourian on Thursday, 5 January 2012

Burgaz 1965 yillarinin sonbahari ,hava erken karariyor, ada sakinlesmis, cogu arkadaslar ‘da Istanbul’a kislik evlerine tasinmislar, bazisi hafta sonu geliyorlar. Durum boyle olunca yazlik arkadas gruplarinda eksiklikler olusurdu (bu genellikle sezon basi ve sonunda olurdu).

Boyece gruplardan geri kalanlar birlesirler, (gruplar buyur 20-30 kisi) ve muziplikler devam ederdi. Bu yuzden o zamanin yasitlari ayni grupta olmamalarina ragmen hepsinin bir baglantilari ve arkadasliklari gelisip, beraber degisik anilari olusmustur…

Burgaz Karakolu bilmem bugun degisti mi? O zamanin Karakol’una sokaktan bir koridordan girilir, solda bir oda ne oldugunu tam bilemiyecegim, polis ve bekcilerin dinlenme ve soyunma odasi mi? tutuklama odasi mi ? idi.

Bir tek emin oldugum bizim mecburi karakol ziyaretlerimizde !!!, ailelerimize teslim edilene kadar geceleri orda agirlandigimizdir.!!!!. Koridorun sag’indaki odada yazihaneler oldugundan, komiser ve polisler orda otururdu, pencereler de daima acikti, yalniz olay veya vukuat oldugu zaman pencereler ve perdeler kapanirdi.

Ghevont Joe Tourian

Page 45

(Burgazin ‘da merakli ve dedikoduculari baslardi sokakta birikmeye birseyler ogrensinler diye).

O sonbahar gunlerinden bir hafta arasi sabahin korunde 6.30 - 7 siralarinda orta yasli bir cift heycanla karakola giriyor ve mutlaka komiseri arayip, davaci olduklarini soyluyorlar. Biraz sonar, sabahin o saatinde daha afyonu patlamamis komiser geliyor. Biraz ogrendigimize biraz da tahmin ettigimize gore aralarinda soyle bir konusmanin gecmis oldugu var sayiliyor (parantez icinde taraflarin dusunceleri yansitiliyor).

Erk 1 Komiser Erk 1 Komiser Erk 1 Kom Erk 1 Kom Er k1 Kom Erk 1 Kom Erk 1

Kom

Es 1

- Komiser bey biz davaciyiz - Kimden beyefendi - Bilmiyoruz siz bilirsiniz bunlari -Hayirola ne oldu ?

-Komiser bey bizim esyalar.

-Esyalariniz mi calindi - Hayir komiser bey esyalar duruyor - Oyleyse mevzu ne - Komiser bey bizim evde olan esyalar bizim degil - Beyefendi sizin evin esyalari sizin degilse kimin?

- Siz bilrsiniz bunu komiser bey - Beyefendi ben nerden bileyim sizin evinizin esyalarinin sizin olmayip da kimin oldugunu.

- Ama komiser bey bu sizin isiniz.onun icin buraya geldik. Bu anlasilamiyan konusma dakikalarca suruyor -(Bu herif sabah sabah kafayi usutmus baska turlu anlatilamaz ben altan altan saglik durumunu yokliyayim) Hanimefendi kocanizin saglik durumu nasil.

- Nasil olacak kale iyi degil

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazÄąlarÄą (4. Kitap)

Page 46

Kom Es 1 Kom

- (ben iyi anladim) tedavi mi goruyor ?

- Doktora gittik, ama hic kendisine bakmiyor -(rahatlamis simdi anlasildi) Beyefendi niye kendinize bakmiyorsunuz daha gencsiniz Erk 1 -Benim birseyim yok (anliyamiyorum burasi karakol mu? Saglik ocagi mi?)

Kom -(Deliler hep Kabul etmez deliliklerini) Hanimefendi kocanizin durumu ciddiye benziyor Es 1 - Ne yapayim komiser bey laf anlamiyor dikkat etmesi lazim ama etmiyor ilaclarini da almiyor Kom - Madam kocanizin ne rahatsizligi var.

Es 1 - Canim yuksek sekeri ve kolisterini var Kom - !!!!!!!!!!!!!!!!............

Es 1devam ediyor - Kale komiser bey benim gunlerce ellerimle ordugum goblen masa ortusu de yok.

Kom - Calindi mi yani Es 1 - Bilmiyorum bir masa ortusu var ama plastikten o benimki gibi guzel degil bul onu lutfen komiser bey o kadar emegim gecti Erk 1 – Komiser bey bizim tutanagi yazip derdimize care bulacak misiniz ?

Kom –Beyefendi ben bunlarin nesini tutanaga yazayim, bunlari yazarsam beni sokacaklar timarhaneye.

Erk 1 -Yaz komiser bey yaz davaciyiz. Kafasi tam karisan komiser biraz temiz hava almasi ve bu durumu nasil karsilayabilecegini tasarlamasi icin, kapiyi acip koridora cikiyor. Koridorda onu bekleyen baska bir ciftle karsilasiyor Erk 2 – Komiser bey komiser bey Kom - Buyrun beyefendi Erk 2 – Pasam bizim evdeki esyalar Kom – Sizin esyalara ne oldu yine .

Erk 2 - Evet bizim evde bizim esyaslar yok Ghevont Joe Tourian

Page 47

Kom Erk 2

Kom Erk 2

Kom

Erk 2

- Calindi mi yani?

- Pasam ,nerden bileyim dun gece yattigimizda benim koltuk bordo kadife idi simdi yesil kumas, tablomuz naturemort’u simdi bir kadin portresi olmus, davaciyiz komiser bey - Kimden davacisiniz beyefendi ?

-Komiser pasa, benim sizin isinize karismak haddim degil kanunlari siz bilirsiniz, biz namuslu vergisini veren uslu vatandaslariz -(tovbe tovbe bu sabah butun burgazlilar usutmus bu salgin haline geliyor galiba).

Beyefendi kimden davacisin yesillesen koltuktan mi? yoksa tablodaki kadindan mi?

- Siz caresini bulmalisiniz komiser bey.

Sonunda komiser ne oldugunu anliyabilmek icin evlerine gitmeye ve orda vukuati yerinde tespit etmeye karar veriyor. 2 cift ve komiser Fulya’ya dogru yola cikyorlar.

Bir ara 1.erk iste bizim ev bu diyor, o arada 2.cift heycanla atiliyor AAAAAAA!!!!! komiser bey iste bizim esyalar diyor. Yandaki daireye bakiyorlar 2. ciftin evine orda da 1. ailenin esyalarini goruyorlar. Boylece olay aydinlaniyor.

Esyalar sihirli bir sekilde gece ev degistirmisler. !!! ????

Anlasildi galiba Burgaz’in 20 -30 Iyi !!! aile cocuklari onceki gece 1- 1,5 saat’te ev sahipleri arka odalarda uyurken 2 dairenin butun salon esyalarinin masasinda, koltuguna, sandalye, bufe, tablo kulluk, vazo, catal bicak v.s .v.s. ne varsa hepsini elden ele vererek degistirmisler.

