OVERHEID EN INNOVATIE

NVRD-JAARCONGRES VERPLAATST NAAR 19 EN 20 MEI 2021 OVERHEID EN INNOVATIE BLIJFT THEMA

Foto: Freekje Groenmans

Het is bijzonder jammer dat er dit jaar een streep door het NVRDcongres is getrokken. Juist nu, omdat het economisch klimaat ideaal is voor investeren en daarmee ook voor innoveren door de overheid. Maar… volgend jaar op 19 en 20 mei bent u alsnog van harte uitgenodigd in Eindhoven!

Het thema van het jaarcongres, Overheid en Innovatie, blijft onveranderd staan. Juist in deze tijden moet de overheid het initiatief nemen om te investeren. De markt zit vol met innovatieve projecten en ideeën om doelstellingen zoals afvalscheiding, CO 2 reductie en optimaal hergebruik van alle terug te winnen grondstoffen, te helpen realiseren. Om de markt ertoe te bewegen deze ideeën en innovaties te ontwikkelen en om te zetten naar producten en methodieken, is het noodzakelijk dat er ook vraag en afzet voor deze producten is. Hier kan en moet de overheid het voortouw nemen door te investeren en daarmee de carrousel aan het draaien te krijgen.

Toch vreemd om het in deze tijden over innovaties in de afvalwereld te hebben, terwijl de hele wereld halsreikend uitkijkt naar die ene innovatie die alles weer ‘normaal’ moet maken. Zoekende naar die ultieme en noodzakelijke oplossing om het Coronavirus uiteindelijk te verslaan. Ook in onze branche weten we niet wat ons te wachten staat. Alle afvalbedrijven hebben afschalingsprogramma’s gemaakt om er bij verdere escalatie toch voor te

kunnen zorgen dat het afval van de straat komt. Dit om Nederland te behoeden voor een mogelijk volgend probleem. Het is immers onze verantwoordelijkheid ervoor te zorgen dat we er niet nog een probleem bij krijgen.

Momenteel gaat alle aandacht uit naar de mensen in de zorg, en terecht! Maar ook alle mensen die elke dag de straat op gaan om hun werk te doen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, verdienen een dikke, dikke pluim. Ik wil daarom even stil staan bij de inzet en motivatie van alle medewerkers in de afvalbranche en hen ongelooflijk bedanken voor hun nooit aflatende drive om het afval van de straat te krijgen. Dankjewel!

CORONA & DE AFVALBRANCHE: HET WERK GAAT DOOR

Lange rijen voor milieustraten, een oproep om geen vieze zakdoekjes bij het oud papier te doen, en soep voor de buitendienstmedewerkers. Zo ging het in Brabant, eind maart. Reinigingsdien sten hadden het druk met Corona en moesten veel improviseren. GRAM ging voor deze uitgave langs bij een aantal Brabantse afvalinzamelaars; in de volgende uitgave belichten we hoe het in de rest van Nederland gaat.

TEKST & BEELD: HETTY DEKKERS

“H et zijn bijzondere en onzekere tijden, ook voor ons”, zegt Frans van Strijp, directeur van Cure (Eindhoven en omgeving). Eind maart waren er nog geen werkzaamheden stil gezet, maar lag er al wel een noodplan klaar. “Tot nu toe is het ziekteverzuim bij ons niet hoger dan normaal. Mocht dat de komende weken escaleren, dan schrappen we als eerste de oud papierinzameling, en als tweede het gft. In de groene container zit nu hoofdzakelijk snoeiafval, dat kunnen Aanpassingen op de milieustraat i.v.m. de Coronacrisis.

mensen even in hun tuin leggen. Het keukenafval is maar een klein deel, dat kan bij het restafval. Want dat blijven we ophalen, dat moet wel.”

