Landsheerlaan 109

Landsheerlaan 109, Landsheerlaan 109,

Een hechte groep, verschillende, Een hechte groep, verschillende, mooie individuen mooie individuen

De Landsheerlaan nummer 109 is een woning in Zwolle Zuid en is het thuis van vijf jongvolwassenen en hun begeleiders. Het huis is vol, maar iedereen neemt als vanzelfsprekend zijn of haar eigen vertrouwde ruimte in en doet dat met zichtbaar en voelbaar genoegen. Een verzameling bijzondere individuen die een wonderlijke eenheid vormen.

Als ik rond half vier op een vrijdagmiddag de woning binnenkom, is begeleider Michaëla al bezig met koken. Wat is er fijner en huiselijker dan thuiskomen met de geur van een uitnodigende warme maaltijd op het gasfornuis. Het is nog sereen stil in de gezellige woonkamer, maar dat zal snel veranderen. Eerst komt Jorn binnen. Zonder veel woorden loopt hij de keuken in, pakt een appel, snijdt deze in vieren en nestelt zich daarmee op de bank. Desley brengt meer dynamiek binnen. Hij heeft nieuwe Puma sportschoenen en is daar vreselijk trots op. Hij heeft op de Niloka een taart gemaakt met Manon in de keuken. Een heerlijke roze kwarktaart. Dan volgt voor Desley het wachten. Zijn huisgenoot en vriend Shakur kan elk moment arriveren en elk passerend voertuig zou wel eens de juiste kunnen zijn.

Als Shakur daadwerkelijk binnen komt is Desley gerustgesteld. Shakur zoekt snel zijn vaste plek

aan de grote tafel en begint aan de haarverzorging van zijn pop Chloë. Immers, straks zal er een groepsfoto gemaakt worden en dan moet ze daar op haar best bij op staan. Vincent wordt binnen gebracht door begeleider Margot. Vanuit zijn rolstoel verleidt Vincent Margot meteen tot het zingen van een paar van zijn favoriete liedjes. Er is er een jarig en In de maneschijn. De koning-handpop van Vincent is de geduldige toehoorder.

De laatste die haar woonhuis binnenkomt is Emily. Alvorens zich naast Jorn op de bank te nestelen doet ze eerst nog een korte controleronde door de huiskamer. Dan gaat de bel. Fotograaf Raymond dient zich aan en het wordt tijd om met z’n allen de tuin in te gaan voor een mooie groepsfoto. Iedereen neemt gewillig zijn of haar plek in en dan is het aftellen tot de gezamenlijke ‘cheeeeezzze!’. Zo, vastgelegd voor de eeuwigheid en de DOEN en tijd voor het grote tafelgesprek.

De centrale vraag is ‘Wat vind je hier het leukst om te doen?’ Desley hoeft daar niet lang over na te denken. Liedjes zingen op de iPad. De artiesten die hij daarbij opnoemt roepen niet direct herkenning op, maar dat zal het verschil in leeftijd zijn. ‘De film van Kapitein Onderbroek’, roept Shakur. ‘daar moeten we erg om lachen. Vooral als hij een scheet laat.’ En om dat te illustreren doen Desley en Shakur even voor hoe dat er ongeveer uitziet en klinkt. Voor Emily is de zaterdagmorgen een hoogtepunt. Dan gaat ze zwemmen en dat is voor haar heerlijk ontspannend. Vincent vindt het fijn om mee te gaan wandelen. Een rondje langs het roze huis Villa Kakelbont. Shakur is er heilig van overtuigd dat Pipi Langkous daar woont. Jorn is de stille genieter en geniet op bescheiden wijze van de dynamiek om hem heen. Michaëla en Margot vertellen dat het in het huis draait om de gezelligheid.

Binnenkort gaan ze met het hele team de huiskamer opknappen. Alles wordt uit de kast gehaald om een prettig thuis voor alle bewoners te creëren. Het ene moment is het belangrijk dat iedereen in staat wordt gesteld zijn of haar eigen plekje even op te zoeken en een volgend moment wordt de tent op zijn kop gezet. Dan wordt er gefeest en gedanst en dan heeft Vincent het meeste lawaai van allemaal. Shakur moet dan, volgens eigen zeggen, ‘niet te hard met de billen schudden.’

Alles wordt uit de kast gehaald om een prettig thuis voor alle bewoners te creëren.

Op de Landsheerlaan 109 woont een groepje zeer verschillende individuen. Het is verbazend om te zien hoe goed ze in staat zijn met elkaar in een betrekkelijk kleine ruimte in harmonie te leven. Het is knap dat de begeleiders in staat zijn ieder in zijn of haar waarde te laten, met het volste respect voor ieders identiteit, en toch een collectief te organiseren waar iedereen volledig tot zijn recht komt en zich thuis en veilig voelt.