Bu arkadaslarin bazisi is adami, ev kadini, sekreter, memur, mudur, baskan, oldugunu biliyorum, ama kacinin nakliyatci oldugunu ben de sizin kadar merak ediyorum dogrusu …

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 48

Gokhan Kırmızıoglou

Beğeninize

By Gökhan Kırmızıoğlu on Tuesday, 1 March 2011

Sıcak bir temmuz günüydü

Ben, Yani ve Katerina Ellerimizde dondurma Çikolata ve kaymak Mezarlıklarda gezerdik Elele tutuşup üçümüz İki de dandik telsiz Bir gün bende diğer gün Yanide Başka eğlence yoktu yetmişdörtte Benim babamın adı Mehmet Yani'ninki Yorgo Balık tutardık Medeni Bey Burnu'nda Ve onlar şimdi askerde Hem de karşı saflarda Yüzmeyi öğretti bana Çok sevdiğim Yorgo amcam Her zaman sıra olurdu Müfit Amca kahvesinde Tam da o en neşeli günde Radyolarda bir anons: Gökhan Kırmızıoğlu

Page 49

'Ayşe tatile çıksın' Bir yandan annem bana bakıyor Diğer yandan Katerina'ya Sımsıkı tuttum elini o gün Ağlama dedim, üzülme Her şey yoluna girecek Bekçinin düdüğü sebepti Bir daha onu göremeyişimin Atina'ya döndüler Kuzen Yani kaldı bizle Siyah perdeler asıldı Ve kandiller yerini mumlara bıraktı Bir yandan babamı düşünürken Yorgo amcam için de dua ederdim Sonunda babam geldi Kıbrıs'ın lefkoşasından O gün benden mutlusu yoktu Ama topallıyordu Sol bacaktan iki sıcak mermi Oğlum geçecek yok bir şey dedi Peki Yani Amca?

Gözünden gelen iki damla yaştı Görmedim oğlum dedi Ama aldık dedi girneyi Sonra tez geldi ölüm haberi Ne Yani'yi gördüm Ne de Katerina'yı O günden sonra Yorgo Amcam ise Künyesiyle hatıralarda...

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 50

Ayrı Yakışırdı Ağlamak

By Gökhan Kırmızıoğlu on Tuesday, 6 May 2011

Ağustos'a ayrı yakışırdı ağlamak.

En sıcak günün ardından gelen, toprak kokusuna sebep olan o yaz yağmurlarıydı çünkü.

Hüznün mavisi güneşin kızıllığıyla birleşti o an ve bardaktan boşanırcasına...

Hemen gider şortlarımızın üstüne kapşonlularımızı giyerdik. Pek bi yakıştırırdık kendimize. Sonrasında doğaya olan açlığımızı fark eder ruhumuzu doyurmaya çalışırdık. Güzelce bir Ayanikola yürüyüşünde, ortaya çıkan salyangozları yanlışlıkla ezdiğimde hepsine birer dua gönderirdim.

Hava bir de kararmamışsa kamışları alıp istavrite çıkmak gibisi de yoktu.

Mahallemizdeki birbirinden tombul kedilerin paylarını vermeden sokmazlardı ya eve, hoş...

O günün akşamı fincanda her zamanki yerimizde otururken babamın kim bilir dörtyüz kere anlattığı hikayelerin tadı bi farklı gelirdi bana.

Her seferinde boş boş neden oturuyorsunuz burda sorusunun cevabını ancak şimdi öğrenebilmiştim.

Boş oturmak değildi ki orda oturmak...

Zihnindeki ezbere bakış açısını yinelemek bir daha, bir daha...

Sıkılmadan, usanmadan. Sevmek böyle bir şey olsa gerek dedim, her gün aynı saatte aynı manzarayı izlemek gibi...

Ve ben seni sevdiğimi her gün aynı saatte aynı yerde bıkmadan, usanmadan gözlerine baktığımda anladıM.......

Gökhan Kırmızıoğlu

Page 51

Jaymi Benbanaste

Uzaydan rapor

By Jaymi Benbanaste on Sunday, 25 March 2011

Düşünüyorum da bir uzaylı bizi izlese raporu şöyle olurdu herhalde; Komutanım, son günlerde dikkatinizi çeken yoğunlutaki mailleşme ortamını incelemek için emriniz üzerine dünyaya gittim.

Kesin bir şey varsa korkulanın aksine herhangi bir savaş hazırlığında değiller.

Olayı tam kavrayamamakla birlikte gözlemlerimi aşağıdaki şekli ile paylaşıyorum: Bir sanal grup var adı “yüz kitabı” garip insanlarla dolu. İçinde açılan ikinci bir grup var, adı: Burgazada ReUnion meeting 2012 Burgaz adında bir adayı seviyorlar ve her gün bu sevgilerini paylaşıyorlar.

Nedeni, duygusallık, nostalji (eskiye özlemin paylaşılması) gibi açıklaması var.

2012 yılında buluşacaklar ama buluşmanın dışında her şeyi konuşuyorlar.

Bu buluşma için 23 Ocakta 2011 de toplanacaklarmış.

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 52

Bu güne kadar aralarındaki diyalogları incelediğimde öyle görülüyor ki sadece sarılıp, öpüşüp sonra da yemek yiyecekler.

Komutanım, bu buluşmanın bizim galaksi için bir tehtid oluşturmayacağı kanaatindeyim.

Bu insanların garip hareket ve tepkileri var.

Biri kavanoza adanın taşlarını doldurmuş odasına koymuş.

Diğeri damecananın telinden, kurşunundan bahsediyor sonra gözü yaşarıyor (yoğun duygusallık anı).

Yıllarını doldurmuş çürüğe çıkmış bir vapuru özlüyorlar. İçinde hatıraları varmış. Gittim baktım bir şey göremedim çalınmış olmalı neden yanlarında almadıklarını anlayamadım. Manevi diyorlar (elle tutulmayan hissedilen anlamında) Hızlı katamaran dan bahsetmiyorlar buharlı vapurları istiyorlar. Çelişlkili yaratıklar! Sokaklar orada ama onlar o sokakların “bir şeyini” özlüyorlar, sokaklar hakkında yazılmış bir yazı var bir çok kez okudum ancak tercüme edilince hiç bir şey anlaşılmıyor. Tarihçilerimizin incelemesi için kopyaladım.

Yıkılan evlerin daha “güzelini” (!! ne demezsin) yapıyorlar ama sonra eski halini istiyorlar.

BDK ve ASSK diye bir yerleri var orayı çok seviyorlar ama o yerler yokken hayat ne güzelmiş diyorlar.

Jaymi Benbanaste

Page 53

Renkli fotoğraf teknolojisini geliştirmişler ancak bu gruptakiler siyah beyaz fotoğrafları daha çok seviyorlar.