Cure werkt met zijladers, maar volgens Van Strijp zijn daar geen problemen. “Er staan nu wel veel meer auto’s voor de deur, maar onze chauffeurs zijn zo ervaren, dat ze daar geen hinder van hebben. Ze werken al bijna twintig jaar met zijladers, ze kunnen er mee lezen en schrijven.” De grootste problemen in Eindhoven en

Brabanders passen zich aan aan de omstandigheden.

omgeving doen zich voor bij de milieustraat. Daar staan enorme wachtrijen, van soms honderden auto’s. Van Strijp: “In het voorjaar is het altijd wat drukker dan normaal, omdat iedereen in de tuin aan de slag gaat. Nu gaat iedereen ook nog eens klussen, omdat veel mensen gedwongen thuis zitten. Ter bescherming laten we steeds een beperkt aantal klanten toe. Dat zorgt voor enorme rijen. We hebben laatst wel berichten in de krant geplaatst, waarin we mensen opriepen hun spullen even op te sparen en om niet allemaal op die drukke zaterdag te komen. Dat heeft wel geholpen, dat zorgde voor iets meer spreiding. Maar de rijen zijn nog steeds enorm lang.”

Eind maart draaide bij Cure alles dus nog door, met of zonder problemen. Maar voor de medewerkers die buiten werken, is het er niet gezelliger op geworden, benadrukt Van Strijp. “Ze mogen niet meer in de kantine verzamelen voordat ze beginnen, ze moeten elke dag meteen erop uit. Dat geldt ook voor als de dienst erop zit: bestuursmap inleveren en direct naar huis. Ook onderweg kunnen ze nergens meer koffie drinken, alle bedrijfskantines zijn gesloten. Ze doen het zonder mokken, maar het is wel zuur en zwaar voor ze. Ik wil benadrukken dat deze mensen een grote pluim verdienen. Er is veel aandacht voor zorgpersoneel en dergelijke, en terecht, maar wat onze mensen doen is ook ongelooflijk knap. Ze gaan stug door. Niemand vraagt of zij zich angstig voelen of bedreigd, ze blijven zich gewoon inzetten voor ons allemaal, petje af.”

BREDA

In Breda nam het ziekteverzuim eind maart al weer iets af. “De eerste weken van de crisis hadden we meer zieken, nu trekt het weer bij”, meldt Wouter van Dijk, hoofd afvalservice van de ge

meente Breda eind maart. “Maar gelukkig hebben we geen werkzaamheden stil hoeven leggen.” Hij hoopt uiteraard dat dat zo blijft. Voor de buitendienstmedewerkers is het zomerprotocol ingesteld. “Dat betekent voornamelijk dat ze niet op elkaar hoeven te wachten als ze klaar zijn, ze kunnen meteen naar huis. Normaal gesproken wachten collega’s vaak op elkaar. Ze nemen de dag nog even door, spelen een potje pingpong of praten nog even na in de kantine. Dat soort samenkomsten willen we ontmoedigen. De catering in de kantine is ook gesloten. We zorgen wel dagelijks voor een pan verse soep.”

Op de milieustraat is het enorm druk. “De wachtrijen daar zijn heel erg lang, iedereen gaat kennelijk opruimen nu.” Verder is Breda vooral trots op zijn afvalmedewerkers. “In het begin van de crisis hadden we één medewerker met corona, die is nu gelukkig weer aan het werk”, aldus Van Dijk. “Natuurlijk is iedereen een beetje bang en onzeker in deze tijden, maar er is ook bevlogenheid. Onze mensen gaan gewoon door, ze zijn zich bewust van de belangrijke taak die ze hebben. Dat is heel bijzonder om te zien.” De medewerkers werden door de leiding al meerdere keren op worstenbrood getrakteerd, als de crisis voorbij wil van Dijk nog iets extra’s voor ze doen. “Ik moet nog bedenken wat.”

