Ιεραποστολή στη Μαδαγασκάρη Την ώρα που το αεροπλάνο πλησίαζε το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας της Μαδαγασκάρης, Ανταναναρίβο, σκεφτόμουν πόσο θα έχει αλλάξει η χώρα από την τελευταία φορά που την επισκέφθηκα. Πριν από εννιά χρόνια που είχα έρθει εδώ, είχε πολλή φτώχεια και θυμάμαι πως καθημερινά στο ιεραποστολικό κέντρο στην Αλασούρα μαζεύονταν μέχρι και 1000 παιδιά για να πάρουν λίγο γάλα και μπισκότα... Στο αεροδρόμιο δεν άλλαξε τίποτα αλλά στους δρόμους γινόταν το αδιαχώρητο. Για να πάμε στην Αλασούρα, χρειάστηκαν πέντε ώρες, ενώ την προηγούμενη φορά που ήρθα δεν έκανα περισσότερη από μία ώρα! Χιλιάδες αυτοκίνητα, 38 * Φωτογραφία στο οπισθόφυλλο
παλιάς τεχνολογίας τα περισσότερα, συνωστίζονται στους μικρούς δρόμους της πόλης και κινούνται σημειωτόν... Έτσι έχεις την ευκαιρία να παρατηρήσεις καλύτερα τις απίθανες δουλειές που κάνουν οι άνθρωποι για να επιβιώσουν. Κάποιοι πουλάνε τρόφιμα (κρέατα, ψωμιά, λαχανικά, φρούτα, ρούχα, παπούτσια, ξύλα) και κάποιοι άλλοι πουλάνε κάρτες και κινητά τηλέφωνα... Σε έναν κατηφορικό δρόμο συναντήσαμε μια οικογένεια που έσπαγε πέτρες για να κάνει χαλίκι... Δούλευαν όλοι... Παππούς, γιαγιά, γιος, νύφη...* Η τελευταία, η Ταγίν είχε δίπλα της σε ένα καλάθι το μωρό της... Ήταν μόλις ενός μήνα και κοιμόταν παρά τους χτύπους των σφυ-