Kısacası yeni olsun daha iyi olsun diye eskiyi yıkıyorlar ama bitince de eskiyi arıyorlar. Üstelik bunu hep aynı görünümlü insanlar yapıyor ama bu gruptakiler memenun değiller. Bu da anlaşılamıyor komutanım.

Bu insanlar bir arada yaşarken ayrılmışlar şimdi tekrar bir araya gelmeye çalışıyorlar madem bir araya geleceklerdi neden ayrıldıklarının analiz sonucuna varamadım. Ancak bu konu açılınca görülüyor ki içleri hüzün dolu.

Komutanım burada gördüklerim biz uzaylıların anlayabileceği şeyler değil.

Dünyada buna aşk deniyor ve hem seviyor, seviniyor, gülüyorlar hem de üzülüyor, ağlıyorlar ama hep aşktan söz ediyorlar.

Aşk bizim önceki deneyimlerimizden insanlar arası olan bir duygu olarak açıklanıyor ancak burada ki aşk bir toprak yani ada için.

Benim hizmet etmek üzere progamlandığım halimle incemelerimde bu kadar ilerleyebildim. Paradoksal bu durumu çözmek için yeni yazılımlara ihtiyacım var.

Sayın Komutanım, arz ederim.

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 54

Ben yine çocuk oldum

By Jaymi Benbanaste on Sunday, 18 March 2011

Bu platformda öyle bir hisse kapıldım ki sanki annem beni öğle yemeğine bekliyor denizden çıkıp eve gitmeliyim. Sonra öğle uykusu ... (ahhhh keşke) Bir zamanlar geceleri büyüklerim çıkar ben kös kös yatağa girerdim ve aklımdan hep “ bir gün büyüdüğümde ben de onlar gibi eğleneceğim “ derdim. Büyüdüm diskotek kapandı son yıllarına zar zor yetiştim. Sinema kapandı ardından Kıbrıs çıkartması karartmalar, kapanan eğlence yerleri lokantalar ve bir gecede yok olan komşular, dostlar, kardeşler.

O yıllarda haftasonları tekneler dolu dolu arkadaş gruplarıyla kulüpten ayrılırken arkalarından baka kalırdım. 30 Ağutos’ta o dönem kutlamalar sabahtan başlardı. Orijinal kıyafetlerle yağlı kazıktan bayrak almalar, yumurta taşıma yarışları, çuval yarışları... hep izledim sıramı bekledim sıram geldi rüya bitti. Değişen ne oldu neden oldu sanırım uzun bir konu ama bekle bekle sonunda pufffff ... Ancak şimdi çekmecelerden çıkarttığınız fotoğraflar beni o günlere geri götürdü hemde çok yoğun anılarla, o zamanlar sizlerle konuşamazdım sadece seyrederdim. Keşeke bir abim veya Jaymi Benbanaste

Page 55

ablam olsaydıda o zamanlar size daha yakın olabilseydim.

Ama kısmet bu yıl bu ortamda tekrar buluşmakmış. İşte yıllarca bütün bunları tekrar yaşamak, hayalimi canlı tutmak istedim.

Tabiki benim dönemimde de bazı güzelikler olmadı değil. Cozi’nin samba gecesi doyasıya eğlendiğim o tür gecelerden biriydi. İsmet Badem nin “beyaz gecesi” de unutulmazlar arasına giriyor.

Gelelim konu başlığına, sözünü ettiğim geceleri bazen dışarıdan katıldım bazende hiç seyredemedim. Şimdi sizler anılarınızla birlikte o gecelerin fotoğraflarını teker teker ortaya çıkartınca o gün ki heycan geri geldi ve kendimi o kadar kaptırdım ki çocukluğumu tekrar yaşıyor gibi oldum . Şimdi annem kızmadan ödevlerimi yapmalıyım.

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 56

Sevgili Burgaz,

By Jaymi Benbanaste on Sunday, 13 March 2011

Senden ayrılalı tam 3 ay oldu. Bu süre yazın sende geçirdiğimiz vaktin aynısı ama gel gör ki burada kış daha yeni başladı yani işin başındayız sana kavuşmamıza daha 6 ay var.

Hani bana hep derdin ya adaya gelmek için yazı bekleme, kışında gel, temiz hava al dostlarını gör, sıcak bir çorba iç, karanlık basmadan dönersin. Haklısın Burgaz çok haklısın bu güzel programı ihmal ettim. Seni unuttuğumdan değil sadece şehir hayatına başlayınca o girdapta kendimi kaybetmişim.

Geçen haftalarda Birol teknesiyle beni sana getirdi.

Ataköy’den keyfle yola koyulduk. Sana hep vapurla gelmeye alışık olduğum için manzara bana çok değişik geldi. Yolda sana bakmaya, seni sevmeye doyamadım.

Yolculuk boyunca bir yandan seni seyrettik bir yandan lafladık. Konu tabiki sen ve sendeki yaşantımızdı. Kıyıya yaklaşırken sanki ilk defa sana gelmişim hissine kapıldım.

Neden mi? merak etme hafızamı kaybetmedim nedeni, Burgaz grubu kurulduktan sonra bu sana ilk gelişimdi.

Nasıl bir heycan, ne dersen de ama kendimi çocuk gibi hissettim. İçimden kahkahalarla gülmek geldi. Yüzüme bir tebessüm yapıştı Birol da etkilendi o da gülmeye başladı. Böylesine mutlu başlayan günümüz dostlarımızla sohbet etip balığımızı yedikten sonra kahve molamızla Jaymi Benbanaste

Page 57

sona erdi. Dönüşte sana şöyle bir bakıyordum ki bana el salladığını gördüm. Buna nasıl sevindim anlatamam.

Bilmem aktarbildim mi ama bu sevincimi gruptaki arkadaşlarımla da paylaştım.

Bir daha ki gelişimizde sana seni çok seven Srkn’ı da yanımızda getireceğiz.

Bu sohbetin tadına doyum olmayacağa benzer.

Bu gün eski adalı, sevdiğimiz Ali kaptanı son yolculuğuna uğurladık. Yıllarca senin denizinde kaptan olarak çalışan balıkçılık yapan eski bir adalıdan istemeden ayrıldık.

Artık o diğer kıymetlilerimiz gibi sana emanet ona iyi bak.

Sevgili adacık son lodoslar seni çok yormuş olmalı. Şimdi poyrazlar başlar rahatlarsın. Ada olmak kolay mı, bunu senden iyi bilen var mı?

Sana ve kışın üzerinde barındırdığım tüm Burgaz’lı dostlarıma şimdiden iyi bir 2011 yılı diliyorum.

Seni her zaman hayal ettiğim gibi kucaklar, öperim.

51 yıllık dostun Jaymi

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 58

İtiraf ediyorum

By Jaymi Benbanaste on Sunday, 11 March 2011

Yanılmışım Burgazı en çok ben severim sanırdım.

Bu konuyu sadece annem ve kardeşimle konuşabilirdim sanıyordum, yanılmışım.

Bu sevgiyi bu aşkı kimselere anlatamam paylaşamam derdim, yanılmışım.