Niet alleen op het werk, ook op andere terreinen is het soms improviseren. Van Dijk: “Laatst overleed een collega van ons. Normaal vormen we met zo’n 150 collega’s een erehaag als er iemand overleden is en als de naasten dit op prijs stellen. Dat kon nu niet. Daarom hebben we 150 rozen neer laten leggen op de plaats waar we anders gestaan hadden. Dan weet de familie dat je aan ze denkt. En voor onze collega’s is het toch een vorm van afscheid nemen. Daar is behoefte aan.”

ALTENA

De gemeente Altena verruimde eind maart de openingstijden van de milieustraten om pieken te vermijden. “Vooral in de weekenden was het zo ontzettend druk, dat we twee milieustraten ook ’s ochtends open gaan doen”, vertelt woordvoerder Janneke Romijn. “Daarmee hopen we de drukte meer te kunnen spreiden.” In de kern Hank ging juist een milieustraat dicht. “Dat is een kleine voorziening, waar we anderhalve meter afstand niet konden waarborgen. Alleen al het pinhokje is heel klein, dat was niet verantwoord.” Op de twee ander milieustraten, met ruimere openingstijden, wordt de toegang beperkt. Dat heeft ook gevolgen voor het personeel. “Er werken daar veel mensen van het sociaal werkbedrijf, voor hen is het wel spannend allemaal. Ze moeten mensen nu ook vertellen dat er maar vier auto’s tegelijk het terrein op mogen, dat bezoekers niet met hele families mogen komen, hun werk is dus veranderd. Ze moeten nu andere dingen doen dan voorheen.”

Altena is een fusiegemeente, in de kern Woudrichem is de invoer van papiercontainers opgeschort vanwege corona. “Het bedrijf dat de invoer voor ons zou regelen, heeft zijn activiteiten stilgelegd. De containers zouden in juni ingevoerd worden, dat tillen we nu maar over de zomervakantie heen.” Bewoners zijn speciaal opgeroepen geen gebruikte papieren zakdoekjes meer bij het oud papier te doen. “Dat mag al nooit, omdat dat slecht is voor de recycling, maar nu hebben we een extra oproep geplaatst”, aldus Romijn. “De vrijwilligers die het papier in Woudrichem in dozen ophalen, vroegen ons daar om. Ze signaleerden dat er veel vieze zakdoekjes bij het oud papier zitten, dat vonden ze niet fijn.”

Voor het overige werkt het personeel in heel Altena zo goed mogelijk door. “Waar het kan wordt thuisgewerkt, maar voor de buitendienst is dat niet mogelijk. Ze zijn de supermarktmensen van de gemeente, zo zou je het kunnen zien.” Het ziekteverzuim was eind maart als iets hoger dan normaal. “We kunnen het nog net invullen, maar het wordt wel krap”, aldus Romijn. “Het is ook voorjaar, het gras begint te groeien en dergelijke. Of we dat gras kunnen blijven maaien, is de vraag. Afval is belangrijker nu.”

OSS

De gemeente Oss is zwaar getroffen door het coronavirus, toch draait alles nog door bij de afvalinzameling. “Het ziekteverzuim wisselt, maar het is te behappen”, zegt Frank Spanjaard, opzichter afvalinzameling. “Het oud papier wordt bij ons normaal ingezameld door zo’n 25 verenigingen, enkele daarvan hebben hun werkzaamheden gestaakt omdat ze veel oudere leden hebben. Op hun verzoek hebben we hun taken uitbesteed of overgenomen, één vereniging heeft zich spontaan opgeofferd om het werk van een andere vereniging erbij te pakken.”

