FOTOREPORTAGE | IJsland

Onherbergzaam Hornstrandir

Soms kan het snel gaan. Enkele jaren geleden was ik naar goede gewoonte een van de vele GR-vrijwilligers die op de Fiets en Wandelbeurs bezoekers zo enthousiast mogelijk wegwijs maakte in mijn favoriete wandelgebieden. Maar niet alleen bezoekers profiteren van die buitenkans. Onderling wisselen we ook heel wat verhalen uit. Als liefhebber van afgelegen gebieden werd mijn aandacht getrokken naar Hornstrandir, een streek in het noordwesten van IJsland. Enkele dagen later zat ik met collega-informant en kenner van het land Erik nog een keer samen, ditmaal in een bar in Hasselt. Wat volgde was een boeiende babbel van een paar uur. Twee maanden later maakte ik met twee collega’s een onvergetelijke tiendaagse tocht door dit onherbergzame, maar oh zo mooie natuurpark…

Via Isafjordur varen we met een kleine boot in twee uur naar Hornstrandir. Daar worden we aan wal gebracht met een Zodiak. Er zijn geen wegen in het park. We zullen voornamelijk single tracks volgen en op kaart en kompas lopen. We hebben eten voor vijf dagen en halverwege ligt een voedselpakket voor het tweede deel van de tocht. Tien stapdagen later zullen we met een boot worden opgehaald.

Het natuurpark ligt zo’n 10km van de noordpoolcirkel. Bomen groeien er dus amper. In de beschutte fjorden op zeeniveau krijgen sommige bloemen wel een kans.

Hornstrandir telt enkele van de grootste vogelkliffen van Europa. Wij liepen bovenlangs de 500 m loodrechte wanden van de Hornbjarg en Haelavikurbjarg. We zagen zeekoeten, Noorse stormvogels en papagaaiduikers, maar wat mij vooral is bijgebleven is de geur! Op het moment dat je je hoofd over de rand van de klif steekt, worden je neusgaten door de opstijgende wind onmiddellijk gevuld met de uiterst scherpe geur van uitwerpselen van duizenden en duizenden zeevogels.

Omdat er geen permanente nederzettingen zijn en jacht verboden is, zijn poolvossen hier heel wat minder schuw dan elders. Deze vos was bijna zijn witte wintervacht kwijt. In de zomer wisselt hij die voor een blauwgrijze pels. Later op de tocht zagen we een vos die een meeuw meebracht voor zijn vijf hongerige welpen. Toch zal waarschijnlijk slechts één van hen de komende winter overleven. Hornstrandir bestaat voor een groot deel uit bergen. Meestal rijzen ze steil op vanuit de fjord waarna ze op een hoogte van 200 tot 500 meter afvlakken tot hoogplateaus. Tot diep in de zomer blijft daar soms sneeuw liggen. In dat geval ben je aangewezen op kaart en kompas.

Aan mooie kampeerplekken met een prachtig uitzicht en zalige rust geen gebrek. Toch moet het hier soms de hel zijn. Zeker als de Groenlandzee zich in de winter van haar minst fraaie kant laat zien. Het wrakhout lijkt een gigantisch groot mikadospel.

Wandelen in Hornstrandir betekent heel wat rivieren en fjorden oversteken. Hier beginnen we aan een hele lange. Soms is oversteken gewoon niet mogelijk omwille van de getijden. Maar enkele uren wachten is zo ver noordelijk geen ramp, want in de zomermaanden heb je heel veel daglicht in 24 uur.

Op dag 7 laat het weer zich van zijn slechtste kant zien en worden we 20 uur ‘gegijzeld’ in onze driepersoonstent. Weinig privacy in zulke omstandigheden! Pas in de late namiddag volgt een weersverbetering en kunnen we onze geplande dagtocht aanvatten.

Bijna bleven we gespaard van midges. Pas de laatste twee dagen, op weg naar onze eindbestemming Hesteyri, hadden we prijs. Gelukkig waren we voorzien. Als Schotlandkenner weet ik dat die beestjes een wandeltocht volledig kunnen verpesten.

Op onze laatste dag treffen we de ruïnes van een walvisstation. Rond 1900 leefden en werkten hier zo’n 150 Noren. Wat moet dit een hard bestaan geweest zijn. In de artikeldatabank op onze website vind je verschillende artikels over trektochten in IJsland en ook een interview met ervaren ‘IJslandvaarder’ Erik Hendrix, waarin hij een aantal wandelmogelijkheden op het eiland opsomt (Op Weg 2014, 5). Zelf graag eens over de Hornbjarg of Haelavikurbjarg lopen? 19 en 20 februari 2022 staat de Fiets en Wandelbeurs weer op het programma.