Burgaz kimlere kalıyor değer bilenler yok oldu diyordum, yanılmışım.

Bu eski evlere bu sokaktaki hatıralara acaba benden başkası önem veriyor mu derdim, yanılmışım.

Giden unutuluyor derdim, Burgaz aşığı anneannemi tanıyan kalmadı derdim, yanılmışım.

Yolda yanından geçtiğim insanlar, esnaf beni tanımıyor sanırdım, yanılmışım.

Yeni arkadaşlık kurmak bu yaştan sonra çok zor derdim, yanılmışım.

Tanımadıklarınla duygu bağı kurulamaz sanırdım, yanılmışım.

Uzakta hiç tanımadığım bir insanı sevemem sanmıştım, yanılmışım.

Jaymi Benbanaste

Page 59

Bir rüya gerçek olmaz ancak hayaldir derdim, yanılmışım.

Yanılmışım dostlar sizlerle birlikte olana kadar ne kadar çok yanılmışım.

Bir toprağın ortak bir sevgi olabileceğini hatırlatınız.

En son sevgili eşime olan aşkımdan sonra bana unuttuğum aşkı tatırdınız. Çocuklar gibi çoşturdunuz hayallerimin peşinden koşma cesareti verdiniz.

Bu yazıyı sona bağlamak çok zor diyorum ve yanılmıyorum çünkü yazarken hepiniz yanımdasınız, sizi hissediyorum ve bırakmak istemiyorum.

Bunda kesinlikle yanılmıyorum. :))

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 60

Güzel olan her şey neden kısa sürüyor?

By Jaymi Benbanaste on Sunday, 10 March 2011

Dünya, güneşin etrafında dönüp bir yılı tamamladığında üzerinde oluşan mevsimler bana, takip etmem gereken takvimden çok daha farklı şeyler ifade ediyor.

Yılı ben Ocak’tan Aralık’a yaşamam. Benim için yıl, Haziran’dan Mayıs’a kadar olan dönemi kapsar. Hatta Eylül’de adadan indiğimiz zaman artık geçen yıl demeye başlarım. Konuşurken bazen yüzüme anlamsız bakmalarının nedeni bu olmalı. Bilmeyene, adalı olmayana geçen yıl deyip yazdan bahsetmek garip geliyor.

Eylül’den başlamışken ayların hayatımı , ruh halimi, Burgaz’a olan bağımı nasıl etkilediğini sizlerle paylaşmak istiyorum.

Eylül benim en depresif ayımdır. Tek nedeni de adadan inmemizdir. Bunca yıl alışamdım gitti. Ne yaptıysam, neler düşündüysem o ruh halimden kurtulamadım.

Taşındığımız gün yağmur yağıyorsa bir türlü, yağmıyor güzel hava varsa başka bir türlü fena olurum. Dokuz ay ayrı kalacağım tüm güzelikleri arkada bırakarak Kabataş’a vardığımda şehir karmaşası beni az da olsa o duygu yüklü halimden uzaklaştırır. Ancak üzerimdeki şort ve parmak Jaymi Benbanaste

Page 61

arsı terkilerle şehirde dolaşırken adadan kopmamanın son gayretlerinin gösteririm .

Eylül aynı zamanda çok kıymetli olan kısa Burgaz ziyertlerinin ayıdır. Taşındıktan sonra haftasonu için geri dönmeler koca bir yaz süresinden daha kıymetli gelir. O dönemde kimlerin sözünü tutup adaya çıktığı çok önemlidir. Aslında Eylül’ün çok sevdiğim bir yönü var.

Eylül’de nispeten el ayak çekilince o büyük gruplar yavaş yavaş dağıldığında artık insanların kaynaşma dönemi başlar. Bütün bir yaz yanına oturamadığın sohbet edemediğin tanıdıklarınla arkadaşlık tohumlarının atıldığı zamandır Eylül. Bir daha adaya geldiğinde selamlaşma ile başilayan bu arkadaşlıklar bir kaç Eylül döneminden sonra dostluğa dönüşür. Annemin doğum günü, evlilik yıldönümümüz dışında tek sevdiğim özelliği budur Eylül’ün.

Ekim, artık düzen sağlanmıştır okullar açılmış rutin hayat başlamış kıyafetler ince seçilse bile yazın geride kaldığı idrak edilmiştir. Ekim’de ada ile ilgili tek heycan 29 Ekim’in Perşembe veya Cumaya denk düşmesiyle adaya tekrar dönebilme planlarının yapılabilmesidir. Yeşil, sarı ve kızıl renklere bürünen sarmaşıkların görüntüsü hüzünlü olmakla birlikte çok romatiktir. Fotoğraf çekilecek ender ve çok kısa zamandır adanın o hali.

Kasım, 10 Kasım Atamızı anma günü geldiğinde artık adadan iyice uzakta kaldığımı kışın başladığını idrak ederim. Kasım ve Aralık adada ev değiştirmek isteyenlerin adayı arşınladığı dönemdir. Risk alıp daha ucuza ev bulmak isteyenler ise bahar aylarını kollar.

Aralık ayı beklenti ayıdır. Ocak ile gelecek olan yeni Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 62

başlangıçların beklendiği ayıdır. Yılbaşı heycanı ile hiç gerçekleştiremediğim “adada yılbaşı partisi yapalım mı?” konuşmaları ile adayı andığımız soğuk kış günlerinin başıdır. Aralık geldiğinde hep şöyle derim; adadan taşındığımız günden bu güne kadar geçen zaman bir ada hayatı kadar. Halbuki kış daha doğru dürüst başlamadı bile.

Ocak, takvimlerde yıl değişir ama benim için daha önce de söylediğim gibi o yıl çoktan bitmiştir. Neyse, topluma uyup yeni yılı kutladıktan sonra aklıma ne gelir biliyormusunuz? Artık derim, yokuş aşağı iniyoruz.

Adaya gitmek için geri saymaya başlayabiliriz , gerçi daha altı ay var ama ümit dünyası önümüz açıldı ya daha ne olsun. Şubat, kısa ay. Adaya gitmek için daha az gün sayılır üstelik eşimle benim doğum gününlerimizin ayı.

Kutlamalar, sevgililer derken Şubat çabucak bitiverir.

Mart, işte baharın habercisi adada mimoza zamanı güneşli günlerin beklendiği yalancı bahar günlerinin yaşandığı umut dolu bir ay. Artık cemreler düşmüş hava yumuşamış kar yağsa bile tutmamıştır. Ada kaçamakları, günübirlik organizasyonlar için telefon trafiği başlamıştır.

Saatlerin değişmesi ile günlerimiz ve içimiz daha aydınlık olur. Güneş özlemi biter, yavaş yavaş havalar ısınır.

Nisan, bahar geldi diye soyunmak istediğimiz ancak hangi yaşta olursak olalım büyüklerimizin bizi yeniden giydirdikleri bu ayda ada keyfi başkadır. Tomurcuklar patlamaya başlamış, mor salkımlar açmış, güllerle birlikte rengarenk koku dolu bir ortamdır artık adamız. Yazın çorak gördüğümüz her yer baharın bereketiyle Jaymi Benbanaste

Page 63

yeşermiştir. Yeşillik taşların arasından bile fışkırır.