Oss heeft een duurzaamheidsplein, waar milieustraat en kringloopwinkel gecombineerd zijn. Volgens Spanjaards collega Leo Janssen is het ook bij die kringloop waanzinnig druk. “Er worden nu karrenvrachten vol spullen gebracht. De mensen daar, veelal met een afstand tot de arbeidsmarkt, kunnen het werk amper meer aan.” Wat Spanjaard daarnaast merkt, is dat er nu veel meer afval aangeboden wordt in de minicontainers. “Rest, gft, alles. Wat niet naar de milieustraat hoeft, stoppen mensen in hun container. Ze zijn thuis veel meer bezig met opruimen en tuinieren, dat merk je ook in de minicontainers.” Met de zijladers zijn geen problemen, ondanks meer geparkeerde auto’s in de straat. “Bij ons liep er altijd al iemand mee om de containers goed te zetten, omdat we met een verouderd model container werken dat niet goed past bij de dubbele kam. Die containers zouden binnenkort vervangen worden, maar dat is nu ook uitgesteld door corona.”

Om de schade te beperken, heeft Oss een aantal maatregelen genomen. “In elke cabine mogen maximaal twee medewerkers zitten, als er een derde nodig is, moet die met een ander voertuig er achteraan rijden. Ook hebben we onze mensen verplicht handschoenen te dragen. Mondkapjes dat gaat niet, want daar is niet meer aan te komen. Bovendien hebben we het voorraadje dát we hadden aan het ziekenhuis geschonken.” Op de inzamelwagens zijn ook in allerijl stickers geplakt, met de boodschap ‘Hou 1,5 meter afstand’. “Dat was nodig, want sommige bewoners kwamen te dicht bij onze mensen. Ze wilden de lege containers meteen aanpakken bij de wagen, dat soort risico’s willen we nu niet lopen.”

Op de milieustraten is het, net als overal in Nederland, een drama. Spanjaard: “Afgelopen zaterdag telden we 1240 bezoekers, dat is eigenlijk gekkenwerk. Toch hebben we besloten de milieustraten open te houden, met aangepaste voorzieningen uiteraard. Zoals gedoseerde toegang, en maximaal één persoon die op de milieustraat uit mag stappen. We proberen het er beste van te maken met zijn allen. Ik ben benieuwd hoe we later op deze periode terug zullen kijken, want het zijn bijzondere tijden. Dat geldt voor iedereen.”

Mensen gebruiken plotseling vrijgekomen tijd voor tuinieren, opruimen en klussen.

SIDCON: LAATSTE INNOVATIES

BIJ SIDCON

LAADPAAL GECOMBINEERD MET PERSCONTAINER

Een andere nieuwe ontwikkeling van Sidcon is de ondergrondse perscontainer gecombineerd met laadpaal voor elektrische voertuigen. In Amsterdam is inmiddels de eerste in gebruik genomen. Voor een goede en betrouwbare ondergrondse perscontainer worden de standaard netwerkaansluitingen met 3-fasen gebruikt. De persen van Sidcon maken gebruik van de nieuwe generatie netwerkaansluitingen, waar de laadpalen op worden aangesloten.

Door het lage stroomverbruik van de perscontainer kan de laadpaal steeds maximaal gebruikt worden. Een slimme combinatie dus. Het aantal laadpalen zal de komende jaren in stedelijk gebied sterk toenemen. Daarmee biedt de ondergrondse perscontainer, mits voorzien van de juiste stroomvoorziening, een unieke kans om kosten te besparen en stroomvoorzieningen voor meerdere toepassingen te gebruiken.

ONDERGRONDSE PERSCONTAINER VOOR OUD PAPIER/KARTON

Het is een bekend probleem geworden. Kartonnen dozen die rondom afvalcontainers liggen.

De hoeveelheid kartonnen verpakkingen is door het online winkelen sterk toegenomen. Vroeger werden deze kartonnen verpakkingen in huishoudens weinig gebruikt, maar tegenwoordig juist heel veel. Daarnaast is er een afname van het oud papier. Dit komt doordat men meer informatie verkrijgt via online media en minder via papieren kranten en tijdschriften.

