“Erkenning van de zorgen is al een hele stap”

‘Het is goed om te weten dat het hebben van een kind met een beperking, van licht tot ernstig, een grote impact heeft op de thuissituatie. Op het moment dat wij de deur achter ons dicht doen op het dagcentrum houdt voor ons de zorg op. Thuis gaat dat gewoon door en dat is meestal niet te onderschatten.’

Denise is begeleider op de Oranje kindergroep op de Kameel. Net als haar collega’s bezocht ze de bijeenkomst met Wim Goossens over Levend Verlies.

Denise: ‘ Het verhaal van Wim Goossens die zelf een kind met een verstandelijke beperking en autisme heeft, heeft veel indruk op me gemaakt. Natuurlijk weet je als zorgmedewerker wel dat het voor ouders best zwaar kan zijn om een kind met een beperking te hebben, maar door het verhaal van Wim zijn we als collega’s daar wel iets anders mee om gegaan. ‘Bewustwording’ is daarbij de beste term, want het is belangrijk dat ouders weten dat je met ze meeleeft. Je kan de situatie voor hun thuis niet oplossen op afstand, maar het kan helpen als je het erkend. In de communicatie met ouders vraag je wat vaker hoe het thuis gaat. Wat je als begeleider van hun kind wil bereiken is dat ouders zich veilig en vertrouwd voelen om hun zorgen over thuis met je te delen.’

‘Het begint al als ouders komen kennismaken.

Tot dat moment zijn ze vaak veel onbegrip tegengekomen over het gedrag of de ontwikkeling van hun kind. Er is vaak tegen ze gezegd wat het kind allemaal NIET kan. Ze moeten op het moment dat ze binnenkomen van jou als professional ervaren dat ze geen verantwoording meer af hoeven te leggen. Het is allereerst al moeilijk genoeg om een gebouw binnen te lopen waar figuurlijk een grote sticker met “Kinderen met een beperking” op staat. Vanaf dat moment hoort hun kind daarbij. Daar moeten we als begeleiders ruim begrip voor hebben. We proberen zoveel mogelijk de successen te benadrukken, de positieve kant te belichten. Uiteraard komen we ook uitdagingen tegen, maar het is maar net waar je de nadruk oplegt. Op die manier laat je ouders merken dat je hun zorgen begrijpt, dat je náást ze staat en niet vóór ze om ze de zorg maar even uit handen te nemen. Ouders moeten weten en voelen dat ze hun zorgen over Levend verlies met je mogen delen.’