Sarmaşıkları hızla sarmaya başlar Burgaz’ı. Tabiat gibi bizde uyanırız kış uykusundan, adanın oksijen dolu havasına kavuşmamıza az zaman kalmıştır artık.

Mayıs, çocuğu okulda olmayan, adaya erken çıkmayı seven, vapur saatlerini işine ayarlayabilenlerin adaya çıkma vakti gelmiştir. Eskiden Mayıs’ta adya taşınılırdı. Şimdi ise Hazira’nın sonunda zor atıyoruz kendimiz adaya. Mayıs kıpırtıların başladığı yazlık alışverişlerin çoştuğu ada temizliklerinin planlandığı Burgaz konuşulmaya başlanan bir ay . Gerçi şimdi reunion sayesinde 12 ay adayı yaşıyoruz ama eskiden öyleydi.

Haziran, yaşasııın okullar kapanıyor ! Şu düğünler, sünnetler de olmasa adaya erken çıkacağız ama davetler bitsin adaddayım muhabetleri başlamıştır artık.

Biz taşındık haydi siz nerede kaldınız? , ev bu kış çok rutubetlenmiş her şey sırılsıklam, çocukların bütün kıyafetleri küçük, iyiki alışveriş yapmışım, mayoları nereye koymuştuk bulamıyorum? yeni buzdolabı mutfağa sığmadı salona koyduk, seyahatten ada için getirdiğim deniz kızı heykeli yerine çok uydu, çok şükür yine adadayız ohhh ! , bakkal siparişi gecikti yerleşmeye başlayamıyorum, bu yıl balkon için aldığım mobilyalarla ne ketifler yapacağız komşu bekleriz, haydi çocuklar siz sokağa çıkın ben evi toparlayacağım, bak kim gelmiş haydi koş, hay allah düdüklü İstanbul’da Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 64

kaldı babanızı arıyayımda da akşama gelirken evden getirsin, komşular ne zaman taşınıyor bahçıvan bahçe suyu kesilmiş diyor....

Bu konuşmalar adanın ilk günlerinde hepimizin evinde geçmiştir. Yeniden düzen kurma çabaları, çocukların yeni hayatlarına alışmaları her yıl revize edilen ama süresiz tekrarlanan disiplin kuralları ve bunun gibi bir çok tatlı heycanlar.

Temmuz en güzel ay . Neden mi? Çünkü adadayız taşınma derdi bitti ve İstanbul’a inmeye daha çoook zaman var. Davetler, bahçe partileri, yatıya gitmeler, ada ağlenceleri, yurt dışında yaşayanların birer birer adaya gelmesi, hasretlerin son bulması.... zevkin tam ortası, daha ne olsun?

Ağustos. Leylekler gidiyor, yapma ya ama daha yaz bitmedi değil mi?

Yok bitmedi. Çocuklar yurtdışına okumaya gidiyorlar, evet Amerika’da okullar açıldı ama bizde yaz bitmedi.

Ablanlar dönüyor değil mi?

Evet yarın gidiyorlar kışın görüşeceğiz artık. Yaz bitti .

Yok bitmedi biz bize eğleneceğiz.

Sen nereye gidiyorsun ?

Seyahate çıkıyoruz dönüşte İstanbulda ki eve yerleşirim artık hafta sonları geliriz. Yaz bitiyor bir hafta sonra Eylül.

Keşke zamanı durdurabilsem, keşke oniki ay yaz olan bir iklimimiz olsa, keşke hep adada yaşasak.

Güzel olan her şey neden kısa sürüyor?

Jaymi Benbanaste

Page 65

Maria Harisiadou

Vapur iskelemizde yaşananlardan küçük bir demet...

Sohbet degerli daskalamizin bu resmi ile basladi on Saturday, 12 March 2011

Marika Harisiadou Hikaye hep aynı hikaye Ömercim. Ben cevap verene kadar sen anladın bile...Adadan İstanbul''dan ayrılma, vedalaşma, kayıplar konusu...Tabi resimde eskilerden çoğunun tanıdığı bir çift var. Şimdi bu kadar yıl sonra önemli olan bazı özel hayat detaylarından çok biz oradan gidenlerin vedalaşma ve yas sorunlarıyla yüzleşmesi ve hesaplaşmsı. Bence Reunion 2012 biz ortayaşlı eski Burgazadalılar için muazzam bir fırsattır bu açıdan....................

Dilek Safer İskelenin gidiş gelişini birbirinden ayıran demirler ne kadar yüksek. Mazallah biri, diğer tarafa geçerse diye mi bu kadar demir parmaklılar yapmışlar buraya?

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 66

Niko Tsalikis Dilek sen o zamanlar kucuktun, hatirlamazsin. Vapura son anda yetismeye calisanlar (aralarinda daima abim Aki), sol taraftaki vapura giris kapisi kapandigi zaman bu parmakliklardan atliyarak, daha acik olan cikis kapisindan girerlerdi. Bunu onlemek icin de parmakliklari yuksetmislerdi.

Omer Kuley Niko senin bu abin ne kadar sakinmiş öyle???

Niko Tsalikis Omer yalniz bu olsa. Vapura son bindigi yetmiyormus gibi beni de Galatadaki ilk okuluma o gotururdu. O zamanlar vapura son binmek marifet sayilirdi. Ben tabi her sabah siramla vapura biner, heycanla abimin de binmesini beklerdim. Bir defasindada binemedi iste ve ben 8-9 yaslarinda bok gibi tek basima vapurda kaldim.

Ama o zamanlar herkes bir aile idik, beni okuluma kim goturecek diye adalilar siraya girmislerdi.

Elena Kovaci Uygan Aki'nin vapura yetişme fasıllarını özet geçmiş Niko! Bir kere evinin balkonundan vapurun kaşıktan belirmesini görmeden davranmazdı. Artık nasıl fırlıyorsa giyinmeye, çorap ve ayakkabılar elinde koşardı son metreleri iskeleye.

Vapur hareket ediyor, hafif açılıyorken, önce çorap ve ayakkabılar atılıyor vapurun giriş sahanlığına, ardından Aki atlıyor gemiye.... Aki'nin bir diğer özelliği de, (nazar değmesin) şans oyunlarındaki kısmeti, ve eşref saatini Maria Harisiadou

Page 67

hissetmekteki hassasiyeti. Vapurda balık, pavurya, karides, artık ne ise günün ganimeti, lotaryası çekilir. Aki, hangi gün kısmetinin aktığını hisseder, "bak bugün ben alacağım tepsiyi" derdi. İsabet etmemesi enderdir, tepsidekini de yanında kim varsa artık paylaşmak ise, adalının veya zamanın adab-ı-muaşeretinin gereğidir.

Kulakların çınlasın Aki!!!!