Gevolg van dit alles is dat de samenstelling van de afvalstroom oud papier/karton (opk) drastisch veranderd is. Verhoudingsgewijs bevat de stroom nu aanzienlijk meer karton en minder papier. Daardoor is het volume van de afvalstroom toegenomen, met als gevolg overvolle bakken en veel bijstort.

Deze ontwikkeling bracht Sidcon op het idee om zijn ondergrondse perscontainers ook geschikt te maken voor oud papier en vooral karton. De nieuwe opk-container heeft een persmechanisme en inwerpopening die speciaal zijn aangepast aan karton. Groot voordeelis dat het aantal transportbewegingen afneemt. Ook zorgt de opkperscontainer, bij goed gebruik, voor veel minder bijplaatsingen.

In Utrecht is inmiddels het eerste exemplaar geleverd en ook in Den Bosch en Eindhoven zullen perscontainers voor opk geplaatst gaan worden.

AFSCHEID VAN NVRD-VOORZITTER HAN NOTEN “IN EEN AFVALLOZE SAMENLEVING ZOUDEN WE DE NVRD KUNNEN OPHEFFEN”

Niet alleen de directeur maar ook de voorzitter van de NVRD stopt. “Ik heb mijn cyclus van acht jaar gehad”, zegt Han Noten. Hij blikt terug op roerige jaren. De NVRD is intern en extern een mooie vereniging, die hard werkt om ‘grondstoffen’ een synoniem voor ‘afval’ te laten worden.

Anderhalf jaar geleden stopte Han Noten als burgemeester van de gemeente waarvan het gemeentehuis het mooiste uitzicht heeft van Nederland, Dalfsen. De burgemeester had ‘a room with a view’ op de Overijsselse Vecht. Daar leerde hij zijn hond om pet-flesjes langs de uiterwaarden op te halen. Noten sjouwde er met een plastic zak achteraan. Dit jaar legt hij na twee termijnen van vier jaar de voorzittershamer van de NVRD neer. “Ik heb mijn cyclus gehad. Het is goed dat er een nieuwe voorzitter komt.”

ROOTS

Han Noten (1958) probeert het rustiger aan te doen. Het valt niet mee. De aard van het beestje is toch een druk baasje. Noten is alweer twee jaar voorzitter van Vereniging Ambulancezorg Nederland in Zwolle en wordt nu ook voorzitter van de brancheorganisatie voor keramische industrie KNB in Velp. Dat laatste voert Noten terug naar zijn roots in Swalmen, Midden-Limburg. “Mijn vader had een fabriek waar gresbuizen (stenen riolenbuizen, RD) werden gemaakt. Mijn opa was er directeur van een dakpannenfabriek en een oom leidde een bedrijf dat holle bakstenen vervaardigde”, vertelt TEKST: RENÉ DIDDE Noten. Van ambulancezorg wist hij niets – wel van zorg. Van de keramische industrie kent hij vooral de overleveringsverhalen van de familie en weet hij hoe het vroeger was. “De techniek is totaal anders geworden, maar dat geeft niet”, zegt Noten, “voorzitter worden van de NVRD had ik acht jaar geleden ook niet bedacht, en van afval wist ik toen eigenlijk niets”, bekent de toenmalige fractievoorzitter van de PvdA in de Eerste Kamer. Toen hij 2012 aantrad, trof hij een vereniging die er financieel niet best voor stond. “De reserveposities waren grotendeels verdampt doordat te veel tijdelijke projecten werden uitgevoerd door vaste mensen aan te stellen”, herinnert Noten zich. “Dan heb je de zaakjes financieel niet op orde.” Met toenmalig directeur Erik de Baedts stelde Noten orde op zaken. “De contributies van de leden zijn sindsdien bestemd voor de permanente bemensing van het bureau, terwijl projecten voortaan uit incidentele inkomsten worden gefinancierd waarvoor we tijdelijk mensen aantrekken, of trainees in dienst nemen.” Die reorganisatie wierp vruchten af. “Trainees draaien mee in projecten. We leiden ze op het bureau tegenwoordig op voor een vaste baan elders in de sector. Ze stromen door, dus afvalbedrijven hebben er profijt van.”