Aki Tsalikis Kaptan daima usten bana barirdi seni bir gun disarda birakacam o gun Niko bindi gemiye ben kosarak hergunku tempo ile Kaptan uzaktan gordu beni geminin basini acip gidecegine arka tarafini acti bende atliyamadim yukardan bakip guluyordu ,asil mesele o degildi asil mesele her sabah annem balkondak bakip vapura girdigimde hacini yapar iceri girerdi Anlarsiniz bu manzarayi gorduise kardesim vapurda ben disarda aksam evdeki fasili.

Ben sabahlari istiyerek yapmiyordum zor uyaniyordum anliyacaginiz bazen anneanem bir saat erken uyandirirdi ben giyinir kosardim vapura bindigimde arkadaslardan kimsegi gormedigimde anlardim erken oldugunu

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 68

Nilüfer Uzunuoğlu

Evlerini bırakıp anılarıyla yola çıktılar…

By Nilüfer Uzunuoğlu on Sunday, 15 December 2013

Bir küçücük ada insan hayatın da bu kadar büyük bir yere sahip olabilir mi? Stavro, Niko, Aki, Yorgo, Marika, Lambi, Roberto, Maria, Pavlos, Zmaragda, Savva, Rouli, Marina , 30 yıl önce 40 yıl önce yurtlarını bıraktılar, anılarıyla birlikte yola çıktılar, o anılar ki yıllar boyu onlara Burgazada’yı yaşattı, tatlı bir ninni gibi uykusuz gecelerine eşlik etti.

Severek ayrılmak ne zor.. Doğru dürüst veda edemeden, daha doğrusu veda etmek istemeden sevdiğin topraklardan ayrılmak ne zor, vaktinden evvel büyümek gibi.. Kimi çakıl taşları topladı Çamakya’dan, kimi Hristos’tan çiçek.. Bazısı yaktı tüm resimlerini kaçmak için anılardan.. Antigoni’yi sevdiler, güzel evler yaptılar, kiliseler, bostanlar, gazinolar, yelkenler, kayıklar hepsi geride kaldı..

Kimi çocukluğunu, kimi gençliğini, kimi ilk aşkını koydu anılarının baş köşesine ama hepsinin hissettiği ortak Burgazada duygusu; özgürlük..Denizin ortasında, dört tarafı denizlerle çevrili küçücük bir adada yaşadıkları büyük özgürlük.. Din, dil, milliyet farkı gözetmeden Nilüfer Uzunoğlu

Page 69

herkesin herkese hoşgörüyle yaklaştığı, kırgınlıkların anlık, dostlulukların bir ömür boyu sürdüğü; Antigoni..

Nilüfer Uzunoğlu, Tasos Natsoulidis, Marina Papakonstantinou, Dimitris Kapsis, Akis Tslakis Atina’daki Burgazlılarla tanışmam internette Facebook’taki bir site sayesinde oldu, Burgazada Reunion 2012. Yıllar yılı Facebook’u ayda yılda bir açan , sanal arkadaşlıklara burun kıvıran ben, yavaş yavaş, Roberto Calich’in fikrinden Niko Tsalikis’in hayata geçirdiği bu gruba iyice bağımlı olmuştum.. Aslında bağımlı olduğum bu sanal ortam değildi elbet, memleketimden insanlar bulmuştum, özlemini duyduğum varlıklarına yetişemediğim, yokluklarını hissettiğim.. Benim hatırlayabildiğim ada hayatım başladığında benim aile fertlerimin bir kısmı da dahil binlercesi gitmişti , geriye kalanlar ise bir elin parmakları kadardı.. Yıllar yılı Burgazada’nın insanları değişti, hayatı değişti ama o mayasını atanlar değişmedi. İşte onların bir kısmı hayatıma bu site sayesinde girdi, hatıralarıyla birlikte belki onbinlercesi taşındı ruhuma. İşte Antigoni’yi , evlerini bırakıp anılarıyla birlikte yola çıkanlarla Atina’da buluştum, Antigoni ruhunu gelecek nesillere aktarmak, artık orada yaşamasalar da topraklarına duydukları bağlılığın bugünlerde pek rastlanmayacak naif bir sevginin varlığından haberdar etmek için..

Belgesel film yapmak için uzun zamandır bir istek duyuyordum ama insan yanıbaşındakini görmez misali ben de göremedim önceleri. Burgazada Reunion 2012 grubunda iki yıl boyunca binlerce resim, anı, hikaye paylaşıldı, pek çoğunu hayranlıkla takip ettim hatırladığım ve hatırlamadığım geçmişe döndüm. Ama karar aşaması Reunion Dostluk Ormanı projesi oldu.. Laki Vasiliadis’in önerdiği; sevdiğimiz kaybettiğimiz Burgazlıların anısına bir dostluk ormanı kurmak . O zaman bir kez daha gördüm ki istisnasız Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 70

herkes kaybettiği sevdiklerini Burgazada’da yeşertmek istiyor..Ertesi gün, Stavros Ignatiadis’in gönderdiği üç tane zeytin ağacı Atina’dan yola çıktı, birkaç gün sonra da Burgazada tepesinden karşı kıyıyı selamlıyordu.

Bu belgesel Burgazada’ya duyduğum sevgiyi gösterme biçimi ama asıl önemlisi Antigoni’den Burgazada’ya, yaşayanlara bir saygı niteliğinde..Onların bir kısmını, torunlarını, çocuklarını Atina’da bulabildim, birçoğunu da bulamadım ama izlerini taşımaya çalıştım. Birçok şey konuştuk, bir kısmı kamera önüne taşındı bir kısmı kulağımda bir fısıltı olarak kaldı ; ama hepsinin ortak noktası bitmeyen ve bitmeyecek bir dostluk. Neden gittiklerini az çok herkes biliyor beni asıl ilgilendiren bağlılıkları, sevgileri ve duyarlılıklarıydı. Burgazada’nın her köşesini, taşını, toprağına hala sahip çıkmalarıydı. .Gözden ırak gönülden ırak sözü onlar için geçersizdi.

Atina’daki Burgazlılardan gördüğüm sevgi dostluk kameranın çekebileceğinden çok fazla.. Güldük, eğlendik, hüzünlendik, her köşede onlarla birlikte Burgazada’yı aradım; Kalpazankayası’nı, Indos’unu çam ormanını benzettikleri Angistri adasını gezdim. Onları tanıdıkça Burgazada’nın kıymeti daha da arttı benim için. Bundan sonra Burgazada sokaklarında gezdiğimde, onların bıraktıkları evlerinin önünden geçtiğimde isimlerini sessizce fısıldıyarak selamlayacağım onları ve ilk aşklarına şahitlik eden çam ağaçlarını gördüğümde sarılacağım onlara sıkıca.. Şimdi hepimiz final sahnesini bekliyoruz, heyecanla umutla..Ağustos 2012’de yıllardır hayalini kurduğumuz Burgazada buluşmasını, hani Paradisos’tan ( Cennet) akordeon ve gitar seslerinin tekrar geldiği, sirtaki yapılacağımız, Hristos’a çıkacağımız, yamas diyerek kadeh tokuşturacağımız, kalimera diyen gülen yüzleri bekliyoruz..

Nilüfer Uzunoğlu

Page 71

Ömer Küley

Dün akşam ortak bir dostumuza rastladım By Ömer Küley on Sunday, 31 August 2013

Lacivert saatlerde fotoğraf çekmek için Beykoz’da dolanırken bir anda ismini okudum “PAŞABAHÇE”…

Eski bir dostu görmenin verdiği sevinçle arabayı park ettim, hemen yanında ki meze balık takasının sahile kurduğu masaya oturdum. (Derme çatma masa plastik hamam taburesiyle tamamlanmış, en azından balıklar boğazdan ve taze taze) Yorgun dostumuzla birbirimizi rahat göreceğimiz bir yerde oturdum, garsonun dediğine göre Beykoz Belediyesi tarafından alınmış ve müze olarak belediyenin tam önünde bir iskele yapılarak oraya bağlanmış. İki senedir hiçbir şey yapılmadan kaderine terk edilmiş… Siparişi verdim, istavrit, salata ve sıkı durun kola. (Kocaman bir yazıyla “İÇKİ SATIŞIMIZ YOKTUR” yazılmış) Eski dostumuzu seyretmek zevkine her şeye değerdi. (Halbuki o genç Cumhuriyetin ilk yıllarında hiç kimsede bir alkol fobisi ve endişesi yoktu, ve hatta Paşabahçe ve Bahçe serisi gemilerde bile içki satışı vardır.) …Oysa ne değişik Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 72

bir kaderi vardı sonradan adı Paşabahçe olan geminin… İkinci dünya savaşının son senelerinde savaş gemisi olmak üzere İtalya/Taranto tersanesinde bir gemi omurgası olarak kızağa konulur. Geminin “posta” denen kaburgaları tamamlanmak üzereyken savaş biter ama savaş yorgunu İtalya gemiyi bitirecek güce sahip değildir.

O sıralarda genç Cumhuriyet’in “Şirket-i Hayriye müessesesi” İtalya’ya gemi sipariş eder. Savaş artığı gemi iskeletinde, savaşmak için yapılan planlar değiştirilir ve ilk amacından çok değişik ama bir o kadar güzel bir amaç için donatılır.

Tamamlandığında burnunda “PAŞABAHÇE” yazar ve yeni görevi ; Genç Cumhuriyetin güzel insanlarını kentlerin Kraliçesinde taşımaktır. 1 Temmuz 1952 tarihinde Taranto Limanından hareketle iki buçuk günde İstanbul’a ulaşır. 74metre uzunluk ve 18 mil süratiyle şehir Hatlarının en büyük ve en hızlı kuğusudur artık. Her güzelin bir kusuru olur derler ya, zarif kuğunun da teknik bir zorluğu vardır.

Geminin gücünü sağlayan 2 adet 1600 beygir gücündeki makinaların uskurla arasında bir şanzıman yoktur.

Kaptan Tornistan komutu verdiğinde makinalar durdurulur, pistonlara basınçlı hava basılarak motorlar aksi yönde çalıştırılır ve her ileri-geri manevrasında bu işlem tekrarlanırdı. (Gerçi o dönemin kaptanları da kaptandı ya…) Nazlı kuğunun bu teknik zorluğu; hepimizin kaderine işlenen bir kararın alınmasına neden olur. Manevra zorluğu nedeniyle Şehir hatlarının kısa mesafeli seferlerinde kullanılmayacak, hem büyük yolcu kapasitesi, hem konforu ve hem de hızı nedeniyle İstanbul’un merkezi Galata Köprüsünden Adalara ve Ömer Küley

Page 73

Yalova’ya şehrin güzel insanlarını taşıyacaktı. 1952 yılı sonlarında artık adalar için yeni bir dönem başlar. Hızlı, konforlu, büyük ve rahat Paşabahçe vapuruyla seyahat devri. Tek vapurun yeterli olmaması üzerine 1953 yılında nazlı kuğuya İngiltere’den 2 yeni kardeş getirilir. Onların da kaderi savaş için o yıllarda kızağa konulup, sonradan Genç Cumhuriyetin güzel insanlarını taşımak amacına döner. Yeni kuğulara “Fenerbahçe” ve “Dolmabahçe” isimleri konulur ve böylece biz İstanbul ve özellikle Adalar halkı için “BAHÇE” sınıfı vapur anıları dolmaya başlar. Bu vapurlarla seyahat etmek bütün ada halkları için bir ayrıcalık olmuştur. Genç Cumhuriyetin insanları çeşitli badireler atlatmış, büyük sıkıntılar çekmiş, kayıplar vermiş, kimileri zorla uzaklaştırılmış, kimileri uzaklaşmak zorunda kalmış ama yine de vazgeçmeden kendilerini gerçekten evi hissettikleri ada yaşantısına artık Bahçe serisi vapurlardaki anılarla devam ediyorlardı. İnsanların birbirlerine saygısı sevgiden öte, herkesin vapurda yeri belli, Kıyafetler tertemiz ve özenli, sohbetler sohbet edeni savuşturmadan uzak ve derinlikli… Vapur sohbetleri rengârenk bir dil zenginliğinde. Yahudilerin İspanyolca ve ağırlıklı Fransızca sohbetlerine Rumca da katılmaktaydı.

Hele şivesi bozuk Türkçe ile konuşan Madamların sohbetleri bir başka güzel renk idi. (Her ne kadar o devirde “Vatandaş Türkçe Konuş” kampanyası yaşanmış olsa da adaların sahip olduğu çok kültürlülük bunu aşmıştı) Hayat, İnsanların çeşitliliği ile Renklenmiş ve neşelenmişti. Kim bilir kaç kişi hayatının ilk yolculuğunu bu gemide yapmıştır? Kim bilir kaç kişiye bu vapurla hayatını değiştirecek bir posta gelmiştir? Kaçımız Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 74

üniversite sonucunu eve yetiştirme heyecanıyla bu vapura bindik Kim bilir bu vapurla kaç dostumuzu evimizde konuk ettik, Kim bilir kaç sabah Paşabahçe kaptanı Aki’ye “ulan gene mi!!!” diye küfür etmiştir? Kim bilir kaç kişinin babası tombaladan viski, balık, pavurya kazanmıştır?