Wat voor situatie trof u op inhoudelijk niveau aan?

Han Noten: “Ik constateerde dat er een aantal interne conflicten waren, om niet te zeggen een stammenstrijd tussen leden. Mij hadden ze tevoren voorgehouden dat deze branche wordt gekenmerkt door pragmatisch ingestelde ingenieurs en techneuten. Nou, dat is niet zo! Er waren in die begintijd enorme meningsverschillen tussen rasechte believers en predikers. Waarover het ging? Nascheiding van afval was fout en alleen degenen die brongescheiden afval bij huishoudens voorstonden, verkondigden de juiste geloofsleer. Verbranding van afval versus circulariteit, een begrip dat toen net opkwam, was ook zo’n splijtende Bijbelexegese. “Die toenmalige spanningen zijn nu totaal verdwenen. Dat is me heel veel waard. De NVRD is een hele mooie vereniging, die volop kennis “IK BEN TROTS OP DE UITREIKING VAN MBO-DIPLOMA'S AAN MEDEWERKERS

VAN DE AFVALDIENSTEN VAN ONZE LEDEN. MEDEWERKERS DIE NOG NOOIT EEN DIPLOMA HEBBEN GEZIEN, HEBBEN ER NU ÉÉN.”

Na acht jaar stopt Han Noten als voorzitter van de NVRD.

deelt en niet langer alleen naar de vooren nadelen van een techniek kijkt, maar de hele context in ogenschouw neemt.”

Dat is allemaal intern, de vereniging NVRD. Hoe was het externe relatiemanagement?

“Sterk voor verbetering vatbaar. Kijk, dat we meningsverschillen en soms ronduit ruzie hadden met het Afvalfonds Verpakkingen is nog daaraan toe. Maar erger vond ik dat de relaties met zowel Vereniging Afvalbedrijven als vooral met de VNG niet goed waren. Bij VNG hadden ze totaal geen benul van onze activiteiten en überhaupt weinig benul van afval. Ze dachten dat wij louter een logistieke organisatie waren die vuilnisautootjes door de straat lieten rondrijden.” “Gelukkig is dat de laatste vijf jaar veranderd. Het breekpunt was dat we als NVRD samen met de VNG en het ministerie een ‘publiek kader’ hebben gemaakt en daarin de relevantie van het afvaldossier in heldere uitgangspunten vervatten. Niet langer was het reduceren van de kosten van afvalverwerking leidraad, maar werd het parool om de milieubelasting van afval tot nul te reduceren. Die agenda leidde al snel tot VANG, ‘Van Afval Naar Grondstof’. Het is nu zaak om meer waarde te genereren voor deze secundaire grondstoffen. Als er technische beletsels zijn, bijvoorbeeld doordat de grondstoffen nog te vervuild zijn, moeten we ze schoonmaken. Als er economische problemen zijn, moeten we beter nadenken over een afzetmarkt.”

Als u terugkijkt, wat rekent u dan tot de hoogtepunten? Waar bent u het meest trots op?

(zonder aarzelen, nog voor de vraag helemaal is gesteld) “Op de uitreiking van Mbo-diploma's aan medewerkers van de afvaldiensten van onze leden. Medewerkers die nog nooit een diploma hebben gezien, hebben er nu een. Ik kan daar gewoon nog steeds ontroerd door raken. Je kan redeneren ‘ze zitten hier al jaren, het gaat toch goed.’ Maar we zijn verdorie ook werkgevers. Mensen moeten loopbaanmogelijkheden hebben. Je ziet nu dat teamleiders uit de eigen organisatie worden geworven. Dat is niet alleen een promotie voor onze mensen. Ze snappen ook veel meer van afval, waar het naar toe gaat en wat er mee moet gebeuren. Het is dus tevens goed voor het afvalbeleid."

"Usual suspect voor een hoogtepunt is natuurlijk het Verpakkingenakkoord. Als je er van een afstandje naar kijkt, was het eerst vooral een akkoord over de verdeling van geld, waarbij de industrie zo min mogelijk wilde betalen en de afvalwerkers zoveel mogelijk geld wilden bemachtigen. Wat ik ook zo verschrikkelijk fout vond, was dat we met zijn allen stopten als het gewenste inzamelingspercentage was gehaald. 42 procent? Nou, prima, we betalen niet voor een hoger percentage.

Een systeem dat niet prikkelt tot meer inzameling is in wezen helemaal fout. En daarbij doen we iets heel raars in Nederland. We zeggen dat ‘de vervuiler betaalt’. Maar wie betaalt, bepaalt. Dus eigenlijk bepaalt de vervuiler. Dat is een fundamenteel onjuist principe. “ “Nu gaat het Verpakkingenakkoord meer over de inhoud. Wat is logisch voor burgers? Wat mag er in de PMD-zak of bak en wat niet. Ja, die vermaledijde chipszakken. Het denken in geld is volkomen gekeerd in de richting om de inzameling, de kwaliteit en de afzet van de verpakkingen te verbeteren.”

En dan moet u natuurlijk ook het onvermijdelijke tegenovergestelde benoemen. Wat was een dieptepunt? Een kras op uw ziel?

“Een kras op mijn ziel heb ik niet. Maar die verpakkingen hebben ook veel verdriet opgeleverd. Het akkoord is zeer moeizaam tot stand gekomen. We hebben een goede zet gedaan door capaciteit in te huren in de persoon van Staf Depla om de onderhandelingen vlot te trekken.” “De fiscale discussie over publieke afvalbedrijven die BTW en Vennootschapsbelasting moeten betalen was voor mij ook een teken dat Nederland de weg kwijt raakt. Verschrikkelijk. De administratieve lasten. En de rekening komt bij de burger te liggen. Gelukkig hebben we uiteindelijk goede afspraken gemaakt.”

Hoe denkt u dat mensen uit de sector u zullen herinneren?

“Moeilijk te zeggen en een rare vraag om zelf te beantwoorden. Sommigen zullen me te scherp vinden. Bij het Afvalfonds zullen ze de pest aan me hebben, wat ik niet erg vind, want dat is een beetje mijn rol. Ik hoop dat ik binnen de NVRD als een verbinder wordt gezien.”

Wat verwacht u van de toekomst van de NVRD?

“Ik vind echt dat er betere afspraken moeten komen met Vereniging Afvalbedrijven voor afval- inzameling. Er rijden teveel auto’s van verschillende bedrijven en diensten door de stad die elk overal afval ophalen. Dat moet in één keer kunnen. Of dat alle scholen bij de dezelfde inzamelaar, of alle zorginstellingen bij dezelfde inzamelaar terecht kunnen. Of alle bedrijven op hetzelfde bedrijventerrein. Verder moet de NVRD doorgaan met de ontwikkeling van VANG en werken aan een afvalloze samenleving. Ja, eigenlijk zou de NVRD zich idealiter op een gegeven moment moeten kunnen opheffen. Dan blijft nog genoeg beheer in de openbare ruimte over, hoor. Ook opleidingen als in AMBOR en nu in Route 2020 moet NVRD doorzetten, eigen personeel meer ontwikkelingskansen bieden. En meer nadenken over handhaving van het afvalbeleid, zeker nu we het steeds begrijpelijker uitleggen aan de inwoners. Handhaving staat nog onvoldoende op de agenda.”

Voor overzicht en inzicht in uw projecten en planning rond Beheer Openbare Ruimte

Groene software geïntegreerd in uw ICT-landschap

Centraal financieel / HRM

BOR-Vision Overige afdelingen

Beheersoftware

Digitale kaart