Acaba Joe ve ekibi kuru kafaları Paşabahçe vapuruyla mı adaya getirdi? Acaba iskelede, ailesini bu vapurdan karşılamayanımız var mıdır? Acaba Kaçımız Kestane Karası fırtınasında Paşabahçe vapurunda güvenle seyretmişizdir? Acaba kaç kişiye ilham olmuştur? Acaba hangimiz ada iskelesinde beklerken “…Ahhh Keşke Bahçe’lerden biri gelse…” diye iç çekmiyoruz? Acaba buraları terk eden ve terk etmek zorunda kalanların kaçının anısını dolduruyordur??? “Kim bilir” ve “Acaba” ların arkasına o kadar çok çeşitleme yapılırki… Gel zaman, Git zaman derken, Paşabahçe ve kardeşleri, zarif formları içinde savaşçı ruhlarıyla Marmara sularında girdikleri her savaştan başları dik çıksalar da artık yorgun düşerler. 90’lı yıllarda kızkardeşi Dolmabahçe’nin motor bloğu çatlar ve son yolculuğunu İzmir Aliağa tersanesine yapar. Diğer kızkardeşi Fenerbahçe ise, 22 Aralık 2008 tarihinde son seferini yaparak bir deniz dostu olan Rahmi Koç’un Haliç’te ki müzesinde yerini alır. Paşabahçe Haliç tersanesine yenilenmek için girer ama ne yazık ki gereken bakım hakkıyla yapılmaz kaderine terk edilir ve Beykoz belediyesi bünyesine geçer ve ne olacağını bilmeden müze olmayı bekler. Eski dostumuzu görmenin verdiği coşku, yerini hüzünle değiştirdi. Ben ona adamızdan insanlardan, özlemlerden bahsettim, umutlardan hayallerden bahsettim, o bana hayatın ve insanların nasıl Ömer Küley

Page 75

değiştiğini anlattı, kaybettiğimiz insanları ve o insanlarla yitirdiğimiz değerleri anlattı, hayatın renklerinin tek tek alındığını ve o renk ahenginin yok edildiğini anlattı, grinin bile olmadığı sadece siyah beyazın olduğu bir dünyaya doğru gittiğimizi anlattı. Ben en güzel insanları taşıdım, en renkli sohbetleri tattım, hepinizin hayatının tam içinde yaşadım ve Marmara’nın kraliçesi oldum. Bir daha ne ben bunları yaşayacağım ne de sen bunları göreceksin dedi!!! Bağlı olduğu Beykoz Belediyesinin Çakma İyon Sütunlu hilkat garibi binası ve yanındaki Prof. Dr. Necmettin Erbakan Kültür Merkezinin tam karşısında yapılmış olan iskeleden… Ve Fotoğrafını çekmek istedim, çek dedi, çektim ve şaşırdım. Bu yazıyla yayınladığım pozu verdi, karamsar, denizde ama bulunduğu yerden rahatsız, canı sıkkın… Şaşırdım çünkü dün akşam çektiğim bütün fotoğraflarda deniz ve gök maviydi ve sadece Paşabahçe’nin çektiğim 8 pozu da bu tondaydı (Photoshop bilmediğim için renk ayarlarıyla oynanmamıştır) Saate baktım 00:15 ve tarih 30 Ağustos 2013 Bir zamanlar her 30 Ağustos’ta nasıl donandığını ve kuğu gibi süzüldüğünü hatırladım, taşıdığı insanları ve o insanların niteliklerini, insani vasıflarını, kültürel birikimlerini düşündüm ve onun şimdiki haline baktım.

Her şey ne kadar geri gitmiş değil mi!!! İnşallah her şeyin insanca doğrularla bütünleştiği bir dünyaya hep beraber yelken açarız… Ömer Küley (Karamsar da olsam hala umutluyum )

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 76

Raffi Jamgoçyan

Kalpazankaya Mağaraları' na baskın

By Raffi Jamgoçyan on Saturday, 26 March 2011

Bu haber resmini nette gezinirken tesadüfen buldum. Resim altı açıklaması aşağıda. Olayı hatırlayan var mı?

19 Haziran 1969'da Burgazada'daki Kalpazankaya Mağaraları'na baskın yapan polis, 28 hippiyi “baygın halde” yakalamış.

Gazetelerin ifadesiyle, “Aşk ve esrarla mest olmuş” Alman, Avusturya, İsveç ve Yugoslavyalı hippiler ayıldıktan sonra polise saldırmak istemişler. “Geldikleri yere sadece pis kokularını götürebilen, esrar içen ve herkesin herkesle serbestçe sevişip aşk yapmasını savunan” hippiler, 60’ların ikinci yarısında basının gözde konularından biridir. Bu olayda da yakalanan 28 hippiden sadece altısının kız olması özellikle Günaydın için bulunmaz nimet olmuş. Haber “22'ye 6” imalarıyla yüklü.

Ertesi gün hippiler arasında bir de Türk kızı olduğu anlaşılınca işler karışmış. Cumhuriyet “Hippilere özenen Türk kızı nezarette” başlığıyla verdiği haberinde doğma büyüme Beykozlu olan 19 yaşındaki Hülya D.'nin “hippilerle Raffi Jamgoçyan

Page 77

aynı mağarada bulunmasının hayret uyandırdığını” yazmış.

Hippilerle tanıştıktan sonra üç aylık kocasına boşanma davası açan Beykozlu Hülya’nın “yeni kafa dengi arkadaşlarından esrar içmesini öğrendiğini ve bir daha evine dönemediğini” de öğreniyoruz. Hippi kızların hippi erkeklerle tamamen aynı zevkleri paylaştığını söyleyen Hülya, Ada'da kaldıkları üç gün üç gece boyunca şarap ve esrar içtiklerini, hippi kızların da bu sırada gruptaki erkeklerle “aşk yaptığını” anlatmış. Hippi kızlar derken kendisini dahil etmiyor Hülya, mağarada adeta gözlemci sıfatıyla bulunuyor. Ama hippiler Hülya’ya nasıl bir şey içirdilerse artık, “Onların arasında bir gece geçiren bir daha asla ayrılamaz” demeden de edememiş.

Bir gün önce “22'ye 6” etrafında dönen Günaydın da haberinde küçük bir değişiklik yapmış. Bu kez Hülya'nın gözünden “mağarada kaldıkları üç gece boyunca 5 hippi kızın 22 erkekle sürekli cinsi münasebet kurduğunu” anlatmayı tercih etmişler. Hülya’nın iffetini korumakla birlikte, esrar içtiğini Cumhuriyet’ten öğrenmiştik.

Günaydın'a göre ise bir Türk kızı esrar da içemez, Hülya da içmemiştir zaten. Ama iyi bir gözlemci olduğunu burada da gösterir: "Hippiler sadece açlıklarını bastıracak kadar yerler. Bunun yerine esrarlı sigara içerek bütün dünyayı unuturlar, bambaşka alemlerde dolaşırlar."

Adliyeye çıkarılan 28 hippiden 12'si esrar içtikleri sabit görüldüğünden tutuklanmış, 10'u sınır dışı edilmiş, 6'sı serbest bırakılmış. Beykozlu Hülya serbest bırakıldıktan sonra bütün Türk hippi kızlara yapıldığı gibi babasına teslim edilmiş.

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yazıları (4. Kitap)

Page 78

Raffi Jamgoรงyan

Page 79

2014

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yaz覺lar覺 4. Kitap

Burgazada ReUnion meeting 2012 FB grup yaz覺lar覺 (4. Kitap)

Page 80 Niko Tsalikis 29/11/2014